Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Spider-Man'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. O Σπάιντερμαν του Στηβ Ντίτκο (1927-2018) Αυτοπροσωπογραφία του Στηβ Ντίτκο, από καρέ κόμικ Στις 29 Ιουνίου 2018, πέθανε σε ηλικία 92 ετών ο Στηβ Ντίτκο, ο σχεδιαστής του Σπάιντερμαν, του «υπερήρωα της διπλανής πόρτας», σε σενάριο του Σταν Λη - ο οποίος συνειδητά επέλεξε να συνεργαστεί με έναν αφανή ακόμα τότε σχεδιαστή και όχι με τη μεγάλη μορφή των υπερηρωικών εικονογραφημένων, τον Τζακ Κϊρμπυ, για αυτόν τον νέο τότε και διαφορετικό υπερήρωα. Σήμερα αναδημοσιεύουμε ένα παλιότερο κείμενο, από το Books’ Journal#22, Αύγουστος 2012, χρήσιμο για τη γέννηση και την περιγραφή της εκδοτικής διαδρομής του δημοφιλούς χαρακτήρα της ποπ κουλτούρας. 1. Η κινηματογραφική κριτική το προσγείωσε σε ένα μέγεθος που, φαινομενικά,το αξίζει. Η νέα ταινία Σπάιντερ Μαν (ο λόγος για το φιλμ The Amazing Spider-Man, σε σκηνοθεσία Marc Webb, που όταν γράφτηκε το κείμενο παιζόταν ήδη στους κινηματογράφους), είπαν κατά κανόνα οι περισσότερες κριτικές σε έντυπα που καθορίζουν το κοινό γούστο, είναι προσεγμένη, έχει ρυθμό, αλλά δεν μας λέει κάτι παραπάνω απ’ ό,τι μας έλεγαν οι τρεις προηγούμενες ταινίες τις οποίες είχε σκηνοθετήσει ο Σαμ Ράιμι. Απλώς, παρατήρησαν οι κριτικοί, μετατοπίζει λίγο την οπτική της και, στο βαθμό που επανεγγράφει το origin, την καταγωγή και την εξέλιξη του πιο «ανθρώπινου υπερήρωα των κόμικς», αλλάζει τα κινητήρια πρόσωπα της ιστορίας: το αντικείμενο του πόθου του νεαρού Πήτερ Πάρκερ, του ανθρώπου πίσω από τη μάσκα της Αράχνης, δεν είναι πλέον η Μαίρη-Τζέην αλλά η ωραία ξανθιά Γκουέν Στέησυ, κόρη του διευθυντή της Αστυνομίας· και ο βασικός αντίπαλός του, το «τέρας» με το οποίο θα συγκρουστεί, δεν είναι ο δρ. Νόρμαν Όσμπορν που θα μεταμορφωθεί στο φονικό, ιπτάμενο ξωτικό Hobgoblin, αλλά ένας άλλος επιστήμονας, ο μονόχειρας δρ. Κερτ Κόννορς, η προσπάθεια του οποίου να επισπεύσει ένα πείραμα ανάπλασης κατεστραμμένων ιστών προκειμένου να αποκτήσει το χέρι που του λείπει τον μετατρέπει σε τερατώδη, φονική σαύρα. Οι κριτικοί παρατήρησαν, επίσης, ότι ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Πήτερ Πάρκερ/Σπάιντερμαν, όπως τον εμψυχώνει αυτή τη φορά ο Άντριου Γκάρφιλντ αντί του Τομπ Μαγκουάιρ, είναι περισσότερο ψαγμένος, περισσότερο συνειδητοποιημένος, περισσότερο υπεύθυνος, σαν έτοιμος δηλαδή από καιρό να σηκώσει το βάρος της ευθύνης που απορρέει από τον ρόλο του υπερήρωα τον οποίο πολύ σύντομα θα επωμισθεί – το βάρος, δηλαδή, της επιλογής του να αυτοδικεί, να επιλέγει ο ίδιος, συχνά βιαστικά, τι είναι καλό και τι κακό και να προβαίνει δημοσίως, αυτόκλητος τοποτηρητής της τάξης και του καλού εναντίον κάθε κακού. Η αλήθεια είναι ότι ο νέος κινηματογραφικός Σπάιντερμαν έχει χάσει το πλεονέκτημα του ξαφνιάσματος των θεατών. Αυτό το χρησιμοποίησε κατά κόρον ο Σαμ Ράιμι, με τις προηγούμενες σχετικές ταινίες, ειδικότερα μάλιστα την πρώτη και τη δεύτερη. Ωστόσο, η νέα αυτή εκδοχή των περιπετειών του ήρωα είναι πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα της ζωής στις σύγχρονες μητροπόλεις, περισσότερο οξυδερκής και πολιτική (κι ας μην το δηλώνει κραυγαλέα). Και εκτός από το θέμα της αυτοδικίας, θέτει μερικά ακόμα ουσιαστικά σύγχρονα διλήμματα. Ένα από τα διλήμματα αυτά έχει να κάνει με το φόβο, διάχυτο στις κοινωνίες μας και εξαιρετικά δημοφιλή στις αφηγήσεις της λογοτεχνίας του φανταστικού και των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών αντιστοίχων της, κατά πόσον η επιστήμη μπορεί εν τέλει να προκαλέσει καλό στους ανθρώπους. Η φήμη που συνοδεύει π.χ. τα μεταλλαγμένα προϊόντα, ότι μακροχρόνια προκαλούν βλάβες στους ανθρώπους, γι’ αυτό άλλωστε τα οικολογικά κινήματα προτείνουν ενίσχυση των ελέγχων από τα κράτη και τους οργανισμούς και, στην καταναλωτική μετάφραση αυτής της φήμης, μας καθοδηγούν να αγοράζουμε (πανάκριβα και πεπερασμένων ποσοτήτων) βιολογικά, σαν συνειδητοί καταναλωτές που έχουν (όσοι το έχουν) το προνόμιο της επιλογής σπανιότερων και ακριβότερων προϊόντων, προκύπτει από αυτή την επιφύλαξη στην καλή προαίρεση της επιστήμης απέναντι στους ανθρώπους. Υπάρχουν πολλές χιλιαστικές αναγνώσεις αυτής της επιφύλαξης. Μια πολιτογραφημένη αριστερή, αλλά πάντως χιλιαστική και γενικευτική, θεωρεί ότι είναι επικίνδυνο να έχει, σε πολλές περιπτώσεις, αφεθεί η επιστημονική εξέλιξη σε ιδιωτικές εταιρείες, σκοπός των οποίων είναι το πάση θυσία κέρδος. Η άποψη αυτή προεξοφλεί ότι, προκειμένου να κερδίσει η επιχείρηση, δεν έχει πρόβλημα να προκαλέσει ακόμα και μαζικές εκατόμβες ανθρώπινων θυμάτων. Ένας τέτοιος φόβος δεν είναι απολύτως αστοιχείωτος και έωλος (ας θυμηθούμε μόνο, ως παράδειγμα, την περίπτωση της πυρηνικής καταστροφής της Φουκουσίμα, για την οποία ευθύνεται ένα πλέγμα συμπτώσεων, από την αρχική υποτίμηση του προβλήματος, την προσπάθεια των υπευθύνων να το υποβαθμίσουν όταν άρχισε να γίνεται απειλητικό μέχρι την καθυστερημένη κατανόηση από πλευράς των κρατικών αρχών του εύρους της απειλής…). Αλλά δεν δικαιολογείται στην πολιτική, χρέος της οποίας είναι, αν θέλει να συμβάλει στο κοινό καλό το οποίο ευαγγελίζεται, να έχει επεξεργασίες της συνθετότητας των πραγμάτων. Αντίθετα, οι τέχνες της αφήγησης, τρέφονται συχνά από τις γενικεύσεις. Στον καινούργιο κινηματογραφικό Σπάιντερμαν, ωστόσο, δεν μπορεί κανείς εύκολα να ισχυριστεί ότι η ταινία γενικεύει όταν περιστρέφει την αφήγησή της γύρω από την υποβάθμιση της ατομικής ευθύνης του επιστήμονα απέναντι στο κοινό σύνολο, δι’ ίδιον όφελος. Στις αφηγήσεις, βλέπετε, υπάρχει πάντα ένα επίπεδο, αόρατο με την πρώτη ματιά, ενδεχομένως και με την πρώτη ανάγνωση, ένα επίπεδο στο οποίο μπορεί να υποκρύπτονται ιδιαίτερες εμβαθύνσεις, καθοριστικές στην εξέλιξη της ίδιας της αφήγησης, που ακόμα κι αν δεν τις προσπελάσει κανείς δεν θα επηρεαστεί η αφηγηματική τεχνική ούτε η πρόσληψη της αφηγούμενης ιστορίας από το μεγάλο κοινό. Στην περίπτωση του νέου κινηματογραφικού Σπάιντερμαν, το καλά κρυμμένο μυστικό πίσω από τα πολλά ειδικά εφέ, τις αναγκαίες σκηνές δράσης, τις εντάσεις και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των κεντρικών ηρώων, είναι η δειλή, εξπρεσιονιστική ματιά στη σύγχρονη ζωή των πόλεων. Η ματιά αυτή, ακόμα κι αν δεν το πιστεύετε, είναι αντλημένη από τις ιστορίες των comic-books με ήρωα τον Σπάιντερμαν των χρόνων του 1960, οπότε και δομήθηκε η βασική ιστορία του την οποία επικαλούνται σήμερα οι σεναριογράφοι των κινηματογραφικών μεταφορών του. Στην περίπτωση της ανάγνωσης του Σπάιντερμαν από τον Μαρκ Γουέμπ, όμως, ο εξπρεσιονισμός είναι αντλημένος από τα δεδομένα της σημερινής εποχής μας – τα οποία ο ίδιος δεν φαίνεται να τα προσεγγίζει επιφανειακά. Και κινηματογραφικά σημαίνονται από τις διακριτικές παραπομπές στην παράδοση του γερμανικού εξπρεσιονισμού που άκμασε τα χρόνια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης – στην παράδοση, δηλαδή, ενός κινηματογράφου που εξέφρασε, συμβολικά έστω, τους μύχιους φόβους συνειδητοποιημένων τμημάτων της κοινωνίας απέναντι σε δεινά τα οποία κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, αιωρούνταν όμως ως αδιόρατη απειλή στον αέρα. Θα πει κανείς ότι στην παράδοση της Γερμανίας και του γερμανικού ρομαντισμού υπήρχαν πολλές αναφορές στα σκοτεινά αποκυήματα της φαντασίας, γκόλεμ και τέρατα, που ενέπνευσαν τις ταινίες με τρελούς επιστήμονες, παράξενα πεισιθάνατα κατασκευάσματα σε εργαστήρια παρανοϊκών εγκεφάλων και τις συνεχείς σκιές που συμβόλιζαν απειλές στους τοίχους και στο κινηματογραφημένο ημίφως. Η απάντηση βρίσκεται στα ίδια τα υπερηρωικά κόμικς – και εν προκειμένω, κυρίως, στα κόμικς του Σπάιντερμαν. Που στα πενήντα χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του «ανθρώπινου υπερήρωα» έχουν περάσει από σαράντα κύματα. Ας βουτήξουμε λίγο στον ωκεανό των εικονογραφημένων αυτών ιστοριών. 2. Η δεκαετία του 1960 στην Αμερική ήταν η εποχή ανάδυσης ενός δεύτερου κύματος υπερηρώων των κόμικς, στην παράδοση των περιοδικών με τις ιστορίες του Μπάτμαν, του Σούπερμαν, του Κάπταιν Αμέρικα και ενός ακόμη σωρού μασκοφόρων στο πλευρό του νόμου και της τάξης. Στην πραγματικότητα, η αύξηση της καταναλωτικής δυνατότητας των λαϊκών στρωμάτων δημιούργησε μια νέα ανάγκη κυκλοφορίας αυτοτελών pulpιστοριών σε ξεχωριστά τεύχη – έως τότε λίγα τέτοια έντυπα κυκλοφορούσαν και, πάντως, τα κόμικς κυρίως δημοσιεύονταν με τη μορφή στριπ, ως καθημερινά αναγνώσματα συνεχείας, στις εφημερίδες. Στο χώρο των εικονογραφημένων, εκείνη την εποχή, βρίσκονταν δυο πρόσωπα που σήμερα θεωρούνται αξιοσέβαστα. Ο ένας ονομαζόταν Τζακ Κίρμπυ, ήταν εικονογράφος αφηγήσεων με εικόνες και το στιβαρό σχεδιαστικό στυλ του, το κινηματογραφικό ντεκουπάζ, οι ευρηματικές γωνίες λήψης από τις οποίες συχνά διαμόρφωνε τα καρέ του και η ευρηματικότητά του στην απόδοση συμπλοκών και σκηνών μάχης του είχαν δώσει τα προσωνύμια «The King», ο βασιλιάς, αλλά και «ο Ουίλλιαμ Μπλέηκ των εικονογραφημένων» στο σινάφι των εργαζομένων στα κόμικς (που τότε ήταν μια απλή ταπεινή τέχνη από την οποία με δυσκολία βιοπορίζονταν όσοι την ασκούσαν). Επιπλέον, μάλιστα, είχε επινοήσει (με τον σεναριογράφο Τζόε Σάιμον) τα χαρακτηριστικά του Κάπταιν Αμέρικα, ο οποίος είχε πρωτοεμφανιστεί στα κόμικς στα 1940 ως απηνής διώκτης του ναζισμού και του Χίτλερ του ίδιου. Ο άλλος λεγόταν (λέγεται, ζει ακόμα) Σταν Λη και είχε αρχίσει να γράφει σενάρια «με το κιλό», επινοώντας συνεχώς νέους υπερήρωες για τις εκδοτικές ανάγκες μιας νέας εταιρείας που φιλοδοξούσε να ανταγωνιστεί την παντοκράτειρα DC, εκείνο το διάστημα, στα υπερηρωικά κόμικς, της Marvel. Κίρμπυ και Λη συνεργάστηκαν σε πολλές νέες σειρές, επινοώντας και λανσάροντας νέους υπερήρωες, κι ανάμεσά τους την ομάδα των Τεσσάρων Φανταστικών (που απέκτησαν υπερδυνάμεις έπειτα από το βομβαρδισμό τους με κοσμική ακτινοβολία από έναν αστεροειδή από τον οποίο πέρασαν ξυστά σε μια πτήση στο διάστημα), την ομάδα των μεταλλαγμένων X-Men και το πρασινοτόμαρο τέρας Χουλκ (αποτέλεσμα μιας παρενέργειας, όταν ο πυρηνικός επιστήμονας Μπρους Μπάννερ εκτέθηκε σε ακτίνες Γάμα). Για τον Σπάιντερμαν, πάντως, οι δύο συνεργάτες (που αργότερα χώρισαν τα τσανάκια τους με άγριο τρόπο, ο Κίρμπυ μάλιστα δεν κατάφερε να πάρει ούτε πνευματικά δικαιώματα ούτε τίποτα, πέθανε το 1994, θαυμαζόμενος μεν από τους φαν του αλλά φτωχός, σχεδιάζοντας υπερήρωες μέχρι τέλους και ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή η επιτυχία του θα επαναλαμβανόταν) δεν βρήκαν χρόνο να ενώσουν τις δημιουργικές τους ικανότητες ακόμα μια φορά. Ο Σταν Λη το 1962 συνεργάστηκε με έναν άλλο εικονογράφο, τον Στηβ Ντίτκο, για να αφηγηθούν την ιστορία ενός ορφανού νεαρού, του Πήτερ Πάρκερ, που μένει στο σπίτι των θείων του, φοιτά σε κολέγιο, κι είναι βαθιά προσηλωμένος στα βιβλία του, νωθρός και αδέξιος. Αλλά έπειτα από το δάγκωμα μιας ραδιενεργού αράχνης αποκτά υπερδυνάμεις που του επιτρέπουν να σκαρφαλώνει σε τοίχους και, γενικώς, να κάνει αναλογικά πολλαπλάσια ό,τι κάνει η αράχνη, έντομο ιδιαίτερα δυνατό παρά το μικρό δέμας της. Στην αρχή, θα χρησιμοποιήσει τα χαρίσματά του για να επωφεληθεί στο σχολείο έναντι των συμμαθητών του που του κάνουν συστηματικά καζούρα και στο λαϊκό θέαμα για να κερδίσει κάποια χρήματα – για να γίνει ένα είδος μπεχλιβάνη σε ρινγκ, άλλωστε για τις ανάγκες των παραστάσεων αυτών επινόησε τη χαρακτηριστική κόκκινη και μπλε στολή του. Αλλά στη συνέχεια ένας κλέφτης, τον οποίο θα μπορούσε ο ίδιος να έχει εξουδετερώσει αν ενδιαφερόταν λίγο, δολοφονεί το θείο του – κι εκεί η ιδέα της αυτοδικίας Η πρώτη ιστορία του Σπάιντερμαν τυπώθηκε στο τελευταίο τεύχος, #15, του βραχύβιου περιοδικού Amazing Fantasy, τον Αύγουστο του 1962. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και πολύ σύντομα, τον Μάρτιο του 1963, κυκλοφόρησε ένας νέος τίτλος: The Amazing Spider Man. Η επιτυχία επιβεβαιώθηκε, και δεν οφειλόταν τόσο στη μόδα όσο στα συστατικά της αφήγησης: κατά βάσιν, μια ιστορία που έχει θέμα και κοινό τους τηνέιτζερ, μπολιάζεται με την κουλτούρα των υπερηρωικών κόμικς. Δεν απουσιάζουν η ηθικολογία και ο μανιχαϊσμός, αλλά τα κλισέ αυτά επισκιάζονται από το δυναμισμό του σχεδίου του Ντίτκο και, κυρίως, από την απόδοση υπερηρωικών χαρακτηριστικών σε ένα παιδί του διπλανού θρανίου, έναν δειλό έφηβο με σπυράκια που μαθαίνει σιγά σιγά να αναμετριέται με τις αμφιβολίες, τις αναστολές και τους φόβους του. Η επιτυχία του ανθρώπινου υπερήρωα ήταν τεράστια. Πολύ σύντομα, οι περιπέτειες του Σπάιντερμαν έγιναν το υπ’ αριθμόν ένα εμπορικό ατού τηςMarvel. Ενδεικτικό είναι το ότι δυο χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του ξεχωριστού τίτλου με τις περιπέτειες του ήρωα με την κόκκινη και την μπλε στολή, σε έρευνα του περιοδικού Esquire ανάμεσα σε σπουδαστές κολεγίων, η συγκεκριμένη κόμικς φιγούρα ήταν πιο δημοφιλής ποπ εικόνα από εκείνες του Μπομπ Ντύλαν ή του Τσε Γκεβάρα. Η επιτυχία του κόμικς δεν σήμανε για τη Marvel και τους συντελεστές της καθήλωση στα κλισέ δεδομένα μιας αφήγησης που πουλούσε. Ο Πήτερ Πάρκερ μεγάλωνε και, μαζί, μεγάλωναν οι ανάγκες του. Μαζί με τους αντιπάλους του που γίνονταν πιο ισχυροί και πιο περίπλοκοι, γινόταν πιο περίπλοκος ως χαρακτήρας και ο ίδιος. Όταν, το 1966, ο Ντίτκο αποχώρησε για να αναλάβει τον σχεδιασμό της σειράς ο τελειοθήρας Τζον Ρομίτα πατήρ, ο κόσμος του Πήτερ Πάρκερ είχε μεγαλώσει πολύ. Οι βασικές σπουδές είχαν τελειώσει, συνέχιζε όμως με την αγαπημένη του χημεία, οι δουλειές του ως υπερήρωα μεγάλωναν και, παρ’ όλα αυτά, για να βγάζει το χαρτζιλίκι του είχε πιάσει και δουλειά, free lancerφωτορεπόρτερ στην εφημερίδα Daily Buggle – όπου, βεβαίως, έγινε δεκτός επειδή, χάρη σε μια αυτόματη μηχανή, εξασφάλιζε αποκλειστικές φωτογραφίες με τον Σπάιντερμαν! Την επόμενη δεκαετία, και ενώ ο θρίαμβος θα συνεχιζόταν, ο Σπάιντερμαν έμελλε να είναι ένας από τους τίτλους χάρη στους οποίους άλλαξαν πολλά στα κόμικς: οι αισθητικές αλλά, κυρίως, η αντίληψη για το καλό και το κακό. Ήταν θέμα χρόνου να γίνει, τα ερωτήματα είχαν ήδη τεθεί: ποιος νομιμοποιούσε τους υπερήρωες να δρουν για λογαριασμό των κοινωνιών; από πού αντλούσαν το δικαίωμα στην αυτοδικία; γιατί οι θεωρητικώς «καλοί» ήταν καλύτεροι από τους θεωρητικώς «κακούς»; Χρειάστηκαν, βεβαίως, μερικά συμβολικά γεγονότα με ευρύτερη απήχηση στο χώρο των κόμικς και, κυρίως, δύο καλλιτέχνες, το πέρασμα των οποίων τα άλλαξε όλα. Αλλά ώσπου να έρθει η ώρα τους, συνέβησαν μερικά πράγματα ακόμα. 