Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το 2008 κυκλοφόρησαν και στην Ελλάδα τα δημητριακά της Nestle με δώρο φιγούρες απο την ταινία The Dark Knight που βγήκε τότε στους κινηματογράφους. Εγώ πρόλαβα και πήρα μόνο μια, τον batman ψάχνωντας το διαδίκτυο βρήκα και τις υπόλοιπες, αν τις εχει καποιος ας βάλει φωτογραφίες

Σε όλες τις λίστες των διαφόρων ιντερνετικών σάιτ που αφορούν τις 10 καλύτερες ιστορίες με τον Μπάτμαν, σίγουρα σε κάποια θέση βρίσκεται το Batman: The Long Halloween. Είναι πράγματι μια πάρα πολύ καλή ιστορία και όντως είναι από τις καλύτερες ιστορίες που γράφτηκαν ποτέ. Πολλοί λοιπόν, στέκονται στο συγκεκριμένο και αγνοούν την συνέχεια του, το Dark Victory είτε γιατί έχουν ακούσει ότι δεν είναι καλό, είτε γιατί τους έχουν πει ότι το «προηγούμενο ήταν καλύτερο» είτε γιατί απλά πιστεύουν ότι και μόνο η παρουσία του Ρόμπιν χαλάει την ιστορία. Και ρός λοιπόν να διορθώσουμε αυτή την αδικία και να κρίνουμε το Dark Victory, ακριβώς όπως είναι, εξίσου καλό ίσως και καλύτερο από το long Halloween. Δεν περιέχει καθόλου αποκαλύψεις πλοκής για το Long Halloween και προφανώς τίποτα για το Dark Victory οπότε δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα διαβάζοντας παρακάτω. Η ιστορία συνεχίζει ακριβώς από κει που σταμάτησε με το Long Halloween , με τον Holiday Killer να έχει συλληφθεί και ένα σημαντικό μέλος της μαφίας είναι νεκρό. Ενω όλα δείχνουν ότι θα επιστρέψουν στη φυσιολογική ροή, ξαφνικά ένα νέο κύμα φόνων συγκλονίζει την πόλη, με θύματα αυτή τη φορά μόνον αστυνομικούς και κοινό στοιχείο ένα παιχνίδι «κρεμάλας» που αφήνει πίσω του ο δολοφόνος μαζί με κάθε πτώμα. Ταυτόχρονα μετά από μια καλά ενορχηστρωμένη απόδραση από το Arkham όπου όλοι οι κρατούμενοι διαφεύγουν , ξεσπά ένας αιματηρός πόλεμος ανάμεσα στον Two-Face ,τον Joker και την κόρη του νεκρού μαφιόζου της αρχής για το ποιός θα επικρατήσει στο Γκόθαμ Σίτυ. Χωρίς να αποκαλύψω περισσότερα ,αυτή είναι η βασική ιστορία του Dark Victory. To σενάριο είναι εκπληκτικό και πραγματικά ως σύνολο έχει πολλά σημεία όπου είναι πολύ δυνατότερο από αυτό του Long Halloween.Επίσης κάτι που είναι πάρα πολύ καλύτερο σε σχέση με το αρχικό είναι ότι δεν είναι ξεπερασμένο. Εννοω ότι την εποχή που γράφτηκε ,το Long Halloween ήταν άκρως προτωποριακό, αλλά πλεον για κάποιον που θα το διαβάσει πρώτη φορά είναι βασικά ένα murder mystery πασπαλισμένο με λίγο crime drama. Το Dark Victory από την άλλη ,εστιάζει πολύ περισσότερο στης μαφία και στην αλληλεπίδραση με τους αστυνομικούς παρά στην ταυτότητα του δολοφόνου. Κατά κάποιο τρόπο, εάν το Long Halloween προσέγγιζε περισσότερο την φιλοσοφία του Se7en , το dark Victory είναι πολύ μακριά από αυτό και πολύ πιο κοντά στους Αδιάφθορους και στον Νονό 2. Εννοώ ότι ταινίες με serial Killers έχουμε δει πλέον πάρα πολλές και όσο να 'ναι το θέμα έχει σχεδόν εξαντληθεί, αλλά ταινίες για την μαφία, όσες και να βγουν πάντα θα συναρπάζουν. Δεν λείπουν βέβαια και ορισμένα σημεία όπου προσωπικά δεν μου έκαναν τόσο καλή εντύπωση όπως πχ το ότι με το που ξεκινάει το κόμικ ανατρέπει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του Long Halloween -ξεκαθαρίζει ακριβώς ποιός ήταν ο holiday Killer, ενώ αρχικά έμεναν ανοιχτά αρκετά ενδεχόμενα- αλλά πιστεύω είναι θέμα γούστου. Επίσης κάτι που ξενίζει πολλούς και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι το ότι βασίζεται αρκετά στο Long Halloween και δεν μπορεί να σταθεί αυτότονομα ως ιστορία. Έχουν δίκιο όσοι το λένε αυτό, αλλά δεν βλέπω κάτι λάθος στο να συμβαίνει αυτό. Δηλαδή είναι απλά μια συνέχεια. Δεν γίνεται πάλι να ξαναεισάγει τους χαρακτήρες για όσους δεν έχουν διαβάσει το αρχικό ή να κάνει μια περίληψη για όσους δεν θυμούνται. Το δυνατότερο σημείο του κόμικ πάντως είναι το art του. Ο Sale είναι γενικά πάρα πολύ καλός ,αλλά εδώ είναι το σημείο που έπιασε την κορυφή στην καριέρα του. Τα σκίτσα του είναι τελείως ατμοσφαιρικά, κινηματογραφικά, επικά και ανατριχιαστικά. Είναι πολλά σκαλοπάτια ανώτερος από την δουλειά του στο Long Haloween και αυτός είναι και ένας από τους λόγους που θεωρώ το Dark Victory ανώτερο από το Long Halloween. Η σειρά κράτησε για 14 τεύχη (#0-13) και συλλέχθηκε αρκετές φορές σε TPB και σκληρόδετα.Ακόμη πριν από μερικούς μήνες κυκλοφορησε και η ABSOLUTE έκδοση της συγκεκριμένης ιστορίας που όντως είναι το καλύτερο φορμά στο οποίος έχει εκδοθεί ποτέ. Είναι κρίμα που μετά από την συγκεκριμένη ιστορία ο Loeb ξέπεσε ως συγγραφέας και έχει φτάσει στην τωρινή κατάσταση που βλέπεις το όνομά του και αυτό αποτελεί ένδειξη «μην αγοράσετε» και ο Sale σχεδόν εξαφανίστηκε από τα κόμικς. Όπως και να έχει πάντως σίγουρα η συγκεκριμένη ιστορία αποτελεί highlight στην καριέρα και των δυό τους και όσα χρόνια και αν περάσουν τίποτα δεν θα μπορέσει να το ανατρέψει αυτό. Γι αυτό λοιπόν, μην ακούτε τι λένε οι υπόλοιποι για την ιστορία και μην σας αποτρέπει αυτό από να την διαβάσετε. πραγματικά χάνετε μια από τις καλύτερες και πιο «αδικημένες» ιστορίες Μπάτμαν που γράφτηκαν ποτέ. Κομικς του Jeph Loeb που εκδοθηκαν στην Ελλαδα : SUPERMAN / BATMAN: SUPERGIRL BATMAN: HUSH - ΣΙΩΠΗΛΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ SUPERMAN / BATMAN DC UNIVERSE

Ας ακουστούν οι φωνές σας!

