Αναζήτηση στην Κοινότητα

Οι Περιπέτειες των Ζο, Ζετ και Ζοκό είναι μία γαλλοβελγική σειρά δημιουργημένη από τον Hergé, τον γνωστό συγγραφέα των Περιπετειών του Τεντέν. Οι πρωταγωνιστές της σειράς είναι δύο παιδιά, τα αδέρφια Ζο και Ζετ, τα οποία μαζί με τη μαϊμουδίτσα Ζοκό, μπλέκουν σε συναρπαστικές περιπέτειες. Στο πρώτο τεύχος της σειράς, ο Ζο, η Ζετ και ο Ζοκό θα ταξιδέψουν με το Στρατόπλοιο Η.22, ένα αεροπλάνο που πετάει στα ύψη της στρατόσφαιρας. Όλα ξεκίνησαν όταν ο κύριος Παμπ άφησε δέκα εκατομμύρια δολάρια κληρονομιά. Τα χρήματα θα πάνε σε όποιον κατασκευάσει το πρώτο αεροπλάνο που θα κατορθώσει να ταξιδέψει από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη με ταχύτητα 1.000 χιλιομέτρων την ώρα. Για να σώσουν το Στρατόπλοιο Η.22 που σχεδίασε ο πατέρας τους και τώρα απειλείται από κακοποιούς, οι Ζο και Ζετ, μαζί με τη μαϊμουδίτσα Ζοκό, απογειώνουν το αεροσκάφος. Όμως όταν ξεμείνουν από καύσιμα, θα προσγειωθούν σ’ ένα έρημο νησί στο οποίο δεν μπορούν να φανταστούν τις τους περιμένει… Ευχαριστούμε το μέλος @ hudson για την διάθεση του τεύχους #02.

Fortnite X Marvel Zero War Πόλεμος Μηδέν Graphic Novel Η "Anubis" είχε χρόνια να μεταφέρει μια έκδοση περιπτέρου σε graphic novel (συνήθως κάνει τομοποίηση των τευχών). Αυτή τη φορά όμως έβγαλε σε έκδοση βιβλιοπωλείου την ιστορία από τα πέντε τευχάκια που είχε κυκλοφορήσει το περασμένο καλοκαίρι. Αν και στο site της αναφέρει σαν μέγεθος του τόμου το κλασικό 17x26, στην πραγματικότητα είναι 16x24, δλδ στο μέγεθος της έκδοσης περιπτέρου. Στα έξτρα Υπάρχει ένας κωδικός όπου οι φαν του παιχνιδιού θα μπορέσουν να αποκτήσουν τα 5 κοσμητικά αντικείμενα του fortnite καθώς και ένα 6ο. Ακόμα πολλά εναλλακτικά εξώφυλλα Και στο τέλος μια δεκασέλιδη ιστορία (που δεν υπάρχει στα τευχάκια), του Fortnite x Marvel: Nexus War: Thor, που αν κατάλαβα πρέπει να είναι κάτι σαν πρόλογος της 4ης σεζόν του παιχνιδιού.

Σύνοψη (από το σάιτ του Solaris): Μια ανθολογία με ιστορίες των ενήλικων μαθητών του Νικόλα Στεφαδούρου αλλά και του ίδιου. Σχολιασμός έκδοσης: Μία ακόμα αυτοέκδοση που κυκλοφόρησε στο Comicdom πριν δύο μήνες, η οποία αν και ολιγοσέλιδη, περίπου 40 σελίδες, περιέχει μικρές ιστορίες ή σχέδια έξι διαφορετικών Ελλήνων δημιουργών. Ανθολογία λοιπόν με διάφορες ιστορίες, οι οποίες έχουν σαν βάση το χιούμορ και ως ένα βαθμό το στοιχείο του τρόμου, των φαντασμάτων και των στοιχειωμένων σπιτιών. Το χιούμορ επίσης είναι εξαιρετικό στο οπισθόφυλλο με τις δηλώσεις διαφόρων γνωστών προσωπικοτήτων σχετικά με την έκδοση καθώς και ένα φανταστικό Scan Me κάτω δεξιά που με έκανε να γελάσω πολύ. 1. Boom Shaka Laka Δύο σχέδια του Πάνου Ανδροβιτσανέα σχετικά με το μπάσκετ, ομολογουμένως αρκετά όμορφα. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/panagos_undo/ 2. Not Another Horror Story Μια τρομακτική και συγχρόνως σουρεαλιστική ιστορία της Θεοδοσίας Βασιλείου που εμπλέκει από κλόουν μέχρι μαυροφορεμένους τύπους και τους οποίους συναντά μια οικογένεια. Instagram της δημιουργού: https://www.instagram.com/theodosia_vasileiou/ 3. Το Στοιχη-ωμένο Σπίτι Εδώ ο Φάνης Μόσχας εμπλέκει το χιούμορ και το σύγχρονο τρόπο ζωής με ένα στοιχειωμένο σπίτι στο οποίο μετακομίζει μια οικογένεια. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/fns.mosjas/ 4. The Rebetikon Όλο και πιο συχνά διαβάζουμε ιστορίες για το ρεμπέτικο τραγούδι και ο Γιώργος Παπαηλίου δίνει τη δική του κωμική-σοβαρή νότα σε όλο αυτό. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/george_papailiou/ 5. The History of Rock Προφανώς δεν είναι για την ιστορία της ροκ μουσικής, εδώ λοιπόν ο Νικόλας Στεφαδούρος, από τους πιο αναγνωρίσιμους και δουλευταράδες σχεδιαστές της ελληνικής σκηνής κατά τη γνώμη μου, φτιάχνει μια τετρασέλιδη χιουμοριστική ιστορία σχετικά με την ιστορία του Rock, μιας πέτρας που ένα μυρμήγκι προσπαθεί να μετακινήσει. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/stef000/ 6. Real Ghosts Η αγαπημένη μου ιστορία προσωπικά από αυτές που διάβασα σε αυτήν την αυτοεκδοσούλα. Με σχέδιο που κινείται στο ζωντανό live ενός Youtuber σε ένα τρομακτικό μέρος με την Κόννυ Τσιχλογιάννη να χτίζει φανταστικά μια πολύ ωραία ανατροπή στο τέλος. Instagram της δημιουργού: https://www.instagram.com/konnyart/ Όλες οι ιστορίες είναι συμπαθείς και με όμορφο σχέδιο και κάθε μία έχει κάτι να δώσει. Μπορείτε να βρείτε το τεύχος απ' όσο γράφει στη σελίδα του Νικόλα Στεφαδούρου στο Solaris. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους #01 και τον @ fotdim για το τεύχος #02.

Τον Σεπτέμβριο του 2022, η εκδοτική ΜΙΝΩΑΣ κυκλοφορεί δύο εικονογραφημένα βιβλία με διασκευασμένα σενάρια κλασικών λογοτεχνικών έργων, στα οποία τους βασικούς χαρακτήρες έχουν αντικαταστήσει oi ήρωες της Disney. Τα βιβλία αυτά είναι "Το Νησί του Θησαυρού" και το "Μικρές Κυρίες". Τον Απρίλιο του 2023 κυκλοφόρησε και ένα τρίτο βιβλίο, το "20.000 Λεύγες κάτω από τη Θάλασσα". Σίγουρα αξίζει την προσοχή των φίλων της Disney, κυρίως για το πανέμορφο σχέδιο. 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα Εκδοτική Μίνωας

