Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Transformers'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. BATNICK

    TRANSFORMERS

    TRANSFORMERS... MORE THAN MEETS THE EYE! The Origin Story of the Transformers Πριν εκατομμύρια χρόνια, οι Τρανσφόρμερς, αυτόνομοι ρομποτικοί οργανισμοί (Ότομποτς) που σκέφτονταν κι ένιωθαν, κατοικούσαν στο πλανήτη Σάιμπερτρον. Ο Σάιμπερτρον βρισκόταν σε τροχιά γύρω από ένα δυαδικό αστέρι, στο σύστημα του Άλφα Κενταύρου. Αλλά ο Σάιμπερτρον ήταν κάτι περισσότερο από πλανήτης. Ήταν το σώμα του Πράιμους, άρχοντα του φωτός και κάθε Τρανσφόρμερ έφερε στο στήθος του τη «Φλόγα», ένα μικρό τμήμα της ζωοποιού ουσίας του Πράιμους. Πριν την αυγή του χρόνου, η Τάξη και το Χάος υπήρχαν σε μια ενωμένη οντότητα, γνωστή ως Μονάδα. Η Μονάδα, γνωστή και ως Πηγή, ήταν ο αισθανόμενος πυρήνας του σύμπαντος. Η Μονάδα δημιούργησε, για να εξερευνήσει το σύμπαν, ένα αστρικό ον, τον Γιούνικρον. Ύστερα χώρισε τον Γιούνικρον στα δυο, δημιουργώντας το δίδυμο αδελφό του, τον Πράιμους. Ο Πράιμους κι ο Γιούνικρον ενσάρκωναν τις δυο κυρίαρχες δυνάμεις του καλού και του κακού, της τάξης και του χάους. Η συνύπαρξη των δυο εξασφάλιζε την αρμονία. Τα δυο αδέλφια μπορούσαν να παίρνουν δυο διαφορετικές μορφές. Μια πνευματική (στο αστρικό επίπεδο) και μια υλική (στον πραγματικό κόσμο). Ο Πράιμους παίρνοντας μια μεταλλική πλανητοειδή μορφή, γνωστή ως «Σάιμπερτρον», εξερευνούσε το απέραντο σύμπαν, περνώντας από διάσταση σε διάσταση και από τη μια πραγματικότητα στην άλλη. Γενόμενος μάρτυρας της διαφθοράς και της καταστροφικής οργής που κυρίευσε τον αδελφό του, στράφηκε εναντίον του. Οι μάχες ανάμεσα στα δυο αδέλφια μαίνονταν για αιώνες. Τελικά παγιδεύτηκαν για πάντα στην πλανητική μορφή τους. Με την πάροδο του χρόνου ο Γιούνικρον έμαθε πώς να μεταμορφώνεται σ’ ένα γιγαντιαίο μεταλλικό ρομπότ που αντανακλούσε την αστρική μορφή του. Ο Πράιμους, αντί να μεταμορφωθεί ο ίδιος, προτίμησε να δημιουργήσει μικρότερα ρομπότ που μπορούσαν να μεταμορφώνονται. Από την επιφάνεια του Σάιμπερτρον γεννήθηκαν οι Δεκατρείς (13), οι πρώτοι Τρανσφόρμερς, γνωστοί ως Πράιμ. Από τους Δεκατρείς (13) έχουν αποκαλυφθεί τα ονόματα των έντεκα (11): 1.Πρίμα: ο πρώτος κομιστής του Μάτριξ, πολεμιστής του φωτός και πρώτος Τρανσφόρμερ. 2.Μεγκατρόνους Πράιμ: ο φύλακας της εντροπίας και πολεμιστής του σκότους. Σήμερα είναι γνωστός ως «ο Έκπτωτος». 3.Άλφα Τράιον: ο βλέπων το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, φύλακας του Συμφώνου του Πράιμους (ή Βίβλος του Πράιμους) και της Γραφής (ή Γραφίδα). Όποιος κατείχε αυτά τα δύο, είχε τη δύναμη να «γράψει» το μέλλον. 4.Βέκτορ Πράιμ: ο φύλακας του χωροχρόνου, που περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του έξω από το Πολυσύμπαν, παρατηρώντας το. 5.Νέξους Πράιμ: ο απρόβλεπτος, ένας... ανάλαφρος φαρσέρ. 6.Σόλους Πράιμ: η θηλυκή οπλοποιός των Τρανσφόρμερς. 7.Λήτζ Μάξιμο: το απόλυτο κακό, η αντίρροπη δύναμη του καλού. 8.Αλχημιστής Πράιμ: ο συνιδρυτής του Σαϊμπερτρονιανού πολιτισμού. 9.Αμάλγαμους Πράιμ: ο κατεργάρης της ομάδας. 10.Μπηστ Πράιμ: ο πρώτος Τρανσφόρμερ με μορφή ζώου 11.Μίνι-Κον Πράιμ: ο πρώτος Μίνι-Κον, ο πιο μικρόσωμος Τρανσφόρμερ είχε το ύψος ενός μέσου ανθρώπου. Οι Πράιμ ήταν στρατιώτες του Πράιμους στη μάχη του εναντίον του Γιούνικρον. Αλλά ο Μεγκατρόνους Πράιμ πρόδωσε τα αδέλφια του και έμεινε γνωστός ως «ο Έκπτωτος». Τελικά οι Πράιμ σκοτώθηκαν, αφού πρώτα κατάφεραν να εξορίσουν τον Γιούνικρον και τον Έκπτωτο, μέσα από μια μαύρη τρύπα, σε άλλη διάσταση. Ο Πράιμους διατήρησε τη μορφή του Σάιμπερτρον, επιτρέποντας να αναπτυχθούν οι επόμενες γενιές των Τρανσφόρμερς. Προτού ο Πράιμους πέσει στον αιώνιο ύπνο δημιούργησε τον Tελευταίο Ότομποτ, στον οποίο μετέδωσε μέρος της δύναμης του. Ο Tελευταίος Ότομποτ έγινε ο φύλακας και η ψυχή του Σάιμπερτρον. Το πρόσωπο του τελευταίου Ότομποτ έγινε το αιώνιο σύμβολο των Ότομποτς, των καλών Τρανσφόρμερς. Ενώ το πρόσωπο του Έκπτωτου έγινε το σύμβολο των Ντισέπτικονς, των «απατεώνων». Τον καιρό εκείνο αρχηγός των Ντισέπτικονς ήταν ο Μέγκατρον. Ο Μέγκατρον, σκότωσε τον Σέντινελ Πράιμ, αρχηγό των Ότομποτς και προσπάθησε να κλέψει το Μάτριξ της Ηγεσίας. Το Μάτριξ της Ηγεσίας ήταν μια συσκευή που είχε τη δύναμη να δημιουργεί κόσμους, να τους γεμίζει ζωή και να αναγεννά τους Τρανσφόρμερς. Μπορούσε ακόμα να ανοίγει πύλες στο χωροχρόνο. Ήταν η καθαρή ουσία του Πράιμους. Αλλά όπως όλες τις δυνάμεις κάποιοι το ήθελαν για καλό, κάποιοι για κακό. Κι έτσι ξεκίνησε ο πόλεμος που ρήμαξε τον Σάιμπερτρον κι έφερε τον θάνατο. Όταν ο Πράιμους πέθανε ο Σάιμπερτρον κόντεψε να διαλυθεί. Ο Τελευταίος Ότομποτ τον αποκατέστησε και περίμενε στωικά τη μέρα που θα ερχόταν ο «Εκλεκτός». Τελικά ο Μέγκατρον δεν τα κατάφερε να κλέψει το Μάτριξ. Το Μάτριξ διάλεξε για νέο αρχηγό, ένα νεαρό αρχειοφύλακα, τον Οπτρόνιξ ή Ωρίων. Ο Άλφα Τράιον μετέτρεψε τον Ωρίωνα (ή αλλιώς Οράιον Παξ) στον Όπτιμους Πράιμ, μια δύναμη για το καλό, το νέο αρχηγό των Ότομποτς, στο πρόσωπο του οποίου ο Τελευταίος Ότομποτ αναγνώρισε τον «Εκλεκτό». Και η μάχη μεταξύ των Ότομποτς και των Ντισέπτικονς συνεχίζεται... ------------------------------------------------------- Πηγές: Transformers: The Ultimate Guide... ...και οι σχετικές σελίδες των ακόλουθων ιστότοπων: http://en.wikipedia.org/wiki/Transformers http://tfwiki.net/wiki/Main_Page http://transformers.wikia.com/wiki/Main_Page Μετάφραση-Επιμέλεια: JAMESNG8
