Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μια ακόμα δημιουργός προστέθηκε στην λίστα μου με τους mangaka που ακολουθώ στενά την δουλειά τους. Ο λόγος για την Shimizu Reiko και το έναυσμα αποτέλεσε το Himitsu ή αλλιώς "Top Secret". Το Himitsu έτρεξε στο διάστημα Δεκέμβριος 2001 - Οκτώβριος 2012 και αποτελείται από 12 tankobon. Σε κεφάλαια κυκλοφόρησε στο περιοδικό Melody από την εκδοτική Hakusensha και κάθε του τόμος απέσπασε πληθώρα πολύ θετικών κριτικών και βραβείων στην Ιαπωνία. Κλασσικά τις πολύ καλές σειρές δεν τις εκδίδουν επίσημα στα Αγγλικά - πόσο μάλλον στα Ελληνικά - αλλά τα scanlations και ειδικά το γκρουπ Dragon Voice Project σώζουν την κατάσταση για ακόμα μια φορά. Είδος: Drama, Mystery, Sci-fi, Josei, Psychological Υπόθεση: Ζούμε σε μια γη πενήντα χρόνια μπροστά όπου έχει τελειοποιηθεί η σάρωση εγκεφάλου και ο οποιοσδήποτε με τον κατάλληλο εξοπλισμό μπορεί να ανακτήσει τις μνήμες έως και πέντε ετών από ένα μυαλό, ακόμα και αν αυτό έχει νεκρωθεί. Όπως είναι λογικό αυτή η ιατρική εξέλιξη δυσκολεύει πολύ τον κάθε επίδοξο εγκληματία και διευκολύνει αφάνταστα τα όργανα του νόμου που με μία χρήση εντοπίζουν ή τον ίδιο τον δράστη ή καίρια στοιχεία που οδηγούν σε αυτόν. Αυτή η ελευθερία στην πρόσβαση πληροφοριών ελοχεύει ηθικούς κινδύνους μιας και αποτελεί την μέγιστη παραβίαση της ιδιωτικότητας και την καταστροφή του τελευταίου φρουρίου ανθρώπινης ελευθερίας, αυτού της σκέψης. Ενδεικτικά μερικές σελίδες από τον τίτλο αλλά και διάφορα σκίτσα που αναδεικνύουν την μαεστρία της mangaka: Μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ Ένας ακόμα τίτλος που διαβάζω μέσα σε κάτι μέρες που επιβεβαιώνει τις προσδοκίες μου (μετά το Otoyomegatari και το Ookami no kuchi ) και έχει ανεβάσει τον σχεδιαστικό δείκτη κατακόρυφα. Η προσοχή της Reiko στην λεπτομέρεια δημιουργεί υπερ-ρεαλιστικά σκίτσα που έχουν έναν πολύ ώριμο και συνάμα αποτραβηγμένο από την κοινότυπη σχεδιαστική γραμμή των περισσότερων manga, αέρα. Η δουλειά της από μερικές ματιές που έριξα και στα υπόλοιπα άλμπουμ περιλαμβάνει πάντα κάποιου είδους τραγικό στοιχείο ή επιστημονική φαντασία, οπότε η τέχνη της μοιάζει αιθέρια. Το σενάριο είναι από "το πάνω ράφι" και έχει γραφτεί με μεγάλη προσοχή και συνέπεια στη συνέχεια, στοιχείο κατ'εμέ σημαντικότατο στην ντετεκτιβική λογοτεχνία. Μιας και εθίζομαι όταν διαβάζω υποθέσεις μυστηρίου ντυμένες με στυλάτα τοποθετημένο ερωτισμό, το Himitsu δεν με άφησε να το σταματήσω. Όσο τουλάχιστον έχει μεταφραστεί. Ένα μεγάλο θετικό είναι και η ανάπτυξη των χαρακτήρων στην οποία η Reiko έριξε πολλές εργατοώρες για να τις βγει όπως ήθελε - μεγάλη μορφή ο Tsuyoshi και η σχέση του με την Aoki είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Αν στην αρχή σας φανεί κάπως εκκεντρικό, σας διαβεβαιώ ότι η όλη "πλοκή" χτίζεται διακριτικά σε πολλά επίπεδα. Σε συνδυασμό με τον ρεαλισμό που προ-ανέφερα δεν έχουμε το γραφικό πλέον άσπρο-μαύρο αλλά αποχρώσεις του γκρι (νο παν ιντέντεντ) που πολλές φορές σε ιντριγκάρουν συναισθηματικά προς τους εγκληματίες και η μεροληψία σου πάει περίπατο. Εν τέλει, είναι μια συναρπαστική απεικόνιση του κόσμου αν μπορούσαμε να διαβάσουμε την σκέψη. Το μόνο έμμεσα αρνητικό είναι ότι τα scanlation προχωρούν με πολύ αργούς ρυθμούς και έχουμε μείνει ξεκρέμαστοι σε κρίσιμο σημείο. Κάποια στιγμή επιβάλλεται να τσεκάρω και το anime. Το χέρι της Reiko θυμίζει πιο πολύ παραδοσιακούς Ιαπωνικούς πίνακες παρά πάνελ για κόμικ [mal type=manga id=4018]

Αχ αυτή η Kaoru το έκανε πάλι το θαύμα της. Η πολύ γνωστή (από την επιτυχία της με το Emma) mangaka δουλεύει σε ένα καινούργιο σχετικά τίτλο που κυμαίνεται στα ίδια θεματολογικά επίπεδα με τον προκάτοχό του. Το A Bride's Story κυκλοφόρησε αρχικά σε κεφάλαια στο περιοδικό Harta - πριν γνωστό ως Fellows! όπου είχε κυκλοφορήσει και το Golden Six της ίδιας - που αποτελεί ιδιοκτησία της Ιαπωνικής εκδοτικής Enterbrain. Στην Ευρωπαϊκή/Αμερικανική αγορά κυκλοφορεί από την μικρομεσαία και σχετικά καινούργια στο χώρο Yen Press. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 7 tankobon με έναρξη τον Οκτώβριο του 2008 και είμαστε σε αναμονή για τον 8ο. Φυσικά υπάρχει σε διάφορα scanlation στα ίντερνετς. Να αναφέρω εδώ ότι έχει κερδίσει το έβδομο ετήσιο βραβείο Manga Taishou το 2014 και το Intergenerations prize στην Ανγκουλέμ το 2012. Υπόθεση: Όπως το Emma, το Otoyomegatari ακολουθεί μια αναπάντεχη ηρωίδα από την Ασία η οποία καλείται να προσαρμοστεί σε μία τελείως διαφορετική κουλτούρα και τρόπο ζωής. H Kaoru έχει ρίξει για μία ακόμα φορά εντυπωσιακή ιστορική και κοινωνική έρευνα για να ζωντανέψει στο χαρτί τον δρόμο του μεταξιού του 19ου αιώνα. Η εικοσάχρονη Amira Halgal από μια ασκητική νομαδική φυλή παντρεύεται με συνοικέσιο τον κατά 8 χρόνια μικρότερό της, δωδεκάχρονο Karluk από μια πόλη κοντά στην Κασπία θάλασσα. Οι διαφορές τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτιστικό επίπεδο είναι χαώδεις, και η Amira βρίσκεται ξαφνικά μεταξύ σφύρας και άκμονος αποτραβηγμένη πλέον και από τα πεθερικά της αλλά και τους δικούς της που ξαφνικά αποφασίζουν να την πάρουν πίσω (μπας κι είναι κανένα σακί με πατάτες) . Σε ρεαλιστικές αναλογίες μου θυμίζει σύγκρουση δύο εκ βάσεως διαφορετικών λαών αλλά εξίσου θρησκευτικά πολωμένων, των Τούρκων και των Μογγόλων με κέντρο μια αθώα αλλά ενεργητική γυναίκα. Θα γίνει η πέτρα του σκανδάλου ή η γέφυρα; (Τώρα η ερωτησούλα ήταν και καλά για να σας μπριζώσω να το διαβάσετε) Είδος: Drama, Historical, Romance, Slice of Life, Seinen Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ένας τίτλος που θα σε τραβήξει με την δράση και την τρελή δολοπλοκία. Περισσότερο τραβάει επειδή είναι ένα πολιτιστικό κατηγορώ της δημιουργού απέναντι στον εσωτερικό ρατσισμό και την άκρατη αντικειμενοποίηση της γυναίκας τον 19ο αιώνα, με μοτίβο τον χτισμένο πάνω στο όπιο και τις εκδιδόμενες Ασιάτισες silk road. Με ευχαριστεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Kaoru χρησιμοποιεί μόνο γυναίκες ηρωίδες που αντιμετωπίζουν με σθένος και μαχητικότητα τα όποια εμπόδια και δεν στρέφεται προς εκφράσεις ακραίου φεμινισμού όπως άλλες Ιαπώνισσες mangaka. Επίσης είδα σε πολλά φόρα του εξωτερικού ένα ξέσπασμα όσον αφορά την μικρή ηλικία του αγοριού (12 ετών). Όσο και να ζόρισα το μικρό μου μυαλουδάκι δεν μπορώ να εξηγήσω πως κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι το κόμικ μιλάει για μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα σε μία εποχή που οι ακρότητες χρήζουν άμεσου επαναπροσδιορισμού με βάση τις σημερινές. Τώρα ας περάσουμε στο πραγματικά ξεχωριστό χαρακτηριστικό αυτού του manga. Το σχέδιο. Το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ σχέδιο. Ανήκει δικαιωματικά στα καλύτερα manga στον τομέα του σχεδίου που έχω διαβάσει και μακράν το καλύτερο τον τελευταίο καιρό. Η πένα της Kaoru δίνει ρέστα όσο δεν πάει και λίγο ακόμα, βγάζοντας πραγματικά ένα στολίδι των κόμικς. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Δείτε τις ενδεικτικές σελίδες και τα συμπεράσματα δικά σας. Μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ. Φοβερός τίτλος. Σε όλους όσους τους τραβάνε τα ιστορικά κόμικς, συνιστώ με κλειστά μάτια. Buraboo Kaoru! GC από Θρηνωδό,σήματα σας δυνατά καθαρά αναφέρατε και δικά μου ΕΤΟΙΜΟΣ! (έπρεπε) [mal type=manga id=11514]

Το πανέμορφο εξώφυλλο της γερμανικής hc έκδοσης Όταν επέλεξα αυτόν τον τίτλο από την ψηφιακή λίστα για διάβασμα, πραγματικά δεν περίμενα να είναι τόσο καλός. Το Wolfsmund σε σχέδιο και σενάριο της Mitsuhisa Kuji (πρώην βοηθός της μεγάλης Kaori Yuki και αυτό μιλάει από μόνο του) κυκλοφόρησε το 2009 από την Enterbrain και έχει μέχρι στιγμής 7 τόμους. Έχει μεταφραστεί επίσημα στα Αγγλικά από την Vertical αλλά υπάρχουν και αρκετά ικανοποιητικά scanlations εκεί έξω. Σίγουρα θα το ήθελα κάποια στιγμή σε τομάκια. Ο τίτλος φέρνει πολύ σε αρκετά αγαπημένα μου manga, όπως τα Berserk,Vinland Saga, Akumetsu και Otoyomegatari. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι το μοτίβο είναι ιστορικό, οπότε με χτύπησε στο ευαίσθητο σημείο μου που είναι fine art manga meets dnd. Γενικά είναι πολύ σκοτεινό και ατμοσφαιρικό. Η κεντρική υπόθεση εξελίσσεται στην Ευρώπη του 14ου αιώνα στα σύνορα μεταξύ Ιταλίας και Αυστρίας (την σημερινή Ελβετία) με κέντρο το κάστρο του περάσματος St. Gotthard στο Devil's Bridge που κυβερνάται από έναν σαδιστή μισότρελο τύραννο, τον Wulf. Αυτός δεν επιτρέπει σε κανέναν να διαβεί το πέρασμα χωρίς την άδεια του, με αποτέλεσμα οι ντόπιοι να εξεγείρονται και να χρησιμοποιούν διάφορα τεχνάσματα - ψεύτικα έγραφα, ορειβασία γύρω από το κάστρο - αλλά τίποτα δεν λειτουργεί. Κάθε τόμος είναι και ένα επεισόδιο με ξεχωριστούς πρωταγωνιστές τους εκάστοτε επισκέπτες που θέλουν να περάσουν το πέρασμα, συνήθως αποτυγχάνουν και τιμωρούνται με τους πιο ακραίους και βίαιους τρόπους. Η ιστορία είναι μία μεταφορά του Γουλιέλμου Τέλλου και των κατορθωμάτων του εναντίον των Αυστριακών δυναστών. Το manga είναι γεμάτο από ιστορική ακρίβεια και στοιχεία που σκιαγραφούν πλήρως τα τελειώματα του Ευρωπαϊκού μεσαίωνα, όπως λαοί που βράζουν ένα βήμα μακριά από την εξέγερση, γραφικοί ταβερνιάρηδες που "προειδοποιούν" τους επισκέπτες να μην προσπαθήσουν να περάσουν και έναν Wulf που μέσα στην σκοτεινιά και την μισανθρωπία του είναι και ο ίδιος μαριονέτα κάποιου ακόμα πιο σκληρού πολιτικού. Μα πως μου είχε διαφύγει τόσο καιρό; Το καταβρόχθισα σε μία νύχτα και περιμένω πως και πως τον 8ο τόμο που θα κυκλοφορήσει σε περίπου δύο μήνες. Το σχέδιο είναι επίσης σκοτεινό και περιμετρικό χωρίς να εστιάζει τόσο στην λεπτομέρεια, κάτι που βέβαια γίνεται φινετσάτα και όχι προχειροστημένα. Μου μετέφερε πλήρως αυτή την Ευρωπαϊκή γεύση της εποχής και μπράβο μία παραπάνω για την δημιουργό και την μεγάλη έρευνα που έκανε για να είναι όσο πιο πιστή γίνεται στην πραγματικότητα.Είναι κάτι σαν Game of Thrones με τις σφαγές, την δράση, το δράμα και την διεφθαρμένη πολιτική σκηνή αλλά από μια οπτική ιστορικής φαντασίας. Μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ [mal type=manga id=23685]

Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο παρατηρούμε μια ανοδική πορεία των ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων η αλλιώς anime. Τι είναι τα anime; Πρόκειται για σειρές κινουμένων σχεδίων που προέρχονται από τη χώρα της Ιαπωνίας(πολλά βασίζονται σε κόμικ-manga το Ιαπωνικό όνομα και μεταφέρονται μετά σε κινούμενα σχέδια), χαρακτηριστικό στοιχείο στο σχεδιασμό τους αποτελεί η “υπερβολή” στις σωματικές αναλογίες των χαρακτήρων(μεγάλα αυγοειδή μάτια, στόματα που ανοίγουν σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου). Υπάρχουν διαφόρων ειδών anime, αθλητικά, μυστηρίου, εφηβικά, επιστημονικής φαντασίας κ.α. Στη χώρα μας έχουν γίνει ιδιαίτερα γνωστά τα dragon ball και sailor moon. Που υπάρχει πρόβλημα; Όπως ανέφερα πιο επάνω τα anime βασίζονται στην υπερβολή. Αυτή η υπερβολή όμως παίρνει διάφορες εκτάσεις και διαστάσεις. Έτσι, σε πολλά anime έχουμε αμείλικτες μάχες μεταξύ νεαρών παιδιών(dragon ball, naruto one piece, bleach)στις οποίες εάν κάποιος κόψει κάποιον με ένα σπαθί τότε με το στοιχείο της “υπερβολής” θα εκτιναχτούν λουτρά αίματος τα οποία καλύπτουν μέσα στο αίμα ολόκληρο τον χαρακτήρα, με μαγικές τεχνικές που βασίζονται στην ιαπωνική θρησκεία/μυθολογία(κι, τσάκρα) ακρωτηριάζουν και διαλύουν με απόλυτα ωμό τρόπο τους εχθρούς τους. Στο anime deathnote, ο πρωταγωνιστής κατέχει ένα τετράδιο με το οποίο σκοτώνει όποιον επιθυμεί, σημειώνοντας το όνομα του υποψήφιου θύματος στο τετράδιο. Το θύμα, του οποίου το όνομα θα σημειωθεί στο τετράδιο πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Ο κάτοχος του τετραδίου μπορεί και να σκηνοθετήσει, μια ολόκληρη διαδικασία για να σκοτώσει το θύμα με τον ποιο αρεστό τρόπο. Στην Ελλάδα είχαμε την ατυχία προβολής μίας τέτοιας σειράς, της σειράς με το όνομα dragon ball η οποία προβαλλόταν μέσα στο παιδικό πρόγραμμα του σαββατοκύριακου σαν «παιδικό». Πέρα από το στοιχεία της έντονης βίας που χαρακτηρίζουν αυτά τα κινούμενα σχέδια, κατακλύζονται επίσης και από αρρωστημένα σεξουαλικά μηνύματα. Η πλειονότητα των εφηβικών-νεανικών σειρών, προωθεί την ομαλοποίηση της ομοφυλοφιλίας, πολλά περνούν αμυδρά μηνύματα παιδοφιλίας(dragon ball,-η μπουλμα που πουλάει το σώμα της στο γέρο για να πάρει τη dragonball-η ίδια συχνά εμφανίζεται γυμνή)-bleach, laputa castle in the sky) ενώ στις σειρές φαντασίας βλέπουμε τους χαρακτήρες να χρησιμοποιούν τις υπερφυσικές δυνάμεις τους προκειμένου να ενδώσουν σε διατροφικές ενέργειες, στο γνωστό naruto ο πρωταγωνιστής μεταμορφώνετε σε γυμνή γυναίκα,(και μέσα του έχει φυλακισμένο έναν δαίμονα, που όποτε επιθυμεί του παρέχει δύναμη παίρνοντας τον έλεγχο του σώματος του) ενώ στο επίσης γνωστό one piece έχουμε έναν χαρακτήρα τραβεστί ο οποίος αλλάζει το φύλο των εχθρών του επεμβαίνοντας στις ορμόνες τους. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα από τις διαστροφές που προωθεί η συντριπτική πλειοψηφία των anime, και τα anime αυτού του τύπου, είναι αυτά που προτιμούντα από τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων και προωθούνται ποιο πολύ από όλα τα άλλα. Υπάρχουν anime τα οποία έχουν αξιόλογο περιεχόμενο, όμως σπανίζουν και τα προαναφερθέντα κερδίζουν τις προτιμήσεις.. Αξίζει να αναφέρω πως στο διάσημο dragon ball το οποίο προβαλλόταν για χρόνια στη χώρα μας υπάρχει ένας χαρακτήρας που ονομάζετε Σατανάς, και σε ένα σχέδιο (πάνω σε ένα αυτοκίνητο)ενός εισαγωγικού τραγουδιού(από το dragon ball z)είναι σχεδιασμένος ο αριθμός 666. Τυχαίο, δεν νομίζω… Όντας και ο ίδιος κάποτε fan αυτών των σειρών, ξέρω λίγο πολύ για τι μιλάω. Πολλά από αυτά περιέχουν σενάριο με ευπαθείς χαρακτήρες( ο naruto είναι ένα μοναχικό παιδί που δεν τον θέλει κανείς επειδή έχει μέσα του έναν δαίμονα) προκειμένου να προσελκύσουν ευκολότερα, μεγαλύτερο κοινό, μπλέκουν ιστορίες αγάπης και φιλίας διαστρεβλώνοντας το νόημα τους. Το μεγάλο λάθος είναι να κατατάσσουμε αυτές τις σειρές στις κατηγορίες των «παιδικών». Το ότι είναι κοιμούμενα σχέδια, δεν σημαίνει ότι είναι κατάλληλα για παιδιά, συγκεκριμένα,χωρίς να υπερβάλλω, όποιος επιθυμεί να διατηρήσει, την ψυχική του ακεραιότητα, ανεξαιρέτως ηλικίας, καλό θα ήταν να τα αποφεύγει. Κάποια από τα ποιο διάσημα anime τα οποία έχουν μεγάλη επιτυχία σε όλον τον κόσμο και στην Ελλάδα και παρακολουθούνται και από μικρά παιδιά. (φωτογραφικό υλικό και περιγραφές). Dragon ball: Οι ήρωες, πρέπει να φτάσουν σε ακράτητα σημεία μίσους, απέχθειας και οργής προκειμένου να γίνουν ποιο δυνατοί.... Δηλαδή, το μίσος και ο θυμός, είναι τα κλειδιά για να δυναμώσει κάποιος... Naruto: Ο πρωταγωνιστής φιλιέται, "κατά λάθος" με έναν φίλο του. Naruto: Ο πρωταγωνιστής(ένα αγόρι 12 χρονών) μεταμορφώνεται σε γυναίκα... One piece: Προώθηση των ομοφυλόφιλων... Naruto: Ο πρωταγωνιστής κυριεύετε από τον δαίμονα του... Dragon ball: Ωμός τεμαχισμός και αίμα... Dragon ball 666 Bleach: Ο πρωταγωνιστής έχει καταβληθεί από τον εσωτερικό του δαίμονα... Deathnote: Ο εικονιζόμενος χαρακτήρας διαθέτει ένα τετράδιο, με το οποίο σκοτώνει όπιον θέλει, απλώς σημειώνοντας το όνομα του θύματος στο τετράδιο του. Bleach:"Μπορώ εύκολα να σε τσακίσω" Ο κεντρικός ήρωας φοράει μια δαιμονική μάσκα που του χαρίζει μεγάλη δύναμη. Τη δύναμη την αντλεί από έναν εσωτερικό εαυτό ο οποίος αποτελεί τη δαιμονική, διεστραμμένη πλευρά του. Παρατηρήστε το μίσος που είναι διοχετευμένο στην έκφρασή του... One piece: Ο εικονιζόμενος χαρακτήρας είναι ένας τραβεστί που έχει τη δυνατότητα να αλλάζει το φύλο των εχθρών του επεμβαίνοντας στις ορμόνες τους. Naruto:"θέλω να σε σκοτώσω τόσο πολύ που τρέμω". Προφανή μηνύματα μίσους συνδυασμένα με έντονα σχέδια που προκαλούν ένταση και ταραχή. Claymore: Αιματοβαμμένες, δαιμονικές γυναίκες, βιασμοί, ωμή βία με ακρωτηριασμούς και λουτρά αίματος. Elfenlied: Νεαρά κορίτσια με αρρωστημένες δολοφονικές τάσεις, αίμα και βία. Sailor moon: Ένα φαινομενικά αθώο, cartoon, γιατί οι σχεδιαστές να διάλεξαν αυτή τη χειρονομία ; Επίσης, γνωρίζετε πως στη σειρά εμφανίζονται δυο χαρακτήρες sailor οι οποίες είναι λεσβίες: Highschool of the dead: Ζόμπι, χαρακτήρες που ξερνούν αίμα, διαστροφές. Claymore:η εικόνα μιλάει από μόνη της. Dragon ball: Υποτίθεται, πως οι "ήρωες" της σειράς διδάσκουν τις αρετές των πολεμικών τεχνών... Πια αρετή μπορεί να περνάει η βια, ειδικά όταν παίρνει αποτρόπαιες μορφές όπως στην παραπάνω εικόνα; Dragon ball: Η αδιαμφισβήτητα ωμή βία, επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά... Naruto: Δύο αδέρφια παλεύουν ανελέητα μεταξύ τους, στην συγκεκριμένη εικόνα, ο μεγάλος αδερφός επιχειρεί να ξεριζώσει το μάτι του μικρότερου για να πάρει δύναμη... Bleach: Ο χαρακτήρας ακρωτηριάζεται και η σκηνή προβάλλεται σαν κάτι απόλυτα φυσικό... Death note: Ο πρωταγωνιστής μαζί με τον συνεργάτη του, ο οποίος είναι ένας θεός του θανάτου. Στο τέλος της σειράς, ο πρωταγωνιστής πεθαίνει, και η ύπαρξη του εκμηδενίζεται... Death note: Η εικονιζόμενη χαρακτήρας, έχει πουλήσει τα μισά χρόνια της ζωής της στο θεό του θανάτου της, για να της δώσει ως αντάλλαγμα την ικανότητα να βλέπει τα ονόματα των θυμάτων της ώστε να τα σημειώνει στο τετράδιο της. Τα anime επικαλούνται την κατώτερη φύση μας. Τα πιο πρωτόγονα, σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ψυχής. Η ματαιοδοξία, ο άκρατος συναισθηματισμός, τα ένστικτα... όταν ένα θέαμα στα σερβίρει αυτά με τον κατάλληλο τρόπο, σου δημιουργεί μια περιεργη έλξη στην ιστορία τους ακόμα κι αν δεν έχει κανένα αληθινό ενδιαφέρον... κάτι σαν υποσυνείδητο μήνυμα... Αν μπεις για καλά μέσα στη νοοτροπία τους γίνεσαι και φανατικός υποστηρικτής τους... στο βαθμό που να κάθεσαι να φτιάχνεις ελληνικούς υπότιτλους για να τα προωθήσεις σε άλλους... να παρεξηγιέσαι όταν κάποιος σου πει ότι κάτι είναι στραβό μαζί τους... Οι αρρωστημένοι Ιάπωνες και γενικά όσοι ασχολούνται και προωθούν κατά οποιονδήποτε τρόπο αυτή την "τέχνη", θέλουν να μας πείσουν πως η οποιαδήποτε σεξουαλική διαστροφή και η οποιαδήποτε βίαιη εξόρμηση του ανθρώπου είναι φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού, και πως μέσα από αυτές τις διαστροφές μπορεί να περάσει κάποιο θετικό μήνυμα... αν είναι δυνατών... Όσοι παρακολουθούν αυτές τις σειρές γενικά, καλλιεργούν την τάση να αυτοσχεδιάζουν ότι παραλογισμό μπορούν να βρουν για να δικαιολογήσουν ηθικά αυτό που τους διασκεδάζει.. και δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα... Τα περισσότερα anime, προσφέρουν κάποιο ενδιαφέρον, επιφανειακά, σενάριο το οποίο ως μόνο σκοπό έχει να δικαιολογήσει και να παρουσιάσει σαν φυσιολογικά τα αρρωστημένα και ζωώδη σκηνικά στα οποία εκτίθεται ο θεατής. Μιλούν, περί δικαιοσύνης, αγάπης, φιλίας και τα συναφή, όμως πάντα όλα είναι συνδεδεμένα με κάτι απόκρυφο, βίαιο και σκοτεινό. Προβάλλουν την αγάπη, τη φιλία και τη δικαιοσύνη σαν τον σκοπό τους, όμως αυτά τα στοιχεία δεν είναι παρά ένα όμορφο περιτύλιγμα για να καλύψουν τις χυδαίες και αποκρουστικές καλλιτεχνικές ανησυχίες των δημιουργών. Λόγο των σχεδίων και των χρωμάτων τα anime γίνονται ποιο προσιτά και στα μικρά παιδιά. Έτσι, εάν ένα παιδί έβλεπε αυτές τις βίαιες σκηνές σε μια ρεαλιστική ταινία θα αποτραβιόταν από την αηδία, όμως στα anime η βία σερβίρεται με έναν πολύ ύπουλο τρόπο. Προσοχή λοιπόν, σε αυτή την επικίνδυνη "τέχνη". Από τη σελίδα http://orthodoxy-rainbow.blogspot.gr/2010/11/anime.html Κυριακή, 28 Νοεμβρίου 2010

Ένα σχετικά νέο manga που τον Απρίλιο έρχεται και το anime του! Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Γενικά: Μια μέρα, ένας μυστηριώδης ιός εμφανίστηκε στην Γη και σκότωσε όλους τους ανθρώπους που μολύνθηκαν και ήταν άνω των 13! Την ίδια στιγμή vampires εμφανίστηκαν από τις σκοτεινές πλευρές του κόσμου και υποδούλωσαν την ανθρωπότητα. Ο Hyakuya Yuuichirou, ένα νεαρό αγόρι, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά του ορφανοτροφείου του, αντιμετωπίζονται ως livestock (ζωικό κεφάλαιο, πηγή ζωής αφού τους ρουφάνε το αίμα για να επιζήσουν τα vampires) από τα vampires. Ακόμα και στην αιχμαλωσία, ο Yuuichirou έχει μεγάλα όνειρα. Ονειρεύεται να σκοτώσει τα vampires. Ονειρεύεται να τα σκοτώσει όλα για να ελευθερώσει την ανθρωπότητα και τους φίλους του. Λίγα παραπάνω λόγια από εμένα Λοιπόν, ο Yuu έχει από το ορφανοτροφείο τον καλύτερο του φίλο τον Mika με τον οποίο προσπαθούν να ξεφύγουν από την πόλη των vampire αλλά μόνος ο πρώτος ξεφεύγει αφού τον φίλο του τον πιάνουν. Όμως μετά από χρόνια θα ξαναβρεθούν αντιμέτωποι σε διαφορετικά στρατόπεδα...(χωρίς να είναι εχθροί) Ο Yuu αφού ξεφεύγει βρίσκεται από μια ομάδα ανθρώπων που διοικείται από τον Guren Ichinose και το παίρνει και πάει σχολείο για τα υπόλοιπα 4 χρόνια και εκπαιδεύεται από αυτόν. Όμως ο Yuu είναι μέρος ενός πολύ επικίνδυνου μαγικού πειράματος που λέγεται Seraph of the End! Οι άνθρωποι για να αντιμετωπίσουν δαίμονες και vampire έχουν δημιουργήσει στρατούς και υπάρχουν κάποιοι όπως ο πρωταγωνιστής που διαθέτουν μαγικά όπλα (και δαιμονικά μαγικά όπλα) που μπορούν να τραυματίσουν τα 2 παραπάνω όντα που είναι πολύ πιο δυνατά από αυτούς. Από μια τέτοια σειρά φυσικά δεν λείπει και ο badass χαρακτήρας! Ο Guren Ichinose! Είναι αστείος,δυνατός,πονηρός,αυστηρός και δε θέλει να χάνει να προδώσει την ομάδα του αλλά και να τους προστατέψει ώστε να μην πεθάνουν στις επικίνδυνες αποστολές. Κάθε μέλος της ομάδας του αποτελεί μέρος μια οικογένειας. Είναι ο "κάπταιν"της Moon Demon Company. Γενικά το μανγκα έχει πολύ potential, υπέροχο σχέδιο και είναι αστείο όποτε πρέπει. [mal type=manga id=43661]

Αφου και εδω ειχαμε ισοπαλια καλειστε να επιλεξετε τον αντιπροσωπο του ειδους που θα προκριθει στην επομενη φαση, αυτη των 64. Μια ψηφος μονο και το θεμα ανοιχτο μεχρι αυριο βραδυ.