3. Τα τελευταία χρόνια της δεκαετίαςτου 1960, η Marvel είχε αλλάξει τα δεδομένα της βιομηχανίας των κόμικς, αναθερμαίνοντας το αναγνωστικό ενδιαφέρον και συμβάλλοντας στη γιγάντωση της ποπ κουλτούρας. Χωρίς τη γιγάντωση αυτή, άλλωστε, και χωρίς τους εκφραστικούς τρόπους που το mainstream είχε επιβάλει, δύσκολα θα εύρισκαν την απήχηση που τελικά είχαν οι εκπρόσωποι της αντεργκράουντ σκηνής – ανάμεσα στους οποίους ο Ρόμπερτ Κραμπ που, το 1967, τάραξε τα νερά με το δικό του περιοδικό, Zap, και με τους δικούς του ήρωες (Φριτς ο Πονηρόγατος, Μr. Νatural), που κινήθηκαν στον αντίποδα των αστέρων της Marvel και της ανταγωνιστικής της DC: στην περιοχή της ψυχεδέλειας, της σεξουαλικότητας, της πολιτικής σάτιρας και της κατεδαφιστικής, σχεδόν μηδενιστικής κριτικής στην πόζα της πανεπιστημιακής κυρίως διανόησης. Το διάστημα εκείνο, στο αντεργκράουντ ρεύμα της Νέας Υόρκης, έκανε την εμφάνισή του και ο Αρτ Σπίγκελμαν – πασίγνωστος αργότερα πρωτίστως για το μπεστ σέλερ Maus, με θέμα του το Ολοκαύτωμα αλλά και την πρόσληψη της μνήμης του από τις γενιές των Εβραίων που ακολούθησαν. Οι αλληλεπιδράσεις των σχολών, ωστόσο, δεν άφησαν ανεπηρέαστη την κεντρική σκηνή των κόμικς. Η Marvel, ιδίως, και ο βασικός τίτλος της, ο Amazing Spider-man, συνέχισε να γίνεται μπεστ σέλερ χάρη στα νέα αφηγηματικά δεδομένα που έφερε στα κόμικς, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της νέας δεκαετίας. Εν πρώτοις, έστω και συναινετικά, στο πλαίσιο μιας καμπάνιας για την καταπολέμηση των ναρκωτικών που έγινε σε συνεργασία με την κεντρική κυβέρνηση, ο Σταν Λη βρήκε την ευκαιρία να καταστρατηγήσει τον περίφημο Κώδικα των Κόμικς, μακαρθική επιβίωση που τηρούσαν απαρεγκλίτως τα κόμικς με διαπλαστικό χαρακτήρα και στην πραγματικότητα επέβαλλε μια σειρά από σοβαρούς εκφραστικούς περιορισμούς στους καλλιτέχνες, θεματολογικούς και αισθητικούς. Απαλλαγμένοι από το βραχνά της αυτολογοκρισίας, οι καλλιτέχνες της Marvel μπόρεσαν να κινηθούν πιο ελεύθερα. Και δεν χρειάστηκε παρά η έλευση στο σενάριο των περιπετειών που δημοσίευε τοAmazing Spider-man του ευρηματικού Τζέρρυ Κονγουαίυ, ο οποίος ανέλαβε τις ιστορίες της σειράς τον Αύγουστο του 1992. Πολύ σύντομα, σε συνεργασία με σχεδιαστές όπως ο Τζιν Γκόλαν, ο Ρομίτα πατήρ και ο Ρος Άντρου, έβαλε σε καινούργια τροχιά τις περιπέτειες του υπερήρωα. Κομβική θεωρείται η επιλογή του Kονγουαίυ, τον Ιούνιο του 1973, στο τεύχος #121, να «αποσύρει» από τη δράση ένα από τα κομβικά πρόσωπα στον περίγυρο του Πήτερ Πάρκερ/Σπάιντερμαν: την αγαπημένη του Γκουέν Στέησυ. Σε μια σύγκρουση με τον καλύτερο φίλο του, Χάρρυ Όσμπορν, που έχει μεταμορφωθεί στo τέρας Green Goblin και είναι πια αδυσώπητος αντίπαλός του, ο υπερήρωας δεν καταφέρνει να σώσει την αγαπημένη του, που ο αντίπαλός του έχει σπρώξει στο κενό από τη Γέφυρα Τζορτζ Γουάσινγκτον της Νέας Υόρκης. Ο θάνατος εισβάλλει σε μια αφήγηση, οι αναγνώστες της οποίας είχαν τη σιγουριά ότι τουλάχιστον οι ήρωές τους είναι άτρωτοι – κι ακόμα μια φορά θα αλλάξουν όλα στα υπερηρωικά κόμικς. Χρειάστηκε, βεβαίως, να περάσουν κι άλλα χρόνια, και κυρίως η δεκαετία του 1980, για να αναθεωρηθούν, εκτός από μερικά δεδομένα της δράσης, και οι αισθητικές της. Σε αυτό συνέβαλαν κυρίως δύο πρόσωπα των κόμικς, που σήμερα οι συνάδελφοί τους τα αντιμετωπίζουν με δέος. Ο ένας ονομάζεται Φρανκ Μίλλερ (και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, νεαρός ακόμα και άγνωστος, έγραψε ιστορίες για τα περιοδικά με τις περιπέτειες του Σπάιντερμαν, μία εκ των οποίων, «The Bend sinister», περιέχει εν σπέρματι πολλά από τα χαρακτηριστικά των μεταγενέστερων ιστοριών του – το «πείραγμα» της τυπικής αλληλουχίας των καρέ μέσω των οποίων προχωρεί η αφήγηση των κόμικς, την αποδόμηση των δεδομένων ίσαμε τότε εικονογραφικών τρόπων και την εισαγωγή στοιχείων που είχε υιοθετήσει πολλά χρόνια νωρίτερα η λογοτεχνία του φανταστικού (ο Ρέυ Μπράντμπερυ, ας πούμε, ή ο Άλντους Χάξλεϋ), όπως η περιγραφή μελλοντικών δυστοπιών σε αυταρχικά, ολοκληρωτικά περιβάλλοντα, αλλά και τυπικά μοτίβα του γερμανικού εξπρεσιονισμού, τον μυστικισμό και τη μαγεία. Ο άλλος ήρθε στην Αμερική από τη Βρετανία και ονομάζεται Άλαν Μουρ. 4. Η είσοδος του φρανκ Μίλλερ στα υπερηρωικά κόμικς δεν πρέπει να ήταν δύσκολη. Ως free lancer, κατάφερε σχεδόν πιτσιρικάς να σχεδιάσει ιστορίες για σειρές της εταιρείας, ανάμεσα στις οποίες, όπως είδαμε, και Σπάιντερμαν. Κάποια στιγμή, βρέθηκε, τον Μάιο του 1979, σχεδιαστής στο περιοδικόDaredevil – στις περιπέτειες ενός τυφλού υπερήρωα με υπεραισθήσεις – ο οποίος, εκτός των άλλων, είναι και σπουδαίος δικηγόρος της Νέας Υόρκης. Εκεί πειραματίστηκε με τα πάντα, άλλαξε τα πάντα, καλλιέργησε τα αναγνωρίσιμα δεδομένα της προσωπικής του αφήγησης (αφαίρεση, εσωτερικοί μονόλογοι, αναφορές στο πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο…) απογειώνοντας τη σειρά – και ανοίγοντας δρόμους για τη δική του καριέρα. Η ιστορία που άλλαξε οριστικά τα υπερηρωικά κόμικς, ωστόσο, δεν ήταν με τον Σπάιντερμαν ούτε στη Marvel. Το 1986, ο Μίλλερ συνεργάστηκε με την ανταγωνιστική της Marvel, DC, για μια ιστορία τουBatman: The Dark Knight Returns, H επιστροφή του Σκοτεινού Ιππότη. Είναι η πρώτη φορά που ο κεντρικός ήρωας είναι φθαρμένος, κουρασμένος και κακοσυντηρημένος μεσήλικος, και επιπλέον πρόσωπο διαβλητό ως προς τη δράση που αναλαμβάνει: ποιος έδωσε σε αυτό το πρόσωπο το δικαίωμα να κρίνει και να επιβάλει το δίκιο;, φαίνεται να αναρωτιέται ο Μίλλερ. Και κάπως έτσι, μέσα σεελάχιστο διάστημα, τα κόμικς μευπερήρωες έγιναν κάτι πολύ συνθετότερο από αφηγήσεις περιπετειών ορισμένων τύπων με κολάνπου έχουν την απόλυτη αίσθησητου δικαίου. Ανάλογη ήταν η εισφορά στην ποπ κουλτούρα, στην κατεύθυνση της αποδόμησης των κλισέ, του Άλαν Μουρ. Έχοντας προϋπηρεσία στα βρετανικά κόμικς περιοδικά 2000AD και Warrior, κι έχοντας γράψει επικές αφηγήσεις (From Hell), πορνογραφία και υπερηρωικές ιστορίες, βρίσκεται στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όπου κυρίως εργάζεται για έναν τίτλο της DC που επίσης σήμερα θεωρείται κομβικός: το Swamp Thing, το Πράγμα του Βάλτου, είναι ένα αλλόκοτο πλάσμα που ζει την απόλυτη μοναξιά και την υπαρξιακή καταδίκη στα πιο αντιηρωικά περιβάλλοντα όλων των εποχών. Μπορεί αυτό το πλάσμα να αγαπηθεί; Ο Μουρ μπολιάζει με τα μοτίβα του ρομαντισμού μια αντιηρωική μορφή των κόμικς, συμβάλλοντας κι αυτός με τον τρόπο του στην κατάλυση του πομπώδους που θεωρούνταν σύμφυτο με τα υπερηρωικά κόμικς. Κάπως έτσι, συνέχισε και αργότερα, όταν ανέλαβε πιο mainstream κόμικς, όπως ο Μπάτμαν, για να κάνει συμπαθή για μια τουλάχιστον φορά τον Τζόκερ, τον κύριο εχθρό του Μπάτμαν, στο Φονικό αστείο (το τέρας είναι μέσα στην ψυχή του Τζόκερ – αλλά μήπως διεκδικεί χώρο και στη δική μας ψυχή, που ταυτιζόμαστε σε μεγάλο βαθμό με τις επιλογές του;) Και δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισε με τη δημιουργία ενός ολόκληρου, αποκλειστικά δικού του τημ υπερηρώων, των Watcmen, που επίσης αποδιάρθρωσαν τα κλισέ τα οποία καλλιεργούσε το είδος, επί χρόνια. Και ο Σπάιντερμαν; Το διάστημα που οι σημαντικοί αυτοί καλλιτέχνες άλλαζαν τα κόμικς, τις τύχες του δημοφιλούς Ανθρώπου-Αράχνη ανέλαβε ένας άλλος δαιμόνιος σεναριογράφος και εικονογράφος, ο Τοντ Μακφάρλαν. ο οποίος, από το 1988 και ώς το 1991, μεταμόρφωσε τον υπερήρωα. Με πάνελ πιο απλά και ευανάγνωστα, με σχεδιαστικό ρετούς στον ήρωα και στη σύζυγό του Μαίρη-Τζέην (ο Πήτερ, βλέπετε, ξεπέρασε τον πόνο του για την Γκουέν Στέησυ και στην πορεία ξανασυνάντησε μια άλλη παιδική του φίλη, με την οποία ταίριαξαν), η οποία άλλαξε χτένισμα, απέκτησε πιο θελκτικές αναλογίες και κέρδισε ρόλο σε μια διάσημη σαπουνόπερα, και με την επινόηση νέων, επίσης πολυσύνθετων αντιπάλων (όπως ο Venom), ο Σπάιντερ ξανάρχισε να αντανακλά την εποχή του: ποτέ πομπώδης αλλά πρόσωπο κύρους, ποτέ σοβαροφανής αλλά πάντα σοβαρός, ποτέ ηθικολόγος αλλά πάντα στην περιοχή του «καλού», έστω κι αν πολλοί το αμφισβητούν… Και κάποια στιγμή, θα απελευθερώσει κάτι που ούτε οι ρεαλιστές των δεκαετιών του 1960 και του 1970 ούτε οι αναμορφωτές των υπερηρωικών περιπετειών είχαν σκεφτεί: την εισαγωγή στις περιπέτειες του Σπάιντερμαν (ιδιαίτερα σε έναν νέο, δικό του τίτλο, που συμφώνησε λόγω της επιτυχίας του να εκδίδει) του μυστικισμού και της μαγείας. Η ουσία είναι ότι ο Μακφάρλαν (και για σύντομο χρονικό διάστημα ο διάδοχός του στις ιστορίες Σπάιντερμαν, Έρικ Λάρσεν), ήταν ο τελευταίος σπουδαίος, ώς σήμερα, καλλιτέχνης του Σπάιντερμαν. Πρωτεργάτης μιας ανταρσίας των καλλιτεχνών της Marvel, που αποχώρησαν, συνέβαλε στη δημιουργία μιας νέας, ανεξάρτητης εκδοτικής εταιρείας κόμικς, της Ιmage, η οποία, παρά την επιτυχία τίτλων όπως ο Spawn του ίδιου του Μακφάρλαν, δεν κατάφερε να αλλάξει τα πράγματα. Κι ύστερα, μπήκαν πολύ στην αισθητική των κόμικς τα κομπιούτερ, και την ντίτζιταλ περίοδο οι υπερήρωες άρχισαν όντως να μην αισθάνονται καλά. Στο χαρτί έμοιαζε να έχουν ειπωθεί όλα – πώς να ξεπεράσεις καλλιτεχνικές προτάσεις όπως του Μίλλερ ή του Μουρ; Αλλά η περίοδος είχε ωριμάσει για μια καινούργια καριέρα των υπερηρώων στο πανί. Ο Σπάιντερμαν, με τα δικά του χαρακτηριστικά, φαινομενικά φωτεινότερος χαρακτήρας από τον Μπάτμαν1, ήδη κάνει την τέταρτη εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη… Είναι όμως τόσο φωτογενής, όσο εκ πρώτης όψεως τον παρουσιάζει ο φακός; 5. Σε μια σκηνή του καινούργιου κινηματογραφικού Σπάιντερμαν, από τον Σαμ Ράιμι, ο καθηγητής Κόννορς, ο οποίος εξαιτίας μιας θεραπείας που εφαρμόζει στον εαυτό του μεταμορφώνεται σε γιγαντιαία φονική σαύρα, περιπλανιέται στους υπονόμους της Νέας Υόρκης – εκεί όπου, σε λίγο, θα δώσει μια αδυσώπητη μάχη εναντίον του διώκτη του, του Ανθρώπου Αράχνη. Περπατά σκυφτός και η σκιά του μεγεθύνεται απειλητικά στον τοίχο του υπονόμου. Η σκηνή κρατά ελάχιστα, ο μυημένος θεατής ωστόσο δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι η σκιά του τέρατος στο οποίο έχει μεταμορφωθεί ο (όπως αποδεικνύεται) τρελός επιστήμων μοιάζει πάρα πολύ με τις σκιές σε ταινίες όπως Το εργαστήρι του δόκτορα Καλιγκάρι, ο Νοσφεράτου, οι εξπρεσιονιστικές ταινίες του Φριτς Λανγκ. Η σκηνή κρατά ελάχιστα, αλλά είναι φως φανάρι ότι ο Ράιμι ψάχνει να βρει τρόπους για να δηλώσει ότι ο δαίμονας είναι εδώ, πανταχού παρών, έτοιμος να στοιχειώσει την καθημερινότητα των ανθρώπων, να συμβολίσει τη γιγάντωση των φόβων τους για μια νέα εποχή αβεβαιότητας που μοιάζει να πέφτει πάνω από τον κόσμο. Ο κόσμος, μοιάζει να δηλώνει ο αμερικανός σκηνοθέτης, είναι εδώ μπροστά μας, στέλνει τα σήματά του – και όσο επιτρέπει η αισθητική των μπλοκμπάστερ, εμείς πρέπει να τον αποδώσουμε έτσι όπως είναι: εφιαλτικό πίσω από τη φωτεινή επιφάνειά του, σκοτεινό, μεγεθυμένο όπως η σκιά του τέρατος που ψάχνει στα υπόγεια τον εχθρό του, ο οποίος θέλει να του στερήσει το όνειρο για κυριαρχία. Ο εξπρεσιονισμός επιστρέφει – και τα τέρατα των κόμικς που μεταπήδησαν στον κινηματογράφο, φως φανάρι, κάτι θέλουν να μας πουν. Να είναι κάτι αντίστοιχο όσων ήθελε να πει ο Νίτσε (μέσω του Τάδε έφη Ζαρατούστρα) στους σύγχρονους των πρωτεργατών της «δαιμονικής οθόνης» του γερμανικού εξπρεσιονισμού; «Τι με νοιάζει για τη σκιά μου! Άσ’ τη να με κυνηγάει. Μπορώ να τρέξω και να της ξεφύγω…» Όταν όμως κοίταξα στον καθρέφτη έβγαλα μια κραυγή και η καρδιά μου ταράχτηκε・ αυτό που έβλεπα στον καθρέφτη δεν ήταν ο εαυτός μου αλλά το μορφάζον πρόσωπο του διαβόλου… Σημείωση: Στις 20 Ιουλίου 2012, στην πρεμιέρα της νέας κινηματογραφικής ταινίας με ήρωα τον Μπάτμαν, ένας νεαρός μπήκε σε κινηματογράφο του Ντένβερ, στο Κολοράντο της Αμερικής, και άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως. Πέθαναν ακαριαία δέκα, πολλοί περισσότεροι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, αρκετοί ανάμεσά τους πολύ σοβαρά, κάποιοι δεν επέζησαν, αρκετοί έπαθαν νευρικό κλωνισμό. Ο νεαρός ιδιόρρυθμος δολοφόνος, σαν άλλος Τζόκερ, είχε επιπλέον παγιδεύσει με εκρηκτικά το σπίτι του. Ήταν τόση η ευρηματικότητά του στην κατασκευή παγίδων, που οι αστυνομικές αρχές σπατάλησαν μέρες για να τις εξουδετερώσουν και να εισβάλουν στο χώρο, αναζητώντας πειστήρια για την ταυτότητα του νεαρού δολοφόνου. Με αφορμή την κυκλοφορία και της ταινίας αυτής στην Ελλάδα, την κυκλοφορία του σπουδαίου γκράφικ νόβελ Arkham Asylum των Γκραντ Μόρρισον και Ντέηβ ΜακΚην στα ελληνικά και το γεγονός που προανέφερα, θα μου επιτρέψετε, ελπίζω, ένα δεύτερο κείμενο, για τον Μπάτμαν τη φορά αυτή, όταν τα καταφέρω. Πηγή
  2. Η ιστορία ξεκινάει όταν ένας νέος κατά συρροή δολοφόνος, γνωστός ως Sin-Eater, αρχίζει να τριγύρνα στους δρόμους της Νέας Υόρκης, πυροβολώντας όλους όσους κατά την κρίση του, έχουν αμαρτήσει. Όταν μια στενή του φίλη, γίνεται το τελευταίο θύμα του δολοφόνου, ο Spider-Man συμμαχεί με τον Daredevil, για να φέρει τον παλαβό εγκληματία στην δικαιοσύνη. Όμως οι πράξεις του Sin-Eater, θα έχουν τρομερές συνέπειες για τον Spider-Man. Συνέπειες, που όχι μόνο απειλούν τον ίδιο, αλλά και για τις ζωές όλως όσων αγαπάει περισσότερο. Στο Venom: Birth of a Monster, θα περίμενε κάνεις, μόνο και μόνο από τον τίτλο, να διαβάσει για το πώς δημιουργήθηκε ο Venom και όχι μια ακόμα περιπέτεια του Spider-Man, ενάντια σε κοινούς εγκληματίες. Όμως παρόλα αυτά, το υλικό που συγκεντρώνει αυτή η pocket paperback έκδοση της Panini, από τα Peter Parker, The Spectacular Spider-Man #107-110 και The Amazing Spider-Man #298-300, μέσα σε αυτές τις 188 σελίδες, μας οδηγεί στο τέλος στην δημιουργία της Νέμεσις του αραχνάκια, τον Venom!
  3. Dredd

