Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η δεύτερη προσθήκη στη σειρά κόμικς της DC από το Έθνος και την Anubis μετά τον Superman, είναι φυσικά αφιερωμένη στον Batman. H έκδοση περιέχει τα αμερικάνικα τεύχη Batman 608, Detective Comics 821 και 824, όλες ιστορίες του παλιού σύμπαντος της DC, εννοείται. Η πρώτη από αυτές τις ιστορίες (τρίτη μέσα στο περιοδικό) είχε δημοσιευτεί αρχικά στο περιοδικό DC Universe της Anubis και στη συνέχεια στον τόμο Hush. Για την ποιότητα της έκδοσης έγραψα στην παρουσίαση του Superman, ισχύουν κι εδώ τα ίδια. Την άλλη εβδομάδα, έχει Flash.

Τα κόμικς που άλλαξαν τα κόμικς Στην «Επιστροφή του Σκοτεινού Ιππότη», ο Batman είναι περισσότερο «σκοτεινός» και λιγότερο «ιππότης» Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Είναι πολύ συνηθισμένο να αναφερόμαστε σε έργα τέχνης του παρελθόντος χαρακτηρίζοντάς τα «ιστορικά» ή «ορόσημα», συχνά με μια δόση υπερβολής. Για τον χώρο των κόμικς, όμως, το 1986 ήταν μια χρονιά που, χωρίς καμιά υπερβολή, σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από την κυκλοφορία δύο ανεπανάληπτων τίτλων. Που με τη σειρά τους επηρέασαν καθοριστικά το μέλλον της ένατης τέχνης Ακριβώς πριν από τριάντα χρόνια, τον Φεβρουάριο του 1986, ένας από τους εκατοντάδες τίτλους των μηνιαίων, υπερηρωικών comic books που κυκλοφόρησαν ήταν το πρώτο τεύχος μιας ακόμη εκδοχής του Batman. Το όνομά του δεν τον ξεχώριζε από τον σωρό των ατέλειωτων, συχνά τυποποιημένων περιπετειών με macho αυτόκλητους χαρακτήρες που επιδίδονται σε πράξεις αυτοθυσίας: The Dark Knight Returns. Το περιεχόμενό του, ωστόσο, ήταν για τα δεδομένα της εποχής επαναστατικό. Στους «Watchmen», η δράση της υπερηρωικής ομάδας όχι μόνο δεν αποσοβεί την καταστροφή αλλά σε μεγάλο βαθμό την προκαλεί Ο Batman του Frank Miller διέφερε πολύ από αυτό που οι αναγνώστες των κόμικς είχαν συνηθίσει. Δεν ήταν ο αειθαλής, γενναίος και πάντα ετοιμοπόλεμος, μυώδης και πολυμήχανος διώκτης του εγκλήματος. Ηταν ένας ψυχικά κατεστραμμένος πενηνταπεντάρης, αποσυρμένος από τα εγκόσμια σε μια Gotham που λυμαίνονταν οι κακοποιοί και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί. Οι αναγνώστες, που αν και ώς τότε είχαν διαβάσει αρκετές υπερηρωικές παρωδίες και ορισμένες «βλάσφημες» εκδοχές των «αρχέγονων» μύθων, δεν είχαν έρθει αντιμέτωποι, σε έναν, κατά τα άλλα, mainstream τίτλο, με την παρακμή του ειδώλου τους, με το ρυτιδιασμένο του πρόσωπο, με τα αραιωμένα και άσπρα του μαλλιά, με τον εύθραυστο ψυχικό του κόσμο. Και παράλληλα, με μια ιστορία αποδόμησης όλων των πρωταγωνιστών της: με τον Superman να παίζει τον ρόλο του λακέ και του πειθήνιου οργάνου του Αμερικανού προέδρου και την Catwoman-Selina Kyle να είναι προαγωγός και ιδιοκτήτρια πολυτελούς πορνείου που πλασάρει κορίτσια-συνοδούς σε αριστοκράτες. Επιπλέον, οι βίαιες μάχες ακόμα και ανάμεσα στον Batman και τον Superman, η απόλυτη παράνοια του Joker, το ξεμπρόστιασμα της υποκρισίας των media, τα πολιτικά συμφέροντα, η ωμή αστυνομική βία, οι συμμορίες των νεοναζιστών σε κόντρα με τη φασίζουσα κυβέρνηση (του Ρόναλντ Ρέιγκαν) συνέθεταν ένα σκηνικό πρωτόγνωρο στους μύστες του υπερηρωικού είδους. Η σχετική ασφάλεια του καθιερωμένου happy end έδινε τη θέση της σε πιο σύνθετες ερμηνείες, τα μανιχαϊστικά δίπολα ανάμεσα στο καλό και το κακό αποφορτίζονταν ή άλλαζαν πολικότητες, η αμφισημία του νοήματος κυριαρχούσε επί της προκάτ και νομοτελειακής υπερίσχυσης του αδέκαστου πρωταγωνιστή με τον οποίο όφειλες να ταυτιστείς. Η κηδεία του πρώτου νεκρού vigilante στους «Watchmen» γίνεται αφορμή για να σχολιαστεί η φθαρτή και ευάλωτή τους φύση, σε ένα βιβλίο που αμφισβητεί και υποσκάπτει όλα τα υπερηρωικά στερεότυπα Αν, όμως, στο The Dark Knight Returns, ο πρωταγωνιστής Batman και ο άσπονδος φίλος (ή μισητός εχθρός Superman αποκάλυπταν μια αθέατη, ώς τότε, δυνητική πτυχή του χαρακτήρα τους, λίγους μήνες αργότερα μια ολόκληρη ομάδα γκρέμιζε με πάταγο τα θέσφατα και τις παραδόσεις δεκαετιών. Οι Watchmen των Alan Moore-Dave Gibbons τοποθετούσαν νέα όρια στο υπερηρωικό είδος ή, καλύτερα, καταργούσαν τα όρια. Σε μια εναλλακτική εκδοχή της μεταπολεμικής Ιστορίας και μεσούντος του συνεχιζόμενου ψυχρού πολέμου, οι ΗΠΑ με πρόεδρο τον, ουδέποτε παραιτηθέντα, Ρίτσαρντ Νίξον ετοιμάζονται για το πυρηνικό ολοκαύτωμα σε μια ισορροπία τρόμου με τη Σοβιετική Ενωση για το ποιος θα πατήσει πρώτος το κουμπί. Και οι υπερήρωες άνθρωποι είναι... Πέντε αμφιλεγόμενα πρόσωπα αναλαμβάνουν δράση: ένας μοναχικός τιμωρός που ενδιαφέρεται μόνο για την επιβολή των δικών του ηθικών αξιών (Rorschach), ένας πανέξυπνος ραδιούργος δισεκατομμυριούχος (Ozymandias), ένας απογοητευμένος και αποσυρμένος μεσήλικας με αστεία στολή κουκουβάγιας (Nite Owl), ένας μπλαζέ γίγαντας που πράγματι μπορεί να σώσει την κατάσταση αλλά επιλέγει να αυτοεξοριστεί στον Αρη και να κοιτά αφ’ υψηλού τα προβλήματα της ανθρωπότητας (Dr. Manhattan) και η ερωμένη του, μια γυναίκα-κομπάρσος με μικρές δυνατότητες (Silk Spectre), θορυβημένοι από τη δολοφονία ενός αμοραλιστή, κυνικού και στυγνού δολοφόνου και μέλους παραστρατιωτικών οργανώσεων (Comedian), συνασπίζονται υπό καθεστώς παρανομίας καθώς η υπερηρωική δραστηριότητα είναι διά νόμου απαγορευμένη. Ομως είναι τόσο επιρρεπείς στα ανθρώπινα λάθη και κατακυριευμένοι από τα πάθη τους, τις εμμονές τους, τις φιλοδοξίες τους και τον ανταγωνισμό τους με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη λειτουργούν ως σωτήρες αλλά, αντιθέτως, να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και να γίνονται η αιτία για ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα. «Who Watches the Watchmen?», αναρωτιούνται απεγνωσμένα οι Νεοϋορκέζοι και σε ένα flashback φωνάζουν στον Comedian: «Αποκαλείς τον εαυτό σου “κωμικό”; Είσαι γουρούνι και βιαστής». Κι όταν αυτός επιμένει ότι θα «προστατεύσουμε την κοινωνία για όσο χρειαστεί», ο Nite Owl τού απαντά: «Προστασία; Και από ποιον ακριβώς την προστατεύουμε;». Τόσο το The Dark Knight Returns (τέσσερα τεύχη) όσο και οι Watchmen (δώδεκα τεύχη) σημείωσαν μεγάλη επιτυχία που έγινε ακόμα μεγαλύτερη στα χρόνια που ακολούθησαν όταν κυκλοφόρησαν ως ενιαίοι τόμοι, καταφέρνοντας να μπουν στα ράφια γενικών βιβλιοπωλείων και βιβλιοθηκών, προσελκύοντας ενήλικο κοινό. Στο επίκεντρό τους βρισκόταν η απομυθοποίηση των υπερηρώων και η διαλεκτική αναψηλάφηση της φύσης και του ρόλου τους. Η απόδοσή τους ως ευάλωτων και φθαρτών προσώπων με ανθρώπινες ατέλειες που υποπίπτουν σε λάθη ήταν ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της αμφισβήτησης των «ιερών τοτέμ» του παρελθόντος. Αυτή η τάση γενικεύτηκε και εξαπλώθηκε στις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Οι υπερήρωες δεν είναι πια οι ίδιοι. Και οι ιστορίες τους δεν είναι, κατά μέσο όρο, τόσο «ασπρόμαυρες» και προβλέψιμες. Γι’ αυτό και είναι ακόμα ενδιαφέρουσες. Γιατί αφορούν όχι μόνο «θεούς» και «ήρωες» αλλά και ανθρώπους. Πηγή

Γέρε χρόνε, μη φεύγεις ακόμα Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Την περασμένη εβδομάδα αφιερώσαμε αυτόν εδώ τον χώρο στους Αϊ-Βασίληδες των κόμικς και ειδικότερα στις γκροτέσκες εκδοχές τους. Σήμερα, λίγες μόνο ώρες πριν από την έλευση του νέου έτους, ας δούμε ορισμένες από τις επιλογές δημιουργών κόμικς του παρελθόντος για την αλλαγή του χρόνου. Με τη δυσάρεστη αίσθηση της βεβαιότητας ότι η αισιοδοξία που πηγάζει από τα περισσότερα εξ αυτών των κόμικς δεν εδράζεται σε πραγματικά στοιχεία… Κατά το παρελθόν, σε μικρότερο βαθμό ακόμη και σήμερα, μια εικόνα που επαναληπτικά χρησιμοποιήθηκε για να σηματοδοτήσει την αλλαγή του χρόνου στα κόμικς και τις γελοιογραφίες ήταν αυτή της αποχώρησης ενός καταπονημένου και ταλαίπωρου γεράκου που κρατούσε ένα τεράστιο δρεπάνι και ταυτόχρονα της έλευσης ενός χαμογελαστού μωρού που τον διαδεχόταν. Τόσο ο υπέργηρος αποχωρών όσο και ο χαρούμενος νεοαφιχθείς έφεραν στο στήθος τους μια μεγάλη κορδέλα με το έτος που αντιπροσώπευε ο καθένας (παραδόξως πάντα αρσενικοί…). Ηδη από το 1936, στο εξώφυλλο του New Adventure Comics, o απερχόμενος παππούλης εμφανιζόταν ρακένδυτος και με εμφανή τα σημάδια του «χρόνου» πάνω του σε αντίθεση με το μωρό που έσφυζε από υγεία φορώντας ένα ημίψηλο καπέλο. Το ευμέγεθες δρεπάνι του γερο- χρόνου στο ένα χέρι, στα όρια της παρεξήγησης αν συνοδευόταν και από ένα σφυρί, και η κρεμασμένη κλεψύδρα στον ώμο του αντιπροσώπευαν το παλιό που έδινε τη θέση του στο νέο. Ενα χρόνο αργότερα, ο Γκούφι έπαιζε τον ρόλο του γέρου σε μια παρόμοια σύνθεση και ο Ντόναλντ τον ρόλο του μωρού εκφράζοντας, όχι ίσως με τον πιο δόκιμο και καλύτερο τρόπο, το πνεύμα του 1938. Ο ρόλος του ωστόσο θα αντιστρεφόταν το 1942, όταν και παρουσιάστηκε ως ο γενειοφόρος γέρος που υποδέχεται τον καινούργιο χρόνο σε τρεις δόσεις με τη μορφή των ανιψιών του Χιούι, Λιούι και Ντιούι, ενώ το 1943 ο Πόρκι Πιγκ ενσάρκωσε το μωρό του νέου έτους με τον Μπάγκς Μπάνι να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Την επόμενη χρονιά, ο Σούπερμαν ανέλαβε να μεταφέρει με τα στιβαρά του μπράτσα το παλιό και το νέο έτος σε μια πτήση πάνω από την ακμάζουσα και πανηγυρίζουσα Μητρόπολη, παρά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και λίγα χρόνια αργότερα, ως παρωδία φυσικά, ο εύσωμος Τάμπι έγινε το πρόσωπο του 1950 αφήνοντας πίσω τη Μικρή Λουλού με το δρεπάνι και την τελειωμένη κλεψύδρα. Σχεδόν ταυτόχρονα, στο εξώφυλλο του Little Max Comics, ο γερο-χρόνος εμφανίζεται ως υπέρβαρος και απογοητευμένος σε αντίθεση με το χαμογελαστό μωρό στα χέρια του Joe Palooka με τις καραμούζες, τις σερπαντίνες και τα εορταστικά κομφετί. Κάπως έτσι κυλούσε η αποκαλούμενη «χρυσή εποχή των κόμικς» και της αθωότητας. Κάποτε όμως ήρθε το τέλος της και οι πρωτοχρονιάτικες, ελπιδοφόρες και παραδοσιακά χιουμοριστικές εικόνες της αλλαγής του χρόνου έδωσαν τη θέση τους σε πιο βίαιες και πιο πραγματιστικές. Ο αιχμάλωτος και δεμένος πισθάγκωνα Μπάτμαν το 1973 πάνω σε μια εορταστική πρωτοχρονιάτικη μπάλα δεν είναι και το πιο αισιόδοξο σημάδι. Κι ακόμα περισσότερο όταν στην επιγραφή «ευτυχισμένο το νέο έτος» η πρώτη λέξη έχει αντικατασταθεί από τη λέξη «θανατηφόρο». Ο Μπάτμαν όμως την έβγαλε καθαρή τότε. Και την παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1995, σε μια αγωνιώδη αντίστροφη μέτρηση για τον ερχομό του νέου έτους, κατόρθωσε να εξουδετερώσει την ωρολογιακή βόμβα που είχε τοποθετήσει ο Τζόκερ πάνω σε μια τεράστια καμπάνα. Για χάρη της ξέφρενης γιορτής στο Γκόθαμ ο Μπάτμαν μάλιστα άφησε την καμπάνα να πέσει στο κεφάλι του διαχρονικού εχθρού, μη τηρώντας το κλίμα άφεσης αμαρτιών των ημερών. Είκοσι χρόνια αργότερα η Harley Quinn, τρελά ερωτευμένη με τον Τζόκερ, ίσως προσπαθεί ασυνείδητα να πάρει την πρωτοχρονιάτικη εκδίκησή της για τις πολλαπλές ταπεινώσεις του από τον Μπάτμαν. Γι’ αυτό και στέκεται εμπόδιο στην ομαλή διεξαγωγή της αλλαγής χρονιάς ανάμεσα στον γέροντα με το δρεπάνι και το φιλόδοξο μωρό. Ο πνευματικά ασταθής και ψυχικά διαταραγμένος Deadpool δεν φαίνεται να πολυνοιάζεται για τέτοιες πεζότητες. Προτιμά να πανηγυρίζει φορώντας την κορδέλα του νέου έτους μέσα σε βροχή από χρώματα και μουσικές, όχι όμως για τον ερχομό του νέου χρόνου, αλλά για την κυκλοφορία του εικοστού πέμπτου τεύχους με τις περιπέτειές του. Μη μπορώντας και μη θέλοντας να μοιραστούμε την υπεραισιοδοξία όλων των προαναφερθέντων κόμικς αλλά ούτε και τον, τάχα, νομοτελειακό θρίαμβο του νέου απέναντι στο παλιό προτιμούμε για το νέο έτος την εικόνα από το Shoe Comics των Gary Brookins και Susie MacNelly: η ανορθόγραφη «παραφωνία» λόγω της αλλαγής θέσης των μπαλονιών του μεθυσμένου πρωταγωνιστή είναι ταυτόχρονα και η μεταφορική παραφωνία στην επιβεβλημένη αισιοδοξία και στην υποχρεωτική, στα όρια του καταναγκασμού, εορταστική διάθεση που πρέπει να αισθανόμαστε. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να εναποθέσουμε σε μια μεταφυσική αισιοδοξία που πηγάζει από την τεχνητή αλλαγή ενός ημερολογιακού έτους την ελπίδα μας. Κάθε πέρυσι και καλύτερα μέχρι να προκύψουν, με τη συμβολή μας, οι όροι για ένα συλλογικό καλύτερο. Δεν συμμεριζόμαστε την προσμονή ενός ουδέτερου καινούργιου και δεν ανοίγουμε σαμπάνιες για το 2016. Κι ο ευτυχής, μες στην άγνοιά του, πρωταγωνιστής του εξώφυλλου του πρωτοχρονιάτικου Forbidden Worlds από τη δεκαετία του 1950 σε κάτι καλό προσδοκούσε. Αλλά… Πηγή

