Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ανάμεσα στα δεκάδες γεγονότα που εξελίσσονται κάθε χρόνο κατά το τριήμερο της διεξαγωγής του Comicdom Con, ιδιαίτερη σημασία έχει η απονομή των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς. Στα φετινά βραβεία που αφορούσαν έργα που δημοσιεύτηκαν το 2016, κυριάρχησε ο «Ερωτόκριτος» των Δημοσθένη Παπαμάρκου, Γιάννη Ράγκου και Γιώργου Γούση. Σε μια σφιχτή και σύντομη τελετή, διανθισμένη με το ιδιαίτερο, έξυπνο και προσαρμοσμένο στην περίσταση χιούμορ της θεατρικής ομάδας «Στενός Κορσές» που είχε αναλάβει την παρουσίαση, απονεμήθηκαν τα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2016 στο επιβλητικό Auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας. Η Ακαδημία Κόμικς, αποτελούμενη από δημιουργούς κόμικς, σχεδιαστές, εκδότες, σεναριογράφους, δημοσιογράφους, μεταφραστές κ.ά., λειτούργησε, ίσως αναπόφευκτα, συγκεντρωτικά και τίμησε τον «Ερωτόκριτο» (εκδόσεις Polaris) των σεναριογράφων Δημοσθένη Παπαμάρκου, Γιάννη Ράγκου και του σχεδιαστή Γιώργου Γούση με πέντε βραβεία, ανάμεσά τους και τα πιο σημαντικά από αυτά. O «Ερωτόκριτος» των Δημοσθένη Παπαμάρκου, Γιάννη Ράγκου και Γιώργου Γούση απέσπασε 5 σημαντικά βραβεία ενώ το «Mezolith» (εκδόσεις Jemma Press) πήρε το βραβείο Καλύτερης Μεταφρασμένης Έκδοσης Η έμμετρη ιπποτική μυθιστορία και ταυτόχρονα ερωτική ιστορία του Βιτσέντζου Κορνάρου, γραμμένη στην Κρήτη τον δέκατο έβδομο αιώνα, με την ελεύθερη απόδοση και εκδοχή δύο καταξιωμένων συγγραφέων και τα εξαιρετικά σχέδια ενός νέου στην ηλικία αλλά ήδη έμπειρου και αναγνωρισμένου καλλιτέχνη, είχε αποτελέσει το σημαντικότερο εκδοτικό γεγονός στα ελληνικά κόμικς τη χρονιά που πέρασε, ενώ παράλληλα σημείωσε και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Δεν ήταν έκπληξη, λοιπόν, η επιλογή του από την Ακαδημία με τα βραβεία Καλύτερης Καλλιτεχνικής Επιμέλειας, Καλύτερου Εξωφύλλου, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερου Σχεδίου και Καλύτερου Κόμικς. Το «Ρώτα τον Νικήτα» (Εκδόσεις του Κάμπου) του Κωνσταντίνου Μοσχονά που βραβεύτηκε με το Καλύτερου Νέου Καλλιτέχνη Το βραβείο Καλύτερου Νέου Καλλιτέχνη απονεμήθηκε στον Κωνσταντίνο Μοσχονά για το χιουμοριστικό και αυτοσαρκαστικό «Ρώτα τον Νικήτα» (Εκδόσεις του Κάμπου), ενώ η Σιαδώρα Παπαθεοδώρου τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερης Αυτοέκδοσης για το «Η Δανάη στο Στόμα του Λύκου». Αναμενόμενη ήταν η βράβευση του «Mezolith» (εκδόσεις Jemma Press) των Ben Haggarty και Adam Brockbank, μιας λυρικής αφήγησης για τη ζωή μιας φυλής προϊστορικών ανθρώπων, στην κατηγορία Καλύτερη Μεταφρασμένη Έκδοση. Η σειρά «The Working Dead» του Πάνου Ζάχαρη που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα socomic.gr απέσπασε το βραβείο του Καλύτερου Διαδικτυακού Κόμικς Ο νέος μας συνεργάτης Πάνος Ζάχαρης, τη σειρά «Scary Tales» του οποίου θα διαβάζετε από σήμερα και κάθε εβδομάδα στο «Καρέ Καρέ», απέσπασε το βραβείο του Καλύτερου Διαδικτυακού Κόμικς για