Εδω ψηφιζουμε τους αγαπημενους μας Disney(D1-D2) δημιουργους και τους αγαπημενους μας manga δημιουργους (M1-M2). Απο τους παραπανω ομιλους θα περασουν οι 2 πρωτοι απο καθε ομιλο δηλ απο τα Disney 2Χ2=4. Το ιδιο και για τους M1-M2. Ψηφιζετε οσους θελετε. Σε περιπτωση που σε καποιον ομιλο κερδισει ο ΚΑΝΕΝΑΣ τοτε ο ομιλος αυτος χανει μια θεση που παει στους επιλαχοντες που θα προκυψουν στο τελος της ψηφοφοριας απο ολους τους ομιλους. Μην ξεχασετε να ασκησετε το εκλογικο σας καθηκον ( ) και στα : Αμερικανικα mainstream Ομιλοι Α1-Α4 Αμερικανικα mainstream Ομιλοι Α5-Α6 Ευρωπαικα/Λατινοαμερικανικα Ε1-Ε4 Alternative και Underground U1-U2

Είναι τρελός αυτός ο Θρηνωδός και κάνει παρουσιάσεις μέσα από στρατόπεδα ρε..!Βέβαια η σύνδεση είναι σάπια (τι περίμενα με 2 mb/s για 12 υπολογιστές όταν οι 11 φιντάρουν στο counterstrike). Επειδή όμως δεν πτοούμαστε εμείς και η βαρεμάρα του στρατού αναπληρώνεται έμορφα με κανένα κόμικ, ας δούμε ένα δυνατό oneshot του Masasumi. Το hideout κυκλοφόρησε από 14 Ιουνίου του 2010 έως 23 Αυγούστου του ίδιου έτους σε 9 κεφάλαια, στο περιοδικό Big Comic Spirits. Ήταν η πρώτη αξιόλογη προσπάθεια του Masasumi στο horror genre, μιας και τα Kansen Rettou και X-Gene δεν άξιζαν ιδιαίτερα. Δεν έχει μεταφραστεί επίσημα στα Αγγλικά αλλά τα scanlations δίνουν και παίρνουν. Υπόθεση: Η ιστορία ξεκινάει με έναν πολύ κλισέ τρόπο του κλασικού τρόμου. Ένα ζευγάρι, οι Seiichi και Miki Kirishima έχασαν τον μοναχογιό τους. Για να ξεπεράσουν την θλίψη τους ταξιδεύουν σε ένα νησάκι στις νότιες θάλασσες για μακροχρόνιες διακοπές μακριά από όλους και όλα.Ο Seiichi βέβαια έχει άλλους σκοπούς για αυτό το ταξίδι. Συντετριμμένος από την απώλεια του γιου του και την επαγγελματική του αποτυχία ως συγγραφέας ψάχνει τον ένοχο για την κατάσταση του και είναι έτοιμος να εκτελέσει κάθε τιμωρία που θεωρεί πρέπουσα. Είναι αποφασισμένος να δολοφονήσει την γυναίκα του. All hell breaks lose στο νησί, όπου ένα ανθρωποκυνηγητό καταλήγει σε όμορφα πλαισιωμένο υπερφυσικό τρόμο. Είδος: Action, Seinen, Psychological, Horror Χαρακτήρες: Οι πρωταγωνιστές είναι δύο στην ιστορία. Ο κύριος είναι ο Seiichi ο οποίος έχει χάσει τον εαυτό του. Αισθάνεται ότι φταίει για όλα εκείνος, για το οικογενειακό χρέος, για το θάνατο του παιδιού, για το βιβλίο του που δεν εκδόθηκε. Η Miki πάλι δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό εκτός της θλιμμένης της καλοσύνης. Ούτως ή άλλως, ο ρόλος της είναι καθαρά συμπληρωματικός αφού όλο το manga παίζει με την ψυχολογία μεταξύ του Seiichi και του αναγνώστη. Ενδεικτικά δύο σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Διαβάστε το δωρεάν εδώ Άλλο ένα μικρό ευχάριστο (όπως το πάρει κανείς ) manga. Το σενάριο είναι τυπικό b-movie horror αλλά κάπως τα καταφέρνει ο Kakizaki και σε κάνει να προσπεράσεις αναίμακτα αυτό το χαρακτηριστικό. Ίσως είναι το όμορφο και αρρωστημένο σχέδιο, γεμάτο γωνίες και κομμένα πλάνα. Ότι πρέπει για να εξάψουν την φαντασία. Ομοίως με το υπερφυσικό σκιτσάρισμα, που αν και κατά την γνώμη μου επιδέχεται βελτίωσης, είναι σε πολύ καλό δρόμο. Αυτό όμως που κράτησα από αυτό το κόμικ, είναι η αριστουργηματική του σκηνοθεσία. Ο τρόπος που είναι τοποθετημένα τα πάνελ και τα κορμιά των ατόμων μέσα σε αυτά είναι φοβερός. Θυμίζει έντονα noir στήσιμο οπότε +1 ακόμα. Μην ξεχνάμε ότι είναι ένα καθαρά ψυχολογικό manga, οπότε πρώτος του στόχος είναι να σε εκθέσει στην ψυχολογία και το βίωμα του Seiichi. Στο σερβίρει με τέτοιο τρόπο, που πλέον σε έχει ετοιμάσει και αρχίζει να παίζει με το μυαλό σου. Είναι σκοτεινό και γεμάτο βία αλλά και με το απαραίτητο βάθος εκεί που χρειάζεται. Ο πρωταγωνιστής μου θυμίζει λίγο τον Guts του Berserk. Ένα δυνατό κόμικ που θα γεμίσει το διωράκι σας, το σενάριο με το σχέδιο θα φτιάξουν ατμόσφαιρα και στο τέλος θα σας αφήσει να θέλετε παραπάνω. Να προτείνω από άλλες δουλειές του ίδιου το πιο γνωστό Rainbow: Nisha Rokubou no Shichinin. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=28361]

Βασισμενο στην εμπειρια του συγγραφεα απο την φυλακιση του για 3 χρονια σε ιαπωνικες φυλακες για παραβιαση του νομου περι οπλοκατοχης ο Kazuichi Hanawa περιγραφει την ζωη του στη φυλακη. Καθε μερα ξεκινωντας απο νωρις το πρωι θα εκτελουσε μια ρουτινα τοσο αυστηρα καθορισμενη και χρονομετρημενη που μονο με εκτελεση αλγοριθμου απο υπολογιστη μπορει να παρομοιαστει. Αρχικα μενει σε κελι με αλλους 4 συγκρατουμενους και δουλευει στην βιοτεχνια της φυλακης αλλα αργοτερα καταληγει στην απομονωση οπου η δουλεια του ειναι να διπλωνει χαρτια σχηματιζοντας σακουλες, οπου παραδοξως καταληγει να ειναι πιο ευχαριστημενος απο οτι στο προηγουμενο κελι του. Το manga αυτο διαφερει αρκετα σε σχεση με αλλα που κατα καιρους εχω ξεφυλισσει εχοντας καθαρα ενηλικη θεματολογια και πιο ρεαλιστικο σχεδιο που περιστασιακα "αλλοιωνεται" για να υποδηλωσει τα συναισθηματα των πρωταγωνιστων. Καθε κεφαλαιο του κομικ περιγραφει και ενα περιστατικο απο την ζωη στη φυλακη. Θα ελεγα οτι μοιαζει πολυ με ντοκυμαντερ καθως υπαρχουν αρκετες λεπτομερειες ακομα και για το φαι ή για το χωροταξικο των κελιων. Μονο που η αφηγηση, η πιο σωστα η καταγραφη, ειναι μη γραμμικη και δεν υπαρχει καθαρη ενδειξη του χρονου αναμεσα στα κεφαλαια. Ισως γιατι τα περιστατικα που περιγραφει δεν διαφερουν και τοσο απο μερα σε μερα μεσα στην μονοτονη ρουτινα της φυλακης γεματη με επαναλαμβανομενες συζητησεις, τυποποιημενες απαντησεις στις διαταγες των φυλακων και στερησεις. Διαβαζεται πολυ ευκολα παρα την βαρια θεματολογια του και θα το προτεινα προς αναγνωση καθως σε βαζει σε σκεψεις για τις μεθοδους του σωφρονιστικου συστηματος παρολο που το κομικ δεν παιρνει θεση επ αυτου, ο συγγραφεας μας τις παρουσιαζει και απο κει και περα ειμαστε ελευθεροι να σκεφτουμε πανω σε αυτες. Αυτο τον καιρο διαβαζω το Επιτηρηση και Τιμωρια Η Γεννηση Της Φυλακης του Φουκω και μπορω να πω οτι εχει αρκετο ενδιαφερον να βλεπεις πως διαφορα απο τα θεματα που αναλυονται στο βιβλιο αποτυπονονται στο Doing Time. Εν ολιγοις μπορω να πω οτι η επιθυμια μου να διαβασω ενα διαφορετικο manga καθως τα πιο συνηθισμενα πολλες φορες με αφηνουν αδιαφορο μπορω να πω οτι ικανοποιηθηκε και σιγουρα ειναι απο τα καλυτερα slice of life κομικ που εχω διαβασει. kwtsoκλιμακα 8/10 Ακομα το Doing Time εχει γινει και ταινια το 2002. [mal type=manga id=3983]

Το παρακάτω manga περιέχει αιμομιξία, βιασμό, ενδοοικογενειακή βία και παιδοφιλία. Δεν προτείνεται για άτομα κάτω των 18. Μια από τις μικρότερες σειρές του μέγιστου Osamu Tezuka, το Ayako είναι ένα τρίτομο manga με κεντρική θεματολογία την καθημερινότητα μιας Ιαπωνικής οικογένειας αμέσως μετά τον Β.Π.Π. Εκδόθηκε αρχικά σε κεφάλαια στο περιοδικό Big Comic της εκδοτικής Shogakukan την περίοδο 25 Ιανουαρίου 1972 - 25 Ιουνίου 1973. Είναι από τα λίγα manga που εκδόθηκαν στην Αμερική από μία μικρότερη σχετικά εκδοτική, την Vertical, και όχι την VIZ ή την Tokyopop. Το manga το έμαθα μόλις το σάββατο, όταν το πέτυχα σε ένα κομιξάδικο στην Γενεύη στα Γαλλικά από την Delcourt/Akata. Το εξώφυλλο του πρώτου τόμου (ανήκει στην συλλογή osamu tezuka's manga library) Είδος: Seinen,Drama, Historical Fiction Υπόθεση: Η Ιαπωνία το 1949 έχει καταστραφεί από τις Συμμαχικές δυνάμεις, είναι υπό κατοχή από την 3η στρατιά του στρατηγού Douglas MacArthur, και υπόκειται μια μαζική αλλαγή σε κάθε κοινωνικό/πολιτικό επίπεδο. Η μεταρρύθμιση στην γεωργία κατακερματίζει τα μεγάλα κτήματα σε μικρογεωργούς, ένα πολύ άσχημο νέο αν είσαι μια συντηρητική οικογένεια γεωκτηματιών όπως οι Tenge. Για τον πατριάρχη Sakuemon, η χαρά του για την επιστροφή ενός από τους γιούς του από ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων ενώ τον νόμιζε για νεκρό, υπερκαλύπτεται από την απογοήτευση του όταν έμαθε ότι ένας άλλος γιός του είναι κομμουνιστής. Η μόνη ευχαρίστηση και ηρεμία που αντλεί, είναι από την Ayako, την πολυαγαπημένη κόρη και εγγονή ταυτόχρονα. Αναλυτικότερα, ένας από τους μεγαλύτερους γιούς, ο Jiro Tenge, είναι κρυφός πράκτορας για τις Η.Π.Α. και οι φόνοι που έχει διαπράξει ανακαλύπτονται από την μικρότερη αδερφή του, την Ayako. Τα σοκ έρχονται απανωτά για την μικρή, όταν μαθαίνει ότι η νύφη της είναι και μητέρα της, γιατί αναγκάζεται να κάνει έρωτα με τον πατέρα της οικογένειας, Sakuemon, χωρίς την θέληση της (γι'αυτό είναι και εγγονή και κόρη του). Για μην αποκαλύψει τίποτα από τα βρώμικα οικογενειακά μυστικά, την κλειδώνουν στο υπόγειο του σπιτιού για περίπου 25 χρόνια, χάνοντας έτσι κάθε πολιτική και κοινωνική εξέλιξη της χώρας. Οι προσπάθειες της μητέρας της και του μικρότερου αδερφού Shiro για την απελευθέρωση της αποβαίνουν άκαρπες, μέχρι η ίδια να καταφέρει να ξεφύγει μόνη της. Πλέον η Ayako είναι μια πανέμορφη γυναίκα, που έχει απόλυτη ανάγκη την αγάπη από τους άλλους και φοβάται απεριόριστα τον έξω κόσμο, δημιουργώντας (επιτέλους) και επιφέροντας την "θεία δίκη" για την τερατώδη οικογένειά της. Ενδεικτικά μερικές σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο τόμο εδώ, τους υπόλοιπους τους κατεβάζετε. Δεν θα σας φαινόταν καθόλου ερωτική η στάση της, αν ξέρατε για ποιον πόζαρε Σκληρό, καινοτόμο για την εποχή του, η πιο σκοτεινή και ακραία δουλειά του Tezuka. Αυτή είναι η πιο άμεση κριτική του μεγάλου δασκάλου των manga στην μοίρα της Ιαπωνίας στο μεταίχμιο της ολοκληρωτικής ήττας. Είναι ασυνήθιστα απομακρυσμένο από τις συμβάσεις των κόμικς και σκηνοθετιμένο με σκοτεινό ηδονοβλεπτικό χιούμορ, αποτελώντας ταυτόχρονα πρωτοπόρο της φυσιογνωστικής (σε σαρκικό επίπεδο) Ιαπωνικής λογοτεχνίας. Ο κεντρικός άξονας είναι μια ηρωίδα έμβλημα των άνγωστων πτυχών που ακολουθούν ενός πολέμου. Αυτό που με τράβηξε αρχικά είναι ότι η θεματολογία που διαπραγματεύεται ο δημιουργός είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης Ιαπωνικής ιστορίας που μέχρι και σήμερα παραμένουν θολά. Τι ακριβώς συνέβη στο aftermath του πολέμου; Πως επηρέασε τα γεγονότα του κάθε σπιτιού πίσω από τις κλειστές πόρτες; Ο Tezuka το πάει στο επόμενο επίπεδο, αποκαλύπτοντας την ασχήμια που κρύβεται πίσω από το προσωπείο καθαρά πραγματιστικά και χωρίς taboo. Ο τίτλος είναι πραγματικά page-turner και δεν πρόκειται να το αφήσεις να δεν το τελειώσεις όλο. Δυστυχώς η επίσημη μετάφραση της Vertical δεν είναι καθόλου προσεγμένη μιας και ακολουθεί την μέθοδο μετάφρασης dynamic equivalence (όταν οι μεταφραστές προσπαθούν να δώσουν ακριβώς την ίδια εμπειρία ανάγνωσης με την αρχική έκδοση, αφαιρώντας όποιο στοιχείο είναι πολιτιστικά ξένο προς το κοινό που απευθύνεται η μετάφραση), με αποτέλεσμα οι περισσότεροι χαρακτήρες του cast να φαίνονται σαν γιδοβοσκοί που προσπαθούν να διαβάσουν Πλάτωνα. Οπότε στραφείτε προς τα scanlations. Προφανώς και το προτείνω, είναι ένα μικρό διαμάντι που συνδυάζει τον ψυχολογικό ρεαλισμό του Ντοστογιέφσκι με την κοινωνική συνείδηση του Ζολά και του Τολστόι. Κανένα θέμα δεν είναι εκτός ορίων για τον Tezuka: Φόνοι, κατασκοπία για τους Αμερικανούς, προσάρτηση στο Κομμουνιστικό κόμα, η φυλάκιση μέλους της οικογένειας σε ένα υπόγειο κελί και η προσπάθεια για αιμομιξία. Η ιστορία είναι καταδικαστική, απίστευτα δυνατή και σοβαρά ενοχλητική, με το τέλος να είναι ίσως παραπάνω γεμάτο με συμβολισμούς απ'ότι θα έπρεπε. Το Ayako αναγκάζει τον αναγνώστη να αντιμετωπίσει τις σκοτεινότερες και πιο διεφθαρμένες γωνίες της ανθρώπινης ψυχής. Παρουσιάσεις σχετικά με τον Osamu Tezuka στο GreekComics: Παρουσίαση του δημιουργού Dororo Apollo's Song Black Jack Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=5401]

Άλλο ένα manga που έγινε adapted σε ταινία 10 years locked up... Δέκα χρόνια κλεισμένος σε ένα δωμάτιο,δεν ξέρει ποιός, που και γιατί τον έκλεισε. Για δέκα χρόνια η μόνη του επαφή με τον έξω κόσμο ήταν μια τηλεόραση και οι φωνές των άλλων κρατουμένων. Με τον καιρό άλλαξε,έγινε κάτι θανατηφόρο...κάτι σκληρό.Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και χωρίς εξηγήσεις πάλι τον ελευθερώνουν.Όταν ξυπνάει είναι σε ένα πάρκο και σκέφτετε μόνο την εκδήκηση... Το Old Boy είναι ένα pulp fiction manga που έγινε και ταινία το 2003 η οποία βραβεύτικε στις Κάννες το 2004, κυκλοφορεί από την Dark Horse Manga και μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορίσει τα 6 από τα 8 Tankoboun , το 7ο αναμένεται για 1η Αυγούστου και το 8ο και τελευταίο για 10 οκτωβρίου Αρκετά καλό σχέδιο και σενάριο, είναι σε κλασσικό Γιαπονέζικο format από δεξιά προς τα αριστερά [mal type=manga id=1929]