Οι 8 ηθοποιοί που υποδύθηκαν τον Batman Γυρίζουμε το χρόνο πίσω για να δούμε τους οκτώ ηθοποιούς που φόρεσαν την στολή του Batman στην μεγάλη οθόνη, πριν τον Ben Affleck… Ο Σκοτεινός Ιππότης πήρε… σάρκα και οστά από τους περισσότερους ηθοποιούς από οποιοδήποτε άλλο υπερ-ήρωα στην ιστορία του κινηματογράφου. Οκτώ συνολικά ηθοποιοί φόρεσαν τη στολή με την νυκτερίδα στο στήθος, ενώ ο Ben Affleck θα είναι ο ένατος. Οι περισσότεροι διήρκησαν για μια μόλις ταινία, όμως με την κυκλοφορία του The Dark Knight Rises, ο Christian Bale έγινε ο πρώτος που υποδύθηκε τον Bruce Wayne και το alter-ego του περισσότερο από δύο φορές. Δεν είχε και αρκετό ανταγωνισμό – Ο Michael Keaton ήταν ο μοναδικός όπου στο παρελθόν επανέλαβε το ρόλο του. Στην ίδια κατηγορία είναι και ο Will Arnett, ο οποίος χάρισε τη φωνή του στον ήρωα, στην ταινία LEGO Batman, που αναμένεται στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2017. Ο Ben Affleck θα μπορούσε να σπάσει το ρεκόρ, καθώς η DC έχει ανοίξει το δικό της σύμπαν, ως απάντηση στην ταινία στους Avengers της Marvel. Οπότε, προτού ο κ. Affleck μπει στο πάνθεον με τους Batman, ας δούμε αναλυτικά τους ηθοποιούς που τον υποδύθηκαν στο παρελθόν. 1. Lewis G Wilson Ο Wilson ήταν ο πρώτος και ο νεότερος ηθοποιός που υποδύθηκε τον ενήλικα Batman και παράλληλα ο λιγότερο επιτυχημένος. Στα 23 του, ο άγνωστος τότε ηθοποιός φόρεσε την κάπα και την μάσκα σε μια σειρά που διήρκησε 15 επεισόδια, το 1943. Μπορεί να έμοιαζε ως ο πλούσιος playboy Bruce Wayne, όμως από πλευράς φυσικής κατάστασης έμοιαζε περισσότερο με τον Penguin του Danny DeVito. Ένας κριτικός είχε περιγράψει τον Wilson ως “μέσο χοντρό.” Ίσως για αυτό φορούσε τη ζώνη του κάτω από το στήθος. Οι κριτικοί διαμαρτύρονταν επίσης για τη φωνή του, η οποία ήταν ψιλή και είχε προφορά της Βοστόνης. Το τελευταίο, φυσικά, δεν θα ήταν η πρώτη φορά για το οποίο κάποιος είχε παραπονεθεί. Μετά τον Batman, η καριέρα του Wilson δεν κατέληξε πουθενά. Οι περισσότεροι ρόλοι του ήταν μικροί. Ο επόμενος μεγάλος ρόλος του ήταν στο cult classic Bowanga Bowanga (1951). Μετά από λίγα χρόνια, έμεινε εκτός showbiz. Ο γιός του, Michael G Wilson, είχε καλύτερη μοίρα στο Hollywood, καθώς έγινε ο αποκλειστικός παραγωγός των ταινιών James Bond. Ο Lewis G Wilson πέθανε το 2000. 2. Robert Lowrey Ο Lowery πήρε τα ηνία σε follow-up σειρά, με την ονομασία Batman And Robin (1949). Σε αντίθεση με τον Lewis, ο Lowery, ο οποίος ήταν 36 χρονών εκείνη τη χρονιά, ήταν ένας βετεράνος ηθοποιός, ο οποίος είχε εμφανιστεί στο παρελθόν στις ταινίες The Mark Of Zorro (1940), The Mummy’s Ghost (1944) και Dangerous Passage (1944). Είχε επίσης υποδυθεί καλύτερα το ρόλο παρ’ότι είχε ο Lewis, με την ζώνη του να βρίσκεται εκεί που θα περίμενε κανείς. Παρά το γεγονός ότι ο Lowery δεν υποδύθηκε τον Batman σε άλλη ταινία, φόρεσε την στολή του ακόμη μια φορά, για να γράψει ιστορία. Το 1956 ήταν guest-star σε ένα επεισόδιο της σειράς The Adventures Of Superman, με αποτέλεσμα να γίνει ο πρώτος ηθοποιός που επανέλαβε τον ρόλο του Batman, μοιραζόμενος τη σκηνή με τον Superman. (Οι δύο εμφανίστηκαν επίσης μαζί στις προ-υπερ-ηρωικές μέρες τους, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε μια προπαγανδιστική ταινία με την ονομασία Sex Hygiene). Μετά τον Batman, ο Lowrey είχε μια καριέρα γεμάτη από διάφορους ρόλους στο σινεμά και στην τηλεόραση. Πέθανε το 1971. 3. Adam West Ο άνθρωπος που ξόδεψε τον περισσότερο χρόνο στην Batcave, ήταν ασφαλώς, ο William West Anderson, τον οποίο πιθανότατα να γνωρίζετε καλύτερα ως Adam West. Την υποκριτική του είτε την αγαπούσες για την χαζή γοητεία του ή την μισούσες επειδή χαλούσε την όλη εικόνα του Batman για μερικές δεκαετίες. Η εξεζητημένη, υπερτιμημένη απεικόνιση του ως προστάτης του διείσδυσε σε σχεδόν κάθε Μέσο, περιλαμβανομένης και μιας ταινίας το 1966 αλλά και διάφορων σειρών κινουμένων σχεδίων. Ο θρύλος λέει πως ο παραγωγός William Dozier είχε δοκιμάσει τον West μετά που τον είχε δει να παίζει σε μια ταινία παρόμοια με τον James Bond, η οποία ονομαζόταν Captain Q σε μια διαφήμιση του… Nestlé Quik. Ο κύκλος παραλίγο να ολοκληρωθεί όταν το 1970, στον West είχε προταθεί ο ρόλος του James Bond στην ταινία Diamonds Are Forever. Ο West αρνήθηκε, γράφοντας αργότερα στην αυτοβιογραφία του πως πίστευε ότι ο Bond θα έπρεπε να είναι πάντα Βρετανός. Μετά τη σειρά του Batman εγκατέλειψε τη σκηνή το 1968, όμως οι εμφανίσεις του ως Batman τον είχαν σημαδέψει. Σε ένα σημείο, ήταν αναγκασμένος να εμφανίζεται ως Batman στο κοινό, ούτως ώστε να βγάλει τα προς το ζην! Το 1977, επέστρεψε στο ρόλο του, δίνοντας τη φωνή του στο The New Adventures Of Batman, και έπειτα σε σόου όπως το Super Friends. Η αναβίωση του West ως ένα είδωλο της pop-culture άρχισε νωρίς στη δεκαετία του ’90, όταν πρωταγωνίστησε ως ένας πρώην τηλεοπτικός αστέρας δράσης στο πιλοτικό επεισόδιο του Lookwell, που ήταν παραγωγή των Conan O’Brien και Robert Smigel. Δεν τα πήγε καλά, όμως έγινε γνωστό στη συνέχεια online. (δείτε εδώ). Από τότε η δημοτικότητά του αυξήθηκε και τώρα κάνει συχνές εμφανίσεις στη σειρά κινουμένων σχεδίων Family Guy. 4. Michael Keaton Χρειάστηκαν να περάσουν 20 χρόνια για να χάσει ο Adam West την… αποκλειστικότητα του ως Batman. Όταν ο σκηνοθέτης Tim Burton (ο οποίος όπως κι ο Dozier δεν ήταν λάτρης των βιβλίων κόμικ) και ο Michael Keaton είχαν ανακοινωθεί για την ταινία Batman (1989), οι φαν τα πήραν στο κρανίο, πιστεύοντας πως ο αγαπημένος τους υπέρ-ήρωας θα περνούσε τα ίδια… βάσανα όπως με τον Adam West. Η πρόσληψη του Keaton δημιούργησε τόσο μεγάλο ντόρο που είχαν σταλεί πέραν των 50 χιλιάδων γραμμάτων διαμαρτυρίας στα γραφεία της Warner Bros! Σε μια προσπάθεια να ηρεμήσουν τα πράγματα, ο συν-δημιουργός του Batman, Bob Kane είχε προσληφθεί ως δημιουργικός σύμβουλος της ταινίας. Άλλοι αστέρες του Hollywood είχαν μπει στη λίστα με τους υποψήφιους για τον ρόλο του Batman. Μεταξύ άλλων ήταν οι Mel Gibson, Kevin Costner, Charlie Sheen, Pierce Brosnan, Tom Selleck και Bill Murray (!). Όμως ο παραγωγός Jon Peters είχε πει πως ήθελε τον Keaton επειδή “η εικόνα του Batman μοιάζει ως ένα μεγάλο μοντέλο τύπου αρσενικού, όμως ήθελα κάποιο που ήταν πραγματικό πρόσωπο και που τυγχάνει να φορεί μια περίεργη στολή. Ένα άνθρωπο που είναι αστείος και συνάμα φοβητσιάρικος. Ο Keaton τα έχει και τα δύο. Έχει ένα εκρηκτικό χαρακτήρα”. Αυτό φάνηκε αναμφίβολα στο ρόλο του Batman (“Wanna get nuts?!”), ο οποίος παραμένει αγαπητός από τους κριτικούς αλλά και από τους φαν. Το περιοδικό Variety έγραψε: “Ο Michael Keaton συλλαμβάνει τη στοιχειωμένη ένταση του χαρακτήρα και φαίνεται μόνος και έρημος χωρίς τον Robin να βρίσκεται στο πλάι του, βοηθώντας τον στις περιπέτειές του.” Ο Keaton είχε επιβραβευτεί ως ο πρώτος ηθοποιός που επανέλαβε το ρόλο αυτό στην μεγάλη οθόνη. Στο Batman Returns (1992) ο Keaton είχε πάρει και πάλι θετικές κριτικές. Μετά το Batman Returns, η καριέρα του Keaton είχε επιβραδύνει, προτού πάλι αναγεννηθεί. Οι κωμικοί του ρόλοι όπως ο αστυνομικός διευθυντής στην κωμωδία των Will Ferrell και Mark Wahlberg The Other Guys τον βοήθησαν να επανέλθει στο προσκήνιο, πριν το ρόλο του στο Birdman το οποίο μπορεί να το αποφέρει και Όσκαρ. 5. Val Kilmer Όταν το franchise του Batman είχε παραχωρηθεί στον σκηνοθέτη Joel Schumacher, ο Keaton αποφάσισε να μην επανέλθει. Οι Daniel Day-Lewis, Ralph Fiennes, William Baldwin και Johnny Depp φέρονταν ως υποψήφιοι αντικαταστάτες. Όμως ο ρόλος δόθηκε στον Val Kilmer – ίσως ο πιο λησμονημένος χαρακτήρας των μοντέρνων Batmen –. Ο Schumacher ενδιαφέρθηκε στον Kilmer για την ταινία Batman Forever (1995) όταν τον είχε δει στο Tombstone (όπου είχε υποδυθεί τον Doc Holiday, τον οποίο υποδύθηκε και ο Adam West σε ταινία προτού παίξει στη σειρά Batman). Ο Kilmer λέγεται πως αποδέχθηκε το ρόλο, χωρίς καν να διαβάσει το σενάριο, γνωρίζοντας παράλληλα ποιος ήταν ο σκηνοθέτης. Ο Schumacher έμαθε ποιος ήταν ο Kilmer και οι δύο συγκρούστηκαν στα γυρίσματ. Ο Schumacher είχε μετά χαρακτηρίσει τον Kilmer ως “παιδαρέλι και αδύνατο,” υποστηρίζοντας πως είχε τσακωθεί με διάφορα μέλη του συνεργείου, ενώ δεν ήθελε να μιλήσει μαζί του για δύο εβδομάδες όταν ο σκηνοθέτης του είχε ζητήσει να σταματήσει να συμπεριφέρεται αγενώς. Η υποκριτική του Kilmer απέσπασε διάφορες κριτικές. Όπως γράφουν οι The New York Times, “το κοστούμι το φορεί ο Val Kilmer, ο οποίος φαίνεται καλός ως Batman, όχι όμως καλύτερος από τον Michael Keaton.” Ο Bob Kane είχε αντίθετη άποψη, λέγοντας πως θεωρεί ότι ο Kilmer έκανε την καλύτερη δουλειά από όλους τους ηθοποιούς που υποδύθηκαν τον Batman μέχρι εκείνη την περίοδο. Η ταινία τα πήγε καλύτερα από το Batman Returns στο box office, όμως ο Kilmer ήταν γραφτό να φορέσει τη στολή του Σκοτεινού Ιππότη μια φορά μονάχα. Μεταξύ της συμπεριφοράς του και της ανησυχίας του πως ο υπέρ-ήρωας δεν είχε αρκετό χρόνο μπροστά από τη κάμερα, σε σύγκριση με τους κακούς. Έτσι εγκατέλειψε την Σπηλιά μια και καλή. Αντί να γυρίσει το Batman & Robin (1997), έπαιξε στο The Saint. Μετά τον Batman, η καριέρα του Kilmer πήρε τον κατήφορο. Παρόλο που περισσότερο ρόλο σε αυτό είχε η παρουσία του στο The Island Of Dr Moreau (1996) παρά στο Batman Forever. 6. George Clooney Η καριέρα του Clooney βρισκόταν στο απόγειο όταν είχε συμπεριληφθεί στο cast του Batman & Robin (1997), με την παρουσία του να έρχεται ένα χρόνο μετά την ταινία του Quentin Tarantino From Dusk Till Dawn. Οι παραγωγοί πιθανότατα να ένιωσαν πως θα είχαν στις τάξεις τους ένα σούπερ-σταρ. Κάτι, που μαζί με τον Clooney, θα μετανιώνουν μέχρι σήμερα. Το Batman & Robin ήταν μια καταστροφή, γεμάτο ομοερωτισμό και με την περίφημη στολή του που φαίνονταν οι θηλές του. Ο Clooney είχε πει αστειευόμενος κάποτε πως βοήθησε στο να “σκοτώσει” το franchise. “Ο Joel Schumacher μου είπε πως δεν θα κάνουμε άλλη ταινία Batman διότι ο Batman ήταν gay.” Ο ηθοποιός είχε επίσης αποκαλέσει την ταινία ως “πέταμα των λεφτών”. Οι κριτικοί και οι φαν είχαν εξαγριωθεί. Το 1997, ο Mick LaSalle της San Francisco Chronicle έγραψε: “ο George Clooney είναι το μεγαλύτερο μηδενικό στην ταινία και θα πάει κάτω στην ιστορία ως ο George Lazenby της σειράς”. Το Batman & Robin πήρε 11 υποψηφιότητες των Razzie Awards και συχνά βρίσκεται ανάμεσα στις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών. Είχε επίσης τη χειρότερη απόδοση στο box-office στην ιστορία του μοντέρνου Batman. Όμως αυτό δεν επιρέασε την καριέρα του Clooney. Μετά τον Batman, έγινε σούπερ διάσημος, πρωταγωνιστώντας στο Out Of Sight (με cameo εμφάνιση του Michael Keaton), Three Kings και O Brother, Where Art Thou? στα επόμενα τρία χρόνια. 7. Christian Bale Ανάμεσα στον Adam West και τον George Clooney, ο Batman έμοιαζε πως θα παρέμεινε ένα ανέκδοτο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορούσε τις ταινίες. Έπειτα όμως ήρθε η τριλογία του Christopher Nolan. Ο σκηνοθέτης των The Memento και Insomnia πήρε τη δουλειά για να αντιληφθεί τι απέγινε το Batman Begins, και προγραμμάτισε στο να επαναδημιουργήσει το franchise, κάνοντας τον Σκοτεινό Ιππότη…σκοτεινό. Ανάμεσα στους υποψήφιους για το ρόλο του Batman/Bruce Wayne ήταν οι Billy Crudup, Jake Gyllenhaal, Joshua Jackson και Cillian Murphy. Όμως ο Nolan επέλεξε τον Christian Bale, εξηγώντας πως “έχει ακριβώς την ισορροπία μεταξύ του σκότους και του φωτός, που ψάχνουμε.” O Bale πήρε θετικές κριτικές για το Batman Begins (2005), με διάφορους κριτικούς να υπενθυμίζουν το ρόλο του στο American Psycho. Όμως, αρκετοί κριτίκαραν τη φωνή του, η οποία ήταν αρκετά βραχνή. Ένας reviewer σύγκρινε τη φωνή του Bale με αυτή που κάνει ένας 10χρονος όταν κάνει… τον ενήλικα σε τηλεφωνικές φάρσες. Έγινε πιο βραχνή στο The Dark Knight (2008), με τον David Edelstein του NPR να την περιγράφει ως “βαθύτερη και πιο βραχνή από ποτέ”. Ακόμη ο Kevin Conroy, ο άνθρωπος πίσω από την πιο αναγνωρίσιμη φωνή του Batman, είχε σχολιάσει το γεγονός αυτό, λέγοντας πως η φωνή του Bale ήταν “αστεία”, λέγοντας στον ηθοποιό να σταματήσει να την κάνει. Ο Bale αγνόησε την συμβουλή του στο The Dark Knight Rises (μια ταινία που φορεί λιγότερο τη στολή του Batman) με τη φωνή όμως του Tom Hardy ως Bane να κλέβει την παράσταση. Ανεξάρτητα όμως από τα πιο πάνω, ο Bale ως Batman θα βρίσκεται στις αναμνήσεις των φαν για πολλά χρόνια, όχι για το σενάριο μόνο των ταινιών και της σκηνοθεσίας που βοήθησαν στο να γίνει μια πολύ “ισχυρή” τριλογία. Οι φήμες μετά το The Dark Knight Rises επέμεναν πως ο κ. Bale είχε απορρίψει ένα μεγάλο ποσό για να επαναλάβει το ρόλο του, μια απόφαση που προκάλεσε αρκετά ερωτηματικά. Μεταξύ των ρόλων του ως Bruce/Batman, ο Bale έγινε γνωστός παίζοντας και σε ταινίες όπως το Terminator Salvation. Αυτό δεν επιβράδυνε την καριέρα του, αφού δούλεψε με τον Ridley Scott στο Exodus: Gods And Kings. 8. Will Arnett Με οποιοδήποτε άλλο ηθοποιό στο ρόλο, η παρουσία του Batman στο The LEGO Movie (2013) θα ξεχνιόταν σχετικά νωρίς. Όμως, ο αστέρας του Arrested Development, Will Arnett έφερε κωμική μαγεία στο ρόλο, με αποτέλεσμα να κερδίσει και δεύτερη Lego ταινία, στην οποία θα πρωταγωνιστεί ο Batman. Σε αυτό βοηθήθηκε το γεγονός ότι η ταινία είχε έρθει την κατάλληλη στγμή – αφού κυκλοφόρησε μετά τοThe Dark Knight Rises και πριν το Batman V Superman: Dawn Of Justice. Το αποτέλεσμα του τέλειου casting ήταν ένας Batman ο οποίος θα περάσει στην ιστορία ως ο πιο αστείος, πιο φρέσκος και αξιαγάπητος χαρακτήρας. Από το να τραγουδά “σκοτεινούς” στοίχους στο να προσπαθεί ανέλπιδα να κρύψει την κρυφή του ταυτότητα, ο Batman του Arnett ήταν μια μηχανή γέλιου, που αγγάλιασε το νεανικό κοινό. Υπάρχουν και στοιχεία όμως για τους μεγαλύτερους σε ηλικία φαν, με διαλόγους όπως “I only work in black – and sometimes very very dark grey”, αναφερόμενος στους φαν των βιβλίων κόμικ. Οι φωνές του Batman Μιλώντας για τις φωνές του Batman, υπήρχαν αρκετοί που έδωσαν ζωή στον Σκοτεινό Ιππότη, σχεδόν όσοι τον υποδύθηκαν στην οθόνη. Όμως αυτοί που ξεχωρίζουν είναι δύο. Στην πραγματικότητα ο Olan Soule ήταν ένας geek, όμως αυτό δεν τον σταμάτησε στο να δώσει τη φωνή του σε έξι διαφορετικές σειρές κινουμένων σχεδίων, ξεκινώντας από το The Batman/Superman Hour (1968). Ο Soule, ο οποίος εμφανίστηκε σε ταινίες όπως το The Day The Earth Stood Still και North By Northwest, πέθανε το 1994. Σε αντίθεση με τον Soule, ο Kevin Conroy θα μπορούσε να υποδυθεί τον Batman και στην πραγματική ζωή, όμως είναι αφοσιωμένος στο να δουλεύει σε στούντιο, παρά στα πλατό. Ο ξεκίνησε δίνοντας τη φωνή του στο Batman: The Animated Series, το οποίο ντεμπούταρε το 1992. Από τότε, έκανε τρεις άλλες σειρές Batman μια σειρά από ταινίες κινουμένων σχεδίων αλλά και βιντεοπαιχνίδια. Άλλοι που έδωσαν τη φωνή τους στον Batman είναι οι Will Friedle (Batman Beyond), Rino Romano (The Batman), Diedrich Bader (Batman: The Brave And The Bold), Jeremy Sisto (Justice League: The New Frontier), Bruce Thomas (ο οποίος έδωσε τηφωνή του στις διαφημίσεις του Batman για την υπηρεσία OnStar της GM και υποδύθηκε τον χαρακτήρα για λίγο στη σειρά Birds Of Prey) και Roger Craig Smith (Arkham Origins). Ο νούμερο 1 Batman; Είναι δύσκολο να ρωτήσεις το πιο πάνω για το ποιος ηθοποιός ήταν ο καλύτερος. Δύσκολα ο Christian Bale δεν θα βρεθεί στην κορυφή της λίστας. Όμως, ο Bale δεν είναι ο Christopher Reeve, που υποδύθηκε με επιτυχία τον Superman. Ο Bale ήταν ένας αξιοσημείωτος Bruce/Batman, όμως ο χαρακτήρας μπορεί να -και θα- ζήσει χωρίς αυτόν. Και παρά το γεγονός πως άλλη μισή ντουζίνα ηθοποιοί έμειναν στην Έπαυλη Wayne, δεν έχουμε βρει ακόμη τον απόλυτο Batman. Μέχρι τότε, το Hollywood θα συνεχίσει εναγωνίως να προσπαθεί. Ο επόμενος Batman Ο Ben Affleck είναι ο επόμενος που θα φορέσει την γνωστή στολή, στο Batman V Superman: Dawn Of Justice. Μετά από έντονο προβληματισμό από το ίντερνετ, φαίνεται πως ολοένα και περισσότεροι αποδέχονται την ιδέα να τον δουν στο ρόλο του Σκοτεινού Ιππότη, ιδίως μετά τον ρόλο του στο απρόβλεπτο Gone Girl. Τι να περιμένουμε από τον χαρακτήρα; Ο Snyder είχε πει πως ο… Batfleck θα “φέρει τα σημάδια ενός έμπειρου πολεμιστή του εγκλήματος, όμως θα έχει τη γοητεία που ο κόσμος τον ξέρει ως τον δισεκατομμυριούχο Bruce Wayne.” Ο Nolan είχε εμπλακεί στην διαδικασία του casting και παραμένει σύμβουλος στο σινεματικό σύμπαν της DC, οπότε μπορούμε να περιμένουμε ένα… σκοτεινό τόνο παρά έναν εύθυμο όπως στον Adam West. Στην ταινία θα δούμε τον Bats να παλεύει με τον Superman και είναι λογικό να θεωρήσουμε πως θα δούμε τις τεχνολογικές γνώσεις του Bruce να παίζουν περισσότερο σημαντικό ρόλο παρά στο παρελθόν, εάν αναλογιστούμε με το ποιος θα είναι ο αντίπαλός του πηγή αν και λιγων μηνών άρθρο, βρίσκω ότι έχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες ειδικά σε ορισμένα σημεία..

