Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο παραπάνω τίτλος θα μεταφραστεί στα αγγλικά και θα κυκλοφορήσει από το Eurocomics imprint της IDW η οποία μας δίνει τις εκπληκτικές αγγλικές εκδόσεις του Corto Maltese. Δεν γνωρίζω τίποτα για τον τίτλο, κάποιος να μας ενημερώσει;;; Δεν με τρελαίνει το σχέδιο, αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον. ΠΗΓΗ

Θάνατος στον Τσάρο? Θάνατος στον Τσάρο! Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Περίπου Στο σενάριο ο Fabien Nury (1976). Δε νομίζω ότι έχει μεταφραστεί κάτι δικό του στα τόπια μας. Δουλειές του όμως μας έχουν ξανακινήσει το ενδιαφέρον στο φόρουμ Silas Corey, Je suis Legion/I am Legion, Tyler Cross, Il etait une fois en France/Once upon a time in France. Έχω την υποψία ότι θα μας κινήσουν το ενδιαφέρον κι άλλα δικά του. Είναι καλός ο φούστης Στο σχέδιο ο Thierry Robin (1958). Από αυτόν δεν πρέπει να έχουμε δει κάτι ούτε στη χώρα μας, ούτε στο φόρουμ. Στη wiki λέει ότι το στυλ του είναι επηρεασμένο μεταξύ άλλων και από το βωβό κινηματογράφο και δη τον Fritz Lang, κάτι που δεν με πολυξαφνιάζει αφού *κάπου* (στα μελάνια?) μου θυμίζει τον λατρεμένο Mignola. 2 τόμοι, που θα τους βρείτε είτε στη γλώσα του Σαρτρ από τη Dargaud, είτε στη γλώσσα του Robert Plant από την Europe. Ο πρώτος, Le gouverneur (ο κυβερνήτης) βγήκε το 2014, ο δεύτερος, Le Terroriste (ο τρομοκράτης) το 2015. Το κόμικ πραγματεύεται τη δολοφονία του Μεγάλου Δούκα Σεργκέι Αλεξάντροβιτς τον Φεβρουάριο του 1905 στη Μόσχα. Γιος του τσάρου Αλέξανδρου Β, αδερφός του επόμενου (Αλέξανδρος Γ) θείος του τελευταίου (Νικόλαος Β). Ο αδερφός του Παύλος είχε παντρευτεί την κόρη του δικού μας Γεωργίου Α, πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, στη μνήμη της οποίας δόθηκε και το όνομα της γνωστής Αθηναϊκής οδού. ο Σεργκέι με τη σύζυγό του Ελισάβετ Στον πρώτο τόμο διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες του Σεργκέι, που ήταν κυβερνήτης της Μόσχας εκείνη την εποχή. Στον δεύτερο τόμο διαβάζουμε το πως βίωσε την υπόθεση αυτός που ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία. Σεναριακά κυλάει σαν γάργαρο νεράκι 7+/10. Σχεδιαστικά δεν θα ψάξω για original art του σχεδιαστή, αλλά δουλεύει πάρα πολύ όμορφα. 7/10. Η σούπα όμως ψιλοχάλασε (στα δικά μου τα μάτια) όταν πήγα στη wiki για να διαβάσω το τι ακριβώς συνέβη. Εντέλει πρόκειται μάλλον για μυθιστορία και όχι για ιστορία. Ο Nury δεν ακολουθεί 100% την πραγματικότητα Grand Duke Sergei Alexandrovich of Russia (wiki). Δεν θα έλεγα ότι είναι ότι καλύτερο έχω δει. Σε κάποια φάση στο κόμικ μιλάνε για το πως δεν υπάρχουν Εβραίοι στη Μόσχα. Κάρφαρος. Όντως δεν υπήρχαν Εβραίοι στη Μόσχα το 1905. Διότι όταν διορίσθηκε κυβερνήτης της Μόσχας το 1891, φρόντισε να κάνει ένα υπέροχο πόγκρομ. Στο 3ο στάδιο του πόγκρομ, τον Γενάρη του 1892, πέταξε και τους τελευταίους έξω από τα σπίτια τους. Η θερμοκρασία ήταν -30 βαθμούς όταν συνέβη. Διαβάστε τη wiki για να τον αγαπήσετε κι άλλο Μπλέκεται και με άλλα ευχάριστα πράγματα και γενικώς ήταν από τους συντηρητικούς αριστοκράτες. Το κόμικ βέβαια πραγματεύεται τις τελευταίες μέρες του. Κάποια από τα συμβάντα που μνημονεύει δεν τα είδα στη wiki. Κάποιες από τις οικογενειακές σχέσεις που μνημονεύει, ούτε αυτές τις είδα στη wiki. Ίσως εάν διάβαζα περισσότερα βιβλία πάνω στο θέμα, να καταλάβαινα καλύτερα τι απ'όσα λέει ο Nury είναι πραγματική ιστορία και ποια είναι πράγματα που άλλαξε για να τσουλάει. Σύμφωνα πάντως με τον πρόλογο του εκδότη, και στη Γαλλική έκδοση, και στην Αγγλόφωνη, οι δημιουργοί χρησιμοποίησαν την σχεδόν αυτοβιογραφική νουβέλα Pale Horse του Boris Savinkov (o τρομοκράτης, wiki) και το The Governor (Губернатор) του Leonid Andreyev (wiki) το οποίο όμως δεν κατάλαβα πως ακριβώς χρησίμευσε. Στις σημειώσεις του κόμικ λέει "μιλάει για τις τελευταίες μέρες του θύματος και είναι αξιοσημείωτο διότι γράφτηκε πριν τη δολοφονία". Στο ρωσικό wiki όμως βλέπω να λέει ότι γράφτηκε ως απάντηση (?) στη δολοφονία. Εν πάση περιπτώσει, να σταχυολογήσω ότι μεταξύ άλλων, με τη συγκεκριμένη δολοφονία έχει ασχοληθεί και ο Albert Camus με το θεατρικό Les Justes (wiki, Οι δίκαιοι, 1949) Συνολικά να θυμίσω ότι το 1905 είχαμε την πρώτη Ρωσική Επανάσταση (wiki) και να σημειώσω ότι οι δολοφονίες πολιτικών προσώπων ήταν πολύ πιο συχνές στα τέλη του 19ου-αρχές 20ου αιώνα (1881 Τσάρος Αλέξανδρος Β, 1881 J. Garfield πρόεδρος ΗΠΑ, 1894 Sadi Carnot πρόεδρος Γαλλίας, 1897 Canovas πρωθυπουργός Ισπανίας, 1898 Αυτοκράτειρα Ελισάβετ (Σίσι) της Αυστρίας, 1900 Ουμβέρτος Α βασιλιάς Ιταλίας, 1901 McKinley πρόεδρος ΗΠΑ, 1903 Αλέξανδρος Α + Ντράγκα βασιλικό ζεύγος Σερβίας, 1908 Κάρολος Α βασιλιάς Πορτογαλίας, 1913 Γεώργιος Α Ελλάδος) Λοινκς Bedetheque Dargaud Σελίδες. Τις άφησα για το τέλος προκειμένου να παραθέσω όσες έχει κάνει δημόσια διαθέσιμες η εκδοτική 1. 2. εδιτ σπόιλερ. Ο τσάρος εντέλει πέθανε 13 χρόνια μετά interesting info. Την επόμενη μέρα από το θάνατο του τσάρου, εκτέλεσαν (μαζί με πολλούς ακόμα) τη χήρα του Σεργκέι, που είχε γίνει καλόγρια μετά τη δολοφονία του και θεωρείται πλέον ιερομάρτυρας από τη Ρωσική Εκκλησία.

Αυτή την ταινιούλα την παίξαμε και στο παιχνίδι των κινουμένων σχεδίων, είδαμε και το κόμικ από το οποίο εμπνεύστηκε οπότε ας δούμε και την ίδια. Μετά από την μεγάλη επιτυχία που είχε το κόμικ στη Γαλλία έγινε πρόταση στον Joann Sfar (δημιουργό του τίτλου) να συνεργαστεί με τον Antoine Delesvaux ( Aya de Yopougon ) στη σκηνοθεσία και με την Sandrina Jardel στο σενάριο ώστε να μεταφερθεί ο τίτλος στην μεγάλη οθόνη. Κάνοντας πρεμιέρα την πρώτη Ιουνίου 2011 στη Γαλλία απέσπασε πολύ καλές κριτικές και πλέον θεωρείται ένα από τα καλύτερα δείγματα του Γαλλικού animation. Η ταινία είναι ένας συνδυασμός του πρώτου,δεύτερου και πέμπτου άλμπουμ (Bar-Mitsva, Le Malka des Lions, Jerusalem d'Afrique). Βρισκόμαστε στο Αλγέρι του 1920 και ο γάτος ενός Ραβίνου μαθαίνει να μιλά αφού τρώει τον παπαγάλο της οικογένειας. Για να μπορέσει να παραμείνει σε αυτή την οικογένεια και ειδικά κοντά στην αγαπημένη του Zlabya (και κόρη του Ραβίνου) αποφασίζει να στραφεί στον Ιουδαϊσμό. Η αμφιβολία όμως και η αμφισβήτηση είναι βαθιά ριζωμένες μέσα του και έρχεται σε διαρκή σύγκρουση με τον δάσκαλο του αλλά και το περιβάλλον του. Βλέπουμε και τον θείο της Zlabya, Malka, ο οποίος είναι θηριοδαμαστής και τους επισκέπτεται ανακατώνοντας την ζωή τους. Το τρίτο και τελευταίο μέρος της ταινίας έχει ως επίκεντρο έναν Ρώσο Εβραίο που ξεφεύγοντας από τους διωγμούς των Σοβιετικών έρχεται στην Αφρική για να βρει την νέα Ιερουσαλήμ. Η ταινία δεν είναι άσχημη αλλά ξενέρωσα που προσπάθησαν να μπουκώσουν τρεις ιστορίες μαζί. Δεν τους βγήκε η συνταγή με το τελικό αποτέλεσμα να προδίδει προχειρότητα και να είναι ασύνδετο. Θα προτιμούσα να βλέπαμε το πρώτο άλμπουμ και ίσως λίγο από το δεύτερο με πιο νορμάλ σύνδεση μεταξύ τους. Το animation παρόλα αυτά φτιάχτηκε έτσι ώστε να μοιάζει στο εξαιρετικό ιδιόρρυθμο στιλ σχεδίασης του Sfar και το ευχαριστήθηκα για την διαφορετικότητα και την καινοτομία του. Πολύ δουλειά έπεσε και στην μουσική επένδυση από τον Olivier Daviaud με ανατολίτικα θέματα που ανέβασαν την ταινία μερικά σκαλιά. [imdb=tt1355638]

