Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Peter Kuper'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ion

    KAFKAESQUE [ PETER KUPER ]

    KAFKAESQUE Στην σκληρόδετη αυτή έκδοση που κυκλοφόρησε το 2018 από την W. W. Norton & Company, o Peter Kuper μεταφέρει 14 μικρές ιστορίες του Franz Kafka σε κόμικ. Οι 9 από αυτές τις ιστορίες είχαν κυκλοφορήσει το 1995 στην ανθολογία "Give it Up! and Other Short Stories" της εκδοτικής Nantier Beall Minoustchine Publishing. Η συνταγή δοκιμασμένη και το 2004, όταν ο Kuper διασκεύασε σε κόμικ το μυθιστόρημα του Kafka "H Μεταμόρφωση" (το οποίο κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από την Zoobus). Την έκδοση προλογίζει ο ίδιος ο δημιουργός, βάζοντας τον τίτλο "Kuperesque". Οι ιστορίες που περιλαμβάνονται είναι οι εξής: - Trip into the Mountains - A Little Fable - The Helmsman - The Spinning Top - The Burrow - Give It Up! - Coal-Bucket Rider - A Hunger Artist - A Fratricide - The Trees - Before the Law - The Bridge - In the Penal Colony - The Vulture Αν και δεν μου άρεσαν όλες οι ιστορίες το ίδιο, σίγουρα το χαρακτηριστικό όμορφο ασπρόμαυρο σχέδιο του Kuper είναι εντυπωσιακό από την αρχή μέχρι το τέλος. Κάποιες ιστορίες θεωρώ ότι θα μπορούσαν να αναπτυχθούν περισσότερο (όπως οι "The Trees" ή "The Bridge" που καταλαμβάνουν μόλις 4 σελίδες η καθεμία), και άλλες ίσως λιγότερο (όπως η "In the Penal Colony" που καταλαμβάνει 34 σελίδες), ώστε να υπάρχει μια μεγαλύτερη ισορροπία, όμως σε γενικές γραμμές έμεινα αρκετά ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα.
  2. Ο Αμερικανός κομίστας Πίτερ Κούπερ μιλάει στην «Κ» για τα σκίτσα του που αποτύπωσαν την επίθεση. Οι απολαυστικές εικόνες του, είτε αυτές είναι πολιτικές γελοιογραφίες σε περιοδικά όπως το New Yorker ή το The Nation, είτε καρέ σε καθηλωτικά κόμικς και γκράφικ νόβελ όπου διασκευάζονται μεγάλοι συγγραφείς όπως ο Τζόζεφ Κόνραντ ή ο Κάφκα, έχουν συνεπάρει όλο τον πλανήτη. Συνιδρυτής της εμβληματικής πολιτικής έκδοσης «World War 3 Illustrated» – που κυκλοφορεί εδώ και 41 χρόνια –, σχεδιαστής του «Spy vs Spy» του «Mad» από το 1997 έως σήμερα, δημιουργός παραπάνω από 20 βιβλίων, πολυβραβευμένος, μεταφρασμένος σε εννέα χώρες, έχει διδάξει σε κορυφαίες σχολές της Αμερικής και του κόσμου και ηγείται του πρώτου, παγκοσμίως, τμήματος σχεδιασμού γκράφικ νόβελ στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Ο Πίτερ Κούπερ, βετεράνος Αμερικανός εικονογράφος με οξυδερκή πολιτική πένα και ανήσυχο κοινωνικό βλέμμα, μιλάει στην «Κ» για το πώς έζησε την 11η Σεπτεμβρίου και τα συναισθήματα που τον οδήγησαν στον σχεδιασμό μιας από τις πιο χαρακτηριστικές εικονογραφήσεις που εμπνεύστηκαν από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. – Πώς θυμάσαι τις πρώτες στιγμές μετά την επίθεση και ποια ήταν η προσωπική σου εμπειρία, όντας κάτοικος της Νέας Υόρκης; – Η αδελφή μου, κάτοικος του Ντάλας, μου τηλεφώνησε στο στούντιό μου στο Μανχάταν για να μου πει ότι ένας από τους Δίδυμους Πύργους έχει χτυπηθεί. Υπέθεσα πως θα ήταν κάποιο μικρό αεροπλάνο που ξέφυγε εκτός πορείας. Κοίταξα στο παράθυρο και είδα καπνό να ανεβαίνει στον ουρανό. Δεν είχα