Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Batman'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. TDKR: Είναι τελικά ο Batman φασίστας; Το κείμενο αυτό, με κάποιες αλλαγές, είχε διαβαστεί στο αφιέρωμα των Reflections at Death disco για τα 30 χρόνια μιας από τις σημαντικότερες ιστορίας του Batman, το The Dark Knight Returns του Frank Miller. Αν κάτσει κανένας να δει το BvS, και προσπαθήσει να το δει ως πολιτική αλληγορία, είναι η ιστορία όπου δύο πολυεκατομμυριούχοι προσπαθούν να στοχοποιήσουν και εξοντώσουν έναν πρόσφυγα που έγινε διάσημος γιατί φέρθηκε ηρωικά. ΟΚ, καταλαβαίνω ότι θα πεταχτεί κάποιος ότι είμαι φανμπόης της Μάρβελ και δε θα έλεγα κάτι κακό για τις ταινίες της, ότι ήταν πιστό στα κόμιξ και ότι ο Batman ξεγελάστηκε από τον Lex Luthor. Κάπου εδώ ξέρουμε ότι δεν ξέρει από τα κόμιξ, γιατί είναι δουλειά του Superman να ξεγελιέται για να δείρει τον Batman. Με άλλα λόγια, ο Snyder έκανε τον Batman πιο φασίστα και από τον Frank Miller. Αυτό κι αν είναι κατόρθωμα… Αλλά, μισό λεπτό, είναι φασίστας ο Batman του Frank Miller; Και πιο συγκεκριμένα, ο Batman του παλιου, καλού Frank Miller; Δηλαδή, όχι αυτός ο Frank Miller… Θυμάμαι, όταν το The Dark Knight Returns είχε βγει για δεύτερη φορά στα Ελληνικά, πίσω στο 2008, διάβαζα μία κριτική σε γνωστό περιοδικό για κόμιξ που μπορεί να συνοψιστει ως: “Ο Frank Miller είναι φασίστας αλλά, εντάξει τώρα, το The dark knight returns είναι σημαντικό κόμιξ”. Τόσο σημαντικό που, την πρώτη φορά που βγήκε στα Ελληνικά ήταν από τις εκδόσεις Παρά Πέντε. Για όσους δε γνωρίζουν την ιστορία των Ελληνικών κόμιξ, το Παρά Πέντε ήταν περιοδικό που προέκυψε όταν οι δύο εκδότες της Βαβέλ τα έσπασαν και, αν και πιο προσανατολισμένο στα κόμιξ ως περιοδικό, είχε κι αυτό παρόμοια αριστερή ιδεολογία. Επίσης, διαβάζοντας άρθρα για τα τριάντα χρόνια σε γνωστά geekοσάητ υπήρχε ένα απίστευτο θάψιμο για τον Φρανκ Μίλλερ, σε βαθμό που τον αποκαλούσαν “Αυτός που έκανε τον Batman φασίστα”. Αυτό που με μπερδεύει είναι ότι και ο συγγραφέας του άρθρου και ο Frank Miller είναι Αμερικάνοι. Και, ενώ στην Ευρώπη φασίστες λέμε τους μελανοχιτώνες του Μουσολίνι, στην Αμερική η έννοια αυτή έχει κάποιες σημαντικές διαφορές, όπως εξάλλου και όλη η πολιτική νοοτροπία. Οι διαφορές στο τι θεωρούμε προοδευτικό και τι συντηρητικό είναι τεράστιες σε σχέση με την Ευρώπη. Επίσης, σε μεγάλο βαθμό οι κριτικές για το Dark Knight Returns είναι αναδρομικές, από όλους όσους διαβάσαμε το δεύτερο μέρος της τριλογίας The Dark Knight Strikes Again (που είναι όχι μόνο κατώτερο του πρώτου, αλλά έχει ξεφύγει για τα καλά σε ακροδεξιά μονοπάτια), το All Star Batman ή, ακόμα χειρότερα, το Holy Terror. Είναι κοινή παραδοχή ότι, μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 ο Miller «ξέφυγε» και, από εκεί που κρατούσε κάποια προσχήματα (να σας θυμίσω ότι είναι ο άνθρωπος που έκανε τους 300) πλέον πέρασε στο άκρο. Ας πάρουμε λοιπόν μοναχά το The Dark Knight Returns και ας το αναλύσουμε κομμάτι-κομμάτι. Ο ρόλος του Batman στο Dark Knight Returns Η βασική διαφορά προόδου και συντήρησης, διάβαζα κάπου, είναι το δίπολο ελπίδα-φόβος. Οι προοδευτικοί ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον και οι συντηρητικοί φοβούνται ότι θα χάσουν αυτά που έχουν. Και στο tdkr δεν υπάρχει ίχνος ελπίδας. Από την πρώτη μέχρι και σχεδόν την τελευταία σελίδα ο φόβος κυριαρχεί. Υπάρχει η συμμορία των μεταλλαγμένων, που τρομοκρατεί το Gotham, η εγκληματικότητα, η απελπισία και το φάντασμα του ψυχρού πολέμου. Μόνη ελπίδα είναι η επιστροφή του Μπαμπούλα, του ανθρώπου νυχτερίδα που κάνει τους εγκληματίες να τον φοβούνται περισσότερο. Ο οποίος, με τη σειρά του, δεν κάνει τα όσα κάνει από ελπίδα για το μέλλον (αυτό είναι το alter ego του, ο φιλάνθρωπος εκατομμυριούχος Bruce Wayne, που παλεύει να συγκρατήσει το κτήνος μέσα του) αλλά από το φόβο του για το σκοτάδι. O Miller κάνει με τoν Batman ότι έκανε και με τον Daredevil, παίρνει έναν ήρωα και τον μετατρέπει σε έναν φοβισμένο ράκος που ο κόσμος του καταρρέει και αυτός αντιδρά. Αυτή είναι και η σημαντικότερη συμβολή του Miller στο χαρακτήρα του Batman. Το θέμα είναι ότι αυτό το στοιχείο, ο φόβος, ήταν ανέκαθεν κομμάτι της ταυτότητας του Batman. Στο tdkr ο φόβος του μέσου ανθρώπου για τον Batman είναι αυτό που έκανε τους υπερήρωες να αναγκαστούν να βγουν σε σύνταξη και να κρύβονται. Η ελπίδα όμως… η ελπίδα όχι μόνο δε χωράει στο Gotham, αλλά είναι δηλητήριο. Ο Miller δεν χάνει αφορμή να λοιδωρήσει τους προοδευτικούς για τις απόψεις του. Για παράδειγμα, οι γονείς της Carrie, της καινούριας Robin, δεν εμφανίζονται ποτέ. Είναι μόνο δύο μπαλονάκια από χίπιδες που μαστουρώνουν και σχολιάζουν τα όσα βλέπουν στην τηλεόραση, χωρίς να γνωρίζουν ότι η κόρη τους πολεμάει το έγκλημα. Οι επιτροπές γονέων (που τότε αντιπροσωπεύονταν από τη δημοκρατική Tiper Gore και ζητούσαν λογοκρισία στα κόμιξ) είναι υπεύθυνες για την εξαφάνιση των υπερηρωών (και, στο σενάριο του Robocop 2, που έγραψε ο Miller παίζουν πάλι παρόμοιο ρόλο, αφού δεν αφήνουν με τις παρεμβάσεις τους τον Robocop να κάνει τη δουλειά του). Αλλά η επιτομή του πώς θεωρεί τους προοδευτικούς μάστιγα, που δεν καταλαβαίνουν την Αλήθεια είναι οι δύο ψυχίατροι. Σε ένα από τα πιο έξυπνα καρέ του κόμικ, το γνωστό Άσυλο του Άκραμ έχει μετονομαστεί σε σπίτι για όσους έχουν συναισθηματικά προβλήματα. Οι προοδευτικοί αυτοί ψυχολόγοι αφήνουν έναν-έναν τους εχθρούς του Batman να φύγουν από τα κελιά τους, υποτίθεται θεραπευμένοι. Κάτι που οδηγεί σε εκατόμβες θυμάτων, αφού δεν καταλαβαίνουν ότι μόνο ο φόβος μπορεί να αντιμετωπίσει το έγκλημα. Ακόμα και η νεολαία, που συνήθως αντιπροσωπεύει την ελπίδα, εδώ εμφανίζεται ως η συμμορία των Μεταλλαγμένων, πάνκηδες έφηβοι, εθισμένοι στη βία με ψυχοπαθή, εγκληματική συμπεριφορά. Αφού ο Batman τους κατατρομοκρατεί, πολλοί από αυτούς υιοθετούν την ταυτότητα των γιών της Νυχτερίδας και η τυφλή βία τους στρέφεται κατά του εγκλήματος. Σίγουρα ο Miller καταλαβαίνει πολύ καλά τη νοοτροπία των ακραίων ομάδων. Αλλά και πάλι, η οπτική του είναι τουλάχιστον αντιδραστική. Ακόμα και στο τέλος, που μέσα από το βαθύτερο σκοτάδι προβάλει μία υποψία ελπίδας, αυτό γίνεται γιατί όλοι οι τρόμοι έχουν πια υλοποιηθεί και δεν υπάρχει να πάμε πιο κάτω. Είναι εμφανές λοιπόν ότι μιλάμε για ένα βαθύτατα συντηρητικό έργο στην καρδιά του, ο φόβος κυριαρχεί. Δηλαδή το The Dark Knight Returns είναι ένα ακροδεξιό σκουπιδόχαρτο; Πιθανότατα να διαβάζετε τόση ώρα και να φαντάζεστε ότι ο εκσκαφέας δουλεύει κανονικά και σε λίγο θα θάψω το graphic novel κάπου στα έγκατα της γης. Για αυτό και οφείλω εδώ να τονίσω κάτι απίστευτα προοδευτικό που έκανε ο Μιλλερ στο tdkr τόσο για την εποχή του και που είναι, δυστυχώς, προοδευτικό ακόμα και σήμερα. Και μιλάω φυσικά για τον χαρακτήρα της Carrie Kelly. Η Carrie λοιπόν είναι μία έφηβη που καταλήγει βοηθός του Batman στον αγώνα του κατά του εγκλήματος. Όμως, σε αντίθεση με ότι περιμένατε, δεν γίνεται η Batgirl αλλά η Robin. ΟΚ, είναι ακόμα κορίτσι, όχι γυναίκα, αλλά δεν υπάρχει στιγμή που θα αμφισβητήσει κανείς ότι είναι η Robin, ανεξαρτήτως φύλου. Ο ίδιος ο Batman σχολιάζει ότι είναι ισάξια με τον Dick Grayson και τον Jason Todd, και όλα αυτά δίχως να την εμφανίζει ούτε σαν αγόρι ή σαν σεξουαλικό αντικείμενο. Την επόμενη φορά που θα διαβάσετε για σεξισμό στα σύγχρονα υπερηρωικά κόμιξ, να θυμάστε ότι υπάρχει ένας «φασίστας» που μάλλον έκανε μάλλον κάτι σωστά πίσω στο 1986. Επίσης, κι εδώ να κάνω άλλη μία παρένθεση: Δε θυμάμαι να υπάρχουν ούτε ρατσιστικά μηνύματα. Αντίθετα, υπάρχει μία στιγμή που σατιρίζει τον ρατσισμό, δείχνοντας μας τη συνέντευξη ενός πολίτη που εύχεται μετά τους εγκληματίες ο Μπατμαν να δείρει και τους ομοφυλόφιλους. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν ταιριάζει με την εικόνα που έχουμε για τον φασίστα. Μέχρι που φτάνουμε στον ανδρόγυνο ληστή με τις σβάστικες στις ρόγες… Ή στον εντελώς ανδρόγυνο Joker και μπερδευόμαστε. Ειδικά στον/ην πρώτο/η όμως έχουμε ένα από τα πιο κλασικά τρικ των ακραίων ομάδων (το ίδιο που γίνεται και με τους Μεταλλαγμένους), ο αντίπαλος παρουσιάζεται απάνθρωπος, με σκοπό να δικαιολογήσει τα όσα ο ήρωας θα κάνει για να τον σταματήσει. Δεν είναι πχ τυχαίο που δεξιοί youtubers που μιλάνε για κόμιξ μιλάνε για τους «περίεργους» που προσλαμβάνονται από τη βιομηχανία των κόμιξ (και τα καταστρέφουν για τους «φυσιολογικούς ανθρώπους»). Καλά τα όσα είπαμε υπέρ του Miller, ας ξαναρχίσουμε το θάψιμο. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά το πρώτο που πρόσεξα διαβάζοντας το tdkr είναι τα άπειρα μικρά πάνελ. Μιλάμε ο Miller χωράει κάτι 25-δες πάνελ σε κάθε σελίδα με κεφάλια να μιλάνε συνεχώς. Αυτό είναι ένα απίστευτο εφέ, τόσο για να συμπιέσει την ιστορία, όσο και για να μας δείξει μία κοινωνία όπου κυριαρχούν τα τηλεοπτικά παράθυρα, με τα κεφάλια που μιλάνε συνέχεια. Μην ξεχνάμε, μεγάλο μέρος της αφήγησης είναι δελτία ειδήσεων και talk shows. Ταυτόχρονα όμως τα πολλά μικρά πάνελ λειτουργούν και συμβολικά, για ένα από τα κυρίαρχα νοήματα του graphic novel. Αν προσέξετε, τα μεγάλα πάνελ μας τα φυλάει για τον Batman και τον Superman. Γιατί, νοηματικά, το tdkr μιλάει για μεγάλους άντρες, ηρωικούς, πέρα από τους κοινούς φραγμούς, που κάνουν την υπέρβαση. Μία υπέρβαση που χιλιάδες μικρά ανθρωπάκια, από παρουσιαστές δελτίων, αστυνομικούς μέχρι και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν, αλλά και της αντιτίθενται ενεργά. Αυτή η ασυμμετρία μικρού και μεγάλου ανθρώπου διατρέχει ολόκληρο το Graphic Novel και, πέρα από το ότι είναι πάγιο θέμα στα υπερηρωικά κόμιξ, είναι κομμάτι της Αμερικάνικης δεξιάς σκέψης, όπως τουλάχιστον αυτή διαμορφώθηκε από τη συγγραφέα Ayn Rand και το κίνημα του Objectivism. Έχουμε δηλαδή έναν αυτόνομο άνθρωπο, εδώ τον Batman, που παίρνει ως ορθολογική απόφαση να αντισταθεί σε ένα, λάθος όπως φαίνεται, σύστημα εξουσίας. Από την άλλη έχουμε ένα σύστημα που παραπαίει. Ο πρόεδρος είναι μία καρικατούρα του Reagan, που θεωρείται ένας από τους πιο αντιδραστικούς προέδρους των ΗΠΑ. Παρουσιάζεται όμως σαν ένα ανδρείκελο που κινείται παρασκηνιακά, όπως και όλος ο κρατικός μηχανισμός. Οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένα και ανίκανα ανθρωπάκια που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για τον απλό πολίτη, παρά να παρασιτούν εις βάρος του. Και όλα αυτά υπό τη Δαμόκλειο Σπάθη ενός πυρηνικού πολέμου. O Batman λειτουργεί εκτός νόμου και, προς το τέλος, καταλήγει να στρατολογεί τους πρώην εχθρούς του ενάντια σε αυτό που θεωρεί μεγαλύτερο κακό. Και συγκρίνετέ το με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν πραγματικές ακραίες ομάδες ανά τον κόσμο για να στρατολογήσουν μέλη. Στο χωρίο μου λένε κάτι για καλύτερες προθέσεις και κόλαση και ο Batman του tdkr είναι ακριβώς αυτό. Διαβάζοντας το tdkr βλέπεις μία διαδρομή όπου ένας φιλελεύθερος άνθρωπος που θέλει να κάνει το καλό εντός του συστήματος (τον Bruce Wayne της αρχής), καταλήγει σε έναν αγαθό τύραννο που αναγκάζεται να πάρει σκληρές αποφάσεις και να κάνει συμβιβασμούς στο τέλος του graphic novel. Και αυτό δεν είναι σάτιρα, είναι ένα γνήσιο character arc που βγάζει απόλυτο νόημα εντός του πλαισίου της ιστορίας. Η παρουσία του Superman, ως αυτού που δουλεύει εντός του συστήματος, τονίζει ακόμα παραπάνω την μετεξέλιξη αυτή. Με άλλα λόγια, ο Batman στο tdkr δεν είναι φασίστας. Καταλήγει φασίστας. Και αυτό το κάνει παίρνοντας μία σειρά από αποφάσεις, τόσο ορθολογικές όσο και συναισθηματικές. Και αυτό είναι που κάνει το tdkr ένα τόσο σημαντικό και επίκαιρό έργο, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Μας περιγράφει τον εκφασισμό μιας κοινωνίας που καταρρέει, μας βάζει σε ένα πλαίσιο όπου η αυτοδικία είναι η μόνη λύση ενώ το σύστημα καταρρέει. Είναι ίσως η καλύτερη ιστορία Batman που γράφτηκε ποτέ. Όπως και το Killing Joke, αποδομεί τον ήρωα και ρίχνει φως σε μία διάσταση που υπήρχε ως τότε στο σκοτάδι. Και μιλάω τόση ώρα για μία μόνο πτυχή του ‘έργου – αν αυτό δεν είναι απόδειξη του βάθους που έχει και του πόσο καλό ανάγνωσμα είναι τότε δεν ξέρω τι είναι. Αν δεν το έχετε διαβάσει, ή αν δεν το έχετε διαβάσει πρόσφατα, αξίζει αναμφίβολα μία φρέσκια ανάγνωση. Πηγή
