Search the Community
Showing results for tags 'Polar'.
-
Ένα αναπάντεχο βράδυ με τον Jacques Tardi..
Θρηνωδός posted a blog entry in I don't know karate, but i know ka-razy!
Ήταν μια από αυτές τις στιγμές που κάθεσαι αμέριμνος στον καναπέ σου και ψάχνεις τα κομιστικά δρώμενα που μπορείς να επισκεφτείς, όταν ανακαλύπτεις πως ένα μουσείο κόμικς στην Βασιλεία φιλοξενεί μια έκθεση με αυθεντικές σελίδες και σκίτσα ενός από τους αγαπημένους σου κομίστες, ίσως του αγαπημένου σου εν ζωή. Ο λόγος για τον Jacques Tardi, τον ογκόλιθο του Γαλλοβελγικού νουάρ/πολάρ και πολιτικού κόμικ. Με συνοπτικές διαδικασίες βγήκαν εισιτηριάκια με το τραίνο και το προχθεσινό παρασκευιάτικο απόγευμα εγώ και η Μαριάννα κατηφορίσαμε προς το cartoonmuseum της Βασιλείας για να ζήσουμε ίσως το πιο επεισοδιακό απόγευμα της μέχρι τώρα εμπειρίας μας βλέποντας λάιβ διάσημους δημιουργούς. Ήταν μια ευκαιρία που δεν θα άφηνα με τίποτα να πάει χαμένη, ειδικά όταν σκεφτόμουν πως ο άνθρωπος είναι 72 χρονών και αρκετά πεσμένος οπότε δεν ήξερα αν θα είχα ξανά ευκαιρία να τον δω. Φτάνουμε στις 5 στο μουσείο και ένας υπάλληλος που καθάριζε τον χώρο μας είπε ότι οι πόρτες θα άνοιγαν 6:30. Κάναμε μια βόλτα και γυρίσαμε εκεί στις 6:10, βλέποντας με λύπη πως ο χώρος ήταν ήδη τίγκα στον κόσμο. Αφού παραπονεθήκαμε στον βλαμμένο υπάλληλο που μας έδωσε λάθος πληροφορίες (και δεν ήταν η τελευταία φορά μέσα στην μέρα) πήγαμε στον δεύτερο όροφο και κάτσαμε όρθιοι για να ακούσουμε την ομιλία. Η έκθεση θα διαρκέσει ~4 μήνες και την πρώτη μέρα ήρθε ο ίδιος ο δημιουργός να πει δυο λόγια και να γνωρίσει το κοινό του εις τας Ελβετίας. Η ομιλία δυστυχώς στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν από την υπεύθυνη της γκαλερί που διάβαζε ένα φτιαχτό μονόλογο σχετικά με τις αρετές του Ταρντί στα Γερμανικά, με τον ίδιο να ανεβαίνει μόνο 5 λεπτά να πει δύο λόγια. Παρόλα αυτά πέταξε μια φοβερή ατάκα (στα Γαλλικά πάντα) όπου έδειξε μια αυθεντική σελίδα από την Διαφθορά (La Debauche) λέγοντας "αν προσέξετε πολύ, θα δείτε που έχω γ@μhσει τελείως το σχέδιο". video-1541935137.mp4 Η ομιλία τελειώνει και μεις χαζεύουμε γύρω γύρω έχοντας στην πλάτη 5-6 Ταρντικά κόμικς, μπας και καταλάβουμε αν θα υπογράψει ή όχι. Τρώμε μια τεράστια ξενέρα για μια ακόμα φορά όταν μαθαίνουμε εκ των υστέρων πως στο ισόγειο έδιναν εισιτήρια για signing (προφανώς δεν ενημέρωσαν από την αρχή). Ο αριθμός; 10 για τον Ταρντί και 20 για την γυναίκα του Ντομινίκ Γκρανζ, η οποία ήρθε μαζί του για να προωθήσει έναν καινούργιο της δίσκο που θα παιζόταν το Σάββατο στο Volkshaus της Βασιλείας. Όταν όμως υπάρχουν στον χώρο 100+ άτομα για υπογραφές καταλαβαίνετε πως τα περιορισμένα 10 χαρτάκια έκαναν φτερά σε δευτερόλεπτα. Εν τέλει πήρα ένα για την Ντομινίκ, έκατσα στην ουρά και περίμενα καρτερικά για