Τα περισσότερα άλμπουμ του Bernet με άλλους σεναριογράφους αλλά και του φονικού διδύμου με τον Trillo έχουν το ερωτικό στοιχείο μέσα. Λίγο βυζί από δω, λίγο μπούτι από κει, ένα ζευγάρι πόδια βολικά τοποθετημένο παραπέρα. Μια στο "Η ωραία και το τέρας", μια στο "Nature of the beast" και λιγότερο στο "Torpedo" κάτι είχαμε δει. Όχι όμως στο Custer των ίδιων. Αλλά τσόντα τσόντα δεν μας είχαν δώσει. Γι'αυτό δημιουργήθηκε η Bang Bang! Έξι τεύχη των 64 σελίδων έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής με την ακόλουθη σειρά 1. Bang Bang - 8/1998 2. Viva Mexico! - 4/2001 3. Reines de la Savane - 9/2002 4. Prison de femmes - 1/2009 5. Une etudiante a New York - 4/2009 6. Fantasmes d'Arabie - 1/2010 Πάρτε και τα εξώφυλλα για εγκυκλοπαιδικούς λόγους Η σειρά λοιπόν είναι ongoing και κατάφερα να αλιεύσω τα τρία πρώτα τεύχη. Τώρα είμαι κάπου στα μισά του 3ου "Queens of the Savanna". Η Cicca "Bang Bang" Mamone είναι η πιο διάσημη πόρνη του Σικάγο με τους άντρες να κάνουν ουρές στο καμπαρέ που δουλεύει ως βιτρίνα για να περάσουν μια βραδιά μαζί της. Πολλοί την αποκαλούν "το φλεγόμενο μαργαριτάρι της Αμερικής", ενώ ο Trillo μέσα από τα κείμενα του πιστεύει πως "she is a woman with an ass of mathematical roundness and with breasts that are aphrodisiac delicacies". Για το έξτρα εισόδημα κάνει γυμνές φωτογραφήσεις και καταλήγει να ερωτεύεται τον φωτογράφο με τον οποίο κλέβεται. Έλα όμως που η κυρία έχει συνηθίσει στα λούσα και την κυριλέ ζωή που της προσέφεραν τα άπειρα πλούτη του κορμιού της. Ο φωτογράφος για να την ικανοποιήσει κάνει το πιο λογικό...ληστεύει τον Αλ Καπόνε. Ξεκινάει ένα ανθρωποκυνηγητό όπου το ζευγάρι μεταμφιεσμένο κρύβεται σε διάφορες πόλεις έχοντας μείνει άφραγκο. Τι άλλη επιλογή έχει από το να αρχίσει ξανά η Bang Bang να χρησιμοποιεί το κορμί της για να επιβιώσουν; Αυτό είναι το πρώτο μισό της πρώτης ιστορίας. Η αγαπητή Cicca μπλέκει σε ένα σκασμό περιπέτειες σε όλη την υφήλιο, από το Μεξικό και την Αφρική μέχρι την Ευρώπη και την Αραβία. Πάντα βέβαια με κύριο άξονα το σεξ με κάθε τρόπο, άνθρωπο και εργαλεία Το πρώτο τεύχος γενικά παλεύεται γιατί παρόλο την τσόντα έχει και ένα (απλά οκ) σεναριάκι. Τα άλλα δύο είναι μόνο σεξ και βία μέσα στα σχολεία Εντάξει μην κοροϊδευόμαστε, αν ήταν οποιουδήποτε άλλου το κόμικ όχι απλά δεν θα το συζητούσαμε, ούτε στα τσοντοπεριοδικά της Άνω ραχούλας δεν θα έμπαινε. Αλλά είναι Bernet/Trillo και ως glorified τσόντα έπρεπε να το μνημονεύσω γιατί οι γραμμές του Bernet στο γυμνό δεν ειν'κακές. Καθόλου κακές Βέβαια όπως και στο "Η ωραία και το τέρας" η σειρά είναι γι'αυτούς που θέλουν να πάνε ένα βήμα παραπάνω στο bernetrilloverse. Για μια σφαιρική άποψη βρε παιδί μου, καταλαβαίνω. bedetheque (γελάω που στο bedetheque έχουν βάλει στις preview εικόνες του κάθε άλμπουμ την μια σελίδα που δεν έχει γυμνό από το κάθε τεύχος)

1880, Πρόβιντενς Πολιτεία Νιου Χαμπσάιρ. Ένα χωριό στην Ανατολή των ΗΠΑ, τόσο όμορφο που θα ήθελες να ξεκουραστείς στη σκιά των συκομουριών, εάν οι κάτοικοι δεν είχαν την ενοχλητική ιδιαιτερότητα, να πεθαίνουν βίαια! Ιδιαίτερα αφού έχει πολύ καιρό που αυτή η πλούσια ύπαιθρος ζει χωρίς την απειλή των όπλων. Λοιπόν, τι; Και γιατί; Να η ερώτηση που όλοι θέτουν επίμονα. Ο σερίφης Τζέιμς Στιούαρτ έχει ως αποστολή να βρει εάν η πηγή των εγκλημάτων είναι άνθρωπος ή θηρίο... Φτωχέ σερίφη, τόσο άμαθος σε τέτοια έξαρση βίας στην περιφέρειά του! Κι έπειτα, τι πρέπει να κάνει με το σκύλο ενός θύματος και με αυτή τη νεαρή γυναίκα, τη Μις Γκάτλινγκ, πανέμορφη που κάνει πάμπολλες ερωτήσεις... και το δήμαρχο, τόσο πιεσμένο να βρει τον ένοχο πριν τις εκλογές. "Ειλικρινά, νόμιζα πως τα είχα δει όλα" λέει ο Τζέιμς, αλλά αυτό που αγνοεί είναι ότι οι νύχτες που έρχονται του επιφυλάσσουν τρομερούς εφιάλτες, εξίσου παγερούς με ένα κομμάτι κατεψυγμένο κρέας! Αυτά τα ολίγα μας αναφέρει το οπισθόφυλλο του πρώτου τόμου και νομίζω πως είναι αρκετά κατατοπιστικά για το τι πρόκειται να βρούμε εάν επιλέξουμε να διαβάσουμε το δίτομο αυτό έργο του Éric Hérenguel (Ερίκ Ερενγκέλ). Μία χορταστική περιπέτεια σε δύο τόμους που αγγίζει πάρα πολλά διαφορετικά είδη μεταξύ τους. Μοιάζει με Γουέστερν αλλά διαδραματίζεται σε μία πόλη της Νέας Αγγλίας, έχει δολοφονίες, έχει μυστήριο, έχει προσωπικές ιστορίες, αποκρυφισμό, αγωνία, μεταφυσικά κλπ. Το έργο έχει δύο πρωταγωνιστές ουσιαστικά, την όμορφη αλλά και μυστηριώδη Κάθυ και τον σερίφη Τζέιμς. Στον πρώτο τόμο ανοίγονται όλα τα χαρτιά. Βλέπουμε οράματα, βλέπουμε φόνους, μαθαίνουμε πρόσωπα, αλλά έχει και χαλαρές στιγμές, χιουμοριστικές. Στο δεύτερο τόμο η δράση είναι καταιγιστική μέχρι το συγκλονιστικό τέλος. Άλλη μία δουλειά που σεναριογράφος και σχεδιαστής είναι ο ίδιος και αυτό μας οδηγεί ακριβώς στο αποτέλεσμα που θέλει ο δημιουργός. Το σενάριο όπως προείπα είναι δυνατό, αλλά και το σχέδιο δεν πάει πίσω. Πολύ ωραία τοπία, πρόσωπα που δεν μπερδεύονται το ένα με το άλλο (διάβασα την κριτική στην Αντέλ Μπλαν-σέκ που είχε απάντηση χθες και θυμήθηκα ότι πανάθεμά με αν μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει τους άντρες του κόμικ με μία μόνο ματιά - αυτό εδώ συμβαίνει σπάνια). Μόνη ένσταση είναι η προσωπογραφία της πρωταγωνίστριας που ειδικά στις πρώτες σελίδες ήταν κάπως αβέβαιη και μεταβαλλόμενη, αλλά εξελίσσεται σε καταπληκτική, μία πραγματική καλλονή των BD. To Lune d'argent sur Providence (Αργυρή σελήνη πάνω από το Πρόβιντενς) πήρε θετικότατες κριτικές και δικαίως θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα BD των αρχών του αιώνα μας. Και είναι από τις φορές που η γνώμη των κριτικών συνέπεσε πλήρως με τη δικιά μου όταν είχα την τύχη να το διαβάσω. Κυκλοφόρησε σε 2 τόμους από τη Vents d'Ouest. 1 . Les enfants de l'abîme, 2005 (Τα παιδιά της αβύσσου) 2 . Dieu par la racine, 2008 (Θεός από τις ρίζες είναι η επί λέξη μετάφραση, Θεός από τον τάφο ίσως μία πιο ελεύθερη) Δυστυχώς δεν έχει κυκλοφορήσει σε άλλη γλώσσα πλην των γαλλικών, έτσι η δημοφιλία του παραμένει σε χαμηλά επίπεδα εκτός Γαλλίας. Μέσα στον Αύγουστο βγήκε αγγλικό scanlation με τον τίτλο Silver moon over Providence, αλλά αν κάνετε μόλις μία μέρα υπομονή θα μπορέσετε να το απολαύσετε στη γλώσσα σας σε μετάφραση απευθείας από το πρωτότυπο.

Άλλο ένα άλμπουμ από τον απολαυστικό Christian De Metter. Είδαμε την επιτυχημένη προσαρμογή του στο Shutter Island του Lehane, τώρα ας δούμε ένα ακόμα BD polar αυτή τη φορά στους κακόφημους δρόμους του Σικάγο. Στις 102 σελίδες, κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2011 στην Γαλλία από την Casterman σε μια συλλογή διαφόρων έργων υπό το imprint "Casterman Noir". Ακόμα δεν έχει εκδοθεί επίσημα στα Αγγλικά. Το κόμικ είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο βιβλίο του Armitage Trail χρονολογίας 1929. Η γνωστή σε όλους ταινία του 1983 είναι και αυτή εν μέρει βασισμένη εκεί. Βρισκόμαστε στο Σικάγο των αρχών του 20ου αιώνα όπου ο Tony Guarino υπό την σκιά του αδερφού του Ben (που είναι αστυνομικός) έχει μια κλίση προς εγκληματικές δραστηριότητες. Σύντομα γίνεται underboss του τοπικού υποκόσμου και μέσα στην αναταραχή του πρώτου παγκοσμίου ανέρχεται πολύ γρήγορα μέχρι να γίνει το μεγάλο αφεντικό. Πλέον σημαδεμένος από την βία, το μεγάλο φινάλε θα έρθει σε μια τελευταία αντιπαράθεση με τον αδερφό του. Ο χαρακτήρας του Tony είναι κατά πολύ επηρεασμένος από τον Al Capone και πλέον αποτελεί μαζί με τον Godfather σήμα κατατεθέν για ότι αφορά την μαφία, είτε τον γνωρίσαμε ως Tony Montana ή ως Guarino από την καλτ νουβέλα του Trail. Αυτή τη δουλειά την ευχαριστήθηκα ακόμα παραπάνω από το Shutter Island γιατί αυτό το σκίτσο και ο χρωματισμός είναι ότι πρέπει για ιστορίες με μαφιόζικη αύρα και την όλη "μοντέρνα Αμερική in the making". Η ιστορία είναι κλασική και η συνταγή δοκιμασμένη μιας και το βιβλίο έχει γίνει μεγάλη επιτυχία και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους γουστάρουν crime stories. Έχει κάποιες διαφοροποιήσεις ως προς το αρχικό σενάριο αλλά κυρίως λόγω προσαρμογής σε άλλο μέσο χωρίς να επηρεάζουν στο ελάχιστο την όλη ατμόσφαιρα. Υπάρχουν κάποια καρέ τα οποία θυμίζουν έντονα την δεύτερη ταινία του νονού στις flashback σκηνές του Ντε Νίρο. Για ακόμα μια φορά ο De Metter δίνει ρέστα. bedetheque

