Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'BATMAN'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. gotham-city

    BATMAN THE BLACK MIRROR [ SCOTT SNYDER - JOCK ]

    Μετα από ένα χρόνο υποσχέσεων και εν όψη της κυκλοφορίας του paperback αποφάσισα επιτέλους αφόυ διάβασα χορταστικά και απολαυστικά και πάλι τον HC τόμο, να κάνω την παρουσίαση που τόσο καιρό σχεδίαζα να γράψω και μέχρι τώρα δεν μπόρεσα... Μην με κατηγορήσετε, αν σε κάποιο σημείο ρίξω κανένα σπόιλερ παραπάνω γιατί πιστέψτε με, είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις τρεις με τεσσερις παράλληλες ιστορίες μυστηριού που συνδέονται μεταξύ τους χωρίς να σου ξεφύγει κάποιος προϊδεασμός... THE BLACK MIRROR Πρόκειται για μία ιστορία 11 τευχών , πρώτη ενασχόληση του συγγραφέα Scott Snyder με τον Batman-ο οποίος αργότερα θα γράψει και τα αξιέπαινα Gates of Gotham & The Court of Owls, η οποία παρουσιάστηκε στο Detective Comics προ new 52 και συλλεγεται σε εναν hc τόμο που το Νοεμβριο του 2012 θα κυκλοφορήσει και στην απλή paperback έκδοση του... Η ιστορία των 11 αυτών τευχών χωρίζεται σε 3 στορυ αρκς και σε κάποια τεύχη που ακολούθησαν μετά, με αυτούσιο και ξεχωριστό τίτλο το καθένα...Αυτα τα στόρυ αρκς θα αναλύσω παρακάτω, στην προσπάθεια να πείσω τον καθένα σας να αγοράσει τον τόμο αυτό (Πραγματικά το αξίζει ...) Ετσι λοιπόν, έχουμε τα εξής στόρυ αρκς : i)The black Mirror ii) Skeleton Cases (ετρεξε ως side story του black mirror) iii) Hungry City και άλλα τέσσερα τεύχη τα οποία συνεχίζουν τη σειρά αλλα δεν υπάγονται σε καποιο απο τα παραπανω αρκς... Επίσης, για να μην έχουμε μπερδέματα η όλη υπόθεση διαδραματίζεται λίγο μετα τη δημιουργία του Batman Incorporated Part One : The Black Mirror Όλο το run του Σνάιντερ στο Detective Comics αλλά και στο Gates of Gotham θα έλεγα βασίζεται στην ιδέα πως το Γκόθαμ είναι μία πόλη συνεχώς μεταβαλόμενη...Μία πόλη την οποία μπορεί να νομίζεις πως ξέρεις σαν τη παλάμη του χεριού σου και σε χρόνο μηδέν να έχει αλλάξει ολοκληρωτικά... Έτσι, μετά από την ξαφνική μεταμόρφωση ενός παιδιού σε τέρας(με τον ορο που ειχε χορηγηθει στον Κιλλερ Κροκ) και τρεις ανεξιχνίαστες δολοφονίες, ο Ντικ Γκρέυσον(Μπατμαν) βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν νέο εχθρό, τον Dealer όπως αυτοαποκαλέιται, υπέυθυνο για μία σειρά δημοπρασιών γνωστών αντικειμένων που είχαν παλια χρησιμοποιήσει διάσημοι villains στους πλούσιους πολίτες του Γκόθαμ...Ο Μπατμαν παρατρίχα καταφερνει να σωθεί από το να γίνει άλλο ένα από τα αντικείμενα των δημοπρασιών, παίρνωντας ένα μεγάλο μάθημα...Πως η πόλη του είναι άγνωστη σε αυτόν και πως πέρα από τους villains, οι ίδιοι οι πολίτες έχουν μία έμφυτη πεποίθηση-τρέλα προς την σκοτεινή πλευρά.Άνθρωποι πλούσιοι που τα έχουν όλα συμμετέχουν οικιοθελώς σε τέτοιες φρικτές συναντήσεις ... Part two : Skeleton Cases Πρόκειται για ένα side story με πρωταγωνιστη τον επιθεωριτή Γκόρντον , ο οποίος πλεόν γνωρίζει τα πάντα για τον Μπάτμαν ... Ο Γκόρντον υπόκειται σε έναν υπεράνθρωπο ψυχολογικό άγωνα με τον εαυτό του καθώς όλα δείχνουν πως ο γιός του(Ναι...αυτος απο το year one) έχει επιστρέψει στην πόλη με όχι καλούς σκοπούς. Φανερώνεται λοίπόν σε αυτό το σημείο περίτεχνα από τον Σνάιντερ το άγνωστο μέχρι τώρα ιστορικό του James Gordon Jr o οποίος είναι ψυχοπαθής...Το ακριβως αντίθετο του εναρετου Τζιμ Γκορντον. Ωστοσο , ο γιος προσπαθει να πεισει τον πατέρα του πως έχει αλλάξει διχάζοντας τον με την Barbara Gordon(την κόρη) που επιμενει για το αντιθετο... Part Three : Hungry City Άλλη μία ιστορία η οποία προβληματίζει φανερά τον Γκρέυσον που πλεόν ΤΑ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΟΛΑ... Μια φάλαινα εμφανίζεται νεκρή σε μία από τις καλύτερες τράπεζες της πόλης, έχοντας στη κοιλία της το πτώμα της γραμματέας της διευθύντριας...Έτσι ο Ντικ καλείται να λύσει άλλο ένα μυστήριο και να έρθει σε επαφή με την κόρη του δολοφόνου των γονέων του... Αλλοι δύο νεοι villains κάνουν την εμφάνιση τους σε αυτό το άρκ. Πρόκειται για τους Roadrunner & Tiger Shark ,με τους οποίους καλείται να έρθει αντιμέτωπος ο νέος Μπατμαν για να φέρει σε πέρας αυτη την υπόθεση...Το τέλος;;;Απροσδόκητο... Part Four : Η Κορύφωση της Ιστορίας Ανάμεσα στα Skeleton Cases-Hungry City υπάρχει το one shot ας πούμε Lost Boys και μετά το δεύτερο τα υπόλοιπα 3 τευχη στα οποία και κορυφώνεται και ολοκληρώνεται αυτή η ιστορία...Δεν ειναι οι τρεις αυτες υποθεσεις που προηγήθηκαν συνδεδεμενες...Ειναι κάτι καλύτερο...Σε κάποια σημεια τους συμβαινουν διάφορα ανεξήγητα γεγονότα...Και αυτά τα γεγονότα καταφέρνει ο Σκοτ Σναιντερ να εξηγησει και να κατευθύνει στο μεγάλο φινάλε...Τα πράγματα δένουν και οι ήρωες μας βρίσκονται απέναντι σε μία πρωτόγνωρη απειλή...Φυσικα, η αγάπη του συγγραφεα για τον εν λόγω κακό φαίνεται από το ότι απο τα τελευταία 3 τευχή δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Joker...(ο Σναιντερ ήδη ετοιμαζει ιστορια με αυτον στο ongoing Batman(New 52) ) ... Γενικά τώρα, το γράψιμο του Snyder με πόρωσε διότι εκτός του ότι τα λέει φιλοσοφημένα, κάτι που οι περισσοτεροι δεν μπορουν κανουν (μοιαζει με Στρακζύνσκι) , έχει χτίσει μία άπο τις καλύτερες και πιο πρωτότυπες ιστοριες του σύγχρονου Μπατ-Universe...Πέρα από την ιστορια, μαθαίνεις και άλλα άσχετα πράγματα-γενικες πληροφορίες οι οποίες γενικά εξυψώνουν τον συγγραφεα στα μάτια μου...Επιπλεον, έχω την εντύπωση και από άλλες ιστορίες πως ο Σναιντερ δεν πρέπει να αγαπάει ιδαίτερα τον Damian Wayne...Εδω δεν εμφανίζεται ουτε σε ένα καρέ, σε αντίθεση με τον Red Robin, που και στο Gates of Gotham παιζει βασικο ρόλο... Καμια σχέση με το long halloween ας πουμε που παρακολουθούσες την ιστορία...Εδω ο συγγραφεας σε κανει να αμφιβάλεις σε μεγαλύτερο βαθμο από ότι τότε για την ενόχή του Χαρβευ Ντεντ και σε κάνει να αγωνιείς για το τέλος... Με τα πολλα και τα λίγα, ο Scott Snyder εχει εξελιχθει στα μάτια μου στον καλύτερο συγγραφεα του ήρωα των τελευταίων χρόνων...Το μυστήριο είναι ξεκάθαρο- απλά η λύση του είναι καλα κρυμμένη...Καμια σχεση με τον Μορρισον στον οποίο όλοι ακομη και οι υπερφαν(Blackbeard ) έχουν παραδεχτεί πως δεν καταλαβαίνεις τί γίνεται ως ένα σημείο... Τέλος, αυτή η άπολυτη ιστορία δεν θα ήταν τόσο καλή αν έλειπε το σχέδιο του Franscesko Francavilla και του Jock , που προσδίδει μια φοβερή-νουαρ ατμοσφαιρα μετατρέποντας το όλο κόνσεπτ σε μια ιδαίτερα καλη περιπετεια-μυστηριο... υγ...Ελατε τωρα, πειτε την αληθεια, δεν τρελαθηκατε με την παρουσιαση μου;;;Φοβερη ειναι... υγ2. Οπότε Drunk Crocodile ως απάντηση στις συζυτήσεις μας, ναι... αγορασε το άμεσα...(ή οταν βγει το πεϊπερμπακ τελος πάντων) υγ3. Ηθελα να γραψω κι αλλα, αλλά δεν ήμουν σιγουρος για το αν θα εκανα σποιλερ...Ωστοσο , και παλι όποιος το διαβασει ολοκληρο πρέπει να γινει Mom για την αντοχη του και το κουραγιο του, αφού όμως γίνω πρώτα εγώ που κάθισα και το έγγραψα... υγ4. Παρ'επιπτώντος, τα εξώφυλλα τα σπάνε... υγ5. Για όσους δεν το κατάλαβαν , στο εξώφυλλο του τεύχους 877 , ο Μπατμαν ειναι μέσα στη κοιλιά μιας φάλαινας... Aλλα κομικς του Scott Snyder : Superman Unchained ( Χωρις Ορια ) Batman The Court Of Owls - H Σκοτεινη Παγιδα American Vampire-Λουτρο Αιματος Swamp Thing Severed
  2. Νομίζω η ερώτηση είναι ξεκάθαρη. Μπορείτε να επιλέξετε και μία μόνο ιστορία, χωρίς να έχετε διαβάσει τις υπόλοιπες τρεις. Ή και παραπάνω από μία, αν σας άρεσαν βέβαια Προσωπικά επιλέγω Σούπερμαν. Την ξαναδιάβασα και την απόλαυσα πλήρως, από πλευράς και σεναρίου και σκίτσου. Τα Μπάτμαν με κούρασαν με τους τεράστιους διαλόγους και τις πολυπληθείς λεπτομέρειες. Γκριν Άροου δεν έχω γνώμη, επειδή δεν το διάβασα. Για να δούμε ποια ιστορία θα αναδειχθεί στην κορυφή
  3. link O Μπάτμαν θεωρείται - δικαίως - η πιο σκοτεινή persona του σύμπαντος των χάρτινων, comic, υπερηρώων και ο πιο «αληθινός», ο πιο ανθρώπινος. Διότι δεν έχει καμία υπερφυσική ή μεταφυσική υπερδύναμη. Ούτε καν μια επιστημονικοφανή. Δηλαδή δεν τον τσίμπησε καν ραδιενεργή αράχνη μεταφέροντάς του, μεγεθυμένες, τις δυνάμεις της, όπως συνέβη με τον Spider-Man. Ούτε είναι ένας τυχεράκιας εξωγήινος που στο περιβάλλον της Γης, η φυσιολογία του απλώς τον μετατρέπει σε υπεράνθρωπο, όπως ο Superman. Ο Μπάτμαν βασίζεται στην εξαιρετική φυσική του κατάσταση - αποτέλεσμα εντατικής γυμναστικής - και στην εντυπωσιακή οικονομική του επιφάνεια, την οποία κληρονόμησε και δεν φαίνεται να κάνει και πολλά για να την αβγατίσει, που του επιτρέπει να δημιουργεί και να εξελίσσει φουτουριστικά gadget και επίγεια και εναέρια οχήματα, τα οποία τον βοηθούν στην αέναη σταυροφορία του εναντίον του εγκλήματος. Ενώ ο δυϊσμός του, αν και βασικό χαρακτηριστικό των περισσότερων υπερηρώων, στον Μπάτμαν - κατά κόσμον ο βαθύπλουτος Μπρους Γουέιν - προκύπτει από την βαθιά του κατάθλιψη λόγω του βίαιου θανάτου των γονιών του, τον οποίο δεν θα ξεπεράσει ποτέ. Στην πραγματικότητα, ο Μπάτμαν, περισσότερο ακόμη και από «σκοτεινός ιππότης» - όπως παρουσιάζεται - είναι ένας ιδιωτικός ντεντέκτιβ με κάπως εξεζητημένη εμφάνιση, μεγάλα ψυχολογικά ζητήματα και τρελά λεφτά, που του επιτρέπουν να έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας δηλαδή. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι, εν πολλοίς, εκείνα που κατέστησαν τον Μπάτμαν έναν εκ των διαχρονικότερων υπερηρώων, απολαμβάνοντας, μέχρι και σήμερα, από το μακρινό 1939 που πρωτοεμφανίστηκε, ανεξάντλητης δημοφιλίας, αναγνωρισιμότητας και εμπορικής επιτυχίας. Ντα Βίντσι και Ζορό Το μυαλό, η ψυχή, το δημιουργικό δαιμόνιο πίσω από αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι ο Μπομπ Κέιν, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου του 1915, στην Νέα Υόρκη. Την πόλη στην οποία παραπέμπει απευθείας η Γκόθαμ, το νοσηρό αστικό σκηνικό δράσης του Μπάτμαν. Τους διαλόγους υπέγραψε ο Μπιλ Φίνγκερ. Ίσως δεν έχει χυθεί τόσο μελάνι για την ανάλυση της προσωπικότητας ενός φανταστικού ήρωα - ακόμη και από το λογοτεχνικό σύμπαν - όσο αυτό που χύθηκε για τον Μπάτμαν. Από αυτή την άποψη, το ενδιαφέρον για τον δημιουργό του είναι εύλογο. Κυρίως, για το πώς «γεννήθηκε» στο μυαλό του ο Μπάτμαν. Από όσα είπε πολλές δεκαετίες αργότερα ο ίδιος ο Κέιν προκύπτει, ότι ο Μπάτμαν είναι το αποτέλεσμα ενός μίγματος επιρροών, από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Ζορό, σε συνδυασμό… με την υπόσχεση μεγαλύτερης αμοιβής από την DC Comics. «Υποθέτω ότι εξαρχής είχα μελάνι στις φλέβες μου αντί για αίμα» έλεγε για την παιδική ηλικία του. Από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, είχα ένα μολύβι στο χέρι μου. Όταν ήμουν δέκα, ο μπαμπάς μου ήταν τυπογράφος στη New York Daily News και έφερνε στο σπίτι όλα τα κόμικς της εφημερίδας και τα αντέγραφα αμέσως. Τα έκανα σχεδόν τόσο τέλεια όσο τα πρωτότυπα». Αυτή η άτυπη εκπαίδευση οδήγησε τον νεαρό Κέιν στο να δημιουργήσει τα δικά του κόμικς και μέχρι το 1938 πωλούσε χιουμοριστικές μικρές ιστορίες στην DC Comics, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών «Professor Doolittle» και «Ginger Snapp». Εκείνη την χρονική στιγμή θα εμφανιζόταν ο Μπάτμαν. Σε συνέντευξή του τον Ιούνιο του 1989, με αφορμή τα γυρίσματα της ταινίας «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον, με τον Μάικλ Κίτον στον ρόλο του υπερήρωα και έναν γκροτέσκα δαιμονικό Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Τζόκερ, αναφέρει σχετικά: «’Ηταν η χρονιά μετά την εμφάνιση του Superman το 1938. Ήμουν 18 ετών. Έπινα ένα ποτό με τον Βίνσετ Σάλιβαν (σσ. πρωτοπόρος επιμελητής και εκδότης κόμικ, η ψυχή της εμβληματική DC Comics στα πρώτα της βήματα) και μου λέει, “μπορείς να μου βρεις έναν άλλο χαρακτήρα υπερήρωα, γιατί ψάχνουμε έναν;”. Λέω, πόσα βγάζουν ο (Τζέρι) Σίγκελ και ο (Τζο) Σούστερ; (σσ. δημιουργοί του Superman). Έβγαζαν λοιπόν περίπου 800 δολάρια την ιστορία, δηλαδή 1.600 δολάρια την εβδομάδα. Και εγώ έκανα cartoons για την DC βγάζοντας όχι παραπάνω από 30 δολάρια την εβδομάδα. Του λέω “άκου, αν πρόκειται να βγάζω 1.500 δολάρια την εβδομάδα, μπορώ να ζωγραφίσω τα πάντα!”