Είναι Απρίλιος του 2022 όταν η Jemma αποφασίζει να μπει στα… χωράφια των manga κόμικς, κυκλοφορώντας τις περίφημες “Ψηφίδες Τρόμου”. Το συγκεκριμένο κόμικ εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ιαπωνία το 2014 κι αποτελεί ένα πόνημα του δημιουργού Junji Ito, ο οποίος επιστρέφει στον χώρο των manga τρόμου έπειτα από μία μεγάλη αγρανάπαυση που διήρκησε οκτώ χρόνια. Η πρώτη και σημαντικότερη πληροφορία που θα πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης είναι ότι οι “Ψηφίδες Τρόμου” δεν αποτελούν μία αυτόνομη κι ενιαία δουλειά, αλλά είναι μία ανθολογία από οκτώ μικρές ιστορίες, οι τίτλοι των οποίων είναι οι εξής: ● “Κρεβάτι” ● “Το πνεύμα του ξύλου” ● “Τόμιο - Το κόκκινο ζιβάγκο” ● “Ήπιος αποχαιρετισμός” ● “Η ανατομίτσα” ● “Μαυροπούλι” ● “Μαγκάμι Νανακούσε” ● “Η γυναίκα που ψιθύριζε” Τα σενάρια σε όλες τις ιστορίες, διαθέτουν μεγάλα ποσά φαντασίας, επιβεβαιώνουν το είδος που έχει υιοθετηθεί (αυτό του τρόμου) και μου έφεραν στο μυαλό κάποιες Ιαπωνικές ταινίες και σειρές που έχει τύχει να δω. Η πλοκές ξεκινούν απλοϊκά, ξετυλίγουν ήπια το κουβάρι της αφήγησης, δημιουργούν μυστήριο και μία κάποια αγωνία, ενώ όταν φτάνουμε στην ολοκλήρωση αναδύεται και το horror στοιχείο, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις κάνει τον αναγνώστη να γουρλώνει τα μάτια του! Έτσι, λοιπόν, δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε στην άψογη σκηνοθετική τεχνική που χρησιμοποιεί ο δημιουργός. Αν θα έπρεπε να έχω κάποιο παράπονο από την αφήγηση, αυτό θα εστιαζόταν περισσότερο στο φινάλε των ιστοριών, το οποίο, θέλοντας να δείξει όσο πιο τρομακτικό γίνεται, σε μερικές περιπτώσεις (ευτυχώς όχι σε όλες) έχανε την ουσία κι απλά παρέθετε σκηνές με υποχθόνια και μεταφυσικά τέρατα, που δεν έχουν άμεση σχέση με το story που αποτυπώνεται. Εννοείται ότι αυτό το ψεγάδι είναι απειροελάχιστο μπροστά στην γενική ικανοποίηση που παρέχουν οι ιστορίες. Μιας και μιλάμε για ανθολογία, εννοείται ότι δεν μπορούμε να έχουμε μία πλήρη ισότητα ανάμεσα στην ποιότητα των ιστοριών. Έτσι, λοιπόν, κάποιες μου άρεσαν περισσότερο και κάποιες λιγότερο. Αυτές που προσωπικά ξεχώρισα ήταν οι εξής: ● “Τόμιο - Το κόκκινο ζιβάγκο” (η οποία έφερε κι έντονα στοιχεία splatter) ● “Ήπιος αποχαιρετισμός” (η οποία ταυτόχρονα κατάφερε να με συγκινήσει, λόγω και της πρόσφατης άσχημης ψυχολογίας μου) ● “Η ανατομίτσα” (ένα τόσο αρρωστημένο σενάριο, που εντυπωσιάζει!) ● “Μαυροπούλι” (επίσης ένα σενάριο με έντονο το σημάδι του ψυχολογικού τρόμου) ● “Η γυναίκα που ψιθύριζε” (το συγκεκριμένο σενάριο άνετα θα ήθελα να το δω σε ταινία ή να το διαβάσω σε βιβλίο) Εν κατακλείδι και για να μην σας κουράζω, η γνώμη μου για την συγκεκριμένη ανθολογία είναι θετικά προσκείμενη και νομίζω ότι θα αρέσει στους λάτρεις των ιστοριών τρόμου και γνήσιων θρίλερ (ψυχολογικών και μη). Οι υπόλοιποι διαβάστε με δική σας ευθύνη. Εμένα, πάντως, με χαροποίησε το γεγονός ότι έπιασα ξανά manga στα χέρια μου, έπειτα από το εξαιρετικό “Death Note” κι αν και δεν δηλώνω λάτρης και γνώστης του είδους, παρόλα αυτά κατάφερε να με κρατήσει. Κι αφού το μόνο που έχω διαβάσει από manga είναι το “Death Note”, αναπόφευκτα κάνω την σύγκριση στο σχέδιο με αυτό. Σίγουρα δεν μιλάμε για το ίδιο σχεδιαστικό επίπεδο (το “Death Note” είναι καλύτερο), αλλά κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία εξαιρετική δουλειά στον εικαστικό τομέα. Το λιτό, αλλά ταυτόχρονα λεπτομερές σχέδιο, οι όμορφες σκιάσεις και οι αποχρώσεις του γκρι, δένουν άψογα μεταξύ τους και χαρίζουν στον αναγνώστη ένα όμορφο τελικό αποτέλεσμα. Κι αν αναλογιστούμε ότι ο εικαστικός τομέας θα πρέπει να ενισχύει το στοιχείο του τρόμου που “γεννά” του σενάριο, ένα τέτοιο έργο είναι αρκετά δύσκολο. Πιστεύω, πάντως, ότι τα κατάφερε. Η έκδοση έχει υιοθετήσει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα manga, τόσο στο μέγεθος, αλλά κυρίως τον κλασικό και “περίεργο” τρόπο στην διάταξη των σελίδων και της ανάγνωσης. Το εξώφυλλο, το οποίο απαρτίζεται από τους χαρακτήρες των ιστοριών και μοιάζει πολύ με την θρυλική “Κραυγή”, είναι αρκετά παχύ και διαθέτει “αυτάκια”. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, ικανοποιητικό σε πάχος, αλλά και σε εκτύπωση. Έχουν χρησιμοποιηθεί δύο ειδών γραμματοσειρές (η Shihan και η Static), ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η έκδοση έχει κρατήσει τις Ιαπωνικές λέξεις στους διάφορους ήχους και στα ονόματα των πινακίδων στα κτίρια και τους δρόμους για να μην χαλάσει το εικαστικό αποτέλεσμα, φροντίζοντας παράλληλα να παραθέτει την μετάφραση στο κάτω μέρος του καρέ. Από συνοδευτικό υλικό έχουμε ένα επίμετρο, από την επιμελήτρια Μυρτώ Τσελέντη, καθώς κι έναν επίλογο από τον ίδιο τον δημιουργό. Το κόμικ θα κλείσει με την καθιερωμένη σελίδα, που μας καλεί να μάθουμε πώς διαβάζεται σωστά ένα manga, χωρίς να τσαντιστούμε και να το πετάξουμε! Αφιέρωμα στην εκδοτική

Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, στην συνέχεια της προσπάθειάς του να αναβιώσει το εκδοτικό μεγαλείο που κατέκτησε ο αείμνηστος παππούς του, προβαίνει στην έκδοση ενός ακόμα μεγάλου τίτλου από τα παλιά. Ο λόγος για το περιοδικό "Μπλεκ των διακοπών", το οποίο κυκλοφόρησε σαν ένθετο με την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", αρχής γενομένης στις 09/07/22. Το πρώτο τεύχος περιλαμβάνει την ιστορία "Τα γαλάζια βέλη", μία δημιουργία του Στέλιου Ανεμοδουρά (στο σενάριο) και του Βύρωνα Απτόσογλου (στο σχέδιο), η οποία αποτελεί ανατύπωση της ιστορίας που κυκλοφόρησε με τον "Μεγάλο Μπλεκ" #73, τον μακρινό Δεκέμβριο του 1976. Πρόκειται για μία αυτοτελή περιπέτεια, 45 σελίδων, με πρωταγωνιστή τον Ξανθό Γίγαντα και την παρέα του. Όσον αφορά την ποιότητα της έκδοσης, ομολογώ ότι περίμενα κάτι πιο λουσάτο. Το τεύχος έχει μικρό μέγεθος και είναι δεμένο με καρφίτσα, ενώ το εξώφυλλο είναι λεπτό και κατά συνέπεια επιρρεπές στα τσακίσματα και την υγρασία. Οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν μία περίεργη υφή (δεν είναι ούτε ματ, αλλά ούτε και γυαλιστερές), αλλά δεν είναι κι άσχημες στην όψη. Σαν συνοδευτικό υλικό, διατίθενται δύο σελίδες με τρία άρθρα για τον πρωταγωνιστή, που φέρουν τους τίτλους: "Με την αθωότητα ενός μικρού παιδιού..." "Γιατί αγαπήσαμε τον Μπλεκ;" "Οι δημιουργοί του Μπλεκ" Τα επόμενα Σάββατα θα κυκλοφορήσουν (όπως είναι προγραμματισμένο) άλλα 3 τεύχη, τα οποία θα φιλοξενούν ιστορίες - δημιουργήματα του θρυλικού ελληνικού διδύμου. Αυτές είναι οι εξής: "Το κατόρθωμα δύο παιδιών!" (κυκλοφορεί στις 16/07) "Το άστρο των πατριωτών!" (κυκλοφορεί στις 23/07) "Άτιμη πλεκτάνη!" (κυκλοφορεί στις 30/07)

Λοιπόν, προ ολίγου τηλεφώνησα στη Μαμουθ, και ρώτησα για τις νέες εκδόσεις τους. Ορίστε λοιπόν τι μου είπαν: 1)Αστερίξ #39-Κατά το Πάσχα(λίγο πριν, λίγο μετά) 2) Λούκυ Κιντ- Δεν είχε ακριβή ημερομηνία αλλά μού είπε ότι μέχρι το καλοκαίρι λογικά θα τό έχουμς 3) Τεντεν- Τον επόμενο μήνα, το άλμπουμ "Βήματα στη Σελήνη" και μετά από αυτό θα δούμε τον "Ναό του Ήλιου"(ημερομηνία δεν είπε) 4)Ιζνογκουντ #28-Μαζί με το Αστερίξ, κατά το Πάσχα κι αυτό 5)Μπλεϊκ και Μόρτιμερ- Το καλοκαίρι μού είχαν πει τον Σεπτέμβρη του 2022, τώρα μού είπε τον Απρίλιο- Μαϊο 6)Το β' μέρος του(εξαιρετικού) Viva Αναρχία πάλι κατά το Πάσχα Τέλος Μπλούμπερυ και Θόργκαλ μού είπε ότι σίγουρα μέχρι το καλοκάιρι ΔΕΝ θα βγουν και μετά ίσως.

Χριστουγεννιάτικο ένθετο περιοδικό που περιέχει παιδικά διηγήματα των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗΣ. Αυτό που με τράβηξε στην έκδοση είναι η ωραία εικονογράφηση. Το χαρτί είναι ικανοποιητικό (ματ) αν αναλογιστούμε πως προσφερόταν δωρεάν στα διάφορα βιβλιοπωλεία .

"Τερματοφύλακας Γιατρός". Ένας τίτλος που θα φέρει στους παλιότερους ευχάριστες αναμνήσεις αλλά αξίζει και της προσοχής των νεότερων λόγω των όμορφων μηνυμάτων που περνάει. Ο "Τερματοφύλακας Γιατρός" λοιπόν ή "This Goalie's Got Guts" όπως είναι ο πρωτότυπος αγγλικός τίτλος είναι βρετανικό κόμικ που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό περιοδικό Scoop από το 1978 εώς το 1981. Τον Αύγουστο του 1981 ξεκινάει και η εμφάνιση του στην Ελλάδα μέσα απο τις σελίδες του περιοδικού Μπλέκ Νέας Περιόδου (τεύχος 81). Δημοσιέυτηκε ολόκληρο μέχρι το τεύχος 261 και ήταν τέτοια η απήχηση στο κοινό όπου αναδημοσιεύτηκε άλλες δυο φορές. Μέτα απο μερικές δεκαετίες και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2022 οι εκδόσεις Μικρός Ήρως ξαναφέρνουν στην χώρα μας τον αγαπημένο αυτό ήρωα σε μια αυτόνομη χορταστική έκδοση μεγάλου μεγέθους που κυκλοφορεί με την εφημερίδα "Τα Νέα" στην έκδοση του Σαββατοκύριακου. Στα θετικά της έκδοσης αυτής είναι το μεγάλο μέγεθος φυσικά καθώς και η ψηφιακη επεξεργασία και καθαρισμός των αυθεντικών σελιδών καθώς λόγω παλαιότητας υπήρχαν πολλές φθορές. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πολυ καλό. Στο κόμικ αυτό πρωταγωνιστής είναι ο Μπέν Λήπερ (Ben Leiper) ο οποίος είναι φοιτητής ιατρικής καθώς και τερματοφύλακας στην φανταστική ομάδα της Μάνκαστορ Σίτυ που αγωνίζεται στην Δ΄ κατηγορία της Αγγλίας. Οι περιπέτειες του αφορούν τα κατορθώματα του μέσα στο γήπεδο όπου είναι ένας πραγματικά πολύ καλός παίκτης βοηθώντας την ομάδα του αλλά και τις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής του οπού πραγματικά κυριαρχεί η αγάπη και προσφορά στον συνάθρωπο. Ειναι υποδειγματικός γιατρός προσφέροντας τις υπηρεσίες σε όσους έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως κοινωνικού ή οικονομικού υποβάθρου, πολλές φορες περιθάλπτει συμπαίκτες, αντιπάλους ή και θεατές στην διάρκεια των ποδοσφαιρικών αγώνων. Πολλές φορές κάνει και 3η δουλειά (εκτός της ιατρικής και του ποδοσφαίρου) προκειμένου να βοηθήσει την μητέρα του οικονομικά. Λόγω του καλού του χαρακτήρα έχει καλούς φιλούς και υποστηρικτές αλλά φυσικά υπάρχουν και διάφοροι "κακοί" στις ιστορίες του οι οποίοι προσπαθούν να τον κάνουν να σταματήσει το ποδόσφαιρο ή ακόμα και να τον διώξουν από την ιατρική. Αλλά ευτυχώς ο ήρωας μας καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες και φυσικά να συνεχίσει να κάνει σπουδαίες εμφανίσεις στα γήπεδα. Εγω σαν νεότερος ομολογώ δεν είχα διαβάσει πότε τις ιστορίες του Μπεν Λήπερ αλλά χθές που πήρα το τεύχος κόλλησα. Πιστεύω είναι μια καλή δουλειά με ένα ήρωα που δένεσαι και φυσικά περνάει κάποια όμορφα μηνήματα για την καλοσύνη και προσφορά στο συνάθρωπο. Μακάρι να ήταν όλοι οι γιατροί σαν τον Μπέν.