  2. GreekComicFan

    TRANSFORMERS: REVENGE OF THE FALLEN

    Να και μια έκδοση φτιαγμένη κατά παραγγελία για τον Με αφορμή την επικείμενη κυκλοφορία της δεύτερης ταινίας των Transformers στους κινηματογράφους, η Anubis κυκλοφόρησε το περιοδικό Transformers: Revenge Of The Fallen, ένα μηνιαίο περιοδικό 60 σελίδων του οποίου κάτι παραπάνω από την μισή ύλη καλύπτουν κόμικς σχετικά με τα γνωστούς έλλογους τενεκέδες. Ουσιαστικά πρόκειται για αυτούσια μεταφορά στα Ελληνικά του Αγγλικού Transformers v2* που κυκλοφορεί η Titan Magazines (θυγατρική της Titan Books). Το περιοδικό εκτός από τα γνωστή ύλη που περιέχουν τέτοιας μορφής περιοδικά - αφιερώματα για τους χαρακτήρες, αφίσες, παζλ, κουίζ, σελίδες ζωγραφικής, στήλες με videoπαιχνίδια κ.τ.λ. - περιέχει και 2 ιστορίες κόμικ σε κάθε τεύχος. Μια 11σέλιδη που από ότι καταλαβαίνω είναι νέο υλικό για να καλύψει τις ανάγκες της έκδοσης, και ένα reprint από τα κόμικς που βγάζει η IDW στην Αμερική. Στο πρώτο τεύχος το reprint είναι το All Hail Megatron 01. Το καλό είναι πως βάζουν και το εξώφυλλο της πρωτότυπης έκδοσης. Στον σύνδεσμο που παρέθεσα παραπάνω, έχει αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους βέβαια, μαζί και με τα Dog Tags τα οποία επίσης περιλαμβάνει η Ελληνική έκδοση. Μην ξεχάσετε να το φορέσετε, ώστε αν ισοπεδωθείτε σε κάποια από τις μάχες των ρομπότ να σας αναγνωρίσουν. *Το v1 έβγαλε 25 τεύχη, με το τελευταίο να έχει ημερομηνία κυκλοφορίας την 21 Μαϊου του 2009 Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους ftsgr, lunatic, DJO, comicsking & Retroplaymo.
  3. BATNICK

    Bumblebee (2018)

    Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21 Δεκεμβρίου (ΗΠΑ) Σκηνοθέτης: Travis Knight (Kubo and the Two Strings) Cast: Hailee Steinfeld, John Cena, Jorge Lendeborg Jr., Rachel Crow, Pamela Adlon Είδος: δράση, περιπέτεια, επιστημονικής φαντασίας Είκοσι χρόνια πριν τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, το έτος 1987, ο Bumblebee τρέχει να σωθεί και βρίσκει καταφύγιο στη μάντρα μιας μικρής παραλιακής πόλης στην Καλιφόρνια. Η Charlie, ένα έφηβο κορίτσι που προσπαθεί να βρει τη θέση της στον κόσμο, θα ανακαλύψει τον σημαδεμένο και σπασμένο Bumblebeeκαι θα μάθει πως δεν είναι και ο πιο συνηθισμένος Σκαραβαίος. ΠΗΓΗ [imdb=tt4701182]
  4. Μιλήσαμε με μια απ’ τις πιο διάσημες φωνές της χώρας για τον Λάιονο, το κάστρο του Τακέσι, τις μεταγλωττίσεις, το θέατρο και τον Αλέξη Τσίπρα. Kάθε φορά που παίρνω τηλέφωνο ένα πρόσωπο που με ενδιαφέρει να ζητήσω σε συνέντευξη, αισθάνομαι λίγο (άντε, μεταξύ μας είμαστε, πολύ) μαγκωμένος. Αρχικά έχω άγχος για το πως θα υποδεχτεί την πρότασή μου αλλά και για το αν τελικά θα πει το ‘ναι’ για να κάνουμε το θέμα. Κάπως έτσι αισθανόμουν πριν καλέσω για πρώτη φορά και τον Ακίνδυνο Γκίκα. Μέχρι που σήκωσε το τηλέφωνο κι άκουσα τη φωνή του. Μια φωνή τόσο γνώριμη και χαρακτηριστική που με έκανε να νιώθω ότι μιλάω σε κάποιον που γνωρίζω χρόνια. Εντάξει, δεν θα σου πω ψέμματα, για λίγο έκλεισα και τα μάτια μου για να νομίζω ότι μιλάω στον Λάιονο. Τόσο γραφικός. Η φωνή του Ακίνδυνου Γκίκα βλέπεις, έχει μεγαλώσει και συνεχίζει να μεγαλώνει γενιές μικρών παιδιών που παρακολουθούν τα παιδικά στα οποία ‘πρωταγωνιστεί’. Ο ίδιος, όχι μόνο δεν ενοχλείται που έχει τόσο πολύ ταυτιστεί με τους παιδικούς μας ήρωες, αντίθετα, το αντιμετωπίζει με χαρά, τιμή αλλά και τεράστια ευθύνη. Κλείνοντας το τηλέφωνο, αφού αποδέχθηκε αμέσως με χαρά την πρόταση για τη συνέντευξη, είχα στο μυαλό μου ότι επιτέλους θα γνωρίσω μια απ’ τις φωνές που σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια. Μετά τη συνέντευξη όμως, συνειδητοποίησα ότι ο Ακίνδυνος Γκίκας είναι πολλά περισσότερο από μια αγαπητή κι αναγνωρίσιμη φωνή. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει κι υπηρετεί την τέχνη του με ταπεινότητα και σεβασμό από πολλά μετερίζια και κυρίως έχει ισχυρή άποψη, την οποία δεν φοβάται να μοιραστεί. Α, και είναι όσο ευγενικός και καλόκαρδος τον φανταζόσουν. Λάιονο, συγγνώμη, αλλά ίσως ο Ακίνδυνος τελικά να είναι πιο κουλ από σένα. Μεγαλώνοντας μέσα στα καμαρίνια Πολύ πριν τις μεταγλωττίσεις, πολύ πριν τα χρόνια των σπουδών στο Εθνικό, ο Ακίνδυνος είχε την ευκαιρία να μεγαλώσει ανάμεσα σε θεατράνθρωπους. Ο πατέρας του Νικηφόρος βλέπεις, ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός της γενιάς του, κι έτσι η ένταξη του Ακίνδυνου στον καλλιτεχνικό κόσμο, ήρθε με απόλυτη φυσικότητα. “Η καλλιτεχνική μου ενασχόληση ξεκίνησε απ’ τη μέρα που γεννήθηκα. Μεγάλωσα μέσα στο θέατρο, στα καμαρίνια, άλλωστε όχι μόνο ο πατέρας μου αλλά κι η δεύτερη γυναίκα του, η Τιτίκα Βλαχοπούλου, με την οποία πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, ήταν ηθοποιοί. Ήταν και διαφορετικά τότε τα χρόνια, ο πατέρας μου ήθελε να με έχει από κοντά, μεγάλωσα στα χρόνια της δικτατορίας κι ήταν περίεργο να με αφήσει, ήμασταν πάρα πολύ δεμένοι με αποτέλεσμα όποτε δεν είχα σχολείο να περνάω την ώρα μου παίζοντας με τους ηθοποιούς και τα αντικείμενα των παραστάσεων”. Επομένως, το ενδεχόμενο να ακολουθήσει διαφορετική πορεία στη ζωή του δεν υπήρξε ούτε καν σαν σκέψη; “Δεν νομίζω ότι θα έκανα κάτι άλλο στη ζωή μου, το έχω ξαναπεί αυτό και το εννοώ: θα έκανα ό,τι ονειρεύεται να κάνει κάθε αγοράκι. Όλα θέλουν δηλαδή να γίνουν καλλιτέχνες, λες και θα ζήσουν ποτέ απ’ αυτό, ή να γίνουν πιλότοι. Πιλότος δεν έγινα, δεν θα μπορούσα ποτέ να αντέξω την πειθαρχία μιας στρατιωτικής σχολής και οι ιδιωτικές σχολές που υπάρχουν στο Λονδίνο κόστιζαν κάτι εκατομμύρια δραχμές εκείνη την εποχή, οπότε δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα”. Αφού δεν μπόρεσε να δοκιμάσει τις τύχες του στους αιθέρες, το θέατρο ήταν μονόδρομος. “Πριν απ’ το Εθνικό, η ενασχόλησή μου με το θέατρο ξεκίνησε στη Δευτέρα και την Τρίτη Λυκείου, όπου σκηνοθετούσα κι έπαιζα σε παραστάσεις. Επέλεξα κάποια παιδιά απ’ το σχολείο και κάναμε δύο παραστάσεις στο ασκητικό θέατρο του Κωνσταντίνου του Μάριου”. Χάνοντας τον πατέρα του σε μικρή ηλικία, αισθάνθηκε κι ένα βάρος παραπάνω, αυτό της συνέχισης του έργου και της κληρονομιάς του; “Πορεύτηκα από τότε μόνος μου, με τα όνειρά μου κι όλα τα εφόδια που μου άφησε ο πατέρας μου. Το έργο και τη δουλειά του πατέρα μου αισθάνομαι πως θα σε κοροϊδέψω αν σου πω ότι θα μπορούσα να τα συνεχίσω. Εκείνος ήταν ένας εξαιρετικός κατά γενική ομολογία ηθοποιός, ένας πολύ καλός άνθρωπος, θα ήθελα πολύ να του μοιάσω. Το σπίτι μας ήταν λίγο κέντρο διερχομένων, τον ξυπνούσανε συνάδελφοι και καθόταν σε μια πολυθρόνα που είχε φτιάξει μόνος του απ’ τα σκουπίδια, άναβε το τσιγάρο του και επί ώρες μιλούσε δίνοντας συμβουλές, πάντα όμως ξεκινώντας με τη λέξη νομίζω”. Απ’ το Εθνικό στον τρελό κόσμο των μεταγλωττίσεων Απ’ τα καμαρίνια ως παιδάκι στα χρόνια της Χούντας, στις σχολικές παραστάσεις κι από εκεί στο Εθνικό. Μια παράξενη, αλλά όμορφη διαδρομή, η οποία δεν άργησε να αποκτήσει την πρώτη της παράκαμψη. “Σπούδασα στο Εθνικό, απ’ όπου και αποφοίτησα ως αριστούχος. Ήταν να μείνω εκεί, τότε ήταν Δημόσιο το Εθνικό και τους αριστούχους τους προσλάμβανε αμέσως, εγώ όμως αρνήθηκα και πήγα με τον Γιώργο τον Μιχαηλίδη. Βλέπεις στο Εθνικό θα έπρεπε να περάσω από ‘κοντάρι’, να παίξω πολλούς μικρούς ρόλους μέχρι να έρθει η σειρά μου. Ο Μιχαηλίδης με είδε στις εξετάσεις μου, και μου πρότεινε να παίξω τον Σεβαστιανό στην ‘Τρικυμία’ του Σαίξπηρ, στο Ανοιχτό Θέατρο, ένα απ’ τα πιο καλτ θέατρα της εποχής, ήταν τιμή μου και αποδέχτηκα την πρόσκληση αμέσως, παραμένοντας εκεί για 7 χρόνια”. Και οι μεταγλωττίσεις, πώς προέκυψαν; “Η επαφή μου με το Ανοιχτό Θέατρο, έφερε αμέσως και τις μεταγλωττίσεις, αφού απ’ τις πρώτες ημέρες μου εκεί, γνώρισα τον Σπύρο τον Μπιμπίλα. Έκανα φωνές και μιμήσεις, τους έκανα διάφορες πλάκες στα καμαρίνια κι ειδικά στον Μηνά Χατζησάββα με τον οποίο μοιραζόμασταν το καμαρίνι αλλά και στην Καριοφυλλιά Καραμπέτη. Με τσίμπησε λοιπόν ο Σπύρος και με πήγε στην ΕΡΤ να με ακούσουν. Εκεί γνώρισα τον Γιώργο τον Πρωτοπαππά, μπήκα στα Στρουμφάκια κι από τότε είμαι στη μεταγλώττιση”. Μια εμπειρία σίγουρα διαφορετική. Αλήθεια, πώς είναι να είσαι πίσω απ’ το μικρόφωνο, παριστάνοντας μία ότι είσαι ο Λάιονο, μία ότι είσαι Στρουμφάκι και μία ένα χταπόδι; Τι χρειάζεται, πέρα από καλή προετοιμασία; “Δεν απαιτεί καμία προετοιμασία, τίποτα. Θέλει συγκέντρωση, θέλει τρέλα, παράνοια θα έλεγα. Όταν σου λένε να μπεις στο ρόλο του Οθέλλο, ξέρεις ότι έχεις έναν άνθρωπο απέναντί σου. Όταν θα μπεις σ’ ένα καρτούν που πέφτει απ’ τον εξηκοστό όροφο, κάνει ‘πουφ’, σηκώνεται, σκουπίζεται και συνεχίζει να περπατάει, πώς μπορείς να μπεις στο ρόλο; Θέλει τρέλα, τρέλα, τρέλα, είναι ένα υπέροχο πράγμα το οποίο με κρατάει ακόμη παιδί. Αυτό λέω σε όσους μπαίνουν τώρα στις μεταγλωττίσεις, να μην το αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά, αν δεν αφεθείς στην τρέλα, δεν μπορείς να μπεις στη λογική της. Αυτό είναι η μεταγλώττιση για μένα”. Περίμενε