μια ευκαιρία που ίσως καθόταν για να δω τον ίδιο. Στα χέρια κρατούσα το Ici Meme και η Μαριάννα την πρώτη Γαλλική έκδοση του πρώτου τεύχους της Adele Blanc Sec. Η αναμονή στην ουρά ξεπέρασε τις 2 ώρες, σε έναν μικρό χώρο με κάκιστο εξαερισμό. Επιτέλους εμφανίζεται ο Ταρντί μετά το τέλος μιας συνέντευξης που έκανε στον τρίτο όροφο για ένα τοπικό κανάλι και προς τεράστια μου έκπληξη όχι μόνο υπογράφει αλλά σκιτσάρει στον καθένα από ένα σκίτσο σχετικό με το κόμικ που του έφερναν. Αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια γιατί είδα πως η γκαλερίστα που καθόταν δίπλα του μάζευε στο χέρι τα εισιτήρια, καταλαβαίνοντας πως οι πιθανότητες μου έστω για μια υπογραφή μειώνονταν με το λεπτό. Αφού υπογράφει και σκιτσάρει για τους 9 από τους 10 που είχαν το μαγικό χαρτάκι (προφανώς όλοι γνωστοί της γκαλερί, το βύσμα υπάρχει τελικά παντού) μένει μια ουρά από άτομα που είχαν χαρτάκι είτε για την Γκρανζ είτε καθόλου. Εμείς ήμασταν 3οι σε αυτή την ομάδα και βλέπουμε τους μπροστινούς να αρχίζουν τις εντάσεις με την γκαλερίστα, φωνάζοντας στα Γερμανικά και τα Γαλλικά πως ήρθαν από όλες τις γωνιές της χώρας για να τον δουν και πως είναι ανεπίτρεπτο που έβγαλαν μόνο 10 χαρτάκια όταν ήξεραν πως θα γινόταν ο χαμός. Εν τέλει η ένταση χτύπησε κόκκινο, έπεσαν φωνές και οι μισοί της ουράς έφυγαν αγανακτισμένοι και βρίζοντας. Ο μέσος όρος ηλικίας του κόσμου ξεπερνούσε τα 65, και εκεί που θα περίμενες πως οι "πολιτισμένοι" Ελβετοί δεν θα δημιουργούσαν τέτοια θέματα, οι από πίσω μας άρχισαν (μετά από δύο ώρες αναμονής και φιλικής κουβέντας) να φωνάζουν πως είχαμε έρθει μόλις πριν και πως τους πήραμε την θέση. Καθαρά επειδή μας είδαν ξένους και πίστεψαν πως μπορούσαν να παίξουν το χαρτάκι του ντόπιου για να μας κάνουν να φανούμε τζαμπατζίδες. Δυστυχώς για αυτούς έπεσαν στο λάθος άτομο, γιατί όταν έχεις φάει Ελληνική ουρά στην μούρη πάμπολλες φορές (όλοι ξέρουμε πως ανάβουν τα αίματα σε τέτοιες περιπτώσεις) δεν υπάρχει περίπτωση να ενδώσεις σε κάτι τόσο αρχάριο Το λοιπόν, δεν πήγαμε πουθενά, η γκαλερίστα τελικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να αφήσει άλλους δέκα να πάρουν υπογραφή και σκίτσο. Μέσα σε αυτούς και εμείς Αποτίμηση; Ο Ταρντί είναι τρομερά αξιόλογος άνθρωπος και υπομονετικός όσο δεν πάει. Ανέβηκε φουλ στα μάτια μου που έκατσε στην ηλικία του 2+ ώρες να υπογράφει και να σχεδιάζει πάνω από 20 σκίτσα, όντας φιλικός σε όλους (όσο φιλικός του επέτρεπε να είναι η ιδιοσυγκρασία του και ο σχετικά στρυφνός του χαρακτήρας). Ρώταγε σε ποιο όνομα να υπογράψει, έβλεπε ποιο κόμικ του έφερνες και σχεδίαζε στην εσωτερική σελίδα κάτι σχετικό. Και αυτός και η Ντομινίκ μου άφησαν καλή εντύπωση, δεδομένων των συνθηκών και της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που επικρατούσε. Μακάρι να