  2. Και όμως: Υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στον Batman και τον Καζαντζάκη Πάνος Τσερόλας, από εδώ Σαχλαμάρες με αυτογνωσία Δεν είναι καθόλου τυχαίο που στα περισσότερα σινεφίλ περιοδικά και site υπάρχει πάντα μια στήλη που έχει παραλλαγές του τίτλου «Κακές ταινίες που αγαπήσαμε». Η ιστορία του σινεμά είναι γεμάτη από ταινίες που απαρνήθηκαν κάθε επίφαση καλού γούστου και αισθητικής, φλερτάρανε συνειδητά με το κιτς, το γκροτέσκο και το ασυνάρτητο και βγήκαν κερδισμένες στο χρόνο. Πολλές από αυτές μάλιστα ενέπνευσαν καινούριες (καλές) ταινίες με μοναδικό στόχο να μυθοποιήσουν το πόσο κακές κατάφεραν να είναι: Το πρόσφατο «Disaster Artist» που μας έρχεται το Γενάρη με τον James Franco, αφηγείται την ιστορία πίσω από την ταινία που κατέκτησε να θεωρηθεί ως η χειρότερη όλων των εποχών, ξεπερνώντας και τα γκροτέσκα κιτς του Ed Wood (που επίσης έγινε ταινία με τον Johnny Depp), δηλαδή το ανεκδιήγητο «The Room» του Tommy Wiseau (2003). Όμως το The Room είναι μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία, ένα τόσο-κακό-που-πονάει ανοσιούργημα που αποκτάει την δική του μυθολογία και σινεφιλική αξία. Αναλόγως, διάφορα κινηματογραφικά πρότζεκτ με τους επεξηγηματικότατους τίτλους όπως «Sharknado» (ναι, ανεμοστρόβιλοι που σηκώνουν καρχαρίες και τους ρίχνουν σε ανυποψίαστα θύματα στις μεγαλουπόλεις!), χτίζουν το πέρασμά τους στην cult αιωνιότητα με το να είναι επιτηδευμένα κακές, παράλογες και ασυνάρτητες. Όλες όμως αυτές οι ταινίες είναι ικανές να προσφέρουν μια διασκεδαστικότατη βραδιά και σπανίως νιώθει ο θεατής πως κάποιος τον κοροϊδεύει: Είτε λόγω επιτηδευμένης σκωπτικής διάθεσης είτε λόγω δημιουργικής αφέλειας, οι «σαχλαμάρες με αυτογνωσία» έχουν πολλές φορές μεγαλύτερο και πιο φανατικό κοινό από τα μεγαλεπήβολα και «σοβαρά» κινηματογραφικά έπη. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μια ταινία είναι τόσο κακή που δεν προσφέρει καμία διασκέδαση και ψυχαγωγία. Οι περιπτώσεις που τα λεφτά του εισιτηρίου ή το χαμένο δίωρο προκαλούν πένθος και όχι την ελαφρότητα που μπορούν να χαρίσουν πολλές εμπορικές χαζομαρούλες. Φυσικά παίζει ρόλο και η συγκριτική σχέση του κόστους παραγωγής, των μεγάλων ονομάτων, της προσδοκίας, μα κυρίως παίζει ρόλο κάτι άλλο: Το ότι αυτή η συγκεκριμένη μπαλαφάρα έχει πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά. Τι πάει στραβά με την DC; Πέρα από τις (ανούσιες) κόντρες ανάμεσα στην Marvel και την DC (για το που κατοικούν οι πιο ενδιαφέροντες ήρωες, για το αν ο Batman είναι πιο σημαντικός από τον Iron Man στην μυθολογία των κόμικ κ.α.), που αφορούν ένα συγκεκριμένο fanbase που μεγάλωσε αγαπώντας την 9η τέχνη και τώρα απολαμβάνει τα μειοψηφικά του γούστα να γίνονται εμπορικό mainstream, είναι σαφές πως στην κινηματογραφική επέλαση υπερ-ηρώων υπάρχει μια εμφανής ανισότητα. Η μέση γνωμάτευση για το Justice League που ακόμα διαφεύγει της σύλληψης και κυκλοφορεί στις αίθουσες λέει πάνω κάτω το εξής: «Επιτέλους, κάτι αξιοπρεπές σε σχέση με το Batman vs Superman». Αυτή η ετυμηγορία είναι αρκετή να προδικάσει για δυο πράγματα: Πρώτον, τον εξαιρετικά χαμηλό πήχη που έθεσε η προηγούμενη φιλμική συνάντηση των μεγάλων ονομάτων της DC. Δεύτερον, πως το Justice League μπορεί να είναι λίγο καλύτερο, αλλά μάλλον δεν είναι και τόσο καλό. Για την ακρίβεια, το Justice League έχει το ίδιο βασικό πρόβλημα που είχε και το BvS: Πολύ απλά, δεν λειτουργεί τίποτα. Το κοινό αλλά και η εταιρεία παραγωγής έχουν εμμέσως πλην σαφώς ρίξει την ευθύνη στον βασικό δημιουργικό αρχιστράτηγο της DC, τον Zack Snyder. Ο κύριος Snyder, που έγινε γνωστός με την αισθητική εξτραβαγκάνζα των «300» και προσέφερε μια τεράστια εικαστική πινακοθήκη για προφίλ όπως «Αδούλοτος Έλλην» ή «Σπαρτιάτης Πέτρος» στο facebook, είναι συνειδητά αφοσιωμένος στο να παράγει μεγάλες εικόνες παρά να αφηγείται ιστορίες. Σε όλο του το έργο (βλ. Suckerpunch, Watchmen ή το Man of Steel) είναι εμφανές πως αφοσιώνεται στο να παράγει κάδρα-κομψτεχνήματα «στιγμιαίας» ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας, με ελάχιστο ενδιαφέρον για το πώς να «κολλήσει» τα διαδοχικά κάδρα μεταξύ τους. Ποιος όμως αμφισβητεί πως αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που τον κάνει απόλυτα ταιριαστό στο να «ζωντανεύει» κόμικ στην μεγάλη οθόνη; Όχι τυχαία, το «μυθοπλαστικό» κομμάτι όλων σχεδόν των ταινιών του (ιστορία, ήρωες, θέματα) είναι βγαλμένο αποκλειστικά από graphic novels. Τι πάει όμως στραβά και γιατί «αστοχεί» εκεί που θα έπρεπε να πετυχαίνει διάνα; Γιατί ένας αρκετά πιο campy και σαχλός Batman όπως αυτός του Joel Schumacher στα τέλη της δεκαετίας του ’90 να θεωρείται πιο «πετυχημένος» από την πολυτελή παραγωγή και την εξαιρετική καλλιτεχνική διεύθυνση των τελευταίων ταινιών; Γιατί οι καλύτεροι Batman (εμπορικά και καλλιτεχνικά) ήταν αυτοί που κάπως ξέφυγαν από την κόμικ καταβολή τους και εντάχθηκαν στο όραμα ενός σκηνοθέτη (βλ. Batman του Burton και του Nolan); Μήπως φταίει κυρίως η γενική φιλοσοφία και όχι τόσο ο άνθρωπος στην σκηνοθετική καρέκλα (που σημειωτέον, αναγκάστηκε να την παρατήσει λίγο πριν την ολοκλήρωση της ταινίας λόγω τραγικής οικογενειακής απώλειας, αφήνοντας τις τελευταίες πινελιές στον Josh Whedon); Ένας κακός με την αισθητική και τον χαρακτήρα ενός mini-boss σε video game, ένα άθροισμα ηρώων που βεβιασμένα εμφανίζονται, βεβιασμένα συνεργάζονται και βεβιασμένα νικούν στο τέλος, ένας δισταγμός για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να προστεθεί και λίγο χιούμορ με συνέπεια το όποιο χιούμορ να μοιάζει εκβιασμένο, σκηνές δράσης που ζαλίζουν χωρίς ιδιαίτερη συνοχή και ένα γενικό στόρυ που μοιάζει αποσπασματικό, λες και κόπηκε μια ολόκληρη ώρα από ενδιάμεσες σκηνές. Είναι σαφές από όλα τα παραπάνω πως η κατασκευαστική φιλοσοφία πίσω από την ταινία προσπαθεί να πιάσει όλα εκείνα τα εμπορικά και μαζικά τρικ που θα την κάνουν πετυχημένη, ξεχνώντας πως το πετυχημένο αποτέλεσμα δεν είναι θέμα αθροίσματος «κόλπων»: Είναι πως όλα αυτά τα κόλπα χωράνε σε μια γενική συνταγή που θέλει να πει κάτι, να φτιάξει κάτι με την δική του ταυτότητα και τον δικό του χαρακτήρα. Είναι δηλαδή απλό: Οι DC και Warner Bros είδαν την κότα με τα χρυσά αυγά που λέγεται «σουπερ-ήρωες» και τρέχει να μαζέψει ό,τι προλαβαίνει «τώρα που γυρίζει». Όμως αν πετάξεις είκοσι είδη νόστιμης τροφής μέσα σε μια χύτρα δεν φτιάχνεις γκουρμεδιά. Για την ακρίβεια, δεν φτιάχνεις ούτε ένα αξιοπρεπές fast-food. Generic συνταγές Μιλώντας για ανερμάτιστα, ασυνάρτητα και σπασμωδικά έργα, η νέα επική βιογραφία του Γιάννη Σμαραγδή (El Greco, Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι, Καβάφης) μας συστήνει έναν Καζαντζάκη που δεν ξέραμε ότι δεν θέλαμε να γνωρίσουμε. Για άλλη μια φορά, το πρόβλημα με την ταινία που έδωσε τροφή για ανελέητο trolling στο ελληνικό διαδίκτυο, είναι πως το όποιο «δημιουργικό όραμα» περιορίζεται σε μια συνταγή που μάλλον έχει κατασκευαστεί σε μια γυάλα πέρα και έξω από την κινηματογραφική πραγματικότητα. Για τον Σμαραγδή, ο σαφής περιορισμός του budget και της ελληνικής πραγματικότητας για τέτοια project «εποχής», αντισταθμίζεται με το να «σφηνώσει» δέκα πράγματα που θεωρεί πως θα αρέσουν σε ένα υποθετικό κοινό. Να βάλουμε τον Ζορμπά, φυσικά, να χορεύει και να περιφέρεται ως στερεότυπο μόνιμης ευφορίας. Να βάλουμε μαντινάδες, Κρήτη, σταυρούς, τσιτάτα σε voiceover, παξιμάδια (cringe), τον Θεοτοκόπουλο (cringe2), τον Σικελιανό (cringe3), την Μερκούρη, μνημεία, κοντινά πλάνα στα εκφραστικά μάτια του Παπασπηλιόπουλου, να ανακατέψουμε καλά (πραγματικά, καλύτερη λέξη από το ανακάτεμα δεν υπάρχει για την συνοχή (;) του έργου) και ύστερα όλο αυτό να αλεστεί για να γίνει εύπεπτο στο κοινό, που λογικά διψάει να δει τον μεγάλο Κρητικό συγγραφέα να… να κάνει τι ακριβώς; Για άλλη μια φορά, η «συνταγή» είναι μια απλή απαρίθμηση υλικών που ως δια αυτοματοποιημένης μαγείας θα παράξουν ένα ικανοποιητικό σύνολο. Για άλλη μια φορά η απουσία μιας έστω στοιχειώδους κεντρικής ιδέας για την ταυτότητα ενός φιλμ συμπαρασύρει (ίσως και αδίκως) όλα τα υπόλοιπα: Την δουλειά των ηθοποιών (που καλούνται να αποδώσουν στερεότυπα), των ενδυματολόγων (που καλούνται να πείσουν πως είμαστε σε άλλη εποχή), των σεναριογράφων (που καλούνται να χωρέσουν ατάκες, γνωμικά και fillers), των μακιγιέρ (που καλούνται να γεράσουν ή να κάνουν νεότερους τους ήρωες). Τελικά, αυτό που φαίνεται να υποτιμά ο Σμαραγδής είναι ίσως το ίδιο που υποτιμούν άλλα, πολύ πιο ακριβά και με πλουσιοπάροχα μέσα blockbusters. Το κοινό. Το κοινό, κατά την διάρκεια της κατασκευής της ταινίας, μεταμορφώνεται σε ένα λογιστικό φύλλο που έχει γραφεί από αυτοματοποιημένα λογισμικά marketing. Το αποτέλεσμα όμως είναι παρόμοιο με τις «έξυπνες» προσαρμογές των διαφημίσεων στα social media. Κάπως έτσι, το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Καζαντζάκης ή το Justice League είναι κακές ταινίες ή ταινίες που δεν λειτουργούν. Αυτό άλλωστε μπορεί να συμβεί: Υπάρχουν δημιουργοί και σκηνοθέτες που έχουν δοκιμάσει και έχουν αποτύχει παταγωδώς, αδυνατώντας να βρουν τον τρόπο να φέρουν το όραμά τους από το χαρτί στην οθόνη. Επίσης, ειδικότερα σε ότι αφορά ταινίες με θέμα ήρωες με κολάν και υπερδυνάμεις, το «κακό» είναι εξαιρετικά σχετικός όρος και ενίοτε μπορεί να είναι και στόχος. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν ο θεατής αποκτά μια επίγνωση που σπάει τον 4ο τοίχο της ταινίας: Όταν βλέπει πως ενώ η κακή ποιότητα του θεάματος μπροστά του είναι πασίδηλη, φαίνεται να είναι για όλους πλην των δημιουργών του. Και οι δημιουργοί του παίρνουν τον εαυτό τους (και το έργο τους) υπέρ του δέοντος στα σοβαρά, θεωρώντας πως μπορεί κάπως να κουκουλωθεί και να κρυφτεί η απουσία οποιουδήποτε οράματος ή στόχου στο δημιούργημά τους. Με άλλα λόγια: Υπάρχουν ασφαλώς χειρότερες ταινίες εκεί έξω. Και κάπως όμως καταφέρνουν να είναι καλύτερες ή τουλάχιστον πιο κοντά στον ορισμό «ταινία», έστω και κακή, παρά στον ορισμό «σαλάτα».
  3. kwtsos