. Λοιπόν, πιστέψέ το, ήταν Παρασκευή και λέω, “την Δευτέρα θα έχετε έναν νέο υπερήρωα”. Αυτή είναι η αλήθεια». Μπάτμαν θεωρείται - δικαίως - η πιο σκοτεινή persona του σύμπαντος των χάρτινων, comic, υπερηρώων και ο πιο «αληθινός», ο πιο ανθρώπινος. Διότι δεν έχει καμία υπερφυσική ή μεταφυσική υπερδύναμη. Ούτε καν μια επιστημονικοφανή. Δηλαδή δεν τον τσίμπησε καν ραδιενεργή αράχνη μεταφέροντάς του, μεγεθυμένες, τις δυνάμεις της, όπως συνέβη με τον Spider-Man. Ούτε είναι ένας τυχεράκιας εξωγήινος που στο περιβάλλον της Γης, η φυσιολογία του απλώς τον μετατρέπει σε υπεράνθρωπο, όπως ο Superman. Ο Μπάτμαν βασίζεται στην εξαιρετική φυσική του κατάσταση - αποτέλεσμα εντατικής γυμναστικής - και στην εντυπωσιακή οικονομική του επιφάνεια, την οποία κληρονόμησε και δεν φαίνεται να κάνει και πολλά για να την αβγατίσει, που του επιτρέπει να δημιουργεί και να εξελίσσει φουτουριστικά gadget και επίγεια και εναέρια οχήματα, τα οποία τον βοηθούν στην αέναη σταυροφορία του εναντίον του εγκλήματος. Ενώ ο δυϊσμός του, αν και βασικό χαρακτηριστικό των περισσότερων υπερηρώων, στον Μπάτμαν - κατά κόσμον ο βαθύπλουτος Μπρους Γουέιν - προκύπτει από την βαθιά του κατάθλιψη λόγω του βίαιου θανάτου των γονιών του, τον οποίο δεν θα ξεπεράσει ποτέ. Στην πραγματικότητα, ο Μπάτμαν, περισσότερο ακόμη και από «σκοτεινός ιππότης» - όπως παρουσιάζεται - είναι ένας ιδιωτικός ντεντέκτιβ με κάπως εξεζητημένη εμφάνιση, μεγάλα ψυχολογικά ζητήματα και τρελά λεφτά, που του επιτρέπουν να έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας δηλαδή. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι, εν πολλοίς, εκείνα που κατέστησαν τον Μπάτμαν έναν εκ των διαχρονικότερων υπερηρώων, απολαμβάνοντας, μέχρι και σήμερα, από το μακρινό 1939 που πρωτοεμφανίστηκε, ανεξάντλητης δημοφιλίας, αναγνωρισιμότητας και εμπορικής επιτυχίας. Ντα Βίντσι και Ζορό Το μυαλό, η ψυχή, το δημιουργικό δαιμόνιο πίσω από αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι ο Μπομπ Κέιν, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου του 1915, στην Νέα Υόρκη. Την πόλη στην οποία παραπέμπει απευθείας η Γκόθαμ, το νοσηρό αστικό σκηνικό δράσης του Μπάτμαν. Τους διαλόγους υπέγραψε ο Μπιλ Φίνγκερ. Ίσως δεν έχει χυθεί τόσο μελάνι για την ανάλυση της προσωπικότητας ενός φανταστικού ήρωα - ακόμη και από το λογοτεχνικό σύμπαν - όσο αυτό που χύθηκε για τον Μπάτμαν. Από αυτή την άποψη, το ενδιαφέρον για τον δημιουργό του είναι εύλογο. Κυρίως, για το πώς «γεννήθηκε» στο μυαλό του ο Μπάτμαν. Από όσα είπε πολλές δεκαετίες αργότερα ο ίδιος ο Κέιν προκύπτει, ότι ο Μπάτμαν είναι το αποτέλεσμα ενός μίγματος επιρροών, από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Ζορό, σε συνδυασμό… με την υπόσχεση μεγαλύτερης αμοιβής από την DC Comics. «Υποθέτω ότι εξαρχής είχα μελάνι στις φλέβες μου αντί για αίμα» έλεγε για την παιδική ηλικία του. Από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, είχα ένα μολύβι στο χέρι μου. Όταν ήμουν δέκα, ο μπαμπάς μου ήταν τυπογράφος στη New York Daily News και έφερνε στο σπίτι όλα τα κόμικς της εφημερίδας και τα αντέγραφα αμέσως. Τα έκανα σχεδόν τόσο τέλεια όσο τα πρωτότυπα». Αυτή η άτυπη εκπαίδευση οδήγησε τον νεαρό Κέιν στο να δημιουργήσει τα δικά του κόμικς και μέχρι το 1938 πωλούσε χιουμοριστικές μικρές ιστορίες στην DC Comics, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών «Professor Doolittle» και «Ginger Snapp». Εκείνη την χρονική στιγμή θα εμφανιζόταν ο Μπάτμαν. Σε συνέντευξή του τον Ιούνιο του 1989, με αφορμή τα γυρίσματα της ταινίας «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον, με τον Μάικλ Κίτον στον ρόλο του υπερήρωα και έναν γκροτέσκα δαιμονικό Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Τζόκερ, αναφέρει σχετικά: «’Ηταν η χρονιά μετά την εμφάνιση του Superman το 1938. Ήμουν 18 ετών. Έπινα ένα ποτό με τον Βίνσετ Σάλιβαν (σσ. πρωτοπόρος επιμελητής και εκδότης κόμικ, η ψυχή της εμβληματική DC Comics στα πρώτα της βήματα) και μου λέει, “μπορείς να μου βρεις έναν άλλο χαρακτήρα υπερήρωα, γιατί ψάχνουμε έναν;”. Λέω, πόσα βγάζουν ο (Τζέρι) Σίγκελ και ο (Τζο) Σούστερ; (σσ. δημιουργοί του Superman). Έβγαζαν λοιπόν περίπου 800 δολάρια την ιστορία, δηλαδή 1.600 δολάρια την εβδομάδα. Και εγώ έκανα cartoons για την DC βγάζοντας όχι παραπάνω από 30 δολάρια την εβδομάδα. Του λέω “άκου, αν πρόκειται να βγάζω 1.500 δολάρια την εβδομάδα, μπορώ να ζωγραφίσω τα πάντα!”. Λοιπόν, πιστέψέ το, ήταν Παρασκευή και λέω, “την Δευτέρα θα έχετε έναν νέο υπερήρωα”. Αυτή είναι η αλήθεια». Εντάξει, όχι όλη. Διότι, ναι μεν ο «τοκετός» μιας ιδέας είναι στιγμιαίος, αλλά η «ζύμωσή» της είναι το αποτέλεσμα μακρόχρονης διαδικασίας. Ο Κέιν, φυσικά, το παραδέχθηκε: «Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε επηρεαστεί από πολλές επιρροές στην ζωή μας. Και σε ό,τι κάνεις μετά, βάζεις πολλά από την δική σου προσωπικότητα. Το θέμα είναι ότι όλοι βλέπουμε τα ίδια πράγματα ταυτόχρονα, αλλά τα ερμηνεύουμε με τον δικό μας τρόπο. Όταν ήμουν, 12 ή 13 ετών είδα ένα βιβλίο με εφευρέσεις του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Και, όπως γνωρίζετε, ήταν εκείνος που άνοιξε τους δρόμους στις περισσότερες από τις εφευρέσεις που έχουμε σήμερα. Προέβλεψε την πτήση του ανθρώπου, το ελικόπτερο, το πολυβόλο, την ατμομηχανή. Ένα όμως τράβηξε πραγματικά την προσοχή μου τότε και αυτό ήταν ένας άνθρωπος πάνω σε έλκηθρο με μεγάλα φτερά νυχτερίδας. ‘Ηταν το πρώτο ανεμόπτερο σε πτήση, 500 χρόνια πριν. Και ο Ντα Βίντσι είχε γράψει ότι “το πουλί δεν θα έχει κάτι άλλο για μοντέλο, από την νυχτερίδα”. Ετσι, κοιτώντας αυτά τα μεγάλα φτερά και διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, ήταν σαν να “φυτεύτηκε” ο Μπάτμαν στο μυαλό μου. Αλλά δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να δημιουργήσω τον Μπάτμαν, τον έβαλα στην άκρη και πήγα στις ταινίες. Είδα το “Σημάδι του Ζορό” με τον Νταγκλας Φέρμπανκς, ο οποίος ήταν το ίνδαλμα των παιδικών μου χρόνων, ενός παιδιού της Νέας Υόρκης, του Μπρονξ συγκεκριμένα. Ο Ζορό ήταν ο πιο τολμηρός διάβολος που είχα δει στη ζωή μου. Ήταν χιλιάδες φορές λιγότερο ακροβατικός από τον Μπάτμαν, αλλά μου έδωσε την ιδέα της διπλής ταυτότητας. Τη μέρα ήταν ο βαρετός δανδής Δον Ντιέγκο Βέγκα, γιος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες στο Μεξικό, γύρω στο 1820. Ήταν όμως η εποχή που κυριαρχούσαν οι Ισπανοί κατακτητές, που προκαλούσαν όλων των ειδών τις τρομερές αδικίες εναντίον των φτωχών. Και ο Δον Ντιέγκο συνέβαινε να είναι πολύ αλτρουιστής και αποφάσισε να γίνει διώκτης του εγκλήματος. Ετσι, τη νύχτα, φορούσε τη μάσκα, ένα μαντήλι με σχισμές στα μάτια, έδενε την θήκη ενός αξιόπιστου σπαθιού στο πλευρό του και εφορμούσε από μια σπηλιά πάνω σε ένα μαύρο άλογο που νομίζω ότι το έλεγαν Θύελλα. Πραγματικά εδώ μπορείτε να δείτε την αναφορά όπου πολλά χρόνια αργότερα μετουσιώθηκε στην ιδέα ενός σπηλαίου νυχτερίδας και του αυτοκινήτου-νυχτερίδα, αντί του αλόγου. Ήταν μια βαθιά επιρροή αυτή για μένα η διπλή ταυτότητα. Υπήρχαν και άλλα παραδείγματα διπλής ταυτότητας, αλλά εμπνεύστηκα τη δική μου από τον Ζορό». Ακόμη μία επιρροή ήταν ο χαρακτήρας του Phantom που εμφανίστηκε το 1934. «Ηταν ένας διώκτης του εγκλήματος από την Αφρική» λέει ο Κέιν. «Φορούσε μια γκρίζα στολή με μάσκα και κάτι πήρα από αυτό. Στο πρώτο εξώφυλλο του Batman το 1939, ήταν απλά μια γκρίζα φιγούρα με κουκούλα και είχε άκαμπτα πτερύγια νυχτερίδας που ήταν κάπως στερεωμένα στο πίσω μέρος των χεριών του. Ο λόγος που αναθεώρησα αυτό το κομμάτι ήταν ότι κατάλαβα πως θα ήταν πολύπλοκο να πολεμά έτσι. Οπότε έκανα αλλαγές στην εμφάνιση σε κάθε ιστορία. Πραγματικά, ο Μπάτμαν άρχισε να ωριμάζει πολύ γρήγορα, μόλις μέσα σε ένα χρόνο. Τα σχέδια γίνονταν καλύτερα, τα φτερά της νυχτερίδας έρεαν καλύτερα κλπ.». Το όνομα του Μπρους Γουέιν εμπνεύστηκε από τον Ρόμπερτ Μπρους ή Ροβέρτο τον Α’ της Σκωτίας, τον θρυλικό ηγέτη του Μεσαίωνα και διακρίθηκε στους πολέμους της Σκωτσέζικης Ανεξαρτησίας. Ο θρίαμβος του «Σκοτεινού Ιππότη» Η πρώτη ιστορία του Μπάτμαν στο Detective Comics ήταν μόλις έξι σελίδες αλλά αμέσως τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού. Από την δεύτερη εμφάνιση άρχισε να πουλάει καλά. «Πολύ καλύτερα ακόμη και από την πρώτη φορά που σύστησα τον Ρόμπιν». Ο Ρόμπιν, ένα αγόρι υπερήρωας, μπαίνει στην ζωή του Μπάτμαν το 1940 και για τον Κέιν αποτελεί ένα «σπουδαίο άγγιγμα ιδιοφυίας», διότι έδωσε τη δυνατότητα να ταυτιστούν τα παιδιά με έναν συνομήλικό τους υπερήρωα που παλεύει δίπλα στο ίνδαλμα τους. Ο Μπάτμαν κατάκτησε νωρίς το Χόλιγουντ, επισφραγίζοντας την επιτυχία του. Η πρώτη σειρά με τις περιπέτειές του γυρίστηκε το 1943 από την Columbia. Ο Κέιν θυμάται την φτωχή παραγωγή και την έκπληξη του όταν είδε ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο που προοριζόταν για Batmobile. «’Ηξερα ότι ήταν χαμηλός ο προϋπολογισμός αλλά αυτό ήταν γελοίο» έλεγε αργότερα. Τότε είπε στον σκηνοθέτη να πάρει μια μαύρη λιμουζίνα, να της κολλήσει ένα πτερύγιο που να μοιάζει με φτερό νυχτερίδας και θα είχε ένα αξιοπρεπές Batmobile. Ο Κέιν συνέχισε να σκιτσάρει τις περιπέτειες του Μπάτμαν μέχρι και το 1943 και μετά αφοσιώθηκε στο καθημερινό κόμικ «Μπάτμαν και Ρόμπιν» για τις εφημερίδες. Επέστρεψε στην δημιουργία μεγάλων ιστοριών του Μπάτμαν το 1946 και εξακολουθούσε να έχει ενεργητική συμβολή στην δημιουργία του μέχρι που αποσύρθηκε από την ενεργό καλλιτεχνική δράση το 1968. Η επιτυχία της τηλεοπτικής μεταφοράς του Μπάτμαν το 1966 άνοιξε νέο κύκλο δημοφιλίας του ήρωα και του δημιουργού του σε ένα νέο κοινό. Η δουλειά του μπήκε στις αίθουσες τέχνης και στα μουσεία, επηρεάζοντας το ρεύμα της pop art. Ο Κέιν συνέβαλε ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και στις πρώτες τρεις ταινίες του Μπάτμαν από το 1989. Έφυγε από την ζωή στις 3 Νοεμβρίου του 1998. Ο Μπάτμαν αιχμαλώτισε τις καρδιές και τα μυαλά των νέων γενιών επί επτά δεκαετίες και εξακολουθεί να το κάνει. Ο «Σκοτεινός Ιππότης» έχει καταστεί ένας μύθος που ξεπερνά σε επιρροή τις εκδόσεις και τις μεταφορές του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού των Αμερικανών και έγινε αποδεκτός από όλες τις τάξεις και τα πνευματικά επίπεδα συμβάλλοντας εντυπωσιακά στην αποενοχοποίηση της τέχνης των κόμικ από την «ρετσινιά» του προϊόντος της «υποκουλτούρας». Αν και ο Μπάτμαν δεν υπονόησε αντισυστημικές οπτικές, ωστόσο, ο κόσμος του είναι ένα νοσηρό «περιβόλι» στο οποίο «ανθίζουν» η βία, το έγκλημα, η πολιτική και οικονομική διαφθορά, η παρακμή κάθε αξίας του αστικού κόσμου. Ο μανιχαϊσμός του είναι δηλωμένος αλλά στην πράξη γίνεται ασαφής. Το αίσθημα και η ανάγκη για δικαιοσύνη δεν ξεφεύγει από την προσωπική, ωμή οριοθέτηση της εκδίκησης και σε συνδυασμό με την κυριαρχία του αρχετυπικού «μοναχικού τιμωρού», του φοβικού έστω και στην υποψία συνεργατικής δράσης - ο Ρόμπιν θα είναι πάντα ένα ανείπωτο βάρος - οδηγεί σε ένα αίσθημα ματαιότητας. Στην Γκόθαμ, η οποία θα μπορούσε άνετα να είναι η επιτομή της καπιταλιστικής μητρόπολης, εντελώς διαφορετική από την Μητρόπολη του Superman που αφήνει περιθώρια στην ψευδαίσθηση του θριάμβου του Καλού, τα όρια ανάμεσα στο Καλό και το Κακό είναι τόσο δυσδιάκριτα, όσο εκείνα της τυχαιότητας με την οποία αποφασίζει την τύχη των θυμάτων του, στρίβοντας ένα κέρμα, ο επίσης διχασμένος, πρώην εισαγγελέας - άγγελος της Κάθαρσης, Χάρβεϊ Ντεντ, που ένα ατύχημα θα τον μετατρέψει στον επικίνδυνο εγκληματία Two-Face. ‘Η όπως η επίσης σκοτεινή Σέλινα Κάιλ, η Catwoman. Ακόμη και ο Τζόκερ, ο πλέον αμοραλιστής εχθρός του Μπάτμαν, λειτουργεί ως ένα ιδιότυπο alter ego για έναν υπερήρωα ο οποίος υπάρχει μέσα από την ύπαρξη του απόλυτου Κακού. Παρά τις συνεχείς, αντικειμενικές προσαρμογές του στην αισθητική κάθε εποχής, την πρόσκαιρη «ελαφρότητα» του χαρακτήρα του από την στιγμή της εμφάνισης του «πολύχρωμου» Ρόμπιν, τους διαφορετικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς που πήραν την σκυτάλη των ιστοριών του στο πέρασμα του χρόνου, ο Μπάτμαν εξακολουθεί να κοιτά μέσα από την μάσκα του κατευθείαν στην ψυχή μας, στις μύχιες σκέψεις και τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας, στην «σκοτεινή» μας πλευρά. Ίσως επειδή έρχεται από πολύ μακριά. Από το αναγεννησιακό πνεύμα που όμως γεννήθηκε μέσα από την «σκοτεινιά» του Μεσαίωνα και τον κουβαλά. Ίσως γι’ αυτό ο Κέιν έλεγε με κάθε ευκαιρία: «Και τώρα κλείνοντας θέλω να πω, σ’ ευχαριστώ Λεονάρντο, όπου κι αν βρίσκεσαι!»
  4. BATNICK