τηλεόραση κι έτσι άνοιξα το ραδιόφωνο. Ήταν σαν να άκουγα τον «Πόλεμο των Κόσμων» του Όρσον Γουέλς και την ψεύτικη ραδιοφωνική του ανακοίνωση. Η πραγματικότητα όμως εμφανίστηκε πολύ πιο σκληρή. Άνθρωποι καλυμμένοι με στάχτες έτρεχαν να γλιτώσουν, ενώ παντού έβλεπες οχήματα της αστυνομίας και της πυροσβεστικής. Μου πήρε μια-δυο μέρες για να πάω προς το κέντρο και να φτάσω κοντά στο «Σημείο Μηδέν». Εκεί μίλησα με περαστικούς, είδα αφίσες για εξαφανισμένα άτομα και αυτοκίνητα καταπλακωμένα από ερείπια. Τότε κατάλαβα τι είχε αληθινά συμβεί. Οι δονήσεις αυτής της μέρας, γεμάτες φόβο και πανικό, κράτησαν για χρόνια, και ο φόβος για πολλούς από εμάς έμοιαζε ακόμα μεγαλύτερος, γιατί ξέραμε πως όλο αυτό θα γινόταν ένα εργαλείο στα χέρια του Τζορτζ Μπους και του Ντικ Τσένι για να οδηγήσουν τη χώρα μας σ’ έναν αδιέξοδο, εφιαλτικό πόλεμο. – Πώς εμπνεύστηκες την ιδέα της εικόνας του κτιρίου Εμπάιρ Στέιτ, που θρηνεί πάνω από τα ερείπια των Δίδυμων Πύργων; – Ήθελα να εκφράσω ένα συναίσθημα που πλανιόταν σε ολόκληρη την πόλη. Και αυτό δεν ήταν κάτι που αφορούσε μόνο ένα πρόσωπο ή λίγα πρόσωπα, αλλά σύσσωμο τον πληθυσμό της Νέας Υόρκης. Σκέφτηκα λοιπόν πως ένα τέτοιο κτίριο θα λειτουργούσε πετυχημένα σαν σύμβολο του συλλογικού μας θρήνου. Το σκίτσο του Πίτερ Κούπερ με το κτίριο Εμπάιρ Στέιτ, που θρηνεί πάνω από τα ερείπια των Δίδυμων Πύργων. Η εικονογράφηση έγινε για την αφίσα που συνόδευε την έκδοση του graphic novel. – Η δουλειά σου έχει στον πυρήνα της μια πολύ δυνατή πολιτική κατεύθυνση, αλλά φαίνεται πως στην περίπτωση αυτών των έργων εκφράζεται κάτι πιο συναισθηματικό και προσωπικό, κάτι που έχει να κάνει με τη σχέση σου με την ίδια την πόλη. – Η πρώτη μου αντίδραση ήταν λύπη και τρόμος γι’ αυτό που είχε συμβεί στην πόλη μου. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, γεννήθηκε και μια πολιτική αντίδραση. Ο «πατριωτικός πυρετός» που ακολούθησε και εκφράστηκε με μια τρομακτική δίψα για αίμα με προβλημάτισε βαθιά. Η χειραγώγηση του λαού και τα ψέματα έμοιαζαν εντέλει ακόμα πιο τρομακτικά και από το ίδιο το γεγονός. – Η Νέα Υόρκη μοιάζει στο έργο σου να είναι πρωταγωνιστής: μια πληγωμένη μητρόπολη που μοιράζεται τον θρήνο με τους κατοίκους της. Θα ήταν σωστό να πούμε πως στον πυρήνα της καριέρας και της δημιουργίας σου, αυτή κατέχει ένα κεντρικό σημείο; – Η πρώτη συλλογή μου από κόμικς που εκδόθηκε λεγόταν «Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη». Μια μετέπειτα συλλογή ονομάστηκε «Μαγνητισμένος από τη Νέα Υόρκη» («Drawn to New York»). Η πόλη αυτή είναι μέσα στο αίμα μου αλλά είμαι μετανάστης σε αυτήν, αφού ήρθα εδώ από το Οχάιο στα δεκαοκτώ μου (όσο νωρίτερα μπορούσα!). Λατρεύω τη Νέα Υόρκη. Είναι μια πόλη ατέλειωτα συναρπαστική και ασταμάτητα εμπνευστική. – Σε μια παλαιότερη συνέντευξή σου δηλώνεις πως, όταν ήσουν νεότερος, είχες μια αγωνία να τελειώσεις ένα βιβλίο κόμικς που έφτιαχνες προτού πέσει κάποια πυρηνική βόμβα, ελπίζοντας πως έτσι θα απέτρεπες το γεγονός. Πιστεύεις ακόμα πως η δουλειά σου μπορεί να βοηθήσει στο να αλλάξουν τα πράγματα; – Κανείς μας δεν γεννήθηκε πολιτικά συνειδητοποιημένος. Εγώ για παράδειγμα επηρεάστηκα από χίλιους