Αναζήτηση στην Κοινότητα

Σίγουρα όλοι μας έχουμε διαβάσει ή ακούσει ιστορίες από τον μακρινό Μεσαίωνα, όπου οι ατρόμητοι ιππότες σώζουν τις ανυπεράσπιστες πριγκίπισσες. Μία ωραία εποχή άκρατου ρομαντισμού, αλλά και ηρωικών κατορθωμάτων. Αυτή την εποχή, λοιπόν, έρχεται να σατιρίσει μέχρι τελικής πτώσης, ο Κωνσταντίνος Κάτσος με το κόμικ του “Η Πριγκίπσσα”. Όχι, μην νομίζετε ότι υπάρχει κάποιο λάθος στην ορθογραφία της λέξης. Ο δημιουργός αποφάσισε να τιτλοφορήσει με αυτόν τον τρόπο το κόμικ του, δίνοντας από την πρώτη κιόλας εντύπωση τον χαρακτήρα που θέλει ν΄ αποδώσει σε αυτό. Το σενάριο πραγματεύεται την ιστορία μίας νεαρής πριγκίπισσας, με πολύ πυκνά και μακριά κόκκινα μαλλιά, η οποία είναι φυλακισμένη μέσα σε έναν πύργο, με μοναδική της συντροφιά μερικά βιβλία, αλλά κι ένα αντρόγυνο ποντικιών, με το αρσενικό να αντιδρά στην φασαρία και να έχει καρδιολογικά προβλήματα. Μέσα στην ανία της και την προσμονή να γίνει ένα θαύμα και να ελευθερωθεί από τα δεσμά της, εμφανίζεται ένα γενναίο παλικάρι, το οποίο τηρεί την παράδοση κι αποφασίζει να την βοηθήσει να εγκαταλείψει το κάστρο-φυλακή της. Σε αντίθεση, όμως, με τα υπόλοιπα παραμύθια αντίστοιχης θεματολογίας, αυτό φαίνεται να είναι αρκετά δύσκολο. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία με διασκέδασε σε μεγάλο βαθμό και μάλιστα πολλές ήταν οι φορές που έπιασα τον εαυτό μου να γελάει δυνατά με τα παθήματα των δύο επίδοξων εραστών. Τα περισσότερα γκαγκ έχουν σαν βάση την ασυνεννοησία των δύο πρωταγωνιστών να συντονιστούν στην αποφυλάκιση, βγάζοντας ένα έντονο σατιρικό και κωμικό στοιχείο, καλής ποιότητας. Σημαντικό ρόλο στο χιούμορ έπαιξε κι ο… Χαρίλαος, το αρσενικό ποντίκι, ο οποίος χάνει συχνά την ψυχραιμία του κι αυτό δεν είναι καλό, γιατί πάσχει από την καρδιά του, με την γυναίκα του μάταια να προσπαθεί να τον επαναφέρει στην ηρεμία. Το φινάλε, με μία πρώτη ανάγνωση φαίνεται να είναι ευτυχές, αλλά έρχεται το τελευταίο, ολοσέλιδο καρέ να μας κάνει να κλείσουμε το άλμπουμ με ένα τρανταχτό γέλιο. Γενικά την βρήκα μία αξιόλογη δουλειά στον τομέα της, που αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις των αντίστοιχων ιστοριών και του καλού χιούμορ. Τον εικαστικό τομέα σίγουρα δεν θα τον χαρακτηρίζαμε το δυνατότερο στοιχείο της ιστορίας. Το σχέδιο είναι τίμιο, απαντά στις κωμικές επιταγές του σεναρίου, αλλά πιστεύω ότι δεν στέκεται ικανό να υπερκεράσει το ίδιο το σενάριο. Το χρώμα είναι αρκετά έντονο και διαχειρίζεται με καλό τρόπο το πράσινο, το κίτρινο, το κόκκινο και το μπλε, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία αισιόδοξη (για το μάτι) νότα στην ανάγνωση. Η έκδοση είναι αρκετά ποιοτική και μιας και δεν αναφέρεται το αντίθετο, εικάζω ότι πρόκειται για φανζίν. Οι διαστάσεις της είναι μεγάλες, το χαρτί είναι γυαλιστερό κι αρκετά παχύ και η θερμοκόλληση στην ράχη υπόσχεται πολλές αναγνώσεις. Σίγουρα είναι ένα έντυπο που ανταγωνίζεται επάξια επαγγελματικές εκδόσεις του χώρου. Το συνοδευτικό υλικό είναι εντελώς ανύπαρκτο. Μετά το εξώφυλλο έχουμε την ιστορία, η οποία μόλις τελειώνει, έρχεται το οπισθόφυλλο. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παράθεση του κόμικ.

