Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Image'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. DaDiRa

    REGRESSION [ CULLEN BUNN - DANNY LUCKERT ]

    Μια από τις πρόσφατες σειρές του Cullen Bunn είναι το Regression. Στο είδος του τρόμου που μας έχει συνηθίσει, αυτή τη φορά ασχολείται με την ύπνωση και τις προηγούμενες ζωές, πράγμα που του δίνει την αφορμή να μας πει και για το επάγγελμα του πατέρα του στα afterwords. Η ιστορία αφορά τον Adrian, έναν αντικοινωνικό νέο με συχνές παραισθήσεις. Η στενή του φίλη, Molly, προσπαθεί να τον βοηθήσει συστήνοντας τον σε έναν γνωστό της, που είναι υπνωτιστής. Αντί να τον βοηθήσει, όμως, η ύπνωση φέρνει στην επιφάνεια μια προσωπικότητα του Adrian από το παρελθόν. Για το σενάριο δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα. Είναι ευθέως γραμμένο, αρκετά απλοϊκό παρά τα όποια μπρος-πίσω στην αφήγηση του και χωρίς πολύ ικανοποιητικό τέλος. Είναι αυτό που μάλλον περιμένετε να είναι διαβάζοντας κάποια περίληψη. Δυστυχώς δεν μπαίνει πουθενά βαθύτερα με την εξιστόρηση του σεναρίου και γι' αυτό δεν μαθαίνουμε ποτέ λεπτομέρειες για τα κίνητρα των βασικών κακών ή έστω την προέλευση τους. Ταυτόχρονα δεν εμβαθύνει επαρκώς και στους ίδιους τους χαρακτήρες, ή έστω τον πρωταγωνιστή, παρ' ότι με τη συγκεκριμένη ιστορία θα μπορούσε να δώσει ένα ωραίο αποτέλεσμα, πιστεύω (όπως έκανε το Kill or Be Killed, για παράδειγμα). Όλα αυτά για την επίγευση του σεναρίου μετά από ενάμιση χρόνο και βάλε που ακολουθώ τη σειρά. Γιατί σε μια πιο "πρακτική" ανάλυση, μιλάμε για μια ενδιαφέρουσα ιστορία τρόμου με αρχή, μέση, τέλος, κορύφωση και ανατροπές, χωρίς να υπάρχει κάτι ως προς τη δομή της που να τα χαλάει αυτά. Πάμε στο σχέδιο, όμως. Τον λόγο που πρέπει να διαβάσετε αυτό το κόμικ. Ο Luckert, τον οποίο έμαθα μέσα από αυτό το κόμικ, κάνει εκπληκτική δουλειά. Προσεγμένα και ρεαλιστικά σχέδια, κοντινά πάνελ στις πολύ εκφραστικές φάτσες που ζωγραφίζει, φυσικές στάσεις σώματος, κινήσεις χεριών και γενικά ανατομία. Και στο horror κομμάτι έχουμε στοίβες και σμήνη από έντομα, splatter σκηνές που σε κάνουν να ανατριχιάζεις και κάποια από τα καλύτερα δισέλιδα που έχω δει ποτέ. Όπως έγραψα και σε άλλο τόπικ, δεν μπορώ να καταλάβω αν το σχέδιο του είναι ψηφιακό ή όχι, αλλά έχει ταυτόχρονα πολύ καθαρά περιγράμματα αλλά και έξτρα γραμμές στο εσωτερικό, που δίνουν υφή σε αυτά που σχεδιάζει. Σε συνδυασμό με τα μυστικιστικά μοτίβα που συχνά βρίσκει τρόπο να τα εντάξει στη σκηνοθεσία των πάνελ, έχει καταφέρει να φτιάξει κάτι που δεν είναι μεν εξαιρετικά πρωτοποριακό, αλλά απίστευτα ευχάριστο στο μάτι. Δεν πρόκειται να προσπεράσω κόμικ που έχει το όνομά του πάνω. Μάλιστα, γυρνώντας στα πρώτα τεύχη για να βρω εικόνες για την παρουσίαση που γράφω τώρα, βλέπω μια αξιοσημείωτη βελτίωση στα σχέδια του σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο. Στα -εξίσου σημαντικά για το εικαστικό αποτέλεσμα- χρώματα, είναι η Marie Enger. Έχοντας δει και ασπρόμαυρα σχέδια του σχεδιαστή, μπορώ να πω με σιγουριά ότι χωρίς τον συγκεκριμένο χρωματισμό το κόμικ δεν θα ήταν ίδιο. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2017, και η σειρά ολοκληρώθηκε στα 15 τεύχη τον φετινό Ιανουάριο. Θα συλλεχθεί σε τρεις τόμους (ο 3ος θα κυκλοφορήσει 27 Μαρτίου). Περισσότερος Bunn: Harrow County Deadpool Kills the Marvel Universe The Sixth Gun
  2. GeoTrou

    LIMBO [ DAN WATTERS - CASPAR WIJNGAARD ]

    Σύμφωνα με την Καθολική θεολογία, το limbo είναι η άκρη της Κόλασης, το μέρος ανάμεσα στον τόπο των καταδικασμένων και στον Παράδεισο. Και πράγματι, το Dedande, η διεφθαρμένη πόλη όπου διαδραματίζεται το κόμικ, μοιάζει με την έννοια του limbo. Μοιάζει όμως και με μια άχρονη Νέα Ορλεάνη, αφού στους δρόμους της τριγυρνάνε αλλόκοσμοι ψαράνθρωποι και μαγικές μπάντες με πνευστά, ενώ στα δωμάτια γίνονται επικλήσεις στα πνεύματα του Βουντού. Μέσα σε αυτό το παράξενο σκηνικό κινείται ο Clay, ένας νεαρός που δε θυμάται το παρελθόν του και κάνει πλέον τη δουλειά του ιδιωτικού ντετέκτιβ. Η ιστορία αρχίζει όταν τον προσλαμβάνει η Bridgette, μια όμορφη τραγουδίστρια που δουλεύει για τον πιο διαβόητο κακοποιό της πόλης... Το Limbo των Dan Watters (σενάριο) και Caspar Wijngaard (σχέδιο, χρωματισμός) είναι ένα mini-series 6 τευχών που κυκλοφόρησε η Image, από το Νοέμβριο του 2015 ως τον Απρίλιο του 2016. Αν και δεν έγινε ευρέως γνωστό, έλαβε γενικά καλές κριτικές. Το artwork φωνάζει «Image» και το σενάριο μου θύμισε κάτι ανάμεσα στο The Wicked + The Divine και το Βιβλίο του Νεκροταφείου του Neil Gaiman. Είναι ένα αρκετά φιλόδοξο κόμικ. Ο Watters μπλέκει ανόμοια πράγματα μεταξύ τους, αλλά το κάνει με ωραίο τρόπο, δημιουργώντας έτσι ένα πολύ ελκυστικό και ενδιαφέρον σύμπαν, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Εκεί που χωλαίνει είναι στο πλάσιμο του κεντρικού χαρακτήρα, που (στην καλύτερη) είναι αδιάφορος. Ο ρυθμός είναι στρωτός και παρότι η ιστορία καθαυτή δεν ανταποκρίνεται στη φαντασία του Watters, τα δύο τελευταία τεύχη σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω. Από την άλλη, η δουλειά του Wijngaard είναι εξαιρετική. Μου θύμισε αρκετά το στυλ του Διαλυνά, στο πιο δύσκαμπτο βέβαια, αλλά και πάλι είχε πολλά εξαιρετικά καρέ και έπαιζε με τις συμβάσεις του μέσου. Η χρωματική του παλέτα περιέχει κυρίως αποχρώσεις του μπλε, του κόκκινου και του πράσινου και ταιριάζει απόλυτα με την όλη ατμόσφαιρα. Συνολικά, δεν είναι το κόμικ που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Ωστόσο, έχει πράγματα να πει, κυρίως εικαστικά. Σε όσους έκανε κλικ το setting και οι σελίδες, ας ρίξουν ένα βλέφαρο και δε θα χάσουν. Οι υπόλοιποι, μπορείτε να προσπεράσετε.
  3. The_Sandman

    FATALE [ ED BRUBAKER - SEAN PHILLIPS ]

    Το Fatele είναι ένα μηνιαίο κόμικ γραμμένο από τον Ed Brubaker σε σχέδιο του Sean Philips. Και αυτό για πολλούς αρκεί για να ασχοληθούν μαζί του. Είναι όμως και κάποιοι άλλοι περίεργοι τύποι που θέλουν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες. Το Fatale λοιπόν περιστρέφεται γύρω από την Josephine -“Jo” για τους “φίλους”, μια μυστηριώδη γοητευτική γυναίκα η οποία ασκεί μια περίεργη έλξη στους άνδρες. Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όλα ξεκινάνε στην κηδεία του Dominic “Hank” Raines, πετυχημένου συγγραφέα πολλών best sellers, όπου ο γιός του καλύτερού του φίλου και βαφτισιμιός του Nicolas Lash γνωρίζει την Jo η οποία έχει πάει στο νεκροταφείο για το τελευταίο αντίο. Ένα περίεργο σύμβολο χαραγμένο στον τάφου του Raines τραβάει την προσοχή του Lash και η Jo τον πληροφορεί για την σημασία του και την σχέση του εκλιπόντα με την γιαγιά της. Ο Nicolas ως βασικός κληρονόμος του Raines πηγαίνει στο σπίτι του τελευταίου με σκοπό να βρει κάποιο ανέκδοτο έργο του νονού του. Και πραγματικά, πάντα υπάρχει ένα τέτοιο έργο. Αυτό όμως είναι διαφορετικό. Είναι γραμμένο το 1957 και ο Raines δεν είχε κυκλοφορήσει τίποτα πριν το ’60. Άρα μιλάμε για την πρώτη του δουλειά. Και κάπου εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα. Δύο άγνωστοι άνδρες μπαίνουν στο σπίτι κρατώντας όπλα. Είναι φανερό πως κάτι ψάχνουν και δεν θα διστάσουν σε οτιδήποτε προκειμένου να το αποκτήσουν. Από το πουθενά εμφανίζεται η Josephine και σώζει τον Nicolas. Η καταδίωξη συνεχίζεται στον δρόμο όπου μετά από ένα ατύχημα ο Nicolas ξυπνάει στο νοσοκομείο έχοντας χάσει το δεξί του πόδι και με την Josephine να μην μπορεί να βγει από το μυαλό του. Και ενώ από την αρχή αφήνει να εννοηθεί πως ο κεντρικός ήρωας της σειράς είναι ο Nicolas, η ιστορία μεταφέρεται 1956 και μας αποκαλύπτει το παρελθόν της Josephine. Μια υπέροχη καλογραμμένη ιστορία, με τουλάχιστον δύο επίπεδα ανάγνωσης. Μπλέκει με μεγάλη μαεστρία το νουάρ, τον υπερφυσικό τρόμο και την περιπέτεια. Η αφήγηση είναι σε ίση δόση με τους διαλόγους οι οποίοι είναι εντελώς φυσικοί, μακριά από το επιτηδευμένο που συνήθως κυριαρχεί στο συγκεκριμένο είδος. Και αυτή ακριβώς είναι η “μαστοριά” του Brubaker. Δημιουργεί χαρακτήρες τους οποίους τους έχεις συναντήσει ξανά στην ζωή σου, τους ξέρεις, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως το κόμικ είναι προβλέψιμο. Έχει ροή, ρυθμό και σε κρατάει μέχρι την τελευταία σελίδα. Όπως είπα η ιστορία έχει δύο (τουλάχιστον) επίπεδα. Το πρώτο είναι αυτό που περιέγραψα πιο πάνω. Σε δεύτερο επίπεδο, ο Brubaker παίζει με τα αρχετυπικά στερεότυπα τόσο των χαρακτήρων, όσο και του είδους. Φαντάζεται την Josephine όχι σαν μια μοιραία γυναίκα των pulp μυθιστορημάτων του ’50 αλλά την μοιραία γυναίκα στερεότυπο. Την γυναίκα που (ο αναγνώστης τουλάχιστον ξέρει πως) είναι ολοφάνερο πως θα οδηγήσει τον πρωταγωνιστή να ξεπεράσει τα όρια του, θα τον φέρει αντιμέτωπο με ακραίες καταστάσεις και ίσως ακόμα τον σκοτώσει. Και παρόλα αυτά αυτός ενδίδει. Χωρίς λογική εξήγηση. Παίζει ξεκάθαρα με την θεματολογία του είδους: διεφθαρμένοι μπάτσοι, μυστικές οργανώσεις, καταδιώξεις, εκδίκηση, και χρησιμοποιεί όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία αφήγησης: κοφτοί διάλογοι, ζόρικες ατάκες, φτηνές εξυπνάδες. Πατάει όμως και σε αληθινά γεγονότα: την Manson Family (και το Helter Skelter), τα snuff films, τα γεμάτα παραισθησιογόνα πάρτι του Hollywood, την διαφθορά, το ενδιαφέρον της τότε νεολαίας με τον αποκρυφισμό. Ακόμα και τα ονόματα που επιλέγει για τους χαρακτήρες του έχουν μια pulp αισθητική. Με λίγα λόγια είναι ένα έργο σπουδή στο συγκεκριμένο είδος. Βασικός σύμμαχος στο όλο εγχείρημα, είναι ο σχεδιαστής και τα τελευταία χρόνια μόνιμος συνεργάτης του Brubaker, ο Sean Phillips. Ο Phillips είναι καλλιτεχνάρα! Εντελώς απελευθερωμένη γραμμή, ρεαλιστικό στιλ γεμάτο εκφραστικότητα, άψογη σύνθεση των καρέ με προσεγμένη αλληλουχία, μοιάζει να έχει μελετήσει περισσότερο κινηματογράφο παρά κόμικς. Παίζει με το φώς και τις σκιές δημιουργώντας μια πολύ σκοτεινή ατμόσφαιρα ενώ καταφέρνει να σου μεταφέρει το κλίμα της εποχής. Έχει βρει το στιλ του και δεν αναλώνεται στο να προσπαθεί να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα. Απλά τα κάνει. Σε κάποια σημεία θυμίζει Eduardo Risso. Το κόμικ κυκλοφορεί από την Image σε πέντε τόμους, ενώ πριν λίγο καιρό ξεκίνησε και σε Deluxe HCs. --- Περισσότερα από Brubaker και Phillips : Incognito Sleeper Fade Out Άλλες σχετικές δουλειές: Batman (Panini) Scene Of The Crime An Accidental Death Gotham Central Marvel Zombis: Ακόρεστη Πείνα
  4. DaDiRa