Σπάσε τα Ολα! Μπέιν, ο άνθρωπος ( που τα έβαλε με τον Μπάτμαν! Ο Μανώλης Βαμβούνης φοράει τη μάσκα του και διανύει την κολασμένη πορεία της ζωής του πιο απόλυτου κομιξικού κακού, του Μπέιν, του ανθρώπου που έσπασε τον Μπάτμαν, της φιγούρας που καθόρισε το «The Dark Knight Rises» του Κρίστοφερ Νόλαν. Μάσκα μεξικάνου παλαιστή λουτσαντόρ, κολλητό μαύρο φορμάκι με τιράντες, εξωπραγματικά καρτουνίστικα μούσκουλα, σωληνώσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού και πολλά πολλά (ΠΟΛΛΑ!) αναβολικά. Κι όμως, ο κομιξικός Μπέιν έχει πολλά περισσότερα κοινά με τον κινηματογραφικό κακό του Τομ Χάρντι απ’όσα φαντάζεστε. Δεν θεωρείται άδικα ο πιο αδυσώπητος κακός στην ιστορία του Μπάτμαν. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΣΠΑΣΕ ΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ Είναι αδύνατο να ανοίξεις κουβέντα για τα κόμικς του Μπάτμαν και τα ‘90s (δεν φαντάζεστε πόσο συχνά συμβαίνει στους κύκλους μας) και να μην έρθει γρήγορα η συζήτηση στον Μπέιν. Μέσα στον πρώτο χρόνο των ιστοριών του είχε καταφέρει αυτό που μέχρι τότε κανείς δεν είχε καν διανοηθεί, και για το οποίο είναι μέχρι και σήμερα περιβόητος: ως ο «άνθρωπος που έσπασε τη Νυχτερίδα». Μα αυτός ακριβώς εξάλλου ήταν ο σκοπός της δημιουργίας του. Ολοι οι πραγματικά εικονικοί κακοί του Μπάτμαν δουλεύουν τόσο καλά επειδή αντικατοπτρίζουν και προβάλουν κάποια ιδιαίτερη πτυχή της φύσης του ήρωα. Ο σχεδιασμός του Μπέιν ακολούθησε τα χνάρια της αντίστοιχης υπερδημοφιλούς ιστορίας των ‘90s, του «Θανάτου του Σούπερμαν». Ενας εμβληματικός νέος εχθρός ο οποίος μπορεί να σταθεί ισάξιος ή ισχυρότερος του ήρωα σε όλα τα επίπεδα και έχει την ικανότητα να τον οδηγήσει στο χαμηλότερο σημείο του. Αυτό που κάνει τον Μπέιν να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, όπως τον Two-Face, τον Τζόκερ, τον Ρα’ς Αλ Γκουλ και τον Ρίντλερ, είναι πως δεν είναι απλά ένας έξυπνος αντίπαλος (ουσιαστικά ο εξυπνότερος από όλους, αφού μόνο αυτός κατάφερε ποτέ χωρίς καμιά βοήθεια να αποκωδικοποιήσει την μυστική ταυτότητα του Μπρους Γουέιν) ικανός να αντιταχθεί στο ισχυρό πνεύμα του Μπάτμαν, αλλά και κατά πολύ ισχυρότερός του σε φυσική δύναμη. Είναι μια καλοδουλεμένη, σχεδόν ξεδιάντροπη, σκοτεινότερη εκδοχή του (ήδη) Σκοτεινού Ιππότη. ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Με την εμφάνισή του στο φετινό κινηματογραφικό «Σκοτεινός Ιππότης η Επιστροφή» επισημοποιεί το στάτους του ως ένας από τους εικονικούς εχθρούς του Ανθρώπου Νυχτερίδα και στο ευρύτερο κοινό*. Ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν βάσισε τη δική του εκδοχή του χαρακτήρα πολύ κοντά στα κόμικς, αντλώντας στοιχεία από όλες τις σημαντικές του εμφανίσεις. *(και παράλληλα σβήνει οποιαδήποτε ανάμνησή του σαν άμυαλος υπερ-μπούφος που φωνάζει εμμονικά το όνομά του με κάθε ένεση αναβολικών στην ατυχή παρθενική του κινηματογραφική εμφάνιση σαν τεταρτοκλασάτος μπράβος στο «Batman & Robin» του Τζόελ Σουμάχερ. Αρκετά ειρωνικά, και τότε είχε καταφέρει -άθελά του- να σπάσει τη Νυχτερίδα, ή καλύτερα, την καριέρα του Μπάτμαν στον κινηματογράφο). Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ BANE Η προέλευση του Μπέιν εξιστορείται αναλυτικά από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση, στο «Vengeance of Bane». Η αυτοτελής ιστορία του τόμου αποτελεί ουσιαστικά αυτούσια την ιστορία του αντίστοιχου κινηματογραφικού Μπέιν του Τομ Χάρντι. Οι δημιουργοί, κυρίως ο συγγραφέας Τσακ Ντίξον και ο σκιτσογράφος Γκρέιαμ Νόλαν (καμιά συγγένεια), είναι οι ίδιοι που θα εξιστορήσουν σχεδόν αποκλειστικά την εξελισσόμενη ιστορία του Μπέιν την ακόλουθη δεκαετία. Στο φανταστικό χουντικό κρατίδιο της Σάντα Πρίσκα ο μεσαιωνικός νόμος του νησιού επέβαλε στον Μπέιν να εκτίσει την ποινή του εξαφανισμένου αντάρτη πατέρα του. Γεννιέται και ενηλικιώνεται βαθιά μέσα στην απάνθρωπη φυλακή Pena Dura (μτφρ: Σκληρή Πέτρα). Στα οχτώ του χρόνια διαπράττει τον πρώτο του φόνο και κλείνεται για πάνω δέκα χρόνια στην απομόνωση. Οι έντρομοι μάρτυρες του έδωσαν το μόνο όνομα που γνώρισε ποτέ: «Bane» (μτφρ: συμφορά, πανωλεθρία). Οταν βγαίνει για πρώτη φορά στον γενικό πληθυσμό της φυλακής, θεωρείται ήδη θρύλος. Δουλεύει ασταμάτητα το σώμα και το πνεύμα του και ανεβαίνει την ιεραρχία για να φτάσει να γίνει ο ηγέτης των κρατουμένων, τραβώντας το ενδιαφέρον του διευθυντή της φυλακής. Ο Μπέιν επιλέγεται σαν πειραματόζωο για το νέο μυστηριώδες υπερ-στεροειδές με το κωδικό όνομα «Venom» (κυριολεκτικά «δηλητήριο», καμιά διακριτικότητα εδώ από τους δημιουργούς), αυξάνοντας υπεράνθρωπα την δύναμη του, αφήνοντάς τον όμως σοβαρά εξαρτημένο. Μετά την απόδρασή του, ο Μπέιν ταξιδεύει προς αναζήτηση του αινιγματικού Σκοτεινού Ιππότη που ελέγχει την πόλη με τη δύναμη του φόβου. Στο μυαλό του Μπέιν, ο Μπάτμαν είναι η ίδια προσωποποίηση του φόβου. Γιατί; Επειδή έτσι, σαν μια γιγάντια τερατόμορφη νυχτερίδα, του είχε παρουσιαστεί ο φόβος που θα τον