Η πρόσφατη πανδημία, η αλήθεια είναι ότι, επηρέασε και ταλαιπώρησε με αφάνταστο τρόπο την ανθρωπότητα. Γι' αυτή την μάστιγα γράφτηκαν συγγράμματα, θεατρικά έργα, ακόμα και ταινίες. Όπως ήταν φυσικό, λοιπόν, ο τομέας της Ένατης Τέχνης δεν θα μπορούσε να μείνει αδρανής. Μέσα σε πολλά κόμικς που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, έρχεται κι ο “Κήπος του Προφήτη: ANIMALE” να μας δώσει μία “λογική” εξήγηση, αλλά και μία λύση στο πρόβλημα. Ο Ντίνος έχει βαρεθεί την ζωή του, με την ρουτίνα που τον έχει κατακλύσει από τις πολλές ώρες που περνάει μέσα στο σπίτι του κι έτσι ψάχνει να βρει έναν τρόπο για να αντιδράσει. Σε αυτή του την αντίδραση έχει μία λύση ο Δαίμονας, ο οποίος έχει την ικανότητα να γυρίσει τον χρόνο πίσω, τότε που ο πρώτος Κινέζος δοκίμασε το έδεσμα από το (κατά τα άλλα) συμπαθές ζωάκι, που μετέφερε τον COVID στον άνθρωπο. Αποφασίζουν, λοιπόν, να τον επισκεφτούν με σκοπό να τον αποτρέψουν. Εκείνος, όμως, θα τους αποκαλύψει ότι αυτό είναι προϊόν μίας γενικότερης συνωμοσίας, που σκοπό έχει την… εκδίκηση. Οι δύο, υπερασπιστές της ανθρωπότητας, λοιπόν, θα ξεκινήσουν την έρευνα, με σκοπό να βρουν την άκρη του νήματος και τους υπαίτιους αυτής της συνωμοσίας και να τους επαναφέρουν στην τάξη. Σε αυτό το ταξίδι θα έχουν στο πλευρό τους μερικές από τις σημαντικότερες μορφές της διεθνούς metal σκηνής. Ο Gordon Blacksmith ξαναχτυπά, λοιπόν, με τον θρυλικό “Προφήτη” του και δημιουργεί ένα σύντομο φανζίν, το οποίο βρήκα ιδιαίτερα απολαυστικό. Ο δημιουργός επικεντρωθεί στην συγγραφή του σεναρίου και στον σχεδιασμό του εξώφυλλου, ενώ το σχέδιο στο εσωτερικό το έχει επιμεληθεί ο Περικλής Αρκάς. Το σενάριο έχει καλή σκηνοθεσία, πιάνει τον σφυγμό της επικαιρότητας, χωρίς φυσικά να κάνει έκπτωση στην βασική ιδέα που έχει σφυρηλατήσει το κόμικ. Το μουσικό στοιχείο είναι πολύ έντονο και ταιριάζει απόλυτα στο κωμικό στυλ που έχει υιοθετήσει η πλοκή. Και φυσικά δίνεται και μία γροθιά στο στομάχι των απανταχού υπερβολικών συνωμοσιολόγων και των πρακτικών που ακολουθούν. Γενικά πρόκειται για ένα κόμικ το οποίο είναι άξιο αναφοράς, έχει φρεσκάδα και πλάκα. Νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί από όλους τους λάτρεις παρόμοιων δουλειών. Στον εικαστικό τομέα, αυτό που επικρατεί κατά κράτος, είναι το σκοτεινό στοιχείο, το οποίο δένει ομαλά με το σενάριο. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα “Black Metal” ύφος. Τα καρέ βρίθουν λεπτομερειών, ενώ βοηθούν στο να ξετυλιχθεί καλύτερα το κωμικό στοιχείο. Στο χρώμα επικρατεί το άσπρο και το μαύρο, ένας συνδυασμός που εμένα, προσωπικά, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Αν και δεν αναφέρομαι ποτέ στο lettering ενός κόμικ (ίσως κακώς να μην το κάνω ), αξίζει να πούμε ότι εδώ έχουμε μία καθαρή κι ευκολοδιάβαστη γραμματοσειρά, η οποία, όμως, είναι λίγο μεγάλη για το μέγεθος της έκδοσης, με αποτέλεσμα τα μπαλονάκια να καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο στα καρέ, από ότι θα έπρεπε. Μικρό το κακό, πάντως. Η έκδοση σίγουρα δεν αγγίζει ποιοτικά την προηγούμενη που είχε κυκλοφορήσει το 2018, αλλά αν δεν έχετε αυτές τις προσδοκίες, τότε εννοείται ότι δεν θα δυσαρεστηθείτε. Αυτή την φορά το φορμάτ της είναι “κανονικό” (με το ύψος να είναι μεγαλύτερο από το πλάτος) και το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα. Το χαρτί είναι αρκετά παχύ και πολυτελές, ενώ το μοναδικό έξτρα υλικό είναι μία αφίσα που την βρίσκουμε στην μέση του εντύπου. Αρνητική εντύπωση μου έκαναν οι τρεις διαφημιστικές σελίδες, τις οποίες τις βρήκα πολλές, αν κρίνουμε ότι το συγκεκριμένο κόμικ διαθέτει συνολικά 32 όλες κι όλες, συμπεριλαμβανομένης και της αφίσας. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους. Παρουσίαση "Ο Κήπος του Προφήτη" (2007) Παρουσίαση "Ο Κήπος του Προφήτη: The Unholy Book" (2018)

Δεν νομίζω να υπάρχει πολιτισμένος άνθρωπος που να μην σιχαίνεται τις μύγες και να θέλει να τις σκοτώσει με την πρώτη ευκαιρία. Έχουμε, όμως, αναρωτηθεί πώς είναι ο κόσμος τους και τι προβλήματα αντιμετωπίζουν? Αυτό έρχεται να μας το απαντήσει το παρόν κόμικ, το οποίο είναι δημιουργία των Τάσου Θεοφίλου (σενάριο) και Chrispy Shift (σχέδιο). Ο λόγος για ένα καθαρόαιμο νουάρ κόμικ, το οποίο μας μεταφέρει στον κόσμο των συγκεκριμένων εντόμων κι έχει στο τιμόνι του πρωταγωνιστή έναν δαιμόνιο επιθεωρητή, τον Ζυλ Μυγέ, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με την έρευνα των απανταχού μυγοκτονιών που λαμβάνουν χώρα στην πόλη. Ο επιθεωρητής, λοιπόν, θα κληθεί να εξιχνιάσει μία διπλή μυγοκτονία, καθώς μία αρσενική και μία θηλυκή μύγα βρέθηκαν νεκρές στο κρεβάτι ενός δωματίου ξενοδοχείου. Δεν υπάρχουν ίχνη πάλης, ούτε ίχνη αίματος, συνεπώς το μυαλό του επιθεωρητή πηγαίνει στην δηλητηρίαση. Το ερώτημα, όμως, παραμένει. Δολοφονήθηκαν ή αυτοκτόνησαν? Και ποια σχέση είχαν μεταξύ τους? Σεναριακά, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μία δουλειά που τιμάει το είδος που υπηρετεί. Το νουάρ στοιχείο είναι παντού σε όλα τα καρέ (νύχτα, μπαρ, καμπαρντίνες, αφήγηση από τον ήρωα), την ίδια ώρα που το αστυνομικό μυστήριο είναι αρκετά προσεγμένο και με μία έξυπνη λύση στο φινάλε. Πιστεύω ότι αν είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή του θα μπορούσε να αναπτυχθεί καλύτερα και θα έβγαινε ένα (ακόμα) καλύτερο αποτέλεσμα. Κι έτσι, πάντως, εμένα με κάλυψε. Έντονο υπάρχει και το στοιχείο του χιούμορ, το οποίο εμφανίζεται στις σωστές δόσεις και θα το χαρακτήριζα αρκετά εύστοχο κι ευφυές. Εν κατακλείδι, ήταν ένα ευχάριστο κόμικ, που ενώ περίμενα να επικρατήσει κατά κράτος το κωμικό στοιχείο, εντούτοις είχε κι ένα όμορφα “σκοτεινό” σενάριο. Απευθύνεται σε όλους τους λάτρεις των αστυνομικών ιστοριών, που θέλουν να διαβάσουν κάτι εναλλακτικό και διασκεδαστικό. Το σχέδιο εντάσσεται κι αυτό στο σύμπαν του