Αναζήτηση στην Κοινότητα

REVOLVER To Revolver είναι ένα κόμικ σε σχέδιο και σενάριο από τον Matt Kindt. Κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2010 από την Vertigo (imprint της DC). Σκληρόδετο , των 192 σελίδων. Κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο ~30χρονος Sam, ο οποίος ζει την κάθε μέρα 2 φορές. Την μία σε έναν κόσμο που όλα είναι φυσιολογικά και βαρετά. Εκεί, ο Sam έχει μια χάλια δουλειά, με ένα αφεντικό, την Jan που του σπάει τα νεύρα, χωρίς λεφτά και χρωστά. Το μόνο καλό που φαίνεται να υπάρχει είναι η κοπέλα του, Maria αλλά όχι για πολύ, καθώς αποκαλύπτεται η τεταμένη ατμόσφαιρα στη σχέση τους. Σε αυτόν τον κόσμο τα χρώματα που κυριαρχούν ειναι ασπρο-γαλαζιομπλε, αν και όταν τα πραγματα ειναι πιο στενα σκουραινουν τα καρε, ενώ στον παράλληλο ειναι πιο σκουρα τα χρώματα μαυρο,γαλαζιομπλε και ελαφρά καφε. Ο άλλος κόσμος βρίσκεται υπό διάλυση μετά από τρομοκρατική επίθεση (θυμίζει φάση 11 Σεπτεμβρίου). Έχουν καταστρέφει τα πάντα, γίνονται πλιάτσικα λόγω έλλειψης φαγητού και άλλα είδη. Δεν υπάρχει ενημέρωση, τα ΜΜΕ δε δίνουν πληροφορίες. Σε αυτό τον κόσμο, ο Sam είναι τελείως διαφορετικός. Δυναμικός, ικανός για τα πάντα. Αποκτά καλή σχέση με τη Jan που γίνεται και ερωτική ενώ η σχέση του με τη Maria καταρρέει. Ο Sam καλείται να λύσει το μυστήριο καθώς αυτοί οι δυο κόσμοι σχετίζονται και ενώνονται κατά κάποιο τρόπο. όλα αυτά διαδραματίζονται στο Seattle και San Francisco. Ένα πρόσωπο ίσως να είναι το κλειδί που θα τον βοηθήσει να βγει από αυτή την κατάσταση. Ποιος είναι ο πραγματικός κόσμος και ποιος ο φανταστικός; Τι πρέπει να κάνει για να ξεφύγει; Το κόμικ έχει ωραίο σχέδιο. Προσωπικά μου αρέσει πολύ το στυλ του Kindt. Ακόμα και σε αυτά που δεν είναι κόμικ, πχ σε συνεργασία του με τον Neil Gaiman για 2 εικονογραφημένες ιστορίες (για να καταλάβουμε στο περίπου είναι σαν το ''Μανουέλ ο μικρός μαύρος μάγος'', φορματ κλπ.), ο Kindt κάνει απίστευτα εκπληκτική δουλειά! Ως προς το σενάριο, η ιδέα που βασίζεται είναι πολύ καλή. Αλλά το μειονέκτημα είναι ότι αν κάποιος το διαβάσει χωρίς να ξέρει από πριν περί τίνος πρόκειται έστω και λίγο, θα μπερδευτεί.. Στην αρχή μέχρι να καταλάβεις την εναλλαγή των 2 κόσμων, είσαι σε μια φάση: όνειρο βλέπει, το παρελθόν του βλέπουμε, 2 κόσμους, τι ακριβώς; Τα χρώματα είναι απαλά όπως και το σχέδιό του, μου μοιάζει ανάλαφρο χωρίς υπερβολές αλλά γεμάτο για αυτό που θέλει να δείξει. Γενικά, είναι ένα καλό κόμικ που αξίζει να διαβαστεί. πηγή0, πηγή1

Ένα από τα πιο ώριμα αναγνώσματα της Ένατης Τέχνης. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το γνωστότερο έργο του Howard Cruse, και διαπραγματεύεται ένα από τα πιο σημαντικά θέματα του Πλανήτη. Το ρατσισμό. Πρωταγωνιστής είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας. Ο Toland Polk, πρόσφατα ορφανός από γονείς, προσπαθεί να βρει τη θέση του και να προσδιορίσει την ταυτότητά του στα 20 καί χρόνια του, και βέβαια να καταλάβει πώς λειτουργεί η κοινωνία, χωρίς πατρικές φιγούρες να τον οριοθετούν. Ο χώρος είναι οι νότιες πολιτείες των ΗΠΑ του 1960, μια εποχή που η Πατρίδα της Ελευθερίας δεν μπορεί ακόμη να δεχτεί τους μαύρους ως ισότιμα μέλη. Ο Toland είναι ο παρατηρητής. Μέσα από τα μάτια του εξερευνούμε την καθημερινότητά του και γνωρίζουμε μικρές και μεγάλες ιστορίες ανθρώπων που ζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας λόγω του χρώματός τους. Είναι μάρτυρας αμέτρητων ρατσιστικών επεισοδίων και τα «συζητά» αναλύοντάς τα, χωρίς να μιλάει αλλά πολλές φορές μόνο με τις σκέψεις του, με παθόντες, φίλους, γνωστούς, θρησκευόμενους, και πολιτικοποιημένους ανθρώπους. Το τεράστιο Κίνημα ισότητας των διάφορων φυλών της εποχής γιγαντώνεται μπροστά του με πορείες, εκδηλώσεις στους δρόμους, ακόμη και με αιματηρά επεισόδια. Ο Toland είναι και αυτός θύμα ρατσισμού. Ομοφυλόφιλος και ο ίδιος, είναι μάρτυρας πολλών περιστατικών βίας, χλευασμού, προσβολής ή και χειρότερα, χωρίς ποτέ να ανακοινώνει τη σεξουαλική του ταυτότητα. Ούτε καν στον εαυτό του. Δεν τολμά να παραδεχτεί ότι του αρέσουν οι άντρες ακόμη και στο μυαλό του. Εξερευνεί την ταυτότητά του και αφήνει τα γεγονότα να τον ξεπερνούν, ώσπου ένα κοντινό του πρόσωπο γίνεται θύμα βίαιου περιστατικού. Εκεί συνειδητοποιεί ποιος είναι και τι θα μπορούσε να πάθει και ο ίδιος. Η ιστορία είναι ας πούμε μια ψεύτικη αυτοβιογραφία. Ενώ ο συγγραφέας χρησιμοποιεί αρκετές προσωπικές του εμπειρίες και γεγονότα, δεν είναι ούτε η ζωή του αποτυπωμένη σε χαρτί, ούτε κάποιου άλλου προσώπου. Δεν υπάρχει μια μεγάλη ιστορία, αλλά μια σειρά από βινιέτες καθημερινότητας, που χτίζουν μια κατάσταση, χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Δεν υπάρχει πορεία προς ολοκλήρωση αλλά κάθε κεφάλαιο λειτουργεί σχετικά αυτόνομα. Ο πρωταγωνιστής είναι περισσότερο ο παρατηρητής, το κοινό στοιχείο των περιστατικών, που δε συμμετέχει αλλά λειτουργεί περισσότερο ως η κάμερα ενός σκηνοθέτη. Θα έλεγα ότι δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής φιγούρα αφού αφήνει τα γεγονότα να περνούν από μπροστά του χωρίς να λαμβάνει μέρος. Αρκετά εκνευριστικό. Η παραδοχή της ομοφυλοφιλίας του είναι ένα δύσκολο έργο, τόσο που τυραννάει αρκετά την κοπέλα του. Η εξιστόρηση γίνεται σε παρελθοντικό χρόνο, και ως ενήλικας 40-50 ετών παραδέχεται αυτά τα λάθη της νιότης του με συμπάθεια. Το σκίτσο στα πρότυπα των Underground Κόμικς της Αμερικής, ντύνεται με φιγούρες αρκετά πιο ψωμωμένες και τροφαντές. Ρετρό και ασπρόμαυρο, δεν έχει τόνους του γκρι, αλλά χρησιμοποιεί πυκνή σκιαγράφηση με λεπτά μελάνια. Αυτός είναι και ο λόγος που χρειάστηκαν 5 χρόνια για να ολοκληρωθούν οι 200 σελίδες του. Το αποτέλεσμα είναι πολύ πλούσιο και η τεχνική του δημιουργού το ανεβάζει ακόμη πιο ψηλά. Δεν είναι για όλους σας. Όχι, δεν θα βρείτε ερωτικές σκηνές που σοκάρουν. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Αυτές είναι αρκετά διακριτικές, χωρίς να μην υπάρχουν βέβαια. Η θεματολογία όμως μπορεί να σας ταράξει. Όλοι μας λέμε με χαρά ρατσιστικά ανέκδοτα και μας αρέσει να γελάμε, και πολύ περισσότερο να γελάνε οι άλλοι με το ωραίο ανέκδοτο που μόλις είπαμε. Δεν είναι και τόσο αθώο όσο νομίζουμε. Από την άλλη, γελάστε με τον εαυτό σας και ξεπεράστε το Θεωρήθηκε από πολλούς ο καλλιτεχνικός αντίπαλος του «MAUS». Ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να το εκτοπίσει από το βάθρο της κορυφής. Όχι απλά δε συμφωνώ, αλλά το βρίσκω και λίγο χαζό. Διακρίσεις: Eisner Award (USA) Harvey Award (USA) Comics Creators Award (U.K) Luchs Award (Germany) Saló del Còmic de Barcelona Award (Spain) Prix de la critique at the Angouleme International Comics Festival ( France) Το περιοδικό The Comics Journal το θεώρησε ένα από τα 100 καλύτερα κόμικς του αιώνα. Και σίγουρα υπάρχουν και κάποια δευτερεύοντα βραβεία ή διακρίσεις άλλων περιοδικών. Το άλμπουμ απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν να εξερευνήσουν την Ένατη Τέχνη ή την ανθρωπιά τους. Η σελίδα του δημιουργού. Η σελίδα του wikipedia.

Εφόσον έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από την πρώτη ιστορία της σειράς Vertigo Crime που διάβασα (Area 10), προμηθεύτηκα άλλα δυο βιβλιαράκια, το The Executor που μόλις τελείωσα και το The Chill που θα διαβάσω σύντομα, με συνολικό κόστος δέκα ευρώ. Και το δεύτερο με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο, μιας και η ιστορία ήταν άκρως ενδιαφέρουσα και συναρπαστική και το σχέδιο πολύ καλό. Πως έχει η ιστορία: Ο Joe Ullen έκανε μια σχετικά μεγάλη καριέρα σαν παίκτης του χόκεϊ στο NHL, αν και προερχόταν από μια μικρή και απομονωμένη πόλη της πολιτείας της Νέας Υόρκης, την Elohra. Ξαφνικά θα ενημερωθεί ότι ορίστηκε εκτελεστής της διαθήκης μιας γυναίκας, με την οποία είχε σχέση όταν πήγαιναν και οι δυο στο λύκειο. Η γυναίκα αυτή, ονόματι Miriam, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Joe θα γυρίσει στην πόλη όπου μεγάλωσε και θα δει ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Θα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με το υποτιθέμενο ατύχημα της Miriam και πολλά μυστικά από το παρελθόν του θα βγουν στην επιφάνεια. Ο Joe θα ψάξει να βρει την αλήθεια, όσο και αν αυτή πονέσει και τον ίδιο, μόνο που κυκλοφορεί ένας δολοφόνος που δεν θέλει να αποκαλυφθούν κάποια τρομακτικά πράγματα... Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την μέτρια βαθμολογία στο Goodreads. Σίγουρα δεν πρόκειται για αριστούργημα, αλλά έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ιστορία, γεμάτη δράση, συνταρακτικές αποκαλύψεις, ανατροπές και σούπερ ατμόσφαιρα. Και το σχέδιο είναι πολύ καλό και ιδιαίτερο, αρκετά σκοτεινό, όχι ασπρόμαυρο, αλλά περισσότερο γκρι με μαύρο. Οπωσδήποτε μου φάνηκε απόλυτα ταιριαστό με το ύφος της ιστορίας. Σίγουρα στην αρχή η πλοκή κινείται με κάπως αργούς ρυθμούς, αλλά από ένα σημείο και μετά απογειώνεται με πολλές αποκαλύψεις και σκηνές δράσης. Χαίρομαι πολύ που γνώρισα την συγκεκριμένη σειρά αστυνομικών ιστοριών της Vertigo και μάλιστα με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος για την ποιότητα και το μέγεθος των βιβλίων. Βέβαια στην βιβλιοθήκη μου έχω ένα μόνο ακόμα βιβλιαράκι στα αδιάβαστα και μετά πάπαλα, μιας και δύσκολα θα βρω τόσο φτηνά άλλα βιβλία της σειράς σε κάποιο κομιξάδικο στο άμεσο μέλλον. Όμως δεν θα κάτσω με σταυρωμένα τα χέρια, σίγουρα θα ψάχνω από δω και από κει για παρόμοιας ποιότητας crime graphic novels, από την στιγμή μάλιστα που δεν έχω κανένα πρόβλημα τελικά να τα διαβάζω στα αγγλικά. 8.5/10

Τυχαία αγορά με πέντε ευρώ από το παζάρι των εκδόσεων Anubis, ευτυχώς που σε τέτοιες περιπτώσεις έχω ένα κάποιο ένστικτο, γιατί το συγκεκριμένο μου άρεσε πολύ. Τους δυο δημιουργούς ούτε ακουστά δεν τους είχα, όμως το σχέδιο, η περίληψη της ιστορίας και οι διθύραμβοι από Max Brooks και Nicholas Pileggi στο εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, ήταν τρεις σημαντικοί λόγοι για να ρισκάρω. Το συγκεκριμένο graphic novel ανήκει σε μια σειρά αυτοτελών αστυνομικών ιστοριών, που γέρνουν πολύ προς το παλπ, αν λάβω υπόψιν τόσο την ιστορία που μόλις διάβασα όσο και τις περιλήψεις των υπόλοιπων. Και αυτό είναι κάτι που με ελκύει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν κατά συρροήν δολοφόνο, τον "Henry the Eighth", ο οποίος αφήνει στο διάβα του αποκεφαλισμένα πτώματα, χωρίς να υπάρχει κανένα στοιχείο για το που μπορεί να βρίσκονται τα κεφάλια. Ένας ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών της Νέας Υόρκης, ο Adam Kamen, ερευνά την υπόθεση. Όμως μια μέρα θα τραυματιστεί σοβαρά, αφού ένας τρελάρας θα του χώσει ένα κατσαβίδι στο κέντρο του μετώπου του! Αναρρώνει γρήγορα αλλά αρχίζει να νιώθει περίεργα, να έχει παραισθήσεις, ακόμα και να βλέπει κάποια πιθανά γεγονότα στο άμεσο μέλλον! Και, φαίνεται, ότι ο τραυματισμός του μόνο τυχαίος δεν ήταν, γιατί θα μάθουμε ότι οι φόνοι του "Henry" σχετίζονται με κάποιες αρχαίες ιεροτελεστίες γύρω από την κρανιοτομία (trepanation), μια "επέμβαση" που υποτίθεται ότι βελτιώνει την αντίληψη και διευρύνει το μυαλό. Ο Adam θα προσπαθήσει να βρει και να σταματήσει τον κατά συρροή δολοφόνο, με την βοήθεια μιας γιατρίνας, τι γίνεται όμως αν αυτός ο τρελός του την έχει στημένη; Το Area 10 είναι ένα τρελό και άκρως χορταστικό αστυνομικό graphic novel, με ενδιαφέρουσα πλοκή, γρήγορους ρυθμούς, τρελές καταστάσεις, έντονη δράση, σκηνές γραφικής βίας και ανατροπές. Σίγουρα ξεφεύγει λίγο και ορισμένα κομμάτια είναι μη ρεαλιστικά, όμως πρόκειται για λεπτομέρειες που μοιάζουν ασήμαντες μπροστά στην ψυχαγωγία που προσφέρει. Οι διάλογοι μου φάνηκαν καλογραμμένοι και φυσικοί και η δομή της ιστορίας αρκετά προσεγμένη. Το ασπρόμαυρο σκίτσο πολύ καλό και κοντά στα γούστα μου, μου φάνηκε απόλυτα ταιριαστό με την ιστορία. Και οι σπλάτερ σκηνές ήταν αρκετά έντονα δοσμένες. Πραγματικά το ευχαριστήθηκα. 8.5/10