Πολλοί από εδώ ξέρουν το βιβλίο του Lehane με τίτλο "Shutter Island" . Αυτό το ψυχολογικό νεο-νουάρ θρίλερ γυρίστηκε και σε ταινία με σκηνοθέτη τον Σκορσέζε ενώ στην προσαρμογή σεναρίου ήταν η Λαέτα Καλογρίδη. Την ταινία την ξέρουν πολλοί περισσότεροι από εδώ μιας και παίζει ο ΝτιΚάπριο και την θεωρώ από τις πολύ καλές του. Αυτό που λίγοι ξέρουν όμως είναι ότι πριν η ταινία αρχίσει καν τα γυρίσματα (Μάρτιος 2008) είχε ήδη αρχίσει να γράφεται ένα one-shot γαλλοβελγικό εξ'ολοκλήρου φτιαγμένο από τον Christian De Metter (προσαρμογή σεναρίου, σχέδιο, χρώματα). Κυκλοφόρησε τον Μάιο του ίδιου χρόνου από την Casterman και λίγο αργότερα από την Αμερικανική William Morrow and Company (θυγατρική της Harper Collins). Έγχρωμο στις 119 σελίδες, μεγάλο φορμάτ, έπεσα τυχαία πάνω του όταν έψαχνα για noir BD, τα οποία οι Γάλλοι ονομάζουν polar. Η υπόθεση είναι πάνω κάτω γνωστή. Βρισκόμαστε στην δεκαετία του '50 και συγκεκριμένα το 1954 όπου ο χήρος αστυνομικός Edward "Teddy" Daniels και ο νέος του συνάδελφος Chuck Aule πάνε στο Shutter Island, το νησί των καταραμένων, που αποτελεί σπίτι του νοσοκομείου εγκληματιών παραφρόνων, Ashecliffe. Έχουν σταλθεί να ερευνήσουν την εξαφάνιση της ασθενούς Rachel Solando που ξέφυγε από το νοσοκομείο (και απ'ότι φαίνεται από το νησί) παρόλο το ότι βρισκόταν υπό συνεχή παρακολούθηση σε κλειδωμένο κελί. Η ιστορία τα σπάει και έχει ένα από τα μεγαλύτερα και συναρπαστικότερα plot-twists που έχω δει σε ταινία/βιβλίο, επιπέδου psycho. Το κόμικ δεν υπολείπεται σε τίποτα, κρατώντας την σκοτεινιά του βιβλίου και εξελίσσοντας την σε κάτι αόριστα διεστραμμένο. Η παλέτα χρωμάτων είναι λιτή και απέριττη με αποχρώσεις του χλωμού κίτρινου και πράσινου να κυριαρχούν ενώ όλο το άλμπουμ είναι περασμένο σαν σε φίλτρο sepia. Το σχέδιο δεν είναι καθόλου φορτωμένο και θυμίζει έντονα Αμερική στα μέσα του 20ου αιώνα ενώ η διάταξη των καρέ είναι κινηματογραφική στα πρότυπα noir ταινιών της τότε εποχής. Χωρίς να είμαι ειδικός νομίζω πως ο χρωματισμός έγινε με νερομπογιές ή κάτι παρόμοιο, σίγουρα δεν είναι ψηφιακός και αυτό ανεβάζει ακόμα περισσότερο στα μάτια μου τη συνολική δουλειά. Ο De Metter μεταξύ άλλων διασκεδάζει να δημιουργεί διασκευές κλασικών έργων λογοτεχνίας αφού έχει φτιάξει και το Scarface του Armitage Trail (από το οποίο εμπνεύστηκε και η ταινία με τον Pacino) ενώ ασχολείται το κατιτίς του και με το ιστορικό BD [Paroles de la guerre d'Algerie 1954 - 1962] αλλά και τις βιογραφίες [Marilyn, de l'autre côté du miroir]. Σίγουρα θα προτιμηθεί ξανά σαν δημιουργός. bedetheque

*Για την καλύτερη κατανόηση των παρακάτω το noob είναι παράφραση του newbie. Newbies ονομάζονται αυτοί που μόλις έχουν ξεκινήσει ένα παιχνίδι και ακόμα προσαρμόζονται, ενώ noobs λέμε αυτούς που ενώ παίζουν αρκετό καιρό συνεχίζουν να είναι το ίδιο άχρηστοι. *Μέσα στο κόμικ χρησιμοποιείται φρασεολογία από τον κόσμο των παιχνιδιών, η λεγόμενη αργκό των gamers. Μεταξύ άλλων εμφανίζεται και το QQ που γενικά σημαίνει "είσαι ανίκανος κλείσε το παιχνίδι και μην ξαναπαίξεις". Αυτό προέρχεται από τις πρώτες μέρες του Vanilla WoW επειδή πατώντας Alt+Q+Q έκλεινε επιτόπου το παιχνίδι. Το Noob το διάβασα με τις χαμηλότερες των προσδοκιών και είναι το κόμικ που με εξέπληξε περισσότερο από αυτά που γενικά περιμένω να είναι κοπριές. Το Noob ξεκίνησε (και συνεχίζει) σαν web series στο youtube (εδώ το κανάλι τους) όπου μια παρέα από gamers γυρίζουν βιντεάκια μεταξύ της πραγματικής ζωής και μιας εικονικής μέσα στο φανταστικό παιχνίδι ΜΜORPG Horizon 1.0. Αφού διάβασα το κόμικ έκατσα και είδα μερικά από τα πιο καινούργια που έχουν υπότιτλους και τα παιδιά βγάζουν πολύ γέλιο γιατί πάνω απ'όλα το ευχαριστιούνται και οι ίδιοι. Όταν αυξήθηκε η απήχηση της σειράς (επίσημη ιστοσελίδα) η ιδέα άρχισε να επεκτείνεται σε άλλα μέσα από live-action ταινία και κόμικ μέχρι μουσική και βίντεο κλιπ. Το κόμικ δημιουργήθηκε από 3 συντελεστές. Ο Fabien Fournier είναι αυτός που είχε την ιδέα του Noob από την αρχή και γράφει το σενάριο, ο Philippe Cardona ανήκει στην τεχνική ομάδα της σειράς και σκιτσάρει και η Florence Torta ανήκει επίσης στην ομάδα και κάνει τον χρωματισμό. Η σειρά άρχισε να κυκλοφορεί τον Μάρτιο του 2010 από την εκδοτική Soleil και μέχρι πριν 6 μέρες (14/9 βγήκε ο τελευταίος) έχουν κυκλοφορήσει 11 τόμοι στα Γαλλικά. Η Delcourt πήρε τα δικαιώματα για τις Αγγλικές μεταφράσεις και εξέδωσε τον πρώτο τόμο με τίτλο "Noob: Credits of Life" την πρώτη Ιουλίου του 2016. Στο κόμικ παρακολουθούμε μια παρέα εφήβων που παίζουν μαζί το mmorpg (= παιχνίδι ρόλων με μεγάλο αριθμό παικτών στο ίντερνετ) Ηorizon v1.0. Ανήκουν στην ίδια Guild (=συντεχνία, ομάδα) και κάθε μέρα τρέχουν με το που τελειώσουν το σχολείο να ανοίξουν τους υπολογιστές τους για να συνδεθούν. Γιατί το λένε NOOB; Μα γιατί όλοι είναι οι μεγαλύτεροι νουμπάδες που έχουν περάσει από το παιχνίδι! Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο καθένας έχει την τάση όταν παίζει να είναι στην κοσμάρα του, κάτι εξαιρετικά αντιφατικό για τέτοιου είδους παιχνίδια που βασίζονται εξ'ολοκλήρου στην συνεργασία για να κερδίσουν το τάδε boss ή τον δείνα δύσκολο αντίπαλο. Η ομάδα αποτελείται από τους εξής 4 παίκτες: Ο Artheon είναι human warrior, ο αρχηγός της guild και αυτός που μάταια προσπαθεί πάντα να συντονίσει τους συμπαίκτες του. Ο Sparadrap είναι ο μικρότερος ηλικιακά και ο πιο ζαμάν φου. Είναι ο θεραπευτής της παρέας, human priest healer. Ο Omega Zell είναι ο κλασικός αλαζόνας που νομίζει ότι καλύτερος του σε όλο το game δεν υπάρχει και έχει έναν και μοναδικό στόχο να μπει στην καλύτερη Guild του παιχνιδιού, την Justice. Η κλάση του είναι human assassin. Τελευταία είναι η Gaea, human mage, πιο καινούργια από όλους αλλά πιο ικανή από τους περισσότερους. Πολύ διασκεδαστικό κόμικ, πολύ ανάλαφρο και με ωραίο ατακαδόρικο χιούμορ. Θα αρέσει σίγουρα σε παίκτες τέτοιων παιχνιδιών, όσοι δεν ασχολούνται ίσως χάσουν μερικές έννοιες ή αστεία. Είναι ξεκάθαρη η έμπνευση του από το World of Warcraft και το Aeon χωρίς όμως να γίνεται αντιγραφή. Ειδικά ο Priest healer δίνει ρέστα με τις γκάφες που κάνει. Κλασσικός νουμπάς!

Στο ίδιο σύμπαν με το Sherlock Holmes Society έχουμε και το Sherlock Holmes and the Vampires of London το οποίο προηγείται και εκδοτικά και χρονολογικά. Τις ενστάσεις και τις συμφωνίες μου με την μείξη holmes-supernatural τις είπα αναλυτικά στο άλλο θέμα, οπότε ας δούμε εδώ αυτή την ιστορία. Κυκλοφόρησε σε δύο τεύχη με τίτλους "1. L'appel du sang" και "2. Morts et Vifs" τον Ιανουάριο και Μάιο του 2010 αντίστοιχα. Ανήκουν στη σειρά 1800 της Γαλλικής εκδοτικής Soleil Productions. Μεγάλο μέγεθος, 44 σελίδες το καθένα σε σενάριο Sylvain Cordurie, σχέδιο Laci (ναι αυτή τη φορά κράτησε τον ίδιο σχεδιαστή) και χρώματα του Axel Gonzalbo. Η υπόθεση ακολουθεί τον Σέρλοκ Χολμς μήνες μετά την εξαφάνιση του στους καταρράκτες του Ράιχενμπαχ και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 1891. Η υπόθεση είναι σε μορφή flashback όπου το τέλος είναι η αρχή και ο Χολμς σε ένα απομνημόνευμα που προορίζεται για τον Γουάτσον εξιστορεί την περιπέτεια του. Ποία είναι αυτή; Μα η εμφάνιση βρικολάκων στο Λονδίνο. Ο Χολμς εμπλέκεται στην υπόθεση προσπαθώντας να συλλάβει έναν εξαιρετικά επικίνδυνο βρικόλακα που απειλεί τόσο την κοινωνία όσο και τις σχέσεις του στέμματος με την διοίκηση των βρικολάκων. Μιας και ο Χολμς δουλεύει ιγκόγκνιτο στο Λονδίνο και ο Γουάτσον ακόμα τον θεωρεί νεκρό, τον κολαούζο του δεν τον βλέπουμε παρά ελάχιστα στο κόμικ. Το σενάριο την παλεύει (πάλι εντός πλαισίου βέβαια) και το σχέδιο είναι καλό προς αρκετά καλό ειδικά στα τοπία. Ο χρωματισμός κάνει πολλές διακυμάνσεις μιας και σε κάποια καρέ είναι φοβερός και σε κάποια άλλα παιδικός και εκτός κλίματος. Πάντως σε κάποιον που άρεσε το Society, σίγουρα θα γουστάρει και αυτό. Γενικά ρολάρει όμορφα. Το εξώφυλλο της συγκεντρωτικής έκδοσης του 2014 Μια παρατήρηση: ο αρχηγός των βρικολάκων είναι συλλέκτης πινάκων και σε ένα σκίτσο φαίνεται ότι κατέχει και έναν εκ των τεσσάρων πινάκων της "κραυγής" του Νορβηγού Μουνχ. Αυτό προφανώς και είναι λάθος ιστορικά και ο σκιτσογράφος δεν το πολύ έψαξε μιας και η ιστορία λαμβάνει χώρα το 1891, δηλαδή 2 χρόνια πριν πρώτο-εμφανιστεί αυτός ο πίνακας (1893). Και ας υπάρχουν κάποιοι εδώ μέσα που μας περιπαίζουν για την παρατηρητικότητά μας.