καλλιτέχνες όλων των ειδών και όλων των χώρων, που με ενέπνευσαν να κάνω τη δουλειά που κάνω και να σκέφτομαι όπως σκέφτομαι. Όλοι αυτοί, στ’ αλήθεια, με έπλασαν και με άλλαξαν. Και αυτό που κάνουμε, σε αυτή τη δουλειά, είναι απλά να συνεχίζουμε αυτή τη μεγάλη παράδοση. Καταστρέψαμε λαούς για να ρεύσει χρήμα σε τσέπες… Σελίδα από την ειδική έκδοση «World War 3» του Πίτερ Κούπερ με μια προσωπική εξομολόγηση μετά το τρομοκρατικό χτύπημα. – Πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα στην αγορά των κόμικς, τώρα που το γκράφικ νόβελ χαίρει παγκόσμιας δημοφιλίας; – Είναι πια καλύτερα τα πράγματα: μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι που κάποτε ούτε θα σκέφτονταν να εκδώσουν τέτοια έργα πλέον τα κυνηγούν ένθερμα, συχνά πληρώνοντας αδρά τους καλλιτέχνες και τα έργα αυτά φτάνουν στα κανονικά βιβλιοπωλεία, ενώ κάποτε κατέληγαν μόνο σε μαγαζιά με κόμικς. Μοιάζει υπέροχο και απίστευτο. Κάποτε αναγκαζόμασταν να κάνουμε αυτοεκδόσεις και να πληρωνόμαστε πενταροδεκάρες. – Κάποιος που εμφανιζόταν συχνά, με απολαυστικά περιπαικτικό τρόπο, στις γελοιογραφίες σου ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ. Πώς αισθάνεσαι για τον νέο πρόεδρο; – O Τραμπ ήταν από μόνος του μια γελοιογραφία, μια ζωντανή καρικατούρα. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο λοιπόν να τον ζωγραφίσω, αντιθέτως ήταν διασκεδαστικό (αλλά δεν θα έλεγα κιόλας πως αυτό είναι κάτι που μου λείπει). Όσο για τον Μπάιντεν, με έχει εκπλήξει. Είναι πολύ πιο προοδευτικός απ’ ότι περίμενα. Ακόμα και με τον φρικτό τρόπο που φύγαμε από το Αφγανιστάν, είμαι ενθουσιασμένος που πήρε την απόφαση και πιστεύω πως η Ιστορία θα τον κοιτάξει με συμπάθεια που το έκανε. – Μία εικοσαετία μετά την 11η Σεπτεμβρίου και λίγες μέρες μετά την αποχώρηση από το Αφγανιστάν, τι βλέπεις στην αρχή και τι στο τέλος αυτής της διαδρομής; – Καταστρέψαμε λαούς και σκοτώσαμε δικούς μας ανθρώπους για να ρεύσει χρήμα στις τσέπες των κατασκευαστών όπλων. Το ερώτημα είναι τώρα: πόσο καιρό θα μας πάρει για να αρχίσουμε ακόμα έναν τέτοιο πόλεμο, ώστε να κρατήσουμε τη μηχανή λαδωμένη; Ευγένεια και ουμανισμός Ο Πίτερ Κούπερ ήταν καθηλωτικά άμεσος, ευγενής και γενναιόδωρος στην επικοινωνία του μαζί μας. Η ευγένειά του αυτή υποδηλώνεται άλλωστε σε όλο το έργο του, ένα τεράστιο έργο που λάμπει από εκτυφλωτικό ταλέντο και που μοιάζει να φέρει μέσα του όλη την απολαυστική ιστορία των κόμικς και των αστικών του καταβολών, ενώ την ίδια στιγμή ξεχειλίζει από έναν ουμανισμό, μια αγωνία για το ανθρώπινο και μια ανατριχιαστική συναισθηματική αναπαραστατικότητα. Σε κάποια από τα αρχεία που μοιράστηκε μαζί μας (συγκεκριμένα τις σελίδες που σχεδίασε για την ειδική έκδοση του «World War 3» για την 11η Σεπτεμβρίου, που κυκλοφόρησε αμέσως μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους) βρήκαμε ένα κείμενό του, συνοδευτικό των εικόνων, που μοιάζει να λέει πολύ συνοπτικά όλα όσα προσπαθήσαμε να πούμε σε αυτό το αφιέρωμα: «Στις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, η πραγματικότητα σιγά σιγά κατακάθισε ανατριχιαστική. Κοιτώντας πίσω σε όλα τα κόμικς που σχεδίασα με θέμα κάποια φαντασιακή καταστροφή της Νέας Υόρκης, όλα εκεί μοιάζουν επίπεδα, τετριμμένα, ανίκανα να πλησιάσουν το πραγματικό γεγονός. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε λίγες γραμμές σε ένα χαρτί να αποτυπώσουν ποτέ την απώλεια, τον φόβο μπροστά σ’ ένα αβέβαιο μέλλον και την οσμή του θανάτου να κρέμεται πάνω από το Μανχάταν; Κι όμως, νιώθω υποχρεωμένος να συνεχίσω να φτιάχνω γραμμές σε χαρτιά με το πενάκι μου, προσπαθώντας έτσι να δώσω φωνή στις εμπειρίες της ζωής μου – και αν μη τι άλλο, για να δημιουργήσω κάτι μπροστά στην καταστροφή. Γιατί τα κόμικς πάντοτε μου χρησίμευαν για να εξετάσω και να επικοινωνήσω τι έχω μέσα στο μυαλό μου και πάντα αποτελούσαν για μένα μια μορφή κάθαρσης». Και το σχετικό link...
  3. Οι γελοιογραφίες και τα κόμικς πολιτικού περιεχομένου κρύβουν πολλή δύναμη. Συχνά, μάλιστα, περισσότερη από όσο νομίζουν ή επιδιώκουν οι δημιουργοί τους. Μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα και να επηρεάσουν τις ζωές των καλλιτεχνών. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Antonio Prohias. Σαν σήμερα, 24 Φεβρουαρίου, πριν από ακριβώς είκοσι χρόνια πέθανε σε ηλικία 77 ετών ένας από τους σημαντικότερους Κουβανούς δημιουργούς κόμικς, με σπουδαίο αλλά και αμφιλεγόμενο έργο. Ο Antonio Prohias (1921 – 1998) έγινε γνωστός κυρίως για τη σειρά Spy Vs Spy που δημοσιευόταν επί σειρά δεκαετιών στο επιδραστικό χιουμοριστικό περιοδικό MAD αλλά η προσωπική ιστορία του ήταν περιπετειώδης και πολυτάραχη, μέχρι τουλάχιστον να αυτοεξοριστεί στις ΗΠΑ το 1960. Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε από πολύ νωρίς στην Κούβα, συνεργάστηκε με τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας του, ενώ τη δεκαετία του 1950 διετέλεσε πρόεδρος της Ενωσης Κουβανών Γελοιογράφων και συνεργάτης της κουβανικής El Mundo κατακτώντας πολλά βραβεία. Το πρώτο στριπ του Prohias με τους μονομανείς κατασκόπους του στο περιοδικό MAD (1961) Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μπατίστα (1953 – 1959) φιλοτέχνησε ιδιαιτέρως τολμηρές πολιτικές γελοιογραφίες εναντίον του καθεστώτος, κάτι που αναγνωρίστηκε από την επαναστατική κυβέρνηση του Φιντέλ, ο οποίος λέγεται ότι τον συνεχάρη και τον βράβευσε προσωπικά για το έργο του. Η πολιτική ελέγχου ωστόσο του Κάστρο απέναντι στον Τύπο δεν άρεσε στον Prohias που ξεκίνησε να δημιουργεί γελοιογραφίες με τον Κάστρο ως αιμοσταγή δικτάτορα και δολοφόνο και κόμικς με στόχο τη νέα κυβέρνηση. Μέρος αυτών των κόμικς και ιδιαίτερα η σειρά με τίτλο «Tovarich» (που σημαίνει σύντροφος στα ρωσικά), με σήμα ένα σφυροδρέπανο και πρωταγωνιστή έναν παρανοϊκό και εκδικητικό δικτάτορα με στρατιωτική στολή, δικαιολογούν απολύτως τον χαρακτηρισμό «αντικομμουνιστικά» σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή της ακόμα εύθραυστης κουβανικής κυβέρνησης, λίγους μόλις μήνες μετά την επανάσταση. Ο «Σύντροφος» του Prohias ήταν μια χοντροκομμένη σάτιρα με στόχο τους κομμουνιστές αξιωματούχους που παρουσιάζονταν ως βίαιοι, εκδικητικοί και άξεστοι φιλοχρήματοι Η αμέσως προηγούμενη σειρά του Prohias είχε τον τίτλο «El Hombre Siniestro» (Ο Μοχθηρός Άνθρωπος) και πρωταγωνιστή έναν υποχθόνιο, σατανικό πράκτορα του χάους που χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό σπέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή άνευ λόγου. Πολλοί συνέδεσαν τις δυο σειρές θεωρώντας ότι ο Σύντροφος αποτελεί τη μετεξέλιξη ή ίσως και τον ίδιο τον Μοχθηρό Άνθρωπο. Κατά τα λεγόμενα του ίδιου του Prohias, αλλά και με βάση τη μικρή βιογραφική ιστορία που δημιούργησε ο Μεξικανός Sergio Aragones για τη ζωή και το έργο του φίλου του, το κλίμα άρχισε να γίνεται εχθρικό γι' αυτόν στην Κούβα, ενώ το 1960 οι απολύσεις διαδέχονταν η μία την άλλη έπειτα από πιέσεις του νέου καθεστώτος. Σε ένα από τα καρέ, μάλιστα, της ιστορίας του Aragones, οργισμένοι Κουβανοί διαδηλωτές φαίνονται να διαμαρτύρονται εναντίον του Prohias ζητώντας τον θάνατό του, κάτι που δεν επιβεβαιώνεται με τεκμήρια και μάλλον αποτελεί καλλιτεχνική υπερβολή συμπαράστασης και όχι πραγματικό περιστατικό. Στο αντικομμουνιστικό, χιουμοριστικό, πρώιμο έργο του Prohias ξεχωριστή θέση είχε ο Φιντέλ Κάστρο σε αναρίθμητες καρικατούρες και γελοιογραφίες Ο Prohias κατηγορήθηκε ως πράκτορας και κατάσκοπος της CIA και την πρωτομαγιά του 1960 το έσκασε για τις ΗΠΑ μη μιλώντας ούτε λέξη στα αγγλικά. Έκανε διάφορες χειρωνακτικές εργασίες την ημέρα και τα βράδια προετοίμαζε την πρόταση που σκόπευε να υποβάλει στο περιοδικό MAD με κεντρικούς χαρακτήρες δυο κατασκόπους, έναν με άσπρα ρούχα και έναν με μαύρα που μόνο στόχο της ζωής τους έχουν να εξοντώσουν ο ένας τον άλλο με κάθε μέσο. Την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ένα τέτοιο concept έγινε αποδεκτό μετ’ επαίνων από τη διεύθυνση του MAD και ο Prohias ξεκίνησε να δημοσιεύει τη θρυλική σειρά που διήρκεσε σχεδόν τρεις ολόκληρες δεκαετίες και γνώρισε καθολική αναγνώριση, καταξιώνοντας τον δημιουργό της ως έναν από τα σημαντικότερα στελέχη του χιουμοριστικού περιοδικού. Η πρώτη έκδοση του MAD, αφιερωμένη στο (έως τότε) σύνολο του έργου του Antonio Prohias (1978) Σε μια συνέντευξή του το 1983 στη Miami Herald, ο Prohias είχε δηλώσει με αφορμή τη δημοφιλή σειρά του ότι «το να μετατρέψω τις κατηγορίες του Κάστρο περί κατασκοπίας σε μια επικερδή εργασία αποτελεί για μένα την πιο γλυκιά εκδίκηση». Δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στην πολιτική θεματολογία και έμεινε προσηλωμένος στη σειρά με τους κατασκόπους, αποφεύγοντας μέχρι τέλους τις άμεσες πολιτικές αναφορές. Το έργο του συνέχισε ο μεγάλος Peter Kuper, εμπνευστής και ψυχή μεταξύ άλλων του περιοδικού World War 3, που σεβάστηκε το στιλ του προκατόχου του εξωθώντας τους ψυχοπαθείς και εμμονικούς κατασκόπους σε ακόμη πιο παράλογες πράξεις και βίαιες ενέργειες. Βλέποντας πλέον το έργο του Prohias, τις επιλογές του και την προσωπική του περιπέτεια με μια απόσταση έξι δεκαετιών γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι αντανακλούν την ταραγμένη περίοδο των πρώτων μηνών της κουβανικής επανάστασης. Και είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί με το πολιτικό περιεχόμενο των κόμικς του Prohias, είναι σίγουρο ότι τέτοια κόμικς δεν περνούν απαρατήρητα, δεν αποτελούν απλώς διασκεδαστικά αναγνώσματα, αλλά επηρεάζουν πολιτικές απόψεις και διαμορφώνουν ανθρώπινες ζωές. Και το σχετικό link...