    INJUSTICE - GODS AMONG US [ TOM TAYLOR-VARIOUS ]

    Tο Injustice - Gods Amongs Us ειναι ενα διαδυκτιακο κομικ που βασιζεται στο σεναριο του ομονυμου βιντεοπαιχνιδιου που σχεδιαστηκε απο τους δημιουργους του Mortal Kombat. Για την ακριβεια προκειται για ενα prequel του σεναριου του videogame. Στα της υποθεσης τωρα. Ο Superman και η Lois περιμενουν το πρωτο τους παιδι οταν ξεγελασμενος απο μια παγιδα του Joker και επηρεασμενος απο το αεριο του Scarecrow, ο Superman θα σκοτωσει την Lois και μαζι και το αγεννητο παιδι τους. Καπου εδω ο Superman αποφασιζει οτι ηρθε η ωρα να δωσει τελος στους εγκληματιες ακομα και αν χρειαστει να σκοτωσει και να αναγκασει τον κοσμο σε ειρηνη. Πολλοι ηρωες θα τον ακολουθησουν εκτος απο τον Batman και λιγους αλλους υπερηρωες οπως ο Nightwing,η Catwoman, ο Green Arrow, η Catwoman κ.α. που θα του αντισταθουν. Σιγα σιγα ο Superman θα πεφτει ολο και πιο χαμηλα στην ηθικη κλιμακα προσπαθωντας να αστυνομευσει τον κοσμο. Αρχικα πιστευα οτι το κομικ δεν θα αξιζε καθολου αφου στηριζε την υποθεση του σε ενα βιντεοπαιχνιδι ξυλου αλα Μορταλ Κομπατ. Παρολα αυτα ειχα αδικο. Εννοειται βεβαια οτι υπαρχουν καποια προβληματα στην υποθεση που εχει καποιες τρυπες και καποιες υπερβολες, ενω σε πολλα σημεια θυμιζει υπερβολικα το πολυ καλο Kingdom Come, oπου και κει ο Supes αποφασιζει να αναδειχθει σε ηγετης και προστατης ολης της ανθρωποτητας. Κυλαει ομως πολυ ευχαριστα και γρηγορα, εν μερει και επειδη ειναι σχεδιασμενο για αναγνωση σε pc, tablets και γενικοτερα φορητες συσκευες και δεν ταλαιπωρειται κανεις scrollαροντας για να δει ολο το σχεδιο ή για να διαβασει μπαλονακια. Η πλοκη εχει ενδιαφερον και υπαρχουν και μερικες αρκετα δυνατες σκηνες. Το σχεδιο ειναι απο διαφορους καλλιτεχνες και αυτο ειναι ενα μειονεκτημα καθως δεν τα καταφερνουν ολοι το ιδιο καλα, παρολα αυτα στις περισσοτερες των περιπτωσεων ειναι καλο χωρις να ειναι κατι εντυπωσιακο. Οπως καταλαβατε δεν ειναι το κομικ που θα σας αλλαξει την ζωη. Ουτε ενα κομικ γραμμενο με τις πιο σοβαρες προθεσεις. Εχει ομως καλη υποθεση και γρηγορο ρυθμο και σε μερικες περιπτωσεις βγαζει και λιγο γελιο, οτι πρεπει για να χαλαρωσετε λοιπον. Η πρωτη σεζον που αφηγειται τον πρωτο χρονο απο τον θανατο της Lois Lane αποτελειται απο 36 24σελιδα τευχακια. Ενω τωρα κυκλοφορει η δευτερη σεζον. Ριξτε του μια ματια. kwtsoκλιμακα 7/10 Σελιδα για το videogame.
  4. GreekComicFan

    Batman Day από την Anubis, Σάββατο 23/09/2017

    Το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου οι Εκδόσεις Anubis γιορτάζουν το Batman Day και τα 25 χρόνια Harley Quinn με 50% έκπτωση σε όλους τους τίτλους της DC! Επισκεφτείτε το κατάστημα ή το e-shop μας και βρείτε όλους τους διαθέσιμους τίτλους της DC Comics στη μισή τιμή - με κάθε αγορά άνω των 15 €, δώρο μία συλλεκτική αφίσα Batman Day! Batman Day 23/09 Ωράριο καταστήματος: 10:00 – 16:00 Σολωμού 39, Εξάρχεια Τηλ.: 2103801487 --- Ωράριο e-shop: Όλη την ημέρα, από 00:00 έως 23:59 www.anubis.gr
  5. Γάντζος

    Batman vs. Two-Face (2017)

