Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Donald Duck'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Το «Der Fuehrer ’s Face» («Το πρόσωπο του φίρερ») δημιουργήθηκε από την εταιρεία Disney το 1942, σε σενάριο Joe Grant και Dick Huemer και σκηνοθεσία Jack Kinney. Φανταστείτε μια χώρα όπου θα ήσασταν αναγκασμένοι να ξυπνάτε κάθε πρωί υπό τους ήχους εμβατηρίων, να φωνάζετε κάθε λίγα δευτερόλεπτα «Χάιλ Χίτλερ» χαιρετώντας ναζιστικά και να εργάζεστε… 48 ώρες την ημέρα για τον φίρερ. Αυτή είναι η εφιαλτική καθημερινότητα για τον Ντόναλντ Ντακ στη χώρα των ναζί ή αλλιώς τη «Nutziland». Στη χώρα αυτή τα πάντα είναι προσαρμοσμένα στην ιδεολογία και τα σύμβολα του Τρίτου Ράιχ. Εκεί τα δέντρα είναι κλαδεμένα σε μορφή σβάστικας, ενώ και τα σύννεφα στον ουρανό σχηματίζουν αγκυλωτούς σταυρούς. Μέχρι και τα κοκόρια ξεκινούν τη μέρα τους κράζοντας «Χάιλ Χίτλερ». Πρόκειται βέβαια για την υπόθεση του αμερικανικού προπαγανδιστικού φιλμ κινουμένων σχεδίων από την εποχή του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου με τον τίτλο «Der Fuehrer ’s Face» («Το πρόσωπο του φίρερ»). Δημιουργήθηκε από την εταιρεία Disney το 1942 σε σενάριο Joe Grant και Dick Huemer και σκηνοθεσία Jack Kinney. Φέτος συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από την πρεμιέρα του στις κινηματογραφικές αίθουσες, τη διθυραμβική υποδοχή του από κοινό και κριτικούς, αλλά και τη βράβευσή του στη 15η Τελετή Απονομής Βραβείων Όσκαρ με Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους. Σημειωτέον ότι μέχρι σήμερα παραμένει το μοναδικό καρτούν με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Ντακ που κέρδισε Όσκαρ. Αρχικά η ταινία τιτλοφορήθηκε ως «A Nightmare in Nutziland», καθώς πρόκειται πράγματι για έναν εφιάλτη του Ντόναλντ: ο αγαπημένος μας πάπιος βλέπει στον ύπνο του ότι ζει στη ναζιστική Γερμανία, στο καθεστώς που σε οδηγεί στην απόλυτη «τρέλα» (το λογοπαίγνιο «Nutziland» συνδυάζει τις λέξεις nuts και nazi). Τελικά όμως επικράτησε ο τίτλος «Der Fuehrer ’s Face», από το ομότιτλο τραγούδι του Oliver Wallace που είχε ερμηνεύσει πριν από τη δημιουργία της ταινίας το συγκρότημα Spike Jones and His City Slickers. Ανεπίσημα γνωστό και ως «Nazi song», το «Der Fuehrer ’s Face» παρωδούσε τον ναζιστικό ύμνο «Horst Wessel Lied». Αυτή η μουσική παρωδία χρησιμοποιήθηκε ως μουσικό χαλί του animation, ενώ οι στίχοι του ενέπνευσαν και την πλοκή του: «When der fuehrer says we is de master race / We heil heil right in der fueher ’s face / Not to love der fuehrer is a great disgrace / So we heil heil right in der fuehrer ’s face». Στη Nutziland λοιπόν ο Ντόναλντ είναι υποχρεωμένος να σηκώνεται από τα άγρια χαράματα υπό τους ήχους εμβατηρίων για να συντηρεί με την καταναγκαστική εργασία του την πολεμική μηχανή του Ράιχ. Ολόκληρη η μέρα του εκτυλίσσεται σε ένα εργοστάσιο παραγωγής πολεμικού υλικού στο οποίο βιδώνει ασταμάτητα οβίδες για το πυροβολικό. Και το χειρότερο; Κάθε φορά που το πορτρέτο του Χίτλερ περνάει από μπροστά του είναι υποχρεωμένος να επαναλαμβάνει «Χάιλ Χίτλερ» και να το χαιρετάει ναζιστικά. Σε αυτή τη δυστοπία δεν διαφαίνεται καμιά ελπίδα διαφυγής, καμιά διέξοδος. Ο Ντόναλντ καταλήγει στην παράνοια. Αν και το «πατριωτικό» κλείσιμο του φιλμ μάς προκαλεί κάποια θυμηδία, αρκεί να θυμηθούμε ότι για τον αμερικανικό λαό του 1943 στον οποίο απευθυνόταν η ταινία η υπεράσπιση της φιλελεύθερης δημοκρατίας τους απέναντι στην παγκόσμια ναζιστική απειλή είχε πραγματικό νόημα. Και είναι γεγονός ότι το «Der Fuehrer ’s Face» συγκαταλέγεται σε μια σειρά προπαγανδιστικών animation που παρουσίαζαν τις χώρες του Άξονα ως απόλυτα χειραγωγούμενες από τους ηγέτες τους και τη μέχρι τέλους αναμέτρηση μαζί τους ως ζήτημα ζωής και θανάτου. Ογδόντα χρόνια μετά την πρεμιέρα του, το «Der Fuehrer ’s Face» παραμένει το πιο «πολιτικοποιημένο» και καθαρά αντιφασιστικό animation που δημιούργησε ποτέ η Disney, χωρίς να έχει χαθεί ούτε ίχνος από το ευφυές, σπαρταριστό χιούμορ του. Και το σχετικό link...
  2. Πρόκειται για τις περιπέτειες του Ντόναλντ Ντακ, του Χοσέ Καριόκα και του Παντσίτο Πιστόλες (που είναι επίσης γνωστοί ως Οι Τρεις Καμπαλέρος) καθώς ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο αναζητώντας τον θησαυρό που είχαν αφήσει οι πρόγονοί τους. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειας τους συναντούν νέα πρόσωπα, νέες τοποθεσίες και νέους εχθρούς. Ο Μύθος των Τριών Καμπαλέρος (Legend of the Three Caballeros) έκανε το ντεμπούτο του αποκλειστικά στην εφαρμογή DisneyLife στις Φιλιππίνες και παράγεται από τη Disney Interactive. Από όσο γνωρίζουμε η πρώτη σεζόν έχει 13 επεισόδια 22 λεπτών το καθένα. Το 2019 πάνε 75 χρόνια από την ταινία Οι Τρεις Καμπαλέρος του 1944. Ίσως, για αυτό το λόγο φτιάχτηκε το σόου και μάλλον τότε θα το κυκλοφορήσουν παγκοσμίως. Θα πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ το animation, καλύτερα από αυτό του νέου Ducktales. Μου θυμίζει αρκετά και animation από κλασσικά shorts του Ντόναλντ, καθώς τα χρώματα κιόλας στο ναυτικό του σακάκι είναι και αυτά των καρτούν και όχι των κόμικς. Ακόμα, από όσο έχουμε μάθει και ο Προκόπης Κουτ (ένας χαρακτήρας που δημιούργησε ο Ντον Ρόσα) εμφανίζεται στη σειρά και αφήνει στον Ντόναλντ ,ως προπάππους του, μια κληρονομιά. Πραγματικά, πολύ ενδιαφέρον που θυμήθηκαν τον χαρακτήρα, που είναι ο πατέρας της Γιαγιάς Ντακ, και είχε εμφανιστεί μόνο σε ένα πάνελ στις ιστορίες του Ντον. Ο Προκόπης έχει κανονική εμφάνιση ως φάντασμα όπως θα δείτε παρακάτω στις εικόνες. Έχουμε και την εμφάνιση των γονιών του Ντόναλντ (Βολκάνα και Μπαρούτης) σε πορτραίτο στο σπίτι του. (με εκρηκτικά βλέμματα ο ένας στον άλλο) Μιας και μιλήσαμε για τον Ντον Ρόσα ως θυμηθούμε τις ιστορίες που σχεδίασε με τους Τρεις Καμπαλλέρος και διαβάσαμε στην Ελλάδα στο περιοδικό ΚΟΜΙΞ. Υπάρχουν 2 ιστορίες με τρία φιλαράκια. Η πρώτη είναι η ιστορία, Οι Τρεις Καμπαλέρος Επιστρέφουν (ΚΟΜΙΞ #176) η πλοκή της οποίας βασίζεται στην ταινία του 1944 και όσο για την δεύτερη πρόκειται για την Και οι Επτά - Μείον Τέσσερις - Καμπαλέρος Ήταν Υπέροχοι! η οποία αποτελεί συνέχεια της πρώτης. Και στις 2 ιστορίες ο Ντόναλντ συναντάει τα παλιά του φιλαράκια και ανακαλύπτουν νέους θησαυρούς και μπλέκουν σε μπελάδες. Δυστυχώς από ότι φαίνεται δεν θα έχει και δεύτερη σεζόν αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον. Προσωπικά, ελπίζω να το συνεχίσουν γιατί φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα η σειρά. Το άρθρο και στο DisneyComicsPress. [imdb=tt8611524]