νουάρ. Είναι σκοτεινό κι αποδίδει όμορφα την ατμόσφαιρα του σεναρίου. Ο χρωματισμός κινείται σε γήινα μοτίβα και είναι ξεκούραστος στο μάτι. Μοναδικό μου παράπονο είναι μερικά καρέ, τα οποία είναι περισσότερο φορτωμένα από ότι θα έπρεπε, με το αποτέλεσμα να μην βγαίνει το επιθυμητό. Σίγουρα, πάντως, δεν αλλοιώνει το σύνολο. Η έκδοση κινείται σε τίμια επίπεδα. Δυστυχώς, μπορεί το χαρτί στο εσωτερικό να είναι σχετικά παχύ και να αντέχει στο ξεφύλλισμα, το εξώφυλλο, όμως, δεν έχει το κατάλληλο πάχος, γεγονός που το καθιστά επιρρεπές στο τσαλάκωμα. Όσον αφορά την ποιότητα της εκτύπωσης, αυτή είναι ιδανική και τα χρώματα αποτυπώνονται εξαιρετικά. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο δύο διαφημίσεις. Η πρώτη αφορά το προσεχές δεύτερο τεύχος (με τίτλο “Η μυστηριώδης εξαφάνιση της Lady Dragonfly”), που περιέχει μία ακόμα περιπέτεια του οξυδερκούς επιθεωρητή, ενώ η δεύτερη κάνει μία αναφορά στο εντομοκτόνο μίας παλιάς εποχής, το γνωστό (στις γιαγιάδες μας) “FLIT”. Έτερο ουδέν. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους.

Σας αρέσουν τα ξεκαρδιστικά λογοπαίγνια, τα οποία μάλιστα αφορούν τομείς όπως κόμικς, βιβλία και κινηματογράφο? Ε, τότε, νομίζω ότι θα πρέπει να αποκτήσετε το παρόν αλμπουμάκι. Το συγκεκριμένο πόνημα είδε το πρώτο φως της ημέρας στα πλαίσια του 3ου LA Comics Festival, που πραγματοποιήθηκε στην Λάρισα, το διάστημα 28/08 – 02/09/21 και είναι μία τελική δημιουργία του Orestix (γνωστό από την δουλειά του στο "Κουπέ"), τόσο στο σχέδιο, όσο και στον χρωματισμό, επάνω σε γκαγκ που πρωτο-δημιουργήθηκαν από τον Wordman, πριν από πολλά χρόνια. Μέσα από τις σελίδες του ξεπηδούν από τα Στρουμφάκια, τον Superman, τον Αστερίξ (με τους δημιουργούς του), μέχρι τον Γκιούλιβερ, τον Ροπέν των δασών και τον Γκούφυ. Όλοι τους με τεράστια όρεξη για πλάκες κι αχαλίνωτη σάτιρα. Οι περισσότερες ιστορίες είναι σύντομες, με τις μεγαλύτερες να καταλαμβάνουν δύο σελίδες, ενώ επίσης υπάρχουν μονοσέλιδες, αλλά και σατιρικές γελοιογραφίες του ενός καρέ. Σχεδιαστικά έχουμε μία εξαιρετική προσπάθεια, η οποία αποδίδει στην εντέλεια το χιουμοριστικό κλίμα που επιχειρεί να περάσει το σενάριο των γκαγκ. Πολύ δυνατός είναι κι ο χρωματισμός, που περιέχει ζωντανά χρώματα, με μεγάλη ποικιλία, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία πανδαισία, άξια αναφοράς. Ποιοτικά η έκδοση είναι αρκετά τίμια (μιας και πρόκειται για αυτοέκδοση). Το χαρτί, μπορεί να είναι κάπως λεπτό, αλλά είναι γυαλιστερό και η εκτύπωση των χρωμάτων επάνω του είναι πολύ πιστή. Το πάχος του εξώφυλλου είναι λίγο λεπτό για τα γούστα μου, θα συνιστούσα προσοχή και να του φερθείτε με ευαισθησία. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, εκτός από τον πίνακα περιεχομένων, που βρίσκεται στο πίσω μέρος του εξώφυλλου, καθώς και λίγες πληροφορίες για τα ίδια τα περιεχόμενα. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους.

