Αναζήτηση στην Κοινότητα

The Last Unicorn Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Peter S. Beagle (1968). Σχέδιο από τους Renae De Liz και Ray Dillon. Κυκλοφόρησαν συνολικά 6 τεύχη από την IDW με το πρώτο τεύχος να κυκλοφορεί στις 28 Απριλίου 2010. Επίσης, το 2011 εκδόθηκε ένας τόμος 167σελίδων που συγκέντρωνε και τα 6 τεύχη. Το 1982 υπήρξε και animated ταινία 84λεπτών, παραγωγής Topcraft (προκάτοχος του Studio Ghibli) Για όποιον ενδιαφέρεται: Ταινία Εξώφυλλα των τευχών Λίιιγα σποιλερακια σε σχέση με όλη την ιστορία. Σε ένα μαγεμένο δάσος, ένας θηλυκός μονόκερως συνειδητοποιεί ότι είναι ο μοναδικός μονόκερως που έχει απομείνει. Αποφασίζει να ψάξει παντού για να βρει αν τυχόν υπάρχουν κι άλλοι. Στην αρχή του ταξιδιού της, μια πεταλούδα της αποκαλύπτει ότι η απάντηση για το πρόβλημά της είναι ο δαιμονικός Red Bull. Στη συνέχεια, αιχμαλωτίζεται από την κακιά μάγισσα Mommy Fortuna που την κρατά ως έκθεμα στο καρναβάλι της. Εκεί, γνωρίζει τον καλό μάγο Schmendrick με τον οποίο συνεχίζει το ταξίδι της, αφού ελευθερωθεί. Στην παρέα αργότερα προστίθεται και η Molly Grue, δυστυχισμένη σύντροφος του Captain Cully, ενός αποτυχημένου wannabe Ρομπέν των δασών. Και οι τρεις μαζί τελικά φτάνουν στο βασίλειο του Haggard, ο οποίος υποτίθεται είναι ο φύλακας του Red Bull. Τώρα πρέπει να βρουν τη λύση στην κατάρα και να βρουν αν υπάρχουν κι άλλοι μονόκεροι. Υπάρχουν κι αλλοι χαρακτήρες και περιστατικά που δεν αναφερω για να μην το χαλάσω. Η μιση+ παραπάνω παραγραφος είναι το πρωτο και λίγο από το δευτερο τευχακι. Γεύση από το εσωτερικό: Συνέντευξη στο cbr από τον Peter S. Beagle για το κομικ, εδώ Πάρα πολύ καλό κόμικ! Μην περιμένετε επειδή μιλάμε για μαγικούς μονόκερους κλπ. να δείτε ροζ συννεφάκια. Είναι dark και τα διδάγματα που δίνει αφορούν την απώλεια, συναισθήματα όπως θλίψη, πόνος, εσωτερική ειρήνη μετά από πάλη και πως δεν πάνε όλα όπως τα θέλουμε και ονειρευόμαστε. Αν και κερδίζουμε πολύ σημαντικά πράγματα στην πορεία της ζωής μας, ακόμα και αν υπάρχουν πολύ δύσκολες επιλογές και καταστάσεις. Όχι οτι δεν έχει και τα ευχαριστα, μην παρεξηγηθω.. Μου άρεσε πάρα πολύ το στήσιμο των καρέ, υπήρχαν σελίδες που πραγματικά τα έσπαγε η σκηνοθεσία!Είναι ονειρικό, όμορφο και συγχρόνως στενάχωρο. Αξίζει πραγματικά να διαβαστεί και όχι μονο μια φορά.