Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η λυρική ποιήτρια διδάσκει την τέχνη της στην Ήριννα και στις φίλες της στις σελίδες του μάνγκα που σχεδίασε η Φουτάμπα Σάτο. Οι γονείς και τα τρία μικρότερα αδέλφια της δεν έχουν βρεθεί ποτέ στην Ελλάδα. Και όμως, στο σπίτι τους στο Τόκιο ακούν συχνά αρχαιοελληνικές λέξεις, μαθαίνουν για τις τραγωδίες του Αισχύλου και τις κωμωδίες του Μενάνδρου και ταξιδεύουν στους αιώνες με τον διαυγή ήχο μιας αρχαίας λύρας. Ωστόσο, η Φουτάμπα Σάτο δεν μοιράζεται μόνο με την οικογένειά της την αγάπη της για την αρχαία ελληνική δραματουργία και μουσική. Ανεβάζει τραγωδίες στην πατρίδα της παίζοντας λύρα επί σκηνής, ενώ τον ερχόμενο Απρίλιο θα εκδώσει το δικό της μάνγκα (τα περίφημα κόμικς με εξέχουσα θέση στην ιαπωνική κουλτούρα), στο οποίο οι ηρωίδες φορούν χιτώνες και σανδάλια. «Από παιδί ήθελα να γίνω σκηνοθέτρια για να μπορώ να μοιράζομαι τις ιστορίες μου. Η γνωριμία μου με την αρχαία ελληνική τραγωδία και τη μουσική μού άνοιξε νέους ορίζοντες. Και τώρα με το μάνγκα βιώνω τη νέα… περιπέτειά μου με την αρχαία Ελλάδα» λέει η γιαπωνέζα σκηνοθέτρια και ηθοποιός στα «ΝΕΑ», που τη συνάντησαν στην κατοικία του πρεσβευτή της Ιαπωνίας στο Παλαιό Ψυχικό. «"Ουτάε, Ήριννα". Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου μου που αριθμεί 140 σελίδες. "Ουτάε" σημαίνει "τραγούδα" και στην πρωταγωνίστρια έδωσα το όνομα Ήριννα, όπως λεγόταν η λυρική ποιήτρια που φαίνεται ότι έζησε στα χρόνια της Σαπφώς, τουλάχιστον σύμφωνα με το Λεξικό Σούδα» εξηγεί η 31χρονη. Στην ιστορία της, η Σαπφώ (η «δέκατη Μούσα» κατά τον Πλάτωνα) μαθαίνει στη νεαρή Ήριννα, η οποία ονειρεύεται να γίνει ξακουστή ποιήτρια, αλλά και στις φίλες της πώς να τραγουδούν και να γράφουν ποίηση. Από τις σελίδες του πρωτότυπου «αρχαιοελληνικού» μάνγκα δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει η λύρα, όπως τονίζει η δημιουργός, που πέρασε πολλές ώρες μελέτης για να χτίσει τους χαρακτήρες της. Το ίδιο έκανε άλλωστε και για να μάθει η ίδια να παίζει λύρα. Για την ακρίβεια, μάλιστα, εκτός από βιβλία «διάβασε» και την αρχαιοελληνική αγγειοπλαστική! «Στα κεραμικά υπάρχουν καταπληκτικές αναπαραστάσεις οι οποίες, αν τις παρατηρήσει κανείς, δίνουν σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο που οι αρχαίοι Έλληνες έπαιζαν τα μουσικά όργανα. Για μένα λοιπόν δεν υπήρξε δάσκαλος για τη λύρα! Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά έμαθα να παίζω μόνη μου χάρη στη βιβλιογραφία και στις εικόνες των αγγείων» επισημαίνει. Καθ' όλη τη διάρκεια της κουβέντας, κρατάει στην αγκαλιά της το έγχορδο το οποίο θυμίζει μικρή άρπα: «Έχω άλλες δύο αρχαίες λύρες, αλλά είναι αδύνατον να τις μεταφέρω. Αυτή είναι η μικρότερη, η πιο καινούργια και μπορώ να την έχω μαζί μου παντού, ακόμα και στις διακοπές, όπως τώρα». Η Φουτάμπα Σάτο (που ξέρει να διαβάζει αρχαία ελληνικά) σπούδασε στο Διεθνές Χριστιανικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο στο οποίο υπάρχει Λέσχη Αρχαίου Θεάτρου και σε δραματική σχολή, ενώ πρωτοβρέθηκε στην Ελλάδα πριν από εννέα χρόνια. Σε ένα από τα ταξίδια της στη Θεσσαλονίκη ανακάλυψε τον Όμιλο Πολιτισμού Seikilo που διοργανώνει, μεταξύ άλλων, σεμινάρια εκμάθησης αρχαίων μουσικών οργάνων και εκθέσεις σπάνιων αντικειμένων και παράλληλα διαθέτει τις δημιουργίες της Οργανοποιίας «Αναστάσιος Κουμαρτζής», που έχει έδρα τον Ευρωπό του Κιλκίς. Από εκεί προμηθεύτηκε τα τρία έγχορδα. «Αυτή είναι η λύρα του Πάνα, φτιαγμένη από όσα προσφέρει η φύση» λέει καθώς τα δάχτυλά της αρχίζουν να χορεύουν στις εννέα χορδές του οργάνου: «Να ξέρετε πάντως ότι στην Ελλάδα η λύρα ακούγεται διαφορετικά, πιο ωραία, πιο καθαρά απ' ό,τι στην Ιαπωνία. Ίσως οφείλεται στο κλίμα». Όπως προσθέτει, «στην πατρίδα μου δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους που να γνωρίζουν για την αρχαία ελληνική μουσική και την τραγωδία. Πιστεύω ότι όσοι ασχολούνται με το δράμα, ηθοποιοί και σκηνοθέτες, πρέπει να μελετήσουν την αρχαία ελληνική τραγωδία». Η ίδια έχει ανεβάσει αρκετές φορές στην Ιαπωνία τον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, ενώ τον περασμένο Ιούλιο η 31χρονη και φοιτητές της Λέσχης Αρχαίου Θεάτρου του Πανεπιστημίου του Τόκιο παρουσίασαν στην Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων τους «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου, έργο το οποίο η ομάδα έπαιξε επίσης σε Τόκιο και Κιότο. Ιάσου Σιμίζου, πρεσβευτής της Ιαπωνίας «Οι χώρες μας γιορτάζουν 120 χρόνια φιλίας» Ιδιαίτερα εξοικειωμένος με την αρχαία ελληνική γραμματεία καθώς έχει μελετήσει κυρίως αρχαία τραγωδία και κωμωδία, δηλώνει και ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας στην Ελλάδα Ιάσου Σιμίζου, ο οποίος άνοιξε για τα «ΝΕΑ» την πόρτα της επίσημης κατοικίας του και έστειλε μήνυμα φιλίας: «Του χρόνου Ελλάδα και Ιαπωνία γιορτάζουν τα 120 χρόνια από τη σύναψη του Συμφώνου Φιλίας, Εμπορίου και Ναυτιλίας». Γι’ αυτό ήδη η πρεσβεία προγραμματίζει σειρά εκδηλώσεων πολιτιστικού χαρακτήρα στις οποίες αναμένεται να συμπεριληφθεί και η γιαπωνέζα σκηνοθέτις και ηθοποιός Φουτάμπα Σάτο με την αρχαία λύρα της. Ο πρεσβευτής προτάσσει μεταξύ άλλων τον πολιτισμό ως σημαντικό παράγοντα για την προώθηση των διμερών σχέσεων. «Επίσης ένα σημαντικό γεγονός για τις σχέσεις των δύο χωρών ήταν και η οριστικοποίηση της συμφωνίας οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ιαπωνία» προσθέτει ο Σιμίζου, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του στην Αθήνα τον περασμένο Αύγουστο. Ο ιάπωνας διπλωμάτης χαρακτηρίζει τιμή για τον ίδιο το γεγονός ότι βρίσκεται στην Ελλάδα, «την χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες» σε μια περίοδο που η πατρίδα του προετοιμάζεται πυρετωδώς για την διεξαγωγή των Ολυμπιακών του 2020 στο Τόκιο. Και το σχετικό link...

Νομίζω πως ήδη αρκετοί θα ξέρουν το σενάριο, μία ολόκληρη τάξη λυκείου απαγάγεται κάθε χρόνο και θα παίξει στο Παιχνίδι, κάθε παίχτης παίρνει μία τσάντα με ένα μπουκάλι νερό, λίγη ξηρά τροφή, έναν χάρτη του νησιού και ένα τυχαίο όπλο(από μαχαίρι και μπαλτά μέχρι uzi και χειροβομβίδες), οι κανόνες είναι απλοί, νικάει όποιος ζήσει στο τέλος, ένα κολάρο βρίσκετε σε κάθε παίχτη, αν για 24 ώρες δεν γίνει φόνος τα κολάρα θα εκραγούν, αν δοκιμάσουν να απομακρυνθούν τα κολάρα θα εκραγούν, κάθε μέρα ζόνες του νησιού κρίνονται ακατάλληλες όποιος βρεθεί σε αυτές το κολάρο θα εκραγεί Εκπληκτικό σχέδιο,φοβερή ατμόσφαιρα,18+ 15 Tankobun στο σύνολο, προσωπικά το διάβασα χωρίς να δω την ταινία και εντυπωσιάστηκα [mal type=manga id=142]

Καταλάβετέ με. Γεννήθηκα το 1974. Άρχισα να συνειδητοποιούμαι το 1979-1980. Όλες οι τότε εμπειρίες μου ήταν σημαδιακές. Ότι έβλεπα ήταν καινούριο για μένα. Το κουτί της τηλεόρασης ήταν ένα μεγάλο παράθυρο στον Κόσμο. Επόμενο ήταν οι πρώτοι μου έρωτες να ήταν τηλεοπτικοί. Η Κλάρα, η φίλη της Χάιντι, χαριτωμένη αλλά ελεγκάντ, ξανθιά με λεπτούς τρόπους, ήταν η πρώτη μου αγάπη. Είχα και μπουρνουζοπετσέτα με τη φάτσα της, και ήθελα με αυτήν να σκουπίζομαι μετά το μπάνιο. Ακολούθησε η Κάντι. Ορφανή και κατατρεγμένη, αγαπητή από όλους και μισητή πάλι από αυτούς που καταλάβαιναν το μεγαλείο της αλλά δεν το άντεχαν, έψαχνε να βρει τον εαυτό της και έρωτες. Πολλούς έρωτες! Μιλάμε ότι είχε τόσα τυχερά που λίγο ακόμη θα έβγαινε το όνομά της. Όχι, δεν την ερωτεύτηκα. Αλλά αυτό το κορίτσι και η τηλεοπτική της ζωή – σαπουνόπερα ήταν κάτι που συγκλόνισε την Ελλάδα του 1984. Ρωτήστε τους γονείς σας και τους παππούδες σας. Όλοι τη γνωρίζουν. Εδώ που τα λέμε αυτό το κορίτσι χρυσό έπιανε κάρβουνο το έκανε. Αλλά πονούσαμε μαζί της. Δεν ασχολήθηκα με κάτι παρόμοιο. Ακολούθησαν κάτι Σάντιμπελ, ήρθαν τα βραζιλιάνικα παιδικά σίριαλ, χωρίς να αγγίξουν. Εγώ διάβαζα Σπάιντερ-μαν και Χη-Μεν. Και κείνο το ΚΟΜΙΞ γιατί με ενθουσίαζε το «συλλεκτικό» χωρίς να μπορέσω να το εκτιμήσω ποτέ. Μάνγκα. Γιαπωνέζικα κόμικς. Κάτι ακόμη που δεν μπήκε στην καρδιά μου. Αλλά ήρθε το Ρομποτέκ, υπήρχε το Διαστημόπλοιο Αργό και η Ομάζα Τζι, και είχα λεφτά για ξόδεμα. Τρέχα γύρευε. Λίγο αυτό, λίγο εκείνο, διάβασα κάτι λίγα μάνγκα. Όσο με επέτρεπε η ημιδυτικοευρωπαϊκή μου παιδεία. Και τι με τράβηξε; Ένα μικρό αρθράκι για την ιστορία μιας υπηρέτριας του 19ου αιώνα που περνάει και αυτή από χίλια κύματα. Αυτό είναι το EMMA. Το ΕΜΜΑ είναι ένα γιαπωνέζικο κόμικ της Kaoru Mori. Εξιστορεί τις περιπέτειες μιας φτωχής υπηρέτριας που ερωτεύεται με την πρώτη ματιά έναν μεσοαστό, τον William Jones. Κανείς δεν εκδηλώνεται αμέσως αλλά η ατμόσφαιρα μυρίζει έρωτα. Ο ηττοπαθής χαρακτήρας του και η καταπιεσμένη του προσωπικότητα δεν τον αφήνουν να ανταποκριθεί και δίνει μάχη μέσα του και με την οικογένειά του για να διεκδικήσει την ελευθερία της καρδιάς του. Ο πατέρας του τον προορίζει για μεγάλα σαλόνια. Υπάρχουν και άλλοι που την πολιορκούν, όσο μπορεί βέβαια να χρησιμοποιηθεί ένα τέτοιο ρήμα στην εποχή του πρεπεισμού. Το σενάριο είναι πολύ όμορφο. Χωρίς κρεσέντα συναισθημάτων, χωρίς έντονα ξεσπάσματα, βλέπουμε μια συμπαθητική ιστορία δυο ερωτευμένων στο Λονδίνο του 1895. Η πάλη των τάξεων μέσα από μια περιπέτεια της καρδιάς είναι ό, τι πρέπει για ένα χαλαρό ανάγνωσμα. Η πρωταγωνίστρια δεν έχει πληθωρικό χαρακτήρα, συνεσταλμένη και λιγομίλητη, κερδίζει την εκτίμηση των υπολοίπων χαρακτήρων και των αναγνωστών. Το σκίτσο είναι πολύ πιο ρεαλιστικό απ’ ότι μας έχει συνηθίσει η Ιαπωνική σκηνή, με λεπτά στιβαρά σίγουρα μελάνια και λεπτομέρειες που δεν πνίγουν το σκίτσο. 10 κλασικοί μανγκα τόμοι που εκδόθηκαν από την DC Comics κάτω από τη θυγατρική CMX, που κατάφερε να το ολοκληρώσει λίγο πριν κατεβάσει ρολά. Τώρα επανεκδίδονται σε 5 διπλούς χονδρόδετους τόμους από την YEN PRESS. Δε υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι στην ιστορία, που σκιαγραφούνται με αρκετή μελέτη. Η σκιτσογράφος ζήτησε τη βοήθεια ειδικού ιστορικού για πολλές λεπτομέρειες, και όταν έγινε η μεταφορά σε anime συνέβαλε και σε αυτό. Έχουν εκδοθεί και βιβλία που αναλύουν τα ιστορικά στοιχεία και τις καταστάσεις του κόμικ. Το ΕΜΜΑ είναι ένα κόμικ που αξίζει να το διαβάσετε τώρα το καλοκαίρι. Τρυφερό και ανάλαφρο, δε θα σας κουράσει και πιστεύω ότι εύκολα θα το φτάσετε μέχρι το τέλος. Παραδεχτείτε το. Μετά το Downtow Abbey διψάτε για έρωτες με καθωσπρεπισμό, τσάι, κορσέδες και φαρδιές τουαλέτες. Kaoru Mori στο Wiki. To κόμικ Emma στο Wiki. [mal type=manga id=729]