    Ο Adam West, μετα το Batman: Return of the caped crusaders, ειχε δηλωσει οτι μαλλον θα υπαρξει και δευτερη ταινια. Δυστυχως μας αφησε πριν καποιο καιρο, εχοντας ομως προλαβει να ολοκληρωσει τις υποχρεωσεις του για τη δευτερη ταινια. Η δευτερη λοιπον ταινια κινουμενων σχεδιων που θα βασιζεται στους χαρακτηρες της δημοφιλους σειρας Batman εχει τιτλο ''Batman vs. Two-Face''. Οι Adam West και Burt Ward δινουν ξανα τις φωνες τους στον Batman και Robin αντιστοιχα, ενω o William Shatner θα δωσει τη φωνη του στον Two-Face. Ημερομηνια κυκλοφοριας: 10 Οκτωβριου 2017 [imdb=tt6142314]
  6. Ξεχωρίζουμε τα κόμικ που μας έχουν κρατήσει την καλύτερη εικονογραφημένη παρέα μέχρι στιγμής. Το 2017 θα μείνει στην ιστορία της ποπ κουλτούρας ως η χρονιά που ζήσαμε το 'Twin Peaks: The Return', αλλά εμείς είμαστε εδώ για να ξεχωρίσουμε και όλα τα υπόλοιπα αγαπημένα μας από το πρώτο εξάμηνο. Σειρές, ταινίες, τραγούδια, κόμικς, παραστάσεις, και όλα αυτά για τα οποία διαβάζετε στο PopCode. Κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό top. Το τοπ-5 της Ιωσηφίνας Γριβέα My Favorite Thing Is Monsters Σαν να διαβάζεις Ιστορίες από την Κρύπτη και αστυνομική λογοτεχνία, μπλεγμένη με το σύμπαν των τεράτων του σινεμά απ’ τα ‘20s και ‘30s σε ένα περιβάλλον ‘60s που θα σου θυμίσει πολύ το σύγχρονο. Το ‘My Favorite Thing Is Monsters’ είναι μια μοναδική noir δουλειά από την Emil Ferris που, όπως όλες οι ιστορίες με τέρατα που σέβονται τον εαυτό τους, θα σε κάνουν να αμφιβάλλεις για το ποιος είναι τελικά ο πραγματικός τρόμος. Το πλάσμα με τα αιχμηρά νύχια ή εσύ. Royal City Το ‘Royal City’ είναι ακόμη μια δουλειά του Jeff Lemire που δε θα μπορούσε να είναι άλλου. Ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του έχοντας πάρει όλες τις λάθος αποφάσεις που θα μπορούσε να έχει πάρει στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Πριν σκεφτείς “κλισέ”, μην υποτιμήσεις τη δυνατότητα του Lemire να σου παρουσιάσει μια ιδέα που έχεις ξαναδεί με τρόπο συναρπαστικό - οι νερομπογιές που συνθέτουν αριστοτεχνικά τη στοιχειωμένη Royal City είναι μονάχα ένα απ' τα εργαλεία του. Περισσότερες λεπτομέρειες θα έβαζαν φρένο στην επίδραση. Κάθε τεύχος τελειώνει με μια playlist από τον δημιουργό που μπορεί να σε συνοδεύσει μέχρι το επόμενο τεύχος. Mπορεί επίσης να συνοδεύσει το ‘Roughneck’, το υπέροχο graphic novel του Lemire που έφτιαξε επίσης φέτος, και την οριακά πειραματική δουλειά του στο ‘Moon Knight’ της Marvel. The Best We Could Do Το ντεμπούτο της Thi Bui ετοιμαζόταν τα τελευταία 10 χρόνια - έπρεπε να μάθει να ζωγραφίζει κόμικ και το κατάφερε - οπότε δε θα μπορούσε ποτέ της να ξέρει ότι η κυκλοφορία του θα συνέπιπτε με το προσφυγικό. Σίγουρα όχι με την εκλογή του Donald Trump και όλες τις επιπτώσεις της σε μετανάστες εντός Αμερικής και πρόσφυγες από χώρες της Μέσης Ανατολής. Το ‘The Best We Could Do’ είναι ένα βιογραφικό έργο που ταξιδεύει από το παρόν της δημιουργού στο παρελθόν της οικογένειάς της που μετανάστευσε στην Αμερική από το Νότιο Βιετνάμ μετά την πτώση του. Το εικονογραφημένο βιβλίο είναι μια ιστορία ταυτότητας κι αυτό αυτόματα σημαίνει ότι δεν έχει εύκολες απαντήσεις, αλλά είναι φτιαγμένο με πάθος, από χαρακτήρες με σάρκα και αφηγήσεις προφορικής ιστορίας που μοιάζουν με χιλιάδες άλλες και είναι ταυτόχρονα μοναδικές. Doom Patrol Ήταν θέμα χρόνου να επανέλθει η ομάδα Doom Patrol και ευτυχώς γύρισε πίσω με την κατάλληλη ομάδα. O Gerard Way (ναι, ο τραγουδιστής των Chemical Romance γράφει κόμικ και κερδίζει βραβεία γι’ αυτό) φρέσκαρε τους “Πιο Παράξενους Ήρωες του Κόσμου” της DC και δε χρειάζεται να τους έχεις ξαναδιαβάσει. Έχει βάλει τόσα στοιχεία από το παρελθόν τους όσα πρέπει για να μπεις στο νόημα χωρίς να νιώθεις κενά. Η ιστορία είναι αλλόκοτη γιατί έχουμε να κάνουμε με τους αλαφροΐσκιωτους χαρακτήρες της DC, αλλά δεν περνάει ποτέ στην αντίπερα όχθη του παράλογου για το παράλογο. Το σενάριο μένει παράξενο αλλά την ίδια στιγμή φοβερά ανθρώπινο, το art είναι ψυχεδελικά ζωντανό και η προειδοποίησή μας είναι η εξής: Δεν έχεις ξαναφάει πιτόγυρο με τζατζίκι όπως αυτό που σου σερβίρει το πρώτο τεύχος. Wonder Woman: Year One Το βάλαμε και στη λίστα των origin stories της Αμαζόνας που πρέπει να γνωρίζεις γιατί θα ήταν εγκληματικό να λείπει. Εκεί έγραφα: “Το νέο run του Rucka επιβεβαίωσε τη Wonder Woman ως bisexual (αν και δεν καταλάβαμε γιατί έκαναν όλοι σαν να μάθαμε #brandnewinformation όταν είχε υπαινιχθεί και στο παρελθόν), ανέπτυξε σε ίσες βάσεις την Cheetah, μία από τις πιο διαχρονικές εχθρούς της ηρωίδας, έδωσε τη διάσταση της φιλίας στους δύο χαρακτήρες προσθέτοντας έτσι μία έξτρα αιχμή στη σχέση που έχουν δημιoυργήσει στην κοινή τους ιστορία, έβαλε τους θεούς στην ιστορία της με τον πιο λεπτό και ταυτόχρονα στοιχειωμένο τρόπο, και δεν ξέχασε να συμπεριλάβει - μαζί με την απίστευτη Nicola Scott που επιμελήθηκε το art - εμβληματικές στιγμές της εικονογραφίας της, όπως τη χαρούμενη Diana περιτριγυρισμένη από κόσμο ή τον ενθουσιασμό της στη θέα ενός παιδιού. Πάνω απ’ όλα ενίσχυσε τον Πόλεμο, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ως τον μεγαλύτερο εχθρό της Wonder Woman, και έδωσε στην αναμέτρησή τους ένα γκραν φινάλε που δε θα προδώσουμε. (Hint: ο Rucka συμβόλισε το μοναδικό εργαλείο που θα μπορούσε να βάλει πραγματικό τέλος στις διαμάχες). Τα 7 τεύχη του ‘Year One’ στέκονται μόνα τους, αλλά αποκτούν ειδικότερο βάρος με την παράλληλη ανάγνωση των ‘Lies’ και ‘Truth’". Το τοπ-5 του Θοδωρή Δημητρόπουλου Josie and the Pussycats Διάβασα φέτος όλους τους τίτλους του reboot κομιξικού σύμπαντος Archie ('Archie': πολύ καλό· 'Jughead': απλά τρελό fun· 'Betty & Veronica': αναίτιο· 'Reggie & Me': συμπαθώς διασκεδαστικό), μα το 'Josie and the Pussycats', με τις περιπέτειες της μπάντας του τίτλου, είναι το καλύτερο όλων. Οι τρεις τους μπλέκουν σε παντελώς σαχλές περιπέτειες με α λα Mad Max καταδιώξεις μετά από αποτυχημένα λάιβ, με τρεχάματα σε παραλίες, με ληστείες σε κοσμηματοπωλεία στη διάρκεια τουρ, και με κάζουαλ σπασιματάκια του τέταρτου τοίχου, χωρίς εξυπνακισμούς ή άγχη. Είναι όλο ποπ αναφορές, tongue in cheek διάλογοι, και πλήρης συναίσθηση των χαρακτήρων πως βρίσκονται σε ένα ανάλαφρο κόμικ, δίχως αυτό να τις εμποδίζει να γίνονται και #πολύ_σοβαρές σε στιγμές. Σε ένα τεύχος, η Josie δικάζεται για λογοκλοπή σε ένα κάστρο φτιαγμένο από πάγο ενώ η Melody συνομιλεί με μια αρκούδα πετώντας αναφορές στο 'His Dark Materials'. Είχα να διασκεδάσω τόσο πολύ με κόμικ από τότε που ο Grant Morrison σκέφτηκε να κάνει μέλος υπερηρωικής ομάδας έναν actual δρόμο. Η αγαπημένη μου σειρά του 2017. Batman Detective Comics, 'The Victim Syndicate' All-Star Batman #7 Οι Batman τίτλοι της DC αυτή τη στιγμή είναι φωτιά. Το 'Batman' του Tom King είναι διαρκώς εφευρετικό, δοκιμάζει πράγματα, δομές ιστοριών και πλαισίων αφήγησης, δίνοντας μια διαρκή αίσθηση κίνησης προς τα μπροστά, ενώ ακόμα και θεωρητικά εφετζίδικα story arcs (όπως το 'Button' με το 'Flash') δουλεύουν επειδή έχουν στέρεη συναισθηματική βάση. Το 'Detective Comics' είναι ίσως ακόμα καλύτερο, στήνοντας μια συναρπαστική ομάδα γύρω από τον Bruce, και πουθενά η χημεία και τα μεμονωμένα arcs των μελών της ομάδας δεν αναδεικνύονται καλύτερα από το φοβερό arc 'The Victim Syndicate'. Ο μόνος τίτλος που δε με ξετρελαίνει είναι το 'All-Star Batman' του σούπερ σταρ Scott Snyder, όμως ακόμα κι εκεί έχουμε ξαφνικά ένα τεύχος σαν το μαγικό #7, σχεδόν αυτοτελές, εστιασμένο στην Poison Ivy, και σχεδιασμένο αποστομωτικά από την Tula Lotay - το κοιτάς και δεν το χορταίνεις. Paper Girls Στον περσινό Έλεγχο είχαμε συμπεριλάβει τη σειρά για το πρώτο arc, κι αν το δεύτερο δεν ήταν εξίσου δυνατό, νιώθω πως το τρίτο που μόλις ολοκληρώθηκε είναι ξανά η σειρά σε απόλυτο high. H περιπέτεια φέρνει τη φοβερή παρέα των paper girls στην παλαιολιθική εποχή με ματιές ακόμα και στο βαθύ μας μέλλον, καθώς αγωνίζονται -πρωτίστως- να μείνουν ενωμένες και -δευτερευόντως- για την ίδια τη σωτηρία του timeline. Επειδή εντάξει τι να το κάνεις το timeline άμα είσαι χωρίς τους φίλους σου. Τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε αυτή τη σειρά με συγκινούν, από τα χρώματα και τους χαρακτήρες μέχρι τη μαγική αρτιστική φόρμα του Cliff Chiang και το πώς ο Vaughan μιλάει για το πέρασμα του χρόνου. On the Camino Ο φοβερός Jason αφήνει για λίγο τις συνήθεις του ιστορίες και φτιάχνει το πρώτο του αυτοβιογραφικό βιβλίο, πάντα φυσικά με το ίδιο χαρακτηριστικό στυλ του. Για να γιορτάσει τα 50ά του γενέθλια, ο κομίστας περπάτησε το Camino, μια θρυλική διαδρομή στη βορειοδυτική Ισπανία. Και καταγράφει με το μινιμαλιστικό του ύφος αυτή την ας πούμε περιπέτεια, και το πώς έφερε στο δρόμο του ένα σωρό αγνώστους που μοιράστηκαν μαζί του εμπειρίες και κοσμοθεωρίες. Απρόσμενα καθηλωτικό ανάγνωσμα. Wonder Woman Φανταστικό το ότι ο Rucka είχε μέσα του ένα δεύτερο θαυμάσιο run στον τίτλο αυτό μετά τον προ ετών που ήταν εξίσου καλό. Για το τωρινό τα είπε κι η Ιωσηφίνα, εγώ θέλω απλά να προσθέσω ότι αυτό το έπος 26 τευχών αγωνιώδους αναζήτησης του σπιτιού (μέσα μας), κέρδιζε ακόμα περισσότερο στην ανάγνωση από την ιδιόμορφη δομή του: Λόγω της συχνότητας κυκλοφορίας του τίτλου (τεύχος κάθε 2 βδομάδες) ο Rucka επέλεξε να αφηγηθεί αυτό το στόρι της Diana σε δύο παράλληλους χρόνους, ένα στο σήμερα κι ένα στο 'Year One'. Ενώ η ανάγνωση ανά arc βγάζει νόημα, η εναλλαγή των τευχών στο σήμερα και στο τότε εντείνουν ακόμα περισσότερο αυτή την αίσθηση σύνδεσης, και του πώς οι πράξεις του παρελθόντος αντηχούν στο σήμερα της Wonder Woman. Απλά εξαιρετικός τίτλος. Και το σχέδιο της Nicola Scott; Yowza. Και το σχετικό link...
  7. Γάντζος

    Batman: Return of the Caped Crusaders (2016)

    Πολυ ωραια νεα για τους νοσταλγους της σειρας ''Batman'' του 1960, καθως ανακοινωθηκε οτι θα βγει στις 11 Οκτωβριου ταινια κινουμενων σχεδιων που θα βασιζεσαι σ' αυτη με τιτλο ''Batman: Return of the Caped Crusaders''. Μερικοι απο τους πρωταγωνιστες της σειρας θα δωσουν τις φωνες τους στην ταινια, συμπεριλαμβανομενων των Adam West (Batman), Burt Ward (Robin) και Julie Newmar (Catwoman). Οι West και Ward αφησαν ανοιχτο το ενδεχομενο και για δευτερη ταινια... πηγη [imdb=tt5973626]
  8. Καλησπέρα σε όλους, είναι το πρώτο μου post εδώ και ως φανατικός με τον Νυχτερίδα θα ήθελα να ρωτήσω εάν ξέρει κανείς ποια comics του Batman έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Το 99% των comics τα έχω διαβάσει στα αγγλικά και δεν έχω πρόβλημα να συνεχίσω, απλά είναι άλλη εμπειρία να το διαβάζεις στην γλώσσα σου...κυλάει πιο γρήγορα. Αυτό το εξακρίβωσα πριν μερικές μέρες όταν αγόρασα το Daredevil: Ο Ατρόμητος (the man without fear το πρωτότυπο) και η ανάγνωση ήταν απίστευτα γρήγορη! Ευχαριστώ εκ των προτέρων! Υ.Γ. Δεν έχω ιδέα εάν είμαι στο σωστό «μέρος». Αν έπρεπε να είναι αλλού το post αυτό, ζητώ ταπεινά συγνώμμη
  9. “THE DARK KNIGHT III: THE MASTER RACE” ολοκληρώνει την Τριλογία στο Θρυλικό “Dark Knight” Saga Η DC Entertainment ανακοίνωσε σημερα οτι ο διάσημος, Batman συγγραφέας και σκιτσογράφος Frank Miller θα ολοκληρώσει το επικό THE DARK KNIGHT RETURNS saga. Το “THE DARK KNIGHT III: THE MASTER RACE” είναι συνέχεια του κλασικού THE DARK KNIGHT RETURNS του Μiller – χρισμένο απο το TIME Magazine σαν ενα απο τα 10 σπουδαιότερα graphic novels όλων των εποχών – και της 2001-2002 συνέχειας της σειράς BATMAN: THE DARK KNIGHT STRIKES AGAIN. O Miller θα πλαισιωθεί απο τον αναγνωρισμένο συγγραφέα Brian Azzarello (100 BULLETS, JOKER, and WONDER WOMAN) σ΄ενα κόμικ που θα εχει περιοδικότητα οχτώ τευχών, κα θα εκδίδεται 2 φορές το μήνα κάτω απο την σκέπη της DC Comics imprint. Σημειώνοντας την 30th επέτειο του THE DARK KNIGHT RETURNS original series, το περιοδικό αναμένεται προς δημοσίευση στα τέλη του φθινοπώρου του 2015. “Ο Μπατμαν παραμένει ο αγαπημένος μου κομικ ηρωας και η συνέχεια του Σκοτεινού Ιππότη αναμένεται να ειναι τρομακτική" λεει ο Miller, "θα κανουμε το καλυτερο δυνατο.” “Ειμαστε ενθουσιασμενοι που θα εχουμε τον Frank ξανά στην DC να γραψει για τον Batman,” αναφέρουν οι Dan DiDio και Jim Lee, Co-Publishers για την DC Entertainment. “Η ιστορία που αυτός και ο Brian εχουν δημιουργήσει, ειναι μια εκπληκτικη και θριαμβευτικη καταληξη για μια δουλεια που επηρεασε και διαμορφωσε γενιες αναγνωστών όσο και δημιουργών.” Συμφωνα με τον Azzarello, “αποτελεί φανταστικη εμπειρια το να συνεργάζεσαι με τον Frank αυτους τους εξι μηνες. Πιστευω οτι εχουμε δημιουργησει μια επικη ιστορια ανταξια των συγκεκριμενων χαρακτηρων.” Οι Artists του συγκεκριμενου project δεν εχουν ανακοινωθει ακομα. /τελος μεταφρασης, εναρξη σχολιων. Οποτε με λιγα λογια, εχουμε ολοκληρωση της τριλογιας "The Dark Knight", απο Φρανκ Μιλερ και Μπραιαν Αζαρελο. Αντε να ολοκληρωθει και το All star Batman and Robin, κυριε Μιλερ μας. λινκ p.s. μολις ειδα οτι για λιγα λεπτα με προλαβε ο Murphy στο θεμα της DC, αλλά αφου εκατσα και το μετεφρασα, θεωρω δοκιμο να μεινει το θεμα, αλλωστε μιλαμε για κατι πολυ σπουδαιο, ως νεο, και εκει χαντακώνεται!
  10. Βασιλεύς των κόμικς

