Search the Community

Μια ωραία συνέντευξη του Paolo Mottura που έδωσε στον συμφορουμίτη και φίλο Γιάννη Ιατρού. Enjoy Συντάκτης: Συνέντευξη στο Γιάννη Ιατρού Ίσως από τους καλύτερους δημιουργούς Ντίσνεϊ κόμικς της γενιάς του, ο Paolo Mottura ανήκει σε μία πολύ ιδιαίτερη καλλιτεχνική οικογένεια. Έχοντας προσαρμόσει το σχεδιαστικό του ύφος στα ντισνεϊκά πρότυπα, προσπαθεί διαρκώς να το ανανεώνει και να το εκσυγχρονίζει, φέρνοντας διάφορες -πολλές φορές και αντιμαχόμενες μεταξύ τους- επιρροές: το παλιό με το καινούργιο, το γκόθικ στοιχείο με το παραμυθικό... Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, τουλάχιστον στη χώρα μας, μετά την εξαιρετική διασκευή του μυθιστορήματος «Μόμπι Ντικ» με πρωταγωνιστές την οικογένεια των Ντακ. Η διασκευή κλασικών μυθιστορημάτων, αλλά και ταινιών ή σειρών, σε κόμικς με τους χαρακτήρες του Ντίσνεϊ είναι μία νέα τάση που προωθεί η γειτονική χώρα και ο σχεδιαστής Paolo Mottura είναι ένας από τους κύριους εκφραστές της. Ο Paolo Mottura ανήκει στη νέα φουρνιά δημοφιλών Ιταλών δημιουργών κόμικς με τους χαρακτήρες του Γουόλτ Ντίσνεϊ. Αν και ξεκίνησε το 1989 την καριέρα του στο περιοδικό Topolino (το αντίστοιχο ιταλικό «Μίκυ Μάους»), η αναγνωρισιμότητα έφτασε το 1998, όταν βραβεύτηκε με τον «Χρυσό Μίκυ» για την καλύτερη ιστορία του έτους 1997, που του προσέφερε η συμμετοχή του στην ξεχωριστή σειρά «Οι νέες περιπέτειες του Φάντομ Ντακ». Δεν δίστασε να προχωρήσει σε εξ ολοκλήρου προσωπικές δημιουργίες, στοχεύοντας στη γαλλική αγορά κόμικς, με προεξάρχουσα τη σειρά «Careme», η οποία και του χάρισε το 2005 το «Βραβείο Albert Uderzo» στην κατηγορία «καλύτερο νέο ταλέντο». Επιστρέφοντας στην ιταλική αγορά, από το 2011 συνεργάζεται με τον οίκο του Sergio Bonelli, εκδότη –μεταξύ άλλων– του Ντύλαν Ντογκ. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με ιδιαίτερο ύφος εικονογράφησης, ο οποίος δίνει ιδιαίτερη προσοχή στη δυναμική που προσφέρει το χρώμα και παίζει με τους διάφορους τόνους του. Εδραιώθηκε στη συνείδηση του ντισνεϊκού αναγνωστικού κοινού ως ένας από τους πλέον καταξιωμένους σχεδιαστές Ντίσνεϊ κόμικς με την αριστουργηματική διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος του Χέρμαν Μέλβιλ «Μόμπι Ντικ» σε μια σεναριακά και αισθητικά άρτια περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ και τον θείο Σκρουτζ. Η συνάντησή μας έγινε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του 2ου THE Comic-Con, τον περασμένο Μάη, όπου ήταν επίσημος καλεσμένος. Στο πέρας της εκδήλωσης, όπου συναντήθηκε, μίλησε και σχεδίασε για τους θαυμαστές του, οι οποίοι του προσέφεραν «τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό και ενδιαφέρον για το έργο μου και για εμένα τον ίδιο», σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές εκδηλώσεις, όπως δήλωσε επανειλημμένα, μας παραχώρησε την ακόλουθη συνέντευξη. Οι Αμερικανοί βλέπουν τη δουλειά μας και λένε «πολύ ωραία δουλειά, μα είναι Ντίσνεϊ;», ακριβώς γιατί η αλλαγή είναι τόσο μεγάλη που πλέον δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν. Οι μεγάλοι Ιταλοί δημιουργοί έφεραν στο προσκήνιο έναν πολύ προσωπικό καλλιτεχνικό «διάλογο». Το ιταλικό Ντίσνεϊ κόμικ, άλλωστε, ανήκει στους δημιουργούς του, με την έννοια ότι δημιούργησαν μια πλειάδα νέων χαρακτήρων και μεταμόρφωσαν σημαντικά αυτόν τον τύπο του κλασικού αμερικανικού κόμικ. ⚫ Είναι γεγονός ότι τα Ντίσνεϊ κόμικς γεννήθηκαν στην Αμερική, όμως εδώ και πολλές δεκαετίες, η πλειονότητα της παραγωγής είναι ευρωπαϊκή και κυρίως ιταλική. Είναι εμφανής για σένα η διαφορά ανάμεσα στην αμερικανική και την ιταλική παραγωγή Ντίσνεϊ; Ναι, υπάρχει μία βαθύτατη διαφορά. Ας πούμε ότι οι Ιταλοί πήραν στα χέρια τους την κληρονομιά που άφησαν οι μεγάλοι Αμερικανοί δημιουργοί και, όταν το ντισνεϊκό κόμικ έγινε, πιθανότατα, λιγότερο σημαντικό στην Αμερική, αντίθετα εκείνα τα χρόνια ακριβώς έγινε πολύ σημαντικό στην Ιταλία. Οι μεγάλοι Ιταλοί δημιουργοί, εμπνεόμενοι από τα «διδάγματα» του Καρλ Μπαρκς και του Φλόιντ Γκότφρεντσον, έφεραν στο προσκήνιο έναν πολύ προσωπικό καλλιτεχνικό «διάλογο». Το ιταλικό Ντίσνεϊ κόμικ, άλλωστε, ανήκει στους δημιουργούς του, με την έννοια ότι δημιούργησαν μία πλειάδα νέων χαρακτήρων και μεταμόρφωσαν σημαντικά αυτόν τον τύπο του κλασικού αμερικανικού κόμικ, «μολύνοντάς» το με ιταλικές ιδέες και αισθητικές επιλογές. Αυτό, κατ’ εμέ, δεν συνέβη αρκετά στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η ντισνεϊκή δημιουργία έμεινε σε ένα βαθμό στάσιμη, σαν απολίθωμα, στο ίδιο πλαίσιο, δίχως να της δίνεται η δυνατότητα εξέλιξης. Στην Ιταλία αυτή ακριβώς η εξέλιξη είναι εμφανέστατη, σε τέτοιο βαθμό που οι Αμερικανοί βλέπουν τη δουλειά μας και λένε «πολύ ωραία δουλειά, μα είναι Ντίσνεϊ;», ακριβώς γιατί η αλλαγή είναι τόσο μεγάλη που πλέον δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν. ⚫ Μίλησέ μας για το ντεμπούτο σου στον χώρο της εικονογράφησης. Το εργαστήρι του Giambiero Umbezio, ενός σχεδιαστής Ντίσνεϊ κόμικς, όπου σύχναζα τακτικά όταν ήμουν 15-16 χρόνων, ήταν στο Τορίνο, κοντά στο σπίτι μου, και κάθε τόσο του πήγαινα δουλειά μου, την έβλεπε και μου έδινε χρήσιμες συμβουλές. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια, μέχρι που υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία και είδα ότι ο χρόνος περνάει –στο μεταξύ γράφτηκα και στο Πανεπιστήμιο, επομένως δεν είχα πολύ χρόνο να συνεχίσω την εξάσκηση. Τότε του ζήτησα να δείξει τα σχέδιά μου στη σύνταξη του Topolino. Εκείνη την περίοδο, ο Giovan Battista Carpi έφτιαχνε την Accademia Disney και έψαχνε νέα ταλέντα, καθώς είχε μεγαλώσει η αγορά και υπήρχε η ανάγκη για περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό, κυρίως σχεδιαστές. Οταν λοιπόν είδε τα σχέδιά μου, με κάλεσε στο γραφείο του και στο μεταξύ τα κοιτούσε σιωπηλός. Μετά από λίγο σηκώθηκε και έφυγε, αφήνοντάς με μόνο μου σε ένα άδειο γραφείο. Περίμενα αρκετή ώρα, πλάθοντας σενάρια με το μυαλό μου «γιατί μπορεί να έφυγε ο δάσκαλος;»... Μάλιστα σκέφτηκα «λες να έρθει και να μου φέρει κάποιο σενάριο να εικονογραφήσω;», αλλά μετά έλεγα «όχι, αδύνατον, είμαι πολύ νέος για κάτι τέτοιο». Μετά από μισή ώρα επέστρεψε και πράγματι, κρατούσε ένα σενάριο στο χέρι του. Αυτή ήταν η αρχή, μία αρχή εκθαμβωτική και άμεση –από αυτήν, την πρώτη μου ιστορία, μέχρι σήμερα, δεν έχω σταματήσει. Εχουν περάσει 30 χρόνια κι εγώ συνεχίζω να σχεδιάζω ιστορίες κόμικς για την Ντίσνεϊ. ⚫ Μία από τις πιο δημοφιλείς δημιουργίες σου με τους χαρακτήρες του Ντίσνεϊ ήταν η παρωδία του «Μόμπι Ντικ». Ποια είναι η δυσκολία αλλά και η πρόκληση να μεταμορφώνεις τους ντισνεϊκούς χαρακτήρες σε αυτούς του βιβλίου; Κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι μία πρόκληση που αφορά κατά βάση τον σεναριογράφο.Μιλάμε για ένα δραματικό και πολύ βίαιο μυθιστόρημα και αυτό κατευθείαν γεννάει δυσκολίες στη μεταφορά του στο πλαίσιο του ντισνεϊκού σύμπαντος, σε ένα πρώτο αφηγηματικό επίπεδο. Πρώτα απ’ όλα, στην περίπτωση του «Μόμπι Ντικ», υπάρχει το θέμα της φαλαινοθηρίας, ένα ζήτημα που δεν επιτρέπεται να μεταφέρεις ανέπαφο στο σύμπαν του Ντίσνεϊ. Γι’ αυτό τον λόγο ο σεναριογράφος έπρεπε να βρει μια δικαιολογία για να λειτουργήσει η ιστορία –το κυνήγι, λοιπόν, δεν αφορά τη φάλαινα καθαυτή, αλλά τον θησαυρό που βρίσκεται στο στομάχι της φάλαινας, αφού αυτή έφαγε το πλοίο που μετέφερε τον θησαυρό του Σκρουτζ και γι’ αυτόν τον λόγο την κυνηγάει. Ετσι η παρωδία παραμένει κοντά στο πρωτότυπο, αφήνοντας στην άκρη την ιδέα της φαλαινοθηρίας με την κλασική της έννοια, δηλαδή τον θάνατο του κήτους. Ταυτόχρονα, σε μια ιστορία Ντίσνεϊ δεν γίνεται να έχουμε τραγικό τέλος, όπως στο βιβλίο, αλλά πρέπει να υπάρχει happy end. Κατευθείαν λοιπόν γίνεται αντιληπτός ο βαθμός της πρόκλησης, την οποία καλείται να αντιμετωπίσει ο σεναριογράφος, ο οποίος, συν τοις άλλοις, πρέπει να κάνει μια πολύ καλή έρευνα πριν ξεκινήσει να γράφει. Η ιστορία διαδραματίζεται στα μέσα του 17ου αιώνα, επομένως υπήρχε η ανάγκη να βρούμε πώς ήταν τα παλιά φαλαινοθηρικά, οι πόρτες, οι εσωτερικοί χώροι, το κατάστρωμα, αλλά και οι πόλεις, τα λιμάνια, η ενδυμασία, και εγώ να τα αποδώσω στο χαρτί. Και μετά, έρχονται οι χαρακτήρες. Τον ρόλο του Ισμαήλ έχει ο Ντόναλντ, αυτόν του Αχαμπ ο θείος Σκρουτζ. Είναι βασικό να ταιριάξουν οι χαρακτήρες του βιβλίου με αυτούς του Ντίσνεϊ, χωρίς όμως να αλλάξουν ριζικά οι τελευταίοι. Ο Ντόναλντ πρέπει να παραμείνει όπως τον ξέρουμε και την ίδια στιγμή να μοιάζει στον Ισμαήλ. Πρόσφατα έκανα μια άλλη παρωδία Ντίσνεϊ, η οποία βασιζόταν στο μυθιστόρημα «On the Road» του Τζακ Κέρουακ. Το πρωτότυπο αφηγείται μια ιστορία που σίγουρα δεν μπορεί να μεταφερθεί στον ντισνεϊκό κόσμο, αφού οι πρωταγωνιστές της κάνουν χρήση ναρκωτικών και πίνουν αλκοόλ απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Ο σεναριογράφος, ωστόσο, κράτησε ένα σημαντικό στοιχείο της ιστορίας, το θέμα της φιλίας και του ταξιδιού, και ανέπτυξε αυτά τα δύο θέματα. Σε αυτήν την παρωδία, ο Γκούφυ είναι ένας χαρακτήρας ιδιαίτερα αλλοπρόσαλλος. Βλέποντάς τον, καταλαβαίνεις ότι κάθε τόσο σνιφάρει ή μαστουρώνει, αλλά στην ιστορία, ξεκάθαρα, τέτοια πράγματα δεν μπορούν παρά να υπονοηθούν. Αυτή κι αν ήταν μία ενδιαφέρουσα πρόκληση! ⚫ Ενδιαφέρον είχε, επίσης, η παρωδία-φόρος τιμής στον Ντύλαν Ντογκ, με πρωταγωνιστή τον Μίκυ. Πρόκειται για δύο κόσμους πολύ διαφορετικούς: αφενός ο Μίκυ Μάους είναι χαρακτήρας κόμικς για παιδιά και ο Ντύλαν Ντογκ είναι ένας ήρωας πιο ώριμος και σκοτεινός. Τι κινδύνους ενέχει μία τέτοια μεταμόρφωση; Πρώτα απ’ όλα, το βάρος πέφτει στον σεναριογράφο για να γίνουν οι απαραίτητες συνδέσεις. Αν το σκεφτείς, ο Ντύλαν Ντογκ είναι ένας ήρωας πολύ ήρεμος, βρετανικού στυλ, δεν είναι ένας μυώδης τύπος που ουρλιάζει, δεν είναι υπερήρωας. Είναι μετριοπαθής. Και τον Μίκυ, αντίστοιχα, δεν τον βλέπεις ποτέ να τσαλακώνεται, να φωνάζει, διατηρώντας ταυτόχρονα μια δυναμική. Και οι δύο, επίσης, έχουν έναν ελαφρώς ανόητο βοηθό: ο Γκράουτσο Μαρξ για τον Ντύλαν Ντογκ, ο Γκούφυ για τον Μίκυ. Υπάρχει επίσης και ένας επιθεωρητής που τους βοηθάει, ο Μπλοχ και ο Ο’Χάρα. Επαρκείς ομοιότητες για να στηθεί μια καλή παρωδία. Οσον αφορά το σχέδιο, για έναν σχεδιαστή όλα γίνονται αυτόματα. Οταν διαβάζεις το σενάριο –πρέπει να το διαβάζεις προσεκτικά– ξεκινάς να οπτικοποιείς αυτό που βλέπεις, δημιουργούνται και συντίθενται εικόνες στο μυαλό σου. Το σενάριο σε μεταφέρει. Για μένα, τουλάχιστον, λειτουργεί έτσι. Διαβάζω και προσπαθώ να καταλάβω πώς μπορώ να μεταφέρω στο χαρτί αυτό που διαβάζω. Για παράδειγμα, η Ντύλαν Ντογκ ιστορία με τον Μίκυ είχε σίγουρα σκοτεινά στοιχεία, αλλά και αρκετά κωμικά. Επρεπε συνεπώς να βρεθεί μια μέση λύση, γιατί αν σχεδίαζα πολύ «dark» θα ήταν αρκετά ξεροκέφαλο. Έκανα όμως πειραματισμούς, πρόσθεσα αρκετές γκοθ «λήψεις», βλοσυρές εκφράσεις, αντιγράφοντας ακόμα και σκηνές από το πρωτότυπο. Όμως προσπάθησα να μην υπερβάλλω, γιατί ο συνολικός τόνος έπρεπε να παραμείνει ελαφρύς και κωμικός. Η λύση είναι πάντα η ισορροπία. ⚫ Ποια είναι η εικόνα που έχεις για την αγορά των κόμικς στην Ιταλία, και ευρύτερα στην Ευρώπη; Σε τι βαθμό επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση; Δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά, όμως από μία όψη σίγουρα επηρεάστηκε από την κρίση. Η κρίση στον χώρο μας, όμως, έχει να κάνει περισσότερο με το γεγονός ότι οι νέοι βρίσκουν άλλους τρόπους να περνούν την ώρα τους, εξαιτίας της τεχνολογικής εξέλιξης: tablet, κινητά, Internet, videogames. Αυτά αποσπούν πολύ χρόνο από τους νεότερους και η κρίση αυτή δεν αφορά μόνο τα κόμικς αλλά όλη την αγορά του Τύπου. Εν ολίγοις, διαβάζουμε λιγότερο. Ενδεχομένως συνολικά να διαβάζουμε περισσότερο, αλλά τα παραδοσιακά μέσα -βιβλία, εφημερίδες, κόμικς- έχουν παραμεριστεί αρκετά. Κατ’ εμέ, αυτή είναι μια κρίση χωρίς επιστροφή. Οφείλουμε, επομένως, να την αποδεχτούμε και να προτείνουμε διαρκώς καινούργια, ενδιαφέροντα πράγματα. Κυρίως κρατώντας κοντά μας τον «σκληρό πυρήνα» των αναγνωστών, οι οποίοι εξακολουθούν να ασχολούνται, με την ελπίδα ότι θα επηρεάσουν τις επόμενες γενιές, τα παιδιά τους.