κρατούσε μακριά από το πεπρωμένο του σαν κυρίαρχος του κόσμου. Ερχόμενος πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον Μπάτμαν, ο Μπέιν εξοργίζεται από την ισχυρή πεποίθηση του Μπάτμαν ενάντια στη χρήση όπλων και τη χρήση φονικής βίας και βάζει μπρος το σχέδιό του για του «σπάσιμο» του ήρωα. KNIGHTFALL: Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΙΠΠΟΤΗ Η πρώτη μεγάλη κίνηση του σχεδίου του Μπέιν περιλαμβάνει την μαζική απόδραση όλων των ψυχασθενών κακοποιών από το άσυλο του Αρκαμ. Για μια σειρά από εφιαλτικούς μήνες ο ήδη αποδυναμωμένος Μπάτμαν πολεμάει χωρίς ξεκούραση και ελάχιστο ύπνο μια ασταμάτητη ροή από δευτεροκλασάτους ψυχοπαθείς μέχρι τα μεγαλύτερα ονόματα της γαλαρίας των εχθρών του. Ο Μπέιν χρησιμοποιεί την αφοσίωση και εμμονή του Μπάτμαν σαν όπλο εναντίον του. Το σχέδιο του Μπέιν είναι φαινομενικά απλό αλλά παρά ταύτα ιδιοφυές. Παραμένει στις σκιές, αποφεύγοντας τις περιττές αναμετρήσεις, και αφοσιώνει την ενέργειά του στο να καταλάβει τον Μπάτμαν και να ξεκλειδώσει τη μυστική του ταυτότητα. Αυτή η γνώση του επιτρέπει να σιγουρέψει τη νίκη του. Οταν ο Μπάτμαν επιστρέφει εξουθενωμένος σπίτι στην έπαυλη, μετά την έντονη ψυχολογικά τελευταία μάχη του με τον Τζόκερ, βρίσκεται παγιδευμένος ενάντια στον Μπέιν που είναι ήδη εκεί να καραδοκεί στο τέλος της διαδρομής. Τη στιγμή της κορύφωσης του θριάμβου του, ο Μπέιν σπάει τη σπονδυλική στήλη του Μπάτμαν πάνω στο γόνατο του, στο πιο εικονικό στιγμιότυπο των κόμικς της DC από εκείνη τη δεκαετία. Δεν είναι η φυσική υπεροχή του Μπέιν που σοκάρει σε αυτή τη σκηνή. Ο Μπέιν έχει καταφέρει να φτάσει τον κάποτε αδιατάραχτο εκδικητή σε τέτοια κατάσταση απελπισίας που να θεωρεί την ήττα του κάτι το αναπόφευκτο. Τον είχε σπάσει ψυχολογικά πολύ πριν τον αγγίξει φυσικά. Η καταστροφή της σπονδυλικής του στήλης είναι σε αυτό το σημείο απλά μια τυπική επιβεβαίωση της κυριαρχίας του Μπέιν πάνω στον Μπάτμαν. Ο ΝΕΟΣ, ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ, ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ Ο παράλυτος πλέον Μπρους Γουέιν παραδίδει τον μανδύα του Μπάτμαν στον τότε προστατευόμενό του βοηθό, Αζραελ. Ενας πράος και μπερδεμένος νεαρός, ο οποίος από βρέφος έχει δεχτεί πλύση εγκεφάλου από μια μυστική χριστιανική οργάνωση για να γίνει ο ανελέητος εκλεκτός πολεμιστής τους. Η αλήθεια βρίσκεται στα κόμικς. Ο νέος Μπάτμαν, όπως και ο Μπέιν, αποτελεί την απάντηση των συγγραφέων της DC στην εμμονή της εποχής για βιαιότερους υπερήρωες. Στην πορεία της ακόλουθης χρονιάς μεταμορφώνεται κομμάτι-κομμάτι σε μια σκληρή παρωδία του εαυτού του, αντικαθιστώντας κομμάτια της στολής του με εφετζίδικα κοφτερά νύχια, πανοπλία και λεπίδες. Η βεντέτα του Μπέιν εναντίον του Μπάτμαν και η αντικατάσταση του Αζραελ μπορούν να διαβαστούν εναλλακτικά σαν μια σύγκρουση ανάμεσα στη μοραλιστική παλιά γενιά υπερηρώων και το «ακραίο» νέο κύμα αντι-ηρώων με τα μεγάλα μούσκουλα, ακόμα μεγαλύτερα όπλα και υψηλό σκορ θνησιμότητας. Οταν ο νέος Μπάτμαν έρχεται αντιμέτωπος με τον Μπέιν, είναι η νυχτερίδα που νικάει σε επίπεδο εξυπνάδας και φυσικής υπεροχής. Αποτελειώνει τον Μπέιν κόβοντας τα καλώδια της παροχής του ναρκωτικού στο οποίο είναι εθισμένος. Ο Μπέιν όμως είναι ακόμα κι έτσι νικητής. Πρώτα έσπασε τον άνθρωπο πίσω από τη μάσκα και στη συνέχεια το σύμβολό του. Ο Μπάτμαν που νικάει τον Μπέιν έχει οδηγηθεί σε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές που φτάνει να ισοπεδώνει τις διαφορές τους. Ο Μπρους Γουέιν επανέρχεται (φυσικά) μετά από κάποιους μήνες για να ανακτήσει τον τίτλο του από τον -σε εκείνο το σημείο πια ολοκληρωτικά παρανοϊκό και αιμοσταγή- Αζραελ. Η ιστορία της ανάρρωσής του από την παράλυσή του στα κόμικς κάνει την αντίστοιχη λύση της ταινίας να μοιάζει ιδιοφυής σε σύγκριση. Καταλαβαίνω γιατί ο Νόλαν προτίμησε ίσως να μην κλείσει την τριλογία του με τη φυσικοθεραπεύτρια αρραβωνιαστικιά του Μπρους Γουέιν, η οποία διορθώνει την σπονδυλική στήλη του με τις μαγικές τηλεπαθητικές δυνάμεις, καταλήγοντας όμως στο τέλος της ιστορίας παγιδευμένη με το μυαλό 5χρονου παιδιού μέσα σε ένα άσυλο. Χίλιες φορές το τράβηγμα με σκοινί και τα θεραπευτικά πους-απς. Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΤΜΑΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ( Με το Knightfall και τη δημιουργία του Μπέιν, η DC θέλησε να πει τη «μεγαλύτερη ιστορία του Μπάτμαν όλων των εποχών». Σε γενικές γραμμές, το κατάφερε. Η δύναμή της δε βρίσκεται απλά στις τρανταχτές στιγμές της κλιμάκωσης κάθε κεφαλαίου (αν και αυτές παραμένουν εικονικές), στη δράση (αν και οι σκηνές των τελικών αναμετρήσεων επανεφευρίσκουν τις δυναμικές δυνατότητες του μέσου) ή στις καίριες εμφανίσεις από σύσσωμο το καστ όλων των μεγάλων εχθρών του Μπάτμαν (αν και σίγουρα δεν βλάπτει, ειδικά όταν ενσωματώνεται στην πλοκή και τη δομή με τέτοιο οργανικό τρόπο). Και άλλοι προσπάθησαν εξάλλου έκτοτε να αντιγράψουν πρόχειρα μια τέτοια συνταγή, και απέτυχαν. Ισως (μάλλον, σίγουρα) επειδή δεν είχαν έναν ανταγωνιστή με ικανό εκτόπισμα να σηκώσει το βάρος αυτού του εγχειρήματος, και αρκετό βάθος χαρακτήρα για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κάθε επιμέρους κομμάτι της πλοκής ταιριάζει απόλυτα στο στήσιμο της τελικής παράστασης της πτώσης του Μπάτμαν και κάθε εχθρός που συναντά στο διάβα του έχει ένα συγκεκριμένο σημαντικό ρόλο να παίξει. Παρότι είναι σίγουρα αδιανόητο να αναμετρηθεί με τα κοινώς αποδεκτά (και δίκαια έτσι) αριστουργήματα του μύθου του Μπάτμαν (Year One, Dark Knight Returns) παραμένει σίγουρα η μεγαλύτερη σε μέγεθος οράματος και η πιο επιτυχημένη σε εκτέλεση αφήγηση. Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΜΠΕΪΝ Μετά το τέλος του Knightfall, ο Τσακ Ντίξον και οι υπόλοιποι συγγραφείς του Μπάτμαν βρέθηκαν μπροστά στο ερώτημα της τύχης του Μπέιν. Εδώ είχαν έναν εξαιρετικά δημοφιλή χαρακτήρα που όμως φτιάχτηκε για να υπηρετήσει μια συγκεκριμένη ιστορία. Δεν μπορούσαν να τον σκοτώσουν (είπαμε, δημοφιλής), να τον φυλακίσουν (αφού η κυριαρχία και το σπάσιμο των φυλακών είναι για αυτόν δεύτερη φύση) ή να τον καταντήσουν άμυαλο μπράβο-γλάστρα (κανείς ανάμεσα τους δεν ήταν ο Σουμάχερ). Στο σίκουελ «Vengeance of Bane II: Redemption», ο Μπέιν εκτίει την ποινή του στην φυλακή Μπλακγκέιτ, απεξαρτημένος πλέον από το Venom και έχοντας αποδεχτεί στωικά την ενοχή του. Ενα όραμα του εαυτού του σαν παιδί τον μεταπείθει για την αθωότητά του, κάνοντάς τον να αναγνωρίσει την επήρεια του ναρκωτικού πάνω του. Αντικατοπτρίζοντας ανάποδα σημείο προς σημείο τα γεγονότα του πρώτου τόμου, ο Μπέιν καταλήγει και πάλι στην απομόνωση, βρίσκει συμμάχους, χτίζει τους μύες του χάνοντας τα εξτρά κιλά της απεξάρτησης από τα αναβολικά, γίνεται ηγέτης των κρατουμένων, οργανώνει εξέγερση και επιστρέφει στην Γκόθαμ όπου ανακηρύσσει την αθωότητά του στον Μπάτμαν. Αυτή η ιστορία είναι η βάση για τη μετέπειτα εξέλιξή του σε έναν χαρακτήρα που μπορεί να βρίσκεται ανάλογα με τις περιστάσεις σε διαφορετικές πλευρές του νόμου, όμως παραμένει πιστός στον προσωπικό του κώδικα τιμής και ακεραιότητας - όσο και αν αυτός ο κώδικας βάζει στις περισσότερες περιπτώσεις πάνω από όλους και όλα τη δική του προσωπική ατζέντα. Ο ΜΠΕΪΝ ΚΑΙ Η ΤΑΛΙΑ Ο ορφανός μποντιμπιλντεράς πρώην κατάδικος και η μονάκριβη κόρη ενός αθάνατου τρομοκράτη. Αυτός οδηγείται από μια εμμονή να αποδειχθεί καλύτερος του Μπάτμαν. Αυτή βλέπει τον Μπάτμαν σαν τον απόλυτο γαμπρό και σε κάθε τους συνάντηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να... τεκνοποιήσει μαζί του. Τα ετερώνυμα ή έλκονται ή σφάζονται. O Μπέιν πραγματοποιεί την πρώτη μεγάλη επιστροφή του στην ιστορία «Batman: Legacy». Αποκαλύπτεται ως ο μυστηριώδης μασκοφόρος υπηρέτης και διάδοχος του αθάνατου Ρα’ς Αλ Γκουλ, του Δαίμονα, και σύντροφος της κόρης του, Τάλια Αλ Γκουλ. Δυστυχώς, θέτει ένα κακό προηγούμενο για την απεικόνιση του Μπέιν ως μπράβου για μεγαλοκακοποιούς - ακόμα και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση αποκαλύπτεται πως απλά χρησιμοποιεί τον Ρα’ς και την οργάνωσή του για τους δικούς του σκοπούς. Η κρυφή προέλευση της νέας αυτής συμμαχίας αποκαλύπτεται στην μίνι σειρά «Bane of the Demon». O Μπέιν με την Τάλια γνωρίζονται σαν αντίπαλοι, το μίσος τους όμως γρήγορα μεταμορφώνεται σε κτηνώδες πάθος, το ένα φέρνει το άλλο, και ο Μπέιν καταλήγει να συστήνεται σώγαμπρος στον πατέρα της. Ο Δαίμονας εντυπωσιάζεται από τη φήμη του - και τις ικανότητές του στο σκάκι ( - και επιλέγει τον Μπέιν για το νέο διάδοχό του. Ο Μπέιν πάλι εντυπωσιάζεται από τον τρόπο που ο αθάνατος Δαίμονας έχει νικήσει τη φυλακή του χρόνου και ίσως (ίσως, πάντα) και να το βλέπει σαν άλλη μια πρόκληση για να αποδείξει τον εαυτό του ανώτερο από τον αιώνιο αντίπαλό του. Οπως κάθε καλή ιστορία του Bane, καταλήγει, φυσικά, σε κάποιο σημείο με τον ίδιο φυλακισμένο σε αντίξοες συνθήκες να καταφέρνει να αποδρά και να αρπάζει την ηγεσία ολόκληρου του συγκροτήματος. Στο αυτοτελές τεύχος «Batman: Bane», που είχε (ειρωνικά ελπίζω) κυκλοφορήσει παράλληλα με την εμφάνιση του Μπέιν στην τελευταία ταινία του Σουμάχερ, μετά τον (φαινομενικό) θάνατο του Ρα’ς και της κόρης του, ο Μπέιν παίρνει τον έλεγχο της τρομοκρατικής οργάνωσης. Πρώτο του μέλημα είναι να σαλπάρει ανοιχτά του Γκόθαμ κουβαλώντας ένα πυρηνικό φορτίο και απειλώντας να ανατινάξει την πόλη. Κάπως γνώριμο, σωστά; ΜΥΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΕΞΙ Μετά από ένα σερί από μέτριες έως χαρακτηριστικά αψυχολόγητες εμφανίσεις σε διάφορους τίτλους, ο Bane βρίσκει για πρώτη φορά σταθερό «σπίτι» ως ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές της μηνιαίας σειράς «Secret Six» της Gail Simone, με πρωταγωνιστές μια ομάδα ανατσούμπαλων δευτεροκλασάτων επί πληρωμή δολοφόνων και φρικιών που συνθέτουν μια εξωφρενικά δυσλειτουργική οικογένεια. Ο Μπέιν εδώ εμφανίζεται πιο συγκροτημένος, σχεδόν σύννους για τα λάθη του παρελθόντος του και προσκολλημένος όσο ποτέ στη δική του διαστρεβλωμένη εκδοχή ενός κώδικα τιμής. Αντικαθιστά την αποτυχημένη σχέση του με μια κόρη διάσημου αθάνατου κακοποιού με την κόρη ενός άλλου: την Σκάνταλ Σάβατζ, κόρη του Βάνταλ Σάβατζ, αλλιώς γνωστού και ως Κέιν των Γραφών ή ο πρώτος άνθρωπος των σπηλαίων. Η σχέση αυτή τη φορά είναι πατέρα-κόρης και χαρίζει στιγμές και άβολου χιούμορ καταστάσεων (ποιος το περίμενε πως μια λεσβία θα είχε τέτοιο θέμα με ένα γεροδεμένο μπρατσαρά να της το παίζει μπαμπάς), εξετάζοντας παράλληλα τη συμπεριφορά ενός βίαιου ατόμου όπως ο Μπέιν σε μια σχέση αγάπης, όταν αρχίζει να νιώθει πως τον οδηγεί να χάσει την αιχμή του. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΜΠΕΪΝ; Δεν έχει φτιαχτεί ακόμα φυλακή που να μπορεί να κρατήσει τον Μπέιν και εμπόδιο το οποίο να μην μπορεί να σπάσει. Εκτός ίσως από το κακό γράψιμο. Ακόμα και στις περισσότερο γλυκανάλετες ή μονόνοτες εμφανίσεις του, ξεχωρίζουν τα σταθερά στοιχεία που έχουν φτάσει να τον ορίζουν. Η σχεδόν παιδική εμμονή του απέναντι στον Μπάτμαν που ισορροπεί ανάμεσα στο μίσος, τη ζήλεια και το σεβασμό. Η διαολεμένη τάση του να καταλήγει φυλακισμένος και η αντίστοιχα ακατανίκητη εμμονή του να δραπετεύει από κάθε φυλακή. Η ασφυκτική του πηγαία ανάγκη για ελευθερία. Η ορμή του να αναζητά (και να κερδίζει πάντα, έστω και για περιορισμένο διάστημα) την κυριαρχία και την αναγνώριση στο περιβάλλον του. Τα προφητικά (και συχνά φρικιαστικά συμβολικά) όνειρα του. Η ικανότητά του να αντιστέκεται και να ξεπερνά τον εθισμό και να ξαναχτίζει τον εαυτό του και τη δύναμή του. Η ψευδαίσθηση αθωότητάς του και η ανάγκη του να πιστεύει σε αυτήν. Η απέραντη εγωπάθειά του. Η εγγενής του απάθεια απέναντι στη βία. Η αδυναμία του για τις όμορφες και πληγωμένες κόρες αθανάτων. Η αγάπη του να ΣΠΑΕΙ πράγματα και να φωνάζει «ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΪΝ!» ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ (ΑΛΛΑ ΕΞΟΥΘΕΝΩΤΙΚΗ) GEEK ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: (δείτε το σαν κυνήγι θησαυρού για το πόσες αναφορές μπορείτε να εντοπίσετε σαν easter eggs στην πλοκή και τη θεματική της φετινής ταινίας, και μοιραστείτε μαζί μας στα σχόλια) Ιαν 1993 Vengeance of Bane (1η εμφάνιση, ο Bane αποδρά από την Pena Dura και συναντά πρώτη φορά τον Μπάτμαν) Φεβ 1993 KnightFall Part One: Detective Comics #659-663, Batman #489-497 (το σχέδιο του Μπέιν) Ιουλ 1993 Batman #497 (το σπάσιμο της νυχτερίδας, ο Μπρους Γουέιν παράλυτος) Αυγ 1993 Catwoman #1-2 (Κατγούμαν εναντίον Μπέιν) Αυγ 1993 KnightFall Part Two: Detective Comics #664-666, Batman #498-500 (ο Αζραελ γίνεται ο νέος Μπάτμαν, σπάει τον Μπέιν) Οκτ 1993 Catwoman #3-4 (ο Μπέιν καθηλωμένος στη φυλακή Μπλάκγκεϊτ) Απρ 1994 KnightQuest The Search: Legends of the Dark Knight #59-61 (ο Μπρους Γουέιν θεραπεύεται) Ιουλ 1994 KnightsEnd: Detective Comics #676-677, Batman #509-510 (ο Αζραελ εκτός ελέγχου, ο αρχικός Μπάτμαν επιστρέφει) Νοε 1994 Prodigal: Detective Comics #679-681, Batman #512-514 (ο αρχικός Ρόμπιν αναλαμβάνει προσωρινά τον μανδύα του Μπάτμαν) 1995 Vengeance of Bane II The Redemption (καταλαμβάνει την φυλακή Μπλακγκεϊτ, απεξάρτηση από το Venom) 1996 Legacy: Detective Comics #700 (ο Μπέιν διάδοχος του Ρα’ς Αλ Γκουλ, σύντροφος της Τάλια. Νικείται από τον Μπάτμαν) Ιουλ 1997 Batman: Bane (αναλαμβάνει αρχηγός της Λεγεώνας των Δολοφόνων του Ρα’ς Αλ Γκουλ, απειλεί το Γκόθαμ με πυρηνική βόμβα) Δεκ 1997 Azrael #36-39 (Μπέιν εναντίον Σζραελ) Μαρ 1998 Bane of the Demon #1-4 (η πρώτη γνωριμία μεταξύ Τάλια και Μπέιν) Απρ 1998 Cataclysm: Azrael #40 (καθώς ο Μπέιν μεταφέρεται στη φυλακή το Γκόθαμ βυθίζεται από καταστροφικό σεισμό) 1999 No Man’s Land: Homecoming (επιστρέφει στην κατεστραμμένη Γκόθαμ σαν μπράβος του Λεξ Λούθορ, ανατινάσσει το Κτιριακό Αρχείο της Γκόθαμ. Οι κατοικοι της Γκόθαμ εγκλωβίζονται για ένα χρόνο και οι συμμορίες καταλαμβάνουν την πόλη.) Ιαν 2000 Detective Comics #740 (Μπέιν εναντίον Τζόκερ) 2001 Birds of Prey #26 (ξεκινά την αναζήτηση να καταστρέψει τα τρομοκρατικά κελιά του Ρα’ς αλ Γκουλ) 2002 Tabula Rasa: Gotham Knights #33-36 (πείθεται πως είναι ετεροθαλής αδελφός του Μπάτμαν. Οχι όμως.) 2004 Gotham Knights #47-49 (ο Μπάτμαν χρηματοδοτεί τον Μπέιν για να ανακαλύψει την ταυτότητα του πατέρα του) 2006 JSA Classified #17-18 (η προέλευση του Venom, καταστροφή της Pena Dura) 2007 Checkmate #12 (κηρύσσει χούντα στην πατρίδα του Σάντα Πρίσκα) 2008 Secret Six #1 (γνωριμία με την Σκάνταλ Σάβατζ) Μάιος 2009 Secret Six #7 (ξαναχρησιμοποιεί για πρώτη φορά Venom ) Ιούλιος 2009 Secret Six #9-10 (αναλαμβάνει για μια νύχτα το ρόλο του Μπάτμαν, νικάει πάλι την εξάρτηση στο Venom) 2010 Secret Six #25-28 (καταλαμβάνει τον εξωγήινο κόσμο του Σκάρταρις, καβάλα σε δεινόσαυρο #awesome) Μάη 2011 Secret Six #31-33 (ο Μπέιν στην κόλαση, ξαφνιασμένος) Αυγ 2011 Secret Six #34 (ο Μπέιν βγαίνει ραντεβού σε Λούνα Παρκ, άχουτο) Σεπ 2011 Secret Six #35-36 (τελική μάχη εναντίον όλων των υπερηρώων της DC) λινκ