    Scooby-Doo! & Batman: The Brave and the Bold (2018)

    Το «Scooby-Doo! & Batman: The Brave and the Bold» είναι αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων σε παραγωγή της Warner Bros. Animation. Η ταινία αποτελεί crossover χαρακτήρων των σειρών «Scooby-Doo» και «Batman: The Brave and the Bold», έκανε πρεμιέρα την 6η Ιανουαρίου του ’18 στο TCL Chinese Theatre και κυκλοφόρησε σε DVD και ψηφιακά την 9η Ιανουαρίου του αυτού έτους. Στην Ελλάδα πρωτοπροβλήθηκε μεταγλωττισμένη μέσα από την τηλεοπτική συχνότητα του STAR Channel την 3η Μαρτίου 2019, ανήμερα της Κυριακής των Απόκρεω. Πλοκή: Ο Σκούμπυ-Ντου και η Εταιρία Μυστηρίου γίνονται δεκτοί ως μέλη των Αναλυτών Μυστηρίου του Γκόθαμ. Τα πράγματα, όμως, παίρνουν μια περίεργη τροπή όταν μια υπόθεση από το παρελθόν του Μπάτμαν, επανέρχεται για να τον στοιχειώσει. Τώρα είναι στα χέρια του Σκούμπυ και της παρέας του να φτάσουν στην άκρη του νήματος και να σώσουν την κατάσταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σκούμπυ-Ντου και η "συμμορία" διασταυρώνουν τον δρόμο τους με τον Σταυροφόρο με την Κάπα. Η πρώτη φορά ήταν το '72 στα πλαίσια της σειράς "The New Scooby-Doo Movies", στα επεισόδια "The Dynamic Scooby-Doo Affair" και "The Caped Crusader Caper". Και πρόσφατα ξανασυναντήθηκαν στο επεισόδιο "What a Night For a Dark Knight!" της νέας σειράς "Scooby-Doo and Guess Who?", με τη φωνή του μεγάλου Kevin Conroy στο ρόλο του Μπάτμαν!! Και φυσικά ας μην ξεχνάμε την σειρά κόμικ "Scooby-Doo! Team-Up", που θα ήταν ευχής έργον να βλέπαμε κάποτε μεταφρασμένη στη γλώσσα μας. Ακούγονται οι φωνές: Εξωτερικοί Σύνδεσμοι: Wikipedia IMDB [imdb=tt7578566]
  5. Γεια σας φιλτατοι. Νεο μελος εδω και ηδη εχω συστηθει στην καταλληλη ενοτητα. Ο λογος που γραφτηκα εδω, ειναι διοτι οντας ασχετος με το αντικειμενο - και παρακαλω μην με κρινετε οταν καταλαβετε την ασχετοσυνη μου - θελησα να παρω γνωσεις απο τους εμπειρους του χωρου, και να μαθω 2-3 βασικα πραγματα για αυτον. Οχι δηλαδη να γινω ειδημων οπως αρκετοι θα 'στε εδω μεσα. Ευχαριστω εκ των προτερων για τις γνωσεις σας, και ζητω συγνωμη για το μακροσκελες ποστ μου, αλλα θελω να μαι οσο πιο αναλυτικος γινεται ετσι ωστε να παρω οσο το δυνατον ακριβεστερες απαντησεις. Ξεκιναω: Κατ αρχας να πω πως με ενδιαφερει να μαθω καποια βασικα πραγματα συγκεκριμμενα μονο για τους ηρωες των παιδικων μου χρονων και οχι για καποιους νεοτερους (οπως deadpool) ή αλλους, ναι μεν παλιους και δημοφιλεις αλλα όχι τόσο δημοφιλεις οσον αφορα την δικη μου παιδικη ηλικια (οπως captain America). Οι ηρωες αυτοί ειναι: Batman, Superman, Spider-man. Η βασικη μου ερωτηση και απορια χρονια τωρα ειναι αυτη: Οταν ξεκινησαν να εμφανιζονται αυτοι οι ηρωες, πολλες δεκαετιες πριν, φανταζομαι ξεκινησαν με τα τευχη τους να ονομαζονται απο τα ονοματα τους. Παραδειγμα Spider-man #1, μετα απο καποιο διαστημα Spider-man #2 κτλ. Και θα ειχαν μια συνεχεια. Οταν λοιπον αυτη η συγκεκριμμενη εκδοση/σειρα τευχων σταματησε για καποιον λογο αργοτερα φανταζομαι - δεν γνωριζω κατι, απλα αυτο υποθετω, γ αυτο ειμαι εδω για να μου μαθετε πώς εγινε - θα ξεκίνησε μια αλλη εκδοση/σειρα τευχων με ισως ενα ΑΛΛΟ ονομα και με αριθμηση και παλι απο την αρχη #1, #2 κτλ μεχρι και αυτη για τον α) ή β) λογο να καταργηθει και να ξεκινησει μια καινουρια. Και ετσι, σιγα σιγα, με το περασμα των δεκαετιων, να φτασουμε στις μερες μας οπου φανταζομαι θα υπαρχουν εκδοσεις/σειρες τευχων συγχρονες με την δικη τους αριθμηση και την δικη τους ιστορια η οποια θα συνεχιζεται σε καθε τευχος. Ειμαι σε κατι λαθος σε αυτα που λεω παραπανω; Εγιναν τα πραγματα διαφορετικα; Πολυ πιθανον ναι, και ελπιζω στη δικη σας αποσαφηνηση. Τωρα, περα απο αυτο, θα ηθελα και κατι ισως αρκετα δυσκολο, το οποιο βεβαια δε ξερω κατα ποσο ειναι δυνατον. Αλλα δεν χανω κατι να το προσπαθησω. Υπαρχει αραγε καμια λιστα η οποια δειχνει ολα τα τευχη που εχουν βγει ποτε, καθως και ολες τις εκδοσεις/σειρες τευχων που χουν βγει κατα καιρους; Μιλαω συγκεκριμμενα βεβαια για αυτους τους 3 ηρωες. Δε με ενδιαφερει καποια σειρα που να εχει μεσα σαν "γκεστ σταρ" εναν απο αυτους τους ηρωες. Μιλω συγκεκριμμενα για comics τα οποια εχουν φτιαχτει εξ ολοκληρου πανω στον ηρωα (πχ the amazing spider-man). Να διευκρινίσω κατι: Μπορει να αναφερω συνεχως των spider-man, αλλα αυτο το κανω επειδη εχω την εντυπωση πως ειναι ισως ο πιο δημοφιλης ηρωας comic! Στη πραγματικοτητα με τον batman εχω τρελο κολλημα, και αν ειναι τεραστιος κοπος να μου δειξει καποιος την λιστα και των 3 ηρωων με τα τευχη απο τα "αρχαια" χρονια μεχρι σημερα (αν υπαρχει βεβαια κατι τετοιο, γιατι νομιζω πως πολλα ζηταω), τοτε απλα και μονο η λιστα με τα τευχη του batman θα ηταν για μενα ονειρικο! Ευχαριστω πολυ και παλι, ανυπομωνω πραγματικα να δω τις απαντησεις σας, και ευχομαι να απαντηθουν τα ερωτηματα μου. Ειναι πολυ ωραιο συναισθημα που σας βρηκα και μπορω πλεον να μοιραστω τις σκεψεις/αποριες μου με εμπειρα ατομα του χώρου!
  6. Kurdy Malloy

    BATMAN: GOTHAM CITY CHRONICLES

    Από χθες (27/2/2018) βρίσκεται στη γνωστή πλατφόρμα crowdfunding, Kickstarter το επιτραπέζιο Batman:Gotham City Chronicles της εταιρίας Monolith. Σε λιγότερο από 24 ώρες έχει πιάσει σχεδόν τα 2 εκατομμύρια (τη στιγμή που γράφω είναι πάνω από 1,9) και η εμπειρία μου λέει ότι θα χτυπήσει το παγκόσμιο ρεκόρ των $12εκ. Το παιχνίδι είναι τούμπανο μεν, πανάκριβο δε. Με την εξευτελιστική τιμή των ΜΟΝΟ $140 (115 ευρώ σήμερα) παίρνετε τα παρακάτω καλούδια: συν τα stretch goals που αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι (μεταξύ άλλων) μινιατούρες του Πιγκουΐνου, του Robin (Damian Wayne), o Red Hood, o Deathstroke, Cassandra Cain κλπ Υπάρχει βέβαια και η ταπεινή εκδοχή να ξηλωθεί κάποιος $320 (σήμερα 262 ευρώ) που θα πάει σχεδόν στα 300 ευρώ μαζί με τα μεταφορικά. Με το ευτελές λοιπόν ποσό των 300 ευρώ, θα πάρει κάποιος και τις επεκτάσεις Wayne Manor (περιέχει εξτρά ήρωες - Bruce Wayne, Alfred, Oracle, Red Robin, Batwing etc - σενάρια, χάρτες κλπ), Arkham Manor (περιέχει έξτρα villains - Joker, Clayface Joker, Jervis Tetch - σενάρια, χάρτες κλπ), το Versus Mode (θα εξηγήσω παρακάτω), το Batmobile (με έξτρα χάρτες, σενάρια κλπ) και ένα σετ ζάρια. Το παιχνίδι πατάει πάνω στον Conan της ίδιας εταιρίας για το οποίο θα ακολουθήσει παρουσίαση κάποια στιγμή στο μέλλον. Δηλαδή είναι σενάρια μαχών, σε mode 1 vs many ή αλλιώς Against Overlord. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κάθε σενάριο θα έχει έναν κακό ή έναν παίκτη που θα ελέγχει τους κακούς (πχ τον Τζόκερ και όλα του τα τσιράκια) και όλοι οι άλλοι θα είναι οι ήρωες και υπερήρωές μας (μαζί με ενδεχόμενα sidekicks - δεν έχω δει τα σενάρια) που θα προσπαθούν να σώσουν το Γκόθαμ (για σήμερα - γενικώς δε σώζεται με τίποτα). Η μάχη και η κίνηση γίνεται με action point allocation ή έστω το αντίστοιχο σύστημα που έχει εξελίξει η Monolith. Ο κάθε ήρωας έχει μία κάρτα που δηλώνει τι μπορεί να κάνει και πόσο κοστίζει η κάθε του ενέργεια και κάποια gems που είναι το νόμισμα στο οποίο μετριέται αυτό το κόστος. Τα τραύματά μας μειώνουν και τα διαθέσιμα gems, άρα σιγά σιγά έρχεται και η φθορά του ήρωα και η ενδεχόμενη ήττα. Στο Versus Mode υποθέτω ότι πλέον θα μπορεί να γίνει μάχη επί ίσοις όροις μεταξύ Καλών και Κακών, να πέσει επιτέλους και λίγο τίμιο ξύλο που λείπει από τον Κόναν. Αυτά τα ολίγα, θα σας κρατάω ενήμερους, προβλέπω το project να σαρώνει.
  7. Φεβρουάριος 2003 - Απρίλιος 2006 * 2003 Eisner Awards - Nominee - Best New Series: (by Ed Brubaker, Greg Rucka, and Michael Lark [DC]) * 2004 Eisner Awards - Nominee - Best Continuing Series * 2004 Eisner Awards - Winner - Best Serialized Story: (#6–10 "Half a Life") * 2004 Eisner Awards - Nominee - Best Writer - Ed Brubaker: Catwoman, Detective Comics, Gotham Central (DC); Sleeper (WildStorm/DC) * 2004 Eisner Awards - Nominee - Best Writer - Greg Rucka: Queen & Country (Oni); Gotham Central, Wonder Woman (DC); Wolverine (Marvel) * 2005 Eisner Awards - Nominee - Best Writer - Greg Rucka: Queen & Country (Oni); Gotham Central (DC) Εάν μη τι άλλο, χαίρομαι που κάποιοι ακόμα συμφωνούν ότι αυτή η σειρά ήταν καλή - - Brubaker______Rucka_______Lark Gotham. Η πόλη του Batman. Η σειρά αφηγείται τις ιστορίες των αστυνομικών του Major Crime Unit. Σε μια τέτοια πόλη και ο Batman εμφανίζεται αλλά και διάφορες φιγούρες (φίλοι και εχθροί) της μυθολογίας του. Θα έπρεπε να τρομάζουν όσοι δεν γουστάρουν το υπερηρωικό? Όχι απαραίτητα. Θα έλεγα ότι είναι 10% υπερηρωικό (και ίσως να λέω και πολύ... αν μετρήσουμε τα καρέ, το ποσοστό μειώνεται σημαντικότατα) και 90% αστυνομικό. Περισσότερο στο πνεύμα των προσωπικών ιστοριών του Blue Street Hill παρά στο πνεύμα του who(how)dunnit του CSI με τον Batman στο φόντο και ενίοτε πίσω από την κουρτίνα. Δύο από τους πιο ενδιαφέροντες αμερικάνους δημιουργούς κόμικ που ασχολούνται με crime comics, οι Brubaker + Rucka, μετά τη συνεργασία τους στο crossover Batman: Officer Down, δίνουν ζωή σε δευτερεύοντες χαρακτήρες του Gotham. Δεν θα βρείτε τον commisioner Gordon, θα βρείτε όμως άλλα πολύ δευτεροκλασσάτα ονόματα που ίσως να είχατε προσέξει αν ήσασταν αρκετά παρατηρητικοί στο παρελθόν. Καίτοι έχουν περάσει από το σκίτσο 6 διαφορετικοί δημιουργοί (με σχεδόν τα μισά από τον Lark) υπάρχει μια σταθερότητα σε αυτό και σε ένα noir/grimmy περιβάλλον. Δυστυχώς το ευρύ κοινό διαφώνησε και μ'εμένα αλλά και με τους κριτικούς, οπότε η σειρά σταμάτησε μετά από 40 τεύχη. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι εσείς δεν μπορείτε να περάσετε καλά με αυτά τα 40 τευχάκια. Σημειωτέον ότι διάφοροι χαρακτήρες από τη σειρά δεν έχουν περιπέσει σε αχρηστία και έχουν έκτοτε χρησιμοποιηθεί σε διάφορους ρόλους στα κόμικ της DC. Ακομα περισσοτερα κομικς του Brubaker θα βρειτε στα : Incognito Sleeper Batman (Panini) Scene Of The Crime ( μαζι με Michael Lark ) An Accidental Death Fatale Για περισσοτερο Rucka και Lark : Lazarus Για περισσοτερο Rucka : Stumptown Whiteout
  8. Μετά το τέλος του "Hush", που έτρεξε στα τεύχη 608-619 του Batman, οι ιθύνοντες παρέδωσαν τον υπερασπιστή της Γκόθαμ στη δημιουργική ομάδα του (εν εξελίξει τότε) 100 Bullets, ήτοι Brian Azzarello (σενάριο), Eduardo Risso (σχέδιο), Patricia Mulvihill (χρωματισμός), Clem Robins (lettering) και Dave Johnson (εξώφυλλα). Το αποτέλεσμα ήταν το story arc "Broken City", που ολοκληρώθηκε στο τεύχος 625. Ο Batman ερευνά τον βίαιο θάνατο της Elizabeth Lupo. Τα σημάδια στο σώμα της δείχνουν Killer Croc, αλλά με την ανάκριση το μόνο που καταφέρνει είναι να σπάσει τα καινούργια δόντια του. Μέσω της όμορφης Margo, οδηγείται στον Angel Lupo, αδερφό του θύματος. Εκείνος το σκάει από το παράθυρο ενός ακατοίκητου σπιτιού και, ενώ τρέχει στο σκοτεινό σοκάκι από κάτω, σκοτώνει ένα αντρόγυνο, αφήνοντας το αγοράκι τους ορφανό. Συγκλονισμένος από την ομοιότητα με τη δολοφονία των δικών του γονιών, ο Batman το παίρνει προσωπικά. Μέχρι να καταλήξει στην αλήθεια, θα συνομιλήσει με τον Penguin, τον Ventriloquist και δυο καινούργιους παίχτες που χρησιμοποιούν ανατριχιαστικά ψευδώνυμα: Fatman και Little Boy... Ο Azzarello δίνει μια πιο νουάρ αίσθηση σε αυτή την ιστορία, βασιζόμενος λιγότερο στο ξύλο (όχι πως ο Batman δεν ανταλλάσσει μπουνιές) και περισσότερο στο υποτιθέμενο δυνατό του σημείο, το μυαλό. Η ιστορία δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι εξαιρετικό, παρόλα αυτά ο Azzarello τη χρησιμοποιεί για να διερευνήσει την ψυχοσύνθεση του ήρωα. Και το κάνει με τρόπο που ελάχιστοι (imho) έχουν κάνει. Στα συν, επίσης, η πολύ καλή και απαιτητική χρήση της γλώσσας, ένα σημείο που πολλοί σύγχρονοι σεναριογράφοι ξεχνούν. Από τη μεριά του, ο Risso κάνει καλή δουλειά, αλλά όχι στο 100% των δυνατοτήτων του. Σε αρκετά σημεία, μάλιστα, η γραμμή του μου θύμισε τον σημερινό, κακογερασμένο Frank Miller. Συνολικά, μιλάμε για ένα κόμικ, το οποίο απαιτεί την προσοχή του αναγνώστη και καταφέρνει να τον κρατήσει στην ατμόσφαιρά του. Ίσως δε θα το πρότεινα σε όσους πρωτογνωρίζονται με τον Σκοτεινό Ιππότη, αλλά εν πάση περιπτώσει αποτελεί μία ακόμη ενδιαφέρουσα προσθήκη στον μύθο του.
  9. Dark Chris

    Gotham (2014-2019)

    Την επόμενη σεζόν θα δούμε στο Fox ένα νέο αστυνομικό δράμα που θα επικεντρώνεται στον Gordon πριν την εμφάνιση του Batman. Δημιουργός/παραγωγός θα είναι ο Bruno Heller του Mentalist. Δεν γνωρίζουμε ακόμα αν θα είναι στο σύμπαν του Nolan ή στο νέο Cinematic Universe της DC ή αυτόνομο. Αναφέρει και την δημιουργία των κακών που σημάδεψαν το Gotham, άρα μπορούμε σχεδόν σίγουρα να βγάλουμε εκτός την επιλογή του Nolanverse. Ένα έχω να πω: ο Cranston έχει ξεμπερδέψει με το Breaking Bad. click [imdb=tt3749900]
  10. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