Λοιπόν, κοιτάχτε πώς έχει το θέμα. Ο Fabio Celoni θα έρθει για να μοιράσει τζίφρες στο Athens Con, στις 3&4 Δεκεμβρίου 2016. Επομένως, σαν καλοί καμμένοι Disneyάκηδες που σεβόμαστε τον εαυτό μας, οφείλουμε να τον καλωσορίσουμε εις τας Ελλάδας με έναν πάκο από ψαγμένες προτάσεις, ώστε να του κάνουμε εντύπωση και να πει καλά λόγια για εμάς στους συναδέλφους του στο εξωτερικό, μπας και αξιωθούμε να δούμε κι άλλα ονόματα στο μέλλον. Οι υπόλοιποι που δεν είστε Disneyκοί, θα του πάτε απλά κάποια από τα παρακάτω τεύχη και θα του το παίξετε μούρη, δεν μας πειράζει διόλου. Χαμπάρι δεν θα πάρει, εκτός αν του πιάσετε την κουβέντα με τις ώρες, που αν την πιάσετε, θα είστε Disneyκοί με βούλα, επομένως πάει μία η άλλη Αρκετά με τις εξυπνάδες όμως, ας μπούμε στο ψητό. Δώστε βάση τώρα τι παίζει με τον τύπο. Δυο λόγια γνωριμίας. Ο Celoni ήταν ένας από τους Ιταλούς που έμαθα από το Κόμιξ (Τερζόπουλου). Μπήκαν μόνο 4 ιστορίες του, οι οποίες όμως ήταν αρκετές για να με κάνουν να ψαχτώ αρκετά ώστε να δω τι μέρος του λόγου είναι και τούτος. Αυτές με έκαναν και άρχισα σιγά σιγά να μαζεύω και άλλα περιοδικά με ιστορίες του, κυρίως δηλαδή Ντόναλντ (Τερζόπουλου). Το ιδιαίτερο στυλ του, στην συνέχεια το «αντέγραψε» ο φίλος του, ο Paolo Mottura, τον οποίον είδαμε στην Θεσσαλονίκη πριν λίγους μήνες. Ο Mottura είναι πιο γνωστό όνομα στον χώρο επειδή είναι πιο ενεργός με περισσότερες ιστορίες, όμως ο Celoni ήταν αυτός που ξεκίνησε αυτό το «διάχυτο πλαστικό» στυλ. Μην παραξενευτείτε δηλαδή αν δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε ορισμένες ιστορίες τους. Αν εξαιρέσουμε κάτι μονοσέλιδες στις οποίες δεν δίνω σημασία, ο άνθρωπας έχει κάνει μόνο καμιά 35αριά ιστορίες. Εις τα πάτρια εδάφη μας έχουμε δει τις 26 εξ αυτών. Ο κύριος όγκος δουλειάς του είναι σε εξώφυλλα, με καμιά 75αριά στο ενεργητικό του. Τα περισσότερα από αυτά είναι με τον Φάντομ Ντακ, και τα είδαμε στο Αλμανάκο, στα τεύχη περίπου από 100-200. Αυτά είναι τα Inducks links που μας ενδιαφέρουν. Είμαι αναλυτικός μέχρι αηδίας, για να επιλέξει ο καθένας αυτά που θέλει. Εξώφυλλα Εξώφυλλα που έχουν δημοσιευτεί γενικά: Με μικρό μέγεθος εικόνων / Με μεγάλο μέγεθος εικόνων Εξώφυλλα που έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα: Με μικρό μέγεθος εικόνων / Με μεγάλο μέγεθος εικόνων Ιστορίες με βαθμολογική σειρά Ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί γενικά: Με μικρό μέγεθος εικόνων / Με μεγάλο μέγεθος εικόνων Ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα: Με μικρό μέγεθος εικόνων / Με μεγάλο μέγεθος εικόνων Το μικρό μέγεθος βάλτε το αν θέλετε να δείτε πιο εύκολα τις συντμήσεις των τευχών, το μεγάλο για να δείτε καλύτερα για ποια ιστορία μιλάμε. Πάρτε τα, ξεσκίστε τα, δείτε τι τεύχη έχετε, ποια τεύχη θέλετε, γενικά κάντε παιχνίδι. Ωραία, το λήξαμε κι αυτό. Και τώρα το αγαπημένο μου κομμάτι, προτάσεις για συγκεκριμένες ιστορίες και τεύχη. Θα ξεκινήσουμε με τις πιο κάζουαλ επιλογές και θα πάμε στις πιο ψαγμένες. Όχι φυσικά επειδή είμαστε κάζουαλς (Θου Κύριε, άκου τι κάθομαι και λέω), αλλά για να τους διευκολύνουμε όλους, μιας και οι ιστορίες του είναι πολύ λίγες, επομένως και τα βολικά τεύχη πολύ περιορισμένα. Θεματικά τεύχη: Δράκουλας - Κόμιξ #295 & Μίκυ Μάους Editor's Choice 00. Παρωδία του Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ. Ωραία ιστορία, ωραίο εξώφυλλο, ωραίο σχέδιο, ωραία έμπνευση, πολύ καλό πακέτο. Ήταν ένα τεύχος που ξεχώρισε από την μετριότητα των υπόλοιπων τευχών του Τερζόπουλου εκείνης της περιόδου, επειδή είχε ταυτότητα με μία θεματική ιστορία. Το Μίκυ Μάους έχει την ίδια ιστορία, όμως σε μικρό μέγεθος που χάνει αρκετά. Όποιος δεν έχει πρόβλημα με το μέγεθος, μπορεί κάλλιστα να πάει αυτό για υπογραφή. Ειδικά αν έχετε υπογεγραμμένο και το Editor's Choice 1 από την Ziche, θα πάρετε άλλη μία τζίφρα σε αυτό και θα λέτε πως έχετε υπογεγραμμένη όλη τη σειρά. Ο επικός Μίκυ - Κόμιξ #274. Η ιστορία έχει φοβερό, φοβερότατο σχέδιο, όμως δυστυχώς είναι προσαρμογή του αντίστοιχου βιντεοπαιχνιδιού. Για εμένα που είμαι φανατικός φαν του παιχνιδιού (lolwut) είναι ταμάμ, όμως για τον κοινό αναγνώστη, δεν είναι παρά μία αρκετά μέτρια ιστορία με καλό σχέδιο. Παραμένει βέβαια η μοναδική περίπτωση θεματικού τεύχους, επομένως δεν είναι και τόσο άσχημα. Ειδικά αν το έχετε υπογεγραμμένο από τον Peter David (σεναριογράφο) και Paolo Mottura (συνσχεδιαστή), θα πάρετε και μία τρίτη υπογραφή από τον Celoni και θα είστε κομπλέ. Υπόλοιπες ιστορίες του που έχουν δημοσιευτεί στο Κόμιξ. Γύρνα στο σπίτι Ντόναλντ - Κόμιξ #166. Ο Ντόναλντ χάνεται από το σπίτι, και προσπαθεί να γυρίσει πίσω. Αυτό ήταν. Αυτή η ιστοριάρα όμως είναι τόσο σουρεάλ, τόσο όμορφη και τόσο ξεχωριστή λόγω σχεδίου, που ξεχωρίζει από την σαβούρα. Μου είχε κάνει εντύπωση θυμάμαι αυτό το πλαστικό σχέδιο στο Κόμιξ και ήθελα κι άλλο. Πού να ήξερα πως οι ιστορίες του ήταν με το σταγονόμετρο. Και μεταξύ μας τώρα, δεν είναι όλες οι ιστορίες του Celoni αριστουργήματα, μάλλον το αντίθετο, όμως η συγκεκριμένη έχει πάρει 10άρι από εμένα στο Inducks τιμής ένεκεν. Κάντε μία καλή και βρείτε την σκαναρισμένη αν δεν έχετε το τεύχος. Ακόμα και να μην του το πάτε, διαβάστε την. Προσωπική υπόθεση - Κόμιξ #149. Από τις πολύ λίγες συγκινητικές και συναισθηματικές ιστορίες με τον Μαύρο Πητ. Αν έχετε βαρεθεί τις χαζοχαρούμενες ιστορίες με τον απλά χαζό και κακό Πητ, διαβάστε αυτήν. Tito Faraci στα καλύτερά του με τον Celoni να δίνει το καλύτερο σχέδιο που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην συγκεκριμένη ιστορία. Την κατατάσσω στην ίδια κατηγορία με το Ποτάμι του χρόνου και Το αστέρι που έπεσε. Αυτή για εμένα είναι η καλύτερη ιστορία του Celoni, και μία από τις επιλογές που θα έχω στάνταρ μαζί μου. Θα πρότεινα να την βρείτε σκαναρισμένη στο νετ τώρα αμέσως αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Η σειρά γενικά κυκλοφορεί ευραίως, 32 σελιδούλες είναι μόνο, λίγα λεπτά θα σας πάρει να την βρείτε και να την διαβάσετε. Ιστορίες του σε ειδικά τεύχη. Σπόροι - Οι νέες περιπέτειες του Φάντομ Ντακ #9. Φοβερό σχέδιο, όμως λίγο ακαταλαβίστικο αν δεν είσαι αυτού του στυλ. Το εξώφυλλο δεν είναι δικό του, ενώ το μέγεθος ήταν του Τερζόπουλου, δηλαδή πολύ μικρό. Το όλο τεύχος δεν αξίζει, αξίζει όμως η ιστορία. Η τελική απόφαση δική σας. Ο Βασιλιάς της αβύσσου & Το τέρας του βάλτου - ΓΙΓΑΣ #3 (ή αλλιώς Κόσμος Ντίσνεϋ #17). Καλές ιστοριούλες, όμως το σχέδιο του Celoni χάνει πάαααααρα πολύ σε ασπρόμαυρο. Αν μπερδεύεστε με το Φάντομ #9 που ανέφερα παραπάνω, εδώ θα χαθείτε. Έχει και την καλλιτεχνική του αξία, όμως κατ' εμέ ο Celoni και ο Mottura θέλουν απαραιτήτως 100% χρωματισμό Ο Πασχάλης και το αγρόκτημα «Γευστική εταιρία» - Η οικονομία του θείου Σκρουτζ 2η σειρά, 2ο τεύχος. Καλτιά τεράστια αυτό το πράμα. Δεν θα του πάω το ένθετο αυτό της Καθημερινής του 1995, όμως θα ήθελα να είμαι μπροστά σε όποιον το κάνει Η χαμένη βιβλιοθήκη - Μεγάλα Σήριαλ #30. Καλούτσικη ιστορία αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Απλά είναι σε Μεγάλα Σήριαλ, πιο προσβάσιμα δηλαδή σε κάποιους. Ένα αστέρι γεννιέται - Μεγάλα Σήριαλ #38. Παρομοίως. Ψιλοχαζομαρούλα αλλά είναι στα Σήριαλ. Το υποβρύχιο ξενοδοχείο - Μεγάλα Σήριαλ #43. Μία από τα ίδια με απ' όλα χωρίς τζατζίκι. Λοιπές ιστορίες του σε Μίκυ Μάους / Ντόναλντ / Αλμανάκο (ψαγμένο πράμα) Απίστευτη πρωτοχρονιάτικη περιπέτεια - ΜΜ #1902. Ιστορία 43 σελίδων με «μονοπάτια», η κάθε μία εκ των οποίων από διαφορετικό σχεδιαστή. Μπορείτε να πάρετε το τευχάκι και να βάλετε σκοπό της ζωής σας να μαζέψετε υπογραφές από όοοοολους τους δημιουργούς . Από τον καθέναν στην σελίδα του. Με ψήνει τώρα που το λέω αλλά οκ, είπαμε, μην είμαστε και υπερβολικοί. Tο πρωτάθλημα των Μούργων - ΜΜ #2000. Επετειακό τεύχος με πολλές επετειακές ιστορίες, από αυτές που μπαίνουν σε κάθε ~500 τεύχη και λατρεύω. Αυτήν την στιγμή χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο επειδή το τευχάκι έχει μέσα όχι μόνο ιστορία Celoni, αλλά και Ziche, και Cavazzano, και σχέδιο Rosa σε μία σελίδα, και γενικά είναι ό,τι πρέπει για μαζικές υπογραφές δημιουργών. Πώς μου ξέφυγε αυτό το πράμα εμένα; Μάλλον θα το πάω φέτος, θα ελπίζω να ξαναδώ τους υπόλοιπους, και στο μέλλον να δούμε και τους εναπομείναντες. Η εκδίκηση του τιμωρού - Αλμανάκο #171. Δώστε βάση στον τίτλο. Ιστορία με τον Φάντομ Ντακ. Και εκδικητής και τιμωρός. Μία ιστορία όπου ο Γκαστόνε και ο θείος Σκρουτζ είναι εκνευριστικά εκνευριστικοί, ο Ντόναλντ είναι το παιδί της φάπας, και παίρνει εκδίκηση ως Φάντομ Ντακ για όοοοοολες τις ιστορίες που έχει βγει χαμένος, ουσιαστικά αποτίοντας φόρο τιμής στις πρώτες ιστορίες του Guido Martina, όπου ο Φάντομ δεν ήταν υπερήρωας αλλά ένας εκδικητής που τιμωρούσε όσους δεν γούσταρε. Είναι από αυτές τις ιστορίες που γνωρίζεις πως ο Φάντομ θα ξεφτιλίσει τους αντιπάλους του, αλλά παρ' όλ' αυτά συνεχίζεις να διαβάζεις, επειδή θέλεις να το δεις με τα ίδια σου τα μάτια. Και όταν το βλέπεις, εξακολουθεί να σε αποζημιώνει. Από τις ιστορίες του σωρού που έχει φτιάξει, αυτή είναι η καλύτερη <--- Germ, αυτή είναι κομμένη και ραμμένη για εσένα. Αλυσιδωτή καταστροφή - Ντόναλντ #5. Αυτή μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτική επειδή την είχα διαβάσει πιτσιρικάς πάνω από καμιά 10αριά φορές, επομένως μπορεί να μην είναι τόσο καλή όσο πιστεύω. Βασικά τυπική ιστορία του Celoni την θεωρώ, απλά βολεύει και το τεύχος που είναι σαν τομάκι. Σύμβολο κύρους - Ντόναλντ #10. Μία από τα ίδια με το άνωθεν. Με την διαφορά πως αυτό είναι ένα από τα πολύυυυ λίγα τεύχη της σειράς (παίζει να μην ήταν πάνω από 5 αν θυμάμαι καλά) με άρθρα πριν τις ιστοριές. Ήταν την εποχή που το περιοδικό πρωτοξεκίνησε ως μηνιαίο με ξεχωριστή θεματολογία ανά μήνα. Το προηγούμενο τεύχος (#9) ήταν με αφιέρωμα στην Ziche, όμως το #10 δεν έχει αφιέρωμα ούτε για τον Celoni ούτε για κανέναν, απλά μιλάει γενικά για δημιουργούς και για τέχνη. Δεν είναι και άσχημη επιλογή αν κάποιος δεν έχει άλλα τευχάκια, ειδικά αν έχει και το προηγούμενο από την Ziche. Ο πράσινος εφιάλτης - Ντόναλντ #127. Τελευταία πρόταση. Πιο πολύ το αναφέρω για το σουρεαλιστικό του πράγματος, μιας και μπορεί να αρέσει σε κάποιον το τρελό αυτό ύφος της ιστορίες σε συνδυασμό με το τρελό ύφος του Celoni. Πώς είναι οι ιστορίες με «μονοπάτια» που πας από σελίδα σε σελίδα; Ε, καμία σχέση. Αυτό είναι πιο πολύ σε ύφος Πασατέμπος. Του στυλ σε μία εικόνα να σε ρωτάει τι είδαν στον μισοσβησμένο πίνακα, από κάτω να σου λέει την λύση, όμως ό,τι και να κάνεις, η ιστορία προχωράει κανονικά. Ή να σε ρωτάει τι θα κάνουν άραγε τα ανιψάκια, αλλά να μην έχει καμία σημασία επειδή η ιστορία συνεχίζει στην επόμενη σελίδα και βλέπεις τι έκαναν τελικά τα ανιψάκια, ό,τι και αν πιστεύεις ότι θα έπρατταν. Ή να βλέπεις τα τανκς να βαράνε ένα δέντρο (ναι, καλά διαβάσατε), και να σε ρωτάει ποια λέξη θα σχηματίσουν με αναγραμματισμό τα γράμματα που εμφανίστηκαν στην έκρηξη. Και προφανώς, όταν τα βάλεις στην σειρά, όχι μόνο δεν θα αλλάξει την ροή της ιστορίας αφού συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα, αλλά δεν θα έχουν και καμία απολύτως σχέση με την όλη ιστορία. Όχι πως ο όλος παραλογισμός που εξελίσσεται στις σελίδες που κρατάμε έχει κάποια ιδιαίτερη συνοχή, όμως κουβέντα να γίνεται. Αυτά τα ολίγα. Από εκεί και πέρα είναι πολύ πιθανόν να υπάρχουν κάποιες αξιόλογες ιστορίες σε τεύχη που δεν έχω, άρα δεν έχω διαβάσει για να ξέρω. Ποια τεύχη τώρα θα πάω προσωπικά για υπογραφή. Ενδεικτικά με σειρά προτίμησης αναφέρω: 1) Κόμιξ 274 Επικός Μίκυ (για να έχω υπογραφές από όλον τον ντουνιά) 2) Κόμιξ 295 Δράκουλας 3) Κόμιξ 149 Προσωπική υπόθεση 4) Κόμιξ 166 Γύρνα στο σπίτι Ντόναλντ Τα 4 Κόμιξ, δηλαδή οι 4 καλύτερές του ιστορίες. Και ύστερα 5) Η εκδίκηση του τιμωρού - Αλμανάκο 171 6) Το πρωτάθλημα των Μούργων - Μίκυ Μάους 2000 7) Σπόροι - Φάντομ #9 Από εκεί και πέρα παίζουμε με τις μέτριες ιστορίες. Μπορεί κάποιες από αυτές να αξίζουν, όμως το ότι είναι σε ξέμπαρκα τεύχη δεν με τραβάνε σχεδόν καθόλου. Νομίζω πως κλείσαμε. Περιμένω φυσικά κι εγώ προτάσεις που μπορεί να μου διαφεύγουν ή κακώς να μην τους δίνω βαρύτητα. Η ιστορία που περιμένουμε αυτόν τον καιρό από τον Celoni, είναι ο Δόκτωρ Μίκυ Χάιντ ή όπως εν τέλει το μεταφράσουνε, παρωδία του γνωστού βιβλίου / έργου. Θεωρώ πως έχουν κρατήσει την ιστορία για το Κόμιξ, όμως μέχρι τον Δεκέμβριο θα βλέπουμε μόνο Rosa, επομένως πιστεύω πως θα την δούμε μετά το signing.Το ιδανικό θα ήταν να κυκλοφορήσει αυτόνομο ένα τευχάκι, όμως αφού δεν το έκαναν για τον Mottura τον οποίον υποστήριξαν στα πρώτα τεύχη του περιοδικού, δεν νομίζω πως θα το κάνουν για τον Celoni. Μακάρι να διαψευστώ βέβαια σε όλα αυτά. Υ.Γ. Αν καταφέρω και πετύχω από κάνα ιταλικό ebay / amazon τούτο εδώ το ιταλικό Kingdom Hearts διά χειρός Celoni που δεν έχει κυκλοφορήσει πουθενά εκτός Ιταλίας, θα το δώσω για υπογραφή πρώτο πρώτο και θα το βάλω σε βιτρίνα μαζί με τα limited edition Kingdom Hearts βιντεοπαιχνίδια και soundtracks για να πουλάω μούρη σε όλη την υφήλιο. Εσωτερικό λινκ για το Άθενκς Κον εδώ Facebook λινκ για την εκδήλωση εδώ Προτάσεις ιστοριών για το signing του Cavazzano εδώ Προτάσεις ιστοριών για το signing του Mottura εδώ