Αντιγράφω από το gtvs: Βρήκε σκηνοθέτη το Fables Η DC Comics είναι κυρίως γνωστή για τους υπερηρωικούς της χαρακτήρες όπως τους Superman, Batman, Green Lantern και Wonder Woman ανάμεσα σε άλλους, αλλά έχει και την εταιρία Vertigo, η οποία έχει τις δίκες του σειρές comic, και ανάμεσα τους είναι και το Fables, το οποίο μοιάζει να είναι πολύ κοντά σε μια live-action μεταφορά. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες που κυκλοφόρησαν, ο Nikolaj Arcel, σκηνοθέτης του A Royal Affair και σεναριογράφος του σουηδικού, The Girl With The Dragon Tattoo, θα αναλάβει την μεταφορά του Fables στη μεγάλη οθόνη και θα έχει τον David Heyman, γνωστο από τα Harry Potter, ως παραγωγό. Σεναριογράφος για την ταινία θα είναι ο Jeremy Slater, ο οποίος έγραψε και το reboot του Fantastic Four αλλά δεν είναι ξεκάθαρο ακόμη ποτέ θα αρχίσει η παραγωγή. Το Fables είναι δημιούργημα του Bill Willham, και παίρνει όλους τους χαρακτήρες από τα κλασικά παραμύθια και τους διώχνει από το φανταστικό κόσμο για να τους φέρει στο δικό μας, σε μια μυστική τοποθεσία της Νέας Υόρκης. Η σειρά ξεκίνησε το 2002 και αυτή θα είναι η τρίτη προσπάθεια που γίνεται για να την ετοιμάσουν μετά από κινηματογραφική απόπειρα της Warner Bros. το 2004 και τηλεοπτική μεταφορά του ABC το 2008. Το Once Upon A Time του ABC πάντως έχει παρόμοιο θέμα. GC Links >Αφιέρωμα στην ξένη έκδοση >Αφιέρωμα στην Ελληνική έκδοση

Άρθρο σχετικά με το εκπληκτικό Daytripper, την υπέροχη παρουσίαση του οποίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Φωτίζοντας τη ζωή μέσα από τον θάνατο FABIO MOON-GABRIEL BA Daytripper εκδ. Vertigo/DC, σελ. 256 Στο γκράφικ νόβελ «Daytripper», των δίδυμων Βραζιλιάνων Fabio Moon και Garbriel Ba (γράφουν και σχεδιάζουν και οι δύο και πρέπει να συμφωνούν απόλυτα για να ολοκληρώσουν την κάθε ιστορία) γινόμαστε μάρτυρες των εναλλακτικών θανάτων του Bras de Oliva Domingos. Κάθε θάνατος δίνει τέλος σε ένα κεφάλαιο της ζωής του. Ο Βραζιλιάνος Bras είναι γιος διάσημου συγγραφέα, το επάγγελμά του είναι να γράφει νεκρολογίες σε εφημερίδα, όπου με όμορφες λέξεις προσπαθεί να δώσει λάμψη στις πιο αξιομνημόνευτες πτυχές των ανθρώπων που χάθηκαν. Ωστόσο, ονειρεύεται, συγγράφει και δουλεύει προσπαθώντας να γίνει συγγραφέας, σαν τον πατέρα του. Ομως ο θάνατος του χτυπάει την πόρτα, διαρκώς. Μένουν κάποιες λέξεις, μια νεκρολογία γραμμένη από κάποιον άλλον – τι ειρωνεία. Κάποιες μικρές παράγραφοι που μιλούν για τον χαρακτήρα του Bras. Είναι πάντα ο ίδιος άνθρωπος, αλλά κάθε φορά υπογραμμίζεται κάτι διαφορετικό. Γιατί ο χαρακτήρας έχει αλλάξει, τα βιώματα που έχει συναντήσει τον έχουν αλλάξει, και είναι διαφορετικά τα όσα πρέπει να ειπωθούν. Με κινηματογραφικό τρόπο, αμεσότητα και με άρτια δομημένες κόμικς φόρμες, ξετυλίγεται μια αφήγηση που εστιάζει στα γεγονότα που σημάδεψαν τον κεντρικό χαρακτήρα του γκράφικ νόβελ, κάθε ένα από αυτά, δυστυχώς, γίνεται πιο εμφατικό, αλλά και επίπονο, με τον θάνατο. Ζωηρά χρωματισμένα σχέδια, οικονομία στις φάσεις και δυναμική αλληλουχία εικόνων αποτυπώνουν τις σημαντικές στιγμές της ζωής του Bras. Το πρώτο φιλί και ο πρώτος έρωτας, ο χωρισμός, η μεγάλη αγάπη, μια συνάντηση, ένας διάλογος με τον πατέρα, το μεγάλο ταξίδι με τον καλύτερο φίλο και κάποτε η οδυνηρή αποξένωση από αυτόν, γεγονότα οικεία. Το κόμικς με λεπτή ευαισθησία, με την απουσία ενοχλητικών δραματικών εξάρσεων, και με τη διακριτική παρουσία βραζιλιάνικης αλεγρίας, σημειώνει τα μικρά και μεγάλα βιώματα από την περιπλάνησή του ήρωα στον κόσμο. Απλό και έξυπνο Το «Daytripper» είναι ένα κόμικς που θέλει να φωτίσει τη ζωή, μέσα από τους θανάτους του ήρωα. Να απεικονίσει την εμπειρία της ύπαρξης. Με τρόπο απλό και έξυπνο, χωρίς βαρύγδουπους φιλοσοφικούς στοχασμούς. Οπως επιχείρησε το Blankets (στα ελληνικά από τις εκδ. ΚΨΜ) του Craig Thompson να μιλήσει για την χειραφέτηση από μια καταπιεστική οικογένεια, την ενηλικίωση, τον αποχωρισμό. Την ομορφιά και την οδύνη του να ζεις. Κόμικς τα οποία μοιάζουν να συγκλίνουν σε αρκετά σημεία. Ο Αμερικανός Craig Thompson, μάλιστα, διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους σχεδιαστές, και εικονογράφησε τον πρόλογο του τόμου που συγκεντρώνει τις ιστορίες «Daytripper». Οι τρεις καλλιτέχνες, τα δύο αδέρφια και ο Thompson, κινούνται σε παρόμοια σχεδιαστικά μονοπάτια όπου η ρεαλιστική φόρμα συναντά και συνταιριάζεται με το καρτούν. Και μαζί με διάφορους ακόμη δημιουργούς, όπως τους James Cohalka (American Elf), Jeffrey Brown (Clumsy, Unlikely), Alex Robinson (Poison Box Office, στα ελληνικά από τις εκδ. ΚΨΜ), ο καθένας με τον δικό του ύφος, περνά στα κόμικς γνώριμους προβληματισμούς. Και όσον αφορά τους Βραζιλιάνους και το «Daytripper», είναι ο θάνατος που βρίσκει σε κάθε τέλος κεφαλαίου τον ήρωα και κάνει τα τελευταία βιώματα τόσο δυνατά. Εδώ το λινκ.

Ο Garth Ennis γεννηθηκε το 1970 στην Bορεια Ιρλανδια και προκειται για εναν απο τους πιο καταξιωμενους δημιουργους κομικς. Η καριερα του ξεκινησε μεσα απο τις σελιδες Βρετανικων περιοδικων ανθολογιων και συντομα βρεθηκε στον μεγαλυτερο Βρετανικο εκδοτικο οικο, την 2000 AD. Εκει διαδεχθηκε τον John Wagner στο Judge Dredd, γραφωντας μερικες χαρακτηριστικες ιστοριες. Την δεκαετια του 90, που η Karen Berger, editor in chief της Vertigo εψαχνε νεα ταλεντα απο την αλλη πλευρα του Ατλαντικου, ο Garth Ennis αντικαταστησε τον Jamie Delano ως σεναριογραφος στον τιτλο Hellblazer ( 1991 ) οπου παρεμεινε για 4 χρονια να γραφει τις περιπετειες του Βρετανου John Constantine. Το εργο του στον τιτλο θεωρειται απο τα πλεον σημαντικα καθως εχει γραψει μερικες απο τις πιο κλασσικες ιστοριες της σειρας οπως το Dangerous Habits. Στο Hellblazer θα συνεργαζονταν για πρωτη φορα με τον σχεδιαστη Steve Dillon των οποιων η συνεργασια θα συνεχιζονταν για αρκετα χρονια αργοτερα σε διαφορετικα κομικς. Για την δουλεια του στον τιτλο ο Garth Ennis ειχε προταθει δυο φορες για το βραβειο Eisner καλυτερου συγγραφεα ( 1993 , 1994 ) χωρις ομως να το κερδισει. Το 1995, παιρνοντας μερικες ιδεες που ειχε εισαγει στο Hellblazer ( μπορειτε να τις βρειτε στα τευχη του trade με τιτλο Bloodlines ) μαζι με την αγαπη του για τα Western και την εναντιωση του στην οργανωμενη θρησκεια θα ξεκινουσε μαζι με τον Steve Dillon και τον Glenn Fabry την σειρα που θεωρειται απο πολλους το σημαντικοτερο εργο του. Ο λογος για το Preacher που εξιστορει τις περιπετειες του παστορα Jesse Custer που μαζι με την κοπελα του Tulip και τον Ιρλανδο βρυκολακα Cassidy προσπαθουν να βρουν τον Θεο ο οποιος εχει εγκαταλειψει τη Γη. Ο τιτλος για τα δεδομενα της εποχης ηταν απο τους πιο προκλητικους που κυκλοφορουσαν απο μια τοσο μεγαλη εκδοτικη. Το Preacher θα τελειωσει το 2000 και στο μεταξυ ο Ennis θα εχει κερδισει το βραβειο Eisner (1998) για την δουλεια του τοσο στο Preacher οσο και σε αλλους τιτλους που δουλεψε μεχρι τοτε με πιο χαρακτηριστικους τους : Hitman και Unknown Soldier. Η επομενη μεγαλη του δουλεια θα ηταν στην Marvel, οπου του ανεθεσαν να γραφει την σειρα Punisher. Συνολικα εγραψε 49 τευχη για την σειρα αυτη πριν αποφασισει να ξεκινησει μια σειρα με πρωταγωνιστη τον Punisher, αυτην τη φορα ομως στο Max Imprint της Marvel, οπου μπορουσε να αποφυγει μερικους απο τους περιορισμους που εθετε ο εκδοτικος οικος καθως ο τιτλος θα απευθυνονταν σε ενηλικο κοινο. Με βασικο σχεδιαστη τον Goran Parlov ο Ennis θα εγραφε 60 τευχη και ενα εισαγωγικο mini series (Punisher Born), με ιστοριες στις οποιες η βια, το σπλατερ και τα αποτροπαια εγκληματα ηταν στο καθημερινο μενου χωρις αυτο ομως να υποδαυλιζει την ποιοτητα των ιστοριων. Επισης στον ιδιο τιτλο θα επεστρεφε με μερικα one shots καθως και ενα mini series (Barracuda). Ο Ennis αποτελει επισης τον δημιουργου του πασιγνωστου Punisher Kills The Marvel Universe οπου ο Punisher εξολοθρευει εναν εναν ολους τους υπερηρωες και τους υπερκακους της Marvel. Γενικοτερα δεν του αρεσε να γραφει σεναρια για υπερηρωες και παρολο που εργαστηκε σε μερικους τιτλους οπως Hulk , Spider-man, Thor προσπαθουσε να φερει οσο μπορουσε τα σεναρια στα μετρα του. Προτιμουσε να πιο ρεαλιστικους χαρακτηρες οπως ο Nick Fury, ιστοριες του οποιου εγραψε σε χρονικο διαστημα απο το 2001 εως το 2013 για την Marvel Max. Αλλες σημαντικες δουλειες του αποτελουν οι σειρες : Battlefields (Dynamite) που ειναι τιτλος με πολεμικες ιστοριες, Chronicles Of Wormwood που ειναι μια σειρα για τις περιπετειες του γιου του διαβολου που τυγχανει να ειναι κολλητος με τον Χριστο και The Boys που αποτελει μια σατιρα του υπερηρωικου ειδους. Τον τελευταιο καιρο οι περισσοτερες δουλειες του εκδιδονται απο την Avatar Press και την Dynamite οπου οι περιορισμοι στο τι μπορει να γραψει ειναι λιγοτεροι απο τις mainstream εταιρειες. Πιο προσφατες δουλειες του ειναι τα : Τhe Shadow (Dynamite), Crossed, Red Rover Charlie κ.α. Στην Ελλαδα οι δουλειες του που εχουν δημοσιευθει ειναι : Judge Dredd(O2H) The Pro (ComicWorld) O Aγνωστος Εκδικητης (Modern Times) Βασικο χαρακτηριστικο των κομικς του ειναι η βια και η απεικονιση της σε σημειο που θα μπορουσε να χαρακτηριστει ο Ταραντινο των κομικς οπως επισης και η εναντιωση του στην θρησκεια. Παρολα αυτα στις δουλειες που εκανε και γνωρισαν μεγαλη απηχηση αυτο που τις ξεχωριζε ηταν το χιουμορ και οι ανθρωπινοι χαρακτηρες που σε εκανε να νοιαζεσαι για αυτους. Προσωπικα προκειται ακριβως για αυτον τον λογο οτι ειναι ενας απο τους πιο αγαπημενους μου δημιουργους.