μπορέσω να τους ξαναδώ και να είναι καλά για χρόνια ακόμα να δημιουργούν. Δεν μπορώ δυστυχώς να πω το ίδιο για το όλο event, αφού για δεύτερη φορά σε μικρό διάστημα που πήγα σε ελβετική διοργάνωση (η άλλη μια συναυλία των Uriah Heep τέλη Οκτώβρη) το στήσιμο της εκδήλωσης ήταν κάκιστο. Μηδέν οργάνωση και διαχείριση του κόσμου, κακή συμπεριφορά των υπεύθυνων αλλά και του κοινού που πιστέψτε με, μπορεί να γίνει πιο ζωώδες και από το Ελληνικό που το θεωρούμε ίσως απολίτιστο σε τέτοιες περιπτώσεις. Όταν καταλάγιασε ο χαμός της μάχης, κατάφερα και ξέκλεψα δύο κουβέντες μαζί του συζητώντας για το νέο του κόμικ I, Rene Tardi (Stalag Ib) βγάζοντας και μια σέλφι (στην οποία με κοίταγε καλά καλά μέχρι να καταλάβει τι κάνω με το κινητό ). Είπε πως θα ήθελε να έρθει στην Ελλάδα, αν βρεθεί κάποιος να τον καλέσει...- 5 comments
-
- 26
-
- jacques tardi
- adele blanc-sec
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Άλλο ένα άλμπουμ από τον απολαυστικό Christian De Metter. Είδαμε την επιτυχημένη προσαρμογή του στο Shutter Island του Lehane, τώρα ας δούμε ένα ακόμα BD polar αυτή τη φορά στους κακόφημους δρόμους του Σικάγο. Στις 102 σελίδες, κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2011 στην Γαλλία από την Casterman σε μια συλλογή διαφόρων έργων υπό το imprint "Casterman Noir". Ακόμα δεν έχει εκδοθεί επίσημα στα Αγγλικά. Το κόμικ είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο βιβλίο του Armitage Trail χρονολογίας 1929. Η γνωστή σε όλους ταινία του 1983 είναι και αυτή εν μέρει βασισμένη εκεί. Βρισκόμαστε στο Σικάγο των αρχών του 20ου αιώνα όπου ο Tony Guarino υπό την σκιά του αδερφού του Ben (που είναι αστυνομικός) έχει μια κλίση προς εγκληματικές δραστηριότητες. Σύντομα γίνεται underboss του τοπικού υποκόσμου και μέσα στην αναταραχή του πρώτου παγκοσμίου ανέρχεται πολύ γρήγορα μέχρι να γίνει το μεγάλο αφεντικό. Πλέον σημαδεμένος από την βία, το μεγάλο φινάλε θα έρθει σε μια τελευταία αντιπαράθεση με τον αδερφό του. Ο χαρακτήρας του Tony είναι κατά πολύ επηρεασμένος από τον Al Capone και πλέον αποτελεί μαζί με τον Godfather σήμα κατατεθέν για ότι αφορά την μαφία, είτε τον γνωρίσαμε ως Tony Montana ή ως Guarino από την καλτ νουβέλα του Trail. Αυτή τη δουλειά την ευχαριστήθηκα ακόμα παραπάνω από το Shutter Island γιατί αυτό το σκίτσο και ο χρωματισμός είναι ότι πρέπει για ιστορίες με μαφιόζικη αύρα και την όλη "μοντέρνα Αμερική in the making". Η ιστορία είναι κλασική και η συνταγή δοκιμασμένη μιας και το βιβλίο έχει γίνει μεγάλη επιτυχία και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους γουστάρουν crime stories. Έχει κάποιες διαφοροποιήσεις ως προς το αρχικό σενάριο αλλά κυρίως λόγω προσαρμογής σε άλλο μέσο χωρίς να επηρεάζουν στο ελάχιστο την όλη ατμόσφαιρα. Υπάρχουν κάποια καρέ τα οποία θυμίζουν έντονα την δεύτερη ταινία του νονού στις flashback σκηνές του Ντε Νίρο. Για ακόμα μια φορά ο De Metter δίνει ρέστα. bedetheque