    Διάφορα Ελληνικά και Ξένα

    Μετά από 5 χρόνια, ας προσπαθήσω και εγώ να πουλήσω μερικά που πιάνουν χώρο, έτσι ώστε να πάρω άλλα για να πιάσουν πιο πολύ χώρο! Προσπάθησα πάρα πολύ να βάλω τιμές κάτω από το μέσο όρο. Αν κάπου έκανα λάθος, παρακαλούνται οι πιο έμπειροι να επικοινωνήσουν με πμ έτσι ώστε να διορθώσω τυχόν λάθη. Τα διάφορα σετάκια δεν σπάνε. Έκανα πολύ κόπο να τα ταξινομήσω και δεν θέλω πάλι να ξαναψάχνω και να ανακατεύω κούτες και σακούλες. Πιστεύω ότι οι τιμές συμφέρουν ιδιαίτερα και μπορούν εύκολα να μεταπωληθούν πιο ακριβά. Μίνιμουμ ποσό συναλλαγής τα €10,00. Χρήματα δέχομαι μέσω κατάθεσης σε τραπεζικό λογαριασμό, μέσω ταχυδρομικής επιταγής, μέσω αντικαταβολής ή με συνάντηση στο σπίτι μου (Καλλιθέα, Αθήνα) όπου μπορεί να γίνει και η αυτοψία. Στις πρώτες περιπτώσεις, η αποστολή γίνεται μέσω ΕΛΤΑ και ο αγοραστής επιβαρύνεται το κόστος αποστολής. Για αγορές άνω των €50,00 το κόστος της αποστολής το αναλαμβάνω εγώ. Σε οποιαδήποτε συναλλαγή, ο αγοραστής μπορεί να διαλέξει ένα ή και παραπάνω ( ανάλογα με το ποσό της αγοράς του ) από τα δώρα που αναγράφονται στην αντίστοιχη κατηγορία. Μπλε χρώμα = Κρατημένα Κόκκινο Χρώμα = Έφυγαν Ευχαριστώ πολύ and let the games begin.... ΔΙΑΦΟΡΑ COMICS ΞΕΝΑ 1. Marvel Ultimate Graphic Novel Collection : Οι πρώτοι 120 τόμοι της συλλογής. Οι καλύτερες ιστορίες της Marvel από όλη την ιστορία της εκδοτικής. Όλα Hardcovers και όλα σε τέλεια κατάσταση, η συντριπτική πλειοψηφία δεν έχει ανοιχτεί. Τιμή : €1200 2. Judge Dredd Complete Case Files : Οι πρώτοι 19 τόμοι της σειράς. Όλες οι εμφανίσεις του Judge Dredd από την πρώτη εμφάνιση του στο 2ο τεύχος του 2000AD. Η ίδια σειρά που βγάζει η Selini. Οι 11 πρώτοι τόμοι είναι ασπρόμαυροι και έχουν 384 σελίδες και οι υπόλοιποι 192 σελίδες και έγχρωμοι. Τιμή : €230 3. Nikolai Dante : Γνωστός ήρωας από τις σελίδες του 2000AD. 11 trades που συγκεντρώνουν όλες τις ιστορίες που έχουν εκδοθεί. Τέλεια κατάσταση. Τιμή : €120 Τα 3 παραπάνω πακέτα δεν σπάνε. Τιμές συζητήσιμες. - MORNING GLORIES (TPB) 1-3 (€8,00 το καθένα) - HARBINGER (TPB) 2 (€8,00) SUPERMAN BATMAN (TPB) ABSOLUTE POWER (€8,00) STAR WARS JEDI ACADEMY (TPB) LEVIATHAN (€8,00) MARVEL MASTERWORKS (TPB) THE AVENGERS 2 (€8,00) STAR WARS (TPB) THE LAST COMMAND (€8,00) STAR WARS (TPB) DARK FORCE RISING (€8,00) THE ABSOLUTE DEATH (€70,00) MOBY DICK (HC) (€10,00) (MARVEL - ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟ) THE PULSE 1-3 (TPB) (€15,00) MARVEL 1602 1-3 (MARVEL 1602-MARVEL 1602 SPIDER-MAN-MARVEL 1602 NEW WORLD/FANTASTIC FOUR) (TPB) (€30,00) ( Όλη η σειρά ) BLADE:SINS OF THE FATHER (TPB) (€8,00) MARVEL NOIR 1-5 (IRON MAN, X-MEN, X-MEN MARK OF CAIN, SPIDER-MAN, SPIDER-MAN EYES WITHOUT A FACE) (TPB) (€50,00) ( Όλη η σειρά ) MARVEL ILLUSTRATED - 3 ΤΕΥΧΗ (THE THREE MUSKETEERS, KIDNAPPED, THE LAST OF THE MOHICANS) (TPB) (€30,00)
  4. alexpap