Το νέο Batman είναι γεγονός! Λίγα είναι βέβαια γνωστά! Aκούγεται πως θα χειριζόμαστε Batmobile! Η Rocksteady και πάλι δημιουργός! "In the explosive finale to the Arkham series, Batman faces the ultimate threat against the city he is sworn to protect. The Scarecrow returns to unite an impressive roster of super villains, including Penguin, Two-Face and Harley Quinn, to destroy The Dark Knight forever.' "Batman: Arkham Knight introduces Rocksteady’s uniquely designed version of the Batmobile, which is drivable for the first time in the franchise. The addition of this legendary vehicle, combined with the acclaimed gameplay of the Batman Arkham series, offers gamers the ultimate and complete Batman experience as they tear through the streets and soar across the skyline of the entirety of Gotham City.' "Be The Batman." Τσεκάρετε το απίστευτο πρώτο trailer! Επίσης αν κάποιος admin μπορεί να διορθώσει τον τίτλο! Η βιασύνη βλέπετε! Arkham Asylum ~ Arkham City ~ Arkham Origins

Τελικά ποιος είναι ο πιο "πιστός" Batman (Περιέχει spoilers όλων των ταινιών) Χθες, λοιπόν, είδα για μια ακόμα φορά το Dark Knight Rises του Νόλαν. Όχι, δεν ξέχασα πως το είχα δει άλλες δύο φορές, αλλά για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το κείμενο έτυχε να πάω να δω την τελευταία ταινία του Σκοτεινού Ιππότη για άλλη μια φορά. Παρ'όλο που σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας μήνας από την πρεμιέρα της ταινίας στην χώρα μας, η αίθουσα ήταν γεμάτη. Μετά την προβολή, γυρίζοντας σπίτι άρχισα να χαζεύω κριτικές και άρθρα σχετικά με την ταινία, από Ελλάδα κυρίως. Η φράση λοιπόν που μου κέντρισε το ενδιαφέρον σε ένα από τα άρθρα (μην με ρωτήσετε σε ποιο, δεν θυμάμαι), και είχε ως αποτέλεσμα την συγγραφή αυτού του κειμένου, ήταν η ακόλουθη: "Αναμφιβόλως, ο Batman του Nolan είναι ο πιό πιστός στα κόμικ." Προσωπικά είναι λιγάκι ενοχλητικό και αστείο να γίνονται όλοι ειδικοί στον Batman, Spiderman κτλ κάθε φορά που αρχίζει να προβάλλεται μια νέα κινηματογραφική μεταφορά. Ειδικά αν αναλογιστούμε πως η πλειοψηφία των θεατών δεν έχει διαβάσει ποτέ κόμικ με τον Batman. Απολύτως δεκτό βέβαια, να αρέσει σε κάποιον "αμύητο" στα κόμικ μια κομιξοταινία. Είναι όμως λίγο δύσκολο να μπορούμε να αποφασίσουμε ποιος είναι ο πιο "σωστός" Batman με βάση τα κόμικ, ειδικά αν σκεφτούμε πως προηγούνται και 80 περίπου χρόνια της ιστορίας του ήρωα. Ο Batman του Nolan είναι σίγουρα και με διαφορά ο πιο ρεαλιστικός, είναι όμως ο Batman των κόμικ; Οι σκηνοθέτες που έχουν ασχοληθεί με τον ήρωα είναι τρεις. Ο Tim Burton, o Joel Schumacher και ο τελευταίος, Christopher Nolan. Ξεκινώντας με τον Tim Burton, οι σκέψεις για την σχέση του ήρωα είναι ανάμεικτες. Έχει κρατήσει το σκοτεινό, gothic στυλ του Gotham, έχει επηρεαστεί από το graphic novel, The Dark Knight Returns του Miller και προσφέρει τον πρώτο, σκοτεινό, κινηματογραφικό Batman. Όμως, υπάρχουν πολλά κενά στις δύο ταινίες του Burton, τόσο στο Batman (1989), όσο και στο Batman Returns (1992). Προσθήκες όπως το ότι ο Joker σκότωσε τους γονείς του Batman ή το ότι ο Burton απέδωσε αυτολεξεί του ψευδώνυμο Πιγκουίνος, σκοτώνουν κατά πολύ την αυθεντικότητα. Για να μην είμαστε αρνητικοί όμως, έκανε εξαιρετική δουλειά σε ορισμένους άλλους τομείς. Ο Joker του Nicholson φάνηκε, σε μένα τουλάχιστον, λες και βγήκε από τις σελίδες κάποιου έργου της ένατης τέχνης. Την ίδια καλή δουλειά είδα και στην Catwoman, η οποία σαγηνεύει και εντυπωσιάζει τον θεατή. Ακόμα και τα οχήματα ήταν εκπληκτικότατα από το Batmobile μέχρι το The Bat (εχμ Batplane!)Σίγουρα ο Burton πλησίασε αρκετά τον θρύλο του Batman, ειδικά αν σκεφτούμε τις περασμένες ταινίες που είχαν προηγηθεί. Ήταν όμως οι κινηματογραφικές μεταφορές του πιο κοντά στα κόμικ απ'ό,τι των σκηνοθετών που ακολούθησαν και ασχολήθηκαν με τον ήρωα; Μετά τα δύο κινηματογραφικά πανέμορφα Batman του Burton, ο σκηνοθέτης αποχωρεί. Η Warner προσλαμβάνει τον Schumacher για να συνεχίσει την σειρά. Η τρίτη ταινία (Batman Forever) το 1995 δεν είχε και πολλά κοινά με τις ταινίες του Burton. Πιο ανάλαφρες, ύστερα από σχετική απόφαση της Warner καθώς το Batman Returns θεωρήθηκε πολύ βίαιο, οι νέες ταινίες, αν και είχαν τα μεγάλα ονόματα, δεν είχαν όλα τα υπόλοιπα. Η Γκόθαμ γίνεται μια πόλη με πολύχρωμα φωτάκια με ένα ψευτογκοθικό στυλ που όσο και αν προσπαθούσαν να δείξουν οι συντελεστές έμπαζε από παντού. Αν και κρατά πιστά τα origins των κακών, στην συνέχεια ακολουθεί ένα μπάχαλο! Ο Riddler (Jim Carrey) είναι απλά ένας Joker με πράσινα χρώματα (αν και θα ήταν καλός σαν Joker), ενώ το σχέδιο και η πλοκή είναι απλά για γέλια. Κάτι ανάλογο συνέβη και με την επόμενη ταινία η οποία θεωρείται και η χειρότερη Batman ταινία όλων των εποχών. Ωστόσο, προσπαθούμε να εντοπίσουμε αν υπάρχει κάτι κοινό στις δύο ταινίες του Schumacher με τα κόμικ. Πέρα από ορισμένα origins των χαρακτήρων, δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή κάτι άλλο. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης απ'όλους τους φαν του ήρωα λίγα χρόνια μετά. Και το 2005 ο Nolan αναγεννεί τον ήρωα. Ένας ρεαλιστικός Batman. Βλέπουμε πως θα ήταν ο Batman αν υπήρχε στην εποχή μας. Και οι τρεις ταινίες του Nolan (Batman Begins, The Dark Knight, The Dark Knight Rises) βασίζονται στην ρεαλιστικότητα και στην προσεκτική ψυχογραφία του ήρωα. Το προσωπικό ταξίδι του Bruce Wayne για να βρει τον εαυτό του, αν και δεν έχει αναλυθεί στα κόμικ, σίγουρα έτσι θα γινόταν αν κάποιος το επιχειρούσε. Είναι όμως οι ταινίες του Nolan πιστές στα κόμικ; Δεν μπορούμε να δώσουμε κάποια συγκεκριμένη απάντηση, τουλάχιστον εγώ! Από την μία παρουσιάζεται ο Batman εξαιρετικά σκληρός, όπως θα έπρεπε να είναι, από την άλλη βλέπω στην 3η ταινία μια Gotham City μες τον ήλιο... Γίνεται ταινία Batman που το μεγαλύτερο μέρος της λαμβάνει χώρα στον ήλιο; Ίσως και να γίνεται! Ο Nolan πήρε πρωτοβουλίες και σκότωσε χαρακτήρες (όπως και ο Burton) που στα κόμιξ δεν πεθαίνουν ποτέ. Παρουσίασε οχήματα που έδωσαν τελείως διαφορετική ματιά στα καλογυαλισμένα οχήματα του ήρωα μέχρι τώρα. Παρ'όλα αυτά είναι πιστός στα κόμικ; Κλείνοντας, γνωρίζω πως δεν δίνω μια ξεκάθαρη απάντηση για το ερώτημα που διατυπώνεται στον τίτλο. Η δημιουργία άλλωστε αυτού του άρθρου ( ; ) ήταν για να διατυπώσω τις σκέψεις που με απασχολούσαν απο χθες το βράδυ! Ίσως πάλι η απάντηση στο μυαλό μου να είναι απλή: Ακόμα δεν έχω δει τον Batman των κόμικ στην μεγάλη οθόνη... Δ.Μ.