Πόλεμος για τον επόμενο Σογκούν Οι φυλές Iga και Kouga μισιούνται θανάσιμα. Για την ακρίβεια, για 400 ολόκληρα χρόνια δεν βλέπουν την ώρα να εξολοθρεύσουν η μία την άλλη. Υπάρχει ωστόσο μια συνθήκη η οποία αποτρέπει την αιματοχυσία μεταξύ των δύο φυλών, και έτσι τα χειρότερα αποφεύγονται. Αυτό τουλάχιστον ισχύει μέχρι το 1614, οπότε και τίθεται ζήτημα αλλαγής του τότε Σογκούν, Ιεγιάσου Τοκουγκάουα. Και ο Σογκούν αυτός κρίνει ότι ο διάδοχος του θα επιλεγεί με βάση της έκβαση μιας μονομαχίας μεταξύ των 10 καλύτερων νίντζα της κάθε φυλής. Έτσι οι δύο ικανότερες και φονικότερες σέκτες από κάθε φυλή, οι Kouga Manjidani (αριστερά) και οι Iga Tsubagakure (δεξιά) ξεκινούν σφοδρό και ύπουλο πόλεμο μεταξύ τους. Έλα όμως που ανάμεσα στις σέκτες υπάρχει ένα πολύ ερωτευμένο ζευγάρι... Το μάνγκα αυτό, όπως και το Yagyu Ninja Scrolls που σκοπεύω να παρουσιάσω λίαν συντόμως, είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα The Kouga Ninja Scrolls του Φουτάρο Γιαμάντα, γιαπωνέζου συγγραφέα που μας άφησε το 2001 (το μυθιστόρημα αυτό ήταν το πρώτο του, και είχε γραφτεί το 1959!!). Για το συγκεκριμένο μάνγκα μάλιστα ο Γιαμάντα τιμήθηκε μετά θάνατον με το βραβείο Κοντάνσα to 2004. Το σενάριο της σειράς είναι αρκετά καλογραμμένο, με τις απαραίτητες απροσδόκητες εξελίξεις και με πολύ δυνατές σκηνές μάχης. Οι δύο φυλές προσπαθούν να επικρατήσουν στη μάχη αυτή με κάθε μέσο, και με δεδομένες τις μαχητικές ικανότητες των μελών της κάθε σέκτας, αυτό σημαίνει τρελλό σκότωμα. Η τέχνη του μάνγκα τώρα, ίσως ξενίσει μερικούς, επειδή ο Μασάκι Σεγκάουα (ο δημιουργός, δλδ) χρησιμοποιεί εμφανώς υπολογιστή σε αρκετά σημεία. Ωστόσο το σκίτσο είναι όμορφο και προσεγμένο, οι χαρακτήρες ευφάνταστοι, και το στυλ του σχεδίου τέτοιο ώστε να μην υπάρχει αντίθεση των χαρακτήρων με το εκάστοτε φόντο και οι εικόνες να δένουν αρμονικά. Χώρια που θα απορροφηθείτε ψιλο-γκαραντί από το σενάριο και θα καταλήξετε να γουστάρετε εντέλει άσχημα την τέχνη... όπως συνέβη και με εμένα δηλαδή. Πρέπει τέλος να σχολιάσω θετικά και το όλο πακέτο του μάνγκα, έτσι όπως μας το προσφέρει η Del Rey. Τα τομάκια έχουν σωστό, μεγαλούτσικο μέγεθος και πολύ προσεγμένη βιβλιοδεσία, glossy σημεία τα οποία τα κάνουν ακόμα πιο όμορφα εξωτερικά, και αρκετά καλούδια εσωτερικά, στα οποία ομολογώ ότι δεν με είχε μάθει π.χ. η Dark Horse. Στην αρχή του μάνγκα υπάρχει επεξηγηματικό δισέλιδο με τα ιαπωνικά επιφωνήματα τύπου sama (το οποίο εξηγεί πότε και γιατί χρησιμοποιούν το κάθε ένα οι Ιάπωνες), και στο τέλος επεξηγούνται καρεδάκια στα οποία γίνονται αναφορές σε σημεία της Ιαπωνικής ιστορίας οι οποίες είναι λογικό να είναι άγνωστες στο μέσο αναγνώστη, υπάρχει preview του επόμενου τεύχους, και παίζουν και διαφημίσεις από άλλα τευχάκια της Del Rey σε περίπτωση που θέλουμε να δούμε και κάτι άλλο. Τρελλό πακετάκι με άλλα λόγια. Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 5 τεύχη το Μάϊο του 2007. [mal type=manga id=221]

Το Platinum End είναι η τρίτη δουλειά των Tsugumi Ohba και Takeshi Obata, η οποία αυτή τη φορά εκδίδεται μηνιαία στο περιοδικό Jump SQ, και είναι και μια επιστροφή στο στυλ του Deathnote μετά το Bakuman που ήτανε καθαρά ρεαλιστικό. Η ιστορία έχει να κάνει με τον Mirai Kakehashi, έναν έφηβο που έχει χάσει τους γονείς του και μεγαλώνει σε συνθήκες καταπίεσης από τους θείους του. Έχοντας χάσει κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή αποφασίζει να αυτοκτονήσει πηδώντας από έναν ουρανοξύστη. Ο φύλακας άγγελός του, όμως, τον σώζει και του ανακοινώνει ότι είναι ένας από τους 13 υποψήφιους για να πάρουν τη θέση του Θεού σε 999 μέρες. Ταυτόχρονα, του δίνει τη δυνατότητα να διαλέξει τα όπλα που μπορούν να έχουν αυτοί οι υποψήφιοι. Να κάνουν κάποιον να τους αγαπήσει για 33 ημέρες, να σκοτώσουν κάποιον, και να πετάξουν. Τα πράγματα, ωστόσο, αλλάζουν όταν ένας από τους υποψηφιους αποφασίζει ότι ο καλύτερος δρόμος για να γίνει ο Θεός είναι να σκοτώσει όλους τους υπόλοιπους. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 11 κεφάλαια των 60-70 σελίδων και η ιστορία προχωρά σχετικά αργά. Το μηνιαίο φορμάτ δίνει τη δυνατότητα να αναπνεύσει το σκίτσο οπότε βλέπουμε πολλά splash pages και μεγάλα πλάνα που αναδεικνύουν στο έπακρο το σκίτσο του Obata(και των βοηθών του) που μάλλον είναι και το highlight της σειράς. Το σενάριο προς το παρόν δεν έχει δείξει και πάρα πολλά και κινείται σε ένα νορμάλ επίπεδο με έντονη την αναμονή για περαιτέρω εξελίξεις μιας και έχουμε δει τι μπορεί να κάνει ο Ohba στις προηγούμενες δουλειές του. Αισθητικά είναι πολύ διαφορετικό και από τις δυο με αρκετή κυριαρχία μερικών πιο mecha στοιχείων (χωρίς, όμως, κάποιον προφανή λόγο μέχρι στιγμής). Ένα στοιχείο που ξεχώρισα, πάντως, είναι το γεγονός ότι τα όπλα που διαθέτουν οι υποψήφιοι είναι συνήθως αυτά που απαγορεύονται σε παρόμοιες καταστάσεις σε άλλες ιστορίες μυθοπλασίας. Η Viz Media θα κυκλοφορήσει στα αγγλικά τον πρώτο τόμο με τα τρία πρώτα κεφάλαια τον Οκτώβριο. [mal type=manga id=93180]

Eden it’s an endless world Έχετε όρεξη να διαβάσετε μία sci-fi περιπέτεια που θυμίζει αρκετά ghost in the shell ενώ ταυτόχρονα μπορεί να σας αρέσουν τα ευρωπαϊκά sci-fi? Αυτή τη φορά η πρότασή μου είναι ακριβώς αυτή και ονομάζεται Eden it’s an endless world. Η πλοκή της ιστορίας έχει ως εξής : Λόγω μίας παγκόσμιας πανδημίας, η οποία εξαφανίζει το 15% του συνολικού πληθυσμού της γης, μία μυστική οργάνωση (The Propater) ανατρέπει τα Ηνωμένα Έθνη και αποκτά την κυριαρχία του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι, μεγαλωμένα σε ένα εργαστήριο έρευνας ιών, με ανοσία στον ιό της πανδημίας, δέχονται επίθεση από τον Propater και καταφέρνουν να ξεφύγουν. 20 χρόνια αργότερα το αγόρι είναι τώρα πια ο πιο δυνατός έμπορος ναρκωτικών στη Νότια Αμερική. Βοηθάει τον γιο του κρυφά καθώς ο τελευταίος συνεχώς ξεφεύγει και τελικά πολεμάει την οργάνωση Propater με τη βοήθεια μισθοφόρων από την Nomad. Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, η ιστορία στρέφεται πολλές φορές μακριά από τον πρωταγωνιστή με πολλές δευτερεύουσες ιστορίες αφιερωμένες στην τρομοκρατία, τη βιοηθική της ενδυνάμωσης των ανθρώπινων ικανοτήτων με διάφορα μέσα, τον διαρκή αγώνα μεταξύ των υπανάπτυκτων χωρών με τις αναπτυγμένες και τις μάχες για εξουσία των καρτέλ ναρκωτικών με τον οργανισμό Propater. Η ιστορία βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον γνωστικισμό και όλοι οι βασικοί χαρακτήρες έχουν ονόματα και ρόλους από τους θεούς της γνωστικιστικής μυθολογίας. Το manga αυτό λοιπόν γράφτηκε και σχεδιάστηκε από τον Endo Hiroki, στο περιοδικό έκδοσης manga Afternoon από τον Σεπτέμβριο του 1997 έως τον Ιούνιο του 2008. Έχει 127 chapters διαμορφωμένα σε 18 volumes. Στη Δύση έχει εκδοθεί στα αγγλικά από την Dark Horse ενώ έχει μεταφραστεί επίσης στα βραζιλιάνικα και στα πολωνικά. Τα είδη με τα οποία πραγματεύεται είναι action, drama, sci-fi, Psychological, Seinen. Στη λίστα του myanimelist βρίσκεται στη θέση 153 με αρκετά υψηλή βαθμολογία σε σχέση με τα άτομα που το έχουν κρίνει, ενώ στα περισσότερα online manga reading sites θα το βρείτε στα 100 πιο πολυδιαβασμένα manga. Το manga αυτό εκτός από την συνεχόμενη περιπέτεια, τις μάχες, την μετα-αποκαλυπτική ατμόσφαιρα και το γεγονός πως είναι γεμάτο με βίαιους θανάτους και αρκετές σκηνές άκρως αποκαλυπτικές πονηρού περιεχομένου δίνει αρκετά μεγάλη έμφαση στις σχέσεις της οικογένειας , τη θρησκεία, τα ναρκωτικά, το θάνατο και την ηθική. Αναμειγμένα σε σωστές δώσεις, η βία, η φιλοσοφία και το sex αυτού του manga θα έκαναν τον Alan Moore περήφανο που μία τέτοια ιστορία γράφτηκε στην Ανατολή. Χαρακτήρες που πεθαίνουν συνεχώς (πιο συχνά και από το game of thrones) που τους χτυπούν, τους βασανίζουν, υφίστανται βιασμούς από κακούς και ήρωες, χωρίς διάκριση και με ένα πρωταγωνιστή σε ρόλο Μεσσία που στην τελική έχει ρόλο μικρότερο από αυτόν που περιμένουμε. Η ιστορία ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική ως ένα βαθμό αλλά που κάνει κοιλιές λόγω των διαφόρων θεμάτων που προσπαθεί να θίξει ο δημιουργός, δημιουργώντας ένα σύμπαν που ξεφεύγει πολλές φορές από την κύρια πλοκή. Όλα αυτά έρχεται να τα ολοκληρώσει το όμορφο σχέδιο, με panels που η λεπτομέρεια τους μερικές φορές σε αφήνει άφωνο με την ομορφιά τους. Στα χνάρια του Akira και του Ghost in the shell το Eden άφησε το δικό του στίγμα στο sci-fi είδος, και αν δεν το έχετε διαβάσει ήδη , το προτείνω ανεπιφύλαχτα σε όλους τους sci-fi lovers. Καλή ανάγνωση. [mal type=manga id=731]

Στο Strange #62 (Ιανουάριος 2004) εγκαινιάζεται μια στήλη για τις Οπτικές Τέχνες του Φανταστικού και του Παράδοξου, και τα Κόμικς έχουν την τιμητική τους. Εδώ παρουσιάζεται ο Ekni Bilal και το έργο του τις μέρες του 2004, καθώς και η σχολή των Manga με τα παρακλάδια τους. 002.rar

Και ναι... Ποιο είναι το δεύτερο καλύτερο πράγμα από το να έχεις τον Akira Toriyama σε Con καλεσμένο; Το να έχεις τον μανγκάκα που σχεδιάζει πλέον υπό την καθοδήγηση του το Dragon Ball Super Manga. Έχει επιλεχθεί από τον ίδιο τον Akira ως ο συνεχιστής του, στο να σχεδιάζει της περιπέτειες του σύμπαντος του Goku και της παρέας του. Η Ιταλική εκδοτική Star Comics, έχει αναλάβει να εκδώσει το μάνγκα στην Ιταλία τον Απρίλιο και ανακοίνωσε περήφανη τον πρώτο πολυαναμενόμενο διεθνές επισκέπτη του Κον. Ο Toyotaro - επίσημα έκανε το ντεμπούτο του το 2015 στη δημιουργία της μάνγκα εκδοχής της ταινίας "Dragon Ball Z: The resurrection of 'F'", σε συνέχειες στο περιοδικό V Jump από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο. Αργότερα, επιλέχθηκε ως σχεδιαστής του Dragon Ball Super, πάντα σε συνέχειες στο V Jump από τον Αύγουστο του 2015 και μέχρι σήμερα έχει φτάσει στο 20ο κεφάλαιο. Τι τυχεροί οι Ιταλοί και στα Disney και τώρα Άραγε θα τον δούμε εμείς ποτέ εδώ ή μπα; Πάντως πολλά μπράβο που κατάφεραν να τον πείσουν να πάει Το Κον είναι από τις 28 Απριλίου μέχρι 1 Μαίου.