Ετοιμάζεται συνέχεια/reboot και για το Rocketeer, το φιλμ του 1991 που βασίζονταν στο κόμικ του Dave Stevens, ένα κόμικ που ξεκίνησε το 1981 και το οποίο έχει ως σκηνικό τα τέλη του '30 και τις αρχές του '40 με τον χαρακτήρα να πολεμάει Ναζί επιστήμονες, γκάγκστερ κ.τ.λ. Η αρχική ταινία είχε αποτύχει εμπορικά αλλά έχει χτίσει κοινό στην πορεία. Η νέα ταινία θα έχει μαύρη πρωταγωνίστρια και θα λαμβάνει χώρα 6 χρόνια μετά την εξαφάνιση του αρχικού Rocketeer. Το σκηνικό φαίνεται πως θα είναι η αρχή του ψυχρού πολέμου, μιας και η νέα κάτοχος της στολής, καλείται να σταματήσει τα σχέδια ενός επιστήμονα που σκοπεύει να αλλάξει την ροή του. Το σενάριο το έχουν αναλάβει οι Max Winkler και Matt Spicer ενώ στα ονόματα της παραγωγής συναντάμε παίχτες του NBA και του NFL! Πηγή.

Χθες το απογευματάκι που καθόμουν στον πάγκο με το φανζίν στο Πενάκι, πέρασε ο Κρίτωνας, ο οποίος είχε ήδη αγοράσει την Καθημερινή και μας έδειξε κάτι που είχε παρατηρήσει στον τόμο: στη σελίδα 180 του τόμου 37 υπάρχει μια ιστορία με τον Μπάρνυ τον Αρκούδο σε σενάριο Μπαρκς και σχέδιο Γίππες! Αρχικά παραξενευτήκαμε... Σήμερα που πήρα κι εγώ τον τόμο το διαπίστωσα, αλλά η έκπληξή μου μετριάστηκε από το γεγονός ότι σε πολλά σημεία του τόμου υπάρχει αφιέρωμα στη δουλειά του Μπαρκς εκτός Disney... Βέβαια, δεν παύει να μου προξενεί απορία, καθώς είναι χαρακτήρας της Warner Bros και, παρόλο που ο Μπαρκς ασχολήθηκε με αυτόν, δεν έχει σχέση με Disney. Εξάλλου, έχει ήδη εκδοθεί από τη Νέα Ακτίνα ειδικός, αυτοτελής τόμος με τις ιστορίες του Μπάρνυ και του Μπένυ Τι πιστεύετε πάνω σε αυτό; Η ιστορία υπάρχει μεν και στην ιταλική έκδοση... Μήπως απλά την έβαλαν για να πλαισιώσουν το αφιέρωμα;

Η IDW συνεχίζει με ρυθμό τις ντισνευκές εκδόσεις τις αυτή τη φορά με τις κομικσικές μεταφορές πολλών διάσημων ταινιών της Ντίσνευ, τόσο animation όσο και live action, οι οποίες κυκλοφόρησαν απο την δεκαετία του 1950 εώς τα τέλη της δεκαετίας του '80s με την μορφή κυριακάτικων στριπ, σε έγχρωμη μορφή. Ο πρώτος σκληρόδετος τόμος θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο θα κοστίζει 50 δολλαρια, θα έχει 212 σελίδες και διαστάσεις 30,5 χ 21,6: Publisher: IDW PUBLISHING (W) Frank Reilly (A) Jesse Marsh & Various (CA) Dick Moores From the early 1950s through the late '80s, the Disney studio created Sunday comics adaptations of more than 120 of their animated and live-action films that were currently in movie theaters. The chronological all-star line-up in this first volume is an almost embarrassment of riches: the animated Peter Pan, Lady and the Tramp, Peter and the Wolf, and two pre-cursers to the series, Cinderella and Alice in Wonderland! The live-action adaptations are: 20,000 Leagues Under the Sea, Robin Hood, The Sword and the Rose, Ben and Me, and Rob Roy. Disney stalwarts Manuel Gonzales and Dick Moores drew the cartoon adaptations, while the live-action stories were illustrated by legendary Tarzan artist Jesse Marsh! Αυτή είναι η τέταρτη σειρά ( ) στριπ που εγκαινιάζει η IDW, πράγμα που μάλλον σημαίνει ότι ούτε η ίδιοι μάλλον περίμεναν τέτοια επιτυχία! Ας ελπίσουμε να συνεχίσουν ακόμα δυναμικότερα