What A Sweet Racket (1943) The Phantom Terrorist (1944) The Joker's Symbol Crimes (1944). Mια ερώτηση στους φαν του σκοτεινού ιππότη. Επειδή πρόκειται να σαρώσω όλες τις προαναφερθείσες ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "ΝΕΑ" το 1990, θέλω να μου πείτε ποιο τελικό αρχείο προτιμάτε το Α ή το Β; Α : Β :

Φέτος ήταν μια ακόμα καλύτερη χρονιά στον κόσμο των comics - κάθε χρόνο και καλύτερα που λένε; - με περισσότερα άτομα να μπαίνουν στον θαυμαστό αυτόν κόσμο και να εκτιμούν όλο και περισσότεροι αυτό το είδος τέχνης. Φυσικά πρέπει να ευχαριστήσουμε τις ταινίες πιο πολύ, διότι πώς να το κάνουμε, συμβάλλουν και προωθούν, με το παραπάνω, αυτό που όλοι εδώ αγαπάμε. Είδαμε πολλούς νέους τίτλους, με την Image να έχει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να δώσει και τους δύο μεγάλους (Mavel & DC) να βρίσκονται όπως πάντα στην πρωτιά σε πωλήσεις. Όμως υπάρχουν και εταιρείες, όπως η Valiant, που πραγματικά δείχνουν ότι έχουν αυτό που χρειάζεται και βγάζουν κάθε μήνα διαμάντια. Χωρίς να καθυστερούμε λοιπόν, παρακάτω ακολουθούν οι 10 καλύτεροι τίτλοι που προτείνουν για το 2014 οι δύο τρομακτικά καμένοι με το αντικείμενο συντάκτες του IGN Greece, Δημήτρης Παπαστεργίου και Βαγγέλης Σωφρονάς. Batman - (DC, Scott Snyder/Greg Capullo) Για να είμαστε ειλικρινείς, πιστεύαμε πως φέτος θα είναι η χρονιά που ο Batman του δημιουργικού team των Snyder/Capullo, δεν θα μας συγκινούσε ιδιαίτερα. Ευτυχώς είχαμε άδικο και μπορούμε να πούμε με άνεση πως το συγκεκριμένο run του θρυλικού χαρακτήρα είναι ένα από τα καλύτερά του, καθώς κάθε storyline μας έχει καθηλώσει και μας έχει πορώσει. "He IS the goddamn Batman after all". Rat Queens - (Image, Kurtis J. Wiebe/Roc Upchurch) Τι είναι αυτό; Είναι το καινούργιο σας αγαπημένο comic book. Τόσο απλά. Με 4 χαρακτήρες, όλες γυναίκες· την Hannah (elven mage), την Violet (dwarven fighter), την Dee (human cleric) και τη μικρή Betty (smidgen thief). Μια μοντέρνα εκδοχή τεσσάρων φίλων σε έναν fantasy κόσμο με πολύ γέλιο. Είναι σαν να διαβάζεις τη ζωή τεσσάρων χαρακτήρων από κάποια Dungeons & Dragons ιστορία, με την= διαφορά ότι αυτοί οι χαρακτήρες έχουν την προσωπικότητα των φίλων σου. Σαν να διαβάζεις Lord of the Rings μεθυσμένος. Κορυφή! The Wicked + the Divine - (Image, Kieron Gillen/Jamie McKelvie) Αργήσαμε να ξεκινήσουμε την ενασχόλησή μας με τον συγκεκριμένο τίτλο, αλλά από το πρώτο τεύχος, καταλάβαμε γιατί έγινε τόσος χαμός. Οι αλληγορίες της λατρείας θεοτήτων που ζουν ανάμεσά μας για μερικά χρόνια ως άνθρωποι, με τη λατρεία που δείχνουμε σε larger-than-life celebrities και το τι θα κάναμε για να ήμασταν ένας από αυτούς έστω και για λίγο, είναι ένα επίκαιρο και συνάμα ενδιαφέρον concept. Μην σας κάνει εντύπωση άμα δούμε μία τηλεοπτική μεταφορά του σύντομα (ή αν απλά αντιγράψουν το σενάριο σε κάποια άλλη σειρά). Quantum & Woody - (Valiant, James Asmus/Jody LeHeup) Η Χειρότερη Superhero ομάδα του πλανήτη. Δεν έχετε γνωρίσει χειρότερα αδέρφια, που να μισούν ο ένας τον άλλον τόσο πολύ. Παραπάνω από αρκετά καλή σειρά. Τόσο που θέλουμε να ελπίζουμε πως ο James Asmus θα γράψει κάποιον Deadpool τίτλο στο μέλλον. Η ώρα περνάει τόσο ευχάριστα διαβάζοντας για αυτούς τους δύο που δεν καταλαβαίνεις πότε διάβασες 100 σελίδες. Είναι κάτι σαν buddy-cop action-comedy με πολλές δόσεις ειρωνείας. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα αν σας αρέσει π.χ. να γελάτε. Moon Knight - (Marvel, Warren Ellis/Declan Shalvey) Ο Moon Knight ήταν πάντα μία ιδιάζουσα και παρεξηγημένη περίπτωση χαρακτήρα, εξαιτίας των ομοιοτήτων του με τον Batman. Ο Warren Ellis με το relaunch του Moon Knight καταφέρνει να επανεφεύρει τον ψυχοπαθή, λευκοντυμένο υπερασπιστή της νύχτας, ξεκινώντας με ένα από τα καλύτερα 'ντεμπούτα' στην ιστορία της Marvel. Έξι σχεδόν αυτοτελή τεύχη που ξεχειλίζουν badassery, με άψογο artwork από τον Declan Shalvey όπου ο Moon Knight εξιχνιάζει εγκλήματα, πλακώνεται με κακούς ενώ οι μεγαλύτεροι εχθροί του (μεταφορικά και κυριολεκτικά) είναι οι προσωπικοί του δαίμονες. Manifest Destiny - (Image, Chris Dingess/Matthew Roberts) Το 1804, ο Captain Meriwether Lewis και ο William Clark ξεκίνησαν για ένα ταξίδι για να ανακαλύψουν τον υπόλοιπο ανεξερεύνητο κόσμο της τότε Αμερικής. Ίσως ο αγαπημένος μας τίτλος από την Image προς το παρόν. Πολλά μυστήρια πράγματα και πλάσματα που σε κάνουν να γυρνάς τις σελίδες με αγωνία, ενώ παράλληλα το ενδιαφέρον παραμένει ακμαιότατο στα ύψη μέχρι το τέλος. Rai - (Valiant, Matt Kindt/Clayton Crain) Η Valiant αυτόν τον καιρό βγάζει μόνο καλά comics και το Rai είναι ίσως η καλύτερή της στιγμή μέχρι τώρα. Ο Matt Kindt πλάθει έναν sci-fi/noir κόσμο με ίσα μέρη από Blade Runner, Neuromancer και 1984, συνδυάζοντάς τον με ασιατική μυθολογία και συμβολισμούς, ενώ το σχέδιο του Clayton Crain απογειώνει σε κάθε σελίδα τα εκπληκτικά action sequences του επιβλητικού ομότιτλου χαρακτήρα του comic. Deadpool: Dracula's Gauntlet - (Marvel, Brian Posehn/Gerry Duggan/Reilly Brown/Scott Koblish) Ξέρουμε ξέρουμε, το ongoing του Deadpool δεν ήταν αρκετό για να μπει στα Best Of; Ήταν, θα το βάζαμε, αλήθεια. Αλλά πρέπει να διαβάσετε το απόλυτο αριστούργημα βλακείας (με την καλή έννοια) που υπάρχει στο Dracula’s Gauntlet. Πραγματικά, το δίδυμο Posehn-Duggan δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Ναι, καλύτερο και από τον ongoing τίτλο. Είναι η ιστορία του πώς γνώρισε ο Wade την Shiklah. Άφθονες ατάκες και φανταστικό σκίτσο. Άλλωστε είναι μέσα, ποιος άλλος, o Reilly Brown, που αν κάναμε Top 5 για τους καλύτερους artists του Deadpool θα ήταν μέσα. Α ναι, ο Deadpool ξαναπερνάει από την Ελλάδα, μας αγαπάει πώς να το κάνουμε; Saga - (Image, Brian K. Vaughan/Fiona Staples) Το SAGA είναι ήδη κλασσικό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που εδώ και 3 χρόνια σαρώνει ό,τι comic βραβείο κυκλοφορεί. Ένα φαινομενικά πολύπλοκο sci-fi concept με παράλληλα storylines, πολιτικές και ίντριγκες, αλλά με τόσο άμεση απόδοση και έναν Star Wars-meets-Romeo & Juliet αέρα, κατέκτησε τις καρδιές μας και τις βιβλιοθήκες μας χωρίς προσπάθεια. Και ακόμα συνεχίζει δυνατά. Injustice - Year Two (DC, Tom Taylor/Mike S.Miller/Mike McKone) Φυσικά. Τι περιμένατε; Κάτι άλλο; Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο Tom Taylor κατάφερε να κάνει κάτι που κανείς δεν το έχει κάνει χρόνια τώρα· Να φέρει πίσω στην DC άτομα που είχαν σταματήσει να διαβάζουν από το New52, φέρνοντας έτσι καινούργιους αναγνώστες στον κόσμο των comics. Το Injustice Year One θεωρείται πλέον το comic που συστήνεις σε κάποιον που θέλει να διαβάσει κάτι μοντέρνο και καλό από DC Superheroes, άρα τα λόγια είναι περιττά. Το Year Two συνέχισε με τις απίστευτες αλλαγές, τον τρομερά έξυπνο διάλογο και τις εκπλήξεις σε κάθε τεύχος. πηγη

Η DC ανακοίνωσε μισή ντουζίνα νέες (ή κάτι σαν νέες) σειρές που εξερευνούν το σύμπαν του Batman (χωρίς τον Batman) πιο διαφορετικά από ποτέ. Τις διαβάσαμε όλες και βγάζουμε συμπεράσματα. To 'σύμπαν' χαρακτήρων και ιστοριών όπως επιχειρεί να αναπτυχθεί με κινηματογραφικούς όρους τα τελευταία χρόνια είναι κάτι που ανέκαθεν αποτελούσε τη νόρμα όσο αφορά στην βιομηχανία των mainstream κόμικς. Με δεκάδες μηνιαίους τίτλους που ζητούν υλικό που να τους διαχωρίζει τον έναν από τον άλλον, οι εταιρείες πάντα είχαν τη δυνατότητα μα και την υποχρέωση, επί της ουσίας, να μεγευθύνουν το εύρος των ιστοριών των δημοφιλέστερων χαρακτήρων τους. Αυτό συχνά γίνεται λάθος, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε να έχουμε τίτλους για χαρακτήρες που κανείς δε νοιάζεται ή να έχουν τίτλους που δεν ξεχωρίζουν ο ένας από τον άλλον. (Σε φάσεις η Marvel έμοιαζε να έχει τον Wolverine σε 12-15 τίτλους ταυτόχρονα κάθε μήνα.) Όμως όταν εφαρμόζεται σωστά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή ιστοριών σε διαφορετικό ύφος και στυλ, όλες τους μέσα στο ίδιο ευρύτερο σύμπαν. Μια από τις πιο πετυχημένες (ειδικά αν την εξετάσει κανείς εκ των υστέρων) τέτοιες περιπτώσεις αφορά το σύμπαν των μεταλλαγμένων της Marvel γύρω στο 2000, όπου τα πάντα διαχωρίστηκαν καθαρά μεταξύ τους, αναγνωρισμένες δημιουργικές ομάδες ανέλαβαν η κάθε μία τον τίτλο της, τα crossovers εγκαταλείφθηκαν, και κάθε τίτλος είχε το περιθώριο να πει κάτι εντελώς διαφορετικό, με εντελώς δικό του τρόπο. Το αποτέλεσμα εκείνης της περιόδου ήταν κάποιοι από τους πιο ξεχωριστούς και σημαντικούς τίτλους των '00ς, όπως οι "New X-Men" του Γκραντ Μόρισον και το "X-Statix" των Μίλιγκαν/Όλρεντ. Πάντα λοιπόν παρουσιάζει ενδιαφέρον η προσπάθεια μιας εκ των μεγάλων εταιρειών, να πιάσει ένα 'σύμπαν' της σχετικά εκ του μηδενός και να προσπαθήσει να το αναπτύξει με διαφορετικούς τρόπους. Προφανώς, μιας και ο Batman είναι ίσως ο δημοφιλέστερος κόμικ χαρακτήρας των 2000ς, μια τέτοια κίνηση έβγαζε νόημα και με το παραπάνω για τη DC. O ήρωας έχει τους τίτλους του, μα τίποτα δεν μας εμποδίζει από το να αναπτύξουμε μια γκαλερί ιστοριών στο ευρύτερο σύμπαν της Γκόθαμ, κάθε μία με εντελώς δική της κατεύθυνση και, συχνά, ακόμα και σε διαφορετικό είδος. Πριν λίγους μήνες η DC κάτι τέτοιο και ανακοίνωσε: Ένας συνδυασμός νέων σειρών με παλιές που αποκτούν νέες δημιουργικές ομάδες και κατευθύνσεις, και μια κεντρική αποστολή που μοιάζει να συνοψίζεται στο "Αυτή είναι η Γκόθαμ, αυτοί είναι οι ήρωες γύρω από τον Batman, αυτός είναι ο καμβάς σας, δώστε τα όλα". Είναι ωραία αποστολή αυτή. Δίνει ενδιαφέρουσες ιστορίες και προσεγγίσεις ενός πασίγνωστου μύθου. Είναι πολύ νωρίς να ξέρουμε αν κάποια από αυτές τις σειρές θα μείνει ως κλασική, όμως η συνολική και ταυτόχρονη ύπαρξή τους μας έκανε να θέλουμε να τσεκάρουμε τα πρώτα τεύχη και των 6, και να καταθέσουμε κάποιες πρώτες εκτιμήσεις για αυτό το περιφερειακό σύνολο ιστοριών του BatVerse. Arkham Manor H ιδέα: Η έπαυλη της οικογένειας Γουέιν γίνεται το νέο άσυλο για τους παρανοϊκούς εγκληματίες της Γκόθαμ. Ο Μπρους Γουέιν γίνεται έγκλειστος σε undercover αποστολή. Οι δημιουργοί: O κωμικός Τζέρι Ντούγκαν ("Deadpool") γράφει κάτι αποφασιστικά μη-χιουμοριστικό, ο Σων Κρύσταλ ("Deadpool" επίσης) σχεδιάζει. Η εκτέλεση: Αυτή είναι η μοναδική από τις 6 σειρές με αληθινό ρόλο για το Batman, με τη διαφορά πως εδώ ο Μπρους Γουέιν αντί να ντύνεται νυχτερίδα ντύνεται απλός άνθρωπος. Παίρνει τη θέση ενός Τζον Ντο και εισχωρεί στο πρώην σπίτι του / νυν άσυλο εγκληματιών, για να διαλευκάνει δύο φόνους έγκλειστων. Αυτό δηλαδή αν η αρχική ιδέα (της έπαυλης ως νέο Άρκαμ) δεν ήταν αρκετά άρρωστη από μόνη της. Ουσιαστικά είναι ένα όχημα εξερεύνησης του Μπρους ως όχι-Batman, ως τιμωρού, ως οχήματος δικαιοσύνης αλλά δίχως κανένα από τα βοηθήματα που τον έκαναν προνομιούχο. Αν δηλαδή ο Batman δεν ήταν ο προνομιούχος Γουέιν, τότε ο Μπρους ποιος θα ήταν; Η σειρά μοιάζει διατεθειμένη να εξερευνήσει τον χαρακτήρα με έναν διαφορετικό τρόπο, τραβώντας σαφείς επιρροές από το απόλυτο 'ο Batman έγκλειστος στο Άρκαμ' στόρι, το θρυλικό "Arkham Asylum" των Γκράντ Μόρισον και Ντέιβ Μακίν. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή είναι μια ιδέα που μπορεί να διαρκέσει για καιρό (ισως να ταίριαζε περισσότερο σε μια σειρά περιορισμένων τευχών) όμως είναι μια προσέγγιση που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Το info: Νέα σειρά. Έχουν κυκλοφορήσει 2 τεύχη. Batgirl H ιδέα: ΧΙΨΤΕΡΖ ΣΤΗ ΓΚΟΘΑΜ. Οι δημιουργοί: Γράφει ο Κάμερον Στιούαρτ (λατρεμένος και βραβευμένος με Eisner σχεδιαστής σε μερικά από τα ωραιότερα κόμικς του Γκραντ Μόρισον) με τον Μπρέντεν Φλέτσερ, σχεδιάζει η ανερχόμενη Μπαμπς Ταρρ. Η εκτέλεση: Πώς κατάφερε αυτή η δημιουργική ομάδα να βγάλει κάτι τόσο hip και tumblr-ready και να μη μοιάζει ούτε ελάχιστα κυνικό; Όχι, μπράβο τους. Η βασική ιδέα είναι 'Hipster Batgirl' και όχι πολλά πέραν αυτού. Οι πλοκές αφορούν online διάδοση μυστικών και κλεμμένα tablets, χαρακτήρας μιλάει με χάσταγκς στον προφορικό λόγο, η Batgirl κερδίζει έναν κακό χρησιμοποιώντας Q code (δεν αστειεύομαι) και η μισή δράση του κάθε τεύχους περνά μέσα από e-mail, έρευνα στο Instagram και ποσταρίσματα στο Foursquare. Αλλά οι χαρακτήρες λειτουργούν! Και το όλο setting βγάζει νόημα, είναι όλο οργανικό. Είναι σύγχρονο χωρίς να πιέζεται για να μοιάζει #μοντέρνο. Το info: Η νέα ομάδα ανέλαβε τον προϋπάρχοντα τίτλο από το τεύχος #35. Τα προηγούμενα δεν χρειάζονται. Έχουν κυκλοφορήσει 2 τεύχη. Grayson H ιδέα: Κατασκοπική περιπέτεια με τον Artist Formerly Known As Nightwing Formerly Known As Robin, Ντικ Γκρέισον. Οι δημιουργοί: Γράφει ο Τιμ Σίλεϊ του "Hack/Slash" και διαφόρων "G.I. Joe" και "Transformers", σχεδιάζει ο Μίκελ Τζάνιν του "Justice League Dark". Η εκτέλεση: Ο παλιός βοηθός του Batman γίνεται κρυφός υπερκατάσκοπος των πέντε ηπείρων. Γυαλιστερά χρωματάκια και ωραίες σκηνές δράσης αλλά αδύναμη ανάπτυξη χαρακτήρων και περίεργα μπερδεμένη πλοκή, σε μια σειρά που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι απολύτως προσβάσιμη στο νέο αναγνώστη μα σε αφήνει διαρκώς με την αίσθηση πως κάτι έχεις χάσει. Κατά τα άλλα, παιχνίδια μυαλού, κρυφές ταυτότητες, ωραία δράση και ρυθμός. Δεν μου την έκοψε την ανάσα αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Το info: Νέα σειρά. Έχουν κυκλοφορήσει 4 τεύχη. Catwoman H ιδέα: Η Catwoman κληρονομεί το οργανωμένο έγκλημα της Γκόθαμ. Οι δημιουργοί: Γράφει η συγγραφέας του φανταστικού Τζένεβιν Βάλενταϊν και σχεδιάζει ο Γκάρι Μπράουν του "Massive" της Dark Horse. Τα φανταστικά εξώφυλλα είναι του Τζέι Λι. Η εκτέλεση: Για νέα προσέγγιση, μοιάζει υπερβολικά πολύ με τυχαίο τεύχος από τις διάφορες urban crime περιόδους του Batman. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικά από τη στιγμή που η Βάλενταϊν παίρνει το χρόνο της και φροντίζει να αναπτύσσει με προσοχή και πολυεπίπεδη γραφή τους χαρακτήρες που κατοικούν αυτό τον νέας χαρτογράφησης υπόκοσμο. Θα ήθελα σίγουρα κάτι πιο εφευρετικό σε σχέδιο, αλλά για την ώρα αυτό μοιάζει με old-school done right. Ωστόσο είναι εμφανές πως κάτι χτίζεται κομμάτι κομμάτι, οπότε θα χρειαστεί χρόνος και τεύχη για να εκτιμηθεί πλήρως. Το info: Η νέα ομάδα ανέλαβε τον προϋπάρχοντα τίτλο από το τεύχος #35. Τα προηγούμενα δεν χρειάζονται. Έχουν κυκλοφορήσει 2 τεύχη. Gotham Academy H ιδέα: Εφηβικό δράμα σε prep school της Γκόθαμ. Οι δημιουργοί: Γράφει η Μπέκι Κλούναν (φανταστική σχεδιάστρια σειρών όπως το "DEMO" και το "Northlanders") μαζί με τον Μπρέντεν Φλέτσερ, του οποίου το job description μάλλον είναι "βοήθα μερικούς από τους καλύτερους σχεδιαστές της DC να γράψουν σενάρια για να τα σχεδιάσουν άλλοι, για κάποιο λόγο". Σχεδιάζει ο βραβευμένος με Eisner Καρλ Κερσλ. Η εκτέλεση: Μάλλον το σουξεδάκι. Γιατί χωρίς ένα καλό teen drama δεν πας πουθενά, κι αυτό εδώ είναι πανέμορφο. Με σχέδιο που φλερτάρει με το μάνγκα αλλά όχι πάρα πολύ, διατηρώντας κάτι το ποπ το πολύχρωμο που απαιτεί κάθε ευχάριστη νεανική περιπέτεια, η σειρά ακολουθεί μια ομάδα από πιτσιρίκια που τα ενώνουν δεσμοί και τα χωρίζουν ακαθόριστες ενοχές. (Η σειρά διαθέτει μπόλικο μυστήριο χωρίς να στο πετάει ενοχλητικά στα μούτρα ή διακόπτοντας τον ειρμό της αφήγησης και της ανάπτυξης χαρακτήρων.) Ναι, είναι το βασικό 'χωρίζουμε-δε χωρίζουμε-τον αγαπώ-μα δε μπορώ' μοτίβο αλλά με μυστικιστικές προεκτάσεις, έξυπνα γκαγκς (όπως ένα που εμπλέκει τον Μπρους Γουέιν σε ένα cameo ως, βασικά, σύμβολο του βαρετού, ενήλικου κατεστημένου), ευχάριστους χαρακτήρες σε απολαυστικές αλληλεπιδράσεις και χρώματα και κάδρα που θες να τα χαζεύεις για ώρα. Το ότι τα πάντα είναι όμορφα και ποπ είναι η βάση. Το ότι δεν είναι τα πάντα προφανή είναι μπόνους. Και το ότι η κεντρική ηρωίδα βλαστημά κάθε φορά που βλέπει το bat-signal στον ουρανό ("πφ, πάλι αυτό το βαρετό πράγμα" σα να λέει συνεχώς) είναι το απόλυτο κλείσιμο ματιού πως εδώ υπάρχουν και οι προθέσεις μα και τα εχέγγυα για κάτι παντελώς φρέσκο. Το info: Νέα σειρά. Έχουν κυκλοφορήσει 2 τεύχη. Gotham by Midnight H ιδέα: Τμήμα μεταφυσικών ερευνών της Γκόθαμ στην εκδοχή τρόμου των detective comics. Οι δημιουργοί: Γράφει ο Ρέι Φωκς, που ασχολείται εδώ και κάποιο καιρό με κάποιες από τις πιο σκοτεινές σειρές της DC, όπως το "Constantine". Σχεδιάζει ο φοβερός καλλιτέχνης τρόμου Μπεν Τέμπλσμιθ, γνωστός κυρίως για το "30 Days of Night". Η εκτέλεση: Μόνο ένα τεύχος σε αντίθεση με τα 2+ των υπολοίπων, αλλά δε νομίζω πως θα μπορώ ποτέ να αντισταθώ στο art του Τέμπλσμιθ, που ζωγραφίζει τα πάντα ως έναν μόνιμο εφιάλτη που δε μπορείς να απλώσεις το χέρι και να αγγίξεις, σαν κάτι κολλημένο στην άκρη του μυαλού σου, μα πάντα εκεί. Εδώ ένας κολλημένος με τους κανόνες και την σωστή διαδικασία αστυνόμος των εσωτερικών υποθέσεων έρχεται, βασικά, για να βάλει λουκέτο στο μεταμεσονύχτιο τμήμα της αστυνομίας της Γκόθαμ, αλλά θα δει πράγματα που θα τον κάνουν να αλλάξει γνώμη. Υποθέτω δηλαδή. Δεν είναι ό,τι πιο πρωτότυπο έχει κατατεθεί ποτέ, οι χαρακτήρες κάπως stock για αρχή, και δεν ξέρω πού σκοπεύει να το πάει ο Φωκς, αλλά σαν βάση εκκίνησης είναι πολύ δυνατό. Και ανατριχιαστικό και κλειστοφοβικό κι απ'όλα. Το info: Νέα σειρά. Μόλις κυκλοφόρησε το 1ο τεύχος. *Τις σειρές μπορείς να αναζητήσεις σε ειδικευμένα καταστήματα όπως το Solaris. Πηγη: (http://www.oneman.gr/keimena/diaskedash/sto_rafi/o-batman-xwris-ton-batman-se-6-nea-komiks.3168325.html)