Beck (Mongolian chop squad) Είσαι λάτρης της ροκ μουσικής? Είσαι λάτρης των ιαπωνικών manga? Έχεις βαρεθεί να διαβάζεις υπερηρωικές ιστορίες ή μήπως θες κάτι διαφορετικό, κάπως ρεαλιστικό που να μην καταντάει όμως βαρετό? Έχω την τέλεια πρόταση για εσένα που έκανες τσεκ στα προηγούμενα ερωτήματα και ονομάζεται Beck. Θέλεις να μάθεις την πλοκή ή πιο συγκεκριμένα το πώς ξεκινάει αυτό το έπος? (εντάξει, οκ δεν είναι έπος) Η ιστορία απλή, κλασική, με έναν νεαρό που ονoμάζεται Yukio Tanaka ο οποίος είναι ένα βαρετό γυμνασιόπαιδο που ακούει τρισάθλια μουσική (Okinawan music), κοιμάται στην τάξη , γίνεται bullied, παίρνει μάτι όταν τα κορίτσια κολυμπούν την ώρα της γυμναστικής στην πισίνα του σχολείου και γενικώς κάνει και αυτός τσεκ σε ότι μπορεί να τον χαρακτηρίσει looser. Μέσα λοιπόν από ένα συνονθύλευμα τυχαίων γεγονότων συναντά τον δευτεραγωνιστή της ιστορίας, κάποια χρόνια μεγαλύτερό του, τον Ryusuke Minami, οποίος προσπαθεί να δημιουργήσει την καλύτερη ροκ μπάντα του κόσμου. Ο νεαρός μας δεν ξέρει καν πόσες χορδές έχει μία κιθάρα και κάπου εκεί αρχίζει μία από τις ωραιότερες ιστορίες που έχω διαβάσει σε manga. Η περίληψη της ιστορίας μου μόλις διάβασες είναι τόσο κακή και άθλια, όσο και η εντύπωση που σου δίνει, όταν τυχαία παίρνει το μάτι σου τον τίτλο σε κάποιο site με manga. Δυστυχώς, οι περιλήψεις τις περισσότερες φορές, σε κάνουν να χαρακτηρίσεις αμέσως κάτι σαν κάτι που δεν σε ενδιαφέρει κάνοντας περισσότερο κακό παρά καλό στην διαφήμιση του κόμικ (manga). Φυσικά το ίδιο συμβαίνει και εδώ, αλλά ελπίζω μετά από αυτό το review να του δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία από αυτούς που το προσπέρασαν και να το μάθουν όσοι δεν το γνώριζαν. Το manga λοιπόν αυτό γράφτηκε από τον Harold Sakuishi, στο γνωστό περιοδικό manga Shounen Magazine από τον Φλεβάρη του 2000 μέχρι τον Ιούνη του 2008. Έχει 103 chapters διαμορφωμένα σε 34 volumes και εκδόθηκε και στα αγγλικά από την Tokyopop από το 2005-2008 αλλά λόγω προβλήματος με τα δικαιώματα από τα ιαπωνικά κυκλοφόρησαν μόνο τα 12 πρώτα volumes στα αγγλικά. Όμως αναγνώστη μη φοβάσαι, πως αν το αρχίσεις δεν θα μάθεις ποτέ το τέλος. Υπάρχουν όλα τα volumes μεταφρασμένα στα αγγλικά σε όλα τα site στο διαδίκτυο όπου προσφέρουν free manga για online reading. Φυσικά αν γνωρίζεις ιαπωνικά , ε τότε ξέρεις τι να κάνεις. Επίσης έχει πάρει μία πληθώρα βραβείων και έχει γίνει live action film αλλά και το πρώτο μέρος της ιστορίας του manga μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη σαν anime 26 επεισοδίων. Το anime για αυτούς που τους ενδιαφέρει, καλύπτει το ¼ της ιστορίας του manga και είναι πάρα πολύ προσεγμένο. Τα είδη με τα οποία πραγματεύεται είναι drama, comedy, music, shounen, slice of life και romance. Αξίζει να αναφερθεί πως στο ranking του myanimelist βρίσκεται στην 35 θέση και αν δει κανείς τα νούμερα των οπαδών του, σε σύγκριση με τα μεγαθήρια σε popularity, τίτλων της πρώτης 50άδας, πρέπει να έχει πάρει πολλά πολλά 10αρια! Ξεχνώντας λοιπόν την κοινότοπη περίληψη που θα διαβάσετε παντού, η ιστορία πραγματεύεται πράγματι τις περιπέτειες ενός βαρετού και ατάλαντου αγοριού ο οποίος συναντά τα πιο απίστευτα άτομα και αρχίζει ένα ταξίδι για να βρει τον εαυτό του μέσα από τη μουσική. Το ταξίδι αυτό θα διαρκέσει κάποια χρόνια και τον βλέπουμε να μεγαλώνει από τα 12 έως τα 17-18 που τελειώνει η ιστορία , δηλαδή ακολουθεί ένα χαριποτερίστικο μοτίβο και δεν απλά περιγράφει τις περιπέτειες ενός 12χρονου όπως παρουσιάζεται σχεδόν από παντού. Η ιστορία είναι σοβαρή και με βάθος κάτι που την κάνει να διαχωρίζεται από παρόμοιους τίτλους. Έχει αρχή , μέση και τέλος ενώ ο ήρωας περνάει από χίλια κύματα και αναποδιές μέχρι να καταφέρει το ακατόρθωτο. Οι χαρακτήρες με τους οποίους θα συναναστραφεί είναι μοναδικοί, ατελείωτοι, αλλά όλοι τους προσφέρουν κάτι το διαφορετικό στην εξέλιξη του manga και ποτέ δεν σου δημιουργούν το αίσθημα του κομπάρσου που μπήκε για να γεμίσει το τεύχος ή να κλείσει η ιστορία. Από τον σγουρομακρυμάλλη ιδιοκτήτη του μαγαζιού μουσικών ειδών που είναι φτυστή εικόνα του Yngwie Malmsteen έως τον τρελό ταξιτζή που τον μεταφέρει σε μία επική κούρσα όπως στο video clip των Red Hot Chili Peppers στο by the way. Ναι μέχρι το τέλος του manga όλοι θα έχουν καταλάβει πόσο στον δημιουργό αρέσουν οι Beatles και οι Red Hot Chili Peppers. O μπασίστας του συγκροτήματος δεν είναι άλλος παρά η εκδοχή του Flea από τους RHCP. O Eddie Lee μοιάζει επικίνδυνα στον Kurt Cobain, o Doggie στον Snoop Dog και η λίστα είναι ατελείωτη. Οι αναφορές και τα easter eggs από την μέση της ιστορίας και μετά πάνε και έρχονται κυρίως από τον χώρο της μουσικής αν και υπάρχουν και κάποια άσχετα, αλλά πολύ έξυπνα βαλμένα μέσα σε τυχαίες εικόνες όπως την εμφάνιση ενός τυπά που είναι ίδιος ο Hiro Nakamura από τη σειρά heroes σε μία συναυλία. Ίσως να αρχίζει κάπως χαλαρά αλλά μετά από λίγο σε συνεπαίρνει η ιστορία και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις για να μάθεις τη συνέχεια. Κατά την γνώμη μου είναι μία περιπέτεια , ναι περιπέτεια με στοιχεία δράματος και μπόλικο ρεαλισμό , αναμεμειγμένα με έξυπνο χιούμορ αλλά και δυνατές δόσεις σουρεαλισμού. Είναι κάτι μεταξύ ρεαλιστικού δράματος και σουρεαλιστικού indie manga. To σχέδιο είναι πολύ ιδιόμορφο. Δεν έχω καμία γνώση περί σχεδίου αλλά οι χαρακτήρες μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι σχεδιασμένοι με τρόπο ψευτορεαλιστικό. Ο σχεδιασμός τους δεν είναι ούτε ρεαλιστικός ούτε φανταστικός αλλά με πολύ πιο ρεαλιστικά πρόσωπα από αυτά των υπόλοιπων manga. Είναι σχεδιασμένοι έτσι, ώστε να ακολουθούν τον ρεαλισμό αλλά ταυτόχρονα και την τρέλα αυτού του manga. Σε κάποιους το σχέδιο, ίσως να τους ξενίσει αλλά μετά από λίγο γίνεται πολύ ζεστό και ταιριαστό με αυτό που διαβάζουν. Επίσης υπάρχει αισθητή εξέλιξη της λεπτομέρειας των σχεδίων, συγκρίνοντας το πρώτο με το τελευταίο τεύχος. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ακόμη και το σχέδιο εξελίχθηκε με τον τόνο της ιστορίας , πιο απλό και ανέμελο στην αρχή ενώ πιο σοβαρό και ώριμο προς το τέλος. Τα πάντα σε αυτό το manga είναι ισορροπημένα. Η ιστορία, το σχέδιο, οι χαρακτήρες βρίσκονται σε αρμονία και η ανάγνωση γίνεται ακόμα πιο εύκολη. Το manga αυτό είναι η επιτομή του coming of age είδους, με μία καλογραμμένη ιστορία για όλες τις ηλικίες και με ένα ιδιαίτερο αλλά πολύ όμορφο σχέδιο. Αν είχα όμως να διαλέξω τι με κράτησε περισσότερο σε αυτό το manga , θα ήταν οι χαρακτήρες. Απολαυστικοί και ατελείωτοι. Το Beck είναι ένα διαμάντι σε ένα κουτί με γυάλινα θρύψαλα που περιμένει να το ανακαλύψεις. Καλή ανάγνωση! [mal type=manga id=145]

Σε ενα κοσμο οπου η λαχταρα για τις καλυτερες γευσεις και τα πιο λαχταριστα και μυρωδατα φαγητα κυριαρχει δε γινεται να μην προσπαθουν οι ανθρωποι παση θυσια να αποκτουν αυτες τις λιχουδιες! Βρισκομαστε στην εποχη gourmet ή αλλιως gourmet era οπου η επιθυμια της ανθρωποτητας να αποκτησει τα απαραιτητα υλικα και να δοκιμασει τα καλυτερα πιατα εχει οδηγησει πολλα απο τα μελη της στο να γινουν Gourmet Hunters!Aυτοι οι "κυνηγοι" ειδικευονται στο να ταξιδευουν σε αγνωστα μερη και να κατατροπωνουν θηραματα ωστε να πιασουν στα χερια τους τις πολυποθητες αυτες νοστιμιες!Ενας απο αυτους τους Gourmet Ηunters ειναι και ο Toriko ο οποιος ειναι και ο πρωταγωνιστης μας κι εχει ως στοχο τι αλλο φυσικα;Να δοκιμασει οσο το δυνατον περρισοτερα "εδεσματα" και να φτιαξει το απολυτο μενου με τα αγαπημενα του, το λεγομενο Full-Course Menu! Συντροφο σε αυτη του την περιπετεια θα εχει τον σεφ του ξενοδοχειου της IGO(International Gourmet Organization) ο οποιος διψαει για περιπετεια και δεν μπορει να αντισταθει απο το να ακολουθει τον Τορικο στα επικυνδινα ταξιδια του ασχετα με το οτι ειναι εναςμεγαλος φοβητσιαρης!Φυσικα δε γινεται να λειπουν και οι υπολοιποι κυνηγοι και φιλοι του Τορικο όπως ο Coco, ο Sunny, η Rin, ο Mansom, o πολυα- γαπημενος λυκος του Τερυ.Ο Τορικο μαζι με τον Κοκο και τον Σανυ και εναν ακομη, τον Ζεμπρα (ο οποιος ειναι αγνωστος για αρκετα κεφαλαια και ειναι φυλακισμενος) αποτελουν τους Τεσσερις Βασιλιαδες(Four Kings).H Rin ειναι η αδερφη του Σανυ και ο Μανσομ ειναι ο υποδιευθηντης ας το πουμε της IGO.O καθενας απο αυτους θελει να συμπληρωσει το δικο του μενου και να δοκιμασει τα φαγητα που ονειρευεται!Παρολα αυτα, ο στοχος του Τορικο δεν παραμενει τοσο απλος!Πριν απο καποια χρονια, εζησε ενας γνωστος σε ολους Gourmet Hunter, ονομαζομενος Acacia, ο οποιος ειχε ανακαλυψει το καλυτερο φαγητο ολων των εποχων, το οποιο μπορουσε να σταματησει ακομα και πολεμους!Επισης, ακουγεται πως το συγκεκριμενο φαγητο, που του εχουν δωσει την ονομασια GOD(θεος) εμφανιζεται πολυ σπανια και θεωρειτε πολυ σπανια η ευρεση του.Ο Τορικο θελει να αποκτησει αυτο το θρυλικο φαγητο και να το προσθεσει στο μενου του ως το κυριως πιατο!Ωστοσο, δε θα ηταν δυνατο να υπαρξει μια τετοια ιστορια και ενα φανταστικο κυνηγι χωρις τα εμποδια του!Γιαυτο, ο Mitsutoshi Shimabukuro-ο συγγραφεας του αγαπητου αυτου μανγκα-φροντισε να δημιουργησει τη μοχθηρη Gourmet Corp!Ειναι μια εταιρια τα μελη της οποίας επιθυμουν και αυτοι την αποκτηση του GOD, ωστε να καταφερουν να κυριαρχησουν στην gourmet era και να γινουν παντοδυναμοι.Παρα την ολη δυναμη που κατεχουν ηδη τα μελη της(μιας και η δυναμη τους ξεπερναει παρα πολυ τα φυσικα επιπεδα, όπως και του Τορικο) εχουν δημιουργησει τα ειδικα ρομποτ, που ειναι ατρωτα και μπορουν ετσι να μεταβαινουν σε περιοχες απροσιτες απο τους ανθρωπους ωστε να αποκτησουν τα απαραιτητα φαγητα και εργαλεια και ο,τι αλλο χρειαστουν για να πετυχουν την πιο δυσκολη αποστολη. Στην Ιαπωνια ξεκινησε την κυκλοφορια του το 2008 και εχουν κυκλοφορησει 42 τομοi! Η γνωστη μας Viz εχει αναλαβει την κυκλοφορεια του στην Αμερικη η οποια εχει εκδωσει 36 τομους και προσφερει τα καινουρια κεφαλαια μεσα απο το Shonen Jump alpha. Επισης, ειχε γινει και ειδικο κεφαλαιο(το οποιο μεταφερθηκε και στην τηλεοραση ως ανιμε) που συνεργαστηκαν μαζι ο Mitsutoshi Shimabukuro με τον Eiichiro Oda για να δημιουργησουν το One Piece X Toriko στο οποιο ο Τορικο ηθελε οπωσδηποτε να δοκιμασει ενα φρουτο του διαβολου που ειχαν βρει μαζι με τον Λουφυ και την παρεα του που τελικα το τελειωμα ηταν καπως απογοητευτικο για τον Τορικο! Η σειρα τα παει πολυ καλα στην Ιαπωνια στις εβδομαδιαιες καταταξεις των κεφαλαιων, τις οποιες μπορειτε να τσεκαρετε εδω http://weeklyjump.livejournal.com/ ! Οριστε και μερικες εικονες!!! Απο αριστερα : ο κοντουλης ειναι ο Κοματσου (ο σεφ του ξενοδοχειου που ξεχασα να αναφερω το ονομα του), ο ψηλος ο Κοκο, ο μαλλιαρας ο Σανυ, ο λυκος ο Τερυ και στη μεση ο Τορικο! Το εξωφυλλο του Πρωτου τομου με τον Τορικο! Το εξωφυλλο του τεταρτου τομου με τον Τορικο, τον Μανσομ και την Ριν! Εικονες απο το One Piece X Toriko Και το εξωφυλλο του ενατου τομου με εξωφυλλο τον Τορικο, τον Κοματσου και νεους χαρακτηρες που παρουσιαζονται στον ογδοο τομο.Και μαυτο να επισημανθει πως λιγες ειναι οι περιπετεις που περναει ο Τορικο με τους υπολοιπους πρωταγωνιστες!Ο συγγραφεας συνεχως μας γνωριζει και καινουριους χαρακτηρες οι οποιοι θα συμβαλλουν στη επιτυχια της αποστολης του Τορικο! [mal type=manga id=7887]

Bakuman Μία πρόσφατη σειρά από τους δημιουργούς Tsugumi Ohba (σενάριο) και Takeshi Obata (σχέδιο). Το πρώτο κεφάλαιο δημοσιεύτηκε το 2008 στο Ιαπωνικό Shonen Jump, και ο πρώτος τόμος το 2009. Ήταν από τα πρώτα σε πωλήσεις μάνγκα τις πρώτες δύο εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του, ενώ πολλά επεισόδιοα βγήκαν μεταφρασμένα σε διάφορες γλώσσες στο διαδίκτυο, στο site της εκδοτικής Shueisha. Το πρώτο επεισόδιο της σειράς δημοσιεύτηκε στην Αμερική τον Μάιο του 2010, στο μηνιαίο Αμερικάνικο Shonen Jump, ενώ ο πρώτος τόμος αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Αύγουστο. Σενάριο (εν ολίγοις) : Ο Μοριτάκα Μασίρο, ένα παιδί με ταλέντο στο σχέδιο, έχασε τον θείο του που ήταν μανγκάκα (σχεδιαστής μάνγκα), και από τότε θεωρεί το συγκεκριμένο επάγγελμα ταμπού. Έτσι, χωρίς πολλή σκέψη, αρνείται την πρόταση του συμμαθητή του, Ακίτο Τακάγκι, όταν αυτός του προτείνει να συνεργαστούν και γίνουν μανγκάκας, ο ένας συγγραφέας και ο άλλος εικονογράφος. Ο επίμονος Ακίτο χρησιμοποιεί την εξυπνάδα του για να πείσει τον Μοριτάκα, ώσπου το καταφέρνει... Μία ακόμη καταπληκτική ιστορία από τους πολλά υποσχόμενους δημιουργούς του Death Note, πρόκειται για ένα μάνγκα που αναφέρεται στα μάνγκα. Η πλοκή ίσως δεν είναι τόσο ανατρεπτική όσο αυτή του προηγούμενου έργου τους, αλλά το Bakuman είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και ρομαντική ιστορία, που μιλάει για την ζωή. Προσωπικά, με ενθουσίασε πάρα πολύ (γι' αυτό άλλωστε έκανα παρουσίαση την ίδια μέρα που διάβασα τα πρώτα 2 κεφάλαια), και πιστεύω πως θα ευχαριστήσει κάθε φίλο των Ιαπωνικών κόμικς. Αριθμεί 103 κεφάλαια, και συνεχίζει. Στις 2 Οκτωβρίου 2010 ξεκίνησε και το ανιμέ της σειράς, που θα ολοκληρωθεί σε 25 επεισόδια. Καρέ από το μάνγκα: παρουσίαση του Death Note ΕΔΩ [mal type=manga id=9711]