Το χουμε πει, είμαι Holmes enthusiast και όταν βλέπω το όνομα πέφτω με τα μούτρα. Εδώ συνέβη το ίδιο. Λέω BD+Sherlock Holmes συνδυασμός που σκοτώνει. Τελικά δεν έγινε ακριβώς έτσι γιατί αν ένα πράγμα δεν θα μπορούσε να μπει στο σύμπαν του μεγαλύτερου ντετέκτιβ που περπάτησε ποτέ στην λογοτεχνική γη, είναι το υπερφυσικό. Εκ φύσεως ο Doyle είχε αρνηθεί το οποιοδήποτε στοιχείο στις ιστορίες του που δεν συνάδει με την στεγνή και σκληρή λογική που λειτουργεί, ή θα έπρεπε να λειτουργεί, το σύμπαν. Ακόμα και σε ιστορίες όπως "Το σκυλί των Μπάσκερβιλ" ή "Οι πέντε ναπολέοντες" που στην αρχή έδινε την εντύπωση πως υπάρχουν όντα/καταστάσεις που δεν εξηγούνται με τους νόμους της επιστήμης, ήταν μόνο και μόνο για επιστρέψει στα μισά των ιστοριών και με ένα ηχηρό χαστούκι να σου πει πως όλα γίνονται από τον άνθρωπο και την φαντασία του. Ναι καλά καταλάβατε, η σειρά "Sherlock Holmes Society" έχει μέσα κυρίαρχο το υπερφυσικό στοιχείο όπως και όλα τα υπόλοιπα άλμπουμ του ίδιου σεναριογράφου. Εκεί με ξένισε γιατί σε κάποιους ίσως να αρέσει, σε μένα δίνει την εντύπωση πως ακυρώνει το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της ορίτζιναλ δουλειάς ότι η λογική πάνω απ'όλα και η σύμπτωση στο σύμπαν δεν υφίστανται. Παρόλα αυτά για κάποιο λόγο που δεν μπορούσα να εξηγήσω με κράτησε έντονα να το διαβάσω παρόλο την απέχθεια μου για την μείξη, οπότε κέρδισε σίγουρα την ευκαιρία του να παρουσιασθεί εδώ. Αν με κατάφερε, σίγουρα άλλοι θα το γουστάρουν πολύ. Αν έχει ένα μεγάλο αρνητικό, αυτό δεν είναι η αλλαγή σκιτσογράφων σαν τα πουκάμισα και η μείξη όλου του βικτωριανού τρόμου απλά και μόνο επειδή ταιριάζει στην εποχή [1870-1900, 30ετία που γράφτηκε η καλύτερη λογοτεχνία τρόμου] αλλά ότι ξεγύμνωσε τον Χολμς από το στοιχείο που τον έκανε αυτό που είναι, δηλαδή την επαγωγική μέθοδο. Ελάχιστες φορές στις 220 σελίδες της δουλειάς αυτής βλέπουμε το πασίγνωστο deductive reasoning και είναι μέγα φάουλ γιατί στο μείγμα θα έπρεπε να κρατάει ένα 50% και όχι ένα 10% και το υπόλοιπο να αναλώνεται σε αμφισβητούμενο character development. Φευ. Στα της υπόθεσης τώρα γιατί ξεκινήσαμε λίγο ανάποδα. Ο Χολμς θεωρείται νεκρός μετά την σύγκρουση του με τον Μοριάρτι στους καταρράκτες του Ράιχενμπαχ στην Ελβετία το 1891. Μέχρι εκεί όλα καλά όλα ανθηρά με υλικό απευθείας από την καλύτερη περίοδο της πένας του Ντόιλ. Μετά από απουσία τριών και κάτι ετών όπου ταξιδεύει σε όλη την γη και συμμετέχει σε πάσης φύσεως περιπέτειες, το 1894 ο Χολμς κάνει την επανεμφάνιση του στο Λονδίνο επίσημα και ξεκινά να λειτουργεί πάλι την περσόνα του καλύτερου ντετέκτιβ της γηραιάς Αλβιώνας έχοντας δίπλα του το καλύτερο κολαούζο, τον δόκτορα Γουάτσον. Η ιστορία ξεκινά με την σύλληψη μετά φόνου, όπως φαίνεται, του διαβόητου Τζακ του αντεροβγάλτη (όπου ο Χολμς αμφισβητεί το γεγονός ότι ήταν όντως αυτός και τον θεωρεί imitator). Ξαφνικά εμφανίζεται ο αδερφός του Μάικροφτ και του ζητά βοήθεια για ένα κατεπείγον ζήτημα που έχει προκύψει στην βόρεια Ιρλανδία. Δεν αργούμε να μάθουμε ότι αυτό το πρόβλημα είναι στο χωρίο Keelodge όπου έχει εξαπλωθεί μια ασθένεια που κάνει τους κατοίκους...ζόμπια! Χεχε ναι καλά διαβάσατε. Ο Σέρλοκ Χολμς παίζει σφαλιάρες με ζόμπι! Κάπου εκεί εγώ πάτησα Esc, αλλά μια το σχέδιο που μου έκατσε καλά από την αρχή, μια το ατμοσφαιρικά σκοτεινό αίσθημα που μου έδινε, το άνοιξα ξανά. Αποδείχθηκε καθόλου κακό εντός πλαισίου. Αυτό γιατί η ιστορία είναι καλοστημένη και το σχέδιο στα μεγάλα πάνελ αριστουργηματικό. Υπό άλλες συνθήκες και με οποιοδήποτε άλλο χαρακτήρα θα ήταν ένα πολύ καλό κόμικ. Τώρα είναι ένα καλό κόμικ με λάθος επιλογή πρωταγωνιστών. Πάντως χρησιμοποιεί σχετικά ικανοποιητικά διάφορα στοιχεία, από μυστικές σέκτες μέχρι steampunk τεχνολογία. Guest star ο πασίγνωστος διπολικός ήρωας του Στίβενσον. Στον τίτλο γράφω various. Αυτό γιατί η σειρά ολοκληρώθηκε σε 4 τεύχη και κάθε τεύχος είχε τον δικό του σχεδιαστή. Ηταν περίεργος ο Cordurie και δεν ταίριαζε με κανένα; Δεν το ξέρω. Αλλά όπως και να χει είναι πολύ κακή επιλογή να μην έχεις συνέχεια, και ας μοιάζουν τα σχέδια και των τεσσάρων μέσες άκρες. Η σειρά κυκλοφόρησε από την Soleil Productions την διετία 2015-2016 όπως αναγράφεται παρακάτω και ανήκει στο imprint της "1800" που μαζεύει κόμικ τέτοιας θεματολογίας και χρονολογίας. Στα συν ο χρωματισμός από τον Jean Bastide, άψογος. 1. Sherlock Holmes Society: L'Affaire Keelodge [sylvain Cordurie, Stephane Bervas] 5/2015 2. Sherlock Holmes Society: Noires sont leurs ames [sylvain Cordurie, Eduard Torrents] 8/2015 3. Sherlock Holmes Society: In Nomine Dei [sylvain Cordurie, Alessandro Nespolino] 9/2015 4. Sherlock Holmes Society: Contamination [sylvain Cordurie, Ronan Toulhoat] 1/2016 Τα steampunk/fantasy εξώφυλλα όλα από τον Ronan Toulhoat: Bedetheque

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. 1942. Αγγλία. Ένας φαλακρός μεσόκοπος δεμένος σε μια καρέκλα. Κάποιος πίνει μπροστά του ένα ποτήρι πολύ ακριβό κονιάκ. Του ανακοινώνει ότι θα τον σκοτώσει. Ή μάλλον, δεν θα τον σκοτώσει ακριβώς. Πιο σωστά, θα του χαρίσει την αιώνια ζωή....... Την ίδια στιγμή, η Βρεταννική αντικατασκοπεία μαθαίνει για ένα υπερ-όπλο των Ναζί. Πρόκειται για ένα δεκάχρονο κοριτσάκι από τη Ρουμανία το οποίο έχει την δύναμη να ελέγχει οποιοδήποτε ον έχει δοκιμάσει, έστω και μία σταγόνα από το αίμα της..... Εκπληκτικό comic, το οποίο, έχει σχεδόν τα πάντα. Μυστήριο, ατμόσφαιρα, υπερφυσικό, αγωνία, εγκλήματα, γνωστές προσωπικότητες της εποχής, εκπληκτικό σχέδιο, κομάντος, βρικόλακες, Ναζί, ανατροπές μέχρι και το τελευταίο panel. Η πλοκή του σε συνδυασμό με επιβλητικό σκίτσο σε κρατάει στην τσίτα μέχρι και την τελευταία σελίδα. Δεν θα δώσω περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία, γιατί πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάσουν όλοι χωρίς καθόλου spoilers. Την ιστορία την έχει γράψει, εμπνευσμένα και μαεστρικά, ο Fabien Nury, o οποίος μας έχει δώσει και την σειρά W.E.S.T. η οποία έχει πάρει πολύ καλές κριτικές και στα αγγλικά έχει μεταφραστεί ως SPOOKS από την Cinebook. Σχέδιο και μελάνια ο αγαπημένος John Cassaday (Astonishing X-Men, Planetary, Marvel Star Wars) δίνει τα ρέστα και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να βυθιστείς στην επιβλητική ατμόσφαιρα του βιβλίου. Είχα καιρό να ενθουσιαστώ τόσο πολύ με κάποιο comic. Ένα άνετο, χορταστικό και αντάξιο της ποιότητας του 9/10. Μην το χάσετε!

Héléna To ''Héléna'', είναι ένα δίτομο γαλλοβελγικό κόμικ. Σενάριο από τον Jimκαι σχέδιο από Louis Chabane, χρώματα από την Delphine. Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2014 ενώ, ο δεύτερος τον Μάρτιο του 2015 από τις εκδόσεις Grand Angle. Σενάριο Ο Simon ετοιμάζεται να παντρευτεί την έγκυο σύντροφό του, Estelle. Όμως, την ώρα που είναι έτοιμοι να παντρευτούν μέσα στη εκκλησία, εκείνος αρνείται και ο πατέρας της νύφης θέλει να τον σκοτώσει. Αυτό το έκανε γιατί λίγα λεπτά πριν το γάμο είδε την γυναίκα που ήταν ερωτευμένος από μικρός, την Helena και ξαναήρθαν τα παλιά του συναισθήματα στην επιφάνεια, αφού ποτέ δεν μπόρεσε να την ξεχάσει. Ο πατέρας του Simon πεθαίνει και του αφήνει μεγάλη περιουσία. Ξανασυναντά την Helena και της προτείνει κάθε Πέμπτη να συναντιούνται για 3ωρες και εκείνος να της δίνει 1000ευρω, χωρίς όμως κάτι πονηρό για αντάλλαγμα. Συμφωνούν. Αυτός μαραζώνει γιατί είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της, ενώ εκείνη έχει σχέση με έναν παντρεμένο. Αυτό φέρνει συγκρούσεις. Προς το τέλος, η Helena τού γνωρίζει τη φίλη της Εloise γιατί πιστεύει ότι ταιριάζουν. Συμβαίνει το μοιραίο μεταξύ τους αλλά ο Simon συνεχίζει να σκέφτεται την Helena αν και η ‘’σχέση’’ του με την Eloise είναι καλή. Δεν αποκαλύπτω με ποια θα μείνει, αν θα γεράσουν μαζί ή το τι γίνεται με όλους τους χαρακτήρες. Μην το χαλάσω... Σχέδιο κλασικό γαλλοβελγικό με ατμόσφαιρα ευρωπαϊκή. Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει γαλλική ταινία που θα παίξει εννοείται η ερτ. Γενικά δε σε κουράζει και σε αυτό βοηθούν και τα χρώματα (απαλά), αν και στο δεύτερο τομάκι καποιες σελίδες τις πέρασα λίγο πιο γρήγορα. Σε όποιον αρέσουν τα bd και οι απλές ιστορίες, προτείνω τσεκάρισμα.