τη σειρά «The Working Dead» που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα socomic.gr, μια χιουμοριστική και αλληγορική ματιά στον διαχρονικό εργασιακό μεσαίωνα που χαρακτηρίζει τη μισθωτή εργασία, πέρα από σύνορα, πολιτισμούς και εποχές. Τα βραβευμένα «Η Δανάη στο Στόμα του Λύκου» της Σιαδώρας Παπαθεοδώρου και «GRamers» των Θοδωρή Παπαδάκη, Δημήτρη Παπαδόπουλου και Νικόλα Στεφαδούρου Μόνη έκπληξη, ενδεχομένως, αποτέλεσε το βραβείο Κοινού που απονέμεται μετά την ανοιχτή ηλεκτρονική ψηφοφορία μέσω διαδικτύου χωρίς να έχει καμιά ανάμιξη η Ακαδημία. Εκ φύσεως απρόβλεπτο το συγκεκριμένο βραβείο, απονεμήθηκε στους Θοδωρή Παπαδάκη, Δημήτρη Παπαδόπουλο και Νικόλα Στεφαδούρο για το «GRamers» (εκδόσεις Webcomics) που απ’ ό,τι φαίνεται έχει πιστούς αναγνώστες που το υποστήριξαν και του έδωσαν τη νίκη. Απόσπασμα από το «Σπαλτς!» των Σταύρου Ντίλιου και Γαβριήλ Παγώνη που πήρε το βραβείο Καλύτερου Ένθετου Κόμικς Τέλος, το βραβείο Καλύτερου Ένθετου Κόμικς για έργα που προέρχονται από ένθετα εφημερίδων ή περιοδικών, παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις ή, γενικά, δεν δημοσιεύτηκαν σε βιβλίο ή στο διαδίκτυο ήταν λίγο-πολύ, υπόθεση του «Καρέ Καρέ». Άλλωστε από τις πέντε υποψηφιότητες, οι τέσσερις ήταν έργα που φιλοξενήθηκαν σε αυτές εδώ τις σελίδες: «Εφημερίδα: Οδηγίες Χρήσης» του Σπύρου Δερβενιώτη, «Μεφίστο» του Δημήτρη Καμένου, «Ρόμπο και Κόπο» του Τόμεκ, «Σπαλτς!» των Σταύρου Ντίλιου και Γαβριήλ Παγώνη, ενώ την πεντάδα συμπλήρωνε το εξίσου σπουδαίο «Μια Τελευταία Βουτιά» του Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη από την εφημερίδα «Τα Νέα». Το βραβείο κατέληξε στο σουρεαλιστικά ανατρεπτικό «Σπαλτς!» για το οποίο είμαστε υπερήφανοι, όπως και για κάθε άλλο έργο, βραβευμένο ή μη, που δημοσιεύεται στην «Εφ.Συν.» κάθε εβδομάδα. Και το σχετικό link...

Η κρυφή γοητεία της προϊστορίας Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Πώς ζούσαν οι άνθρωποι το 10000 π.Χ.; Ποια εργαλεία χρησιμοποιούσαν; Τι καλλιεργούσαν; Πώς κυνηγούσαν; Πώς οργανώνονταν σε κοινότητες; Τι όνειρα είχαν; Σε ποιους θεούς πίστευαν; Πώς επιβίωναν σε έναν εχθρικό κόσμο; Τι κοινά έχουν με τους σύγχρονους ανθρώπους; Και τι μας διδάσκουν για τις δικές μας ζωές; Λιγοστές είναι οι απόπειρες κινηματογραφιστών, λογοτεχνών, δημιουργών κόμικς και αφηγητών κάθε είδους να καταπιαστούν με την προϊστορία και να στήσουν «παραμύθια» για τους προγόνους μας από μια μακρινή και, δικαιολογημένα, σχετικά ανεξερεύνητη εποχή. Για όποιον θέλει να παραμείνει πιστός στα τεκμήρια και τα αρχαιολογικά ευρήματα, το πεδίο δράσης είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένο, καθώς δεν υπάρχουν γραπτές πηγές – η γραφή επινοήθηκε πολύ αργότερα. Για όποιον επιθυμεί, ωστόσο, να στήσει μια φαντασμαγορική μυθοπλασία, οι βαθμοί ελευθερίας είναι απεριόριστοι. Το επιχείρησαν και το πέτυχαν με το παραπάνω οι Ben Haggarty (σενάριο) και Adam Brockbank (σχέδια) δημιουργώντας το «Mezolith» (εκδόσεις Jemma Press, μετάφραση: Βασιλεία Βαξεβάνη), μια σειρά βιβλίων που αναφέρονται στις ανθρώπινες περιπέτειες της μεσολιθικής εποχής, στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην παλαιολιθική και τη νεολιθική περίοδο. Ο Ζαν-Ζακ Ανό στον «Πόλεμο για τη Φωτιά» (1981) τοποθέτησε την ιστορία του πολύ παλαιότερα, το 80000 π.