  3. Μια ωδή στην πάπια που θα έπρεπε να αποτελεί τον αληθινό σταρ του σύμπαντος της Ντίσνεϊ. Στο δημοτικό, η αγαπημένη μου ημέρα ήταν πάντα η Παρασκευή (από κοντά με την Κυριακή, αλλά αυτή την παραξενιά θα τη συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή). Πίσω απ’ την αγάπη αυτή δεν κρυβόταν το τέλος της σχολικής εβδομάδας, ποσώς με απασχολούσε αυτό, τουναντίον το γεγονός ότι δεν θα ξαναέβλεπα τους φίλους μου μέχρι τη Δευτέρα ίσως και να με στεναχωρούσε λίγο. Οι λόγοι που έκαναν την Παρασκευή ξεχωριστή στο κεφάλι του μικρού Κωνσταντίνου, ήταν εντελώς διαφορετικοί: Πρώτον, ήταν η μοναδική ημέρα που η μητέρα μου με άφηνε να πιω κόκα κόλα στο μεσημεριανό και δεύτερον, στο σπίτι με περίμενε το καινούριο τεύχος του Μίκυ Μάους. Ο συνδυασμός τυρόπιτα-κόκα κόλα-Μίκυ Μάους ήταν απλά άχαστος και αποτελούσε για μένα ένα πρώτο ατράνταχτο πειστήριο ότι η ζωή είναι ωραία. Μεγαλώνοντας, η αγάπη μου για την Παρασκευή, την τυρόπιτα και την κόκα κόλα, έμεινε ίδια κι απαράλλακτη, ου μην και μεγάλωσε. Σε ότι αφορά τα κόμιξ όμως, έγινε κάπως πιο συγκεκριμένη. Το Μίκυ Μάους, δεν με κάλυπτε πια, αφού η μεγάλη μου αδυναμία ήταν ο Ντόναλντ Ντακ. Δεν θα το κρύψω, βαριόμουν αφόρητα τον Μίκυ, τους ηρωισμούς του, το σύμπαν του Μίκυ Σίτυ, τη συμβατική του σχέση με τη Μίνι και τη φιλία του με τον Γκούφη. Δεν με ενδιέφερε ένας χαρακτήρας που έλυνε αστυνομικές υποθέσεις και εκπροσωπούσε το καλό, όντας πάντα ο ήρωας της ημέρας. Για όνομα του Θεού, ο ποντικός αυτός βοηθούσε αφιλοκερδώς την αστυνομία, τι να συμπαθήσω σε αυτόν; Εγώ ήθελα Λιμνούπολη κι έναν πρωταγωνιστή θνητό, με αδυναμίες, μια πάπια με την οποία μπορούσα να ταυτιστώ και να κάνω παρέα. Κι αυτή η πάπια, ήταν ο Ντόναλντ. Πολύ γρήγορα, έκανα το πέρασμα στο υπέροχο Κόμιξ και τις περιπέτειες της οικογένειας Ντακ σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η αληθινή ευτυχία όμως, ήρθε όταν κυκλοφόρησε το ‘Ντόναλντ’, το οποίο όπως ίσως να φαντάστηκες κι απ’ το όνομά του, ήταν ένα περιοδικό αφιερωμένο μόνο στον αγαπημένο μου ήρωα. Ένα περιοδικό γεμάτο Λιμνούπολη, γκαντεμιές, ύπνους σε αιώρες και τσακωμούς με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ. Μέσα απ’ τις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς, του Ντον Ρόσα, του Μάρκο Ρότα και των άλλων σχεδιαστών που με αγάπη και μεράκι ανέλαβαν να δώσουν ζωή στην ξεχωριστή πάπια με τη στολή ναύτη, ένιωθα να μεγαλώνω και να μαθαίνω κι εγώ κάποια ρεαλιστικά πράγματα για τη ζωή. Έστω κι αν επρόκειτο για πάπιες που στην ουσία δεν μεγαλώνουν ποτέ και μερικές φορές τα έβαζαν με εξωγήινους και ταξίδευαν στο χρόνο. Αυτή ήταν η αληθινή μαγεία των κόμιξ, ότι το νόημα και τον συμβολισμό δεν τα έχανες ποτέ. Γιατί λοιπόν, ενώ ο σταρ της Ντίσνεϊ είναι κατά γενική ομολογία ο Μίκυ Μάους, εγώ θα αποτελώ για πάντα πιστό στρατιώτη του Ντόναλντ; Οι παρακάτω λόγοι, ίσως είναι αρκετοί για να με νιώσεις. ΤΟ ΕΧΕΙ ΘΕΣΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ Ο ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ Μιλώντας στο Popcode, ο θρυλικός Ντον Ρόσα είχε πει: “Όσο για τον Ντόναλντ; Αυτός ΕΙΝΑΙ χαρακτήρας δημιουργίας Disney (αν και ο Μπαρκς δημιούργησε μια νέα εκδοχή του χαρακτήρα για τα κόμικς) και έχει υπάρξει πολύ πιο δημοφιλής χαρακτήρας από εκείνον τον ποντικό από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το 1934. Αλλά πώς μπορείς να έχεις έναν εκρηκτικό χαρακτήρα ή έναν πλούσιο, άπληστο ( ; ) χαρακτήρα σαν εταιρικό σύμβολο μιας εταιρείας που νοιάζεται τόσο πολύ για την δημόσια εικόνα της ως Disney; Χρειάζονται έναν χαριτωμένο, ακίνδυνο, γελαστό χαρακτήρα που δίνει βαρετές ιστορίες αλλά μοιάζει ωραίος σε μπλουζάκια. Μίκι Μάους”. Πραγματικά θα μπορούσε να τελειώσει εδώ αυτό το άρθρο και να πάμε σπίτια μας, αλλά επειδή λατρεύω τον Ντόναλντ, θέλω να συνεχίσω να γράφω αποθεωτικά πράγματα για εκείνον. ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ ΤΕΜΠΕΛΗΣ Παρότι ζει σε μια κοινωνία στην οποία όλες οι ενήλικες πάπιες οφείλουν να έχουν δουλειά, ο Ντόναλντ προτιμάει να αράζει στην αιώρα του και να αποφεύγει με τέχνη τα επίμονα τηλεφωνήματα του Σκρουτζ. Λατρεύει τον ύπνο, σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα κι αν μπορούσε να περνάει ολόκληρη τη ζωή του σε ένα κρεβάτι, θα το έκανε με χαρά. Δικός μου άνθρωπος. Ή πάπια τέλος πάντων, κατάλαβες. ΔΕΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΡΟΥΤΖ Είναι ο ανιψιός του πλουσιότερου ανθρώπου στον πλανήτη και όχι απλά δεν έχει πάρει κάποια μόνιμη θέση στις επιχειρήσεις του, αλλά όταν δουλεύει για εκείνον, συνήθως γυαλίζει τις δεκάρες του. Μπορεί κατά καιρούς να δανείζεται λεφτά από τον Σκρουτζ, όμως ποτέ δεν είναι αγύριστα (τουλάχιστον θεωρητικά) και για να επιβιώσει έχει κάνει όλες τις δουλειές του κόσμου, από φύλακας μουσείου μέχρι συνοδός σκύλων. Αυτό θα πει φιλότιμο κύριοι, αντί να ζητήσει ένα απιθανακομμύριο για να λύσει όλα του τα προβλήματα για 30 ζωές. ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ 3 ΠΑΠΙΑ Τα οποία δεν είναι καν δικά του. Μιλάμε για τέτοια ψυχούλα, που έχει υιοθετήσει τα 3 ανίψια του και τα μεγαλώνει καλύτερα κι απ’ τον πιο υπεύθυνο πατέρα. Τα μαλώνει και τα βάζει τιμωρίες όποτε χρειαστεί, τα προστατεύει από τις κακοτοπιές, τα παίρνει μαζί του στις προκλήσεις στην άλλη άκρη του κόσμου κυνηγώντας θησαυρούς, μέχρι και στο μέλλον και το παρελθόν τα έχει ταξιδέψει. Το πιο σημαντικό όμως, είναι πως αγαπάει τον Χιούι, τον Λιούι και τον Ντιούι, σαν να είναι τα δικά του παπιά και θα έκανε τα πάντα για να είναι ευτυχισμένα. Α, και τους φτιάχνει άχαστο πρωινό με τηγανίτες, που κάθε φορά κάνουν τα σάλια μου να τρέχουν. ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΓΚΑΝΤΕΜΗΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΤΟΕΙΤΑΙ Κάτι που αυτόματα τον καθιστά τρομερά συμπαθή. Σε αντίθεση με τον εκνευριστικό ξάδερφο Γκαστόνε, ο Ντόναλντ μοιάζει σαν να έχει καταπιεί μαύρη γάτα. Οδηγεί το θρυλικό 313 που χαλάει συνέχεια, μένει στην οδό Ατυχίας 1313 (ή Κουάκ 13 σύμφωνα με άλλες πηγές), σπάει χέρια, πόδια, τον χτυπάνε κεραυνοί, προκαλεί καταστροφές, χάνει συνέχεια τη δουλειά του, αλλά δεν τα παρατάει και δεν το βάζει κάτω ποτέ. Είναι ο πρώτος που θα ρισκάρει σε μια περιπέτεια, είτε αυτή είναι σε άλλον πλανήτη, είτε στην Ατλαντίδα, είτε στον Αμαζόνιο και πολλές φορές είναι αυτός που θα σώσει την παρέα από τους κινδύνους. ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΥΛΑ Είναι τεμπέλης, είναι ευέξαπτος, είναι γκαντέμης, όμως είναι πάντα ο πρώτος που προσφέρεται για να βοηθήσει. Κάτι ξέρει άλλωστε ο Σκρουτζ που κάθε φορά που χρειάζεται κάτι, τον παίρνει τηλέφωνο. Ναι εντάξει, χρωστάει στο θείο του και μερικά φανταστικομμύρια, αλλά κάτι μου λέει ότι και χωρίς τα χρωστούμενα, ο Ντόναλντ θα ήταν και πάλι εκεί για να βοηθήσει. ΕΧΕΙ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ Για τον Μίκυ τα είπαμε. Το κλασικό καλό ποντίκι, που κάνει πάντα το σωστό, δίνει το καλό παράδειγμα και κερδίζει το κορίτσι. Βαριέμαι. Ο Ντόναλντ τσακώνεται με τον Γκαστόνε, ‘αρπάζεται’ με την Νταίζη, παίζει ξύλο με τον γείτονά του, τον κύριο Τζόουνς (σε σημείο που ο ένας καταστρέφει το σπίτι του άλλου), διαφωνεί με τα αφεντικά του, κυνηγάει τον θείο του με το τουφέκι. Γενικά, έχει γνώμη και δεν φοβάται να την εκφράσει έντονα και δεν δέχεται την αδικία. Ωραίος τύπος ρε παιδί μου, με πάθη και αδυναμίες, όχι ο ακίνδυνος τύπος για τον οποίο μίλησε και ο Ρόσα. ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ Ο χαρακτήρας της Νταίζη έχει τα θεματάκια του, κάτι που έχουν αναγνωρίσει τόσο ο Μπαρκς, όσο και ο Ρόσα, χαρακτηρίζοντάς τον στερεοτυπικό. Ο Ντόναλντ πάντως, την διεκδικούσε πάντα σαν κύριος, καταφεύγοντας κατά καιρούς σε ακραία ρομαντικές ενέργειες, οι οποίες συνήθως είχαν για αντίπαλο είτε την γκαντεμιά του, είτε την υπερφυσική τύχη του Γκαστόνε. Αλλά γι’ αυτό τον αγαπάμε, γιατί δεν κέρδιζε πάντα το κορίτσι. ΑΜΑ ΛΑΧΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΑΣ Θα το ξεκαθαρίσω. Οι αγαπημένες μου ιστορίες με τον Ντόναλντ, ήταν πάντα οι απλές, οι καθημερινές, που εκτυλίσσονταν με σκηνικό την Λιμνούπολη. Επομένως, δεν υπήρξα ποτέ μεγάλος φαν του Φάντομ Ντακ, αφού δεν με μου ταίριαζε με τη γενικότερη ψυχοσύνθεση και το ταμπεραμέντο του Ντόναλντ. Είχε όμως και αυτή την πλευρά για κάποιους δημιουργούς, προς ικανοποίηση όσων αγαπάνε τους ήρωες και όχι τα παπιά της διπλανής πόρτας. ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ Ο κυριότερος λόγος που αγάπησα απ’ την αρχή τον Ντόναλντ, είναι επειδή είναι εύκολο να ταυτιστείς μαζί του. Είναι θνητός, έχει αδυναμίες, έχει στραβά στον χαρακτήρα του, βαριέται, συναντάει συνέχεια αναποδιές, κάνει γκάφες. Είναι σαφώς πιο εύκολο να ταυτιστείς μαζί του, παρά με έναν ζάμπλουτο εκκεντρικό επιχειρηματία ή έναν ανιδιοτελή ντετέκτιβ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στην πορεία των χρόνων, ο Ντόναλντ ξεπέρασε τον Μίκυ σε δημοφιλία και γύρω του χτίστηκε ένα ολόκληρο σύμπαν. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος Ντόναλντ και όλοι μας βρίσκουμε τον εαυτό μας στους Ντόναλντ και στις δικές του ιστορίες μη τελειότητας. Στο τέλος της ημέρας άλλωστε, μας μαθαίνει να δεχόμαστε τα πάντα με υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια, να μην το βάζουμε κάτω, να προσφέρουμε χωρίς ανταλλάγματα και να αγγίζουμε τα όρια του ηρωισμού. Κι όταν αυτός ο ηρωισμός προέρχεται από κοινά θνητά παπιά, αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και το σχετικό link...
  4. Το ντεμπούτο του Ντόναλντ Ντακ στο πλευρό μιας κότας. Το όνομα του προέρχεται από έναν Αυστραλό παίκτη κρίκετ και όταν ανέλαβε την κηδεμονία των τρίδυμων ανιψιών του, ξεπέρασε σε δημοτικότητα τον Μίκι Μάους... Στις 9 Ιουνίου 1934 ένας από τους δημοφιλέστερους χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο. Εκείνη την ημέρα προβλήθηκε το καρτούν «Η μικρή σοφή Κότα» και έκανε την πρώτη του εμφάνιση ο Ντόναλντ Ντακ. Ο Ντόναλντ με τον φίλο του Πίτερ Πιγκ προσπαθούσαν να αποφύγουν να δουλέψουν στο χωράφι, λέγοντας στην Κότα πως έχουν στομαχόπονο. Τότε η σοφή Κότα τους έδωσε ένα καλό μάθημα. Η ταινία διαρκούσε μόλις επτά λεπτά αλλά ο Ντόναλντ κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού και να εξελιχθεί τα επόμενα χρόνια σε έναν από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες της Ντίσνεϊ.... Το πλήρες όνομά του είναι Ντόναλντ Φάουντλιρόϊ Ντακ. Στις αραβικές χώρες ονομάζεται Μπατούτα, στη Δανία Άντρες Αντ, στην Ιταλία Πεπερίνο και στη Φινλανδία Άκου Άνκα.... Ο Γουώλτ Ντίσνεϊ ήθελε να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων που θα ήταν πιο κακόκεφος και πιο γκρινιάρης από τον καλό Μίκι Μάους. Το όνομα της διάσημης πάπιας το εμπνεύστηκε από τον Αυστραλό παίκτη του κρίκετ, Ντόναλντ Μπράντμαν, που έπαιξε το 1932 με την ομάδα της Αυστραλίας στην Αμερική. Ο διάσημος παίκτης αποβλήθηκε από τον αγώνα, όταν έκανε μια κίνηση που απαγορεύεται στο κρίκετ και ονομάζεται «duck». Όταν ο Ντίσνεϊ διάβασε στις εφημερίδες για την αποβολή του παίκτη, σκέφτηκε το όνομα της πάπιας.... Ο Ντόναλντ Ντακ είναι έξι χρόνια μικρότερος από τον Μίκι Μάους. Η Ντίσνεϊ χρειαζόταν έναν χαρακτήρα που να μην είναι τόσο καλός όσο ο Μίκι Μάους γι’αυτό σχεδιάστηκε ο Ντόναλντ. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1934 έκανε και το ντεμπούτο του σε κόμικ εφημερίδας.... Τότε ανέθεσε στους Αρτ Μπάμπιτ και Ντικ Χουέμερ να σχεδιάσουν μια ανθρωπόμορφη πάπια. Ο Ντόναλντ Ντακ ήταν μια λευκή πάπια που φορούσε ναυτική στολή, καπέλο και ένα κόκκινο ή μαύρο παπιγιόν και ήταν λίγο διαφορετικός από τη σημερινή του μορφή. Είχε πιο μακρύ ράμφος και πιο ψηλό λαιμό. Η Ντίσνεϊ άρχισε να αναζητά μέσω αγγελίας, ηθοποιούς που να γνωρίζουν να μιμούνται ήχους ζώων. Ο ηθοποιός Κλάρενς Νας έκλεψε τις εντυπώσεις όταν μιμήθηκε τον ήχο της πάπιας και έγινε η φωνή του Ντόναλντ από το 1934 έως το 1983.... Η φωνή του Ντόναλντ Ντακ ήταν για μισό αιώνα ο ηθοποιός Κλάρενς Νας. Για την ηχογράφηση της φωνής χρησιμοποιούσαν ένα ειδικό μικρόφωνο που τόνιζε τις υψηλές νότες. Ο Νας έκανε επίσης της Νταίζης Ντακ και των τριών ανιψιών. Μετά τον θάνατό του ανέλαβε ο Τόνι Ανσέλμο... Το 1937 ο Ντόναλντ Ντακ έγινε σειρά κινουμένων σχεδίων και πλαισιώθηκε από καινούργιους χαρακτήρες. Ανέλαβε την κηδεμονία των τρίδυμων ανιψιών του, του Χιούι, του Ντιούι και του Λιούι και ερωτεύτηκε την όμορφη Νταίζη Ντακ. Τα επόμενα χρόνια η οικογένεια επεκτάθηκε από τον σκιτσογράφο Καρλ Μπαρκς, ο οποίος σχεδίασε τον πλούσιο θείο του Ντόναλντ, Σκρουτζ Μακ Ντακ, τον γείτονα Τζόουνς, τον Γκαστόνε και τη Λιμνούπολη, την πόλη που μένουν οι διάσημες πάπιες.... O Ντόναλντ Ντακ με τον θείο του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Το 1942 κυκλοφόρησε και η σειρά κόμικ με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Ντακ και την ίδια χρονιά κέρδισε Όσκαρ καλύτερου κινουμένου σχεδίου για την αντιναζιστική ταινία μικρού μήκους... Ο Ντόναλντ Ντακ έχει εμφανιστεί στις περισσότερες ταινίες από οποιοδήποτε άλλο χαρακτήρα της Ντίσνεϊ και τη δεκαετία του 40’ είχε γίνει πιο δημοφιλής και από το αστέρι της Ντίσνεϊ, τον Μίκι Μάους. Ο Γουώλτ Ντίσνεϊ είχε αναφέρει για τον Ντόναλντ : «Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση μας στο στούντιο είναι η ζεστή σχέση που έχει η οικογένεια μας. Ο Μίκι, ο Πλούτο, ο Γκούφι μας διασκεδάζουν όταν είναι μαζί. Αλλά όπως οι περισσότερες μεγάλες οικογένειες, έχουμε ένα προβληματικό παιδί, τον Ντόναλντ Ντακ». Ο Ντόναλντ ήταν ο χαρακτήρας που αντιπροσώπευε την κακοτυχία και τα κακά στοιχεία ενός χαρακτήρα. Στις χώρες της Σκανδιναβίας το όνομά του είναι συνώνυμο της διαμαρτυρίας, γι’αυτό στις εκλογές όταν θέλουν να δώσουν αρνητική ψήφο γράφουν το όνομά του. Ωστόσο μπορεί συχνά να είναι θυμωμένος, αγενής και κακότυχος αλλά ποτέ δεν τα παρατά και πάντα προσπαθεί για το καλύτερο. Όπως λέει η διάσημη πάπια «Μπορεί τα πράγματα να μην πηγαίνουν καλά την πρώτη φορά, αλλά εσύ συνέχισε να προσπαθείς». Δείτε την πρώτη ταινία που εμφανίστηκε ο Ντόναλντ Ντακ... https://youtu.be/WoBF210i8rc Πηγή Αφιέρωμα στο greekcomics στον Ντόναλντ Ντακ