Δυόμιση χρόνια μετά τις 8 πολύ όμορφες φιγούρες της σειράς Στρουμφο-ήρωες, η Εκδοτική Χάρτινη Πόλη κυκλοφορεί μία ακόμα σειρά με 7 φιγούρες, στις οποίες τα Στρουμφάκια ασχολούνται με κάποιο επάγγελμα. Αυτή τη φορά το βιβλιαράκι που τις συνοδεύει δεν είναι εικονογραφημένη ιστορία αλλά μια συλλογή με ασκήσεις, παιχνίδια, σελίδες για χρωμάτισμα, αλλά και χρήσιμες πληροφορίες για το επάγγελμα στο οποίο γίνεται το αφιέρωμα. Υπάρχει επίσης και ένα δισέλιδο με στρουμφο-ιστορίες, όπως το παρακάτω: Τα 7 βιβλιαράκια της σειράς είναι τα εξής: 1. Το Στρουμφάκι Αστροναύτης 2. Η Στρουμφίτα Δασκάλα 3. Ο Μπαμπαστρουμφ Γιατρός 4. Το Στρουμφάκι Αγρότης 5. Το Στρουμφάκι Μάγειρας 6. Το Στρουμφάκι Ζωγράφος 7. Το Στρουμφάκι Μηχανικός Για ακόμα μία φορά έχει γίνει πολύ όμορφη δουλειά στις φιγούρες, οι οποίες λόγω των ιδιαιτεροτήτων του κάθε επαγγέλματος, έχουν ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες από την πρώτη σειρά. Κυκλοφορούν σε πολύ όμορφα κουτάκια, σε διαφορετικό χρώμα το καθένα.

Ο Φώτης Τσελεπατιώτης, όπως μπορούμε να δούμε κι από τις δουλειές του “Πέχρα” και “Τζόνυ Τέσλα μπιγκίνς”, εξελίσσεται σε έναν πολυγραφότατο κομίστα, με εξειδίκευση στην σάτιρα. Το 2022, λοιπόν, ήταν η σειρά της Άπω Ανατολής να περάσει από την καυτή του πένα κι αυτό συνοψίστηκε στο πόνημά του που φέρει τον τίτλο “Godzilla vs Kim Jong-Un”. Ο Επιμενίδης, ένας ελεγκτής εισιτηρίων με εύφημο μνεία, κερδίζει ένα πακέτο διακοπών σε όποια χώρα θέλει. Αποφασίζει, λοιπόν, να ξεκουράσει το ταλαιπωρημένο του κορμί στην μαγευτική Βόρεια Κορέα, η οποία δεν το απογοήτεψε ποτέ… στο στοίχημα! Πηγαίνοντας εκεί γνωρίζεται με το… ιδιαίτερο καθεστώς που επικρατεί κι έτσι το περίεργο κούρεμά του θα τον στείλει στην φυλακή για… 8 ολόκληρα χρόνια! Η μοίρα, όμως, δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη κι έτσι ο φίλος μας γνωρίζεται με τον δικτάτορα ηγέτη της χώρας, τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον μαθαίνει Ελληνικά και γίνονται στενοί φίλοι. Όταν, λοιπόν ο Κιμ αποφασίζει να εισβάλει στην Ιαπωνία με σκοπό να την κατακτήσει, θα πάρει μαζί του και τον Επιμενίδη. Και κάπως έτσι αρχίζουν όλα! Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία όμορφη δουλειά, η οποία στηρίζεται στην σάτιρα κι έχει χροιά από την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Βόρεια Κορέα. Το σενάριο μπορεί να μοιάζει “τρελούτσικο”, παρόλα αυτά έχει συνοχή και το ενδιαφέρον είναι ότι παίρνει ένα στοιχείο που βρίσκεται κατά την διάρκεια της πλοκής και το χρησιμοποιεί εύστοχα στο φινάλε. Όμορφο plot twist, που δεν το βλέπουμε συχνά σε κόμικς που χρησιμοποιούν τέτοιου είδους θεματολογία. Το χιουμοριστικό στοιχείο είναι πανταχού παρόν τόσο στο κείμενο όσο και στο σχέδιο. Παραδέχομαι ότι δεν είναι σε όλη την διάρκεια εύστοχο, αλλά συνολικά δεν με απογοήτευσε. Εν κατακλείδι πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά, χαρακτηριστική του τομέα της, που την διάβασα ευχάριστα και πολλές ήταν οι φορές που έπιασα τον εαυτό μου με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Προτείνεται στους λάτρεις τις σάτιρας, που αναζητούν μία γρήγορη, αλλά όχι άσκοπη και χωρίς νόημα, ανάγνωση. Όσοι έχουν εμπειρία από τις προηγούμενες δουλειές του Φώτης, εύκολα θα καταλάβουν ότι το σχέδιο είναι το χαρακτηριστικό του. Τα καρέ, τολμώ να πω ότι είναι κάπως παραφορτωμένα, δεν αναπνέουν καλά και ίσως σε αυτό να ευθύνεται και το μικρό μέγεθος της έκδοσης. Παρόλα αυτά δεν στέκεται πολύ κουραστικό για τα μάτια, ενώ παράλληλα βρίσκουμε πολλές λεπτομέρειες, άκρως κωμικές, που μου έφεραν στο μυαλό την σχεδιαστική νοοτροπία του Benito Jacovitti, στον θρυλικό “Κοκομπίλ”. Το ασπρόμαυρο χρώμα νομίζω ότι ταιριάζει στην περίπτωση, ενώ ευχαριστημένος έμεινα κι από το μελάνωμα. Η έκδοση είναι μικροκαμωμένη και δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό έχει καλή υφή κι όμορφη εκτύπωση, ενώ και το πάχος του είναι ικανοποιητικό. Όσον αφορά το πάχος, μακάρι να μπορούσα να πω κάτι αντίστοιχο και για το εξώφυλλο, το οποίο είναι εξαιρετικά λεπτό. (emoji μούτρων) Συνοδευτικό υλικό, πέρα από τους λογαριασμούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που μπορούμε να βρούμε τον δημιουργό, δεν υπάρχει. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Ο λογαριασμός της Zombiecake Comix στο Instagram Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Ένα μαγαζί που απευθύνεται αποκλειστικά στους λάτρεις της ιαπωνικής κουλτούρας κόμικς. Άνοιξε τις πόρτες του, στις 30/09/2022, με ένα μικρό πάρτυ που διοργάνωσε για τα εγκαίνια( με διαφόρων ειδών σνακ, ποτά( τόσο αναψυκτικά, όσο κι αλκοολούχα) και πολλούς φίλους των κόμικς της Άπω Ανατολής και μη). Στο κατάστημα, θα βρείτε, πάρα πολλά manga για όλα τα γούστα, άπειρα funko pops, φιγούρες και λοιπά collectibles. Το μαγαζί το διαχειρίζονται- απ' όσο ξέρω- τρεις συνεργάτες, οι οποίοι είχαν και την ιδέα. Είχε αναφερθεί ότι τον Οκτώβριο θα άνοιγε και το e-shop, αλλά μάλλον, καθυστέρησε λίγο παραπάνω, καθώς όπως φαίνεται, είναι ακόμη υπό κατασκευή. Προς το παρόν, το κατάστημα διατηρεί επαφή με τους πελάτες μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης( από το tiktok, αλλά διατηρεί και- ανενεργό- λογαριασμό στο instagram). Αξίζει να περάσετε, αν ο δρόμος σας περνάει από τα Εξάρχεια, ενώ αν είστε μόνιμοι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας και δεν έχετε περάσει ακόμη, θα σας κυνηγάει ο Δικαστής Ντρεντ σε ιαπωνική version( να είμαστε εντός του κλίματος). Manga District Σουλτάνη 19, Εξάρχεια Αθήνα 106 82 21 1001 0567 tiktok instagram ΚΑΛΕΣ ΑΓΟΡΕΣ