    Τιμή καταλόγου: 10€ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES Κυκλοφόρησε και ο τρίτος τόμος της νεανικής και όχι μόνο σειράς Secret Hero Society! Περιγραφή αυτού του τόσο ζεστού και συμπαθητικού κόμικ θα βρείτε στο θέμα του πρώτου τόμου. Και εδώ ένας σύνδεσμος προς το θέμα του δεύτερου τόμου. Πλέον έχουν βγει κι εδώ όσα έχουν κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό... (Ο 4ος τόμος αναμένεται να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό τον Δεκέμβριο του 2019)
  11. Τα ‘Origin Stories’ αποτελούν ζόρικη υπόθεση. Πως μπορεί ένας δημιουργός να δώσει στο κοινό του την ιστορία της ‘γέννησης‘ ενός αγαπημένου ήρωα ή χαρακτήρα και να κατορθώσει να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να ενθουσιάσει ακριβώς το ίδιο κοινό που εδώ και δεκαετίες έχει δει και διαβάσει ακριβώς την ίδια ιστορία, ξανά και ξανά ? Πολύ απλά φροντίζεις να προσεγγίσεις αυτό το κεφάλαιο μέσα από ένα εντελώς διαφορετικό πρίσμα. Επιλέγεις να εξερευνήσεις νέες πτυχές του και να αναδείξεις εκείνα τα στοιχεία του κεντρικού σου ήρωα τα οποία μέχρι πρότινος τα αγνοούσαμε ή δεν τους είχε δοθεί και τόσο μεγάλη βάση. Κάποτε ο σεναριογράφος των BATMAN και BATMAN : Returns , Sam Hamm, είχε δηλώσει : ‘Καταστρέφεις ολοκληρωτικά την αξιοπιστία σου αν επιλέξεις να δείξεις στο κοινό την διαδικασία της μεταμόρφωσης του Bruce Wayne σε Batman’. Το 2005 o σκηνοθέτης Christopher Nolan όχι μόνο πήγε κόντρα σε αυτά τα λεγόμενα αλλά φρόντισε μάλιστα να τα καταρρίψει ολοσχερώς. Ο Nolan ‘γκρέμισε‘ τον ισχυρισμό του Hamm και αυτό το κατόρθωσε ‘χτίζοντας‘ ένα ‘Origin‘ για τον εμβληματικό ήρωα του Gotham το οποίο ναι μεν είχε χωμένες βαθιά τις ρίζες του στο παρελθόν του Batman όμως παράλληλα είχε τις κοχόνες να αναδείξει και την άλλη πλευρά του : Εκείνη του εκατομμυριούχου – ορφανού Bruce Wayne που έχοντας ως ‘όπλο’ το τραύμα μιας άδικης και ύψιστης απώλειας ανέλαβε να γίνει ο βλοσυρός και μοναχικός υπερασπιστής μιας ολόκληρης πόλης η οποία μαστίζονταν από κάθε λογής Καθάρματα. Στο BATMAN : Begins ο Nolan προσπάθησε να μελετήσει και να ορίσει , για πρώτη φορά στην κινηματογραφική οθόνη, τον θνητό άνθρωπο που κρύβεται πίσω από μια ‘αθάνατη‘ και εμβληματική μάσκα. Και το εγχείρημα αυτό στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. ‘And why do we fall, Bruce? So we can learn to pick ourselves up.’ Σε όλη την διάρκεια του Begins τα λόγια του μακαρίτη Thomas Wayne αντηχούν μέσα στο κεφάλι του γιου του Bruce. Ως παιδί ο Bruce έγινε μάρτυρας της δολοφονίας των γονιών του από το χέρι του αδίστακτου Joe Chill . Ένα μαργαριταρένιο κολιέ και μια παράσταση όπερας η οποία τρομοκράτησε τον μικρό Bruce στάθηκαν η αιτία ώστε μπροστά στα μάτια του να εξελιχθεί μια ανείπωτη τραγωδία. Τα χρόνια πέρασαν όμως ο Bruce ποτέ του δεν ξέχασε αλλά ούτε και συγχώρεσε. Δεν συγχώρησε τον φονιά των γονιών του για την αισχρή του πράξη όμως ούτε και τον ίδιο του τον εαυτό για την ‘δειλία‘ που επέδειξε εκείνη την νύχτα. Και κάπως έτσι δεκατέσσερα χρόνια μετά ο Bruce αποφασίζει να πάρει ένα περίστροφο και να τιμωρήσει με αυτό τον άντρα που του στέρησε τους γονείς του και τον οποίο το δικαστικό σύστημα ετοιμάζεται να αφήσει ελεύθερο. Και όμως τελευταία στιγμή ο νεαρός Wayne αλλάζει γνώμη και αφήνει τον φονιά να ζήσει. Επάνω σε μια στιγμή θυμού και απερισκεψίας αποφασίζει να βρει τον άνθρωπο που κινεί όλους τους ‘Joe Chill’ της πόλης του και να τον αντικρίσει κατάμουτρα. Όμως ο αρχηγός της Μαφίας του Gotham, Carmine Falcone, είναι ένας σκληρός , πανίσχυρος και ανελέητος άνθρωπος που δεν γνωρίζει τι θα πει ‘φόβος‘. Αντίθετα είναι εκείνος που φέρνει τον φόβο στις καρδιές των θυμάτων του. Και ακριβώς ένα μάθημα ‘φόβου‘ είναι που δίνει αυτός ο άντρας στον Bruce… Όταν ο Bruce Wayne συνειδητοποιεί πως για να καταπολεμήσει το έγκλημα και την αδικία πρέπει πρώτα να μάθει να τα κατανοεί αποφασίζει να μπαρκάρει στο πρώτο καράβι που βρίσκει μπροστά του. Απαρνείται την περιουσία και την κληρονομιά του και βάζει πλώρη για εξωτικούς και άγριους προορισμούς με σκοπό να συλλέξει γνώσεις, δύναμη και εμπειρίες ώστε μια μέρα να μπορέσει να επιστρέψει στην πόλη του και να τα εφαρμόσει όλα αυτά σε έναν ύψιστο σκοπό : Την προστασία των αθώων από όλους εκείνους που τους εκμεταλλεύονται και τους πονούν. Όμως για να μπορέσει να το κάνει αυτό ο Bruce Wayne το ξέρει καλά ότι πρέπει πρώτα να μεταμορφωθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από έναν θνητό άνθρωπο. Πρέπει να εξελιχθεί σε ένα ‘σύμβολο‘ δικαιοσύνης και φόβου και να μεταφέρει ακριβώς αυτόν τον φόβο στις καρδιές των εγκληματιών που μαστίζουν την πόλη του Gotham… Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται σήμερα, το 2005 μια ταινία ‘BATMAN‘ ήταν κάτι που δεν περιμέναμε να δούμε ξανά στις κινηματογραφικές οθόνες. Το Begins αποδείχτηκε μια ταινία με απρόσμενο βάθος και υποδειγματικό χτίσιμο χαρακτήρων η οποία απείχε έτη φωτός από τα απαράδεκτα ‘Forever’ και ‘Batman & Robin’ του Joel Schumacher, τα οποία επάνω στην επιθυμία των παραγωγών να πουλήσουν περισσότερα παιχνίδια κόντεψαν να ρίξουν την κινηματογραφική εκδοχή του ήρωα για πάντα στο απέραντο σκοτάδι. Οι δυο ταινίες του Joel το μόνο που κάνανε ήταν να πάρουν τις βάσεις των λατρεμένων ταινιών του Tim Burton και να τις διαστρεβλώσουν σε κάτι που θα ήταν πιο ‘προσιτό‘ και εμπορικό. Το τελικό αποτέλεσμα εξελίχθηκε στην απόλυτη παρωδία. Και οι δυο ταινίες ήταν τόσο προσηλωμένες στο να πουλήσουν στο ευρύ κοινό μια εύπεπτη και αποστειρωμένη ψυχαγωγία που επάνω σε αυτή τους την προσπάθεια αμέλησαν παντελώς να εξελίξουν έστω και λίγο τον κεντρικό τους ήρωα. Εδώ ο Batman δεν ήταν τίποτε περισσότερο παρά μια macho και σκοτεινή φιγούρα η οποία χρησίμευε μονάχα για να σπάει στο ξύλο τον εκάστοτε νέο και γραφικό Villain που έκανε την εμφάνιση του στο Gotham. Ευτυχώς ο Nolan φρόντισε να απομακρυνθεί εντελώς από αυτή την προσέγγιση και κατόρθωσε να μας δώσει μια ώριμη και σκεπτόμενη ταινία που όχι μόνο θα κινούνταν γύρω από την ηρωική μορφή του Batman αλλά και που παράλληλα θα τολμούσε να εξετάσει την ψυχοσύνθεση του τραγικού ανθρώπου που κρυβόταν πίσω από την μάσκα και την κάπα. Ο Batman του Nolan ΔΕΝ είναι ένας ‘Superhero‘. Αντίθετα είναι ένας εκδικητής που δίνει έμφαση στην θεατρικότητα και την παραπλάνηση και μέσω αυτών των δυο στοιχείων κατορθώνει να εμφυσήσει τον φόβο στους αντιπάλους του και να τον χρησιμοποιήσει έτσι ώστε να τους νικήσει. Και όμως παρά τις εντυπωσιακές του ικανότητες και τα θεαματικά του γκάτζετ ποτέ του εδώ δεν παύει να φαντάζει τρωτός. Εδώ θα τον δεις να τρώει τα μούτρα του προσπαθώντας να πηδήξει από την μια ταράτσα στην άλλη, να τρώει ξύλο, να αρπάζει φωτιά , ακόμη και να αμφισβητεί τις ίδιες του τις πράξεις και την ύπαρξη του… Στο Begins γινόμαστε μάρτυρες της παράτολμης και επίπονης προσπάθειας ενός άντρα να σφυρηλατήσει την θνητή του ύπαρξη σε κάτι το πανίσχυρο και ακλόνητο αλλά για να το κατορθώσει αυτό θα πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους του και να μάθει να τους ελέγχει προς όφελος του. Ο φόβος αποτελεί βασικό κομμάτι της θεματολογίας του Begins τόσο από την μεριά του ήρωα όσο και από εκείνη των εχθρών του. Παράλληλα ο σκηνοθέτης φροντίζει πιο πριν να μας δείξει τους κόπους αυτής της προσπάθειας. O Nolan στέλνει τον Bruce Wayne του στην Ανατολική Ασία και τον βάζει να ζει ως κακοποιός με σκοπό να του διδάξει πως δημιουργούνται, σκέφτονται και συμπεριφέρονται οι ίδιοι εγκληματίες τους οποίους ο Bruce θέλει σαν τρελός να τους τιμωρήσει. Φυσικά πέρα από την αντίληψη του εχθρού του ο Bruce πρέπει να διδαχτεί και τις μεθόδους της τιμωρίας του. Και αυτές οι μέθοδοι έρχονται μέσα από τις διδαχές του μέντορα του ‘Henry Duckard’ aka Ra’s Al Ghul και της μυστηριώδους οργάνωσης του, League Of Shadows . Βάζοντας τον Bruce να εκπαιδεύεται με αυτούς τους ανελέητους νίντζα – τιμωρούς ο Nolan χτίζει τον ήρωα του ενώ ταυτόχρονα του χαρίζει τον πρώτο του μεγάλο εχθρό. Bruce και Ra’s μπορεί να μοιράζονται έναν παρόμοιο σκοπό, την εξάλειψη της αδικίας και του εγκλήματος, όμως είναι η διαφορά στις μεθόδους τους εκείνη που τους καθιστά σε δυο αντιπάλους. Ο Ra’s για να εκπληρώσει τον σκοπό του δεν θα διστάσει να ‘κάψει‘ πόλεις ολόκληρες. Για εκείνον η διαφθορά είναι ένα στοιχείο που συναντάται σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας και δεν κάνει διακρίσεις. Ο Ra’s βλέπει το Gotham ως μια σύγχρονη Βαβέλ εγκληματικότητας και παρακμής και αποφασίζει να καταστρέψει ολοσχερώς την πόλη ώστε να επανέλθει η τάξη. Αντίθετα ο Bruce Wayne είναι πεπεισμένος ότι μέσα στις καρδιές των κατοίκων της πόλης του υπάρχουν ακόμη η ηθική και το καλό και πως μονάχα μέσα από αυτά υπάρχει ελπίδα για σωτηρία. ‘When a forest grows too wild, a purging fire is inevitable and natural.’ ακούμε σε μια φάση τον Ra’s να δηλώνει στον ήρωα και βλέποντας τις εκφράσεις τους το ξέρεις κατευθείαν ότι οι δυο αυτοί άντρες παρά το γεγονός ότι μοιράζονται έναν κοινό, απώτερο, σκοπό είναι προορισμένοι να πολεμήσουν ο ένας τον άλλον μέχρι θανάτου. Σε επίπεδο εικόνας στο Begins ο Nolan παντρεύει τον ρεαλισμό και την ουσία με το θέαμα και το στιλ. Απομακρύνεται αρκετά από την comic αισθητική των προηγούμενων ταινιών και κάνει μετρημένη χρήση των ειδικών εφέ , δίνοντας στον ήρωα του ένα πιο ‘στρατιωτικό‘ ύφος, όμως παράλληλα ποτέ του δεν ξεχνάει να αναδείξει όλα τα στοιχεία που έκαναν τον Batman έναν τόσο σπουδαίο και λατρεμένο χαρακτήρα. Αναδεικνύει την τραγικότητα του ήρωα του και αρνείται πεισματικά να τον βάλει να σκοτώνει τους αντιπάλους του. Από την άλλη δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να τον αφήσει να μείνει άπραγος μπροστά στον χαμό του εχθρού του. ‘I won’t kill you, but I don’t have to save you,’ τον ακούμε να… γρυλίζει στον Ra’s και βλέπουμε να τον αφήνει σε βέβαιο θάνατο. Και κάπως έτσι ο Nolan προσθέτει μερικές παχιές, έξτρα, στρώσεις σκοταδιού αλλά και γαματοσύνης στον Σκοτεινό Ιππότη του. Μιλώντας για ‘γρυλίσματα‘ ομολογώ ότι τόσο το περίφημο Bat-Voice του πρωταγωνιστή Christian Bale όσο και η στολή που έχει εδώ ο ήρωας του δεν μου κάθισαν ποτέ καλά από επίπεδο αισθητικής. Ναι ο Nolan εδώ ποντάρει στον ρεαλισμό της εξωτερικής εμφάνισης όμως ίσως να μην έβλαπτε αν αφηνόταν λιγάκι παραπάνω στην αισθητική των comics. Πάντως ο Bale κάνει σε γενικές γραμμές άρτια δουλεία. Μας δίνει έναν Batman που μοιάζει λες και είναι βγαλμένος από την αληθινή ζωή όμως εκεί που πραγματικά διαπρέπει είναι στην απεικόνιση της κλονισμένης, διχασμένης αλλά και υπέρμετρα ηρωικής ψυχοσύνθεσης του Bruce Wayne. Στον αντίποδα οι Liam Neeson και Cillian Murphy κάνουν αξιόλογη δουλειά ενσαρκώνοντας τους Ra’s και Scarecrow αντίστοιχα στις πιο ‘θνητές‘ και ‘σοβαρές‘ εκδοχές τους. Λίρα εκατό αποδείχτηκε και ο Gary Oldman ως επιθεωρητής Gordon μιας και αποτυπώνει υπέροχα τον ψυχισμό και την αποφασιστικότητα του αδέκαστου αυτού μπάτσου. Από την άλλη δεν μπορώ να ισχυριστώ το ίδιο και για την Rachel της Katie Holmes που πάντα μου φάνταζε ως ένα αχρείαστο Love Story αλλά και ως ένα φτηνό μέσο που θέτει τα ζητήματα ηθικής που αφορούν την παρουσία του Batman και των αμφιλεγόμενων πράξεων του. ‘It’s not who I am underneath… but what I *do*… that defines me.’ ακούμε σε μια φάση τον Batman/Bruce να επαναλαμβάνει τα λόγια που κάποτε του είπε η Rachel όμως το θέμα είναι ότι για μένα ο συγκεκριμένος ήρωας ποτέ του δεν είχε την ανάγκη να μάθει αυτά τα λόγια από κάποιο άλλο πρόσωπο. Η διδαχή αυτή έπρεπε να πηγάζει κατευθείαν μέσα από τον ίδιο. Εδώ η Rachel δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μια αχρείαστη φωνή της ηθικής που πνίγεται μέσα στο ανελέητο σκοτάδι του Gotham. Ευτυχώς δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο και για τον Michael Caine που εδώ δίνει στον ήρωα το στήριγμα που χρειάζεται , τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, ως ο πιστός μπάτλερ Alfred Pennyworth. Μάχιμη δουλεία έχει γίνει στις σκηνές μάχης που εκπέμπουν ρεαλισμό αν και ίσως σε ορισμένα σημεία να στερούνται ψυχαγωγικού θεάματος. Υπέροχη είναι και η μουσική των Zimmer και Howard που τσοντάρει τα μέγιστα στην σκοτεινή και ηρωική ατμόσφαιρα ενώ αξίζουν και έξτρα εύσημα στον Nolan για εκείνη την τρομαχτική – γαμάτη – σουρεαλιστική σκηνή όπου ο Batman δίνει στον Scarecrow να δοκιμάσει το ίδιο του το ‘φάρμακο΄…. To Begins βγήκε στις αίθουσες τον Μάη του 2005 , ‘πέταξε‘ θεαματικά πάνω από το Box Office, επανέφερε τον Batman στο κινηματογραφικό πανί όμως το πιο σημαντικό είναι ότι μας έδειξε ότι μπορούμε να έχουμε comic ταινίες που πέρα από το να μας ψυχαγωγήσουν αποτελεσματικά μπορούν ταυτόχρονα να μας δώσουν σωστά δομημένους και πολύπλευρους χαρακτήρες και ιστορίες που θα μας προβληματίσουν και που θα μας κάνουν να θέλουμε να τους μελετήσουμε και να τους ερμηνεύσουμε με διάφορους τρόπους. Με αυτό το φιλμ ο Nolan μας απέδειξε ότι μπορείς να πάρεις εμπορικούς ήρωες και ταινίες και να πάρεις δημιουργικά ρίσκα με τα οποία θα χτίσεις κάτι το διαφορετικό και το σπουδαίο και όλα αυτά ενώ ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι σκηνοθέτες δεν φαίνεται να έχουν τα αρχίδια να κάνουν κάτι το ‘δικό τους’ με όλους αυτούς τους Σούπερ – ήρωες που κατακλύζουν τις οθόνες μας τα τελευταία χρόνια. Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και το συναρπαστικό φινάλε όπου ο Gordon ανάβει για πρώτη φορά το Bat-Signal, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για το Gotham, και δείχνει στον Batman το τραπουλόχαρτο που αποτελεί την ‘κάρτα’ ενός νέου εγκληματία που επίσης φαίνεται να έχει μια έφεση στην θεατρικότητα και τον εντυπωσιασμό. Εδώ είναι που ο Nolan αρχίζει να θίγει το ζήτημα της απρόσμενης εμφάνισης και παρουσίας αυτού του εκδικητή στον κόσμο μας και τις αναπόφευκτες συνέπειες της. Όμως οι επιπτώσεις των ιδεολογιών και των μεθόδων του ήρωα θα εξετάζονταν πολύ πιο εξονυχιστικά και λαμπρά στο δεύτερο και ανυπέρβλητο κομμάτι της τριλογίας. Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι με αυτό το τολμηρό ‘ξεκίνημα’ οι Bale και Nolan μας θύμισαν με τον πιο άμεσο και υπέροχο τρόπο ποίος ακριβώς είναι ο Bruce Wayne, το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τον μεγαλύτερο comic ήρωα : Ένας πονεμένος αλλά και εξαιρετικά αποφασισμένος άντρας που παίρνει μια εις βάρος του αδικία και την μετατρέπει στο εργαλείο που θα του επιτρέψει να μας προστατεύει από όλα εκείνα τα Καθάρματα που μας δυναστεύουν. Ένας τραγικός αντιήρωας που κάθε νύχτα θυσιάζει ένα μεγάλο μέρος τόσο του σώματος όσο και της ψυχής του ώστε να κάνει την κοινωνία μας ένα καλύτερο μέρος στο οποίο ως πολίτες θα τολμούμε να διασχίζουμε σκοτεινά σοκάκια τις νύχτες και χωρίς να φοβόμαστε ότι μοχθηροί άντρες με όπλα θα εμφανιστούν μέσα από το σκοτάδι και θα μας πάρουν δια της βίας τα όνειρα και τις ελπίδες μας. Στο BATMAN : Begins δεν έχουμε να κάνουμε με έναν ακόμη , ανίκητο, macho Σούπερ Ήρωα αλλά έναν πληγωμένο ιδεαλιστή που με όπλο τις γροθιές αλλά και το μυαλό του προσπαθεί να κάνει εκείνο που θεωρεί σωστό μέσα σε μια πόλη που μαστίζεται από τον φόβο. Ο Batman εδώ φροντίζει να μην ξεχάσουμε ποτέ μας ότι σε αυτόν τον βίαιο και παράλογο κόσμο που ζούμε οι ‘πτώσεις’ που θα υποστούμε θα είναι πολλές και σκληρές. Το αν θα βρούμε την δύναμη να σταθούμε ξανά στα δυο πόδια μας και να κάνουμε κάτι για αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς τους ίδιους και την δυνατότητα μας να αντιμετωπίσουμε και να ελέγξουμε τις ίδιες μας τις φοβίες. Και αυτό είναι τρομαχτικό αλλά και εξαιρετικά συναρπαστικό και ρομαντικό ταυτόχρονα. batcountrysite.wordpress.com
  12. Dr Paingiver