  5. Walt Disney's Donald Duck: The Daily Newspaper Comics, Vol. 3: 1943–1945 - Από τα Solicitations του Ιούνη Bob Karp (w) • Al Taliaferro (a & c) From the Disney Vaults! The early Donald Duck daily strips are collected for the first time ever! This third volume includes 750 sequential daily comic strips from 1943 to 1945 drawn by Al Taliaferro and reproduced from pristine original material in the Disney Vaults! HC • B&W • $39.99 • 272 pages • 11" x 8.5" • ISBN: 978-1-63140-641-6 •"This is Donald Duck as a star. This is Donald at the height of his ability to make us laugh as drawn by one of the best ever, Al Taliaferro." –New York Journal of Books Το πορτοφόλι μας όντως θα γεμίσει αράχνες με αυτά που μας κάνει η Idw. Ακόμα να πάρω το τόμο με τα έγχρωμα Κυριακάτικα στριπάκια και τον 2 με τα κανονικά στριπ... Και βγαίνει και τρίτος! Πολλά μπράβο και εύχομαι να ολοκληρωθεί σειρά με τα στριπ και αναμένουμε και άλλες τέτοιες εκδόσεις
  6. PhantomDuck

    DONALD DUCK: THE DAILY NEWSPAPER COMICS

    ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ Αντί προλόγου λοιπόν, ας απαντήσουμε σε μερικές ερωτήσεις για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την παλαιότερη εποχή των αμερικάνικων κόμικς. Ερωτήσεις όπως «Τι σχέση έχουν οι εφημερίδες με τον τόμο», «Για ποιον λόγο αναφέρουμε τις ιστορίες ως στριπ», «Τι στον διάτανο είναι ένα στριπ» και «θα συνεχίζεις να μας τα πρήζεις για πολύ ακόμα», όλες θα απαντηθούν άμεσα. Η εικόνα ετσιμπήθη από το thread του Αλεξώνη97 εδώθε. 40$ / 272 σελίδες / Σεπτέμβριος 2015 / 28 x 21.6 cm Amazon.com: 24$ + 8$ = 32$ / 29€ (Αυτό πήρα, αλλά έκανε 1,5 μήνα να φτάσει) Amazon.co.uk: 21,6£ + 7,7£ = 29,3£ / 41€ BookDepository.com: 35,8€ Star Comics: 39,9€ Τι παίζει λοιπόν με τις εφημερίδες. Πρέπει να πάμε αρκετά πίσω, περίπου στα τέλη της δεκαετίας του '90. Του 1890 εννοώ! Τότε ήταν που ξεκίνησε να δημοσιεύεται το Yellow Kid, το οποίο και θεωρείται πάνω κάτω ως ο πρωτοπόρος των στριπ, των κόμικ δηλαδή που δημοσιεύονταν σε εφημερίδες, μιας και περιοδικά κόμικς θα αργήσουν να εμφανιστούν για μερικές δεκαετίες ακόμα. Στις αρχές του 1900 ξεκίνησαν σιγά σιγά να κάνουν τα βήματά τους αντίστοιχες προσπάθειες, ενώ μέχρι το 1930 βλέπουμε να γιγαντώνεται αυτό το κίνημα. Τίτλοι όπως Gasoline Alley / Barney Google / Blondie / Little Orphan Annie / Felix the cat / Flash Gordon / Thimble Theater (Popeye) και πολλοί άλλοι ξεκίνησαν να κάνουν τις εμφανίσεις τους, με πολλούς χαρακτήρες να εδραιώνονται και να γίνονται γνωστοί μέχρι και τις ημέρες μας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, υπήρχε διαχωρισμός των ημερήσιων και κυριακάτικων εφημερίδων, κάτι που πέρασε και στα στριπ. Υπήρχε κόσμος που έπαιρνε εφημερίδες κάθε ημέρα, ενώ υπήρχε και κόσμος που αρκούνταν μόνο στις κυριακάτικες. Τα στριπ των ημερήσιων εφημερίδων ήταν απλά μία λωρίδα στο κάτω μέρος ενός φύλλου, εξ ου και το όνομα (strip = λωρίδα, ταινία). Τα στριπ αυτά έπιαναν 4-6 καρέ και ήταν ασπρόμαυρα, κατάλληλα δηλαδή για μαζική παραγωγή. Αντιθέτως, τα στριπ των κυριακάτικων εφημερίδων επειδή έβγαιναν μία φορά την εβδομάδα, είχαν περισσότερες σειρές, έπιαναν από μισή έως μία σελίδα και ήταν έγχρωμα. Η υπόθεση επίσης ήταν διαφορετική. Στην περίπτωση του Ντόναλντ δεν υπάρχει κάποια ουσιώδης διαφορά μιας και ο Taliaferro έφτιαχνε κυρίως αυτόνομα καρτούν, όμως σε περιπτώσεις όπως του Μίκυ του Gottfredson, βλέπουμε δύο παράλληλες ιστορίες, μία των ημερήσιων στριπ και μία των κυριακάτικων. Στον συγκεκριμένο τόμο, συλλέγονται τα πρώτα ημερήσια στριπ του Ντόναλντ που κυκλοφόρησαν από το 1938 έως το 1940. Τέλος πάντων, αυτά για αρχή, επειδή αν συνεχίσω να γράφω κι άλλα βιβλιογραφικά θα με πάρετε με τις πέτρες. Επομένως προχωράμε στην κριτική του βιβλίου και θα συνεχίσουμε αργότερα την ιστορία (όχι που θα την γλιτώνατε). ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Αυτό ήταν μάγκες και μάγκισες, τελείωσαν τα ψέματα. Ήρθε η ώρα να ρίξουμε μία ματιά εις βάθος στον νέο συγκεντρωτικό τόμο της IDW. Μιλάμε για πολύ βάθος όμως. Ήρθε η ώρα για μια κριτική χωρίς φόβο και πάθος. Η αλήθεια είναι πως μόλις άκουσα για την κυκλοφορία αυτή, ανυπομονούσα να δω περί τίνος πρόκειται και έψαξα για κριτικές στο διαδίκτυο, όμως σχεδόν όλες που έχω δει μέχρι στιγμής, αναλώνονται σε ένα απλό ξεφύλλισμα ή στην καλύτερη, απλά αναφέρουν γενικολογίες τις οποίες ξέρει όλος ο κόσμος, απλά επειδή δεν ξέρουν τι άλλο να γράψουν. Όλες συμφωνούν πως είναι ένας ιστορικός θησαυρός μιας και βλέπουμε τις ρίζες ενός από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της 9ης τέχνης, όμως τίποτα πέρα από αυτό. Γι' αυτό κι εμείς δεν θα αναλωθούμε σε αοριστολογίες και γενικολογίες. Ήρθε η ώρα να πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους . Ήρθε η ώρα να ξεψαχνίσουμε την παραμικρή λεπτομέρεια και να δούμε αν αξίζει να δώσουμε τα φράγκα μας στην IDW. Στην παρουσίαση δεν θα βάλω συνημμένα, θα μπουν εικόνες μεγάλου μεγέθους για να γίνονται εμφανή κατ' ευθείαν τα όσο θέλω να τονίσω. Παρακαλώ πολύ μόνο να μην ακουστούν εμπαικτικά σχόλια για την κουβερτούλα μου. Λένε πως δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, όμως εμείς ως σωστοί αντιρρησίες που σεβόμαστε τον εαυτό μας, θα σπάσουμε τους κανόνες και θα ξεκινήσουμε από την εξωτερική εμφάνιση. Γιατί όχι άλλωστε; Το λοιπόν, όσοι είναι εξοικειωμένοι με τους τόμους Floyd Gottfredson από την Fantagraphics, θα παρατηρήσουν πως ο τόμος παίζει πάνω κάτω στο ίδιο φορμά. Η μόνη διαφορά στις διαστάσεις είναι πως ο τόμος του Ντόναλντ είναι λίγο πιο μακρύς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως δεν θα καθίσω να σκανάρω το εξώφυλλο, μιας και ο τόμος της Fantagraphics δεν χωρούσε στο σκάνερ μου, πόσο μάλλον τούτος εδώ. Στη συνέχεια, ας κάνουμε μία σύγκριση με εγχώριες εκδόσεις για όσους δεν έχουν μέτρο σύγκρισης. Νομίζω πως οι εικόνες είναι αρκετά επεξηγηματικές για το μέγεθος του τούβλου που εξέδωσε η IDW. Ειδικά στον τομέα της εμφάνισης, μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, επομένως