Η γνωστή στο κοινό από τις δημιουργίες της “Μαλάκα λεσβίες!” και “Τα κρουασανάκια δεν είναι τα ίδια”, Σμαρ επιστρέφει με ένα ακόμα έργο της, το οποίο το αποκαλεί “Μάλλον δεν είναι τίποτα: ένα κομιξοημερολόγιο”. Ουσιαστικά πρόκειται για την δεύτερη παρόμοια προσπάθειά της να δημιουργήσει ένα είδος ημερολογίου που να περιγράφει στιγμές από την καθημερινότητα που θέλει να μοιραστεί με το κοινό της, η οποία ήρθε μετά από τρία χρόνια. Η δομή του συγκεκριμένου φανζίν, λοιπόν, αποτελείται από μονοσέλιδα υπαρκτά γεγονότα (γι’ αυτό δεν τολμώ να τα αποκαλέσω στριπάκια), τα οποία ήρθαν στην ζωή της δημιουργού την περίοδο από το 2018 και μετέπειτα. Σε κάθε σελίδα αναγράφεται η ακριβής ημερομηνία ή τουλάχιστον ο μήνας και το έτος, όπου έλαβαν χώρα αυτά τα γεγονότα. Πρωταγωνιστές σε όλο αυτό, στέκονται όχι μόνο οι φίλοι και οι γνωστοί της, αλλά επίσης οι… σκέψεις και τα συναισθήματά της. Προσωπικά την βρήκα μία αξιόλογη και πρωτότυπη ιδέα, η οποία υλοποιήθηκε με σωστό τρόπο. Από εκεί και πέρα, όμως δεν μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο κόμικ με κράτησε δυνατά στις σελίδες του. Το διάβασα και νομίζω ότι θα το ξεχάσω σύντομα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι αδυνατώ να ταυτιστώ με τις συγκινήσεις που προσφέρουν οι στιγμές που περιγράφονται γιατί απλά δεν συμμετέχω σε αυτές, καθώς επίσης βρήκα τις περιγραφές κάπως άτονες. Επίσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν μπορώ να πω ότι βρήκα ικανοποιητικό κωμικό στοιχείο στα καρέ. Εν κατακλείδι, προτείνεται στους θαυμαστές της δημιουργού, αλλά και σε εκείνους που θα θελήσουν να διαβάσουν κάτι γρήγορο, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή. Οι υπόλοιποι διαβάστε το με δική σας ευθύνη. Το σχέδιο διαθέτει ποικιλομορφία. Παρατηρούμε ότι σε πολλές σελίδες το στυλ αλλάζει κι άλλες φορές γίνεται λεπτομερές και καθαρό, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που είναι ασταθές και κάπως πρόχειρο. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι είναι το ενδεικτικότερο για το συγκεκριμένο κόμικ, λόγω της λιτής θεματολογίας του. Το βρήκα αρκετά καλό. Η έκδοση έχει μικρό μέγεθος αλλά είναι αρκετά προσεγμένη. Η κόλληση στην ράχη είναι στιβαρή, ενώ οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν ματ υφή κι ενισχυμένο πάχος. Αξιοπρεπές είναι και το εξώφυλλο, το οποίο αποτελεί το μοναδικό σημείο του εντύπου που έχει χρώμα. Στο συνοδευτικό υλικό, βρίσκουμε ένα σύντομο εισαγωγικό σημείωμα της δημιουργού, πλαισιωμένο κι από τις ευχαριστίες της. Μετά το πέρας του… κομιξοημερολογίου, βρίσκουμε δύο σελίδες με guest art. Τα εξτραδάκια τελειώνουν με μία γρήγορη βιογραφία της Σμαρ, καθώς και τους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η επίσημη σελίδα της δημιουργού Το portfolio της δημιουργού Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Με την νέα του αυτοέκδοση, η οποία κυκλοφόρησε το 2022, ο Περικλής Κουλιφέτης αποπειράται να μας βγάλει σεργιάνι πίσω στο 1929 και συγκεκριμένα στα καταγώγια και τα ρεμπετάδικα του Πειραιά της εποχής. Η όμορφη Ρίτα, το αηδόνι του τραγουδιού, όπως την αποκαλούσαν οι θαμώνες, τραγουδάει στην ταβέρνα του Νικόλα για τους μάγκες του λιμανιού. Κάθε βράδυ, σε ένα τραπέζι, ήσυχος, τα πίνει ο Μπάμπης, μία παλιά της σχέση, που όμως εκείνος δεν την έχει ξεπεράσει ακόμα. Εκείνο το μοιραίο βράδυ, λοιπόν, το κατώφλι της ταβέρνας το περνά κι ο Μανώλης, ο οποίος μόλις έχει αποφυλακισθεί και είναι το αγόρι της Ρίτας. Τα αίματα δεν αργούν να ανάψουν, λοιπόν. Ο Μανώλης, στέκεται μπροστά από το τραπέζι του Μπάμπη και τον ρωτά, γεμάτος νταηλίκι, αν τον πρόδωσε αυτός στους… σταυρωτήδες, τους αστυνομικούς. Ο Μπάμπης αντιδρά σχετικά ψύχραιμα στην αρχή, αλλά το κακό δεν αργεί να γίνει. Οι δύο τους θα έρθουν σε σύγκρουση, τα μαχαίρια θα τραβηχτούν και η μοίρα θα έχει τον τελευταίο λόγο… Ο Περικλής, λοιπόν, επινοεί ένα κόμικ, το οποίο στηρίζεται σε μία και μοναδική σκηνή δράσης, ενώ το τοπικό πλαίσιο δεν είναι άλλο από μία ταβέρνα. Αν νομίζει κάποιος, όμως, ότι αυτό είναι λίγο για να υπάρξει μία πλήρης αφήγηση, πλανάται. Μέσα στις ελάχιστες σελίδες έχουμε μία καλογραμμένη πλοκή χωρίς να κάνει κάποια “κοιλιά”, οι χαρακτήρες προλαβαίνουν να στηθούν κι ο καθένας έχει την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα, ενώ παράλληλα ο δημιουργός πετυχαίνει αξιόλογα την ατμόσφαιρα της εποχής και του τόπου, μία ατμόσφαιρα που φέρνει λίγο στο “Ρεμπέτικο – Το κακό βοτάνι” και το “Τετράς: Η ξακουστή του Πειραιώς”. Και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, ο Περικλής μάς τρατάρει κι ένα πανέξυπνο plot twist στα τελευταία δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, το οποίο κλείνει την ιστορία με τραγικό, αλλά υποδειγματικό τρόπο. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα κόμικ που σίγουρα θα το ήθελα περισσότερο σε έκταση και σε λεπτομέρειες, αν κι έτσι καταφέρνει να κάνει την δουλειά του απόλυτα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε εκείνους που αρέσκονται σε αυτή την εποχή κι έχουν αυτές τις μουσικές προτιμήσεις, χωρίς βέβαια να αποκλείονται οι υπόλοιποι αναγνώστες, οι οποίοι θεωρούν αυτή την εποχή κι αυτή την στάση ζωής, σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας. Φτάνοντας στην ανάλυση του εικαστικού τομέα, αυτό που θα πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι παρατίθεται ένα σχέδιο που έχει πολλές ομοιότητες τεχνικά με τους “Έγκλειστους”. Διαθέτει λεπτομέρειες και μία καλή αποτύπωση του χώρου, αλλά πιστεύω ότι χωλαίνει αρκετά στην απόδοση των χαρακτήρων, οι οποίοι βγαίνουν στο χαρτί εξαιρετικά λεπτοκαμωμένοι και με τεράστια κεφάλια. Επίσης και τα χαρακτηριστικά των προσώπων είναι αρκετά άγρια και δεν αποτυπώνουν τον ρεαλισμό που θα έπρεπε να υπάρχει, λόγω του συγκεκριμένου σεναρίου. Στον αντίποδα, έχουμε ένα τίμιο κι άκρως εύστοχο ασπρόμαυρο χρώμα, με ένα εξίσου πολύ καλό μελάνωμα. Συμπερασματικά, λοιπόν, το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό, πάντα σε σχέση με το σενάριο. Η έκδοση έχει μέτριο μέγεθος και είναι δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, αλλά καλοτυπωμένο, ενώ το εξώφυλλο έχει χαρτονένια υφή και τίμιο πάχος. Στο έξτρα υλικό μπορούμε να συμπεριλάβουμε έναν επίλογο (μάλλον) από τον δημιουργό, καθώς και σημειώσεις για το κόμικ. Τέλος βρίσκουμε μία σελίδα με μία σύντομη βιογραφία του δημιουργού, ενώ υπάρχουν και προσχέδια των πρωταγωνιστών στο πίσω μέρος του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Η Κατερίνα Μποτίνη, γνωστή από το “Take it slowww”, ανανεώνει ακόμα μία φορά την παρουσία της με το αναγνωστικό κοινό με το έργο της “Burn the witch”. Το σύντομο αυτό κόμικ, το οποίο είδε την έξοδο από το τυπογραφείο τον Σεπτέμβριο του 2022, περιγράφει την ζωή μία μοναχικής γυναίκας, η οποία βρίσκει και δίνει την αγάπη της στις γάτες. Αυτή της η συμπεριφορά, όπως συμβαίνει πάντα ( ) γίνεται η αφορμή να δημιουργηθούν διάφοροι μύθοι κι ανυπόστατα ψεύδη γύρω από το άτομό της κι ο κόσμος να της φερθεί με καταφρόνηση, αλλά και… φόβο. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πώς σε τόσες λίγες σελίδες η Κατερίνα καταφέρνει να ξεδιπλώσει άρτια μία αξιόλογη πλοκή, η οποία περικλείει και καυτηριάζει όλα τα συμπαγή στερεότυπα που υφίστανται (δυστυχώς) ακόμα και στις ημέρες μας. Η πρωταγωνίστρια, αν και δεν μιλάει πολύ, παρόλα αυτά η σιωπή της λέει πολλά κι ο τρόπος που το κάνει είναι πραγματικά εντυπωσιακός. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, λοιπόν, το παρόν κόμικ έχει κοινωνικές προεκτάσεις, ενώ στο φινάλε, δεν είμαι 100% σίγουρος, αλλά έχω την εντύπωση ότι βούρκωσα. Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με μία πανέμορφη προσπάθεια, που βλέπει στα μάτια την κοινωνία και προτείνεται στα ανοιχτά μυαλά και μόνο σε αυτά. Κι από τον εικαστικό τομέα δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονο, αν και είναι σίγουρο ότι υπερκαλύπτεται από το σενάριο. Το σχέδιο μοιάζει κάπως “σκιτσοειδές”, αλλά διαθέτει τις απαραίτητες λεπτομέρειες που χρειάζονται για την οπτικοποίηση του σεναρίου, ενώ το δυνατότερο στοιχείο κατά την ταπεινή μου άποψη είναι το χρώμα, που μπορεί να είναι κάπως μουντό, παρόλα αυτά όμως είναι ολοζώντανο. Ίσως σε αυτό να συμβάλλει και η άψογη εκτύπωση. Η έκδοση είναι μικρή το δέμας, αλλά παραδέχομαι ότι έχει δώσει μεγάλη φροντίδα στην επιλογή του χαρτιού, το οποίο είναι γυαλιστερό κι αποτυπώνει στην εντέλεια το σχέδιο (όπως προ έγραψα). :respect: Όσον αφορά το πάχος, αυτό είναι τίμιο, αν συνυπολογίσουμε τον αριθμό των σελίδων και το δέσιμό τους. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, με μοναδική εξαίρεση τους λογαριασμούς της δημιουργού στα social media, που τους βρίσκουμε στην τελευταία σελίδα του κόμικ. Ο λογαριασμός της δημιουργού στο Facebook Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

