Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Mike Mignola'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ion

    BRAM STOKER'S DRACULA [ ROY THOMAS - MIKE MIGNOLA ]

    Bram Stoker's DRACULA To 1992 προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η διάσημη ταινία Dracula του Francis Ford Coppola, βασισμένη στο βιβλίο του Bram Stoker που έγραψε το 1897. Τους αμέσως επόμενους μήνες, ο σεναριογράφος Roy Thomas σε συνεργασία με τον Mike Mignola που ανέλαβε τα μολύβια, αποφάσισαν να μεταφέρουν την ταινία (και όχι το βιβλίο) σε κόμικ, αντιγράφοντας ουσιαστικά πάνελ της ταινίας. Συνολικά κυκλοφόρησαν 4 τεύχη από την Topps Comics. Τα μελάνια ανέλαβε ο John Nyberg και τα χρώματα ο Mark Chiarello. Μετά από πολλά χρόνια, και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2018, η IDW κυκλοφόρησε μία hardcover έκδοση με ολόκληρη την ιστορία, σε μεγάλο μέγεθος αλλά σε ασπρόμαυρο. Αυτό φυσικά σε άλλους άρεσε και σε άλλους όχι, οπότε για να καλυφθούν όλα τα γούστα, τον Ιούλιο του 2019 κυκλοφόρησε ένα paperback με τα χρώματα του Chiarello, σε φυσιολογικό μέγεθος αυτή τη φορά. https://www.imdb.com/title/tt0103874/ H υπόθεση φαντάζομαι γνωστή: o νεαρός δικηγόρος Jonathan ταξιδεύει στην ανατολική Ευρώπη, προκειμένου να μεταβιβάσει τίτλους ακινήτων στον μυστηριώδη κόμη Δράκουλα. Ο τελευταίος, βλέποντας μια φωτογραφία της μνηστής του Jonathan, Mina, που είναι ίδια με την γυναίκα του που έχασε το 1462, αποφασίζει να τον φυλακίσει στον πύργο του και να ταξιδέψει στο Λονδίνο για να την πλησιάσει. Παράλληλα, τα βράδια επισκέφτεται τη φίλη της Lucy, την οποία σιγά σιγά μετατρέπει σε πλάσμα της νύχτας. Αν και φοβόμουν ότι θα βαρεθώ να διαβάσω μια ιστορία που γνωρίζω καλά από την ταινία, διαψεύστηκα. Το κόμικ ήταν πάρα πολύ καλό, αφενός γιατί η ιστορία από μόνη της είναι εξαιρετική, αφετέρου γιατί το σχέδιο του Mignola είναι για ακόμα μία φορά υπέροχο. Όχι ότι είχα τελικά την επιλογή, γιατί πλέον και οι πρόσφατες εκδόσεις της IDW βρίσκονται δύσκολα, αλλά αν μπορούσα να αποφασίσω θα αγόραζα την ασπρόμαυρη έκδοση - τελικά όμως διαπίστωσα ότι τα χρώματα είναι πολύ σωστά, οπότε βρίσκω την έγχρωμη εκδοχή πολύ πιο ενδιαφέρουσα, και νομίζω ότι έτσι είναι τελικά ένα πιο ολοκληρωμένο κόμικ. Προτείνεται σε φαν του τρόμου, σε φαν της ταινίας, σε φαν του Mignola.
  2. Ion

    JENNY FINN [ MIKE MIGNOLA - TROY NIXEY - FAREL DALRYMPLE ]

