Αναζήτηση στην Κοινότητα

ΜΙΚΥ Ο ΜΙΜΟΣ Η σειρά "Micky Mimic" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 16 Οκτωβρίου 1976 στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Krazy. Λογικά συνεχίστηκε έως τον Απρίλιο του 1978 που η κυκλοφορία της έκδοσης σταμάτησε. Βασικός σχεδιαστής ήταν ο Alf Saporito. Βασικός χαρακτήρας του στριπ είναι ένας πιτσιρίκος με τη μοναδική ικανότητα να μιμείται οποιοδήποτε διάσημο πρόσωπο θέλει, αν και μάλλον έχει μεγαλύτερη τάση στους celebrities της βρετανικής τηλεόρασης. Κυκλοφορεί πάντα με μια βαλίτσα στην οποία φυλάει όλη τη γκαρνταρόμπα του (κουστούμια, μάσκες κλπ), οπότε με μοναδική ευκολία αλλάζει εμφάνιση. Συνήθως το ταλέντο του το χρησιμοποιεί για να βοηθήσει νεαρούς που τους την πέφτουν νταήδες. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύθηκε στο τεύχος # 94 στις 15 Φεβρουαρίου 1985. Στην ιστορία που ακολουθεί, μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι το μελαχρινό πιτσιρίκι που εμφανίζεται στο λογότυπο δεν έχει καμία σχέση με τον ήρωα του κόμικ. Αυτό συμβαίνει γιατί υπήρχε και άλλη σειρά με τον ίδιο ακριβώς τίτλο (παρουσίαση εδώ), και το Βαβούρα χρησιμοποιούσε το λογότυπο του άλλου στριπ και στις δύο σειρές. Η παρακάτω ιστορία είναι απ' το τεύχος # 98. Πηγές: Fleetway Street

Η ΦΛΟΓΕΡΗ Η σειρά αυτή είχε πολύ μικρή διάρκεια, καθώς δημοσιεύτηκε σε 11 μόνο τεύχη. Η πρώτη εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Monster Fun στις 14 Ιουνίου 1975, και η τελευταία στο τεύχος # 12, έχοντας χάσει και μια εμφάνιση από το τεύχος # 9. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Norman Mansbridge που σχεδίασε τις 6 πρώτες ιστορίες, ενώ οι τελευταίες 5 ήταν σε σχέδιο Alf Saporito. Βρισκόμαστε στον Μεσαίωνα, και όλοι οι ιππότες που σέβονται τον εαυτό τους θέλουν να γράψουν ιστορία αντιμετωπίζοντας έναν τρομερό δράκο. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ο δράκος που αντιμετωπίζουν δεν είναι καθόλου τρομερός. Πρόκειται για έναν ακίνδυνο (πέρα του γεγονότος ότι πετάει φωτιές) θηλυκό δράκο, που πουδράρεται, μακιγιάρεται, βάζει κραγιόν, και ανυπομονεί να γνωρίσει έναν γενναίο ιππότη και να τον ερωτευθεί. Φυσικά οι ιππότες αγνοούν τα αισθήματά της και θέλουν το κακό της, όμως πάντα κάτι πάει στραβά και έτσι ούτε οι ιππότες ολοκληρώνουν τον άθλο, ούτε η δρακίνα βρίσκει γκόμενο. Στο Βαβούρα το στριπ πρωτοεμφανίστηκε στο τεύχος # 102 στις 12 Απριλίου 1985. Παρακάτω η ιστορία αυτή. Πηγές: Kazoop Fleetway Street

Ο ΣΑΓΩΝΑΣ / ΤΑ ΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ Η σειρά αυτή πρωτοεμφανίστηκε στο 35ο τεύχος του εβδομαδιαίου βρετανικού περιοδικού Monster Fun στις 7 Φεβρουαρίου 1976. Στις 30 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς ο Σαγώνας έκανε την τελευταία του εμφάνιση στο Monster Fun μιας και το περιοδικό συγχωνεύτηκε στο Buster και έτσι από 6 Νοεμβρίου 1976 συνέχισε εκεί τις εμφανίσεις του. Η σειρά σταμάτησε στις 12 Μαΐου 1984. Δημιουργός ήταν ο Robert T. Nixon, ενώ άλλοι σχεδιαστές που ασχολήθηκαν με το στριπ αυτό ήταν οι Alf Saporito, Tom Williams και John K. Geering. Πρωταγωνιστής είναι ένας άγριος καρχαρίας με ένα ιδιαίτερο μειονέκτημα: δεν έχει δόντια. Έτσι έχει καταφύγει στη λύση της μασέλας, αλλά πολλές φορές κάτι πάει στραβά και αντί να κυνηγάει τη λεία του καταλήγει να κυνηγάει… τα δόντια του. Ο πρωτότυπος βρετανικός τίτλος είναι "Gums", που σημαίνει "Ούλα". Φυσικά πρόκειται για παρωδία της γνωστής ταινίας του Spielberg "Jaws" που σημαίνει "Σαγώνια" και στην Ελλάδα μεταφράστηκε ως Τα Σαγώνια του Καρχαρία. Ο καρχαρίας στο λογότυπο της σειράς μοιάζει αρκετά με τον καρχαρία στην αφίσα της ταινίας. Στο Βαβούρα ιστορίες του Σαγώνα είδαμε από το 1ο κιόλας τεύχος του περιοδικού στις 15 Ιουνίου 1981, μόνο που εκεί η ελληνική απόδοση του τίτλου ήταν "Τα Ούλα του Καρχαρία". Στο 3ο τεύχος χρησιμοποιήθηκε ο τίτλος “Ο Σαγώνας” ο οποίος ήταν και αυτός που χρησιμοποιείται περισσότερο, αν και πολλές φορές πετυχαίναμε σε επόμενα τεύχη και τον πρώτο τίτλο. Ο Σαγώνας στο Βαβούρα Α' # 22. Τα Ούλα του Καρχαρία στο Βαβούρα Α' # 21. Στο τεύχος του Βαβούρα Α΄ # 42 συναντάμε για πρώτη φορά και τον τίτλο "Καρχαρίας". Πηγές: ComicsUK Buster Wikipedia: Monster Fun