Χ., εισάγοντας πολλά αυθαίρετα στοιχεία. Γύρω στο 20000 π.Χ. αναφέρεται το «The Clan of the Cave Bear» της Jean M. Auel που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο (1986) με πρωταγωνίστρια την Ντάριλ Χάνα. Για τη ζωή των ανθρώπων πολύ πιο παλιά μιλά το «One Million Years B.C.» (1966) που δίνει την ευκαιρία στη Ράκελ Γουέλς να περιφέρεται φορώντας μόνο κάποια στενά κομμάτια δέρματος. Πιο πρόσφατα (2008), το «10000 B.C.» του Ρόλαντ Εμεριχ ήταν απλώς το περιτύλιγμα για αχαλίνωτη δράση, ειδικά εφέ, επικές μάχες και μπόλικο αίμα. Στα κόμικς, περιπτώσεις όπως το «B.C.» του Johnny Hart ή το «Alley Oop» του V. T. Hamlin δεν αξίωναν επιστημονική ακρίβεια αλλά στόχευαν αποκλειστικά στο χιούμορ με πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες τους προϊστορικούς ανθρώπους. Οι δυο Βρετανοί δημιουργοί του «Mezolith» προσεγγίζουν εντελώς διαφορετικά την προϊστορία και τη μεσολιθική εποχή. Τοποθετούν τον κύκλο των ιστοριών τους στο 10000 π.Χ., τότε που η Βρετανία δεν ήταν ακόμα νησί και επικοινωνούσε μέσω ξηράς με την ηπειρωτική Ευρώπη. Στο επίκεντρο θέτουν την κοινωνική ζωή της φυλής των Κάνσα, κάπου στις ακτές του κόλπου της Βόρειας Θάλασσας. Και ως κεντρικό πρωταγωνιστή χρίζουν τον Πόικα, ένα αγόρι στην εφηβεία που πασχίζει να γίνει πολεμιστής και να τον πάρουν στα σοβαρά ενώ είναι ακόμα παιδί. Είναι η πρώτη φορά που οι Haggarty και Brockbank συνεργάζονται, είναι όμως και η πρώτη φορά που δημιουργούν κόμικς. Ο πρώτος είναι επαγγελματίας αφηγητής που τα τελευταία τριάντα χρόνια δίνει παραστάσεις σε ποικίλους χώρους, από σπηλιές μέχρι το Carnegie Hall, αφηγούμενος παραμύθια, έπη, μύθους για ενήλικες και παιδιά, ιστορίες φαντασίας και περιπέτειες κάθε είδους, ενώ είναι επίτιμος διδάκτορας Αφήγησης στο Ats University του Βερολίνου. Ο δεύτερος, έχοντας σπουδάσει καλές τέχνες στο Royal College of Art του Λονδίνου, θεωρείται σήμερα ένας ιδιαίτερα επιτυχημένος concept και storyboard artist, με ταινίες όπως οι «X-Men», «Sleepy Hollow», «Star Wars – Rogue One» και «Harry Potter» στο ενεργητικό του. Η συνεργασία τους ξεκίνησε από την ιδέα του Haggarty να καταπιαστεί με τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. «Εκανα τεράστια έρευνα. Αρχαιολογική, εθνογραφική και ανθρωπολογική, διάβασα βιβλία, επισκέφτηκα μουσεία και μίλησα με αρχαιολόγους […] Το "Mezolith" είναι σε έναν βαθμό μια εξερεύνηση της αρχαιολογίας της φαντασίας, μια προσπάθεια να βρεθούν οι πραγματικά παλιές ιστορίες που ακόμα αφηγούμαστε, αυτές που πάντα αφηγούμασταν» εξηγεί στη συνέντευξή του που συνοδεύει την έκδοση. Και ο Brockbank συμπληρώνει: «Ο Ben μου παρείχε αμέτρητα βιβλία, κυρίως ακαδημαϊκά, κάποια