Bouche du Diable/Το στόμα του διαβόλου (1990, έγχρωμο χαρτόδετο) Ημερομηνία 1ης έκδοσης: 1990 (χαρτόδετο) Εκδόσεις: Casterman Σενάριο: Ζερόμ Σαρύν Εικονογράφηση: Φρανσουά Μπουκ Σειρά: Studio a Suivre Σελίδες: 124 Διαστάσεις: 22,10 x 29,40 cm ISBN: 978-2-203-38832-1 Τιμή: 5,50 ευρώ (εξαντλημένο) Ημερομηνία 2ης έκδοσης: 2/6/2005 (σκληρόδετο) Εκδόσεις: Casterman Σειρά: Un monde Σελίδες: 124 Διαστάσεις: 22,40 x 30,30 cm ISBN: 978-2-203-39145-1 Τιμή: 20,75 ευρώ (σε διάφορα διαδικτυακά καταστήματα προσφέρεται έκπτωση 5%) Υπόθεση: Η απίθανη ιστορία του στόματος του διαβόλου αρχίζει μια χειμωνιάτικη μέρα στην Ουκρανία, αμέσως μετά το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Ένα νέο αγόρι, μισοπεθαμένο από το κρύο, μέσα στο χιόνι, το μαζεύει σπίτι της μία ηλικιωμένη αγρότισσα. Το πεπρωμένο του θα τον οδηγήσει από το κρατικό ορφανοτροφείο μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου με το όνομα Γουίλιαμ Μπαντ θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Σοβιετικών ως πράκτορας της KGB. Βιβλιογραφία - Πηγές 1. Γαλλική έκδοση της ελεύθερης διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Βικιπαίδεια 2. Επίσημη ιστοσελίδα του συγγραφέα Ζερόμ Σαρύν http://www.jeromecharyn.com/ 3. 9e Art: Δικτυακή εγκυκλοπαίδεια των γαλλικών εικονογραφημένων (BD) 4. Δικτυακό κατάστημα Amazon.fr Τα δικαιώματα στις εικόνες ανήκουν στους νόμιμους κατόχους τους. Από Charyn έχουμε δει επίσης τα La Femme du Magicien και Une Romance: Agenda Roman 1997.

Ψάχνοντας το αδαμαντορυχείο της Γαλο-Βελγικής Σχολής, συνάντησα τον όρο "Tirage de tête". Γνωστός ίσως σε κάποιους, ανοίγω θεματάκι - μιας και δε βρήκα κάτι ανάλογο στο Forum - για τους υπόλοιπους, αλλά και για να παρουσιάζονται εδώ, αυτές οι ειδικές εκδόσεις. Ο όρος προέρχεται από τα πρώιμα χρόνια της τυπογραφίας, τότε που οι τυπογραφικές πλάκες, με στοιχεία κατά κανόνα μολύβδινα, εφθείροντο με την πρόοδο της χρήσης τους. Αποτέλεσμα, τα πρώτα αντίτυπα της ίδιας έκδοσης, να είναι πιο καλοτυπωμένα από τα μεταγενέστερα. Οι τυπογράφοι, γνωρίζοντας το πρόβλημα, φρόντιζαν ιδιαίτερα τα πρώτα αντίτυπα, εκτυπώνοντας τα σε καλύτερο χαρτί, αριθμώντας τα και γενικά κάνοντάς τα να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα της έκδοσης. Αυτά ήταν τα "Tirage de tête", που στα Ελληνικά θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν "πρώτη ή αρχική εκτύπωση" (αυτολεξί επί κεφαλής εκτύπωση). Ο όρος παραμένει σήμερα για τα Γαλο-Βελγικά BD, χωρίς να έχει την ιστορική του έννοια γι' αυτό και μερικές φορές διευκρινίζεται σαν Tirage de tête BD. Κάποιες φορές θα δείτε στους καταλόγους, τα γράμματα ΤΤ, να ακολουθούν τον τίτλο του έργου και τότε ξέρετε οτι πρόκειται για την Tirage de tête και όχι για την κοινή έκδοση. Ουσιαστικά πρόκειται για μιά πολυτελή (Luxe), παράπλευρη έκδοση που απευθύνεται μάλλον σε συλλέκτες. Στην απλούστερη μορφή της είναι απλά αριθμημένη και συνήθως υπογεγραμμένη έκδοση. Στις κορυφαίες μορφές της, μιλάμε για πραγματικά ιδιαίτερες εκδόσεις, σημαντικής πολυτέλειας, με υφασμάτινες ράχες, χρυσοτυπίες, εγκυτιώσεις και συνοδευόμενες από "καλούδια": εξτρά τευχίδια με storyboards, δοκιμαστικά σχέδια, περιορισμένης έκδοσης μεταξοτυπίες ή άλλο artwork, κατά κανόνα υπογεγραμμένα και αριθμημένα. Φυσικά οι top ΤΤ εκδόσεις έχουν σημαντικότατη (και οικονομική) διαφορά από την κοινή έκδοση και απευθύνονται σε ψαγμένους συλλέκτες (το ότι πληρώνεις, παίρνεις, ισχύει σ' αυτή την περίπτωση). Εδώ παρουσιάζω και την ΤΤ (μόνο) έκδοση του "Dent d'ours". Η σειρά βρίσκεται στον 4ο τόμο της και ευελπιστώ να την παρουσιάσω προσεχώς. Η ΤΤ λοιπόν, έκδοση περιλαμβάνει τους τρεις πρώτους τίτλους της σειράς και προέρχεται από την KHANI EDITIONS. Είναι σε μεγαλύτερο μέγεθος (31x41cm), έναντι του Grand format (23x32cm) της σειράς. Είναι ασπρόμαυρη (ενώ η σειρά έγχρωμη). Οι τρεις ιστορίες διαχωρίζονται από ολοσέλιδο αποκλειστικό artwork, διαφορετικό από τα εξώφυλλα της σειράς. Περιέχει 8 extra σελίδες σχεδίων. Τυπώθηκαν 200 αντίτυπα, υπογεγραμμένα από τον Henriet (σχεδιαστή) που συνοδεύονται από επίσης αριθμημένο και υπογεγραμμένο artwork (exlibris). Παραδόξως ή εκ παραδρομής, το δικό μου αντίτυπο έχει αριθμό He14/40, ταυτάριθμο με το artwork. Ίσως όμως να αντιπροσωπεύει και την αρίθμηση της KHANI, αφού αν παραγγείλετε απ' ευθείας, παίρνετε δύο επί πλέον αποκλειστικά exlibris. http://www.khanieditions.com/fr/details.php?cat=tirages&id=113# Λυπάμαι που αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω εικόνες και συνδέσεις του διαδικτύου, αλλά το βιβλίο είναι πολύ μεγάλο για να σκαναριστεί. Ελπίζω να συνέβαλλα στην ενημέρωσή σας και παραμένω στη διάθεσή σας για τυχόν διευκρινίσεις.

Ένα μήνα πριν αναφέρθηκα στο σχέδιο και την δημιουργία του κεντρικού κακού του επόμενου άλμπουμ με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μας Γαλάτη. Μιας και βρίσκομαι αυτό το καιρό σε γαλλόφωνη περιοχή, το μόνο που έχω να αναφέρω είναι ο χαμός που γίνεται παντού με το καινούργιο άλμπουμ (μοιράζουν ακόμα και δωρεάν μικρές αφίσες με σκίτσο εμπνευσμένο από το κόμικ από τις οποίες προμηθεύτηκα σημαντικό αριθμό). το εξώφυλλο της Αγγλικής έκδοσης Ο τίτλος του άλμπουμ στην αρχική έκδοση είναι Asterix et Le Papyrus de César (Asterix and the missing scroll), είναι στο κλασσικό μέγεθος των 48 σελίδων σε σενάριο Jean-Yves Ferri και σχέδιο Didier Conrad στην δεύτερή τους προσπάθεια στο σύμπαν του Αστερίξ μετά το "Ο Αστερίξ στους Πίκτους". Κεντρικό θέμα έχει την διαμάχη για τον έλεγχο της πληροφορίας και τον διαμοιρασμό της, με έναν κύριο χαρακτήρα εμπνευσμένο από την γνωστή φιγούρα του Wikileaks, τον Julian Assange. Αρχικά θα τυπωθούν 4 εκατ. αντίτυπα, 2 στα Γαλλικά και 2 σε υπόλοιπες γλώσσες. Προσθέτοντας και μια προσωπική εμπειρία όπως είπα και παραπάνω, το τι γίνεται στο εξωτερικό (Γενεύη, Λωζάνη και λοιπά Ελβετο-γαλλικά μέρη) από άποψη προώθησης δεν περιγράφεται. Μέχρι και ηθοποιούς ντυμένους Αστερίξ και Οβελίξ έξω από γνωστά βιβλιοπωλεία να διαφημίζουν το άλμπουμ του οποίου η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας ορίστηκε στις 22 Οκτωβρίου. Το σκίτσο στο αφισετάκι. Αν θέλει κανένας αντίτυπο ας μου το πει να φέρω τον επόμενο μήνα που θα γυρίσω Αθήνα

Le Journal de Mickey Πρόκειται για ένα εβδομαδιαίο γαλλικό περιοδικό το οποίο ξεκίνησε την κυκλοφορία του το 1934 και σήμερα εκδίδεται από την εκδοτική Disney Hachette Presse. Στις σελίδες του φιλοξενούνται πολλές ιστορίες με κεντρικούς τους ήρωες της disney από ΗΠΑ, Ολλανδία, Φινλανδία, Ιταλία και Γαλλία. Τις ιστορίες αυτές συνοδεύει πλούσιο υλικό που περιλαμβάνει άρθρα γενικής φύσεως, στήλες με παιχνίδια και γράμματα αναγνωστών. Σήμερα, το περιοδικό Le Journal de Mickey αποτελεί, μαζί με το μηνιαίο Picsou Magazine, τις κορυφαίες εκδόσεις Disney της Γαλλίας με την πρώτη να έχει τη μεγαλύτερη ζήτηση σε ηλικίες 8-13 ετών. Το Journal de Mickey στο DCW Επίσημο site Wikipedia