- 3 replies
-
- 16
-
- Christian De Metter
- Armitage Trail
-
(and 3 more)
Tagged with:
-
Πολλοί από εδώ ξέρουν το βιβλίο του Lehane με τίτλο "Shutter Island" . Αυτό το ψυχολογικό νεο-νουάρ θρίλερ γυρίστηκε και σε ταινία με σκηνοθέτη τον Σκορσέζε ενώ στην προσαρμογή σεναρίου ήταν η Λαέτα Καλογρίδη. Την ταινία την ξέρουν πολλοί περισσότεροι από εδώ μιας και παίζει ο ΝτιΚάπριο και την θεωρώ από τις πολύ καλές του. Αυτό που λίγοι ξέρουν όμως είναι ότι πριν η ταινία αρχίσει καν τα γυρίσματα (Μάρτιος 2008) είχε ήδη αρχίσει να γράφεται ένα one-shot γαλλοβελγικό εξ'ολοκλήρου φτιαγμένο από τον Christian De Metter (προσαρμογή σεναρίου, σχέδιο, χρώματα). Κυκλοφόρησε τον Μάιο του ίδιου χρόνου από την Casterman και λίγο αργότερα από την Αμερικανική William Morrow and Company (θυγατρική της Harper Collins). Έγχρωμο στις 119 σελίδες, μεγάλο φορμάτ, έπεσα τυχαία πάνω του όταν έψαχνα για noir BD, τα οποία οι Γάλλοι ονομάζουν polar. Η υπόθεση είναι πάνω κάτω γνωστή. Βρισκόμαστε στην δεκαετία του '50 και συγκεκριμένα το 1954 όπου ο χήρος αστυνομικός Edward "Teddy" Daniels και ο νέος του συνάδελφος Chuck Aule πάνε στο Shutter Island, το νησί των καταραμένων, που αποτελεί σπίτι του νοσοκομείου εγκληματιών παραφρόνων, Ashecliffe. Έχουν σταλθεί να ερευνήσουν την εξαφάνιση της ασθενούς Rachel Solando που ξέφυγε από το νοσοκομείο (και απ'ότι φαίνεται από το νησί) παρόλο το ότι βρισκόταν υπό συνεχή παρακολούθηση σε κλειδωμένο κελί. Η ιστορία τα σπάει και έχει ένα από τα μεγαλύτερα και συναρπαστικότερα plot-twists που έχω δει σε ταινία/βιβλίο, επιπέδου psycho. Το κόμικ δεν υπολείπεται σε τίποτα, κρατώντας την σκοτεινιά του βιβλίου και εξελίσσοντας την σε κάτι αόριστα διεστραμμένο. Η παλέτα χρωμάτων είναι λιτή και απέριττη με αποχρώσεις του χλωμού κίτρινου και πράσινου να κυριαρχούν ενώ όλο το άλμπουμ είναι περασμένο σαν σε φίλτρο sepia. Το σχέδιο δεν είναι καθόλου φορτωμένο και θυμίζει έντονα Αμερική στα μέσα του 20ου αιώνα ενώ η διάταξη των καρέ είναι κινηματογραφική στα πρότυπα noir ταινιών της τότε εποχής. Χωρίς να είμαι ειδικός νομίζω πως ο χρωματισμός έγινε με νερομπογιές ή κάτι παρόμοιο, σίγουρα δεν είναι ψηφιακός και αυτό ανεβάζει ακόμα περισσότερο στα μάτια μου τη συνολική δουλειά. Ο De Metter μεταξύ άλλων διασκεδάζει να δημιουργεί διασκευές κλασικών έργων λογοτεχνίας αφού έχει φτιάξει και το Scarface του Armitage Trail (από το οποίο εμπνεύστηκε και η ταινία με τον Pacino) ενώ ασχολείται το κατιτίς του και με το ιστορικό BD [Paroles de la guerre d'Algerie 1954 - 1962] αλλά και τις βιογραφίες [Marilyn, de l'autre côté du miroir]. Σίγουρα θα προτιμηθεί ξανά σαν δημιουργός. bedetheque