με αντικείμενα από τη μεσολιθική περίοδο που είναι ακόμα σε καλή κατάσταση από πολιτισμούς κυνηγών-συλλεκτών από όλο τον κόσμο, για να μη μιλήσω για μερικά πραγματικά αντικείμενα τα οποία ήταν εξαιρετικά χρήσιμα». Ομως η ιστορία τους δεν μένει σε μια καταγραφή της εποχής με βάση τα πραγματολογικά στοιχεία. Πάνω απ’ όλα είναι μια συλλογή επεισοδίων από την καθημερινή ζωή των μελών μιας φυλής. Και η ζωή των ανθρώπων, ακόμα και αυτών της μεσολιθικής περιόδου, δεν ήταν ποτέ μόνο κυνήγι, ακόντια και βίαιες μάχες επικράτησης. Οι Haggarty και Brockbank περιγράφουν όλες τις στιγμές των ανθρώπων. Τη χαρά και τα αστεία τους, τον πόνο και την αγωνία τους, τα όνειρα και τη φαντασία τους, τον έρωτα, την αλληλεγγύη, την αφοσίωση και την αγάπη τους, ακόμα και τον σεβασμό τους για τη ζωή όλων των ζώων που, αν και αποτελούν διαρκή απειλή και αξιοποιούνται, όταν νικηθούν, ως αναγκαία τροφή, αντιμετωπίζονται ως πλάσματα της ιερής φύσης και όχι ως προϊόντα. Οι κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη της φυλής αλλά και οι σχέσεις ανταγωνισμού μεταξύ των φυλών δεν διαφέρουν και πολύ από τη σύγχρονη πραγματικότητα, ίσως μάλιστα να βασίζονται σε πιο καθαρές συμφωνίες και πιο τίμιες εξηγήσεις στη βάση μιας αμοιβαία επωφελούς ειρήνης και αρμονικής συνύπαρξης. Ολα αυτά αποδίδονται ιδανικά με τα εντυπωσιακά και ιδιαίτερα εκφραστικά, ως προς τα πρόσωπα, σχέδια του Brockbank. Που με την ίδια δεξιοτεχνία αποδίδει και τα χιονισμένα τοπία, τις αγριεμένες θάλασσες, τα καταπράσινα δάση, τις χαλαρές σκηνές κοινωνικής ειρήνης και σχόλης, αλλά και τις αιματοβαμμένες σκηνές μάχης και κυνηγιού. Σε μια ιδιαίτερα προσεγμένη έκδοση της οποίας το «Mezolith - Ονειρα και Εφιάλτες στην Εποχή του Λίθου» αποτελεί τον πρώτο τόμο. Σύντομα αναμένεται στα ελληνικά και ο δεύτερος, που έχει ήδη κυκλοφορήσει από το περασμένο φθινόπωρο στα αγγλικά, ενώ είναι βάσιμο να ισχυριστεί κανείς ότι η σειρά αυτή θα έχει πολλές ακόμα συνέχειες. Πηγή

MeZolith (Vol.1): Όταν το ένστικτο μπλέκεται με το μύθο Η νέα σειρά των Ben Haggarty και Adam Brockband, μεταφρασμένη από την Jemma Press, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι περισσότερα μας ενώνουν παρά μας χωρίζουν με τους προγόνους μας… Οι ιστορίες δεν είναι απλά μια νοητική διεργασία του να πλάθεις φανταστικά γεγονότα και να τα αφηγείσαι, αλλά αποτελούν έκφραση της καθημερινής ζωής σε όλες τις ιστορικές φάσεις της ανθρωπότητας. Αυτής της λογικής είναι το κόμικ με τίτλο «MeZolith», το οποίο αφηγείται αυτοτελή γεγονότα από τις περιπέτειες ενός αγοριού στην προϊστορική Αγγλία του 10.000 π.