    GOD COUNTRY [ DONNY CATES - GEOFF SHAW ]

    Ο Emmett Quinlann ζει στο Τέξας, σε ένα παλιό και ταλαιπωρημένο σπίτι. Πάσχει από Αλτσχάιμερ και επειδή αδυνατεί να αναγνωρίσει το γιο του, συμπεριφέρεται επιθετικά σε αυτόν και την οικογένεια του όταν τον επισκέπτονται. Ο Σερίφης που τον μάζεψε περιπλανώμενο στον αυτοκινητόδρομο προτείνει να εισαχθεί σε κάποιο ίδρυμα, αλλά ο γιος του, Roy, αρνείται πεισματικά. Το μυαλό του Emmett έχει κολλήσει στην εποχή που ζούσε η γυναίκα του, και οποιαδήποτε άλλα πρόσωπα του είναι τελείως ξένα. Μετά από μια δυνατή καταιγίδα και μερικούς δαίμονες, ο Emmett καταλήγει με ένα τεράστιο ξίφος, τον Valofax, που του επιτρέπει να θυμάται τα πάντα όσο τον κραδαίνει. Όπως καταλαβαίνετε, η ιστορία θα τελείωνε εδώ μόνο αν ο Emmett μπορούσε να κρατήσει τον Valofax χωρίς κανένα πρόβλημα. Ως προς το γράψιμο του, το κόμικ προσπαθεί να είναι πομπώδες και άλλες φορές το καταφέρνει, άλλες όχι. Η όλη ιστορία έχει χαρακτηριστικά μύθου και όταν δεν έχουμε διαλόγους αυτό φαίνεται. Το πρόβλημα που έχει κατά τη γνώμη μου, είναι πως η τελική εκτόνωση της έντασης, δεν αντιστοιχεί στο χτίσιμο της έντασης που έχουμε στην αρχή. Η αφήγηση, όπως είπα, σε σημεία γίνεται τετριμμένη και φτάνει στα όρια της αδιάφορης, ενώ σε άλλα σημεία είναι πολύ ταιριαστή και προσεγμένη. Γενικά, τα 2 τελευταία τεύχη με άφησαν ασυγκίνητο στη μεγαλύτερη τους έκταση - ενώ τα πρώτα με προϊδέαζαν για κάτι πολύ πιο δυνατό (συγγραφικά, τουλάχιστον, γιατί κατά τα άλλα δεν στερείται έντασης). Το σχέδιο είναι πολύ όμορφο. Τα splash pages είναι από τα καλύτερα που έχω πετύχει, και το όλο fantasy theme που λαμβάνει χώρα εν μέρη στην Αμερικάνικη επαρχία είναι πολύ ταιριαστό στο artwork. Κάποιες σελίδες αν μου τις έδειχναν μεμονωμένες θα ορκιζόμουν πως είναι από υπερηρωικό. Μια τεχνική που παρατήρησα και μου άρεσε πολύ είναι η δημιουργία σκιών με τελείες ή ενίοτε με παράλληλες γραμμές. Κάτι που μια-δυο φορές με ενόχλησε είναι (όπως πάντα) κάποια πρόσωπα που μου φάνηκαν παραμορφωμένα από ορισμένες γωνίες. Ο χρωματισμός, επίσης καλός, χωρίς να θυμάμαι να μου έκανε τρομερή εντύπωση, με εξαίρεση ένα σημείο. Το κόμικ το προτείνω, άσχετα αν το βρήκα λίγο κλισέ στο γράψιμό του. Βασίζεται κυρίως στο συναίσθημα και ενώ μπορεί να μην καταφέρει να σας συγκινήσει και εσάς, είναι μια ιστορία που αξίζει να διαβάσεις. Άλλωστε η σειρά απέσπασε πολύ καλές βαθμολογίες και κριτικές. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να με επηρεάσει πιο αποτελεσματικά. Δεν είναι κάποιο συγγραφικό αριστούργημα, αλλά αξίζει το χρόνο σας. Επίσης η ιστορία συγκεντρωμένη, και όχι μήνα-μήνα, υπάρχει περίπτωση να είναι αρκετά καλύτερη εμπειρία. Η σειρά αποτελείται από 6 τεύχη, ξεκίνησε τον Γενάρη και τελείωσε 20/6. Ο Cates αυτήν την περίοδο γράφει άλλες δύο υποσχόμενες σειρές, το Redneck για την Image και το Babyteeth για την Aftershock. Ο Shaw έχει σχετικά μικρή βιβλιογραφία και μπορείτε να τη βρείτε εδώ. Έχει συνεργαστεί ξανά με τον Cates για το Buzzkill.
  5. leonidio

    VELVET [ED BRUBAKER - STEVE EPTING]

    1973. H Velvet Templeton είναι γραμματέας στη Mi-6 (τη μυστική υπηρεσία της Μ. Βρετανίας), τέως εξαιρετικά επιτυχημένη μυστική πράκτορας και (όχι μόνο τέως, αλλά και νυν) μοιραία γυναίκα με ένα εντυπωσιακό παλμαρέ κατακτήσεων, που περιλαμβάνει πολλούς μυστικούς πράκτορες (και όχι μόνο), τόσο Βρετανούς, όσο και αλλοδαπούς. Όταν ένας από τους πιο επιτυχημένους μυστικούς πράκτορες της υπηρεσίας της (και παλιά κατάκτησή της, βεβαίως, βεβαίως )δολοφονείται μυστηριωδώς, η Velvet, θορυβημένη, αποφασίζει να ψάξει λίγο μόνη της την υπόθεση, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει πάρα πολύ σύντομα, ότι η βασική ύποπτος είναι η ίδια... Και φυσικά, θα καταφύγει στην παρανομία προσπαθώντας να ξεδιαλύνει μόνη της την πλεκτάνη. Αυτά για την υπόθεση, ο,τιδήποτε άλλο θα είναι spoiler. Σεναριογράφος ο πολύ πετυχημένος και πάρα πολύ καλός Ed Brubaker, ο οποίος μας δίνει ένα ακόμα σενάριο, το οποίο εμβαθύνει με μεγάλη διορατικότητα στους κεντρικούς χαρακτήρες, οι οποίοι εξελίσσονται διαρκώς και αποκαλύπτουν τα μυστικά τους αργά αργά, επιφυλάσσοντάς μας τη μια ανατροπή μετά την άλλη και προσφέροντάς μας ένα ιδιαιτέρως πολύπλοκο μυστήριο. Και εδώ έγκειται το βασικό πρόβλημα της σειράς (δυστυχώς, κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε ο Brubaker :D), ότι δηλαδή η πλεκτάνη είναι τόσο βαθιά και πολύπλοκη, ώστε ούτε ο ίδιος ο σεναριογράφος μπορεί να την ξεδιαλύνει χωρίς να καταφύγει σε κάποιες εύκολες λύσεις (υπάρχει ένα συγκεκριμένο gadget, το οποίο λύνει τα χέρια της ηρωίδας με απαράδεκτα εύκολο τρόπο) ή αναληθοφάνειες (ένας πράκτορας εναντίον μιας ολόκληρης μυστικής υπηρεσίας; Χμμμ... ), που δεν αρμόζουν σε ένα συγγραφέα του επιπέδου του Brubaker. Για να μην είμαι όμως άδικος, αυτά τα ελαττώματα δεν είναι τόσα πολλά, έτσι ώστε να καταστρέψουν την απόλαυση της ανάγνωσης, η οποία βασίζεται, όπως σχεδόν όλες οι προσωπικές δουλειές του Brubaker, στην εκτεταμένη χρήση εσωτερικού μονόλογου. Αντιθέτως, δεν έχω τίποτα αρνητικό να γράψω για το σχέδιο του εξαιρετικού Epting. Θεωρώ ότι τα καταφέρνει τέλεια σε όλα τα επίπεδα, και στο στήσιμο των σκηνών και στις σκηνές δράσης και στην ψυχολογική απεικόνιση των χαρακτήρων, καλύπτει εν μέρει κάποιες από τις προαναφερθείσες αναληθοφάνειες και πιστώνεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό την επιτυχία του κόμικ. Θα ήταν άδικο να μην αναφέρω και τους εξαίρετους χρωματισμούς της Elizabeth Breitweiser: μουντά και ψυχρά χρώματα (εξάλλου η ιστορία διαδραματίζεται εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου), οι νυχτερινές σκηνές που κυριαρχούν στο κόμικ αναδεικνύονται πλήρως και οι σκιές έχουν έναν εξίσου σημαντικό ρόλο με τα λόγια και με τα βλέμματα. Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 15 τεύχη, τα οποία συλλέχθηκαν σε 3 TPB, από όπου και τη διάβασα. Κανένας από τους τρεις τόμους δεν περιέχει επιπλέον υλικό, πέραν των αυθεντικών εξωφύλλων. Λόγω των σκηνών βίας και κάποιου περιορισμένου γυμνού, η σειρά χαρακτηρίστηκε ως "Μ" (Mature) και ως εκ τούτου απευθύνεται σε ενήλικο κοινό.
  6. GeoTrou

    AUTUMNLANDS: TOOTH & CLAW [ KURT BUSIEK - BENJAMIN DEWEY ]

    Στις αρχές του Νοεμβρίου κυκλοφόρησε από την Image το πρώτο τεύχος μιας νέας σειράς. Το όνομα αυτής Tooth & Claw. Πρόκειται για μια σειρά fantasy, σε σενάριο του Kurt Busiek, σχέδια του Benjamin Dewey και χρώματα της Jordie Bellaire. Το πρώτο τεύχος μάλιστα είχε διπλάσιο αριθμό σελίδων από το στάνταρ αμερικανικό τεύχος και δεν περιείχε διαφημίσεις, κάτι που ίσως δείχνει ότι η Image ήταν εξαρχής κάτι παραπάνω από σίγουρη για την επιτυχία του κόμικ. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα φανταστικό κόσμο, ο οποίος κατοικείται από ανθρωπόμορφα ζώα. Στο πρώτο τεύχος φαίνεται ότι ο πρωταγωνιστής είναι ένας νεαρός σκύλος, αν και δίνεται ιδιαίτερο βάρος και σε άλλους χαρακτήρες, από τους οποίους σημαντικότερος είναι ένας θηλυκός φακόχοιρος-μάγισσα. Παρότι είναι εύκολο να βρει κανείς την υπόθεση του κόμικ, θα προτιμούσα να μην δώσω παραπάνω στοιχεία, ώστε να μη χαθεί η ομορφιά του. Το πιο αδύναμο στοιχείο του Tooth & Claw είναι ίσως το σχέδιο. Όχι πως είναι κακό, ίσα-ίσα που ταιριάζει πολύ στην ατμόσφαιρα του κόμικ. Απλά συγκρινόμενο με το σενάριο και το χρωματισμό, θα ήθελα κάτι καλύτερο. Ο Busiek έχει κάνει εξαιρετική δουλειά σε επίπεδο world building και χαρακτήρων, κάτι που από μόνο του κάνει το κόμικ ενδιαφέρον. Τόσο η ιστορία, όσο και οι διάλογοι το ανεβάζουν πολλά σκαλοπάτια, με αποτέλεσμα η ιστορία να διαβάζεται νεράκι, να σε γεμίζει και να ζητάς κι άλλο. Τα χρώματα της βραβευμένης με Eisner Bellaire ζωντανεύουν τον κόσμο του κόμικ μ' έναν υπέροχο τρόπο. Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα απίθανο κόμικ, το οποίο θα απασχολήσει αρκετά την κομιξοκοινότητα. Ίσως να έρθουν και κάποια βραβεία ή έστω υποψηφιότητες, αλλά είναι νωρίς να μιλάμε για κάτι τέτοιο ακόμα. Όπως και να 'χει το προτείνω σε κάθε φαν του fantasy, αλλά και σε όσους δεν έχουν επαφή, αλλά θέλουν να δοκιμάσουν κάτι ποιοτικό από το είδος αυτό. Βαθμολογία: 8/10 Περισσότερα κόμικς από τον Kurt Busiek : Ελληνικές Εκδόσεις : Conan (Anubis) Superman (Anubis) Marvels (Modern Times) Marvels (Anubis) Ξένες Εκδόσεις : Dracula The Company Evil Dead/Army Of Darkness Conan : The Hand of Nergal Conan : Born On Battlefield MARVELS
  7. DaDiRa