    WONDER WOMAN: ΙΚΕΤΕΙΑ

    Η Ικετεία, είναι ένα κόμικ "σύγκρουσης" ανάμεσα σε δύο πρωτοκλασάτους ήρωες της DC, την Wonder Woman και τον Batman. Το αίτιο της σύγκρουσης είναι η ικέτιδα. Η WW την προστατεύει για λόγους αρχής και ο Batman θέλει να την συλλάβει πάλι για λόγους (άλλης) αρχής. Τελευταία πάντως οι συγκρούσεις μεταξύ των υπερηρώων καλά κρατούν. Το σχέδιο είναι πολύ καλό, μέχρι εξαιρετικό για τα γούστα μου. Στο σενάριο έχω κάποια θέματα, αλλά όχι σοβαρά , κάπου έχασα κάποια πράγματα. Ίσως με την επόμενη ανάγνωση.... Η έκδοση της Anubis εξαιρετική όπως πάντα, δεν έχει ψεγάδια. Προσφέρω τον εαυτό μου Έρχομαι απροστάτευτος Έρχομαι άπορος Χωρίς τιμή, χωρίς ελπίδα, Με τίποτε παρά μόνο τον εαυτό μου Για να ζητήσω την προστασία σου Στη σκιά σου θα υπηρετώ Χάρη στην ανάσα σου θα αναπνέω Χάρη στα λόγια σου θα μιλάω Χάρη στο έλεός σου θα ζήσω Με όλη μου την ψυχή, με όλα όσα μπορώ να προσφέρω, Σε εκλιπαρώ, στο όνομα του Δία, που φροντίζει τους ικέτες: ΑΠΟΔΕΞΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΗ ΜΟΥ. Ευχαριστούμε για την εσωτερική εικόνα και το ποιήμα τον constantinople!
  13. Μπάτμαν: Η pop εκδοχή της αναγεννησιακής αντίφασης Ο Μπάτμαν θεωρείται - δικαίως - η πιο σκοτεινή persona του σύμπαντος των χάρτινων, comic, υπερηρώων και ο πιο «αληθινός», ο πιο ανθρώπινος. Διότι δεν έχει καμία υπερφυσική ή μεταφυσική υπερδύναμη. Ούτε καν μια επιστημονικοφανή. Δηλαδή δεν τον τσίμπησε καν ραδιενεργή αράχνη μεταφέροντάς του, μεγεθυμένες, τις δυνάμεις της, όπως συνέβη με τον Spider-Man. Ούτε είναι ένας τυχεράκιας εξωγήινος που στο περιβάλλον της Γης, η φυσιολογία του απλώς τον μετατρέπει σε υπεράνθρωπο, όπως ο Superman. Ο Μπάτμαν βασίζεται στην εξαιρετική φυσική του κατάσταση - αποτέλεσμα εντατικής γυμναστικής - και στην εντυπωσιακή οικονομική του επιφάνεια, την οποία κληρονόμησε και δεν φαίνεται να κάνει και πολλά για να την αβγατίσει, που του επιτρέπει να δημιουργεί και να εξελίσσει φουτουριστικά gadget και επίγεια και εναέρια οχήματα, τα οποία τον βοηθούν στην αέναη σταυροφορία του εναντίον του εγκλήματος. Ενώ ο δυϊσμός του, αν και βασικό χαρακτηριστικό των περισσότερων υπερηρώων, στον Μπάτμαν - κατά κόσμον ο βαθύπλουτος Μπρους Γουέιν - προκύπτει από την βαθιά του κατάθλιψη λόγω του βίαιου θανάτου των γονιών του, τον οποίο δεν θα ξεπεράσει ποτέ. Στην πραγματικότητα, ο Μπάτμαν, περισσότερο ακόμη και από «σκοτεινός ιππότης» - όπως παρουσιάζεται - είναι ένας ιδιωτικός ντεντέκτιβ με κάπως εξεζητημένη εμφάνιση, μεγάλα ψυχολογικά ζητήματα και τρελά λεφτά, που του επιτρέπουν να έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας δηλαδή. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι, εν πολλοίς, εκείνα που κατέστησαν τον Μπάτμαν έναν εκ των διαχρονικότερων υπερηρώων, απολαμβάνοντας, μέχρι και σήμερα, από το μακρινό 1939 που πρωτοεμφανίστηκε, ανεξάντλητης δημοφιλίας, αναγνωρισιμότητας και εμπορικής επιτυχίας. Ντα Βίντσι και Ζορό Το μυαλό, η ψυχή, το δημιουργικό δαιμόνιο πίσω από αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι ο Μπομπ Κέιν, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου του 1915, στην Νέα Υόρκη. Την πόλη στην οποία παραπέμπει απευθείας η Γκόθαμ, το νοσηρό αστικό σκηνικό δράσης του Μπάτμαν. Τους διαλόγους υπέγραψε ο Μπιλ Φίνγκερ. Ίσως δεν έχει χυθεί τόσο μελάνι για την ανάλυση της προσωπικότητας ενός φανταστικού ήρωα - ακόμη και από το λογοτεχνικό σύμπαν - όσο αυτό που χύθηκε για τον Μπάτμαν. Από αυτή την άποψη, το ενδιαφέρον για τον δημιουργό του είναι εύλογο. Κυρίως, για το πώς «γεννήθηκε» στο μυαλό του ο Μπάτμαν. Από όσα είπε πολλές δεκαετίες αργότερα ο ίδιος ο Κέιν προκύπτει, ότι ο Μπάτμαν είναι το αποτέλεσμα ενός μίγματος επιρροών, από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Ζορό, σε συνδυασμό… με την υπόσχεση μεγαλύτερης αμοιβής από την DC Comics. «Υποθέτω ότι εξαρχής είχα μελάνι στις φλέβες μου αντί για αίμα» έλεγε για την παιδική ηλικία του. Από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, είχα ένα μολύβι στο χέρι μου. Όταν ήμουν δέκα, ο μπαμπάς μου ήταν τυπογράφος στη New York Daily News και έφερνε στο σπίτι όλα τα κόμικς της εφημερίδας και τα αντέγραφα αμέσως. Τα έκανα σχεδόν τόσο τέλεια όσο τα πρωτότυπα». Αυτή η άτυπη εκπαίδευση οδήγησε τον νεαρό Κέιν στο να δημιουργήσει τα δικά του κόμικς και μέχρι το 1938 πωλούσε χιουμοριστικές μικρές ιστορίες στην DC Comics, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών «Professor Doolittle» και «Ginger Snapp». Εκείνη την χρονική στιγμή θα εμφανιζόταν ο Μπάτμαν. Σε συνέντευξή του τον Ιούνιο του 1989, με αφορμή τα γυρίσματα της ταινίας «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον, με τον Μάικλ Κίτον στον ρόλο του υπερήρωα και έναν γκροτέσκα δαιμονικό Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Τζόκερ, αναφέρει σχετικά: «’Ηταν η χρονιά μετά την εμφάνιση του Superman το 1938. Ήμουν 18 ετών. Έπινα ένα ποτό με τον Βίνσετ Σάλιβαν (σσ. πρωτοπόρος επιμελητής και εκδότης κόμικ, η ψυχή της εμβληματική DC Comics στα πρώτα της βήματα) και μου λέει, “μπορείς να μου βρεις έναν άλλο χαρακτήρα υπερήρωα, γιατί ψάχνουμε έναν;”. Λέω, πόσα βγάζουν ο (Τζέρι) Σίγκελ και ο (Τζο) Σούστερ; (σσ. δημιουργοί του Superman). Έβγαζαν λοιπόν περίπου 800 δολάρια την ιστορία, δηλαδή 1.600 δολάρια την εβδομάδα. Και εγώ έκανα cartoons για την DC βγάζοντας όχι παραπάνω από 30 δολάρια την εβδομάδα. Του λέω “άκου, αν πρόκειται να βγάζω 1.500 δολάρια την εβδομάδα, μπορώ να ζωγραφίσω τα πάντα!”. Λοιπόν, πιστέψέ το, ήταν Παρασκευή και λέω, “την Δευτέρα θα έχετε έναν νέο υπερήρωα”. Αυτή είναι η αλήθεια». Εντάξει, όχι όλη. Διότι, ναι μεν ο «τοκετός» μιας ιδέας είναι στιγμιαίος, αλλά η «ζύμωσή» της είναι το αποτέλεσμα μακρόχρονης διαδικασίας. Ο Κέιν, φυσικά, το παραδέχθηκε: «Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε επηρεαστεί από πολλές επιρροές στην ζωή μας. Και σε ό,τι κάνεις μετά, βάζεις πολλά από την δική σου προσωπικότητα. Το θέμα είναι ότι όλοι βλέπουμε τα ίδια πράγματα ταυτόχρονα, αλλά τα ερμηνεύουμε με τον δικό μας τρόπο. Όταν ήμουν, 12 ή 13 ετών είδα ένα βιβλίο με εφευρέσεις του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Και, όπως γνωρίζετε, ήταν εκείνος που άνοιξε τους δρόμους στις περισσότερες από τις εφευρέσεις που έχουμε σήμερα. Προέβλεψε την πτήση του ανθρώπου, το ελικόπτερο, το πολυβόλο, την ατμομηχανή. Ένα όμως τράβηξε πραγματικά την προσοχή μου τότε και αυτό ήταν ένας άνθρωπος πάνω σε έλκηθρο με μεγάλα φτερά νυχτερίδας. ‘Ηταν το πρώτο ανεμόπτερο σε πτήση, 500 χρόνια πριν. Και ο Ντα Βίντσι είχε γράψει ότι “το πουλί δεν θα έχει κάτι άλλο για μοντέλο, από την νυχτερίδα”. Ετσι, κοιτώντας αυτά τα μεγάλα φτερά και διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, ήταν σαν να “φυτεύτηκε” ο Μπάτμαν στο μυαλό μου. Αλλά δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να δημιουργήσω τον Μπάτμαν, τον έβαλα στην άκρη και πήγα στις ταινίες. Είδα το “Σημάδι του Ζορό” με τον Νταγκλας Φέρμπανκς, ο οποίος ήταν το ίνδαλμα των παιδικών μου χρόνων, ενός παιδιού της Νέας Υόρκης, του Μπρονξ συγκεκριμένα. Ο Ζορό ήταν ο πιο τολμηρός διάβολος που είχα δει στη ζωή μου. Ήταν χιλιάδες φορές λιγότερο ακροβατικός από τον Μπάτμαν, αλλά μου έδωσε την ιδέα της διπλής ταυτότητας. Τη μέρα ήταν ο βαρετός δανδής Δον Ντιέγκο Βέγκα, γιος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες στο Μεξικό, γύρω στο 1820. Ήταν όμως η εποχή που κυριαρχούσαν οι Ισπανοί κατακτητές, που προκαλούσαν όλων των ειδών τις τρομερές αδικίες εναντίον των φτωχών. Και ο Δον Ντιέγκο συνέβαινε να είναι πολύ αλτρουιστής και αποφάσισε να γίνει διώκτης του εγκλήματος. Ετσι, τη νύχτα, φορούσε τη μάσκα, ένα μαντήλι με σχισμές στα μάτια, έδενε την θήκη ενός αξιόπιστου σπαθιού στο πλευρό του και εφορμούσε από μια σπηλιά πάνω σε ένα μαύρο άλογο που νομίζω ότι το έλεγαν Θύελλα. Πραγματικά εδώ μπορείτε να δείτε την αναφορά όπου πολλά χρόνια αργότερα μετουσιώθηκε στην ιδέα ενός σπηλαίου νυχτερίδας και του αυτοκινήτου-νυχτερίδα, αντί του αλόγου. Ήταν μια βαθιά επιρροή αυτή για μένα η διπλή ταυτότητα. Υπήρχαν και άλλα παραδείγματα διπλής ταυτότητας, αλλά εμπνεύστηκα τη δική μου από τον Ζορό». Ακόμη μία επιρροή ήταν ο χαρακτήρας του Phantom που εμφανίστηκε το 1934. «Ηταν ένας διώκτης του εγκλήματος από την Αφρική» λέει ο Κέιν. «Φορούσε μια γκρίζα στολή με μάσκα και κάτι πήρα από αυτό. Στο πρώτο εξώφυλλο του Batman το 1939, ήταν απλά μια γκρίζα φιγούρα με κουκούλα και είχε άκαμπτα πτερύγια νυχτερίδας που ήταν κάπως στερεωμένα στο πίσω μέρος των χεριών του. Ο λόγος που αναθεώρησα αυτό το κομμάτι ήταν ότι κατάλαβα πως θα ήταν πολύπλοκο να πολεμά έτσι. Οπότε έκανα αλλαγές στην εμφάνιση σε κάθε ιστορία. Πραγματικά, ο Μπάτμαν άρχισε να ωριμάζει πολύ γρήγορα, μόλις μέσα σε ένα χρόνο. Τα σχέδια γίνονταν καλύτερα, τα φτερά της νυχτερίδας έρεαν καλύτερα κλπ.». Το όνομα του Μπρους Γουέιν εμπνεύστηκε από τον Ρόμπερτ Μπρους ή Ροβέρτο τον Α’ της Σκωτίας, τον θρυλικό ηγέτη του Μεσαίωνα και διακρίθηκε στους πολέμους της Σκωτσέζικης Ανεξαρτησίας. Ο θρίαμβος του «Σκοτεινού Ιππότη» Η πρώτη ιστορία του Μπάτμαν στο Detective Comics ήταν μόλις έξι σελίδες αλλά αμέσως τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού. Από την δεύτερη εμφάνιση άρχισε να πουλάει καλά. «Πολύ καλύτερα ακόμη και από την πρώτη φορά που σύστησα τον Ρόμπιν». Ο Ρόμπιν, ένα αγόρι υπερήρωας, μπαίνει στην ζωή του Μπάτμαν το 1940 και για τον Κέιν αποτελεί ένα «σπουδαίο άγγιγμα ιδιοφυίας», διότι έδωσε τη δυνατότητα να ταυτιστούν τα παιδιά με έναν συνομήλικό τους υπερήρωα που παλεύει δίπλα στο ίνδαλμα τους. Ο Μπάτμαν κατάκτησε νωρίς το Χόλιγουντ, επισφραγίζοντας την επιτυχία του. Η πρώτη σειρά με τις περιπέτειές του γυρίστηκε το 1943 από την Columbia. Ο Κέιν θυμάται την φτωχή παραγωγή και την έκπληξη του όταν είδε ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο που προοριζόταν για Batmobile. «’Ηξερα ότι ήταν χαμηλός ο προϋπολογισμός αλλά αυτό ήταν γελοίο» έλεγε αργότερα. Τότε είπε στον σκηνοθέτη να πάρει μια μαύρη λιμουζίνα, να της κολλήσει ένα πτερύγιο που να μοιάζει με φτερό νυχτερίδας και θα είχε ένα αξιοπρεπές Batmobile. Ο Κέιν συνέχισε να σκιτσάρει τις περιπέτειες του Μπάτμαν μέχρι και το 1943 και μετά αφοσιώθηκε στο καθημερινό κόμικ «Μπάτμαν και Ρόμπιν» για τις εφημερίδες. Επέστρεψε στην δημιουργία μεγάλων ιστοριών του Μπάτμαν το 1946 και εξακολουθούσε να έχει ενεργητική συμβολή στην δημιουργία του μέχρι που αποσύρθηκε από την ενεργό καλλιτεχνική δράση το 1968. Η επιτυχία της τηλεοπτικής μεταφοράς του Μπάτμαν το 1966 άνοιξε νέο κύκλο δημοφιλίας του ήρωα και του δημιουργού του σε ένα νέο κοινό. Η δουλειά του μπήκε στις αίθουσες τέχνης και στα μουσεία, επηρεάζοντας το ρεύμα της pop art. Ο Κέιν συνέβαλε ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και στις πρώτες τρεις ταινίες του Μπάτμαν από το 1989. Έφυγε από την ζωή στις 3 Νοεμβρίου του 1998. Ο Μπάτμαν αιχμαλώτισε τις καρδιές και τα μυαλά των νέων γενιών επί επτά δεκαετίες και εξακολουθεί να το κάνει. Ο «Σκοτεινός Ιππότης» έχει καταστεί ένας μύθος που ξεπερνά σε επιρροή τις εκδόσεις και τις μεταφορές του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού των Αμερικανών και έγινε αποδεκτός από όλες τις τάξεις και τα πνευματικά επίπεδα συμβάλλοντας εντυπωσιακά στην αποενοχοποίηση της τέχνης των κόμικ από την «ρετσινιά» του προϊόντος της «υποκουλτούρας». Αν και ο Μπάτμαν δεν υπονόησε αντισυστημικές οπτικές, ωστόσο, ο κόσμος του είναι ένα νοσηρό «περιβόλι» στο οποίο «ανθίζουν» η βία, το έγκλημα, η πολιτική και οικονομική διαφθορά, η παρακμή κάθε αξίας του αστικού κόσμου. Ο μανιχαϊσμός του είναι δηλωμένος αλλά στην πράξη γίνεται ασαφής. Το αίσθημα και η ανάγκη για δικαιοσύνη δεν ξεφεύγει από την προσωπική, ωμή οριοθέτηση της εκδίκησης και σε συνδυασμό με την κυριαρχία του αρχετυπικού «μοναχικού τιμωρού», του φοβικού έστω και στην υποψία συνεργατικής δράσης - ο Ρόμπιν θα είναι πάντα ένα ανείπωτο βάρος - οδηγεί σε ένα αίσθημα ματαιότητας. Στην Γκόθαμ, η οποία θα μπορούσε άνετα να είναι η επιτομή της καπιταλιστικής μητρόπολης, εντελώς διαφορετική από την Μητρόπολη του Superman που αφήνει περιθώρια στην ψευδαίσθηση του θριάμβου του Καλού, τα όρια ανάμεσα στο Καλό και το Κακό είναι τόσο δυσδιάκριτα, όσο εκείνα της τυχαιότητας με την οποία αποφασίζει την τύχη των θυμάτων του, στρίβοντας ένα κέρμα, ο επίσης διχασμένος, πρώην εισαγγελέας - άγγελος της Κάθαρσης, Χάρβεϊ Ντεντ, που ένα ατύχημα θα τον μετατρέψει στον επικίνδυνο εγκληματία Two-Face. ‘Η όπως η επίσης σκοτεινή Σέλινα Κάιλ, η Catwoman. Ακόμη και ο Τζόκερ, ο πλέον αμοραλιστής εχθρός του Μπάτμαν, λειτουργεί ως ένα ιδιότυπο alter ego για έναν υπερήρωα ο οποίος υπάρχει μέσα από την ύπαρξη του απόλυτου Κακού. Παρά τις συνεχείς, αντικειμενικές προσαρμογές του στην αισθητική κάθε εποχής, την πρόσκαιρη «ελαφρότητα» του χαρακτήρα του από την στιγμή της εμφάνισης του «πολύχρωμου» Ρόμπιν, τους διαφορετικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς που πήραν την σκυτάλη των ιστοριών του στο πέρασμα του χρόνου, ο Μπάτμαν εξακολουθεί να κοιτά μέσα από την μάσκα του κατευθείαν στην ψυχή μας, στις μύχιες σκέψεις και τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας, στην «σκοτεινή» μας πλευρά. Ίσως επειδή έρχεται από πολύ μακριά. Από το αναγεννησιακό πνεύμα που όμως γεννήθηκε μέσα από την «σκοτεινιά» του Μεσαίωνα και τον κουβαλά. Ίσως γι’ αυτό ο Κέιν έλεγε με κάθε ευκαιρία: «Και τώρα κλείνοντας θέλω να πω, σ’ ευχαριστώ Λεονάρντο, όπου κι αν βρίσκεσαι!». Πηγή
  14. Γάντζος