Μπάτμαν Χάρτινος ήρωας των κόμικς, που γεννήθηκε από το πενάκι του αμερικανού κομίστα Μπομπ Κέιν και την καθοριστική συμβολή του συγγραφέα και σεναριογράφου Μπιλ Φίνγκερ. Πρωτοεμφανίσθηκε στο τεύχος 27 του περιοδικού Detective Comics, που κυκλοφόρησε την 1η Μαΐου 1939. Το περιοδικό ανήκει στην εκδοτική εταιρεία DC Comics, που μας έχει δώσει και άλλους χάρτινους ήρωες με πιο γνωστό τον Σούπερμαν. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Μπάτμαν είναι η κουκούλα με τα μεγάλα όρθια αυτιά, το σκούρο εφαρμοστό κοστούμι, η μάσκα στο πρόσωπο και η μακριά κάπα, που τον κάνουν να μοιάζει με νυχτερίδα. Πίσω από τον Άνθρωπο - Νυχτερίδα (Batman στα αγγλικά) κρύβεται το άλτερ έγκο του, ο Μπρους Γουέιν, πλούσιος επιχειρηματίας, πλέι-μπόι και φιλάνθρωπος. Ο Γουέιν μεταμφιέζεται σε Μπάτμαν για να προκαλεί τρόμο στους παράνομους και να καταπολεμά το κακό, με αφορμή τη δολοφονία των γονέων του, στην οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυς. Ο Μπάτμαν/Γουέιν ζει και δρα στην Γκόθαμ Σίτυ (παραφθορά των λέξεων God Damned City = Καταραμένη Πόλη), που πολλοί αναγνωρίζουν το μυθικό ισοδύναμο της Νέας Υόρκης. Ο Κέιν και ο Φίνγκερ εμπνεύστηκαν τον ήρωά τους από τις ταινίες Η Μάσκα του Ζορό (1920) και The Bat Whispers (1930), από χάρτινους ήρωες της δεκαετίας του '30, όπως ο Ντοκ Σάβατζ και Η Σκιά, αλλά και από τις περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς. Ο Μπάτμαν στην πορεία του χρόνου υπέστη διάφορες μεταμορφώσεις. Στην αρχή ήταν ένας σκοτεινός ήρωας, που δεν δίσταζε να σκοτώνει για να καταπολεμήσει το κακό. Στη δεκαετία του '60, όταν επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο, λόγω τηλεόρασης, ο χαρακτήρας του αμβλύνθηκε για να γίνει πιο θετικός στα μικρά παιδιά. Γύρω από τον Μπάτμαν ζουν και κινούνται διάφοροι χαρακτήρες, καλοί και κακοί. Στους συνεργάτες του περιλαμβάνονται ο βοηθός του Ρόμπιν, ο μπάτλερ του Άλφρεντ, ο αρχηγός της Αστυνομίας Τζιμ Γκόρντον, άλλοτε εχθρός του, η Μπάτγκερλ, η Μπατγούμαν και άλλοι. Στους κακούς εξέχουσα θέση κατέχουν η Κατγούμαν και ο Τζόκερ. Σε αντίθεση με τους άλλους χάρτινους υπερήρωες, ο Μπάτμαν δεν διακρίνεται για τις υπερφυσικές του δυνάμεις. Χρησιμοποιεί στο έπακρο τη σωματική του ρώμη, αλλά περισσότερο το μυαλό και τις αναλυτικές του ικανότητες, την επιστήμη και την τεχνολογία. Ο Μπάτμαν γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Έγινε ένας από τους πιο διάσημους και αναγνωρίσιμους ήρωες των κόμικς και αξιοποιήθηκε δεόντως από όλα τα μέσα. Στις 15 Απριλίου 1943 έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, αλλά έπρεπε να περιμένει έως τα τέλη της δεκαετίας του '80 για να αξιοποιηθεί κινηματογραφικά από τον σπουδαίο αμερικανό σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον. Η ομώνυμη ταινία έκανε πρεμιέρα στις 23 Ιουνίου 1989, με τον Μάικλ Κίτον στο ρόλο του Ανθρώπου - Νυχτερίδα και τον Τζακ Νίκολσον στο ρόλο του Τζόκερ. Ο Μπάρτον επανέφερε τον Μπάτμαν στις σκοτεινές του ρίζες, όπως είχε πράξει τρία χρόνια νωρίτερα ο σημαντικός κομίστας Φρανκ Μίλερ (Daredevil, Sin City, 300) στη σειρά Μπάτμαν: Ο σκοτεινός ιππότης επιστρέφει (εκδόσεις Πάρα Πέντε).

από το σημερινό Σινεμά και ζιπαρισμένο darkknight.zip (σορρυ που έχουν σκιες, προσπάθησα να μην καταστρέψω το περιοδικό)

Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης που πραγματοποίησε το όνειρό του Όταν ήταν μαθητής, οι σύμβουλοι σταδιοδρομίας του υπεδείκνυαν να ξεχάσει τα κόμικς και να συγκεντρωθεί στα μαθήματα του. Σήμερα, ο 28χρονος Andrew Elder έχει πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του και συντελεί στη δημιουργία των κόμικς του Μπάτμαν. Σπούδασε animation & art και σήμερα εργάζεται ως colourist στην DC Entertainment. Η καλλιτεχνική του επιδεξιότητα έχει επεκταθεί τελευταία και στο χώρο των παιχνιδιών για smartphones και συνεργάζεται με τον βραβευμένο με Bafta παραγωγό, David Murdoch. «Είχα πάντα ένα πάθος για τα κόμικς, καθώς και για τις ταινίες και τα κινούμενα σχέδια. Από μικρός ήθελα να ασχοληθώ με αυτό που αγαπώ, ωστόσο όλοι με απέτρεπαν. Δεν πτοήθηκα όμως από τις συμβουλές του κόσμου και αποφάσισα να επαναστατήσω εναντίον του συστήματος», αναφέρει ο 28χρονος καλλιτέχνης. Εκτός από τα κόμικς του Μπάτμαν, ο Elder έχει χρωματίσει και ορισμένα του Σούπερμαν. Όπως δηλώνει και ο ίδιος, τα χρώματα αποτελούν βασικό στοιχείο των κόμικς, καθώς επηρεάζουν τόσο το τόνο της ιστορίας και τη ψυχολογία του αναγνώστη. Πηγή: http://www.newsbeast.gr/files/1/2012/batman1.jpg

Πολύ απλά, ποιον θεωρείται τον καλύτερο συγγραφέα που να έχει δουλέψει πάνω στον Batman; Αυτή η ερώτηση θα μπορούσε να θεωρηθεί επέκταση της ερώτησης "Ποιος είναι ο σημαντικότερος writer", οπότε μπορείτε να ψηφίσετε με οποιοδήποτε από τα 2 κριτήρια. Εγώ θα απαντήσω μετά.