Ο Roger Leloup είναι Βέλγος δημιουργός κόμικς και συγγραφέας. Είναι επίσης πρώην συνεργάτης του μεγάλου Hergé - δημιουργού του ΤενΤεν - ο οποίος ζήτησε τη βοήθειά του σε αρκετά album, πάνω στη δημιουργία λεπτομερών ρεαλιστικών σχεδίων. Γεννήθηκε στη Βελγική πόλη Verviers στις 17 Νοεμβρίου του 1933. Από μικρή ηλικία τον γοήτευαν τα τρένα και τα αεροπλάνα. Μεγαλώνοντας, σπούδασε Διακόσμηση και Διαφήμιση στο Ινστιτούτο Saint-Luc στη Λιέγη. Είναι περισσότερο γνωστός για τη σειρά κόμικς Yoko Tsuno. Με τη Γαλλο-Βελγική σκηνή των κόμικς ήρθε σε επαφή εντελώς τυχαία, όταν ο γείτονάς του, Jacques Martin, του είπε ότι χρειαζόταν απεγνωσμένα κάποιον για να χρωματίσει την καινούργια του δουλειά. Ο Leloup δέχτηκε και, κάπου μέσα στο 1950, άρχισε να χρωματίζει το album L'ïle maudite, από τη σειρά κόμικ Alix. Ο Jacques Martin ήταν ένας από τους βασικούς συνεργάτες του Γαλλο-Βελγικού περιοδικού κόμικς Tintin, έτσι λοιπόν κάποια στιγμή που ο Hergé έψαχνε κάποιον για να τον βοηθήσει με το σχεδιασμό οχημάτων για μια σειρά, ο Martin τον έφερε σε επαφή με τον Leloup. Από τις 15 Φεβρουαρίου του 1953 και έπειτα, ο Leloup εργάστηκε για πολλά χρόνια στα Studios Hergé, όπου σχεδίαζε λεπτομερείς τοποθεσίες και οχήματα για τη σειρά κόμικ The Adventures of Tintin του Hergé. Η ωραία του δουλειά φαίνεται σε αρκετά σχέδια, όπως σε αυτό του αεροδρομίου Genève-Cointrin, στην ιστορία The Calculus Affair αλλά και στο εντυπωσιακό υπερηχητικό τζετ Carreidas 160, στην ιστορία Flight 714. Ο Leloup δούλεψε παράλληλα με τον Jacques Martin, για τις σειρές του Alix και Lefranc, αλλά και για τον Hergé. Όταν όμως οι παραγωγές των Studios Hergé μειώθηκαν, ο Leloup ήρθε σε επαφή και με άλλους δημιουργούς. Δούλεψε για ένα διάστημα με τον Francis, και επίσης συνεργάστηκε με τον Peyo σε μια από τις λιγότερο γνωστές σειρές του, την Jacky and Célestin. Κάπου εδώ, δημιουργεί μια Γιαπωνέζα ηρωίδα, η οποία αργότερα θα του έδινε την έμπνευση για τη δική του σειρά. Η τεχνική που θα χρησιμοποιήσει στα σχέδιά του είναι η Ligne claire - σήμα κατατεθέν για πολλά BD - την οποία κληρονόμησε από τον σπουδαίο συνεργάτη του και "δάσκαλο" Hergé. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1969, ο Leloup αφήνει τα Studios Hergé για να αφιερωθεί εξολοκλήρου στη δική του σειρά, Yoko Tsuno, εστιάζοντας στην τεχνολογία και στην επιστημονική φαντασία. Η ηρωίδα Yoko Tsuno, μια Γιαπωνέζα που ζει στις Βρυξέλλες, είναι ένα από τα πρωτοπόρα δείγματα κόμικ με γυναίκα πρωταγωνίστρια, που έκαναν την εμφάνισή τους στα νεανικά Ευρωπαϊκά περιοδικά εκείνη την περίοδο. Όλες οι ιστορίες της Yoko Tsuno πρωτοεμφανίστηκαν στο περιοδικό Spirou και αργότερα κυκλοφόρησαν και σε albums από τις εκδόσεις Dupuis. Έχει μία υιοθετημένη κόρη από την Κορέα, η οποία τον ενέπνευσε να σχεδιάσει την ηρωίδα Morning Dew, την μικρή Κινεζούλα στην ιστορία Le Dragon de Hong Kong, που υιοθετήθηκε έπειτα από τη Yoko Tsuno. Από το 1970 μέχρι το 2015 έχει σχεδιάσει 27 album με τη Γιόκο, τα οποία κυκλοφόρησαν πρώτα στη γαλλική γλώσσα από την Dupuis. Κάποια από αυτά, έπειτα, μεταφράστηκαν σε 16 ακόμα γλώσσες. Ο Roger Leloup έχει γράψει επίσης τις νουβέλες : Le pic des ténèbres (1989-Travelling) και L'Écume de l'aube. (1991-Travelling). Η δεύτερη αφορά τη Yoko Tsuno και περιγράφει τα παιδικά της χρόνια. Έχει τιμηθεί με τα παρακάτω : - "European SF special award for Belgian comics" για την Yoko Tsuno, στο πρώτο Eurocon (Τριέστη-1972) - "Prix Saint-Michel" βραβείο καλύτερου κόμικ (Βρυξέλλες-1974) - "Grand Prix de la Science Fiction Francaise" κατηγορία "Youth", για τη νουβέλα του Le pic des ténèbres (Γαλλία-1990) Δουλειές του έχουμε διαβάσει και σε περιοδικά της χώρας μας. Συγκεκριμένα, στην Αστραπή κυκλοφόρησαν σε συνέχειες οι τρεις πρώτες ιστορίες της Yoko, με τους ελληνικούς τίτλους "Το Παράξενο Τρίο", "Το Αρμόνιο του Διαβόλου" και "Το Καμίνι του Ηφαίστου". Η ιστορία "Το Παράξενο Τρίο", κυκλοφόρησε - επίσης σε συνέχειες - και στην Κατερίνα Γ' Περιόδου. Διαβάστε εδώ ένα αφιέρωμα για τη Yoko Tsuno. Γνωρίστε επίσης τους βασικούς χαρακτήρες της σειράς εδώ. Πηγές https://en.wikipedia.org/wiki/Roger_Leloup http://alchetron.com/Roger-Leloup-712147-W http://www.yokotsuno.com/fr/accueil.html https://en.wikipedia.org/wiki/Yoko_Tsuno http://www.bdoubliees.com/journalspirou/series6/yoko.htm Περιοδικό Αστραπή (1986-1987)

Ο Βέλγος δημιουργός κόμικς Pierre Seron, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των BD. Το πλούσιο έργο του ξεκινάει από το 1967 και καλύπτει τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, μέχρι να φτάσουμε στην τελευταία ολοκληρωμένη του δουλειά, το 2009. Γεννήθηκε στην πόλη Λιέγη τον Φεβρουάριο του 1942 και πέθανε στις 24 Μαΐου 2017, σε ηλικία 75 ετών. Αρκετά από τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στον Καναδά και τη Γαλλία, ακολουθώντας τον πατέρα του, που ήταν Μηχανικός στο επάγγελμα. Στη Λιέγη επέστρεψε αργότερα, για να σπουδάσει καλές τέχνες στο Ινστιτούτο του Saint-Luc. Αφού εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα σαν σκηνογράφος σε κάποιες εκδηλώσεις στην πόλη του, έκανε στη συνέχεια τα πρώτα του βήματα στη βιομηχανία των κόμικς, σαν βοηθός σχεδιαστή πλάι σε κάποια μεγάλα ονόματα της τότε εποχής. Χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Foal, δούλεψε με τους γνωστούς δημιουργούς Dino Attanasio και Mittéï, πάνω σε projects όπως το Modeste et Pompon του μεγάλου Andre Franquin (γνωστός από τον Γκαστόν και τον Μαρσουπιλαμί), αλλά και με τον Maurice Marechall για τη σειρά Prudence Petitpas. Μετά από την εκπαίδευσή του και τις σημαντικές εμπειρίες που αποκόμισε, ήρθε η πρόσληψή του από το γνωστό περιοδικό Spirou. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιάσει την πρώτη δική του δουλειά - που έμελλε να είναι και η πιο επιτυχημένη. Με την αρχική βοήθεια του δημοσιογράφου Albert Despréchins, κυκλοφορεί για πρώτη φορά στο Spirou, στις 7 Σεπτεμβρίου του 1967, η σειρά Les Petits Hommes (The Little Men). Αφορά τους κατοίκους ενός μικρού χωριού που χτυπήθηκε από μετεωρίτη, και περιγράφει τις αστείες τους περιπέτειες. Ο Seron δούλεψε σε αυτή τη σειρά για περισσότερα από 40 χρόνια. Μετά τον Albert Despréchins, ακολούθησε για ένα διάστημα η συνεργασία με τον παλιό του γνώριμο Mittéï. Από το 1980 και έπειτα, ο Seron αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου μόνος του τη σειρά, γράφοντας και τα κείμενα. Το διάστημα 1973-1976 κυκλοφορεί με το παλιό του ψευδώνυμο Foal, τη σειρά La Famille Foal στο περιοδικό Pif gadget. Αργότερα η σειρά θα εκδοθεί και σε album, με την ονομασία La Famille Martin. Στο Spirou θα πρωτοκυκλοφορήσει τον Ιούνιο του 1977 και η επόμενη δουλειά του, η σειρά Aurore et Ulysse (με τον εναλλακτικό τίτλο Les Centaures). Εξιστορεί τις περιπέτειες δύο μικρών κενταύρων που έχουν εκδιωχθεί από τον Όλυμπο, λόγω του ατίθασου χαρακτήρα τους, και τις προσπάθειες που κάνουν για να επιστρέψουν και πάλι πίσω στην κατοικία των θεών. Τα πρώτα σενάρια ήταν του Stephen Desberg, ενώ από το 1978 αναλαμβάνει και εδώ μόνος του το σενάριο και το σχέδιο. Η συνέχεια φέρνει τον Seron στην αγορά των Adult Comics, όπου από το 1999 και έπειτα δημιουργεί την πιο πρόσφατη σειρά Les Petites Femmes (The Little Women), γνωστή και σαν The Mini Girls. Το σκηνικό έχει να κάνει με ένα τροπικό νησί που κατοικείται από πυγμαίες γυναίκες, ενώ οι περιπέτειές τους αποτελούν ένα κράμα κωμικού και adult περιεχομένου. Οι σειρές του βγήκαν επίσης και σε albums, από την Dupuis και την Soleil Productions. Αναλυτικά κυκλοφόρησαν τα εξής : - Les Petits hommes, 44 albums (1972–) ("The Little Men") - La famille Martin, 2 albums (1973-) ("The Martin Family") - Les Centaures, 6 albums (1982–1989) ("The Centaurs") - La Famille Martin, 2 albums (1990–1993) ("The Martin Family") - Les Petites femmes, 6 albums (1999–2009) ("The Little Women") Ο Seron πειραματίστηκε αρκετά με τα κείμενα και τα σχέδια στις ιστορίες του, όπως για παράδειγμα στη δουλειά του "Le Planète Ranxerox" (1985), όπου χρησιμοποιεί την τεχνική των ανεστραμμένων χρωμάτων. Το 1988 κυκλοφόρησε την ιστορία "Le Volcan d'Or", στην οποία συνδυάζει τους ήρωες από τις δύο αγαπημένες του σειρές, Les Petits Hommes και Les Centaures. Το 1999 δημιούργησε και το σενάριο στο οποίο βασίζεται το video game "Duels". Ο ιδιαίτερα σουρεαλιστικός τόνος που έδινε στα σχέδιά του - ένα από τα βασικά στοιχεία της γαλλο-βελγικής σχολής - δυστυχώς ήταν αδύνατο, τις περισσότερες φορές, να αποτυπωθεί απόλυτα στο χαρτί, με τις παλιότερες μεθόδους εκτύπωσης. Στη χώρα μας τον γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες της Αστραπής, όπου κυκλοφόρησαν σε συνέχειες τέσσερις από τις ιστορίες του με τους μικρούς κενταύρους, με τον μεταφρασμένο τίτλο "Αυγή και Οδυσσέας". Πρόκειται για τις παρακάτω : - Η Πύλη του Τίποτα (τεύχη 1-3) - Το αστέρι του Βορρά (τεύχη 4-11) - Ο Λύκος με τα δυο Κεφάλια (τεύχη 12-22) - Οδύσσεια (τεύχη 23-32) Εδώ μπορείτε να διαβάσετε σκαναρισμένες δύο από αυτές. Πηγές http://pierre-seron.blogspot.gr/2010/12/les-centaures-debarquent-au-galop.html https://en.wikipedia.org/wiki/Pierre_Seron https://www.lambiek.net/artists/s/seron_pierre.htm http://www.dupuis.com/servlet/jpecat?pgm=VIEW_AUTHOR&lang=UK&AUTEUR_ID=103 http://www.bedetheque.com/serie-2913-BD-Prudence-Petitpas.html https://en.wikipedia.org/wiki/Spirou_%28magazine%29 Περιοδικό Αστραπή (1986)