Με αφορμή την πρεμιέρα του "Constantine", κοιτάζουμε τα ράφια μας για να βρούμε άλλες σειρές της "ενήλικης" Vertigo που θα θέλαμε να δούμε στην οθόνη. Oι υπερήρωες κάπως μοιάζουν εξαντλημένοι, με την έννοια πως μπαίνοντας στο 2020 λογικά θα αρχίσουμε να βλέπουμε ταινίες για τον Μάγκοτ από τους X-Men έτσι όπως πάει. Κοινώς, δεν έχει μείνει τίποτα. Οι υπερηρωικές ταινίες είναι τόσο πολλές, από τόσα πολλά στούντιο, που αργά ή γρήγορα θα ξεμείνουν από διαθέσιμους ήρωες. Ήδη έχουμε ταινία ποπ-φαινόμενο με πρωταγωνιστή ένα δέντρο κι ένα ρακούν, οπότε θέλω να πω, καταλαβαίνουμε όλοι τι λέω. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως θα σταματήσει το Χόλιγουντ να κοιτάζει τα κόμικς σαν περίπου-storyboards, οπότε το show must go on. Και η Vertigo είναι ένα καλό μέρος από το οποίο μπορεί να προέλθει το επόμενο μεγάλο κύμα διασκευών. Η Vertigo, για όποιον δεν γνωρίζει, είναι το 'ενήλικο' υπο-τμήμα της DC Comics, ένα ξεχωριστό imprint στο οποίο αναπτύχθηκαν ένα μάτσο επιδραστικοί τίτλοι από τις αρχές των '90s, φέρνοντας στο αμερικάνικο mainstream δημιουργούς όπως ο Γκραντ Μόρισον, ο Γκαρθ Ένις, ο Γουώρεν Έλις, ο Νιλ Γκέιμαν, ο Μπράιαν Βον, και γενικά είναι κάπως περίεργο σήμερα να είσαι κάποιος και να μην έχεις περάσει από εκεί. Προφανώς τόσα χρόνια παραγωγής έχουν χτίσει μια τρελή αποθήκη υλικού. Πολλά από τα καλύτερα κόμικς όλων των εποχών έχουν εκδοθεί υπό το σήμα της Vertigo. Και είμαστε σε μια φάση όπου πολλά από αυτά, είναι έτοιμα να κάνουν το βήμα προς την οθόνη, μικρή ή μεγάλη. Κάποια εξ αυτών το παλεύουν χρόνια τώρα, μάλιστα. Με αφορμή το "Constantine", τη μεταφυσική σειρά του NBC για έναν κυνηγό δαιμόνων, βασισμένη στην μακροβιότερη σειρά της Vertigo ("Hellblazer"), κοιτάμε το ρόστερ τίτλων της εταιρείας για να δούμε τι σειρές και ταινίες έρχονται, και ποιους τίτλους θα θέλαμε πολύ να δούμε στο μέλλον να κάνουν το άλμα από το ένα μέσο στο άλλο. 4 που έρχονται στην τηλεόραση Preacher Ο Σεθ Ρόγκεν κι ο 'Εβαν Γκόλντμπεργκ ανέλαβαν την επί σειρά ετών φημολογούμενη μεταφορά του "Preacher" στη μικρή οθόνη. Το έπος του Γκαρθ Ένις, ένα από τα εθιστικά διαβαστερά κόμικς όλων των εποχών, ακολουθεί τις περιπέτειες ενός ιερέα που καταλαμβάνεται από μια μεταφυσική οντότητα που το έχει σκάσει από τον Ουρανό, με αποτέλεσμα κάθε του διαταγή να είναι, κυριολεκτικά, διαταγή - και κανείς να μη μπορεί να τον αρνηθεί. Είναι ιερόσυλο, γεμάτο αξέχαστους χαρακτήρες και τρομερές πλοκές, ένα από αυτά τα κόμικ που δε μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις ξανά και ξανά. Θα είναι τρομερά δύσκολο η τηλεοπτική μεταφορά να μην είναι φανταστική επίσης. Έρχεται σύντομα στο AMC. Lucifer Από τον φοβερό Μάικ Κάρεϊ, που σε πολλούς είναι γνωστός από το τεράστιο run του στους τίτλους X-Men πριν λίγα χρόνια, το "Lucifer" είναι spin-off σειρά του "Sandman" (βλέπε παρακάτω) με πρωταγωνιστή, well, τον Lucifer. Καταλαβαίνεις. Το δίκτυο Fox έχει ήδη παραγγείλει πιλότο, κάτι που μοιάζει λίγο περίεργο δεδομένου ότι το ίδιο το "Sandman" θα γίνει ταινία και, λογικά, εκείνη η ταινία με ετούτη τη σειρά δε θα συνδέονται. Ωστόσο αναμένουμε. Showrunner θα είναι ο Τομ Καπίνος του "Californication". DMZ Νεαρός φωτορεπόρτερ φτάνει στο Μανχάταν του μέλλοντος εν μέσω εμφύλιας σύρραξης ανάμεσα στην καθεστωτική Αμερική και τις ανεξάρτητες πολιτείες. Μια αληθινή εμπόλεμη ζώνη. Ο ρεπόρτερ και η ομάδα του πέφτουν αμέσως θύματα επίθεσης και ο ίδιος γίνεται κάτι σαν διασημότητα, ταγμένος στην εξυπηρέτηση της αλήθειας. Τη σειρά, που έγραφε για 72 τεύχη ο Μπράιαν Γουντ, θα φέρουν στο SyFy οι Αντρέ και Μαρί Ζακεμετόν, βετεράνοι (και υποψήφιοι για Έμμυ) σεναριογράφοι του "Mad Men" από την 1η σεζόν του. Scalped Το 'Ινδιάνικο νουάρ' της Vertigo από τον Τζέισον Άαρον, που για 60 τεύχη χρονολογούσε το οργανωμένο έγκλημα και τη διακίνηση ναρκωτικών σε μια Ινδιάνικη περιοχή στην Αμερική. Τη σειρά, του δικτύου WGN, θα επιμεληθεί ο Νταγκ Γιανγκ του "Banshee", που ξέρει από σωστό 'βήτα' τηλεοπτικό νουάρ. 3 που έρχονται στο σινεμά Sandman Η διασημότερη ίσως σειρά της Vertigo. 75 τεύχη, Νιλ Γκέιμαν, New York Times Best Sellers, "ένα κόμικς για διανοούμενους" σύμφωνα με τον Νόρμαν Μέιλερ (επειδή τα κόμικς είναι για παιδιά, καταλάβατε), και γενικά αυτό που λέμε Πρεστίζ. Είναι η ιστορία του Μορφέα. Για χρόνια υπήρχαν σκέψεις μεταφοράς στην τηλεόραση, κάτι που τελικά δε συνέβη, όμως τώρα ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ το έχει πάρει πάνω του για να κάνει τον τίτλο ταινία. (Πιθανώς πρωταγωνιστώντας κιόλας.) Φημολογείται έντονα πως θα τη δούμε εντός των επόμενων ετών. 100 Bullets Έφτασε "στις 3 γυάρδες από τη γραμμή" ώστε να γίνει σειρά στο Showtime (μετάφραση από τα NFLέζικα ==> ήταν σε τετ-α-τετ με τον τερματοφύλακα / έφυγε σε αιφνιδιασμό) αλλά αυτό δε συνέβη, οπότε τώρα έχει αναφερθεί ως ένας εκ των τίτλων που αναπτύσσει η Warner για ταινία. Η σειρά, των Μπράιαν Αζαρέλο και Εντουάρντο Ρίσο, ακολουθεί μια αρχικά χαλαρής σύνδεσης σειρά ιστοριών, γύρω από το κεντρικό ερώτημα: "έχεις την ευκαιρία και τον τρόπο να εκδικηθείς για μια αδικία που συνέβη εις βάρος σου, θα το κάνεις;". Ο πράκτορας Γκρέιβς πλησιάζει αδικημένους με ένα όπλο, 100 σφαίρες, και ό,τι βοήθεια χρειάζονται ώστε να φέρουν εις πέρας την εκδικητική αποστολή. Το ευρύτερο σχέδιο αποκαλύπτεται σταδιακά στη διάρκεια των 100 τευχών. Από τα σημαντικότερα νουάρ του μέσου. Fables Για κάποιο διάστημα επιχειρήθηκε η μεταφορά στην τηλεόραση όπου, μεταξύ μας, θα ταίριαζε πολύ καλύτερα: Η σειρά, μια από τις πιο πολυβραβευμένες, επιτυχημένες και απολαυστικές στην ιστορία της Vertigo, θα ολοκληρωθεί την ερχόμενη άνοιξη με το τεύχος #150, ενώ αριθμεί και μπόλικες spin-off σειρές οπότε ιστορίες έχουμε. Η κεντρική ιδέα αφορά μια κοινότητα χαρακτήρων από τα διασημότερα παραμύθια, που ζουν εξόριστοι στη Νέα Υόρκη, διωγμένοι από τη μυθική τους χώρα προέλευσης από έναν άγνωστο, πανίσχυρο Εχθρό. Αν αυτό σου ακούγεται βασικά σαν το "Once Upon a Time" τότε ναι, τι να πω. Η ευκαιρία για τηλεόραση δυστυχώς χάθηκε λοιπόν, αλλά ο Ντέιβιντ Χέιμαν (παραγωγός του "Gravity" και των "Χάρι Πότερ") αναπτύσσει τον τίτλο ως μελλοντική ταινία της Warner Bros. Οι δυνατότητες franchise είναι ατελείωτες (φαντάσου κάποιος σε 100 χρόνια να κάνει ταινία "Υπερήρωες" με το ίδιο concept, βασικά όσες ταινίες έχουν γίνει για υπερήρωες σήμερα μπορούν να γίνουν και για παραμύθια), οπότε εικάζουμε πως θα έρθει -όποτε έρθει- με τυμπανοκρουσίες. Απλά μην βρεθεί κάποιος να πει "α, είναι κλεμμένο από το Once Upon a Time". Εσένα, που θα το πεις αυτό; Ο κακός λύκος σε κατακρίνει. 2 τίτλοι που αξίζουν δική τους σειρά Y - The Last Man Η σειρά του Μπράιαν Βον, για τον τελευταίο ζωντανό άντρα στη Γη, ύστερα από ένα μυστηριώδες συμβάν που αφήνει κάθε αρσενικό του πλανήτη νεκρό από τη μια στιγμή στην άλλη, είναι τόσο έτοιμη για τηλεοπτική σειρά που σχεδόν κλαις που δεν έχει γίνει. Το έχουν παλέψει για ταινία, το έχουν παλέψει για ταινία, το έχουν παλέψει για μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ (όχι, αλλά ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ), ε και τελικά είναι από αυτά που μάλλον δε θα γίνουν ποτέ. Κρίμα. Η σειρά είναι παλιομοδίτική περιπέτεια που διατρέχει ηπείρους και χρόνια, συστήνοντάς μας τη μία απίθανη περιπέτεια μετά την άλλη μέσα από διαρκείς εισαγωγές νέων χαρακτήρων και ιδεών. Ο Βον βγάζει τρομερά φρέσκες ιδέες καθαρίζοντας το μισό πληθυσμό του πλανήτη. (Μπόνους, ένα από τα καλύτερα τελευταία τεύχη στην ιστορία.) Transmetropolitan Το cyber έπος του Γουώρεν Έλις για μια μητρόπολη του μέλλοντος τέρμα δικτυωμένη, με μεταλλαγμένους, με διαφθορά, με κάθε πιθανό είδος δικτύωσης που μπορείς να φανταστείς, όταν γράφτηκε έμοιαζε με σχεδόν κρατουνίστικη εκδοχή του μέλλοντος, σήμερα ίσα που θα έχει και vintage στοιχεία. Με κεντρικό ήρωα τον δημοσιογράφο/icon Spider Jerusalem, η σειρά θα μπορούσε να αποτελέσει τέλειο ταίριασμα για κάτι σαν το SyFy, συνδυάζοντας camp με βιτριολική σάτιρα την ίδια στιγμή. Ή απλά δώστε το στους Neveldine/Taylor του "Crank" για να κάνουν ό,τι παλαβομάρα νομίζουν. 1 τίτλος που περίπου έγινε ταινία The Invisibles Η επική σειρά του Γκραντ Μόρισον έχει διασκευαστεί στο σινεμά. Στο περίπου. Η τριλογία "Matrix" αντλεί αμέτρητα στοιχεία από αυτή τη σειρά, στην οποία ακολουθούμε τις περιπέτειες μια ομάδας των Invisibles, μια οργάνωση ταγμένη στη μάχη ενάντια στην καταπίεση και τον έλεγχο κάθε μορφής. Οι Invisibles χρησιμοποιούν κάθε πιθανό μέσο αντίστασης, από μαγεία μέχρι κυριολεκτική βία. Το αναρχικό αριστούργημα του Μόρισον δύσκολα μπαίνει σε κουτάκια ή σε σειρά (είναι σκέτη παράνοια και, σε σημεία, πολύ απλά δε βγάζει κανένα νόημα ή δεν έχει την παραμικρή ακολουθία σκέψεων και πράξεων) όμως είναι κατά τόπους μια αληθινή αφηγηματική αποθέωση. Το να διαβάζεις όλη τη σειρά (59 τεύχη μέσα από 3 'περιόδους') είναι αξέχαστη εμπειρία- το να παρακολουθείς μετά το "Matrix" σχεδόν διασκεδαστικό. Από τη μία εύχεσαι κάποιος να μπορούσε να το βάλει σε 'τάξη' και να του δώσει μια άξια τηλεοπτική/κινηματογραφική μεταφορά. Από την άλλη, συνειδητοποιείς πως είναι τελικά ένα από αυτά τα πράγματα που δεν μεταφράζονται σε άλλο μέσο. Το μεγαλείο του βρίσκεται στην αναρχία του. Και το σχετικό link...

Το ξερω οτι ειχα πει οτι θα κανω παρουσιαση του Stations of The Cross του Carey αλλα νιωθω υποχρεωμενος να κανω μια παρουσιαση για ενα κομματι απο το πιο υποτιμημενο run ολης της σειρας. Το run του Paul Jenkins. Εχουμε και λεμε , στο Critical Mass βλεπουμε τον Τζον να κανει παρεα με ενα φιλικο ζευγαρι τον Rich και την Michelle που εχουν ενα παιδι τον Syder. Στην κολαση ο δαιμονας Buer , που η δουλεια του ειναι να βασανιζει οσα βρεφη και παιδια πεφτουν στα χερια του θελει να φερει πισω τον διαβολο στην κολαση και να αποκαταστησει την κυριαρχια του . Ο Morning Star μετα τον "θανατο" του , ζει σαν θνητος στην Ελλαδα κανοντας (διολου τυχαια φανταζομαι) τον ψαρα . Ο Βuer μαθαινει οτι για να να εκπληρωσει το σχεδιο του πρεπει να "πεισει" τον Τζον να δωσει ο ιδιος την ψυχη του στον διαβολο , οποτε αποφασιζει να τον εκβιασει χρησιμοποιωντας τον Syder και πονταροντας στο παρελθον του Constantine με τα παιδια (δλδ στο περιστατικο με την Αstra) . Guest star ο Phantom Stranger και μικρη αναφορα στον Sandman. Πραγματικα μια απο τις πιο καλες ιστοριες που εχω διαβασει , ο Τζον ερχεται αντιμετωπος με ολες τις ενοχες και τα ελλατωματα του , προσπαθει για αλλη μια φορα να τα βγαλει περα κοντρα σε δυναμεις μεγαλυτερες απο αυτον . Οι διαλογοι ειναι πολυ ωραιοι αλλα αυτο που κερδισε τις εντυπωσεις μου ειναι οι σκεψεις του ηρωα και το πως διατυπονονται . Το γραψιμο του Jenkins εδω μοιαζει με αυτο του Delano , εχει αρκετη δοση προβληματισμου, υπαρξιακα ερωτηματα του ηρωα , Αγγλικους μυθους , και ενα πολυ ομορφο τελος . Το σχεδιο ταιριαζει απολυτα , αρκετα σκοτεινο και στο κλιμα της ιστοριας , μου αρεσε πολυ το πως αποδοθηκαν οι εφιαλτες του Τζον καθως και τα καρε που οπτικοποιουσαν τις σκεψεις του Constantine . Βασικα πιστευω οτι ο Phillips σχεδιασε τον πιο ωραιο Constantine μεχρι στιγμης. All in all , που λεμε και εμεις , το προτεινω ανεπιφυλακτα σε οσους εχουν διαβασει εστω και μια ιστορια του τιτλου και μειναν ικανοποιημενοι. Δυστυχως δεν εχει μαζευτει σε τομακι καμια ιστορια απο την περιοδο που εγραφε ο Jenkins μεχρι στιγμης και ειναι κριμα γιατι εχει πολυ καλες ιστοριες , που εχουν κατι να δωσουν .Kυκλοφορησε σε 5 τευχη , τα Hellblazer #92-#96 Βαθμος στην kwtsoκλιμακα 9/10 ! Ακομα απο τον Paul Jenkins : WOLVERINE - ORIGIN(Anubis) Revelations Hellblazer: Last Man Standing Περισσοτερα κομικς που σχεδιασε ο Sean Phillips : FATALE SLEEPER SCENE OF THE CRIME INCOGNITO HELLBLAZER (#034-#046) : DANGEROUS HABITS