ποτέ ότι η διαδρομή του στην μεταγλώττιση θα είναι τόσο μακρά και πετυχημένη; “Δεν το περίμενα ποτέ. Έκανα από πολύ νωρίς πολύ θέατρο και πολλή τηλεόραση, ήμουν από τους τυχερούς που πρόλαβα την ΕΡΤ, έπαιξα σε σίριαλ τόσο εκεί όσο και τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Κάποια στιγμή, επειδή ακριβώς είχα τη μεταγλώττιση και δεν ήθελα να μπω σ’ αυτό το παραμύθι της αναγνωρισιμότητας και του ξεπουλήματος κάποιων δικών μου, μπορεί και χαζών ιδεών, απομακρύνθηκα απ’ την τηλεόραση και επικεντρώθηκα στη μεταγλώττιση”. Αυτή την αναγνωρισιμότητα την περίμενε; Πώς την υποδέχεται; “Η μεταγλώττιση μου έδωσε και μου δίνει πολύ καλά λεφτά και την ευχαριστώ, μ’ έχει κάνει ευτυχισμένο στη ζωή μου, αλλά το μόνο πράγμα που δεν πίστευα ποτέ είναι ότι θα γίνω αναγνωρίσιμος απ’ αυτήν. Δεν με ενδιέφερε, το είχα ξεχάσει. Έκανα πολύ, αυτό συνέβη, μεγάλωσα 3 γενιές και προλαβαίνω να μεγαλώσω άλλες 1-2. Δεν το περίμενα, ίσως να έκανα καλά τη δουλειά μου, έγινε βέβαια κι η σχετική πλύση εγκεφάλου, όταν σε κάθε αποφώνηση, την οποία μάλιστα συνήθως έκανα εγώ, άκουγες ‘πήραν μέρος οι ηθοποιοί’ και πρώτο τ’ όνομά μου, ε σου μένει”. Απ’ όλους αυτούς τους ρόλους, τις τόσες διαφορετικές φωνές, ξεχωρίζει κάποια; “Μεγαλώνοντας, ανακαλύπτω ότι μου άρεσε πολύ να κάνω τον Λάιονο απ’ τους Θάντερκατς, ήμουν 25 χρονών τότε κι ήταν κι ο πιο αναγνωρίσιμος στους πιτσιρικάδες. Κάθε ρόλος όμως, κι ο Κάπτεν Πλάνετ, κι ο Μάιτι Μαξ και τόσοι ακόμα που δεν θυμάμαι, μιλάμε για 12ωρα κάθε μέρα κλεισμένος μέσα σ’ ένα στούντιο και σειρές που ερχόντουσαν ανά πεντάδες. Ούτε που ήξερα τι θα γράψω, απλά μου το έφερναν κι έγραφα. 3 ώρες Λάιονο, 3 ώρες Police Academy, 3 ώρες Κάπτεν Πλάνετ και 3 ώρες Transformers. Αγάπησα όλους τους ρόλους, και τους μεγάλους και τους μικρούς. Ζεις σε μια τρέλα”. Σε εκείνο το σημείο, σκέφτηκα να του ζητήσω να μου κάνει λίγο τον Λάιονο, για να νιώσω κι εγώ πάλι λίγο παιδί. Τελικά κατάφερα να κρατήσω τον Κωνσταντίνο της παιδικής μου ηλικίας ήσυχο κι απλά να τον ρωτήσω αν του ζητάνε ποτέ να κάνει τις φωνές. “Συνέχεια κι αισθάνομαι σαν juke box. Δεν το κάνω όμως, αισθάνομαι και λίγο άσχημα, λιγάκι ντρέπομαι κιόλας”. Πάλι καλά που δεν το ζήτησα λοιπόν. Πώς είναι όμως να είσαι ένας σταρ σε ηλικίες τόσο ευαίσθητες όπως είναι οι παιδικές; “Είναι τρελή ευθύνη, έμπαινα μέσα στο σούπερ μάρκετ κι ένιωθα 30 ζευγάρια μάτια να με παρακολουθούν κρυφά, γιατί ντρεπόντουσαν κιόλας. Θα σου πω και μια ιστορία που με έκανε από τότε να προσέχω και να καταπιέζομαι, ενώ γενικά έχω μάθει να εκφράζομαι ελεύθερα κι έντονα πολλές φορές. Οδηγούσα στο ποτάμι κι είχε κίνηση και αρχίζω να βρίζω. Ανοίγει λοιπόν το παράθυρο μια κυρία από το δίπλα αυτοκίνητο και μου λέει ‘Ακίνδυνε, εσείς μιλάτε έτσι μπροστά στο παιδί;’ Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί”. Περισσότερα από 20 χρόνια στις μεταγλωττίσεις, 25 χρόνια παντρεμένος, ο Ακίνδυνος είναι φαν της σταθερότητας; “Δεν ξέρω αν είμαι της σταθερότητας, νομίζω πως απλά με την πάροδο του χρόνου έμαθα να αναγνωρίζω αυτά που μου δόθηκαν. Δεν κατακτάμε πράγματα, μας δίδονται κι από εκεί και πέρα, ανάλογα με το σεβασμό που έχουμε, τα κερδίζουμε ή τα χάνουμε”. Μιας και είμαστε στα χωράφια της μεταγλώττισης, ως μεγάλος φαν του σούπερ καλτ Κάστρου του Τακέσι, δεν θα μπορούσα να μην το φέρω στην κουβέντα. Ο Ακίνδυνος αμέσως χαμογελά. “Τακέσι Κιτάνο, μαζί με τον Κουροσάβα θεωρείται απ’ τους μεγαλύτερους σκηνοθέτης της Ιαπωνίας, έχει κάνει εξαιρετικές δουλειές, υψηλοτάτου επιπέδου. Έφτιαξε λοιπόν σε ένα στούντιο θεματικό πάρκο κι αφού ανακάλυψε ότι πιάνει στον κόσμο, έγινε σειρά, την οποία μάλιστα πήρε κάποια στιγμή το BBC κι έγινε της μουρλής με αποτέλεσμα να καταλήξει στον ΣΚΑΪ. Μαζί με τον αγαπημένο μου, τον Κώστα Παπαγεωργίου, βλέπαμε και σχολιάζαμε εκείνη την ώρα, δεν υπήρχε κείμενο, αυτοσχεδιάζαμε, βάζαμε τα αστεία μας. Ξέραμε απλά τους ήρωες. Περνάγαμε πάρα πολύ ωραία στο στούντιο, ρίχναμε τρελό γέλιο στο στούντιο της οικογένειας Σοφιανού, στην οποία οφείλω πάρα πολλά, όπως και στον Σπύρο Μπιμπίλα, τον Τάσο Μασμανίδη και τον Γιώργο Μιχαηλίδη”. Του ζητάω να σταθεί λίγο παραπάνω σ’ έναν άνθρωπο για τον οποίο έχουν γραφτεί πολλά, τον Σπύρο Μπιμπίλα. “Τον Σπύρο τον αγαπώ πάρα πολύ, του χρωστάω ό,τι έχω κάνει στην μεταγλώττιση. Όταν μάλιστα του το είπα, και τον ρώτησα πώς μπορώ να τον ξεπληρώσω, μου είπε απλά να βάλω άλλους τρεις στη μεταγλώττιση. Είναι ένα σπάνιο πλάσμα για το χώρο μας κι αν εμείς ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε ηθοποιοί, γιατί δεν ποιούμε ήθος, ο Σπύρος είναι ηθοποιός, ποιεί ήθος, ομορφαίνει τον κλάδο μας, θα τρέξει δίπλα σε όλους, θα βοηθήσει, θα στηρίξει, με μεγάλη χαρά κι ενέργεια. Είναι λαμπρό παράδειγμα, θα έπρεπε το ήθος του να διδάσκεται στις δραματικές