    ROYAL CITY [ JEFF LEMIRE ]

    Ένα κόμικ που ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει εύστοχα "no-genre". Η ιστορία της εξαμελούς οικογένειας Pike που κατοικεί στο Royal City. Ο Thomas Pike, ο μικρότερος γιος, είναι ένας εσωστρεφής έφηβος που δεν κοινωνικοποιείται άνετα και του αρέσει να γράφει. Όταν χάνει τραγικά και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες τη ζωή του ως έφηβος, όπως είναι φυσικό, επηρεάζεται όλη η οικογένεια. Κάθε μέλος γεμίζει το κενό με την δική του εκδοχή για τον παρελθοντικό ή μελλοντικό Tom. Χωρίζεται σε τρία θεματικά arcs. Στο πρώτο, με όνομα "Next of kin", γνωρίζουμε την οικογένεια στο σήμερα και τις σχέσεις μεταξύ τους. Στο "Sonic Youth" πηγαίνουμε στα παιδικά χρόνια των χαρακτήρων και γνωρίζουμε τον πραγματικό Thomas και τις σκέψεις του, ενώ στο τρίτο και τελευταίο, με όνομα "We All Float On" μαθαίνουμε λεπτομέρειες για τον θάνατο του Thomas και έχουμε το τελικό resolution. Ο δημιουργός εξηγεί ότι σε αντίθεση με άλλες ιστορίες, όπως το Sweet Tooth, ξεκίνησε το Royal City χωρίς να έχει αποφασίσει το τέλος ή τη διάρκεια. Γράφει ότι μετά το δεύτερο arc άρχισε να "βλέπει" ξεκάθαρα το τέλος του κόμικ και πως ο κόσμος αυτός που ξεκίνησε να χτίζει δεν τον εξυπηρετούσε για κάτι πιο μακροσκελές. Και ομολογώ πως αυτό είναι εμφανές όταν το διαβάζεις. Μπορείς να διακρίνεις ότι άρχισε αφήνοντας πολλά περιθώρια ανάπτυξης, χωρίς όμως αυτό να φαίνεται άσχημο ή ημιτελές μετά το επιλεγμένο τέλος. Στο σενάριο κάνει αυτό που ξέρει καλά: αναπτύσσει χαρακτήρες, πλέκει τις σχέσεις τους και τους συνδέει με το περιβάλλον τους. Όλα τα μέλη της οικογένειας γράφονται προσεκτικά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τεύχος ώστε να είναι ρεαλιστικά και να μπορείς εύκολα να ταυτιστείς μαζί τους. Ο Patrick είναι συγγραφέας, παντρεμένος με σταρ του Hollywood, και έχει κολλήσει μετά την επιτυχία του πρώτου βιβλίου του. Η Tara είναι αρχιτέκτονας/πολιτικός μηχανικός και έχει μία ιδέα που προϋποθέτει το γκρέμισμα του εργοστασίου που δουλεύει ο σύζυγός της και δούλευε η οικογένειά της - ένα σημαντικό κτίσμα με συμβολική σημασία για την πόλη, αλλά και την ιστορία μας. Ο Richie είναι αλκοολικός και ναρκομανής, μπλεγμένος οικονομικά και αποκομμένος από την υπόλοιπη οικογένεια. Η μητέρα, Patricia, είναι αφοσιωμένη στην εκκλησία και ο πατέρας, Peter, στη συλλογή και την επιδιόρθωση παλιών ραδιοφώνων. Είναι ένα σεναριακά απλοϊκό slice of life που μπορεί να σε επηρεάσει ευθέως ανάλογα με το χώρο που θα του δώσεις. Σχεδιαστικά είναι ο κλασσικός Lemire. Αν έχετε δει αλλού το σχέδιο του μάλλον δεν υπάρχει κάτι πολύ διαφορετικό εδώ. Ωστόσο κάποιες από τις σουρεαλιστικές του απεικονίσεις με τα ραδιοφωνικά σήματα (τα οποία είναι το εικαστικό θέμα -ας πούμε- αυτής της σειράς) μπορεί να σας μαγέψουν. Η παλέτα των χρωμάτων είναι κατά βάση γήινη. Προσωπικά δεν είμαι τεράστιος fan του σχεδιαστικού του στυλ, αλλά δεν υπήρχε καμία δυσάρεστη έκπληξη. Ακόμα μια φορά, όπως παρατηρώ συχνά τελευταία στα κόμικ που διαβάζω, πολύ δυνατό σημείο ήταν η χρήση των σιωπηλών σελίδων. Η σειρά ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2017 και ολοκληρώθηκε την προηγούμενη Τετάρτη στα 14 τεύχη. Στα τρία βασικά πόστα είναι ο Lemire, ενώ στο lettering ο Steve Wands. Περιττό να πω ότι με υπερενθουσίασε και το προτείνω σε οποιονδήποτε γνωρίζει ή θέλει να γνωρίσει τον συγγραφέα. Στην χειρότερη, θα σας συγκινήσει. Κάτι αρκετά ιδιαίτερο με αυτό το κόμικ είναι ότι - λόγω κυρίως του δεύτερου story arc που ανέφερα παραπάνω και γυρνάει πίσω στα '90s - ο Lemire επιμελήθηκε μια playlist με indie rock τραγούδια της εποχής και τα αντιστοίχησε σε κάθε τεύχος. Αντίστοιχα, δημοσιεύτηκαν και κάποια variants-φόρος τιμής σε albums της εποχής. Περισσότερος Lemire: Παρουσίαση δημιουργού Black Hammer Underwater Welder Trillium Moon Knight Descender
  8. albertus magnus

    ELEPHANTMEN & HIP FLASK [ RICHARD STARKINGS - VARIOUS ]

    Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 όπου ο Richard Starkings, σχεδιαστής γραμματοσειρών και γραμμάτων σε κόμικ (Letterer) στο επάγγελμα ψάχνει ένα ήρωα για να διαφημίσει την εταιρία του Comicraft και τις γραμματοσειρές που φτιάχνει. Αφού δεν κατορθώνει να πάρει άδεια είτε από την DC είτε από την Marvel για κάποιον από τους δικούς τους χαρακτήρες του έρχεται στο μυαλό και δημιουργεί τον ανθρωπόμορφο ιπποπόταμο (από πάνω πρώτη εικόνα από δεξιά) Hieronymous "Hip" Flask ντυμένο με κλασική "νουάρ" αμφίεση ντετέκτιβ (καπέλο και καμπαρντίνα) και τοποθετημένο σε ένα περιβάλλον μελλόντικό (εμπνευσμένο από το Blade Runner) όπου και πρωταγωνίστησε σε πολλές διαφημιστικές αφίσσες της εταιρίας. Μερικά χρόνια μετά αποφασίστηκε να επεκτείνουν τον ήρωα αυτό και έτσι βγήκε το πρώτο κόμικ Hip Flask (από την εταιρία Active Images, Θυγατρικής της Comicraft) το 2002 και ακολούθησαν άλλα δύο τεύχη το 2003 και το 2005 (εξώφυλλα από πάνω) όπου διευρύναν περισσότερο τον κόσμο και μας έφεραν σε επαφή με περισσότερους τέτοιους ανθρωπόμορφους ήρωες (που ονομάζονται elephantmen - "ελεφαντάθρωποι"). Το σενάριο έιναι του Starkings και του Joe Cassey και το σχέδιο του Jose Ladronn. Και τελικά το 2006 ξεκίνησε υπό την σκέπη της Image Comics πλέον να βγαίνει το Elephantmen όπου συνεχίζει να μας εξιστορεί τις περιπέτειες του Hip Flask αλλά φέρνει στο προσκήνιο και άλλους πολλούς ήρωες. Το κόμικ αυτό ολοκληρώθηκε στα 80 τεύχη το 2018. Έχουν κυκλοφορήσει και κάποια spinoff miniseries και one-shots και αυτη την στιγμή βγαίνει από το comixology νέο Miniseries. Το σενάριο στα περισσότερη τεύχη είναι του Richard Starkings και στα υπόλοιπα των Joe Kelly, Joe Bucco, Kurt Bussiek, Jeph Loeb, Monifa Aldridge, J.G. Rochell, David Hine, David Sim. Το σχέδιο έιναι κυρίως των Moritat και Axel Medellin ενώ σχεδίασαν πολλοί ακόμα. Ενδεικτικά αναφέρω τους Flint Henry, Tom Scioli, David Hine, Rob Steen, Chris Bachalo, Chris Burnham, Joe Cassey, Ian Churchill, Stuart Immonen, Ryan Kelly, Steve Buchellato, Marian Churchland, Andre Szymanowicz, Axel Machain, Shaky Kane, Boo Cook, Gabriel Bautista, Tony Parker, David Hine, Tula Lotey, Marley Zarcone, Carlos Pedro, Abigail Jill Harding, Και ας πούμε δυό λόγια για την πλοκή. Βρισκόμαστε γύρω στο 2,260 στο Λος Άντζελες όπου εκτός των ανθρώπων υπάρχουν και οι elephantmen υβρίδια ζώων-ανθρώπων. Αυτοί δημιουργήθηκαν περίπου 30 χρόνια πριν από τρελλούς επιστήμονες προκειμένου να αποτελέσουν τους τέλειους υπερστρατιώτες και να χρησιμοποιηθούν στους πολέμους εκείνης της περιόδου. Μεγαλωμένοι χωρίς αγάπη μόνο με στρατιωτική εκπαίδευση και ψυχολογική πίεση έγιναν τρομεροί στρατιώτες. Τελικά όμως η πλευρά τους ηττήθηκε και τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν να τους εντάξουν στην κοινωνία όντας θύματα και οι ίδιοι των δημιουργών τους. Οπότε φτάνουμε ξανά στη εποχή που διαδραματίζεται η κύρια ιστορία μας και βλέπουμε πως καταφέρνουν να συμβιώνουν με τους ανθρώπους. Άλλοι έχουν δουλείες και φυσιολογικές ζωές ενώ άλλοι ζουν στο περιθώριο (ναρκωτικά, αλκοόλ, άστεγοι κτλ). Μερικοί άνθρωποι τους αποδέχονται ενώ μερικοί τους απεχθάνονται και τους θεωρούν τέρατα. Γενικά στα διάφορα arc stories υπήρχε το στοιχείο της περιπέτειας αλλά κυρίως καταπιάστηκε με κοινώνικά θέματα όπως την αποδοχή του διαφορετικού, τον ψυχολογικό τραυματισμό των βετεράνων, τις τύψεις, τη συγχώρεση, την εκδίκηση τα διαφορετικά κίνητρα απέναντι στους elephantmen αλλά και τα κίνητρα των ίδιων κάθως προσπαθούν να προσαρμοστούν σε ένα καινούριο περιβάλλον.
  9. Το Rex Mundi (στα Λατινικά σημαίνει "Ο Βασιλιάς Του Κόσμου") δημιουργήθηκε από τους Arvid Nelson και EricJ (Eric Johnson) και εκδόθηκε μεταξύ 2003 και 2009. Αρχικά κυκλοφόρησε από την Image Comics και μετά μεταφέρθηκε στην Dark Horse Comics όπου και ολοκληρώθηκε βγάζοντας συνολικά 38 τεύχη (συν κάποια One-shots, short stories). Το σενάριο έγραψε ο Arvid Nelson. Σχεδιαστής για τα πρώτα 14 τεύχη ήταν ο EricJ, για τα επόμενα 2 ο Jim Di Bartolo και για τα τελευταία 22 τεύχη ο Juan Ferreyra. Η περιπέτεια μας εξελίσσεται στην Γαλλία σε ένα εναλλακτικό 1930 όπου η Εκκλησία και η Ιερά Εξέταση κρατάει ακόμα τα ηνία, ενώ όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δομές είναι διαφορετικές. Η τεχνολογία έιναι για τους πλούσιους ενώ η μαγεία αν και υπάρχει είναι απαγορευμένη. Το κόμικ ξεκινάει με έντονο το μυστήριο και το σασπένς προσπαθώντας ο πρωταγωνιστής μας να εξιχνιάσει ένα φόνο πρωτού αναμιχθεί στην αναζήτηση μυστικών του Χριστιανισμού όπου η αποκάλυψη τους θα επηρεάσει όλη την κοινωνία. Συγχρόνως ένας κυκεώνας πολιτικών εξελίξεων θα επηρεάσει την ιστορία μας και θα συνδεθεί με όλα τα κρυμμένα μυστικά. Πρωταγωνιστής μας είναι ο ιδεολόγος γιατρός Julien Sauniere. Σημαντικοί χαρακτήρες είναι η γιατρός Genevieve Tournon, ο ιερέας Gérard Marin, ο αρχιεπίσκοπος του Σανς, ο ιεροεξεταστής Moricant, ο Δούκας τη Λοραίνης και ο μυστηριώδης "Άντρας με τα Άσπρα". Γενικά το κόμικ έχει σφιχτό σενάριο με πολύ έντονα τα στοιχεία της αγωνίας της περιπέτειας και φυσικά της συνομωσιολογίας. Το σχέδιο το βρήκα καλό (προσωπικά μου άρεσε περισσότερα στα πρώτα τευχη δηλ του EricJ) και γενικότερα η όλη αισθητική που αποπνέει στα πλάνα, στο χρωματισμό, στα αντικείμενα, στα ρούχα κτλ μου άρεσε πολύ. Τέλος κάτι που μου άρεσε αρκετά είναι στο τέλος κάθε τεύχους έιχε απόκομα από εφημερίδα όπου είτε προχώραγε την πλοκή είτε μάθαινες περισσότερα για την εναλλάκτικη εκείνη εποχή δηλ για τις πολιτικές εξελίξεις, τους πολέμους, πως ήταν τα σύνορα, ποια κράτη υπήρχαν κτλ Και τέλος απλά να δώσω και το επίσημο Link του κόμικ με αρκετες πληροφορίες κτλ http://www.rexmundi.net/main/index.html
  10. Dark Chris