Ο Sandman... αποκαλύπτεται O Sandman παραγγέλνει στον Σαίξπηρ ένα θεατρικό και αυτός προς τιμήν του δημιουργεί το «Ονειρο θερινής νυκτός». Το κόμικ είναι ένα ιλιγγιώδες ταξίδι σε έναν κόσμο ονείρων δοσμένο με μια απαράμιλλη μαεστρία. Η είδηση για τους κομίστες ήταν αρκετή για να προκαλέσει δέος. Ο Neil Gaiman επέστρεψε στον Sandman. Είκοσι πέντε χρόνια αφότου τον δημιούργησε και τον όρισε πρωταγωνιστή στην κόμικ σειρά, ο μεγάλος σύγχρονος παραμυθάς δημιουργεί το prequel με τίτλο «Overture». Το πρώτο τεύχος του 1989 ξεκινούσε όταν αλχημιστές, γνώστες απόκρυφης και σκοτεινής μαγείας, προβαίνουν σε μυστικιστική τελετή με σκοπό να νικήσουν τον θάνατο, αιχμαλωτίζοντας τη μετουσίωσή του. Κάτι όμως πάει στραβά και, αντί για τη Θάνατο (στο κόμικ είναι η Θάνατος, μια νεαρή γκόθικ κοπέλα, και οι συνειρμοί με το «Περί Θανάτου» του Ζοζέ Σαραμάγκου είναι αναπότρεπτοι), αιχμαλωτίζουν τον μικρό αδερφό της, τον Sandman, τον θεό των ονείρων, γνωστό και ως Μορφέα, ως Dream και ως Ονειρο. Το prequel «Overture» δίνει απάντηση στο γιατί οι άνθρωποι μπόρεσαν να παγιδεύσουν τον Sandman. Αφηγείται μια ιστορία που μέχρι τώρα είχε απλά υπαινιχθεί: σε κάποιο καρέ είχαμε πληροφορηθεί ότι ο Sandman ήταν καταβεβλημένος από κάποιον πόλεμο. Και κάνει γνωστά μυστικά που ο Gaiman κρατούσε για τον εαυτό του εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Ο θεός των ονείρων Πλέον τα δεδομένα στο αμερικανικό κόμικ έχουν αλλάξει. Το καινούργιο «Sandman» αφήνει πίσω την eighties αισθητική και σχεδιαστικά προχωράει στα νέα επίπεδα ρεαλισμού, χρωματισμού και σκηνοθεσίας, συγκλίνοντας με τους λοιπούς σούπερ ήρωες. Ωστόσο, παραμένει η ονειρική ατμόσφαιρα και η λογοτεχνική και δυνατή γραφή του Gaiman αυτά που γοητεύουν. Και τότε αυτά ήταν. Ο Neil Gaiman ήταν ένας συγγραφέας που μόλις είχε κάνει τα πρώτα του βήματα όταν η DC του πρότεινε να ξαναζωντανέψει την παλιά κόμικ σειρά «Sandman», που έτρεξε από το 1974 έως το 1976 χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Ο Βρετανός συγγραφέας ζωντάνεψε έναν εκπληκτικό χαρακτήρα, σε έναν κόσμο όπου τα όρια μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας είναι δυσδιάκριτα. Ο Dream είναι ένας από τους επτά Αιώνιους, αδέρφια μεταξύ τους. Οι άλλοι είναι οι: Destiny (Πεπρωμένο), Death (Θάνατος), Destruction (Καταστροφή), Desire (Επιθυμία), Doom (Ολεθρος) και Delirium (Παραλήρημα) και υπάρχουν πολύ πριν ο κόσμος μας δημιουργηθεί. Το έπος «Sandman» παντρεύει τις ανά τον κόσμο μυθολογίες, χρησιμοποιεί στοιχεία από το σύμπαν της DC, Κθούλου αναφορές (από το σύμπαν του Αμερικανού συγγραφέα του φανταστικού Χ. Γ. Λάβκραφτ), μαγικά και φανταστικά στοιχεία, τα οποία προσαρμόζονται στην ιστορία με μεγάλη ευστοχία. Ο ίδιος ο Sandman είναι μια φιγούρα με δέρμα στο λευκό του φεγγαριού και μάτια στο χρώμα της νύχτας. Ενας χαρακτήρας ψηλόλιγνος και σκοτεινός. Εχει ανθρώπινη υπόσταση, με πάθη, ενοχές και αδυναμίες, χωρίς να παύει να είναι θεός. Στα τεύχη της σειράς τον ακολουθούμε από το βασίλειο των ονείρων στον κόσμο των θνητών. Στα βάθη της Κόλασης και στο πανδοχείο στο τέλος του κόσμου. Επισκεπτόμαστε το Ασυλο Arkham (το μέρος όπου φυλάσσεται μεταξύ άλλων και ο Joker – αξίζει αναζήτησης το «Arkham Asylum» των Grant Morisson και Dave McKean, εκδ. Anubis) και δειπνούμε παρέα με τους αρχαίους θεούς. Τον βλέπουμε να παραγγέλνει στον Σαίξπηρ ένα θεατρικό και αυτός προς τιμήν του δημιουργεί το «Ονειρο θερινής νυκτός». Πρόκειται για ένα ιλιγγιώδες ταξίδι σε έναν κόσμο ονείρων δοσμένο με μια απαράμιλλη μαεστρία. Eνα τοπίο στο οποίο ξεδιπλώνεται η μυθοπλαστική ικανότητα του Gaiman. Και ένα κείμενο κομψό και λογοτεχνικό. Οι διάλογοι γεμάτοι ζωντάνια. Ο θεός των ονείρων αποστομώνει τον ίδιο τον Λούσιφερ: «Τι δύναμη θα είχε η Κόλαση εάν όλοι όσοι είναι εδώ φυλακισμένοι δεν μπορούσαν να ονειρευτούν τον Παράδεισο;», και φεύγει νικητής από την Κόλαση. Οι σχεδιαστές Δίπλα στον Gaiman, κατά τη δημιουργία του Sandman, βρέθηκε μια πλειάδα εξαίρετων σχεδιαστών όπως οι Sam Kieth, Mike Dringenberg, Jill Thompson, Shawn McManus, Marc Hempel και Michael Zulli. Ξεχωρίζει όμως ο άνθρωπος που σχεδίαζε τα εξώφυλλα: ο Dave McKean. Η συνάντηση των Gaiman και McKean ήταν μοιραία για την ένατη τέχνη. Η αστείρευτη φαντασία του πρώτου σχεδιάζεται με τον καλύτερο τρόπο από τον δεύτερο. Οι κόσμοι, οι χαρακτήρες, οι σκηνές που γεννά το μυαλό του Gaiman βρίσκουν στις γραμμές, στα χρώματα και τα κολάζ του McKean σαγηνευτική απόδοση. Είτε αυτό είναι τα εξώφυλλα του Sandman (που ως έργα τέχνης συγκεντρώνονται σε τόμο με τίτλο «DustCovers») είτε εικονογραφημένα παραμύθια (βλέπε: «Wolves in the Walls», «The Day I Swapped my Dad for two Goldfish» και «Crazy Hair», εκπληκτικά παντρέματα λόγου και εικόνας που γαργαλούν τη φαντασία). Ολο το έργο σε πέντε τόμους, πραγματικά στολίδια Τα 75 βασικά τεύχη της σειράς «Sandman» κυκλοφόρησαν από τον Ιανουάριο του 1989 έως τον Μάρτιο του 1996, αποτελούν δέκα κεφάλαια και συλλέγονται σε ισάριθμους τόμους. Πέρα από τη βασική ιστορία, είχαμε αρκετούς δορυφόρους (spin offs όπως λέγονται στον χώρο της pulp κουλτούρας), κάποιους με την υπογραφή του Neil Gaiman στο σενάριο και άλλους απλώς με την εποπτεία του. Από αυτούς κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis τα «Θάνατος, το τίμημα της ζωής» και «Αιώνιες νύχτες». Παλαιότερα, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, είχαν εκδοθεί λίγα από τα πρώτα τεύχη της σειράς από τις εκδόσεις Modern Times, όπου ο Sandman είχε αποδοθεί ως Μορφέας. Πρόσφατα το έργο συγκεντρώθηκε στους πολυσέλιδους και πολυτελείς τόμους «Absolute Sandman». Οι τόμοι, πέντε στον αριθμό, περιέχουν έξτρα υλικό και είναι πραγματικά στολίδια. Και ταινία; Πρόσφατα διέρρευσε στις κόμικ ιστοσελίδες η φήμη ότι ο David Goyer, σεναριογράφος του «Man of Steel», προσέγγισε τη Warner Bros, ιδιοκτήτρια της DC, με την πρόταση να μεταφερθεί ο Sandman στη μεγάλη οθόνη. Και μάλιστα ότι ζήτησε τον Joseph Gordon-Levitt, πιθανότατα για τον ομώνυμο ρόλο. Μια φήμη που φαίνεται να επιβεβαιώνει τη δήλωση του Guillermo del Toro που αναφέρει ότι η Warner Bros «σκαλίζει» όλο το υλικό της DC και επιδιώκει να κάνει ένα άνοιγμα, μεταφέροντας τίτλους της εταιρείας στη μικρή και μεγάλη οθόνη. link

Ενταγμενο στο συμπαν των Wildcats, το Sleeper ξεκινησε σαν spin off σειρα της ιστοριας Point Blank που αφορα εναν χαρακτηρα απο τους Wildcats, τον Grifter. Συντομα ομως λογω της αποδοχης του τοσο απο το κοινο οσο και απο κριτικους η σειρα εφτασε τα 24 τευχη. Ας παρουμε ομως τα πραγματα απο την αρχη. Point Blank To Point Blank ξεκινησε και αυτο σαν spin off σειρα των Wildcats. Η ιστορια εστιαζει στον Grifter ή κατα κοσμο Cole Cash, ο οποιος μαζι με τον John Lynch αποτελουσαν μελος της ομαδας Team 7, της οποιας τα μελη εχουν αυξημενες ικανοτητες και δυναμεις εξαιτιας της συμμετοχης τους σε επιστημονικα πειραματα. Ο Lynch λοιπον, αρχικατασκοπος πλεον, πρεπει να αντιμετωπισει τον τρομοκρατη Tao, ο οποιος ειναι το αντιπαλο δεος του σε θεματα τακτικης και ευστροφιας. Εχει φροντισει λοιπον ωστε να βαλει στην ομαδα του Tao ως διπλο πρακτορα τον Holden Carver. Εχει ομως καιρο να ακουσει νεα του και αποφασιζει να τον βρει με την βοηθεια του Grifter ο οποιος εχει την δυναμη να πυροβολει παντα ευστοχα. Πολυ καλο κομικ στα νουαρ προτυπα, οπως αλλωστε μας συνηθιζει ο Brubaker και σχεδιο απο τον Colin Wilson. Oμως ειναι μονο το πρωτο πιατο στην ιστορια του Sleeper και μας συστηνει καποιους χαρακτηρες που θα εχουν καιριους ρολους στο Sleeper. Sleeper Στο Sleeper πρωταγωνιστης ειναι ο Holden Carver. Τα πολλα χρονια εμπειριας του σε black ops ομαδες υπο την αρχηγια του Lynch, καθως και το γεγονος οτι λογω της ενωσης του με εναν εξωγηινο συμβιωτικο οργανισμο, που μπλοκαρει το νευρικο του συστημα και δεν του επιτρεπει να νιωσει πονο, αλλα του επιτρεπει να τον μεταφερει σε οποιον αγγιξει. καθως επισης βοηθαει στην ταχυτατη αναρρωση του απο καθε τραυμα, τον καθιστουν το καταλληλο ατομο για αυτη την undercover αποστολη για την οποια γνωριζει μονο ο Lynch. Να διεισδυσει δηλαδη στην ομαδα του Tao και να μαθει τους σκοπους του. Βασικοι πρωταγωνιστες : Τao Αρχικα για την φραση Tactical Augmented Organism, δημιουργηθηκε σε εργαστηριο για να ειναι ο πιο εξυπνος ανθρωπος. Ο πιο σοφος απο την επιστημονικη ομαδα προτεινε να τον σκοτωσουν ενω ηταν ακομα μωρο. Δυστυχως δεν εισακουστηκε. Miss Misery Ανικανη για καθε καλη πραξη καθως αυτο την αρρωσταινει. Αντιθετως καθε κακη πραξη την κανει πιο δυνατη και ομορφη. Ηγετικη προσωπικοτητα στην ομαδα του Tao. Genocide Βασικο μελος της τρομοκρατικης οργανωσης. Αλεξισφαιρος, σουπερ δυνατος και με πολυ μικρη υπομονη. Ολα αυτα τα αποκτησε απο ραδιενεργη ακτινοβολια και απο ενα τραγικο συμβαν στην ζωη του. Peter Grimm Δεξι χερι του Tao. Εχει την ικανοτητα να προκαλει φοβο μεχρι θανατου στα θυματα του και ανυπομονει να απλωσει τα χερια του στον Holden. Veronica st James Στην ζωη του Holden πριν το ατυχημα με τον εξωγηινο οργανισμο ηταν η αρραβωνιαστικια του και δεν μπορει να πιστεψει οτι ο πρωην αρραβωνιαστικος της ειναι με τους κακους. Και αυτη μυστικη πρακτορας. Στο σχεδιο εδω, εχουμε τον κλασσικο πια συνεργατη του Brubaker, τον Sean Phillips. Ο Phillips σχεδιαζει πολυ καλα και ατμοσφαιρικα και το μονο ελλατωμα του ειναι οτι σχεδιαζει παντα τις ιδιες φατσες. Οποιος εχει διαβασει πανω απο ενα κομικ του διδυμου με καταλαβαινει. Παρολα αυτα εχω αρχισει να το βλεπω πιο θετικα, αλλωστε και στις ταινιες τις ιδιες φατσες τις βλεπουμε σε διαφορετικους ρολους. Ενα πραγματικα πολυ καλο κομικ. Παρολο που διαδραματιζεται σε ενα συμπαν οπου υπαρχουν μασκοφοροι υπερηρωες και υπερκακοι, o Brubaker καταφερνει να φτιαξει μια τρομερη noir ιστορια με πολυ καλογραμμενους χαρακτηρες και ταυτοχρονα να σατυριζει που και που το υπερηρωικο ειδος. Το κομικ πραγματικα δεν σε αφηνει να το αφησεις. O Holden ειναι ενα πιονι στον προσωπικο πολεμο δυο πολυ εξυπνων και χειραγωγων αντιπαλων και ο ιδιος μετα απο τοσο καιρο δεν ξερει που πραγματικα ανηκει. Το Sleeper ειναι ενα κομικ που θα προτεινα σε ολους να διαβασουν. Στην omnibus εκδοση που κυκλοφορει ερχεται μαζι με το Poin blank αλλα και με μια εξτρα ιστορια crossover με τους χαρακτηρες απο το Authority. kwtsoκλιμακα 9/10 Περισσοτερο Brubaker και Phillips θα βρειτε στα : Fatale Fade Out Incognito Περισσοτερο Brubaker : Batman (Panini) Scene Of The Crime An Accidental Death Gotham Central