    LEGO: THE BATMAN MOVIE

    Ο Σκοτεινός Ιππότης που είναι πιο σκοτεινός από την σκιά του, τώρα και συναρμολογούμενο LEGO. Μετά απο την προβολή της ταινίας στους κινηματογράφους LEGO THE BATMAN MOVIE η ANUBIS εκδίδει 2 δύο βιβλία και ένα περιοδικό με τον LEGO πρωταγωνιστή .Τα δύο πρώτα τα βρίσκουμε στα βιβλιοπωλεία (Ένα με αυτοκόλλητα το δεύτερο με δραστηριότητες και κόμιξ )Το περιοδικό στα περίπτερα και είναι αυτό που παρουσιάζω εδώ. 44 σελίδες με παιχνίδια ,αφίσες και δύο διασκεδαστικά κόμιξ (Ενα με 16 σελίδες και το άλλο με 8)Δεν έχει αρίθμηση και πρόκειται για ειδική έκδοση άρα κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υπάρξει δεύτερο τεύχος,λέω κατα πάσα πιθανότητα γιατί ποτέ δεν ξέρεις με την ANUBIS ποια θα είναι η επόμενη κίνηση της . Μαζί με τον μαυροντυμένο ιππότη που του αρέσουν οι σέλφι, ο ROBIN που ραπάρει και η γοητευτική BATGIRL.Αντίπαλοι τους ο PINGUIN & o JOKER.Και όπως λέει και ο ΒΑΤΜΑΝ <<ΒΑΛΤΕ ΖΩΝΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ.>> Δείγμα και τα περιεχόμενα του τεύχους : ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
  11. Dark Chris

    Lego Batman

    Ανακοινώθηκε spinoff του Lego Movie, το Lego Batman, στο οποίο θα πρωταγωνιστεί ο Will Arnett στον ρόλο (ποιου άλλου; ) του Batman. Ο Chris McKay, υπεύθυνος animation της πρώτης ταινίας, θα σκηνοθετήσει την συγκεκριμένη, ενώ πριν ήταν να σκηνοθετήσει το Lego Movie 2. Αναμένεται να κυκλοφορήσει την ημερομηνία που είχε οριστεί για το 2, το 2017. link
  12. Το πρόσφατο «Batman vSuperman» μπορεί να μην άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις,αλλά πάντα θα υπάρχουν οι πιο παλιές ταινίες για τους φανς των υπερηρώων της DC. Αν, μάλιστα, σας περισσεύουν μερικές χιλιάδες δολάρια, θα μπορέσετε να αγοράσετε τη στολή του Superman που φόρεσε ο Christopher Reeve στην πρώτη ταινία που βγήκε το 1978 και μια από τις στολές του Batman που φόρεσε ο Michael Keaton στο «Batman Returns» το 1992 και να γυρίσετε ένα αυθεντικό fan film. Ο οίκος δημοπρασιών Nate D. Sanders,ο οποίος ειδικεύεται σε αντικείμενα και αναμνηστικά του Χόλιγουντ,έχει ορίσει ως τιμή εκκίνησης για την στολή του Superman τα $40.000.Δυστυχώς,όμως,αν κερδίσετε τη δημοπρασία,θα χρειαστεί να πάτε σε έναν ράφτη ,αφού δεν συμπεριλαμβάνονται η κάπα,οι μπότες και το κάτω μέρος της στολής. Σε άλλη δημοπρασία του οίκου θα μπορείτε να αγοράσετε μια στολή που φόρεσε ο Michael Keaton στο «Batman Returns» , με τιμή εκκίνησης τα 35.000 δολάρια. Στο πακέτο αυτό συμπεριλαμβάνονται η αυθεντική κάπα, η μάσκα και η στολή που φόρεσε ο Keaton στην ταινία και αντίγραφα του σήματος,των γαντιών και των παπουτσιών.Το σετ περιλαμβάνει και μια κούκλα μανεκέν με το πρόσωπο να μοιάζει του Keaton,σε περίπτωση που θέλετε να την βάλετε προς έκθεση κάπου. ΠΗΓΗ
  13. Προσοχή: το άρθρο ενδέχεται να περιέχει κάποια spoilers για όσους δεν έχουν διαβάσει το κόμικ. Batman: Hush -το απόλυτο crime thriller είναι μια ωδή στην αλλαγή του εαυτού μας Οι τρόποι να εκνευρίσεις τους φανς των κόμικς είναι αποδεδειγμένα δυο: είτε ανασταίνεις για πέμπτη φορά ένα χαρακτήρα, χαλώντας τη συνοχή, είτε αλλάζεις την κατεστημένη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, κάνοντας αλλαγές προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Το «Hush» κατάφερε να κάνει και τα δυο, αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο για επιστροφή νεκρού ήρωα και πολώνοντας έτσι περισσότερο το κλίμα. Οι υποστηρικτές ενθουσιάζονται με το πώς αποτυπώνονται σε ένα story arc όλες τις ψυχολογικές αδυναμίες του Batman, ενώ οι επικριτές μιλούν για μια πλοκή σούπα, που κορυφώνεται σε μια δυσνόητη αποκάλυψη. Όπως και να έχει, είναι μια καλά δομημένη ιστορία από τον Jeph Loeb, με πολύ λεπτομερή σχέδια, που σίγουρα αξίζει το χρόνο μας. Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε σε αδρές γραμμές τις αποκαλύψεις στο «Hush», θα λέγαμε ότι Batman και Catwoman είναι ξανά μαζί, ο τάφος του Jason Todd είναι άδειος, ένας άγνωστος παιδικός φίλος του Βatman επιστρέφει και καθορίζει σημαντικά την πλοκή, με ένα τρόπο εμπλέκονται όλοι οι κακοί της DC, ένας κακός γίνεται καλός και ένας άλλος καλός γίνεται κακός. Αυτά είναι αλήθεια πως αρκούν για να στείλουν ένα φαν στο τρελοκομείο, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Batman σώζει ένα αγόρι από τον Killer Croc, αλλά η Catwoman κλέβει τα λύτρα. Ο Batman την κυνηγάει αλλά κόβεται μυστηριωδώς το σκοινί του και παθαίνει κάταγμα στο κρανίο. Έτσι έρχεται ο διάσημος χειρουργός και παιδικός φίλος Thomas Elliot να τον γιατρέψει, οπότε ο Bruce αναρρώνει. Έπειτα μαθαίνει ότι η Poison Ivy έβαλε την Catwoman να κλέψει τα λεφτά, οπότε μαζί την κυνηγούν και καταλήγουν στην Metropolis. Εκεί η Poison Ivy στρέφει το Superman εναντίον του Batman, γίνεται μια μικρή μάχη και ο Clark συνέρχεται από το mind control. Πίσω στην Gotham, σε μια δεξίωση που έρχεται να κλέψει η Harley Quinn, o Joker σκοτώνει τον Thomas και ο Batman βρίσκεται ένα βήμα πριν σκοτώσει τον Joker. O Dick Grayson έρχεται στην πόλη για την κηδεία του Thomas οπότε ο Batman του αναφέρει την θεωρία του ότι υπάρχει κάποιος πίσω από όλες αυτές τις περίεργες κινήσεις των κακών. Τότε είναι που εμφανίζεται ο villain «Hush» και τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται για τον Bruce, καθώς γεγονότα και τύψεις του παρελθόντος επανέρχονται για να του υπενθυμίσουν ότι δεν ξεμπερδεύεις εύκολα με αυτό… Ο νέος κακοποιός δεν είναι καν η πραγματική απειλή. Η τελική αναμέτρηση εδώ δεν είναι μεταξύ του Batman και του κακού που φοράει επιδέσμους στο πρόσωπό του. Ο χαρακτήρας του Hush είναι ακριβώς κάτι για να επικεντρωθεί ο Batman και το κοινό, ενώ ο συγγραφέας και ο καλλιτέχνης ταξιδεύουν αισθητικά στον εικονικό κόσμο του Batman. Το μυστήριο γύρω από αυτό το νέο Hush είναι απλά ένα τέχνασμα στην πλοκή. Ο Hush έχει να κάνει με την ταυτότητα. Αυτός είναι ο πυρήνας της ιστορίας. Ποιος είναι ο Batman; Η απάντηση δεν είναι απαραίτητα Bruce Wayne. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Loeb τονίζει συνειδητά το θέμα της απόστασης μεταξύ Bruce και Batman σε όλο το arc. Την πρώτη φορά που ο Batman αναφέρεται στην πολιτική του ταυτότητα, ο ίδιος χρησιμοποιεί το τρίτο πρόσωπο, «Αλλά, όπως θα πιστοποιούσε και ο Bruce Wayne, θα πρέπει να δαπανήσεις χρήματα για να βγάλεις λεφτά.» Και συνεχίζει να αναφέρεται ο Batman του στο alter ego του σε τρίτο πρόσωπο σε όλη την ιστορία, γεγονός που υποδηλώνει ότι υπάρχει μια θεμελιώδης διάκριση μεταξύ Bruce και Batman. Το «Hush» βασικά επικεντρώνεται στο ποιος ή τι είναι οι άνθρωποι, και πώς μπορούν να αλλάξουν. Βασική δύναμη του Batman είναι η οξυδέρκειά του, η ικανότητά του να κατανοήσει και να προβλέψει τους αντιπάλους του. Ωστόσο, στο «Hush» αυτό διερευνάται. Είναι σχεδόν συναρπαστικό να βλέπουμε τον Batman να εξουδετερώνει τους ίδιους κακοποιούς ξανά και ξανά, χρησιμοποιώντας πληροφορίες γι ‘αυτούς που μάζεψε πριν από δεκαετίες. Έτσι ο Bruce λέει χαρακτηριστικά για το Riddler, «Εκεί που κάποτε είχε την έμμονη ανάγκη του να αφήσει γρίφους ως ενδείξεις για να με συγχύσει … τα πάντα σχετικά με αυτόν έχουν γίνει ρουτίνα για μένα.» Όπως οι αντίπαλοί του αλλάζουν και διευρύνουν την δράση τους, το ίδιο αναγκάζεται να κάνει και ο ίδιος. Ο Superman μένει έκπληκτος όταν συνειδητοποιεί ότι ο Batman ακόμα δεν τον εμπιστεύεται αρκετά μετά από όλο αυτό το διάστημα. Ακόμα και η Catwoman αναγνωρίζει ότι με τον Batman βρίσκονται πάλι στο ίδιο στάδιο της σχέσης τους, όπως πάντα. Ο Batman και η Catwoman έχουν φλερτάρει για σχεδόν εβδομήντα χρόνια χωρίς καμία πραγματικά ανάπτυξη της σχέσης τους. Ο Superman και ο Flash παντρεύτηκαν τους συνεργάτες τους -και ο Bruce παρέμεινε στατικός, εμμονικά μοναχικός θα πρόσθετα. Του δίνεται η ευκαιρία να σπάσει τον κύκλο της μοναξιάς και να παραδεχθεί τα αισθήματά του για την Serina, όμως αυτός επιμένει στο status quo και απομακρύνεται. Υπό αυτή την άποψη είναι ο ίδιος μια τραγική φιγούρα και ο Loeb το αναδεικνύει χωρίς φόβο. Πηγή Η ιστορία είχε πρωτοδημοσιευτεί στα ελληνικά μέσα στο περιοδικό DC Universe και στη συνέχεια κυκλοφόρησε και σε δύο τόμους.
  14. BATNICK

    Gotham High (Cancelled Batman Animated Series)