νομίζω πως με 5.000 λέξεις υπερκαλύπτονται ακόμα και οι πιο απαιτητικοί αναγνώστες. Πάμε τώρα στο ζουμί, δηλαδή στο εσωτερικό του τόμου. Αυτό λένε πως το έχει η γριά η κότα, όμως στην περίπτωσή μας το έχει η γριά η πάπια, μιας και βλέπουμε στριπ που καλύπτουν τις χρονολογίες 1938-1940. Μιλάμε δηλαδή για 7,5 δεκαετίες πίσω. Τώρα ο Ντόναλντ έχει κατά τι μεγαλώσει ολίγον, όμως μέσα από τις σελίδες του τόμου βλέπουμε έναν Ντόναλντ να κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο των κόμικς. Έναν πιο ανέμελο, πιο σκανδαλιάρη, πιο κουφιοκέφαλο, πιο στραβοκέφαλο, πιο ελαφρόμυαλο, πιο εκρηκτικό από τα συνηθισμένα. Έναν Ντόναλντ όπως τον αγαπάμε δηλαδή Οι πρώτες 13 σελίδες του τόμου, έχουν μέσα εικόνες, επιλεγμένα στριπάκια, φωτογραφίες, παλιά διαφημιστικά και ένα άρθρο ονόματι «Al Taliaferro: The forgotten Duck Man», ελληνιστί δηλαδή «Αλ Ταλιαφέρρο: Ο ξεχασμένος Παπιάνθρωπος». Πολύ ωραίο άρθρο με πολύ ψαγμένες βιβλιογραφικές λεπτομέρειες και αναφορές, πράγμα καθόλου απρόβλεπτο, μιας και φέρει την υπογραφή του David Gerstein. Του ανθρώπου δηλαδή που είναι πίσω από τις πρόσφατες αμερικάνικες Disney εκδόσεις και συντάκτης της Gottfredson Library της Fantagraphics μεταξύ άλλων. Γενικά, είναι ένας από τους κορυφαίους ιστορικούς του Ντισνεϋκού σύμπαντος. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχει συμμετοχή έως έναν βαθμό και στην έκδοση της IDW. Δεν το είχα παρατηρήσει πριν την κυκλοφορία του βιβλίου και χάρηκα πολύ όταν είδα κείμενά του στις πρώτες σελίδες. Και με αυτές τις 13 σελίδες, τελειώνουν τα συμπληρωματικά. Από εκεί και πέρα μέχρι το τέλος του τόμου, βλέπουμε μόνο στριπ. 255 συνεχόμενες σελίδες με στριπ. Αυτά είναι ωραία πράματα. Απλά μεν, όμως μου άρεσε ό,τι είδα. Λίγες σελίδες με βασικές πληροφορίες δηλαδή στην αρχή του βιβλίου, και από εκεί και πέρα, μη διακοπτόμενα στριπ έως το τέλος. Σημειώστε έξτρα πόντους για τον υφασμάτινο σελιδοδείκτη που ενσωματώνεται στο βιβλίο. Τέτοιες εκδόσεις σπάνια τις διαβάζω μονοκοπανιά και βρίσκω πολύ βολικό να υπάρχει ένα τέτοιο βοήθημα. Κατ' εμέ είναι το κερασάκι στην τούρτα. Τέσπα, ας παραθέσουμε και μερικές τυχαίες εικόνες με στριπ, για να προχωρήσουμε παρακάτω. Ωραία. Τελειώσαμε με το βιβλίο; Όχι, μιας και μένει ακόμα μία λεπτομέρεια που θα ήθελα να αναφέρω. Μιλάω για το προστατευτικό κάλυμμα / dusk jacket. Η αλήθεια είναι πως ποτέ μου δεν το χώνεψα αυτό το πράμα. Πολύ λίγες φορές έχω δει ένα κάλυμμα σε βιβλίο που να το θεωρώ χρήσιμο ή/και καλαίσθητο, κυρίως όταν είναι από χοντρό χαρτόνι και εφαρμόζει καλά. Τις περισσότερες φορές όμως, το κάλυμμα είναι από λεπτό, επιρρεπές στο τσαλάκωμα χαρτί, και αυτή είναι μία ακόμα τέτοια περίπτωση. Εν τω μεταξύ, μερικές φορές καταλαβαίνω τη λογική του καλύμματος, μιας και περιλαμβάνει διαφορετική εικόνα από το εξώφυλλο. Σου λέει ο άλλος «δεν ξέρω σε ποια εικόνα να καταλήξω» και καταλήγει και στις δύο. Εδώ όμως, το κάλυμμα είναι 100% ίδιο με το βιβλίο. Είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει, εμφανισιακά είναι το ίδιο και το αυτό. Το μόνο δηλαδή που προσφέρει είναι να προσέχεις μην το τσαλακώσεις. Προφανώς δεν είναι και τόσο τραγικό όσο το κάνω να ακούγεται, όμως μου έκανε εντύπωση, γι' αυτό και το αναφέρω. Μερικές φωτογραφίες για να δείτε ιδίοις όμμασιν περί τίνος πρόκειται. Για να τελειώνουμε με το εκδοτικό μέρος του βιβλίου, μένει να αναφέρουμε το πώς φαίνεται η ράχη του στην βιβλιοθήκη. Παρακάτω ακολουθούν εναλλάξ εικόνες, με και χωρίς το προστατευτικό κάλυμμα. Τι μου αρέσει: Η αναγραφόμενη χρονολογία στο κάτω μέρος του τόμου. Τι δεν μου αρέσει: Η ανεπαίσθητη πορτοκαλοκίτρινη γραμμή στο αριστερό μέρος του τόμου. Έλεγα μήπως με το κάλυμμα δεν φαίνεται αλλά τζίφος, ακόμα κι εκεί είναι ίδιο. Τι θα ήθελα επειδή είμαι πλεονέκτης: Να έβγαιναν και αυτοί οι τόμοι ανά δύο με θήκη. Γενικά δεν θυμάμαι να με έχει ξαναχαλάσει τόσο πολύ ένα κάλυμμα βιβλίου. Από την μία μου είναι παντελώς δύσχρυστο και μη λειτουργικό, όμως από την άλλη δεν σου πάει καρδιά να το πετάξεις. Σκέφτομαι πάρα πολύ σοβαρά την εκδοχή να το αφήσω παρατημένο σε κάνα δυσπρόσιτο πατάρι και να τελειώνει η υπόθεση. Τέλος πάντων, με αυτά και με εκείνα, τελειώσαμε με το εκδοτικό μέρος του βιβλίου. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Ας πούμε δυο λόγια και για το ουσιώδες μέρος του βιβλίου, το περιεχόμενό του, τις ιστορίες δηλαδή. Κατ' αρχάς, ο τόμος υπάγεται στην «Library of American Comics». Θέλω να κάνω σαφές πως πριν πιάσω το βιβλίο στα χέρια μου δεν είχα ξανακούσει περί αυτής, όμως τώρα που έμαθα, μπορώ να το παίξω φωστήρας. Η IDW λοιπόν απ' ό,τι κατάλαβα με ένα πρόχειρο ψάξιμο, βγάζει διάφορα βιβλία και σειρές κάτω από την στέγη της «Βιβλιοθήκης Αμερικάνικων Κόμικς». Άλλες φορές περιλαμβάνει συλλογές επιλεγμένων ιστοριών, άλλες φορές τα άπαντα. Από δημιουργούς βλέπω έχουν εκδώσει Alex Toth, Chuck Jones, ενώ από σειρές έχουν βάλει Dick Tracy, Archie, Popeye, Tarzan, Steve Canyon, Polly and her pals και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Απ' ό,τι φαίνεται αποφάσισαν να προσθέσουν και τα άπαντα του Ντόναλντ by Al Taliaferro στο ενεργητικό τους. Καλό αυτό. Φαίνεται πως το έχουν πάρει πολύ ζεστά. Ακόμα και να διακόψουν τη συνεργασία τους με την Disney και να σταματήσουν τις μηνιαίες εκδόσεις (πράγμα διόλου απίθανο), τουλάχιστον αυτή η σειρά θα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσει κανονικά. Κατά τ' άλλα, έχουμε την ευκαιρία να δούμε τα πρώτα βήματα του Ντόναλντ. Έναν Ντόναλντ, δημιουργημένο σε ένα περιβάλλον που είναι εμφανείς οι επιπτώσεις και τα βαριά σημάδια της Μεγάλης Ύφεσης που ξεκίνησε από το Κραχ του 1929. Πολλές φορές βλέπουμε τον ήρωά μας να μην διστάζει να εξαπατήσει κάποιον ώστε να του γραπώσει μία δεκάρα, να κάνει κομπίνες για να μην του κόψουν το νερό και να εμπλέκεται σε λογιών λογιών μαφίες. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βλέπουμε στριπ με τον Ντόναλντ να σκαρφίζεται κόλπα για να κλέβει μήλα, πολλές φορές με την συμβολή των ανιψιών του. Αυτές οι καταστάσεις όμως δεν είναι ξένες για τους αναγνώστες της εφημερίδας, μιας και τέτοιες καταστάσεις ήταν μέρος της καθημερινότητας πολλών ατόμων, γι' αυτό και διακωμωδούνται τόσο εύκολα. Στη σημερινή πιο «πολιτικώς ορθή» κοινωνία με πιο εύθραυστες ευαισθησίες, μερικά στριπ θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακατάλληλα αν επαναδημοσιεύονταν σε περιοδικά ευρείας διανομής, πόσο μάλλον αν ανέγραφαν το όνομα της «φιλικής προς την οικογένεια» Disney. Όπως οι αναγνώστες των σημερινών εφημερίδων (όσων έχουν απομείνει τουλάχιστον) θέλουν να βλέπουν γελοιογραφίες που σχολιάζουν την επικαιρότητα, έτσι και οι αναγνώστες του '30 αρέσκονταν σε αντίστοιχα στριπ, τα οποία ναι μεν πλέον μας αρέσουν ως καρτούν, όμως από την άλλη παρατηρούμε ένα μεγάλο χάσμα στην καθημερινότητα των δύο εποχών. Ο Ντόναλντ υποπέφτει σε μπαγαποντιές και απατεωνιές για να γεμίσει κατά λίγο το στομάχι του. Ο κόσμος έβγαινε από μία τεράστια οικονομική καταστροφή. Σε στριπ σαν αυτά, αντανακλάται η πείνα του κόσμου, εννοείται βέβαια με πιο χαριτωμένο και χιουμοριστικό τρόπο απ' ό,τι συνέβαινε στην πραγματικότητα. Running joke από τον μάστορα Taliaferro. Κάθε λίγο και λιγάκι (κάθε μερικές εβδομάδες ή μήνες δηλαδή), βλέπουμε τον Ντόναλντ να προσπαθεί να αρπάξει μήλα με οποιονδήποτε τρόπο. Ακόμα ένα παράδειγμα δηλαδή όσων λέγαμε αμέσως πιο πάνω. Παρ' όλο που βρίσκει συνεχώς τον μπελά του, ο Ντόναλντ δεν σταματάει να προσπαθεί με κάθε ευρηματικό τρόπο να κλέψει όσα μήλα συναντάει μπροστά του. Γενικά, ο Taliaferro, παρ' όλο που έκανε κυρίως αυτόνομα στριπ, σε μερικές περιπτώσεις φαίνεται πως δημιουργούσε σύντομες ιστοριούλες, αυτόνομες μεν, όμως κινούνταν σε έναν βασικό άξονα με όμοια θεματολογία. Δεν έχω διαβάσει ολόκληρο τον τόμο, όμως μέχρι στιγμής έχω συναντήσει μερικές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις τις οποίες και αναφέρω αναλυτικότερα. Good Scouts: Τον Ιούλιο του 1938, κυκλοφόρησε το ομώνυμο καρτούν μικρού μήκους από την Disney, δείχνοντας την οικογένεια Ντακ να κάνει διακοπές στην ύπαιθρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Την ίδια περίοδο, βλέπουμε αρκετά σύντομα στριπάκια από τον Taliaferro. Προφανώς έτρεχαν σαν προώθηση για την ταινία. Ακολουθούν μερικά τυχαία στιγμιότυπα. Ο ξάδελφος Πασχάλης. Μιλάμε για την πρώτη εμφάνιση του Πασχάλη, του Γκας του χήνου, του βοηθού της γιαγιάς Ντακ. Είναι μία από τις λίγες περιπτώσεις που ο Taliaferro έφτιαξε τόσα πολλά στριπ αφιερωμένα σε μία θεματολογία. Επειδή τα στριπ αυτά έπιαναν κάμποσες σελίδες ώστε να δικαιολογηθούν ως μία ιστορία, τα είδαμε και στην Ελλάδα στο Κόμιξ #80 (Α' περιόδου). Η πλάκα είναι πως τα συγκεκριμένα στιπ τα βρίσκω ως τα πιο αδύναμα και λιγότερο ενδιαφέροντα. Μιας και στην Ελλάδα δεν είχαμε δει πολλές δουλειές του Taliaferro, η εικόνα που είχα γι' αυτόν βασιζόταν κατά μεγάλο ποσοστό σε αυτό το τεύχος. Χαίρομαι που διαψεύδομαι και τα υπόλοιπα στριπ του μου φαίνονται αρκετές κλάσεις ανώτερα. Επίσης παρατηρήστε πως στην δεύτερη εμφάνισή του μερικούς μήνες αργότερα, η εμφάνισή του έχει βελτιωθεί αισθητά και πλέον παίρνει οριστικά την μορφή με την οποία τον βλέπουμε μέχρι και σήμερα. Η στρουθοκάμηλος του Ντόναλντ που κυκλοφόρησε για αρκετά στριπ. Δεν ξέρω αν βγήκε ταυτόχρονα με κάποιο αντίστοιχο καρτούν, όμως η στρουθοκάμηλος κάλυψε το στριπ για αρκετές εβδομάδες. Με κούρασαν τα συγκεκριμένα. Γενικά, νομίζω πως ο Taliaferro λειτουργεί καλύτερα όταν δεν έχει κάποιο πλάνο να τον περιορίζει και αναλώνεται αποκλειστικά σε αυτόνομα στριπάκια. Παραθέτω δύο ενδεικτικά. Μία ακόμα ιδέα που απλώθηκε σε μία ντουζίνα στριπ, είναι η Ανταρκτική, ή τέλος πάντων ένα μέρος με πολλούς πάγους και πιγκουίνους. Πολύ πιο απολαυστικά σε σχέση με τις προηγούμενες «σειρές». Όλη η υπόθεση βασίζεται σε έναν παραλογισμό, μιας και ο Ντόναλντ βρίσκεται ως διά μαγείας στον Νότιο Πόλο και μπλέκει οικειοθελώς σε ένα σωρό μπελάδες. Ξέφρενα γκαγκ χωρίς ίχνος λογικής, με απώτερο σκοπό να προκαλέσουν γέλιο στον αναγνώστη. Την ώρα που τα διάβαζα φύσηξα λίγο περισσότερο αέρα από την μύτη μου, επομένως θα τολμήσω να δηλώσω πως μου άρεσαν αρκετά. Ακολουθούν δύο ενδεικτικά παρακάτω. Τέλος, ας αναφέρουμε τον γκεστ σταρ της υπόθεσης, τον Carl Barks. Όχι που θα τον διαβάζαμε Ντόναλντ χωρίς την δική του συμβολή. Όπως βλέπουμε κι εδώ, ο Barks είχε δώσει την ιδέα για 12 στριπάκια, τα οποία περιλαμβάνονται όλα στον τόμο που κρατάμε στα χέρια μας. Στριπάκια του δεν βάζω, αφ' ενός επειδή το θέμα είναι αφιερωμένο στον Taliaferro, αφ' ετέρου επειδή δεν διαφέρουν σε κάτι πέρα από τα υπόλοιπα στριπάκια, μιας και μιλάμε για μερικά καρέ κάθε φορά. Όποιος ενδιαφέρεται να τα δει, ας κάνει ένα *κλικ* στον από πάνω σύνδεσμο. Ας κάνουμε και μία σύγκριση σχετικά με την αποκατάσταση των στριπ. Όλες οι εικόνες που χρησιμοποίησα μέχρι στιγμής, προέρχονται από το Inducks, δεν είναι δηλαδή σκαναρίσματα του βιβλίου. Παρακάτω θα βάλω δύο παραδείγματα για να τα αναλύσουμε δίπλα δίπλα. Η πρώτη εκδοχή είναι από το Inducks απο σκανάρισμα εφημερίδας της εποχής, ενώ η δεύτερη είναι από σκαν του βιβλίου. Δώστε περισσότερη προσοχή στις μαύρες κηλίδες και τις μικρές λεπτομέρειες.Το πρώτο στριπ του Inducks βλέπουμε πως είναι μέσα στις μαυρίλες, πράγμα που μπορεί να έγινε κατά το σκανάρισμά του, επομένως ίσως να μην είναι και χαρακτηριστικό. Όμως στην δεύτερη εικόνα που παίζει πολύ μαύρο μελάνι αφού διαδραματίζεται τη νύχτα, βλέπουμε πως είναι πιο καθαρή η εκδοχή της IDW. Στο βιβλίο φαίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρα, δεν γίνεται άμεσα κατανοητό από το σκανάρισμα. Γενικά, έχει γίνει πολύ καλή αποκατάσταση της ποιότητας των στριπ. Δεν ξέρω αν και τι restoration χρησιμοποιεί η IDW, όμως όλα τα καρέ είναι πεντακάθαρα. ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ Με αυτά και με εκείνα, νομίζω πως τελειώσαμε με το ξεψάχνισμα. Γενικά, η αγορά με άφησε απρόσμενα ευχαριστημένο. Βασικά είναι από τις αγορές με τις οποίες δεν είμαι απλά ευχαριστημένος, αλλά χαρούμενος κιόλας. Είμαι χαρούμενος που κρατάω ένα τέτοιο βιβλίο στα χέρια μου. Όλο το πακέτο είναι πολύ ωραία δομημένο και παρουσιάζεται εξαιρετικά καλά. Φαντάζομαι πως παίζει ρόλο το ότι ασχολούμαι μέχρι αηδίας με την ιστορία της Disney, όμως πιστεύω πως θα το ευχαριστηθούν ακόμα και άτομα που δεν έχουν και τόση επαφή με το σύμπαν. Για τους φαν της Disney, προτείνεται αβάδιστα. Οι υπόλοιποι, αν ψάχνετε ένα βιβλίο με ξέφρενα γκαγκ, δώστε του μία ευκαιρία μιας και είναι πολύ πιθανό να είναι ό,τι ψάχνετε. Τα στριπ του Gottfredson είναι τίγκα στην υπόθεση και θέλουν τον απαραίτητο χρόνο τους ώστε να διαβαστούν όπως πρέπει. Αντιθέτως αυτά εδώ, έχουν λίγο έως ελάχιστο κείμενο. Η εκνευριστική αργκό της δεκαετίας του '30 είναι απούσα σε πολύ μεγάλο βαθμό και μπορεί να διαβαστεί πολύ εύκολα και πολύ ευχάριστα ακόμα και από όσους δεν έχουν και πολύ μεγάλες γνώσεις Αγγλικών. Αυτό βέβαια μπορεί να λειτουργεί ταυτόχρονα και ως θετικό και ως αρνητικό στοιχείο. Προσωπικά, ήμουν στη φάση που είχα βαρεθεί να διαβάζω μεγάλες ιστορίες και ήθελα κάτι πιο ανάλαφρο και γρήγορο, επομένως μου έκατσε ταμάμ. Στάνταρ αγορά λοιπόν και οι επόμενοι τόμοι τους οποίους και περιμένω με ανυπομονησία, ειδικά τον τόμο με τα κυριακάτικα. Γενικά, το βιβλίο έχει την Seal Of Approval του Taliaferro (και του Phantom).
