Αναζήτηση στην Κοινότητα

Γυναίκες που έγραψαν Ιστορία Η «Κόκκινη Παρθένα» Louise Michel που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην παρισινή Κομμούνα του 1871 είναι το κεντρικό πρόσωπο στο «The Red Virgin» and the «Vision of Utopia» Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Αυτή είναι ακαδημαϊκός με επιστημονικό αντικείμενο τη σχέση φύλου και γλώσσας. Αυτός είναι ένας από τους πιο διάσημους Βρετανούς δημιουργούς κόμικς. Είναι ζευγάρι σχεδόν μισό αιώνα. Μόλις πρόσφατα ένωσαν τις καριέρες τους για να αφηγηθούν ιστορίες με σπουδαίες γυναίκες σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. H Mary Talbot και ο Bryan Talbot έχουν κυκλοφορήσει τρία βιβλία τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Και είναι όλα εξαιρετικά Δραστήριος και παραγωγικός, εξέχων εκπρόσωπος της νέας βρετανικής σκηνής, ο εξηνταπεντάχρονος σήμερα Bryan Talbot έχει μια καριέρα ζηλευτή και διανθισμένη με κόμικς ποικίλων ειδών. Εχει συνεργαστεί με σεναριογράφους όπως ο Neil Gaiman, ο Pat Mills, o John Wagner, ο Alan Grant, έχει υπογράψει τα σχέδια σε εμβληματικά έργα όπως τα «Judge Dredd», «Slaine», «Hellblazer», «Fables», «Sandman», «Batman: Dark Legends» κ.ά. και έχει αποσπάσει δεκάδες βραβεία σε πολλές χώρες του κόσμου. Από τα πιο γνωστά έργα που έχει δημιουργήσει σε δικά του σενάρια είναι το «The Adventures of Luther Arkwright», μια δυστοπία πολιτικής φαντασίας που είχε ως σίκουελ το «Heart of Empire», το «The Tale of One Bad Rat», μια αλληγορική ιστορία για την παιδική κακοποίηση, η σειρά «Grandville», ένα steampunk θρίλερ σε μια εναλλακτική εκδοχή της μπελ επόκ με πρωταγωνιστές ανθρωπόμορφα ζώα, και το «Alice in Sunderland», ένα ονειρικό και ψυχεδελικό προσκύνημα στην επαρχιακή αγγλική πόλη με όχημα την ιστορία της και την ιστορία των κόμικς. Η σύζυγός του, Mary Talbot, ακολούθησε μια εντελώς διαφορετική διαδρομή. Πανεπιστημιακός και φεμινίστρια με κύριο αντικείμενό της την αλληλεπίδραση γλώσσας και φύλου έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων με τίτλους όπως: «Ο λόγος των μέσων: αναπαράσταση και αλληλεπίδραση», «Γλώσσα, διακειμενικότητα και υποκειμενικότητα: απόψεις για την κατασκευή της καταναλωτικής θηλυκότητας» κ.ά. Οι δυο τους ξεκίνησαν να συνεργάζονται επαγγελματικά το 2014, έπειτα από 42 χρόνια κοινής ζωής. Και το έκαναν εντοπίζοντας τα κοινά ενδιαφέροντά τους και παρουσιάζοντάς τα σε ένα υπέροχο αποτέλεσμα: σε τρία (μέχρι στιγμής) κόμικς με σημαντικές γυναίκες πρωταγωνίστριες (όλα από τις εκδόσεις Dark Horse). Η πρώτη κοινή τους δουλειά ήταν το «Dotter of Her Father’s Eyes» (2012), ένα βιβλίο-υβρίδιο μεταξύ βιογραφίας της Lucia Joyce, κόρης του μεγάλου μοντερνιστή Ιρλανδού συγγραφέα Τζέιμς Τζόις και αυτοβιογραφίας της ίδιας της συγγραφέως του, κόρης ακαδημαϊκού με ειδικότητα στο έργο του Τζόις, μέσω των αναμνήσεων από