Πάμε για τον πέμπτο τόμο. Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη, στην πολυκατοικία κάποιων παλιών γνώριμων χαρακτήρων. Ο Gaiman αποφασίζει να εξερευνήσει τους ενοίκους του σπιτιού που φιλοξενήθηκε η Rose, στο δεύτερο τόμο The Doll’s House. Τότε που η κοπέλα αναζητούσε το χαμένο αδερφό της. Τώρα κεντρικό πρόσωπο είναι η ένοικος Barbie, όνομα και πράγμα, μια χαριτωμένη κοπέλα που προσπαθεί να ξεπεράσει τον τελευταίο χωρισμό της. Τη συμπαραστέκεται η φίλης της Wanda, μια τρανσέξουαλ με πληθωρικό χαρακτήρα και ταπεραμέντο. Η Barbara έχει περίεργους εφιάλτες που θυμίζουν τα παιδικά της παιχνίδια και τους φανταστικούς κόσμους που τα συνόδευαν. Πριν ακόμη το καταλάβει αρχίζουν χαρακτήρες από την ονειρική αυτή Χώρα να εμφανίζονται μπροστά της στον πραγματικό κόσμο. Κάποιοι φίλοι, και κάποιοι πιθανοί εχθροί, με τους τελευταίους να καταφέρνουν να την αιχμαλωτίσουν σε ένα όνειρο. Οι συγκάτοικοί της μετά βίας κατανοούν τα γεγονότα και προσπαθούν να βοηθήσουν το σώμα της που βρίσκεται σε κατάσταση κώματος. Η Χώρα είναι μέρος του Βασίλειου των Ονείρων και οι κίνδυνοι είναι παραπάνω από υπαρκτοί. Η Barbie καλείται σε μια αναζήτηση χωρίς στόχο στον Κόσμο των Ονείρων για να μπορέσει να βρει ποιος θέλει το κακό της και γιατί. Βρίσκει κάποιους σύμμαχους που προσπαθούν να της εξηγήσουν τους κανόνες του «παιχνιδιού», αλλά αφού βρίσκεται στο Βασίλειο του Μορφέα, τίποτα δεν είναι απλό. Κάποτε έρχεται η στιγμή να τον συναντήσει. Γνωρίζουμε όμως ότι όποιος βρεθεί με αυτό το μυθικό πλάσμα συνήθως η συνάντηση έχει μοιραία αποτελέσματα. Το σενάριο είναι. Όπως θα έλεγε και ο Μπένι. Ίσως ο λιγότερο δουλεμένος και άνευρος τόμος, θεωρήθηκε ο πιο αδύναμος. Επηρεασμένος από τις “Quest” περιπέτειες των βιβλίων της Νάρνια, και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, που ενώ καταφέρνει να μας παρουσιάσει άρτια χτισμένους χαρακτήρες, ξεχνά να κάνει ενδιαφέρον το σενάριο και την πλοκή. Αφήνει να πλανάται ένα μυστήριο για το τι ακριβώς συμβαίνει. Τέτοια “Quest” τα σατίριζαν πολύ καλά οι Monty Python. Καβαλήστε τα άλογα σας και ας πάμε… κάπου, να κάνουμε… κάτι! Έβαζαν τον Βασιλιά Αρθούρο να καλπάζει στον ορίζοντα χωρίς λόγο. Θα μου πείτε ότι τέτοιοι σχολιασμοί είναι άδικοι, αν όχι κομπλεξικά απαξιωτικοί, όμως σε ένα έργο που μας παρουσίασε αριστουργήματα της 9ης Τέχνης δείχνει καθαρά ότι το σενάριό του χωλαίνει. Ο Gaiman το θεωρεί το αγαπημένο του, επειδή είναι το λιγότερο αγαπητό από το κοινό του. Το σκίτσο είναι από τα πιο ουδέτερα κόμικς που έχω διαβάσει. Κεντρικός δημιουργός είναι ο Shawn McManus, ένας σκιτσογράφος όχι του γούστου μου, εδώ δεν καταφέρνει να αναδείξει το ταλέντο του. Ο μαστιχωτός πλασμός των φιγούρων μου θυμίζει παιδικά κόμικς, με την κακή έννοια. Έχει κάνει καλύτερες δουλειές, όπως και άλλοι πριν από αυτόν έχουν κάνει πολύ καλύτερες δουλειές σε αυτόν τον τίτλο. Colleen Doran, George Pratt, και ο γνωστός μας Brian Talbot, συμμετέχουν στην παλέτα των δημιουργών. Ο χρωματισμός είναι εκνευριστικά φτωχός, πράγμα που διόρθωσαν σε όλους τους τόμους στις επόμενες εκδόσεις. Ολοκληρώνοντας την γκρίνια μου να δηλώσω ότι ακόμη και ο Dave McKean έκανε μια σειρά από άσχημα, απροσδιόριστα εξώφυλλα. Μου δίνει την εντύπωση ότι όλη η καλλιτεχνική ομάδα βαριόταν. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζει να το διαβάσετε ή να το εξερευνήσετε. Θεωρώ τις 7 σελίδες που μας παρουσιάζονται οι πρωταγωνιστές μια υπέροχη ιδέα. Στη σκηνή αυτή η Wanda, θέλοντας να κάνει καφέ στη φίλη της Barbie, ζητά κρέμα γάλακτος από τους συγκατοίκους. Με μια σειρά από small talk μαθαίνουμε τα ονόματά τους και λεπτομέρειες της ζωής και του χαρακτήρα τους. Ακόμη και το στοιχείο του τρόμου είναι έντονο και το δίνει με μαεστρία. Ο φόβος στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών είναι δοσμένος αρκετά δυναμικά. Τέλος να επισημάνω ότι έχω ζήσει και γω την τελευταία εμπειρία της πρωταγωνίστριας. Βρέθηκα στην κηδεία ενός πολύ καλού μου φίλου χωρίς να με γνωρίζει κανείς. Είναι φρικτό να θρηνείς έναν άνθρωπο και να σε ρωτάνε όλοι «ποιος είσαι»; Ο Gaiman χωρίζει τους τόμους σε γυναικεία και αντρικά αναγνώσματα. Αυτόν τον τόμο το θεωρεί γυναικείο κόμικ, λόγο της ισχυρής παρουσίας του ασθενούς φύλου. Ίσως έχει βάση αυτός ο χαρακτηρισμός, πράγμα που δεν μπόρεσα να το προσέξω στην όλη σειρά. Και να φανταστείτε ότι τα έχω διαβάσει ουκ ολίγες φορές. Τουλάχιστον εδώ μας εισάγει την Thessaly, Μια ενδιαφέρουσα μικροκαμωμένη δυναμική μάγισσα, που θα την δούμε και στα επόμενα τεύχη. Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά. Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης εδώ. Παρουσίαση του πρώτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του δεύτερου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τρίτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τέταρτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του πέμπτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του έκτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του έβδομου τόμου εδώ. Παρουσίαση του όγδοου τόμου εδώ. Παρουσίαση του ένατου τόμου εδώ. Παρουσίαση του δέκατου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τόμου Death: The High Cost Of Living εδώ. Σχόλια στο wikipedia για το κόμικ εδώ. Βιογραφικό του συγγραφέα εδώ. Η ελληνική έκδοση του Eternals, του ίδιου συγγραφέα, εδώ.

Το ειχα βαλει απο καιρο στο ματι να το διαβασω και τελικα το εκανα. Και δεν το μετανιωσα καθολου! Ο πρωτος τομος του American Vampire χωριζεται σε δυο ενοτητες. Στην μια παρακολουθουμε την ιστορια της Pearl που εργαζεται σαν ηθοποιος και σερβιτορος στο Los Angeles το 1920 μεχρι να μεταμορφωθει σε βαμπιρ, ενω στην δευτερη μεσα απο την αφηγηση ενος συγγραφεα μαθαινουμε για τον Skinner Sweet και το πως αυτος εγινε βρικολακας το 1880 και την ζωη του μετα απο αυτο καθως και τη ζωη του James Book και του βοηθου του που αρχικα τον ειχαν συλλαβει. Το δευτερο μερος της σειρας ειναι σε σεναριο του Stephen King. Αν και τα τελευταια χρονια η ενασχοληση με τους μυθους των βρυκολακων και των συναφων πλασματων δεν θεωρειται ιδιαιτερα πρωτοτυπη αυτο το κομικ καταφερνει να ξεχωρισει. Εδω δεν ειναι ολοι βρυκολακες ιδιοι αλλα το ειδος τους εξελισσεται με νεες δυναμεις και αδυναμιες. Αρχικα οι βρυκολακες προερχονται απο χωρες της Ευρωπης και εχουν τις κλασσικες δυναμεις/αδυναμιες του ειδους τους , ειναι πλουσιοι αριστοκρατες και κατεχουν υψηλα ποστα και θεση στην κοινωνια . Παρολα αυτα ενα ατυχημα θα κανει ενα νεαρο θρυλο της Αγριας Δυσης τον Skinner να μεταλαχθει σε ενα νεο ειδος βαμπιρ που μπορει να περπαταει τις μερες στον ηλιο αλλα ειναι αδυναμος τις νυχτες χωρις φεγγαρια , στο δευτερο μερος της ιστοριας εξιστορουνται οι περιπετειες του μετα απο αυτο και το πως κυνηγησε και αυτους που τον συλλαβαν αλλα και τον πολεμο που του κυρηξαν οι παραδοσιακοι βρυκολακες . Ο Skinner ειναι αυτος που θα μεταδωσει την "παθηση" του στην Pearl στο πρωτο μερος της ιστοριας αλλα αυτο αφου εκεινη εχει δεχθει επιθεση απο τα βαμπιρ που τωρα ασχολουνται και με τον ανερχομενο χωρο του κινηματογραφου. Επισης στο πρωτο μερος της ιστοριας βλεπουμε και το πως η ηρωιδα θα αντιμετωπισει με τις νεες τις δυναμεις τους εχθρους της.Στο τελος υπαρχει ενα πολλα υποσχομενο cliffhanger για το τι θα δουμε στην επομενη ιστορια. Το σεναριο ειναι πολυ καλο και κραταει γρηγορο ρυθμο αλλα δεν τσιγκουνευεται τα "μπαλονακια" και τα "κουτακια" και οι διαλογοι ειναι πειστικοι , το σχεδιο ειναι απο τον Rafael Albuquerque και ειναι πολυ καλο και αρκετα φρικιαστικο οταν πρεπει . Γενικως ενα πολυ καλο κομικ . Κυκλοφορει απο την vertigo σε σκληροδετο και σε απλο trade και εχει 200 σελιδες. Eπειδη ξερω πως θα αναρωτιεστε.. Στην kwtsoκλιμακα παιρνει ενα 9/10 . (Με βλεπω να γινομαι fanboy του snyder στο τελος ) YΓ Αν ειστε προσεκτικοι κατα την αναγνωση ισως βρειτε και μια αναφορα σε ενα αλλο πολυ πολυ γνωστο εργο του King! Aλλα κομικς του Scott Snyder : Superman Unchained ( Χωρις Ορια ) Batman The Court Of Owls - H Σκοτεινη Παγιδα American Vampire-Λουτρο Αιματος Swamp Thing Severed

John Constantine Ο John Constantine εμφανίστηκε το 1985 στο Τhe Saga of the Swamp Thing και στην ουσία είχε τον ρόλο ενός υπερφυσικού συμβουλάτορα για τον πρωταγωνιστή [swamp Thing]. Ο Alan Moore εμπνεύστηκε την εξωτερική εμφάνιση του χαρακτήρα από τον συνθέτη και ερμηνευτή Sting, με τον οποίο αν τους δείτε μοιάζουν αρκετά. Βέβαια, να αναφέρουμε πως η πρώτη "επίσημη" εμφάνιση του Constantine έγινε στο Swamp Thing #37. Ο ίδιος ο Moore, θυμάται πως ο Constantine είναι το αποτέλεσμα μιας "μίξης πολύ καλών ιδεών", οι οποίες υλοποιήθηκαν με την δημιουργία του John Constantine! Αν και σχετικά νέος ήρωας -δεν έχει κλείσει ούτε τα 30-, ο Constantine πολύ σύντομα διέπρεψε στον χώρο της ένατης τέχνης. Με τη σειρά Hellblazer, ο χαρακτήρας του ήρωα απέκτησε ακόμα περισσότερες εκφάνσεις! Σαν αντι-ήρωας, ο αναγνώστης σπάνια μπορεί να προβλέψει τις επιλογές του. Ο ίδιος ο ήρωας αναφέρει στα πρώτα τεύχη του Hellblazer πως δεν έχει ακολουθήσει -και ούτε σκοπεύει- τον δρόμο της κόλασης ή του παραδείσου. Το Hellblazer αποτέλεσε μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές τον τελευταίο χρόνο. Έχοντας φτάσει τα 300 τεύχη σταμάτησε το 2013 μετά από μια επιτυχή πορεία 25 περίπου χρόνων. Το πρώτο τεύχος είχε κυκλοφορήσει το 1988. Ποιος είναι όμως ο Constantine; Στην ουσία είναι ένας 35άρης με υπερφυσικές δυνάμεις που κατοικεί στο Λονδίνο και εμπλέκεται σε κάθε λογής υπερφυσικά φαινόμενα που περιλαμβάνουν δαίμονες και άλλα τέτοια ωραία! Στα πρώτα τεύχη του Hellblazer ο ήρωας φορούσε κυρίως γαλάζια ρούχα αλλά πλέον φορά τα ρούχα που βλέπετε στην φώτο παραπάνω. Έχει μια σειρά από μαγικές δυνάμεις όπως έλεγχο του μυαλού. Το αχώριστο τσιγάρο του μπορεί και ανιχνεύει μεταφυσικές δραστηριότητες στο χώρο ή κάποιον επικείμενο κίνδυνο. Σαν χαρακτήρας είναι εντελώς απρόβλεπτος, σε σημείο που θυσιάζει τους φίλους του για κάποιον απότερο σκοπό. Η αλαζονική συμπεριφορά του και οι πανέξυπνες ατάκες είναι κυρίως αγαπητές από το κοινό ενώ να αναφέρουμε επίσης πως ο Constantine κοιτά πολλές φορές και την παρτούλα του. Γενικά πάντως δεν είναι λίγες οι φορές που θα κάνει το καλό ακόμα και αν αυτό βλάψει τα συμφέροντα του. Η επιτυχία του χαρακτήρα οδήγησε στην συγγραφή ενός τραγουδιού, μιας ταινίας, βιβλίων κ.α. Μετά την ολοκλήρωση του Hellblazer, ο Constantine απέκτησε δικό του τίτλο στο New 52 της DC το 2013, ενώ είναι και ο αρχηγός της Justice League Dark (2011). για το original sins υπάρχει παρουσίαση εδω καμια δεκαριά ακόμα παρουσιασεις story arcs απο hellblazer υπάρχουν εδω