    Αναζητησεις alexpap

    Είπα να ανεβάσω και γω τις αναζητήσεις μου. Αρκετα απο τα παρακατω πωλουνται λιανικη σε πολλα μαγαζια και site αρα προφανως ψαχνω τα αντικειμενα σε τιμες μικροτερες ή ισες τις λιανικης. Κατασταση σε ολα απο 7 και πανω αλλα αν προκειται για κατι αρκετα δυσευρετο μου κανει και 5. Μενω Θεσσαλονικη, αρα ειτε χερι με χερι σε περιοχες μεσα στο νομο, εναλλακτικα ταχυδρομικως με βολευει Τερζοπουλος: Καθημερινη Marvel: Dark Horse (Star Wars): Anubis: Image: Titan: DC: Vertigo: Indie/Λοιπα Ελληνικα *Υπαρχουν διαφορες αριθμησεις για το volume συγκεκριμενης σειρας, για ευκολια απλα αναγραφω την χρονια εκδοσης της.
  5. Αντιγράφω την παρουσίαση / συνέντευξη για την πρόσφατη σειρά της Anubis, η οποία αποτελεί το ντεμπούτο στην αρθρογραφία του δικού μας ConB. “Τhe Amazing Spider-Man: Επιστροφή στη Δράση” είναι μια νέα μίνι σειρά κόμικς που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2016 από της εκδόσεις Anubis. Συνήθως αποφεύγω να διαβάζω super hero comics μεταφρασμένα στα ελληνικά, αλλά ο Spider-Man είναι αγαπημένος μου ήρωας από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου. Τότε διάβαζα ιστορίες του Σπαϊντερ Μαν με χρώμα άσπρο, μαύρο και πορτοκαλί, ενώ τώρα δεν μπόρεσα να αντισταθώ στη τόση καλή ποιότητα της έκδοσης που έκανε η Anubis και είπα ας ξανά δοκιμάσω να διαβάσω μια ιστορία του αγαπημένου μου ήρωα. Μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα! Διπλή ιστορία, όμορφα γραμμένη, με ευχάριστο τρόπο σχεδιασμένη και πολύ, πολύ χρώμα σε ιλουστρασιόν χαρτί και σε μια πολύ οικονομική τιμή, όλα τέλεια! Αυτό όμως που με κράτησε στο να διαβάσω ολόκληρες τις ιστορίες και να αναζητήσω τα επόμενα δύο τεύχη που κυκλοφόρησαν τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο ήταν η πάρα πολύ καλή μετάφραση! Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να μεταφράσεις ανέκδοτα, αστεία και λογοπαίγνια και να καταφέρεις να προσφέρεις γέλιο Οι διάλογοι του Spider-Man είναι γεμάτοι με αστεία λογοπαίγνια και όπως η μετάφραση ήταν τόσο καλή που γέλασα, κατάλαβα το αστείο, έδενε με το διάλογο και την ιστορία και το απόλαυσα! Με λίγα λόγια ένιωσα τον ενθουσιασμό του έφηβου που λαχταρά το επόμενο τεύχος και διασκεδάζει να το διαβάζει ξανά και ξανά, για αυτό και το συνιστώ ανεπιφύλαχτα για μια ευχάριστη ανάγνωση. Δεν μπόρεσα επίσης να αντισταθώ και να μη κάνω κάποιες ερωτήσεις προς τις εκδόσεις Αnubis. Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις του τον Χρήστο Τσέλιο ο οποίος έχει αναλάβει την επιμέλεια και τη μετάφραση του “The Amazing Spider-Man: Επιστροφή στη δράση”. Αγαπάμε Spider-Man, εδώ και δεκαετίες έχει μεγάλο και πιστό αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα Η έκδοση των ιστοριών του έχει γίνει με βάση την παλιά αυτή αγάπη ή για να τον γνωρίσουν επόμενες γενεές; Στην επιλογή της σειράς έπαιξε ρόλο και το γεγονός πως είχε εκδοθεί ξανά στη χώρα μας, και εξαιτίας αυτού είναι γνωστή και αγαπημένη από αναγνώστες στην Ελλάδα, καθώς και το ότι πρόκειται για μία από τις πιο δημοφιλείς σειρές στο εξωτερικό. Η μετάφραση στο Spider-Man είναι πάρα πολύ καλή. Πόσο σε δυσκόλεψε η μετάφραση του ειδικά όταν τα λογοπαίγνια έχουν μια ιδιαιτερότητα στο να προσαρμοστούν με ακρίβεια στην ελληνική γλώσσα; Πρώτα απ’ όλα, σας ευχαριστoύμε. Προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο στον τομέα της μετάφρασης. Το “Amazing Spider-Man”, πρόκειται για ένα ιδιαίτερο κόμικ, καθώς, όπως κι εσείς αναφέρετε, ο Peter Parker λατρεύει τα λογοπαίγνια και τα αστεία, κάτι που, οφείλω να ομολογήσω, δυσκολεύει αρκετά την μετάφρασή του. Προσπαθούμε να αποδώσουμε όλα αυτά τα αστεία όσο καλύτερα γίνεται, βρίσκοντας τις αντίστοιχες ελληνικές εκφράσεις που μεταφέρουν το νόημα ακριβώς. Όποτε αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χρησιμοποιούμε υποσημειώσεις για να εξηγήσουμε ποιο ακριβώς είναι το αστείο ή τι λογοπαίγνιο κάνει ακριβώς ο Spider-Man. Παρά τη κρίση βλέπουμε τακτικά νέα κόμικς, οπότε ο χώρος των εκδόσεων κόμικς περνάει κρίση ή όχι; Όπως έχουμε μάθει όλοι πολύ καλά τα τελευταία χρόνια, όλοι οι κλάδοι έχουν υποστεί τις συνέπειες της κρίσης, και ο χώρος των εκδόσεων δεν αποτελεί εξαίρεση. Προσπαθούμε, όμως, με τα μέσα που έχουμε διαθέσιμα να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν και το ίδιο, πιστεύω, πως ισχύει για όλους όσοι δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό. Είναι εύκολο να εκδώσετε ένα κόμικ σαν το Spider-Man σε συνεχή μηνιαία βάση διατηρώντας τη συγκεκριμένη μορφή της καλής ποιότητας χαρτιού και διπλής ιστορίας; Θα σας παραπέμψω στην προηγούμενη απάντηση. Προσθέτω απλώς ότι έχουμε θέσει κάποια στάνταρ που θέλουμε να τηρούμε σε οποιαδήποτε έκδοσή μας. Στη πλειοψηφία τα κόμικς που έχετε εκδώσει είναι αυτά με υπερήρωες. Η επιλογή έχει να κάνει με το αναγνωστικό κοινό και τις προτιμήσεις του στο είδος ή είναι κάτι άλλο; Tα super hero comics ήταν ανέκαθεν το πιο διαδεδομένο είδος κόμικς, και αυτός ήταν ο λόγος που ασχοληθήκαμε με αυτό. Βέβαια, όταν ξεκινήσαμε την ενασχόλησή μας με αυτό τον τομέα, είχαμε στραφεί σε διαφορετικά είδη κυρίως fantasy(Conan) και Sci-Fi(Robotech) μιας και η εταιρία ασχολιόταν ήδη εκδοτικά με αυτούς τους δύο χώρους. Έπειτα περάσαμε στα super hero comics με τις σειρές Ultimate της Marvel, που αποτελούσαν μία ιδανική επιλογή καθώς σύστηνε στο κοινό που δεν είχε ιδιαίτερη επαφή με το χώρο των κόμικς κλασικούς ήρωες και πρόσφερε μία διαφορετική εκδοχή αγαπημένων ηρώων σε πιο έμπειρους αναγνώστες. Να ελπίζουμε ότι σύντομα θα έχουμε τη δημοσίευση μιας επόμενης νέας ιστορίας του Spider-Man; Σκοπός μας είναι να επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατόν στις περιπέτειες του Spider-Man, αλλά και των άλλων ηρώων της Marvel. Ευχαριστούμε τον Χρήστο, τις εκδόσεις Anubis και ανυπομονώ για τη σύντομη επιστροφή του Spider-Man! Συνέντευξη του Χρήστου Τσέλιου στον Κωνσταντίνο Μπαρμπάτση. Πηγή.
  6. Make Mine Marvel: Ο πλήρης οδηγός του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Marvel Από το εργαστήριο του Τόνι Σταρκ και τα παλάτια της Aσγκαρντ μέχρι τον πύργο των Εκδικητών και το Aδυτο των Αδύτων του Doctor Strange, το Flix βάζει σε σειρά όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κανείς για το μεγαλειώδες, υπερφιλόδοξο και άκρως επιτυχημένο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Oποιος διαβάζει αμερικανικά υπερ-ηρωικά comics είναι ήδη εξοικειωμένος με αυτή την αφηγηματική νοοτροπία: ιστορίες που είναι αυτοτελείς αλλά εντάσσονται σε μια μεγαλύτερη αφήγηση, υποπλοκές που εξελίσσονται από τεύχος σε τεύχος μέχρι να λάβουν πρωταγωνιστική θέση όταν έρθει η σωστή στιγμή, crossovers που φέρνουν σύμμαχους ή αντιμέτωπους ήρωες από διαφορετικές σειρές και ιστορίες-event σε πολλαπλά μέρη που αλλάζουν το status quo ενός ολόκληρου σύμπαντος, διαταράσσοντας ισορροπίες και δημιουργώντας νέες συνθήκες, οι οποίες με την σειρά τους προσφέρουν το κατάλληλο υπόβαθρο για έναν ολόκληρο νέο κύκλο ιστοριών. Δημιουργίες κυρίως του Σταν Λι και της αχαλίνωτης φαντασίας του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, οι ήρωες της Marvel και η αφηγηματική δομή των περιπετειών τους, εδραιώθηκε κυρίως κατά την δεκαετία του 1970 με τη συμβολή δημιουργών (σχεδιαστών και σεναριογράφων) όπως οι Τζακ Κίρμπι, Κρις Κλερμόντ και Τζον Μπερν, οι οποίοι απεγκλώβισαν τις ιστορίες από την αυτοτελή μορφή τους και πειραματίστηκαν με ένα πιο «σειριακό» φορμάτ, όπου οι μακροπρόθεσμες συνέπειες κάθε ιστορίας ξεπερνούσαν το φινάλε κάθε εικοσασέλιδου τεύχους. Οι κομιξικοί ήρωες της Marvel δε διστάζουν να συνάψουν συμμαχίες, εδώ ενάντια στην εξωγήινη απειλή του Beyonder. Κάτι τέτοιο ωστόσο για τον κινηματογράφο ήταν μέχρι τώρα σχεδόν ανήκουστο. Ναι μεν υπήρχαν τα sequel και οι ήρωες που εμφανίζονταν σε νέες αυτόνομες περιπέτειες ανά τις δεκαετίες (γεια σου, Τζέιμς Μποντ), όμως, το να δημιουργηθεί ένα κοινό σύμπαν όπου ο κάθε ήρωας είχε την δική του ουσιαστικά «σειρά», συνυπάρχοντας παράλληλα με τα προβλήματα και τις περιπέτειες άλλων ηρώων, αλληλεπιδρώντας μάλιστα πολλές φορές μαζί τους ή νιώθοντας τις συνέπειές των πράξεων άλλων ηρώων, όχι μόνο δεν είχε ποτέ επιχειρηθεί αλλά και θεωρούνταν, αν όχι ακατόρθωτο, υπερβολικά φιλόδοξο για να γίνει ποτέ πραγματικότητα. Γιατί πέρα από το οικονομικό θέμα ή απλά τον πολύπλοκο προγραμματισμό ενός τέτοιου εγχειρήματος, υπήρχε και το πρόβλημα με τα δικαιώματα της χρήσης κάθε ήρωα. Αν και ο Spider-Man, οι X-Men, ο Deadpool, οι Fantastic Four, ο Captain America και οι υπόλοιποι Εκδικητές αποτελούν όλοι ήρωες της Marvel, τα κινηματογραφικά τους δικαιώματα ήταν (και παραμένουν σε σημαντικό βαθμό) διάσπαρτα σε διαφορετικές εταιρείες παραγωγής. Αυτό συνέβη κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης που αντιμετώπισε η εταιρεία το 1996 και των, όχι και τόσο συμφερουσών, συμφωνιών που έκανε τότε με διάφορα κινηματογραφικά στούντιο με στόχο την οικονομική της διάσωση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Fantastic Four, X-Men (και ο «Deadpool», αν και τότε κανείς δεν ενδιαφέρονταν ουσιαστικά για την ιδιοκτησία του) να πάνε στην Fox, ο Spider-Man και το περιφερειακό του σύμπαν να πάνε στη Sony και ο Hulk να αποκτηθεί από την Universal , όλοι τους μακριά από την ομπρέλα της «μαμάς» Marvel. Artwork από τον Matt Taylor της Mondo. ταδιακά όμως έγινε εμφανές (ειδικά μετά τους «X-Men» του Μπράιαν Σίνγκερ και τον «Spider-Man» του Σαμ Ράιμι) ότι οι ταινίες με υπερ-ήρωες πουλούσαν. Για αυτό και σιγά-σιγά, η Marvel μπήκε στη διαδικασία της επαναπόκτησης των δικαιωμάτων των ηρώων που έχασε με στόχο να δημιουργήσει το δικό της σύμπαν ταινιών, όπου θα είχε απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Η έννοια ενός «διευρυμένου σύμπαντος» ήταν ακόμα ένας ευσεβής πόθος, όμως, ο πρόεδρος των Marvel Studios (από το 2005) Κέβιν Φιγκ ήδη διστακτικά δήλωνε τις μεγάλες φιλοδοξίες του. Υπήρχαν ακόμα μερικά κρίσιμα προβλήματα, όπως οι ιδιοκτησίες των X-Men και των Fantastic Four που παρέμεναν στην Fox ή μια πολυπλοκότητα στα δικαιώματα του Hulk που επέτρεπε μεν στην Marvel να χρησιμοποιεί τον ήρωα αλλά δύσκολα σε δική του ταινία χωρίς την συναίνεση της Universal, όμως δεν ήταν αρκετά για να αποθαρρύνουν τον ενθουσιασμό του Φιγκ για το κολοσσιαίων διαστάσεων εγχείρημά του. 10 χρόνια σχεδόν μετά, μόνο δικαίωση μπορεί να νιώθει ο Φιγκ. Συστηματικά, οι ταινίες του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Marvel, όπως κατέληξε να λέγεται από υπεύθυνους και φαν μαζί, ανήκουν στις πιο εμπορικές – παγκόσμια – ταινίες κάθε χρονιάς. Ηθοποιοί βεληνεκούς Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Κέιτ Μπλάνσετ και Τίλντα Σουίντον δέχονται με ευχαρίστηση να αναλάβουν κομιξικούς ρόλους που πριν από κάποια χρόνια να μην δέχονταν καν να υπολογίσουν ως πιθανή επιλογή. Ιδέες που στο παρελθόν θα οδηγούσαν σε οικονομική αυτοκτονία («ένα ρακούν που μιλάει!», «ένα δέντρο που είναι ένας από τους πιο σκληρούς μαχητές του γαλαξία!») αντιμετωπίζονται πλέον απλά ως… super cool. Και συμφωνίες που θα θεωρούνταν ακατόρθωτες, όπως εκείνη μεταξύ Sony και Marvel για κοινή χρήση του Spider-Man και των υπόλοιπων ηρώων του Marvel Cinematic Universe, γίνονται πραγματικότητα, δίνοντας ώθηση για ακόμα πιο εντυπωσιακά επιτεύγματα που ξεπερνούν νομικά και οικονομικά εμπόδια του παραδοσιακά «σκληρού» Χόλιγουντ! Το τηλεοπτικό σύμπαν της Marvel οδεύει ολοταχώς προς την δημιουργία της ομάδας των «Defenders», οι οποίοι θα έχουν και τη δική τους σειρά στο Netflix μέσα στο 2017. Διανύοντας πλέον την τρίτη φάση της ευρύτερης αφήγησης του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel, X-Men, Deadpool και Fantastic Four παραμένουν εκτός των δικαιωμάτων χρήσης της Marvel. Παρόλα αυτά όμως, ήδη πλήθος ηρώων έχει παρουσιαστεί, αρκετές ιστορίες βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη στο δρόμο προς την κλιμάκωσή τους και πολλές πολλές υποσχέσεις για το μέλλον προμηνύουν ακόμη πιο ενδιαφέροντα πράγματα, χωρίς να υπάρχει η αμφιβολία ή η έλλειψη ρίσκου που μπορεί να ήταν έκδηλη στην αρχή. Παράλληλα, υπάρχει ένα ολόκληρο τηλεοπτικό σύμπαν που δίνει τη δυνατότητα στην Marvel να αξιοποιεί μερικούς λιγότερο γνωστούς ή πιο ενήλικης θεματικής ήρωές της («Daredevil», «Punisher») και να πειραματίζεται περισσότερο με τα είδη (το νουάρ «Jessica Jones», το σχεδόν Blaxploitation «Luke Cage», το επηρεασμένο από τις ταινίες kung-fu «Iron Fist»), χωρίς να κινδυνεύει να τινάξει ολόκληρο το σύμπαν της στον αέρα. Αυτό το τηλεοπτικό σύμπαν, είναι μια διαφορετική ιστορία για κάποια άλλη στιγμή, όμως για πολλούς είναι πολύ πιο ενδιαφέρον, σαφώς πιο δημιουργικό και μάλλον σε λιγότερο ασφαλείς διαδρομές σε σχέση με το αντίστοιχο κινηματογραφικό. Ο αρχικακός Thanos και τα πολύτιμα κοσμικά πετράδια του, όπως αποτυπώθηκε στα comics. To 2017, το Marvel Cinematic Universe θα παρουσιάσει την επιστροφή των «Φυλάκων του Γαλαξία», την πρώτη solo περιπέτεια του Spider-Man στα πλαίσια αυτού του κοινού σύμπαντος και την τρίτη πια περιπέτεια του Thor στις άκρες του διαστήματος, με τη συνοδεία μάλιστα όχι μόνο του Hulk αλλά και του… Doctor Strange. Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Το Flix είναι πανέτοιμο να απαντήσει όλες τις σχετικές απορίες και να τονίσει σε πρωτάρηδες και μη τι αξίζει να θυμάται κανείς από όλα τα επιμέρους «επεισόδια» στη μακριά αλλά αναπόφευκτη ιστορία προς το «Infinity War», (Ακολουθούν προφανώς spoilers) ΦΑΣΗ ΠΡΩΤΗ Iron Man του Τζον Φαβρό – 2008 Τι αφορά: O επιχειρηματίας και πρόεδρος των Stark Industries, Τόνι Σταρκ, ύστερα από τον τραυματισμό του κατά την επίδειξη ενός νέου τύπου πυραύλου στο Αφγανιστάν, αναγκάζεται να αναπτύξει έναν μηχανικό εξωσκελετό που θα αποτρέπει τα μεταλλικά κατάλοιπα στο αίμα του από το να φτάσουν στην καρδιά του – και, προφανώς, να τον σκοτώσουν. Και εγένετω Iron-Man! Τι αξίζει να θυμόμαστε: Ο Τζεφ Μπρίτζες, ως πρώην φίλος, νυν ανταγωνιστής, Ομπαντάια Στέιν, έχει την ατυχία να είναι ο πρώτος «κακός» του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel που ξεφτίζει από το μυαλό μόλις τελειώσει η ταινία, όμως ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ λάμπει ως Τόνι Σταρκ, δίνοντας ουσιαστικά τον όχι ακριβώς αστείο αλλά και όχι ακριβώς σοβαρό τόνο που πρόκειται να ακολουθήσει η αφήγηση των ιστοριών και στις επόμενες ταινίες. Πρώτη εμφάνιση του Κλαρκ Κρεγκ ως πράκτορας Κόλσον της S.H.I.E.L.D. πρώτη εμφάνιση της Γκουίνεθ Πάλτροου ως αίσθημα-σύμμαχος Πέπερ Ποτς, πρώτη εμφάνιση του Τέρενς Χάουαρντ ως φίλος Τζέιμς Ροντς και πρώτη ακουστική εμφάνιση του Πολ Μπέτανι ως φωνή του ελεγκτικού συστήματος JARVIS. Η ταινία κλείνει με τον Τόνι Σταρκ να παραδέχεται και δημοσίως ότι είναι ο Iron Man. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι ουσιαστικά εδώ καθορίστηκε όλη η προσέγγιση της Marvel και για τις υπόλοιπες ταινίες της, το πιο καθοριστικό στοιχείο είναι η εμφάνιση του Σάμιουελ Τζάκσον ως Νικ Φιούρι στην post-credits σκηνή της ταινίας, για να ανακοινώσει στον Τόνι Σταρκ της ύπαρξη της «πρωτοβουλίας των Εκδικητών». Μόλις γεννήθηκε λοιπόν ένα κοινό σύμπαν. Ο Απίθανος Hulk (The Incredible Hulk) του Λουίς Λετεριέ – 2008 Τι αφορά: Κατά τη διάρκεια ενός αποτυχημένου πειράματος, το σώμα του Δρα Μπρους Μπάνερ απορροφά μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας Γάμμα, γεγονός που τον μετατρέπει σε ένα ανεξέλεγκτο πράσινο τέρας κάθε φορά που οι σφυγμοί της καρδιάς του ξεπερνούν τους 200 ανά λεπτό. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Oχι πολλά πράγματα. Το σύμπαν της Marvel βρίσκεται ακόμα σε νηπιακή φάση, κινείται πολύ εκ του ασφαλούς και εξακολουθεί να έχει έλλειψη εντυπωσιακών κακών (κάτι που κουβαλά, κατά κανόνα, ακόμα και σήμερα). Ως αποτέλεσμα, ο Τιμ Ροθ ως Abomination καταλήγει απλά ένα ψηφιακό κλισέ, η Μπέτι Ρος της Λιβ Τάιλερ προσπαθεί αλλά δεν την υποστηρίζει κανείς και ο Έντουαρντ Νόρτον είναι συμπαθής αλλά περιορίζει τις εμφανίσεις του ως Μπάνερ μόνο σε αυτή την ταινία, καθώς στη συνέχεια αντικαταστάθηκε (ομολογουμένως με επιτυχία) από τον Μαρκ Ράφαλο. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Στο τέλος της ταινίας, ο Τόνι Σταρκ του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ανακοινώνει στον Στρατηγό Θάντερμπολτ Ρος του Γουίλιαμ Χαρτ ότι συγκεντρώνει μυστικά μια ομάδα. Ενδιαφέρουσα επίσης λεπτομέρεια; Το αποτυχημένο πείραμα του Ρος που έδωσε στον Μπάνερ τις δυνάμεις του ήταν μια προσπάθεια αναβίωσης των πειραμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την δημιουργία ενός «υπερστρατιώτη» (είπε κλείνοντας το μάτι στον Captain America) Iron Man 2 του Τζον Φαβρό – 2010 Τι αφορά: Όσο ο Iron Man χτίζει το κοινωνικό του προφίλ βοηθώντας σε αγαθοεργίες (οι οποίες φυσικά και μακροπρόθεσμα αποδεικνύονται οικονομικά αποδοτικές), απειλές από το παρελθόν του βάζουν στόχο να του χαλάσουν την ηρεμία. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Ας παραδεχτούμε ότι το «Iron Man 2» είναι η χειρότερη ταινία της Marvel. Είναι κακογραμμένο, είναι χαώδες, είναι γενικόλογο σε κάθε του έκφανση. Οι «κακοί» του Μίκι Ρουρκ και του Σαμ Ρόκγουελ είναι γενικόλογα κλισέ (αν και η εταιρία του χαρακτήρα του Ρόκγουελ, «Hammer Industries», χρησιμοποιείται συχνά ως όνομα στις επόμενες ταινίες), η αντικατάσταση του Τέρενς Χάουαρντ από τον Ντον Τσιντλ σίγουρα δε βοηθά την αίσθηση συνέχειας και η αφήγηση είναι υπερφορτωμένη, χωρίς όμως να λέει κάτι ουσιαστικό. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Αφηγηματικά τίποτα δεν είναι κρίσιμης σημασίας για την συνέχεια. Παρόλα αυτά, εδώ γίνεται η πρώτη εμφάνιση της Νατάσα – Black Widow – Ρομανόφ της Σκάρλετ Γιόχανσον ως πράκτορας της S.H.I.E.L.D, όπως και η αποκάλυψη ότι ο πατέρας του Τόνι Σταρκ, Χάουαρντ, ανήκε στους ιδρυτές της μυστικής οργάνωσης. Στο τέλος της ταινίας, ο πράκτορας Κόλσον ανακαλύπτει ένα μυστηριώδες σφυρί στην έρημο του Νέο Μεξικό. Thor του Κένεθ Μπράνα – 2011 Τι αφορά: Ο Θορ, γιος του βασιλιά Όντιν της Άσγκαρντ, ετοιμάζεται να ανέβει στον θρόνο πριν η παρορμητικότητα και η αλαζονεία του αλλά και οι μηχανορραφίες του φθονερού αδελφού του, Λόκι, τον στείλουν εξόριστο στη γη, δίχως τις δυνάμεις ή το σφυρί του. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Αστεία αστεία, αν και η ιστορία του «Thor» δεν ξεφεύγει σε τίποτα από την πεπατημένη, εδώ κάνουν ντεμπούτο μερικοί από τους πιο κρίσιμους χαρακτήρες του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel. Ο μηχανορράφος Λόκι του Τομ Χίντλστον, ο επιστήμονας Έρικ Σέλβιγκ του Στέλαν Σκάρσγκαρντ αλλά και όλοι οι Θεοί της Άσγκαρντ (ο Όντιν του Άντονι Χόπκινς, ο Χάιμνταλ του Ιντρις Έλμπα, η Ρενέ Ρούσο της Φρίγκα, η Σιφ της Τζέιμι Αμεξάντερ) δημιουργούν ένα εξαιρετικά ετερόκλιτο καστ που, δυστυχώς, δεν εκπληρώνει τις σεξπηρικές υποσχέσεις που δίνει το όνομα του Κένεθ Μπράνα στη σκηνοθετική καρέκλα. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Και μόνο η πρώτη εμφάνιση του Λόκι κάνουν το «Thor» ως εξαιρετικά κρίσιμο στην γενικότερη αφήγηση της κινηματογραφικής Marvel. Επίσης, σε ένα cameo ουσιαστικά, βλέπουμε για πρώτη φορά και τον Hawkeye του Τζέρεμι Ρένερ, πριν την ουσιαστική εισαγωγή του χαρακτήρα στους «Εκδικητές». Στο τέλος της ταινίας, ο Νικ Φιούρι δείχνει στον Δρα Σέλβιγκ ένα μυστηριώδη κύβο, ένα αντικείμενο τεράστιας αν και άγνωστης δύναμης. Εκείνος, ελεγχόμενος μυστικά από τον Λόκι, δέχεται να τον ερευνήσει, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά τις διασταυρώσεις μεταξύ των ανεξάρτητων μέχρι τώρα υπερ-ηρωικών περιπετειών. Ο Πρώτος Εκδικητής: Captain America (Captain America: The First Avenger) του Τζο Τζόνστον – 2011 Τι αφορά: Βρισκόμαστε στο 1941. Eνας ασθενικός στρατιώτης, ο Στιβ Ρότζερς, έπειτα από απανωτές απορρίψεις του από τον Αμερικανικό Στρατό, δέχεται να συμμετάσχει εθελοντικά σε ένα πιλοτικό, πειραματικό σχέδιο των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που στόχο έχει να δημιουργηθεί ένας Υπερ-Στρατιώτης. Όταν οι Ναζί κάνουν την εμφάνισή τους και απειλούν την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων, ο Ρότζερς καλείται να αναλάβει το ρόλο του Captain America, του Πρώτου Εκδικητή και να σώσει τον κόσμο, έχοντας συνεργάτες του, τον παιδικό του φίλο Μπάκι Μπαρνς, την Πέγκι Κάρτερ και το Συνταγματάρχη Τσέστερ Φίλιπς, στον αγώνα του ενάντια στη σατανική οργάνωση HYDRA, της οποίας ηγείται ο Red Skull. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Με αυτή τη βουτιά στο παρελθόν, ουσιαστικά μαθαίνουμε περισσότερα για την δράση του πατέρα του Τόνι Σταρκ, Χάουαρντ, ως μέλος της S.H.I.E.L.D., τις απαρχές του Τεσσαράκτιου (εκείνου του μυστηριώδους κύβου από το «Thor») και τη σύνδεσή του με την ιστορία της Άσγκαρντ αλλά, φυσικά, και την ιστορία της δημιουργίας του Captain America, πριν ξυπνήσει στο σήμερα, ύστερα από 70 χρόνια σε κώμα, συμπληρώνοντας ουσιαστικά την ομάδα που πρόκειται να συναντήσουμε στους «Εκδικητές». Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Με τον «Πρώτο Εκδικητή: Captain America» ουσιαστικά διαμορφώνεται το ευρύτερο status quo πριν την πρώτη ομαδική σύμπραξη των Εκδικητών, με όλους τους ήρωες να είναι πλέον σε θέση μάχης και τα πρώτα στοιχεία για την μυθολογία της S.H.I.E.L.D. και της ανταγωνιστικής HYDRA να έχουν ήδη εξερευνηθεί. Η συνέχεια των εξελίξεων στην δεκαετία του 1940 θα συνεχίσει να εξερευνείται στις δύο σεζόν της τηλεοπτικής «Agent Carter», διατηρώντας αυτούσιο σχεδόν ολόκληρο το cast. Ο «Πρώτος εκδικητής» είναι ουσιαστικά μια ταινία περιόδου αλλά, όπως συμβαίνει και στα comics, θα επηρεάσει καταλυτικά όλες τις ιστορίες αυτού του σύμπαντος στο παρόν. Οι Εκδικητές (The Avengers) του Τζος Γουίντον – 2012 Τι αφορά: Ο Iron Man, o Hulk, o Thor, o Captain America, o Hawkeye και η Black Widow πρέπει να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για δράση όταν ο, διευθυντής της S.H.I.E.L.D., Νικ Φιούρι, τους ενημερώνει για έναν εξωγήινο εχθρό που απειλεί την ασφάλεια του πλανήτη. Ταυτόχρονα, ο Λόκι έχει πλέον άμεση πρόσβαση στο Τεσσεράκτιον (για τους φίλους «Υπερκύβο») και έχει σκοπό με την ανεξάντλητη δύναμή του να υποτάξει τη Γη. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Χωρίς να υπάρχει ανάγκη για την ανάπτυξη καμίας προϊστορίας χαρακτήρα, ο Τζος Γουίντον (ο οποίος έτσι κι αλλιώς υπέβλεπε συντονιστικά όλα τα επιμέρους φιλμ μέχρι τώρα) επικεντρώνεται στο χιούμορ που γνωρίζει, την δράση που αγαπά και τις συναισθηματικές στιγμές που έγιναν χαρακτηριστικό της μέχρι τώρα δημιουργικής του καριέρας. Ποτέ πιο πριν μια splash page (εκείνη η σελίδα που στα comics απεικονίζει μια σκηνή δράσης σε όλο της το μεγαλείο χωρίς να σπάει την σελίδα σε επιμέρους εικόνες) δεν έδειξε τόσο καλά στην μεγάλη οθόνη. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Ουσιαστικά, οι «Εκδικητές» είναι το αντίστοιχο «crossover event» των comics, εκείνη η ιστορία που συγκεντρώνει τους ήρωες για μια απειλή που τους αφορά όλους και πρόκειται να ορίσει τη συνέχεια και των solo ιστοριών τους. Η σημαντικότερη βέβαια εξέλιξη λαμβάνει χώρα στο τέλος της ταινίας με την αποκάλυψη του υπερ-κακού της ιστορίας, Thanos, ο οποίος αποκαλύπτεται ότι βρίσκεται πίσω και από τον Λόκι και από την εξωγήινη φυλή των Chitauri και πρόκειται να είναι ο μεγάλος κοινός αντίπαλος όλων στο μέλλον. Το πραγματικό παιχνίδι τώρα ξεκινά. ΦΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ Τι αφορά: Μετά ακριβώς από τα γεγονότα των «Εκδικητών», τίποτα δεν είναι ακριβώς ίδιο στη ζωή του Iron Man: το σπίτι, το επιτελείο, το εργαστήριό του δέχονται επίθεση, ο κόσμος του ισοπεδώνεται και οι αγαπημένοι του άνθρωποι κινδυνεύουν. Ο Mandarin απειλεί την ύπαρξη του υπερήρωα, αλλά ο Τόνι Σταρκ είναι αποφασισμένος, όχι μόνο να πάρει εκδίκηση, αλλά και να απαντήσει επιτέλους στο αιώνιο ερώτημα αν είναι η στολή που κάνει τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος που κάνει τη στολή… Τι αξίζει να θυμόμαστε: Και να που αυτά που δεν λειτούργησαν καλά στα προηγούμενα Iron Man εδώ, δια μαγείας Σέιν Μπλακ, είναι άκρως απολαυστικά: διακριτή σκηνοθετική άποψη, υποψία νουάρ προσέγγισης, έμφαση στον χαρακτήρα Τόνι Σταρκ έναντι του υπερ-ήρωα Iron Man. Η Πέπερ Ποτς της Γκουίνεθ Πάλτροου επιτέλους έχει κάτι ενδιαφέρον να κάνει, ο Τζέιμς Ροντς του Ντον Τσιντλ επιτέλους μοιάζει οργανικό σημείο του σύμπαντος και η αποκάλυψη του πραγματικού Mandarin του Μπεν Κίνγκσλεϊ αποτελεί το πιο αυθάδες τράβηγμα του χαλιού κάτω από τα πόδια που έχει τολμήσει ποτέ το στούντιο. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Οι προσπάθειες του Σταρκ για έλεγχο ρομπότ Iron Man από απόσταση δίνει ουσιαστικά την πρώτη βάση για τη δεύτερη ταινία των «Εκδικητών» όμως το κυριότερο που μένει στο τέλος της ταινίας είναι πια η ελευθερία της Marvel να παίζει με τις ιστορίες τώρα που η αναγκαία εισαγωγή των χαρακτήρων έχει φύγει από την μέση. Στο τέλος του «Iron Man 3» η στολή αποσύρεται, ο Τόνι Σταρκ παραμένει όμως παρών και ετοιμοπόλεμος. Όχι ότι μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος (Thor: The Dark World) του Άλαν Τέιλορ – 2013 Τι αφορά: Ο Θορ παλεύει να σώσει τη Γη και τους Εννέα Κόσμους από ένα μυστηριώδη εχθρό που υπάρχει πριν από το ίδιο το σύμπαν, καθώς μια αρχαία φυλή με αρχηγό τον εκδικητικό Μάλεκιθ σκοπεύει να βυθίσει τα πάντα στο σκοτάδι. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Ο ιστός της ιστορίας είναι όσο γενικόλογος μπορεί να γίνει, χωρίς να επιτρέπει και στο «Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος» να μπορεί να ξεφύγει από την μετριότητα, με εξαίρεση την τελική μάχη ανάμεσα τους κόσμους που έχει ένα οπτικό ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά, στο θέμα του χτισίματος της μυθολογίας του σύμπαντος, γίνονται πολύ σημαντικά βήματα μπροστά γιατί… Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: …με την εισαγωγή του Thanos στην ιστορία, γίνεται κατευθείαν αναφορά και στα έξι «Infinity Stones», έξι πετράδια τεράστιας δύναμης τα οποία αποτελούν την ραχοκοκαλιά του σύμπαντος και την κυριότερη επιδίωξη του Thanos. Το Τεσσαράκτιον ήταν το ένα από αυτά. Ο «Αιθέρας» τούτου του Thor είναι το δεύτερο. Τέσσερα ακόμα πετράδια βρίσκονται εκεί έξω, ενώ στο τέλος της ταινίας αποκαλύπτεται ότι ο Λόκι έχει πάρει τη θέση του Όντιν και λειτουργεί πια ως βασιλιάς της Άσγκαρντ. Εδώ να σε δω, Θορ… Captain America 2: Ο Στρατιώτης Του Χειμώνα (Captain America: The Winter Soldier) των Άντονι και Τζο Ρούσο – 2014 Τι αφορά: O Στιβ Ρότζερς παλεύει ακόμα να προσαρμοστεί στο σήμερα. Οι συνθήκες τον υποχρεώνουν να συνασπιστεί με την Νατάσα – Black Widow – Ρομανόφ για να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο, αλλά συγκαλυμμένο εχθρό στην Ουάσινγκτον. Στη συνέχεια, οι δυο τους θα ζητήσουν τη βοήθεια του Falcon, αφού ο Στρατιώτης του Χειμώνα, ένας ψυχρός δολοφόνος, έχει βαλθεί να τους εξοντώσει. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Η Marvel δοκιμάζει κάτι πιο… κατασκοπευτικό, οι ηθοποιοί νιώθουν πλέον σίγουροι πίσω από τις ιδιότητες των υπερ-ηρώων και αυτό φαίνεται, η HYDRA σιγά σιγά λαμβάνει την σκιώδη ισχύ που της αναλογεί, σε πολύ βολικό timing που συμπίπτει με την φαινομενική καταστροφή της S.H.I.E.L.D., και η Marvel συνεχίζει να εισάγει χαρακτήρες προς μελλοντική χρήση (ο Falcon του Άντονι Μάκι, ο… εξελιγμένος Μπάι Μπαρνς του Σεμπάστιαν Σταν ως «στρατιώτης του χειμώνα» πλέον) χωρίς όμως να μπορεί να αποφύγει την φορτωμένη τρίτη πράξη όπου τα πάντα μοιάζουν και πάλι να καταστρέφονται τριγύρω χωρίς ουσιαστικό ρόλο. (Ναι, αλλά Ρόμπερτ Ρέντφορντ οπότε όλα καλά.) Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Νέοι χαρακτήρες είπαμε; Στο τέλος του «Captain America 2: Ο Στρατιώτης Του Χειμώνα» κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση η Scarlet Witch της Ελίζαμπεθ Όλσεν και ο Κουίκσιλβερ του Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, έτοιμοι για την συμμετοχή τους στους δεύτερους «Εκδικητές». Η «εποχή των θαυμάτων» έχει πια ξεκινήσει. Ουδέν νεώτερο από το μέτωπο του Thanos, όμως. Φύλακες του Γαλαξία (Guardians of the Galaxy) του Τζέιμς Γκαν – 2014 Τι αφορά: Ο Πίτερ Κουίλ, ένας αυθάδης τυχοδιώκτης, βρίσκεται στο στόχαστρο ενός αδυσώπητου κυνηγητού όταν κλέβει μια μυστηριώδη ουράνια σφαίρα, την οποία εποφθαλμιά ο πανίσχυρος κακός Ρόναν. Προκειμένου να γλιτώσει, αναγκάζεται να συμμαχήσει με ένα μάτσο απροσάρμοστους- τον Ρόκετ, ένα οπλισμένο ρακούν, τον Γκρουτ, ένα ανθρωποειδές που μοιάζει με δέντρο, την ολέθρια και αινιγματική Gamora και τον διψασμένο για εκδίκηση Ντραξ. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Και πάλι σίγουρα όχι τον κακό της ιστορίας. Ο Ρόναν του Λι Πέις είναι ένα οπτικά εντυπωσιακό αλλά ουσιαστικά κενό δημιούργημα, λειτουργεί ωστόσο ως πολύ καλή αφορμή για να μάθουμε ακόμα περισσότερο στοιχεία για τον Thanos, ο οποίος αρχίζει να επιβεβαιώνει την παρουσία του ως ο «αρχικακός» της ευρύτερης ιστορίας. Σε μια ενδιαφέρουσα ανατροπή, η Gamora της Ζόι Σαλντάνα και η Nebula της Κάρεν Γκίλαν αποτελούν θετές κόρες του πανίσχυρου όντος, γεγονός που βυθίζει τούτη την παράδοξη περιπέτεια στο πιο ακραίο sci-fi στοιχείο έχει επιχειρήσει ως τώρα το σύμπαν της Marvel. Το καλό είναι ότι το γενικότερο ρίσκο αποδίδει, οι περίεργοι ήρωες αποδεικνύονται επιτυχία και ο Κρις Πρατ ως Πίτερ – Starlord – Κουίλ, χρεώνεται ακόμα μια επιτυχία στο Χόλιγουντ. Οι «Φύλακες του Γαλαξία» βρίσκονται, αν όχι στην κορυφή, πολύ ψηλά στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες της Marvel. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Παραδόξως μεγάλος, καθώς όχι μόνο βλέπουμε τον ίδιο τον Thanos στην πιο εκτενή μέχρι τώρα εμφάνισή του στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel αλλά και συστηνόμαστε σε χαρακτήρες που, έστω κομιξικά, είχαν μεγάλη σχέση μαζί του. Επίσης, εισάγεται η ιδέα του Nova Corps αλλά και η ύπαρξη των εξωγήινων Kree, στοιχεία που θα φανούν πολύ χρήσιμα όταν έρθει η ώρα για την εισαγωγή της Κάρολ – Captain Marvel – Ντάνβερς στην ιστορία. Αλλά το κυριότερο είναι ότι βρίσκουμε ακόμα ένα Infinity Stone μέσα σε αυτό το σύμπαν, το τρίτο συνολικά, κρυμμένο μέσα στην ουράνια σφαίρα που με πάθος αναζητούν όλοι. Οι Εκδικητές: H Εποχή του Ultron (Avengers: Age of Ultron) του Τζος Γουίντον – 2015 Τι αφορά: Oταν ο Τόνι Σταρκ, μετά την καταστροφή της S.H.I.E.L.D., προσπαθεί να ενεργοποιήσει ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που αποσκοπεί στη διατήρηση της τάξης, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Για την ακρίβεια, πάνε εντελώς στραβά, καθώς δημιουργεί τον Utron, ένα εξελιγμένο ρομπότ που, όμως διακατέχεται από ιδέες μεγαλείου και την ακατάσχετη επιθυμία να επικρατήσουν οι μηχανές έναντι των ανθρώπων. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Στην τελική, δεν έχει σημασία αν το «Οι Εκδικητές: H Εποχή του Ultron» είναι καλύτερο ή χειρότερο από τους πρώτους «Εκδικητές». Αυτό που έχει σημασία είναι το γεγονός ότι η Marvel πλέον χρησιμοποιεί ιστορίες από άλλες ταινίες και τις εισάγει χωρίς κόπο στο ευρύτερο πλαίσιο, ότι έχει πλέον έχει βρει την ισορροπία ανάμεσα σε χιούμορ και δράση χωρίς να υστερεί σε τίποτα και το ότι έχει μαζέψει πλέον στο δυναμικό της τόσους πολλούς ηθοποιούς που είναι θαύμα το ότι καταφέρνει να δίνει σε όλους σημασία. Ουσιαστικά εδώ εμφανίζονται τα αποτελέσματα της ιστορίας που πρωτοξεκίνησε στο «Iron Man 3» (η τεχνητή νοημοσύνη των ανδροειδών), εδώ κλιμακώνεται η ιστορία της HYDRA που πήρε φόρα στον δεύτερο «Captain America» και εδώ αποκτά σάρκα και οστά η φωνή του Πολ Μπέτανι, καθώς ο Vision του πλέον κάνει ντεμπούτο στη μεγάλη οθόνη ως εξέλιξη του JARVIS, του αμυντικού δηλαδή συστήματος του Τόνι Σταρκ. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Δεν είναι φανερός από όλα τα προηγούμενα; Ε τότε να προσθέσουμε επίσης, ότι εδώ αποκαλύπτεται πως το σκήπτρο του Λόκι κρύβει το τέταρτο Infinity Stone, το οποίο πλέον κοσμεί το μέτωπο του Vision, ενώ επιπλέον εδώ αλλάζει και η σύσταση των «Εκδικητών», καθώς νέα μέλη γίνονται πλέον αναπόσπαστα κομμάτια της ομάδας. Δύσκολες εποχές για υπερ-ήρωες, γενικά. Το επισφραγίζει και στο τέλος της ταινίας ο ίδιος ο Thanos, ο οποίος επιτέλους δηλώνει απερίφραστα τον σκοπό του: να μαζέψει ο ίδιος τα Infinity Stones, χωρίς να βασίζεται σε ανίκανους υπηρέτες. Άργησε να το καταλάβει, οφείλω να ομολογήσω. Ant-Man του Πέιτον Ριντ – 2015 Τι αφορά: Οταν ο εφευρέτης Χανκ Πιμ κατασκεύασε, στα τέλη του ’80, μια στολή που μπορούσε να συρρικνώσει όποιον τη φορούσε σε μέγεθος μυρμηγκιού, αποφάσισε ότι η χρήση της θα ήταν καταστροφική και αποσύρθηκε. Τώρα, αν θέλει να σώσει την κόρη του, την εφεύρεσή του και, τελικά, την ίδια του την υστεροφημία, θα πρέπει να εμπιστευτεί τον μικροαπατεώνα Σκοτ Λανγκ, ο οποίος έχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξει ως… συνεχιστής του τίτλου του «Ant-man». Τι αξίζει να θυμόμαστε: Ο «Ant-man» λειτουργεί ως επίλογος της δεύτερης φάσης του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel για αυτό και αποτελεί μια αστεία, σχεδόν αυτόνομη (αν εξαιρέσει κανείς την εμφάνιση έκπληξη του Falcon) ιστορία, που παίζει με την έννοια της ηρωικής κληρονομιάς και δίνει την ευκαιρία στον Μάικλ Ντάγκλας να παίξει έναν υπερ-ήρωα σε σύνταξη. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Όχι και τεράστιος (αν και ο θεατής περνά αναμφισβήτητα καλά σε όλη τη διάρκεια της ταινίας εξαιτίας του χαρίσματος του Πολ Ραντ) αλλά στο τέλος γίνεται πια σαφές ότι Ant-man και Wasp (η persona που θα υιοθετήσει στο μέλλον η Εβάντζελιν Λίλι) αποτελούν αναπόσπαστα πλέον κομμάτια αυτού του σύμπαντος. ΦΑΣΗ ΤΡΙΤΗ Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος (Captain America: Civil War) των Αντονι και Τζο Ρούσο – 2016 Τι αφορά: Η επιστροφή του «Στρατιώτη του Χειμώνα» Μπάκι Μπαρνς, όπως και οι άλυτες διαφορές που προέκυψαν ύστερα από την αντιμετώπιση του Ultron, θέτουν σε πορεία σύγκρουσης τους Iron Man και Captain America, σε μία μάχη που θα αναγκάσει κάθε γνωστό ήρωα να λάβει θέση. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Την εισαγωγή του Black Panther στην ευρύτερη ιστορία. Την πρώτη εμφάνιση του Spider-Man εντός κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel. Την μετατροπή του Ant-man σε… Giant-Man! Την σύγκρουση του τέλους που στέλνει σε αντίρροπα μονοπάτια Τόνι Σταρκ και Στιβ Ρότζερς. Την εμφάνιση σχεδόν όλων των ηρώων που μέχρι τώρα έχει εισάγει στην ιστορία η Marvel. Την επιστροφή του Στρατηγού Ρος από τον «Απίθανο Hulk»! Δεν είναι το Captain America, είναι το «Εκδικητές 2,5»! Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Ουσιαστικά, το «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος» διαλύει τους ήρωές του με στόχο να τους συγκεντρώσει ξανά μαζί υπό την απειλή του Infinity War. Ταυτόχρονα, κάνει την καλύτερη δυνατή εισαγωγή στον Black Panther και την αυτόνομη ταινία τους αλλά και τακτοποιεί όλες τις εκκρεμότητες που είχαν παραμείνει από τα προηγούμενα Captain America για να αφοσιωθεί πλέον στο περισσότερο… διεθνές μέλλον. Ο Captain America μπορεί να παρατά την ασπίδα του στο τέλος, ο Στιβ Ρότζερς όμως παραμένει πιο αφοσιωμένος από ποτέ στον σκοπό του. Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο αποφασιστική εισαγωγή στην τρίτη και πιο φιλόδοξη φάση του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel. Doctor Strange του Σκοτ Ντέρικσον – 2016 Τι αφορά: Η ζωή του παγκοσμίως διάσημου νευροχειρουργού, Δρ. Στίβεν Στρέιντζ, αλλάζει ριζικά όταν ένα τρομερό αυτοκινητιστικό ατύχημα του στερεί τη χρήση των χεριών του. Οταν η παραδοσιακή φαρμακευτική ιατρική αποτυγχάνει, ψάχνει για βοήθεια και ελπίδα σε έναν αναπάντεχο τόπο: ένα μυστηριώδες μέρος γνωστό ως Καμάρ-Ταζ, στα βάθη του Νεπάλ. Τι αξίζει να θυμόμαστε: H Marvel έχει φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο που μπορεί να προσλαμβάνει την Τίλντα Σουίντον και τον Μαντς Μίκελσεν στην ιστορία της, χωρίς καν να τους δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο! Και γιατί όχι, αφού το «Doctor Strange» της είναι καλοκουρδισμένο, είναι οπτικά εντυπωσιακό οπτικά θυμίζοντας συνεχώς μαγικό καλειδοσκόπιο και είναι και γνήσια αστείο, ακολουθώντας πιστά την γνωστή συνταγή της Marvel. Αφηγηματικά ίσως πολύ πιστά κατά στιγμές, αποζημιώνει όμως με την οπτική ευρεσιτεχνία του. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Το μάτι του Agamoto είναι το πέμπτο Infinity Stone. Επίσης, ο Doctor Strange δεσμεύεται να βοηθήσει τον Θορ να αντιμετωπίσει τον αδερφό του. Ω Θεοί, η τελική σύγκρουση πλησιάζει! Και τώρα τι; Σκηνή από το Spider-Man: Homecoming. Το 2017, το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel περιλαμβάνει την επιστροφή των «Φυλάκων του Γαλαξία», την πρώτη solo περιπέτεια του Spider-Man με υπότιτλο «Homecoming» (δεν μπορούμε να περιμένουμε για την νέα σύμπραξη του Τόνι Σταρκ με την σέξι θεία Μέι της Μαρίζα Τομέι) και την τρίτη πια περιπέτεια του Thor («Thor: Ragnarok» υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Τάικα Γουατίτι), η οποία θα σημάνει και την επιστροφή στην ενεργό δράση του Hulk, ο οποίος αγνοείται από το τέλος των δεύτερων «Εκδικητών». O Groot, όπως θα τον συναντήσουμε στους δεύτερους «Φύλακες του Γαλαξία» Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε ήδη για την ταινία του Black Panther από τον Ράιαν Κούγκλερ, το sequel του Ant-man με τίτλο «Ant-Man and the Wasp» αλλά και το ορφανό ακόμα από σκηνοθέτη «Captain Marvel» αλλά με την Μπρι Λάρσον στον ομώνυμο ρόλο, όλα απαραίτητα βήματα μέχρι την αναμέτρηση όλης της κομπανίας με τον Thanos στο «Infinity War». Υπερβολικά φιλόδοξο; Για δες, αυτό ακριβώς έλεγαν και κάποιοι δέκα χρόνια πριν. Πηγή (Εάν πάτε στο αυθεντικό άρθρο, θα βρείτε και πάρα πολλά λινκ για όλες τις ταινίες που αναφέρονται εδώ, καθώς και πολλά άλλα κινηματογραφικά άρθρα, λιγότερο ή περισσότερο σχετικά με το θέμα του παρόντος άρθρου)
  7. Πως ο SPAWN έσωσε τον Todd McFarlane από τους ιστούς του Spider-Man by Αντρέι Κοτσεργκίν Τον Νοέμβρη του 1991 ο Todd McFarlane αποφασίζει να κόψει διαπαντός τους ‘ιστούς’ που τον συνέδεαν με την Marvel. Συγκεκριμένα αποχωρεί από τον υπέρ επιτυχημένο Spider-Man τίτλο που είχε αναλάβει και αποφασίζει να σχηματίσει μαζί με άλλους έξι ταλαντούχους δημιουργούς την Image Comics. Το σοκ για την πρώην εταιρεία του ήταν τεράστιο μιας και εκείνη την εποχή ο McFarlane ήταν ένας Rock Star της βιομηχανίας των comics. Ένα status quo το οποίο κέρδισε όχι μόνο χάρη στις καινοτομίες που έφερε στον Άνθρωπο Αράχνη αλλά κυρίως οφείλεται στο γεγονός ότι το πρώτο τεύχος του Spider-Man τίτλου του πούλησε πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα και μόλις λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του αρκετός κόσμος έδινε πάνω από 20 δολάρια για να εξασφαλίσει μερικά τεύχη για τους μελλοντικούς χαλεπούς καιρούς… Και όμως το Spider-Man που αρχικά αποτέλεσε την δημιουργική διέξοδο για τον McFarlane, που επιθυμούσε απεγνωσμένα να σχεδιάζει και να γράφει μόνος του τις ιστορίες που ήθελε, πολύ σύντομα μετατράπηκε στο Μαρτύριο του. Κατά τραγική ειρωνεία και εντελώς προφητικά το arc από το πρώτο του story είχε τον τίτλο ‘Torment’. Όσο ο τίτλος γινόταν ολοένα και πιο επιτυχημένος άλλο τόσο γινόταν πιο καταπιεστική η Marvel απέναντι στον δημιουργό του. ‘Μην χρησιμοποιήσεις αυτόν τον villain έχουμε προγραμματίσει να τον βάλουμε αλλού’ , ‘μην ζωγραφίσεις αυτό δεν είναι πρέπον και είμαστε υπερβολικά δημοφιλείς πλέον’ … Πολύ σύντομα οι ιστοί μεταμορφώθηκαν σε ασήκωτες αλυσίδες και ο δημιουργός βρέθηκε εγκλωβισμένος στο Καθαρτήριο – Κόλαση των δημιουργών comics. Όμως ο McFarlane δεν είχε καμία διάθεση να παραμείνει στην … Έβδομη Σφαίρα της Κολάσεως γνωστή και ως ‘Έρεβος’. Το μόνο που χρειαζόταν για να ξεφύγει ήταν μια χείρα βοηθείας. Και αυτή την πήρε από έναν τύπο που γνώριζε πολύ καλά τι θα πει να ζεις την προσωπική σου Κόλαση. Το όνομα του ήταν Al Simmons aka Spawn. Το SPAWN #1 κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1992 και έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στην ‘πιάτσα’ της ένατης Τέχνης. Ήταν ένας από τους πρώτους τίτλους που έφεραν την σφραγίδα της νεοσύστατης τότε Image Comics, της εταιρείας που πρέσβευε το όραμα του Todd McFarlane για ελεύθερη έκφραση των δημιουργών και την απόλυτη εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Το SPAWN με άξιους συμπαραστάτες τα SAVAGE DRAGON του Erik Larsen, το YOUNGBLOOD του macho Rob Liefeld και τους WILDCATS του Jim Lee αποτέλεσαν τους βασικούς στυλοβάτες για την άνοδο και την καθιέρωση της εταιρείας. Το πρώτο τεύχος του SPAWN πούλησε πάνω από 1.7 εκατομμύρια αντίτυπα και η επιτυχία του τίτλου τόσο σε εμπορικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο έβαλε την Image Comics σε μια διαδρομή επιτυχίας και δημιουργικότητας την οποία η εταιρεία εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να ακολουθεί ευλαβικά χαρίζοντας μας αμέτρητους πρωτότυπους και επιτυχημένους τίτλους και δίνοντας το πάτημα σε ταλαντούχους δημιουργούς να αναδείξουν ελεύθερα τις ιδέες και την τέχνη τους. Με τα χρόνια το SPAWN έγινε (μια όχι και τόσο καλή) ταινία, video game, φοβερή animated σειρά στο HBO, καινούργιοι τίτλοι γεννήθηκαν, νέοι δημιουργοί αναδείχτηκαν ενώ ο McFarlane ίδρυσε και την McFarlane Toys που έθεσε νέα υψηλότατα standards στην κατασκευή action figures μετατρέποντας τα από απλά παιχνίδια σε αληθινά έργα τέχνης. Και μπορεί σήμερα ο SPAWN να έχει χάσει κάπως την αίγλη του παρελθόντος όμως την θέση του έχουν πάρει αρκετοί άλλοι φοβεροί και δημοφιλείς τίτλοι. Η διαδρομή από τον Al Simmons μέχρι τον Rick Grimmes ήταν και συνεχίζει να είναι άκρως απολαυστική όμως τίποτα δεν θα είχε επιτευχθεί αν στα 90s ο McFarlane δεν είχε υψώσει το μεσαίο του δάχτυλο στους ‘μεγάλους’ της βιομηχανίας. Σήμερα έχει φτάσει πλέον στο σημείο να τους κοντράρει στα ίσα. Και μπορεί οι κυκλοφορίες της Image να μην γίνονται κάθε λίγο και λιγάκι υπέρ επιτυχημένες blockbuster ταινίες μπορούν όμως άνετα να υπερηφανεύονται ότι έχουν να προσφέρουν κάτι πραγματικά πρωτότυπο, όμορφο και δημιουργικό. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει για τα στρατόπεδα των μπλε και των κόκκινων που κοιτάνε πλέον κυρίως πως να προετοιμάσουν το έδαφος για καμιά νέα ταινία τους ή απλά καταφεύγουν στις φτηνές και τεμπέλικες πρακτικές τύπου Reboot, Rebirth και πάει λέγοντας. Όμως επειδή καλό το διάβασμα αλλά και το μάτι έχει ανάγκη από ‘τροφή’ θα τελειώσω αυτό το άρθρο παραπέμποντας σας στο νέο, φοβερό, video του kaptainkristian που εκτός ότι το νέο του κανάλι στο Youtube απλά τα σπάει, αυτή τη φορά κάνει μια πολύ όμορφη αναδρομή στον τίτλο του SPAWN, την ‘ανεξαρτητοποίηση’ του Todd McFarlane και στην δημιουργία και καθιέρωση της Image Comics. Απολαύστε τον και ας σταθούμε λίγο στην τελευταία του φράση : ‘Take a chance and go make some stuff’. https://youtu.be/WJ8bQmHwbso Πηγή Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του Spider-Man του McFarlane (και άλλων) Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του Spawn
  8. kwtsos