Ο Jon Favreau («Chef», «Iron Man»), εμπνέεται από την ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney που βασίζεται στην κλασική ιστορία του Rudyard Kipling και δημιουργεί τη σύγχρονη εκδοχή του «Βιβλίου της Ζούγκλας». Μία από τις καλύτερες παιδικές ταινίες του 2016, Το Βιβλίο της Ζούγκλας είναι η πιο πρόσφατη διασκευή του κλασικού βιβλίου των περιπετειών του μικρού Μόγλη, του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ και έχει να προσφέρει πολλές και έντονες σκηνές δράσης, ενδιαφέρουσα πλοκή καθώς και εξαιρετική φωτογραφία. Η ταινία περιέχει πολλά, δυνατά μηνύματα για τη φιλία, το κουράγιο και την οικογένεια, όμως καθώς έχει επίσης και αρκετές τρομακτικές σκηνές με απειλητικά άγρια ζώα, απευθύνεται στα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά. Ο Τζον Φαβρό (Iron Man, Elf, Ζαθούρα) εντυπωσιάζει για άλλη μία φορά κοινό και κριτικούς, έχοντας στη διάθεσή του τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες των στούντιο της Disney, ένα ταλαντούχο καστ, και μια κλασσική, δυνατή ιστορία. Η ταινία χάρη στην προσεγμένη, καλλιτεχνική χρήση ειδικών εφέ αποτελεί ένα οπτικό αριστούργημα που κόβει την ανάσα. Υπόθεση: Ο Μόγλης είναι ένα μικρό αγόρι που μεγάλωσε στη ζούγκλα από μια οικογένεια λύκων. Οταν ο θηριώδης τίγρης Σιρ Χαν, που τρομοκρατεί όλα τα υπόλοιπα ζώα, θέλει να τον εξοντώσει, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι πλέον καλοδεχούμενος στη ζούγκλα, οπότε και αναγκάζεται να εγκαταλείψει το μοναδικό μέρος που θεωρεί πατρίδα του. Έτσι, ξεκινάει ένα συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας στο οποίο θα έχει ως καθοδηγητές τον Μπαγκίρα, έναν βλοσυρό πάνθηρα και τον Μπαλού, μια πολύ συμπαθητική αρκούδα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, θα συναντήσει διάφορα άλλα πλάσματα της ζούγκλας μερικά από τα οποία φαίνεται να μην έχουν και τόσο φιλικές διαθέσεις... Συνοπτική κριτική: Εξωτική εικονογραφία στα όρια του… ρεαλισμού, ένα πρωτοκλασάτο καστ που μεταμορφώνει τα ομιλούντα ζώα σε ζωντανούς χαρακτήρες, χιούμορ και σασπένς σε μελετημένη ισορροπία, μελωδική αναφορά στο σάουντρακ του 1967 κι ένας Μόγλης (ο 12χρονος Ινδοαμερικανός Νιλ Σέθι) πραγματική ερμηνευτική αποκάλυψη: Πρόκειται για κινηματογραφικό επίτευγμα υψηλής αισθητικής κι ένα από τα χορταστικότερα παραμύθια της μεγάλης οθόνης! Τίτλος: The Jungle Book [Το Βιβλίο της Ζούγκλας] Είδος: Περιπέτεια, Animation, Live action Παραγωγή: Αμερικανική Σκηνοθεσία:Τζον Φαβρό Ηθοποιοί: Σκάρλετ Γιοχάνσον, Ιντρίς Έλμπα, Μπιλ Μάρεϊ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Κρίστοφερ Γουόκεν Αθηνόραμα Official Disney UK Clicatlife.gr [imdb=tt3040964]

Tο graphic novel ''Delilah Dirk and The Turkish Lieutenant'' πιθανον να μεταφερθει στη μεγαλη οθονη απο την Disney. Ένα νέο μεγάλο project ετοιμάζεται από την Disney. Όπως μας ενημερώνουν τα Comic Book Resources και Deadline, η Disney απέκτησε τα δικαιώματα του graphic novel "Delilah Dirk and the Turkish Lieutenant" του Tony Cliff και ετοιμάζεται για κινηματογραφική μεταφορά. Μεχρι στιγμής δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες όπως για παράδειγμα ποιοι θα μεταφέρουν το σενάριο, ποιοι ηθοποιοί θα αποτελούν το cast ή η ημερομηνία κυκλοφορίας. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι την παραγωγή έχουν αναλάβει οι Roy Lee, Mark Mower και Justin Giritkian . Η υπόθεση επικεντρώνεται γύρω από την αξιαγάπητη ταξιδιώτισσα και λάτρη της περιπέτειας Delilah Dirk στον 19ο αιώνα. Η νεαρή γυναίκα έχει ταξιδέψει σε Ιαπωνία, Ινδονησία, Γαλλία και ακόμη και στην Αμερική. Χρησιμοποιώντας τις γνώσεις τις οποίες αποκτά από τα ταξίδια της οι περιπέτειες της Delilah κορυφώνονται με το σχέδιο της να ληστέψει τον πλούσιο και διεφθαρμένο Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης. Η μία περιπέτεια οδηγεί στην άλλη και το ταξίδι ποτέ δεν σταματά. Το graphic novel έχει κερδίσει την αγάπη του κοινού καθώς συμπεριλήφθηκε στην λίστα με τα Besteller του 2013 από τους New York Times έχοντας κερδίσει επιπλέον υποψηφιότητες για Βραβεία Eisner, Shuster και Harvey. περισσοτερα για το comic πηγη

Τον Μάρτιο του περασμένου έτους, η BOOM! που ανέλαβε το συμβόλαιο της Disney, αποφάσισε να αναβιώσει έναν πολύ αγαπημένο ήρωα, τον γνωστό και μη εξαιρετέο Darkwing Duck. Ξεφεύγοντας από τα στάνταρ της Gemstone, αποφάσισε ως εκδοτική να κινηθεί όπως η πλειοψηφία των υπόλοιπων εκδοτικών οίκων κόμικς στην Αμερική. Σταμάτησε (εν μέρει) τις παλιές ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί αμέτρητες φορές, και προχώρησε σε μαζική παραγωγή νέων ιστοριών, με το format που χρησιμοποιούν τα εκεί μηνιαία κόμικς (3-4$, εναλλακτικά εξώφυλλα, ~30 σελίδες ανά τεύχος κλπ). Σκόπευαν να βγάλουν τη σειρά ως limited και να σταματήσει στα 4 τεύχη, όμως ο ενθουσιασμός του κοινού τους έκανε να αποφασίσουν να την μετατρέψουν σε ongoing μηνιαία. Το παραπάνω ανακοινώθηκε πριν ακόμα κυκλοφορήσει το πρώτο τεύχος, και ο ενθουσιασμός έφτασε στα ύψη. Η πρώτη ιστορία που είχαν οι δημιουργοί στο μυαλό τους, είναι το "Duck Knight Returns", το οποίο και ολοκληρώθηκε στα πρώτα 4 τεύχη. Το να αναφέρω πως πρόκειται για παρωδία του γνωστού Dark Knight Returns νομίζω είναι περιττό. Η BOOM! θα ολοκληρώνει κάθε ιστορία σε 4 τεύχη, ώστε να τα παρουσιάζει σε περιποιημένα Trade Paperbacks αργότερα. Η δεύτερη ιστορία ονομάζεται "Crisis on Infinite Darkwings" και εχμ... ναι... Πιστεύω πως η εμμονή τους με την DC είναι παραπάνω από εμφανής. Αυτή τη στιγμή είμαστε στο 9ο τεύχος και μόλις ξεκίνησε νέο mini series με τίτλο "F.O.W.L. Disposition". Όλες οι ιστορίες είναι γραμμένες από τον Ian Brill και συνοδεύονται από το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ σχέδιο του James Silvani. Όπως είπα και προηγουμένως, ο κάθε τόμος που θα βγαίνει θα περιλαμβάνει 4 τεύχη με ~110 σελίδες, επομένως όσοι διαβάσετε την ιστορία από εκεί, θα μπορείτε να είστε ήσυχοι πως η ιστορία δεν θα κοπεί στο καλύτερο σημείο. Μέχρι στιγμής έχει βγει μόνο ο πρώτος τόμος και σε κάνα δίμηνο αναμένεται και ο δεύτερος που θα περιλαμβάνει το 2ο mini story. Όσον αφορά τα περιεχόμενα του τόμου τώρα. Δεν θέλω να εμφανίζομαι ως Fanboy, όμως ο τόμος είναι ό,τι καλύτερο έχω δει εδώ και πολύυυυ καιρό, έτσι θέλω να είναι όλοι οι τόμοι που αγοράζω. Εκτός από την ιστορία Duck Knight Returns, περιλαμβάνει ουκ ολίγα extras. Αναλυτικά έχει: _ Illustrations στο τέλος και στην αρχή του κάθε κεφαλαίου _ Τα 16 εξώφυλλα (όλα δηλαδή) που εμφανίστηκαν στις περιοδικές εκδόσεις _ 2 σελίδες με προσχέδια και σκιτσάκια από τον James Silvani, καθώς και ένα συνοδευτικό κείμενο από τον ίδιο σχετικά με τον DW _ Κι άλλα illustrations από εδώ κι εκεί, για να γεμίζει το βιβλίο _ ~4 σελίδες συνέντευξη με τον Tad Stones, animator της Disney και ένας από τους δημιουργούς του DW. Το σημαντικότερο και πιο ενδιαφέρον σημείο του βιβλίου κατ' εμέ. Ο τύπος μιλάει για πράγματα τα οποία δεν αναφέρονται πουθενά αλλού, και για να τα μάθει κάποιος έπρεπε να είχε μπάρμπα στο animation studio της Disney. Μιλάει γενικά για το πώς έπεσε η ιδέα για τη δημιουργία του ήρωα, πώς εξελίχθηκε, πώς χρησιμοποιήθηκε, ποιοι ήταν υπεύθυνοι για αυτό κλπ. Αν είστε καμμένοι σαν εμένα, πρέπει να τη διαβάσετε απλά και μόνο για να δείτε την οδύσσεια ενός ήρωα από το στάδιο της δημιουργίας του μέχρι την εμφάνισή του στην τηλεόραση Όσον αφορά το format του τόμου. Κατ' αρχάς να αναφέρω εδώ πως έχω πάρει αρκετούς τόμους της BOOM! (τους οποίους θα παρουσιάσω σιγά σιγά) και κατά κύριο λόγο έχουμε δύο μεγέθη. Ένα που χρησιμοποιείται για την έκδοση των ιταλικών εκδόσεων, το οποίο είναι αρκετά μικρότερο (μιας και οι ιταλικές ιστορίες κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση κυρίως στο μικρότερων διαστάσεων Topolino), και ένα που χρησιμοποιείται για τις αμερικάνικες ιστορίες όπως ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ. Το Darking Duck ανήκει σαφώς στη δεύτερη κατηγορία. Ακολουθούν ορισμένες ενδεικτικές φωτογραφίες σχετικά με το μέγεθος ώστε να δείτε ιδίοις όμασι τις διαστάσεις του. Η έκδοση που είναι πίσω από το Darkwing Duck είναι το Christmas Classics. Φαίνεται μεγαλύτερο επειδή είναι Hardcover έκδοση, όμως οι διαστάσεις του εσωτερικού είναι ίδιες με το DW. Και μιας και αναφέραμε Hardcover, ας απαντήσουμε σε άλλη μία ερώτηση. Έχει κυκλοφορήσει το Darkwing Duck σε σκληρόδετη έκδοση; Η απάντηση είναι δυστυχώς όχι, και μάλλον δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Οι πρώτοι τόμοι που έβγαλε η BOOM κόστιζαν 10$ σε Paperback και 25$ σε Hardcover. Μιλάμε για αρκετά μεγάλη διαφορά στην τιμή, τη στιγμή που το περιεχόμενο έμενε ίδιο. Το Wizards of Mickey ήταν μία από τις σειρές της οποίας ο τόμος κυκλοφόρησε σε Hardcover, όμως οι επόμενοι τόμοι τόσο αυτής όσο και άλλων σειρών είναι διαθέσιμοι μόνο σε Paperback. Προφανώς ο κόσμος προτίμησε τα λιγότερα λεφτά έναντι του σκληρού εξώφυλλου. Η BOOM! στις επόμενες εκδόσεις της (πλην ολίγων εξαιρέσεων) υιοθέτησε τη μέση λύση, δηλαδή λίγο πιο ακριβές Paperback εκδόσεις, όμως με πληθώρα από extra υλικό. Προσωπικά αν υπήρχε Hardcover έκδοση θα την τσίμπαγα αβίαστα, όμως αν ήταν να κοστίζει 30$ και πάνω μάλλον τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα. Ο εν λόγω τόμος μπορεί να βρεθεί στο BookDepository.com στην εξευτελιστική-τζάμπα-πάρε πράμα κόσμε τιμή των ~7€. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε πως η BOOM! θα προχωρήσει σε έκδοση των παλιών Darkwing Duck ιστοριών, αυτές που διαβάζαμε κι εμείς στο Αλμανάκο τη δεκαετία του '90. Ο πρώτος τόμος με τίτλο "Darkwing Duck Classics: Volume 1" έχει κυκλοφορήσει με τιμή 13$. Αν έχετε ενδοιασμούς για το αν αξίζει, περιμένετε μέχρι να το αγοράσω και να κάνω μία ανάλογη παρουσίαση. Δεν ξέρω πότε θα το αγοράσω, όμως το ότι κάποια στιγμή θα το πάρω είναι σίγουρο. Εσωτερικά (Greek Comics) Links Συζήτηση στα διεθνή νέα για την έκδοση Darkwing Duck Αφιέρωμα στη τηλεοπτική σειρά Darkwing Duck

Le Journal de Mickey Πρόκειται για ένα εβδομαδιαίο γαλλικό περιοδικό το οποίο ξεκίνησε την κυκλοφορία του το 1934 και σήμερα εκδίδεται από την εκδοτική Disney Hachette Presse. Στις σελίδες του φιλοξενούνται πολλές ιστορίες με κεντρικούς τους ήρωες της disney από ΗΠΑ, Ολλανδία, Φινλανδία, Ιταλία και Γαλλία. Τις ιστορίες αυτές συνοδεύει πλούσιο υλικό που περιλαμβάνει άρθρα γενικής φύσεως, στήλες με παιχνίδια και γράμματα αναγνωστών. Σήμερα, το περιοδικό Le Journal de Mickey αποτελεί, μαζί με το μηνιαίο Picsou Magazine, τις κορυφαίες εκδόσεις Disney της Γαλλίας με την πρώτη να έχει τη μεγαλύτερη ζήτηση σε ηλικίες 8-13 ετών. Το Journal de Mickey στο DCW Επίσημο site Wikipedia

Η Fantagraphics συνεχίζει δυναμικά την έκδοση των τριών Ντισνεϋκών βιβλιοθηκών της και το 2016 με την έκδοση δύο τόμων σε κάθε βιβλιοθήκη και ενός boxed set αντίστοιχα ! Αρχίζοντας με την πιο γνωστή βιβλιοθήκη, αυτή του Floyd Gottfredson: O ένατος τόμος της βιβλιοθήκης, με τίτλο "The Rise of the Rhyming Man" κυκλοφορεί στις 21 Ιουνίου: Ο δέκατος τόμος, με τίτλο "Planet of the Faceless Foes" κυκλοφορεί στις 18 Οκτωβρίου: Και φυσικά το αντίστοιχο boxed set με τους δύο τόμους που κυκλοφορεί επίσης 18 Οκτωβρίου: Συνεχίζοντας με την βιβλιοθήκη του Παπιανθρωπου: O δέκατος τόμος, με τίτλο "Terror of the Beagle Boys"( όπου σημειωτέον κάνουν τη πρώτη τους εμφάνιση οι Μουργόλυκοι) κυκλοφορεί στις 10 Μαϊου: Ο δέκατος πέμπτος τόμος, (είπαμε εκδίδονται εκτός σειράς ), με τίτλο "Secret of Hondorica" βγαίνει στις 13 Σεπτεμβρίου: Και ένα boxed set που εμένα προσωπικά, αρχικά τουλάχιστον, με παραξένεψε και με προβλημάτισε αρκετά, που περιέχει τους τόμους "Christmas on Bear Mountain" και "The Old Castle's Secret" βγαίνει στις 13 Σεπτεμβρίου: Και τέλος η βιβλιοθήκη του Ντον Ρόσα: Ο πέμπτος τόμος, με τον τίτλο "The Richest Duck in the World", κυκλοφορεί στις 21 Ιουνίου: Ο έκτος τόμος, "The Universal Solvent", βγαίνει στις 22 Οκτωβρίου: Και φυσικά το αντίστοιχο boxed set που βγαίνει 25 Οκτωβρίου: Και φυσικά όλα τα παραπάνω είναι διαθέσιμα για προπαραγγελία από το άμαζον : 1) "Rise of the Rhyming Man" 2) "Planet of the Faceless Foes" 3) "Box Set Vols. 9&10" 4) "Terror of the Beagle Boys" 5) "Secter of Hondorica" 6) "Carl Barks Box Set" 7) "The Richest Duck in the World" 8) "The Universal Solvent" 9) "Don Rosa Boxed Set Vols.5&6 Καλές αγορές σε όλους και προπάντων καλή ανάγνωση! :rainbow: Τόπικ για το '15 εδώ.