Τον Ιανουαριο του 2005 κυκλοφορησε το original graphic novel ( δηλαδη κατευθειαν σε trade , χωρις να εχει κυκλοφορησει πρωτα σε τευχη ) All His Engines . H εγγονη του Chas , κολλητου φιλου του Constantine, Tricia, πεφτει σε κομμα . Ειναι θυμα μιας παραξενης επειδημιας που φαινεται να εχει το επικεντρο της στο Los Angeles. Ο Chas θα ζητησει της βοηθεια του φιλου του και θα ταξιδεψουν μαζι στην Αμερικη οπου θα συναντησουν τον δαιμονα Beroul , υπαιτιο για τα κομματα . Ο Beroul προσπαθει να χτισει ενα μικρο παραρτημα της κολασης στην Γη ομως υπαρχουν και αλλοι δαιμονες ανταγωνιστες οι οποιοι επιθυμουν μερος της πιτας , στηνοντας δικα τους franchise καταστηματα της κολασης. O Βeroul θελει ο Constantine να δουλεψει για αυτον και να διασφαλισει την επικρατηση του επι των ανταγωνιστων του και σε ανταλλαγμα θα επιστρεψει την Tricia. Λογαριαζει ομως κυριολεκτικα χωρις τον ξενοδοχο καθως στην πολη κατοικει ο Ινδιανος θεος του θανατου Mictlantecuhtji. Στο σχεδιο εχουμε τον Leonardo Manco , με τον οποιο ο Carey συνεργαστηκε σε ολο το run του στον τιτλο. Πολυ καλο σχεδιο και πολυ ατμοσφαιρικος χρωματισμος με σκοτεινες αποχρωσεις. Συνολικα προκειται για μια καλη ιστορια. Ειναι ενα πολυ καλο entry point για οσους δεν εχουν διαβασει τιποτα απο την σειρα καθως δεν απαιτειται καποια ιδιαιτερη εξοικειωση με τον χαρακτηρα. Προσωπικα δεν μου φανηκε κατι ιδιαιτερο , απλως μια ακομα καλη ιστορια . Πιστευω θα αρεσει περισσοτερο σε νεους αναγνωστες για τους οποιους και γραφτηκε μαλλον , ισως σε μια προσπαθεια να διαφημισει τον ηρωα , του οποιου η ταινια θα εβγαινε στους κινηματογραφους εκεινη την χρονια. Το προτεινω παντως σε οποιονδηποτε δεν εχει διαβασει τιποτα και θελει να ξεκινησει με μια καλη ιστορια. Επισης οι τελευταιες 6 σελιδες , απο τις συνολικα 128 του βιβλιου , περιεχουν μια περιληψη των κυριοτερων σημειων της ζωης του John Constantine καθως και πληροφοριες για την δημιουργια του απο τον Alan Moore. kwtsoκλιμακα 7/10 Ακομα απο το ιδιο διδυμο : HELLBLAZER (#207-#215) : THE GIFT Stations Of The Cross Reasons To Be Cheerful Περισσοτερα κομικς του Mike Carey : UNWRITTEN LUCIFER Ελληνικες Εκδοσεις : NEIL GAIMAN'S NEVERWHERE - ΠΟΤΕ & ΠΟΥΘΕΝΑ RED SONJA - SHE DEVIL WITH A SWORD FANTASTIC 4

Ο ένατος τόμος του Sandman ήταν η αυλαία. Ο δέκατος είναι η υπόκλιση. Ένας ένας οι πρωταγωνιστές περνούν από μπροστά μας και μας λένε ευχαριστώ και αντίο. Το ταξίδι με συγκεκριμένο προορισμό έχει ολοκληρωθεί και ο συγγραφέας μας χαιρετά με ένα νεύμα. Θεωρώ ότι για να φτάσετε εδώ έχετε διαβάσει τους προηγούμενους τόμους αλλιώς τα spoiler θα σας χαλάσουν τη μελλοντική ανάγνωση. Το τέλος του προηγούμενου τόμου μας αφήνει με το θάνατο του Μορφέα και την αναγέννηση του νέου βασιλιά του Ονείρου. Αν θυμάστε το Βασίλειο κινδύνευε να καταστραφεί από το μένος των Ερινυών για εκδίκηση. Η αποφασιστικότητά τους να τιμωρήσουν το Μορφέα για τα εγκλήματά του δεν επέτρεπε να γλυτώσουν ούτε και οι κάτοικοι του Βασιλείου. Για να σταματήσει αυτό το κακό ο Μορφέας αυτοκτονεί και ως δια μαγείας ένας νέος Φύλακας των Ονείρων γεννιέται. Τώρα πια ο νέος θεός προσπαθεί να μάθει τα καθήκοντά του. Η πρώτη του πράξη είναι να… περιμένει να τελειώσει η αγρυπνία και η κηδεία του προκατόχου του. Πλήθος κόσμου, μικροί και μεγάλοι, άνθρωποι και πνεύματα, θεοί και δαίμονες, υπηρέτες και αφεντάδες, εχθροί και φίλοι, έρχονται να τιμήσουν μια ιδέα, ή μάλλον την προσωποποίηση και ενσάρκωση μιας ιδέας, όπως σχολιάζει ο Lucien. Λίγοι καταλαβαίνουν τι γίνεται. Αρκετοί περνούν και βλέπουν ή συμμετέχουν στη πομπή χωρίς να ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει. Σαν ένα όνειρο που δεν μπορείς να προσδιορίσεις τι γίνεται αλλά διάφορα συναισθήματα ντύνουν τη σκηνή περισσότερο από τα γεγονότα. Ο νέος Μορφέας, που τώρα απαντάει στο όνομα Δανιήλ (Daniel) δε συμμετέχει, όπως βέβαια ορίζουν οι κανόνες, και προσδοκά να πάρει τη νέα θέση μετά την κηδεία. Με μεγαλοπρέπεια ολοκληρώνεται η κηδεία και κατόπιν ο Daniel εισάγεται στην Endless Family, δίπλα στο Θάνατο, την Καταστροφή, την Απελπισία και τα υπόλοιπα μέλη. Ακολουθούν τρεις μικρές ιστορίες. Η πρώτη είναι ένα προσωπικό αντίο του αθάνατου Rob, του μοναδικού φίλου του Μορφέα. Σε μια του έξοδο ο Θάνατος τον πληροφορεί ότι ο θεός των Ονείρων έχει φύγει από τον κόσμο ή από όλους τους κόσμους, ή τουλάχιστον όπως τον είχε αυτός γνωρίσει. Σαν χάρη, σε αυτόν τον άνθρωπο που έζησε άπειρες απώλειες, ο ίδιος ο Θάνατος είναι έτοιμος να του προσφέρει το μόνο πράγμα που ξέρει να κάνει ως δώρο στην ταλαιπωρημένη του ψυχή. Στην επόμενη ιστορία συναντάμε έναν πατέρα που οι αμαρτίες του γιού του εναντίων του αυτοκράτορα τον οδηγούν στην εξορία. Χαμένος σε μια έρημο και κοντά στο θάνατο από τις κακουχίες συναντά δυο φορές τον Sandman, μια σαν Μορφέα και μια σαν Δανιήλ. Συζητούν για τα προβλήματά τους και το τέλος που κοντεύει για τον γέροντα. Τέλος, στην τρίτη ιστορία βλέπουμε για πολλοστή φορά το Γουίλιαμ Σέξπιρ, το γνωστό ποιητή της αναγέννησης. Θυμάστε από τον 2ο τόμο ο Μορφέας έδωσε την έμπνευση και το ονειρικό ταλέντο στο δημιουργό ζητώντας αντάλλαγμα δυο έργα κατά παραγγελία. Ήρθε ο καιρός να του ζητήσει το δεύτερο έργο, αφιερωμένο αυτήν τη φορά στον ίδιο το θεό των ονείρων. Το έργο είναι η Τρικυμία, στο οποίο ένας άρχοντας εξορίζεται από τους αντιπάλους του σε κάποιο νησί. Εκεί η μοίρα του φέρνει τους εχθρούς του μπροστά του, και του δίνεται η ευκαιρία να τους τιμωρήσει. Το συγκεκριμένο έργο του Σέξπιρ είναι το κύκνειο άσμα του, και θεωρείται ένα από τα κορυφαία του. Σεναριακά αυτήν τη φορά ο Gaiman έβαλε όλη του την τέχνη. Αρτιότατα κόμικς, λογοτεχνικά δουλεμένα, με μια ποιότητα παραμυθιού και τίμιου λόγου, αριστουργήματα της 9ης Τέχνης. Δε νομίζω η Vertigo να καταφέρει να εκδώσει κάτι καλύτερο. Μια τέτοια συντηρητική εταιρία, τώρα πια χωρίς την επιμέλεια της ανοιχτόμυαλης και υψηλής αντίληψης Karen Burger, δύσκολα να δείξουν εμπιστοσύνη σε κάτι εξίσου τόσο διαφορετικό. Το σκίτσο. Το σκίτσο… Η αφρόκρεμα της αφρόκρεμας! Michael Zulli, Jon J. Muth, Charles Vess, ποιητές που δημιουργούν μαγευτικές σελίδες. Άνθρωποι σαν αυτούς αδικήθηκαν που έκαναν καριέρα σε ένα τέτοιο μέσο με μικρό κοινό. Ξέρω τι γράφω και ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ο πρώτος είναι μάγος στην ανθρώπινη εκφραστικότητα, σε πρόσωπα και σώματα. Προσέξτε την κλίση των σωμάτων. Ελάχιστα προς μία κατεύθυνση για να φαίνεται φυσικό το βάδισμα και η στάση τους. Το αναγεννησιακό χρονικά τοπίο του τελευταίου σκιτσογράφου είναι εξίσου μαγευτικό. Μακάρι να τους δούμε και στην Ελλάδα. Τα τελευταία τεύχη πούλησαν εκείνη την εποχή καλύτερα και από τους τίτλους του Superman. Όχι ότι οι πωλήσεις του αυξήθηκαν, αλλά έπεσαν οι πωλήσεις των κλασικών σουπερηρωικών τίτλων εκείνη την εποχή. Αντιθέτως το σταθερό κοινό του Sandman τίμησαν το κόμικ. Μια ακόμη παρατήρηση. Η «αναγέννηση» του θεού των Ονείρων θυμίζει αρκετά τις αναγεννήσεις του Doctor Who. Το σίριαλ δεν υπήρχε στις οθόνες μας εκείνον τον καιρό, και έτσι ο παραλληλισμός πέρασε απαρατήρητος. Εδώ τελειώνουν οι περιπέτειες του Sandman. Τελείωσαν; Όχι βέβαια. Εδώ ζήτησε ο συγγραφέας να κλείσει το περιοδικό και να σεβαστούν την απόφασή του. Το παράδοξο είναι ότι οι εκδότες το δέχτηκαν. Δεν προσέλαβαν νέο σεναριογράφο αλλά προμοτάρισαν τους ήδη υπάρχοντες τόμους. Χαρακτήρες τιμήθηκαν με κάποια Limited series, και οι σειρές Dreaming & Lucifer εκδόθηκαν με τις ευλογίες του Gaiman. Ειδικά το δεύτερο ήταν πρόταση του ίδιου του Gaiman για αρκετά χρόνια, χωρίς οι editors να συμπαθούν ιδιαίτερα την ιδέα. Ακόμη και η εμφάνιση του Daniel στις σελίδες του JLA έγιναν μετά από συζήτηση και έγκριση του Gaiman. Η φειδωλή χρήση των χαρακτήρων τους έδωσε και μια μοναδική αξία που έκανε τους τόμους να αντέξουν στο χρόνο και να επανεκδίδονται κάθε τόσο χωρίς σταματημό.

Συγγραφέας/Σχεδιαστής: Paul Pope Εκδότης: Vertigo Τεύχη: 5 (Αύγουστος 2002 - Ιούλιος 2003) Είδος: Cuberpunk /Romance To 100% αρχίζει με έναν φόνο, και περιέχει στημένους αγώνες μποξ και παράνομα στοιχήματα αλλά είναι κάθε άλλο παρά μια αστυνομική ιστορία. Είναι μια ιστορία για τις ανθρώπινες επαφές κάποιες που πετυχαίνουν και άλλες που δεν... Διαδραματίζεται στην Νέα Υόρκη, μια Νέα Υόρκη του 2038 που όμως επιφανειακά διαφέρει με την Νέα Υόρκη του τώρα. Οι μόνες εμφανείς διαφορές εμφανίζονται στα διαφορετικά καταναλωτικά προϊόντα και την προηγμένη τεχνολογία. Ο πιο "ενδιαφέρον" νεωτερισμός που παρουσιάζεται είναι η τεχνολογία Gastro. Η τεχνολογία Gastro δεν βοηθάει σε τίποτα άλλο από το να ανακουφίζει για λίγο την ακόρεστη επιθυμία των ανθρώπων για θέαμα, και τι θέαμα, απεικόνιση των εσωτερικών οργάνων μιας στρίπερ που χορεύει ή ενώς μποξέρ που δέχεται μια μπουνιά. Και γιατί παίζει σημαντικό ρόλο αυτή η τεχνολογία σε μια ιστορία για τις ανθρώπινες σχέσεις? Όσο βαθεία στα όργανα κάποιου και αν κοιτάμε θα παραμείνει μια σχέση επιφανειακή,ρηχη... σε αντίθεση με τις σχέσεις που θέλουν να δημιουργήσουν οι πρωταγωνιστές τις ιστορίας αυτής... Βασικά η πλοκή της ιστορίας χωρίζεται σε τρεις μικρότερες παράλληλες ιστορίες με ίδιο νοηματικό υπόβαθρο στο ίδιο περιβάλλον. Κάτι τέτοιο είχε στο νου του και ο Paul Pope, όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξη του, αλλά η εκδότρια εταιρία τον έπεισε να τις εντάξει σε μία και εννοιαία ιστορία. Το ασπρόμαυρο και η έντονη σκίαση έχει επιρροές στα manga, άλλωστε ο Pope έχει δουλέψει σε Ιαπωνική εταιρία και o ίδιος χαρακτήρισε το έργο του ως "American Manga". Έχει εκδοθεί σε 5 τεύχη και ηδη έχουν αρχίσει προπαραγγελίες για την paperback εκδοση του που θα κυκλοφορήσει στις 29 Μαίου 2009. Αν και δεν είναι το στυλ μου το απόλαυσα και έχω κάνει ήδη το preorder μου... αναδημοσίευση από το blog μου We Hate Comics Aκομα απο τον Paul Pope: MONSTERS & TITANS - BATTLING BOY ON TOUR