SIDONIA NO KISHI (KNIGHTS OF SIDONIA) Neon Genesis Evangelion, Super Dimensional Fortress Macross (+ τα πολυάριθμα sequels), Mobile Suit Gundam(+ακόμη περισσότεροι τίτλοι), Gasaraki, Infinite Ryvius, Armored Trooper Votoms, Eureka Seven, RahXephon, και η λίστα δεν έχει τελειωμό με τους τόσους τίτλους mecha themed manga που στη συνέχεια έγιναν επιτυχημένα anime. Δυστυχώς λόγω της δημοτικότητας των ιαπωνικών κόμικ που βασίζονται σε μεγάλα ρομπότ, υπάρχουν και αναρίθμητοι τίτλοι που η θέση τους είναι στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτή η παράδοση λοιπόν των mecha manga συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και αν οι κακοί τίτλοι που παράγονται έχουν γίνει περισσότεροι υπάρχουν ακόμη παραγωγές, που σε κάνουν να έχεις ελπίδα πως θα ξαναδούμε κάποια στιγμή ποιοτικά έπη όπως τις παλιές καλές εποχές. Μία λοιπόν από αυτές τις τηλεοπτικές παραγωγές ακούει στο όνομα Sidonia No Kishi ή αγγλιστί Knights of Sidonia βασισμένο στο ομώνυμο manga με το οποίο θα ασχοληθεί αυτό το review. Η πλοκή της ιστορίας έχει ως εξής : Βρισκόμαστε στο έτος 3394, περίπου χίλια χρόνια μετά από την καταστροφή της γης από μία εξωγήινη μορφή ζωής(Gauna) ενώ τα υπολείμματα της ανθρωπότητας έχουν τραπεί σε φυγή στο διάστημα επάνω σε εκατοντάδες τεράστια διαστημόπλοια (seed ships) όπως αυτό της Sidonia, με διαφορετικούς προορισμούς στον γαλαξία και σκοπό να βρουν κάποιον πιθανό πλανήτη κατάλληλο για εποικισμό, εξασφαλίζοντας την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Παρά τη φυγή τους στο διάστημα και ενώ έχουν να επικοινωνήσουν με κάποιο άλλο seed ship εκατοντάδες χρόνια (πιθανώς τα περισσότερα να έχουν καταστραφεί) η εξωγήινη μορφή ζωής συνεχίζει να τους καταδιώκει. Πιλοτάροντας μεγάλα τεχνητά ανθρωπόμορφα ρομπότ που ονομάζονται Gardes, η ανθρωπότητα έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει τους διώκτες της, έστω αμυντικά, καταστρέφοντας την πυρήνα των περίεργων αυτών μορφών ζωής εμποδίζοντας την αναγέννηση του προστατευτικού καλύμματος(placenta) που τους περιβάλλει. Sidonia Gardes Garde Squads Η ιστορία λοιπόν ακολουθεί τις περιπέτειες ενός Garde πιλότου ονόματι Nagate Tanikaze, ο οποίος ζούσε όλη του τη ζωή στα κάτω αχανή στρώματα του τερατώδους seed ship Sidonia μεγαλωμένος από τον αποκαλούμενο παππού του. Μην έχοντας συναντήσει ποτέ κανέναν άλλο άνθρωπο κρατούσε τον εαυτό του απασχολημένο εκπαιδευόμενος σε έναν παλιό εξομοιωτή από Gardes κάθε μέρα με την καθοδήγηση του παππού του, με αποτέλεσμα να γίνει αυθεντία. Με τον θάνατο του παππού του και ενώ φοβάται τι τέρατα μπορεί να συναντήσει στα επάνω στρώματα αναγκάζεται λόγω πείνας να αναδυθεί στην επιφάνεια δηλαδή στα επάνω κατοικήσιμα από τους ανθρώπους στρώματα και να γίνει με συνοπτικές διαδικασίες ένας Garde πιλότος προστατεύοντας την Sidonia λόγω της πιο συχνής εμφάνισης της εξωγήινης μορφής (Gauna). Κάπου εκεί ξεκινάει και η ιστορία μας. Τον ήρωά μας λοιπόν, τον περιβάλλει μία πληθώρα αινιγματικών χαρακτήρων όπως η μυστηριώδης καπετάνιος του Sidonia που δεν έχει ποτέ δει κανείς το πρόσωπό της ή η υπεύθυνη των κοιτώνων της ακαδημίας των πιλότων που φοράει μία στολή μηχανικής υποστήριξης ζωής με την μορφή μίας μεγάλης αρκούδας και πάει λέγοντας. Στοιχεία της πλοκής περιλαμβάνουν τις περιπέτειες της Sidonia εναντίον της εξωγήινης απειλής, με την σταδιακή φυσικά αποκάλυψη των μυστικών των ιστοριών των διαφόρων χαρακτήρων του manga και του πως συνδέονται με την κύρια πλοκή. Η εξερεύνηση των καθημερινής ζωής πάνω στο αστρόπλοιο και η πρόοδος των επιστημών σε βαθμό που η κλωνοποίηση ανθρώπων, η αφυλετική ανθρώπινη αναπαραγωγή, η ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής ώστε μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού να φωτοσυνθέτει και να μην χρειάζεται τροφή έχουν καταστεί πια κοινοτοπίες πάνω στο Sidonia. Ποιοί είναι οι αθάνατοι που απαρτίζουν το συμβούλιο που εξουσιάζει και κυβερνά τη Sidonia? Ποιά η σχέση του ήρωα με αυτούς? Γιατί παρέμεινε αποκλεισμένος από τον υπόλοιπο κόσμο? Τι τον συνδέει με την καπετάνιο του εποικιστικού αστρόπλοιου και ποιος είναι ο θανών παππούς του είναι μερικά από τα πολλά ερωτήματα που εξηγούνται σταδιακά και με έξυπνο τρόπο κατά τη διάρκεια της ιστορίας αυτού του manga. Ο συνολικός πληθυσμός δεν ξεπερνάει τις 500.000 ανθρώπινες ψυχές και πιθανότατα αυτός είναι ο αριθμός των ανθρώπων σε όλο το γαλαξία καθώς τα υπόλοιπα seed ships έχουν μάλλον καταστραφεί από την Gauna όπως αφήνεται να εννοηθεί στην αρχή της ιστορίας. Το manga αυτό λοιπόν γράφτηκε από τον Tsutomu Nihei στο περιοδικό έκδοσης manga, Afternoon από τον Απρίλιο του 2009 έως τον Σεπτέμβριο του 2015 όπου ολοκληρώθηκε και η ιστορία, ενώ κέρδισε και το 39th Kodansha Manga Award το 2015. Έχει 78 chapters διαμορφωμένα σε 15 volumes και εκδόθηκε στα αγγλικά ως Knights of Sidonia από την Vertical 2013-2016. Τα είδη με τα οποία πραγματεύεται είναι action, drama, mecha, sci-fi, space, military, romance και seinen. Επίσης μεταφέρθηκε πολύ πετυχημένα στην μικρή οθόνη σε 2 seasons των 12 επεισοδίων η καθεμία αλλά δυστυχώς έγινε cancelled με το τέλος της δεύτερης season. To anime καλύπτει περίπου το 1/3 της ιστορίας μπορεί και λιγότερο ενώ η δεύτερη season σε αφήνει με πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Δική μου πρόταση είναι όποιος ενδιαφέρεται να δει πρώτα τα anime και στη συνέχεια να διαβάσει το manga για να μάθει τι γίνεται. Το anime με το manga είναι τόσο κοντά όσον αφορά την ιστορία και το σχέδιο που το θεωρώ από τα πιο πετυχημένα anime των τελευταίων 5 χρόνων. Το anime έτυχε μεγάλης αποδοχής και θετικών κριτικών από το σύνολο της ιαπωνικής anime και manga σκηνής με μεγάλα ονόματα όπως οι Akiko Higashimura, Digitarou and Yoshinao Dao και άλλοι να το εκθειάζουν ενώ ο Hideo Kojima είπε πως ενώ η ιαπωνική κουλτούρα anime έχει χάσει τον x factor που την έκανε να ξεχωρίζει, το Κnights of Sidonia ίσως είναι ο λευκός ιππότης που χρειαζόταν για να την σώσει. τα δύο trailer των 2 seasons + 1 fanmade για να σας κάνω να θέλετε να δείτε το anime + Η ιστορία του manga είναι καλή, όχι κάτι που δεν έχει γραφτεί ποτέ ξανά αλλά ο τρόπος εξιστόρησης και η εξέλιξη των χαρακτήρων την κάνουν να ξεχωρίζει από την πληθώρα σαβουροϊστοριών με mecha που κυκλοφορούν στις μέρες μας. Θα τολμήσω να πω, πως λόγω σχεδίου και αισθητικής και ενώ καταλαβαίνεις πως είναι σύγχρονο manga σου δημιουργεί την εντύπωση πως ανήκει στις μεγάλες δημιουργίες του παρελθόντος. Το σχέδιο είναι εκπληκτικό και ενώ όπως έχω ξαναπεί σε προηγούμενο review οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες, αντικειμενικά είναι εντυπωσιακό. Το στοιχείο του steampunk είναι ορατό σχεδόν παντού, ιδίως στα σκίτσα που περιγράφεται η πόλη μέσα στη Sidonia με τα στρώματα και τις ατελείωτες σωληνώσεις και σκάλες. Αυτό που μου έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση όμως είναι η δυναμική του λευκού χρώματος. Τα manga όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε είναι ασπρόμαυρα. Έτσι και αυτό αλλά το σχέδιο δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο λευκό, καθώς δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα(ίσως κάποιος γνώστης να εξηγήσει καλύτερα τι θέλω να εκφράσω και αδυνατώ).Το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι όλων των ηλικιών. Διαβάζοντάς το μπορεί να εντοπίσει κανείς πολλά κλισέ της ιαπωνικής κουλτούρας χωρίς όμως να κουράζουν ενώ τo comic relief δεν λείπει, κυρίως σε chapters που όλα φαίνονται δυσοίωνα για την επιβίωση της Sidonia. Καλή ανάγνωση! ( ή καλή προβολή αν αρχίσετε με το anime) [mal type=manga id=13723]

PLANETES (ΠΛΑΝΗΤΕΣ) Καθώς το manga του Makoto Yukimura, Vinland Saga γίνεται ολοένα και περισσότερο γνωστό, κατακτώντας με την ιστορία και την πλοκή του τους Δυτικούς και ενώ είναι δημιούργημα του 2005 συνεχιζόμενο μέχρι σήμερα, είναι μεγάλη αδικία να μην αναγνωρίζεται για μία άλλη προγενέστερη αλλά λιγότερο γνωστή δημιουργία του, που άφησε το δικό της στίγμα στον χάρτη των σύγχρονων manga με τον τίτλο στα ιαπωνικά ΠΛΑΝΗΤΕΣ. Ναι πολύ καλά διαβάσατε, ο ιαπωνικός τίτλος είναι ελληνικός. Η περίληψη της ιστορίας έχει ως εξής: H ιστορία του manga ΠΛΑΝΗΤΕΣ ακολουθεί το πλήρωμα του αστρόπλοιου DS-12 "Toy Box", μία από τις μονάδες της Technora Corporation, με αρμοδιότητα την περισυλλογή συντριμμιών γύρω από τον πλανήτη γη και τη σελήνη. Τα συντρίμμια που προέρχονται από παλιά διαστημόπλοια και όχι μόνο, τα οποία περιφέρονται γύρω από τα 2 ουράνια αυτά σώματα αέναα λόγω της βαρύτητας, τείνουν να δημιουργούν νέα συντρίμμια κάνοντας τα διαστημικά ταξίδια άκρως επικίνδυνα. Το πλήρωμα αυτό αποτελείται από τον βασικό ήρωα τον Hachimaki( επειδή φοράει έναν κεφαλόδεσμο όπως οι σαμουράι κατά τη διάρκεια των αποστολών τους) σπεσιαλίστα στο αντικείμενό του και με όνειρο να μαζέψει χρήματα και να αγοράσει το δικό του αστρόπλοιο ταξιδεύοντας στο διάστημα, την Fee, μία πανέμορφη γυναίκα με εξάρτηση στο κάπνισμα σε βαθμό σουρεαλιστικό και βίαιη προσωπικότητα, τον Yuri, έναν στωικό χαρακτήρα με τραγικό παρελθόν έχοντας χάσει την γυναίκα του σε ατύχημα στο διάστημα λόγω των συντριμμιών του διαστήματος, τον Pops, έναν βετεράνο τροχιακό μηχανικό που λειτουργεί σαν κομική εκτόνωση στην σοβαρότητα της σειράς και το νεότερο μέλος της ομάδας την Tanabe. Hachi Tanabe Fee Yuri Οι ιστορίες περιστρέφονται γύρω από την περισυλλογή συντριμμιών στο διάστημα , αλλά συχνά η έννοια αυτή χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη των χαρακτήρων και όχι για τη ιστορία αυτή καθ’αυτή. Τα μέλη της μονάδας αυτής θεωρούνται ως ο πάτος της διαστημικής εταιρείας που εργάζονται και επειδή περιφρονούνται από τους υπολοίπους, αναγκάζονται να δουλεύουν σκληρότερα θέλοντας να αποδείξουν την αξία και χρησιμότητά τους. Στοιχεία της πλοκής περιλαμβάνουν μία επερχόμενη εξερευνητική αποστολή στον πλανήτη Δία, με ένα νέα αστρόπλοιο το Von Braum, που βασίζει την κίνηση του για ένα τόσο μεγάλο διαστημικό ταξίδι σε μία πρωτότυπη μηχανή κίνησης με βάση την πυρηνική σύντηξη και την απόφαση του βασικού ήρωα να συμμετάσχει στην αποστολή αυτή με κάθε κόστος. Πολλά άλλα στοιχεία διαφορετικών πλοκών σε σχέση με την βασική ιστορία εξελίσσονται με στόχο να περιγράψουν και να εξηγήσουν τις προσωπικότητες των πρωταγωνιστών και τα κίνητρά τους. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί το διαστημικό αμυντικό μέτωπο (Space Defense Frontier), μία τρομοκρατική οργάνωση που πιστεύει πως η ανθρωπότητα εκμεταλλεύεται το διάστημα χωρίς να έχει λύσει πρώτα τα προβλήματα στη γη, όπως η πείνα που ταλανίζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού της και τα συνεχώς αυξανόμενα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που δημιουργούν νέους πολέμους σε βάρος των αδύνατων χωρών. Το μάνγκα αυτό λοιπόν, γράφτηκε από τον Makoto Yukimura στο περιοδικό έκδοσης μάνγκα, Morning από τον Ιανουάριο του 1999 έως τον Ιανουάριο του 2004 όπου και ολοκληρώθηκε η ιστορία, ενώ έλαβε το Seiun award, ως το καλύτερο μάνγκα επιστημονικής φαντασίας του 2002. Έχει 27 chapters διαμορφωμένα σε 4 volumes και εκδόθηκε και στα αγγλικά από την Tokyopop από το 2003 έως το 2005 σε 5 volumes καθώς το 4 volume το χώρισαν σε 2 τόμους. Επίσης έγινε έκδοση της ιστορίας σε 2 omnibuses από την Dark Horse το 2015-2016. Τα είδη με τα οποία πραγματεύεται είναι drama,sci-fi, space, slice of life, psychological και seinen. Επίσης μεταφέρθηκε πολύ επιτυχημένα στην μικρή οθόνη σαν anime 26 επεισοδίων με αντίστοιχες διακρίσεις με αυτές του μάνγκα. Η ιστορία , η πλοκή της, η δομή και το σχέδιο αυτού του μάνγκα, οι χαρακτήρες και η εξέλιξη τους είναι ισορροπημένα και φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο που οι διακρίσεις καθώς και η φήμη του είναι δυσανάλογα της τόσο καλής ποιότητάς του. Στην Αμερική οι πωλήσεις των 5 volumes ήταν μέτριες προς κακές και λόγω της πληθώρας των ιαπωνικών τίτλων που κατέκλισαν την αγορά σε μία περίοδο που η πρόσβαση στα free manga από τα online manga reading sites είχε μόλις αρχίσει να παίρνει τις χαοτικές διαστάσεις που γνωρίζουμε έως σήμερα, είχε άμεσο αποτέλεσμα να μείνει κάπως περιθωριοποιημένο. Γνωστό έγινε κυρίως μέσω της μεταφοράς του σε anime, αλλά και αυτό είχε περιορισμένο αντίκτυπο στην διάδοσή του. Ο τόνος του μάνγκα είναι τέτοιος που αγγίζει κυρίως ενήλικες. Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι ο ρεαλισμός. Δόθηκε μεγάλη προσοχή στην απεικόνιση του διαστήματος, των διαστημικών ταξιδιών αλλά και των φαινομένων της φυσικής, ώστε μην είναι απλά αληθοφανή αλλά ρεαλιστικά. Μάλιστα η JAXA, η ιαπωνική υπηρεσία διαστήματος, υπήρξε συχνός σύμβουλος του δημιουργού κατά τη διάρκεια της συγγραφής του μάνγκα. Βασικός άξονας του μάνγκα είναι το φαινόμενο Kessler (Kessler effect) όπως περιγράφηκε από τον Donald J. Kessler επιστήμονα της ΝΑSΑ το 1978. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η αυξανόμενη πυκνότητα των συντριμμιών που περιφέρονται γύρω από τη γη θα φτάσει στο μέλλον σε έναν τέτοιο βαθμό που οι συγκρούσεις μεταξύ αυτών των αντικειμένων θα είναι αλυσιδωτές δηλαδή κάθε τέτοια σύγκρουση θα δημιουργεί νέα συντρίμμια που αυτά με τη σειρά τους θα δημιουργούν νέες πιθανές συγκρούσεις. Μία άμεση συνέπεια θα ήταν, λόγω των συντριμμιών αυτών σε συγκεκριμένες τροχιακές θέσεις οι οποίες θα αυξάνονταν με τον καιρό να μην είναι δυνατή η δραστηριότητα δορυφόρων ή ακόμη σε ακραία περίπτωση η αδυναμία ταξιδιού στο διάστημα και ο εγκλωβισμός στην γη. Αρκετά έξυπνο θέμα και πρωτότυπο για να βασίσεις ένα κόμικ. Το σχέδιο επίσης είναι αρκετά ρεαλιστικό σε αντίθεση με την πληθώρα των διαστημικών μάνγκα που κυκλοφορούν, ακολουθώντας τον τόνο της ιστορίας. Τα θέματα με το οποία καταπιάνεται, είναι φιλοσοφικά, κοινωνικά και πολιτικά στη φύση τους εξυπηρετώντας την εξέλιξη του μάνγκα αλλά ταυτόχρονα θέλοντας να δώσει και σύγχρονα μηνύματα για τη σχέση της ανθρωπότητας με το διάστημα χωρίς να παραμελείται ο πλανήτης που λέγεται γη. Καλή ανάγνωση. Σημείωση: Βρίσκεται στη λίστα με τα 1001 comics you must read before you die. [mal type=manga id=481]