Πρόσφατα τελείωσε το limited series Batman Beyond. Στο μέλλον, ο Batman έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Τον μανδύα έχει πάρει ο Terry McGinnis. Τα πράγματα όμως δεν πάνε καλά για το δίδυμο. Ένας εχθρός από τα παλιά έκανε την επανεμφάνιση του και έχει βάλει στο στόχαστρο του παλιούς villains του original Batman. Αν δείτε τα εξώφυλλα, θα νομίζετε ότι αυτός που τα οργάνωσε όλα είναι ο . Λάθος. Σε αυτή την cyberpunk περιπέτεια μπλέκονται οι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι του Bruce. Δείτε σαν μια μάζωξη παλιών συμμαθητών, που όμως δεν πάει πολύ καλά. Το σενάριο (Adam Beechen) είναι καλό, έχει τις καλές του στιγμές, αλλά κάπου χάνει έδαφος. Σου δημιουργεί μυστήριο γύρω από την ταυτότητα του δολοφόνου και στο τέλος σου πετάει την αποκάλυψη ή οποία δεν πολυέχει νόημα. Ένα πράγμα λέω μόνο: Project Cadmus. Ένα θετικό σημείο είναι οι σχέσεις μεταξύ Bruce και Terry που στο τέλος όμως καταντάει λίγο μελό. Το σχέδιο είναι του Ryan Benjamin. Ωραίο το σχέδιο του, αλλά δεν πολυπάει με την θεματολογία της σειράς. Κάποιες φορές, η δράση φαίνεται ωραία, αλλά οι χαρακτήρες όταν δεν φοράνε μάσκες (και ιδιαίτερα ο Bruce) δεν φαίνονται τόσο ωραίοι, με εξαίρεση τους γερασμένους Robins. Τα χρώματα θυμίζουν πολύ cartoon. Αυτό μου άρεσε, γιατί μου θυμίζει την σειρά πριν από χρόνια. Αλλά όταν έχει τίγκα σκοτάδι και πέφτει κλωτσομπουνίδι, δεν γίνεται ο χαρακτήρας να φοράει μαύρα ρούχα και να φωτίζουν!!! Γενικά, υπάρχουν περισσότερα αρνητικά παρά θετικά. Αλλά οι φίλοι του cartoon πρέπει να τον τιμήσουν τον Batman στην συγκεκριμένη περίπτωση. Εμένα, αν και υπάρχουν αρνητικά, μου άρεσε και το ευχαριστήθηκα. 7.5/10 Υ.Γ. Πολύ ωραία τα εξώφυλλα του Nguyen . Υ.Γ.2 Και μην ξεχάσετε την on-going σειρά που ξεκινά τον Ιανουάριο.

Άλλο ένα Fan Film με θέμα τον Batman! Λίγα λόγια απο τους συντελεστές: Batman, Robin and Nightwing investigate a mysterious assailant who is targeting the kingpins of Gotham's criminal underground. As more of the rogues gallery is ensnared, a disturbing revelation about the attacker's identity takes shape. "Batman: Death Wish" is a Batman fan film directed by Matthew Hiscox (Army of Two: 40th Day, Blunt Trauma) and written by Jennifer Zhang (Street Fighter High, Dead Inside). And we're proud to say the video features an *original score* and cinematography by Andrew Ceperley! official site: www.batmandeathwish.com ============================================================================ Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Γαντζο Γλώσσα: Αγγλικά Χώρα: Η.Π.Α. Διάρκεια: 12 Λεπτά Σκηνοθέτης: Matthew Hiscox Παραγωγός: Matthew Hiscox, Jennifer Zhang Σεναριογράφοι: Jennifer Zhang Πρωταγωνιστούν: Christopher L. Robinson, Whitney Moore, Matthew Hiscox, Rayne Bidder, Joey Rassool, Jennifer Zhang Εταιρία Παραγωγής: - Εταιρία Διανομής: - Πρεμιέρα: 13/01/2012 Budget: $2,000 Box Office: - IMDb / Wiki

Πού πάει διακοπές ο Μίκυ Μάους; Πώς διασκεδάζει η Μαφάλντα στην παραλία; Παίρνει άδεια ο Σούπερμαν; Σε όλα αυτά τα σοβαρότατα ερωτήματα απαντά το παρακάτω άρθρο!