Πόση σχέση μπορεί να έχουν ένα κόμικ και μία ποδοσφαιρική ομάδα; Πολλή αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι οι δημιουργοί του διάσημου κόμικ "Μπάτμαν" ζητούν τα... ρέστα από τη Βαλένθια λόγω του νέου σήματος της. Σύμφωνα με την καταγγελία της DC Comics η οποία έχει αποσταλεί στο Γραφείο Εναρμόνισης στην Εσωτερική Αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το σήμα της Βαλένθια μοιάζει με το σήμα του Μπάτμαν! Η ισπανική ομάδα έχει ως σήμα τη νυχτερίδα από το 1919, ενώ τα κόμικ του Μπάτμαν κυκλοφόρησαν το 1983. Ωστόσο η DC Comics είναι αυτή που έχει κατοχυρώσει τα δικαιώματα του σήματος και τώρα κινείται νομικά για να προστατεύσει τα συμφέροντά της. πηγή + ενα ακομα άρθρο: Μπάτμαν εναντίον Βαλένθια

The comic medium had a lot to celebrate last weekend. Not only did Iron Man 3 usher in blockbuster season with our favorite exoskeletal superhero, but Saturday saw all of the major publishers unleash a metric ton of pro bono product on Free Comic Book Day. With all of these reminders of how fabulous the printed and digital panel can be, Paste decided to sit down and take inventory of the titles that make our Wednesday comic shop jaunts an addictive necessity. After discussing our favorite Marvel Comics yesterday, we’re shifting our attention to the other half of the Big Two to address the best books from DC. While the following list represents our favorite titles here at Paste, we’d love to hear what you’ve been enjoying in the comments below. 10. All-Star Western Writers: Justin Gray, Jimmy Palmiotti Artists: Moritat, Others There’s a leisurely sense of adventure and spontaneity that drives All-Star Western, which is odd considering that Jonah Hex is possibly one of the DCU’s most humorless characters. For example, last month’s issue #19 introduced the time-traveling goofball Booster Gold into the gritty mix, potentially setting up the title’s upcoming shift to modern times as hinted at during C2E2. It’s all in keeping with the colorful directions this title wanders into, as exemplified by Hex’s past dalliances with the Wayne ancestors and Amadeus Arkham. But Justin Gray and Jimmy Palmiotti instill such a solid, unmovable foundation in their grizzled lead, that this title can experiment with as many left-field settings as it wants and still maintain its unmistakable identity. (Sean Edgar) 9. Green Arrow Writer: Jeff Lemire Artist: Andrea Sorrentino And that’s what we call a turnaround. After a lukewarm start in the New 52, Green Arrow has bounced back with style and substance under the stewardship of Jeff Lemire and Andrea Sorrentino. In three issues, the pair have laid the foundation of a crafty noir by knocking trust fund brat Oliver Queen from his skyscraper throne onto the street where he battles sociopathic archers. Lemire grounds his characters with the sensitivity and introspection that defines all of his work regardless of genre, but Sorrentino’s heavy line work and Marcelo Maiolo’s bold color choices really make this series fly. (Sean Edgar) 8. Batwoman Writers: J.H. Williams III, W. Haden Blackman Artists: J.H. Williams III, Trevor McCarthy, Others Ambush Bug would probably be on this list if J.H. Williams III set his pencil to him. Williams’ ingenious layouts and rich textures make any title shine, and Batwoman is still the belle of the ball compared to any other comic art available today. Fortunately, Williams and cowriter W. Haden Blackman have also created an absorbing lead in Kate Kane, a pioneering gay icon with a resilient spirit. While Batwoman’s team-up with Wonder Woman to fight Lovecraftian monsters was an undeniable high point, the book has confidently maintained its quality with new penciller Trevor McCarthy and a new arc focusing on the looming government group, The D.E.O., led by the eerie Mr. Bones. (Sean Edgar) 7. Aquaman Writer: Geoff Johns Artists: Paul Pelletier, Others After resurrecting Barry Allen and Hal Jordan, Geoff Johns has become to discarded comic characters what Quentin Tarantino is to forgotten ‘70s actors. With the New 52 launch, Johns performed a different sort of resurrection — bringing glory and coolness back to a character who spent the past 40 years as little more than an easy punchline. Johns writes Aquaman (or Arthur Curry) as a deeply conflicted character, a man torn between his Atlantean allegiance and human heritage. If doubters still existed earlier this year, the exhilarating, action-packed storyline “Throne of Atlantis” shut them up. Moreover, Arthur’s relationship with his wife Mera makes for one of the most amusing pairings in comics in quite some time. (Mark Rozeman) 6. Animal Man Writer: Jeff Lemire Artists: Steve Pugh, Others It’s not easy to take on an obscure character that heavyweight Grant Morrison breathed life into during the ‘80s, but Jeff Lemire does a more than admirable job with his New 52 incarnation of Animal Man. Protagonist Buddy Baker draws his powers from — you probably guessed this already — the animals around him. He’s an established hero/animal rights activist, nearly the opposite of his ultra-humble, almost embarrassing beginnings in Morrison’s tale. But unlike so many other major superheroes, Buddy Baker’s motives and well-being (and really his everything) hinges on his family. That’s why his layover in the hellish realm of “Rotworld,” the massive 18-issue Swamp Thing/Animal Man crossover arc, was so engaging yet emotionally draining, especially with the story’s devastating fallout. Whether Baker’s in superhero garb or street clothes, whether the issue is action-packed or a domestic crawl, you’ll be equally engaged in the world Lemire’s crafted, and that’s more than anyone could have ever hoped for from a hero with a name as generic as “Animal Man.” (Tyler Kane) 5. Fables Writer: Bill Willingham Artists: Mark Buckingham, Others The characters who populate Fables are family at this point. Eleven years into Bill Willingham and Mark Buckingham’s lavish serial about old European folklore icons assimilating into life outside of the storybook, it’s hard to remember a time when Bigby, Snow, and the rest of the old Fabletown crew weren’t growing alongside our own lives. It’s this constant evolution and development that makes Vertigo’s flagship title such a rarity in today’s transient landscape. The current arc about an old flame returned to haunt Snow White taps into the best attributes of the series: a deep mythology, memorable villains, and a tenacious princess who takes more than an apple to bring down. Here’s to another 128 issues. (Sean Edgar) 4. Dial H Writer: China Mieville Artist: Alberto Ponticelli Dial H recalls Vertigo’s prehistory, when the groundbreaking imprint’s launch titles were still published with the DC logo and a “mature readers” disclaimer on the cover. That’s not just because of the beautiful Brian Bolland covers — fantasy novelist China Mieville infuses a cult DC concept with big ideas that are sometimes crazy, sometimes unsettling, but always inventive and unexpected. If Dial H existed in 1991, it would be as beloved today as Grant Morrison’s Doom Patrol or Peter Milligan’s Shade, the Changing Man. (Garrett Martin) 3. Batman, Incorporated Writer: Grant Morrison Artist: Chris Burnham Grant Morrison introduced the best new addition to the Batman family in decades at the start of his epic run, but earlier this year he took Damian Wayne away from us in the pages of Batman, Incorporated #8. It’s the emotional highpoint of Morrison’s seven years of writing Batman, and although the hub-bub surrounding Damian’s death was maybe a little maudlin, the issue itself handled the moment with both power and grace. Morrison’s time with Batman hasn’t been perfect, but the biggest kinks happened years ago (I’m pretty sure I’ve moved four times since that rough all-text issue). With Batman, Incorporated, he’s wrapping up his story in style. (Garrett Martin) 2. Wonder Woman Writer: Brian Azzarello Artists: Cliff Chiang, Tony Akins Gail Simone’s fantastic run on Wonder Woman in the late 2000s proved that Diana of the Amazons still had some life in her yet. Brian Azzarello’s version of the character further proved that Wonder Woman is so much more than the token female member of The Justice League. In Azzarello’s hands, Diana demonstrates the brooding intensity of Batman while retaining the lively spunk of Buffy Summers. Fans of Greek mythology will also get a grand kick out of Azzarello’s incorporation of Zeus, Hermes, Hera and Poseidon into his storylines. Boasting one of the best supporting casts in the New 52 universe, Wonder Woman is a rip-roaringly fun adventure book that expertly mixes action with an ample amount of heart. (Mark Rozeman) 1. Batman Writer: Scott Snyder Artists: Greg Capullo, Others Between “The Black Mirror” and “Night of the Owls” arcs, Scott Snyder has easily risen alongside the likes of Frank Miller, Denny O’ Neil, Paul Dini, Jeph Loeb, and Grant Morrison as one of the all-time great Batman writers. And, so far, he shows no sign of slowing down. Whereas “Night of the Owls” brilliantly expanded upon the mythology of the Wayne family and Gotham, the fantastic “Death of the Family” arc took a trip down memory lane, with The Joker forcing Batman to relive notable moments from their past conflicts. With a current arc involving the shapeshifting Clayface and the new “Zero Year” storyline approaching, Snyder has made Batman the go-to series of The New 52. Like an enthralling TV show, each comic sucks you in and leaves you desperate for more upon finishing the last page. (Mark Rozeman) πηγη: (http://www.pastemagazine.com/articles/2013/05/the-10-best-comics-dc-currently-publishes.html)

Και το σχετικό link...