σχολές”. Η σκηνοθεσία κι ο πάτος της ιδιωτικής τηλεόρασης Η ενασχόληση με την μεταγλώττιση δεν σημαίνει πως ο Ακίνδυνος Γκίκας εγκατέλειψε το αγαπημένο του θέατρο. Άλλωστε, και μετά το Λύκειο, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Εθνικό, συνέχισε τις σκηνοθετικές του απόπειρες. “Μετά το Λύκειο, η δεύτερη επαφή μου με τη σκηνοθεσία ήρθε στο δεύτερο έτος των σπουδών μου στο Εθνικό. Επειδή ζούσα μόνος μου κι έπρεπε να βγάλω τα προς το ζην, μαζευτήκαμε μια ομάδα απ’ το έτος μου κι ανεβάσαμε τα Στρουμφάκια στον κινηματογράφο Άλεξ στο Γουδί. Είχα κάνει ένα ταξίδι στο Βέλγιο κι έφερα το κόμικ, το οποίο τότε δεν υπήρχε στην Ελλάδα. Πήγε πάρα πολύ καλά”. Η επόμενη σκηνοθετική απόπειρα πάντως, άργησε αρκετά: “Η επόμενη ήρθε πολύ αργότερα, έκανα το αγροτικό μου σ’ ένα σχολείο στα Βριλήσσια, όπου ανεβάζαμε παραστάσεις με παιδιά Τρίτης ως Έκτης δημοτικού. Μετά για άλλα τρία χρόνια φτιάξαμε θεατρική ομάδα στο τμήμα της Ιατρικής κι ανεβάζαμε παραστάσεις. Δεν επρόκειτο για διδασκαλία, αλλά για θέατρο. Δοκιμαζόμουν ως σκηνοθέτης. Αν έψηνα έναν φοιτητή που δεν τον νοιάζει να κάνει πρόβες και να παίξει, ήξερα μετά τι να προσέξω και στον επαγγελματία. Σκηνοθέτης βέβαια έγινα πολύ πιο νωρίς στην μεταγλώττιση, όπου διάλεγα τους ηθοποιούς κι ήρθε και στο θέατρο”. Ο τρόπος που αναφέρεται στο θέατρο, δείχνει ότι το αγαπάει πολύ. “Οι Έλληνες είμαστε ηθοποιοί του θεάτρου. Δεν έχουμε ούτε την τηλεόραση, ούτε τον κινηματογράφο που πουλάει σ’ όλο τον κόσμο. Αντίθετα, το θέατρό μάς πουλάει σ’ όλο τον κόσμο. Εμείς τους δείξαμε τι είναι το θέατρο, έξω μας σέβονται περισσότερο απ’ ότι σεβόμαστε εμείς τον πολιτισμό μας. Η μεγάλη μου αγάπη είναι το θέατρο, να κοντραριστώ με κάποιους ρόλους έξω από μένα, για δύο ώρες πάνω στη σκηνή να νιώσω αυτή τη σύμβαση. Όλα τα αγαπώ όμως γιατί είναι κομμάτι της δουλειάς μου”. Και την τηλεόραση, την οποία εγκατέλειψε νωρίς; Πώς κρίνει αλήθεια όσα τραγελαφικά συμβαίνουν σήμερα στην ιδιωτική τηλεόραση; “Ήταν γνωστά όλα αυτά, άλλο αν πουλούσαμε στον κόσμο πως τα ιδιωτικά κανάλια ήταν κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι. Όλοι γνωρίζαμε το παιχνίδι εξουσίας που παιζόταν. Η ιδιωτική τηλεόραση για μένα έδωσε μόνο τα πρώτα 10 χρόνια. Μετά διέλυσε στην κυριολεξία την ελληνική κοινωνία, δεν προσέφερε κανένα πολιτιστικό ή εκπαιδευτικό γεγονός, υποβίβασε τον ελληνικό λαό. Όλα χρειάζονται, όμως είχαμε φτάσει στο σημείο όλοι οι σταθμοί να παίζουν τα ίδια, δεν υπήρχαν διαφορετικές επιλογές, υπήρχε ένας συναγωνισμός του ίδιου, αναπαρήγαγαν σκουπίδια, σε μια προσπάθεια να δούνε ποιος θα φτάσει πιο βαθιά στον πάτο. Η τηλεόραση πρέπει να εκπαιδεύει, δεν γίνεται να είναι μόνο σκουπίδια και προπαγάνδα. Έπειτα, κατέστρεψε εργασιακά όλους τους κλάδους οι οποίοι ζούσαν μέσα απ’ αυτήν, σεναριογράφοι, τεχνικοί, σκηνοθέτες, ηθοποιοί”. Όσο για το ζήτημα των αδειών. “Αυτή η εικοσαετία της επίπλαστης ευημερίας ήταν τραγική για τον τόπο. Η αδειόδοτηση των καναλιών, έγινε με λάθος τρόπο, δεν θα έπρεπε να υπάρχει περιορισμός. Όχι ότι χρειαζόμαστε περισσότερα από 4 κανάλια, μην τρελαθούμε, στη Νιγηρία και τη Ζιμπάμπουε, γιατί σε αυτό το επίπεδο βρισκόμαστε, δεν έχει περισσότερα. Παρ’ όλα αυτά, ας ήταν απεριόριστος ο αριθμός, μ’ ένα σωστό και τίμημα και έλεγχο από εκεί και πέρα. Όποιος δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα, τέλος. Αυτές θα έπρεπε να είναι οι αρμοδιότητες του ΕΣΡ κι όχι να ανοίγει συζητήσεις για το αν η σάτιρα πρέπει να έχει μέτρο”. Αν δεχόταν μια καλή πρόταση, θα επέστρεφε στην τηλεόραση, ή αυτή η πόρτα έχει κλείσει για τα καλά; “Πολύ δύσκολα, στο εξωτερικό βέβαια θα έπαιζα άνετα, είμαι μανιώδης φαν, βλέπω καμιά 40αριά ξένες σειρές. Και αμερικάνικες και γαλλικές και ιταλικές, αγγλικές. Οι Ιταλοί έχουν κάνει πρόσφατα για παράδειγμα μια συγκλονιστική σειρά η οποία είναι γυρισμένη στη Νάπολη και μιλάει για την Κόζα Νόστρα και τα μυστικά της. Εξαιρετικά γυρίσματα κι υπέροχοι ηθοποιοί. Θα μπορούσαμε άνετα να κάνουμε αντίστοιχο κι εδώ, αλλά προτιμάμε τα καραγκιοζιλίκια. Υποβιβάζουμε τους πάντες, τους άνδρες, τους γυναίκες, τους γκέι. Απορώ πως η κοινότητα των ομοφυλοφίλων δεν έχει ξεσηκωθεί μ’ αυτό το κοροϊδιλίκι και την ξεφτίλα της ελληνικής τηλεόρασης που τους παρουσιάζει μ’ αυτόν τον γελοίο τρόπο, σαν καρικατούρες. Στο εξωτερικό υπάρχει σεβασμός, μέτρο, όπως θα έπρεπε να είναι και στη ζωή. Είμαστε στο 2016, είμαστε μια ανεκτική κοινωνία, μαθαίνουμε γρήγορα, δεν γίνεται να υπάρχει ρατσισμός”. Η κρίση ταυτότητας κι ο συστημικός Τσίπρας Ακούγοντας τον Ακίνδυνο να αναφέρεται στα κακώς κείμενα της τηλεόρασης και της κοινωνίας γενικότερα, δεν ήθελε και πολύ να καταλάβω ότι έχει λόγο κι άποψη για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Θεωρεί ότι οι ηθοποιοί, οι οποίοι έχουν και μια ευκαιρία παραπάνω για δημόσιο λόγο, πρέπει να αναλαμβάνουν και λίγο το έργο της αφύπνισης της κοινωνίας; “Κοίτα να δεις, εγώ μεγάλωσα μαζί με σπουδαίους ηθοποιούς. Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω. Βασίλης Διαμαντόπουλος, Γιώργος Λαζάνης, Ρένη Πιττακή, Μάγια Λυμπεροπούλου, Λευτέρης Βογιατζής, Δημήτρης Πιατάς, Ρήγας Αξελός, Αλέξης Σταυράκης. Οι ηθοποιοί τότε ήταν δεμένοι, αγαπημένοι, δεν υπήρχε ο σημερινός ανταγωνισμός, ήταν παρέες, κάνανε αντίσταση, διαπαιδαγωγούσαν όμως, δεν ξεσήκωναν χωρίς λόγο τους ανθρώπους, αλλά με ουσία. Προσπαθούσαν να δείξουν τι είναι χούντα, δικτατορία. Και τώρα το ζούμε, απλούστατα δεν ξέρουμε πώς να το μεταφράσουμε. Τότε ήταν γνωστά αυτά, υπήρχαν πολλές δικτατορίες στον κόσμο, ένας γενικός αναβρασμός”. Και σήμερα; “Τώρα περνάμε κρίση ταυτότητας, λες ότι είσαι αριστερός κι έχεις δεξιές πεποιθήσεις, δεν υπάρχουν ιδεολογίες. Την ημέρα που έσβησε ο κομμουνισμός, μαζί του έσβησε κι ο καπιταλισμός, απλώς ο δεύτερος έχει μια φοβερή ικανότητα να επιβιώνει στην πτώση του. Να νομίζεις ότι υπάρχει όσο χάνεται. Χρειαζόμαστε κάτι καινούριο ιδεολογικά, το οικονομικό σύστημα έχει πάψει να είναι ανθρωποκεντρικό, τα κράτη δεν είναι εταιρείες κι οι άνθρωποι δεν είναι εργαζόμενοι. Χρειάζεται κοινωνική πρόνοια, παιδεία. Κάτι κάνουμε λάθος”. Ο ίδιος θα συμμετείχε ενεργά στα κοινά, ως ένας αγαπητός άνθρωπος της τέχνης που έχει πράγματα να πει; Γελάει πριν καν τελειώσω τη φράση μου. "Δεν πιστεύω στους ανθρώπους της τέχνης, όλοι τέχνη κάνουν, ακόμη κι ο υδραυλικός, αρκεί να αγαπάει αυτό που κάνει. Πιστεύω πολύ στους νέους. Αυτοί που έχουν μεγαλώσει, έχουν μια τάση να τα καπελώνουν όλα κι εγώ αυτούς τους ανθρώπους τους φοβάμαι. Αν θέλουν να αναλάβουν οι νέοι και να έχουν ως συμβουλάτορες τους μεγαλύτερους, χωρίς όμως να τους δώσουν εξουσία, τότε ναι, θα ήμουν μαζί τους και μάλιστα πολύ ενεργά. Θα ήθελα έναν ακτιβιστή πιτσιρικά να αναλάβει τον Δήμο Αθηναίων και να πει ότι η Πανεπιστημίου θα γίνει πεζόδρομος". Κι ο Τσίπρας ως πιτσιρικάς στον Δήμο Αθηναίων ξεκίνησε πάντως. "Κι ο Τσίπρας μέσα στο σύστημα μεγάλωσε όμως, θέλω ακτιβιστές, ανθρώπους που δεν ξέρουν από πολιτική. Οι εκτός συστήματος μόνο μπορούν να φτιάξουν ένα νέο σύστημα. Δεν μπορώ άλλο αυτό με τις φοιτητικές παρατάξεις, όλα είναι κομματικοποιημένα στη ζωή μας. Επειδή έχω υπάρξει και γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, συνδικαλιστής με λίγα λόγια, δεν έλεγα ποτέ ‘με έβγαλε αυτή η παράταξη’, ήμουν γραμματέας όλων των ηθοποιών. Δυστυχώς όμως, αυτό κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια, μοιραζόμαστε σε Ολυμπιακούς-Παναθηναϊκούς, ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ, αριστερός-δεξιός, φτάνει πια". Τα βιβλία μέσα στο μυαλό του κι ο Αριστοφάνης Κλείνοντας, ζητάω απ’ τον Ακίνδυνο να μου αποκαλύψει τα μελλοντικά του πλάνα. “Θεατρικά είναι τα πλάνα μου, η μεταγλώττιση τρέχει, αν και περισσότερο σκηνοθετώ πλέον εκεί. Έπαιξα βέβαια πρόσφατα στο 'Ψάχνοντας τη Ντόρι' μετά από καιρό, έκανα το χταπόδι. Περιμένω να δω τι θα έρθει και όλη μου η θεατρική ψυχή έχει πέσει στην νέα ομάδα που φτιάξαμε. Έκλεισε μετά από 3 χρόνια τον κύκλο της η ομάδα ‘Θα Δούμε’ και τώρα ξεκίνησε τον κύκλο της το ‘Open Theater’, η τελευταία ομάδα στην οποία θα συμμετάσχω ως ιδρυτικό μέλος. Θα ανεβάσουμε τον ‘Χαρτοπαίκτη’ κι αυτό που μπορώ να πω είναι πως θα μπούμε υπό την αιγίδα του ιδρύματος Κακογιάννη, κάτι που μας τιμάει ιδιαίτερα. Ακόμη, έχουμε προτείνει στο φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου το καλοκαίρι να ανεβάσουμε την ‘Ειρήνη’, σεβόμενοι απόλυτα το κείμενο του Αριστοφάνη". Θα τον δούμε σύντομα και στο ιστορικό αρχαίο θέατρο δηλαδή; "Η αρχαία Επίδαυρος είναι ένα όνειρο για μένα, την αγαπώ πολύ, όμως σαν σκηνοθέτης θέλω να δοκιμαστώ πρώτα εδώ, πριν περάσω στο βαρύ πυροβολικό, να με αποδεχτεί περισσότερος κόσμος σε μικρότερους χώρους κι αν ο κόσμος δώσει το ΟΚ, το επόμενο βήμα θα είναι η Επίδαυρος”. Σκοπεύει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του γράφοντας; “Σενάρια δεν γράφω, δεν θέλω να μπαίνω σε χωράφια άλλων, υπάρχουν πολλοί που το κάνουν καλύτερα από μένα. Το να γράψω όμως μυθιστορήματα είναι το αμέσως επόμενο πλάνο μου, έχω ήδη στο μυαλό μου 3-4 βιβλία, απλά θεωρώ πως παρόλο που έκλεισα μισό αιώνα ύπαρξης πάνω στον πλανήτη, ακόμα είμαι μικρός για να τα εξιστορήσω. Υπάρχουν μέσα μου ολοκληρωμένα, θα έρθουν και στο χαρτί. Ακόμη, σε λίγες μέρες θα βγει στον αερά το νέο πρόγραμμα του Toc-Radio, της συνεργασίας δηλαδή του Θεάτρου των Αλλαγών με το Stage Radio, εκεί όπου θα συνεχίσω να κάνω εκπομπή κάθε Δευτέρα και Τετάρτη βράδυ τα μεσάνυχτα, ενώ στο ζωντανό πρόγραμμα θα κάνουν εκπομπή πολλοί καθηγητές και μαθητές, μιλώντας για θέατρο κι όχι μόνο”. Και το σχετικό link...