  7. Angel.tze

    [Ducks] Μ(π)ούσκουλα για Κλάματα

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Λιμνούπολη. Σπίτι του Κύρου. Κύρος: Που λες, Ντόναλντ, εφηύρα ένα σπρέι το οποίο χαρίζει τιτάνια δύναμη σε ελάχιστο χρόνο! Θα σε παρακαλούσα να το δοκιμάσεις ώστε να δούμε αν είναι όντως έτσι. Ντόναλντ: Αυτή ήταν η επείγουσα υπόθεση που με έκανε να χάσω το ντέρμπυ;! ΘΑ ΣΕ ΛΙΩΣΩΩΩΩ! Κύρος: Μην χάνεις την ψυχραιμία σου! Υπομονή να σου εξηγήσω! Ντόναλντ: Υπομονή; Τι είναι η υπομονή; Κύρος: Παραβλέπω το χλευασμό σου και εξηγώ: Ο Στρατός μου ζήτησε να δημιουργήσω αυτό το πράγμα σαν έξτρα όπλο ώστε να είναι προετοιμασμένοι σε περίπτωση εισβολής. Βλέπεις, δεν θέλω να γίνω ρεζίλι, όπως τότε που τους έστειλα το κουνουποαπωθητικό αντί για το σπρέι που σε έκανε αόρατο! (Σε μια ιστορία του Βαν Χορν, μόλις την βρω, θα το ενημερώσω) Ντόναλντ: Δεν θέλω ούτε να θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Κύρος: Ε λοιπόν, τους είπα να με εμπιστευθούν και πως δεν θα τα κάνω σκ@τ@ θάλασσα. Οπότε… Ντόναλντ: Καλά, καλά. Λοιπόν, πότε τελειώνει η επίδραση; Κύρος: Μισή ώρα μετά το ψέκασμα. Ντόναλντ: Ουε κι αλίμονο σου αν κάτι πάει στραβά! Κύρος: Αυτό είναι θέμα του σεναριογράφου, οπότε από αυτή την άποψη είμαι εντάξει! ………………… «Αργότερα, στην πίσω αυλή του εργαστηρίου…» Κύρος: Λοιπόν, ήρθε η μεγάλη στιγμή! ΦΣΣΤ! Ντόναλντ: Δεν νιώθω κάτι. Κύρος: Παράξενο. Κάτι θα έπρεπε να είχε γίνει. Ας κάνουμε ένα πείραμα. Προσπάθησε να σηκώσεις το υπέρ-τιτάνιο πιάνο-αρμόνιο για κυκλοθυμικούς αριστερόχειρες που έχω εφεύρει. Ντόναλντ: Καλά… Τίποτα! Κύρος: Πάλι καλά που δεν το έδωσα κατευθείαν στο Στρατό! Φιου! Θα πάω να το τροποποιήσω και θα το ξαναδοκιμάσουμε! Ντόναλντ: Καλά, θα δούμε. Και φεύγει… Καθώς περπατάει, νιώθει κάπως περίεργα. Νιώθει τους μύες του να φουσκώνουν! Κάτι δεν πάει καλά! Τα μανίκια του σκίζονται! Τόσο πολύ φούσκωσαν! Ντόναλντ: Αχά! Λογικά το φίλτρο του Κύρου άργησε να επιδράσει! Πάω να του το πω! ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ο Ντόναλντ δεν έχει ιδέα για το τι θα επακολουθήσει! Καθώς περνά από έναν δρόμο για το εργαστήρι του Κύρου, συναντά τρεις εργάτες οι οποίοι έχουν προβλήματα. Εργάτης Νο1: Έι, κύριε, εσείς με τα μεγάλα μπράτσα, μπορείτε να μας δώσετε ένα χεράκι να φορτώσουμε τούτο το πιάνο στο φορτηγό; Ντόναλντ: Φυσικά! Ο Ντόναλντ κάνει να πιάσει το πιάνο από κάτω, αλλά βάζει πολλή δύναμη και το όργανο εκτινάσσεται στον αέρα και χάνεται από τα μάτια τους! Ντόναλντ (Με γκριμάτσα δήθεν «άνεσης»): Ουπς. Χε χε… Να, με συγχωρείτε, έχω μια δουλειά. Τα λέμε! Και φεύγει σίφουνας! Καθώς συνεχίζει το δρόμο του, βρίσκει μια μαύρη γάτα, σύμβολο ατυχίας. Ντόναλντ: Αυτό σίγουρα δεν είναι καλό! Κάτι πρόκειται να συμβεί! Παρ’ αυτά προχωρά. Και στο επόμενο στενό τον περιμένει η «έκπληξη», η οποία κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι… Ο Ντόναλντ γλιστράει στο πεζοδρόμιο από μια μπανάνα και πιάνεται από ένα τραπέζι εκεί κοντά (υπήρχε εστιατόριο) και το καταστρέφει ολοσχερώς! Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου εξοργίζεται απίστευτα! Ιδιοκτήτης: Αυτό το τραπέζι είναι φτιαγμένο από ένα κράμα μετάλλου και σοβά ώστε να αντέχει στο χρόνο και στους βανδαλισμούς και έχει επίστρωση και άρωμα πεύκου σε μείξη με έλατο! Σε αυτό το τραπέζι θα κάθονταν οι πλούσιοι πελάτες και οι καλεσμένοι βασιλιάδες! Κι εσείς το καταστρέψατε! Μα, πώς; Αφού είναι άθραυστο! Ντόναλντ: Μάλλον θα ήταν κακής ποιότητας! Να κάνετε μήνυση στην εταιρία που το παραγγείλατε! Ιδιοκτήτης: Δεν χρειάζεται! Δεν με ωφελεί! Καλύτερα να ρουφήξω τα δικά σας λεφτά! Έχετε πέντε εκατομμύρια, τεσσερισήμισι χιλιάδες και πέντε σεντς;! Ντόναλντ: Εμ… Ω… Εγώ… Δεν νομίζω ότι… Γκλουμπ… Μετά από μισό λεπτό οδεύει προς τη κουζίνα για να ξεκινήσει λάντζα… Κάνει να ανοίξει τη πόρτα της κουζίνας και… Μένει με την πετούγια στο χέρι! Όλοι οι μάγειρες τον κοιτούν απορημένοι. Ντόναλντ: Εχμ… Μην δίνετε σημασία! Χε χε. Η πόρτα θα έχει κανά πρόβλημα… Και με αυτά τα λόγια ξεκινάει για τον νεροχύτη. Μόλις φτάνει, αρχίζει να ψάχνει το σαπούνι μέσα στα πιάτα και τους αφρούς. Αφού το βρίσκει, οι αφροί μπαίνουν στο στόμα του και του φέρνουν φτέρνισμα. Ντόναλντ: Ααα… Ααα… Ααα… ΑΑΑΑΑΑ… ΨΙΟΥ! Γύρω του βλέπει, όταν διαλύεται ο αφρός, χιλιάδες πιάτα σπασμένα σε όλο το μαγειρείο! Τα φαγητά χυμένα στο πάτωμα, οι σεφ, λερωμένοι ως το κόκκαλο, εκνευρισμένοι να έρχονται καταπάνω του. Ο Ντόναλντ κάνει να βάλει τα χέρια μπροστά του σαν αυτοάμυνα και ξαφνικά χτυπάει από λάθος έναν από τους μάγειρες, ο οποίος πετάγεται από την πόρτα και καταλήγει σε ένα τραπέζι που ήταν ο θείος Σκρουτζ και ο Δούκας του Μπαλόνι! Ο Ντόναλντ, φοβισμένος, τρέχει στην τουαλέτα, σπάει το παράθυρο και φεύγει από αυτό το καταραμένο μέρος… Ύστερα, είναι αποφασισμένος να τρέξει κατευθείαν στο εργαστήρι του Κύρου χωρίς άλλες δυσάρεστες συναντήσεις! Μισό τετράγωνο πριν το εργαστήρι, ένας οδοστρωτήρας χωρίς οδηγό(!) έχει ξεφύγει από τον έλεγχο και θα πατήσει ένα ανυπεράσπιστο κοριτσάκι! Ο Ντόναλντ, δίχως δεύτερη σκέψη, ορμάει να το σώσει! ΣΚΛΑΤΣ! ΜΠΑΜ! ΚΡΑΚ! Ουπς… ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Ο γερανός πάτησε τον Ντόναλντ και το κοριτσάκι; Μπα, σιγά μην έγινε αυτό. Η Ντίσνεϋ απαγορεύει τους σκοτωμούς. Ο Ντόναλντ πολύ απλά απέκρουσε τον γερανό και αυτός διαλύθηκε ολοσχερώς! Και φυσικά, ο πατέρας του κοριτσιού τον ανταμείβει πλουσιοπάροχα! Όμως, ο ιδιοκτήτης του γερανού ζητάει όλα τα χρήματα της αμοιβής για να αγοράσει έναν άλλον γερανό! Ο Ντόναλντ, προφανώς εκνευρισμένος που όλα πάνε στραβά, τρέχει προς το εργαστήρι πριν συμβεί κι άλλη συμφορά! Όμως… Εκεί κοντά παραμονεύει ο θείος Σκρουτζ μαζί με τον Δούκα! Σκρουτζ: Ανιψιέ, να σου γνωρίσω τον Δούκα του Μπαλόνι. Θυμάσαι τα περασμένα Χριστούγεννα που… Χε χε… Ωραία μέρα ήταν… Τέλος πάντων. Ήμασταν για επιχειρηματικό γεύμα στο