    Όλα ξεκίνησαν όταν ο σχεδιαστής Jeffrey Thomas έστειλε στη DC ένα σκίτσο του, που παρουσίαζε τον Joker και τη Harley Quinn σε εφηβική ηλικία με την επιγραφή: «Ο παλιάτσος της τάξης δεν ήταν ποτέ ξανά τόσο αστείος, ή ψυχωτικός». Στους υπεύθυνους της DC άρεσε η ιδέα και εν έτει 2009 ανέθεσαν στον Thomas και τη Celeste Green να δημιουργήσουν το κόνσεπτ για μια νέα σειρά κινουμένων σχεδίων με τίτλο: «Batman High». Όμως, για άγνωστους λόγους, η παραγωγή της σειράς ακυρώθηκε. Ενάμιση χρόνο αργότερα, αρχές του 2011, οι Jeff και Celeste έδωσαν στο φως της δημοσιότητας τα πρώτα σχέδια τους, καθώς και την κεντρική ιδέα της ιστορίας, μέσα από το blog που διατηρούν. ΠΛΟΚΗ «Όλοι οι νέοι περνούν απίστευτες αλλαγές ως έφηβοι: ψηλώνουν απότομα, βγάζουν ακμή, νιώθουν μια ακόρεστη ανάγκη να αγωνιστούν για την δικαιοσύνη και να εκδικηθούν τη δολοφονία των γονιών τους... Λοιπόν, αυτό αν μιλάμε για τον Μπρους Γουέην. Το να 'σαι ο νεοφερμένος στο Λύκειο Γκόθαμ είναι αρκετά σκληρό από μόνο του, πόσο μάλλον αν βασανίζεσαι από αϋπνίες και σε συναρπάζει ότι έχει σχέση με την τεχνολογία. Αντί να ξοδεύει το χρόνο του μελετώντας τα μαθήματά του, ο Μπρους αποκτά εμμονές και μια νέα προσωπικότητα αρχίζει να αναδύεται: ο Μπάτμαν! Αλλά κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του κηδεμόνα και πιστού του μπάτλερ, Άλφρεντ, ο Μπρους αναγκάζεται να κάνει καλή χρήση της αυξημένης ευφυΐας του: να τελειώσει το σχολείο. Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι οι συμμαθητές του Μπρους θα τον αφήσουν να επιβιώσει των σχολικών χρόνων...» ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ Μπρους Γουέην (Batman): Το πλουσιόπαιδο που όλα τα κορίτσια είναι ερωτευμένα μαζί του Μπάρμπαρα Γκόρντον (Batgirl): Το σέξι κορίτσι της διπλανής πόρτας Έντουαρντ Νίγκμα (The Riddler): Το σπασικλάκι Χάρβεϊ Ντεντ (Two-Face): Ο πρόεδρος της τάξης Πάμελα Άισλυ (Poison Ivy): Το δημοφιλές «καυτό» κορίτσι Βίκτωρ Φράις (Mr. Freeze): Ο «ψυχρός» τύπος Ματ Χάγκεν (Clayface): Το φρικιό των καλών τεχνών Όσβαλντ Κόμπλποτ (The Penguin): Το χαζό χοντρό παιδί Σελίνα Κάιλ (Catwoman): Η σέξι «γκοθ» κοπελιά Μπέιν (Bane): Ο πρωταθλητής στη πάλη Γουέιλον Τζόουνς (Killer Croc): Το αστέρι της ποδοσφαιρικής ομάδας Τζόναθαν Κρέιν (Scarecrow): Το πανκιό Τζέι (The Joker): Ο παλιάτσος της τάξης Χάρλιν Κουίνζελ (Harley Quinn): Η τζουγκαλέτα Κερκ Λάνγκστρομ (Man-Bat) : Ο καθηγητής ΠΗΓΕΣ http://jeffandceleste.blogspot.gr/2011/01/gotham-high.html http://batman.wikia.com/wiki/Gotham_High
  15. mr-d

    Ποιος εχθρός του Batman είσαι;

    κλασικά απο buzzfeed Which Batman Villain Are You?
  16. GeoTrou

    DARK NIGHT: A TRUE BATMAN STORY [ PAUL DINI - EDUARDO RISSO ]

    Κόμικ σε σενάριο του Paul Dini και artwork του Eduardo Risso. Μπλέκει αληθινά, αυτοβιογραφικά γεγονότα με τον μύθο του Batman, σ’ ένα graphic novel που θα χαρακτήριζα μείξη του Midnight Nation με το Killing Joke. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2016 από την Vertigo σε έναν σκληρόδετο τόμο με dustcover. Ο Dini ανήκει στη δημιουργική ομάδα πίσω από τις δημοφιλείς και βραβευμένες τηλεοπτικές σειρές Tiny Toon Adventures και Batman: The Animated Series. Η καριέρα του πήρε την ανιούσα κατά τη δεκαετία του 1990, αλλά την ίδια περίοδο συνέβη κάτι που τον τραυμάτισε βαθύτατα: γυρνώντας σπίτι του αργά το βράδυ, δέχτηκε επίθεση από δύο αγνώστους που τον άφησαν με αρκετά σπασμένα κόκαλα. Ο Dini μας διηγείται τον αγώνα του να ξεπεράσει την φοβερή αυτή εμπειρία και κυρίως πώς η μορφή του Batman τον βοήθησε, παρά τις κακόβουλες παρεμβολές του Joker, της Poison Ivy και των άλλων κακών του Gotham City. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα από τον Dini να γράψει κάτι τέτοιο. Ναι, είναι ένας αξιόλογος σεναριογράφος, αλλά δεν περίμενα να δημιουργήσει κάτι τόσο διαφορετικό. Χρησιμοποιεί χιούμορ και δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί μπροστά στους αναγνώστες του για την αποτυχημένη ερωτική του ζωή ή την προσήλωσή του σε πράγματα που μπορεί να θεωρηθούν παιδικά. Η ροή της ιστορίας είναι εξαιρετική, με την πρωτοπρόσωπη εξιστόρηση να μετατρέπεται σε διάλογο με τον Batman ή τον Joker και να εναλλάσσεται με την τριτοπρόσωπη αφήγηση. Το μελόδραμα, επικίνδυνο σε τέτοιου είδους δουλειές, είναι μηδενικό ή έστω ελάχιστο. Ίσως θα μπορούσε να έχει μερικές σελίδες ακόμα, αλλά το θεωρώ πταίσμα. Όσο για τον Risso… απλά θεϊκός. Δεν χρησιμοποιεί ένα μόνο στυλ, αλλά πολλά διαφορετικά, από το κλασικό λιτό του σχέδιο, μέχρι ένα πιο ρεαλιστικό με εκπληκτικό coloring. Και μάλιστα, πολλές φορές αυτά συνυπάρχουν όχι μόνο στην ίδια σελίδα, αλλά και μέσα στο ίδιο καρέ. Πρόκειται για ένα δυνατό, μεστό κόμικ. Ίσως δεν πηγαίνει όσο βαθιά (αυτο)διαφημίζεται, αλλά ο διάλογος με τους φανταστικούς χαρακτήρες το καθιστά μοναδικό. Σίγουρα μπορεί να το διαβάσει ο καθένας και το προτείνω στον καθένα.
  17. Η ταινία βγήκε το 2005. Ως κεντρικός αντίπαλος του Batman είναι ο γνωστός μας κόμης Δράκουλας. Ο Joker και ο Penguin δραπετεύουν από το Άσυλο Arkham και προσπαθώντας να βρούν ένα θησαυρό στο νεκροταφείο της πόλης, καταφέρνουν να ξυπνήσουν τον άρχοντα των βρικολάκων. Ο Δρακουλας συναρπάζεται από τη νέα πόλη, προσπαθεί να εξερευνήσει το μύθο του Batman, γοητεύεται από τη Vicky Vale, και δαγκώνει όσους Γκοθαμίτες μπορεί δημιουργώντας έναν επικίνδυνο στρατό. Ο Batman καλείται να τον σταματήσει και να θεραπεύσει τα θύματά του. Αρκετή δράση αλλά θα έλεγα ότι η έμπνευση των δημιουργών δεν εξιτάρει ιδιαίτερα. Ο Jeff Matsuda ήταν ο σκιτσογράφος που έδωσε το στίγμα του στις φιγούρες της ταινίας. Παιδί της πρώτης Image πενταετίας του Rob Liefeld, μεγαλούργησε στους τίτλους του, και κάποια στιγμή έκανε ένα πέρασμα από τους μεταλλαγμένους τίτλους της MARVEL. Δεν μπορώ να πω ότι είναι του γούστου μου και δεν μπορώ να πω ότι συμπάθησα τον μαύρο, με πράσινο ράστα μαλλί Joker που ζωγράφιζε. Τον Batman τον έκανε με πλακουτσωτή μύτη θεωρώντας ότι το στιλ του μποξέρ του πήγαινε περισσότερο. Πάντως το όνομα του ικανού Alan Burnett υπάρχει στους παραγωγούς της ταινίας. Ίσως λίγο περισσότερο τρομακτικό για τα παιδιά σας, και αρκετά αλλόκοτο για τις μεγαλύτερες ηλικίες. Μετριότατο στην καλύτερη περίπτωση, με λίγες ενδιαφέρουσες στιγμές. ================================================================================================ Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Θρηνωδό Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μπάτμαν: Γιώργος Χατζηγεωργίου Δράκουλας: Ντίνος Σούτης Penguin/Τζόκερ: Λουκάς Φραγκούλης Vicki Vale: Κατερίνα Γκίργκις Alfred: Βασίλης Καΐλας Συμμετέχει ο Χάρης Γρηγορόπουλος Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Κουζούπης Η μεταγλώττιση έγινε στα στούντιο της Audio Visual (από greektoons.org) [imdb=tt0472219]
  18. Η τρίτη και τελευταία ταινία κινουμένων σχεδίων από τη σειρά Batman Adventures ήταν η Mystery of the Batwoman και βγήκε το 2003. Η Batman Beyond - Return Of The Joker ενώ έχει μια μεγάλη σκηνή που τοποθετείται χρονικά στη σειρά Batman Adventures ήταν μια ανεξάρτητη παραγωγή. Τουλάχιστον έτσι προμοταρίστηκε. Ο Πιγκουίνος κατασκευάζει παράνομα όπλα και τα εμπορεύεται. Αρκετοί συνεργάζονται μαζί του και κάποιοι τους κυνηγούν. Ο νέος εκδικητής είναι η Batwoman εμπνευσμένη από τον κλασικό Σκοτεινό Ιππότη. Η υπόθεση τραβάει το ενδιαφέρον του Batman ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Batwoman είναι πιο βίαιη και επιθετική. Μετά βίας καταφέρει να βρει την ταυτότητά της ανάμεσα σε ένα μικρό πλήθος γυναικών που τον περιστοιχίζουν. Έτσι εκτός από να σταματήσει την αγοραπωλησία όπλων, έχει και να εμποδίσει ή τουλάχιστον να ελέγξει το νέο τυχοδιώκτη της νύχτας. Η ταινία είναι καλοφτιαγμένη. Το νουάρ στοιχείο είναι έντονο, ακόμη και στη μουσική υπόκρουση, αλλά δείχνει λίγο επιτηδευμένο. Ενώ έδειχνε τόσο φυσικά στο Mask of the Phantasm, εδώ μοιάζει λίγο φτιαχτό. Οι μισοί χαρακτήρες ντύνονται στο στιλ του 1950 και οι άλλοι μισοί λες και έχουμε 1985. Κάπου κάτι ισορροπίες δεν υπάρχουν. Θα μου πείτε αστείες λεπτομέρειες, αλλά αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν το Mask of the Phantasm αριστούργημα. Οι φωνές των Kevin Conroy, Bob Hastings , Robert Costanzo ακόμη υπάρχουν, τα γραφικά είναι πιο φυσικά, υπάρχει και ένα τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για την ταινία. Βλέποντας σχόλια στο IMDB τη θεωρούν κατώτερη του Mr Freeze – Subzero, πράγμα με το οποίο δε συμφωνώ. Η στολή της Batwoman έχει αρκετά στοιχεία που θυμίζουν αυτή του Batman Beyond, καθώς και της Batwoman που παρουσιάστηκε στα κόμικς. Δεν ακολούθησε άλλη ταινία. Η νέες σειρές Batman έκαναν μια διαφορετική παρουσίαση του χαρακτήρα, με νέο λουκ, και οτιδήποτε ακολούθησε δεν είχε σχέση με αυτό που ξέραμε. Ίσως η μαγεία να χάθηκε, το κοινό ανανεώθηκε και ήθελε καινοτόμες ιδέες. Τρέιλερ της ταινίας εδώ. Batman: Mask of the Phantasm Batman & Mr. Freeze: SubZero Batman: Mystery of the Batwoman ===================================================================================================== Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Θρηνωδό Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μπάτμαν: Γιώργος Χατζηγεωργίου Ρόμπιν/Ντετέκτιβ Μπούλοκ/Alfred: Βασίλης Καΐλας Kathy Duqense/Barbara Gordon (Batgirl): Κατερίνα Γκίργκις Rocky Ballantine/Sonia Alcana: Βίνα Παπαδοπούλου Penguin: Λουκάς Φραγκούλης Eπίτροπος James Gordon/Rupert Thorne: Ντίνος Σούτης Carlton Dequense: Αργύρης Παυλίδης Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Κουζούπης Η μεταγλώττιση έγινε στα στούντιο της Audio Visual (από greektoons.org) [imdb=tt0346578]
  19. Η δεύτερη τηλεταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους από τον κόσμο του Batman Adventures ήταν η Batman & Mr. Freeze: SubZero το έτος 1998. Δεν την είχα δει μέχρι χτες για δυο λόγους. Πρώτον τη συνδύασα με τον Arnold Schwarzenegger και κείνη την απαίσια ταινία που παίχτηκε την προηγούμενη χρονιά, και δεύτερον εκείνο το Sub-Zero μου θύμιζε Mortal Combat και κάπως με χαλούσε. Τρέχα γύρευε. Το καρτούν ήταν έτοιμο το 1997, αλλά ήθελαν να την απομακρύνουν από την καταστροφική κινηματογραφική ταινία που προηγήθηκε. Το σενάριο είναι σχετικά μέτριο. Ο Mr. Freeze απομονώνεται στο βόρειο πόλο και προσπαθεί να σώσει τη γυναίκα του από την ανίατη αρρώστια που την απειλεί. Τα πειράματα διακόπτονται με άσχημο τρόπο και αναγκάζεται (τουλάχιστον στο μυαλό του) να προβεί σε ακόμη πιο ανορθόδοξες λύσεις. Ψάχνει ζωντανό δότη οργάνων γιατί τα εσωτερικά όργανα της γυναίκας του καταρρέουν. Διαλέγει την Barbara Gordon, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι η Batgirl. Επιστρατεύονται οι Batman και Robin για να τη σώσουν. Αυτό είναι το σενάριο. Ούτε σπουδαία πλοκή, ούτε κάποιο ιδιαίτερο επίπεδο χαρακτήρων, ούτε ανατροπές στην εξέλιξη. Πολύ ουδέτερο από μια σειρά που μας έδωσε υπέροχα πράματα. Για να πω και μια καλή κουβέντα νομίζω για πρώτη φορά είδαμε να χρησιμοποιούνται τρισδιάστατα γραφικά για να αποδώσουν απαιτητικές κινήσεις και λήψεις. Όχι ότι δείχνουν όμορφα, αλλά υπάρχει μια σημαντική προσπάθεια, που όμως δείχνει περίεργο στην εποχή μας. Δείτε τα με τα παιδιά σας, αλλά ίσως βαρεθούν πιο γρήγορα από σας. Batman: Mask of the Phantasm Batman & Mr. Freeze: SubZero Batman: Mystery of the Batwoman ===================================================================================== Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Θρηνωδό Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μπάτμαν: Παύλος Μηλιώνης Μίστερ Φριζ: Ντίνος Σούτης Ρόμπιν: Βασίλης Καΐλας Mπάρμπαρα Γκόρντον (Batgirl): Μαίρη Σταυρακέλη Επίτροπος Τζιμ Γκόρντον: Γιώργος Χριστόπουλος Γκρέγκορι Μπέλσον: Ηλίας Ζερβός Ντετέκτιβ Μπούλοκ/Κούνακ: Φώτης Πετρίδης Ντιν Άρμπαγκαστ: Τάσος Κωστής Συμμετέχουν: Λέτα Μουσούτη, Γιάννης Παπαϊωάννου Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Κουζοὐπης Η μεταγλώττιση έγινε στα στούντιο της Audio Visual (από greektoons.org) [imdb=tt0143127]
  20. Βασιλεύς των κόμικς

    BATMAN: ΜΥΣΤΗΡΙΟ & ΔΡΑΣΗ!