Ώρα για αυλαία. Ο τίτλος – λάβαρο της Vertigo Comics φτάνει στο τέλος του. Ο συγγραφέας ολοκληρώνει το έπος που ήθελε να πει και ζητά από τους εκδότες να σεβαστούν την απόφασή του. Πριν καν ξεκινήσει το storyline στη στήλη των γραμμάτων το δηλώνει με έμμεσο τρόπο: «Δεν γνωρίζω που θα μας οδηγήσει αυτή η συγκεκριμένη ιστορία». Έτσι λοιπόν αρχίζει και γράφει έναν επίλογο που κρατάει 13 τεύχη. Φίλοι χαιρετιούνται, εχθροί δίνουν εξηγήσεις, σχέσεις ολοκληρώνονται, και κάποιοι οδηγούνται στο τέλος της ιστορίας τους. Ο Daniel, το μωρό που εν μέρει τίχθηκε στη Χώρα των Ονείρων, πέφτει θύμα απαγωγής. Ο Μορφέας το είχε δηλώσει χρόνια πριν ότι αυτό το παιδί είναι ιδιαίτερο, και κατά κάποιον τρόπο το θεωρεί παιδί του. Η υπερπροστατευτική μητέρα του, πρώην σουπερηρωίδα ονόματι Ιππολύτη, αποφασίζει να βγει ένα βράδυ και εμπιστεύεται το γιό της σε μια μπέιμπι σίττερ, τη γνωστή μας Ρόουζ. Το κακό γίνεται και το παιδί εξαφανίζεται. Η απελπισία της μητέρας ξεπερνά τα όρια και την οδηγεί στη σχιζοφρένεια. Χάνει την επαφή με την πραγματικότητα και οδηγείται σε περίεργα μέρη. Χωρίς να έχει επίγνωση της κατάστασης, κατηγορεί τον Μορφέα για το θάνατο του άντρα της και πολύ περισσότερο τώρα την εξαφάνιση του παιδιού της. Καταφέρνει να βρει τη μυθική τριάδα της Αρχαιότητας της Ερινύες και ζητά εκδίκηση. Οι λεγόμενες «Καλές Κυρίες». Από κει και ο τίτλος. Ο Μορφέας από την πλευρά του μόλις μαθαίνει για το τραγικό γεγονός, προσπαθεί να βρει το παιδί με τη βοήθεια ενός νέου υποτακτικού προσωποποιημένου εφιάλτη. Η απαγωγή έχει εξώκοσμα στοιχεία και ξεχασμένοι εχθροί ήρθαν να ζητήσουν το μπαγιόκο τους. Σε αίμα. Έχουν νόημα όλα αυτά. Μην ξεχνάτε τι διαβάζετε. Από τη στιγμή που καλέστηκαν οι Ερινύες, αρχίζουν να ξεθάβουν το παρελθόν του Μορφέα, και μπορεί στο πρόσφατο έγκλημα να μη συμμετείχε, αλλά υπάρχουν παλιές αμαρτίες που πρέπει να λογοδοτήσει γι’ αυτές. Η δύναμη αυτών των πλασμάτων είναι μεγαλύτερη απ το θεό των Ονείρων, και υπάρχουν κανόνες που δεν μπορούν να παραβιαστούν. Οι Ερινύες αρχίζουν και καταστρέφουν το Ονειρικό Βασίλειο και σκοτώνουν όσους βρεθούν στο πέρασμά τους. Το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε φέρνει καταστροφικά αποτελέσματα και η λύση είναι τραγική σαν αρχαία τραγωδία. Η ιστορία είναι μεγάλη. Τα δεκατρία τεύχη είναι πολλά, πάρα πολλά. Παρελαύνουν αρκετοί χαρακτήρες, και μερικοί χωρίς σημαντικό ρόλο. Οι ιστορίες τους εξελίσσονται και κάποιες θα μείνουν στη μέση. Θέλω να πιστεύω ότι ο συγγραφέας το έκανε για να αφήσει τροφή στους επόμενους δημιουργούς. Όμορφη η ιστορία της Ρόουζ, αλλά εν κατακλείδι μένει στη μέση και μοιάζει ξεκάρφωτη. Μας δίνονται πάρα πολλές πληροφορίες για τη ζωή των μόνιμων πλασμάτων στο Κάστρο του Μορφέα που δείχνουν άχρηστες για την κεντρική ιστορία, αλλά θέλω να πιστεύω ότι χρησιμοποιήθηκαν στον επόμενο τίτλο «The Dreaming». Το σκίτσο είναι απογοητευτικό. Τόσο αφαιρετικό που μου είναι δύσκολο να θεωρήσω ότι ο δημιουργός Marc Hempel κόπιασε. Απλές γραμμές που δίνουν βασικά στοιχεία. Καμία χαρά για το μάτι, καμιά επιθυμία για εξερεύνηση των σελίδων. Οι ποιητικές σελίδες των Charles Vess, Mark Buckingham, Brian Talbot απουσιάζουν. Εμπορικά και καλλιτεχνικά θεωρώ ότι απότυχε σε αυτόν τον τομέα. Πάντως οι πωλήσεις δεν έπεσαν, φαντάζομαι λόγω του σταθερού κοινού που δεν πρόδωσε το κόμικ. Τα εξώφυλλα του Dave McKean είναι κάτι παραπάνω από όμορφα. Αριστουργήματα. Ο δημιουργός έδειξε το ταλέντο του, και έπιασε επίπεδα που δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον παρόμοιο. Σαν υλικό ο τόμος είναι μεγάλος. Αρκετά κουραστικός και πολλές φορές φεύγει πολύ μακριά από την κεντρική ιστορία. Όταν εκδίδονταν κράτησε περίπου ενάμιση χρόνο, μεγάλο χρονικό διάστημα. Μερικά τεύχη καθυστέρησαν βδομάδες από τον προγραμματισμό τους. Όμως 13 τεύχη για 20$ είναι πολύ καλή τιμή. Value for money θετικό. Θα το χαρακτήριζα ως το 9ο επεισόδιο μιας σεζόν του Game of Thrones. Δεν προσφέρεται για ανάγνωση αν δεν έχεις διαβάσει τους προηγούμενους. Πως αλλιώς αφού είναι ο επίλογος. Υπάρχει βέβαια ένας ακόμη τόμος. Αλλά τα σχόλια για αυτόν την επόμενη φορά. Εκεί έχουμε μια αγρυπνία. Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά. Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης εδώ. Παρουσίαση του πρώτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του δεύτερου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τρίτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τέταρτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του πέμπτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του έκτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του έβδομου τόμου εδώ. Παρουσίαση του όγδοου τόμου εδώ. Παρουσίαση του ένατου τόμου εδώ. Παρουσίαση του δέκατου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τόμου Death: The High Cost Of Living εδώ. Σχόλια στο wikipedia για το κόμικ εδώ. Βιογραφικό του συγγραφέα εδώ. Η ελληνική έκδοση του Eternals, του ίδιου συγγραφέα, εδώ.

To τριτο και τελευταιο μερος της "τριλογιας" Stations Of The Cross - Reasons To Be Cheerful - The Gift . Η μεγαλη ιστορια που ξεκινησε με την αμνησια του John , την αναγκαστικη συμφωνια με την δαιμονα Rosacarnis για να ανακτησει τις μνημες του , την μερα που κρατησε 40 χρονια και την γεννηση των τριων παιδιων που εκανε μαζι της και που εχουν βαλει σκοπο να εξοντωσουν τον Constantine σκοτωνοντας ολα τα εναπομειναντα αγαπημενα προσωπα φτανει στο τελος της Ο John πλεον ξερει τι του γινεται αλλα δυστυχως εχει να αντιμετωπισει αλλη μια δυσκολια εκτος απο το να απαλαχθει απο τα παιδια του και την Rosacarnis . Η αδερφη του , Cheryl κείτεται νεκρη στο πατωμα και η μονη σανιδα σωτηριας για αυτον και την αδερφη του φαινεται να ειναι ο Nergal (γνωστος απο τις πρωτες ιστοριες του John στο original sins και The Devil You Know ) , ο οποιος τυχαινει να ειναι ο πατερας της Rosa και δεν τα παει πολυ καλα με την κορη του. Οποτε Constantine και Nergal θα κατεβουν στην κολαση για να λυσουν τις υποθεσεις τους. Εκει θα συναντησουν και παλιους γνωριμους μεταξυ των οποιων και ο δαιμονικος εαυτος του John. Καπου εδω ξεκιναει μια σειρα αλλεπαλληλων συνομοσιων και συνεχως μεταβαλλομενων συμμαχιων μεταξυ των πρωταγωνιστων στην κολαση . Σχεδιασμενο εξαιρετικα απο τον Leonardo Manco και χρωματισμενο απο τον Lee Loughridge , και κανω ειδικη μνεια στον χρωματισμο , γιατι για αλλη μια φορα ειναι αψογος , σκοτεινος οπως ταιριαζει στην ιστορια , με πολυ καλη χρηση των σκιων και των αντιθεσεων . Αυτο που κανει ομως αυτη την ιστορια καλη ειναι ο τροπος με τον οποιο προσεγγιζει ο Carey τον ηρωα. Παταει σε γεγονοτα του παρελθοντος και χτιζει τις συνεπειες τους στην ψυχολογια του Constantine στο μελλον. Πολυ καλογραμμενοι διαλογοι και προσεγμενοι ολοι οι χαρακτηρες. Απο τις πιο σκοτεινες στιγμες στην ζωη του Constantine. Στην kwtsoκλιμακα ενα 9/10 Ακομα απο το ιδιο διδυμο : Hellblazer: All His Engines Stations Of The Cross Reasons To Be Cheerful Περισσοτερα κομικς του Mike Carey : UNWRITTEN LUCIFER Ελληνικες Εκδοσεις : NEIL GAIMAN'S NEVERWHERE - ΠΟΤΕ & ΠΟΥΘΕΝΑ RED SONJA - SHE DEVIL WITH A SWORD FANTASTIC 4

Ο John πασχει απο ισχυρες ημικρανιες και σε ολη την Βρετανια καποιοι ανθρωποι μπορουν να ακουσουν ενα τυμπανο να χτυπα πιο δυνατα μερα με την μερα. Προκειται για το τυμπανο του Sir Francis Drake και οι χτυποι του προκειται για οιωνο που προμηνύει καταστροφη της Αλβιωνας, οπως και τα κορακια που φευγουν απο τον Πυργο του Λονδινου. Ο John προσπαθει να το αγνοησει και να επικεντρωθει στην παρεα του και στην καινουρια σχεση του , μια ναρκοληπτικη δημιοσογραφο , ομως , θα δεχτει την επισκεψη ενος ξαδερφου του βασιλια Αρθουρου ο οποιος θα του ζητησει την βοηθεια του καθως ο Μαγος Μερλιν προσπαθει να βρει ενα κειμηλιο που θα του επιτρεψει να απελευθερωσει τον κοσμο απο τα χερια του Θεου. Ο John πρεπει να βρει τον διαδοχο του Αρθουρου γιατι μονο αυτος μπορει να φτασει πρωτος το κειμηλιο πρωτου φτασει στα χερια του Μερλιν, και αυτος ο καποιος ειναι καποιος πολυ κοντινος του Constantine. Καπως ετσι ξεκιναει αυτη η ιστορια , η οποια εχει πολλες ανατροπες και εκπληξεις, ιδιαιτερα στο τελος. Aλλη μια πολλη καλη ιστορια απο τον Jenkins , που επικεντρωνεται στην Αγγλικη μυθολογια για την Γηραια Αλβιωνα και τους θρυλους της. Ακομα και αν κανεις δεν τους γνωριζει αυτο δεν ειναι περιοριστικο για να παρακολουθησει την υποθεση. Γενικως το run του Jenkins στον τιτλο εχει υποτιμηθει πολυ αδικα νομιζω καθως ουτε μια ιστορια δεν εχει κυκλοφορησει σε αλλη μορφη εκτος απο τευχη. Το σχεδιο απο τον Phillips ειναι στα γνωστα υψηλα στανταρ και εκει που πιστευω οτι ξεχωριζει ειναι στα προσωπα και στις εκφρασεις τους . Κυκλοφορησε σε πεντε μερη , στα τευχη #110-#114 . Αν ειστε φαν του ηρωα αξιζει να την διαβασετε, αν παλι δεν εχετε διαβασει ποτε καμια ιστορια , καλυτερα ξεκινηστε απο τις πιο κλασσικες και γνωστες ιστοριες. Στην kwtsoκλιμακα ενα 8/10 ! Ακομα απο τον Paul Jenkins : WOLVERINE - ORIGIN(Anubis) Hellblazer: Critical Mass Revelations Περισσοτερα κομικς που σχεδιασε ο Sean Phillips : FATALE SLEEPER SCENE OF THE CRIME INCOGNITO HELLBLAZER (#034-#046) : DANGEROUS HABITS