Με αφορμή την συζήτηση που έγινε στο "Τι διαβάσατε τελευταία;" ας δούμε ένα ακόμα manga από τον μεγάλο του Ιαπωνικού τρόμου, Junji Ito. Πέρα από τα εξαιρετικά Uzumaki και Gyo και το σεναριακά μέτριο - σχεδιαστικά άψογο Fragments of horror, o Ito ξεκίνησε την καριέρα του ως mangaka με το Tomie. Το 1987 έγραψε μια σύντομη ιστορία για το περιοδικό Gekkan Halloween (shoujo horror magazine) και όπως μας πληροφορεί ο GeoTrou στην βιογραφία του δημιουργού κέρδισε το βραβείο Umezu Prize. Άλλωστε ο Ito το πρώτο manga που διάβασε ήταν του Kazuo Umezu. Το Tomie από το 1987 μέχρι το 2000 κυκλοφόρησε 3 tankobon τόμους με μικρές ιστορίες. Στα Αγγλικά έχει εκδοθεί ήδη δύο φορές, μια στη συλλογή "Junji Ito's horror comic collection" το 2001 από την εκδοτική ComicsOne και άλλη μια στη συλλογή "Museum of Terror Vol. 1&2" το 2006 από την Dark Horse. H VIZ media ετοιμάζει μια τρίτη έκδοση που θα εκδοθεί στις 20 Δεκεμβρίου του 2016 και θα περιέχει όλες τις ιστορίες της Tomie σε μια σκληρόδετη complete deluxe omnibus edition των 752 σελίδων. Μπορεί να είπα ότι η Viz μας δίνει ξαναζεσταμένο φαΐ αλλά τώρα που χαζεύω την εκδοσάρα μόνο στα 35 δολάρια μου τρέχουν λίγο τα σαλάκια. Στην Ιαπωνία η Tomie έχει τεράστια απήχηση στο otaku κοινό. Αρχικά εκδόθηκε από την εκδοτική Asahi Sonorama στο προαναφερθέν περιοδικό σε κεφάλαια, το 1996 βγήκε ο πρώτος τόμος με τίτλο "Tomie no kyofu gaka" και το 2000 βγήκε το Ιαπωνικό omnibus με τίτλο "Tomie Zen" πάνω στο οποίο πατάει η έκδοση της VIZ. Γενικά οι Ιαπωνικές επανεκδόσεις είναι άπειρες (άλλη μια είχε βγει το 2011 πάλι από την Asahi) και δεν πρέπει να παραλείψουμε την σειρά (!!) ταινιών πάνω στον χαρακτήρα. Έχουν βγει ήδη 8. Η Tomie είναι μια γυναίκα μυστήριο. Πανέμορφη με μαύρα μακριά μαλλιά και μια χαρακτηριστική ελιά κάτω από το αριστερό της μάτι τρελαίνει το μυαλό κάθε άντρα που θα επιλέξει να σαγηνεύσει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλοι να χάνουν τα λογικά τους και να διαπράττουν διαφόρων ειδών αποτρόπαια εγκλήματα των οποίων πολλές φορές θύμα είναι η ίδια η Tomie. Πάντα όμως επιστρέφει...Είναι αθάνατος δαίμονας, ένα succubus , και οι εραστές της (είτε άντρες είτε γυναίκες) αργά συνειδητοποιούν πως ο κόσμος δεν θα ελευθερωθεί ποτέ από την φονική αγκαλιά της. Χαρακτηριστικό Ito σχέδιο, φρικαλέο όσο δεν πάει και το γουστάρω όσο δεν πάει Το σενάριο είναι και αυτό ακραίο και βαθιά ψυχαναγκαστικό σε πολλές από τις ιστορίες και παρόλο που είναι η πρώτη του δουλειά δείχνει πολλά σημάδια και όταν το διαβάζεις λες ότι φαινόταν από τότε ότι θα εξελιχθεί σε αυτό που ξέρουμε σήμερα. Για διαβάστε λίγο να μου πείτε γνώμες. Σε φαν των horror manga και γενικά του Ιαπωνικού τρόμου θα αρέσει πολύ, σε φαν του Junji Ito επιβάλλεται όχι απλά προτείνεται. Όπως και οι περισσότερες δουλειές του όμως, δεν είναι για ευαίσθητα στομάχια. [mal type=manga id=912]

Διάβαζα τις παρουσιάσεις για τα manga και συνειδητοποίησα ότι λείπει ένα από τα πιο δημοφιλή και συναρπαστικά και σινάμα γαργαλιστικά!!!! Ο λόγος για το Naruto!!! Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κάνω μια μικρή παρουσίαση και ελπίζω να την εκτιμήσετε. Συμπληρώσεις και διορθώσεις δεκτές!! Το Naruto είναι δημοφιλής σειρά manga η οποία έχει μεταφερθεί και στην μικρή οθόνη ως anime. Πρωτοεκδόθηκε το 1999 και μέχρι σήμερα έχουν μεταφραστεί 28 τεύχη στα αγγλικά (περίπου το 1/3 αυτών που έχουν βγει στην Ιαπωνία). Η υπόθεση έχει ως εξής: Ο Uzumaki Naruto είναι ένα παιδί το οποίο έχει ως όνειρο να γίνει ο καλύτερος shinobi (ninja) στο χωριό του και να κερδίσει το αξίωμα του Hokage (το υψηλότερο αξίωμα ενός ninja). Στην προσπάθειά του να γίνει Hokage συμβάλλει σημαντικά ένας δαίμονας (Jinchuriki) που έχει παγιδευτεί μέσα του, η Αλεπού με τις εννιά ουρές, ο οποίος επιτέθηκε στο χωριό την ημέρα γέννησής του, και πολλές φορές δανείζει την δύναμή του στον Naruto, παίρνοντας τον έλεγχο των κινήσεών του. Τον δαίμονα αυτό τον είχε παγιδέψει μέσα στον Naruto ο 4ος Hokage ο οποίος θυσιάστηκε προκειμένου να σώσει το χωριό του. Το manga αυτό είναι ότι πρέπει για όποιον έχει μανία με εξωπραγματικές ninja καταστάσεις και πολύ ξύλο! Παρουσίαση της Ελληνικής έκδοσης ΕΔΩ [mal type=manga id=11]

Είναι τόσο μα τόσο δύσκολο να βρεις school life manga που να αξίζει πραγματικά. Όχι ότι το συγκεκριμένο είναι από τα καλά του είδους αλλά ξεχωρίζει από τον συφερτό όλων αυτών που αναλώνονται στις κοινότυπες εφηβικές ανησυχίες που ξέμειναν από τα '90s και τους ανεκπλήρωτους πονεμένους έρωτες. Όχι άλλο κάρβουνο δηλαδή. Το συγκεκριμένο ξεκινά κάπως έτσι, μόνο που στις πρώτες 15 σελίδες μπουμ! ένας έφηβος σπρώχνεται πάνω σε ένα κινούμενο τραίνο και γίνεται πουρές και άλλοι δύο μαχαιρώνονται μέχρι θανάτου από έναν άγνωστο. Things get interesting! Το "Kagerou Meikyuu" ή όπως έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά "Amnesia Labyrinth" έτρεξε για ένα χρόνο και κάτι από τον Ιούνιο του 2008 μέχρι τον Οκτώβριο του 2009. Το σενάριο υπογράφει ο Nagaru Tanigawa και το σκίτσο ο Kohane Natsumi. Οι Ιάπωνες το είδαν στο περιοδικό Dengeki Bunko σε κεφάλαια και από την ASCII Media Works σε tankobon, ενώ οι αγγλόφωνοι από την Seven Seas Entertainment. Εγώ το είδα σκαναρισμένο και μεταφρασμένο στον υπολογιστή μου, 2 σε 1 νοικοκυρεμένα . Για την ιστορία βγήκαν δύο πολύ περιποιημένα τομάκια στα Αγγλικά το 2011, τα οποία για όποιον ενδιαφέρεται βρίσκονται ακόμα εύκολα. Αλλά ρίξε του πρώτα μια ματιά. Τι είδος είναι λοιπόν; Είναι και μυστηρίου. Είναι και δράμα. Είναι και ψιλορομαντικό είναι και ψυχολογικό. Διαδραματίζεται και σε ένα σχολείο οπότε τιμητικά το λέμε school life Είναι και Ecchi (έχει και το σεξουαλικό του δηλαδή αλλά υποβόσκον) Απ'όλα τα καλά είναι και συμφέρει. Αν ετοιμάζεσαι να διαβάσεις περιμένοντας ότι, όπως σε μεγάλο αριθμό manga, έχει το σχέδιο να συμβαδίζει με το σενάριο, καλύτερα να κλείσεις την παρουσίαση αυτή Ο Kohane έχει φάει πολύ κράξιμο για τα σκαμπανεβάσματά του αφού οι σκιές και οι γραμμές του είναι ψηλά ενώ οι εκφράσεις και γενικά το artwork των χαρακτήρων είναι σκληρό και άτεχνο σε μερικά σημεία. Εμένα προσωπικά με είχε ψιλο-συνεπάρει η ιστορία και δεν έδωσα βάση στο σχέδιο. Είναι όμως συμβατικό και κλασική επιλογή σε αυτό το είδος. Τι διαπραγματεύεται τώρα, γιατί αργήσαμε να το πούμε. Ξεκινάει με φόνο οπότε σίγουρα ξέρεις ότι προετοιμάζει το έδαφος για ακραία πράγματα. Οι mangaka ποτέ δεν δίνουν κράχτες στην αρχή για να σε ξενερώσουν μετά και αυτό το άλμπουμ δεν αποτελεί διαφορά. Ξαφνικά αλλάζει το σκηνικό και γνωρίζουμε τον Souji, έναν στωικό και άνευρο χαρακτήρα που επιστρέφει στο σπίτι μετά από μήνες εσώκλειστος, και συναντά τις τρεις αδερφές του , Saki, Youko και Harumi. Δεν είναι όμως και τόσο νορμάλ οι τύπισσες αφού άνετα τις λες το λιγότερο ανατριχιαστικές! Έλα όμως που δεν ήταν έτσι παλιότερα και ο Souji πασχίζει να καταλάβει τι έγινε και άλλαξε τόσο η συμπεριφορά τους. Μιλάμε για έναν τύπο επιτυχημένο, αθλητή, οπότε είναι το πρώτο βραβείο για όλα τα κοριτσάκια του σχολείου. Την επόμενη μέρα λοιπόν που επιστρέφει στο παλιό του σχολείο μαθαίνει ότι το καλοκαίρι ένας παλιός του συμμαθητής δολοφονήθηκε αφού τον έσπρωξαν πάνω σε ένα τραίνο και άλλοι δύο μαχαιρώθηκαν μέχρι θανάτου από έναν άγνωστο. Και κει του έρχεται η φρίκη κατά πόσον συνδέεται η απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά των αδερφών του με τα εγκλήματα που αφαίρεσαν τρεις ζωές. O Nagaru Tanigawa εδώ πειραματίζεται πολύ στο σενάριο μιας και όταν κοίταξα πρότερες δουλειές του ήταν χωμένος μέχρι το λαιμό σε χαζοϊστορίες με jap girls με κοτσιδάκια και ψηλές κάλτσες. Πάλι καλά δηλαδή που δεν ξεκίνησα με κάτι τόσο στερεοτυπικό γιατί δεν θα ασχολούμουν με ότι άλλο έχει. Για την ιστορία αυτή η σειρά που λέω έχει διάφορα arcs και λέγεται "Suzumiya Haruhi". Τo amnesia labyrinth δεν είναι κάτι φοβερό και τρομερό αλλά πάντα γουστάρω να πιάνω cross over δουλειές από πολύ διαφορετικές θεματολογίες. Ένα είναι το μεγάλο κακό που έχει, ότι αφήνει πολλές ανοιχτές υποθέσεις στο τέλος δίνοντας την εντύπωση ότι συνεχίζεται αλλά από το 2009 και μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση από την ανατολή και κρατάω μικρό καλάθι. Το σίγουρο είναι ότι αυτό το κόμικ δεν χαρίζεται μιας και αφήνει υποψίες από αιμομιξία μέχρι υπερφυσικό . Ναι, οι αδερφές του αφήνουν συνεχώς έντονα σεξουαλικά υπονοούμενα, κάτι που ίσως ενοχλήσει μερικούς. Εμένα προσωπικά μου προσέθεσε στο όλο κουλό setting του έργου αυτού. Το σχέδιο από την άλλη, με τα κλασικά έκπληκτα manga πρόσωπα και τα κομμένα καρέ ήταν λίγο περισσότερο κλασικό απ'ότι θα έπρεπε. Baka Updates [mal type=manga id=16589]

Μετά από περίπου 6 μήνες, 4 βιβλία, 46 σελίδες και 18400 λέξεις, τελείωσε το αφιέρωμα που ετοίμαζα για τον κόσμο των manga! Δημιούργησα αυτό τον οδηγό γιατί τα τελευταία χρόνια που έχω επαφή με τα ιαπωνικά κόμικς περισσότερο και με τα οπτικό-ακουστικά παράγωγα τους λιγότερο, έχω συνειδητοποιήσει πως το Ελληνικό αναγνωστικό κοινό αντιμετωπίζει το θέμα με αρκετά επιφυλακτική ματιά. Αν εξαιρέσουμε τα πολλά άτομα που έχω γνωρίσει και δεν τους αγγίζει η σχεδιαστική τεχνοτροπία και το φορμά ανάγνωσης, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν τολμούν να αναμειχθούν λόγω των χαωδών διαστάσεων του κόσμου αυτού και της τελείως διαφορετικής πορείας που ακολουθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε σχέση με το ευρωπαϊκό και τον αμερικανικό χώρο. Επιπλέον, αυτή η μελέτη θα καθοδηγήσει κάθε φίλο του GC που είναι νέος στην Ιαπωνική σχολή, με τον γράφοντα να ξεκίνησε από αυτή ακριβώς τη θέση της απόλυτης άγνοιας. Δυστυχώς δεν έχω μπορέσει να επισκεφθώ ακόμα τη χώρα του ανατέλλοντος ήλιου, ούτε ορίζω τον εαυτό μου ως γνώστη ή ειδικό, αλλά θα εκθέσω την δική μου οπτική γωνία ως θαυμαστή, αναγνώστη και ερευνητή του ειδικού αυτού τομέα αλλά και της γενικότερης μυστηριακής κουλτούρας. Θα γίνει η προσπάθεια σιγά σιγά να προσεγγισθεί το manga και ας αξιολογήσει ο καθένας με τις κατάλληλες πλέον γνώσεις και πληροφορίες αν αξίζει να διαθέσει το χρόνο του εκεί. Ακολουθώντας το πλαίσιο στο οποίο δημιουργήθηκε το θέμα "ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ", το αφιέρωμα είναι χωρισμένο σε ενότητες και υπάρχει το αντίστοιχο νήμα για διορθώσεις, παρατηρήσεις και σχόλια ΕΔΩ. Καλή ανάγνωση! ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ANIME: ΜΕΡΟΣ 1ο - 1200 μ.χ. ΕΩΣ 1945 μ.χ. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ANIME: ΜΕΡΟΣ 2ο - 1945 μ.χ. ΕΩΣ 1980 μ.χ. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ANIME: ΜΕΡΟΣ 3ο - 1980 μ.χ. ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ Η ΑΓΟΡΑ ΤΩΝ MANGA ΚΑΙ ΑΝΙΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΦΙΛ ΕΝΟΣ MANGAKA ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ MANGA ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΤΩΝ MANGA ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ/F.A.Q. ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΜΕΡΟΣ 1ο ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΜΕΡΟΣ 2ο ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΜΕΡΟΣ 3ο ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΩΝ MANGA ΣΤΟ GC ΠΗΓΕΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1: ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Είναι το μοναδικό έργο του Takizawa μεταφρασμένο στα Αγγλικά (υπάρχουν άλλοι 4 τίτλοι, στα Γαλλικά). Ουσιαστικά πρόκειται για τρεις ιστορίες, έκδοσης DARK HORSE MANGA. Αν και τοποθετημένες σε πολεμικό περιβάλλον, δεν είναι τυπικά-στενά πολεμικές ιστορίες αλλά ακουμπάνε σε περισσότερα είδη, με έντονο το ψυχολογικό υπόβαθρο της σκοτεινής επίδρασης του πολέμου στο ανθρώπινο μυαλό. Η πρώτη ιστορία "Who Fighter", είναι ένα παιχνίδι-αναφορά στα Foo Fighters, το παρατσούκλι που δόθηκε από τους πιλότους του Β΄ΠΠ, σε τύπου UFO (ή μήπως πραγματικά UFO??), φωτεινές σφαίρες που θεάθηκαν σε διάφορα μέτωπα. Ένας Ιάπωνας άσσος-πιλότος "καταρρίπτει" μια τέτοια σφαίρα και από εκείνη τη στιγμή, παράδοξα φαινόμενα "στοιχειώνουν" και προκαλούν την πνευματική του διαύγεια. Στη δεύτερη ιστορία "Heart of Darkness", η νουβέλλα του Joseph Conrad, που ενέπνευσε το φιλμ "Αποκάλυψη Τώρα", μεταφερεται σε ..... ρυζόχαρτο: Ο Ιάπωνας Συνταγματάρχης Kurutsu, "ξεφεύγει" και με το Σύνταγμά του ιδρύει το δικό του ιδιότυπο βασίλειο στα βάθη της ζούγκλας της Βιρμανίας. Ο νεαρός Λοχαγός που εντέλεται να τον εκτελέσει, ανακαλύπτει αλήθειες διαφορετικές από τις επίσημες θέσεις. Τέλος η τρίτη (σύντομη) ιστορία "TANKS", είναι ένα διαχρονικό flash της "ψυχής" του αρματιστή από την εμφάνιση των αρμάτων στο πεδίο της μάχης (Α΄ΠΠ), μέχρι το .... μέλλον. Απόδοση από την περίληψη του οπισθοφύλλου. Γαλουχημένος με τα "δυτικά" πολεμικά (βλ. Δράσις, Μάχη κτλ.), βρήκα ενδιαφέρουσα την Ιαπωνική άποψη, την οποία και προτείνω σαν εναλλακτική ματιά στο χώρο των πολεμικών [mal type=manga id=1646]