    Μυστήριο και μπόλικη δράση παρέα με τον σκοτεινό Ιπποτή θα περάσουμε αυτό το Σαββατοκύριακο με την καλαισθητη έκδοση που ετοίμασαν σε συνεργασία οι ANUBIS και το ΕΘΝΟΣ της Κυριακής. Στο άλμπουμ περιέχονται οι ιστορίες των Αμερικάνικων εκδόσεων που δημοσιεύτηκαν online:LEGENDS OF THE DARK KNIGHT #3 #14#16 #17 #18 #19 #30 #49 #50. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
  21. Η τεράστια επιτυχία του Deadpool, οι Avengers και οι X-Men που βρίσκονται κυριολεκτικά παντού, ο τηλεοπτικός Flash, αλλά και ο Arrow, όλοι τους αποδεικνύουν περίτρανα πως η σύγχρονη pop κουλτούρα εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από κόμικ. Όμως όχι, μην νομίζεις πως πρόκειται για απλές «ζωγραφίες». Μερικοί από τους πιο γνωστούς κόμικ υπερήρωες βασίστηκαν σε πραγματικούς ανθρώπους. Iron Man - Howard Hughes Ένας από τους προσωπικούς ήρωες του Stan Lee, ήταν ο Howard Hughes, ένας «περιπετειώδης δισεκατομμυριούχος, ένας άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες και τελικά τρελάθηκε». Σύμφωνα με τον Lee, o Howard ήταν εκείνη η προσωπικότητα που ενέπνευσε τον Tony Stark και κατά συνέπεια τον Iron Man. Batman: Robert the Bruce & Mad Anthony Wayne O Bill Finger, συν-δημιουργός του Batman μαζί με τον Bob Kane έχει περιγράψει πώς δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας του Ανθρώπου – νυχτερίδα: «Πήγα στο σπίτι του και είδα πως είχε ζωγραφίσει ένα χαρακτήρα που έμοιαζε με τον Superman, με κοκκινωπή φόρμα, χωρίς μπότες, χωρίς γάντια, φορούσε μόνο μια ασπρόμαυρη μάσκα και σκαρφάλωνε τοίχους με ένα σχοινί.» Ο Kane έκανε αλλαγές, αφαιρώντας κάθε τι κόκκινο από τη στολή του ήρωα. Σειρά είχε το όνομα: «Το πρώτο σκέλος του ονόματος προήλθε από τον Robert the Bruce, μια πατριωτική φιγούρα της Σκωτίας. Μιας και ο τύπος θα ήταν playboy,θα έπρεπε το όνομα του να υποδηλώνει επεκτατικές διαθέσεις. Τότε σκέφτηκα τον στρατηγό Mad Anthony Wayne.» Wonder Woman - Η γυναίκα του πανεπιστημιακού καθηγητή / σχεδιαστή comics William Moulton Marston & η Olive Byrne, βοηθός του Την δεκαετία του 1920, 0 Marston, έχοντας ολοκληρώσει σημαντικές ανακαλύψεις, όπως η συσκευή ανίχνευσης αλήθειας, προχωρούσε στην έρευνα της σεξουαλικά αποκλίνουσας συμπεριφοράς, κυκλοφορώντας κρυφά σε πανεπιστημιακές τελετές μύησης φοιτητριών. Επίσης ζούσε μέσα σε αυτές. Ήταν παντρεμένος με την φοιτήτρια νομικής και ψυχολογίας και συζούσαν όλοι μαζί με την βοηθό του, Olive Byrne, έχοντας κάνει όλοι μαζί 4 παιδιά (2 με την Elizabeth και 2 με την Olive). Το 1928 μαζί με τον εκδότη Max Gains, ξεκίνησε να δημιουργεί το σχέδιο και το χαρακτήρα μιας ηρωίδας, που θα μπορούσε να παγιδέψει με χειροπέδες, να κάνει σκλάβο της και να μαστιγώσει τον κάθε εχθρό, όπως οι γυναίκες του. Η Wonder Woman είχε μόλις γεννηθεί. Constantine - Sting Ο John Constantine εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως ένας εκ των βασικών χαρακτήρων της σειράς κόμικ «The Saga of the Swamp Thing». Η εμφάνιση του θύμιζε έντονα έναν pop star εκείνης της δεκαετίας. Έναν «αστυνομικό» pop star. Ε ναι, λοιπόν, ο Alan Moore δημιούργησε τη φιγούρα του Constantine, όταν οι σχεδιαστές Stephen R. Bissette – John Totleben (που άκουγαν φανατικά Police) εξέφρασαν την επιθυμία να ζωγραφίσουν έναν χαρακτήρα που θα έμοιαζε με τον Sting. ΤON STING. Flash - Barry Gray - Steven Allen Ο ιστορικός comics Bill Schelly στο βιβλίο με τίτλο American Comic Book Chronicles έχει γράψει: «Στη δεκαετία του 1950, ο σεναριογράφος της DC Comics Julius Schwartz που επέβλεπε τη δημιουργία του χαρακτήρα του υπερήρωα, είχε αποκαλύψει πως η ταυτότητα ήταν συνδυασμός δυο προσωπικοτήτων της showbiz: Του ραδιοφωνικού παραγωγού Barry Gray και του κωμικού Steven Allen». John Jonah Jameson - Stan Lee Θα θυμάσαι τον J. Jonah, τον μοχθηρό αρχισυντάκτη της εφημερίδας που δουλεύει ο Peter Parker, από την επική ερμηνεία του J. K. Simmons, του ανθρώπου που απογειώνει Παπακαλιάτη και υπερηρωικές ταινίες με την ίδια άνεση. Αυτό που ίσως δεν μπορείς να φανταστείς, είναι ότι ο John Jonah Jameson ΕΙΝΑΙ ο Stan Lee – δημιουργός του Spiderman – σε μια πιο γκρινιάρικη εκδοχή του, όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο Lee σε συνέντευξή του. Professor Xavier - Martin Luther King jr. / Yul Brynner Ο Stan Lee έχει δηλώσει πως η φιγούρα του Professor Xavier έχει δημιουργηθεί με βάση δυο σημαντικές προσωπικότητες του 20υ αιώνα: Από τον Οσκαρικό ηθοποιό Yul Brynner αντέγραψε τη σωματική δύναμη, ενώ για την ανάπτυξη του χαρακτήρα του Xavier, εμπνεύστηκε από τον Martin Luther King Jr. Superman - Douglas Fairbanks Ηθοποιός, σεναριογράφος, παραγωγός, ένας από τους πρώτους πρωταγωνιστές ταινιών δράσης στο Hollywood («Robin Hood», «The Mask Of Zorro»), ο Fairbanks ήταν ο απόλυτος pop star του αμερικάνικου κινηματογράφου εποχής του 1920. Το 1933, την εποχή που το μεγάλο οικονομικό Κραχ μαινόταν ακόμα στην Αμερική, οι μαθητές Joe Shuster και Jerry Siegel δημιουργούν τον Superman, έναν comic υπερήρωα με απίστευτη σωματική δύναμη. Ο Shuster αποτύπωσε τη δύναμη του Superman παίρνοντας έμπνευση από τον Fairbanks. Joker - Conrad Veidt Το 1994, σε εκτενή συνέντευξή του, ο δημιουργός του Batman Bob Kane εξήγησε πώς ακριβώς δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας του Joker με έμπνευση από τον ήρωα της βουβής ταινίας τρόμου «The Man Who Laughts»: «Ο Bill Finger και εγώ δημιουργήσαμε τον Joker. O Bill ήταν αυτός που τον έγραψε. […] Μια μέρα, κρατούσε ένα βιβλίο με μια φωτογραφία του Conrad Veidt και μου το έδειξε, λέγοντας «Να, αυτός είναι ο Joker». (Με στοιχεία από: Viralnova, Silentology, The Mary Sue, Wikipedia) Και το σχετικό link...
  22. Strativarious

    Batman: Europa, νέα μίνι σειρά!