  4. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 δημιουργήθηκαν και δημοσιεύτηκαν αμέτρητα κόμικς με θέμα τους την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους με τους χιλιάδες νεκρούς. Κόμικς που κατά πλειονότητα εξήραν τον ηρωισμό των πυροσβεστών και των αστυνομικών, τόνωναν το ηθικό των Αμερικανών, θρηνούσαν για τα θύματα, χαλύβδωναν τον πατριωτισμό. Υπήρξαν ωστόσο και ορισμένα που κράτησαν μια πιο κριτική στάση… Στο εξαιρετικό βιβλίο της με τίτλο «Παρατηρώντας τον Πόνο των Άλλων» (εκδόσεις Scripta) για τον τρόπο μετάδοσης της φρίκης, της βίας, του πολέμου μέσω εικόνων και κειμένων, η Susan Sontag αναρωτιέται: «Τι σημαίνει να διαμαρτύρεσαι για την οδύνη, ποια η διαφορά αν απλώς την αναγνωρίζεις;» Και συνεχίζει: «Η συμπόνια δεν είναι σταθερό συναίσθημα. Χρειάζεται να μεταφραστεί σε δράση, αλλιώς μαραίνεται. Το ερώτημα είναι τι γίνονται τα αισθήματα που προκλήθηκαν, η γνώση που μεταδόθηκε […] Όσο αισθανόμαστε συμπόνια, θεωρούμε πως δεν γινόμαστε συνεργοί σ’ αυτό που προκάλεσε την οδύνη. Η συμπόνια μας διακηρύσσει τόσο την αθωότητά μας όσο και την ανικανότητά μας». Τα περισσότερα κόμικς που κυκλοφόρησαν τους αμέσως επόμενους μήνες από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 επικεντρώθηκαν στη συμπόνια, στους ηρωισμούς, στον αλτρουισμό, στην αυταπάρνηση, στη θλίψη, στο εθνικό καθήκον, αλλά και σε εναλλακτικές εκδοχές της Ιστορίας όπου ατρόμητοι υπερήρωες επενέβαιναν και «διόρθωναν» την πραγματικότητα με ανδραγαθήματα και πράξεις αυτοθυσίας. Κάποια άλλα, ευτυχώς, προσπάθησαν να αιτιολογήσουν, να παρατηρήσουν το «πριν» και να κριτικάρουν αυστηρά το «μετά». Το περιοδικό «World War 3», μια ιστορική αντιπολεμική έκδοση μιας ομάδας εναλλακτικών δημιουργών με ακτιβιστική και κινηματική δράση, αφιέρωσε στα τέλη του 2001 ένα ολόκληρο τεύχος (James Romberger, Chris Cardinale, Spain Rodriguez, Ryan Inzana, Seth Tobocman, Tom Tomorrow, Sue Coe, Ron English κ.ά.) στη μέρα που (δεν) άλλαξε τον κόσμο. Η Becky Minnich, σε μια αυτοβιογραφική δισέλιδη ιστορία της, κατέληγε ως εξής: «Οι ΗΠΑ κατά τον Ψυχρό Πόλεμο έδωσαν χρήματα, όπλα και γνώση σε ορισμένους από τους πιο αδίστακτους θρησκευτικούς ζηλωτές από την εποχή των Σταυροφοριών. Οτιδήποτε για να σταματήσουν τους κομμουνιστές. Τώρα, αθώοι άνθρωποι πληρώνουν το τίμημα. Εμπρός, λοιπόν, εξοργιστείτε. Αλλά μην μπερδευτείτε. Δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια». Σε ανάλογο ύφος ο Peter Kuper έγραφε: «Στο όνομα της εθνικής ασφάλειας θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να μας υπαγορεύουν πώς θα εκφράζουμε τη γνώμη μας, πώς θα συνομιλούμε για τις ιδέες μας και πώς θα συζητούμε για τις σημαντικές αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας; Αν και αισθάνομαι αβεβαιότητα και τρόμο όπως όλοι για το ποιες νέες τρομοκρατικές πράξεις μάς περιμένουν, είμαι απόλυτα βέβαιος για τον κίνδυνο που κρύβεται στις αποφάσεις των πολιτικών που εκμεταλλεύονται κυνικά