Για χρόνια το άκουγα, φέτος επιτέλους το διάβασα. Η τρομερή σειρά manga του Naoki Urasawa ακολουθεί μια παρέα παιδικών φίλων που προσπαθούν -για δεκαετίες- να σώσουν τον κόσμο. Kαμιά φορά αναρωτιέμαι, αν μπορούσαμε να ξεκλειδώσουμε όλες τις παιδικές μας αναμνήσεις, να τις βλέπαμε σαν άλμπουμ φωτογραφιών, πεντακάθαρες τη μία δίπλα στην άλλη, τι πράγματα θα ανακαλύπταμε; Πόσες ξεχασμένες ιστορίες, πόσα σβησμένα πρόσωπα, πόσα περιστατικά καταπιεσμένα από τη μνήμη-φρουρό; Η μνήμη είναι φτιαγμένη για να μας προστατεύει, σβήνοντας, περιορίζοντας, ξεθωριάζοντας, αλλοιώνοντας. Ποτέ τίποτα που θυμάσαι από τόσο παλιά δε συνέβη όπως το θυμάσαι. Ποτέ δεν το θυμόμαστε δύο άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο. Οι παιδικές αναμνήσεις είναι το τελευταίο σύνορο, είναι εκεί που έχουν φωλιάσει, μακριά από το φως, τα μεγαλύτερα μυστικά, κρυμμένα από ακόμα κι εμάς τους ίδιους. Σαν undercover πράκτορες α λα “Departed”, που χάθηκε η αληθινή τους ταυτότητα και τώρα βρίσκονται μετέωροι, σε limbo. Αυτά τα Χαμένα Κεφάλαια μπορεί να είναι γεμάτα ενθουσιασμό κι ελπίδα και δίψα για ζωή και ανακάλυψη, αλλά και τρόμο και φόβο και πόνο. Φυσικά κάποιος, κάποτε, κάπως, όφειλε να γράψει ένα επιβλητικό sci-fi έπος που διασχίζει σχεδόν μισό αιώνα ιστορίας, φτάνει μέχρι το τέλος του κόσμου, μα παραμένει πάντα βαθιά ριζωμένο σε κάποιο παιδικό καλοκαίρι που ακροβατεί βίαια ανάμεσα στο ζωντανό και το ξεχασμένο. Το “20th Century Boys” θα σε ταξιδέψει πολύ. Στο μέλλον και στο παρελθόν. Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του ‘69 Το καλοκαίρι του 1969 μια παρέα φίλων μαζεύεται και φτιάχνει ένα κρυφό αρχηγείο στη μέση ενός παρατημένου λιβαδιού. Εκεί παραχώνουν αγαπημένα μάνγκα, χαζεύουν ‘απαγορευμένα’ ενήλικα περιοδικά, ακούν μουσική, και σχεδιάζουν το μέλλον τους. Γράφουν ένα βιβλίο με προφητείες, γεμάτο πράγματα που ένα παιδικό μυαλό μόνο θα μπορούσε να σκεφτεί. Για τον πλανήτη που απειλείται από τεράστια ρομπότ, από φονικούς ιούς, από επιβλητικά όπλα λέιζερ. Και για μια παρέα αγοριών που θα ενωθούν για να τον προστατέψουν. Οι δεκαετίες περνούν και τα παιδιά μεγαλώνουν, ξεχνώντας το αρχηγείο, ξεχνώντας τις προφητείες, ξεχνώντας ακόμα και ονόματα και πρόσωπα. Έχει συμβεί σε όλους μας, και θα συμβαίνει για πάντα. Όμως, καθώς ο αιώνας ετοιμάζεται να εκπνεύσει, ένας μυστηριώδης θάνατος εκκινεί μια σειρά από σοκαριστικές αποκαλύψεις, με αποκορύφωμα αυτή: ένας αγνώστου ταυτότητας Φίλος, ετοιμάζεται να κάνει τις παιδικές προφητείες πραγματικότητα. Αυτά τα 20th Century Boys είναι τώρα το μόνο που μπορεί να σώσει τον κόσμο από την καταστροφή, το μόνο που στέκεται εμπόδιο στο Τέλος της Ιστορίας. Ο εθνικός θησαυρός της Ιαπωνίας Ο Naoki Urasawa θεωρείται κάτι σαν εθνικός θησαυρός στην Ιαπωνία ή τελοσπάντων αυτό μας υπενθυμίζει διαρκώς ένα quote του Junot Diaz που κοσμεί τη ζακέτα του κάθε τόμου της σειράς. Ο Urasawa έχει γράψει αρκετές ακόμα σειρές που έχουν υμνηθεί από την κριτική όπως το “Monster” (το οποίο σκοπεύω να ξεκινήσω στην τηλεοπτική μεταφορά του) και το “Pluto” (του οποίου οι τόμοι έχουν ήδη στοιχηθεί και περιμένουν να τους ξεκινήσω). Το “20th Century Boys” πάντως, το οποίο έχει μεταφερθεί και σε μια κινηματογραφική τριλογία (αλλά προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το κόμικ αντ’ αυτής), το ξεκίνησε το 1999 σε εβδομαδιαία κεφάλαια που έτρεξαν ως τον Ιανουάριο του 2007, δεμένα πλέον σε 22+2 τόμους. Πάντα θαύμαζα ανθρώπους που έχουν μια τόσο σαφή δομή της ιστορίας τους μες στο κεφάλι τους ώστε να μπορέσουν να τη μανατζάρουν για ένα τόσο μεγάλο διάστημα, με συνέπεια και focus. Ο Urasawa ξεκινά μπλέκοντας το τότε με το τώρα (όπου το ‘τώρα’ είναι λίγο πριν το τέλος του 20ου αιώνα), μεταπηδώντας από φλάσμπακ και αναμνήσεις των κεντρικών ηρώων, στις όλο και πιο αγωνιώδεις προσπάθειές τους να αποσοβήσουν την καταστροφή που κάποτε είχαν οι ίδιοι σκεφτεί, ως παιδικό παιχνίδι, ως κάτι που στους ανήλικους εαυτούς τους φαινόταν κουλ, μια φοβερή μακρινή επιστημονική φαντασία από τον κόσμο του αύριο. Ενώ αρχικά θα πιάσεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτή η ιστορία καθώς φτάνει προς μια πρώτη φυσική κορύφωση (το βλέμμα παίζει προς το ράφι με τους 20 τόμους και αναρωτιέσαι τι στα κομμάτια μπορεί να συμβαίνει σε αυτούς), γρήγορα ο Urasawa με μια άμεση κίνηση θα ανατινάξει την ιστορία και θα επεκτείνει το σύμπαν της αφήγησής του, κάνοντάς σε να πιστεύεις πως μπορεί πλέον να διαρκέσει για δεκάδες τόμων. Μα ποτέ, σε κανένα σημείο, δε θα νιώσεις την ιστορία να του ξεγλιστρά. Παραμένει focused όσο κι αν το εύρος του σύμπαντός του μεγαλώνει. Fantastic Four and Doom Στην καρδιά της ιστορίας είναι 4 παιδικοί φίλοι. Ο Κέντζι, που λατρεύει τη ροκ εν ρολ και τα μάνγκα, και είναι κάτι σαν αρχηγός αλλά με έναν πολύ χαλαρό, θέλω-να-κάνω-κουλ-πράγματα τρόπο. Ο Γιόσι είναι ο πιο ανασφαλής, εσωτερικός τύπος, που βοήθησε τον Κέντζι να φτιάξει το κρυφό αρχηγείο. Ο Ότσο είναι ο τρίτος της παρέας, ο πιο πιθανός να αποκτήσει κάποτε δικό του action franchise. Και η Γιουκίτζι, το αγοροκόριτσο που κάνει παρέα με τον Κέντζι και προστατεύει τα παιδιά όποτε χρειάζεται- μια φορά τα έβαλε μόνη της με τους δίδυμους bullies του σχολείου που ήθελαν να καταστρέψουν το αρχηγείο. Όπως φυσικά συμβαίνει πάντα, γύρω από αυτό τον κεντρικό πυρήνα της παρέας σχηματίζεται κάτι πολύ ευρύτερο. Παιδιά που είναι φίλοι μα όχι κολλητοί. Παιδιά που θέλουν να γίνουν μέλη της Κουλ Παρέας. Παιδιά που είναι καταδικασμένα ως παντοτινοί outsiders. Παιδιά που είναι εκεί για να παίρνουν το φταίξιμο, να δέχονται τις κοροϊδίες, να φορτώνονται το παραμικρό. Είπαμε, είναι μια σκληρή περίοδος η παιδική ηλικία- τα παιδιά είναι ακόμα αθώα και δεν έχουν πλήρη συναίσθηση της ασχήμιας ή της σκληρότητας κάποιων πράξεών τους. Καθώς τα χρόνια περνούν, προστίθενται κι άλλοι χαρακτήρες, άλλοι καλοί, άλλοι κακοί, άλλοι περαστικοί, άλλοι κερδίζουν τη θέση τους στο κέντρο της ιστορίας. (Κάννα!) Μα, κυρίως, υπάρχει ο Φίλος: μια μυστηριώδης φιγούρα που ηγείται ενός τρομακτικού cult και ενορχηστρώνει κάθε παγκόσμιας κλίμακας καταστροφή που είχε ‘προφητευτεί’ σε εκείνο το παιδικό βιβλίο των παιδιών, δίχως να είναι γνωστή η ταυτότητά του. Είναι όμως σαφές πως έχει μεγάλη σύνδεση με τα παιδιά, με το κρυφό αρχηγείο, με το καλοκαίρι του ‘69. Υπό αυτή τη σκοπιά, το “20th Century Boys” είναι μια από τις πιο σημαντικές coming of age ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ. Κάθε πράξη κακού, κάθε πράξη ηρωισμού, κάθε αποκάλυψη, κάθε ανατροπή, κάθε κίνητρο, τα πάντα βρίσκουν τις ρίζες τους πίσω, στο παρελθόν, στην παιδική ηλικία. Σε πράγματα ή πρόσωπα που έχει ξεχάσει ή έχει αφήσει το χρόνο να αλλοιώσουν μέσα του. Η ελαχιστότερη των πράξεων μπορεί να δημιουργεί κύματα συνεπειών, σαν βοτσαλάκι που κάποιος έριξε άτσαλα στα λιμνάζοντα νερά του χρόνου. Τίποτα που συμβαίνει δεν σβήνεται. Μπορεί απλά να ξεχνιέται. Για λίγο. Το Stand By Me συναντά το War of the Worlds Το “20th Century Boys” τελικά δε μένει ποτέ αρκετά στάσιμο ώστε να γίνει προβλέψιμο ή βαρετό, παρά τον μεγάλο του όγκο. Διασχίζει με την ευκολία που σχηματίζεται μια ανάμνηση, την απόσταση από μια περιπέτεια εφηβικής ανακάλυψης τύπου “Stand By Me” σε μια αποκαλυπτική ταινία καταστροφής τύπου “War of the Worlds”. Κινείται στο βυθό των αναμνήσεων, επιστρέφοντας διαρκώς στις ίδιες καθοριστικές στιγμές ξανά και ξανά, σαν πολυπαιγμένο ρεφρέν που, όταν πια λιώνει η κασέτα, αποκαλύπτει νέα επίπεδα ανάγνωσης. Αλλά και περπατά στους sci-fi διαδρόμους της εικονικής πραγματικότητας. Διανθίζει την αφήγηση με αναφορές στη μουσική και στα κόμικς, ενισχύοντας την ιδέα πως η τέχνη μας κάνει αυτό που είμαστε. Εισάγει χαρακτήρες και κόσμους με ευκολία, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του στο δράμα χαρακτήρων ή στην κομεντί. Ανοίγει συνεχώς νέους αφηγηματικούς ιστούς, οδηγώντας τον αναγνώστη στα γνώριμα σκηνικά από διαφορετικά σημεία εισόδου, κρατώντας σε σε εγρήγορση και κάνοντάς σε διαρκώς να αμφισβητείς ή να εξετάζεις και να αναλύεις αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Κι όσο κι αν αυτό το επικό στόρι απλώνεται σε δεκαετίες και κόσμους συχνά διαφορετικούς, νέους, τρομακτικούς, γεμάτους απειλές, συνωμοσίες, θανάτους και παντός είδους εξωφρενικές επιθέσεις, δε χάνει ποτέ τον στόχο, το κέντρο βάρους του. Είναι πάντα η ιστορία που ξεκίνησε ένα καλοκαίρι, όταν μια παρέα παιδιών περίμενε εναγωνίως την επερχόμενη Expo, μια έκθεση όπου θα γίνονταν, εν έτει 1969, μάρτυρες του κόσμου του αύριο. Η ιστορία μιας παρέας ανθρώπων που στιγματίστηκε για πάντα από τα όσα έζησαν ως παιδιά, και που συνέχισαν να αντιστέκονται σε μια κοινωνία καταστροφής και ελέγχου με μόνο τους καύσιμο τον ενθουσιασμό που είχαν ως παιδιά. Το “20th Century Boys” θα σου κόψει την ανάσα με την αφήγηση, τους χαρακτήρες και το έντεχνο πολύτομο πλάνο του, μα κυρίως επειδή δεν ξεχνά ποτέ πως ο κόσμος του αύριο γεννιέται σε κάθε ανεπαίσθητη στιγμή του χθες. * Για παραγγελίες υπάρχουν τα γνωστά βιβλιοπωλεία, όπως το Solaris. Και το σχετικό link...

Επειδή ο κύριος Θρηνωδός έχει πάρει μονότερμα την ενότητα των μάνγκα, είπα να σπάσω την κυριαρχία του με αυτή εδώ την παρουσίαση. Το Domu, λοιπόν, είναι μάνγκα του Katsuhiro Otomo, δημιουργού του θρυλικού Akira και της ομώνυμης ταινίας, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες μεταξύ 1980 και 1981. Το 1995 κυκλοφόρησε στα αγγλικά από την Dark Horse, αρχικά σε τρεις συνέχειες, και αργότερα σε έναν τόμο, ο οποίος μάλιστα επανεκδόθηκε το 2001. Σε ένα μεγάλο συγκρότημα διαμερισμάτων, ένας άντρας πηδάει από την ταράτσα. Αυτή η φαινομενική αυτοκτονία αποτελεί τον τελευταίο από τους τριάντα δύο μυστηριώδεις θανάτους, που εδώ και τρία χρόνια έχουν γίνει στο εν λόγω μπλοκ διαμερισμάτων. Η αστυνομία, όπως και στις προηγούμενες υποθέσεις, αδυνατεί να βγάλει κάποια άκρη. Αυτό που τους προβληματίζει είναι ότι η πόρτα που οδηγεί στην ταράτσα, είναι διαρκώς κλειδωμένη και μόνο ο διαχειριστής έχει το κλειδί. Όπως και στο πιο διάσημο Akira, ο Οτόμο ασχολείται με το θέμα της τηλεκίνησης και της τηλεπάθειας. Ενώ η αστυνομία πασχίζει να βρει μια απάντηση και στους επόμενους θανάτους που προκύπτουν, ξεσπά μια τρομερή μάχη μεταξύ δυο ενοίκων που κατέχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Μια μάχη μεταξύ Καλού και Κακού, που κατά τη γνώμη μου περιέχει έναν διαχρονικό συμβολισμό, αυτόν της σύγκρουσης δύο διαφορετικών γενεών, της Παλιάς και της Νέας. Το σχέδιο του Οτόμο είναι υπέροχο και δικαίως, νομίζω, θεωρείται από τους σπουδαιότερους μανγκάκα όλων των εποχών. Η δε ιστορία διαθέτει καλή ροή και μια πάρα πολύ δυνατή κλιμάκωση, που δεν σ’ αφήνει να σταματήσεις. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να σημειώσω κάποιο μειονέκτημα, αυτό θα ήταν ότι θα ήθελα μερικές σελίδες ακόμα. Όχι πως τελειώνει απότομα ή κάτι τέτοιο, αλλά μερικές ακόμα σελίδες θα έδιναν περισσότερο βάθος στην ιστορία και τους χαρακτήρες και ίσως ανέπτυσσε μεγαλύτερο σασπένς. Δεν ξέρω κατά πόσο η αμερικανική έκδοση είναι διαθέσιμη. Ωστόσο, να το διαβάσετε online μπορείτε, να το κατεβάσετε μπορείτε, οπότε δε βλέπω το λόγο να μην το κάνετε. Βαθμολογία: 10/10 [mal type=manga id=1215]