02.10.2014 :καθημερινή Τα κόμικς κατακτούν και τη «νέα» τηλεόραση ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ O ντετέκτιβ Χάρβεϊ Μπούλοκ (Donal Logue) και δεξιά ο ντετέκτιβ Τζέιμς Γκόρντον (Ben McKenzei) στο Gotham. Δεξιά, ο μοιραίος με τη γραβάτα είναι ο Matt Ryan στον ρόλο του Constantine. ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Hταν πριν από 75 χρόνια όταν ο Σκοτεινός Ιππότης έκανε την εμφάνισή του στα κόμικς και συγκεκριμένα στο Detective Comics #27. Ο Μπάτμαν, ένας σούπερ ήρωας χωρίς υπερδυνάμεις, ευφυέστατος, ικανότατος στις πολεμικές τέχνες και με τεχνολογικό εξοπλισμό που θα ζήλευε στρατός, έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους τίτλους της DC που γιορτάζει τα φετινά «στρογγυλά» του γενέθλια με εκδηλώσεις και επετειακές εκδόσεις. Και ενώ βρισκόμαστε εν αναμονή μιας καινούριας κινηματογραφικής μεταφοράς που τον φέρνει δίπλα στον άλλο μεγάλο σούπερ ήρωα, τον Σούπερμαν, η αρχή της ιστορίας του Μπάτμαν έρχεται στη μικρή οθόνη σε μία από τις πιο αναμενόμενες τηλεοπτικές σειρές της σεζόν. Προσδοκίες και αλήθειες Το «Gotham» μας μεταφέρει στην Γκόθαμ Σίτι και ακολουθεί τις στιγμές της δολοφονίας των γονιών του νεαρού Μπρους Γουέιν. Βασικός ήρωας της σειράς είναι ο επιθεωρητής Γκόρντον, ένας φιλόδοξος και ηθικός ντεντέκτιβ της αστυνομίας που αφοσιώνεται στην καταπολέμηση του εγκλήματος και της διαφθοράς που βασιλεύει στη σύγχρονη γοτθική πόλη. Σε αυτή του την περιπέτεια έρχεται αντιμέτωπος με τους εκκολαπτόμενους σούπερ κακούς που κάποτε θα βασανίσουν τον Μπάτμαν. Αν και οι προσδοκίες ήταν παραπάνω από υψηλές, κάτι στο οποίο συνέβαλαν οι μεγαλοπρεπείς κινηματογραφικές μεταφορές του Κρίστοφερ Νόλαν αλλά και τα γοτθικά παραμύθια του Τιμ Μπάρτον, τελικά το Gotham φαίνεται να είναι μια αξιοπρεπής σειρά, που από το πρώτο επεισόδιο κερδίζει για την κόμικ υφολογία και για την ευρηματικότητα στην παρουσίαση χαρακτήρων σε νεαρότερη ηλικία απ’ ό,τι τους έχουμε μάθει: ο νεαρός Ρίντλερ δεν θα σου δώσει μια καταφατική απάντηση σε ό,τι και αν τον ρωτήσεις, και ο έφηβος Πιγκουίνος βιώνει τον εμπαιγμό και τη βία λόγω της εμφάνισής του. Το Gotham (FOX) είναι ακόμη μία τηλεοπτική σειρά που βασίζεται σε κόμικς. Σε αυτήν την κατηγορία και με εξίσου μεγάλες προσδοκίες ξεκινάει σύντομα ο Constantine. Πατώντας στην κλασική κόμικ σειρά της DC «Hellblazer», και μετά την άνευρη κινηματογραφική μεταφορά με τον Κιάνου Ριβς (2005), η σειρά «Constantine» (NBC) ακολουθεί τις σκοτεινές περιπέτειες ενός πολυβασανισμένου εξορκιστή, καταδικασμένου στην κόλαση, που αντιμετωπίζει τους πιο ισχυρούς δαίμονες. Αλλος της DC είναι ο Green Arrow (CW), ο μοντέρνος Ρομπέν των Δασών που βρίσκεται στην τρίτη σεζόν, ενώ περιμένουμε το ξεκίνημα του ταχύτατου της οικογενείας, του Flash (CW). Το βραβευμένο ως κόμικ «iZombie», επίσης της DC, που ακολουθεί την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας ζόμπι που θέλει να έχει μια φυσιολογική ζωή, θα αρχίσει να προβάλλεται το 2015 (CW), ενώ το «Walking Dead» (AMC) βασισμένο σε δημοφιλή σειρά της Image, με παρόμοια θεματική, αλλά με πιο δυστοπικές και εσχατολογικές καταστάσεις, συνεχίζει να προβάλλεται με αμείωτο ενδιαφέρον. Η σειρά «Agents of S.H.I.E.L.D.» (ABC) με τη σούπερ ηρωική ομάδα της Marvel, που ξεκίνησε να προβάλλεται το 2013, κάνει διάλειμμα, για να συνεχίσει η «Marvel’ Agent Carter» στις αρχές του 2015, μια σειρά που χρονολογείται στις αρχές της δημιουργίας της αμυντικής ομάδας S.H.I.E.L.D., την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με ιδρυτικό μέλος τη φιλενάδα του Captain America, Πέγκι Κάρτερ. Ενώ, λοιπόν, στη μεγάλη οθόνη βλέπουμε ακατάπαυστα ταινίες βασισμένες σε κόμικς και γκράφικ νόβελ -απολαυστικός ήταν ο διαστημικός χαβαλές του Guardians of The Galaxy, ενώ το Sin City, αναλωμένο σε αλόγιστη βία και όχι πάντα με καλόγουστο μαύρο χιούμορ, δεν κέρδισε εντυπώσεις- το ίδιο συμβαίνει και στη μικρή οθόνη όπου η παραγωγή είναι εξίσου σημαντική. Ο εθισμός της σειράς Οι τηλεοπτικές σειρές, παρά το χαμηλότερο μπάτζετ που ίσως, όχι πάντα, τις στερεί από τεχνολογικά εφέ και εντυπωσιακές σκηνές, λόγω της πολυτέλειας του βάθους χρόνου των πολλών επεισοδίων, έχουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουν τους χαρακτήρες και την πλοκή του κάθε κόμικ. Αλλωστε, τα αφηγηματικά μοτίβα των κόμικς, κυρίως της αμερικάνικης φόρμας, και των τηλεοπτικών σειρών σε αρκετά σημεία εφάπτονται. Προσφιλείς, εκκεντρικοί και γοητευτικοί χαρακτήρες, μια κεντρική, γραμμική ιστορία και πολλές παράλληλες. Εκεί που νιώθεις ότι φτάνεις στο τέλος, κάτι καινούριο ξεκινά. Και όταν κλείνεις την τηλεόραση ή γυρίζεις την τελευταία σελίδα, αδημονείς για τη συνέχεια. Ο εθισμός της σειράς. Υπάρχουν κι αυτές οι φήμες για τηλεταινία «Sandman»… http://www.kathimerini.gr/786233/article/politismos/thleorash/ta-komiks-kataktoyn-kai-th-nea-thleorash

Πριν από πολλά (χμ... σχετικό) έτη, τα Χριστούγεννα του 2002 είχα βρει νομίζω στο flash.gr αλλά δεν παίρνω και όρκο ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον Batman με την υπογραφή κάποιου Γιάννη Ιωαννίδη. Το είχα σώσει τότε σε word. Σήμερα σκαλίζοντας κάτι παλιά back up το βρήκα μπροστά μου. Κάνω ένα search, δεν το βρίσκω πια online, βρίσκω όμως πως κάποιος Γιάννης Ιωαννίδης είναι διεθυντής σύνταξης στο περιοδικό Batman της Anubis ! Εν πάσει περιπτώσει , εδώ είναι το τρομερό κείμενό του (με προσθήκη εικόνων από γκουγκλάρισμα) : Β Α Τ Μ Α Ν Στις 26 Ιουνίου 1924, σε ένα στενοσόκακο της Γκόθαμ Σίτι, ο κλέφτης Τζο Τσιλ δολοφονεί τον επιχειρηματία Τόμας Γουέην και τη σύζυγό του, Μάρθα, μπροστά στα μάτια του 8χρονου γιου τους, Μπρους. Το τραγικό περιστατικό, που συνέβη λίγη ώρα μετά την οικογενειακή έξοδο σε σινεμά, για να δουν το «Σημάδι του Ζορρό», στιγμάτισε ανεξίτηλα τη ζωή του μικρού. Καθώς τα χρόνια περνούν, η ζωή του Μπρους στοιχειώνει από την ανάγκη του να εκδικηθεί, να τιμωρήσει το έγκλημα, αυτούς που του στέρησαν τους γονείς του. Ο Μπρους Γουέην ζει σαν ένα ορφανό πλουσιόπαιδο, σπουδάζει νομική κι εγκληματολογία, απολαμβάνει τα υλικά αγαθά, αλλά ξέρει πολύ καλά πως, αν δεν εκδικηθεί για τη δολοφονία των γονέων του, δε θα μπορέσει να ζήσει μια κανονική ζωή. Εκμεταλλευόμενος τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας, εμπνευσμένος ίσως από τον αγαπημένο του Ζορρό, χτίζει τη δική του δεύτερη περσόνα και την κρύβε κι αυτός σε μια σπηλιά -ντυμένος στα μαύρα, με μια μπέρτα ανάλογη με εκείνη του παιδικού του ήρωα, μασκοφόρος, ο Μπρους γίνεται τις νύχτες ο Μπάτμαν, ο Aνθρωπος Νυχτερίδα, ο τιμωρός του εγκλήματος. Την ημέρα, ο Μπάτμαν παύει να υφίσταται. Τη θέση του παίρνει ο Μπρους Γουέην, κύριος μέτοχος της πολυεθνικής «Επιχειρήσεις Γουέην». Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική ταυτότητα του ορκισμένου τιμωρού του εγκλήματος και κανείς δεν πρόκειται να υποψιαστεί τον πετυχημένο επιχειρηματία με το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο. Το καμουφλάζ του Μπάτμαν είναι άψογο -όπως ήταν κάποτε το καμουφλάζ του Ζορρό. Οταν πέσει η νύχτα, ο φιλήσυχος Μπρους Ουέιν, φοράει τη στολή του και μετατρέπεται σε σκοτεινό εκδικητή. Ο Μπρους Ουέιν ως Μπάτμαν Εκπαιδευμένος άριστα τόσα σωματικά όσο και πνευματικά, ο Μπάτμαν είναι ανίκητος σε κάθε είδους προσωπική μονομαχία. Γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα μυστικά των πολεμικών τεχνών, είναι εξαιρετικός ντετέκτιβ και έχει αλάνθαστο ένστικτο. Μετρ των μεταμφιέσεων και ασύγκριτος στις αποδράσεις, σχεδιάζει κάθε του κίνηση στο μυστικό του αρχηγείο, μια σπηλιά που βρίσκεται κάτω από την έπαυλη Γουέιν, την Batcave. Απαραίτητο αξεσουάρ στην εκστρατεία του εναντίον του εγκλήματος είναι η ζώνη του. Εφοδιασμένη με λέιζερς, σχοινιά, κάψουλες αερίων αλλά και το "αγαπημένο" όπλο του Μπάτμαν, το Batarang. Πρόκειται για ένα μοναδικό μπούμερανγκ που γαντζώνει σχεδόν παντού και του επιτρέπει να μετακινείται από οροφή σε οροφή ενώ παράλληλα χρησιμοποιείται και για να ακινητοποιηθεί κάποιος εχθρός. Βασικό μέσο μεταφοράς του είναι ένα ειδικά σχεδιασμένο αυτοκίνητο, το Batmobile. Διαθέτει τουρμπίνες, τις οποίες ενεργοποιεί για να διαφύγει ή να καταδιώξει κάποιον και απίστευτων δυνατοτήτων οπλικά συστήματα. Με αυτό τον εξοπλισμό, την άριστη σωματική του κατάσταση και τους φίλους του πάντα στο πλευρό του, ο Σκοτεινός Ιππότης έσωσε από μεγάλους και συχνούς κινδύνους τη Gotham City. Οι εχθροί της πόλης -κι άρα εχθροί του Μπάτμαν- καταλήγουν πάντα στα χέρια του νόμου και, όταν καταδικαστούν, στο ειδικό άσυλο για υπερ-κακοποιούς, το Aσυλο Αρκαμ. Η προσωρινή λύση Ο Μπρους Ουέιν έδρασε ως Μπάτμαν για περίπου 25 χρόνια. Αναγκάστηκε να βγάλει για πάντα την μπλε και γκρι στολή λόγω προβλημάτων που αντιμετώπισε με την καρδιά του. Σταδιακά, αποχώρησε και από την εταιρία του, την «Γουέιν Εντερπράιζις», πουλώντας τις μετοχές στον Ντέρεκ Πάουερς. Αποσύρθηκε στην έπαυλή του και επί μια εικοσαετία παρακολουθούσε ανήμπορος να αντιδράσει την εγκληματικότητα να αυξάνεται δραματικά στο Γκόθαμ Σίτι. Αρχικά, σε μια προσπάθεια να πατάξει το έγκλημα, ο Μπρους Ουέιν προσέλαβε τον Ζαν Πολ Βάλεϊ αναθέτοντάς του τη δουλειά του Μπάτμαν. Εκπαιδευμένος από την ημέρα που γεννήθηκε, μέσω της μεθόδου του υπνωτισμού, ο Βάλει υπήρξε και πριν φορέσει την μπλε και γκρι στολή του Ανθρώπου-Νυχτερίδας, τιμωρός των παρανόμων. Το όνομά του ήταν Αζραελ. Αν και εξαιρετικά αποτελεσματικός πολεμιστής, η σταδιοδρομία του Βάλεϊ ως Μπάτμαν ήταν πολύ σύντομη. Και αυτό διότι ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του κακοποιού Αρνολντ Έτκαρ/Έτσινσον, γνωστού και ως Αμπατουάρ, ο οποίος «τρεφόταν» με συγγενικά του πρόσωπα. Ο ψυχοπαθής δολοφόνος είχε σκοτώσει 26 μέλη της οικογένειάς του προτού τον κυνηγήσει ο Μπάτμαν. Η καταδίωξη έφτασε στο τέλος της όταν ο Αμπατουάρ, προσπαθώντας να διαφύγει, κρεμάστηκε από μια σωλήνα. Ωστόσο, ο Βάλεϊ δεν τον βοήθησε, αφήνοντάς να γλιστρήσει και να πέσει στο κενό. Εξαιτίας αυτής του της κίνησης, ΄΄χρεώθηκε΄΄ προσωπικά τον θάνατο του περιβόητου εγκληματία. Ως εκ τούτου και με δεδομένο ότι ο Μπάτμαν-Γουέην δεν είχε σκοτώσει ποτέ κανέναν στο παρελθόν, ο Βάλεϊ αναγκάστηκε, μετά από εντολή του Μπρους, να βγάλει για πάντα τη στολή του Ανθρώπου-Νυχτερίδα και να επιστρέψει στο ρόλο του Αζραελ. Η διάδοχη κατάσταση Όλα άλλαξαν όταν ο έφηβος Τέρι ΜακΓκίνις ανακάλυψε κατά τύχη την Batcave και παρακάλεσε τον Μπρους Ουέιν να γίνει και πάλι ο Μπάτμαν. Εκείνος εξήγησε ότι δεν ήταν σωματικά ικανός να το πράξει αλλά του αντιπρότεινε να συνεχίσει αυτός το έργο του, περιορίζοντας τον εαυτό του σε συμβουλευτικό ρόλο. Όπως ήταν φυσικό, ο ΜακΓκίνις δέχτηκε περιχαρής. Μέσω υπερσύγχρονων συστημάτων τηλεπικοινωνίας, ο Μπρους Γουέιν βρίσκεται συνεχώς στο πλάι του νέου Μπάτμαν. Παρακολουθώντας κάθε του κίνηση από την Batcave - μέσω μικροκάμερας που είναι τοποθετημένη στο κεφάλι του ΜακΓκίνις - τον συμβουλεύει και τον καθοδηγεί. Ατίθασος, ισχυρογνώμων και επαναστατικός χαρακτήρας, ο Τέρι ΜακΓκίνις διέφερε από τους υπόλοιπους συνομήλικούς του. Ένα βράδυ, ο πατέρας του τον τιμώρησε σε κατ' οίκον περιορισμό. Εκείνος, αντιδραστικός, όπως πάντα, έφυγε από το σπίτι. Στο δρόμο του επιτέθηκε μια συμμορία μοτοσικλετιστών, οι Τζόκερς, και αναγκάστηκε να καταφύγει στην έπαυλη Γουέιν για να σωθεί. Εκεί, ανακάλυψε το μεγάλο μυστικό που έκρυβε για τόσα χρόνια ο Μπρους Γουέιν αλλά τον περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Όταν γύρισε σπίτι, το βρήκε διαλυμένο. Διαρρήκτες εισέβαλαν και δολοφόνησαν τον πατέρα του, ο οποίος προσπάθησε να αντισταθεί. Μετά από αυτό το τραγικό συμβάν, ο ΜακΓκίνις ορκίστηκε να τιμωρήσει όσους ήταν υπεύθυνοι για το θάνατο του πατέρα του -κάτι σας θυμίζει; Ο Ι Φ Ι Λ Ο Ι Τ Ο Υ B A T M A N Ο Αλφρεντ Πένιγουορθ είναι ο μόνος κοινός θνητός που ξέρει τη μυστική ταυτότητα του Μπάτμαν. Είναι επί δεκαετίες ο μπάτλερ των Γουέην, κι αυτός που ανάθρεψε τον νεαρό Μπρους, μετά το θάνατο των γονέων του, δίνοντάς του απαραίτητες συμβουλές και καθοδηγώντας τον καθ’ όλη την εφηβεία του. Αφανής αλλά πολύτιμος, πρώην πράκτορας των Αγγλικών Μυστικών Υπηρεσιών, συμβάλει με την ανεκτίμητη εμπειρία του στον αγώνα του Μπάτμαν κατά της παρανομίας. Ως άριστος μηχανικός, ο Αλφρεντ έχει τη δυνατότητα να χειριστεί με ευκολία τα μηχανήματα της Batcave και να βοηθήσει εξ αποστάσεως τον Μπάτμαν, όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν. Ο Ντικ Γκρέισον, υπήρξε μέλος των «Ιπτάμενων Γκρέισονς», μια ομάδας η οποία εκτελούσαν ένα ριψοκίνδυνο ακροβατικό στο τσίρκο Χέιλι. Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης, ο εκβιαστής Τόνι Ζούκο, θέλοντας να αποκομίσει οφέλη από τον ιδιοκτήτη του τσίρκου, κόβει το σχοινί και οι γονείς του νεαρού Ντικ Γκρέισον βρίσκουν τραγικό θάνατο. Ανάμεσα σε όσους παρακολουθούσαν το ακροβατικό ήταν και ο Μπρους Γουέην, στον οποίο ζωντάνεψαν οι τραυματικές μνήμες της παιδικής του ηλικίας. Ένιωσε ένα ιδιαίτερο «δέσιμο» με το Νικ και τον πήρε υπό την προστασία του. Του παρείχε πλήρη οικονομική και ηθική υποστήριξη, διδάσκοντάς του τα μυστικά των πολεμικών τεχνών. Σύντομα, ήταν απόλυτα έτοιμος να πολεμήσει στο πλευρό του Μπάτμαν. Έτσι, γεννήθηκε ο Ρόμπιν, πιστός βοηθός και συνεργάτης του μασκοφόρου ήρωα. Αφού αγωνίστηκε μαζί με τον Μπάτμαν εναντίον των παρανόμων για αρκετά χρόνια, ο Ντικ Γκρέισον αποφάσισε να φύγει από το Γκόθαμ Σίτι. Περιπλανήθηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο, διδάχτηκε διάφορες τεχνικές καταπολέμησης του εγκλήματος και έμαθε σε άριστα πολεμικές τέχνες. Στη συνέχεια, επέστρεψε στο Γκόθαμ Σίτι αλλά όχι και στο ρόλο του Ρόμπιν. Προτίμησε, αξιοποιώντας ένα κεφάλαιο που είχε συγκεντρώσει το τσίρκο Χέιλι, να μετακομίσει σε μια παλιά αποθήκη και να «στήσει» εκεί τα δικά του αρχηγεία από όπου θα αντιμετωπίζει τους κακοποιούς. Έτσι γεννήθηκε ο Νάιτουϊνγκ. Τη θέση του Ντικ Γκρέισον ως Ρόμπιν πήρε ο μόλις 13 ετών, Τιμ Ντρέικ. Γιος ενός μικροκακοποιού ονόματι Στίβεν «Σίφτι» Ντρέικ, Τιμ έμεινε μονάχος του όταν ο πατέρας του έκλεψε λεφτά από τον μεγαλοεγκληματία Διπρόσωπο και υποχρεώθηκε να φύγει από το Γκόθαμ Σίτι για να γλιτώσει τη ζωή του. Προσπαθώντας να εντοπίσει τον Στίβεν Ντρέικ, ο Διπρόσωπος κυνηγούσε για αρκετό καιρό τον Τιμ. Τελικώς, όταν κατόρθωσε να τον πιάσει, έμαθε πως ο Στίβεν Ντρέικ δολοφονήθηκε στο Σέντραλ Σίτι από μαφιόζους. Αυτή η είδηση κατέστησε τον Τιμ αχρείαστο στον Διπρόσωπο, ο οποίος διέταξε τους άνδρες του να τον σκοτώσουν. Τον έσωσε ο Μπάτμαν. Αφού τον υιοθέτησε, ο Μπρους Γουέην του έδωσε το ρόλο του Ρόμπιν, τον οποίο εξάλλου ο Τιμ θαύμαζε. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους λίγους αστυνομικούς της Γκόθαμ που χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης του Μπάτμαν. Ο λόγος για τον Επιθεωρητή Τζέιμς Γκόρντον. Αφοσιωμένος, έντιμος και ικανότατος συνεργάζεται συχνά με τον Ανθρωπο-Νυχτερίδα καταστρώνοντας σχέδια για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Με το πέρασμα των χρόνων, οι δυο τους ανέπτυξαν μια ξεχωριστή φιλία στηριγμένη στον αλληλοσεβασμό και την αλληλοεκτίμηση. Ένας άλλος εκ των λιγοστών αδιάφθορων αστυνομικών της πόλης είναι ο Χάρβεϊ Μπούλοκ. Αξύριστος, χοντρός και κακοντυμένος, εκ πρώτης όψεως, ο Μπούλοκ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί υπόδειγμα αστυνομικού. Παρά τα ελαττώματά του όμως, ο Μπούλοκ έχει αφιερώσει τη ζωή του στην τήρηση της έννομης τάξης. Αρχικά, ήταν αντίθετος στην ιδέα της επιβολής του νόμου από κάποιον εκτός των αστυνομικών οργάνων, όπως ο Μπάτμαν. Καθώς περνούσε ο καιρός, όμως, ο Μπούλοκ συνειδητοποίησε την αξία του μασκοφόρου ήρωα και πλέον τον καλεί όποτε χρειάζεται την βοήθειά του. Συνεργάτης του Μπούλοκ είναι η επίσης εξαιρετική αστυνομικός Ρενέ Μοντόγια. Πρόκειται για μια από τις πιο αξιόπιστες πηγές του Μπάτμαν μέσα από το αστυνομικό τμήμα του Γκόθαμ. (Η Μοντόγια είναι χαρακτήρας που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του Batman Animated Series το 1990 και σιγά σιγά πέρασε στο κόμικ, περισσότερα εδώ κι εδώ ) Ενεργό ρόλο στην καταπολέμηση του εγκλήματος έχει και η κόρη του Επιθεωρητή Γκόρντον, Μπάρμπαρα. Κάθε φορά που ο Μπάτμαν χρειάζεται την βοήθειά της, εκείνη φοράει την στολή της Μπάτγκιρλ και τίθεται στη διάθεσή του. Όταν δεν κυνηγάει κακοποιούς, η Μπάρμπαρα, η οποία έχει περίπου την ίδια ηλικία με τον Ντικ Γκρέισον, σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Γκόθαμ Στέιτ. σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι - d o n o t p o s t r e p l i e s