τα παιδικά και νεανικά της χρόνια. Οι μαχητικές διαδηλώσεις των Σουφραζέτων και οι αγώνες, μεταξύ άλλων, για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών αποδίδονται ιδανικά στο Sally Heathcote - Sufragette Το επόμενο βιβλίο τους, όμως, με τίτλο «Sally Heathcote – Suffragette» (2014) απογείωσε τη συνεργασία τους, τόσο θεματικά όσο και εικαστικά. Στις 160 σελίδες του, άλλοτε ασπρόμαυρες, άλλοτε δίχρωμες και άλλοτε έγχρωμες, ανάλογα με τις σεναριακές απαιτήσεις και με τη σχεδιαστική συμβολή της Kate Charlesworth, φιλοτεχνείται η ζωή μιας υπηρέτριας στην εδουαρδιανή Αγγλία των αρχών του εικοστού αιώνα και η σταδιακή συνειδητοποίηση της ταξικής και κοινωνικής θέσης της αλλά, πάνω απ’ όλα, η ανάγκη της για χειραφέτηση όταν αντιλαμβάνεται τις διακρίσεις που υφίσταται λόγω του φύλου της. Με επίκεντρο τη ζωή της τολμηρής Sally, παρουσιάζεται η προϊούσα αγανάκτηση των γυναικών, η οργάνωσή τους στο κίνημα των σουφραζετών, οι διαδηλώσεις και οι μαχητικές κινητοποιήσεις τους, οι απεργίες πείνας, αλλά και η καταστολή εναντίον τους, η κρατική βία, η εχθρική στάση μεγάλου μέρους του ανδρικού πληθυσμού. Και μπορεί να είναι φανταστικό πρόσωπο η πρωταγωνίστρια του βιβλίου αλλά τα περιστατικά που καταγράφονται και περιγράφονται προέκυψαν μετά από πολυετή έρευνα της Talbot και είναι απολύτως ακριβή και πραγματικά, όπως τεκμηριώνεται και στο πλούσιο χρονολόγιο που παρατίθεται. Μετά τη μεγάλη επιτυχία του βιβλίου και την αποδοχή από κοινό και κριτικούς, οι Talbot δεν επαναπαύτηκαν. Προχώρησαν στην επόμενη συνεργασία τους και πριν από λίγους μήνες παρουσίασαν το «The Red Virgin and the Vision of Utopia».Το ψευδώνυμο του τίτλου αναφέρεται σε πραγματικό πρόσωπο που δεν είναι άλλο από την εμβληματική Louise Michel, την Κόκκινη Παρθένα της Μονμάρτρης, αναρχική, φεμινίστρια, οραματίστρια, δασκάλα και ποιήτρια, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Γαλλίας των τελών του δέκατου ένατου αιώνα και κυρίως στην εξέγερση που οδήγησε στα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας του 1871. Μπορεί η Κομμούνα να μην είχε αίσιο τέλος, καθώς η λαϊκή επανάσταση πνίγηκε στο αίμα από τα γαλλικά στρατεύματα, αλλά το όραμα της κοινωνικής επανάστασης έμεινε ζωντανό. Γι’ αυτό και στην πρώτη σελίδα του βιβλίου, οι Talbot παραθέτουν τα απολύτως ταιριαστά αποφθέγματα του Οσκαρ Ουάιλντ («Ενας παγκόσμιος χάρτης που δεν περιλαμβάνει την Ουτοπία δεν αξίζει ούτε μια ματιά») και του Σάμιουελ Μπέκετ («Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα»). Οχυρωμένη στη Μονμάρτη οι εξεγερμένοι της Κομμούνας περίμεναν τον στρατό για την τελική μάχη. Την έχασαν αλλά με ψηλά το κεφάλι Η Michel πασχίζει για την Ουτοπία με όλα της τα μέσα σε ένα περιβάλλον πολιτικά εχθρικό και εν μέσω του γαλλοπρωσικού πολέμου που δεν προοιωνίζεται κάτι θετικό. Αλλά επειδή ο πολιτικός βολονταρισμός