Το παρακάτω κόμικ περιέχει σκηνές ακατάλληλες για άτομα κάτω των 18 ετών. Ας μπούμε σιγά σιγά στα πιο περίεργα manga και ας καταλάβουμε γιατί πολλοί λένε τους Ιάπωνες κουνημένους. Το Indian Summer (όχι αυτό του Pratt) είναι μια σειρά Manga του Takehito Mizuki. Η Ιαπωνική του ονομασία είναι Koharu Biyori. Άρχισε να κυκλοφορεί αρχικά στο μηνιαίο Dengeki Daioh της εκδοτικής MediaWorks και στην συνέχεια στα τριμηνιαίο Dengeki Moeoh στο διάστημα 27 Απριλίου 2001 με 26 Οκτωβρίου 2011 όπου ολοκληρώθηκε σε 61 κεφάλαια. Στα Αγγλικά τα δικαιώματα απέκτησε αρχικά η εκδοτική ComicsOne και στη συνέχεια η DrMaster. Η Ιαπωνική έκδοση κυκλοφορεί και σε 4 tankobon τόμους (απομένουν 3 για τους συνολικούς 7) ενώ στα Αγγλικά έχει εκδοθεί μόνο ο πρώτος. Είδος: Ecchi, Sci-Fi, Comedy, Romance, Seinen Υπόθεση: Στο κοντινό μέλλον είναι σύνηθες οι άνθρωποι να έχουν στην δούλεψη τους ρομπότ, είτε σαν εργάτες στις δουλειές τους είτε σαν υποτακτικούς στο σπίτι. Η Yui είναι ένα ρομπότ παραδουλεύτρα έτοιμη να ξεκινήσει μια ζωή μηχανικής υπηρεσίας, που πουλήθηκε στον Takaya Murase από την εταιρία MaidWorks. Παρόλα αυτά, ο Takaya έχει άλλα σχέδια για την νέα του "δούλα" που δεν περιλαμβάνουν ακριβώς μαγείρεμα και καθάρισμα του σπιτιού. Για τον νέο της ιδιοκτήτη η Yui είναι μια κούκλα κλίμακας 1:1 την οποία ντύνει ανάλογα με τις φαντασιώσεις του, παρόλο που αυτή το μόνο που θέλει να κάνει είναι να υπηρετεί. Η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από αυτό το περίεργο ζευγάρι, ειδικά αφού έρχονται στο σπίτι δύο καινούργια ρομπότ υπηρέτριες, η Minori και η Ayumi. Κύριοι Χαρακτήρες: Yui (ゆい): Η πρωταγωνίστρια της σειράς και ρομπότ - υπηρέτρια του Takaya. Takaya Murase (村瀬貴也): Είναι ο πρωταγωνιστής της σειράς και ο ψιλό-ανώμαλος ιδιοκτήτης της Yui. Έχει φετίχ με τις υπηρέτριες και είναι καλός στο μαγείρεμα και το ράψιμο.χεχ Minori Sumitomo ( 住友みのり ): Γουστάρει τον Takaya και δουλεύει στην καφετέρια του πατέρα της, το Cafe Cowbeya. Tetsushi Sumitomo (住友哲志): O πατέρας της Minori και ιδιοκτήτης της καφετέριας. Δύο σελίδες ενδεικτικά για να δείτε το σχέδιο: Το Manga υπάρχει διάσπαρτο σε διάφορα site, το πρώτο κεφάλαιο υπάρχει εδώ (δύσκολα να πάτε στο δεύτερο, αν θέλει πάντως κάποιος ας στείλει p.m.). Εντάξει. Εντάξει. Είναι καμένο. Όχι πολύ (υπάρχουν πολύ χειρότερα πιστέψτε με), αλλά είναι. Πολλές φορές τυχαίνει να ακολουθώ την τακτική διαλέγω-τυχαία-και-διαβάζω. Μερικές φορές (περισσότερες από ότι λιγότερες) μου βγαίνει και ανακαλύπτω σειρές που είναι σε άλλο επίπεδο και δεν θα τις είχα πάρει είδηση αλλιώς. Ε αυτή η φορά δεν ήταν από αυτές, ήταν από τις άλλες. Τις άτυχες. Πλάκα έχει, και σίγουρα κάποιοι θα το γουστάρουν, οπότε ας υπάρχει και εδώ γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να το ανακαλύψει. Για μένα, είναι μέτριο. Η ιδέα χιλιοφορεμένη (το κόμικ βγήκε το 2005 και υπάρχουν πολύ καλύτερα soft φετιχιστικά manga), το σχέδιο meh, αλλά πραγματικά γέλασα αρκετές φορές με το παλικάρι που προσέλαβε το ρομπότ και την έβαζε να ντύνεται από κουνέλι μέχρι και εγώ δεν ξέρω τι. Για ένα τσεκάρισμα λέει, αλλά όχι κάτι παραπάνω. Διάβασα πρώτο τόμο, κάπου στον δεύτερο σταμάτησα. Τυχαίο που η Yui είναι φτυστή η Sailormoon; Χμ... Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=3602]

Το παρακάτω κόμικ περιέχει σκηνές ακατάλληλες για άτομα κάτω των 18 ετών. Ένα One-shot κόμικ 16 σελίδων του Tsuge Yoshiharu, που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 1979 πιθανώς σε κάποια εφημερίδα της εποχής. Δεν έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά. Είδος: Seinen, Drama,Slice of Life,Mature Υπόθεση: Ένας τύπος πρώην παλαιστής παρενοχλεί γυναίκες στον δρόμο με σκοπό να κοιμηθεί μαζί τους και αν τα αγόρια τους κάνουν μανούρα, τους κάνει τη φονική λαβή τζούντο με τίτλο "Η τεχνική του αποξηραμένου καλαμαριού". Ενδεικτικά δύο σελίδες (από τις όλες και όλες 16) για να δείτε το σχέδιο: Το manga μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ Να πω την αλήθεια, δεν ήξερα αν το συγκεκριμένο έπρεπε να μπει στην κατηγορία ero/hentai αλλά μόλις το διάβασα απλά γέλασα οπότε το ανάρτησα στα manga. Θέλεις να κάνεις ένα διάλειμμα για τσιγάρο ή καφέ και χρειάζεσαι μια χαζομαρούλα χωρίς νόημα; Διάβασε αυτό. Είναι στα όρια του κωμικού - παράξενου, οπότε δεν θα μπω στην διαδικασία να το σχολιάσω περαιτέρω και θα σας αφήσω να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να του δώσω κάποιο βαθύτερο νόημα, θα έλεγα ότι θίγει την ματαιότητα της ζωής και ότι οι κακοί κάποιες φορές κερδίζουν και οι καλοί απλά ντροπιάζονται. Έχει ερωτικές σκηνές (σεξουαλικές στάσεις και στήθη γυναικών) με τα σημεία των γεννητικών οργάνων να είναι κενά κατά την συνήθη τακτική των Ιαπώνων να τα καλύπτουν δια νόμου. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=13354]

To Jiraishin είναι μια ντετεκτιβική σειρά Manga σε σχέδιο και σενάριο του Tsutomu Takahashi. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Afternoon της εκδοτικής Kodansha από τον Οκτώβριο του 1992 μέχρι τον Ιανουάριο του 1999. Έχει κυκλοφορήσει σε 19 tankobon τόμους από την Kodansha στο διάστημα 1993 - 2000 και ξανά σε 10 bunkoban τόμους στο διάστημα Μάιος - Σεπτέμβριος του 2003. Η Αγγλική έκδοση τιτλοφορείται "Ice Blade" και κυκλοφόρησε στο περιοδικό MixxZine της Tokyopop αλλά σταμάτησε μετά τους 3 πρώτους τόμους επειδή δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση. Είδος: Action , Mystery, Drama , Crime, Seinen Υπόθεση: Ο Kyoya Ida είναι ένας σκληροτράχηλος ντετέκτιβ στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής Shinjuku του Tokyo. Είναι γνωστός μεταξύ των συναδέλφων του ως "ο τύπος χωρίς όρια" όσον αφορά την επίλυση των υποθέσεών του, γιατί δεν διστάζει να χρησιμοποιεί κάθε τρόπο και μέσο (νόμιμο ή μη). Αυτό τον κάνει εξαιρετικά αντιπαθή στους υψηλόβαθμους της Αστυνομικής υπηρεσίας και την τελευταία επιλογή ως partner. Βέβαια, υπάρχουν και λίγοι συνάδελφοί του που θαυμάζουν το θάρρος και την αποφασιστικότητα του να χρησιμοποιεί ωμή βία και πλάγιους τρόπους κάθε φορά που ο νόμος είναι ανεπαρκής. Κύριοι Χαρακτήρες: Kyoya Ida: Ένας μπάτσος επαναστάτης. Δεν κολλάει πουθενά, χρησιμοποιεί κάθε μέσο στη διάθεση του για να πιάσει τους ενόχους των εγκλημάτων που ερευνά, ακόμα και αν αυτά τα μέσα είναι εξαιρετικά αμφισβητούμενα από το νομικό σύστημα. Το όπλο που χρησιμοποιεί στις περισσότερες υποθέσεις είναι ένα Glock 17. Από τότε που πέθανε ο πατέρας του έγινε απόμακρος και σκληρός, εκτός από πολύ κοντινούς του ανθρώπους. Είναι ωραίο τυπάκι και πολύ μάγκας. Director Narita: Ο διοικητής του τμήματος ανθρωποκτονιών του αστυνομικού τμήματος Shinjuku και άμεσος ανώτερος του Kyoya. Ήταν πολύ κοντινός φίλος με τον πατέρα του. Tsuyoshi Yamaki: Ο πρώτος συνεργάτης του Kyoya, πέθανε από τα πυρά ενός έφηβου Κινέζου εγκληματία. Το ψευδώνυμο του ήταν "Hachimaki". Πίσω έμεινε η γυναίκα του, Yukari, και ο γιος του που πήρε το όνομα του. Eriko Aizawa: H δεύτερη συνεργάτης του Kyoya. Ο σύζυγός της, Kohei Asada, πέθανε από τα πυρά ενός άνδρα που είχε εμμονή μαζί της, αμέσως μετά την γαμήλια τελετή. Ενδεικτικά δύο σελίδες από το σχέδιο: Το manga μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ Μου άρεσε. Ίντριγκα, ανατροπές, office backstabbing, έγκλημα και τιμωρία, κυριλέ τύπος που σώζει την μαύρη μέρα και δεν συμμαζεύεται. Είναι η πρώτη δουλειά του Tsutomu Takahashi και η καλύτερη που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Παρόλο που ο κύριος χαρακτήρας είχε έλλειψη ικανοποιητικού background, οι διάφοροι δεύτεροι το κάλυπταν και με το παραπάνω (συνεχείς αντιθέσεις μεταξύ του Ida και των υπολοίπων). Θέλει μια προσεκτικότερη ματιά στους διαλόγους του για να μπορέσεις να καταλάβεις ότι ο Ida είναι πιο σάπιος και σαθρός από ότι θα ήθελες. Προσωπικά δεν με ενόχλησε γιατί προτιμώ το μοτίβο anti-hero. Το σχέδιο αρχικά σου δίνει την αίσθηση του όχι τόσο προσεγμένου σκίτσου μέχρι να εστιάσεις στις λεπτομέρειες του περιβάλλοντος σε κάθε καρέ. Οι σκιάσεις είναι εξαιρετικές και ο τρόπος που τις χρησιμοποιεί για να σου χτίσει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα ικανοποιητικότατος. Παρατήρησα μια αλλαγή στον σχεδιασμό των χαρακτήρων από τα πρώτα κεφάλαια (μου θύμησαν το στιλ της Naoki Urasawa) μέχρι τα τελευταία που είχε ένα πιο προσωπικό τόνο. Τώρα σεναριακά, πρέπει να αναφέρω ότι υπήρχαν αρκετές ασυνέχειες μεταξύ των τόμων αλλά ακόμα και των κεφαλαίων. Με λίγες εξαιρέσεις, τα περισσότερα κεφάλαια του κάθε τόμου ήταν αυτοτελή και άσχετα μεταξύ τους ως προς την υπόθεση. Αν τύχει να υπάρχει συνέχεια, θα είναι το πολύ μέχρι ένα τόμο. Έτσι δεν υπάρχει μια βασική ιστορία/ πλοκή που ακολουθείς αλλά περισσότερο ανασκόπηση στις δυσκολότερες υποθέσεις του ντετέκτιβ Ida. Αυτό θα μπορούσε να μην συμβαίνει γιατί πραγματικά μερικά κεφάλαια είναι τελείως άχρηστα και δεν θα επηρέαζαν καθόλου την κατάληξη της σειράς αν δεν υπήρχαν. Είναι ένα κυριλέ filler, αλλά παραμένει filler. Συμψηφίζοντας τα παραπάνω πιστεύω ότι το Jiraishin πρέπει να υπάρχει σε κάθε ψηφιακό ράφι, ακόμα και αυτών που δεν διαβάζουν ιδιαίτερα manga. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=379]

Η δεύτερη σελίδα/εξώφυλλο του Manga. To Flowers είναι ένα Oneshot της Yoko Nihonbashi που κυκλοφόρησε το 2000 στο περιοδικό Comic Cue της εκδοτικής East Press. Από τις πιο άγνωστες δουλειές της συγκεκριμένης δημιουργού, είναι ότι πρέπει για χαλάρωμα (όπως το πάρει κανείς) εν μέσω εξεταστικής. Το ξέθαψα τυχαία όταν έψαχνα για μικρές σειρές της Nihonbashi. Δεν έχει κυκλοφορήσει επίσημα στα Αγγλικά και όπως και άλλα Oneshots, δύσκολα πλέον να ασχοληθεί εκδότης να το μεταφράσει. Ας είναι καλά τα ίντερνετς λοιπόν. Είδος: Drama, Psychological, Romance, Tragedy, Slice of Life Υπόθεση: Υπάρχει μία θανατηφόρα σπάνια ασθένεια που ονομάζεται Νεκροφαγική Γεομορφίτιδα (σικ, το κανονικό όνομα είναι Necrophagic Geomorphitis αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ), από την οποία νοσούν μια χούφτα άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Ο Suzuki, πρωταγωνιστής της ιστορίας, είναι ένας από αυτούς, και όπως και οι υπόλοιποι πρόκειται να πεθάνει σύντομα. Η ασθένεια αυτή επηρεάζει τόσο τα εσωτερικά όργανα όσο και το δέρμα, παραμορφώνοντας τρομακτικά τον φορέα μέχρι να αρχίσει να αποσυντίθεται. Έτσι, ο Suzuki είναι αναγκασμένος να κυκλοφορεί μόνιμα με επιδέσμους τυλιγμένους στο πρόσωπο, τα χέρια και όλα τα εμφανή σημεία που δεν καλύπτονται από ρούχα. Η Tonoki είναι η γιατρός του σχολείου που φοιτά o Suzuki, φροντίζει όλες του τις πληγές και του συμπαραστέκεται από πριν ακόμα αρρωστήσει βαριά, δίνοντάς του μια υπόσχεση: ότι θα μείνει μαζί του, μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος. Ενδεικτικά δύο σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Το Manga μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ Πολύ πολύ δυνατό κόμικ. Πολύ διαφορετικό, πολύ έντονο, πολύ απ'όλα του. Καταθλιπτικό ίσως. Το σκίτσο πιάνει την αύρα του νεαρού Suzuki απόλυτα. Είναι απλός, παθητικός και έχει αποδεχθεί την μοίρα του - χαμογελάει μέσα από τους επιδέσμους του και εύχεται να είχε ένα σκοπό στην ζωή που θα του έδινε δύναμη να συνεχίσει να πολεμά την ασθένεια του. Ισοπεδωτικά όμορφο νόημα, που θα αγγίξει με ιδιαίτερο τρόπο κάποιον που κουβαλάει την σκιά μιας προσωπικής τραγωδίας. Η νοσοκόμα του δεν σταματάει να μάχεται, προσπαθώντας μέχρι και την τελευταία στιγμή να πείσει τον Suzuki ότι ακόμα και με την κατεστραμμένη του εμφάνιση δεν πρέπει να ενδώσει στην προκατάληψη που αντιμετωπίζει απ'όλους. Κυριότερα, του επέτρεψε μέσω αυτής να βρει το μονοπάτι του. Είναι ένα κόμικ που απεικονίζει εύστοχα την συναισθηματική σύνδεση μεταξύ δύο τελείως διαφορετικών ανθρώπων. Έχει κάποιες "ώριμες" σκηνές, αλλά δεν θα τις έλεγα ερωτικές. Η υπόθεση εξελίσσεται "In media res" , με την ιστορία να ξεκινά πραγματικά στο μέσο του κόμικ και όχι στην αρχή, μία παγίδα στην οποία πέφτουν τα περισσότερα oneshot manga. Δεν είναι ένα έργο που θα σε κρατήσει με την πλοκή και το σασπένς, εφόσον διαβάζοντας αυτή την παρουσίαση καταλαβαίνεις το τέλος πριν το ξεκινήσεις. Αυτό βέβαια δεν έχει καμία σημασία, μιας και δεν το ξεκινάς για αυτό, αλλά προετοιμάζεσαι να ανέβεις στο συναισθηματικό τραίνο για μία ηχηρή βόλτα. Το σχέδιο είναι απλοϊκό και για κάποιους "άγευστο", αλλά προσωπικά δεμένο με το σενάριο με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Χωρίς να έχω τις ιδιαίτερες σχεδιαστικές γνώσεις, υποθέτω πως δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα να σχεδιάζεις έναν χαρακτήρα τυλιγμένο με επιδέσμους των οποίων οι κινήσεις ακολουθούν ακριβώς το σώμα. Είναι βαρύ και έχουμε αρκετά προβλήματα ήδη, αλλά το να διαβάζω την αντιμετώπιση του καθημερινού ανθρώπου ακόμα και σε κάτι τόσο ακραίο, μου έδωσε κάτι καινούργιο. Ειδικά όταν βλέπω ότι ένας άνθρωπος που γνωρίζει την κατάληξη του, απολαμβάνει όσο τίποτα στον κόσμο έναν κήπο γεμάτο λουλούδια. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=6456]