Με αφορμή τα 75 χρόνια παρουσίας του Batman, το Comic Book Resources ζήτησε από τους αναγνώστες του να ψηφίσουν τους 75 καλύτερους δημιουργούς (40 artists, 35 writers) που πέρασαν από τους διάφορους bat τίτλους. Και επειδή ξέρω πόσο σας αρέσουν οι λίστες, πάμε: Artists: από σπόντα μπήκε ο Bob Brown 40. Mike Parobeck 39. Matt Wagner 38. Lew Schwartz 37. Darwyn Cooke 36. Dave McKean 35. Klaus Janson 34. David Finch 33. Mike Mignola 32. José Luis García-López 31. Chris Burnham 30. Jock 29. Tony Daniel 28. Dustin Nguyen 27. Gene Colan 26. Graham Nolan 25. Sheldon Moldoff 24. Alan Davis 23. Alex Ross 22. Dick Giordano 21. Andy Kubert 20. J.H. Williams III 19. Bob Kane 18. Kelley Jones 17. Don Newton 16. Frank Quitely 15. Jerry Robinson 14. Carmine Infantino 13. Brian Bolland 12. Bruce Timm 11. Greg Capullo 10. Irv Novick 9. Dick Sprang 8. Tim Sale 7. Marshall Rogers 6. Frank Miller 5. Norm Breyfogle 4. Jim Lee 3. David Mazzuchelli 2. Jim Aparo 1. Neal Adams Writers: 35. Ty Templeton 34. France “Ed” Herron 33. Paul Pope 32. John Wagner/Alan Grant 31. Alan Brennert 30. Neil Gaiman 29. Brian Azzarello 28. Bruce Timm 27. Peter Tomasi 26. Don Cameron 25. Marv Wolfman 24. Matt Wagner 23. Peter Milligan 22. Gerry Conway 21. Len Wein 20. David V. Reed 19. Archie Goodwin 18. Bob Haney 17. Jim Starlin 16. Mike W. Barr 15. Ed Brubaker 14. Greg Rucka 13. Gardner Fox 12. Alan Moore 11. Scott Snyder 10. Chuck Dixon 9. Doug Moench 8. Alan Grant 7. Jeph Loeb 6. Paul Dini 5. Steve Englehart 4. Grant Morrison 3. Bill Finger 2. Frank Miller 1. Denny O’Neil Αναλυτικά εδώ

Ανακοινώθηκε σήμερα το νέο παιχνίδι Batman το οποίο θα είναι prquel του Asylum και του City. Το Batman: Arkham Origins διαδραματίζεται χρόνια πριν τους δύο προηγούμενους τίτλους, με ένα νέο και άπειρο Batman να αντιμετωπίζει οκτώ υπερδολοφόνους (ένας από αυτούς είναι ο Deathstroke) που έχουν βαλθεί να τον ξεκάνουν, την μέρα των Χριστουγέννων. Το παιχνίδι αναπτύσσεται από τη Warner Montreal, με creative director τον μετρ της open-world δράσης Eric Holmes, δημιουργό των εξαιρετικών The Incredible Hulk: Ultimate Destruction και Prototype. Το Batman: Arkham Origins θα βγει τον Οκτώβριο στα Xbox 360, PS3, Wii U και PC. Ταυτόχρονα θα κυκλοφορήσει και το Batman: Arkham Origins Blackgate, ένα 2.5D παιχνίδι δράσης και εξερεύνησης τύπου Metroid, για 3DS και PS Vita. Αυτό αναπτύσσεται από την Armature Studio, που απαρτίζεται από βετεράνους της τριλογίας Metroid Prime. Το παιχνίδι αναμένεται στις 25/10/2013 Και το σχετικό βιντεάκι

Νέα ταινία που πρόκειται να δούμε από την DC είναι το Son of Batman βασισμένο στο Batman and Son του Morrison που δημοσιεύτηκε και στην Ελλάδα τον Αύγουστο με Δεκέμβριο του 2007 από την Anubis (τεύχη 9-12 στην ελληνική έκδοση). Respect οι animated ταινίες της DC οπότε αναμένουμε! [imdb=tt3139072]

Μια ακόμα ταινία ανακοινωθηκε η οποία θα βασίζεται στα video games του Batman, τα Arkham Asylum [2009], Arkham City [2011], Arkham Origins [2013]. Βασισμένη στο σύμπαν των παιχνιδιών Arkahm, περιμένω με ενδιαφέρον την εν λόγω ταινία καθώς τα παιχνίδια τα λατρεύω!

Ο Greg Capullo (γεννημένος στις 30 Μαρτίου 1962) είναι ένα Αμερικάνος σχεδιαστής/μελανωτής κόμικς οπου έγινε ευρέως γνωστός απο την δουλειά του στο Spawn. Η πρώτη του δουλειά ήταν για ένα κομικ το Gore Shriek που το έβγαζε ένα κομιξάδικο στη Νέα Υόρκη. Για τρια χρόνια εργαζόταν στην Marvel στους τιτλους Quasar (1991–1992), X-Force (1992–1993)και What If? Μέχρι που έφυγε για να δουλέψει στην Image δίπλα στον Todd McFarlane. Στην αρχή έφτιαξε ένα εξώφυλλο για το Spawn 26 και μετά έγινε ο κύριος σχεδιαστής μέχρι το τεύχος 100. Το 1997 έκδωσε μέσω της Image και μια προσωπική του δουλειά το The Creech Ο Capullo ήταν υπέυθυνος και για τον σχετικα νεο ήρωα της Image, Haunt οπου τον σχεδίαζε μέχρι και το τεύχος 18. Το 2011 μετακόμισε στην DC και ανέλαβε τον Batman μετά το reboot. Links: wikipedia deviantart twitter facebook comicvine