    CHEW [ JOHN LAYMAN - ROB GUILLORY ]

    To Chew είναι ένα από τα πιο περίεργα mainstream κόμικς που κυκλοφορούν αυτόν τον καιρό. Πρωταγωνιστής είναι ο Tony Chu, ένας cibopathic. Έτσι ονομάζονται όσοι έχουν την περίεργη ικανότητα να λαμβάνουν τηλεπαθητικές ενδείξεις από το οτιδήποτε καταναλώνουν. Αν ο Tony φάει ένα μπιφτέκι, μπορεί να δει όλη την διαδικασία κατά την οποία έφτασε στο πιάτο του του μπιφτέκι. Αν φάει μια μπανάνα, μπορεί να δει όλα τα στάδια παραγωγής κτλ. Και φυσικά αυτή η ικανότητα δεν περιορίζεται στα τρόφιμα. Άλλωστε, αυτός είναι ο λόγος που η FDA (Food & Drugs Administration), η πλέον ισχυρή υπηρεσία στην Αμερική τον στρατολόγησε. Και γιατί η FDA είναι στο κόμικ η πλέον ισχυρή υπηρεσία απονομής δικαιοσύνης; Γιατί στον κόσμο του Chew ξέσπασε ένας ιός που ξεκλήρισε σχεδόν 150.000.000 ανθρώπους παγκοσμίως και υπαίτια θεωρούνται τα πουλερικά και έτσι έχουν κηρυχθεί παράνομα. Όπως και τα σχετικά προϊόντα. Έτσι, συχνά οι υποθέσεις που του αναθέτει ο Applebee, το αφεντικό του Chu, ο οποίος μισεί τον ήρωα μας, αφορούν το φαγητό και ακόμα πιο συχνά ο Tony θα πρέπει να φάει κάτι αηδιαστικό για να βρει νέα στοιχεία για την υπόθεση. Το καστ περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες. Κολλητός και συνεργάτης του Tony ο John Colby, αστυνομικός που πιστεύει ότι ο ιός ήταν ένα ψέμα, ο Mason Savoy, μετέπειτα συνεργάτης του Tony με την ίδια ικανότητα, η Amelia Mintz, ο μεγάλος έρωτας του Tony ( ), η οποία είναι μια saboscrivner, διαθέτει δηλαδή την ικανότητα να περιγράφει κάποιο φαγητό με τόση ακρίβεια και ζωντάνια, όπου ο αναγνώστης ουσιαστικά το γεύεται και έχει τις ανάλογες αντιδράσεις. Πιο αραιές εμφανίσεις κάνει ο μεγαλύτερος αδερφός του Tony, o Chow Chu, ο οποίος είναι ενάντια στην απαγόρευση, ενώ στο τέλος του τρίτου arc εμφανίζεται και η υπόλοιπη οικογένεια του Tony, η οποία από εκεί και ύστερα θα συνεχίσει να εμφανίζεται. Το Chew είναι ένα μεγάλο κουβάρι από διάφορα είδη. Με μια πρώτη ματιά είναι ένα αστυνομικό κόμικς, αλλά όσο προχωράει η ιστορία, στην μέση μπαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία sci-fi. Και γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον. Και όσον αφορά τις.... ικανότητες διαφόρων χαρακτήρων, δεν είναι οι μόνοι. Σημαντικοί και πιο ασήμαντοι χαρακτήρες παρουσιάζουν νέες ικανότητες. Το χιούμορ είναι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της σειράς. Ο Layman έχει καταφέρει να γεμίσει τον κόσμο του Chew με κωμικά στοιχεία. Παράδειγμα: ένας από τους σπουδαιότερους χαρακτήρες στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο POYO!!! Ένας φονικός κόκορας που είναι χειρότερος και από πυρηνική βόμβα και μπορεί να σε λιανίσει στο λεπτό. Μια φονική μηχανή με πούπουλα. Και μάσκα παλαιστή. Το χιούμορ βγαίνει τελείως οργανικά και αρκετά συχνά από αυτά που πρέπει να καταναλώσει ο Tony. Φυσικά δεν λείπουν οι πιο σοβαρές στιγμές και οι έντονες σχέσεις και προστριβές μεταξύ των χαρακτήρων. Ο Layman χρησιμοποιεί έναν πιο ανορθόδοξο τρόπο να προχωρήσει την αφήγηση και την ιστορία. Στο ένα arc θα ασχοληθεί με πολλά διαφορετικά plot-points, ίσως τα περισσότερα τεύχη να είναι αυτόνομα (όπως το 4ο arc, το Flambe, στο οποίο όλα τα τεύχη έχουν διαφορετική υπόθεση, αλλά όλα προχωρούν την ευρύτερη ιστορία), ενώ θα χωρέσει κάπου όλα τα μυστήρια που έχουν εμφανιστεί στην σειρά. Θα ήταν αμαρτία να μην αναφερθώ στον Guillory, τον ιδανικό άνθρωπο να οπτικοποιήσει την τρέλα και την αηδία του Chew. Το στυλ του είναι καθαρά καρτουνίστικο και πιο στυλιζαρισμένο, είναι όμως η απόδειξη ότι ένα τέτοιο στυλ ταιριάζει και σε πιο ενήλικα κόμικς. Σχεδιάζει συνεχώς καννιβαλισμούς, θανάτους, αίμα και πολύ gore. Και ενώ ξεκίνησε πολύ καλά, μετά από λίγα τεύχη έχει κάνει κάποιες πολύ μικρές μετατροπές στο σχέδιο και στον τρόπο που απεικονίζει τους χαρακτήρες και μου φαίνεται γενικότερα πιο "στιβαρό" και γεμάτο το σχέδιο του, με αποτέλεσμα να μην είναι απλά πολύ καλός. Όπως είχα γράψει παλιότερα, Skottie Young στο πιο σκοτεινό. Σαν το στυλ της ιστορίας, γεμάτο κωμικά στοιχεία, αλλά πάντα βίαιο και πιο ενήλικο. Θεωρώ το Chew ένα από τα καλύτερα κόμικς που κυκλοφορούν από την Image και που ίσως κυκλοφορούν γενικά. Ένας περίεργος συνδυασμός χιουμοριστικού sci-fi αστυνομικού. Ο Guillory είναι προέκταση του Layman και το αντίθετο. Θα ήμουν άραγε υπερβολικός αν έλεγα ότι έχουμε την γέννηση ενός διδύμου αντίστοιχου των Azzarello/Risso, Brubaker/Phillips, Rucka/Lark; Ένα από τα καλύτερα δείγματα της ποιότητας των τίτλων που βγάζει η Image. Αυτή την στιγμή βρίσκεται στο τεύχος #34, σε 2-3 μήνες αναμένουμε το TPB vol. 7, ενώ πριν μερικούς μήνες βγήκε το 3ο Omnivore που μαζεύει δύο TPBs μαζί με έξτρα υλικό (αυτή την έκδοση παίρνω εγώ).
  11. DaDiRa

    EXTREMITY [ DANIEL WARREN JOHNSON ]

    Δύο φυλές, μια βεντέτα... αυτό είναι το Extremity με δυο λόγια. "There is no peace. Only kill and be killed". Οι Paznina και οι Roto βρίσκονται σε μακροχρόνιο πόλεμο. Επιδίδονται σε βαρβαρότητες όπου η τελευταία τροφοδοτεί την επόμενη και έτσι ο κύκλος του αίματος κλείνει απλώς για να ξαναρχίσει. Ο Johnson, θέλοντας να ενσωματώσει στο κόμικ έναν από τους προσωπικούς του φόβους, μας συστήνει τον βασικό χαρακτήρα, κόρη του επικεφαλής των Roto ονόματι Thea. Η Thea σχεδίαζε και ήταν γνωστή για τις όμορφες απεικονίσεις της... ακόμα και στους Paznina. Γι' αυτό σε μια από τις συγκρούσεις τους, της έκοψαν το δεξί της χέρι. Ας μιλήσω λίγο για το όλο σκηνικό. Η επιφάνεια του πλανήτη είναι σκοτεινή και ακατοίκητη από ανθρώπους, γιατί εκεί ζουν κάθε είδους τέρατα, από γιγάντια έντομα έως δράκοι με τρία κεφάλια. Σύμφωνα με το μύθο - που δεν διευκρινίζεται πόσο πίσω έχει τις ρίζες του - μετά από έναν "Μεγάλο Πόλεμο", καταστράφηκαν τα πάντα στην επιφάνεια. Οι άνθρωποι τώρα ζούνε στις "Υπερυψωμένες Πεδιάδες" τις οποίες έβαλε εκεί ο θεός τους, Desiden. Οι Roto έχουν χάσει το σπίτι τους (που είναι ένα από τα αιωρούμενα κομμάτια γης) μετά από μάχη με τους Paznina και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για το πάρουν πίσω. Έτσι ξεκινάει η ιστορία μας. Ο "Αρχαίος Κόσμος", όμως, κρύβει μυστικά. Τεχνολογίες που οι δύο φυλές δεν μπορούν να κατανοήσουν και όπλα καταστροφικής ισχύος για τα δεδομένα του νέου κόσμου. Κρύβει, όμως, και κάτι άλλο... Η συγγραφή δεν αναλώνεται στο να μας περιγράψει παλιούς και νέους διαπληκτισμούς των φυλών, αν και αυτό το στοιχείο υπάρχει. Με φόντο ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό φαντασίας και μπόλικο μυστήριο πλαισιώνεται μια πιο προσωπική ιστορία που κορυφώνεται σε μια τελική σύγκρουση. Πιστεύω πως έχει την τέλεια ισορροπία μεταξύ φαντασίας/δράσης, συναισθημάτων και παραλληλισμών με τον πραγματικό κόσμο. Κάνει ξεκάθαρο πως καμία πλευρά δεν έχει δίκιο, αλλά και να είχε δεν το έβρισκε μέσα από τη βία. Πως αυτοί που πολεμούν είναι θύματα του μίσους που τους επιβάλλουν άλλοι. Πως οι περισσότεροι από αυτούς είναι ικανοί να συγχωρέσουν αν δεν καθοδηγούνται από το αίσθημα της εκδίκησης. Στις σελίδες αυτού του κόμικ είδα κάποια από τα καλύτερα panels που έχω δει ποτέ μου. Λατρεύω τον τρόπο που απεικονίζει τη δράση, τα ελαφριά (χρωματικά και σχεδιαστικά) steampunk στοιχεία παντρεμένα με το γενικό μεσαιωνικό στυλ, το "βρώμικο" μελάνωμα, τις τραχιές γραμμές και φυσικά τον χρωματισμό! Αν μη τι άλλο, ο Daniel Warren Johnson έπαιξε πολύ καλά μεταξύ βουβών πάνελ και πυκνών διαλόγων, γνωρίζοντας πότε να δώσει χώρο στο ένα και πότε στο άλλο. Το έγραψε με μεράκι, είναι περήφανος με το αποτέλεσμα και δεν το κρύβει. Αποτελεί must σε ό,τι αφορά τα σύγχρονα κόμικς της Image. Η σειρά ξεκίνησε τον Μάρτη του 2017 και τελείωσε τον ίδιο μήνα του 2018. Στα χρώματα είναι ο Mike Spicer και στην τελική μορφή του σεναρίου, όπως έχει αναφέρει πολλές φορές ο D.W. Johnson, έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο συντάκτης, Sean Mackiewicz. Ο ίδιος ο Johnson πριν από αυτή τη σειρά ήταν επίσης γνωστός για το webcomic του, Space Mullet. Τέλος, αν δεν σας πειράζουν τα spoiler ή το έχετε ήδη διαβάσει, σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά σε αυτό το βίντεο που αναλύει τη χρήση της κλίμακας στα πάνελ του τελευταίου τεύχους.
  12. kwtsos

    FADE OUT (THE) [ ED BRUBAKER - SEAN PHILLIPS ]