    SPIDER-MAN : KRAVEN'S LAST HUNT [ J. M. DEMATTEIS - MIKE ZECK ]

    To Kraven's Last Hunt πρωτοκυκλοφορησε το 1989 αποτελουμενο απο 6 μερη και εναν επιλογο που μοιραστηκαν μεταξυ των τιτλων του Spider-man εκεινη την περιοδο ( Web Of Spider-man , Amazing Spider-man , Spectacular Spider-man ) Η ιστορια εκτυλισσεται την περιοδο κατα την οποια ο συναδελφος του Spider-man στην Daily Bugle, Ned Leeds ειχε προσφατα πεθανει και αυτο εχει επηρεασει την αυτοπεποιθηση του ηρωα. Την ιδια εποχη ο Kraven, γερασμενος πια , νοιωθει οτι ερχεται η ωρα του να πεθανει. Πρωτα ομως πρεπει να φροντισει να κερδισει το μοναδικο αγριο ζωο απο το οποιο εχει ητηθει επανελλημενα, την Αραχνη. Ταυτοχρονα την πολη τρομοκρατει ενας δολοφονος ο οποιος τρωει τα θυματα του. Προκειται για τον Vermin, ενα μεταλλαγμενο υβριδιο ανθρωπου-αρουραιου που προεκυψε επειτα απο τα πειραματα του συνεργατη του Arnim Zola, Baron Ζemo. Ο Spider-man θα πρεπει να βρεθει αντιμετωπος και με τους τρεις τους αλλα και με τους δικους του εσωτερικους δαιμονες. Προκειται για μια απο τις πλεον κλασσικες ιστοριες του αραχνακια και οχι αδικα. Με ελαχιστους διαλογους και πολυ διηγηση που θυμιζει πιο πολυ νουαρ αφηγηση, ο DeMatteis εξερευνα την ψυχοσυνθεση και των τριων πρωταγωνιστων της ιστοριας. Του Kraven που προσπαθει να νικησει τον μεγαλυτερο του αντιπαλο για να ελευθερωθει ενω βασανιζεται απο μνημες των γονιων του, του Vermin που ειναι φανερα διχασμενος αναμεσα στο τερας που εχει γινει και στον ανθρωπο που ηταν καποτε και του Spider-man που δεν μπορει να σταματησει να νοιωθει υπευθυνος για τις συμφορες που βρισκουν τους κοντινους του ανθρωπους. Πολυ σκοτεινο κομικ για τα τοτε δεδομενα, ενδεικτικο οτι ολοκληρη η ιστορια εκτυλισσεται βροχερες νυχτες και σε νεκροταφεια. Με πολυ επιβλητικη ατμοσφαιρα στην οποια σε βαζει και το εξαιρετικο σχεδιο του Mike Zeck (γνωστος και απο το Secret Wars). Ο Zeck φροντιζει για την οπτικοποιηση μερικων πολυ δυνατων σκηνων, ειτε αφορουν την αρρωστημενη εμμονη του Kraven , ειτε εκτυλισσονται στους ανηλιαγους υπομονομους οπου ζει ο Vermin , ειτε στην προσωρινη "φυλακη" του Spider-man. Ομως αυτο που παει ακομα ενα βημα παραπανω την ιστορια ειναι το ποσο καλη ροη εχει παρα τα αρκετα captions και το ποσο καλα αυτα δενουν με το σχεδιο. Συνολικα προκειται για μια εξαιρετικη ιστορια που θα την προτεινα σε καθε φαν των υπερηρωικων αλλα και οχι μονο. Βαθμος στην kwtsoκλιμακα 9/10 Αφιερωμα στον J. M. Dematteis Aφιερωμα στον Spider-man
  9. Κάποιες δικές μου διευκρινήσεις πρώτα. Ως γνωστόν ( ο διάσημος πλέον (και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας) χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου είχε και καριέρα δημιουργού κόμικς με έργα του να δημοσιεύονται στη Βαβέλ. Με αφορμή μια ιστορία του Σπάιντερ Μαν, δημοσιευμένη στην Ελλάδα το 1986, ο αρθρογράφος κάνει μια ενδιαφέρουσα σύνδεση και μας δίνει ένα άρθρο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Ξεκαθαρίζω ότι λόγω της θεματολογίας, κάποιες εικόνες του άρθρου έχουν μπει σε spoiler και τις ανοίγετε με δική σας ευθύνη. Καλό είναι να είστε ενήλικες για να τις ανοίξετε. Σε κανέναν δεν αρέσει η (μερική έστω) λογοκρισία, αλλά πρέπει να είμαστε και προσεκτικοί. Κόμιξ, ομοφυλοφυλία και αναρχία στα 80s: οι προβοκάτσιες του Σπάιντερμαν και οι ερωτικές προκηρύξεις του Δημήτρη Παπαιωάννου. Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος γράφει για τον αστρικό γαλαξία των κόμιξ του Δημήτρη Παπαιωάννου. Επιμέλεια Πάνος Μιχαήλ Στις 3 Ιουνίου του 1986 στο ‘εβδομαδιαίο εικονογραφημένο περιοδικό ΣΠΑΪΝΤΕΡ ΜΑΝ’ (sic), ο Άνθρωπος Αράχνη και το Γεράκι της Νύχτας πλακώνονται στο ξύλο με ένα πλήθος φοιτητών που διαδηλώνουν έξω από το πανεπιστήμιο Γκρέιμπουρν (ένα ίδρυμα που υποτίθεται ότι συγκεντρώνει ‘τα δυνατά μυαλά της Αμερικής’). Mπύρες, κιθάρες και πανό που γράφουν ‘Ειρήνη στον Κόσμο’ και ‘Power to the People’ μετατρέπονται ξαφνικά σε φονικά όπλα και εκτοξεύονται με λύσσα κατά των μασκοφόρων μαχητών. Τι συμβαίνει; Τι ζόρι τραβάνε οι διαδηλωτές με τους σούπερ ήρωες; Για ποιο λόγο ο Σπάιντερμαν εισπράττει από το πλήθος τη μεταχείριση που θα είχε σήμερα ο Πάγκαλος αν ντυνόταν μασκοφόρος μαχητής του εκσυγχρονισμού; Κυρίως, τι δουλειά έχουν οι χίπις στη δεκαετία του 80; Και πως συνδέονται όλα αυτά με το πολιτικό ταμπεραμέντο, την ερωτική παραβατικότητα και την ποιητική ενόραση του ελληνικού μικροαστισμού; ‘Αυτό είναι απίστευτο’ συλλογίζεται το Γεράκι της Νύχτας καθώς συγκρούεται με τους χίπις ‘είναι σα να βλέπουμε το Πανεπιστήμιο του ’60 μέσα από ένα καθρέφτη που παραποιεί τα είδωλα και τις εικόνες.’ Από αυτήν και μόνο την ατάκα είναι σαφές ότι η ελληνική έκδοση του κόμιξ δεν έχει καθυστερήσει είκοσι χρόνια: τα αντιεξουσιαστικά συνθήματα των χίπηδων δεν παρουσιάζονται σα μια νέα μόδα αλλά σα μια παράξενη πτυχή του πρόσφατου Αμερικανικού παρελθόντος. Έτσι το παιδάκι που διαβάζει το Σπάιντερμαν στην Ελλάδα του 80 παίρνει μια γεύση απ’ ό,τι δε θα διδαχθεί ποτέ στο σχολείο του, δηλαδή ένα στιγμιότυπο της σύγχρονης ιστορίας του δυτικού κόσμου και, πιο συγκεκριμένα, της πολιτισμικής ιστορίας της νεανικότητας. Μέσα στον εικονογραφικό ορυμαγδό της ιστορίας, το παρελθόν μετατρέπεται σε μια άσκηση εξωτισμού (και παράνοιας). Ο ιστορικός αναχρονισμός επιδιορθώνεται με μια εξόχως ψυχεδελική ανατροπή. Οι χίπηδες είναι ρομπότ(!) και τα ρομπότ ανήκουν σε ‘μια παραίσθηση’. Όλο το σκηνικό είναι το προϊόν μιας εκδικητικής - και επώδυνα ερωτικής – σκευωρίας. Ανακατεύοντας επιστημονική φαντασία με σαπουνόπερα, η εξήγηση απαιτεί μια μελοδραματική καταβύθιση στα νεανικά χρόνια του σούπερ ήρωα. Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι το Γεράκι υπήρξε χίπης, playboy και φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Γκρέιμπουρν. Ήταν ένας ‘νεαρός αντικοινωνικός τύπος που μοιράζονταν απαγορευμένα πράγματα’. Μια μέρα τράκαρε το αυτοκίνητό του στέλνοντας στο θάνατο την πρώτη του φοιτητική αγάπη, τη Μίντι. Ύστερα από αυτό αποφάσισε να γίνει σούπερ εγκληματίας και μετά σούπερ ήρωας. Δεν κατάλαβε ποτέ ότι ο θάνατος της αγαπημένης του ήταν απάτη, ότι ο πάμπλουτος πατέρας του της έδωσε ένα αμύθητο ποσό για να εξαφανιστεί. Καθισμένη σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, η Μίντι επένδυσε τα λεφτά της σε ηλεκτρονικές επιχειρήσεις κατασκευής ρομπότ. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφερε, όπως το θέτει η ίδια στον πρώην εραστή της, να ‘γίνει μια της τάξης του, να μάθει τη δύναμη του χρήματος’. Και επιπλέον να καταστρώσει ένα σατανικό σχέδιο. Οι εξαγριωμένοι χίπηδες είναι στην ουσία μια τεχνολογική οπτασία, μια high-tec παγίδα αντεκδίκησης και χαμένων ονείρων. Μετά από διάφορα πολεμοχαρή επεισόδια (βλέπουμε το αναπηρικό καροτσάκι της Μίντι να εκτοξεύει ακτίνες λέιζερ) η ‘κατανόηση’ διαδέχεται τη ‘μανία’, οι παλιοί εραστές αγκαλιάζονται, ομονοούν και ζουν καλά και μεις… στο σήμερα. Τι ουσιαστικό μας διδάσκει λοιπόν αυτή η ιστορία για τα κόμιξ, τον έρωτα και την πολιτική τη δεκαετία του ’80; Κυρίως να μη βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα. Μπροστά μας έχουμε μια γιορτή νοηματικής αμφιθυμίας. Αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, οι σούπερ ήρωες της δεκαετίας του 80 δεν είναι μονοσήμαντες προσομοιώσεις παρακρατικής εξουσίας και πολιτικού συντηρητισμού. Ο Σπάιντερμαν δεν είναι ακριβώς ένας σούπερ μπάτσος. Για τη ακρίβεια είναι ένας διανοούμενος προλετάριος που δουλεύει ως free lance φωτογράφος, τα ακούει συνέχεια από τον τσιγκούνη αφεντικό του και περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως αιώνιος φοιτητής φυσικής (μετέπειτα διδακτορικός) μένοντας συχνά στο ίδιο σπίτι με τη θεία του. Όσο για το Γεράκι, κάτω από τη μάσκα του συστεγάζονται μια σειρά από αντιστικτικές περσόνες: ο σούπερ ήρωας δίνει τη θέση του στον εγκληματία, ο εγκληματίας στον playboy, ο playboy στο χίπη, ο χίπης στο δυνατό μυαλό της Αμερικής και το δυνατό μυαλό στο ναρκομανή. Μέσα από αυτή τη φαντασμαγορική σύγκρουση ρόλων τα κοινωνικά στερεότυπα θολώνουν και αλληλοαναιρούνται. Η μάχη των σούπερ ηρώων με τους φοιτητές δεν είναι πια μια μάχη του καλού ενάντια στο κακό ή του νόμου ενάντια στην επαναστατική παρανομία. Ο εχθρός είναι μια τεχνολογική ανακατασκευή αναμνήσεων (αναμνήσεων που πονάνε). Μέσα σε αυτό το δραματικό περιβάλλον, η μνήμη ισοδυναμεί με μια τεχνολογία οδύνης, δηλαδή με μια τέχνη πολέμου και ερωτικής αντιδικίας. Η μηχανική φύση του ρομπότ παραπέμπει ταυτόχρονα στη δολοφονική ευρηματικότητα και στον παγωμένο ψυχισμό της Μίντι. Αν το κόμιξ ήταν εγχειρίδιο γυναικείας λογοτεχνίας θα είχε τίτλο: Πώς να μετατρέπετε τις νεανικές σας αναμνήσεις σε ρομπότ για να καταστρέψετε τον εραστή σας! (Κάτι σα βουντού της μεταβιομηχανικής εποχής). Ο τσαμπουκάς που ξεσπάει ανάμεσα στο σούπερ ήρωα και στους χίπηδες μεταμορφώνεται σε ένα είδος εσωτερικής σύγκρουσης, είναι η πάλη ενός τραυματισμένου ανθρώπου με το κατακερματισμένο τοπίο της μνήμης του. Χωρίς να χάσουν τίποτα από τη θεαματικό τους πλούτο, κραυγαλέα εμβλήματα καπιταλιστικού φουτουρισμού (ρομπότ, χειραφετημένες γυναίκες) μετουσιώνονται σε σύμβολα εσωτερικής πτώχευσης. Τεχνολογία, οικονομική επιτυχία και υπερφυσική δύναμη οριοθετούν ένα στραπατσαρισμένο ψυχικό τοπίο. Στην τελική λύση του δράματος, το ουτοπικό μέλλον (της καπιταλίστριας κακοποιού) και το δυστοπικό παρελθόν (του σούπερ ήρωα) αγκαλιάζονται σαν δυο ναυαγισμένοι εραστές. Κάπως έτσι, ένα κόμιξ της Μάρβελ γίνεται το χρονογράφημα μιας αμφιλεγόμενης δεκαετίας. Ζωγραφισμένα σε αυτό το στιλ, τα 80s μοιάζουν να παλινδρομούν ανάμεσα στις ξέγνοιαστες αναμνήσεις αναρχίας του ’60 και του ’70 και τα στοιχειωμένα όνειρα αυτοδημιούργητων γιάπηδων. Περνώντας από την ιστορία των εικόνων στην ιστορική εμπειρία της ανάγνωσης, το ιδεολογικό χάος πολλαπλασιάζεται. Πράγματι, η ηθική αμφισημία του σούπερ ήρωα δεν είναι μόνο θέμα πλοκής. Η εξωτερική εμφάνιση και το σχήμα του βιβλίου, η υλικότητα του, ο τρόπος που το εξώφυλλο χαμογελούσε στον αναγνώστη έχτιζαν ένα βαθύτερο πεδίο προβοκατόρικων αισθημάτων. Εκτυπωμένο σε μέγεθος τσέπης, το Σπάιντερμαν χωρούσε ανάμεσα στις σελίδες των σχολικών βιβλίων, μπορούσε να κρυφτεί κάτω από τη μπλούζα, να παραχωθεί κάπου στο δωμάτιο. Η τελετουργία της ανάγνωσης ήταν μια καθημερινή άσκηση καμουφλάζ. Για όλους αυτούς τους λόγους θα ήταν πολύ χρήσιμο σε αυτό το σημείο να καλέσουμε στη κουβέντα μας τον αναγνώστη. Από δω και πέρα όταν θα λέω ‘εσύ’ θα εννοώ κάτι ανάμεσα σε έμενα (τον παιδικό θεατή της δεκαετίας του ‘80) και σένα, το φανταστικό συν-αναγνώστη της δικής μου ανάμνησης (που ίσως είναι και δική σου). Εσύ, Εγώ και ο Αναγνώστης Εσύ λοιπόν αισθανόσουν γλυκά συνένοχος με τον πρωταγωνιστή που χοροπηδούσε στο εξώφυλλο. Ο Σπάιντερμαν ήξερε πως να ελίσσεται ανάμεσα στους ουρανοξύστες των αμερικανικών μητροπόλεων και τα πολυμορφικά διαστημικά τοπία. Παράλληλα έμενε αθέατος από τους κακοποιούς, τη θεία του, το αφεντικό του και την αστυνομία. Εσύ κατάφερνες να κρύβεσαι από τη διαρκή επιτήρηση του οικογενειακού και σχολικού περιβάλλοντος, χτίζοντας πάνω στα εξώφυλλα της Μάρβελ μια έγχρωμη προέκταση της μικροαστικής αρχιτεκτονικής. Οι ηλιακοί θερμοσίφωνες ήταν μηχανικά έντομα, οι πινακίδες στο δρόμο απολιθωμένα μνημεία τηλεπαθητικής δραστηριότητας, τα ψιλικατζίδικα κέντρα ψηφιακής κατασκοπείας. Οι εικόνες χοντρών πολιτικών κακοποιών στην τηλεόραση (π.χ Κοσκωτάς) ανακατεύονταν όμορφα με τις εικόνες σούπερ κακών: η Ελλάδα ήταν μια χάρτινη αποικία της Αμερικής. Όπου οι άλλοι έβλεπαν ένα παιδικό θρίαμβο δικαιοσύνης, ηρωισμού και δύναμης, εσύ έβλεπες ψυχεδελικές πλεκτάνες, αποσυναρμολογημένα ρομπότ και ερωτικά συνθήματα. Από κάποια στιγμή και πέρα δεν ήταν πια αρκετό να ατενίζεις το σώμα ενός ήρωα: ήθελες να μπορείς να το ζωγραφίσεις με τα χέρια σου. Και δεν ήσουν ο μόνος που σκεφτόταν έτσι: Μια μέρα λοιπόν ανακάλυψες ότι τα κόμιξ του Δημήτρη Παπαϊωάννου μπορούσαν να διαβάσουν τους σούπερ ήρωες όπως εσύ διάβαζες την πόλη. Αν το Σπάιντερμαν θέρμανε τη συγκινησιακή σου σχέση με το μικροαστικό τοπίο, η δουλειά του Παπαϊωάννου την απογείωσε. Η δεκαετία του ’80 που μόλις άφησες πίσω σου, επέστρεψε πίσω σαν ένας εικονογραφικός γρίφος: έψαξες να την ξαναβρείς στα μαγικά αρχεία χάρτου της πόλης, δηλαδή στα παλαιοπωλεία και τα βιβλιοπωλεία του Μοναστηρακίου. Έσκιζες σελίδες ολόκληρες από Βαβέλ και Παρα Πέντε του ’86 και του ’87. Στις ιστορίες εκείνες το ερωτικό πάθος για τους άνδρες εικονιζόταν σαν ένα σύνολο τεταμένων σχέσεων με τον κόσμο της φαντασίας. Η ομοφυλοφιλία έμοιαζε λιγότερο με ένα τρόπο σεξουαλικότητας, και περισσότερο με ένα τρόπο ονειρικής διαβίωσης. ‘Όταν μεγάλωσες δήλωσες σε έναν δρώμενο που ονόμασες ‘Disco Οιδίπους’ ότι κάθε βιβλίο (λαγνείας) συνιστά την επανανάγνωση ενός άλλου βιβλίου. Είναι κάτι που φαίνεται ευδιάκριτα στον Τρομερό Μεβέρ. Ένα κόμιξ ξεκλειδώνει τα μυστικά της ανάγνωσης ενός άλλου κόμιξ. Τι ακριβώς σε δίδαξε αυτός ο εικαστικός διάλογος; Ότι όπως υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν φωναχτά (δηλαδή παράγοντας ήχο), έτσι υπάρχουν και άνθρωποι που διαβάζουν παράγοντας εικόνες. Στο Τρομερό Μεβέρ η ιστορία δυο σούπερ ηρώων αντιδιαστέλλεται προς την ιστορία δυο ανδρικών σωμάτων σε ένα διαμέρισμα της Αθήνας. Μια διαστημική περιπέτεια παραλληλίζεται με την έκσταση μιας ερωτικής συνάντησης. Η σωματική σύγκρουση των ιπτάμενων ηρώων στον διάστημα αντιπαραβάλλεται με μια σεξουαλική διείσδυση. Τέλος, η απόλαυση ενός φανταστικού τοπίου εξομοιώνεται με το φωτογραφικό αποτύπωμα μιας ερωτικής μνήμης: ο εραστής του αθηναϊκού διαμερίσματος παρατηρεί το φωτογραφικό πορτραίτο ενός άλλου αγοριού, ενός στο βάθος απλώνεται το νυχτερινό τοπίο. Στη απέναντι σελίδα οι διαστημικοί μαχητές συνεχίζουν το παιχνίδι τους. Η μια ανάγνωση (του σούπερ ήρωα) παρεισφρέει μέσα σε μια άλλη ανάγνωση (του ερωτικού σώματος). Όταν η ιστορία των σούπερ ηρώων διακόπτεται - για να συνεχιστεί υποτίθεται στο επόμενο τεύχος - ο νεαρός άνδρας βάζει τα παπούτσια του και ετοιμάζεται να αποχωρήσει από το δωμάτιο, αφήνοντας πίσω του ένα κοιμισμένο σώμα. Η ατελής κατάληξη της ιστορίας υπογραμμίζει τον ανεκπλήρωτο χαρακτήρα του ερωτικού παιχνιδιού. Αν οι σούπερ ήρωες είναι αχόρταγοι για περιπέτειες, οι άνδρες που αγαπούν άνδρες ψάχνουν ακατάπαυστα για νέες συγκινήσεις. Η Αθήνα των ’80s μετατρέπεται έτσι σε ένα μυθικό τόπο, ένα μέρος όπου η επιστημονική φαντασία τροφοδοτεί την αρχιτεκτονική της λαγνείας. Δίπλα στην πυκνοκατοικημένη κλειστοφοβία των συνοικιακών νοικοκυριών, η ιστορία του Παπαϊωάννου άνοιξε ένα αλλόκοτο πεδίο αισθησιακού λυρισμού. Αυτό το ύφος ερωτικής αισθητικής προσέφερε στα εφηβικά σου μάτια μια διαφορετική όραση της αστικής κακοφωνίας. Η σύγκρουση των εικόνων άπλωσε στο χαρτί την τεχνική ενός αλλεπάλληλου μοντάζ. Η οπτική αναρχία της Αθήνας εξυπηρετούσε τις αισθητικές απαιτήσεις του σεξουαλικού σασπένς. Τα κόμιξ ξεχείλωσαν την έννοια του κινηματογραφικού βιώματος και την άπλωσαν πολύ πέρα από την οθόνη. Έτσι η ερωτική ζωή άρχισε να εξισώνεται με την κινηματογραφική θέαση του κόσμου. Συμπέρασμα: η μελέτη της ελληνικής κινηματογραφικής κουλτούρας δεν πρέπει πια να περιορίζεται μόνο στις ταινίες. Μια νέα εικαστική και βιωματική ιστορία του κινηματογράφου περιμένει ακόμη να γραφτεί. Ο εθισμός σου σε αυτήν την οπτική επιδείνωσε την αίσθηση του εφηβικού εγκλωβισμού. Αναρωτιόσουν διαρκώς αν ήσουν στο λάθος σημείο της πόλης. ‘Όχι δεν είμαι’ έλεγες και περίμενες να συναντήσεις ένα εικαστικό πειραματιστή μέσα στο λεωφορείο Μενίδι-Πλατεία Βάθης. Περίμενες, ας πούμε, να δεις το Σπάιντερμαν να τεντώνει το σώμα του πάνω στα ηλεκτρικά καλώδια των τρόλεϊ σα να ’ναι ο ιστός ενός εναέριου τσίρκου – η ακατάστατη επιφάνεια της πόλης ήταν ένα τεράστιο φλιπεράκι. Κάποια στιγμή είδες μια γυναίκα να τεντώνει το σώμα της πάνω σε μια καρέκλα με την ίδια λύσσα που η Μίντυ πετούσε ακτίνες λέιζερ από την αναπηρικό της καροτσάκι. Το κωδικό της όνομα ήταν Μήδεια. Τότε είναι που κατάλαβες ότι η εικαστική χορογραφία των κόμιξ και η κινησιολογία της Ομάδας Εδάφους πίστευαν στο ίδιο μανιφέστο. Σούπερ ήρωας είναι αυτός που καταφέρνει να μετουσιώσει μια σωματική αδυναμία σε μαγική ιδιότητα. Μετά συνάντησες στο σχολείο ένα παιδί του άρεσε να ζωγραφίζει πολυκατοικίες και το όνομα του είχε φτερά, λεγόταν Ιάκωβος Ουρανός. Στα σχέδια του τα κτίρια λύγιζαν και ταλαντεύονταν στο κενό όπως η σιλουέτα μιας ανθρωπομορφικής αράχνης σε κατάσταση αμόκ. Το τσακισμένο σώμα της πόλης αποκτούσε την τσαχπινιά ενός ιπτάμενου μαχητή. Δεν χρειαζόταν πια να ψάξεις αλλού για το διαστημικό κέντρο της Αθήνας. Ήταν δίπλα σου. Δε συνάντησες ποτέ κάποιο θρυμματισμένο ήρωα μέσα στο λεωφορείο ή στο τρόλεϊ. Μια νύχτα όμως πέτυχες τον Παπαιωάννου σε ένα κλαμπ στη Συγγρού, το Λάμδα. Τον ρώτησες για το Κοντροσόλ στο Χάος… το φανζίν που έβγαζε μαζί με τον Αλέξανδρο Μπίστικα στη δεκαετία του ’80…. Το Κοντροσόλ ήταν μια τρελή νυχτερινή περιήγηση. Αν ο Τρομερός Μεβέρ έκανε τον αστρικό γαλαξία της πόλης να πάλλεται τόσο κοντά και τόσο μακριά, το Κοντροσόλ μαζί με μια σειρά από άλλες ιστορίες συνομιλούσαν με μια ευρύτερη ονειροφρένεια εκείνης της εποχής: το πανκ, την αναρχία, το ψωνιστήρι, την πορνεία και τον υπόκοσμο. Όλα όσα δηλαδή έκαναν τη Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 έναν εικαστικό θρίαμβο πολυσημίας, παραβατικής μνήμης και ηδονοθηρικής κρυπτογραφίας…. όμως για αυτά θα πρέπει μάλλον να επανέλθω με ένα ξεχωριστό κομμάτι… Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος είναι πολιτισμικός ιστορικός και performing artist (του αρέσει επίσης να υπογράφει με το κωδικό όνομα Πόλις σε ένα υπερφυσικό πείραμα που οργάνωσε μαζί τον Ιάκωβο Ουρανό στο www.postnubilablog.blogspost.com) Πηγή: www.lifo.gr
  10. kwtsos