Ο πολύ γνωστός οικονομολόγος φέρνει ως παραδείγμα τους δύο θρυλικούς ήρωες, για να καταλήξει σε κάποια παρατήρηση σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα. Το δια ταύτα βρίσκεται στην τελευταία παράφραφο. Μπάτμαν εναντίον Σούπερμαν. Toυ Γιάνη Βαρουφάκη Η αδιέξοδη πίστη σ' έναν Από Μηχανής Θεό και η υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τους δαίμονές μας. Γεννήθηκαν στη μέση της μεγάλης ύφεσης του Μεσοπολέμου, όταν η ελπίδα βολόδερνε και η οικουμένη, μετρώντας αμέτρητα θύματα της φτώχειας, ισορροπούσε στο κατώφλι της «μεγάλης σφαγής» που σύντομα θα κόστιζε εκατομμύρια ψυχές. Ο Σούπερμαν (έκδοση 1938) και ο Μπάτμαν (έκδοση 1939) ήταν η αντίδραση του αμερικανικού φαντασιακού μετά την κατάρρευση και λίγο πριν από την καταστροφή. Πρώτα γεννήθηκε ο εξωγήινος υπεράνθρωπος. Ο Από Μηχανής Θεός. Ένας λαθρομετανάστης από τον πλανήτη Κρύπτον (που, σαν μια Σομαλία ή ένα Αφγανιστάν, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη). Ένα «ξένο» παιδί που μεγάλωσε ανάμεσά μας, κρύβοντας την καταγωγή του, έως ότου ο ίδιος ανακάλυψε ότι διέθετε τις υπερ-δυνάμεις που μπορούν να μας προστατεύσουν από το κακό που κρύβουμε μέσα μας και το οποίο απειλεί την κοινωνία μας – που είναι, καλώς ή κακώς, η μόνη κοινωνία που το ξένο αυτό παιδί ξέρει και αγαπά. Η συνειδητοποίηση της δύναμής του να αλλάξει, ή, τουλάχιστον, να προστατεύσει τον κόσμο ήταν το άκρον άωτον της ανάτασης: η πτήση προς τα πάνω, με το χέρι προτεταγμένο να καταλήγει σε γροθιά και το σώμα του να ίπταται με υπερηχητική ταχύτητα προς τα ουράνια (από όπου είχε έρθει). Λίγο-λίγο ανέπτυξε κι άλλες δυνάμεις, υπερ-όραση, υπερ-ακοή, τις οποίες ενέταξε άμεσα στην υπηρεσία μας – στην υπηρεσία του πολέμου εναντίον του κακού ή εναντίον των δεινών που στην καθημερινότητα του μέσου Αμερικανού αναγνώστη έφερνε η κρίση του Μεσοπολέμου. Ο Μπάτμαν ήταν η αντίδραση τόσο στην κρίση όσο και στη χίμαιρα του Από Μηχανής Θεού – του Σούπερμαν. Κι εκείνος τα έβαζε με τα δεινά που προκάλεσε η αφροσύνη των ανθρώπων. Όμως ο Μπάτμαν ήταν «δικό μας» παιδί, γέννημα-θρέμμα της αμαρτωλής Γκόθαμ Σίτι. Για την ακρίβεια, ήταν γόνος ισχυρής οικογένειας της πόλης, που όμως ξεκληρίστηκε επειδή δεν συμβιβάστηκε με το κακό. Αντίθετα με τον Σούπερμαν, ο Μπάτμαν ήταν γεμάτος αντιθέσεις. Η μετατροπή του σε υπερ-ήρωα είναι ακριβώς η αντίθετη του Σούπερμαν. Εκεί που ο Σούπερμαν αναδεικνύεται υπερ-ήρωας μέσα από την ανώτατη μορφή ανάτασης, ο Μπάτμαν... πέφτει μέσα στη σπηλιά. Η πτώση αποτελεί για τον Μπάτμαν την πηγή της δύναμης και την ουσία της φύσης του. Ο μεγάλος του εχθρός, ο Τζόκερ, κι αυτός καθορίζεται από μια πτώση (σε καζάνι με χημικά που τον παραμορφώνουν). Το ίδιο και ο Πένγκουιν, ο οποίος χάνεται στους υπονόμους για να επανεμφανιστεί χρόνια μετά την «πτώση» του ως εχθρός των υπέργειων. Το ίδιο και η Κάτγουμαν, που γίνεται Κάτγουμαν όταν το αφεντικό της (εργαζόταν ως γραμματέας) την πετάει από παράθυρο ουρανοξύστη. Η πτώση και η προς-τα-κάτω κίνηση, αντίθετα με την ανάταση του Σούπερμαν, αποτελεί την απαρχή και την πεμπτουσία του Μπάτμαν. Ανάταση - πτώση. Σούπερμαν - Μπάτμαν. Εξωγενής αισιοδοξία - ενδογενής προβληματισμός. Ενώ ο Σούπερμαν αντιπροσωπεύει την απεγνωσμένη πίστη στον Από Μηχανής Θεό, που θα διώξει το κακό και θα μας προστατεύσει (ακόμα και από τους εαυτούς μας), ο Μπάτμαν αντανακλά την παραδοχή ότι εν καιρώ κρίσης απλές λύσεις δεν υπάρχουν. Οι πραγματικά επικίνδυνοι κακοί στην ιστορία του Σούπερμαν είναι είτε παρανοϊκοί εγκληματίες, είτε εξωγήινοι από τον πλανήτη του Σούπερμαν, που μόνο ο ίδιος μπορεί να εξουδετερώσει – χωρίς εμείς ούτε να φταίμε ούτε και να μπορούμε να κάνουμε κάτι. Αντίθετα, ο Μπάτμαν βασανίζεται με τους δαίμονές του. Ο Πένγκουιν κι ο Τζόκερ είναι κι αυτοί θύματα της Γκόθαμ Σίτι και του συστήματος εξουσίας που σπέρνει την αδικία, το έγκλημα, τη διαφθορά. Ιδίως ο Πένγκουιν, έχει ισχυρό λόγο να μισεί, να διψά για εκδίκηση, όπως κι ο Μπάτμαν άλλωστε. Είναι όλοι τους αμφιλεγόμενες «προσωπικότητες» που δεν αφήνουν περιθώρια για άσπρες-μαύρες λύσεις τύπου Σούπερμαν. Αντίθετα με τους παρανοϊκούς που αντιμετωπίζει ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν καλείται να τα βάλει με διανοούμενους κακούς. Ο Τζόκερ, του οποίου το παραμορφωμένο (εξαιτίας του Μπάτμαν) πρόσωπο παραπέμπει στην τραγωδία του παλιάτσου (που καλείται να κάνει τους άλλους να γελούν όσο εκείνος υποφέρει, κάτω από το ζωγραφιστό γέλιο της μάσκας), κάποια στιγμή (στην ταινία DarkKnight) λέει στον συνεργό του Τούφεϊς: «Σκοπός μου είναι να εισαγάγω λίγη αναρχία. Να ανατρέψω την καθεστηκυία τάξη. Να προσδώσω λίγο χάος στο καθετί. Ξέρεις τι καλό έχει το χάος; Είναι δίκαιο!» Σε μια «καθεστηκυία τάξη» καθόλα βάναυση και άδικη, η ρήση του Τζόκερ δεν είναι απορριπτέα ως παρανοϊκή. Όταν η επικρατούσα τάξη είναι εξαιρετικά άδικη, το χάος δίνει στον ανίσχυρο, στον αδικημένο, μια ευκαιρία, μια ελπίδα να πάρει το αίμα του πίσω. Είναι ο μεγάλος ισοπεδωτής. Ο «κακός» της ιστορίας έχει, λοιπόν, τα δίκια του, τον πόνο του, τη λογική του – μια λογική που μπορεί να οδηγεί σε εγκλήματα κατά αθώων, αλλά που ο καλός Μπάτμαν πρέπει να πασχίσει για να καταρρίψει με δικά του, δυσεύρετα λογικά επιχειρήματα. Βαθιά διανοούμενος «κακός», o Ρίντλερ πειραματίζεται με τα όρια του λόγου του, δίνοντας στον εαυτό του το δικαίωμα να κάνει ό,τι χειρότερο, υπό τον όρο ότι μπορεί, πριν το κάνει, να το εκφράσει με τη μορφή ενός έξυπνου αινίγματος, μιας ιδιαίτερης σπαζοκεφαλιάς. Όταν ο δρ Τζόναθαν Κρέιν κάνει την εμφάνισή του ως ένας ακόμα εχθρός του Μπάτμαν (με το ψευδώνυμο Σκέρκροου-Σκιάχτρο) σκοπό δεν έχει ούτε να κλέψει, ούτε να πλουτίσει, ούτε να αποκτήσει εξουσία. Κι όταν αποφάσισε να κάνει το «μεγάλο κόλπο», ψέκασε όλη την Γκόθαμ Σίτι με το «αέριο του φόβου» (feargas) μόνο και μόνο από... ερευνητικό ενδιαφέρον: για να δει πώς θα αντιδράσουν στον γενικευμένο φόβο οι ισχυροί και οι ανίσχυροι, οι ένοχοι και οι αθώοι, οι έξυπνοι και οι ηλίθιοι. Κάποια στιγμή, την ώρα που ο Σκέρκροου ψεκάζει τον νιχιλιστή δολοφόνο Ζαζ με το «αέριο του φόβου», του λέει: «Το μόνο που πρέπει να φοβάσαι είναι ο ίδιος σου ο φόβος» Δεν είναι τυχαία η φράση αυτή. Είναι παρμένη από την πρώτη ομιλία του Φ. Ρούσβελτ, τότε που εν έτει 1933 αναλάμβανε την Προεδρία των ΗΠΑ με στόχο να δαμάσει την κρίση, απελευθερώνοντας τους πολίτες από τον φόβο – ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έκανε ο Σκέρκροου. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στη δική μας Γκόθαμ Σίτι, όπου ο φόβος χρησιμοποιείται ως μέσο γενικής καταστολής σε μια κοινωνία όπου το χάος του Τζόκερ έχει αρχίσει να κερδίζει πόντους στα μάτια, και στην ψυχή, πολλών απεγνωσμένων. Στη δική μας Γκόθαμ Σίτι η ελπίδα ενός Σούπερμαν, ενός Από Μηχανής Θεού, είτε αυτός είναι η κ. Μέρκελ, είτε ένας δικός μας εθνικός ήρωας που θα τα λύσει όλα για λογαριασμό μας με τρόπο μαγικό, τροφοδοτεί την κρίση. Στο μεταξύ, το χάος του Τζόκερ, τα αινίγματα του Ρίντλερ και ο φόβος του Σκέρκροου ζουν και βασιλεύουν. Μπάτμαν μπορεί να μη διαθέτουμε. Έχουμε όμως υποχρέωση να έρθουμε συλλογικά, όπως ο Μπάτμαν έκανε ατομικά, αντιμέτωποι με τους δαίμονές μας σε μια προσπάθεια να κρατήσουμε το χάος στο περιθώριο και να δαμάσουμε τον φόβο. Πηγή: www.lifo.gr Εδώ το λινκ Μπάτμαν εναντίον Σούπερμαν. Toυ Γιάνη Βαρουφάκη Η αδιέξοδη πίστη σ' έναν Από Μηχανής Θεό και η υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τους δαίμονές μας. Πηγή: www.lifo.gr

To 1990 δημοσιευεται στο περιοδικο Batman : Legends Of The Dark Knight η ιστορια αυτη χωρισμενη σε 5 μερη ( τευχη #6-#10) . Στο Gotham καποιος εχει βαλει στο ματι τους αρχιμαφιοζους και τους εξοντωνει εναν εναν . Οι μαφιοζοι τρομοκρατημενοι θα ζητησουν την βοηθεια του Batman λεγοντας του οτι ο δολοφονος ειναι ο Mr Whisper. Ενας δολοφονος παιδιων που ειχαν βγαλει απο την μεση πριν 20 χρονια. Λενε μαλιστα πως δεν εχει ισκιο και ειναι αθανατος . Ο Batman ερευνοντας την υποθεση θα ανακαλυψει οτι υπαρχει συνδεση μεταξυ του Whisper και του ιδιου που πηγαινει πισω στα παιδικα του χρονια. Επειτα θα βρεθει σε ενα μοναστηρι τςη Αυστριας οπου θα ακουσει την ιστορια του Αβα ο οποιος του διηγειται εναν τοπικο θρυλο για το μοναστηρι που υπηρχε στην περιοχη πριν απο μια μεγαλη πλημυρα. Συμφωνα με τον θρυλο , εκει ζουσε ο μοναχος Μanfred ο οποιος ηταν πολυ εναρετος μεχρι να διαφθαρει και να αρχισει να κηρυττει την αμαρτια στους μοναχους ως μεσο σωτηριας . Συντομα το μοναστηρι εγινε ναος της ακολασιας . Επισης συμφωνα με τον θρυλο ο Manfred προσβληθηκε απο την πανωλη και για να γλιτωσει ζητησε απο τον Διαβολο 300 χρονια ζωης κατα τα οποια θα ειναι αθανατος. Απο τοτε μεχρι την επισκεψη του Batman στο μοναστηρι εχουν περασει 300 χρονια.... Μια αρκετα διαφορετικη ιστορια του Batman οπου ερχεται αντιμετωπος με κατι το υπερφυσικο. Νομιζω οτι κατατασσεται ανετα στο Horror ειδος. Το σχεδιο ειναι απο τον Klaus Janson και εμενα μου αφησε αναμεικτες εντυπωσεις. Αρχικα δεν μου αρεσε καθολου σε σημειο να μετανιωσω που αγορασα το τομακι και δεν το διαβασα σκαναρισμενο. Αλλα οσο προχωρουσα στην ιστορια τοσο αρχισα να πιστευω οτι αυτο ειναι το σχεδιο που της ταιριαζει. Σιγουρα ομως εχει καποιες αδυναμιες , ειδικα στα μακρινα πλανα. Σαν συνολο θα ελεγα οτι μου αρεσε αρκετα . Ο Morrison εδω δεν χρησιμοποιει παραξενες αφηγηματικες μεθοδους , κατι που ειναι καλο. Θεωρω βεβαια το τελος καπως αδυναμο σε σχεση με το υπολοιπο κομικ. Παρολα αυτα σας το προτεινω γιατιειναι φοβερα ατμοσφαιρικο και ειναι κατι διαφορετικο απο τα υπολοιπα Batman που θα εχετε διαβασει. Kwtsoκλιμακα 7.5/10 Αφιερωμα στον Grant Morrison στο GC Aλλες δουλειες του Grant Morrison : The Filth Animal Man Batman: The Return Of Bruce Wayne JLA: Earth 2 X-Men : Ε Οπως Εξαλειψη X-Men : Αυτοκρατορικη Εισβολη All Star Superman JLA: Earth 2

Ανακοινώθηκε πως μια νέα animated ταινία βρίσκεται υπο παραγωγή η οποία θα προβληθεί το 2013 και αφορά τις περιπέτειες των ηρώων της DC Comics από lego πλευρά! Θα είναι βασισμένη στα βιντεοπαιχνίδια της σειράς όσον αφορά την εμφάνιση των ηρώων! Αναμένουμε περισσότερες πληροφορίες!! Καθώς ο Λεξ Λούθορ ζηλεύει τον Μπρους Γουέην αποφασίζει να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος. Συνεργάζεται επίσης με τον Τζοκερ προκειμένου να κατατροπώσει τον Σκοτεινό Ιππότη! Επομένως ο Μπατμαν αποφασίζει να ζητήσει βοήθεια από τον Σούπερμαν! Η ταινία κυκλοφορεί 21 Μαϊου 2013! [imdb=tt2465238]

Είδα το Batman: Year One, έψαξα όλος χαρά το αντίστοιχο topic για να γράψω την άποψη μου, αλλά δεν βρήκα κάτι. Μπορεί να με βοηθήσει κάποιος; Αν δεν υπάρχει, να κάνω;

Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα δίλημμα για το ποιο από τα δύο είναι καλύτερο ώστε να το αγοράσω. Και τα 2 κομματάκι δύσκολο! Οπότε ποια κατα την γνώμη σας είναι καλύτερη επιλογή; vs

Οκ, λιγάκι backstory: το σύμπαν της DC αποτελείται από 52 σύμπαντα. Στο κάθε σύμπαν υπάρχει η αντίστοιχη Γη. Πριν το αχταρμοπελώριο crossover event 52, η Earth One ήταν η Γη της βασικής και δικιάς μας πραγματικότητας, με GC, ΛΕΦΙΚ, Σαβραμόπουλο, και τα συναφή. Όμως μετά το 52, η βασική Γη έγινε η New Earth (μάλλον έπαιξε το ρόλο του το Flashpoint εκείθε Λάθος 52, μπερδεύτηκα με το new 52 ) και έτσι η Earth One έγινε ένα ακόμα σύμπαν, από τα 51 υπόλοιπα. Όχι η Earth Thirteen δεν είναι γρουσούζικη. Λοιπόν αυτό το σύμπαν η DC (όχι ο Dark Chris ε?) θα χρησιμοποιήσει για να εισάγει νέους αναγνώστες στους βασικούς υπερήρωες. Κάτι σαν το Ultimate της Marvel αλλά πιο συμμαζεμένο. Ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Οκ, για να μην μακρηγορούμε, για αρχή βγαίνουν 2 graphic novelια στο σύμπαν της Πρώτης Γαίας. Το ένα ήταν το Superman. Το άλλο...goddammit το άλλο είναι αυτό που λέει ο goddamn τίτλος! Για πάμε... O Bruce Wayne είναι ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο. Ζει στη βίλα των ζάμπλουτων γονιών του, Thomas & Martha, που βρίσκονται σε προεκλογικό πυρετό - ο Thomas είναι υποψήφιος για δήμαρχος! - . Μέσα σε όλα, ο Thomas καλεί σπίτι του ένα φίλο από τα παλιά, με τον οποίο είχαν πολεμήσει παλιότερα στην έρημο και ο οποίος του είχε σώσει τη ζωή. Το όνομά του; Alfred Pennyworth. Καμία σχέση όμως με τον κλασικό μπάτλερ που ξέρουμε. Δυναμικός, με ένα πόδι+μπαστούνι και γκρίζους κροτάφους+γενάκι. Λοιπόν, αφού γίνεται το κλασικό που ξέρουμε όλοι ότι γίνεται η αιτία να γίνει ο Bruce Νυχτερίδας, ο Alfred αναλαμβάνει την κηδεμονία του Bruce, γιατί ο Thomas το είχε γράψει στη διαθήκη του! Και κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία του Νυχτεριδανθρώπου της Γης Ένα... Μακράν ο πιο ανθρώπινος Batman ever! Το κόμικ παίζει αρκετά με flashbacks και το παρελθόν χορεύει με το παρόν, όπου βλέπουμε και άλλους κλασικούς χαρακτήρες του Year One εντός: το χήρο και τρομοκρατημένο Ντετέκτιβ James Gordon και την κόρη του (Barbara!), τον Harvey Bullock (αλλά αντί για τετράπαχος διεφθαρμένος, είναι σταρ της τηλεόρασης που πήρε μετάθεση από το Χόλυγουντ για να εξιχνιαστεί η δολοφονία των Waynes και να πάρει τη δόξα!), τον γκατζετάκια/tech Mr.Fox, τον Oswald Cobblepot (ο Πιγκουίνος!) ως το...διεφθαρμένο δήμαρχο του Gotham (!), έναν serial killer ονόματι Birthday Boy και δε συμμαζεύεται! Όμως ο Μπάτς της Γης Ένα είναι σαν τον "κλασικό"; Η απάντηση είναι όχι. Εξακολουθεί να είναι ένα κακομαθημένο και απίστευτα απρόσεκτο πλουσιοπαίδι που απλά ντύνεται Νυχτεριδάνθρωπος για να προκαλέσει τον φόβο στους αντιπάλους του, ενώ ψάχνει το δολοφόνο των γονιών του για να εξιλεωθεί! Πλακώνεται με όλους! Με τον Gordon, τον Alfred (επική σύγκρουση, ίσως από τις καλύτερες στο κόμικ!) και κοντεύει να πεθάνει ερχόμενος αντιμέτωπος με όλο το σάπιο σύστημα της Gotham! Γενικά, ως ένας από εκείνους που από Μπάτμαν ξέρει μονάχα τα βασικά και έχει διαβάσει ελάχιστα κόμικς του, έμεινα παραπάνω από ικανοποιημένος, χώρια τις ανατριχίλες σε κάποιες σελίδες. Ναι, είναι πολύ καλό. Χαλαρά προτείνεται σε νέους αναγνώστες και όχι μόνο. Το δίδυμο έκανε πολύ καλή δουλειά και θυμίζει ελάχιστα τον "κλασικό"! Anubi, βγάλτο. Λέει! 8.95/10 από εμέ! & να ευχηθώ σε συνέχεια στο εγχείρημα! Επιτέλους ένα Batman και για μας τους άσχετους που δε θέλουμε να μπλέξουμε με τα λαβυρινθώδη crossoverια! H ελληνικη εκδοση του κομικ απο την Anubis ΕΔΩ Περισσοτερα απο τον Geoff Johns : The Flash : ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ(Anubis) The Flash : Rebirth Flashpoint (Anubis) The Avengers : Κοκκινη Ζωνη Superman (Anubis) DC UNIVERSE (Anubis) Justice League (Anubis) Justice League