    Το 2014 οι Ed Brubaker και Sean Phillips υπογράψαν ένα πενταετές συμβόλαιο με την Image το οποίο τους εξασφαλίζει ότι μπορούν να εκδόσουν όποιο project θέλουν. Το Fade Out αποτελεί το πρώτο κόμικ που εκδίδεται υπό αυτή την συμφωνία. Λίγα λόγια την υπόθεση. Ο Charlie Parish γράφει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες όταν μετά από ένα party ξυπνάει σε κάποιο από τα φθηνά ενοικιαζόμενα δωμάτια του Hollywood με ένα κενό μνήμης σε ότι αφορά την προηγούμενη νύχτα. Γρήγορα ανακαλύπτει νεκρή την Valerie, την πρωταγωνίστρια της ταινίας στην παραγωγή της οποίας δουλεύει. Από κει και πέρα αρχίζουν να αναπτύσσονται πολλά storylines που περιέχουν την εντυπωσιακή αναπληρώτρια της Valerie, ίντριγκες μεταξύ ηθοποιών, τον βρώμικο κόσμο πίσω από τη λαμπερή βιομηχανία του Hollywood ακόμα και πράκτορες του FBI. Σε ότι αφορά το σχέδιο, η δουλειά του Sean Phillips είναι πλέον γνωστή και από τις πλέον αναγνωρίσιμες. Όμως σε αρκετά καρέ που αφορούν όνειρα ή αναμνήσεις ξεφεύγει λίγο από τα συνηθισμένα του με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Προς το παρόν έχουν κυκλοφορήσει 5 τεύχη, τα 4 εκ των οποίων σχηματίζουν το πρώτο trade της σειράς. Αν και ακόμα είναι νωρίς πιστεύω ότι μετά το μέτριο κατά την γνώμη μου Fatale οι δημιουργοί επανέρχονται με αυτό το noir comic που έχει όλα τα στοιχεία των 50s που κάνουν τις σχετικές με αυτή τη δεκαετία ιστορίες τόσο ελκυστικές σε μένα. Hollywood, κινηματογραφικά studio στις δόξες τους, φιλόδοξοι ηθοποιοί, διεφθαρμένες υπηρεσίες, ψυχροπολεμικό αντικομμουνιστικό κλίμα με το FBI να χώνει την μύτη του παντού. Αν το συνεχίσουν έτσι πιστεύω ότι θα είναι όσο καλό όσο το Criminal. Πολύ ενδιαφέρον ακόμα, ότι στο τέλος κάθε τεύχους υπάρχει μια αληθινή ιστοριά από το Hollywood. Έτσι μαθαίνουμε για τον Johhny Stompanato και το επεισόδιο με τον Sean Connery στο σετ του Another Time, Another Place επειδή ζήλευε την Lana Turner, για την ιστορία της νεαρής ηθοποιού Peg Entwistle που πήδηξε στο κενό από το H της γνωστής πινακίδας Hollywood και άλλες τραγικές ιστορίες. Εννοείται ότι προτείνεται σε όλους τους λάτρεις των κομικ του διδυμου. kwtsoκλιμακα 9/10 Aφιέρωμα στον Ed Brubaker ΕΔΩ Περισσότερα κόμικς του Ed Brubaker και Sean Phillips : Incognito Sleeper Άλλες σχετικές δουλειές: Batman (Panini) Scene Of The Crime An Accidental Death Gotham Central Marvel Zombies: Ακόρεστη Πείνα
  13. saravakos

    SEVERED [ SCOTT SNYDER, SCOTT TUFT - ATTILA FUTAKI ]

    Severed (2011-2012) Δημοσίευση από: Image Comics Σενάριο: Scott Snyder, Scott Tuft Σχέδιο: Attila Futaki Colors: Greg Guilhaumond Tο Severed πρόκειται για ένα horror comic και αποτελείται από 7 issues. Έχει εκδοθεί και σε paperback και σε Hard Cover έκδοση που τα περιλαμβάνει όλα μαζί. Ακολουθούν τα 7 εξώφυλλα των issues. Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1916 με ένα υπεραισιόδοξο και ευκολόπιστο 12χρονο αγόρι, τον Jack Garron αφού μαθαίνει ότι είναι υιοθετημένος να φεύγει από την Jamestown και το σπίτι του για να βρει τον πραγματικό του πατέρα που δεν έχει δει ποτέ. Θα ανακαλύψει γρήγορα όμως το πόσο γρήγορα το αμερικανικό όνειρο εξελίσσεται σε εφιάλτη. Την ιστορία αυτή μας την εξιστορεί ο ίδιος όταν στα 52 του χρόνια (μονόχειρας πλέον) ο εγγονός του, του δίνει ένα χαρτί που του έδωσε ένας άγνωστος, λέγοντας ότι είναι παλιός φίλος του Jack. Η περιπέτεια του για να βρει τον πατέρα του δεν είναι εύκολη, στον δρόμο βρίσκει αρκετά εμπόδια και ανακαλύπτει για πρώτη φορά το πόσο σκληρός είναι ο κόσμος και οι άνθρωποι που τον απαρτίζουν. Η ιστορία έχει ορισμένες τεταμένες στιγμές, σκηνές βίας (χωρίς να είναι splatter ιδιαίτερα) και ο κίνδυνος για τους πρωταγωνιστές καραδοκεί σε κάθε καρέ. Στην ιστορία δοκιμάζονται φιλίες, βλέπουμε την αγωνία του πρωταγωνιστή και του νέου του φίλου καθώς και την αγωνία της θετής μάνας να βρει τον εξαφανισμένο Jack. Κατά την διάρκεια της ιστορίας βλέπουμε και ένα άντρα να στοιχειώνει τους δρόμους της Αμερικής, έναν άντρα με αιχμηρά δόντια και ακόρεστη πείνα για σάρκα. Πρόκειται για μία καλή δομημένη ιστορία τρόμου που προσπαθεί να παίξει με το μυαλό του αναγνώστη και να τον κάνει να βυθιστεί μέσα στην ανάγνωση. Σε αυτό βοηθάει και το εξαιρετικό σχέδιο και ο πολύ καλός χρωματισμός που σε παρασέρνει σε ατμόσφαιρα ταινίας τρόμου παλαιάς κοπής. Το σχέδιο δίνει ζωή στην πόλη και στους χαρακτήρες κάνοντας σε να νιώθεις τα συναισθήματα τους (φόβο, αγάπη, ξάφνιασμα, τρόμο) και τις σκέψεις τους σε κάθε στιγμή. Δεν σε αφήνει με ιδιαίτερα ερωτηματικά αν και δεν σου τα λέει και όλα από την αρχή και υπάρχουν έστω και μερικές ανατροπές. Δεν είναι και το καλύτερο κόμικ και μπορεί το τέλος να μην ικανοποίησε τους πάντες αλλά είναι ένα πολύ καλό κόμικ τρόμου και το απολαμβάνεις διαβάζοντάς το. Έχει κάποια διαστήματα που φαίνεται ότι προχωράει αργά αλλά ως μια ιστορία μόνο 7 τευχών αυτό δεν κουράζει. Με τον τρόπο που τελειώνουν τα περισσότερα τεύχη σε βοηθάει στο να προχωρήσεις παρακάτω. Ακολουθούν εικόνες από τα ενδότερα της ιστορίας... Aλλα κομικς του Scott Snyder : Superman Unchained ( Χωρις Ορια ) Batman The Court Of Owls - H Σκοτεινη Παγιδα American Vampire-Λουτρο Αιματος Swamp Thing Batman The Black Mirror Batman (2011)
  14. Θρηνωδός

    ORC STAIN [ JAMES STOKOE ]

    Αν γουστάρετε τα Ορκ κάθε είδους και σύμπαντος και είστε από αυτούς που πάντα θεωρούσατε ότι ήταν η πιο ριγμένη και στερεοτυπικά κατασκευασμένη φυλή, το Orc Stain υπάρχει για να ικανοποιήσει τον καταπιεσμένο pro-villain νέρντουλα μέσα σας. Ο James Stokoe, μετά από μια από εκείνες τις καμένες συζητήσεις σχετικά με το πως απεικονίζονται τα Ορκ στο Lord of the Rings και θεωρώντας πως το να είναι εκ φύσεως κακά και ανήθικα δεν ήταν αρκετό για να σβήσει την περιέργεια του για την Ορκ κουλτούρα, δημιούργησε ένα δεκασέλιδο κόμικ που περιγράφει την έντονη συζήτηση μεταξύ δύο Ορκ. Το ένα, που φέρνει έντονα στον Pointyface, έναν από τους χαρακτήρες του Orc Stain, θεωρεί πως τα Ορκ βρίσκουν την ευτυχία στην λεηλασία, το έγκλημα, το σεξ και τους θησαυρούς. Το άλλο, που αποτελεί τον σχεδιαστικό πρόγονο του πρωταγωνιστή One-Eye, θεωρεί πως λίγος πολιτισμός δεν θα έκανε κακό στις φυλές των Ορκ και προτείνει να τρώνε σαλάτες, να κατασκευάζουν μπούμερανγκς και να γίνουν γεωργοί. Όπως γράφει ο δημιουργός στον επίλογο του πρώτου και τελευταίου μέχρι στιγμής tpb, ο One-Eye ανακάλυψε την αίσθηση του σωστού και του λάθους σε ένα κόσμο που δεν είχε ακούσει ποτέ ξανά τις έννοιες. Έτσι άρχισε να δημιουργείται η ιδέα μέσα στο μυαλό του Stokoe και μετά από μια εξαντλητική εβδομάδα πυρετώδους δουλειάς, σχεδίασε και μελάνωσε σχεδόν 100 σελίδες από ότι έμελλε να πάρει τελική μορφή στα πρώτα πέντε τευχάκια ως Orc Stain που κυκλοφόρησε η Image από τον Ιανουάριο του 2010. Μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2012 είδαμε να εκδίδονται συνολικά 7 τεύχη, χωρίς δυστυχώς να έχει υπάρξει συνέχεια μέχρι στιγμής. Το trade που έχει βγει περιέχει τα issues #1-5 ενώ ο Stokoe είπε πως τα #8-10 είναι στα σκαριά και θα έχουν εξώφυλλα από τους Brandon Graham, Michael DeForge και Mickey Zacchilli. Στο Orc-Stain λοιπόν υπάρχουν κάμποσες Orc φυλές, μεταξύ των οποίων η mountain clan, τα eastern swamp-orcs, τα river orcs, τα orcs of the plains και οι jungle tribes. Παρότι τα Ορκ είναι εκ φύσεως ατίθασα και αρνούνται να λειτουργήσουν κάτω από μια ενιαία ηγεσία, βρίσκεται ένας νέος φύλαρχος ονόματι Orctzar που ενώνει τις jungle tribes του νότου και έχει βλέψεις να κατακτήσει όλα τα ορκ του κόσμου. Ταυτόχρονα για να αυξήσει την δύναμή του ψάχνει το όργανο (ναι, το μακρόστενο όργανο) ενός νεκρού θεού, όταν μαθαίνει πως μόνο ένα μονόφθαλμο ορκ σε όλο τον κόσμο έχει την δύναμη να βρει την τοποθεσία του οργάνου και να ξεκλειδώσει το μυστικό του. Έτσι ξεκινά ένα campaign σκλαβώνοντας όλα τα μονόφθαλμα ορκς και μεταξύ αυτών τον One-Eye, πρωταγωνιστή και, χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, μήλο της έριδος για τον Orctzar. Το Orc Stain έχει δεχθεί πολύ καλές κριτικές από διάφορα μέσα που ασχολούνται με comics, ενώ θεωρείται η καλύτερη δουλειά του Stokoe μέχρι στιγμής αν και ημιτελής. Συγκεκριμένα το εξαιρετικό λεπτομερειακό σχέδιο σε συνδυασμό με τον φοβερό χρωματισμό έχει κερδίσει στον δημιουργό χιλιάδες υποστηρικτές που περιμένουν εναγωνίως τη συνέχεια. Πλέον ένας από αυτούς και ο γραφών. Πως να μην το συμπαθήσεις όταν το επίσημο currency του universe είναι τα chits, ήτοι ξεραμένες και ψημένες ροδέλες από τσουτσούνια Ορκ; Αν αναρωτιέστε που έχετε ξαναδιαβάσει το όνομα Stokoe στο φόρουμ, μάλλον θα είναι στην παρουσίαση του Sullivan's Sluggers που είχε κάνει το σχέδιο σε σενάριο του Mark Andrew Smith.
  15. Kabuki

    PRIVATE EYE [BRIAN K.VAUGHAN - MARTIN MARCOS]