Χ. σαν να συνέβησαν μόλις χθες. Σε αυτό συμβάλλει αφενός το αφηγηματικό ταλέντο του Ben Haggarty, που καταφέρνει να αναβιώσει μια ιστορική εποχή για την οποία έχουμε αντικειμενικά λίγες πληροφορίες και αφετέρου το πενάκι του Adam Brockband, που δημιουργεί ένα μοναδικό εκφραστικό στυλ, με καρέ που θυμίζουν κινηματογραφικές λήψεις. Ο Πόικα είναι ένα αγόρι στη φυλή Κάνσα που είναι κοντά στην ενηλικίωση και προσπαθεί να βρει τον εαυτό του τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μέσα στη φυλή. Οι δυο κοινωνικοί ρόλοι, αυτός του παιδιού και του άντρα, συγκρούονται και μέσα από την ροή των μικρών ιστοριών βλέπουμε να χτίζεται σιγά-σιγά ο χαρακτήρας . Όταν ειδικά ο απερίσκεπτος νέος επιλέγει πάνω στην παρόρμηση του να αποδείξει την ανδρεία του κυνηγώντας τον ταύρο και καταλήγει να τραυματίζεται σοβαρά, πρέπει να αποδείξει την αξία του στην φυλή. Σκοπός του αφηγητή δεν είναι η ταύτιση του αναγνώστη με τον ήρωα αλλά το να ρίξει φως στην καθημερινότητα των ανθρώπων στην Νεολιθική εποχή, γι’ αυτό και δίνεται έμφαση στα γεγονότα και όχι στην πλοκή των γεγονότων καθεαυτή. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των μικρών ιστοριών, που δεν αποτελούν παρά πτυχές της καθημερινότητας του ανθρώπου-τροφοσυλλέκτη, είναι η θεραπευτική και διδακτική λειτουργία της προφορικής παράδοσης. Η τεχνική του Brockbank είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα καλύτερα στοιχεία αυτής της σειράς. Μεγάλο μέρος της δουλειάς του είναι σαν κινηματογραφικό ενώ οι ονειρικές σκηνές εκεί που μπλέκεται και το υποσυνείδητο, είναι έτσι σχεδιασμένες έτσι ώστε να διατηρείται η αίσθηση του βάθους και της προοπτικής και να μην επισκιάζεται από το υπερρεαλιστικό στοιχείο . Οι χαρακτήρες είναι δουλεμένοι με έμφαση στη λεπτομέρεια προκειμένου να αποδοθεί ένας πιο ψυχογραφικός τόνος. Για παράδειγμα ο αδελφός του πρωταγωνιστή είναι ένας άνθρωπος με μούσι, αλλά από τη φυσιογνωμία του φαίνεται ευγενικός . Οι φανταστικές πτυχές της αφήγησης φτάνουν σε σημείο να ξεπερνούν μια ρεαλιστική απόδοση και να γίνονται υπερρεαλιστικές, όπως στην περίπτωση της γιγάντιας παχύσαρκης γυναίκας στο μύθο με τους κύκνους. Ο ρόλος του ενστίκτου και των ζωωδών παρορμήσεων ως συνεκτικά χαρακτηριστικά της προϊστορικής κοινωνίας αποδίδεται με τον πιο ωμό και ρεαλιστικό τρόπο στο κόμικ: από την ιστορία του φονικού μωρού μέσα στο παραλήρημα του πυρετού του Πόικα, μέχρι την ιστορία για την γυναίκα κύκνο-που αποτελεί για μένα και το κρεσέντο του έργου- παρατηρούμε ότι κυριαρχεί ο σκοταδισμός και η προκατάληψη, που όμως δεν μας απομακρύνει από τους χαρακτήρες αλλά αντίθετα μας κάνει να συμπάσχουμε περισσότερο. Εκεί ακριβώς έγκειται και το αριστουργηματικό δέσιμο των Ben Haggarty και Adam Brockband: στην έντεχνη και πολυδιάστατη αφήγηση, στις δυναμικές λήψεις των καρέ και τη λεπτομερή διάρθρωση του σκηνικού. Η ίδια η πολυδιάστατη οικοδόμηση του κόσμου του MeZolith δίνει την δυνατότητα για συνέχιση του μύθου σε επόμενα volumes– ήδη έχει εκδοθεί ο δεύτερος τόμος στο εξωτερικό πριν ένα τρίμηνο! Με λίγα λόγια, το MeZolith είναι ένα ενδιαφέρον πόνημα, από δυο δεξιοτέχνες του είδους , που γνωρίζουν καλά πως ο μύθος έχει την βάση του στην πραγματικότητα και τίποτα περισσότερο. Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι διθυραμβικές ξένες κριτικές που έχει λάβει το κόμικ έως τώρα. Πηγή Άλλο άρθρο σχετικά με το κόμικ