Θα ήθελα να ρωτήσω όσους σχεδιάζουν τα παπιά της Ντίσνευ ποιος είναι ο χαρακτήρας που σας αρέσει να σχεδιάζετε περισσότερο; Παρακαλώ εάν γίνεται ποστάρετε παρακάτω κάποιο σχέδιο σας με αυτόν τον χαρακτήρα!

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: Ιταλικά ή Αμερικάνικα;

Ποιος έχει όρεξη για ένα διαγωνισμό; Με ευκαιρία τις νέες κυκλοφορίες disney από την idw μπορούμε να κάνουμε ένα διαγωνισμό σχεδίου. Υπάρχουν διαθέσιμα τευχάκια με λευκά εξώφυλλα και από τις 3 σειρές (από Donald Duck πολύ περιορισμένος αριθμός και Uncle Scrooge τέλος). Οι συμμετέχοντες μπορούν να δηλώσουν τη συμμετοχή τους σε αυτό το ποστ επιλέγοντας το τεύχος της αρεσκείας τους (μπορούν να συμμετάσχουν και με περισσότερα του ενός). Το κόστος για κάθε τεύχος είναι €2 το οποίο θα καταβληθεί με τη παραλαβή του τεύχους. Η παραλαβή των τευχών θα γίνει από τη Λέσχη για την Αθήνα, από τον Sandman για τη Θεσσαλονίκη και για τους υπόλοιπους ταχυδρομικά στη διεύθυνσή τους (χωρίς επιπλέον κόστος). Τα τεύχη θα έρθουν μέσα Ιουλίου και μέσα Αυγούστου για το Walt Disney COMICS & STORIES #721. Καταληκτική ημερομηνία για τη παρουσίαση των σχεδίων είναι το Σάββατο 31 Οκτωβρίου. Η αξιολόγηση των έργων θα γίνει από τους επισκέπτες του φόρουμ μέσω δημοσκόπησης και από μια 3μελή επιτροπή που θα καθορίσει η ΔΟ σε βαρύτητα 50-50%. (a la eurovision) PRINTS από τα 3 τεύχη με το καλύτερο σχέδιο θα καδραριστούν και θα είναι εκεί να τα καμαρώνουμε. Οι 3 νικητές θα κερδίσουν από ένα σετ βιβλιοστάτες. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλα τα μέλη του φόρουμ.

Και η Idw έχει βαλθεί για τα καλά να μας ρημάξει το πορτοφόλι! Αυτή τη φορά ανακοίνωσε την έναρξη μιας νέας σειράς τεσσάρων τόμων, με τα στριπ των Silly Symphonies και με έναν χαρακτήρα που είχαμε γνωρίσει στην Ελλάδα μέσω του Μεγάλου Μίκυ, τον ξεχασμένο εν πολλοίς, Bucky Bug. Συγκεκριμένα η ανακοίνωση του νέου τόμου, που σημειωτέον κυκλοφορεί 31 Μαρτίου 2016: After more than 80 years-the complete Silly Symphony newspaper strips are collected in English for the first time ever! The artwork for these rare strips has come straight from the Disney vaults. Each page has been meticulously colored using, as a guide, the original bound file copies that belonged to Walt Disney himself! This first of four volumes includes all the strips featuring Bucky Bug, the first Disney character to be originated in newspaper comics. The book also includes the very first Donald Duck newspaper strip-an adaptation of The Wise Little Hen. Other classic adaptations are Birds of a Feather, Penguin Isle, The Boarding School Mystery, The Robber Kitten, and Cookieland. Plus, the "Mickey Mouse Movies" bonus toppers! Μετάφραση: Μετά από περισσότερα από 80 χρόνια, τα στριπ των εφημερίδων Silly Symphonies, συλλέγονται για πρώτη φορά στα αγγλικά! Η εικονογράφηση των σπάνιων αυτών στριπ,έρχονται απευθείας από τα αρχεία της Disney. Κάθε σελίδα έχει χρωματιστεί με λεπτομέρεια, χρησιμοποιώντας ως οδηγό τα αυθεντικά αρχεία που είχε στη κατοχή του ο ίδιος ο Walt Disney. Αυτός ο πρώτος από τους τέσσερις τόμους περιλαμβάνει όλα τα στριπ με τον Μπάκυ Μπακ, τον πρώτο Ντισνευκό χαρακτήρα που προέρχεται από στριπ εφημερίδων. Ο τόμος περιέχει επίσης το πρώτο πρώτο στριπ με τον Ντόναλντ- μια προσαρμογή του The Wise Little Hen. Άλλες κλασσικές προσαρμογές είναι τα Birds of a Feather, Penguin Isle, The Boarding School Mystery, The Robber Kitten, και Cookieland. Ακόμα, περιέχει σχέδια αναφορικά με τα MIckey Mouse Movies(toppers?). Άλλη μια προσπάθεια της Idw με τα πρώιμα Ντισνευκά στριπ που μόνο θετικά μπορεί να αντιμετωπιστεί και ελπίζουμε σε πολλές ακόμα εκδοτικές προσπάθειες από IDW!! :rainbow: Πηγή και τόπος προαγοράς:www.amazon.com

Lustges Taschenbuch Enten-Edition Πρόκειται για ένα γερμανικό περιοδικό της Disney που ξεκίνησε την κυκλοφορία του το 2000 από τον εκδοτικό οίκο Ehapa Verlag. Βγαίνει 4 φορές το χρόνο και το κάθε τεύχος κοστίζει 6,99 ευρώ. Η ποιότητα της έκδοσης είναι ίδια με της γνωστής σειράς Lustiges Taschenbuch. Όσον αφορά τη θεματολογία του, ο κάθε τόμος έχει ένα διαφορετικό κύριο θέμα. Για παράδειγμα, ο πρώτος τόμος είχε ιστορίες με τον Φάντομ Ντακ, ενώ ο 42 για τα ογδοηκοστά γενέθλια του Ντόναλντ και περιείχε ιστορίες σχετικές με το παρελθόν του. Γενικά, δεν έχω και πολλά να πω για αυτή τη σειρά. Αν κάποιος ξέρει καλά γερμανικά και το πετύχει, δε θα ήταν άσχημη ιδέα να το πάρει... Δείτε τα εξώφυλλα εδώ

Εδω ψηφιζουμε τους αγαπημενους μας Disney(D1-D2) δημιουργους και τους αγαπημενους μας manga δημιουργους (M1-M2). Απο τους παραπανω ομιλους θα περασουν οι 2 πρωτοι απο καθε ομιλο δηλ απο τα Disney 2Χ2=4. Το ιδιο και για τους M1-M2. Ψηφιζετε οσους θελετε. Σε περιπτωση που σε καποιον ομιλο κερδισει ο ΚΑΝΕΝΑΣ τοτε ο ομιλος αυτος χανει μια θεση που παει στους επιλαχοντες που θα προκυψουν στο τελος της ψηφοφοριας απο ολους τους ομιλους. Μην ξεχασετε να ασκησετε το εκλογικο σας καθηκον ( ) και στα : Αμερικανικα mainstream Ομιλοι Α1-Α4 Αμερικανικα mainstream Ομιλοι Α5-Α6 Ευρωπαικα/Λατινοαμερικανικα Ε1-Ε4 Alternative και Underground U1-U2

Πρόκειται για τη συνέντευξη που είχαμε στο τεύχος 8 του ηλεκτρονικού περιοδικού ΚΟΜΙΞ Wiki! Γεια σας, Κύριε Κάστυ! Είμαστε Έλληνες φαν από την ελληνική σελίδα για φαν του ΚΟΜΙΞ, το οποίο έχει δημοσιεύσει κάποιες από τις φοβερές σας ιστορίες! Θα θέλαμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις… ΚΟΜΙΞ Wiki: Γιατί δεν σχεδιάζετε κάποια ιστορία με τους Ντακ; Έχουμε δει πως μπορείτε να σκιτσάρετε τον Σκρουτζ πολύ ωραία και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πολύ καλό να φτιάξετε μια ιστορία με Ντακ! Αγαπάμε τον Μίκυ αλλά προτιμούμε τους Ντακ περισσότερο (ειδικά τον Σκρουτζ)… Κάστυ: Λοιπόν, το να σχεδιάσω ένα παπί δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο… Το πρόβλημα είναι όταν έχεις να σχεδιάσεις μια ολόκληρη ιστορία με διάφορες πόζες, εκφράσεις κλπ… Είμαι αρκετά μεγάλος για να ξεκινήσω να μαθαίνω σχεδιασμό των παπιών. Και υπ’ όψιν ότι ακόμη βελτιώνω τις ικανότητές μου στο να σχεδιάζω τον Μίκυ! ΚW: Αν δεν έχετε στα σχέδιά σας μια ιστορία με τους Ντακ, θα θέλατε να κάνετε μια διασταύρωση αυτών με τον Μίκυ; Θα ήταν εκπληκτικό! Διασταυρώσεις έχουν γίνει και στο παρελθόν από άλλους δημιουργούς, αλλά θα θέλαμε να δούμε κι ένα από εσάς. Οι περιπέτειες του Μίκυ, του Γκούφυ και του Ντόναλντ σαν ομάδα είναι μοναδικές. Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα δούμε κάτι τέτοιο από εσάς. Κ: Μια ομάδα; Γιατί όχι; Δεν μπορώ να το αποκλείσω. Αλλά σίγουρα θα σχεδιαστεί από κάποιον άλλον. ΚW: Έχετε κάποια ιστορία με τον Μίκυ υπό επεξεργασία αυτό τον καιρό; K: Ναι, ευτυχώς, έχω πολλές. Αλλά οι περισσότερες από αυτές θα ολοκληρωθούν του χρόνου, διότι είναι πολύ μεγάλες. Τα νέα επεισόδια του Μαύρου Κεραυνού είναι πάνω από 200 σελίδες. Και θα ξαναδούμε την Κλάρα Λοφτ ξανά του χρόνου! KW: Θεωρούμε ότι είστε άξιος συνεχιστής του Ρομάνο Σκάρπα και του Φλόυντ Γκότφρεντσον. Έχετε κάποια αγαπημένη σας ιστορία από αυτούς; Ποια είναι η καλύτερη ιστορία γενικά για σας και ποια ιστορία σας θεωρείτε πιο ξεχωριστή; Κ: Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Πραγματικά λατρεύω αυτούς τους δημιουργούς και κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να ακολουθήσω τα βήματά τους. Έχουν φτιάξει τόσες υπέροχες ιστορίες που είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάποια… Ίσως να μπορούσα να πω την πρώτη ιστορία που μου έρχεται στο μυαλό, την «Διάσταση Δέλτα». Όσο για τις δικές μου ιστορίες, δεν έχω αγαπημένη. Η κάθε ιστορία (μιλάω για τις μεγάλες) έχει κάτι ξεχωριστό. Και αυτή τη στιγμή, πραγματικά λατρεύω μια νέα ιστορία που γράφω με τον Μίκυ τον Γκούφυ και την Κλάρα Λοφτ! Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείξατε για τη δουλειά μου και ελπίζω να το κρατήσετε! Τσάο!

1. angel.tze DD 2. archon DD 3. archon WDCS 4. Blackbeard DD 5. Blackbeard MM 6. Blackbeard WDCS 7. Blackbeard US 8. comic fun DD 9. comic fun WDCS 10. mrd mm 11. lepit WDCS 12. sandman MM 13. ΣΣ MM 14. Φιλιππος MM Έτοιμη και η ψηφοφορία! Ψηφίζουμε τα καλύτερα covers με τα δικά του κριτήρια ο καθένας! Καλό είναι να υποστηρίζουμε τους φίλους μας αλλά ας σεβαστούμε και το κόπο των υπολοίπων και να ψηφίσουμε αυτά που θεωρούμε καλύτερα. Ψηφίζουμε όσα θέλουμε, αλλά οι νικητές θα είναι 3. Σχολιάζουμε ελεύθερα! Μέσω της δημοσκόπησης θα βγει το μισό της βαθμολογίας των συμμετεχόντων. Το άλλο μισό θα βγει από τη βαθμολόγηση της κριτικής επιτροπής. Η ψηφοφορία θα τελείωσε την Παρασκευή 20/11 τα μεσάνυχτα.