"Κόρτο Μαλτέζε: Μου" Η τελευταία περιπέτεια του αγαπημένου μας ευγενή τυχοδιώκτη ναυτικού που δημοσίευσε ο δημιουργός του, ο σπουδαίος Hugo Pratt. Οι εκδόσεις Μικρός Ήρως πιστές στην υπόσχεση που δώσανε στους φίλους του Κόρτο Μαλτέζε δημοσίευσαν και αυτή την περιπέτεια του Κόρτο οπότε πλεόν έχουμε όλες τις περιπέτειες του και έγχρωμες και κλείνουν αυτό το κύκλο με επιτυχία. Τον Οκτώβριο του 2022 λοιπόν ο Μικρός Ήρως δημοσιέυει το ΜΟΥ (πρώτα κυκλοφορούν με το Σαββατιάτικο φύλο της "Εφημερίδας των Συντακτών και μετά αυτόνομα) στη γνωστή καλή ποιότητα με μαλακό εξώφυλλο και ράχη, έγχρωμο, χωρισμένο σε τρία μέρη των 60 σελίδων περίπου το καθένα. Στα δύο πρώτα μέρη έχει ένα διήγημα του Hugo Pratt που λέγεται "Οι Ατλάντιοι" που είναι είναι prequel της συγκεκριμένης περιπετειας ενώ στο 3ο μέρος έχει ένα άρθρο του Gianluigi Gasparini όπου εξηγεί κάποια πράγματα για την θωρία της ΜΟΥ. Η "ΜΟΥ" είναι μια λέξη που την έχουμε ακούσει και άλλες φορές σε άλλες περιπέτειες του Κόρτο και αφορά μια μυθική υποθετική χαμένη ήπειρο που ο Κόρτο και οι φίλοι του ονειρεύονται κάποια στιγμή να βρουν. Έτσι λοιπόν σε αυτή την περιπέτεια ο Hugo Pratt εκπληρώνει το όνειρο τους και φέρνει μαζι αρκετούς δευτερεύοντες χαρακτήρες για αυτή την περιπέτεια που ξεκινάει από την θάλασσα, μετά στη ζούγκλα πρωτού βρεθούν σε ένα αρχαίο ναό που χρήζει εξερεύνησης. Εκεί μέσα ο Κόρτο θα συναντήσει πολύ κόσμο και θα ζήσει μια περιπέτεια φανταστική αλλά κυριολεκτικά φανταστική καθώς τελικά δεν ξέρουμε ποια γεγονότα γίνανε στην αλήθεια και ποια στη φαντασία του.... Για να κάνω την παρουσίαση χθές την διάβασα για 2η φορά στη ζωή μου. Δικαιολογημένα ο πολύς κόσμος την θεωρεί σαν πιο παράξενη και αδύναμη περιπέτεια του Κόρτο οπότε εγώ θα προτείνω σε όσους δεν την έχουν διαβάσει να την αφήσουν για το τέλος. Αξίζει κάποιος να το έχει στην συλλογή του σαν το τελευταίο Κόρτο του σπουδαίου Hugo Pratt σίγουρα απλά μην το διαβάσει νωρίς και τον αποθαρρύνει από τα υπόλοιπα Κόρτο γιατί θα είναι κρίμα. Τέλος αφού ολοκληρώθηκαν πλέον οι εκδόσεις του Κόρτο και έγχρωμες θα βάλω link σε όλες τις παρουσιάσεις των εκδόσεων από Μικρό Ήρωα ωστε κάποιος να τα βρίσκει πιο έυκολα. Από τον Hugo Pratt Η μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας - παρουσίαση εδώ Στον αστερισμο του Αιγόκερω, Ο Αετός της βραζιλίας, Βουντού για τον κύριο πρόεδρο, Κελτικά, Αιθιοπικά - παρουσίαση εδώ Η κρυφή αυλή του μυστηρίου - παρουσίαση εδώ Βενετσιάνικο Παραμύθι - παρουσίαση εδώ Το χρυσό σπίτι της Σαμαρκάνδης - παρουσίαση εδώ Τανγκό - παρουσίαση εδώ Τα νεανικά χρόνια - παρουσίαση εδώ Ελβετικά - παρουσίαση εδώ από τους επιγόνους του Κάτω από τον ήλιο του μεσονυκτίου - παρουσίαση εδώ Εκουατόρια - παρουσίαση εδώ Η Μέρα της Ταροβεάν - παρουσίαση εδώ Νύχτες του Βερολίνου - παρουσίαση εδώ Επίσης Μαύρος Ωκεανός - παρουσίαση εδώ που είναι μια μεταφορά του Κόρτο στην εποχή μας (σαν restart ή re-imagine οπως λεγανε και στο χωριό μου) Τέλος να βάλω το Link από ένα χρήσιμο Thread εδώ μέσα με την λίστα των εκδόσεων του Κόρτο - δείτε εδώ

Σύνοψη από την εκδοτική: Το τέλος είναι εδώ! Έξι εκατομμύρια άνθρωποι. Τόσα είναι τα θύματα, όταν ένας μυστηριώδης τεχνοοργανικός ιός απελευθερώνεται στη Γη. Έξι εκατομμύρια μολυσμένοι που μετατρέπονται σε άμυαλους, ανεξέλεγκτους δολοφόνους, αποφασισμένοι να σπείρουν θάνατο και καταστροφή… Τώρα μόνο ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν, η Γουόντερ Γούμαν και η υπόλοιπη Λεγεώνα της Δικαιοσύνης στέκουν ανάμεσα στη Γη και τον απόλυτο αφανισμό. Αλλά για πόσο; Τίποτα από αυτά που έχουν αντιμετωπίσει δεν τους έχει προετοιμάσει για μια σφαγή τέτοιου εύρους. Τίποτα από αυτά που έχουν δει δεν είναι αντάξιο της κλίμακας της τραγωδίας και του τρόμου που έχει απελευθερωθεί. Καθώς ήρωες κι εγκληματίες, θεοί και τέρατα εξαλείφονται, μόνο ένα ερώτημα παραμένει: Τι θα συμβεί στους Μεγαλύτερους Ήρωες του Κόσμου, εάν τελειώσει ο κόσμος; Οι δημιουργοί: Το 2019 η DC αποφάσισε να εκδώσει μια νέα σειρά, η οποία θα γινόταν γρήγορα πολύ δημοφιλής. Πρόκειται για το DCeased (ωραίος τίτλος ο συνδυασμός του νοήματος με το DC, το όνομα της εταιρίας), το οποίο θα έγραφε ο ανερχόμενος Αυστραλός Tom Taylor με πολύ καλές δουλειές όπως All-New Wolverine, X-Men Red, Superior Iron Man, Star Wars, Injustice, Superman: Son of Kal-El, Nightwing και πολλά άλλα. Ως σχεδιαστής επιλέχθηκε ο Βρετανός Trevor Hairsine, ο οποίος αν και το 2005 θεωρούνταν ένα από τα κορυφαία ανερχόμενα ονόματα του χώρου, είχε ελαττώσει κάπως τις δουλειές του. Λόγω του ζόμπι concept, στα μελάνια επέλεξαν τον Ιταλό Stefano Gaudiano που έχει δουλέψει πολύ και στο The Walking Dead. International project θα έλεγε κάποιος. Το Marvel Zombies της DC ή κάτι αρκετά πιο μεγαλόπνοο; Το DCeased έχει ως αφηγήτρια της Lois Lane και λαμβάνει χώρα σε μια εναλλακτική πραγματικότητα όπου μια άλλη εκδοχή της Anti-Life Equation, της μαθηματικής φόρμουλας που θέλει να πάρει στα χέρια του ο Darkseid για να εξουσιάσει τον κόσμο, οδηγεί σε outbreak ενός ιού που μεταμορφώνει σχεδόν τους πάντες σε ζόμπι. Πάμε λοιπόν πάνω κάτω να δούμε τι γίνεται; Σε μια μάχη μεταξύ των δυνάμεων της Γης και του Darkseid, ο Cyborg απάγεται από τον DeSaad, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Darkseid που του αποκαλύπτει ότι η μισή Anti-Life Equation βρίσκεται μέσα του και θα προσπαθήσουν να την ενώσουν με την άλλη μισή που είναι ήδη στα χέρια του Darkseid. Ωστόσο η διαδικασία δημιουργεί μια διεφθαρμένη εκδοχή της που βγαίνει με τη μορφή ενός ιού, ο οποίος μολύνει τον Darkseid και του δημιουργεί ψυχολογική κατάρρευση με αποτέλεσμα να αυτοκτονήσει και ο DeSaad στέλνει τον Cyborg πίσω στη Γη για να σταματήσει τη διάδοση του ιού. Τα συστήματα του Cyborg λειτουργούν και πάλι στη Γη, αλλά αυτό προκαλεί τεράστιο πρόβλημα, αφού ο ιός της Εξίσωσης μεταφέρεται στο Ίντερνετ και έχει τη δυνατότητα να μολύνει όποιον τον δει μέσα από μια μολυσμένη συσκευή με αποτέλεσμα οι μολυσμένοι να μεταμορφωθούν σε ζόμπι. Ουσιαστικά βέβαια δεν είναι ζόμπι, απλώς έχουν μολυνθεί με την Εξίσωση της Αντι-Ζωής, άρα ψάχνουν που υπάρχει ζωή και προσπαθούν να την αφανίσουν. O Superman βρίσκεται μαζί με τον Mister Miracle και τη Big Barda μέχρι που καταλαβαίνει ότι κάτι πάει στραβά. Γρήγορα καταλαβαίνει τι έχει γίνει και πηγαίνει να σώσει την οικογένεια του πριν μολυνθεί. Αντιθέτως ο Batman προσπαθεί να ειδοποιήσει τους δικούς του, αλλά οι Nightwing και Tim Drake έχουν μολυνθεί και στην προσπάθεια του να σώσει τον Alfred από εκείνους μολύνεται και ο ίδιος. Προλαβαίνει και φοράει το κράνος του Mister Freeze και εξηγεί στους άλλους τι συνέβη και τι πρέπει να κάνουν για να τελειώσουν το πρόβλημα, τα οποία είναι να πέσει το Διαδίκτυο και να απομονωθούν οι μολυσμένοι. Η συνέχεια ουσιαστικά είναι η ιστορία όσων ηρώων και κακών έχουν μείνει ζωντανοί, πως μολύνονται όσοι μολύνθηκαν και πως ουσιαστικά συνεχίζει η ζωή μετά τον ιό. Ίσως είναι λίγο χαζό το concept με μια φανταστική εξίσωση που διαδίδεται μέσω Ίντερνετ αλλά για κόμικ τρόμου μιλάμε και ακριβώς αυτό είναι. Το DCeased δεν είναι ένα Marvel Zombies, είναι καλύτερο, φιλοξενώντας πάρα πολλούς γνωστούς χαρακτήρες και δίνοντας το spotlight σε κάποιους πιο δευτερεύοντες εξ αυτών. Το πως τους βλέπεις να πολεμούν αγαπημένα τους πρόσωπα και να χειρίζονται την απώλεια είναι πραγματικά πολύ καλό. Και επίσης εμπορικά επιτυχημένο αν αναλογιστούμε ότι η ιστορία έχει δύο sequels, τα DCeased: Dead Planet και DCeased: War of the Undead Gods που εύχομαι να δούμε στα ελληνικά! Εξαιρετικό σχέδιο από όλες τις απόψεις Βλέπουμε αρκετούς σχεδιαστές που έχουν συμβάλλει, υποψιάζομαι ότι επειδή ο χωρισμός των τευχών δεν είναι πολύ ξεκάθαρος, ότι ίσως έχουν μπει και κάποια tie-ins για να βγει ο τόμος χρονικά. Όπως και να 'χει, ο κύριος σχεδιαστής Trevor Hairsine αποδεικνύει ότι δικαίως θεωρούνταν κάποτε ταλεντάρα και κρίμα που δεν τον έχουμε δει σε πολύ περισσότερα κόμικ. Έχει αρκετά στοιχεία από κόμικ με ζόμπι προφανώς, μεταξύ αυτών το The Walking Dead και το Marvel Zombies, αλλά έχει και αρκετά νεωτεριστικά στοιχεία και είναι ωραίο πως συνδυάζει το στυλ διαφορετικών σχεδιαστών ακόμα και μεταξύ σελίδων στο ίδιο τεύχος. Η έκδοση: Η Οξύ δηλώνει στο σάιτ της ότι κυκλοφόρησε 26 Σεπτέμβρη, αλλά μέσα στο τεύχος αναγράφεται δίπλα στο ISBN ένα Ιούνιος 2022. Anyway η έκδοση είναι χορταστική και υπερμεγέθης και δικαιολογεί τη σχετικά υψηλή τιμή αφού έχει 232 σελίδες. Το μέγεθος είναι το κλασικό της Οξύ, με το χαρτί που έχουμε συνηθίσει και η έκδοση πληροί τα συνήθη στάνταρ που έχει θέσει η εκδοτική. Για μένα είναι μια πολύ καλή ανεξάρτητη ιστορία που θα πρότεινα να τη διαβάσουν όσοι τους αρέσουν ιστορίες με ζόμπι, αλλά χρειάζεται να ξέρεις αρκετά το σύμπαν της DC για να την καταλάβεις 100%. Καλό διάβασμα σε όλους