  5. Τι δεν ξέρουμε για τα κόμικς της Marvel Οι πολυαγαπημένες μας ιστορίες στο μικροσκόπιο του συναρπαστικού! Οι περίφημες περιπέτειες των σουπερηρώων της Marvel δεν χρειάζονται φυσικά απολύτως καμία εισαγωγή. Όσο βέβαια κι αν τα κόμικς της θρυλικής φίρμας μάς φέρνουν κατευθείαν στο μυαλό τον Stan Lee, τον Spider-Man και τους άλλους ήρωες με τα κολάν, υπάρχουν μια σειρά από πράγματα και γεγονότα που αγνοούμε για το σύμπαν των υπερηρώων και τους ανθρώπους που τους σκαρφίστηκαν. Πράγματα που θα έπρεπε να παραμείνουν καλά θαμμένα σε ένα θησαυροφυλάκιο που ούτε ο Iron Man δεν θα μπορούσε να ανοίξει! Ας δούμε λοιπόν τις απίστευτες ιστορίες που σέρνονται ξοπίσω από την πλέον περίφημη εκδοτική κόμικς παγκοσμίως... Η Marvel και η απαγόρευση των λυκανθρώπων Η επιτροπή Comics Code Authority ήταν ένας κρατικός αμερικανικός θεσμός που θεσπίστηκε το 1954 για να κάνει τα κόμικς πιο φιλικά στα παιδιά, περιορίζοντας τις σκηνές βίας και αίματος. Στην προσπάθειά της βέβαια να αποθαρρύνει τον τρόμο από τα σκίτσα, η επιτροπή αποφάσισε σκανδαλωδώς να απαγορεύσει την εικόνα του λυκάνθρωπου! Η Marvel συγκατατέθηκε απρόθυμα στον καλλιτεχνικό αυτό φραγμό «πειράζοντας» ελαφρώς τους λυκάνθρωπούς της, με τα νέα υβρίδια ίσα που να περνούν τη λογοκρισία. Η καλύτερη ίσως τέτοια αναδίπλωση ήταν ο Sauron, ένας λυκο-πτεροδάκτυλος από τη σειρά Savage Land που έκανε το ντεμπούτο του στο τεύχος 60 των X-Men το 1969. Το 1971 η επιτροπή απέσυρε την εξωφρενική απαγόρευση του λυκάνθρωπου, επιτρέποντας την αναπαράστασή του όταν προέκυπτε βέβαια από την ιστορία, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε η Marvel και μας χάρισε σειρές ολόκληρες από λυκάνθρωπους (όπως το δημοφιλέστατο Werewolf By Night της δεκαετίας του 1970, αλλά και τις ιστορίες του Man and Wolf που έτρεχαν στον Captain America των αρχών του 1990)... Ένας από τους καλύτερους σχεδιαστές της Marvel ήταν και ταχυδακτυλουργός Ο Jim Steranko ήταν ένας από τους σχεδιαστές του Nick Fury (της S.H.I.E.L.D.) της δεκαετίας του 1960, η ενσάρκωση των σουπερηρώων δεν ήταν ωστόσο το μόνο αξιοσημείωτο με αυτόν: πριν γίνει σχεδιαστής κόμικς, ο Steranko ήταν γνωστός μάγος, με τα ταχυδακτυλουργικά του κόλπα να του έχουν εξασφαλίσει αρκετή φήμη στις ΗΠΑ. Αργότερα προσχώρησε σε ροκ μπάντα και το 1956 συνελήφθη για κλοπή όπλων και αυτοκινήτων, με περισσότερα από 25 κλεμμένα οχήματα να βρίσκονται στην κατοχή του. Βίος και πολιτεία δηλαδή ο τύπος, με τη φήμη του να έχει αποτυπωθεί στο βραβευμένο με Πούλιτζερ μυθιστόρημα του Michael Chabon «The Amazing Adventures of Kavalier and Clay»! Ο ιδρυτής της Marvel λίγο έλειψε να σκοτωθεί στο δυστύχημα του Hindenberg Αν ο Martin Goodman είχε επιμείνει στα ταξιδιωτικά του σχέδια το 1937, η Marvel Comics απλά-απλά δεν θα υπήρχε! Την επίμαχη λοιπόν χρονιά ο Goodman ήταν ταξίδι του μέλιτος στην Ευρώπη και προγραμμάτιζε να επιστρέψει στις ΗΠΑ με το νέο συναρπαστικό μέσο μεταφοράς, το διαβόητο κατόπιν Hindenburg. Δεν κατάφερε όμως να βρει εισιτήρια για δύο θέσεις δίπλα-δίπλα, οπότε αυτός και η γυναίκα του επέστρεψαν αεροπορικώς, γλιτώνοντας το δυστύχημα που σκότωσε τους 35 από τους 97 επιβάτες. Ο Martin Goodman επέστρεψε λοιπόν ασφαλώς στην Αμερική, ίδρυσε την ίδια χρονιά την Timely Comics, η οποία έγινε Atlas Comics το 1951 και τελικά Marvel Comics δέκα χρόνια αργότερα (1961). Η Marvel βοήθησε καθοριστικά στη δημιουργία του κόσμου των Transformers Η Marvel δεν είναι υπεύθυνη μόνο για τον Spider-Man και τον Wolverine, καθώς αυτή συνέλαβε τα ονόματα του Optimus Prime και του Megatron των Transformers! Ο κατασκευαστής παιχνιδιών Hasbro προσέγγισε λοιπόν τον αρχισυντάκτη της Marvel, Jim Shooter, και τους συγγραφείς Denny O’Neil και Bob Budiansky στη δεκαετία του 1980: έχοντας ήδη αγοράσει τα ρομπότ που μεταμφιέζονταν αυτοκίνητα από την ιαπωνική Takara, η Hasbro χρειαζόταν μια αμερικανική εκδοχή των ηρώων. Ο O’Neil συνέλαβε την ιδέα του Optimus Prime και ο Budiansky δημιούργησε τον Megatron, την ώρα που ο Shooter ανέπτυξε μια 8σελιδη σύνοψη των σχέσεων που διέπουν τα Decepticons και τα Autobots, δίνοντας ένα σχηματικό περίγραμμα όλης της ιστορίας! Ένας από τους διασημότερους σχεδιαστές της Marvel ασχολούταν ταυτόχρονα με την πορνογραφία Ο σχεδιαστής Wally Wood μνημονεύεται για το χαρακτηριστικό κόκκινο κοστούμι του Daredevil και για πολλές ακόμα ενσαρκώσεις ηρώων της Marvel. Για πολλούς βέβαια είναι γνωστός ως Dirty (Βρόμικος) Wally Wood, καθώς με το ψευδώνυμο Wallace Wood φιλοτέχνησε ουκ ολίγα πορνογραφικά καρτούν, όπως την «πικάντικη» εκδοχή της Χιονάτης και των Εφτά Νάνων της Disney αλλά και το ακόμα ξακουστότερο Όργιο στην Ντίσνεϊλαντ! Μέχρι και τον Flash Gordon μετέτρεψε σε πορνογραφικό καρτούν, με τις «ροζ» δουλειές του να είναι πραγματικά αναρίθμητες. Κι όταν η Disney αγόρασε το 2012 τη Marvel, είναι σίγουρο ότι είχε ξεχάσει το σκοτεινό παρελθόν του πρώην καλλιτέχνη της Marvel που τόσο λάτρευε να παίζει με τις πριγκίπισσες της Disney... Το κρυμμένο «sex» σε τεύχος της Marvel Πόσες φορές εμφανίστηκε άραγε η λέξη «sex» στο τεύχος 118 της σειράς New X-Men; Όχι μία, όχι δύο, αλλά 18! Όλες βέβαια μασκαρεμένες μέσα στην εικονογράφηση, υπάρχει ωστόσο μία σε κάθε σχεδόν σελίδα: πάνω σε τρίχες μαλλιών, σε μπουκάλια ουίσκι, σε έναν φράχτη, σε μια λακκούβα νερού, σε κλαδιά δέντρων κ.