    SPIDER-MAN : THE CHILD WITHIN [ J. M. DEMATTEIS - SAL BUSCEMA ]

    Δυο χρονια επειτα απο την ολοκληρωση της ιστοριας Kraven's Last Hunt , ο J M Dematteis γραφει μια ιστορια που εξερευνα περισσοτερο εναν απο τους χαρακτηρες του Last Hunt, τον Vermin. Ο Vermin, επειτα απο συμβουλη του Reed Richards ( Mr Fantastic ) εχει εισαχθει σε μια κλινικη για ψυχοθεραπεια καθως υποπτευεται οτι τα αιτια της διπλης προσωπικοτητας αλλα και της μεταλλαξης του μπορει να ειναι εκτος απο σωματικα και ψυχολογικα. Ο Vermin ομως θα δραπετευσει και ο Spider-man θα ειναι αυτος που θα πρεπει να τον βρει οσο το δυνατον πιο γρηγορα γινεται ωστε να μην πεσουν και αλλοι ανθρωποι θυματα της οργης αλλα και της πεινας του Vermin. Παραλληλα ομως, ο Spidey, θα εχει να τα βγαλει περα και με τον καλυτερο του φιλο, Harry Osborn , ο οποιος επειτα απο μια κριση αποφασιζει να παρει τον ρολο του πατερα του ως Green Goblin και να ξεμπερδεψει με τον Spider-man μια και καλη. Προκειται για μια πραγματικα καλογραμμενη ιστορια, ο Dematteis δινει στους πρωταγωνιστες της πραγματικο βαθος καθως φανερωνονται οι πιο αδυναμες πτυχες του χαρακτηρα τους και ερχονται αντιμετωποι με τις ευθυνες τους αλλα και με τους πιο μεγαλους τους φοβους. Ο Harry Osborn που δεν μπορει να ησυχασει ξερωντας πως ο πατερας του ηταν ενας εγκληματιας και ο ανθρωπος που σκοτωσε την Gwen και θεωρει οτι καθε φορα που παει να το ξεχασει ο Spider-man ειναι εκει για να του το θυμιζει, ο Vermin που μπορει να πηρε αυτη την μορφη επειτα απο πειραματα αλλα η οργη και ο διχασμος ηταν ηδη εκει καθως ειχε εντονα παιδικα τραυματα αλλα και ο Peter Parker που θεωρει τον εαυτο του υπευθυνο για τον θανατο των δικων του ειναι ολοι παραδειγματα ανθρωπων που πρεπει να ερθουν αντιμετωποι με το φοβισμενο παιδι μεσα τους και να το νικησουν. Μοναδικη αδυναμια του κομικ, το σχεδιο του απο τον Sal Buscema. Αδυνατει να πιασει πολλες φορες το κλιμα της ιστοριας ενω πολλα καρε εχουν πολυ τρανταχτες αδυναμιες ενω και ο χρωματισμος δεν ειναι στα καλυτερα του. Με καλυτερο σχεδιο, η ιστορια θα απογειωνοταν πραγματικα και θα ηταν αυτη που θα φιγουραρε στις κλασσικες ιστοριες πιο πανω απο το Kraven's Last Hunt καθως ασχολειται με ακομα πιο συνθετα ζητηματα ενω εχει πολλες σκηνες ηδη μενουν στο υποσυνειδητο αλλα θα ηταν πραγματικα αξεχαστες με ενα πιο εντυπωσιακο σχεδιο. Κυκλοφορησε στο περιοδικο Spectacular Spider-man σε εξι μερη και εναν επιλογο. Συνολικα ειναι ενα πολυ αξιολογο κομικ που αξιζει να διαβαστει παρα το κακο του σχεδιο. Βαθμος στην kwtsoκλιμακα 8/10 Eπισης ενα καλο αρθρο για το κομικ μπορειτε να διαβασετε και εδω . Αφιερωμα στον Sal Buscema Αφιερωμα στον J. M. Dematteis Aφιερωμα στον Spider-man
  11. mr-d

    BACHALO CHRIS [ (1965) ]

    Ο Chris Bachalo (γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1965) είναι ένας Αμερικανός σχεδιαστής/δημιουργός κόμικ. Έγινε γνωστός απο τις δουλειές του στο Shade, the Changing Man της DC και απο τα δυο mini series της Death του Neil Gaiman. To 1994 κέρδισε το βραβείο Eisner για το Best Comics-Related Product (ένα άγαλμα της Death του Gaiman) Έχει σχεδιάσει αρκετά κόμικ γνωστών χαρακτήρων της Marvel αλλα κυρίως αρκετούς Χ-τίτλους, όπως το Generation X, X-Men vol 2, Uncanny X-Men, και Ultimate X-Men. Επίσης έχει δημιουργήσει και δυο δικά του κόμικ το THE WITCHING HOUR (με τον Jeph Loeb στο σενάριο) και το STEAMPUNK (σε σενάριο Joe Kelly) Τέλος, έχει δημιουργήσει και κάποια εξώφυλλα δίσκων, όπως του Wu-Massacre απο κάτω: Δουλειές του στα Ελληνικά υπάρχουν στα THE AMAZING SPIDER-MAN (Anubis 2010), ULTIMATE X-MEN (Anubis 2005), DEATH: THE HIGH COST OF LIVING (Anubis 2010) (αν υπάρχουν και αλλού συμπληρώστε ) Links: chrisbachalo.net wikipedia comicvine facebook
  12. mr-d

    SPIDER-SENSE SPIDER-MAN [(ΤΡΟΦΙΜΑ)]

    SWEETS AND SURPRISES!!!!!! χαχα Η παρουσίαση που κανεις δεν περίμενε ήρθε! Το νεο αυγο έκπληξη του spider-man βρίσκεται ηδη στα ράφια των καταστημάτων!!! τι περιλαμβάνει; αυτοκόλλητο, καραμελίτσες (δεν ξερω τι γεύση, δεν δοκίμασα ), και παιχνιδάκι το δικό μου ειχε ενα αυτοκόλλητο green goblin κ ενα μικροσκοπικο γιο-γιο με τον dr octopus
  13. Όταν ο Spider-Man πολέμησε την κακή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση Το 1976 η αμερικάνικη εταιρία σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας Planned Parenthood ένωσε τις δυνάμεις της με τη Marvel Comics για την δημιουργία ενός συλλεκτικού τεύχους στο οποίο ο Spider-Man παλεύει να προστατέψει την νεολαία της Αμερικής από την κακή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Σε αυτή την περιπέτεια του Amazing Spider-Man, ο άνθρωπος-αράχνη έρχεται αντιμέτωπος με τα σχέδια ενός γλοιώδη δαίμονα από τον πλανήτη Intellectia, ο οποίος σκοπεύει να παραπλανήσει τους νέους με ψέμματα που αφορούν τη σεξουαλική τους εκπαίδευση, και να δημιουργήσει έτσι μια σειρά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Το τεύχος αυτό ήταν διαθέσιμο σε όλες τις κλινικές της Planned Parenthood στην Αμερική, και μπορούσε κανείς να το αγοράσει για 25 σεντς. Και ενώ η ιδέα ενός υπερ-ήρωα να προσπαθεί να διδάξει στους νέους κάποια σημαντικά μαθήματα για τη ζωή τους είναι πάντα θεμιτή και ένα δυνατό εργαλείο μιας αποτελεσματικής καμπάνιας, διαβάζοντας μερικές από τις σελίδες του εύκολα συνειδητοποιεί κανείς πόσο διαφορετικές ήταν κάποιες αντιλήψεις περί σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης πριν από λίγες μόνο δεκαετίες. Παρόλο που η παραπλανητική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι ο κακός στη συγκεκριμένη ιστορία, και το κόμικ προσπαθεί να καταρρίψει τη λανθασμένη αντίληψη (που φαίνεται να υπήρχε τότε σύμφωνα με τη Marvel), ότι δεν μπορεί να προκύψει εγκυμοσύνη από την πρώτη σεξουαλική επαφή μιας γυναίκας, το περιεχόμενο του κόμικ διαφέρει σε πολλά σημεία από τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει σήμερα η Planned Parenthood και οι περισσότεροι οργανισμοί που ασχολούνται με την αναπαραγωγική υγεία. Το κόμικ δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες για τους τρόπους πρόληψης μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, ή σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, παρά μόνο προτείνει σαν λύση την αποχή από το σεξ και τη χρήση “κάποιων προϊόντων που μπορεί κανείς να προμηθευτεί από το φαρμακείο.” Επίσης, κατακρίνει τελείως άκομψα την εγκυμοσύνη σε μικρές ηλικίες, με τον Spider-Man να ισχυρίζεται ότι οι νεαρές κοπέλες που μένουν κατά λάθος έγκυες δεν θα εξελιχθούν ποτέ σε τίποτα παραπάνω από “μηχανές που κάνουν μωρά” και δεν θα μπορέσουν ποτέ να κυνηγήσουν επαγγελματικούς στόχους. πηγή
  14. mr-d

    Αγαπημένη στολή Spider-Man!

    με βάση την παρακάτω εικόνα, ποια στολή σας αρέσει περισσότερο;; εδω σε μεγαλύτερο μέγεθος
  15. Λοιπόν θα ήθελα αν εχει κάποιος η μπορει να βρει την παρακάτω εικόνα στην μεγαλύτερη δυνατή ανάλυση κ οσο πιο καθαρή γίνεται αυτη η εικονα ειναι κ εξώφυλλο του Peter Parker: Spider-Man (Vol. 2) #1 η ενα σκαν του εξωφύλλου σε υψηλή ανάλυση; ευχαριστώ!
  16. Σοκολατένια αυγό σαν το kinder έκπληξη με μουφα δωράκια απο την animation σειρά Ultimate Spider-Man ακολουθούν hd photos το αυγό περιτύλιγμα - δωράκι - χαρτάκι με πληροφορίες bonus photo
  17. mr-d

    Ντύστε τον Spider-Man!

    http://www.dailyfreegames.com/flash/dress-up-games/spiderman-dress-up.html
  18. Με αφορμή την νέα του δουλειά στο Superior Spider-man Team-up Special #1, ο Μιχάλης Διαλυνάς θα βρίσκεται για signing αυτό το Σάββατο 16/11 από τις 11 το πρωί 13:30 και μετά στο Relax Your Soul Comics. Δεν ξέρω τι αποθέματα τευχών υπάρχουν, οπότε first come, first served! Email:relaxcomics@yahoo.gr Τηλ.:210 38 44 994
  19. mr-d

    THE AMAZING SPIDER-MAN SURPRISE EGG [ CANDY PLANET (2012) - (ΤΡΟΦΙΜΑ) ]

    Πλαστικό αυγό με μπισκοτάκι και δωράκια απο την ταινία THE AMAZING SPIDER-MAN (2012) το αυγο περιέχει: -μπισκοτάκι -ένα αυτοκόλλητο -δωράκι έκπληξη (μπρελοκ κτλ) τα βρηκα σε εναν φουρνο στην τιμη του 1.50ε.. δεν αξίζει για κανενα λόγο.. στο ασημι σακουλάκι ειναι το μπισκοτάκι
  20. mr-d

    COLLECTORS [ EDDIE DEANGELINI ] ( 2012 - )

    http://www.collector....com/index.html http://www.collector....com/index.html
  21. Θλιμμένος Μπούφος

    SPIDER-MAN: REIGN [ KAARE ANDREWS ]

    Spider-man – Reign 30 χρόνια στο μέλλον ο Peter Parker είναι ένας μεσήλικας που έχει σταματήσει να πολεμά το έγκλημα. Πλέον η Νέα Υόρκη δεν απειλείτε από τους υπερ-εγκληματίες όπως παλιά αλλά από την διοίκηση η οποία θέτει ένα σώμα εφάρμοσης του νόμου με όνομα ‘’Reign’’ Ο Jonah Jameson ,o οποίος είχε εξαφανιστεί για καιρό, γυρίζει πίσω στην NY και βρίσκει τον Peter γνωρίζοντας την πραγματική του ταυτότηα.Του δίνει ένα πακέτο με την παλιά του φωτογραφική μηχανή και την ..μάσκα του η οποία ήταν με άλλα πράγματα του στην Daily Bugle. Ο Jameson οργανώνει μια ομάδα από νέους και παιδιά και σιγά σιγά περνάει τα μυνήματα που θέλει στον κόσμο. ‘Όταν το μαθαίνει αυτό ο δήμαρχος αφήνει ελεύθερους 6 από τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες την πόλης και εχθρούς του Spider-man.Τους: Electro,Kraven the Hunter,The Sandman, Scorpion, Hydro-Man, Mysterio οι οποίοι ελευθερώνονται από την φυλακή με σκοπό να ηρεμήσουν το πλήθος και κυρίως να σκοτώσουν τον αραχνάκια.Πάνω στους εγκληματίες είναι τοποθετημένη μια βόμβα την οποία ελέγχει ο δήμαρχος της πόλης.Αν καταφέρουν τον σκοπό τους τότε είναι ελεύθεροι,αυτή είναι η υπόσχεση του δημάρχου. Ο Spider-man καλείται να ξεπεράσει τα φαντάσματα του παρελθόντος του και να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του.. Κάποιος άλλος εχθρός βρίσκεται πίσω από όλα αυτά όμως.. Το σχέδιο είναι αρκετά καλό αλλά σε μερικά σημεία χάνει.Κυρίως όταν αναπαριστά εκφράσεις προσώπων. Η ιστορία προχωράει γρήγορα και δεν σε κουράζει.Δεν είναι κλασικό υπερηρωικό αλλά δείχνει μια άλλη άποψη του μέλλοντος του Spidey όταν είναι μόνος του και όλοι οι δικοί του έχουν πεθάνει. 7/10
  22. Dark Chris

    Spider-man (2002) vs. The Amazing Spider-man (2012)

    Ποια ταινία θεωρείτε καλύτερη; Την ταινία του 2002 ή αυτή του 2012;
  23. Με αφορμή την πρόσφατη ταινία του Σπάιντερ Μαν, ο εκδότης της λογοτεχνικής εφημερίδας κάνει μια αναδρομή στην ιστορία του ήρωα. Το άρθρο έχει φωτοτυπηθεί και μετά έχει σκαναριστεί, οπότε δείξτε επιείκια όσο αφορά στην ποιότητα του σκαναρίσματος. Αν κάποιος θέλει το άρθρο φωτοτυπημένο, του το δίνω.
  24. mr-d

    Spider-Man POP ART

    Ακρυλικά σε καμβά 12" x 16" 'nuff said απο εδώ: scarboroughr.deviantart.com
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.