Το τεύχος αυτό ολοκληρώνει την τριλογία μετά από τα 2 τεύχη Dead Active που κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά. Η ιστορία διαδραματίζεται στον κόσμο που γνωρίσαμε στα τεύχη Dead Active, όμως δεν αφορά πλέον το σώμα των ζόμπι ντετέκτιβ αλλά τη δημιουργία ενός στρατού ζόμπι, όπου έχει βάλει πάλι το χεράκι της η βιομηχανία Hun. Αρκετά πιο αδιάφορο (και πιο μικρό) σαν ιστορία, θα μπορούσε κανείς να σταματήσει στο 2ο τεύχος των Dead Active και να μην προχωρήσει σε αυτό. Τα χρώματα είναι της Κόννυ Τσιχλογιάννη και τα flat colors του Γώργου Παπαηλίου, η καλλιτεχνική επιμέλεια του Νικόλα Στεφαδούρου. Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2022 στο AthensCon. Δεν αναγράφεται στο τεύχος αλλά η τιμή του ήταν στα 8 €.

Ο Παναγιώτης Αράπης (σενάριο) κι ο John Antono, κατά κόσμον Γιάννης Αντωνόπουλος (σχέδιο) αποφασίζουν να μας πάνε ένα ταξίδι στο παρελθόν και να μας ξεναγήσουν στα καινοτόμα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων. Για να το πετύχουν αυτό, δημιούργησαν ένα κόμικ, που φέρει τον τίτλο “Ο Χας και η Ταγκ: Το AvRiO μας καλεί – Ένα ταξίδι στην Αρχαία Ελληνική τεχνολογία” και το οποίο έφτασε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων τον τελευταίο μήνα του 2022. Ο Παναγιώτης Αράπης Ο John Antono Η αφήγηση ξεκινάει ένα βράδυ Παρασκευής, στο δωμάτιο του Χας και της Ταγκ (φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε το λογοπαίγνιο των ονομάτων ), δύο αδελφών που παρακολουθούν μαζί κινούμενα σχέδια στο ίντερνετ. Ξαφνικά το ρεύμα κόβεται κι όπως είναι φυσικό εκείνα πανικοβάλλονται. Η μαμά τους τα καθησυχάζει και τους υπόσχεται ότι αν πέσουν νωρίς για ύπνο, την επόμενη ημέρα θα πάνε μαζί εκδρομή όπου εκείνα θέλουν. Τα αδελφάκια ξαπλώνουν για να κοιμηθούν και τότε κάτι μαγικό συμβαίνει. (emoji μαγείας) Ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι το tablet τους ενεργοποιείται κι από μέσα πετάγεται ένα μικρό και χαριτωμένο ρομπότ που ονομάζεται AvRiO. Αφού γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις και ξεπεραστεί ο φόβος και οι δισταγμοί, τα δύο παιδιά και το ιπτάμενο ρομπότ θα ξεκινήσουν ένα μεγάλο ταξίδι στην αρχαιότητα, όπου θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν μεγάλες μορφές που πρόσφεραν τα μέγιστα στην Ελληνική (κι όχι μόνο) τεχνολογία, με τα διάφορα επιτεύγματα και τις εφευρέσεις τους. Αν θα έπρεπε να κάνω μία προσωπική εκτίμηση για το έργο, αυτό που θα έλεγα είναι ότι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από αυτό, τόσο από την θεματολογία του, όσο κι από τον τρόπο που πραγματοποιείται η αφήγηση. Ο Αράπης, αφήνοντας πίσω τα εθνικιστικά στερεότυπα, δημιουργεί ένα σενάριο φιλικό στα μικρά παιδιά και παράλληλα άκρως εκπαιδευτικό, που παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την δομή ενός κλασικού παραμυθιού. Αυτό που κάνει εντύπωση στον αναγνώστη (πέρα φυσικά από τις πλούσιες πληροφορίες που παρατίθενται) είναι ότι στις επεξηγηματικές λεζάντες έχουμε έμμετρο στοίχο και μάλιστα πολύ εύστοχα δομημένο! Οι ιστορίες που παρατίθενται απαντούν στα εξής ερωτήματα, όπως: “Πώς χτίστηκε ο Παρθενώνας?” “Με ποιον τρόπο ξυπνούσε ο Πλάτωνας?” “Τι εύρηκε ο Αρχιμήδης?” “ Ποια ήταν τα μυστικά του Πυθαγόρα?” “’Έφτιαξε ο Φίλωνας… ρομπότ και ο Κτησίβιος… μουσικό καθρέφτη?” “Εφηύρε ο Ήρωνας την πρώτη… ατμομηχανή?” Οι πρωταγωνιστές έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τους συντελεστές αυτών των… άθλων και μαζί με αυτούς έχουμε κι εμείς την χαρά να πληροφορηθούμε δύο λόγια για το έργο και τον βίο τους. Κι αν νομίζετε ότι οι εκπλήξεις τελειώνουν εδώ, πλανάστε! Στις περισσότερες των περιπτώσεων, στην τελευταία σελίδα της εκάστοτε ιστορίας βρίσκουμε στοιχεία για να κάνουμε κι εμείς το πείραμα που περιγράφτηκε προηγουμένως. Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι το συγκεκριμένο πόνημα αποτελεί ένα πρώτης τάξης δώρο για τους μικρούς μας αναγνώστες και είμαι σίγουρος ότι θα τους εντυπωσιάσει, θα τους μορφώσει, θα τους διασκεδάσει και ίσως να τους κάνει να ψάξουν βαθύτερα στην Ιστορία της πατρίδας μας. Τέλος, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και τον φουτουριστικό χαρακτήρα του σεναρίου, το οποίο μπορεί να συνδυάζει το παρελθόν με το παρόν, παράλληλα όμως θέτει και τις βάσεις για ένα σωστό μέλλον. Μην το σκέφτεστε λοιπόν. Κάντε το δώρο στους μικρούς σας φίλους και είμαι σίγουρος ότι θα επωφεληθείτε κι εσείς. Ο εικαστικός τομέας αποκαλύπτει ένα σχέδιο με καθαρές γραμμές, το οποίο δεν αποτελείται από πολλές λεπτομέρειες, αλλά και δεν θα το θεωρούσαμε άδειο. Αρκετά φιλοσοφημένο, κατά την γνώμη μου, για να οπτικοποιήσει ένα σενάριο που μοιάζει με παραμύθι. Ο χρωματισμός μαρτυρά ότι έχει δουλευτεί με ηλεκτρονικό υπολογιστή, αλλά παρόλα αυτά χρησιμοποιεί μία παλέτα με γήινα χρώματα που γεμίζουν το μάτι και προκαλούν ευεξία. : rainbow: Συμπερασματικά, ικανοποιημένος έμεινα κι από το σχεδιαστικό μέρος, αν και θα έδινα λίγα παραπάνω credits στο σενάριο και την θεματολογία που χρησιμοποιεί. Όσον αφορά την έκδοση, αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι φανερώνει πολυτέλεια. Το μέγεθός της είναι μεγάλο, το χαρτί στο εσωτερικό είναι αρκετά παχύ και υπόσχεται να αντέξει την κακομεταχείριση και τα πολλά ξεφυλλίσματα, ενώ είναι γυαλιστερό και με μία εξαιρετική απόδοση των χρωμάτων και του σχεδίου. Το εξώφυλλο φέρει τα λεγόμενα “αυτάκια” (τα οποία παραθέτουν τα σύντομα βιογραφικά των δημιουργών στο εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο), αλλά ομολογώ ότι θα το ήθελα λίγο πιο παχύ. Το όλο design του όμως είναι απλά.. φοβερό, καθώς τόσο το σχέδιο, όσο το χρώμα και η γραμματοσειρά, προκαλούν τον αναγνώστη να πιάσει το βιβλίο στα χέρια του και να το ξεφυλλίσει. Το συνοδευτικό υλικό επικεντρώνεται στις βιογραφίες των συντελεστών (όπως προείπα), καθώς επίσης “θυσιάζει” μία σελίδα για να περιγράψει σχηματικά τον τρόπο που δημιουργήθηκε το κόμικ. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το Μουσείο Κοτσανά Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, από το οποίο αντλήθηκαν οι πληροφορίες για τις εφευρέσεις που παρατίθενται. Ας βάλουμε και μερικά teasers του κόμικ… … καθώς και μία αφίσα του. Άρθρο που αφορά το κόμικ