Οπως λεει και ο τιτλος, δημοπρατειται το αντιτυπο μου απο τους αρχοντες των δρακων! Ειναι το προσωπικο μου αντιτυπο, αγορασμενο οταν κυκλοφορησε και υπογεγραμενο απο τον Καβατσανο στο προσφατο φεστιβαλ στην Θεσσαλονικη! Τα ευχαριστηρια μου στους κυριους AndreasD και Kwtsos χωρις τους οποιους το κομικ αυτο οπως και η Αμερικανικη του εκδοση (που θα κρατησω) θα ηταν ανυπογραφες Η κατασταση του ειναι 8+, για οποιον δεν το γνωριζει, ειναι μια απο τις καλυτερες ιστοριες με παπια που κυκλοφορουν εκει εξω και η εκδοση ειναι πολυ ομορφη! Τα χρηματα προφανως θα πανε στον κουμπαρα της Λεσχης. Το τευχος θα παραδοθει στην Λεσχη ή θα σταλει επαρχια αν χρειαστει, με δικα μου εξοδα. Ας ξεκινησουν λοιπον τα πονταρισματα, τιμη εκκινησης το 1€, η δημοπρασια θα ληξει στις 2 Οκτωβριου, την αλλη Παρασκευη δηλαδη στις 12 το βραδυ!

Aκόμα δεν βγήκε καλά καλά η σκληρόδετη συγκεντρωτική έκδοση με τα καθημερινά ασπρόμαυρα στρίπ και η IDW αποφάσισε να κυκλοφορήσει τα κυριακάτικα κόμικς του Ντόναλντ Ντακ, τα οποία μάλιστα είναι έγχρωμα, με την ανάλογη αύξηση της τιμής βεβαίως βεβαίως . Bob Karp (w) • Al Taliaferro (a & c) From the Disney Vaults—the original Donald Duck color Sunday comics collected in a book series for the very first time! After a try-out as part of the Silly Symphonies series, Donald was given his own Sunday comics page in late 1939 and it became an instant hit. This premiere volume includes more than three full years of rare Sunday comics, from the first strip on December 10, 1939 through the end of 1942. Drawn by Al Taliaferro and written by Bob Karp, the comics are reproduced from pristine original material in the Disney Vaults! HC • FC • $49.99 • 168 pages • 11" x 8.5"• ISBN: 978-1-63140-530-3 •February release! Μετάφραση: Από τα αρχεία της Ντίσνεϋ- τα πρώτα κυριακάτικα κόμικς με τον Ντόναλντ Ντακ συλλέγονται σε μια βιβλίων για πρώτη φορά! Μετά από μια δοκιμαστική περίοδο- ως μέρος της σειράς Silly Symphonies, δόθηκε στον Ντόναλντ (στα κόμικς του δηλαδή) η δική του σελίδα κόμικς κάθε Κυριακή στα τέλη του 1939 η οποία έγινε αμέσως επιτυχία. Ο πρώτος αυτός τόμος περιλαμβάνει περισσότερα από τρία χρόνια σπάνιων κυριακάτικων κόμικς, από το πρώτο στριπ στις 10 Δεκεμβρίου του 1939 έως και το τέλος του 1942. Σχεδιασμένα από τον Αλ Ταλιαφέρρο και γραμμένα από τον Μπομπ Καρπ, τα κόμικς αναπαράγονται από το πρωτότυπο υλικό των αρχείων της Ντίσνεϋ! Και πάλι πολλά συγχαρητήρια στην IDW η οποία μπήκε δυναμικά στο χώρο του Ντισνευκού κόμικ και από ότι φαίνεται ήρθε για να μείνει

ΚΟΜΙΞ Wiki : Ποιος είναι ο αγαπημένος σας σχεδιαστής και γιατί; Ποια είναι η γνώμη σας για άλλους σχεδιαστές όπως ο Ντον Ρόσα; Παόλο Μοττούρα: Μιλώντας για σχεδιαστές Disney, ο αγαπημένος ήταν πάντα ο Τζόρτζιο Καβατσάνο, από τότε που ήμουν παιδί. Ήμουν εντυπωσιασμένος από το μοναδικό, σούπερ δυναμικό στυλ του, το οποίο προσπάθησα να υιοθετήσω. Ύστερα, όμως, σκοπός μου ήταν να ανακτήσω το δικό μου στυλ που είχα χάσει τόσο καιρό που προσπαθούσα να γίνω εξομοιωτής του Καβατσάνο. Άλλοι αγαπημένοι σχεδιαστές είναι ο Φλόυντ Γκότφρεντσον και ο Καρλ Μπαρκς, φυσικά, έστω κι αν συχνά αναζητώ έμπνευση έξω από τα όρια των δημιουργών κόμικς. ΚW: Έχετε φτιάξει ένα σωρό ιστορίες. Ποια από αυτές απολαύσατε περισσότερο κατά τη διαδικασία δημιουργίας της; ΠΜ: Η αγαπημένη μου ιστορία είναι η «Dalla parte sbagliata – Στην άλλη Πλευρά του Νόμου (Μίκυ Μάους #1767)», η οποία γράφτηκε από τον Τίτο Φαράτσι στις αρχές του ’90. ΚW: Αυτό που θα ρωτήσουμε ίσως να είναι κάπως χαζό… Αλλά μας άρεσε πολύ η παρωδία Μόμπυ Ντικ και θα θέλαμε να ρωτήσουμε αν υπάρχουν σχέδια για να ιστορία σχετική με το Μόμπυ Ντικ; Παράδειγμα ένα spin off; Έχετε σχέδια για κάποια νέα παρωδία Disney, όπως τον Μόμπυ Ντικ; ΠΜ: Τίποτα σχετικό με τον Μόμπυ Ντικ δεν έχει σχεδιαστεί προς το παρόν, αλλά έχω φτιάξει πολλές εικονογραφήσεις σχετικά με αυτό το θέμα για πολλούς φαν της Disney. Μπορείτε να δείτε κάποιες απ’ αυτές στο προφίλ μου στο Facebook. ΚW: Θα θέλατε να κάνετε κάποιο Signing στην Ελλάδα (Παράδειγμα στο Comic-Con); ΠΜ: Φυσικά, γιατί όχι; Λατρεύω την Ελλάδα και θα ήθελα να παραστώ σε κάποιο ελληνικό Comic-Con! KW: Έχετε ένα εντυπωσιακό στυλ σαν δημιουργός! Ποιος ή τι σας ενέπνευσε να υιοθετήσετε αυτό το στυλ; ΠΜ: Όπως έγραψα πιο πριν, προσπαθώ να παίρνω ιδέες από παντού: Από τους θρύλους του σινεμά, καταπληκτικούς σκηνοθέτες, φωτογράφους, εικονογράφους… Πολλοί με επηρέασαν και είναι δύσκολο να τους ονομάσω επειδή είναι πολλοί… Παρόλα αυτά θα ήθελα να αναφέρω τους Νόρμαν Ρόκγουελ, Έντουαρτ Χόουπερ, Νίκολας Ντε Γκρέσυ, το νουάρ στυλ στο σινεμά και το Τhe Camera works Masters in photography. Φυσικά, όλοι αυτοί είναι πιο ταλαντούχοι από μένα, οπότε με βοήθησαν να αναπτυχθώ. ΚW: Τι θα θέλατε να μας πείτε για την εμπειρία σας ως σχεδιαστής στην Disney; Για την καριέρα σας; ΠΜ:Τι θα έλεγα για την καριέρα μου; Ίσως ότι απολαμβάνω την δουλειά μου, ποτέ δεν την βαριέμαι. Ίσως αυτή να είναι η συνταγή για να κάνεις το καλύτερό σου! KW: Γνωρίζουμε ότι μπορεί να είναι δύσκολο αυτό που ζητάμε, αλλά μήπως θα μπορούσατε να κάνετε ένα σχέδιο σαν αφιέρωση στην ιστοσελίδα μας; ΠΜ: Πείτε μου τι θα θέλατε να περιλαμβάνει αυτό το σχέδιο και τιμή μου να το φτιάξω και να σας το στείλω! ΚW: Ευχαριστούμε για την συνέντευξη, κύριε Μοττούρα!

Λοιπόν… Έφτιαξα τούτο το thread για να κάνω συγκρίσεις οι οποίες προσωπικά με ενδιαφέρουν. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά θα μου άρεσε να διαβάσω ένα thread που να εξηγεί αναλυτικά τις διαφορές σε κάθε έκδοση και ποια συμφέρει, δηλαδή ποια χώρα είναι πιο τυχερή! Πώς είναι οι εκδόσεις Disney στην Γερμανία άραγε; Είναι καλύτερες από τις δικές μας; Ε, στο πρώτο ποστ (αυτό που διαβάζετε, βεβαίως βεβαίως) θα κάνω περιγραφή της γερμανικής έκδοσης Lustiges Taschenbuch LTB η οποία είναι τα αντίστοιχα Κλασσικά μας. Υπάρχουν και πολλές άλλες γερμανικές εκδόσεις της Egmont αλλά θα αρχίσω με αυτό. Δεν γνωρίζω γερμανικά και γι’ αυτό δεν ξέρω αν μεταφράσεις είναι καλές και τέτοια πράγματα. Όμως κοίταξα την γενική έκδοση. Έχω κι άλλα περιοδικά από διάφορες χώρες τα οποία ίσως αναλύσω στο μέλλον. Προς το παρόν αυτό είναι και πολύ σας είναι! Αρχίζουμε με τα εξώφυλλα. Στις εικόνες βλέπετε δυο σκαναρισμένα εξώφυλλα από τη συλλογή μου (Αυτά τα δύο έχω) τα οποία όμως το σκάννερ αδικεί. Το τεύχος 968 στα γκρι σημεία που φαίνονται είχε μεταλλικό χρώμα το οποίο αντανακλάται σε κάθε φως. Επίσης, βλέπετε ότι ο χρωματισμός έχει γίνει με μεγάλη μαεστρία. Ακόμη και το χαρτί του είναι γυαλιστερό και δεν γλιστράει. Στο 969 το χρώμα που φαίνεται κίτρινο είναι κανονικά πορτοκαλί από αυτό που είναι πολύ έντονο και σε τυφλώνει μόλις στου τραβήξει τη προσοχή το άτιμο. Τουλάχιστον στο οπισθόφυλλό του (παρακάτω) φαίνεται πιο καλά αυτό το σπαστικό το χρώμα που βγαίνει στα πάντα (παπούτσια, μανό, ρούχα κτλ κτλ κτλ κτλ). Ακόμη θα δείτε ότι είναι επίσης γυαλιστερό και δεν γλιστρά αλλά εδώ είναι ολοφάνερο ότι ο χρωματισμός είναι υπέροχος. Σε πολλά σημεία έχουν τοποθετήσει αληθινά αντικείμενα πάνω από την εικόνα και τα έχουν κάνει ψιλορεαλιστικά (πχ. Τα φώτα του 313, την βαλίτσα, τη σπάτουλα ή ό,τι είναι αυτό και πολλά άλλα). Τέλος, το λογότυπό τους είναι πολύ όμορφο και καλοφτιαγμένο, όμως οι τίτλος του κάθε τεύχους, κι ας ταιριάζει με την θεματολογία του κάθε εξωφύλλου, είναι πομπώδης από άποψη design. Όμως τι να το κάνεις το ένα μειονέκτημα στα εφτά πλεονεκτήματα; Άρα με δύο λόγια, τα εξώφυλλα είναι μικρά διαμαντάκια. να το σπαστικό το χρώμα : Τα οπισθόφυλλα. Δεν θεωρώ πως χρειαζόταν να μπουν όλα αυτά τα λόγια, γιατί μόνο κουραστικό μπορεί να γίνει. Επίσης, η γραμματοσειρά δεν είναι πολύ όμορφη και μπουκωμένη. Κατά τ’ άλλα δεν υπάρχει κάτι άλλο το αξιοσημείωτο. Οι ράχες είναι ακριβώς όπως στα Κλασσικά, δηλαδή αναπαριστούν διάφορες σκηνές από τη ζωή των Ντακ ή διάφορα πρόσωπα. Οι δυο φωτογραφίες παρακάτω τα λένε όλα. Στα τεύχη που έχω, η ράχη τους έχουν τμήματα από την τελευταία φωτογραφία παρακάτω. Το Star Wars. Πραγματικά το λάτρεψα και θα ήταν γ@μ@το αν τα είχα όλα μόνο και μόνο για τη ράχη! Το κάθε τεύχος έχει 258 σελίδες. Η δεύτερη ομοιότητα με τα Κλασσικά. Οι πολλές σελίδες. Οι ιστορίες καταλαμβάνουν με μεγαλύτερο μέρος του τεύχους και είναι πολλές, όπως και στα Κλασσικά, όμως είναι καινούργιες και δεν υπάρχουν διαφημίσεις κάθε τρεις σελίδες. Είναι κάποιες διαφημίσεις στην αρχή, ένα ένθετο στη μέση και διαφημίσεις πάλι στο τέλος. Και τι διαφημίζουν; Κυρίως διάφορα περιοδικά των εκδόσεών τους. Όλες οι διαφημίσεις πιάνουν χώρο έξι σελίδες και ένα αφιέρωμα του τεύχους που είναι μια σελίδα! Όλο το υπόλοιπο τεύχος είναι κόμικς. Πράγμα θετικό; Αρνητικό; Δεν γνωρίζω. Ίσως να παραγίνεται μπουκωμένο. Το Lettering και τα Ηχητικά Εφέ τώρα. Δεν νομίζω πως είναι τα ατού του περιοδικού. Το Lettering είναι άθλιο και τα γράμματα είναι μικρά και όχι κεφαλαία όπως στα κόμικς γενικά. Είναι πολύ απλό και πεζό. Τα ηχητικά εφέ από την άλλη είναι πάντα η ίδια γραμματοσειρά, ένα μείγμα της Carl Barks Script και της γραμματοσειράς στα κόμικς της Καθημερινής (την ονομάζω Carl Barks Kathim), ξερή και τίποτε άλλο. Επίσης, σε κάθε λογής ταμπέλα, επιγραφή, πινακίδα, βιβλίο, εφημερίδα, τα πάντα δηλαδή, χρησιμοποιούν αυτή την Carl Barks Kathim. Θα έπρεπε να έχουν μια πληθώρα γραμματοσειρών ώστε να είναι πιο αρμονικό το αποτέλεσμα. Όχι μια και χάλια! Το ίδιο γίνεται και κάθε φορά στη λέξη «τέλος» και μάλιστα το έχουν κάνει τόσο μεγάλο ώστε να πιάνει το μισό από το τελευταίο καρέ! Και τέλος, στο θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ, αντί για το σύμβολο του δολλαρίου, έχουν βάλει τα αρχικά του ονόματός του, δηλαδή Dagobert Duck. Όχι και πολύ ωραίο. Τουλάχιστον να είχαν βάλει το σύμβολο του ευρώ. <--- Ηχητικά εφέ και επιγραφές, ταμπέλες κλπ. <--- Το θησαυροφυλάκιο με την επιγραφή Dagobert Duck (!) Η ποιότητα του χαρτιού είναι πολύ χαμηλή και είναι σαν ρυζόχαρτο σε συνδυασμό με εφημερίδας. Φοβάσαι ότι, αν το πιάσεις στραβά, το έντυπο θα καταστραφεί! Με λίγα λόγια, το εσωτερικό είναι μια απογοήτευση για κάποιον μανιακό με τα κόμικς. Ενώ το εξώφυλλο σε προδιαθέτει για μεγάλα πράγματα, δεν ισχύει (για μένα τουλάχιστον)! Για έναν αμύητο αναγνώστη, αυτό το περιοδικό είναι κάτι παραπάνω από μια χαρά! Η τιμή του είναι 5,99 €, μια καλή τιμή για αυτή την έκδοση. Νομίζω πως τελείωσα τη περιγραφή. Είναι ξεκάθαρο για μένα πως, γενικά σαν περιοδικό, μοιάζει με τα Κλασσικά μας, αλλά για τους Γερμανούς μάλλον είναι το δικό μας ΚΟΜΙΞ σε μεγαλύτερη έκδοση. Ελπίζω πραγματικά κάποιος να το διάβασε και να τον ενδιέφερε αυτός ο οχετός, γιατί μου βγήκαν τα μάτια να τα γράψω όλα αυτά. Εννοείται φυσικά ότι, αν κάποιος θέλει να γράψει τη γνώμη του για αυτά που έγραψα, μπορεί να το κάνει ελεύθερα ή αν θέλει να κάνει κι αυτός μια σύγκριση-περιγραφή ποιότητας ενός έντυπου, μπορεί φυσικά.