Όπως καταλάβατε έχω πιάσει τις δουλειές του Tsuge μία μία. Το Munou no Hito σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "The Man Without Talent, A Worthless Person". Είναι μία σειρά Manga από τον Tsuge Yoshiharu η οποία ολοκληρώθηκε σε 6 κεφάλαια και έχει κυκλοφορήσει σε έναν τόμο. Η αρχική έκδοση έγινε στο περιοδικό Garo τον Ιούνιο του 1985. Δεν έχει γίνει επίσημη μετάφραση στα Αγγλικά, ενώ από scanlation υπάρχουν τα 3 πρώτα κεφάλαια. Είδος: Drama, Slice of Life Υπόθεση: Όλη η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από έναν mangaka (δημιουργός manga) ο οποίος έχει αποτύχει στην δουλεία του ως σχεδιαστής και προσπαθεί πουλώντας πέτρες να συντηρήσει οικονομικά την οικογένεια του, χωρίς επιτυχία. Έτσι αναλώνεται να σκέφτεται περιπτώσεις και διαφορετικές δουλειές που θα μπορούσαν να αποφέρουν αρκετά χρήματα ονειροπολώντας, μιας και δεν μπορεί να αντέξει την πραγματικότητα του. Τα εξώφυλλα των τριών μεταφρασμένων κεφαλαίων: Ενδεικτικά δύο σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Το manga μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ. Μου άρεσε. Είναι σαφώς ανώτερο σχεδιαστικά από τα δύο προηγούμενα του Tsuge που διάβασα με πολύ ωραίες σκιάσεις και πανέμορφους περιβάλλοντες χώρους. Τα πρόσωπα πάσχουν λίγο, ιδιαίτερα του παιδιού του πρωταγωνιστή που φαίνεται καθυστερημένο (υποθέτω πως ο δημιουργός προσπάθησε να αποτυπώσει την αθωότητα με κάποιο τρόπο αλλά δεν του βγήκε). Δεν παύει να είναι κλάσεις ανώτερο από το Nejishiki. Στα του σεναρίου τώρα: Πολύ ειλικρινές, πολύ ρεαλιστικό, πολύ βαρύ και καταθλιπτικό. Το 90% του σεναρίου είναι γραμμένο στην μορφή εξωτερικής αφήγησης, κάτι σαν retrospect του ήρωα στην ζωή του. Μου πέρασε απόλυτα την αγωνία και την συναισθηματική απογοήτευση της ανεπάρκειας, που ότι και να προσπαθείς δεν μπορείς να αποβάλεις. Ο ήρωας δέχεται απανωτά χτυπήματα από τον περίγυρο του και την οικογένεια του, έχοντας χάσει κάθε νόημα του να ζει πλέον, εκτός από τον μικρό του γιο που δείχνει να είναι ακόμα πιστός στις ικανότητες του πατέρα του. Ένα πολύ ρεαλιστικό κόμικ, αναλύει σε βάθος την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που έχει συμβιβαστεί πλήρως με την αποτυχία. Δεν συγκρίνεται λοιπόν σεναριακά ούτε με το Nejishiki ούτε με το Hissatsu surume katame (το δεύτερο φαίνεται προϊόν λαϊκής κατανάλωσης μπροστά σε αυτό). Το προτείνω ανεπιφύλακτα για προβληματισμό. Παραθέτω έναν διάλογο μεταξύ του πατέρα και του γιου όπου μου έκανε εντύπωση η ωμότητα μεταξύ ανθρώπων που κάποτε αγαπούσαν ο ένας τον άλλο (1ο Κεφ. Σελ. 35) Είναι δυνατό λέμε. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=19969]

Το παρακάτω κόμικ περιέχει σκηνές ακατάλληλες για άτομα κάτω των 18 ετών. Το Nejishiki ή Αγγλιστί Screw Style, είναι ένα seinen manga σε σενάριο και σχέδιο του Yoshiharu Tsuge (δημιουργού των Akai Hana, Gensenkan Shujin, Hissatsu Surume Katame). Κυκλοφόρησε στο περιοδικό Garo σε 7 κεφάλαια, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο του 1968. Δεν έχει μεταφραστεί Αγγλικά. Είδος: Drama, Psychological, Seinen Υπόθεση: Το κάθε κεφάλαιο περιγράφει μια ξεχωριστή ιστορία, με τις 7 ιστορίες να συνδέονται νοηματικά. Το πρώτο κεφάλαιο τιτλοφορείται Nejishiki και διαπραγματεύεται την ιστορία ενός άνδρα που τον δαγκώνει μια τσούχτρα σε μια παραλία ενός χωρίου ξένη σε αυτόν και στη συνέχεια ξεκινά να ψάχνει για έναν γιατρό να του επουλώσει τις ματωμένες του φλέβες. Η δεύτερη ιστορία ονομάζεται Marsh και αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα που γνωρίζει μια περίεργη γυναίκα κατά την διάρκεια ενός κυνηγιού σε έναν βάλτο. Η τρίτη ιστορία ονομάζεται Chico και περιγράφει τις φροντίδες ενός ζευγαριού σε ένα σπουργίτι. Η τέταρτη ιστορία τιτλοφορείται Mushroom Hunting και έχει να κάνει με μια περίεργη βροχή που πέφτει σε ένα δάσος το οποίο πρόκειται να επισκεφθούν παππούς και εγγονός για να μαζέψουν μανιτάρια. Η πέμπτη ιστορία ονομάζεται Oba's Electroplate Factory και διαπραγματεύεται το τότε ιδιαίτερα επίκαιρο θέμα της σχέσης ανθρώπου-τεχνολογίας. Η έκτη και έβδομη ιστορία με τίτλους Salamander και Ondoru House αντίστοιχα, δεν έχουν μεταφραστεί και δεν βρήκα κάτι για αυτές στο νετ. Ενδεικτικά δύο σελίδες από το σχέδιο: Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο κεφάλαιο του Manga εδώ Το Manga αυτό διαβάστηκε καθαρά για ιστορικούς λόγους. Στην Ιαπωνία χαίρει μεγάλης εκτίμησης για κάποιο λόγο που μου διαφεύγει. Παρόλα αυτά το διάβασα γιατί το όνομα του φέρει μεγάλη βαρύτητα στους κύκλους των αναγνωστών manga και δεν παύει να αποτελεί μαζί με τον δημιουργό του κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας των Ιαπωνικών κόμικς. Δεν θα μπορούσε ένα τέτοιο κομμάτι να λείπει από ένα τέτοιο φόρουμ. Στα καθέκαστα τώρα: Η ιστορία είναι αφαιρετική, πολύ συχνά χωρίς κανένα νόημα ή χρονική συνέχεια ακόμα και μεταξύ του ίδιου κεφαλαίου. Φαίνεται ότι στο σχέδιο δεν έχει γίνει και μεγάλη προσπάθεια εκτός ίσως από κάποια περιβάλλοντα και το πουλί της τρίτης ιστορίας (τρομακτικό ανά σημεία). Όσον αφορά την ανάπτυξη χαρακτήρων, λόγω του εξαιρετικά μικρού μεγέθους δεν προλαβαίνει ο αναγνώστης να αντιληφθεί το πραγματικό πρόσωπο μέσα από την συνεχή αλληγορία, και όποτε έγινε προσπάθεια αυτού από τον δημιουργό ήταν αποτυχημένη και με έκανε να σκέφτομαι "οκ, αυτό δεν θα έπρεπε να είναι εδώ". Σχετικά με το +18, περιέχει κάποιες softcore σεξουαλικές σκηνές με περιορισμένο γυμνό, με τις περισσότερες να βρίσκονται στην πρώτη ιστορία. Δεν συνηθίζω να παρουσιάζω και να προωθώ πράγματα που δεν μου άρεσαν, αλλά για το συγκεκριμένο θα κάνω μια εξαίρεση λόγω της ιστορίας του όπως προανέφερα χωρίς να υποστηρίζω στο ελάχιστο την νόρμα του "είναι ρετρό, είναι καλό". Ο Tsuge, όντας πάντα στην σκιά τιτάνων όπως ο Tezuka σε όλη του τη ζωή, έχει άλλες πιο ποιοτικές δουλειές. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=10521]

Kirameki Άλλη φάση από το Neji της ίδιας δημιουργού, το Sareki Oukoku κυκλοφόρησε σε 4 κεφάλαια στο περιοδικό Hana to Yume της εκδοτικής Hakusensha, το δίμηνο Μάρτιος-Απρίλιος του 1993. Η Yuki Kaori είχε ξεκινήσει να σχεδιάζει τα πρώτα δύο κεφάλαια του Sareki Oukoku πριν τελειώσει το Neji, κάτι που επιβεβαιώνεται εύκολα αν γίνει μια σχεδιαστική σύγκριση μεταξύ των δύο. Μέχρι στιγμής δεν έχει κυκλοφορήσει το graphic novel και προσωπικά πιστεύω ότι ούτε πρόκειται. Δεν έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά επίσημα, μιας και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες κυκλοφόρησε - Shojo Manga των αρχών της δεκαετίας του '90 - δεν προώθησαν ιδιαίτερα την δημοτικότητα του ώστε να περάσει στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού. Είδος: Action, Adventure, Drama, Fantasy, Supernatural Υπόθεση: Ο κόσμος πλέον είναι καλυμμένος με άμμο, ως αποτέλεσμα του πολέμου μεταξύ των ανθρώπων και των αμμο-ανθρώπων (Sandbiters). Οι Sandbiters καταβροχθίζουν τους ανθρώπους και έχουν την δυνατότητα να ελέγχουν δράκους της άμμου. Το μόνο βασίλειο που έχει επιβιώσει ανέπαφο είναι το βασίλειο του Χρόνου που προστατεύεται από την Θεά του νερού. Ο Kirameki, πρωταγωνιστής της ιστορίας, είναι ο διάδοχος του εν λόγω βασιλείου. Όταν ήταν παιδί ο Kirameki δίψαγε για περιπέτειες, ταξιδεύοντας στην έρημο γύρω από το παλάτι του πατέρα του, μέχρι που συνάντησε ένα παιδί Sandbiter, τον Saga. Οκτώ χρόνια μετά, ο Kirameki είναι ένας έφηβος που βράζει το αίμα του και προτιμά να γίνει ξιφομάχος παρά βασιλιάς. Κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης του, ένας Sandbiter εισβάλει κρυφά στο βασίλειο και δεν είναι άλλος από τον Saga, που έχει σκοπό να γκρεμίσει εκ των έσω το τελευταίο προπύργιο των ανθρώπων για την φυλή του. Ο Kirameki , μέσα από διάφορα σκηνικά προσπαθεί με την βοήθεια της Serafita (Θεά του Νερού), να πάρει πίσω το βασίλειο και να σώσει τον λαό του. Ενδεικτικά δύο σελίδες για να δείτε το σχέδιο (πρώτο chapter): Μπορείτε να διαβάσετε το manga δωρεάν εδώ από το Scanlation Group "Sakura-Crisis". Ένα Ιαπωνικό νεανικό Prince of Persia. Χωρίς μαγική άμμο που γυρνάει τον χρόνο πίσω. Αλλά με Δράκους εξ'ολοκλήρου φτιαγμένους από άμμο. Imagine that. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, η τεχνοτροπία θυμίζει πολύ το Neji μιας και πρακτικά δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα. Το σχέδιο είναι συμπαθητικό χωρίς να ενθουσιάζει πουθενά - εκτός ίσως από τους δράκους - και το σενάριο είναι πολυφορεμένο. Αλλά το '93 δεν ήταν και τόσο, οπότε δικαιολογείται η περιορισμένη φαντασία ανά σημεία. Έχει και τις στιγμές που θα σε συγκινήσει πάντως. Τα περισσότερα manga της Kaori είναι μια hit-or-miss κατάσταση, δεν ξέρεις αν θα βγει καλό ή σούπα. Αυτό ανήκει στην πρώτη περίπτωση, όντας λίγο παρωχημένο και κλισέ χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ευχαριστήθηκα την ιστορία. Μου κράτησε το ενδιαφέρον από την αρχή και το τέλος με άφησε ικανοποιημένο όντας μια από τις άρτιες πρώτες δουλειές της συγκεκριμένης δημιουργού. Μην έχετε απαιτήσεις. Δεν είναι manga για απαιτήσεις, αλλά αν αφήσεις να σε ταξιδέψει λίγο η ιστορία σε ερήμους, δράκους, οάσεις και βεδουίνους σίγουρα θα περάσεις ένα ευχάριστο δίωρο (είναι και μικρό άλλωστε). Saga Παρουσίαση της δημιουργού Yuki Kaori εδώ. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=2723]