    Batman: The Killing Joke (2016)

    Το The Killing Joke γίνεται animated ταινία δια χειρός Bruce Timm. Το panel της animated DC ταινίας Justice League: Gods and Monsters, περιλάμβανε μία ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη για τους fans του Batman και του Joker. Ο Bruce Timm επιβεβαίωσε πως η επόμενη animated ταινία πάνω στην οποία δουλεύει είναι το θρυλικό Batman: The Killing Joke. Το "The Killing Joke" θεωρείται ένα από τα καλύτερα graphic novels όλων των εποχών και είναι ίσως η απόλυτη Joker ιστορία. Κυκλοφόρησε το 1988 σε σενάριο Alan Moore και σχέδιο Brian Bolland και αφορά την δραπέτευση του Joker από το Arkham Asylum, εξερευνώντας μάλιστα για πρώτη φορά το παρελθόν του Clown Prince της Gotham. Ακόμα δεν είναι γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες πέρα από το ότι θα κυκλοφορήσει στις 25 Ιουλίου 2016. Η ανάμειξη πάντως του Bruce Timm μας κάνει να ελπίζουμε για επιστροφή των Kevin Conroy και Mark Hamill ως voice actors του Batman και του Joker αντίστοιχα. *Συμφωνα και με τη βικιπαιδεια ο Timm θα ειναι εκτελεστικος παραγωγος και η ταινια θα περιλαμβανει ενα 15λεπτο προλογο που θα μας εισαγει στην ιστορια. Πηγη Υπόθεση: Έχοντας αποδράσει από το Arkham Asylum o Joker, κι ενώ τον καταδιώκει ο Batman, επιτίθεται στην οικογένεια Gordon για να αποδείξει ένα διαβολικό επιχείρημα, που αντανακλά στη δική του πτώση στην παράνοια. H ταινία αποτελεί μεταφορά του παγκοσμίως γνωστού και αγαπημένου graphic novel των Alan Moore και Brian Bolland. Είναι η πρώτη animated ταινία της DC που παίρνει R-rating (λόγω χρήσης απαγορευμένων λέξεων και μιας ακατάλληλης σκηνής ανάμεσα σε δύο εκ των πρωταγωνιστών). Επιπλέον το ''Killing Joke'' έπαιξε αρχικά σε συγκεκριμένους κινηματογράφους πριν βρει το δρόμο του για το digital download και την πώλησή του ως DVD / Blu-ray. Οι φανς και μη του Batman ήθελαν καιρό τώρα να δουν μια αξιοπρεπή μεταφορά του graphic novel σε κινούμενα σχέδια, με στροφή σε κάτι πιο ενήλικο και βίαιο απ' ό,τι μας έχει συνηθίσει η DC animation. Δυστυχώς η ταινία έλαβε μέτριες έως αρνητικές κριτικές κυρίως για έναν 30λεπτο πρόλογο, ο οποίος ξέφευγε πολύ απ' ό,τι ξέραμε από το κόμικ και παρουσίαζε με διαφορετικό τρόπο το χαρακτήρα της Batgirl και τη σχέση της με το Batman. Αντιθέτως, οι θετικές κριτικές επικεντρώθηκαν στο πολύ καλό voice acting και την πιστότητα, στο μεγαλύτερο μέρος, της ταινίας στο graphic novel. Tην ταινία την βρήκα αρκετά καλή. Έχοντας δει όλες τις ταινίες της DC animation, μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη ήταν αρκετά διαφορετική από το πνεύμα των άλλων ταινιών του στούντιο, κάτι που μου άρεσε. (όπως είχε συμβεί και με το ''Justice League: Gods and monsters''). Ισχύει ότι στο πρώτο 30λεπτο συμβαίνουν αρκετά πράγματα που με παραξένεψαν και υπήρξε μια στασιμότητα στη ροή. Ευτυχώς μετά η ταινία ανέβασε στροφές και με αποζημίωσε με τον καλύτερο τρόπο. Batman/Bruce Wayne (Kevin Conroy) Joker (Mark Hamill) Barbara Gordon/Batgirl (Tara Strong) Commissioner James Gordon (Ray Wise) Alfred Pennyworth (Brian George) wiki [imdb=tt4853102]
  15. Άρθρο του Κώστα Βασιλάκη, από το περιοδικό PIXEL, τευχος 51, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1989.
  16. DaDiRa

    BATMAN: WHITE KNIGHT [ SEAN MURPHY ]

    Τι θα γινόταν αν ο Τζόκερ ανακτούσε την ψυχική του υγεία; Αν λογικευόταν πλήρως και χρησιμοποιούσε όσα μέσα έχει για να κερδίσει τους ανθρώπους του Gotham και να τους δείξει ότι αυτός και ο Batman δεν διαφέρουν τόσο; Αυτό, μαζί με πολλά άλλα στοιχεία από τον μύθο του Batman/Joker πραγματεύεται ο Sean Gordon Murphy στο Batman: White Knight. Έχουμε μια ιστορία εναλλακτικής πραγματικότητας όπου ο Batman, λόγω προσωπικών προβλημάτων, έχει αρχίσει να ξεφεύγει, να εκμεταλλεύεται την ανοχή που του δείχνει ο νόμος, όντας απερίσκεπτος και βίαιος. Ταυτόχρονα, ο Joker - που θεραπεύεται και πλέον αποκτά το όνομα Jack Napier - δουλεύει προς την αθώωση του και αρχίζει να στρέφει το Gotham εναντίον του Batman, δείχνοντάς του τη δική του οπτική της ιστορίας τους. Δεν είναι τόσο πολύ κόμικ για τον Batman (White Knight άλλωστε δεν είναι αυτός). Ο ίδιος, αν και προφανώς παίζει σημαντικό ρόλο, δεν έχει την ευκαιρία να αναπτυχθεί ιδιαίτερα σαν χαρακτήρας. Ο Murphy, βασισμένος στον μύθο που ήδη γνωρίζουμε για τον Σκοτεινό Ιππότη, καταπιάνεται περισσότερο με τη σχέση του Joker με το Gotham, την Harley Quinn και τον Batman. Και θα έλεγα πως αυτά είναι τα τέσσερα πράγματα με τα οποία ασχολείται αυτό το κόμικ. Φυσικά συναντάμε όλους τους γνωστούς χαρακτήρες του Gotham, το Batman Family, το GCPD, όλους τους κακούς, αλλά και έναν νέο (σχέδον) χαρακτήρα (και δεν εννοώ τον Jack Napier...). Τα πρώτα τεύχη είναι κάπως πιο φορτωμένα, με αναφορές στην πολιτική και τα media, νομικά κόλπα και τρικ δημοσιότητας, και ενώ τα βρήκα πολύ ταιριαστά για εισαγωγή, μπορεί κάποιους να τους απωθήσουν. Είναι πυκνογραμμένη σειρά, σε κάθε τεύχος γίνονται πολλά πράγματα και κρατάει ρυθμό μέχρι το τέλος. Πολύ σύντομα, όταν ο Murphy έχει χτίσει τα γερά θεμέλια που θέλει για την ιστορία του, αρχίζει η δράση, οι καταδιώξεις, η ένταση. Αν και το σενάριο μου άρεσε πάρα πολύ, μια σημαντική ένσταση που ίσως να έχουν όσοι ισχυριστούν το αντίθετο είναι το πόσο πειστικά είναι όλα αυτά που συμβαίνουν στο κόμικ, πόσο ταιριάζουν στα κίνητρα και το ύφος των χαρακτήρων. Η αλήθεια είναι πως το γράψιμο του Murphy σηκώνει λίγο ακόνισμα. Δίνει πολύ μεγαλύτερη σημασία στο τι θέλει να πει παρά στο να το κάνει να φαίνεται οργανικά δεμένο με την υπόθεση. Έτσι, κάποιοι χαρακτήρες καταλήγουν να λυγίζουν κάτω από το βάρος της υπόθεσης. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι ιδιαίτερα συχνό στην έκταση του κόμικ, αλλά καταλαβαίνω γιατί θα μπορούσε να απωθήσει μεγάλη μερίδα Μπατμανικών και όχι μόνο. Πάντως για εμένα, που σίγουρα δεν είμαι παιδεμένος με τα κόμικ του Batman, δούλεψε πολύ καλά. Το σχέδιο του, ωστόσο, είναι άψογο! Μαζί με το εξαιρετικό χρώμα του Matt Hollingsworth του δίνω ένα 10/10 και θεωρώ πως είναι από μόνο του λόγος να ασχοληθείς με το κόμικ. Το χαρακτηριστικό του σχεδιαστικό στυλ ταιριάζει απόλυτα με την αισθητική του Gotham. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Murphy ξέρει να σχεδιάζει πολύ καλά και φροντίζει να το δείξει από την αρχή μέχρι το τέλος. Από τους χαρακτήρες, τα πρόσωπα, τα τοπία και τη δράση μέχρι τα κτήρια και τα οχήματα (από το κόμικ παρελαύνουν τουλάχιστον τέσσερα Batmobiles και άλλα αυτοκίνητα, μηχανές και... πύραυλοι), είναι όλα σαν να βγήκαν από προσεγμένο artbook με θέμα το Gotham. Κάτι άλλο που θέλω να σχολιάσω είναι τα ηχητικά εφέ. Δεν γνωρίζω αν είναι πρωτότυπα ή αν χρησιμοποιεί κάποια έξυπνη τακτική, αλλά πρώτη φορά κάθισα και παρατήρησα τόσο πολύ τα ηχητικά εφέ ενός κόμικ. Τα εξώφυλλα είναι επίσης πανέμορφα, ιδιαίτερα τα Variants. Έχει τα χαρακτηριστικά να γίνει "κλασσικό". Δεν ξέρω αν θα γίνει, αυτό θα το αποφασίσει ο χρόνος. Ελπίζω ότι αργά ή γρήγορα θα το δούμε και στα Ελληνικά. Το κόμικ ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2017 και ολοκληρώθηκε τον περασμένο Μάιο με 8 τεύχη. Τον ερχόμενο Οκτώβριο θα συλλεχθεί σε τόμο. Περισσότερος Sean Gordon Murphy: PUNK ROCK JESUS THE WAKE
  17. x for xepeta