Walt Disney’s Donald Duck: The Daily Newspaper Comics,Vol.1 Hardcover - $26.48 - September 17 2015 From the Disney Vaults! The early Donald Duck daily strips are collected for the first time ever! The daily newspaper comics premiered on February 7, 1938, and within eight weeks became the all-time fastest growing syndicated comic strip in the world. This premiere volume includes more than 750 sequential daily comic strips from 1938 to 1940 drawn by Al Taliaferro and written by Bob Karp, and reproduced from pristine original material in the Disney Vaults! Φαίνεται πως η IDW έχει εισέλθει δυναμικά στον χώρο του ντισνεϋκού κόμικ και αφού επανέφερε στην αμερικανική αγορά τους μηνιαίους κλασσικούς της τίτλους της όπως το Uncle Scrooge κτλ, επανέρχεται δριμύτερη κυκλοφορώντας τον πρώτο της σκληρόδετο τόμο, που όπως φαίνεται θα αποτελέσει σειρά, με τα πρώιμα, ημερήσια στρίπ του Ντοναλντ από τον Αλ Ταλιαφέρρο και τον Μπομπ Καρπ από την εποχή 1938-1940.

Μια νέα ιστορία! Θα είναι πολύ μεγάλη και θα έχει πολλές ανατροπές. Ειδικά το τέλος (κάποιοι που το γνωρίζουν {ξέρουν εκείνοι} ας σωπάσουν πληζ) είναι ό,τι πιο παράξενο. Λοιπόν, που και που θ' ανεβάζω ένα κεφάλαιο. Άντε για την αρχή, σας βάζω δύο κεφάλαια. Enjoy. ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ Σημειώσεις: Όπου έχει «» τότε είναι τα κίτρινα πλαίσια αφήγησης. Κεφάλαιο 1 Ιμαλάια. Οι Ντακ σκαρφαλώνουν σε μια απόκρημνη πλαγιά με σκοινιά. Όλοι φορούν φουντωτά μπουφάν και σκούφους. Έχουν εξαντληθεί από την ανάβαση, ενώ υπάρχει και ομίχλη. Ντόναλντ (ελαφρώς εκτός εαυτού ): Εμείς φταίμε που δεχτήκαμε να έρθουμε μαζί σου! Σαν να μην έφτανε που δεν έχουμε προμήθειες, δεν σταματάμε ούτε λεπτό την ανάβαση! Έτσι μου ‘ρχεται να σε πνίξω, παλιό@#&*$! Και δεν μας είπες τι στο καλό γυρεύουμε εδώ! Σκρουτζ Υπομονή, ανιψιέ! Σε λίγο φτάνουμε σε ένα πλάτωμα. Εκεί θα ξεκουραστούμε και θα σας εξηγήσω τα πάντα! Ντόναλντ: Καλά καλά, σωθήκαμε… Όταν επιτέλους φτάνουν στο πολυπόθητο πλάτωμα, ο Σκρουτζ εξηγεί πως ένα ελικόπτερο της εταιρίας του, καθώς έκανε μετεωρολογικές μετρήσεις, τράβηξε μια φωτογραφία από το θρυλικό πλάσμα Νίαν. Σκρουτζ Σύμφωνα με τον κινέζικο θρύλο, η έλευση του νέου έτους αρχίζει με την πάλη κατά ενός μυθικού τέρατος, του Νίαν που είχε σώμα ταύρου και κεφάλι λιονταριού. Λέγεται πως ήταν πολύ άγριο ζώο που ζούσε στα βουνά και κυνηγούσε τη λεία του. Προς το τέλος του χειμώνα, που δεν υπήρχε τροφή, το Νίαν περίμενε την πρωτοχρονιά για να πάει στα χωριά. Εκεί έτρωγε τα ζωντανά, τις σοδειές αλλά και τους χωρικούς, ιδίως τα παιδιά. Οι χωρικοί για να προστατεύσουν τις οικογένειές τους έβαζαν φαγητό μπροστά στις πόρτες των σπιτιών τους την πρωτοχρονιά. Πίστευαν ότι αν το Νίαν έβρισκε τροφή δεν θα κυνηγούσε τους ανθρώπους. Όλο το χειμώνα ζούσαν υπό το καθεστώς τρόμου, ώσπου κάποια στιγμή έμαθαν ότι το άγριο τέρας φοβόταν τρία πράγματα : τη φωτιά, τον θόρυβο και το κόκκινο χρώμα. Γι αυτό λίγο πριν την πρωτοχρονιά κρεμούσαν κόκκινα φανάρια στα παράθυρα και τις πόρτες. Επίσης χρησιμοποιούσαν πυροτεχνήματα για να τρομάζουν το τέρας. Σύμφωνα με τον θρύλο το Νίαν πιάστηκε από έναν Ταοϊστή καλόγερο τον Laozu και έγινε το υποζύγιό του. Αφού πιάστηκε το Νίαν , οι χωρικοί έκαναν μια μεγάλη γιορτή που επαναλαμβανόταν κάθε χρόνο τις ίδιες μέρες. Έτσι από γενιά σε γενιά καθιερώθηκε το έθιμο να γιορτάζεται η πρωτοχρονιά με πυροτεχνήματα, θόρυβο και το κόκκινο χρώμα να κυριαρχεί στη διακόσμηση ως και στις μέρες μας...! (αυθεντικό!) Τους δείχνει τη φωτογραφία που τράβηξε το ελικόπτερο. Ανιψάκια: Συναρπαστική ιστορία! Ντόναλντ: Και… Θες να πεις πως… Θέλεις να πιάσουμε αυτό το τέρας;! Σκρουτζ: Δεν θα είναι και τόσο δύσκολο! Ο Κύρος εφεύρε ένα πιστόλι που έχει ακτίνα τέηζερ, η οποία ακινητοποιεί το θύμα για ώρες! Μέχρι τότε θα έχουμε φωνάξει ενισχύσεις για να φορτώσουμε το τέρας και να το πάμε στο Ζωολογικό Κήπο μου! Ντόναλντ: Αααχ… Ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά και να μην αφήσουμε τα κοκαλάκια μας εδώ πάνω! Ύστερα από πολλές ημέρες αναρρίχησης, φτάνουν επιτέλους στο επίμαχο μέρος… Ντόναλντ: Ωραία. Να ‘μαστε. Πού είναι το Νίαν; Σκρουτζ Ας δούμε στην σπηλιά. Την εξερευνούν. Τίποτα απολύτως. Ξαφνικά, βλέπουν μια μορφή να πλησιάζει από το άνοιγμα της σπηλιάς και να κρατά ένα κόκαλο! Έχει σχήμα λιονταριού και είναι πάνοπλο. Ντόναλντ: Ωχθεέμου! Το Νάναν! Χιούη: Νίαν… Το Νίαν επιτίθεται στον Ντιούη! Ντιούη: ΒΟΗΘΕΙΑ! ΘΕΙΕ ΣΚΡΟΥΤΖ, ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΤΟ! ΓΡΗΓΟΡΑ! Σκρουτζ Α ναι! Μισό λεπτό να βγάλω το τέηζερ από την τσάντα μου! Και ξαφνικά ανακαλύπτει πως έχει κάνει φτερά! Σκρουτζ: Εχμ… Σχετικά με αυτό, έχουμε ένα μικρόόόόόόόό προβληματάκι… Χε χε… Ο Ντιούη τρέχει πανικόβλητος! Ο Ντόναλντ τρέχει να τον σώσει από τα δόντια του Νίαν! Τα δύο άλλα αδέλφια προσπαθούν να βρουν κάτι το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει την υπόθεση. Ο Σκρουτζ τα έχει χάσει! Χιούη: Αρχίστε να φωνάζετε και να βαράτε τα τοιχώματα της σπηλιάς! Ίσως το Νίαν να τρομάξει και να μας αδειάσει τη γωνία! Τίποτα. Το Νίαν έχει αρπάξει τον Ντιούη από την μπλούζα και τον παρασέρνει όλο και πιο βαθιά στη σπηλιά! Ο Λιούη ρωτάει αλαφιασμένος τον Σκρουτζ αν έχει φέρει σπίρτα! Εκείνος γνέφει καταφατικά και ανάβουν ένα! Καίνε την μπλούζα του Χιούη και αρχίζουν να κυνηγούν το τέρας. Πολλάαααα μέτρα παραπέρα, βρίσκουν το Νίαν να έχει στριμώξει τον Ντιούη στη γωνία του τοιχώματος και να είναι έτοιμος να βυθίσει τα δόντια του στη σάρκα του παιδιού! Σκρουτζ: ΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ! Το Νίαν γυρίζει το κεφάλι του παραξενεμένο ποιος τον διέκοψε από το δείπνο του. Ο Σκρουτζ τον πλησιάζει με την φωτιά στο χέρι να την κουνά! Το πλάσμα μαζεύεται, διότι η φωτιά το τρομάζει, όπως κάθε ζώο. Σκρουτζ: Χα Τώρα είσαι άκακο σαν γατάκι! Νίαν: Τώρα με πρόσβαλες! Θα δεις! (Στο word λεχω βάλει την γραμματοσειρά Alabama, διότι υποδηλώνει κάτι μυστηριώδες ) Οι Ντακ εντυπωσιάζονται! Το Νίαν μπορεί να μιλήσει! Και μάλιστα στη γλώσσα τους! Ντόναλντ: Αυτό δεν βγάζει νόημα. Ξάφνου, από το πουθενά, όλα εξαφανίζονται! Οι Ντακ αιωρούνται πια! ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ --------------------------------------------------------------- ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ξαφνικά, βλέπουν τα πάντα να στροβιλίζονται! Τελικά, βρίσκονται σε μια κόκκινη διάσταση που στροβιλίζεται και αιωρούνται! Ακόμη πιο ξαφνικά, προσγειώνονται στην… Λίμνη Σάι (Ιαπωνία). Σκρουτζ: Παιδιά, το ξέρω αυτό το μέρος! Είναι η λίμνη Σάι! Είμαστε στη Ιαπωνία! Εδώ πουλούσα το 1904 χάρτινα καραβάκια στους Ιάπωνες σαν «Εκπληκτικά και Οικονομικά Πλεούμενα για Ψάρεμα»! Ντόναλντ: Μα… Πώς βρεθήκαμε εδώ; Ήμασταν στα Ιμαλάια, κυνηγώντας το Νίαν, ένα μυθικό τέρας από τους Κινέζικους θρύλους! (Πανέξυπνη ανασκόπηση) Χιούη: Και το πιο περίεργο… Κοίτα με! Ο Χιούη φορούσε μπλούζα! Ντόναλντ: … Σκρουτζ: Τέλος πάντων. Ίσως το Νίαν να είχε μαγική ενέργεια ή κάτι τέτοιο. Άλλο είναι το παράξενο. Μιλούσε. Λιούη: Μα… Δεν βγάζει νόημα. Ντιούη: Κάτι μου λέει πως πολλά πράγματα στο μετέπειτα δεν θα βγάζουν νόημα… Σκρουτζ: Τώρα ας χαλαρώσουμε. Θα σας διηγηθώ έναν θρύλο που στοιχειώνει τις λίμνες της Ιαπωνίας! Είναι ένα μυθικό τέρας… Το Κάππα… Στην αρχαία γιαπωνέζικη λαογραφία το Κάππα είναι ένας δαίμονας του νερού που ζει σε ποτάμια και λίμνες και καταβροχθίζει μικρά άτακτα παιδιά. Το Κάππα σημαίνει, «παιδί του ποταμιού» και απεικονίζεται με σώμα χελώνας, άκρα βατράχου και κεφάλι με ράμφος. Στην κορυφή της κεφαλής υπάρχει μία κοιλότητα με νερό. Ενώ υποτίθεται ότι είναι υδρόβιο όν, η δράση του είναι κυρίως στην ξηρά. Σύμφωνα με τον μύθο, το κοίλωμα στο κεφάλι πρέπει να διατηρείται υγρό διαφορετικά θα χάσει τη δύναμή του. Πολλοί εξηγούν το θρύλο του Κάππα με την τεράστια γιαπωνέζικη σαλαμάνδρα, το χανζάκι που είναι ιδιαιτέρως επιθετικό και αρπάζει τη λεία του με τα δυνατά του σαγόνια…! Πολλοί εδώ πέρα θεωρούν πως υπάρχει! Χα χα! Όλοι ξέρουν πως αυτά είναι μπαρούφες για να τραβήξουν τουρισμό! Φανταστείτε ότι σε πολλές λίμνες της Ιαπωνίας έχουν βάλει πινακίδες οι οποίες προειδοποιούν για την ύπαρξή του! Ντόναλντ (ελαφρώς ανήσυχος): Πολλούς θρύλους θεωρούσαμε αβάσιμους… Όμως είδες! Υπάρχει και ο Κέρβερος, οι Άρπυιες, οι δράκοι, οι Λυκάνθρωποι, οι Χθόνιοι, ο Μονόκερως… Οπότε, μην είσαι τόσο σίγουρος… Σκρουτζ: Εχμ… Ας ελπίσουμε να είναι βλακείες… Χε χε… (Παύση. Ο Σκρουτζ κοιτά τριγύρω. Σκοτεινιάζει.) Η πρόσβασή μας στο πολιτισμό είναι λίγο δύσκολη. Οπότε θα κοιμηθούμε εδώ για το βράδυ κι αύριο με το καλό ξεκινάμε για το αεροδρόμιο… Αν θυμάμαι καλά, είναι πενήντα μίλια στα δυτικά. Καληνύχτα σας. Αργότερα, μες στο σκοτάδι, μια μορφή βγαίνει από το νερό… Έχει σώμα χελώνας, άκρα βατράχου και κεφάλι με ράμφος… Αρπάζει το πόδι του Ντόναλντ κα τον σέρνει προς το νερό. Ο Ντόναλντ ξυπνάει και συνειδητοποιεί ότι κάποιος τον απάγει! Πάει να βάλει φωνές, αλλά ένα γλοιώδες χέρι του σφραγίζει το στόμα… ΜΠΛΟΥΜΠ! Μες στο νερό. Ο Σκρουτζ ακούει το παφλασμό του νερού και πετάγεται από τα φύλλα που είχε σαν στρώμα. Κοιτάει τριγύρω και δεν βλέπει πουθενά τον Ντόναλντ! Ξαφνικά, μια μορφή τον πλησιάζει από πίσω… Τον αρπάζει κι αυτόν. ΜΠΛΟΥΜΠ! Μες στο νερό. Τ’ ανιψάκια ξυπνούν κι αυτά. ΜΠΛΟΥΜΠ! Μες στο νερό. ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Τ’ ανιψάκια βλέπουν μες στο νερό πεντακάθαρα! Βλέπουν τους δράστες! Είναι οι Κάππα -(ολοφάνερο… :P)- ! Το περίεργο είναι πως μπορούν να αναπνεύσουν χωρίς προβλήματα πνιγμού! Φτάνουν πολύ βαθιά, σε ερείπια παλατιού. Τότε οι πύλες ανοίγουν και μέσα είναι ένα μουχλιασμένο αντίγραφο του Κάστρου των Μακ Ντακ! Στην αίθουσα του θρόνου, τα ανιψάκια βλέπουν γονατιστούς, υπό την απειλή δοράτων, τους θείους τους, στραμμένοι προς τον άδειο θρόνο. Τους τοποθετούν κι αυτούς εκεί. -(Ο παρακάτω διάλογος γίνεται ψιθυριστά)- Χιούη, Λιούη και Ντιούη: Θείε Σκρουτζ! Θείε Ντόναλντ! Τι συμβαίνει; Σκρουτζ: Άστα να πάνε! Έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Τους άκουσα να λένε πως θα φωνάξουν τον βασιλιά κι αν αυτός το κρίνει απαραίτητο, θα γίνουμε επιδόρπιο! Κλαψ! Χιούη: Κατάλαβες ότι το μέρος είναι πιστό αντίγραφο του Κάστρου των Μακ Ντακ, εκτός φυσικά από την αίθουσα θρόνου;! Σκρουτζ: Φυσικά, νεαρέ! Αυτό είναι παράξενο… Όπως και οτιδήποτε ως τώρα! Στα Ιμαλάια το θυμάμαι πως είχα μαζί μου το τέηζερ! Είμαι σίγουρος! Κόβω το χέρι μου! Λιούη: Μην ανησυχείς γι’ αυτό. Θα μας τεμαχίσουν όλο το σώμα! Ντόναλντ: Να λείπουν οι κρυάδ---* Την πρότασή του διακόπτει ο ήχος τρομπέτας (κι όμως!) που αναγγέλλει την άφιξη του βασιλιά των Κάππα! Στον θρόνο ανεβαίνει ο… ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Σκρουτζ: Ο ΧΡΥΣΟΚΟΥΚΗΣ! Χιούη: Μα πώς…;! Χρυσοκούκης: Χα χα χα! Κέρδισα την εμπιστοσύνη των Κάππα προσφέροντάς τους μια άλλη πηγή τροφής… Τα μοσχάρια! Μου είπαν μάλιστα πως τους άρεσαν πιο πολύ! Πάντως δεν θα έλεγαν όχι σε μια πάπια… Ωμή και μάλιστα ζωντανή! Λιούη (προς τον Σκρουτζ): Λάθος έκανα. Θα μας φάνε ζωντανούς! Σκρουτζ: Χρυσοκούκη, τι γυρεύεις εδώ;! Τι όφελος έχεις από αυτό;! Γιατί μπορούμε να αναπνεύσουμε μες στο νερό; Γιατί έχεις ένα κάστρο σαν αυτό των Μακ Ντακ στην Σκωτία; Θα σου κάνω μήνυση για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων! Χρυσοκούκης: Δεν μπορώ να ξέρω… Εσύ αποφασίζεις γι’ αυτά… Με αυτά τα λόγια, έφυγε από την αίθουσα κάνοντας νεύμα στους Κάππα. Αυτοί αμέσως έστρεψαν το βλέμμα τους στους Ντακ και έγλυφαν τη γλώσσα τους… Σκρουτζ: Ουπς… Ντόναλντ: Και τώρα; Τι κάνουμε;! Ξαφνικά όρμησε στην αίθουσα ένα Κράκεν, σπάζοντας την πύλη! ΚΡΑΤΣ! ΜΠΑΜ! Σκρουτζ: Τι γυρεύει εδώ ένα Κράκεν; Αυτά ζουν στους Ωκεανούς! Όχι σε σχετικά ρηχές λίμνες! Ντόναλντ: Εμένα ρωτάς;! Το Κράκεν έπιασε με τα πλοκάμια του πολλούς Κάππα και τους έκανε μια χαψιά! Οι υπόλοιποι σκορπίστηκαν έντρομοι! Ο Σκρουτζ βρήκε την ευκαιρία και έβγαλε τον σουγιά του από την τσέπη του. Έκοψε τα σκοινιά τους και άρχισαν να κολυμπούν. Βγήκαν από το σπασμένο τμήμα της αίθουσας προτού το καταλάβει το Κράκεν και τους κυνηγήσει κι αυτούς! Δυστυχώς, όμως, το Κράκεν τους κατάλαβε και ξεκίνησε από πίσω τους. Άνοιξε το στόμα του με τα τέσσερα δόντια και άρχισε να ρουφά τα νερά ώστε να πιάσει τους Ντακ έτσι! Μέχρι τότε, τα παπιά είχαν πάει στην πύλη του Κάστρου! Άρχισε ένα κυνηγητό! Οι Ντακ είχαν κουραστεί, διότι προσπαθούσαν να κολυμπήσουν αντίθετα στο ρεύμα νερού που δημιουργούσε το Κράκεν! Άπλωσε το πλοκάμι και έπιασε τον Ντόναλντ! Αυτός άρχισε να ουρλιάζει και να προσπαθεί να ξεγλιστρήσει από το πλοκάμι του! Ο Σκρουτζ έπρεπε να κάνει κάτι επειγόντως! Αμέσως, χωρίς να καταλαβαίνει τι κάνει, άφησε το ρεύμα να τον παρασύρει. Βρέθηκε κοντά στο στόμα του Κράκεν και επιτόπου έκανε μια προσπάθεια να καταλήξει στο μάτι του πλάσματος. Έβαλε όλη τη δύναμη που του είχε απομείνει και κολύμπησε προς το μάτι του προτού το ρεύμα τον… Κάνει δείπνο! Κάπως, δεν ξέρει κανείς πως, τα κατάφερε ενάντια στο φονικό ρεύμα νερού! Ήταν στο μάτι του καλαμαριού! Ήταν κατάμαυρο, γλοιώδες, θύμιζε κάτι σαν βλήμα καλυμμένο με ωμό αυγό. Μεμιάς, το χτύπησε (το μάτι) και το χέρι του κόλλησε σε αυτή τη γλίτσα! Δεν μπορούσε να φύγει! Ξαφνικά, τον έπιασε μια σκέψη «Θα μπορούσα να συλλέξω αυτή τη γλίτσα και να την πουλήσω σαν σούπερ ενισχυμένη κόλλα στα 10 δολλάρια»! Αμέσως, θύμωσε με τον εαυτό του! Παρατήρησε ότι το Κράκεν άφησε τον Ντόναλντ και είχε ήδη απλώσει ένα μεγάλο πλοκάμι του προς το μέρος του! Ήταν χαμένος. Έπρεπε να βρει τρόπο να ξεκολλήσει το χέρι του από το μάτι του πλάσματος και να φύγουν από αυτό το καταραμένο μέρος! Το μόνο που του ήρθε αυτή τη στιγμή στο μυαλό του ήταν… ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Νίαν: Κάππα: Θέλω γνώμες. Σε όλη την ιστορία θα προσπαθώ να χρησιμοποιώ αυθεντικά στοιχεία!