    JENNY FINN Jenny Finn, Jenny Finn, where you goin'? where you been? can you see me where I am? what you doin'? what you done? can you catch me if I run? O παραγωγικότατος Mike Mignola, σε συνεργασία με τον Troy Nixey, υπογράφουν το σενάριο της μίνι σειράς Jenny Finn, η οποία ξεκίνησε το 1999 και ολοκληρώθηκε σε 4 τεύχη. Το σχέδιο στα πρώτα 3 τεύχη είναι του Troy Nixey, ενώ το 4ο τεύχος σχεδίασε ο Farel Dalrymple. Τον χρωματισμό ανέλαβε ο Dave Stewart, ενώ για να μην έχουμε παράπονο ότι δεν απολάυσαμε καθόλου το όμορφο σχέδιό του, τόσο το εξώφυλλο του τόμου όσο και των τεσσάρων επιμέρους τευχών είναι του Mignola, χρωματισμένα από τον Stewart. Τα 4 τεύχη συγκεντρώθηκαν σε μια όμορφη σκληρόδετη έκδοση που κυκλοφόρησε το 2018 από την Dark Horse. Στις τελευταίες σελίδες θα βρει κανείς και ένα ενδιαφέρον σημειωματάριο του Troy Nixey με τις σκέψεις του για το πώς να αποδόσει τους χαρακτήρες της σειράς, συνοδευόμενες από ασπρόμαυρα σχέδια. Πρωταγωνιστής της σειράς είναι ο Joe, o οποίος γνωρίζει ένα κοριτσάκι, την Jenny Finn, και προσπαθεί να την απομακρύνει από τη γειτονιά γιατί θεωρεί ότι είναι επικίνδυνο μέρος για εκείνη. Και πράγματι, σύντομα η μικρή θα δεχτεί επίθεση από κάποιον, θα τρέξει μακριά και ο Joe θα ψάξει να τη βρει και να τη σώσει. Αυτό είναι το βασικό ζουμί της υπόθεσης, αλλά παράλληλα μαθαίνουμε και διάφορες πληροφορίες για την Finn, όπως ότι βρέθηκε μέσα στα σωθικά ενός περίεργου θαλάσσιου πλασματος ή ότι έχει περίεργη επίδραση στους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή μαζί της. Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Αν και έχω πολλά ακόμα να διαβάσω από Mignola, θεωρώ ότι είναι το χειρότερό του μέχρι στιγμής. Η όλη ιστορία ξεκινάει λάθος: ο τρόπος που γνωρίζει ο Joe την Jenny είναι τελείως άκυρος, και δεν αιτιολογεί σε καμία περίπτωση για ποιο λόγο ο πρώτος κίνησε Γη και Ουρανό για να τη σώσει όταν ουσιαστικά δεν την γνωρίζει σχεδόν καθόλου. Το σχέδιο είναι εντάξει, σκοτεινό και στα πρότυπα του Mignola, αλλά και αυτό έχει τα θεματάκια του κυρίως με τις γωνίες των προσώπων - ίσως μάλιστα το τελευταίο τεύχος με το σχέδιο του Dalrymple να είναι πιο σωστό σχεδιαστικά. Γενικά νομίζω ότι έχει κενά και θεωρώ ότι απευθύνεται κυρίως στους φαν του Mignola.
  3. Γάντζος

    Hellboy (2019)

    Κι από το πουθενά, ένα reboot για το «Hellboy» O δημιουργός του Hellboy, Mike Mignola, ανακοίνωσε στο Facebook το reboot με νέο σκηνοθέτη, νέο πρωταγωνιστή, τα πάντα νέα... Okay, here's some news-- There IS going to be another HELLBOY MOVIE. It's going to be an R rated reboot directed by Neil Marshall (The Descent, Game Of Thrones) and staring David Harbour (Stranger Things) as Hellboy. More news to come soon-- Και μάλιστα θα είναι R-rated. Ο Νιλ Μάρσαλ, ο σκηνοθέτης του «The Descent» αλλά και αρκετών επεισοδίων του «Game of Thrones», θα αναλάβει την σκηνοθεσία και ο Ντέιβιντ Χάρμπορ, γνωστός από τον ρόλο του ως ο αστυνομικός Τζιμ Χόπερ από το «Stranger Things», θα αντικαταστήσει τον Ρον Περλμαν στον ρόλο του Hellboy. Μέχρι στιγμής αυτές ήταν οι πληροφορίες που ήταν διατεθειμένος να μοιραστεί ο Mignola, αλλά υπόσχεται πως σύντομα θα υπάρξουν και περισσότερα νέα. Η ταινια αναμενεται το 2019. πηγη [imdb=tt2274648]
  4. Dr Paingiver