Μικρό, ωραίο, γρήγορο. Το Neji σε σενάριο και σχέδιο της Yuki Kaori κυκλοφόρησε σε 3 κεφάλαια στο περιοδικό Hana to Yume της εκδοτικής Hakusensha, αποκλειστικά αφιερωμένο σε shojo manga. Το πρώτο μέρος ονομάζεται Awakening (1992), το δεύτερο X (1993) και το τρίτο Noma Jean P013 (2001). Τον Ιούνιο του 2001 κυκλοφόρησε και το graphic novel που περιέχει και τα 3 μέρη. Στην Αγγλική έκδοση του έχει δοθεί η ονομασία Screw. Έχει αρκετά ιδιόρυθμο στυλ, μιας και κατατάσσεται σε sci-fi/supernatural shojo. Είδος: Action, Mature, Sci-fi, Shojo, Supernatural Υπόθεση: Ο πρωταγωνιστής της σειράς, Neji, ξυπνάει ξαφνικά έχοντας μακριά άσπρα μαλλιά και αιχμάλωτος σε ένα δωμάτιο που δεν γνωρίζει. Πέθανε το 1992 μαζί με την κοπέλα του Snow White, και επανέρχεται στη ζωή το 2033 έχοντας ειδικές δυνάμεις (κάτι σαν τηλεκίνηση). Μια οργάνωση ονόματι GERA είναι υπεύθυνη για το "ξύπνημα" του, τον αντιμετωπίζει σαν πειραματόζωο και αρνείται να επαναφέρει στη ζωή την κοπέλα του, η οποία είναι εγκλωβισμένη σε μια κάψουλα σε κατάσταση τεχνητού κώματος . Σιγά σιγά η μνήμη του επαναφέρεται και θυμάται όλα τα γεγονότα που οδήγησαν στην αιχμαλωσία του, καθώς και την δολοφονία της Snow White.Αρχικά γίνεται εκτελεστικό όργανο για διάφορες βρωμοδουλειές της οργάνωσης, με αντάλλαγμα τη ζωή της. Τελικά ο Neji (screw) συνεργάζεται με διάφορους ανθρώπους και πολεμά εναντίον της GERA για να πάρει την εκδίκησή του. Συναντιέται και αποκτά φιλία με τον εγγονό του αδερφού του, που είναι πλέον μεγάλος άντρας και μπλέκουν μαζί σε διάφορες περιπέτειες. Ενδεικτικά δύο σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Μπορείτε να διαβάσετε το manga δωρεάν εδώ. Είναι μικρό. Ίσως μικρότερο απ'όσο έπρεπε. Θα μπορούσαν να γραφτούν 2-3 κεφάλαια παραπάνω γιατί η υπόθεση είχε ψωμί να δώσει. Είναι αρκετά συμπαγές παρόλα αυτά, τόσο ώστε να σε κρατήσει και σε μια - δυο ώρες να το ξεπετάξεις. Συμπαθητικό σχέδιο, όχι από τα καλύτερα της Kaori (π.χ. υπάρχουν πάνελ που περιέχουν στο βάθος ένα πρόσωπο στο οποίο λείπουν τα μάτια , η μύτη και το στόμα). Υπάρχουν κάποιες ασυνέχειες από καρέ σε καρέ, και σε αυτό ίσως φταίει το σχέδιο μαζί με την συμπιεσμένη σεναριακή πληροφορία. Μ'αρέσουν τα πρόσωπα και εδικά τα μάτια, που ξεφεύγουν από την νόρμα του τεράστιου manga ματιού που μας γνώρισε ο Tezuka. Πολύ έξυπνο σενάριο και ωραία εκτελεσμένο παρόλο που αποτέλεσε τον πρώτο πειραματισμό της Kaori με επιστημονική φαντασία, συνδέθηκα συναισθηματικά αρκετά με τον Neji και το προσωπικό του δράμα που έχασε (ή έτσι νομίζει) την γυναίκα που αγαπούσε. Σε αυτό βοήθησε και η άριστη ανάπτυξη του χαρακτήρα της Snow White, τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά - απίστευτη ομορφιά.Το τέλος δεν με άφησε ικανοποιημένο, σε ποιον άλλωστε αρέσουν τα cliffhangers σε σειρές που ξέρει ότι τελείωσαν; Έψαξα αρκετά πιστεύοντας ότι έχει συνέχεια αλλά μάταια. Shit Happens. Η ιστορία έχει λίγο απ'όλα, λίγο επιστημονική φαντασία, λίγο υπερφυσικό, λίγο πολιτική ίντριγκα, λίγο συμβόλαια θανάτου, λίγο στεγνό μιλιταρισμό, λίγο παρακυβερνητική αυθαιρεσία - δεν σε αφήνει ανικανοποίητο. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά, ειδικά το πρώτο μέρος της ιστορίας, και ίσως το ξαναδιαβάσω σύντομα. Μέχρι να το ξεκινήσεις το τελείωσες. Παρουσίαση της δημιουργού Yuki Kaori εδώ. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=1059]

Ξέθαψα ένα πολύ ωραίο ρομαντικό manga mini series που πραγματικά αξίζει την προσοχή σας. Ο λόγος για το The Rose of Versailles. The Rose of Versailles (ベルサイユのばら Berusaiyu no Bara) ή αλλιώς Lady Oscar είναι ένα Shojo manga (η θεματολογία του αναφέρεται κυρίως σε γυναίκες ηλικίας 10-18 ετών) με δημιουργό την Riyoko Ikeda. Κυκλοφόρησε στο περιοδικό Margaret Magazine την διετία 1972-73, από την εκδοτική Shueisha , και είναι μία από τις σειρές με την μεγαλύτερη επιρροή στο αναγνωστικό κοινό. Επανεκδόθηκε στα Ιαπωνικά το 1982 σε 10 τόμους tankonbon. Το 1983 εκδόθηκαν οι πρώτοι δύο τόμοι στα Αγγλικά από τον Frederik Schodt, για να χρησιμοποιηθούν ως εκπαιδευτικά βιβλία για Ιάπωνες που ήθελαν να μάθουν Αγγλικά. Τελικά εκδόθηκαν και οι 10 τόμοι στις Η.Π.Α. από την Αμερικανική θυγατρική της εκδοτικής Sanyusha, που αγόρασε τα δικαιώματα αμέσως μετά την μεγάλη απήχηση στο Ιαπωνικό αναγνωστικό κοινό. Ήταν η πρώτη σειρά manga που μεταφράστηκε εμπορικά στην Βόρειο Αμερική. Υπάρχει και ένα sequel που ονομάζεται Eikou no Napoleon (The Glory of Napoleon) αλλά κρατάει πολύ λίγους από τους αρχικούς χαρακτήρες μέσα στην ιστορία και εστιάζει περισσότερο στην αυτοκρατορία του Ναπολέοντα του 1ου από ιστορικής πλευράς.Ένα χρόνο μετά την αρχική έκδοση ο δημιουργός Riyoko Ikeda κυκλοφόρησε μια σειρά μικρών ιστοριών ως συνέχεια της αρχικής, την οποία ονόμασε Berusaiyu no Bara Gaiden. Είδος: Ιστορικό δράμα/Ρομαντικό Υπόθεση: Βρισκόμαστε στην Γαλλία πριν και κατά την διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης. Η σειρά εστιάζει αρχικώς στην γνωστή Μαρία Αντουανέτα ,πριγκίπισσα της Γαλλίας, αλλά στη συνέχεια επικεντρώνεται σε έναν άλλο χαρακτήρα, μια γυναίκα ονόματι Oscar Francois de Jarjayes. H Oscar είναι κόρη του στρατηγού Jarjayes, ενός συντηρητικού ανθρώπου που είχε πάντοτε απωθημένο να κάνει γιο. Ανταυτού έχει έξι κόρες και αποφασίζει να μεγαλώσει την νεότερη από αυτές ως άντρα (?!?!). Μαθαίνει στην Oscar ξιφομαχία, ιππασία και μάχη μεσαιωνικού τύπου. Εξασκείται με έναν παιδικό της φίλο και εγγονό της νταντάς της, τον Andre Grandier. Αρχικά έχουν μια φιλική σχέση αλλά όσο εξελίσσεται η ιστορία αναπτύσουν ερωτικά αισθήματα ο ένας για τον άλλο. Η Oscar είναι διοικητής των βασιλικών φρουρών και υπεύθυνη της ασφαλείας της Βασίλισσας Μαρίας και όλης της βασιλικής οικογένειας. Γενικά η όλη ιστορία είναι βασισμένη στην πολιτική αντίληψη της Oscar σχετικά με την Βασιλεία ως κυρίαρχο πολίτευμα της Γαλλικής κοινωνίας και πόσο μεγαλώνει σταδιακά το χάσμα μεταξύ της αριστοκρατίας και των κατώτερων τάξεων της Γαλλικής πλέμπας. Ένα σημαντικό sub-arc είναι ο έρωτας της Μαρίας Αντουανέτας με τον Κόμη Axel von Fersen της Σουηδίας. Μέσα στην ιστορία βλέπουμε ενσωματωμένα και πραγματικά γεγονότα της Γαλλικής ιστορίας του 18ου αιώνα. Χαρακτήρες: Oscar François de Jarjayes (オスカル・フランソワ・ド・ジャルジェ Osukaru Furansowa do Jaruje) Η πρωταγωνίστρια της σειράς, μια πολύ όμορφη ξανθιά κοπέλα μεγαλωμένη ως αγόρι από τον συντηρητικό πατέρα της. Γνώστρια διαφόρων πολεμικών τεχνών (ξιφασκία κλπ) είναι διοικητής της βασιλικής φρουράς της Βασίλισσας Μαρίας Αντουανέτας. Αρχικά είναι τσιμπημένη με τον Κόμη Axel αλλά εκείνος έχει μάτια μόνο για την Βασίλισσα και την βλέπει σαν φίλη. Αργότερα μέσω πολλών γεγονότων αντιλαμβάνεται τα αισθήματα της για τον Andre. André Grandier (アンドレ・グランディエ Andore Gurandie) Παιδικός φίλος της Oscar και εγγονός της νταντάς της. Εκπαιδεύεται από παιδί μαζί με την Oscar σε διάφορες δεξιότητες (ξιφασκία,ιππασία). Όσο μεγαλώνουν και η φίλη του ανεβαίνει στην κοινωνική ιεραρχία αυτός μένει ένας απλός φρουρός και απομακρύνονται. Είναι το λαϊκό παιδί της εργατιάς και της φτώχειας που αγαπά την πλούσια αλλά απρόσιτη φίλη του. Εμπλέκεται ενεργά στην Γαλλική επανάσταση μαζί της. Marie Antoinette (マリー・アントワネット Marī Antowanetto) Η Μαρία Αντουανέτα έγινε βασίλισσα όταν παντρεύτηκε στα 14 της χρόνια τον Louis τον 16ο, για να σφραγίσει την συμμαχία μεταξύ του παππού του Louis του 15ου και της μητέρας της, Μαρίας Τερέζας της Αυστρίας. Έχει μεγάλη κόντρα με τον κρυφό δεσμό του Βασιλιά Louis του 15ου, την Madame du Barry την οποία φοβάται. Γνωρίζει τον Κόμη Axel Von Fersen και γίνονται εραστές. Hans Axel von Fersen (ハンス・アクセル・フォン・フェルゼン Hansu Akuseru fon Feruzen) Ο καζανόβας της παρέας, ένας όμορφος Σουηδός αριστοκράτης που έρχεται στην αυλή των Βερσαλιών και δημιουργεί έναν απαγορευμένο έρωτα με την ακόμα πριγκίπισσα, Μαρία Αντουανέτα. Αισθήματα για αυτόν έχει επίσης και η διοικητής της Βασιλικής φρουράς, Oscar. Rosalie Lamorlière (ロザリー・ラ・モリエール Rozarī ra Moriēru) Η πιο κοντινή φίλη της Oscar , γνωρίζονται μέσω μιας παρεξήγησης και η Oscar της μαθαίνει τρόπους,ξιφομαχία,ιστορία και άλλες δεξιότητες που πρέπει να κατέχει μια γυναίκα της αυλής. Είναι το κλασικό στερεοτυπικό γλυκό,βολικό, υπάκουο κορίτσι. Άλλοι χαρακτήρες που συμμετέχουν στην ιστορία σε μικρότερο βαθμό είναι οι Louis XV,Louis XVI,Madame du Barry, Duke of Orleans,Duchess of Polignac(η καλύτερη φίλη της Μαρίας Αντουανέτας), Henri de Guement, The Count of Girodelle κ.λ.π. Τόμοι αρχικής κυκλοφορίας στα Ιαπωνικά: 1. 新しい運命のうずの中に (Atarashii unmei no uzu no naka ni - In the Waves of New Destiny) - Nοέμβριος 1972 2. 栄光の座によいしれて (Eikou no za ni yoishirete - Basking in the Seat of Glory) - Nοέμβριος 1972 3. ゆるされざる恋 (Yurusarezaru koi - Forbidden Love) - Απρίλιος 1973 4. 黒い騎士をとらえろ (Kuroi kishi wo toraero - Catch the Black Knight) - Απρίλιος 1973 5. オスカルの苦しみ (Osukaru no kurushimi - Oscar's Suffering) - Απρίλιος 1973 6. 燃えあがる革命の火 (Moeagaru kakumei no hi - Flames of the Revolution) - Οκτώβριος 1973 7. 美しき愛の誓い (Utsukushiki ai no chikai - Vows of Beautiful Love) - Φεβρουάριος 1974 8. 神にめされて (Kami ni mesarete) - Μάρτιος 1974 9. いたましい王妃の最後 (Itamashii ouhi no saigo) - Απρίλιος 1974 10. 外伝 : 黒衣の伯爵夫人 (Gaiden: Kokui no Hakushaku Fujin) - Μαΐος 1974 Άλλες συλλογικές εκδόσεις που μπορεί να σας ενδιαφέρουν: 1. Berusaiyu no Bara – Shueisha Αριθμός τόμων 5 - [1976] 2. Berusaiyu no Bara – Shueisha Manga Bunko Αριθμός τόμων 10 - [1977-1978] 3. Berusaiyu no Bara – Chuko Aizôban Αριθμός τόμων 2 - [1987] 4. Berusaiyu no Bara – Shueisha BunkoChuko Aizôban Αριθμός τόμων 5 - [1994] 5. Berusaiyu no Bara – Shueisha Girls Remix Αριθμός τόμων 4 - [2002-2003] 6. Berusaiyu no Bara – Fairbell Comics Αριθμός τόμων 6 - [2004-2005] 7. Berusaiyu no Bara (Edition Parfaite) Αριθμός τόμων 8 - [2005-2006] Σημειώσεις σχετικά με τις παραπάνω εκδόσεις: Οι εκδόσεις 1,2,4,5 έχουν εκδοθεί από την Shueisha και έχουν μικρές διαφορές μεταξύ τους, κυρίως εικαστικές(μία εικονογράφηση έξτρα από τον δημιουργό ή κάποια εισαγωγικά σχόλια). Η έκδοση 3 ήταν ένα δίτομο αφιέρωμα στην σειρά με κομμάτια του Sequel Manga από την εκδοτική Chuokoron Shinsha και η εκδόσεις 6,7 είναι hardcover εκδόσεις για Καναδά και Γαλλία αντίστοιχα. Στην Γαλλική έκδοση βγήκε αργότερα ένας 9ος τόμος που περιείχε όλο το Berusaiyu no Bara Gaiden. Εδώ ενδεικτικά τρεις σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Μπορείτε να διαβάσετε δωρεάν τους 9 από τους 10 τόμους μεταφρασμένους στα Αγγλικά εδώ Έχει κυκλοφορήσει και ένα anime το οποίο είναι επιεικώς μέτριο οπότε να το αποφύγετε διακριτικά. Αν παρόλα αυτά θέλετε να του δώσετε μια ευκαιρία,μπορείτε να το κάνετε εδώ Λίγα λόγια για την Συγγραφέα: Η Riyoko Ikeda είναι καλλιτέχνης manga καθώς και τραγουδίστρια.Γεννημένη το 1947, έχει δημιουργήσει αρκετά shojo manga, τα οποία είναι γενικά βασισμένα σε ιστορικά γεγονότα, όπως η Γαλλική και η Ρώσικη επανάσταση. Το πιο γνωστό της έργο είναι αυτό της παρουσίασης και έχει εμπνεύσει πολλά Takarazuka μιούζικαλ στην Ιαπωνία, καθώς και μία ταινία. Μόλις τελείωσε το Rose of Versailles άρχισε να γράφει άρθρα για την εφημερίδα Asahi Shimbun,ενώ παρακολούθησε και σχολή φωνητικών για να γίνει soprano τραγουδίστρια. Τελευταία της δουλεία είναι το manga ''Der Ring des Nibelungen'' το οποίο είναι βασισμένο στην ομώνυμη όπερα του Βάγκνερ. Έχει τιμηθεί από το Γαλλικό κράτος με το βραβείο "Ordre national de la Legion d'honneur'' για την προώθηση της Γαλλικής κουλτούρας στην Ιαπωνία. Γενικά είναι ένα manga το οποίο έχει πράγματα να προσφέρει ανάλογα με το τι περιμένεις από αυτό. Παίζει πολύ με θεματολογία σχέσεων και ιστορικών πλαισίων. Βέβαια ήταν παράτολμο το εγχείρημα για μία Ιαπωνέζα που δεν έχει πάει ποτέ στην Γαλλία να σχεδιάσει ένα έργο χτισμένο πάνω στην ερωτική ίντριγκα και το Γαλλικό ρομαντισμό, και ξεφεύγει σε σημεία αρκετά από το πνεύμα της εποχής που περιγράφει,τόσο ώστε να παίρνεις μια έκφραση απορίας όταν το διαβάζεις. Έχει γενικώς καλή ροή αν και η συνοχή σε μερικά σημεία χωλαίνει,όχι όμως τόσο ώστε να μην διαβάζεται με ευκολία. Το έργο διακατέχεται από την αρχή μέχρι το τέλος από θηλυκό τόνο ακόμα και στους ανδρικούς χαρακτήρες,ίσως γιατί θέλησε εξ αρχής να πλησιάσει μόνο τις γυναίκες,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και sailormoon. To σχέδιο κυμαίνεται στα συνηθισμένα νερά της κλασικής γραμμής manga,με λίγα καρέ όπου λες ουάου. Κάτι το οποίο με χάλασε όταν το διάβασα ήταν ο σχεδιασμός των προσώπων προφίλ, καθώς και τα κοντινά σε εκφράσεις έκπληξης και αποτροπιασμού, όπου μου δινόταν η εντύπωση ότι επειδή δεν της έβγαινε το σχεδίαζε λίγο πρόχειρα και συνέχιζε (καλή προσπάθεια η Γαλλική μυτούλα αλλά σαν τσιγκέλι είναι). Σε βάζει πάντως στο κλίμα της εποχής, οπού όλες οι πράξεις των κεντρικών χαρακτήρων από το "κέρατο" μέχρι την αυτοθυσία, παρουσιάζονται με την γνωστή λεπτότητα των Γάλλων του Διαφωτισμού σε σημείο υποσυνείδητης αποδοχής. Επίσης, οι χρωματισμένες επανεκδόσεις έχουν πάρα πολύ ζωντανά και ξεκούραστα στο μάτι χρώματα. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=660]