τον φόβο μας για να μας χειραγωγήσουν». Σε πιο δραματικούς τόνους, η Nicole Schulman στην ιστορία της με τίτλο «Deconstruction», τόνιζε: «Οι λαοί των ΗΠΑ και του Αφγανιστάν έχουν πληρώσει το μέγιστο τίμημα για τις αμαρτίες των ηγετών τους. Δεν πρέπει να υποκρινόμαστε πια στους εαυτούς μας για την κρίση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δημιουργούμε με την πρόσφατη στρατιωτική δράση μας και τις συνέπειες που θα έχει στις επόμενες γενιές, τις δικές τους και τις δικές μας». Λίγους μήνες αργότερα, στον συλλογικό τόμο «9-11, Emergency Relief», περίπου εξήντα δημιουργοί του εναλλακτικού φάσματος (Harvey Pekar, Jeff Smith, Ted Rall, Alex Robinson, James Kochalka, Shannon Wheeler, κ.ά.) φιλοτέχνησαν μικρές ιστορίες, εστιάζοντας στα προσωπικά τους συναισθήματα και στις στιγμές που έζησαν αυτοί και οι οικείοι τους κατά τη διάρκεια των επιθέσεων στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Με σπαρακτικό τρόπο ο Jim Harrison αντιδιαστέλλει τους θριάμβους της ανθρωπότητας, όπως η κατάκτηση του Διαστήματος και το ταξίδι στη Σελήνη, με τις χειρότερες στιγμές της, όπως η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, για να μιλήσει για τις αντιφάσεις της γενιάς μας. Ο Fly οδυνηρά συνειδητοποιεί αυτό που άλλοι λαοί βιώνουν καθημερινά εξαιτίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού: «Όλοι λένε πως αυτό που ζούμε μοιάζει με ταινία. Φυσικά… Στην “πραγματική ζωή” μας εκπαίδευσαν να αναμένουμε μόνο αυτά που μας προετοίμασαν να αποδεχόμαστε. Κάτι τέτοιο θα έβλεπες στη Βηρυτό. Όχι εδώ! Σε κάποια από τις χώρες που βομβαρδίζουμε. Όπως η Σερβία. Όχι εδώ! […] Τώρα μας “ενθαρρύνουν” να παραιτηθούμε από τα δημοκρατικά δικαιώματά μας για να διατηρήσουμε τη δημοκρατία. Οι “ηγέτες” μας πανικοβάλλονται και κηρύσσουν πόλεμο στην τρομοκρατία για να σβήσουν το Κακό από προσώπου Γης. Ακούγεται σαν κακό, αποβλακωτικό ηρωικό κόμικ…». Η έκπληξη, όμως, στον συγκεκριμένο τόμο είναι η συμμετοχή του εμβληματικού Will Eisner με ένα σχέδιο που τιτλοφορείται «Reality 9/11» για τον εμβρόντητο, παγωμένο, έντρομο, αλλά πάντα καθηλωμένο στην πολυθρόνα του Αμερικανό τηλεθεατή. Μαζί με τους Πύργους κατέρρευσαν και τα δικαιώματα Το 2002, με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου, κυκλοφόρησε επίσης ο τόμος του «The Comics Journal» με τίτλο «Cartoonists on Patriotism» και συμμετοχές σημαντικών καλλιτεχνών, όπως οι Kim Deitch, Rick Geary, Bill Griffith, Johnny Ryan, Joe Sacco κ.ά. Σε αυτόν, ο Mark Martin εξομολογείται πώς έπεσε θύμα ενός κρούσματος λογοκρισίας από την Dark Horse λόγω των «ανάρμοστων» λέξεων που χρησιμοποίησε για τους τρομοκράτες, ο Peter Kuper αφηγείται χωρίς λόγια τη σχέση αιτίας-αιτιατού που συνδέει μια αμερικανική βόμβα σε μια αραβική χώρα με μια αεροπειρατεία που καταλήγει σε εκατόμβη νεκρών, ενώ ο Sam Henderson, στην ιστορία «America: 250 Years of Channeling Aggression», σχολιάζει σαρκαστικά την ευκολία με την οποία η Αμερική επινοεί εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς και με την κατάλληλη καθοδήγηση τους μετατρέπει σε αποδιοπομπαίους τράγους για να εκτονώνεται η εκάστοτε διογκούμενη οργή. Τέλος, το 2004, λίγο πριν από τη δεύτερη εκλογή του Τζορτζ Μπους του νεότερου, η εταιρεία Fantagraphics κυκλοφόρησε τον τόμο με τον εύγλωττο τίτλο «The Bush Junta», με συμμετοχές είκοσι πέντε δημιουργών κόμικς (Carol Swain, Penny Van Horn, Mark Landman κ.