    MIGNOLA MIKE [ (1960) ]

    Το να προσπαθήσει κανείς να μιλήσει για τον Mike Mignola και το έργο του, είναι πολύ δύσκολο. Γεννήθηκε στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια στις 16 Σεπτεμβρίου του 1960. Από τους κορυφαίους Αμερικανούς καλλιτέχνες, η προσφορά του στον χώρο τον κόμικς (και όχι μόνο) είναι τεράστια. Διεθνώς έγινε γνωστός από το Hellboy. Το 1994, η Dark Horse, εξέδωσε την πρώτη ιστορία του Hellboy, η οποία αν και είχε γραφτεί ολόκληρη από τον Mike Mignola, σεναριοποιήθηκε από τον John Byrne. Όμως πριν το Hellboy, ο Mignola είχε κυριολεκτικά συμμετάσχει και δημιουργήσει, σε ένα σωρό άλλα έργα, μεταξύ των οποίων η Red Sonja, Iron Fist, Daredevil, Hulk, Phantom Stranger, το Cosmic Odyssey μαζί με τον Jim Starlin, Batman, Gotham, και το εκπληκτικό Fafhrd and the grey mouser με τον Howard Chaykin. Και μετά το Hellboy, εκμεταλευόμενος την μεγάλη επιτυχία του, δημιούργησε πάλι ένα σωρό από spinoffs, με κυριότερα τα: Abe Sapien Lobster Johnson B.P.R.D. Baltimore ... και άλλα πολλά. Παράλληλα ασχολήθηκε σοβαρά και με τον κινηματογράφο, όπως Illustrator στο Δράκουλα του Coppola (1992) και Production Designer στο Atlantis, the lost empire της Disney (2001). Έχει πάρει σχεδόν ότι βραβείο υπάρχει στον πλανήτη. Από το 1995 και μετά π.χ. βραβεύεται για κάποιο έργο του σχεδόν κάθε χρόνο. Τα κόμικς στα οποία έχει συμμετάσχει με οποιοδήποτε τρόπο, καταλαμβάνουν πολλές σελίδες. ΠΗΓΕΣ: Wikipedia Lambiek The art of Mike Mignola
  5. Ion

    THE BEST OF RAY BRADBURY: THE GRAPHIC NOVEL [ VARIOUS ]