    DC COMICS REBIRTH 2016

    Έχουν περάσει μερικοί μήνες από τότε που το ημι-reboot της DC έλαβε μέρος. Η κουρτίνα αυλαία του εξωφύλλου ακόμη υπάρχει μπας και μας πείσει ότι γίνεται ένα σοβαρό ξεκίνημα. Σε κάποιους τίτλους το πέτυχε, σε μερικούς όχι. Batman Rebirth #1 Ένα τεύχος που δεν έχει να προσφέρει και πολλά. Επαναεισάγεται ένας νέος χαρακτήρας στο οπλοστάσιο του Νυχτερίδα, o Duke. Μέσω αυτού νέοι αναγνώστες εξερευνούν το σύμπαν του Batman. Εμφανίζεται και ένας διαφορετικός Calendar man ο οποίος σαν μεταξοσκώληκας αλλάζει σώμα σχίζοντας το παλιό… κάθε βδομάδα; Κάθε νέα εποχή του χρόνου; Και τίποτα παραπάνω. Ένα εντυπωσιακό τίποτα. Batman #1-6 Στα πρώτα έξι τεύχη έχουμε μια μεγάλη περιπέτεια στην οποία ο Batman συναντά ένα αντίγραφό του, τον Gotham, που τον συνοδεύει το Gotham Girl. Βασικά περισσότερο μοιάζουν με το ζεύγος Superman – Supergirl, ντυμένοι πιο… γοτθικά! Ενώ δείχνει να τους εκτιμά ή τουλάχιστον να τους δέχεται ο Batman, τους συστήνει στον Commissioner Gordon, τους εκπαιδεύει και συνεργάζεται μαζί τους. Αποδεικνύεται ότι είναι ασταθείς χαρακτήρες και μάλιστα ελέγχονται από κάποιους κακοποιούς. Το παρελθόν τους θυμίζει τα γεγονότα που σημάδεψαν τον Bruce Wayne, με κάποιες διαφορές. Στα αρνητικά βάζω το ασαφές τοπίο των κακοποιών και τι ακριβώς θέλουν, εκτός το κακό του πρωταγωνιστή, το ανακάτεμα με την Amanda Conner που δεν κατάλαβα και πολλά, και κείνο τα φρικτό πρώτο τεύχος που είναι μια μεγάλη σκηνή 20 σελίδων! Ο John Romita Jr μας είχε κατηγορήσει το σκιτσογράφο David Finch ως δημιουργό που δε γνωρίζει να στήνει σελίδες. Κάτω από τα επιβλητικά λεπτομερές του μολύβια υπάρχει μια φρικτή αλληλουχία καρέ, και δεν έχει άδικο. Οι δουλειές του στην Top Cow, δεν ήταν κόμικ, αλλά σελίδες ποπ αρτ προς πώληση σε κάποια γκαλερί. Εδώ πάλι κάνει πολύ πιο αξιοπρεπής δουλειά. Detective Comics #934-940 Παραδόξως ένας πολύ καλός τίτλος. Η πρώτη περιπέτεια των 7 τευχών είναι αξιοπρεπέστατη, έχει ενδιαφέρον, και μπορώ να πω ότι θα συνεχίζω να αγοράζω τον τίτλο για μερικούς ακόμη μήνες. Ο Batman ζητά τη βοήθεια της Batwoman να του εκπαιδεύσει τους μαθητές του. Λίγο σκληρή τους φτάνει στα άκρα, αφού ένας νέος εχθρός αρχίζει και δηλώνει την παρουσία του. Κάποιος τους παρακολουθεί, και μάλιστα με εκατοντάδες drones. Και δε είναι απλά drones σα αυτά που υπάρχουν ακόμη και στα περίπτερα, αλλά σοφιστικέ μηχανές που σε ομάδες μπορούν και να σκοτώσουν. Ταυτόχρονα εμφανίζεται μια οργάνωση που κρύβεται στις σκιές που έχει ρίζες στον Ra’s Al Ghoul. Ο εχθρός έχει και σχέση με κάποιον από το στρατό του Batman, που τον κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο, τόσο που ας πούμε βγάζει από το παιχνίδι ένα σύμμαχο της Νυχτεριδοομάδας. Σε μια σκηνή ο Batman αφού ζητάει τη βοήθεια της Batwoman της παρουσιάζει όλους τους «στρατιώτες» του. Τι ωραία σκηνή για να μπορέσουμε να καταλάβουμε ποιος είναι ποιος. Και ενώ έχουμε πολλούς χαρακτήρες όλοι αναπνέουν και φαντάζουν αληθινοί. Πηγαίνοντας ένα ακόμη βήμα παραπέρα στην ομάδα υπάρχει και ο Clayface, ο οποίος προσπαθεί να κάνει καλές πράξεις για να εξιλεωθεί για τα αμαρτήματά του. Πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρας. Ο Red Robin λίγο μιλάει πολύ ειδικά στις τελευταίες δραματικές σκηνές, σα να του υπαγορεύει το κείμενο παραγωγός κινηματογραφικής χωρίς έμπνευση ταινίας. Στο σενάριο ο James Tynion IV και στο σκίτσο εναλλάσσονται οι Eddy Barrows και Alvaro Martinez, αφού ο τίτλος είναι δεκαπενθήμερος. Batman #7-8, Nightwing #5-6, Detective Comics #941-942 Night of the Monster Men - 6 Part story Και αμέσως ένα crossover. Αφού μαθαίνουμε ποιος ήταν το μυαλό της περιπέτειας στα προηγούμενα Batman, έρχεται η ώρα να κάνει πειράματα και να δημιουργήσει τέρατα για να τρομοκρατήσει την πόλη. Τα τέρατα θυμίζουν anime αρκετά σουρεαλιστικά και δαιμονικά, τύπου Akira. Η Team Batman τα πολεμάει, μέχρι και με ουρανοξύστες – πύργους ελέγχου με κανόνια. Ο απλός λαός μολύνεται καθώς και μερικά Bat-kids και γεμίζει ο τόπος τερατάκια. Το πώς τα νικάνε στο τέλος είναι ένα σαχλό σενάριο. Υπάρχει κεντρικός συγγραφέας και ακολουθεί το επιτελείο του, και το αποτέλεσμα δείχνει ξερό, όπως σε κινηματογραφική παραγωγή που από τους πολλούς σεναριογράφους αφαιρείται το κάτι. O σκιτσογράφος στα τεύχη του Batman είναι απαράδκετος. All Star Batman #1-3 Ο φρέσκος τίτλος του Batman φιλοξενεί δουλειά των Scott Snyder και John Romita Jr. Το περίεργο είναι ότι τα μολύβια του τελευταίου τα μελανώνει ο Danny Miki, άξιο παιδί του Mark Silvestri της Image – Top cow. Αν δε συμπαθείτε το Romita μην περιμένετε ότι θα μπορούσατε τώρα. Ο Harvey Dent ζητά τη βοήθεια του Batman τώρα που γνωρίζει πώς να θεραπευτεί από τις δυο διαφορετικές προσωπικότητες. Ο Two Face όμως έχει άλλα σχέδια. Ανακοινώνει αμοιβή για το κεφάλι του Batman, και έτσι τον κυνηγάνε κάθε λογής κακοποιοί, αλλά και απλοί πολίτες. Ένα ποτ πουρί των αντιπάλων του Νυχτερίδα παρελαύνουν από τις σελίδες, μόνο και μόνο για να τους ζωγραφίσει ο Romita. Λίγο χαοτικό το σενάριο, χρειάστηκα 2-3 αναγνώσεις για να το καταλάβω. Κάθε κακοποιός παρουσιάζεται σαν κάρτα από παιχνίδι G.I.Joe, όπως και στην ταινία Suicide Squad. Λίγο χαζό, αλλά οκ. Έχει το χιούμορ του κάπου κάπου, όπως πχ. στη σκηνή που έρχεται μια σπείρα μεγαλοπρεπώς, και «απομακρύνεται» κακήν κακώς σε μόλις δυο καρέ. The Cursed Wheel 1-3 Η ιστορία συμπλήρωμα στις σελίδες του all Star Batman, ώστε να δικαιολογείται το $5 στο εξώφυλλο του περιοδικού. Δε δικαιολογείται. Ο δημιουργός του χαρακτήρα Duke, Scott Snyder, προσπαθεί να χτίσει το παρελθόν του σε μικρά 8σέλιδα. Εμφανίστηκε στο Zero Year του Batman New52, και με το κοφτερό μυαλό του έδωσε έναν άλυτο γρίφο στο Riddler. Αυτό όμως έφερε κοντά την οικογένειά του στη φατρία των εχθρών του Batman. Τώρα ο Νυχτερίδας τον εκπαιδεύει για τα μεγάλα κόλπα. Έχει ένα ενδιαφέρον. Θα έλεγα ότι το Detective είναι ένας κερδισμένος τίτλος, και από την ομάδα ξεχωρίζουν ο Clayface και η Batwoman. Σίγουρα θα δοκιμάσω το νέο της τίτλο. Batman #9-13 I am suicide. Το τέλος της προηγούμενης περιπέτειας βρίσκει την ομάδα πληγωμένη με έναν Red Robin νεκρό. Η θυσία του ήταν μελοδραματική και οι επιπτώσεις στην παρούσα ιστορία… ανύπαρκτες! Δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση στα πέντε τεύχη που να δηλώνει ότι έστω για λίγο στοίχησε στον Batman. Για να μην είμαστε άδικοι το συγκεκριμένο υποσενάριο αναλύεται στο Detective Comics με ενδιαφέρον. Και τι γίνεται σε αυτήν την περιπέτεια; Ο Batman έμεινε με μια Gotham Girl στα πρόθυρα της κατατονίας. Για να τη βοηθήσει επιστρατεύει μια ομάδα φυλακισμένων κακοποιών που θα συμμετάσχουν στην διάσωση του Psycho-Pirate. O τελευταίος είναι αιχμάλωτος του Bane στο νησί του o οποίος τον χρησιμοποιεί ως τηλεπαθητικό ναρκωτικό για να τον ηρεμεί. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο τη θέλει και ο Batman για την Gotham Girl. O Psycho-Pirate είναι ένας χαρακτήρας που θυμάται το pre-Crisis σύμπαν της DC. Ίσως αυτό χρησιμοποιηθεί και για τις αλλαγές του New52. O τίτλος αναφέρεται στην αποστολή αυτοκτονίας καθώς και στην αυτοκτονική τάση του Bruce Wayne λίγο πριν πάρει την απόφαση να πολεμήσει το έγκλημα στα νιάτα του. Αναλύεται σε έναν μονόλογο 20 σελίδων στο προτελευταίο τεύχος. Και εκεί φρίκαρα. 20 σελίδες μονόλογος! Και δε σταματάμε εκεί. Έχουμε μια ομάδα Suicide Squad που τελικά δε χρησιμεύει σε τίποτα. Υπάρχει και το θέμα της Catwoman που δολοφόνησε 237 άτομα σε ένα παλιό ορφανοτροφείο που σχετίζεται με τους πρωταγωνιστές, αλλά όταν συζητάνε γι’ αυτό μιλάνε σα να έχουν πάρει ναρκωτικά και οι προτάσεις τους είναι αρκετά σουρεάλ. Αλλοδαποί έχουν μιλήσει με πιο κατανοητές προτάσεις μέσα σε μήνες στη χώρα που βρέθηκαν. Ακόημ ακούμε έναν μονόλογο που επαναλαμβάνεται 3-4 φορές που δηλώνει με τα ίδια ακριβώς λόγια ότι o Batman θέλει να σπάσει τη μέση του Bane. O συγγραφέας Tom King έχει να συναγωνιστεί τη μεγάλη επιτυχία του προηγούμενου σεναριογράφου του Scott Snyder. Θεωρώ ότι ο Snyder είναι ανίκανος να γράψει προτάσεις με σοβαρή σύνταξη. Έτσι βρίσκω τον νέο λίγο καλύτερο αλλά όχι καλό. Δυστυχώς η επιτυχία και του νέου δε θα του επιτρέψει να διορθωθεί, πολύ περισσότερο να αφήσει τον τίτλο. Έτσι για μια ακόμη πενταετία υπολογίζω να φάμε στη μάπα τον Tom King. Σκιτσογράφος ο Mikel Janin, σχετικά καλός χωρίς να θυμάμαι προηγούμενες δουλειές του. Justice League Dark είναι ο πιο γνωστός του τίτλος ως σκιτσογράφος. Batman #14-15 Rooftops Μια ιστορία εμβόλιμα ανάμεσα σε δυο μεγαλύτερες. Απολογισμός της σχέσης Batman – Catwoman μετά την τελευταία περιπέτεια. Ας πούμε ένας μεγάλος διάλογος με φράσεις που επαναλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό. Ο Batman θα δώσει μέσω των γνωριμιών του ένα είδος αμνηστίας στο έγκλημα των 237 δολοφονιών (πάμε καλά ρε σεις; ) χωρίς να αποκλείεται η φυλακή. Ας πούμε καλύτερες συνθήκες. Αφού όμως εκπληρώσει και μια επιθυμία της Catwoman. Σεξ σε ταράτσα, και μετά το κορίτσι μας το βάζει στα πόδια. Πού να την κυνηγάει ο Batman με κατεβασμένα τα κολάν. Ο Ντετέκτιβ μας την ψάχνει μέσω μιας συγκατοίκου της που σχετίζεται με το μεγάλο έγκλημα. Tom King και πράσινα άλογα. Batman #16-20 I am Bane. O Bane επιστρέφει στο Gotham City ζητώντας εκδίκηση για τις ζημιές που του προκάλεσε ο Batman. Ο τελευταίος φοβούμενος τον κακοποιό δίνει εντολή στους Robin του να εξαφανιστούν. Τελικά τους στέλνει σε κάσες κρυογενετικής ψύξης στο Fortress του Superman. Στις επόμενες σκηνές τους βρίσκουμε στα χέρια του κακοποιού αναίσθητους. Ποιος τα γράφει αυτά και τη βγάζει καθαρή; Βοήθεια στην αντιμετώπιση του εγκληματία δίνει η Catwoman και όλα αυτά με μεγάλες σκηνές κλοτσοπατινάδας και μονόλογων γεμάτο στόμφο και χωρίς νοήματα. O David Finch στα καλύτερά του, τώρα ζωγραφίζει κόμικς και όχι ανακατεμένα καρέ χωρίς νόημα όπως έκανε στα χρόνια της Top Cow. Batman #21-22, Flash #21-22 The Button. Και ήρθε η ώρα για το αναμενόμενο crossover που ανοίγει τις πύλες στην εισαγωγή των Watchmen στο βασικό DC Universe. Η αρχή του New52 μας μιλούσε για τη συγχώνευση του DC και Wildstorm Universe από την Zealot με σκοπό να πολεμήσουν οι σουπερήρωες ενωμένοι και ισχυροί έναν μεγαλύτερο εχθρό. Τώρα στο Rebirth μιλάμε για το ανακάτεμα της Ιστορίας από κάποιες σκοτεινές δυνάμεις για να χαλαρώσουν οι δυνατοί δεσμοί των ηρώων και να νικηθούν πιο εύκολα. Δεν είναι το ίδιο και θα δούμε αν τους νοιάζει να παντρέψουν τα δυο διαφορετικά σενάρια. Ο Batman βρίσκεται με την κονκάρδα smile και τη μάσκα του Psycho-Pirate στη σπηλιά του. Αυτά αλληλεπιδρούν εκχέοντας σουρεαλιστική ενέργεια και το φαινόμενο απαιτεί τη βοήθεια του Flash που ίσως μπορεί να βοηθήσει. Τελικά προλαβαίνει ο Reverse Flash αλλά το όλο φαινόμενο δείχνει να το σκοτώνει. Οι δυο μας ντετέκτιβ-αστυνομικοί βρίσκουν στο DNA του πτώματος μια περίεργη ενέργεια που τους οδηγεί στο παρελθόν και σε συνάντηση με τον πατέρα Batman της διάστασης Flashpoint. Εντυπωσιακό σενάριο που άμα το ξαναδιαβάσεις σου φαίνεται κακογραμμένο. Οι χαρακτηρες συμπεριφέρονται σαν να τους έγραψε ο Alan Moore, αλλά η εξέλιξη του σεναρίου δείχνει σα να είναι του Gardner Fox. Τα περισσότερα τεύχη τα διάβασα 3-4 φορές για να μπορέσω να τα ξεδιαλύνω στο μυαλό μου και να ξεκαθαρίσω τι μας έδωσαν εν κατακλείδι. Ίσως το παράκανα με την ανάλυσή μου, μιλάμε όμως για τον τίτλο που πουλάει σαν τρελός τα τελευταία χρόνια. Η θέση του απαιτεί μια πιο ποιοτική γραφή πράγμα που θα έλεγα ότι απουσιάζει. Μπορεί να είναι πιο ευανάγνωστος o Tom King από τον Scott Snyder αλλά δεν δικαιολογούνται οι πωλήσεις και ο ντόρος.
  18. «Τα νέα διαδόθηκαν από τα σοκάκια ως τις λέσχες των πλουσίων. Από τα μέρη όπου τα πάντα ήταν προς πώληση μέχρι τα εξομολογητήρια όπου όλα πληρώνονταν. Εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά. Ή καλύτερα σαν επιδημία. Αυτό είναι θαρρώ μια αρρώστια που μόλυνε το Γκόθαμ. Μια αρρώστια ανίατη. Εκείνος όμως έπασχε από μια αρρώστια από την οποία -είτε Θεού θέλοντος είτε εξαιτίας του Διαβόλου- οι γιατροί του είχαν πειστεί πως δεν τον βασάνιζε πια. Τα νέα μαθεύτηκαν. Δεν ξέρω λεπτομέρειες. Ακόμα δεν γνωρίζω το λόγο αλλά… ο Τζόκερ έπαιρνε εξιτήριο από το άσυλο του Άρκαμ». Και κάπως έτσι ξεκινάει το graphic novel του Μπράιαν Ατζαρέλο και του Λι Μπερμέχο για τον λεγόμενο «Πρίγκιπα του Εγκλήματος» στο σύμπαν της Γκόθαμ Σίτι, τον αιώνιο και μεγαλύτερο εχθρό του Μπάτμαν, τον θρυλικό Τζόκερ. Ήταν 2008 όταν αυτό το -ιστορικό πλέον- κόμικ κυκλοφόρησε με τον λιτό αλλά πέρα για πέρα περιεκτικό τίτλο: «Joker». Ήταν μόλις λίγους μήνες αφού ο Τζόκερ είχε γράψει κινηματογραφική ιστορία μέσω του Χιθ Λέντζερ στο «Dark Knight» και η όψη του «χάρτινου» Τζόκερ σε αυτό το έπος των Ατζαρέλο και Μπερμέχο ήταν φανερά επηρεασμένη από την όψη που είχε στην ταινία του Νόλαν. Κατά τα άλλα, το στόρι ήταν εντελώς πρωτότυπο και αποτελεί το πιο βαθύ ψυχογράφημα που έχει γίνει μέχρι στιγμής σε αυτόν τον τρομακτικό κλόουν. Ο Τζόκερ εδώ είναι ένας διαταραγμένος μαφιόζος. Δεν είναι το χάος ή η τρέλα του που τον καθοδηγούν, αυτά είναι απλά στοιχεία του χαρακτήρα του και είναι φυσικά κομβικά αλλά όχι περισσότερο από τα αμιγώς γκαγκστερικά κίνητρά του: σε αυτή την ιστορία, ο Τζόκερ δικαιώνει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού τον χαρακτηρισμό του «Πρίγκιπα του Εγκλήματος». Δέκα χρόνια μετά από εκείνη την εκδοχή του Τζόκερ (και ενώ έχει μεσολαβήσει μια παντελώς αποτυχημένη επιστροφή του στον κινηματογράφο μέσα από τον Τζάρεντ Λέτο που θα θέλαμε να ξεχάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται), τα νέα ανάμεσα στους οπαδούς του σύμπαντος της Γκόθαμ Σίτι, «εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά»: ο Τζόκερ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη για μια ολόδικιά του ταινία, με πρωταγωνιστή τον ίδιο και μόνο τον ίδιο και οι πρώτες λεπτομέρειες είναι ασύλληπτα πριζωτικές. Μπορεί σκηνοθέτης να έχει αναλάβει ο (αδιάφορος) Φίλιπ Τόντ, αλλά ο γενικός σχεδιασμός και η παραγωγή της ταινίας θα είναι του Μάρτιν Σκορτσέζε. Ο Χοακίν Φίνιξ, που αντικειμενικά βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της καριέρα του, έχει ήδη επιλεχθεί ως ο νέος Τζόκερ, η ταινία θα είναι αυτόνομη και θα εξελίσσεται μακριά από το ενιαίο κινηματογραφικό σύμπαν της DC (ευτυχώς…), θα είναι απόλυτα επικεντρωμένη στον Τζόκερ (ενδεχομένως να μην εμφανιστεί καν ο Μπάτμαν) και ίσως, σε κάποιο ρόλο, να παίζει και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο! Ας μας συγχωρήσει η ανώτερη δύναμη των geek που θα το πούμε αλλά εδώ υπάρχουν όλες οι προοπτικές για να βγει μια ταινία που θα συναγωνίζεται ευθέως σε αξία το «Dark Knight» του 2008. Φυσικά, αυτό δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το 2020, αλλά τα νέα είναι τόσο σημαντικά που βρισκόμαστε ήδη σε αναμμένα κάρβουνα. Εξ’ ου και το ότι το «Joker» των Ατζαρέλο και Μπερμέχο μοιάζει τόσο μα τόσο επίκαιρο. Άλλωστε, το πάντρεμα των ονομάτων του Σκορτσέζε και του Τζόκερ δεν θα μπορούσε να παραγάγει καλύτερο αποτέλεσμα από το «Joker»: η ιστορία αυτή είναι φανερά επηρεασμένη από το κλίμα των μαφιόζικων ταινιών που περήφανα έχει υπογράψει στο παρελθόν ο ιταλογενής σκηνοθέτης. Ορισμένα καρέ και ορισμένες σεκάνς μάλιστα, είναι όχι απλά σαν να ξεπήδησαν απευθείας από τις πιο ιστορικές μαφιόζικες δημιουργίες του όπως τα «Καλά Παιδιά» και το «Καζίνο» αλλά σαν να αποτελούν ξεκάθαρους φόρους τιμής. Η τήρηση όλων των κανόνων του γκανγκστερικού είδους, στο «Joker» γίνεται ευλαβικά αλλά και ασύλληπτα εύστοχα: η προσπάθεια του βασικού πρωταγωνιστή, Τζόκερ να κερδίσει πίσω την επιρροή που έχασε όσο ήταν φυλακισμένος, η προσπάθειά του να ξανακάνει δική του την Γκόθαμ, τα μαγαζιά της, τις ναρκωπιάτσες της, τους οίκους ανοχής της, είναι μια προσπάθεια που υπηρετεί στο έπακρο τις καλύτερες μαφιόζικες παραδόσεις της ποπ κουλτούρας. Και δεν είναι μόνο ο Τζόκερ. Κάθε παραδοσιακός χαρακτήρας που εμφανίζεται εδώ ως υποστηρικτικός ρόλος στην προσωπική περιπέτεια του Πρίγκηπα είναι τέλεια προσαρμοσμένος στο κλίμα. Ο Διπρόσωπος, ο Πιγκουίνος, ο Γρίφος, ακόμα και η Χάρλεϊ Κουίν είναι φιγούρες που μοιάζουν λες και ξεπήδησαν από ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε. Και εδώ που τα λέμε, ίσως να μην μπορούσε να γίνει αλλιώς: έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία από τον υπόκοσμο της Γκόθαμ Σίτι άλλωστε, της πιο βρόμικης, διεφθαρμένης και εγκληματικής πόλης του κόσμου. Ποια αισθητική, αν όχι εκείνη του Σκορτσέζε, μπορεί να αποτυπώσει καλύτερα έναν τέτοιο κόσμο; Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο μεγάλος σκηνοθέτης. Αλλά επειδή έχουμε μεγαλώσει με τις γκανγκστερικές δημιουργίες του και επειδή πάντα πιστεύαμε πως το σύμπαν του Μπάτμαν είναι πολύ πιο κοντά στο crime drama στοιχείο και λιγότερο στην fantasy ατμόσφαιρα όλων των υπόλοιπων υπερηρώων, είμαστε ενώπιον της μεγαλύτερης ευκαιρίας να δούμε μια ταινία ακριβώς έτσι όπως πάντα την περιμέναμε. Και επειδή μέχρι να επιβεβαιωθούν πανηγυρικά (ή να διαψευστούν – αλλά μάλλον δεν θα γίνει αυτό…) οι προσδοκίες μας, ο χρόνος θα μοιάζει αιώνας, το «Joker» είναι αφενός το καλύτερο υποκατάστατο και αφετέρου η τέλεια βάση για την ταινία που θα δούμε δια χειρός (ας μην γελιόμαστε) Σκορτσέζε. Γι’ αυτό και έχει να πέσει πολύ μελέτη πάνω του… Και το σχετικό link...
  19. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: ΤΟ ΟΧΥΡΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