Eισαγωγη: Mario Gomboli Σχεδιο στον προλογο και στον επιλογο: Giuseppe Di Bernardo Βασισμενο σε ιδεα των: Guiujepe Palumbo,Tito Faraci Εισαγωγικη εικονα 2ης ιστοριας: Sergio Zaniboni Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τα χρόνια που πέρασε ο νεαρός Ντιαμπόλικ στο νησί του Κινγκ. Σε αυτόν τον τόμο που βλέπετε ο Μάριο Γκόμπολι και ο Τίτο Φαράτσι, μαζί με τον Τζουζέπε Παλούμπο, μας ταξιδεύουν στα εφηβικά χρόνια, στη ζωή ενός αγοριού που δεν γνώριζε ότι θα γινόταν ο Ντιαμπόλικ! (Η Ιταλικη εκδοση) Δύο γεγονότα, μια επίσκεψη σε μια γκαλερί και μια έκλειψη ηλίου, θα πυροδοτήσουν τις αναμνήσεις του Ντιαμπόλικ. Γλυκές αναμνήσεις παιδικών παιχνιδιών, θλιβερές αναμνήσεις χαμένων φιλιών, πικρές αναμνήσεις απάτης και προδοσίας. Αξέχαστες εμπειρίες που βοήθησαν να σφυρηλατηθεί ο χαρακτήρας του Βασιλιά του Τρόμου!

Στην σημερινη βολτα μου για καφε σε γνωστο περιπτερο,παρατηρησα πως ηρθε και στα περιπτερα η συγκεκριμενη εκδοση της MARVEL μεσω της εκδοτικης ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ.Oπως καταλαβαινεται το αρπαξα χωρις δευτερη σκεψη.Δεν το εχω διαβασει, απλα εντυπωσεις απο το πρωτο ξεφυλλισμα που του εκανα. Η ποιοτητα της εκδοσης ειναι στα γνωστα στανταρ που μας εχει μαθει η εκδοτικη.Σκληρο εξωφυλλο (οχι σαν του τερματοφυλακα γιατρου).Ειναι το ιδιο ποιοτικο με την περσινη -πρωτη-αποπειρα/βλεπε "Spiderman-Tο μυστικο των κρυσταλλων"- με γυαλιστερες σελιδες. να βγαλει η εκδοτικη κυκλοφορια της Marvel. Στα θετικα που εντοπιζονται με την πρωτη ματια ειναι πως ειναι απο την αρχη ως το τελος ιστορια κομικ.Δεν λειπουν βεβαια τα credits των δημιουργων ειτε των συντελεστων στην αρχη και στο τελος της ιστοριας. Η συνταγη ειναι ιδια με την περσινη και αυτο δεν μας χαλαει (κατα την ταπεινη αποψη μου). Ερχονται σχεδιαστες απο αλλα studio (Disney,Mondatori Editions) που υπηρετουν χρονια με μεγαλες επιτυχιες στο παλμαρε τους (λ.χ. Tito Faraci: Oi νεες περιπετειες του Φαντομ Ντακ/Μικυ Μυστηριο Β'Κυκλος) απο το περιβαλλον των Disney Studios. Kαι ο Claudio Villa εχει καταξιωθει για δουλειες οπως τα Zagor,Tex,Mister No.. Νουαρ περιεχομενο επικρατει ξεφυλλιζοντας στις σελιδες -σκοτεινοι τονοι,πλοκη μυστηριου-.Η διαχειρηση των ηρωων της ΜARVEL σχεδιαστικα-μιας και δεν το εχω διαβασει ακομη-γινεται με εντονη περιγραφη των μυων και των εκφρασεων των προσώπων και εκφρασεων και ειναι κατι που κατατασεται στα θετικα της εκδοσης. Προς το παρων δεν εχω εντοπισει κατι αρνητικο.Και τιμια τιμη για αυτο που προσφερει (χαμηλοτερη της περσινης με τον Spiderman).. Και ας δουμε και την πλοκη-ιστορια συμφωνα με το επισημο site της εκδοτικης: Μια σειρά ανεξήγητων φόνων φέρνει στην επιφάνεια την υπόθεση ενός νεκρού κακοποιού που επέστρεψε από τον τάφο. Η αστυνομία της Νέας Υόρκης στρέφεται για βοήθεια στον Ντερντέβιλ, τον ατρόμητο υπερήρωα, για να διαλευκάνει το μυστήριο. Ο Ντερντέβιλ, ωστόσο, αγνοεί πως και ο Κάπταιν Αμέρικα ερευνά την υπόθεση για λογαριασμό του Νικ Φιούρι και της Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε μια περιπέτεια με καταιγιστική δράση, με δύο από τους πιο εμβληματικούς ήρωες της Marvel να ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια σε μία τρομερή απειλή.[..]

Equidistance λοιπόν. Ένα (ακόμα) πόνημα της νεοσύστατης εκδοτικής εταιρείας που έχει για μπροστάρη τον αγαπητό μας καλλιτέχνη, τον… αδάμαστο Γιάννη Ρουμπούλια. Το συγκεκριμένο κόμικ, το οποίο φαίνεται να είναι σειρά, ακολουθεί τις ζωές δύο νεαρών ανθρώπων, που μπορεί να έχουν πολλά κοινά, έχουν όμως και μία βασική διαφορά. Βρίσκονται σε διαφορετικές χρονολογίες και… πλανήτες! Ο Μανού, ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι, το οποίο έχει διαγνωστεί από τα έξι του χρόνια με μία εκφυλιστική πάθηση των πνευμόνων και χρησιμοποιεί συμπυκνωτή οξυγόνου, ζει στο 2011 και περνάει πολλές ώρες στο σπίτι (μιας και δεν μπορεί να κάνει πολλά λόγω της ασθένειάς του), συντροφιά με τον κολλητό του τον Γιουτζίν. Στον αντίποδα, μεταφερόμαστε στο (φανταστικό) έτος 27 M.P., όπου βλέπουμε τον 21χρονο Έρλαντ να έχει μόλις απολυθεί από την δουλειά του κι έχει μπει σε μπελάδες, μιας και για να συνεχίσει να είναι ισότιμο μέλος της Εσπεριανής Ομοσπονδίας, πρέπει να εργάζεται σκληρά. Αυτό έχει επηρεάσει την ψυχολογία του και μάταια η μητέρα του θέλει να τον βοηθήσει, μιας κι εκείνος προσπαθεί να στηριχθεί μόνος του στα πόδια του. Όταν, λοιπόν, ύστερα από ένα ατυχές συμβάν (???) γίνεται μία έκρηξη στο εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας στο οποίο εργαζόταν ο Έρλαντ, φαίνεται ότι οι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι των δύο παιδιών θα ενωθούν και δεν θα αργήσουν να γνωριστούν… Παράλληλα ένας καθηγητής και το επιτελείο του βρίσκουν ένα μελανό σώμα, μέσα στα συντρίμμια της έκρηξης του εργοστασίου, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα είναι η αιτία να έρθουν κοντά αυτοί οι δύο κόσμοι. Έτσι ολοκληρώνεται το πρώτο μέρος της σειράς, που φέρει τον τίτλο “Καθρέφτες” και είναι δημιουργία του Αύγουστου Κανάκη και Ντέννι Γιατρά, γνωστοί για την συμμετοχή τους στην επιτυχημένη σειρά Διγενήc. Ομολογώ ότι το σενάριο μού κίνησε την περιέργεια κι ας μην δηλώνω φανατικός οπαδός της επιστημονικής φαντασίας. Οι δημιουργοί έπλασαν έξυπνα δύο σύμπαντα κι ένωσαν μαεστρικά το παρόν με το μέλλον. Αρκετά πρωτότυπη κίνηση θα έλεγα. Προσωπικά, όμως, νομίζω ότι η πλοκή ήθελε λίγη περισσότερη φροντίδα, μιας και η μεταφορά από τον έναν κόσμο στον άλλο, καθώς και η εισαγωγή ατόμων που δεν βγάζουν ιδιαίτερο νόημα (φαντάζομαι προς το παρόν), με κούρασαν λίγο και με μπέρδεψαν. Σίγουρα, πάντως, αυτό το πρώτο μέρος αφήνει τον αναγνώστη με πολλές απορίες. Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει και το γεγονός ότι υπάρχουν στοιχεία που χτυπούν τα στερεότυπα της ομοφοβίας. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα κόμικ που ακόμα δεν έχει αναδείξει τα αρώματά του, αλλά διαθέτει όλα τα προσόντα για κάτι μεγάλο. Προτείνεται στους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας και του μυστηρίου, σε εκείνους που αρέσκονται σε νεανικές ιστορίες και φυσικά στους… ανοιχτόμυαλους. Αυτό που επικρατεί στον εικαστικό τομέα είναι τα ζωηρότατα χρώματα που συνθέτονται από μία παλέτα που διαθέτει τον πλουραλισμό του ουράνιου τόξου. Μέσα σε αυτή την αισιόδοξη φιλοσοφία έχουμε ένα σχέδιο νεανικό και με έμφαση στις νέες τεχνολογίες, καθώς φαίνεται ότι έχει δουλευτεί με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Πάντως υπάρχει λεπτομέρεια και κίνηση κι έτσι το αποτέλεσμα με κάλυψε. Συμπερασματικά δεν θα το αποκαλούσα αριστουργηματικό, αλλά εννοείται ότι το βρήκα κατά πολύ άνω του μετρίου. Η έκδοση έχει μέτριο μέγεθος και γερή κόλληση στην ράχη. Το χαρτί του εσωτερικού είναι γυαλιστερό και η εκτύπωση αποδίδει εξαιρετικά τα καρέ. Εντυπωσιακό είναι το εξώφυλλο, το οποίο έχει ματ background, αλλά οι κύριοι χαρακτήρες έχουν μία υπέροχη ανάγλυφη υφή. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο δύο σελίδες με τις βιογραφίες των δύο βασικών πρωταγωνιστών. Ας παραθέσουμε ένα σύντομο βίντεο από το κόμικ Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