εστιατόριο πέντε αστέρων «Φλίτον» το οποίο εντελώς τυχαία μου ανήκει, και ξαφνικά ακούσαμε θορύβους από τη κουζίνα. Πιάτα που έσπαγαν και ένα φτάρνισμα! Και τότε, ένας από τους σεφ μου προσγειώθηκε πάνω στο τραπέζι μας και περιλουστήκαμε με τη σούπα της μιας δεκάρας που είχαμε παραγγείλει! Άμα πιάσω αυτόν που προκάλεσε τόσες ζημιές, θα τον [ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ]. Ντόναλντ: Γλουμ. Σκρουτζ: Γιατί χλόμιασες; Ντόναλντ: Δεν είναι τίποτα… Απλά είμαι άρρωστος… Σκρουτζ: Σαν να έχεις φουσκώσει! Πηγαίνεις γυμναστήριο; Ντόναλντ: Αυτά τα είχα πάντα! Σκρουτζ: Τέλος πάντων. Δούκα, να σου γνωρίσω τον Ντόναλντ! Δούκας: Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Και απλώνει το χέρι του για χειραψία! Ντόναλντ: Γλουπ! Σκρουτζ: Πάλι χλόμιασες! Τι συμβαίνει ανιψιέ; Και με το βλέμμα του δείχνει ότι πρέπει να ανταποκριθεί στη χειραψία γιατί πρέπει να δώσει καλή εντύπωση! Ο Ντόναλντ δίνει το χέρι του προσπαθώντας να κάνει όσο πιο απαλά μπορεί και… ΚΛΑΤΣ! Ντόναλντ: ΩΧ! Πάει! Του έσπασα το χέρι! Σκρουτζ: Ανιψιέ, άφησε το φτηνό χιούμορ… Τελικά ο θόρυβος ήταν από ένα αυτοκίνητο σε ένα σαμαράκι! Ντόναλντ: Φιουυυυυ… Και φεύγει φουριόζος! Ο Σκρουτζ με τον Δούκα μένουν εκεί να τον παρακολουθούν απορημένοι… Ο Ντόναλντ αρχίζει να νιώθει όλο και λιγότερο δυνατός, ώσπου έχει επανέλθει στο φυσιολογικό! Φτάνει επιτέλους στον Κύρο και του εξηγεί πως το φίλτρο που έφτιαξε παραείναι δυνατό και επικίνδυνο και του εξηγεί τι συνέβη! Ο Κύρος τον καθησυχάζει και του λέει πως έφτιαξε ένα άλλο το οποίο έχει μειωμένη ισχύ και πως θα δώσει αυτό στον Στρατό! Ο Ντόναλντ τον αποχαιρετά και φεύγει από εκεί… Νιώθει σαν να είναι τυχερός! Όλα τα χειρότερα έχουν περάσει! Ξαφνικά, ο ουρανός γύρω του σκοτεινιάζει και πέφτει πάνω του… Το πιάνο! Ντόναλντ: Γρουμφ… Ω, όντως ήταν υπερβολικά δυνατό… ………………… «Μετά από λίγες ημέρες…» Ο Ντόναλντ κάθεται στην πολυθρόνα του και βλέπει αγώνα μποξ στην τηλεόραση πλάσμα. Ξάφνου, χτυπάει το τηλέφωνο. Κύρος: Ντόναλντ, εσύ είσαι; Θέλω να σου ζητήσω βοήθεια για να… Ντόναλντ: ΟΧΙ! ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Κύρος: Μα κάτσε να σου εξηγήσω! Κάνε λίγο υπομονή! Ντόναλντ: Υπομονή; Τι είναι υπομονή; Και κλείνει το τηλέφωνο, σπάζοντάς το. ΤΕΛΟΣ Περιμένω κριτικές και απόψεις, μα και ιδέες.
  8. adams

    Διαγωνισμός Σχεδίου Disney (ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ)

    Ποιος έχει όρεξη για ένα διαγωνισμό; Με ευκαιρία τις νέες κυκλοφορίες disney από την idw μπορούμε να κάνουμε ένα διαγωνισμό σχεδίου. Υπάρχουν διαθέσιμα τευχάκια με λευκά εξώφυλλα και από τις 3 σειρές (από Donald Duck πολύ περιορισμένος αριθμός και Uncle Scrooge τέλος). Οι συμμετέχοντες μπορούν να δηλώσουν τη συμμετοχή τους σε αυτό το ποστ επιλέγοντας το τεύχος της αρεσκείας τους (μπορούν να συμμετάσχουν και με περισσότερα του ενός). Το κόστος για κάθε τεύχος είναι €2 το οποίο θα καταβληθεί με τη παραλαβή του τεύχους. Η παραλαβή των τευχών θα γίνει από τη Λέσχη για την Αθήνα, από τον Sandman για τη Θεσσαλονίκη και για τους υπόλοιπους ταχυδρομικά στη διεύθυνσή τους (χωρίς επιπλέον κόστος). Τα τεύχη θα έρθουν μέσα Ιουλίου και μέσα Αυγούστου για το Walt Disney COMICS & STORIES #721. Καταληκτική ημερομηνία για τη παρουσίαση των σχεδίων είναι το Σάββατο 31 Οκτωβρίου. Η αξιολόγηση των έργων θα γίνει από τους επισκέπτες του φόρουμ μέσω δημοσκόπησης και από μια 3μελή επιτροπή που θα καθορίσει η ΔΟ σε βαρύτητα 50-50%. (a la eurovision) PRINTS από τα 3 τεύχη με το καλύτερο σχέδιο θα καδραριστούν και θα είναι εκεί να τα καμαρώνουμε. Οι 3 νικητές θα κερδίσουν από ένα σετ βιβλιοστάτες. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλα τα μέλη του φόρουμ.
  9. Comics Fan

    Paperino - Le inedite follie inglesi di William A. Ward

    Κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Ιταλία ένα βιβλίο που συλλέγει 12 βρετανικές ιστορίες με τον Ντόναλντ από τα τέλη της δεκαετίας του '30. Όλες είναι σχεδιασμένες από τον William A. Ward, συντελεστή στο αγγλικό "Mickey Mouse Weekly". Σε αυτές λοιπόν, παρουσιάζονται τόσο υπάρχοντες ήρωες του Γκότφρεντσον(!) (Μαύρος Πητ, Doctor Einmug, Eli Squinch), όσο και καινούργιοι χαρακτήρες (Mac the sailor κ.ά.). Πέρα από τις αρχικές δημοσιεύσεις των ιστοριών, και με εξαίρεση την ιταλική αυτή έκδοση, μόνο κάποια ψήγματα από το υλικό είχαν επαναδημοσιευτεί σε άλλες χώρες (και όχι στην πρωτότυπη μορφή τους). Ιστορική σημασία έχουν σίγουρα, πολύ πιθανόν και καλλιτεχνική (όπως κάποιες ιστορίες του Pedrocchi, που έχουν έξυπνα σενάρια ενώ δεν το περιμένεις). Luca Boschi: Paperino e il libro di William Ward! (περιέχει δείγματα από τις ιστορίες) First Donald Duck Stories (1937-1940) by William Ward
  10. Το άρθρο αναφέρεται σε ιστορίες και καρτούν που ο Ντόναλντ προσπαθεί να καλμάρει τα νεύρα του. Inducks ________________ Τα υπόλοιπα άρθρα του ΚΟΜΙΞ βρίσκονται εδώ.
  11. Άρθρο για τις λίγες επιτυχημένες δουλειές του Ντόναλντ, όπως τις έπλασε η φαντασία του Καρλ Μπαρκς. Από το τεύχος 241 (Ιούλιος 2008). Inducks Τεύχους ________________ Τα υπόλοιπα άρθρα του ΚΟΜΙΞ βρίσκονται εδώ.
  12. Quackmore

    Carl Barks Library by Fantagraphics [ “Lost in the Andes” ]

    H Fantagraphics είχε ανακοινώσει στην αρχή του χρόνου,ότι μέσα στο 2011 θα κυκλοφορούσε ο πρώτος τόμος της νέας Carl Barks Library,μέσα στο φθινόπωρο.Έτσι λοιπόν,ήρθε η ώρα η ανακοίνωση να γίνει πράξη.Ήδη ο πρώτος σκληρόδετος τόμος,240 σελίδων,βρίσκεται στο amazon,για προπαραγγελίες στην τιμή των $14.76,αντί για $24.99. Ο Πρώτος τόμος,θα περιλαμβάνει μερικές από τις πιο διάσημες ιστορίες του Μπαρκς,της περιόδου 1948-1950,όπως: Χαμένοι στις Άνδεις(Κόμιξ#1 και #181),Αναμέτρηση στον Νότιο Ειρηνικό(Κόμιξ#73) και Το Χρυσό Έλατο(Κόμιξ #175). Πηγές: Wolfstad,Fantagraphics.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.