"Demons i can handle - this trouble's strictly human" Αυτη η φραση που υπαρχει στο οπισθοφυλλο συνοψιζει το περιεχομενο της κυριας ιστοριας του τομου αυτου. Η ιστορια ξεκιναει με τον John εχοντας ξεμπλεξει απο την περιπετεια της προηγουμενης ιστοριας (Fear Machine) να κατευθυνεται σε μια μικρη επαρχιακη πολη. Εκει θα συναντησει τον Jerry , εναν παλιο του γνωριμο που ειδικευεται στο εμποριο συλλεκτικων αντικειμενων , νομιμων και παρανομων. Καθως ο John ειναι απενταρος θα προσπαθησει να του πουλησει λιγο απο το αιμα του , που ειναι αναμιγμενο με το αιμα του Nergal και καπου εδω ξεκιναει η πιο σουρεαλιστικη ιστορια κομικς που εχω διαβασει ποτε καθως ο Jerry καταδιωκεται απο διαφορους χαρακτηρες της μυθοπλασιας , οπως ο Χολμς, οι οποιοι τον κατηγορουν οτι ειναι β χαρακτηρας βιβλιων και δεν δικαιειται να εχει σαρκα και οστα , τροπαια που μονο οι πολλοι πετυχημενοι ηρωες δικαιουνται. Οταν ξεμπερδευει με τον Jerry ο John θα συναντησει , χωρις να το ξερει αρχικα , τον σιριαλ κιλερ με το ονομα Family Man ο οποιος δολοφονει χαρουμενες οικογενειες. Ο Family Man ειναι ιδιαιτερα επικινδυνος και εξυπνος και αποφασιζει να μην αφησει τον Constantine ζωντανο αφου τον εχει δει. Ομως αφου εχει το κολημα με τις οικογενειες , αποφασιζει να επισκεφτει πρωτα εναν συγγενη του Constantine που μεχρι τωρα δεν εχουμε δει.... Μια συναρπαστικη ιστορια, που σε κραταει συνεχεια σε αγωνια για το πως θα εξελιχθει. Ο F.M. πραγματικος ψυχοπαθης σπερνει πανικο στον συνηθως ψυχραιμο Constantine , ο οποιος εδω δεν παιζει στην εδρα του καθως ο αντιπαλος του δεν ειναι καποια μεταφυσικη υπαρξη αλλα ενας απλος ανθρωπος. Η τελικη καταδιωξη ειναι καταπληκτικη και απο αποψη σχεδιου και σκηνοθεσιας. Ακομα στο δευτερο μισο της ιστοριας βλεπουμε σκηνες απο τα παιδικα χρονια του John και μαθαινουμε για την οικογενεια του. Το σχεδιο ειναι του Tiner και μπορω να πω οτι ειναι το καλυτερο μεχρι τωρα στον τιτλο. Η μονη αδυναμια που βρηκα ειναι οταν σχεδιαζει παιδια, φαινονται καπως αφυσικα τα προσωπα και τα χαρακτηριστικα τους. Εμβολιμες στην βασικη ιστορια ειναι καποιες μικροτερες. -How I Learned To Love The Bomb (Morrison-Lloyd) Ο Constantine επισκεπτεται ενα χωριο στο οποιο καθε χρονο γινεται ενα παγανιστικο φεστιβαλ ( σε στυλ αποκριων) . Στο χωριο αυτο υπαρχουν τοποθετημενες πυρηνικες κεφαλες και αμυντικα συστηματα , η παρουσια των οποιων εχουν διχασει τους κατοικους σε υποστηρικτες και αντιμαχομενους. Ταυτοχρονα κατω απο το εδαφος διεξαγωνται στρατιωτικα πειραματα που εχουν να κανουν με κυματα που επιδρουν στο υποσεινειδητο των ανθρωπων. Την βραδια του καρναβαλιου ολοι θα αφησουν τις πιο κρυμμενες επιθυμιες τους να φανουν ... Φοβερο σχεδιο απο τον Lloyd σε μια ιστορια που μου αρεσε πολυ λογω το κλιματος που σου μεταφερει -Ηοld Me (Gaiman-McKean) Μια ιστορια που εχει να κανει με τους ανθρωπους που μας φοβιζουν ή μας προξενουν αποστροφη ενω το μονο που θελουν ειναι η ανθρωπινη επαφη για να μην νιωθουν μονοι. Συγκηνιτικη ιστορια απο τον Gaiman με ομορφο ατμοσφαιρικο σκιτσο με πολλες σκιες απο τον McKean. -New Tricks (Foreman-Pugh) Μπατσος καταλαμβανει το σωμα σκυλου και ενωνει τα σκυλια για να κατακτησουν την ανθρωποτητα. Ο John θα σωσει την κατασταση. Η πιο αδυναμη ιστορια του τομου , τιποτα ιδιαιτερο ουτε σεναριακα ουτε σχεδιαστικα. Και να μην ασχοληθειτε μαζι της δεν χανετε τιποτα. - Sundays are Different (Delano-Motter) Ξυπνας με καλη διαθεση και ορεξη να αλλαξεις και να κανεις μια καλυτερη ζωη. Θα κλεισεις συμφωνιες , θα φας πλουσιοπαροχα new age οικολογικα φαγητα και θα ακολουθησεις υγιεινο τροπο ζωης. Ολα ειναι καλυτερα ! Η ερωτηση ομως ειναι : ειναι οντως ετσι? Επειδη εσυ σηκωθηκες κεφατος και τυφλος σε οσα συμβαινουν γυρω σου αυτο δεν σημαινει οτι η φτωχεια η εξαθλιωση ή η αδικια επαψαν να υφιστανται. Μια ωραια ιστορια που πιστευω εχει κατι να μας πει. Ο τομος κλεινει με ενα διηγημα του Delano που συνοδευεται απο μερικα σκιτσα του Τim Bradstreet. Ενα ωραιο διηγημα με ηρωες εναν τυπο του υποκοσμου , τον Frank Buffo , την πορνη Sonja και τον Constantine. O Βuffo πιστευει οτι ο Τζον του εχει κανει μαγια και στελνει την sonja για να τον ξεγελασει και να παρει απο τον Constantine πεντε σωματικα υγρα : δακρυα, ιδρωτα , ουρα, σπερμα και αιμα που πιστευει οτι θα του χρειαστουν για το αντιξορκι. Ενα παρα πολυ καλο τομακι. Ισως το αγαπημενο μου απο Delano. Οι παραπανω ιστοριες ειναι στην νεα εκδοση με καινουριο εξωφυλλο. Η παλια δεν τις εχει ολες, βασικα νομιζω εχει μονο τον κυριο κορμο , δηλαδη την ιστορια με τον Family Man . Συνολικα 288 σελιδες. Περιεχει τα τευχη Hellblazer #23-33. Βαθμολογια στην κwtsoκλιμακα ενα 9,5/10 Αφιερωμα στον Grant Morrisson ΕΔΩ Περισσοτερα κομικς του Jamie Delano : Dangerous Habits Original Sins The Devil You Know

Θυμαστε που σας ειχα ταξει πιστοι μου αναγνωστες παρουσιαση αυτης της ιστοριας ? Ε λοιπον ναι ηρθε η ωρα της Τι εχουμε εδω φιλε kwtso? Εδω εχουμε ενα χορταστικο τομακι με πολλα σχεδιαστικα στυλ για ολα τα γουστα , τελος παντων οχι ολα αλλα αρκετα Ο John τριγυρναει σε ενα Λονδινο που συνερχεται απο αναταραχες , σπιτια καηκαν , ανθρωποι σκοτωθηκαν και ο John δεν εχει πλεον την μνημη του και καταζητειται για ενα φονο που δεν διεπραξε. Ο δρομος του θα διασταυρωθει λοιπον με μια γυναικα δαιμονα που υποσχεται να του δωσει πισω την μνημη του αν μπει στην υπηρεσια της για μια μερα . Ταυτοχρονα ενας ψυχοπαθης δολοφονος ειναι στο κατοπι του John και σαν να μην εφταναν ολα αυτα θα μπλεξει και με μια παραξενη παραθρησκευτικη οργανωση. Οπως ειπα και πριν στο σχεδιο εχουμε πολλα ονοματα . Πιο πολυ μπορω να πω οτι μου αρεσαν οι Manco και Dillon . Η ιστορια ειναι πολυ καλη και χορταστικη , κραταει το ενδιαφερον, ο Τζον ερχεται αντιμετωπος με πολλα και δεν μπορει να ανταπεξελθει χωρις την μνημη του και δεν εχει το γνωστο εξυπνακιστικο στυλ του. Προσωπικα μου αρεσουν περισσοτερο οι ιστοριες που στις οποιες ειναι πολυ ζορισμενος και σε απογνωση οπως αυτη, πως να το πω ... μου αρεσει η κλαψα που βγαζουν . Ειδικα το τελευταιο τευχος αυτου του trade ειναι ... Ακομα απο το ιδιο διδυμο : Hellblazer: All His Engines The Gift Reasons To Be Cheerful Περισσοτερα κομικς του Mike Carey : UNWRITTEN LUCIFER Ελληνικες Εκδοσεις : NEIL GAIMAN'S NEVERWHERE - ΠΟΤΕ & ΠΟΥΘΕΝΑ RED SONJA - SHE DEVIL WITH A SWORD FANTASTIC 4 Η ιστορια αυτη ερχεται σε συνεχεια με την ιστορια Staring at the wall και συνεχιζεται στο Reasons to be Cheerful . Διαβαζεται και ανετα αυτονομα αλλα θα μεινετε με την απορια τι συνεβη και ειναι ολα ανω κατω στο Λονδινο καθως και τι θα γινει επειτα . Πιστεψτε με ειναι δυνατο cliffhanger ! Ας πουμε και τα κλασσικα , κυκλοφορει απο την Vertigo και εχει 192 σελιδες, συλλεγει τα τευχη Hellblazer #194-#200. Στην kwtsoκλιμακα ενα 8/10

Η Karen Berger, ο άνθρωπος που συνέβαλλε στην ωρίμανση των κόμικς, ανακοίνωσε πριν από μέρες ότι θα αποχωρήσει από την DC, έπειτα από 33 χρόνια! Πριν καν δημιουργηθεί το imprint, ήταν υπεύθυνη για τα Sandman, Hellblazer, Swamp Thing, Animal Man, Doom Patrol κτλ. Το 1993 την όρισαν υπεύθυνη ενός νέου imprint, από το οποίο θα κυκλοφορούσαν πιο ενήλικοι τίτλοι. Ενδεικτικά, όλα αυτά τα χρόνια, βγήκαν σειρές που αγαπήθηκαν όπως: 100 Bullets, Y: The Last Man, Transmetopolitan, Preacher, The Invisibles και αυτά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Φήμες λένε ότι οι αλλαγές στα συμβόλαια των δημιουργών και η τάση της DC να κάνει πιο mainstream κάποιους Vertigo χαρακτήρες βάζοντας τους στο DCU συνέβαλλαν στην απόφαση της. link Προσωπικά, θα ήθελα να πάει στην Dark Horse, ώστε να ανέβει και άλλο και να βγάλει ακόμα περισσότερες σειρές, για να συναγωνιστούν την Image.

Η CIA τους εκπαίδευσε, η CIA τους αμόλησε, η CIA τους σκότωσε και τώρα αυτοί επιστρέψαν για να ισοσκελίσουν τον ισολογισμό. Ok. Πάρτε ένα μίξερ. Βάλτε μέσα Mission Impossible, πετάξτε μερικά κιλά Bourne, ξεφλουδίστε και ψιλοκόψτε καμπόση Syriana, χώστε μια γεύση από Usual Suspects ανακατέψτε λίγο γαιοπολιτικό θρίλερ, κοπανήστε καμπόσα ναρκωτικά, αναδεύστε τα με ένα καλαμάκι προδοσίας, τρίψτε λίγο εμπόριο λευκής σάρκας, κουνήστε καλά το σέηκερ και αποχαιρετήστε οποιοδήποτε κινηματογραφικό blockbuster περιπέτειας, αφού δεν πρόκειται ποτέ των ποτών να κατορθώσει κανείς να γυρίσει μια τέτοιου είδους περιπέτεια στον κινηματογράφο. Και δεν αναφέρομαι στην επικείμενη μεταφορά μέρους του κόμικ, ούτε σε μια οιαδήποτε μεταφορά του συγκεκριμένου κόμικ γενικώς. Εννοώ ότι ποτέ των ποτών δεν πρόκειται να γυριστεί μια τέτοια περιπέτεια στον κινηματογράφο. Τα 32 τευχάκια σε σενάριο Andy Diggle και σκίτσο ως επί το πλείστον του Jock (αμφότεροι Βρεττανοί και τέκνα της 2000AD) κυκλοφορήσαν από τον Αύγουστο του 2003 μέχρι την ολοκλήρωση της σφιχτοδεμένης αυτής σειράς τον Μάρτιο του 2006. Θεωρητικά υπάρχει μια επιφανειακή σχέση με μια άλλη παλαιότερη ομώνυμη σειρά της DC, στην οποία είχε δουλέψει ο Jack Kirby, αλλά όπως σύμφωνα με δηλώσεις του Diggle δεν έχει διαβάσει ποτέ ούτε μισό της τεύχος. Συνολικά θα έλεγα ότι ως σειρά, είναι σχεδόν η απόλυτη μεταφορά μιας blockbuster περιπέτειας στο χαρτί. Σχεδόν, αφού το σεξ έχει πολύ λιγότερες σελίδες απ'ότι θα φανταζόταν κανείς και επειδή ως σειρά, αισθάνομαι ότι ενώ τα πρώτα 25 τεύχη είναι κορυφαία, στο φινάλε, στα τελευταία 7, κάπου στην κλιμάκωση, το παρακάνανε. Θα έλεγα λοιπόν ότι δεν κάνει για τον Παντελή, που θα ήθελε πιο σοφιστικέ καταστάσεις (αν και το όλο ποτ πουρί δεν είναι απαραίτητο πως θα τον χάλαγε, εάν απλώς ήθελε κάτι για ποπ/κορν-κόκα/κόλα χωρίς υψηλές απαιτήσεις), ενώ είναι ίσως το απόλυτο must για όποιον γουστάρισε ΚΑΙ το Mission Impossible αλλά ΚΑΙ το Syriana. Τα εξώφυλλα της σειράς στο comicbookdb (ρίξτε τους μια ματιά. πολύ κουλ πόζες αλλά και συνθέσεις) wikipedia Επίσημο site του Andy Diggle Επίσημο site του Jock Η σειρά είχε προταθεί για Eisner καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης σειράς το 2004 και ο Jock για καλύτερα εξώφυλλα το 2006. Αν σας αρεσε το σκιτσο του Jock περαστε μια βολτα και απο : BATMAN THE BLACK MIRROR Ακομα απο τον Andy Diggle : Gamekeeper

To τελευταιτο trade της σειρας Hellblazer μεχρι στιγμης . Ο Τζον χανει την καμπαρτινα-σημα κατατεθεν του και του συμβαινουν διαφορα παραξενα καθως δεν μπορει πια να ελεγξει τα μαγικα του. Η καμπαρντινα επειτα απο ολες τις περιπετειες που εχει περασει με τον Τζον δεν ειναι πια ενα απλο ρουχο αλλα εχει αποκτησει ζωη και αναζητα ενα καινουριο ανθρωπο να τη φοραει και ειναι ικανη για τα παντα. Ακομα και για να σκοτωσει. Ο Τζον θα την αναζητησει και αυτο θα τον φερει αντιμετωπο με τη μαφια , τον Terry Greaves , πατερα της Epiphany , συζηγου του Constantine αλλα ακομα και με την ανιψια του Gemma . Το βιβλιο θα μπορουσε να πει κανεις οτι περιεχει δυο ιστοριες που συνδεονται , η μια ειναι η εξιστορηση των περιπετειων της καμπαρντινας και η αναζητηση της και στην αλλη βλεπουμε που μπλεκει ο Τζον για χαρη μιας συμφωνιας με την Gemma. Φυσικα βλεπουμε και τον μεγαλυτερο αντιπαλο του Constantine οπως φαινεται απο τον τιτλο αλλα και εναν αλλο εχθρο ισως και χειροτερο. Προσωπικα βρηκα πολυ ευχαριστη την αναγνωση αυτου του trade , ειχε ωραιες ατακες , αρκετη φρικη, εναν Constantine αισθητα γερασμενο απο τις πρωτες περιπετειες του αλλα αποφασισμενο για ολα και οχι καλο παιδι. Μια Gemma να μας δειχνει οτι ειναι και αυτη γνησια Constantine. Στην ιστορια με την χαμενη καμπαρντινα ειχε πολυ ενδιαφερον να βλεπεις τι εκαναν μολις τη φορουσαν οι ανθρωποι που την παιρναν, σε ποιες ενεργεις τους εξωθουσε βγαζοντας στην επιφανεια το χειροτερο τους εαυτο ενω στην δευτερη ιστορια μας εδειχνε τον badass Constantine να πασχιζει να σωσει την ανιψια του και να παρει εκδικηση. Επισης υπαρχουν πολλες αναφορες σε παλαιοτερες ιστοριες του ηρωα, που δεν παιζουν ουσιαστικο ρολο αλλα εχουν το γουστο τους . Το σκιτσο , καρτουνιστικο , ποτε πιο φωτεινο και ποτε σκοτεινοτερο αλλοτε μου αρεσε πολυ και αλλοτε ενιωθα πως κατι δεν πηγαινε καλα . Μου αρεσε πολυ στα κοντινα καρε αλλα οταν εδειχνε τους ηρωες να περπατανε ή να τρεχουνε τα μελη τους δειχναν παραξενα (σαν μακαρονια) . Πολυ εντυπωσιακα ειναι τα εξωφυλλα που σχεδιασε ο Simon Bisley για την σειρα. Λοιπον εχουμε και λεμε , κλασσικα απο τη Vertigo με 200 σελιδες , συγκεντρωνει τα τευχη Hellblazer #283-#291. Βαθμος στην kwtsoκλιμακα : ενα 8-/10 , δεν ειναι η ιστορια Hellblazer που θα σας συγκλονισει αλλα θα περασετε πολυ ευχαριστα διαβαζοντας τη.