    Είμαστε στο 2076. Το ίντερνετ δεν υπάρχει πια. Υπάρχει μόνο ως μια πληγή στη σύγχρονη ιστορία. Στο πρόσφατο παρελθόν του κόμικ, η φούσκα του ίντερνετ έσκασε, διαρρέοντας τα προσωπικά στοιχεία όλων. Mail, στοιχεία πιστωτικών καρτών, μηνύματα, σβησμένες φωτογραφίες και βίντεο , ιατρικά αρχεία, search histories… Τίποτα δεν έμεινε κρυφό, καταστρέφοντας σχέσεις, εταιρίες, οικογένειες, αξιοπρέπειες. Όλοι πλέον κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι για να κρύψουν τις αληθινές τους ταυτότητες. Η τέταρτη εξουσία (τα μηντια) εκτελούν χρέη αστυνομίας και η παράβαση προσωπικών δικαιωμάτων έχει ξαναγίνει ένα από τα χειρότερα εγκλήματα. Τα αυτοκίνητα είναι ιπτάμενα και τα τσιγάρα μαριχουάνας νόμιμα. Κάπου μέσα σ αυτόν τον κόσμο βρίσκουμε και τον κεντρικό ήρωα, έναν ιδιόρρυθμο παπαράτσι, που προσπαθεί να διαλευκάνει τη δολοφονία μιας πελάτισσάς του. Πρόκειται ίσως για το καλύτερο scifi κομικ που διάβασα τον τελευταό καιρό, γραμμένο από τον Brian Vaughan, σχεδιασμένο από τον Martin Marcos και χρωματισμένο από την ( ; ) Muntsa Vicente. Τι θέλω από ένα καλό scifi κομικ; Καλή σεναριακή ιδέα; Πειστικό post apocalyptic κοσμο; Ενδιαφέροντες α& β χαρακτήρες; Καλή ισορροπία μεταξύ δραματος και χιούμορ; Ποπ αναφορές; Φυσικοί διάλογοι; Ωραίο δέσιμο σεναρίου με σχέδιο και χρώμα; Καρέ κινηματογραφικά στημένα; Έχει απ' όλα αυτα Αγαπημένος μου χαρακτήρας ο παππους του πρωταγωνιστη, απομειναρι των ημερων μας. Θεούλης! Μια άλλη πολύ αξιόλογη πλευρά αυτού του κόμικ έχει να κάνει με το πως κυκλοφόρησε: Τα 10 τεύχη του (είναι ολοκληρωμένο) βγήκαν online για κατέβασμα απο τη σελίδα panelsyndicate.com (digital comics directly from creators to readers) , που λειτουργεί με τη λογική "πληρώστε ό,τι θέλετε για να το κατεβάσετε". Μπορεί να τα κατεβασει κανεις ακόμα και πληρωνοντας 0 $! Στη σελίδα αυτή μπορεί να βρεί κανεις και το making of του κομικ, με προσχέδια και σελίδες σεναρίου Το κόμικ είναι φτιαγμένο για να διαβάζεται κατα βάση σε pc ή tablet, οπότε όσοι το κατεβάσετε δε θα χετε τις ίδιες δυσκολίες που εμφανίζουν τα σκαναρισμένα κόμικς . Όλες οι φωτος που έβαλα είναι σελίδες απο τα κόμικς που κατεβασα απο τη σελίδα. Για όσους συνεχίζουν να επιμένουν στο χαρτι, έχει κυκλοφορήσει και μια πολύ ωραία HC έκδοση απο την Image (ναι, την εχω κι αυτη ) Ο Vaughan συμφώνησε να δώσει στην Image την έκδοση του Private Eye, αν η Panelsyndicate έκανε μια ιστορία για το Walking Dead. Η ιστορία αυτή υπάρχει ήδη στη σελίδα τους, αλλά δεν την έχω κατεβασει/διαβασει ακομα παρτε και 3 promo που βγηκαν για το κομικ
  16. x for xepeta

    THE DOOMSTER’S MONOLITHIC POCKET ALPHABET HC

    Ένα περίεργο άλμπουμ πρόκειται να εκδώσει η IMAGE Comics το Νοέμβριο. Δεν είναι κόμικ αλλά ένα αλφαβητάρι του Doom Metal. 26 δισέλιδα αφιερωμένα το καθένα σε ένα γράμμα του λατινικού αλφάβητου και σε μία λέξη που χαρακτηρίζει αυτό το παρακλάδι του Heavy Metal. Στη μια σελίδα έχουμε τον ορισμό και στη δεύτερη σελίδα ένα σκίτσο που το συνοδεύει. Σκιτσογράφος είναι ο MAARTEN DONDERS (νομίζω Βέλγος) και στα κείμενα ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΡΑΣΙΔΗΣ, γείτονάς μου . Από τα solicitations: THE DOOMSTER’S MONOLITHIC POCKET ALPHABET HC STORY: THEO PRASIDIS ART / COVER: MAARTEN DONDERS NOVEMBER 8 / 64 PAGES / FC / M / $12.99 Bongs, goats, amps, and a lot of naked nuns! In five decades of wretched existence, doom metal has evolved into a vast orchard of unearthly delights. Explore its unholy rites with THE DOOMSTER’S MONOLITHIC POCKET ALPHABET, the definitive illustrated lexicon of all things doom. Or be doomed! Σαν προϊόν για το χώρο της 9ης Τέχνης δεν ξέρω πόσο καλά μπορεί να πάει, αλλά στους κύκλους του METAL μπορεί να προχωρήσει πολύ. Ο Θόδωρος μου είπε λίγα πράγματα για την πορεία του άλμπουμ στην Ελλάδα, και το πόσο εύκολη ήταν η προώθησή του στην IMAGE. Preorders στο Amazon εδώ.
  17. leonidio

    THE BLACK MONDAY MURDERS [JONATHAN HICKMAN - TOMM COKER]

    To συγκεκριμένο κόμικ κυκλοφόρησε από την Image comics μέσα στο 2016 και εκδόθηκε σε τόμο στις αρχές του 2017. Πραγματεύεται τα της Wall Street και εφορμά από το γεγονός ότι οι περισσότερες χρηματιστηριακές κρίσεις στην ιστορία συνέβησαν Δευτέρες, για αυτό και ο τίτλος. Θα το ξεκαθαρίσω από την αρχή: δεν με έχει πείσει ο Jonathan Hickman, τουλάχιστον από όσα δικά του έχω διαβάσει (Manhattan Projects, East of West, Infinity) : θεωρώ ενοχλητική την εμμονή του με μυστικές εταιρείες και συνομωσιολογία. Θεωρώ επίσης, κάπως εξυπνακίστικη την παράθεση τσιτάτων και αποσπασμάτων σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσα στις σελίδες του κόμικ. Από την άλλη όμως, πρέπει να ομολογήσω ότι έχει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες και - κυρίως - είναι από τους πιο "κομικστικούς" (επιτρέψτε μου το νεολογισμό) συγγραφείς, με την έννοια ότι αξιοποιεί στο έπακρο το σκίτσο και κρατά στο ελάχιστο διαλόγους και λεκτικές επεξηγήσεις. Και φυσικά, εδώ δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη του. Η χρηματαγορά ελέγχεται από μια μυστική εταιρεία που είναι σύμπραξη διάφορων οίκων, οι οποίοι ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία και φυσικά στο ενδιάμεσο συγκρούονται και μεταξύ τους. Και φυσικά, έχουμε και το υπερφυσικό στοιχείο, που γίνεται σαφές από την αρχή (αλλά ας μην τα αποκαλύψουμε όλα ) Κάποιοι φόνοι όμως, προκαλούν την επέμβαση ενός αστυνομικού και σε αυτό το σημείο, το κόμικ αρχίζει και αποκτά και στοιχεία νεο-νουάρ (κατά τη γνώμη μου, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της πλοκής) Δεν συμφωνώ με αυτή την προσέγγιση, αφού πιστεύω ότι ο χώρος του χρηματιστηρίου θα μπορούσε να δώσει ένα εξαιρετικό θρίλερ, που θα ήταν πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα, χωρίς αναγωγή σε μυστικές εταιρείες και δαίμονες που προστατεύουν τις πανίσχυρες οικογένειες. Βέβαια, αυτή είναι η δική μου άποψη, κάποιοι άλλοι θα διαφωνήσουν, απολύτως κατανοητό και θεμιτό Για να είμαι όμως δίκαιος, η αφήγηση ρέει πολύ στρωτά, είναι συναρπαστική η εξέλιξη της ιστορίας, τα τεύχη είναι πολυσέλιδα και χορταστικά και η αλήθεια είναι ότι έμεινα άφωνος με σκηνές σαν κι αυτή: Και όπως πιστεύω ότι μπορείτε να δείτε από τις σελίδες που ανέβασα, ο σχεδιαστής Tomm Coker (του οποίου δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει τίποτα άλλο δικό του) τα καταφέρνει εξαιρετικά. Το μείγμα νουάρ και υπερφυσικού του ταιριάζει απόλυτα, οι σκιές και οι χώροι έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα πρόσωπα (πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μου), οι κενοί χώροι και χρόνοι μεταξύ των καρέ έχουν μεγάλη σημασία, αφήνοντας τον αναγνώστη να συμπληρώσει τα κενά και όλα φαίνονται άψυχα και απάνθρωπα, όπως, υποθέτω ήταν και η αρχική πρόθεση των δημιουργών. Συμπερασματικά: αν θέλετε ή περιμένετε να διαβάσετε κάτι πιο σοβαρό για τη Wall Street, ψάξτε κάπου αλλού. Αν όμως, θέλετε να περάσετε ευχάριστα και να χορτάσει το μάτι σας ωραίο σχέδιο, ακόμα κι αν δεν θέλετε να πάρετε στα σοβαρά αυτά που διαβάζετε, πιστεύω ότι θα ικανοποιηθείτε αρκετά από αυτό το κόμικ. Το Black Monday Murders κυκλοφόρησε σε TPB, που συνέλεξε τα 4 πρώτα τεύχη της σειράς και εγώ το διάβασα από εκεί. Η σειρά συνεχίζεται και τέλος Νοέμβρη θα κυκλοφορήσει το δεύτερο TPB. Ο τόμος περιέχει και σκίτσα του σχεδιαστή. Λόγω σκηνών βίας, το κόμικ απευθύνεται σε ενήλικες.
  18. leonidio

    THE GODDAMNED [JASON AARON - R.M.GUERA, GIULIA BRUSCO]

    Ένα κόμικ που κυκλοφόρησε από την Image από το Νοέμβριο του 2015 έως το Νοέμβριο του 2016. Σπεύδω να ξεκαθαρίσω ότι το συγκεκριμένο κόμικ περιλαμβάνει μια εντελώς διαφορετική θεώρηση κάποιων γεγονότων, που αναφέρονται ακροθιγώς στη Βίβλο και γενικά μια βλάσφημη οπτική, που ίσως θίξει το θρησκευτικό συναίσθημα ορισμένων αναγνωστών. Επίσης αποσαφηνίζω ότι ό,τι θα διαβάσετε βασίζεται πάνω στο κόμικ που παρουσιάζεται και όχι πάνω σε θρησκευτικές πηγές. Βρισκόμαστε 1600 χρόνια μετά το Διωγμό του Ανθρώπου από τον Παράδεισο και λίγο πριν τον Κατακλυσμό (σημείωση: όντως, κάποιοι θεολόγοι περασμένων αιώνων, θεωρούσαν ότι αυτό ήταν το χρονικό διάστημα που είχε παρέλθει μεταξύ των δύο γεγονότων). Οι άνθρωποι ζούνε μέσα στην ανομία, την απελπισία, την απόλυτη ηθική, αλλά και σωματική εξαθλίωση, πολύ μακριά από το Λόγο του Θεού. Κάποια μέρα μέσα σε αυτό το τοπίο απόλυτης ερημιάς και εγκατάλειψης, εμφανίζεται ένας άνδρας. Θα έπρεπε να είναι νεκρός, αλλά ζει ακόμα. Σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους δεν είναι σωματικά παραμορφωμένος, αλλά αντίθετα εκπάγλου κάλλους. Πολύ γρήγορα μαθαίνουμε ότι είναι ο Κάιν, ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο, αλλά και ο πρώτος δολοφόνος. Περιφέρεται άσκοπα σε αυτόν τον κόσμο, επειδή η κατάρα του είναι ότι δεν μπορεί να πεθάνει, αν και το επιθυμεί διακαώς και το επιδιώκει συνεχώς. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει και ο Νώε, που ελάχιστα κοινά έχει με την εικόνα που έχουμε σχηματίσει για αυτόν από τη Βίβλο και τις ταινίες. Είναι αλαζόνας, απάνθρωπος, επικεφαλής μιας πολυάριθμης κουστωδίας αποκτηνωμένων ανθρώπων και άγριων κτηνών, απόλυτα πεπεισμένος ότι επιτελεί το έργο του Θεού και εντελώς προσηλωμένος στο στόχο του, την κατασκευή της Κιβωτού, αφού είναι πεπεισμένος ότι ο Κατακλυσμός πλησιάζει. Ένα τυχαίο περιστατικό θα φέρει του δύο άνδρες αντιμέτωπους και θα δώσει προς στιγμήν στον Κάιν μια ελπίδα και ένα διαφορετικό στόχο στην ανούσια ύπαρξή του, μέχρι να φτάσουμε στην τελική αναμέτρηση. Ο σεναριογράφος Jason Aaron (πολυγραφότατος τον τελευταίο καιρό, αφού γράφει το εξαιρετικό Southern Bastards επίσης για την Image, αλλά και το The Mighty Thor για την Marvel, το οποίο έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές και πολλές υποψηφιότητες για βραβεία) γράφει μια ιστορία απόλυτης απελπισίας, αλλά και βλασφήμιας για έναν κόσμο από τον οποίο απουσιάζει σχεδόν κάθε ελπίδα, κάθε αγάπη, κάθε ανθρωπιά, εκεί όπου η ανθρώπινη φύση αποδεικνύεται σκάρτη σχεδόν από την αρχή (είναι αποκαλυπτική η πολύ σύντομη στιχομυθία μεταξύ Αδάμ και Εύας σε μια αναδρομή του Κάιν) μέχρι το σοκαριστικό φινάλε. Δεν γνωρίζω εάν η αφήγηση και οι απόψεις του Aaron αλλάξουν στη συνέχεια της σειράς (όποτε κι αν κυκλοφορήσει αυτή), αλλά μέχρι στιγμής πρόκειται για ένα από τα πιο απαισιόδοξα κόμικ που έχω διαβάσει ποτέ. Καμία κάθαρση, καμία λύτρωση. Ο εικονογράφος r.m. Guera, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον Aaron στο υπέροχο Scalped και ο οποίος παρά το ισπανικό ψευδώνυμο είναι Σέρβος, έχει συλλάβει απόλυτα το όραμα του σεναριογράφου και μας προσφέρει εφιαλτικές και πολύ βίαιες εικόνες των ανθρώπων και του τοπίου συνεπικουρούμενος από τους χρωματισμούς της Giulia Brusco. Από εδώ και πέρα, όσοι πιστοί ή άπιστοι προσέλθετε. Το κόμικ όντως με εντυπωσίασε, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό οφείλεται περισσότερο στο ότι διάβασα κάτι που δεν περίμενα να διαβάσω και λιγότερο στην αντικειμενική αξία του κόμικ – αν δεχτούμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Τα 5 τεύχη της σειράς κυκλοφόρησαν σε ένα TPB και στη συνέχεια σε Oversized Deluxe Hardcover με την ανάλογη επιβάρυνση στην τιμή. Εγώ διάβασα το TPB, βάσει του οποίου έκανα την παρουσίαση, το οποίο περιλαμβάνει βιογραφικά των συντελεστών, Cover Gallery και σκίτσα. Είναι πολύ εύκολο να βρεθεί και σε πολύ λογική τιμή. Το story arc ολοκληρώνεται, αν και προαναγγέλλεται και συνέχεια της σειράς, η οποία όμως δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Το κόμικ έχει χαρακτηρισθεί Μ (Mature), δηλαδή απευθύνεται σε ώριμους ηλικιακά αναγνώστες, επειδή περιέχει ακατάλληλη γλώσσα, σκηνές βίας και κάποιο ανδρικό γυμνό. Σε συνδυασμό με το ιδιόρρυθμο περιεχόμενο δεν συνίσταται σε όλους τους αναγνώστες.
  19. Blackbeard