2 Φεβρουαρίου 1974 Ένας Ινδιάνος, ένας οικοδόμος και ένας πρίγκιπας κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στην έκθεση παιχνιδιών της Νυρεμβέργης. Τα πλαστικά ανθρωπάκια των 7,5 εκατοστών δεν εντυπωσιάζουν, όμως τα επόμενα χρόνια, παιδιά από όλο τον κόσμο θα τα αγαπήσουν κάνοντας τον δημιουργό τους δισεκατομμυριούχο. Στην πραγματικότητα, η ιστορία των Playmobil ξεκινά πολύ πιο παλιά. Το 1876 ιδρύεται στην Βαυαρία μια επιχείρηση που κατασκευάζει περίτεχνες κλειδαριές και εξαρτήματα για φέρετρα. Καθώς τα χρόνια περνούν, η εταιρεία περνά από γενιά σε γενιά και σταδιακά επεκτείνεται, φτιάχνοντας μεταλλικούς κουμπαράδες, τηλέφωνα και ταμειακές μηχανές, που πουλά ανά την Ευρώπη. Ο Horst Brandstaetter ήταν μόλις 19 ετών το 1952, όταν μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση, την οποία εκείνη την εποχή «έτρεχαν» οι δύο θείοι του. Ανήσυχο πνεύμα, πιέζει την γηρασμένη επιχείρηση να μπει σε νέες αγορές. Γίνεται κανονικός μέτοχος σε ηλικία 21 ετών και τελικά παίρνει τον έλεγχο της εταιρείας, την οποία και διοίκησε για τις επόμενες έξι δεκαετίες. Στο διάστημα αυτό, φροντίζει πάντα να προσαρμόζεται στις συνθήκες και τις επιταγές της εποχής. Όπως πολλοί από τους Γερμανούς επιχειρηματίες αυτής της γενιάς, παίρνει ιδέες από την Αμερική και τις μεταφέρει στη χώρα του, όπου μεταπολεμικά χτίζεται ένα οικονομικό θαύμα. Κάπως έτσι, τη δεκαετία του 1950 κάνει στροφή από τα μεταλλικά παιχνίδια που έως τότε έφτιαχνε στα πλαστικά. Το 1958, η εταιρεία φέρνει στην Ευρώπη το χούλα χουπ. Όμως στην πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970, το πλαστικό είναι ακριβό και δυσεύρετο και έτσι ο Brandstaetter ζητά από τον βασικό σχεδιαστή του, τον Hans Beck, να φτιάξει παιχνίδια που δεν χρειάζονται πολύ από αυτό. Μαζί, δημιουργούν τα Playmobil όπως τα γνωρίζουμε μέχρι και σήμερα. Τα πλαστικά ανθρωπάκια με τα χαμογελαστά πρόσωπα ήταν σχεδιασμένα ώστε να προσφέρουν «τη μέγιστη δυνατή αξία παιχνιδιού με την ελάχιστη δυνατή ποσότητα πλαστικού». Ο Beck έφτιαξε τα ανθρωπάκια σε κλίμακα 1:24, ώστε να χωρούν εύκολα στα παιδικά χεράκια. «Έβαζα τις μικρές φιγούρες στα χέρια τους χωρίς να πω το παραμικρό για το τι ήταν. Και τις δέχονταν αμέσως. Έφτιαχναν μικρές ιστορίες για αυτές. Ποτέ δεν βαριούνταν να παίζουν μαζί τους», θα έλεγε χρόνια μετά, σε μία συνέντευξή του ο Beck. Ο σχεδιαστής παρατηρούσε πολύ τις ζωγραφιές των παιδιών και αντλούσε έμπνευση από αυτές. Όπως στις παιδικές ζωγραφιές, όπου τα πρόσωπα έχουν συνήθως μάτια και στόμα αλλά όχι μύτη, έτσι και στα Playmobil, λείπουν οι μύτες. Μπορεί τα Playmobil να μην κατάφεραν ποτέ να βγουν από τη σκιά των Lego, όμως ο Brandstaetter είχε στα χέρια του ένα χρυσορυχείο. «Η επιτυχία τους τη στιγμή εκείνη, μας έσωσε από τη χρεοκοπία», θα παραδεχόταν αργότερα ο επιχειρηματίας. Η εταιρεία έχει φτιάξει μέχρι σήμερα περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια Playmobil και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των λεγόμενων Mittelständler, των μικρομεσαίων οικογενειακών επιχειρήσεων που κρατώντας ψηλά τον πήχυ της μηχανικής και του ντιζάιν, θεωρούνται η ραχοκοκαλιά της γερμανικής οικονομίας. Ο ίδιος ο Brandstaetter παρέδωσε τη διοίκηση της Playmobil το 2000, αλλά συνέχισε να πηγαίνει καθημερινά στα γραφεία της εταιρείας έως τον θάνατό του, τον Ιούνιο του 2015, σε ηλικία 81 ετών. Πριν τον θάνατό του, το αμερικανικό περιοδικό Forbes υπολόγιζε την προσωπική του περιουσία στα 1,2 δισ. δολάρια. ΠΗΓΗ

Το "Ζάτοπεκ" είναι ένα Τσέχικο κόμικ που ασχολείται με την ζωή του πολύ σπουδαίου Τσέχου αθλητή και ολυμπιονίκη Εμίλ Ζάτοπεκ. Στην Τσεχία κυκλοφόρησε το 2016 με την αρωγή του Τσέχικου υπουργείου πολιτισμού και οι δημιουργοί του είναι οι Τσέχοι Γιάν Νόβακ (Jan Novak) στο σενάριο και Γιάρομιρ 99 (Jaromir 99, αληθινό όνομα Jaromir Svejdik) στο σχέδιο και χρωματισμό. Στα Ελληνικά κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2022 από τις εκδόσεις Καστανιώτη με πρωτοβουλία του Τσέχικου Κέντρου Αθήνας. Το κόμικ ευτό είναι βιογραφικό και ξεκινάει φυσικά από τα παιδικά του χρόνια και την νεότητα του πριν γίνει γνωστός. Φυσικά μεγάλο κομμάτι αφορά τις προπονήσεις και τους αγώνες του και κυρίως εστιάζει στις ολυμπιάδες του 1948 στο Λονδίνου και του 1952 στο Ελσίνσκι όπου πραγματικά έλαμψε (το επίτευγμα του στην ολυμπιάδα του 1952 με τρια χρυσα μετάλια στα 5 χλμ, 10χλμ και μαραθώνιο δεν το έχει πετύχει ξανά κανένας αθλητής). Φυσικά σημαντικό κομμάτι του κομικ αφορά τη γνωριμία του και τη σχέση του με τη γυναίκα του Ντάνα Ίνγκροβα-Ζαπότκοβα (επίσης σημαντική αθλήτρια στον ακόντισμο και επίσης ολυμπιονίκη) αλλά και τις διάφορες κόντρες και προβλήματα που είχε με τους ανωτέρους του και την κυβέρνηση εκείνης της περιόδου. Εμένα μου αρέσουν τα βιογραφικά κόμικ και ειδικά αν αφορούν κάποιον που τον γνωρίζω ήδη και θαυμάζω (όπως τον Ζάτοπεκ οπού έχω διαβάσει αρκετά για αυτόν). Εδώ νομίζω ότι σεναριακά έγινε μια καλη προσπάθεια να μας δείξει τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής του και ιδιαίτερα τις στιγμές της δόξας του. Το σχέδιο και ο χρωματισμός είναι χαρακτηριστικός και ιδιαίτερος και τον βρήκα ταιριαστό, δεν με ξετρέλανε αλλά δεν με κούρασε καθόλου κιόλας.

Τον Απρίλιο του 2019 μία ομάδα κοριτσιών ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους και δημιούργησαν μία πιπεράτη ανθολογία, υπό την μορφή αυτοέκδοσης. Μάλιστα πρέπει να πήγε τόσο καλά, που συγκεντρώθηκαν χρήματα (μέσω γνωστής πλατφόρμας crowdfunding) και βγήκε και δεύτερο τεύχος. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να ανατρέξετε ΕΔΩ. Πέρασαν δύο χρόνια και μία μεγάλη πανδημία και φτάνουμε στον Νοέμβριο του 2022, όπου βλέπουμε στο Athenscon, το εν λόγω (πρώτο) κόμικ να έχει βρει στέγη μέσα στην αγκαλιά της γνωστής εκδοτικής JEMMA PRESS! Το τεύχος είναι προσεγμένο και διατηρεί όλα τα στοιχεία που είχε το φανζίν, με επιπλέον πλεονέκτημα ότι το χαρτί είναι καλύτερο σε υφή κι αίσθηση. Όσοι, λοιπόν, αρέσκονται σε τέτοιου είδους κόμικς και μετάνιωσαν που δεν πρόλαβαν να αποκτήσουν την αυτοέκδοση, ιδού η ευκαιρία να το κρατήσετε στα χέρια σας.