    The Best of Ray Bradbury The Graphic Novel To "The Best of Ray Bradbury - The Graphic Novel" είναι μια συλλογή που συγκεντρώνει 12 από τις καλύτερες ιστορίες κόμικς που δημοσιεύθηκαν στις σειρές "The Ray Bradbury Chronicles" (1992, Spectra Books, 7 τεύχη) και "Ray Bradbury Comics" (1993, Topps Comics, 5 τεύχη). Φυσικά οι ιστορίες αυτές βασίζονται στα διηγήματα του γνωστού Αμερικανού συγγραφέα (1920 - 2012), ο οποίος θεωρείται ένας από τους κορυφαίους στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας, του τρόμου και του μυστηρίου, ενώ η εικονογράφηση είναι κάθε φορά από διαφορετικό σχεδιαστή. Η συγκεντρωτική έκδοση κυκλοφόρησε το 2012 από την iBooks, τόσο σε softcover όσο και σε hardcover, και αποτελείται από 160 σελίδες. Περιέχει και πρόλογο του συγγραφέα. Τα εξώφυλλα από τα πρώτα τεύχη των "Ray Bradbury Chronicles" και "Ray Bradbury Comics" Οι ιστορίες που περιέχει η συλλογή είναι οι εξής: A Sound of Thunder - Richard Corben The City - Mike Mignola Dark they were, and Golden-eyed - Kent Williams / John Van Fleet The Golden Apples of the Sun - P. Craig Russell Night Meeting - Daniel Torres Picasso Summer - John Van Fleet A Piece of Wood - Mark Chiarello Come into my Cellar - Dave Gibbons The Visitor - P. Craig Russell / Michael Lark It Burns me Up! - Harvey Kurzman / Matt Wagner The April Witch - J. Muth The Foghorn - Wayne Barlowe Τις ιστορίες συμπληρώνουν και λίγα μονοσέλιδα σκίτσα των Steve Fastner, Dave Gibbons, Tim Bradstreet, Moebius, Dave McKean και William Stout. Από την ιστορία "A Sound of Thunder" του Richard Corben Αρκετά καλή συλλογή, με πολλά διαφορετικά σχεδιαστικά στυλ. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ και οι ίδιες οι ιστορίες ήταν αρκετά συμπαθητικές. Απ' ό,τι διαβάζω στο goodreads, οι περισσότερες ιστορίες δεν είναι και ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό του συγγραφέα, αλλά εμένα μια χαρά μου έκατσαν. Εγώ ξεχώρισα τις εξής 2: - Night Meeting, γιατί είναι μία από τις λίγες του συγγραφέα που έχει τύχει να διαβάσω σε κάποια συλλογή διηγημάτων, ενώ και το σχέδιο του Torres που θυμίζει Moebius είναι πολύ όμορφο. - A Sound of Thunder, αρχικά γιατί δεν γίνεται να μην ξεχωρίσω ιστορία του Corben, αλλά και γιατί το σενάριο που δείχνει πώς μια μικρή μεταβολή στο παρελθόν μπορεί να προκαλέσει τεράστιες αλλαγές στο μέλλον έχει τεράστιο ενδιαφέρον.
  6. Μια από τις μεγαλύτερες αρετές του σχεδίου κόμικ είναι τα πράγματα που δεν απεικονίζονται. Ο Σκότ ΜακΚλάουντ μιλάει για την απλοποίηση της μορφής στο «Κατανοώντας Τα Κόμικς: Η Αόρατη Τέχνη» (το οποίο αν δεν το έχετε διαβάσει, το προτείνω σφοδρά). Η φωτογραφία ενός ατόμου μπορεί να εκπροσωπεί μόνο ένα άτομο. Ένα σύμβολο smiley μπορεί να εκπροσωπήσει κάθε χαμογελαστό πρόσωπο. Το κόμικ διαπλέει αυτό τον κόσμο μεταξύ εκπροσώπησης και συμβολισμού. Εγώ προσωπικά σκέφτομαι την δημιουργία κόμικ ως κάτι που βασίζεται ιδιαίτερα στο design. Είναι design πάνω σε μια συγκεκριμένη χρήση. Χειραγώγηση της κατανόησης των μορφών. (Ίσως κάτι παραπάνω από αυτό, αλλά είναι πιθανώς μια καλή αρχή; ). Το σχέδιο κόμικ μπορεί να ποικίλει απ’τα πιο γουστόζικα, καρικατουρίστικα στύλ μέχρι και σε στύλ που βασίζονται περισσότερο στην πραγματικότητα. Άσχετα με πιο στύλ σε ελκύει, αισθάνομαι ότι το κόμικ σε όλες τις μορφές του, πραγματικά αναδεικνύει την ιδέα ότι «η τελειότητα δεν είναι όταν δεν έχει μείνει τίποτα για να προσθέσεις, αλλά όταν δεν έχει μείνει τίποτα για να αφαιρέσεις». Σήμερα, θα ήθελα να μιλήσω για την χρήση του σχεδίου κόμικ προς την υπόνοια πολυπλοκότητας, και συγκεκριμένα τον Mike Mignola. Θα είμαι ειλικρινής . Λατρεύω τον Hellboy. Από όλα τα κόμικ που έχω, είναι ένα απ’τα λίγα που ξαναδιαβάζω επανειλημμένα. Το δέσιμο των χαρτόδετων μου έχουν φθαρεί. Σελίδες πέφτουν. Το