Οι χαρακτήρες του Μάνου Λαγουβάρδου και του Νίκου Εφημίδη βασίζονται στη γιαπωνέζικη παράδοση και βολτάρουν στη Θεσσαλονίκη. Η σχεδιαστική τους χάρη έφτασε έως τις ΗΠΑ και το Βιετνάμ, ενώ η διαδικτυακή σειρά «R.u.N.» αναμένεται και σε έντυπη εκδοχή. Άθελά της, η ιστορία του εγχειρήματος ξεκινάει από δυο πιτσιρίκια στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Τότε ήταν που - αποφεύγοντας τα ακριβά πνευματικά δικαιώματα των αμερικανικών - τα ελληνικά κανάλια στράφηκαν στα anime: τα (φτηνότερα) ιαπωνικά κινούμενα σχέδια. Θρύλος σχεδόν μιας γενιάς έγιναν τα Jumaru και Kabamaru και αυτά παρακολουθούσαν με γουρλωμένα μάτια ο Φύλλης Χατζόπουλος και ο Ραφαήλ Βουτσίδης, όταν μεγάλωναν στη Θεσσαλονίκη. Τόσο τα απολάμβαναν, που όταν στα μέσα του '90 ήρθαν στην πόλη και τα προγονικά τους manga, τα ιαπωνικά κόμικς με έμφαση στις δυναμικές γραμμές και εικαστικές ρίζες στον 19ο αιώνα, οι δύο φίλοι άρχισαν να σκορπούν το χαρτζιλίκι τους σε καταστήματα όπως η Σπηλιά των Κόμικς. Σύντομα πήραν πτυχία, μεταπτυχιακά, έπιασαν δουλειά, η φλόγα όμως δεν είχε σβήσει. Γράφοντας την πρώτη τους ιστορία το 2008, έγιναν genshaku sha: σεναριογράφοι. Δύο χρόνια αργότερα, έχοντας πλέον κι άλλες στο ράφι και στο μυαλό τους, γνωρίστηκαν στο φεστιβάλ Comicdom με τον σκιτσογράφο Μάνο Λαγουβάρδο. Του άρεσαν οι ιστορίες και έτσι, μαζί με τον 3D artist Νικήτα Εφημίδη, έγιναν οι mangaka της υπόθεσης. «Δηλαδή» θα έλεγε λίγα χρόνια αργότερα γελαστή, ενώ περιεργαζόταν τα έργα τους η Μαρία Πασχαλίδου, πρόεδρος του θεσμού Θεσσαλονίκη Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014, αλλά και μητέρα, «θα κάνετε ένα "Yu-Gi-Oh" για τη Θεσσαλονίκη» (σ.σ.: παιδική ιαπωνική τηλεοπτική σειρά). «Κάπως έτσι» απάντησαν εκείνοι και η συνάντηση της ομάδας που ήδη ονομαζόταν Mangatellers με την εκπρόσωπο του δήμου επικυρώθηκε με τον ορισμό της κεντρικής ιδέας του εγχειρήματος. Η συγκέντρωση ανθρώπων σε έναν μεταβαλλόμενο χωροχρόνο, η εναλλαγή των γενεών, σημαίνει ότι καθεμία κληροδοτεί κάτι στην επόμενη. Αυτό αναδείχθηκε τελικά στο manga με τίτλο «Τότε και τώρα, πάντα Θεσσαλονίκη» και στα ασπρόμαυρα καρέ του, με τα διαφορετικά, ως είθισται, σχεδιαστικά μοτίβα, ώστε να αντισταθμίζεται η απουσία χρώματος. Στην ιστορία που αφηγείται, οι εξ Ιαπωνίας νεαροί επισκέπτες της πόλης ταξιδεύουν στο παρελθόν και γιορτάζουν τα είκοσι χρόνια από την ίδρυσή της - επιτρέψτε τους μια σεναριακή αυθαιρεσία -, συναντιούνται με τους μαθητές του Αριστοτέλη, επισκέπτονται τον Λευκό Πύργο, την Καμάρα, τον Αγιο Δημήτριο. «Έτσι, μέσα από τα μάτια των νέων» λέει ο Φύλλης Χατζόπουλος «ξεδιπλώνεται η ιστορία της, που και σε όλες τις περιόδους εκτείνεται, αρχαία, ρωμαϊκή, βυζαντινή ή οθωμανική και τόσους πολιτισμούς φιλοξένησε». Ένιωσαν ποτέ ο ίδιος και η ομάδα ότι οι συμβάσεις των manga έρχονται σε οποιαδήποτε αντίθεση με την απεικόνιση μνημείων ή ιστορικών γεγονότων ενός διαφορετικού τόπου; «Οχι, γιατί είναι μια μορφή τέχνης και η τέχνη μπορεί να καταπιαστεί με τα πάντα» αποκρίνεται και εξηγεί ότι στους Ιάπωνες αρέσει να παρουσιάζεται μια αλλιώτικη κουλτούρα μέσα από τη σχεδιαστική τους γλώσσα, αν ο δημιουργός σέβεται και τις δύο. Απόδειξη του τελευταίου η άτυπη έγκριση της ιαπωνικής πρεσβείας, που χάρηκε βλέποντας να τηρούνται στο ελληνικό manga προδιαγραφές όπως τα ιαπωνικά ηχητικά εφέ, η ανάποδη ανάγνωση από τα δεξιά προς τα αριστερά ή οι συγκεκριμένες διαστάσεις. Τεκμήριο επιτυχίας τα 4.500 αντίτυπα, που η ομάδα ξέρει ότι έφτασαν από την Αμερική μέχρι το Βιετνάμ. Εκείνες εξάλλου οι παλιότερες δουλειές της είχαν ακονίσει καλά τα πενάκια και τα μολύβια της. Η διαδικτυακή σειρά «R.u.N.», με πρωταγωνιστή ένα γάλλο έφηβο λάτρη του παρκούρ που μετακομίζει στην Ιαπωνία και γνωρίζει ντόπιους ομοϊδεάτες, είχε εκτιμηθεί δεόντως. Τόσο, που οι Mangatellers δεν χρησιμοποίησαν απλώς τους δικούς της χαρακτήρες στο «Τότε και τώρα, πάντα Θεσσαλονίκη», αλλά αποφάσισαν να την εκδώσουν και στο χαρτί. Ως ιδανικότερη μέθοδος χρηματοδότησης επιλέχθηκε η διαδικτυακή συλλογική, κατά κόσμον crowdfunding. Πήγε καλά; «Ανέλπιστα καλά, μόλο που το ποσό ήταν μεγάλο για να καλύψει και τη χρέωση της πλατφόρμας, τους ελληνικούς φόρους ή τις ισοτιμίες» απαντά ο Φύλλης. Την επιτυχία την αποδίδει τόσο στη στήριξη της κοινότητας manga και της κοινότητας παρκούρ όσο και στο γεγονός ότι «εμείς δεν ζητήσαμε χρήματα μπας και κάνουμε κάτι, αλλά για να βελτιώσουμε κάτι έτοιμο, κάτι που θα γίνει συλλεκτικό για τους φαν». Κάτι που στοχεύει και στη διεθνή αγορά, και με το δίκιο του: το χόμπι των μελών της ομάδας, που εργάζονται σαν λογιστές, σκιτσογράφοι ή εικονογράφοι, τους «τρώει» περισσότερο χρόνο από τις δουλειές τους, ενώ η ιστοσελίδα τους, mangatellers.gr, «φωνάζει» ότι το αγαπούν χωρίς προϋπόθεση. Περισσότερο έστω από την υπερηρωική εκδοχή του, γιατί εδώ «οι ήρωες φτάνουν στον στόχο τους όχι με υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά με προσπάθεια και πίστη». Τον Φεβρουάριο οι θεσσαλονικείς δημιουργοί συμμετέχουν και στον 8ο παγκόσμιο διαγωνισμό, στην Ιαπωνία. Στην πόλη τους, εκτός από ένα πάρτι για την επικείμενη ταινία και κόμικ «Star Wars», διοργανώνουν και την εκδήλωση RUN Thessaloniki, που αγκαλιάζει όλη την ιαπωνική ποπ κουλτούρα. Γιατί τέτοια πρεμούρα να τη στηρίξουν; «Οι παλιότερες διοργανώσεις είχαν μεγάλη προσέλευση» απαντά ο Φύλλης. «Χώρια που είναι ωραία να συνομιλούν δύο μακρινοί πολιτισμοί και να γνωρίζονται μεταξύ τους». Και το σχετικό link...

Fairy Tail Από τα πιο καινούρια manga που έχουν βγει στην αγορά. Το 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο κεφάλαιό του στο περιοδικό "Weekly Shōnen Magazine". Έχει 190 chapters και συνεχίζει... Δημιουργός του ο Hiro Mashima, γνωστός από το έργο του "Groove Adventure Rave". Σενάριο (εν ολίγοις): Σε μία χώρα όπου η μαγεία είναι πολυσυνηθισμένη, κάποιες ομάδες μάγων, ή αλλιώς Guilds, προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα των κατοίκων με τα ξόρκια τους, με αντάλλαγμα κάποιο ποσό φυσικά. Πολλοί μάγοι ονειρεύονται να γίνουν μέλος σε μία τέτοια ομάδα. Το ίδιο ισχύει και για την νεαρή Lucy, την πρωταγωνίστρια της σειράς. Αφού συναντάει τον Natsu, έναν μάγο Salamander, πέφτει θύμα ενός "κακού" μάγου, και ο καινούργιος της φίλος σπεύδει να την σώσει. Αφού μονομαχήσουν, ο Natsu που έχει συμπαθήσει τη Lucy την προσκαλεί στην Guild όπου είναι μέλος, ονοματι "Fairy Tail". Και η περιπέτεια αρχίζει... Έχει μεταφραστεί σε μερικές γλώσσες, με κυριότερες τα αγγλικά και τα γαλλικά. Στην Αμερική την έκδοση έχει αναλάβει η Del Ray Manga, και έχει κυκλοφορήσει 12 τόμους, ενώ στην Γαλλία αναμένεται η κυκλοφορία του 8ου τόμου. Για τους οπτικοακουστικούς τύπους, το anime έκανε την πρεμιέρα του στις 12 Οκτβρίου, από την A-1 Pictures, και αριθμεί 40 επεισόδια μέχρι στιγμής. Φυσικά, συνεχίζει... Είναι αρκετά καλό, και ο δημιουργός του έχει καταπληκτικό χέρι. Θα αρέσει σίγουρα στους fans του "One Piece", και γενικότερα στους fans των shounen manga. Για περισσότερες πληροφορίες: http://en.wikipedia.org/wiki/Fairy_Tail Άλλη έκδοση του Hiro Mashima GROOVE ADVENTURE RAVE [mal type=manga id=598]

Είναι ένα manga, 541 σελίδων, από τον Osamu Tezuka. Πρωτοεκδόθηκε ως σειρά στο εβδομαδιαίο περιοδικό Shukan Shōnen Kingu στην Ιαπωνία το 1970 (συγκεκριμένα από τις 26/4/1970-22/11/1970). Σε αγγλική μετάφραση εκδόθηκε το 2007. Πρόκειται για την ιστορία του Shogo, ενός νεαρού, κακοποιημένου και παραμελημένου από την μητέρα του, η οποία εργάζεται ως barwoman και ιερόδουλη. Ο πατέρας του θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε.. Ο ίδιος μεγαλώνοντας, νοιώθει μίσος για οποιαδήποτε εκδήλωση αγάπης και καταστρέφει ότι έχει σχέση με αυτή, ξεκινώντας σκοτώνοντας ζευγάρια ζώων. Ένα ηλεκτροσόκ, μία παραίσθηση αρχαίας Θεάς και μια αδυσώπητη τιμωρία να αγαπά ξανά και ξανά την ίδια γυναίκα, αλλά πριν ενωθούν με αγάπη, ο ένας να πεθαίνει, θα τον φέρουν πρόσωπο με πρόσωπο με τα ίδια του τα βίαια ατοπήματα. Θα φτάσει ο Shogo στην λύτρωση; Μια ιστορία που η ποιητική δικαιοσύνη των Θεών, μπλέκεται με αρχαίους ελληνικούς μύθους και ψάχνει την σημασία της αγάπης και τις συνέπειες της έλλειψής της. Όμοια με αρχαία τραγωδία, ενώνει ιστορίες από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί μέχρι ένα δυστοπικό μέλλον, όπου οι άνθρωποι καταδιώκονται από μία φυλή των ίδιων τους των κλώνων. Πολύ ωραίος ρυθμός, ξεκάθαρο, γραμμικό σχέδιο με ντελικάτες λεπτομέρειες, αριστοτεχνική μετάβαση από κεφάλαιο σε κεφάλαιο. Πικάντικη απαισιοδοξία, προκλητικός ρομαντισμός και αντικρουόμενα συναισθήματα για τον πρωταγωνιστή συνθέτουν αυτό το κόμικ, με την υπόσχεση, να φέρει στην επιφάνεια ανεξερεύνητες περιοχές της ανθρώπινης καρδιάς, σε κάθε του ανάγνωση! Η ιστορία δημιουργήθηκε μία εποχή όπου η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στην Ιαπωνία απομακρύνθηκε από την ιδέα ως ταμπού. Ο ίδιος ο Tezuka σχολίασε ότι ο καταθλιπτικός χαρακτήρας του Shogo ανατανακλούσε την σκοτεινή ατμόσφαιρα και την συναισθηματική αστάθεια της εποχής εκείνης, όπου υπήρχαν πολλές εξεγέρσεις μαθητών. Κλείνοντας να χρησιμοποιήσω την πρόταση που επιστεγάζει όλο το νόημα της ιστορίας, “Between man and woman, male and female. Without that love, the history of the human race wound have ended long ago.” Πηγές: Manga life mangabookshelf Αφιέρωμα στον Osamu Tezuka εδώ παρουσίαση άλλων ξένων εκδόσεων στο GC DORORO BLACK JACK [mal type=manga id=1410]