Akira: To cyberpunk anime του '88 που ακόμη μας εξουσιάζει Μία σημαντική ταινία κινούμενων σχεδίων που επηρέασε όσο ελάχιστες άλλες και στοιχεία της βρίσκουμε σε σύγχρονες ταινίες και σειρές, στη μουσική και στην urban δυστοπική κουλτούρα Το Akira θεωρείται δίκαια η πιο σημαντική ταινία κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Όταν πρωτοβγήκε το 1988, κανείς δεν φανταζόταν τον αντίκτυπο που θα είχε μέχρι και σήμερα. Σίγουρα, είχαν γίνει κινούμενα σχέδια για ενήλικες παλιότερα, αλλά τίποτα δεν πλησίαζε το όραμα που είχε ο Katsuhiro Otomo, ούτε την τελειομανία του. Σε μια εποχή που τα κινούμενα σχέδια απευθύνονταν κυρίως σε παιδιά, το Akira ήταν μια παρέκκλιση. Και δεν ήταν μόνο μια παρέκκλιση, ήταν κάτι ξένο, μια ανωμαλία. Αν και θα πίστευε κανείς ότι αφορούσε μόνο σκληροπυρηνικούς φαν των κόμικς, ξαφνικά οι αμερικανικοί κινηματογράφοι άρχισαν να κάνουν μεταμεσονύκτιες προβολές ασταμάτητα. Λατρεύτηκε τόσο για τις υπερβίαιες εικόνες του όσο και για την ιδιαίτερη αισθητική του και έγινε ένα καλτ cyberpunk χιτ. Μέτρησε πολύ και το γεγονός ότι ο Otomo την είχε κάνει τόσο φιλική προς ένα πιο δυτικό κοινό. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που κατάφερε ήταν κάτι πιο ουσιώδες, να ξεκινήσει μια πολιτισμική επανάσταση που λίγα φιλμ έχουν καταφέρει στην ιστορία του κινηματογράφου. Με ένα τρόπο, θα μπορούσες να πεις ότι ήταν μια εισβολή του ιαπωνικού πολιτισμού στην Δύση. Μόνο του ήταν υπεύθυνο για την μανία με τα άνιμε – τα γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια. Για όσους το είδαν τότε, αυτό το ακαταλαβίστικό φιλμ με τους κρυπτικούς φιλοσοφικούς διαλόγους, τον άκρατο συμβολισμό, τον απίστευτο σχεδιασμό, τους θυμωμένους εφήβους, τη φρενήρη δράση αναμεμειγμένη με υπέρμετρη βία για την δεκαετία του ‘80, δημιούργησε μια ακόρεστη περιέργεια που δεν είχε προηγούμενο. Στην Βρετανία η αρχική σκέψη του Andy Frain, που τότε ασχολείτο με την παραγωγή μουσικών βίντεο, ήταν ότι ήταν σαν να έβλεπε το Blade Runner σε κινούμενα σχέδια. Είχε πει τότε: «Άρχισα να σκέφτομαι ότι το Akira ήταν κάτι περισσότερο από ένα καταπληκτικό φιλμ. Μπορούσε να γίνει ένα φαινόμενο. Υπήρχαν περισσότερες τέτοιες ταινίες στην Ιαπωνία; Αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι σαν μια δισκογραφική εταιρεία, κάτι σαν την Def Jam, που να βγάζει ένα είδος μόνη της. Κανείς στη Βρετανία δεν ήξερε τους τίτλους των ταινιών, τα ονόματα των σκηνοθετών, τίποτα γι’ αυτά εκτός του ότι επρόκειτο για κάτι τελείως καινούργιο και αν σου άρεσε ένα φιλμ, το πιο πιθανό ήταν να σου αρέσουν και άλλα». Έτσι, το 1991, ο Frain αποφάσισε να ιδρύσει τον σημερινό κολοσσό στην βιομηχανία των άνιμε που λέγεται Manga Entrainment. Ήταν σαν κάποιος να άνοιξε το κουτί της Πανδώρας από την αρχή όπου από μέσα βγήκε ένας θαυμαστός καινούργιος κόσμος με πλάσματα όπως τα Pokemon, αντιήρωες, CGI τερατογενέσεις και techno-punk αριστουργήματα όπως το Ghost in the Shell. Γιατί όμως το Akira θεωρείται τόσο σημαντικό; Ένας λόγος είναι η υπόθεση του που μας μεταφέρει στο 1988. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι γεγονός, όταν μια μυστηριώδης ψυχική έκρηξη καταστρέφει ολοσχερώς το Τόκιο. Αρκετά χρόνια μετά, το 2019 υψώνεται στην θέση του, το Νέο-Τόκιο, μια τεράστια τεχνολογική μεγαλούπολη που ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 με τρομοκρατικές επιθέσεις και συμμορίες να μαστίζουν τους δρόμους της. Ένα βράδυ, ένας έφηβος, ο Kaneda μαζί με την μηχανόβια συμμορία του, τους Capsules μάχονται τους Κλόουν στις λεωφόρους της πόλης. Κατά την διάρκεια της μάχης, ο καλύτερος φίλος του, Tetsuo τρακάρει την μηχανή του για να αποφύγει τον Takashi, ένα μικρό περίεργο αγόρι με ψυχικές δυνάμεις που έχει αποδράσει από ένα μυστικό εργαστήριο που ελέγχει η κυβέρνηση. Ο Συνταγματάρχης Shikishima πιάνει τον Takashi και διατάζει να νοσηλευτεί ο Tetsuo. Μετά το ατύχημα, ο Tetsuo αρχίζει να εκδηλώνει ψυχικές δυνάμεις και να έχει οράματα για ένα περίεργο αγόρι με το όνομα Akira που ήταν υπεύθυνο για την καταστροφή της πόλης πριν από 31 χρόνια. Παράλληλα με μια φιλοσοφική ταινία επιστημονικής φαντασίας, το Akira είναι ιδιαίτερα πολιτικό. Για να το κατανοήσει κανείς καλύτερα πρέπει να πάει πολλά χρόνια πίσω, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Αύγουστο του 1945 οι Αμερικάνοι ρίχνουν την πρώτη ατομική βόμβα στην Χιροσίμα, τρεις μέρες μετά έχει σειρά το Ναγκασάκι. Το μέγεθος της καταστροφής είναι αδιανόητο για τον ανθρώπινο νου. Η εικόνα της έκρηξης ακόμη και σήμερα φαντάζει ψεύτικη. Η Ιαπωνία δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Το φιλμ ξεκινάει με μια έκρηξη, μια μαύρη τρύπα που καταβροχθίζει το Τόκιο. Τριανταένα χρόνια μετά γίνεται μια ασταμάτητη μάχη εξουσίας και δύναμης για το ποιος θα ελέγχει το αναγεννημένο Neo-Tokyo. Από τις απλές συμμορίες που μάχονται στους δρόμους μέχρι τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς, τις θρησκευτικές και τις τρομοκρατικές οργανώσεις, όλοι αποτελούν ένα μέρος αυτού του ζωντανού παλλόμενου οργανισμού όπως παρομοιάζεται σε μια αρχική σκηνή η μητρόπολη και όλοι θέλουν από ένα κομμάτι του. Σε μια από τις ενδιαφέρουσες στιγμές της ταινίας ο Συνταγματάρχης με το αυστηρό στρατιωτικό βλέμμα κοιτάζει την πόλη και λέει ότι πλέον βρίσκονται σε μια εποχή που έχουν ξεθυμάνει οι χαρές και έχει ξεχαστεί η όρεξη για ανοικοδόμηση. Ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του φιλμ επομένως είναι η ίδια η πόλη και ο Otomo ασκεί συχνά έντονη κριτική στην σύγχρονη κοινωνία της Ιαπωνίας όπου ζει. Το Akira είναι γεμάτο από τέτοιους απόηχους. O Katsuhiro Otomo γεννήθηκε το 1954. Ανήκε σε μια γενιά που πρόλαβε το τραύμα που άφησαν οι πυρηνικές εκρήξεις και έζησε από πρώτο χέρι όλη την προσπάθεια της αναγέννησης της Ιαπωνίας από ένα ηττημένο έθνος σε μια τεχνολογική αυτοκρατορία. Από μικρός ήταν μαγεμένος με τον κινηματογράφο και με αμερικάνικες ταινίες όπως το Easy Rider και το Bonnie and Clyde. Ξεκίνησε να σχεδιάζει και να γράφει το Akira σαν μάνγκα το 1982. Αποφάσισε να το κάνει ταινία προτού ολοκληρωθεί η ιστορία του κόμικ. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1988, το μάνγκα τέλειωσε δύο χρόνια μετά το 1992. Στις δύο ώρες που διαρκεί το φιλμ, υπάρχουν μοτίβα που είναι αρκετά γνώριμα στην γενικότερη θεματολογία των άνιμε όπως η νεανική αποξένωση, η φιλία, το νόημα της ζωής, ο πόλεμος, η αναγέννηση, κ.α. Υπάρχουν όμως και θέματα όπως τα ναρκωτικά, η τρομοκρατία, τα παράνομα πειράματα και η πολιτική διαφθορά. Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ο τόνος της όμως την κάνει τρομακτικά επίκαιρη στο πέρασμα του χρόνου. Δεν λέμε ότι ένα μάτσο έφηβοι με ψυχικές δυνάμεις θα εμφανιστούν από το πουθενά και θα αλλάξουν τον κόσμο (θα είχε πλάκα), αλλά πριν ζαλιστείς από τις πανέμορφες πανοραμικές εικόνες του Neo-Tokyo, σκέψου την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στον δυστοπικό κόσμο που περιγράφει. Η Ιαπωνία ή ότι έχει απομείνει από αυτή είναι ένα αστυνομικό κράτος όπου οι δρόμοι της κατακλύζονται από φοιτητικές διαδηλώσεις και πορείες ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις είναι ένα συνηθισμένο καθημερινό φαινόμενο. Γίνεται ακόμη και στρατιωτικό πραξικόπημα σε κάποια φάση. Καταστάσεις που φαντάζουν πλέον τόσο οικείες και κοντινές στην σύγχρονη τάξη πραγμάτων. Επίσης, Το 2020 όντως θα γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ιαπωνία. Φαντάσου, δηλαδή, σύμπτωση! Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι θεωρείται προπομπός όλων των υπερηρωικών φιλμ που βλέπουμε σήμερα. Σε μια σκηνή –που είναι και από τις αγαπημένες μου όλων των εποχών- ο Tetsuo, αυτή η συναρπαστική μεσσιανική φιγούρα με τα ανασηκωμένα μαλλιά, το οργισμένο σύνδρομο κατωτερότητας και το απειλητικό άρρωστο βλέμμα σκίζει ένα κόκκινο πανί και το φοράει σαν μπέρτα. Σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν που έχουμε μπουχτίσει από τα ηθικά ψευτοδιλήμματα των 'καθαρών' υπερηρώων (ειδικά στις πρόσφατες κινηματογραφικές ενσαρκώσεις τους), ο Tetsuo αντί για σωτηρία φέρνει εφιάλτες και μεταμορφώνεται αυτόματα σε μια έξοχη παραβολή για αρκετά πράγματα. Μπορείς να διαβάσεις καταπληκτικές έως και εξαιρετικά τραβηγμένες αναλύσεις που κάνουν οι φαν για τον χαρακτήρα του. Και αλήθεια, πόσο πιο πολύ συμβολισμό μπορεί να αντέξει κανείς από μόνο μια εικόνα; Εκεί κρύβεται όμως και το μυστικό ολόκληρου του φιλμ, κάθε προβολή του ανά τα χρόνια γίνεται με νέα ματιά και φέρνει νέες αναγνώσεις. Και ακόμη και σήμερα μετά από τόσο καιρό, το φιλμ απασχολεί την επικαιρότητα, σαν να μην θέλει να ξεχαστεί. Άλλοτε για τις προσπάθειες του Χόλιγουντ να γυρίζουν μια live-action εκδοχή του – οι τελευταίες φήμες λένε ότι ο Christopher Nolan θα αναλάβει την κινηματογραφική μεταφορά του – αλλά και για διάφορους άλλους λόγους που θα δούμε στην συνέχεια. Manga vs Anime Το πιο συχνό λάθος που γίνεται όσον αφορά το φιλμ είναι ότι οι περισσότεροι νομίζουν ότι ο κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Akira. Ο Otomo όμως βάφτισε την ταινία εμπνεόμενος από ένα σχεδόν μυθικό ανθρώπινο ον που συμβολίζει την απόλυτη δύναμη. Στο φιλμ εμφανίζεται μόνο 2 δευτερόλεπτα ή τουλάχιστον κάποια όργανα του σε γυάλες για περισσότερο χρόνο. Εντάξει, στο μάνγκα είναι ζωντανός και ολόκληρος και όλοι τον λατρεύουν σαν Lord Akira, αλλά δεν έχει καμιά σημασία. Μια ακόμη μεγάλη διαφορά είναι ότι ένας απαραίτητος χαρακτήρας για την πλοκή, η Lady Miyako, εμφανίζεται ελάχιστα. Στο μανγκα είναι μία από τα πιο ισχυρά espers δηλαδή ένα από τα φρικιαστικά παιδιά των πειραμάτων - που μόνο σαν παιδιά δεν μοιάζουν αλλά περισσότερο σαν γέροι νάνοι – στο φιλμ είναι απλά σαν μια προφήτης της επερχόμενης αποκάλυψης που δοξάζει τον Akira σαν τον θεό μιας νέας αίρεσης. Μάλιστα ένα αστείο trivia είναι ότι στην Αγγλική μεταγλώττιση της δίνουν την φωνή άντρα. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς άλλους ήρωες – να εμφανίζονται δηλαδή ελάχιστα - όπως π.χ. τον Yamagata, που από κατακλυσμικό πρόσωπο για την δράση και την δυναμική της σχέσης του Tetsuo με τον Kaneda, υποβιβάζεται δραματικά. Οι λίγες σκηνές που εμφανίζεται δεν έχουν το ίδιο συναισθηματικό αποτέλεσμα ούτε την ίδια ένταση, δυστυχώς. Τα πάντα εξηγούνται μέσα. Και ναι, πολλές φορές αισθάνεσαι ότι φιλμ είναι χαοτικό μιας και δημιουργεί πολλά υποσενάρια και καταστάσεις που δεν εξηγούνται ποτέ αλλά υπονοούνται αλλά υποθέτω ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Παρόλαυτα είναι τόσο πολυεπίπεδο και σφιχτό ταυτόχρονα που στο τέλος όλα βγάζουν άκρη, αρκεί να μπορέσεις να πιάσεις τις μικρολεπτομέρειες. Ο Otomo δεν θα μπορούσε αλλιώς να χωρέσει σε 2 ώρες, τους 6 τόμους και τις πάνω από 2000 σελίδες του μάνγκα. Η τέχνη του Akira Παρά τα άλματα που έχουν γίνει στον τομέα των κινουμένων σχεδίων τα τελευταία χρόνια το Akira δεν έχει χάσει στο ελάχιστο την φρεσκάδα του. Είναι σαν να το έφτιαξαν σήμερα. Δεν έχει γεράσει καθόλου με λίγα λόγια. Ο τρόπος δημιουργίας του φιλμ αποτελεί ένα κεφάλαιο από μόνο του. Πριν από μερικούς μήνες έφυγε από την ζωή στην ηλικία των 57 χρόνων, η Makiko Futaki μιας από τους τοπ σχεδιαστές και εικονογράφους του Studio Ghibli και υπεύθυνη για ταινίες όπως τα κλασικά πλέον, Princess Mononoke, My Neighbour Totoro και το Howl’s Moving Castle. Η ειδικότητα της ήταν να ζωγραφίζει πουλιά και φύση. Η Makiko όμως δούλεψε και στον Akira. Σίγουρα δεν θα την μνημονεύουν γι’ αυτή την συμμετοχή της μιας και ήταν μια από τους 68 σχεδιαστές του. Σύμφωνα με τον Otomo ορισμένοι από τους σχεδιαστές του φιλμ κατάφεραν να κάνουν την καλύτερη τους δουλειά. Στο φιλμ χρησιμοποιήθηκε ο αριθμός ρεκόρ των 327 χρωμάτων - 50 αποχρώσεις δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για την παραγωγή. Οι εικόνες σφύζουν από ζωντάνια και ρεαλισμό. Κάθε σκηνή αποτελείται από 24 κάδρα το δευτερόλεπτο, όλα ζωγραφισμένα στο χέρι. Μια άλλη επαναστατική κίνηση του Otomo στον τομέα των κινουμένων σχεδίων ήταν να ηχογραφήσει πρώτα τους διαλόγους των ηθοποιών έτσι ώστε να ζωγραφίσουν πιο πειστικά τις εκφράσεις τους, να μην έχουν στατικά πρόσωπα και να μπορούν να κινούν πειστικά τα χείλη τους όταν μιλούν. Ήταν τόσο πρωτοποριακό άνιμε που στις σκηνές του εργαστηρίου γίνεται χρήση CGI πριν ακόμη αυτή η τεχνική διαδοθεί. Η πρωτοπορία όμως έχει και το τίμημα της. Στοίχισε 8 εκατομμύρια γιεν, ποσό αστρονομικό για την εποχή του. Υπήρχε τόση αφοσίωση στην δημιουργία του που σήμερα φαντάζει ότι είναι δουλειά ενός τελειομανή τρελού. Εξάλλου, ο Otomo δέχτηκε να κάνει το φιλμ μόνο αν είχε τον απόλυτο καλλιτεχνικό έλεγχο. Σχεδίασε μόνος του στο χέρι όλα τα storyboards των 783 σκηνών της ταινίας. Προσωπικά, δεν μπορώ να διανοηθώ καν τι σημαίνει αυτό σε φιλμικούς όρους. Ήταν ένα έργο ζωής. Ποτέ δεν μπόρεσε να επαναλάβει την επιτυχία του παρά τα φιλόδοξα πρότζεκτ που καταπιάστηκε στην συνέχεια όπως το Steamboy του 2004. Κάποιος όμως έφτιαξε αυτό το βίντεο στο youtube που εξηγεί τι έχουν κάνει ακριβώς και είναι απίστευτο: https://youtu.be/BBAJdtPVnZc Το σάουντρακ Αν κάτι είναι ανώτερο από την ίδια την ταινία, τότε αυτό είναι χωρίς αμφιβολία το σάουντρακ της. Ο Rogert Ebert είχε γράψει στην κριτική του ότι η μουσική είναι το ίδιο παρανοϊκή όσο το άνιμε. Σε μια cyberpunk ταινία με πρωταγωνιστές μηχανόβιους θα περίμενε κανείς ότι για μουσική υπόκρουση θα διάλεγαν σκληρούς ήχους όπως το heavy metal. Αντίθετα, ο Otomo προσέλαβε την μουσική κολεκτίβα Geinoh Yamashirogumi. Ο Tsutomu Onashi ίδρυσε την κολεκτίβα το 1974. Μέλη της ήταν εκατοντάδες άτομα από γιατρούς, δημοσιογράφους, φοιτητές μέχρι και επιχειρηματίες. Έπαιζαν μια μίξη παραδοσιακής gamelan μουσικής αλλά και φολκ από όλο τον κόσμο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αποφάσισαν να εντάσσουν τον ηλεκτρονικό ήχο στην μουσική τους. Υπό αυτό το πρίσμα, γεννήθηκε μια τριλογία από άλμπουμ που το δεύτερο στην σειρά ήταν το Akira. Τα άλλα δύο ήταν τα Ecophony Rinne (1986) και Ecophony Gaia (1990). Την μουσική συνέθεσε και διηύθυνε ο Onashi που τότε είχε το ψευδώνυμο Shoji Yamashiro. Το σάουντρακ αποτελείται από 10 κομμάτια. Τρία από αυτά ανήκουν στον ίδιο ρυθμικό κύκλο, "Kaneda", "Battle Against Clown" και "Exodus From the Underground Fortress". Το σκορ κυκλοφόρησε με τα κομμάτια στην σειρά που ακούγονται στην ταινία. Είναι μια εξαιρετική απαράμιλλη δουλειά με απόκοσμους επιβλητικούς ήχους και ψαλμωδίες που χρησιμοποιούνται αριστοτεχνικά στο φιλμ. Στο εναρκτήριο κομμάτι ‘Kaneda’ που ξεκινάει με τον ήχο μιας μηχανής και έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ταινία, οι στίχοι μας συστήνουν τους ήρωες με τα ονόματα τους, Kaneda, Tetsuo, Kai,Yamagata. https://youtu.be/Af5r8ONtacw Σε μια ελεύθερη απόδοση, οι στίχοι λένε: «Καταιγίδα, Χαλίκια, Φλόγα, Θραύσματα, Πόλη, Ανεμοστρόβιλος, Ισχύς, φως, Εκείνοι, Φεστιβάλ, Ουρανός, Φίλοι Τρέχτε, (Το Rassera μάλλον δεν σημαίνει κάτι) Φιλοι τρέχτε, Kaneda, Tetsuo, Kai, Yamagata Φίλε τρέξε, Kaneda, Tetsuo, Kai, Yamagata», ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων! Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα από διάφορες σχολιαστές στο youtube: «Απίθανο σάουντρακ επιστημονικής φαντασίας που μιξάρει παραδοσιακή μουσική και συνθεσάιζερ σε κάθετη κλίμακα (του παρελθόντος και του παρόντος), αλλά επίσης μιξάρει διαφορετικές κουλτούρες (τη δυτική με το ηλεκτρονικό όργανο, την ιαπωνική με την παραδοσιακή μουσική, αλλά και άλλες ασιατικές μουσικές επιρροές όπως είναι το gamelan) για να δώσει την εντύπωση μιας διεθνούς φουτουριστικής κουλτούρας". Το Akira όμως κρύβεται πίσω και από αυτά: -Φέτος, είδαμε το ‘Stranger Things’ και λατρέψαμε την Έντεκα (11), την φοβερή πιτσιρίκα με τις υπερφυσικές δυνάμεις. Στο Akira, όλα τα παιδιά με τις δυνάμεις είναι επίσης αποτελέσματα των πειραμάτων της κυβέρνησης και του στρατού. Δεν έχουν ονόματα, αλλά αριθμούς, έτσι η Kiyoko είχε το νούμερο 25, ο Takashi το νούμερο 26 και ο Masaru, το 27. Συχνά τους αποκαλούν με τους αριθμούς παρά με τα ονόματα τους και για όσους είναι περίεργοι ο Akira είναι το 28 και ο Tetsuo, το 41. -Φέτος, επίσης, ο Bwana ή αλλιώς Nathan Micay, ένας πιτσιρικάς μουσικός παραγωγός με έδρα το Τορόντο του Καναδά κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς εμπνευσμένο από το Akira. Στα 9 κομμάτια του EP, ‘Capsule’s Pride’ που εμφανίστηκε πρώτα διαδικτυακά χρησιμοποιεί διαλόγους από την αγγλική βερσιόν της ταινίας και samples από το σάουντρακ, πάντοτε με την δική του σκοπιά. Το αποτέλεσμα είναι ένα άκρως πετυχημένο και απενοχοποιημένο χορευτικό υβρίδιο. Είχε μάλιστα τόση επιτυχία το πρότζεκτ που τελικά βγήκε και σε βινύλιο. https://youtu.be/8nCg3D6tnLk -Είναι γνωστή η αγάπη των αδερφών Γουατσόφσκι για τα άνιμε. Το The Matrix Revolutions ήταν σαν ένα live-action mecha – το πιο κοντινό που μπορούσαμε να δούμε με ζωντανούς ηθοποιούς. Συχνά αναφέρεται ότι η βασική επιρροή τους ήταν το Ghost in the Shell αλλά το Akira υπάρχει στην αισθητική του. Ας πάρουμε το πρωταγωνιστικό δίδυμο, τον Neo και τη Trinity δηλαδή που είναι ανδρόγυνο όσο δεν πάει στις αφίσες. Στο Akira η Kai μοιάζει τόσο πολύ σαν αγόρι και στον Kaneda που την ξεχωρίζεις μόνο από την φωνή της σε κάποιες σκηνές. Και τι γίνεται με όλα αυτά τα καλώδια δεν μοιάζουν τόσο πολύ με το τεράστιο τεχνολογικό αυγό όπως το ξεθάβει ο Tetsuo για να βρει τον Akira ή αργότερα με το τεχνητό χέρι από μέταλλο που φτιάχνει; Και προφανώς υπάρχουν κι άλλα. -Στην Ιαπωνία, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της ταινίας, ο Shinya Tsukamoto έφτιαξε ένα από τα πιο ακραία φιλμ όλων των εποχών και το βάφτισε με το όνομα τουTetsuo. Το cult cyberpunk φιλμ, Tetsuo, The Iron Man (που το ακολούθησαν άλλες δυο συνέχειες) ήταν αρκετά low-budget αλλά και μια μεγάλη υπόκλιση στις τρομακτικές μεταλλάξεις του Tetsuo. - Η επιρροή του Akira στον κινηματογράφο δεν σταματάει εκεί. Ταινίες όπως το Looper, το Chronicle, και το Inception, έχουν άμεσες αναφορές. Τα κινηματογραφικά του δικαιώματα ανήκουν στον Leonardo Di Caprio και κάθε χρόνο υπάρχουν φήμες ότι κάποιος διάσημος σκηνοθέτης θα την γυρίσει. Μέχρι στιγμής δεν το αγγίζει κανείς. Ο Otomo από την άλλη πρόσφατα άφησε υπόνοιες ότι μπορεί να κάνει μια άνιμε σειρά. Επιπλέον υπάρχει εδώ: https://youtu.be/0P4A1K4lXDo H πιο κοντινή μεταφορά που έχουμε δει με ζωντανούς ανθρώπους είναι αυτή: https://youtu.be/PsO6ZnUZI0g Ο Hype Williams γύρισε το βίντεοκλιπ για το κομμάτι ‘Stronger’ που έγραψε ο Kanye West σε συνεργασία με τους Daft Punk. Μέχρι σήμερα είναι η αγαπημένη ταινία του Kanye μαζί με το There Will Be Blood. Επίλογος Στην Ελλάδα δεν μπορώ να ανακαλύψω την πορεία της. Αν προβλήθηκε π.χ. στις αίθουσες ή αν βγήκε κατευθείαν σε βίντεο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή. Το να μεγαλώνεις, όμως, βλέποντας το Akira τα τέλη του ’80, στις αρχές ‘90 σε μια οπισθοδρομική τεχνολογικά χώρα σαν την Ελλάδα, ήταν κάτι σαν αποκάλυψη. Σου άνοιγε το μυαλό σε άπιαστες μέχρι τότε πιθανότητες και κόσμους κι ας μην κατανοούσες τι συνέβαινε στην οθόνη. Θυμάμαι ότι την πρωτοείδα, όταν ήμουν γύρω στα 12 και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Δεν θυμάμαι καν αν μου είχε αρέσει. Στο μυαλό μου όμως είχαν αποτυπωθεί τα περίεργα παιδάκια, η οργή του Tetsuo και οι αιματηρές εικόνες του. Ιδιαίτερα αυτές τις εικόνες συγκεκριμένα τις ποτισμένες με τόνους γαργαλιστικό κόκκινο χρώμα και απόκοσμες τερατομορφώσεις, τις θεωρούσα πιο ανατριχιαστικά ρεαλιστικές ακόμη και από όσα συνέβαιναν σε κανονικές ταινίες με ζωντανούς ηθοποιούς. Σήμερα θεωρώ όχι απλά ότι είναι η σημαντικότερη ταινία κινουμένων σχεδίων που έχει γυριστεί ποτέ, αλλά ίσως η σημαντικότερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που έχει γίνει ποτέ. Η ειρωνεία είναι ότι γίνεται προφητική ακόμη και για την ίδια ακόμη καταλυτική επίδραση που συνεχίζει να ασκεί όλα αυτά τα χρόνια στην ποπ κουλτούρα. Τα τελευταία λόγια (sic) που κλείνουν το φιλμ λένε: «Κάποια μέρα θα μπορέσουμε να ...επειδή έχει ήδη αρχίσει». Και τέλος έχει ένα από τα πιο κουλ μότο που υπάρχει σε ταινία, έτσι απλά: ‘Neo Tokyo is about to E-X-P-L-O-D-E’ Το γιαπωνέζικο τρέιλερ του 1988: https://youtu.be/rZR-5AI0k7Q Και το αγγλικό: https://youtu.be/pC6Qk5XxGIY Σημείωση: Αν κάποιος δεν το έχει δει, ας προτιμήσει να βρει την βερσιόν με τους ορίντζιναλ ιαπωνικούς διαλόγους. Πηγή Παρουσίαση του μάνγκα Αφιέρωμα στον Katsuhiro Otomo Παρουσίαση μιας ελληνικής αυτοέκδοσης με θέμα το έργο και το δημιουργό Ήταν να γυριστεί και μια διλογία με ηθοποιούς... Αξίζει να ανακαλύψετε κι αυτό το λιγότερο γνωστό, αλλά εξίσου καλό (κατά τη γνώμη μου) έργο του Otomo. Και μια δική μου παρατήρηση, σε σχέση με κάτι για το οποίο αναρωτιέται η συγγραφέας προς το τέλος του άρθρου: η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, τουλάχιστον όχι σε κανονική προβολή (ίσως να υπήρξε κάποια προβολή σε κάποιο φεστιβάλ, αλλά δεν το γνωρίζω). Δεν ξέρω εάν κυκλοφόρησε σε βίντεο, αλλά σίγουρα βγήκε σε DVD και μάλιστα δόθηκε και από το βραχύβιο περιοδικό ΣΙΝΕΣυλλογή.