    THE FIX [ NICK SPENCER - STEVE LIEBER ]

    To Τhe Fix θα έλεγα ότι είναι crime, αστυνομικό, noir και ταυτόχρονα κανένα από αυτά. Γιατί ενώ φαίνεται να απέχει σε αρκετά σημεία από όλα αυτά, ταυτόχρονα έχει και πάρα πολλά κοινά. Το πρώτο τεύχος στο site της Image έχει στην περιγραφή μάλλον την πιο αντιπροσωπευτική ατάκα. If you liked classic crime comics like CRIMINAL and 100 Bullets we apologize in advance for letting you down! Η ιστορία έχει να κάνει με δύο αστυνομικούς στο Λος Άντζελες. Τον Ρόυ και τον Μακ. Οι οποίοι λατρεύουν τη δουλειά τους, αλλά δεν ακολουθούν ιδιαίτερα τους κανόνες της. Και όχι με τον τρόπο που γνωρίζουμε από κλασικές ιστορίες αστυνομικών που παίζουν και στις δύο πλευρές του νόμου. Το κάνουν με τον τρόπο του Λος Άντζελες. Αν το ύφος της επιφάνεια της φήμης του Λος Άντζελες (Χόλυγουντ, celebrities, πορνογραφία, ναρκωτικά) ήταν αστυνομικός, μάλλον θα ήταν ο Ρόυ και ο Μακ. Προσπαθούν να βγάλουν χρήματα εκμεταλλεύοντας τη θέση τους με τους πιο ευφάνταστους τρόπους που έχει να προσφέρει η πόλη (όπως να πουλάν υποθέσεις τους για να γίνουν σενάρια σε ταινίες), κάτι που εννοείται δεν πάει ποτέ όπως θέλουν. Αυτό, όμως, δεν πτοεί το χιούμορ τους και την επιθυμία τους να πετύχουν την καλή με τη μεθοδολογίας τους. Το πιο δυνατό σημείο του κόμικ θα έλεγα πως είναι να συνδυάζει όλη αυτή την ατμόσφαιρα σε έναν κόσμο που αδυνατείς να σκεφτείς ότι κάποιος τον δημιούργησε. Οι χαρακτήρες είναι ολοζώντανοι και οι διάλογοι από τους καλύτερους που έχω διαβάσει έβερ. Και το σκίτσο δεν πάει πίσω. Μπορεί να είναι απλό, αλλά στις κατάλληλες στιγμές βγάζει όλη του τη μαγεία μέσα από εκφράσεις χαρακτήρων ή αστεία σκηνικά. Επίσης, έχει τα πιο ταιριαστά εξώφυλλα και ξεκίνησε την κυκλοφορία του τον Απρίλιο του 2016.
  20. alexpap

    Αναζητησεις alexpap

    Είπα να ανεβάσω και γω τις αναζητήσεις μου. Αρκετα απο τα παρακατω πωλουνται λιανικη σε πολλα μαγαζια και site αρα προφανως ψαχνω τα αντικειμενα σε τιμες μικροτερες ή ισες τις λιανικης. Κατασταση σε ολα απο 7 και πανω αλλα αν προκειται για κατι αρκετα δυσευρετο μου κανει και 5. Μενω Θεσσαλονικη, αρα ειτε χερι με χερι σε περιοχες μεσα στο νομο, εναλλακτικα ταχυδρομικως με βολευει Τερζοπουλος: Καθημερινη Marvel: Dark Horse (Star Wars): Anubis: Image: Titan: DC: Vertigo: Indie/Λοιπα Ελληνικα *Υπαρχουν διαφορες αριθμησεις για το volume συγκεκριμενης σειρας, για ευκολια απλα αναγραφω την χρονια εκδοσης της.
  21. GreekComicFan

    The Pro

    Η Paramount Απέκτησε Το «The Pro» Σύμφωνα με το Deadline, η Paramount απέκτησε τα κινηματογραφικά δικαιώματα του «The Pro», της εικονογραφημένης νουβέλας που δημιούργησαν οι Garth Ennis («Preacher»), Jimmy Palmiotti («Painkiller Jane») και η εικονογράφος Amanda Conner. Το ακατάλληλο comic κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2002 απο την Image Comics και δίχασε τους κριτικούς, με πολλούς να κάνουν λόγο για μια ξεκαρδιστική ιστορία και με πολλούς άλλους να το θεωρούν φθηνό και σεξιστικό. Η ιστορία που αποτελεί μια comic σάτιρα, εστιάζει σε μια πόρνη που ξυπνά μια ημέρα με υπερδυνάμεις και καλείται να συμμετάσχει στην ομάδα League of Honor – μια παρωδία της Justice League – που αποτελείται απο τους the Saint, the Knight & the Squire, the Lady, the Lime και τον Speedo. Το σενάριο της μεταφοράς θα γράψει η Zoe McCarthy («Bitches On A Boat»), ενώ οι δημιουργοί του comic θα εκτελέσουν χρέη παραγωγών και συμβούλων. Υστερα απο το «Preacher» που έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση απο το δίκτυο AMC και το «The Boys»που ετοιμάζει το Cinemax, το «The Pro» θα αποτελέσει το πρώτο comic του Garth Ennis που παίρνει το δρόμο πρός την μεγάλη οθόνη. Ενα εγχείρημα αρκετά ριψοκίνδυνο, καθώς το συγκεκριμένο comic είναι πολύ αμφιλεγόμενο και εντελώς ακατάλληλο. --------- Και μιας και ο/η αρθρογράφος δεν μπήκε στον κόπο να το ψάξει, να αναφερθεί πως το κόμικ έχει κυκλοφορήσει και στην χώρα μας από την Comicworld.
  22. zade

    I KILL GIANTS [ JOE KELLY - KEN NIIMURA ]

    Βρίσκομαι στην εξής πολύ δύσκολη θέση.Πως να σας πείσω να διαβάσετε ένα κόμικ για το οποίο όσο λιγότερα ξέρεις ,τόσο περισσότερο απολαυστική γίνεται η ανάγνωσή του. Ας ξεκινήσω λοιπόν με μια εικόνα: Η ιστορία του κόμικ ,όση θα σας αποκαλύψω δηλαδή, περιστρέφεται γύρω από την ζωή της Barbara Thornson ,μιας μαθήτριας της 5ης τάξης (δεν ξέρω σε ποια τάξη δικιά μας αντιστοιχεί αυτό. Το μόνο που γράφει είναι fifth grade ,οπότε εικάζω ότι αφορά δημοτικό...) η οποία είναι μανιώδης παίκτρια Dungeons and Dragons και έχεις κάποιες ιδιαιτερότητες.Μια από αυτές είναι ότι πάντα κουβαλά μαζί της σε μια τσαντούλα σε σχήμα καρδιάς ένα σφυρί επονομαζόμενο «Coveleski». Μια άλλη είναι ότι πάντοτε φοράει στέκα για τα μαλλιά η οποία έχει κολλημένα αυτιά ζώων. Και φυσικά το μεγαλύτερο κουσούρι της είναι αυτή η παράξενη εμμονή της στο ότι σκοτώνει γίγαντες. Ένας ορθολογικός παρατηρητής θα έλεγε ότι το κορίτσι έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα και ζει πλέον σε έναν δικό της ,εικονικό και πλασματικό κόσμο.Έχουν όμως έτσι τα πράγματα ή οι ισχυρισμοί της Βarbara είναι αληθείς και πράγματι η ίδια απειλείται από γίγαντες; Δεν θα σας αποκαλύψω περισσότερα για την πλοκή ,τόσα ήξερα κι εγώ πριν διαβάσω το συγκεκριμένο κόμικ και πιστέψτε με είναι υπεραρκετά. Ο Joe Kelly έχει κάνει τρομερή δουλειά στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και ισορροπεί απίστευτα ανάμεσα στο να κάνει το κόμικ του άλλη μια μελοδραμτική ιστορία εφηβείας ή άλλη μια υπερηρωϊκή μπαρούφα. Τελικά το κόμικ δεν είναι τίποτα από τα δύο και μπορεί να σταθεί επάξια απέναντι σε εκπροσώπους και των δύο σχολών χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα, από καμία. Πρέπει να αναφέρω εδώ ότι το art του συγκεκριμένου κόμικ προσφέρει επίσης πάρα πολλά στην εξέλιξη του μύθου και είναι τρομερά δομημένο ως προς τη ροή των γεγονότων. Παρόλο που δεν μου αρέσει όταν το σκίτσο φέρνει σε Μάνγκα ή χρησιμοποεί διάφορα τεχνάσματα που συναντάμε στη σχολή των Μάνγκα εδώ όχι μόνο εντυπωσιαστηκα ,αλλά πιστεύω ότι διαφορετικού είδους σκίτσο θα χάλαγε αυτή την πανέμορφη ιστορία. Για να πάρετε ένα καλό παράδειγμα του πόσο αριστοτεχνικά ακροβατεί ο JM Ken Niimura ανάμεσα στην Δυτική και την Ασιατική τεχνοτροπία σας παραθέτω την παρακάτω εικόνα. Τελειώνοντας , είναι λίγες οι φορές που δύο μαέστροι του είδους συνεργάζονται τόσο αρμονικά για να παραγάγουν κάτι τόσο αριστοτεχνικό. Όταν όμως συμβαίνει αυτό ,τα αποτελέσματα είναι αριστουργηματικά. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με αυτό το κόμικ ,που οποιοσδήποτε χαρακτηρισμός πέραν του «ιδιοφυούς» το αδικεί. Οποιεσδήποτε και αν είναι οι προτιμήσεις σας στα κόμικ,οποιεσδήποτε προκαταλήψεις και αν έχετε όσον αφορά την υπόθεση ή οποιαδήποτε ένσταση και αν έχετε στο σκίτσο ,ξεχάστε την και αφεθείτε στη μαγεία ενός από τα καλύτερα κόμικ της τελευταίας δεκαετίας. Μια πληροφορία που αφορά τους συλλέκτες περισσότερο και όχι τους απλούς αναγνώστες: Η καλύτερη έκδοση που υπάρχει είναι η TITAN EDITION που έχει μεγάλο μέγεθος, -περίπου όσο τα Marvel OMΝΙBUS σε ύψος- αριθμεί 300 σελίδες όπου περισσότερες από τις 100 είναι extras μιας και η ίδια η ιστορία δημοσιεύτηκε σε 7 τεύχη. Τα extras δεν είναι ουσιαστικής σημασίας ,ούτε προσφέρουν κάτι σε μια ήδη άρτια ιστορία ,ωστόσο παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέρον για όσους τους αρέσει να βλέπουν τα στάδια κατασκευής ενός κόμικ. Μάλλον το μεγαλύτερο ατού της Titan edition είναι το μέγεθός της μιας και πρόκειται για Oversize και μπορεί κανείς θα θαυμάσει το μεγαλείο του Niimura όπως του αξίζει. Προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει κανείς να επενδύσει στην Titan Edition μιας και οι διαφοές της από την απλή είναι εξόφθαλμες και αξίζουν τα επιπλέον χρήματα.
  23. Dark Chris

    INVINCIBLE [ ROBERT KIRKMAN - CORY WALKER ]