    Ευρωπαϊκή… περιοδεία για τους Batman και Joker, σε νέα μίνι σειρά! Το Batman: Europa, όπως και θα ονομάζεται η νέα μίνι σειρά είναι μια περίεργη περίπτωση, καθώς είχε ανακοινωθεί από τον Οκτώβρη του… 2004(!) ενώ την τελευταία φορά που αναφέρθηκε στις παραγγελίες/solicits ήταν τον Γενάρη του 2011. Μόλις πρόσφατα όμως ανακοινώθηκε από την DC και εμείς μάθαμε μέσω του Comics Alliance για το νέο solicitation του κόμικ, που προορίζεται τελικά… για τον προσεχή Νοέμβρη. Καλώς το κι ας… (παρα)άργησε δηλαδή και σύμφωνα με το δελτίο τύπου: «Ο σούπερσταρ σχεδιαστής Jim Lee επιστρέφει στο μύθο του Σκοτεινού Ιππότη, με την πρεμιέρα του πρώτου τεύχους! Το αδύνατο συνέβη και ο Batman βρίσκεται στα πρόθυρα του να ηττηθεί από έναν ανίκητο εχθρό: έναν ιό για τον οποίο δεν υπάρχει θεραπεία. Με τον… Joker ως την μοναδική ελπίδα του για σωτηρία, ο Batman θα πρέπει να βρει ποιος τον μόλυνε, τι ξέρει γι’αυτό ο Joker και πως θα καταφέρει ο Σκοτεινός Ιππότης να πάρει αυτές τις πληροφορίες. Για να το καταφέρει αυτό, θα πρέπει οι δύο εχθροί να διασχίσουν μαζί την Ευρώπη, με τον Batman απελπισμένο να βρει τις απαντήσεις προτού τελειώσει ο χρόνος. Συν-σχεδιασμένο από τον Matteo Casali και τον Brian Azzarello, η σειρά θα περιλαμβάνει σχέδια από κορυφαία ταλέντα του χώρου, βασισμένα στα layouts του ασύγκριτου Giuseppe Camuncoli (Hellblazer, Dark Wolverine) ενώ τα σχέδια και μελάνια του πρώτου τεύχους θα αναλάβει αποκλειστικά ο Jim Lee!» Το Batman: Europa θα ολοκληρωθεί σε τέσσερα τεύχη και το πρώτο από αυτά θα κυκλοφορήσει στις 18 Νοεμβρίου. Μέχρι τότε μπορείτε να χαζέψετε το εξώφυλλο του Jim Lee και το variant από τον Lee Bermejo (Batman: Noel, Joker, Lex Luthor: Man of Steel) πηγή θα το διαβάσω. 4 τευχη, οπότε δε θα κουρασει (ελπίζω ) και ένα τσεκάρισμα δε θα βλάψει. Το θέμα ειναι να κυκλοφορήσει επιτέλους..
  23. O Σκοτεινός Ιππότης και ο Σούπερμαν έχουν συναντηθεί αρκετές φορές, πριν ο Ζακ Σνάιντερ τους κάνει πρωταγωνιστές του «Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης». Μέχρι και στην πρώην Σοβιετική Ενωση. Τη βρώμικη δουλειά έκανε το The Hollywood Reporter που συγκέντρωσε τις φορές που ο Μπάτμαν και ο Σούπερμαν πάλεψαν μέσα στα χρόνια στις σελίδες ενός κόμικ. Σε μια διαμάχη που κρατάει από το 1964 μέχρι και σήμερα που το «Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» βρίσκεται ήδη στις αίθουσες, δεν χρειάζεται να αναζητήσετε νικητή και χαμένο. The Feud Between Batman and Superman (1964) / Στο τεύχος No. 143 του World's Finest Comics, o Μπάτμαν είναι χτυπημένος από μια σφαίρα που έχει εξοστρακιστεί από το ατσαλένιο στήθος του Σούπερμαν, ο τσακωμός διακόπτεταί όμως γρήγορα και οι δυο τους γίνονται ξανά φίλοι. The Infinite Evolutions of Batman and Superman (1965) / Στο τεύχος No. 151 μια ακτίνα μετατρέπει τον Σούπερμαν σε άνθρωπο των σπηλαίων και τον Μπάτμαν σε εξελιγμένο ανθρώπινο ον. Η μάχη τους είναι επιπέδου «Me Tarzan You Jane». The Galactic Gamblers (1969) / Στο τεύχος No. 185 του World's Finest Comics, εξωγήινοι έχουν απαγάγει τον Ρόμπιν και τον Τζίμι Ολσεν, με αποτέλεσμα ο Μπάτμαν και ο Σούπερμαν να εμπλακούν σε μια διαγαλαξιακή μάχη προκειμένου να σώσουν τους φίλους τους. How Do You Kill A Superman? (1976) / Στο τεύχος No. 240 του World's Finest Comics o Σούπερμαν συμφωνεί να γίνει ο Βασιλιάς της Καντόρ, με τους Καντοριανούς να ζητουν από τον Μπάτμαν να τον σκοτώσει - σχέδιο μια σατανικής εξωγήινης γάτας. Ο Μπάτμαν θα σώσει τον Σούπερμαν και όλα θα επανέλθουν σε τάξη. The Dark Knight Falls (1986) / Στο Batman: The Dark Knight Returns No. 4, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στέλνει τον Σούπερμαν να σκοτώσει τον Μπάτμαν, ο οποίος νικάει στη μάχη με τη βοήθεια λίγου κρυπτονίτη και του πράσινου βέλους. One Night in Gotham City (1986) / Στο Man of Steel No. 3, ο Σούπερμαν δεν είναι σίγουρος ότι ο Μπάτμαν είναι καλός και έτσι ξεκινάει μια αλληλουχία αμφιβολίας και καχυποψίας. Δεν τσακώνονται ευθεως, αλλά ο Μπάτμαν είναι κάπως ανώτερος... σε όλα. The Dark Knight Strikes Again (2002) / Στο Batman: The Dark Knight Strikes Again No. 1, ο Σούπερμαν επιμένει να θέλει να σκοτώσει τον Μπάτμαν μετά από εντολή του Προέδρου της Αμερικής. Ο Μπάτμαν αντεπιτίθεται με κρυπτονίτη και τη μισή Justice League και στέφεται νικητής. Batman: Hush (2003) / Στο Batman No. 612, ο Σούπερμαν προστατεύει την Poison Ivy από τον καχύποπτο Μπάτμαν, αλλά είναι τελικά η Λόις Λέιν που θα δώσει τη λύση στο δράμα, όταν θα βρεθεί σε κίνδυνο. Superman: Red Son (2003) / Στο Superman: Red Son No. 2 ο Σούπερμαν βρίσκεται στη Σοβιετική Ενωση, εκεί όπου ο Μπάτμαν είναι ένας αντικαθεστωτικός στρατιώτης. Η Wonder Woman θα βοηθήσει τον Σύντροφο από Ατσάλι και ο Μπάτμαν αυτοκτονεί. Lex Luthor: Man of Steel (2005) / Στο Lex Luthor: Man of Steel No. 3, ο Μπάτμαν μανιπιουλάρεται από τον Λεξ Λούθορ και αρχίζει να πιστεύει ότι ο Σούπερμαν είναι μια απειλή κατά της ανθρωπότητας. Ο Σούπερμαν επικρατεί γιατί όλο αυτό είναι μια πλεκτάνη, φυσικά. Sacrifice (2005) / Στα τεύχη Superman No. 219, Action Comics No. 829, Adventures of Superman No. 642 και Wonder Woman No. 219, ο Σούπερμαν πιστεύει ότι πολεμάει τους πιο επικίνδυνους εχθρούς του, ενώ στην πραγματικότητα επιτίθεται στον Μπάτμαν. Super/Bat (2008) / Στα Superman/Batman Nos. 53-56, ο Μπάτμαν έχει τις δυνάμεις του Σουπερμαν, ενώ ο δεύτερος συμμαχεί με τη Justice League για να φέρουν τον Σκοτεινό Ιππότη στα συγκαλά του. Justice League: Origin (2011) / Στο Justice League No. 2, ο Μπάτμαν πιστεύει για τον Σούπερμαν ό,τι πιστεύει και ο Σούπερμαν για τον Μπάτμαν: πως συνεργάζεται με τους εξωγήινους εισβολείς. Η μάχη τους διακόπτεται νωρίς, αφού σκάνε μύτη κι άλλοι ήρωες κι άλλοι εισβολείς. Cross World (2013) / Στο Batman/Superman No. 1, ο νεαρός Σούπερμαν πιστεύει ότι ο Μπάτμαν είναι υπεύθυνος για την τηλεμεταφορά του, ο Μπάτμαν του επιτίθεται με κρυπτονίτη, αλλά ο Σούπερμαν επικρατεί γιατί είναι νέος και πολύ δυνατός. World's Finest No More (2014) / Στο Injustice: Gods Among Us Year One No. 12, ο Σούπερμαν βρίσκεται έτσι κι αλλιώς απομονωμένος από τους υπόλοιπους υπερήρωες μετά το φόνο της Λόις Λέιν. Σπάει τη σπονδυλική στήλη του Μπάτμαν, αλλά ο δεύτερος γίνεται καλά για να συνεχίσει ο πανικός. Endgame (2015) / Στο Batman No. 36, ο Σούπερμαν είναι ποτισμένος με δηλητήριο Τζόκερ και επιτίθεται στον Μπάτμαν. Ο δεύτερος το σκάει αφού ρίχνει κρυπτονίτη στο πρόσωπο του Σούπερμαν/Τζόκερ. Στην αφήγηση αναφέρεται πως κανείς τους δεν είναι νικητής. πηγη
  24. Μπάτμαν και Σούπερμαν. Οι δύο υπερήρωες της DC Comics απολαμβάνουν μία περίπλοκη σχέση: άλλοτε σύμμαχοι, άλλοτε αντίπαλοι, οι δύο χαρακτήρες συναντιούνται στη μεγάλη οθόνη σε μία ταινία με τίτλο «Batman v. Superman». Οι δύο μεγάλες επιτυχίες της DC Comics -ο πιο φιλικός προς την οικογένεια Σούπερμαν και ο πιο σκοτεινός Μπάτμαν- άργησαν να εμφανιστούν μαζί στις σελίδες ενός κόμικ. Η πρώτη φορά που βλέπουμε πλάι πλάι τους δύο ήρωες είναι στο εξώφυλλο ενός κόμικ το 1940, αν και στο εσωτερικό δεν υπάρχει καμία ιστορία με τους δύο ήρωες. Το 1941 στέκονται ο ένας πλάι στον άλλο, ζητώντας αλληλεγγύη για τα ορφανά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά δεν ανταλλάσσουν ατάκες. Την ίδια χρονιά, αναφέρει το Vulture, αρχίζουν να εμφανίζονται στα εξώφυλλα της σειράς κόμικ «World's Finest», όχι να παλεύουν, αλλά να παίζουν μπέιζμπολ ή να κάνουν σκι. Αν και οι δύο ήρωες είχαν εμφανιστεί μαζί στο All Star Comics No. 7 το 1941 και στο All Star Comics No. 24 το 1945 ως μέλη της λεγόμενης Justice Society of America, μίας ομάδας υπερηρώων, η πρώτη φορά που οι δύο χαρακτήρες συστήθηκαν ο ένας στον άλλο ήταν το 1952 σε τεύχος του περιοδικού Superman. Σε αυτό, ο Μπρους Γουέιν συναντά τον Κλαρκ Κεντ πάνω σε ένα γιοτ, χωρίς να γνωρίζει ο ένας τη μυστική ταυτότητα του άλλου. Όταν ομάδα κακοποιών πραγματοποιεί έφοδο στο γιοτ, οι δύο ήρωες ξεγλιστρούν για να αλλάξουν στολή και καταλήγουν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο. Αποφασίζουν, όμως, ότι δεν υπάρχει χρόνος να μιλήσουν γι' αυτό και σπεύδουν να συμμετάσχουν στη δράση. Γρήγορα γίνονται φίλοι και εκτός από ότι κυνηγούν τους κακούς, ανταγωνίζονται για την αγάπη της Λόις Λέιν. Από το 1954 αρχίζουν να πυκνώνουν οι κοινές εμφανίσεις των δύο υπερηρώων. Σε μηνιαία βάση ο Μπάτμαν και ο Σούπερμαν θα συναντώνταν στις σελίδες του World's Finest Comics μέχρι το 1986. Μέσα στα επόμενα χρόνια η σχέση τους θα είναι ως επί το πλείστον φιλική: θα συμμετέχουν σε αγώνες εκ μέρους της Γκόθαμ ή της Μετρόπολις (ο καθένας για την πόλη του) ή θα συνεργάζονται όταν ο ένας χρειάζεται τις ικανότητες του άλλου: ο Μπάτμαν είναι εκείνος με τις τεχνολογικές γνώσεις, ενώ ο Σούπερμαν ο δυνατός. Εκτός από τον Σούπερμαν και τον Μπάτμαν στις σελίδες του World's Finest συναντιούνταν ο Τζίμι Όλσεν και ο Ρόμπιν, καθώς και οι γιοι των δύο υπερηρώων που πολεμούν μαζί το έγκλημα (το 1973). Παράλληλα, συνεργάζονται και στην ομάδα υπερηρώων Justice League of America. Μοιράζονταν μία σχέση εμπιστοσύνης, ενώ είχαν ο ένας τα κλειδιά του μυστικού κρησφύγετου του άλλου -όπως αναφέρει το Hollywood Reporter. Στη διάρκεια του πολέμου και την μεταπολεμική περίοδο, εκείνος που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ήταν ο Σούπερμαν. Χρειάστηκε να έρθει η δεκαετία του 1970 και η διάψευση των ελπίδων -αποτέλεσμα του πολέμου στο Βιετνάμ-, για να θελήσει το κοινό να αναζητήσει κάτι πιο σκοτεινό. Σταδιακά, το κοινό αρχίζει να αμφισβητεί την εξουσία. Και αυτός που ενσαρκώνει την απόλυτη εξουσία στο σύμπαν της DC είναι ο Σούπερμαν, ένας υπερήρωας με ιδιότητες Θεού. Το 1972, μία ιστορία του Έλιοτ Μάγκιν έχει τίτλο: «Πρέπει να υπάρχει ο Σούπερμαν;» και δείχνει τον υπερήρωα να κατανοεί ότι δεν μπορεί να επιλύσει πραγματικά προβλήματα, όπως η καταπίεση και η πείνα. Την ίδια στιγμή, ο Μπάτμαν μοιάζει να χάνει την εμπιστοσύνη του στον άνθρωπο από τον πλανήτη Κρύπτον. Το 1973, ο Μπάτμαν λέει στον Σούπερμαν ότι δεν είναι άνθρωπος, ενώ το 1986 στο Man of Steel No 3, ο ένας βλέπει με αμφιβολία τον άλλο. Ίσως η πιο χαρακτηριστική στιγμή της έντασης στις σχέσεις των δύο υπερηρώων έρχεται από τον Φρανκ Μίλερ το 1986 στο «The Dark Knight Returns». Εκεί, ένας ηλικιωμένος Μπάτμαν έχει φτάσει να μισεί τον λαμπερό Σούπερμαν και είναι αποφασισμένος να αδειάσει τους δρόμους από τους εγκληματίες, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο. Μετά το κόμικ του Μίλερ, χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να μπορέσουν να φτιάξουν οι σχέσεις των δύο υπερηρώων. Συγκεκριμένα το Superman/Batman τούς βρίσκει να συνεργάζονται και να ανταλλάζουν απόψεις. Από το 2011, η DC βάζει τους δύο ήρωες να διατηρούν μία αμήχανη σχέση συνεργασίας, ενώ σε ένα από τα κόμικ του Γκρεγκ Πακ επισκέπτονται μία δεύτερη Γη για να δουν τις άλλες εκδοχές των εαυτών τους. Αν και εμπνέεται από το έργο του Μίλερ, το «Batman v. Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» δεν μοιάζει να ασχολείται με την πολιτική διάσταση της ιστορίας. Ο ίδιος ο Μίλερ είχε δηλώσει ότι ο Σούπερμαν θα ήταν συντηρητικός, ενώ ο Μπάτμαν ριζοσπάστης, με τον δεύτερο να μην εμπιστεύεται κανέναν και τίποτα. Στο σύμπαν του Μίλερ, αυτός είναι ο λόγος που ο Σκοτεινός Ιππότης μισεί τον Άνθρωπο από Ατσάλι: ο δεύτερος έχει εμπιστοσύνη στα πάντα, ακόμα και στην κυβέρνηση. Πρόκειται για ατόπημα που ο Μπάτμαν δεν είναι διατεθειμένος να συγχωρήσει. Υπάρχουν και άλλες συναντήσεις των δύο υπερηρώων: το 2003 ο Μαρκ Μίλαρ φαντάζεται έναν εναλλακτικό Σούπερμαν. Στο Superman: Red Son βλέπουμε τον Καλ Ελ να προσγειώνεται στη Ρωσία και να γίνεται μία σταλινική φιγούρα που αντιμετωπίζει ένας αναρχικός Ρώσος Μπάτμαν. Όσο για την κινηματογραφική συνάντηση. Παρ' όλο που τα τρέιλερ μάς προετοιμάζουν για μία έντονη σύγκρουση -με τον Μπάτμαν να ρωτά τον Σούπερμαν: «Ματώνεις;»- με την ανακοίνωση της προετοιμασίας της ταινίας Justice League μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι δύο ήρωες θα βρουν έναν τρόπο να ξεπεράσουν τις διαφορές τους. ΠΗΓΗ: in.gr
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.