Βρήκα αυτή την καφετέρεια στο ιντερνετ. Βρίσκεται Αθ. Διάκου 2 & Πορίνου, Ακρόπολη Αθήνα και εχει αποκλειστική θεματολογία τα manga/anime. Από ότι είδα στο site τους έχουν και μια βιβλιοθήκη με manga για όποιον θέλει να διαβάσει καθώς πινει τον καφέ του. (έχει και για να φας αν θες πχ. κρέπες εμπνευσμένες από manga) Κάνει και events, cosplay κλπ. Στην σελίδα τους, έχουν βάλει τον κατάλογο με τις τιμές, ιο οποίες ειναι πολυ καλές ειδικά σε σχέση με καφε της περιοχής αυτης. Δεν εχω πάει αλλά θα πήγαινα να δω τι παίζει. Παρακάτω η ιστοσελίδα του. Manga Cafe

To Cage of Eden (Το Κλουβί της Εδέμ ελληνιστί) είναι ένα shonen manga από τον Yamada Yoshinobu. Κυκλοφορεί στην Ιαπωνία από το 2008 και η σειρά ολοκληρώνεται σε 21 τόμους (185 κεφάλαια). Οι 8 πρώτοι τόμοι έχουν μεταφραστεί κι επίσημα στα Αγγλικά. Ο Ακίρα Σενγκόκου είναι ένας μαθητής Γυμνασίου που μαζί με το σχολείο του επιστρέφουν αεροπορικώς στην Ιαπωνία από μια εκδρομή μαζί με άλλους επιβάτες. Όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά και το αεροπλάνο πέφτει σε ένα ακατοίκητο νησί του Ειρηνικού. Όταν ο Ακίρα συνέρχεται, ανακαλύπτει ότι το νησί κατοικείται από προϊστορικά τέρατα, τα οποία υποτίθεται ότι έχουν εξαφανιστεί από τον πλανήτη εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Συγκεντρώνοντας κοντά του μια μικρή ομάδα ανθρώπων ξεκινά να ανακαλύψει τα μυστήρια του νησιού, να εντοπίσει άλλους επιζώντες αλλά και να βρει ένα τρόπο να γυρίσουν πίσω ασφαλείς. Οι κίνδυνοι όμως που θα βρεθούν μπροστά του είναι πολλοί και όχι απαραίτητα από τα προϊστορικά ζώα μόνο........ Ο δημιουργός δανείζεται στοιχεία από το Lost και τον Χαμένο Κόσμο του Κόναν Ντόιλ για να φτιάξει μια ιστορία γεμάτη περιπέτεια, δράση, τρόμο, χιούμορ, φαντασία, ρομαντισμό, ψυχολογική ένταση και.......γυμνό. Η πλοκή δεν εστιάζει μόνο στο πρόβλημα της επιβίωσης και της πάλης με τα προϊστορικά τέρατα αλλά και στη σύγκρουση των ανθρώπων μεταξύ τους και την ψυχολογία που αναπτύσσουν κάτω από τέτοιες καταστάσεις (κάτι που κάνει και ο Kirkman στο The Walking Dead). Το γυμνό δεν είναι προκλητικό ή χυδαίο κι εξυπηρετεί καθαρά τους άντρες εφήβους αναγνώστες. Επίσης, φαίνεται ότι έχει γίνει πολύ καλή έρευνα για την ανάπτυξη της ιστορίας, καθώς για πολλά από τα περιστατικά που συμβαίνουν στο νησί γίνονται αναφορές σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν κατά καιρούς, ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά. Πηγή: Wikipedia, Εικόνες Google [mal type=manga id=12586]