    O Mark Grayson είναι ένας φυσιολογικός έφηβος. Πάει σχολείο, προσπαθεί να είναι διαβασμένος, δουλεύει σε φαστφουντάδικο, έχει προβλήματα με κοπέλες. Επίσης ο μπαμπάς του είναι ο σπουδαιότερος ήρωας στην Γη και κληρονομεί της δυνάμεις του. Όποτε προσπαθώ να περιγράψω την σειρά, την περιγράφω ως συνδυασμό του Spider-Man και του Superman. Και πιο συγκεκριμένα του Ultimate Spider-Man. Όπως εκεί, έτσι και εδώ η ζωή του έφηβου πρωταγωνιστή μας είναι γεμάτη αναταραχές, σαν μια συνεχή σαπουνόπερα. Αντίθετα με το USM, οι περισσότερες αλλαγές στην ζωή του Mark αφορούν την ταυτότητα του ως Invincible. O Invincible έχει δυνάμεις παρόμοιες με του Superman. O Kirkman έχει δηλώσει από την αρχή ότι δεν σκόπευε να παρωδήσει το υπερηρωικό είδος, αλλά να αποτίσει φόρο τιμής. Και έτσι γίνεται. Στις σελίδες βλέπουμε διάφορες ιδέες που είναι στενά συνδεδεμένες με το είδος (υπερηρωικές ομάδες, σχέσεις μεταξύ των ηρώων, θάνατοι, προδοσίες, τέρατα, διαστημικές απειλές κτλ.). Από το πρώτο arc μας συστήνει πάρα πολλούς χαρακτήρες που στην συνέχεια θα παίξουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Επιπλέον, στο δεύτερο arc μας συστήνει μια άλλη πλευρά ενός πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, η οποία αποτελεί μεγάλη ανατροπή και επηρεάζει την συνολική ιστορία. Ο Kirkman είναι άψογος στους διαλόγους και στο characterization. Πιάνει τον παλμό των χαρακτήρων, πιθανότατα η συμπεριφορά ενός έφηβου υπερήρωα θα ήταν έτσι ακριβώς. Ο Mark όμως δεν παραμένει ο έφηβος που προσπαθεί να γίνει τρανός υπερήρωας. Με την πάροδο των ιστοριών ωριμάζει. Και γίνεται κάτι περισσότερο από ένας κόμικς για έναν έφηβο υπερήρωα. Το χιούμορ δεν λείπει και μάλιστα βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες. Επίσης η βία δεν λείπει. Συχνά θα βγουν άντερα και τα σχετικά, αρχής γενομένης το #7. Το πρώτο arc το σχεδίασε ο Cory Walker. Δεν μπορούσε όμως να αντεπεξέλθει στο μηνιαίο πρόγραμμα και αντικαταστάθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Ryan Ottley (στο #8). Ο Ryan μέχρι και σήμερα, δηλαδή μέχρι το τεύχος #103, είναι ο βασικός σχεδιαστής της σειράς. Από τα ελάχιστα τεύχη που δεν σχεδίασε, τα σχεδίασε ο Cory. Στα πρώτα του τεύχη προσπαθεί να θυμίσει όσο περισσότερο γίνεται το στυλ του Walker και μέσα σε ελάχιστα τεύχη έχει γίνει πολύ καλύτερος. Μερικούς μήνες μετά, έχει βρει το δικό του στυλ που δεν παρεκκλίνει από την γενικότερη ατμόσφαιρα του κόμικς. Η διαφορά με τα υπερηρωικά σύμπαντα της Marvel και της DC είναι ότι το status quo αλλάζει και δεν επανέρχεται στο κανονικό, χωρίς να έχουμε retcons και άλλα τέτοια φθηνά κόλπα, ενώ έχει δοθεί βάθος και έχει εξερευνηθεί το σύμπαν της σειράς μέσα από την κυκλοφορία παράλληλων σειρών, κυρίως limited series. Έχει κάνα χρόνο που ξεκίνησε ένα ongoing, το Guarding the Globe, αντικαταστάθηκε όμως από το Invincible Universe #1, το οποίο ουσιαστικά έχει την ίδια θεματολογία. Μεθαύριο κυκλοφορεί το τεύχος #103, σε δύο εβδομάδες το Invincible Universe #4, το vol.18 βγαίνει τέλη Ιουλίου, η Ultimate Collection vol.8 βγήκε τον Απρίλη, ενώ το 2ο Compendium βγαίνει τον Αύγουστο. Ακόμα, κυκλοφορούν και την Library Edition, στην οποία νομίζω ότι απλά βάζουν 2 Ultimate Collection σε ένα slicpase και πριν 2,5 χρόνια βγήκε το vol.3. Αφιερωμα στον Robert Kirkman στο GC Eργα του στα ελληνικα Ακομα : IRREDEEMABLE ANT-MAN OUTCAST
  24. kwtsos

    STORM DOGS [ DAVID HINE - DOUG BRAITHWAITE ]

    Το Storm Dogs ειναι ενα κομικ επιστημονικης φαντασιας που εκδιδεται απο την image απο το 2013. Μεχρι στιγμης εχουν κυκλοφορησει εξι τευχη και το αντιστοιχο paperback. To ποτε θα κυκλοφορησει η συνεχεια παραμενει αγνωστο, ομως ο σεναριογραφος David Hine (Strange Embrace, BULLETPROOF COFFIN) εχει δηλωσει οτι δουλευει πανω στη δευτερη σεζον (κλικ). Στα της υποθεσης. Ο πλανητης Amaranth ειναι ο πιο απομακρυσμενος γνωστος κατοικισημος πλανητης. Πλουσιος σε μοναδικη χλωριδα και πανιδα και με δυο ιθαγενεις φυλες νοημωνων οντων. Στον Amaranth ομως κατοικουν και ανθρωποι, εργαζομενοι της μεταλευτικης εταιρειας Arcana, οι οποιοι ειναι ως επι το πλειστον εγκληματιες, ναρκωμανεις, λουμπεν στοιχεια θα ελεγε κανεις. Οταν ομως γινονται εφτα φονοι ανθρωπων, η κυβερνηση στελνει μια ειδικη ομαδα για να διαλευκανει την υποθεση. Λογω της προστατευμενης καταστασης του πλανητη δεν επιτρεπεται η χρηση εξελιγμενης τεχνολογιας πανω απο ενα επιπεδο, οποτε η ερευνα θα πρεπει να γινει με τις συμβατικες μεθοδους. Καθως ομως προχωραει η ερευνα αποκαλυπτονται διαφορες κρυφες πλευρες της ζωης στον πλανητη ενω καποιοι απο τους ηρωες φαινεται να εχουν την δικια τους μυστικη ατζεντα. Πολυ ενδιαφερον κομικ που συνδιαζει το sci-fi με το western και το μυστηριο, αν σκεφτουμε τους ιθαγενεις ως Ινδιανους και τους πρωταγωνιστες ως καουμποηδες. Οι ηρωες του εχουν ο καθενας την δικια του ξεχωριστη προσωπικοτητα και κερδιζουν το ενδιαφερον του αναγνωστη. Διεφθαρμενοι αξιωματουχοι, μυστηριωδεις ντοπιοι και εξι πολυ διαφορετικοι ανθρωποι που προσπαθουν να βρουν ποιοι ειναι οι δραστες των φονων, συνθετουν το "παζλ" της ιστοριας. Το σχεδιο απο τον Doug Braithwaite (Justice) ειναι πολυ ταιριαστο και ταιριαζει με το σκοτεινο κλιμα της ιστοριας που διαδραματιζεται σε ενα σκληρο και αφιλοξενο περιβαλλον οπου οι τοξικες καταιγιδες ειναι συνηθες φαινομενο. Παρολο που παντα αντιμετωπιζω παντα το ειδος της επιστημονικης φαντασιας με επιφυλαξη, το συγκεκριμενο κομικ μου αρεσε πολυ. Ισως επειδη περα απο το να φτιαχνει ενα φανταστικο κοσμο, το οποιο και κανει πολυ καλα, δεν επικεντρωνεται τοσο στην περιγραφη του οσο στην εξελιξη της ιστοριας που σε συνδυασμο με τα στοιχεια western και αστυνομικου κανουν ενα πολυ ενδιαφερον μιγμα. Το μερος της ιστοριας που εχει δημοσιευθει μεχρι τωρα θα μπορουσε να πει κανεις οτι ολοκληρωνει το πρωτο αρκ, μονο που αφηνει αρκετα ερωτηματα αναπαντητα. Περιμενω την συνεχεια καθως ειναι κομικ που αξιζει να συνεχιστει, kwtsoκλιμακα 8/10
  25. Dredd

    TOKYO GHOST [RICK REMENDER - SEAN MURPHY - MATT HOLLINGSWORTH]

    TOKYO GHOST " Κάτω από το εμφανές ερωτικό γράμμα, προς τα Road Warrior, Judge Dredd και 13 Assassins, που είναι το κόμικ μας, θα βρείτε μια μελέτη για τον ολοένα αυξανόμενο εθισμό μας στην τεχνολογία και στο επουσιώδες" - Rick Remender Με την παραπάνω πρόταση μας περιγράφει ακριβώς τι συμβαίνει σε αυτή τη σειρά ο πολύ γνωστός συγγραφέας Rick Remender ( X-Men, Captain America, Low, Deadly Class, Black Science, Avengers κ.α ), ο οποίος τελευταία η ποιότητα στα έργα του γίνεται όλο και καλύτερη. Πραγματικά εντυπωσιακή δουλειά και ιδιαίτερα συνοπτική καθώς ολοκληρώθηκε σε 10 τεύχη από την Image. Το σχέδιο ανέλαβε ο Sean Murphy ( The Wake, Punk Rock Jesus, Hellblazer, American Vampire ) και πέτυχε διάνα. Τρομερή λεπτομέρεια σε όλα τα πάνελ, και πολύ δουλειά τόσο σε χαρακτήρες όσο και σε background. Στα χρώματα, ο Matt Hollingsworth (Catwoman, Batman, Alias, Daredevil, Hawkeye ), χρησιμοποιεί γήινους αλλά ταυτόχρονα έντονους τόνους, μεταφέροντας μας έτσι στην δυστοπική κοινωνία του μέλλοντος που λαμβάνει χώρα η σειρά. Βρισκόμαστε στο 2089 και οι κοινωνίες έχουν κατακλυσθεί και ταυτόχρονα εθιστεί στην τεχνολογία και στην διασκέδαση. Ήρωες μας είναι ο Led Dent ( ή αλλιώς ο Judge Dredd του Remender, οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές ) και η Debbie Decay. Παιδικοί φίλοι, αγαπημένοι και ερωτευμένοι, δουλεύουν ως αστυνομικοί στο Λος Άντζελες, κυνηγώντας και σκοτώνοντας όσους αντιτίθενται στις μεγάλες εταιρίες entertainment οι οποίες έχουν αναλάβει την εξουσία. Ο Dent είναι εθισμένος στις τηλεοπτικές σειρές τις οποίες παρακολουθεί 24/7 χτυπώντας ενέσεις "συνδρομής" προς τα τηλεοπτικά κανάλια. Η Debbie είναι "καθαρή", αλλά επειδή τον αγαπάει, μένει μαζί του και τον βοηθάει στο "μακέλεμα". Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που αναλαμβάνουν την αποστολή να πάνε στο Τόκυο, το οποίο είναι το τελευταίο μέρος πάνω στην γη στο οποίο δεν υπάρχει καθόλου τεχνολογία. Και τότε αρχίζει....... το καλό!!! Πάρα πολύ καλή σειρά, η οποία αγγίζει πολλά επίκαιρα θέματα όπως αυτά της οικολογίας, της εξάρτησης από τους υπολογιστές και τα social media, αλλά παραμένει, στον πυρήνα της, ένα love story και μια ωδή στη αφοσίωση και στην προσωπική θυσία. Από τις λίγες σειρές που με συγκίνησαν τόσο και ταυτόχρονα με προβλημάτισαν. Οπτικά, στην αρχή φαίνεται χαοτικό, γιατί έχει πάρα πολύ φορτωμένο σχέδιο, τόσο με σχεδιαστικές λεπτομέρειες, όσο και με πάμπολλα μικρά μπαλονάκια, τα οποία αντιπροσωπεύουν τις διάφορες τηλεοπτικές σειρές που παρακολουθεί ανελλιπώς ο ήρωας ενώ οδηγάει, πυροβολεί, αποκεφαλίζει και ανασκολοπίζει! Δεν σας κρύβω ότι λίγο πριν το τέλος του πρώτου τεύχους σκέφτηκα προς στιγμήν να το παρατήσω γιατί είχα μπερδευτεί, αλλά χαίρομαι που δεν το έκανα. Αν μπεις στο νόημα και καταλάβεις τι γίνεται, μετά όλα στρώνουν. Πιστεύω ότι πρέπει να είχαν στο μυαλό τους από την αρχή να περιοριστούν στα 10 τεύχη, γιατί οι πληροφορίες που δίνονται στο πρώτο είναι πάρα πολλές και θα μπορούσαν πιο άνετα να μοιραστούν σε 2-3 τεύχη. Η επιλογή τους όμως ήταν σωστή, γιατί έτσι έχουμε μια σφιχτή ιστορία, με ευδιάκριτη την αρχή, την μέση και το τέλος. Ειδικά το τελευταίο τεύχος και συγκεκριμένα οι τελευταίες σελίδες είναι από τις πιο φορτισμένες συναισθηματικά που έχω διαβάσει. Έχουν κυκλοφορήσει ήδη τα 2 trades που συγκεντρώνουν την σειρά και τον Απρίλιο κυκλοφορεί και το Deluxe. Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα και σας προτείνω να διαβάσετε αργά και προσεκτικά το πρώτο τεύχος, έτσι ώστε να αφομοιώσετε το τι γίνεται. 8.5/10
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.