και η πίστη στα ιδανικά χωρίς εκπτώσεις κάποιες φορές ανταμείβονται, ο αγώνας της ανυποχώρητης επαναστάτριας ευοδώνεται. Και φυσικά δεν είναι ατομικός αλλά συλλογικός. Στα οδοφράγματα, οι λαϊκές πολιτοφυλακές πέτυχαν τη χειραφέτησή τους και οι αμεσοδημοκρατικές διεργασίες υπερίσχυσαν του φόβου. Το όνειρο έζησε μόλις δύο μήνες και έσβησε με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και πολλούς εκτοπισμένους. Οι σκηνές των μαχών και των εκτελέσεων που φιλοτεχνεί ο Talbot είναι ανατριχιαστικές και σκληρές. Και το επιτυγχάνει μεταξύ άλλων σε μια κατεξοχήν ασπρόμαυρη εικονογράφηση, με την περιορισμένη και επιλεκτική χρήση του κόκκινου χρώματος, που δεν εφαρμόζεται για να τονίσει το αίμα που ρέει αλλά τις κόκκινες σημαίες και τα κόκκινα μαντίλια των εξεγερμένων, όπως και τα κόκκινα μέρη των στολών του τακτικού στρατού. Η Louise Michel δεν πέθανε σε μάχη. Συνελήφθη, βασανίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Νέα Καληδονία, εκεί όπου βίωσε ένα ακόμη ουτοπικό «όραμα» αντικρίζοντας τον τροπικό, φυσικό παράδεισο. Με την αμνηστία του 1880 επέστρεψε στη Γαλλία («Ζήτω η Κομμούνα», «Ζήτω η κοινωνική επανάσταση», «Ζήτω η ανθρωπότητα» πανηγυρίζουν τα πλήθη που την υποδέχονται) και παρέμεινε συνεπής στις ιδέες της δίνοντας διαλέξεις και παρεμβαίνοντας στον δημόσιο διάλογο με όλες τις δυνάμεις της, αλλά και μπαινοβγαίνοντας στη φυλακή για αυτές ακριβώς τις ιδέες μέχρι τον θάνατό της στις 22 Ιανουαρίου του 1905. Την ίδια μέρα που βάφτηκε στο αίμα η εξέγερση των εργατών, λες και είχαν πάρει τη σκυτάλη από την Κόκκινη Παρθένα, ενάντια στην τσαρική καταπίεση στην Αγία Πετρούπολη. Μια σκυτάλη που δίνεται ξανά και ξανά για εξεγέρσεις που μπορεί να αποτυγχάνουν αλλά κάτι αφήνουν. Μέχρι την επόμενη. Και μέχρι το επόμενο βιβλίο της Mary και του Bryan Talbot για μια εξέγερση που ίσως ακόμα δεν μπορούμε να φανταστούμε. -------------------- Τον περασμένο Δεκέμβριο συμμετείχα σε ένα συνέδριο κόμικς στο Μπράιτον της Αγγλίας. Ανάμεσα στους επίσημους καλεσμένους βρισκόταν και το ζεύγος Talbot. Μετά την ομιλία του Bryan τον πλησίασα δειλά. Είχαμε γνωριστεί πριν από χρόνια όταν είχε επισκεφθεί την Ελλάδα καλεσμένος της Jemma Press. Δεν ήμουν σίγουρος αν με θυμάται. Μόλις με είδε, έλαμψε το πρόσωπό του. Σταμάτησε να υπογράφει τα βιβλία του, σηκώθηκε και άρχισε να φωνάζει δυνατά σε όλους: «Αυτός εδώ είναι Ελληνας. Από τη χώρα που έχει κυκλοφορήσει την καλύτερη και πιο πολυτελή έκδοση του "Luther Arkwright" στον κόσμο. Από την Ελλάδα. Από τον Λευτέρη…». Και πράγματι, η ελληνική έκδοση του «The Adventures of Luther Arkwright» (εκδ. Jemma Press) είναι μοναδική παγκοσμίως. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει επίσης και το «Grandville» από τις ίδιες εκδόσεις. Ελπίζω σύντομα να κυκλοφορήσουν και τα τρία βιβλία της συνεργασίας του Bryan με τη Mary Talbot. Πηγή