Καιρό είχαμε να δούμε κάτι καινούργιο στα manga. Το Sherlock το γνωρίζουμε οι περισσότεροι ως την αξιοπρεπέστατη σειρά του BBC. Έχει κάνει φοβερή επιτυχία και στην άλλη άκρη του πλανήτη, όπου στην χώρα του ανατέλλοντος ήλιου "τρέχει" το manga adaptation εδώ και τέσσερα χρόνια. Συγκεκριμένα έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής τα δύο πρώτα επεισόδια της πρώτης σεζόν σε δύο tankobon αντίστοιχα, ακολουθώντας πιστά την εξέλιξη της σειράς. Το πρώτο chapter βγήκε στο περιοδικό Young Ace στις 4 Οκτωβρίου 2012 και εκδίδεται εκεί έκτοτε. Μιας και πρόκειται για προσαρμογή δεν έχουμε σεναριογράφους - τα credit δίνονται στους S. Moffat και M. Gatiss της σειράς - αλλά έναν σκιτσογράφο, τον γνωστό Ιάπωνα Jay. Είδος: Mystery, Crime, Seinen Υπόθεση: Μία ακόμα προσαρμογή του ντετέκτιβ Σέρλοκ Χόλμς και του βοηθού του δόκτορα Γουάτσον στην σύγχρονη εποχή. Η υπόθεση ακολουθεί σε ένα ποσοστό 95% τα επεισόδια οπότε δεν έχει νόημα να αντιγράψω εδώ τις συνόψεις. Σας παραπέμπω εδώ για να δείτε περί τίνος πρόκειται. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει το "A Study in Pink" πλήρως και το "The Blind Banker" μέχρι και το πέμπτο κεφάλαιο (περίπου στη μέση). Το Scanlation λόγω δημοτικότητας ακολουθεί κατά πόδας την κυκλοφορία οπότε μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν αλλά και για όσους δεν γουστάρουν τα ψηφιακά, θα ενδιαφερθούν για την έκδοση της Titan Comics που πρόκειται να κυκλοφορήσει το πρώτο τομάκι στα Αγγλικά το επόμενο εξάμηνο. Η συνταγή είναι επιτυχημένη οπότε από άποψη σεναρίου δεν έχουμε να σχολιάσουμε κάτι, πέρα από το ότι η προσαρμογή είναι σχεδόν ίδια με το υλικό της σειράς και δεν έχουμε ευτυχώς τίποτα περίεργους πειραματισμούς που γυρνούν μπούμερανγκ. Το σχέδιο από την άλλη δεν με άφησε καθόλου ικανοποιημένο. Τα πρόσωπα ήταν κενά και μόνιμα είχαν ένα υπολογιστικό ύφος που με κούρασε. Τα χαρακτηριστικά του Τζον Γουάτσον τελείως διαφορετικά από του ηθοποιού (η μύτη ειδικά είναι κάτι μεταξύ νάνου και χόμπιτ, μάλλον επηρεάστηκε από άλλους του ρόλους) και ο Σέρλοκ παίρνει περισσότερο εκφράσεις κουτοπόνηρου ψηλομύτη παρά ιδιόρρυθμου και ιδιοφυούς ντετέκτιβ. Άσε που συνεχώς αποδίδονται και οι δύο με μια προβληματισμένη και σχεδόν θλιμμένη έκφραση. Από την άλλη τα διάφορα τοπία είναι πολύ προσεγμένα και με μεγάλη λεπτομέρεια. Βέβαια είναι προσωπική άποψη και κάποιους μπορεί να τους τραβήξει αυτό το στυλ "έχω μόνιμα ένα παλούκι χωμένο στα προσωπικά μου μέρη" !! Σίγουρα όμως το προτείνω γιατί το σύμπαν του Ντόϊλ είναι μεγάλη αδυναμία. [mal type=manga id=42331]

Ανθολογία τρόμου του Junji Ito, που κυκλοφόρησε το 2014 από την Asahi Shimbun Publications. Όλες σχεδόν οι ιστορίες που περιέχονται, πρωτοδημοσιεύτηκαν στο shojo περιοδικό Nemuki+ μεταξύ 2013 και 2014. Η αμερικανική (πανέμορφη) έκδοση της Viz Media βγήκε το 2015 και πρέπει να είναι ακριβώς ίδια με την ιαπωνική. Βρίσκεται εύκολα και σκαναρισμένο, κυρίως υπό τον τίτλο Ma no Kakera. Στον τόμο περιέχονται οκτώ ιστορίες. Δεν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ τους, παρά μόνο μια διάχυτη δόση υπερφυσικού και η ύπαρξη γυναικείων χαρακτήρων, είτε ως θύματα, είτε ως θύτες. Από οικογένειες με περίεργα έθιμα, μέχρι κοπέλες που έλκονται ερωτικά από τα σπίτια και κακιασμένες μάγισσες, η ανθολογία αυτή είναι ο ορισμός του αλλόκοτου. Στον επίλογο αναφέρεται πως είναι η πρώτη horror δουλειά του Ito μετά από οκτώ χρόνια. Είναι μεγάλο το διάστημα και αυτό φαίνεται. Όχι στο σχέδιο, που είναι όπως πάντα εξαιρετικό και, τολμώ να πω, το αποκορύφωμα του Ito. Στο σενάριο όμως πάσχει αρκετά. Οι ιστορίες βρίσκονται σε όλες τις βαθμίδες: από τις τελείως αδιάφορες, στις χλιαρές και στις σπουδαίες. Όλες έχουν μια ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, αλλά δεν εξελίσσονται όλες το ίδιο καλά. Συνολικά πάντως, αν και δεν είναι το διαμάντι που περίμενα, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον horror manga. Όσοι γουστάρουν τον Ito, ας το τσεκάρουν, οι υπόλοιποι μπορούν να προσπεράσουν. Βαθμολογία: 7,3/10 [mal type=manga id=52435]

Το Abandon The Old In Tokyo ειναι μια συλλογη απο συντομες ιστοριες που πραγματευονται την αστικη ζωη στα χρονια της οικονομικης αναπτυξης που ακολουθησαν το Β' Παγκοσμιο Πολεμο. Η θεματολογια του εντασσεται στα gekiga, ορος μαλιστα που πρωτος ο συγγραφεας χρησιμοποιησε για να περιγραψει τα κομικς του και το αντιστοιχο του στην δυση θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι τα alternative comics. Αποτελουμενο απο 8 ιστοριες, το Abandon The Old In Tokyo μας μεταφερει στην Ιαπωνια της δεκαετιας του 60. Γρηγοροι ρυθμοι ζωης και αλλοτριωμενος πληθυσμος συνθετουν το σκηνικο στο οποιο εκτυλλισονται οι ιστοριες. Οι πρωταγωνιστες του ειναι τραγικες φιγουρες ομως ειναι καθημερινοι ανθρωποι, εργατες ή αποκληροι που για τον εναν ή αλλο λογο καταληγουν ακομα πιο χαμηλα απο εκει που ξεκινησαν, ερμαια της τυχης τους και πηγη γελιου για τους συνανθρωπους τους. Αρχη και τελος δεν υπαρχει, ο αναγνωστης διαβαζει μονο αποσπασματα απο τις ζωες των ηρωων του Tatsumi και πολλες φορες θα δει να απεικονιζονται στις πιο δυσκολες και σκοτεινες στιγμες τους. Πισω απο ολα τα τα αποσπασματα βρισκεται η οπτικη του συγγραφεα σχετικα με τις κοινωνικες αδικιες και την ανισοτητα. Απο την συλλογη, οι ιστοριες που μου τραβηξαν περισσοτερο το ενδιαφερον ειναι η ομονυμη του τιτλου και η ιστορια με τιτλο The Hole. Στο Abandon The Old In Tokyo παρακολουθουμε την καταπιεσμενη ζωη του ηρωα ο οποιος βρισκεται απο την μια εγκλωβισμενος με την αρρωστη ηλικιωμενη μητερα του και απο την αλλη πιεζεται απο την αρραβωνιαστικα του. Στο The Hole, βλεπουμε πως μια μυστηριωδης παραμορφωμενη γυναικα εγκλωβιζει σε μια τρυπα στο εδαφος εναν πεζοπορο σε μια αρκετα αλληγορικη ιστορια με θεμα την ανισοτητα των δυο φυλων. Μπορω να πω οτι μου αρεσε το κομικ και σε πολλα θυμιζει την αμερικανικη alternative σκηνη. Για μενα αυτο ηταν και το πρωτο manga τετοιας θεματολογιας που διαβαζω και με εξεπληξε ευχαριστα. Το κομικ ερχεται σε μια ωραια σκληροδετη εκδοση της Drawn & Quarterly και προς το τελος της θα βρειτε μια συνεντευξη του δημιουργου με τον Adrian Tomine. Η εκδοση ηταν υποψηφια το 2007 για βραβειο Eisner στην κατηγορια "Best Archival Collection/Project – Comic Books". Το προτεινω σε οσους θελουν να διαβασουν κατι εντελως διαφορετικο απο τα συνηθισμενα manga. Αλλες κριτικες για το εργο Εδω και εδω και εδω [mal type=manga id=109695]

"Κάποτε, ένας άτεκνος ξυλοκόπος μπαμπού βρήκε ένα μικροσκοπικό πανέμορφο μωρό κοριτσάκι μέσα σε ένα χρυσό κορμό μπαμπού. Την πήρε σπίτι στην γυναίκα του και την ονόμασε Kaguya-hime. Την μεγάλωσαν σαν να ήταν δικό τους παιδί μέχρι που έγινε μια ολοκληρωμένη γυναίκα. Από την στιγμή που ο ξυλοκόπος βρήκε την Kaguya-hime, ανακάλυπτε ένα χρυσό σβόλο μέσα σε κάθε μπαμπού που έκοβε και έγινε πολύ πλούσιος. Όσο αυτός αύξανε την περιουσία του, η κόρη του γινόταν όλο και πιο όμορφη. Σύντομα, η ομορφιά της Kaguya έγινε γνωστή σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ιαπωνίας (παρόλη την υπερ-προστατευτικότητα των γονιών της) και διάφοροι υποψήφιοι μνηστήρες την πλησίασαν απ'όλη την χώρα. Πέντε πρίγκιπες ήρθαν στην αρχή, ζητώντας το χέρι της σε γάμο. Επειδή δεν ήθελε κανέναν τους, τους ανέθεσε πρακτικά αδύνατους άθλους στους οποίους απέτυχαν όλοι. Ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας εκείνη την εποχή, Mikado, θέλησε να την γνωρίσει αυτοπροσώπως και την ερωτεύτηκε παράφορα. Της ζήτησε να έρθει να ζήσει μαζί του στο παλάτι αλλά του αρνήθηκε λέγοντας του πως δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο, οπότε και αποφάσισαν να μείνουν απλά φίλοι. Πολλές φορές τις πιο μοναχικές νύχτες η Kaguya-hime παρατηρούσε το φεγγάρι με δάκρυα στα μάτια. Όχι πολύ καιρό μετά οι γονείς της έμαθαν πως προερχόταν από το φεγγάρι και τα χρυσά κομμάτια που έβρισκαν ήταν ένας τρόπος πληρωμής επειδή την φρόντιζαν και την μεγάλωσαν. Όταν ήρθε πλέον η ώρα να γυρίσει στο φεγγάρι, έδωσε αποχαιρετιστήρια δώρα στους γονείς της και τους φίλους της (και ένα ειδικό δώρο στον αυτοκράτορα, ένα γράμμα και ένα φιαλίδιο με ελιξίριο της ζωής). Ο αυτοκράτορας μέσα στην πίκρα της απώλειας έστειλε ένα στρατό να προφυλάξει την γυναίκα από τους ανθρώπους του φεγγαριού που ήρθαν να την πάρουν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Καθώς η παραδεισένια ακολουθία του φεγγαριού την έπαιρνε μακριά, φόρεσε μια μαγική ρόμπα από φτερά που την έσβησε όλες τις αναμνήσεις από την γη. Οι γονείς της αρρώστησαν από την θλίψη και ο αυτοκράτορας επίσης συντετριμμένος διέταξε να κάψουν το γράμμα της και το ελιξίριο (επειδή η αθανασία δεν σήμαινε τίποτα χωρίς αυτήν) πάνω στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της χώρας.Ο θρύλος λέει ότι αυτό το βουνό αργότερα ονομάστηκε Fuji, δηλαδή Αθανασία, και ότι ο καπνός από το καμένο γράμμα της Kaguya-Hime ακόμα είναι ελαφρώς ορατός που βγαίνει από το βουνό Fuji μέχρι και σήμερα." Πάνω στον όμορφο και θλιβερό αυτό Ιαπωνικό θρύλο βασίζεται αόριστα αυτό το manga με τίτλο Kaguyahime. Αποτελεί έναν ακόμα sci-fi τίτλο της Shimizu Reiko και κυκλοφόρησε αρχικά στο περιοδικό LaLa και το Hana to Yume από το 1994 έως το 2005 και αργότερα σε 27 tankobon. [Kaguyahime σημαίνει "The Tale of the Bamboo Cutter"]. Υπόθεση: Στο νησί Kabuchi-jima όπου βασιλεύει η πριγκίπισσα Kaguya, παιδιά ανατρέφονται για να γίνουν θύματα θυσιών. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες κάποια παιδιά καταφέρνουν να ξεφύγουν πιστεύοντας πως πλέον το μαρτύριο τους έχει τελειώσει αλλά μάταια μιας και μία δεκαετία μετά αρχίζουν να πεθαίνουν ακριβώς με την σειρά που προορίζονταν για θυσία. Μετά από αρκετές περιπέτειες γυρίζουν πίσω στο νησί για να σώσουν εαυτούς και ότι απέμεινε με μοναδικό σκοπό να σκοτώσουν την δαιμονική πριγκίπισσα του φεγγαριού πριν τελειώσει ο λιγοστός χρόνος που έχουν στην διάθεσή τους. Στην πλοκή αναμυγνείονται στοιχεία επιστημονικής φαντασίας όπως κλώνοι διασημοτήτων κ.α. βγάζοντας παραδόξως ένα ικανοποιητικό μιξ Ιαπωνικού folklore και textbook sci-fi. Είδος: Adventure, Drama, Harem, Horror, Sci-fi, Shoujo, Romance, Gender Bender Ενδεικτικά μερικές σελίδες για να παρατηρήσετε το σχέδιο: Μπορείτε να διαβάσετε το μεγαλύτερο μέρος δωρεάν εδώ Ξέρω πως ακούγεται κάπως περίεργο ανακάτεμα θεμάτων αλλά κάπως καταφέρνει και τα φέρνει βόλτα η Reiko ακόμα μια φορά. Ο τίτλος είναι γεμάτος ρηξικέλευθους πειραματισμούς ειδικά στον τομέα της σεξουαλικότητας μιας και μιλάμε για το 1993 και όχι το 2016. Μου έχει δοθεί η αίσθηση ότι πέτυχε το πείραμα της αναλογικά με το κοινό που στόχευε, αλλά σίγουρα δεν είναι ένας τίτλος για όλους ή για τα πιο συντηρητικά μυαλά (κακώς αλλά έστω). Το σχέδιο είναι πραγματικά άριστο δείγμα παραδοσιακού manga σκιτσαρίσματος, επηρεασμένο πολύ από χρυσούς τίτλους της δεκαετίας του '80. Αν μαντεύω σωστά, ήταν από τους πρώτους τίτλους που συνδύασαν αφαιρετικό σκίτσο με φιγούρες και πρόσωπα μέσα από τον πιο κοινότυπο σχεδιαστικό Ιαπωνικό δρόμο. Μόνο που τότε δεν ήταν κοινότυπος (αλλά σίγουρα 100% Ιαπωνικός). Πολύ ωραίο μελάνωμα και υπάρχουν πάνελ που σε ταράζουν με την πρωτοτυπία και την αλλαγή της αισθητικής, ξαφνιάζοντας τον αναγνώστη κάθε φορά αφού είναι τοποθετημένα σε απρόσμενα σημεία του κάθε κεφαλαίου. Η Reiko ακολουθεί μια αγαπημένη μου τακτική, να γράφει στα πλαίσια του κόμικ διάφορες λεπτομέρειες και πληροφορίες που της έρχονται στο μυαλό είτε έχουν σχέση με την εξέλιξη της υπόθεσης είτε όχι. Από την άλλη πλευρά η δημιουργός φαίνεται να έχει πάθει ψύχωση με την Akira Okada (την πρωταγωνίστρια της σειράς) προσπαθώντας συνεχώς να την παρουσιάσει ως femme fatale. Δεν είναι καθόλου νοηματικά ευανάγνωστο οι "δότες" να είναι εξαγριωμένοι με τους ανθρώπους που τους δημιούργησαν (είναι κλώνοι όπως ανέφερα) αλλά να λατρεύουν την Akira και να ορκίζονται υποταγή παρόλο που αυτή είναι η πηγή του κακού. Δεν θα πω παραπάνω αλλά η θεοποίηση του χαρακτήρα που προσφέρει γενικά τα λιγότερα στην υπόθεση και η παραγκώνιση άλλων πολύ πιο καλοστημένων, όπως ο "πρίγκηπας" Yui Lindros, ήταν κατ'ελάχιστο βεβιασμένη. Αντίστοιχα η δόμηση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων/κλώνων κλπ και η ταχύτητα της ιστορίας είναι προχειροφτιαγμένες. Σίγουρα δεν συγκρίνεται με το πολύ ανώτερο (και πολύ πιο ώριμο λόγω χρονολογίας και εμπειρίας) himitsu, του οποίου την παρουσίαση μπορείτε να διαβάσετε εδώ. ＼(≧▽≦)／ [mal type=manga id=2156]