Ήταν να μη γίνει η αρχή. Από τότε που η Ντίσνεϊ ήλθε σε συμφωνία με τη Μάρβελ, αποκτώντας τα δικαιώματα μεταφοράς των ηρώων της στον κινηματογράφο, η μεγάλη οθόνη κατακλύστηκε από υπερ-ήρωες. Αφού πάνε τόσο καλά οι εισπράξεις, εννοείται. Τελευταίο δείγμα σε αυτή την -τέως χάρτινη- παρέλαση, ο ΑΝΤ-ΜΑΝ που από την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες. Είναι ένας ήρωας που έκανε το ντεμπούτο του πριν από 53 ολόκληρα χρόνια, ανήκοντας στη δεύτερη γενιά των υπερ-ηρώων που λανσάρισε η Μάρβελ. Δημιούργημα -και αυτός- του Σταν Λι στο ευφάνταστο σενάριο και Τζακ Κίρμπι στη στιβαρή εικονογράφηση. Ο Άνθρωπος-Μυρμήγκι ήταν ένας ήρωας αλλιώτικος από τους άλλους. Όπως λέει και το όνομά του, είχε τη δυνατότητα να μικραίνει φθάνοντας σε μέγεθος μερμηγκιού και αποκτώντας, την ίδια στιγμή, υπεράνθρωπες δυνάμεις. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι οι δυνάμεις του δεν τον βοήθησαν πολύ. Στην πορεία ο ήρωας άλλαξε αρκετές φορές ταυτότητα, με τους αντικαταστάτες του σε αυτή τη σκυταλοδρομία, να αλλάζουν αργότερα και πεδίο δράσης. Από τις αυτόνομες περιπέτειες ο ΑΝΤ-ΜΑΝ πέρασε στην ομαδική δράση, ως ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών (παρέα, τότε, με την αγαπημένη και πολύτιμη βοηθό του, Σφήκα, τον Άιρον Μαν και τον Θορ). Φθάνοντας στους μπλοκμπάστερ καιρούς μας, σήμανε η ώρα για την επαναφορά (και) αυτού του ήρωα. Όλα βάση μιας καλά μελετημένης στρατηγικής, που σερβίρει τον ένα ήρωα (ή πολλούς μαζί) μετά τον άλλο. Η κινηματογραφική μεταφορά του ΑΝΤ-ΜΑΝ ήταν ένα από τα πρώτα πρότζεκτ της Μάρβελ, όταν απέκτησε δικά της κινηματογραφικά στούντιο. Παρότι ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών, ο ήρωας αυτός εμφανίζεται στην οθόνη με σχετική καθυστέρηση: είναι ο τελευταίος στη δεύτερη φάση παραγωγής της εταιρείας, αμέσως μετά το πρόσφατο «Εκδικητές: Η εποχή του Ultron» από το οποίο απουσίαζε. Του έμεινε τουλάχιστον η παρηγοριά ότι, με βάση το κόμικς, ο φοβερός Ultron υπήρξε δικό του δημιούργημα. Η ταινία κράτησε λίγα πράγματα από το κόμικς. Διατήρησε, για παράδειγμα, τα σχεδιαστικά περιγράμματα που άφηνε το σώμα του ήρωα, όταν σμίκραινε στις εικονογραφημένες σελίδες. Έχει τον εμπνευστή και δημιουργό του ήρωα, Σταν Λι, σε μια σύντομη εμφάνιση μπροστά από τον φακό (υποδύεται έναν μπάρμαν, αλλά αυτό είναι κάτι που ο βετεράνος της Μάρβελ έχει επαναλάβει και σε παλαιότερες ταινίες με ήρωες της εταιρείας). Το ΑΝΤ-ΜΑΝ διαθέτει και κάποια εσωτερικά αστεία που έχουν την πλάκα τους. Για παράδειγμα, η «κακή» της ιστορίας ονομάζεται Darren Cross. Τα αρχικά της οποίας, όλως τυχαίως, είναι όμοια με της αντίπαλης εκδοτικής εταιρίας (D.C.) Κατά τα λοιπά, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα ειδικά εφέ ανέλαβαν να μετατρέψουν το χάρτινο σύμπαν του ήρωα σε μια πειστική εικονική πραγματικότητα. Ο «Στρατιώτης στο μέγεθος ενός εντόμου», όπως είναι το σλόγκαν της ταινίας, καταβυθίζεται στην κλίμακα των μυρμηγκιών, αντιμετωπίζοντας τις απειλές ενός «ασήμαντου» μικρόκοσμου. Τα μυρμήγκια, πάντως, είναι λιγότερα φοβερά απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Σε αυτό έβαλε το χεράκι της η Ντίσνεϊ, που παραμένει αταλάντευτη στην παλιά της συνταγή με ταινίες για όλη την οικογένεια. Στην προκειμένη περίπτωση, τα μυρμήγκια σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να δείχνουν λιγότερο φρικαλέα και περισσότερο φιλικά στη ματιά. Όσο για τις κινήσεις τους, σίγουρα δεν έχουν τη σβελτάδα των θηρευτών, των στρατιωτών ή των εργατών της αποικίας των εντόμων. Αντίθετα, οι κινήσεις τους επιβραδύνθηκαν για να δείχνουν περισσότερο «ευγενή» απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Πηγή