    Λιγότερη έμφαση στο κόμικ σε αυτόν τον δεύτερο τόμο της σειράς Secret Hero Society και περισσότερη στις κάθε είδους γραφικές παραστάσεις. Επίσης και το σκίτσο των κόμικ έχει απλοποιηθεί και μοιάζει με αυτό που θα ζωγράφιζε ένα παιδί μικρής ηλικίας (που έχει χάρισμα στη ζωγραφική όμως)! Αν σας άρεσε το πρώτο, πιστεύω πως θα σας αρέσει και το δεύτερο... και πλέον περιμένουμε να δούμε και το τρίτο! EDIT: Βγήκε και ο 3ος τόμος!
  20. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

    Τιμή καταλόγου: 10€ "Φανταστείτε πως ήταν ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν και η Γουάντερ Γούμαν μαθητές στο σχολείο! Καλωσήλθατε σε μια βόλτα στον υπερηρωικό κόσμο της DC όπως δεν τον έχετε ξαναδεί! Ο Μπάτμαν, ο Σούπερμαν, η Γουόντερ Γούμαν, σας καλούν να τους κάνετε παρέα σε μια εποχή πριν γίνουν οι ήρωες που όλοι αγαπάμε σήμερα. Στον πρώτο τόμο της σειράς, Η παρέα της δικαιοσύνης, θα συντροφεύσετε τους ήρωές μας στην πρώτη τους μέρα στο καινούργιο σχολείο, θα δείτε πως η τριάδα της DC (Ο Μπάτμαν, ο Σούπερμαν και η Γουόντερ Γούμαν), συναντήθηκε για πρώτη φορά και θα βιώσετε μαζί τους την πρώτη τους περιπέτεια, καθώς ανακαλύπτουν ένα τρομερό μυστικό για το νέο τους σχολειό. Σε σενάριο του Derek Fridolfs και σχέδιο του Dustin Nguyen (και οι δύο προτεινόμενοι για βραβείο Eisner για τη δουλειά τους στο Lil’ Gotham), η σειρά DC SECRET HERO SOCIETY χρησιμοποιεί κλασσικό σχέδιο κόμικ, αλλά και ημερολογιακές εισαγωγές, doodles και πολλά άλλα ευρήματα για να επαναπροσδιορίσει τους κλασσικούς ήρωες για ένα νεότερο κοινό. Τα DC SECRET HERO SOCIETY είναι το ιδανικό εφαλτήριο για να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τα παιδιά τον κόσμο των κόμικς και να μάθουν πως είναι να μπορείς να έχεις τη δύναμη να πετάς ή να λύνεις το οποιοδήποτε μυστήριο αλλά να παραμένεις παιδί." Από το οπισθόφυλλο: "Ο Μπρους Γουέιν γίνεται δεκτός στην Ακαδημία Ντουκάρντ, ένα ιδιωτικό γυμνάσιο που αναλαμβάνει την εκπαίδευση χαρισματικών παιδιών. Γρήγορα όμως διαπιστώνει πως κάτι δεν πάει καλά: οι συμμαθητές του έχουν υπερφυσικές ικανότητες, και το σχολείο όχι μόνο ενθαρρύνει την κακή συμπεριφορά αλλά την ανταμείβει κιόλας! Ο Μπρους κάνει παρέα με τον Κλαρκ Κεντ και την Νταϊάνα Πρινς, που είναι κι αυτοί καινούριοι στο σχολείο και εξίσου προβληματισμένοι. Οι τρεις τους θα δημιουργήσουν μια ομάδα για να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά... -------------- Γεμάτο με ωραία θεματάκια, π.χ. Αγώνας Κλαρκ Κεντ εναντίον Λεξ Λούθορ για Πρόεδρος της τάξης! Πολύ συμπαθητικό βιβλιαράκι, μικρού μεγέθους αλλά αρκετά χοντρό, ασπρόμαυρο, μου θυμίζει κάπως τις εκδόσεις τύπου "Το ημερολόγιο ενός Σπασίκλα" μόνο που εδώ η ιστορία προχωράει με κόμικς αντί με κείμενο, που τα χωρίζουν φωτογραφιούλες, καρικατούρες, σημειώσεις, γράμματα, χάρτες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αν το είχα όταν ήμουν παιδί θα είχα ξετρελαθεί με κάτι τέτοιο! EDIT: Βγήκε και 2ος τόμος! EDIT: Βγήκε και 3ος τόμος!
  21. Γάντζος

    Batman Ninja

    Battoman!! Και ναι, ειναι γεγονος.. Το ''Batman Ninja'' ειναι η πρωτη αμιγως anime ταινια με τον Batman (το ''Batman: Gotham Knight'' ειχε καποια στοιχεια anime, αλλα δε μπορουμε να το καταταξουμε στις anime ταινιες). Σκηνοθετης ο Junpei Mizusaki Το character design ειναι του Takashi Okazaki, δημιουργου του ''Afro Samurai'' Σεναριογραφος ο Kazuki Nakashima, δουλειες του οποιου ειναι τα ''Gurren Lagann'' και ''Kill la Kill'' Δεν υπαρχει ακομα ακριβης ημερομηνια κυκλοφοριας.. αυτο που ξερουμε ειναι οτι θα μας ερθει το 2018. (24 Απριλη) Το trailer ομως κυκλοφορησε... anime fans απολαυστε IMDb / wiki
  22. Jim®

    Batman: Gotham by Gaslight

    Αποκαλύφθηκε πριν μερικές μέρες πως το νέο πρότζεκτ του DC Animated Universe θα είναι το γνωστό Gotham by Gaslight. Μια πρώτη ματιά θα δούμε στο Batman and Harley Quinn τον Αύγουστο. Η επίσημη σύνοψη είναι η εξής: IMDb / Wiki
  23. kwtsos

    BATMAN: VAMPIRE [ DOUG MOENCH - KELLEY JONES]

    Απο την δεκαετια του 90 εχουμε να θυμομαστε διαφορα εργα τεχνης με βρικολακες. Απο ταινιες σιγουρα ειναι γνωστα το Bram Stoker's Dracula (1992), το Interview With A Vampire (1994) καθως και η πρωτη εμφανιση της Buffy (1992). Απο κομικς το πολυ πετυχημενο Preacher με τον βρικολακα Cassidy να αποτελει μερος της βασικης τριαδας, θα εκανε την πρωτη του εμφανιση το 1995. Στο κλιμα αυτο εντασσεται και η τριλογια Batman: Vampire, η οποια ξεκινησε το 1991 με το Red Rain και ολοκληρωθηκε το 1998 με το Crimson Mist. Οι ιστοριες αυτες εντασσονται στην σειρα Elseworlds της DC, οπου γνωστοι ηρωες τοποθετουνται σε διαφορετικα συμπαντα απο αυτα που εμφανιζονται στην επισημη (cannon) σειρα τους. Στην σειρα Elseworlds εντασσονται και οι τιτλοι Superman: Red Son, Batman: Gotham By Gaslight και Kingdom Come που εχουν κυκλοφορησει και στα ελληνικα. Οσον αφορα την πλοκη, ειναι μια απο τις λιγες φορες που θα κανω spoiler σε αρκετα σημεια της.Οποτε συνεχιζετε με δικη σας ευθυνη. Στο Red Rain, την ιστορια που ανοιγει την αυλαια, ο Batman βλεπει παραξενα ονειρα σχετικα με την υπαρξη βρικολακων στο Gotham, την ωρα που ολοενα και περισσοτερα πτωματα κατοικων του που εχουν ξεπεσει στο περιθωριο καταληγουν με κομμενο λαιμο. Γρηγορα ανακαλυπτει πως ο υπαιτιος δεν ειναι αλλος απο τον Dracula, ο οποιος δρα ανενοχλητος αυξανοντας παραλληλα και τις στρατιες των βρικολακων που τον ακολουθουν. Βοηθος του Batman, θα ειναι η Tanya, παλιος βρικολακας που πλεον εχει σταματησει να επιτιθεται σε ανθρωπους και θελει να σταματησει τον Dracula. Στο δευτερο μερος της τριλογιας, ο Dracula δεν αποτελει πια απειλη, ομως πλεον ο Batman, δεν ειναι ζωντανος, εχει γινει και αυτος βρικολακας! Πεπεισμενος να ακολουθησει τις αρχες που ειχε και οσο ηταν ζωντανος προσπαθει να αντισταθει στην διψα του για αιμα, την ιδια ωρα που ο Joker εξυφαινει μαζι με καποιους βρικολακες που επιβιωσαν το νεο του εγκληματικο σχεδιο. Η αυλαια κλεινει επεισοδιακα στο Crimson Mist οπου ο Batman και οχι μονο αυτος συνειδητοποιει οτι δεν υπαρχει πια ελπιδα. Ο πολυγραφοτατoς σεναριογραφος του Batman, Doug Moench (ΜΑΝ-ΓΟΥΛΦ, ΜΑΣΤΕΡ ΚΟΥΝΓΚ ΦΟΥ) υπογραφει το σεναριο μιας ιστοριας που θυμιζει τραγωδια. Καθε νικη του ηρωα ειναι πυρρειος και τον υποβιβαζει ακομα χαμηλοτερα. Τελικα, ο Batman σπαει εναν εναν καθε ηθικο κωδικα που ειχε, μεχρι που δεν μενει τιποτα. Η μεταμορφωση του φαινεται και οπτικα καθως οσο προχωραει η ιστορια, τοσο οι αναλογιες του αλλαζουν και η μορφη του γινεται ολο και πιο απανθρωπη. Ο σχεδιαστης Kelley Jones, με αρκετα τευχη Batman στο ενεργητικο του καθως και μερικα στο The Sandman της Vertigo, μεταφερει πολυ καλα το σκοτεινο, gothic κλιμα της ιστοριας. Φυσικα, το σχεδιο δεν ειναι τελειο καθως καποια λιγα καρε μοιαζουν καπως προχειρα. Μεγαλυτερο βεβαια προβλημα ειναι οι ποζες που παιρνουν οι γυναικες ειδικα στο δευτερο μερος, Bloodstorm, που ειναι υπερβολικα σεξουαλικες και οι ιδιες αδικαιολογητα ημιγυμνες. Με την εξαιρεση των παραπανω ομως, το σχεδιο πραγματικα σε μεταφερει στο παντα νυχτωμενο Gotham περασμενης δεκαετιας, ισως κοντα στο 60(;), οπου ξαφνικες μπορες κοκκινης τοξικης βροχης αναγκαζουν τους κατοικους να βρισκουν οπως οπως καταφυγιο και στα σκοτεινα σοκακια δεν καραδοκουν πλεον εγκληματιες αλλα βρικολακες. Η ιδεα να διαβασω την συγκεκριμενη τριλογια, ηρθε απο το τοπικ περι της πιο αγαπημενης ιστοριας Batman, οπου το Crimson Mist ειχε αναφερθει απο τον james768 ως η αγαπημενη του. Το σκεπτικο φαινονταν καλο, ετσι και αλλιως και ο Batman εχει κατι απο βρικολακα. Ως επι το πλειστον βγαινει τις νυτχες και ειναι ντυμενος νυχτεριδα. Κατα την αποψη μου, προκειται για αρκετα καλη ιστορια που θα ηταν καλυτερη αν δεν υπηρχαν καποια, ευτυχως λιγα, καρε που σε βγαζουν απο το κλιμα και θα ταιριαζαν περισσοτερο σε χιουμοριστικο κομικ και αν δεν υπηρχε αυτη η "καλλιτεχνικη" γραφη σαν lettering στις σκεψεις του πρωταγωνιστη που με εκανε αρκετες φορες να αναρωτιεμαι για το τι διαβαζω. Εν ολιγοις παντως, το προτεινω. kwtsoκλιμακα 7.5/10.
  24. Η τριλογία του Nolan έκλεισε, κάθε ταινία είναι πιο εντυπωσιακή από την άλλη. Αρκετοί πιστεύουν ότι η ερμηνεία του Joker, η ατμόσφαιρα και ο ρεαλισμός του TDK υπερέχει του Bane,της πολλής δράσης και κάποιων στοιχείων που δεν είναι τόσο ρεαλιστικά όπως μας είχε συνηθίσει ο Nolan του Rises. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί (οι λίγοι ομολογουμένως) που προτιμούν το Begins. Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε;
  25. Retroplaymo

    Προσφόρες Retroplaymo

    Να που ηρθε η ωρα να διωξω μερικα πραγματακια. Τροπος παραδοσης/παραλαβης στην λεσχη. Τροπος πληρωμης, επισης στην λεσχη, μεσα σε φακελακι και μεσα στο ειδικο κουτι. Για τους εντος Αττικης μονο. Ετσι λοιπον εχουμε τα παρακατω που βγαινουν στο σεργιανι και αναζητουν νεα στεγη... Κομιξ #48 (1988 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει μια μικρη φθορα στο οπισθοφυλλο και μια καμπυλοτητα κατα μηκος του τευχους. Τιμη: 2 ευρω Μικυ Μαους #2400 & #2409 (1966 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Μετρια. Μικρα χτυπηματα/ τσακισματα στις γωνιες. Υπαρχει ενα μικρο σχισιμο στο οπισθοφυλλο του #2409. Τιμη: 0,50/τευχος Μεγαλη Βιβλιοθηκη Disney #34 (2014 / Καθημερινη) Κατασταση: Καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ χτυπημα στο πανω μερος και γραψιμο στο εσωτερικο μερος του οπισθοφυλλου. Τιμη: 2,00 ευρω DC Universe #8 (2005, Anubis) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ τσακισμα πανω δεξια και ενα μικρο ξεφτισμα στο οπισθοφυλλο. Τιμη: 2,00 Παρακαλω, συγχωρνατε με αν εχω κανει καποιο λαθος στην περιγραφη των καταστασεων, αλλα ειμαι πρωταρης στο αθλημα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.