διαβάζω τόσο για την τέχνη όσο και για την ιστορία. Ο Μike Mignola έχει σπουδαία αίσθηση της γραφίστικης. Η διάταξη των σελίδων είναι πάρα πολύ προσεκτικά μελετημένη. Αλλά το πράγμα που κάνει ο Mignola και με ξετρελαίνει, είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιεί τα απλούστερα σχήματα για να υπονοήσει πολυπλοκότητα. Στο παραπάνω καρέ, βλέπουμε τον Hellboy σε μεγάλη απόσταση. Φαίνεται πάρα πολύ μικρό μέρος του, αλλά αρκεί η κόκκινη του ουρά για να μας πει ότι είναι ο Hellboy. Τα βουνά εξαφανίζονται μέσα στον ουρανό. Με λίγες μόνος γραμμές, παίρνουμε την αίσθηση της ψηλής χλόης και των χαμηλών δέντρων. Ο Mignola μας δίνει ένα πλαίσιο το οποίο καλύπτουμε με την φαντασία μας. Μπορείτε να ξαναδείτε της ίδιες ιδέες να λειτουργούν στην παραπάνω σελίδα. Στο πρώτο πάνελ, αυτές οι μικρές προεξοχές στο δάπεδο υπονοούν μπάζα που δεν εμφανίζονται. Τα τούβλα υπονοούν ότι με αυτά καλύπτεται το σύνολο [του τοίχου], και μπορούμε εύκολα να συμπληρώσουμε τα υπόλοιπά. Οι μορφές των δοχείων και των φιαλών δίπλα στο πάτωμα είναι πραγματικά απλοποιημένες, αλλά επαρκούν για να γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί. Καθώς η φιγούρα πλησιάζει, οι λεπτομέρειες εμφανίζονται λιγάκι. Και ξανά, το ίδιο, κάτω. Μπορείτε να δείτε τις λεπτομέρειες γύρω από την άκρη της εικόνας. Οι υπόλοιπες λεπτομέρειες υπονοούνται από τις λεπτομέρειες που υπάρχουν ήδη. Και ξανά! Κοιτάξτε την πόλη! Μπορείτε να φανταστείτε όλα τα παράθυρα της. Μπορείτε να φανταστείτε τα τούβλα, την πέτρα. Μπορούμε να φανταστούμε τις λεπτομέρειες στα παρασκηνικά βουνά, στο γρασίδι. Αλλά δεν χρειάζεται να μας το δείξει. Αφαίρεσε ότι ήταν μη απαραίτητο και άφησε στους υπόλοιπους από εμάς να τα συμπληρώσουμε. Στο προηγούμενο μου πόστ για την γραφιστική, μίλησα λίγο για την χρήση του design ώστε να προκαλέσει μια απόκριση στον αναγνώστη. Η χρήση μερικών λεπτομερειών ώστε να υπονοηθεί περαιτέρω πολυπλοκότητα είναι αυτό ακριβώς. Είναι μια εξάσκηση στην αυτοσυγκράτηση, στην αφαίρεση των μη απαραίτητων. Ξέρει ότι θα τα συμπληρώσουμε. Ξέρει πόσο μπορεί να αφαιρέσει χωρίς να χαθεί η μπάλα. Και ίσως ακόμα πιο καταπληκτικά, ξέρει από που να αφαιρέσει. Ξανακοιτάξτε την 2η και την 3η εικόνα. Παρατηρήστε ότι η λεπτομέρεια βρίσκεται γύρω απ’τις γωνίες των καρέ, και το κέντρο μένει σχετικά άγονο. Αυτό χρησιμεύει δυο σκοπούς. 1) Ο ανοιχτότερος τόνος του κέντρου ελκύει τα μάτια μας (φανταστείτε τις μαύρες λεπτομέρειες ως έναν συντελεστή συσκότισης/γκριζαρίσματος). 2) Αφαιρώντας τις άχρηστες λεπτομέρειες στο κέντρο, τα αντικείμενα που εμφανίζονται εκεί ξεχωρίζουν με μεγαλύτερη σαφήνεια και σημασία. Οι δυο φιγούρες που μπαίνουν μέσα από την πόρτα φαίνονται πιο ξεκάθαρα καθώς τραβιούνται προς το μαύρο αντικείμενο που εκπέμπει καπνό στο προσκήνιο. Ο βωμός στην 3η εικόνα έχει μεγαλύτερη σημασία. Ελκύει τον Hellboy με τον ίδιο τρόπο που ελκύει και το μάτι μας. Αυτό είναι design, παιδιά!. Είναι ένα φαινομενικά απλό κόλπο, η αφαίρεση λεπτομερειών προς παροχή μιας καλύτερης συνολικής σαφήνειας, ταυτόχρονα με την συντήρηση των απαραίτητων λεπτομερειών, ώστε να υπονοηθεί μια σπουδαιότερη πολυπλοκότητα. Ο Mignola το κάνει τόσο καλά που μπορεί να το παραβλέψουμε, ίσως λόγω της επισκίασης του από την έμπειρη χρήση ατόφιων μαύρων χρωμάτων πάνω στην σελίδα. Χρησιμοποιεί αυτή την συσκευή ώστε να αποσυγχύσει τις συνθέσεις του, να παρέχει καλύτερη ροή στις σελίδες. Αλλά αν το καλοσκεφτείς, είναι πραγματικά καταπληκτικό το γεγονός ότι μπορεί να υπονοήσει τόσα πολλά με τόσο λίγα. Πηγή --- tl;dr: Αφαίρεση μερικών λεπτομερειών -> Σαφήνεια. Σαφήνεια + Συντήρηση Απαραίτητων Λεπτομερειών -> Υπόνοια πολυπλοκότητας. Λεπτομέρειες στις άκρες του καρέ αντί για το κέντρο -> Μεγαλύτερη σημασία αντικειμένων στο κέντρο, πιο ελκυστικό στο μάτι.
  7. Kabuki