ά. Ο σχεδιαστής Ethan Van Sciver αποφάσισε να σπάσει πλάκα καμουφλάροντας το «σεξ» μέσα στα σκίτσα... Η Marvel ήταν άλλοτε ιδιοκτήτρια της λέξης «ζόμπι» Όπως και σε άλλες δημιουργικές βιομηχανίες, οι εκδότες κόμικς βασίζονται πολύ στα εμπορικά σήματα και την αποκλειστική χρήση τους. Ο όρος «super hero», για παράδειγμα, είναι σήμα-κατατεθέν της DC και της Marvel από κοινού. Τι γίνεται όμως με τη λέξη «zombie»; Αφού κυκλοφόρησε το Tale of the Zombie το 1973, η Marvel κατέθεσε αίτηση για τα αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης της λέξης στα κόμικς και δύο χρόνια αργότερα το «zombie» αναγνωρίστηκε επισήμως ως σήμα-κατατεθέν της Marvel! Η εκδοτική κράτησε το εμπορικό σήμα μέχρι το 1996, όταν συνειδητοποίησε ότι εξαιτίας της απίστευτης διάχυσης της μυθολογίας των ζόμπι στην αγορά δεν μπορούσε πλέον να επιβάλει κυρώσεις. Η Marvel πατεντάρισε τότε το «Marvel Zombies», με το έγγραφο να ισχυρίζεται ρητά ότι καμία αξίωση δεν εγείρεται για την αποκλειστική χρήση του όρου «zombies»... Η Marvel δημοσιεύει (από λάθος την επιστολή παραίτησης σχεδιαστή της Ο Dave Cockrum παραιτήθηκε από τη Marvel το 1979. Την ώρα βέβαια που το γράμμα παραίτησης περιλαμβάνεται συνήθως στην προσωπική επικοινωνία, η επίμαχη επιστολή βρήκε τον δρόμο της για το τεύχος 127 του Iron Man! Ο μπάτλερ του Tony Stark λοιπόν, ο Jarvis, παραιτείται από τα καθήκοντά του, με το γράμμα του να αναφέρει: «Παραιτούμαι γιατί δεν υπάρχει πια το ομαδικό πνεύμα της “μεγάλης και χαρούμενης οικογένειας” που αγαπούσα κάποτε να δουλεύω γι' αυτή». Η επιστολή του μπάτλερ είναι βέβαια η επιστολή παραίτησης του Cockrum, με τη φίρμα να αλλάζει απλώς τη λέξη «Marvel» της επιστολής με το «Avengers» για τις ανάγκες του κόμικς! Τρία τεύχη του Iron Man αργότερα (τεύχος 130), ο συγγραφέας David Michelinie εξηγεί στο κοινό ότι κάποιο λάθος έγινε με τις επιστολές, με το θέμα να καλύπτεται ωστόσο από μυστήριο μέχρι σήμερα... Ο Steve Ditko καταστρέφει ένα σημαντικό τμήμα της ιστορίας των κόμικς Ο περίφημος Steve Ditko θεωρείται από πολλούς ως ο μεγαλύτερος κομίστας που πέρασε ποτέ από τον πλανήτη Γη! Ο ίδιος εγκατέλειψε βέβαια τη Marvel έπειτα από τη διαμάχη για το ποιος κατείχε τα δικαιώματα της αυθεντικής εικονογράφησης του Spider-Man, του χαρακτήρα δηλαδή που το πενάκι του Ditko έφερε στο φως. Δύο χρόνια δικαστικής περιπέτειας αργότερα, η Marvel αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση και δέχτηκε το γεγονός ότι ο Spider-Man ανήκε στον Ditko, σε μια κίνηση ωστόσο που η ίδια θεώρησε ως δώρο στον σχεδιαστή, όχι ως πνευματικό δικαίωμα του Ditko. Πώς υποδέχτηκε ο σχεδιαστής την πράξη «αβρότητας» της Marvel; Όταν τον επισκέφτηκε στο στούντιό του ο ιστορικός των κόμικς Greg Theakston δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του ότι ο Ditko είχε πετσοκόψει τις επίμαχες αυθεντικές εικονογραφήσεις, αρνούμενος να τις διατηρήσει στην ολότητά τους. Μέχρι και ως επιφάνειες κοπής τις χρησιμοποιούσε ο «πατέρας» τους, τέτοια ήταν η μανία του σχεδιαστή. Κι έτσι το αυθεντικό artwork του Spider-Man χάθηκε μια για πάντα... Η Marvel σκότωσε τον Νίξον Την ώρα που ο Μπαράκ Ομπάμα εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του τεύχους 583 του The Amazing Spider-Man, δεν είναι ο μόνος αμερικανός πρόεδρος που έπαιξε ποτέ σε κόμικς του Marvel Universe. Πέρα από τα γκεστ σταρ του Τζορτζ Μπους και του Τζίμι Κάρτερ, η πλέον σοκαριστική εμφάνιση «πλανητάρχη» στο σύμπαν της Marvel ήταν αυτή του Ρίτσαρντ Νίξον στο Captain America αριθμός 175, το οποίο δημοσιεύτηκε μάλιστα έναν μόλις μήνα πριν από την παραίτηση του προέδρου εξαιτίας του σκανδάλου Γουοτεργκέιτ! Ο συγγραφέας Steve Englehart βάζει τον Captain America να στριμώχνει ανώτατο κυβερνητικό παράγοντα στον Λευκό Οίκο, με τον κακό να αυτοκτονεί όταν διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Κι ενώ δεν εμφανίζεται φυσικά ποτέ το πρόσωπο του Νίξον στην ιστορία, ο Englehart δήλωσε λίγο αργότερα: «Ο Cap [Captain America] ακολούθησε την εγκληματική συνωμοσία στον Λευκό Οίκο και είδε τον πρόεδρο να αυτοκτονεί. Σκόπευα να πω ότι ο πρόεδρος ήταν ο Νίξον, δεν ήμουν όμως σίγουρος ότι η Marvel θα το επέτρεπε και γι' αυτό αυτο-λογοκρίθηκα, πιθανώς αχρείαστα»... Εδώ το λινκ
  6. Dark Chris

    Mars Attacks.... IDW

    Αυτό τον Ιανουάριο, οι Αρειανοί έρχονται στην Γη και πολιορκούν τους τίτλους της IDW! 1ο teaser ήταν αυτό με τον Popeye. Τα επόμενα έχουν να κάνουν με: Transformers, τους αληθινούς Ghostbusters, τους Kiss και τα Zombies vs. Robots. Μπορείτε να τα δείτε εδώ. Γιατί όχι Doctor Who, TMNT και G.I. Joe; Αν είναι event/crossover με τα όλα του, θα το γράψει ο Layman (πρόβλεψη). Έγραψε το τελευταίο mini-series των Αρειανών.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.