Θυμάστε οι λίγο παλιότεροι πόσο μας είχε εντυπωσιάσει η σειρά Marvels όταν είχε πρωτοβγεί από την Marvel? Πως ξαφνικά είδαμε με ένα καινούργιο, υπέροχο μάτι αυτό το τόσο γνώριμο σύμπαν? Δεν αναφέρομαι στο πόσο είχε επηρρεάσει η σειρά. Μιλάω για το πως ξαφνικά είχαμε μείνει με το στόμα ορθάνοιχτο και κοιτάζαμε τους πίνακες, γιατί περί πινάκων επρόκειτο, του Alex Ross και όλες αυτές τις φάτσες που ξέραμε, αλλά ήταν τόσο μα τόσο διαφορετικές εκεί μέσα? Well. Ετοιμαστείτε να το ξαναζήσετε. Σενάριο: Brian Azzarello * 2002 Will Eisner Comic Industry Awards - Nominee - Best Writer: (100 Bullets, Hellblazer [DC/Vertigo]) * 2004 Will Eisner Comic Industry Awards - Nominee - Best Writer: (100 Bullets, Sgt. Rock: Between Hell and Hard Place [Vertigo/DC]; Batman [DC]) Σκίτσο: Lee Bermejo * Γνωστός από το Lex Luthor: Man of Steel (σε συνεργασία με τον Azzarello), αλλά κυρίως από τα εξώφυλλα που κάνει. Μελάνια: Lee Bermejo + Mick Gray (Mick Gray) * 2001 Eisner Award Winner for Best Single Issue Promethea #10 * 2000 Eisner Award Nominee for Best Penciller/Inker Team * 2001 Eisner Award Nominee for Best Penciller/Inker Team * 2003 Eisner Award Nominee for Best Penciller/Inker Team Χρώμα: Patricia 'Trish' Mulvihill * 1997 Will Eisner Comic Industry Awards - Nominee - Best Colorist: (for Wonder Woman and Firebrand [DC]; and Batman and Captain America [DC/Marvel]) * 2001 Will Eisner Comic Industry Awards - Nominee - Best Colorist: (for 100 Bullets [DC/Vertigo] and Nightwing [DC]) * 2002 Will Eisner Comic Industry Awards - Nominee - Best Colorist: (for Wonder Woman [DC] and 100 Bullets [DC/Vertigo]) * 2003 Will Eisner Comic Industry Awards - Nominee - Best Colorist: (for Gotham Girls and Wonder Woman [DC]; 100 Bullets and Hellblazer Special: Lady Constantine [DC/Vertigo]) * 2004 Will Eisner Comic Industry Awards - Winner - Best Colorist: (for Batman and Wonder Woman [DC]; and 100 Bullets [Vertigo/DC]) Και πιστέψτε με... Φαίνεται ΚΑΙ σεναριακά ότι αυτός άνθρωπος ξέρει τη δουλειά του αλλά ΚΑΙ εικαστικά ότι ο άλλος που το δούλεψε είναι "εξωφυλλάκιας", ο παραπέρας που το μελάνωσε κάτι σκαμπάζει και εκείνη που το χρωμάτισε αξίζει τα λεφτά της. Δεν θέλω να πω ούτε πράγματα για την πλοκή του, αλλά ούτε και να σας χαλάσω την απόλαυση του να δείτε ξαφνικά μπροστά σας ορισμένους χαρακτήρες τόσο διαφορετικούς και συνάμα τόσο γνώριμους. Η Harley Quinn είναι μια θεά, ο Riddle είναι αξεπέραστος, αλλά και οι υπόλοιποι είναι εξαιρετικοί (απλώς ήθελα να εστιάσω στα 2 που μου κάνανε την μεγαλύτερη εντύπωση... και τα ξανακοίταζα και τα ξανακοίταζα σαν χαζός). Χοντρά χοντρά διαβάζεται και από αυτούς που μισούν τα κολάν. Είναι όσο πιο πολύ γίνεται προσγειωμένο στην πραγματικότητα με έντονες πινελιές ενός μοντέρνου αστικού αστυνομικού/γκαγκστερικού δράματος. Εικαστικά ο Joker μοιάζει τρομερά με τον Joker των Nolan και Ledger. Πάνω σε αυτό το θέμα και ο Bermejo και ο Azzarello διατείνονται ότι είναι καθαρά συμπτωματικό και ότι οι δυο δουλειές (το κόμικ και η ταινία (The Dark Knight)) δουλευτήκαν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Σε μια συνέντευξη του ο Bermejo αναφέρει πως όταν πρωτοείδε φωτογραφία του Ledger ως Joker ήδη είχε ξεκινήσει τον σχεδιασμό του κόμικ και βρισκόταν στην σκηνή στο ιταλικό εστιατόριο. "I've said this before and I really find it to be true, that certain ideas float around at the same time for a reason. Pop culture, social tendencies, fashion, you name it. If you want to do a realistic interpretation of the Joker, there are only a few ways to do it. " (Το είπα και πριν και πράγματι πιστεύω ότι αληθεύει. Ορισμένες ιδέες εμφανίζονται ταυτόχρονα για κάποιο λόγο. Ποπ κουλτούρα? κοινωνικές τάσεις? μόδα? Πες το όπως θες. Άμα θες να κάνεις μια ρεαλιστική απεικόνιση του Joker, υπάρχουν μόνο τόσοι τρόποι που μπορεί να γίνει) Στην ίδια συνέντευξη ο Bermejo αναφέρει πως επέλεξε κάποιες στιγμές να είναι ζωγραφική και όχι σκίτσο, προκειμένου το μάτι του αναγνώστη να μένει περισσότερο σε αυτές και να δημιουργείται ένα είδος αλλαγής ρυθμού και έμφασης. Είναι 128 σελιδούλες, φρέσκο φρέσκο, με σκληρό εξώφυλλο και το αμερικάνικο άμαζον αυτή τη στιγμή το δίνει για 13$....... Ομολογώ πως η τιμή με ξάφνιασε απίστευτα. Έχουμε δώσει πολύ περισσότερα για πολύ χειρότερα... Απ΄ότι διάβασα αρχικά σκοπεύαν να το βγάλουν ως miniseries και νωρίτερα, αλλά το αναβάλλαν και επιλέξαν να βγει ενιαίο. Ειλικρινά θα εκπλαγώ εάν δεν τσιμπήσει του χρόνου τα Eisner σε Best New Graphic Novel και τουλάχιστον ένα από τα Best Artist/Penciller/Inker ή Best Art Team ή Best Colorist/Coloring... Επαναλαμβάνω ότι η δουλειά που έχει γίνει πάνω σε πολύ γνώριμες φιγούρες είναι εκπληκτική. Αφού το διαβάσετε, ρίξτε και μια ματιά στις συνεντεύξεις που παραθέτω` νομίζω πως αξίζουν τον κόπο. Λυνξ Συνέντευξη του Bermejo Συνέντευξη του Azzarello παρoυσίαση της ελληνικής έκδοσης εδω Περισσοτερος Brian Azzarello : Filthy Rich Joker ( Ελληνικη Εκδοση ) Superman ( Anubis ) Loveless HELLBLAZER (#151-#156) : GOOD INTENTIONS HELLBLAZER (#146-#150) : HARD TIME Sgt Rock - Between Hell And A Hard Place

ΚΛΙΚ – Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ BATMAN, ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε./ΑΡΗΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ (1989) Το Νοέμβριο του 1989 το τεύχος νο32 του περιοδικού ΚΛΙΚ*, είχε στο εξώφυλλό του με ευμεγέθεις κόκκινους χαρακτήρες το όνομα ενός χάρτινου ήρωα, του BATMAN και περιείχε ένα αφιέρωμα στον σκοτεινό ιππότη, που περιελάμβανε τα άρθρα: BATMAN ή BATMAD της Σοφίας Κιντή, Ο BATMAN ΚΙ ΕΓΩ της Άντζυ Καρτσάτου και την πρώτη αυθεντική κόμικ ιστορία του BATMAN με τίτλο: Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ BATMAN, που σχεδίασε ο Bob Kane για το τεύχος 27 του περιοδικού «DETECTIVE COMICS», που κυκλοφόρησε το Μάιο του έτους 1939: DETECTIVE COMICS 27 Αρχικά σε δύο σελίδες, ως πρόλογος, δίδεται η εξήγηση των λόγων για τους οποίους ο μικρός Μπρους Γουέην μετατρέπεται σε τιμωρό του εγκλήματος και των κακών της πόλης της Γκόθαμ Σίτυ. Στη συνέχεια παρουσιάζεται σε δεκατρείς σελίδες η ιστορία: ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΜΠΙΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑΥΜΑ, που είναι μία αναμέτρηση των δύο ηρώων με αντίπαλο τον Τζόκερ, τον εγκληματία που γελά. Το κόμικ είναι έγχρωμο τυπωμένο στις σελίδες του περιοδικού. ------------------------------------------- Πηγές: ΚΛΙΚ, νο32, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1989, σ.166-193 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΝΟΣ, ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΧΟΜΠΥ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, 1980, σ.238,239. vaios/5-4-2009 Ομαδοποίηση Batman