ά.) και στόχο να αποκαλύψει τα εγκλήματα του τότε προέδρου των ΗΠΑ και να αποτρέψει τους ψηφοφόρους από το να τον επιλέξουν ξανά. Λόγω του θέματος και της χρονικής απόστασης από τα γεγονότα, οι καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος επιτίθενται σφοδρότατα στον Μπους: o Seth Tobocman περιγράφει τις σχέσεις διαπλοκής του με οικονομικά συμφέροντα μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ο Ted Rall αιτιολογημένα προβλέπει ότι η οργή απέναντι στις ΗΠΑ δεν έχει ακόμα κορυφωθεί και ο Mack White εξηγεί πως το Patriot Act του Μπους είχε ως μοναδικά θύματά του τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα στις ΗΠΑ. Όλα τα προαναφερθέντα κόμικς, ωστόσο, αποτέλεσαν την εξαίρεση στον κανόνα που «επεβλήθη» από το «πατριωτικό πνεύμα εθνικής ανάτασης» εκείνων των ημερών. Μπόρεσαν όμως να αρθρώσουν έναν, έστω και περιθωριακό, λόγο απέναντι στο κυρίαρχο μανιχαϊστικό αφήγημα. Και να υπενθυμίσουν ότι στον πραγματικό κόσμο εκεί έξω, τα μπράτσα του Σούπερμαν, τα gadgets του Μπάτμαν και οι ιστοί του Σπάιντερμαν δεν έχουν και πολύ μεγάλη αξία. Και το σχετικό link...
  5. ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΥ Η σειρά "Spy vs. Spy" ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Ιανουάριο του 1961 στο τεύχος # 60 του Αμερικάνικου περιοδικού Mad. Δημιουργός του ήταν ο Κουβανός Antonio Prohias, o οποίος και ήταν ο αποκλειστικός σχεδιαστής μέχρι το 1987. Από εκείνη τη χρονιά και έπειτα ανέλαβαν άλλοι καλλιτέχνες, όπως οι Duck Edwing, Bob Clarke, George Wodbridge και Dave Manak. Τελευταίος σχεδιαστής που καταπιάστηκε με τη σειρά αυτή ήταν ο Peter Kuper το 1997, o οποίος συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Η υπόθεση είναι λίγο πολύ γνωστή, καθώς στην Ελλάδα ιστορίες του στριπ έχουν δημοσιευθεί στην ελληνική έκδοση του Mad (A' Περίοδος και Β' Περίοδος), αλλά και σε ανεξάρτητο τομάκι. Δύο κατάσκοποι, ο ένας ντυμένος στα μαύρα και ο άλλος στα λευκά, κοντράρονται μέχρι να εξοντώσει ο ένας τον άλλον. Εφευρίσκουν τις πιο ιδιαίτερες παγίδες προκειμένου να ξεφορτωθούν τον αντίπαλό τους, αλλά πολλές φορές την πατάνε οι ίδιοι. Χαρακτηριστικό των ιστοριών είναι ότι δεν υπάρχουν λόγια. Μη φανταστείτε ότι στο Βαβούρα έκανε τίποτα τρελές εμφανίσεις και ξεχυθείτε στους δρόμους ψάχνοντας παλιά τεύχη. Δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο τεύχος # 97 στις 8 Μαρτίου 1985, αλλά άγνωστο αν έκανε άλλες εμφανίσεις. Πηγές: Wikipedia
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.