    DARK HORSE BOOK OF THE DEAD (THE) [ (συλλογικο) ]

    Dark Horse Book of the Dead HC Δημιουργοί:Mike Mignola, Evan Dorkin, Jill Thompson, Kelley Jones, Gary Gianni, Various Εξώφυλλο: Gary Gianni Γράμματα: Nate Piekos, Richard Starkings, Comicraft, Various Χρώμα: Michelle Madsen, Dave Stewart Εκδότης: Dark Horse 6/ 2005 Σελίδες: 108 + το εξώφυλλο Χρώμα: Έγχρωμο Πολύ καλή horror συλλογή που την απόλαυσα ιδιαίτερα.. Ακόμη και η ιστορία Queen of darkness που δε με ενθουσίασε, είχε πολύ καλό σχέδιο. Έχουμε και λέμε: The hungry ghosts από Kelley Jones The Ghoul or Reflections on Death and The Poetry Of Warms από Mike Mignola (ιστορία Hellboy) Old Garfield's Heart διήγημα τρόμου από Robert E. Howard με σκίτσο Gary Gianni The Ditch από D. Crouse & Todd Herman The Wallace expedition από Eric Powell Death boy από Βοb Fingerman & John Langridge Queen of darkness από Pat McEown Kago No Tori από J.S.Rich & Guy Davis The Magicians από Scott Allie & Paul Lee + Brian Horton Let sleeping dogs die από Evan Dorkin & Jill Thompson Σχετικα Λινκς: Για Eric Powell: Γκραν Γκινιολ The Goon Για Mike Mignola: Hellboy (Jemma Press) Hellboy : Τα Οστα Των Γιγαντων (Jemma Press) AMAZING SCREW-ON HEAD AND OTHER CURIOUS OBJECTS (THE) BALTIMORE SIR EDWARD GREY, WITCHFINDER Ακομα απο Scott Allie : DEVIL'S FOOTPRINTS (THE) SOLOMON KANE - DEATH'S BLACK RIDERS
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.