Παραπανω ψηφιζετε τους αγαπημενους σας δημιουργους που δραστηριοποιηθηκαν ή δραστηριοποιουνται στον χωρο των ευρωπαικων (γαλλοβελγικων,ιταλικων κ.α.) κομικς ή στον χωρο των λατινοαμερικανικων. Απο τους τεσσερις ομιλους Ε1-Ε4 περναν στην επομενη φαση οι 4 πρωτοι απο καθε ομιλο συν τον καλυτερο πεμπτο απο ολους τους ομιλους (4Χ4+1=17). Ψηφιζετε οσους θελετε. Σε περιπτωση που σε καποιον ομιλο κερδισει ο ΚΑΝΕΝΑΣ τοτε ο ομιλος αυτος χανει μια θεση που παει στους επιλαχοντες που θα προκυψουν στο τελος της ψηφοφοριας απο ολους τους ομιλους. Μην ξεχασετε να ασκησετε το εκλογικο σας καθηκον ( ) και στα : Αμερικανικα mainstream Ομιλοι Α1-Α4 Αμερικανικα mainstream Ομιλοι Α5-Α6 Disney D1-D2 και Manga M1-M2 Alternative και Underground U1-U2

Lulu femme nue είναι ένα έγχρωμο κόμικ του Étienne Davodeau που εκδόθηκε από την Futuropolis στις 8 Ιανουαρίου του 2014,160 σελίδων. Αργότερα, 1 Απριλίου του 2015, έρχεται η αγγλική HC έκδοση από την NBM Publishing με τίτλο: Lulu Anew. Μετά από μια ακόμη αποτυχημένη συνέντευξη για δουλειά, η Lulu αποφασίζει να μην γυρίσει σπίτι της αμέσως αλλά την επόμενη μέρα προφασιζόμενη ότι έχασε το τελευταίο τραίνο.. Εκεί την περιμένουν ο αλκοολικός και εγωιστής σύζυγος της και τα παιδιά τους. Όμως, αυτό που ξεκίνησε ως μια μέρα παράτασης για να ξεκουραστεί και να ''ξελαμπικάρει'', αποτελεί την έναρξη της φυγής της από το σπίτι χωρίς να ξέρει πότε θα γυρίσει. Πηγαίνει βόλτες στην παραλία, περπατά, παρατηρεί τους ανθρώπους, έχει αρχίσει να νιώθει καλύτερα. Η φυγή της γρήγορα εξελίσσεται σε μια περιπέτεια. Γνωρίζει ανθρώπους, μιλά για τη ζωή της & τον εαυτό της -κάτι που δεν έκανε ποτέ, χαμογελά μετά από πάρα πολλά χρόνια. Γνωρίζει, απροσδόκητα τον άντρα που την ερωτεύεται και αφήνεται σε αυτόν. Αυτή η έντονη, καινούρια, άγνωστη και χωρίς κανένα πρόγραμμα για το μέλλον, ζωή, την αλλάζει σιγά-σιγά και την μεταμορφώνει σε ένα διαφορετικό άνθρωπο. Νιώθει ήρεμη, γαλήνια και αρχίζουν να φεύγουν τα βάρη που κουβαλά. Ο τρόπος που ξεδιπλώνεται η ιστορία είναι πολύ ανθρώπινος, μια ιστορία ενός κουρασμένου ανθρώπου που δεν αντέχει άλλο και όταν σπάει ξαφνικά το λεπτό νήμα της λογικής και των φόβων ξεκινά μια περιπέτεια. Την περιπέτεια αυτήν την μαθαίνουμε μέσα από την εξιστόρηση των φίλων της οικογένειας που έχουν μαζευτεί στο σπίτι της Lulu μαζί με τα παιδιά. Έτσι, κομμάτι- κομμάτι ενώνεται το πάζλ της εξαφάνισης και μαθαίνουμε τι έγινε. Κάνοντας έναν κύκλο, τα τελευταία καρέ είναι ίδια με τα πρώτα. Ένας πολύ έξυπνος, τρόπος αφήγησης που ρέει όμορφα. Σε συνδυασμό με το πολύ καλό σχέδιο, σε παρασύρει να το διαβάσεις μονομιάς. Σκιαγραφεί τους χαρακτήρες και κυρίως την πρωταγωνίστρια με έναν ιδιαίτερο φυσικό τρόπο. Συστήνεται.Είναι από τα καλά γαλλοβελγικά. Έχει πάρει πολύ καλές κριτικές. πηγές: 0, 1

Jade. Γαλλοβελγικό τομάκι που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2013 από την Glénat. Σενάριο και σχέδιο από τον Ulysse Malassagne. 98 σελίδες με μέγεθος 180 x 243χιλιοστά. Βρισκόμαστε στο Θιβέτ του 1959*. Την εποχή που η Κίνα είχε εισβάλλει και κυριαρχούσε στο Θιβετ. Οι Θιβετιανοί έλεγαν πως πρόκειται για γενοκτονία και προσπαθούσαν να αντισταθουν. Κάτι που αρνούνταν οι Κινέζοι. Ο Thomas Harry είναι Άγγλος που έχει πάει στο Θιβετ με μοναδικό σκοπό, να βρει την Jade. Ο μόνος που ξέρει πού βρίσκεται είναι ο Pema, ένας νέος Θιβετιανός. Για να του δείξει όμως, θα έπρεπε ο Μr.Harry, όπως τον έλεγε ο Pema, ως αντάλλαγμα να τον σώσει και να τον βγάλει από τη φυλακή όπου ήταν μέχρι τότε, μετά τη σύλληψή του από τους Κινέζους. Η συμφωνία έκλεισε και μετά από πολλές περιπέτειες φθάνουν στο βουνό όπου φύλαγαν την Jade. O Thomas αυτό που ήθελε ήταν να την πάρει και να γυρίσουν μαζί στην Αγγλία. Ποια είναι όμως η Jade, θα μου πείτε.. Ο πατέρας του Thomas είχε μια επιχείρηση με καρυκεύματα στην Ινδία με την οποία και είχε πλουτίσει. Όταν όμως, η Βρετανία έχασε την κυριαρχία της στην Ινδία, ο πατέρας του καταστράφηκε οικονομικά κι ενώ ο Thomas ήταν μικρός, ξαναγύρισε στην Ασία για να ξανακερδίσει αυτα που έχασε. Eίχε δώσει στον γιο του πριν φύγει, ένα βιβλίο για τα γενέθλιά του. Μιλούσε για την Jade, που μπορούσε να μετατρέψει το χιόνι σε χρυσό αλλά και γενικά ιστορίες από το Θιβετ. Σκοπός του Thomas ήταν να μάθει τι έγινε πραγματικά στον πατέρα του και αν συνδέεται Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι όπως εκείνος πιστεύει. Ιδιάιτερα, όσον αφορά την Jade αλλά και γενικά για την κοσμοθεωρία του. Μέσα από αυτή την περιπέτεια, βλέπουμε τη διαφορά πολιτισμού μεταξύ Δυτικού Κόσμου και Ανατολής. Πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνονται κάποιες έννοιες και έτσι λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο και έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα. Ένας διαφορετικός κόσμος! Γαλλοβελγικό με σχέδιο πολύ καλό που ελάχιστα αποκλίνει από το κλασικό bd σχέδιο. Είναι μετρημένο, χωρίς υπερβολές. Μου άρεσε το πώς αντιπαρέβαλε τη Δύση με την Ανατολή χωρίς να κλίνει ανοιχτά προς μια πλευρά. Ενώ το σχέδιο με προδιάθεσε για κάτι πιο ελαφρυ, γρήγορα κατάλαβα ότι δεν ήταν ετσι.. Το τέλος, ήταν συγκινητικό και δεν περίμενα ότι θα είχε αυτή την κατάληξη. Θα το πρότεινα σίγουρα! Είναι ένα καλό κόμικ, που διαβάζεται ξεκούραστα, δίνοντας το μηνυμα που θέλει. *Ο Δαλάι Λάμα, που διέφυγε στην Ινδία μετά από μια αποτυχημένη εξέγερση το 1959, επιθυμεί πραγματική αυτονομία για το Θιβέτ. πηγές: 0, 1

Ένα άρθρο για το αρχείο, σχετικά με τον αγαπημένο ήρωα Σπιρού: Είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς ήρωες των ευρωπαϊκών κόμικς και ο πιο διάσημος, μαζί με τον Τεντέν και τον Αστερίξ, των «γαλλόφωνων» εκδόσεων. Ο Σπιρού συμπλήρωσε εφέτος 75 χρόνια ζωής και το γεγονός εορτάζεται με μια μεγάλη έκθεση ενθυμημάτων, ντοκουμέντων και πρωτότυπων σχεδίων στο Βελγικό Κέντρο των Κόμικς-Στριπ, στις Βρυξέλλες, που θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Οκτωβρίου. Ολα ξεκίνησαν το 1938, όταν ο εκδότης Jean Dupuis ζήτησε από τον Γάλλο σχεδιαστή Rob-Vel (ψευδώνυμο του Robert Velter) να δημιουργήσει έναν ήρωα που θα αποτελούσε τη μασκότ ενός νέου εβδομαδιαίου περιοδικού. Κάπως έτσι προέκυψε ο Σπιρού, ασυναγώνιστος πρωταγωνιστής του Journal de Spirou. Καθώς ο Rob-Vel πατούσε σε δύο βάρκες (σχεδιαστής κόμικς και ξενοδοχειακές επιχειρήσεις), ήταν επόμενο να κάνει τον Σπιρού γκρουμ του -φανταστικού- ξενοδοχείου «Μουστίκ» (Κουνούπι). Φορώντας κόκκινη στολή με χρυσά κουμπιά (κάτι που θα γινόταν σήμα-κατατεθέν της εικόνας του), ο Σπιρού ήταν ό,τι σήμαινε το όνομά του στη γλώσσα των -γαλλόφωνων- Βαλόνων: ένας άτακτος όσο και κωμικός ήρωας. Παράλληλα, όμως, ήταν θαρραλέος και γενναιόδωρος, αξίες που όφειλε να διαθέτει αφού το περιοδικό απευθυνόταν σε παιδιά. Σταδιακά, ο Σπιρού εξελίχθηκε σε έναν τολμηρό κυνηγό της περιπέτειας και από κλητήρας ξενοδοχείου έγινε… δήμαρχος: ένας ατρόμητος ρεπόρτερ (στα χνάρια του Τεντέν) που πλαισιώθηκε από διάφορους σπαρταριστούς χαρακτήρες. Στο πλευρό του, από την πρώτη ιστορία της σειράς, βρέθηκε ο σκίουρος Σπιπ. Δεν μπορούσε να μιλά, αλλά οι πνευματώδεις και σαρκαστικές απόψεις του προσφέρονταν στους αναγνώστες μέσα από τα «συννεφάκια» των σκέψεών του. Πέντε χρόνια μετά την παρθενική του εμφάνιση, ο Σπιρού θα συναντούσε ένα συνομήλικό του, τον Φαντάζιο, αποτελώντας, έκτοτε, αχώριστο ντουέτο στο κόμικς. Λίγο αργότερα προστέθηκε στην παρέα τους ο κόμης Σαμπινιάκ: ένας αριστοκράτης με έφεση στις επιστήμες και ιδιαίτερο ταλέντο στις… παλαβές εφευρέσεις. Το 1952 ο θίασος εμπλουτίστηκε με ένα αλλόκοτο ζώο (κάτι σαν κίτρινος πίθηκος με μαύρες βούλες και τεράστια ουρά), το Μαρσουπιλαμί, που αργότερα θα ακολουθούσε μια δική του, ανεξάρτητη καριέρα στα κόμικς και τα κινούμενα σχέδια. Στα 75 χρόνια της έκδοσης περισσότεροι από 22 σεναριογράφοι και σχεδιαστές ανέλαβαν τις τύχες του ήρωα. Καθοριστική, ωστόσο, υπήρξε η συμμετοχή του Βέλγου Andre Franquin, ο οποίος «μπόλιασε» το κόμικς με όλα εκείνα τα στοιχεία που του χάρισαν την παγκόσμια αναγνώριση: λεπτό χιούμορ, τρελή φαντασία και συναρπαστικές περιπέτειες. Σημαντική ήταν επίσης η συμβολή του Γάλλου Jean-Claude Fournier που ανέλαβε τα ηνία της σειράς το 1969, προσθέτοντας ένα τόνο οικολογικής ευαισθησίας στις περιπέτειες του ήρωα. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 53 άλμπουμ του Σπιρού, οι ιστορίες του έγιναν ραδιοφωνικό σίριαλ, τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων και βίντεο γκέιμ, ενώ τόσο το Βέλγιο όσο και η Γαλλία τον έχουν τιμήσει εκδίδοντας τρεις σειρές γραμματοσήμων με την εικόνα του. Στην Ελλάδα είναι γνωστός από τα άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει οι εκδόσεις ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ και MODERN TIMES. Πηγή

