Αναζήτηση στην Κοινότητα

To Chew είναι ένα από τα πιο περίεργα mainstream κόμικς που κυκλοφορούν αυτόν τον καιρό. Πρωταγωνιστής είναι ο Tony Chu, ένας cibopathic. Έτσι ονομάζονται όσοι έχουν την περίεργη ικανότητα να λαμβάνουν τηλεπαθητικές ενδείξεις από το οτιδήποτε καταναλώνουν. Αν ο Tony φάει ένα μπιφτέκι, μπορεί να δει όλη την διαδικασία κατά την οποία έφτασε στο πιάτο του του μπιφτέκι. Αν φάει μια μπανάνα, μπορεί να δει όλα τα στάδια παραγωγής κτλ. Και φυσικά αυτή η ικανότητα δεν περιορίζεται στα τρόφιμα. Άλλωστε, αυτός είναι ο λόγος που η FDA (Food & Drugs Administration), η πλέον ισχυρή υπηρεσία στην Αμερική τον στρατολόγησε. Και γιατί η FDA είναι στο κόμικ η πλέον ισχυρή υπηρεσία απονομής δικαιοσύνης; Γιατί στον κόσμο του Chew ξέσπασε ένας ιός που ξεκλήρισε σχεδόν 150.000.000 ανθρώπους παγκοσμίως και υπαίτια θεωρούνται τα πουλερικά και έτσι έχουν κηρυχθεί παράνομα. Όπως και τα σχετικά προϊόντα. Έτσι, συχνά οι υποθέσεις που του αναθέτει ο Applebee, το αφεντικό του Chu, ο οποίος μισεί τον ήρωα μας, αφορούν το φαγητό και ακόμα πιο συχνά ο Tony θα πρέπει να φάει κάτι αηδιαστικό για να βρει νέα στοιχεία για την υπόθεση. Το καστ περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες. Κολλητός και συνεργάτης του Tony ο John Colby, αστυνομικός που πιστεύει ότι ο ιός ήταν ένα ψέμα, ο Mason Savoy, μετέπειτα συνεργάτης του Tony με την ίδια ικανότητα, η Amelia Mintz, ο μεγάλος έρωτας του Tony ( ), η οποία είναι μια saboscrivner, διαθέτει δηλαδή την ικανότητα να περιγράφει κάποιο φαγητό με τόση ακρίβεια και ζωντάνια, όπου ο αναγνώστης ουσιαστικά το γεύεται και έχει τις ανάλογες αντιδράσεις. Πιο αραιές εμφανίσεις κάνει ο μεγαλύτερος αδερφός του Tony, o Chow Chu, ο οποίος είναι ενάντια στην απαγόρευση, ενώ στο τέλος του τρίτου arc εμφανίζεται και η υπόλοιπη οικογένεια του Tony, η οποία από εκεί και ύστερα θα συνεχίσει να εμφανίζεται. Το Chew είναι ένα μεγάλο κουβάρι από διάφορα είδη. Με μια πρώτη ματιά είναι ένα αστυνομικό κόμικς, αλλά όσο προχωράει η ιστορία, στην μέση μπαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία sci-fi. Και γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον. Και όσον αφορά τις.... ικανότητες διαφόρων χαρακτήρων, δεν είναι οι μόνοι. Σημαντικοί και πιο ασήμαντοι χαρακτήρες παρουσιάζουν νέες ικανότητες. Το χιούμορ είναι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της σειράς. Ο Layman έχει καταφέρει να γεμίσει τον κόσμο του Chew με κωμικά στοιχεία. Παράδειγμα: ένας από τους σπουδαιότερους χαρακτήρες στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο POYO!!! Ένας φονικός κόκορας που είναι χειρότερος και από πυρηνική βόμβα και μπορεί να σε λιανίσει στο λεπτό. Μια φονική μηχανή με πούπουλα. Και μάσκα παλαιστή. Το χιούμορ βγαίνει τελείως οργανικά και αρκετά συχνά από αυτά που πρέπει να καταναλώσει ο Tony. Φυσικά δεν λείπουν οι πιο σοβαρές στιγμές και οι έντονες σχέσεις και προστριβές μεταξύ των χαρακτήρων. Ο Layman χρησιμοποιεί έναν πιο ανορθόδοξο τρόπο να προχωρήσει την αφήγηση και την ιστορία. Στο ένα arc θα ασχοληθεί με πολλά διαφορετικά plot-points, ίσως τα περισσότερα τεύχη να είναι αυτόνομα (όπως το 4ο arc, το Flambe, στο οποίο όλα τα τεύχη έχουν διαφορετική υπόθεση, αλλά όλα προχωρούν την ευρύτερη ιστορία), ενώ θα χωρέσει κάπου όλα τα μυστήρια που έχουν εμφανιστεί στην σειρά. Θα ήταν αμαρτία να μην αναφερθώ στον Guillory, τον ιδανικό άνθρωπο να οπτικοποιήσει την τρέλα και την αηδία του Chew. Το στυλ του είναι καθαρά καρτουνίστικο και πιο στυλιζαρισμένο, είναι όμως η απόδειξη ότι ένα τέτοιο στυλ ταιριάζει και σε πιο ενήλικα κόμικς. Σχεδιάζει συνεχώς καννιβαλισμούς, θανάτους, αίμα και πολύ gore. Και ενώ ξεκίνησε πολύ καλά, μετά από λίγα τεύχη έχει κάνει κάποιες πολύ μικρές μετατροπές στο σχέδιο και στον τρόπο που απεικονίζει τους χαρακτήρες και μου φαίνεται γενικότερα πιο "στιβαρό" και γεμάτο το σχέδιο του, με αποτέλεσμα να μην είναι απλά πολύ καλός. Όπως είχα γράψει παλιότερα, Skottie Young στο πιο σκοτεινό. Σαν το στυλ της ιστορίας, γεμάτο κωμικά στοιχεία, αλλά πάντα βίαιο και πιο ενήλικο. Θεωρώ το Chew ένα από τα καλύτερα κόμικς που κυκλοφορούν από την Image και που ίσως κυκλοφορούν γενικά. Ένας περίεργος συνδυασμός χιουμοριστικού sci-fi αστυνομικού. Ο Guillory είναι προέκταση του Layman και το αντίθετο. Θα ήμουν άραγε υπερβολικός αν έλεγα ότι έχουμε την γέννηση ενός διδύμου αντίστοιχου των Azzarello/Risso, Brubaker/Phillips, Rucka/Lark; Ένα από τα καλύτερα δείγματα της ποιότητας των τίτλων που βγάζει η Image. Αυτή την στιγμή βρίσκεται στο τεύχος #34, σε 2-3 μήνες αναμένουμε το TPB vol. 7, ενώ πριν μερικούς μήνες βγήκε το 3ο Omnivore που μαζεύει δύο TPBs μαζί με έξτρα υλικό (αυτή την έκδοση παίρνω εγώ).