Στο Ηράκλειο η έκθεση «Οι όμορφες εικόνες του Βελγικού Κέντρου Κόμικς» Στο Συνεδριακό Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου θα φιλοξενηθεί από τις 5 έως και τις 19 Ιουνίου 2015 η έκθεση «Οι όμορφες εικόνες του Βελγικού Κέντρου Κόμικς». Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί μία από τις εκδηλώσεις που η Πρεσβεία Βελγίου διοργανώνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπό τον κοινό παρονομαστή «Πράγματα από το Βέλγιο (τα Βέλγικα)», ως ένα γενικό εγχείρημα δημόσιας διπλωματίας. Η έκθεση θα εγκαινιασθεί στις 5 Ιουνίου, στις 7 το απόγευμα, και θα είναι ανοικτή στο κοινό από το Σάββατο 6/6/2015 μέχρι και τις 19/6/2015 από τις 9 μέχρι τις 2 το μεσημέρι καθημερινώς, εκτός Κυριακής, στην αίθουσα σεμιναρίων του Πολιτιστικού Κέντρου Ηρακλείου, η οποία βρίσκεται στο ισόγειο του κτηρίου με είσοδο από το αίθριο ακριβώς πίσω από την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα. Τι είναι το «Πράγματα από το Βέλγιο (τα Βέλγικα)» και τι έχει μέχρι τώρα εκπροσωπήσει; Τουλάχιστον δύο πολιτιστικοί κύκλοι γεγονότων το χρόνο, από Βέλγους και κατά προτίμηση μαζί τους επίσης Έλληνες καλλιτέχνες που δίνουν ερμηνείες, σε τοποθεσίες επιλεγμένες για τον ιστορικό και πρωτότυπο χαρακτήρα τους. Τα δρώμενα επίσης περιοδεύουν στην επαρχία και τα νησιά. Σε κάθε περιοδεία, η Αθήνα φιλοξενεί τουλάχιστον ένα δρώμενο για το ευρύ κοινό, δωρεάν και ένα μουσικό δείπνο κήπου στην κατοικία του Πρέσβη, καλωσορίζοντας επίσης καλεσμένους των εταιριών που τα συν-χρηματοδοτούν. Ένας σημαντικός αριθμός εταιριών Βέλγικης προέλευσης και Βελγικών συμφερόντων στην Ελλάδα έχουν κάποιες φορές βρεθεί ανάμεσα στους χρηματοδότες. Το μήνυμα που υποκρύπτεται στο «Πράγματα από το Βέλγιο (τα Βέλγικα)» και έχει δημοσίως υπογραμμιστεί στις επικοινωνίες και τον Τύπο, είναι απλό και ξεκάθαρο: για το Βέλγιο η Ελλάδα σημαίνει πολλά περισσότερα από μόνο τράπεζες και δεσμούς και με το πολιτιστικό μας πρόγραμμα «Πράγματα από το Βέλγιο (τα Βέλγικα)» θέλουμε να τονίσουμε αυτή την προσέγγιση εποικοδομητικότητας και αλληλεγγύης. Από το ξεκίνημά του την Άνοιξη του 2011, το «Πράγματα από το Βέλγιο (τα Βέλγικα)» έχει φέρει περίπου 50 δρώμενα (εκτός από την Αθήνα, μεταξύ πολλών άλλων τοποθεσιών επίσης στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Ρόδο, τα Ιωάννινα και το Ηράκλειο), έχει ευθέως προσεγγίσει ένα κοινό περίπου 14.000 ατόμων, χωρίς να υπολογιστεί η επίδραση της έκθεσης σε εφημερίδες, περιοδικά τηλεόραση και ραδιόφωνο. Το «Πράγματα από το Βέλγιο (τα Βέλγικα)» έχει έτσι γίνει ένα χαρακτηριστικό όνομα γνωστό από χιλιάδες, σε όλη την Ελλάδα, και... ακόμα επεκτείνεται. Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη συγκεκριμένη έκθεση: Ανοιχτό στο κοινό από τις 6 Οκτωβρίου 1989 στις Βρυξέλλες, το Βελγικό Κέντρο των Κόμικς αποτελεί συγχρόνως το πολύτιμο πλαίσιο μεγάλων εκθέσεων, μόνιμων ή περιοδικών, ένα κέντρο τεκμηρίωσης και διατήρησης του μοναδικού στο είδος του κόμικ και, βεβαίως, της στέγης των συγγραφέων. Εργαλείο προώθησης για τη βελγική και διεθνή δημιουργία κόμικ, αυτό που ονομάζουμε απλά «Το Μουσείο των Κόμικ», υποδέχεται πάνω από 200.000 επισκέπτες κάθε χρόνο, προερχόμενους από όλες τις ηπείρους. Εάν οφείλει την επιτυχία του στο δυναμισμό του και στη δημοτικότητα του κόμικ, την οφείλει εξίσου και στο οίκημά του, ένα παλιό κατάστημα υφασμάτων (1906) σχεδιασμένο από τον μεγάλο αρχιτέκτονα Victor Horta, πάπα της Art Nouveau.Κατά το πέρασμα των πρώτων 25 ετών από την ύπαρξη του Βελγικού Κέντρου Κόμικ, πολυάριθμοι συγγραφείς κόμικ δημιούργησαν εικόνες, όπου αποτύπωσαν το Βελγικό Κέντρο Κόμικ ή το χρησιμοποίησαν ως σκηνικό κάποιου επεισοδίου περιπετειών σε κόμικ τους. Για να γιορτάσει την 25η επέτειο από το άνοιγμα στο κοινό και την 30η της εταιρείας που του έδωσε ζωή, το Βελγικό Κέντρο Κόμικ επέλεξε να παρουσιάσει μία επιλογή πρωτότυπων έργων που δημιουργήθηκαν ειδικά γι' αυτό σε διαφορετικές εποχές της ιστορίας του. Αυτά μαρτυρούν τη δημιουργικότητα και το εξαιρετικό ταλέντο μεγάλων διάσημων καλλιτεχνών τους οποίους το Βελγικό Κέντρο Κόμικ είναι περήφανο να υπολογίζει ανάμεσα στους πρώτους συνομιλητές και φίλους. Η συγκεκριμένη έκθεση έχει ήδη παρουσιαστεί από τα Επίτιμα Προξενεία Βελγίου της Αθήνας, της Κέρκυρας, της Πάτρας, της Ρόδου, των Ιωαννίνων, της Θεσσαλονίκης και της Μυτιλήνης και ο κύκλος ολοκληρώνεται με την Έκθεση στο Ηράκλειο της Κρήτης. πηγή Το τόπικ της αντίστοιχης εκδήλωσης στην Αθήνα: εδώ

Σενάριο Stephen Desberg. Τον γνωρίσαμε στα Τυχοδιώκτες, IR$, Scorpion και σε διάφορα τευχάκια του Παρα Πεντε. Από τους αρκετά εμπορικους Βέλγους σεναριογράφους (wiki) Σχέδιο Griffo (Werner Goelen). Δουλειά του έχουμε δει στον Μικρό Πρίγκηπα και στο Giacomo C. Έταιρος Βέλγος. To 6τομο Sherman κυκλοφόρησε στη Γαλλία μέσα σε 18 μήνες το 2011-2012 (bedetheque) Εκδότης η LeLombard μέσα στην σειρά της Τρίτο Κύμα (Troisième Vague) που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το Αλφα και το IR$. Περιπέτεια προφανώς Ξεκινάει με τη δολοφονία ενός υποψηφίου για την προεδρία των ΗΠΑ ονόματι Robert Sherman κάπου στη δεκαετία του 50 και λαμβάνει χώρα στο παρόν (αμέσως μετά το φόνο) και στο παρελθόν, αρχές αιώνα μέχρι 1950, όπου περιγράφει τη ζωή του πατέρα του, μεγαλοτραπεζίτη Jay Sherman, μια ζωή rags-to-riches. Έως ένα βαθμό αμάγαλμα/έμπνευση από διάφορες στιγμές, ειδικά της αμερικάνικης ιστορίας (JFK, RFK, John Ford, J.Edgar Hoover, IG Farben (spoiler: wiki )). Ρεαλιστικό σκίτσο, 2 διαφορετικοί χρωματισμοί. Μπλε όταν αναφέρεται στο παρόν, Μπεζ για το παρελθόν. Δεν είναι κάτι το τόσο φοβερό και τρομερό. Από την άλλη όμως δεν μπορούσα να το σταματήσω Το φινάλε ήταν πάντως αρκετά ανατρεπτικό. Ωραία χαζομαρίτσα. Αρκετά κινηματογραφική θα έλεγα. Άνετα θα γινόταν μια 2ωρη ταινιούλα Κόβει βόλτες και σε scanlation εις τη lingua franca Περισσοτερα κομικς του Stephen Desberg : SCORPION (LE) I.R.$

Emmanuelle, Bianca and Venus in Furs Σχέδιο-Σενάριο : Guido Crepax Σελίδες : 468 (464 + εξώφυλλα) Hardcover Εκδοτης : Taplinger Publishing Company Έτος : Απριλιος 2000 Γλωσσα : Αγγλικα ISBN-10 : 3822863017 ISBN-13 : 978-3822863015 Διαστασεις : 10,3x8,1x1,4 Το βιβλιο αυτο συγκεντρωνει, τρείς εικονογραφημένες ιστορίες τριών θηλυκών απο τον κόσμο του ακραίου σεξουαλισμού απο τον Guido Crepax, master στην τέχνη του ερωτισμού. Συμμετοχες απο τον Guido Crepax μπορειτε να βρειτε στα : Ελληνικες Εκδοσεις : COMICS EROTICA ΥΒΟΝ - ΝΤΙΑΝΑ - ΜΑΡΙΝΕΡ - ΣΕΡΕΝΑ ΒΑΒΕΛ Ξενες Εκδοσεις : FELLINI SOGNATORE