Το είχαμε γνωρίσει μέσα από τις σελίδες του πολυθεματικού περιοδικού “Μπλε Κομήτης”, αλλά δυστυχώς επειδή το συγκεκριμένο περιοδικό δεν μακροημέρευσε, έμεινε ημιτελές. Ήρθε, λοιπόν, ο Σεπτέμβριος του 2021, όπου βρήκε τον δρόμο του για το τυπογραφείο κι έφτασε στα χέρια μας, ολοκληρωμένο αυτή την φορά. Ο λόγος για το graphic novel “Μέρες λατρείας”, μία δημιουργία του Παναγιώτη Πανταζή (σενάριο και σχέδιο) και του Γιώργου Γούση (σενάριο), δύο καλλιτεχνών που μας είχαν απασχολήσει ευχάριστα και σε προηγούμενες δουλειές τους, όπως “Στα μυστικά του βάλτου”, “Ερωτόκριτος” και “Ληστές”. Το συγκεκριμένο πόνημα έχει στο επίκεντρο τον Τίτο, ένα παιδί που μεγάλωσε στην τσιμεντένια Αθήνα και κάθε Άνοιξη περνάει τις ημέρες της Πασχαλινής κατάνυξης στο χωριό. Αυτό είναι κάτι που του έχει γίνει συνήθεια κι όπως οι περισσότερες συνήθειες (αν δεν είναι κακές) είναι βαρετή. Την τελευταία φορά που επισκέπτεται το χωριό για το Πάσχα, λοιπόν, αυτός και οι φίλοι του θα πάρουν μία σοβαρή απόφαση. Να μην φύγουν από εκεί, αν δεν γνωρίσουν τον έρωτα. Κι ο Τίτος θα τον βρει στο πρόσωπο της Μάγδας. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα όμορφο άλμπουμ, το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να μην μιλήσει στην καρδιά εκείνων που περνούσαν τις ημέρες του Πάσχα στην επαρχία και σίγουρα θα ξυπνήσει πολλές κι ευχάριστες αναμνήσεις της παιδικής και της εφηβικής τους ηλικίας. Τουλάχιστον σε εμένα το πέτυχε. Οι σεναριογράφοι έπλασαν πολλές όμορφες στιγμές, που περιγράφουν τόσο τις ημέρες της κατάνυξης στα ελληνικά χωριά, με τα ήθη και τα έθιμά τους να κρατούν τις παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας, αλλά αποδίδουν αριστοτεχνικά και τα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, την προσποίηση των αγοριών ότι είναι ανεξάρτητα και πιο μεγάλα από ότι φαίνονται και φυσικά την σχέση τους με τους γονείς τους. Κι όλα αυτά, δοσμένα με μία αξιόλογη σκηνοθεσία, η οποία εμφανίζει σε μία γραμμική σειρά (όχι όμως επίπεδη) το χρονικό πλαίσιο και τα γεγονότα που διαδραματίζονται. Προσωπική μου άποψη, λοιπόν, είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό κόμικ, σίγουρα όμως δεν ανήκει στην αφρόκρεμα των λογοτεχνημάτων, που έχουν περάσει στο φάσμα της Ένατης Τέχνης από τους ίδιους τους δημιουργούς. Είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, κατάλληλο για εκείνους που περνούσαν τις ημέρες του Πάσχα στο χωριό και τι καλύτερο από το να διαβαστεί αυτές τις ημέρες που διανύουμε! Ο εικαστικός τομέας είναι κάπως ιδιαίτερος. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε, αλλά βγάζει ένα αίσθημα επιμελώς ατημέλητου, το οποίο εικάζω ότι ακολουθεί τις γραμμές του δημιουργού και δεν είναι τυχαίος. Παραδέχομαι ότι οι αναφορές στο Πάσχα είναι δοσμένες αξιοπρεπώς και με λεπτομέρεια, ενώ το χρώμα πιστεύω ότι είναι το δυνατό του σημείο, καθώς αποτελείται από μία παλέτα με γλυκά και γήινα χρώματα, που είναι ευχάριστα στο μάτι. Η έκδοση κυμαίνεται στα ίδια υψηλά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει η POLARIS. Το χαρτί είναι αρκετά παχύ (το είδος του λέγεται Τατάμι των 115gr, όπως αποκαλύπτει η ίδια η εταιρεία), πολυτελές και η εκτύπωση άψογη. Η κόλληση είναι αρκετά ανθεκτική και είμαι σίγουρος ότι θα αντέξει πολλές αναγνώσεις και ξεφυλλίσματα. Αξίζει, επίσης, ν΄ αναφέρουμε ότι το κόμικ έχει τιράζ 1000 αντιτύπων. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, με μοναδική εξαίρεση τα σύντομα βιογραφικά των δύο συντελεστών. Κάποια ακόμα άτομα που αξίζει να αναφερθούν είναι οι: Δέσποινα Παπαγιαννοπούλου (που είχε την επιμέλεια κειμένου - διόρθωση), Μαρία – Χριστίνα Κατσίχτη (που έκανε την γραφιστική επιμέλεια) και Μάρκος Κουκλάκης (που επεξεργάστηκε τις εικόνες). Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους. Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Πανταζή Αφιέρωμα στον Γιώργο Γούση

Όπως προαναγγέλλει το οπισθόφυλλο (λες κι εμείς δεν το υποψιαστήκαμε ) ο αγαπητός δημιουργός από την Συμπρωτεύουσα, ο Σταύρος Κιουτσιούκης, επανέρχεται στην σκηνή, δίνοντας στην δημοσιότητα (ακόμα) ένα φετιχιστικό άλμπουμ, το οποίο δίνει έμφαση στο αγαπημένο σημείο του σώματος των γυναικών (σύμφωνα με τις προτιμήσεις του ίδιου), που δεν είναι άλλο από τα… πατουσάκια. Το συγκεκριμένο πόνημά του κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2021 και δεν έχει την μορφή ενός κόμικ, πρόκειται για μία σειρά από μονοσέλιδα καρέ, τα οποία περιγράφουν με γλαφυρότητα το γυναικείο κορμί και ιδιαίτερα τα πόδια. Το κείμενο είναι ελάχιστο, καθώς περισσότερη βάση δίνεται στο εικαστικό κομμάτι, παρά στο συγγραφικό. Δικαιολογημένο, αν θέλετε την δική μου άποψη, από την στιγμή που δεν μιλάμε για ένα κανονικό σενάριο, αλλά περισσότερο για μία μορφή sketchbook - γελοιογραφίας. Και μιας κι αναφερθήκαμε στον εικαστικό τομέα, αυτός φέρει, φαρδιά – πλατιά, την υπογραφή του δημιουργού, καθώς δεν αλλάζει στο ελάχιστο από το καλλιτεχνικό του στυλ, το οποίο έχει υιοθετήσει όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιείται στον τομέα αυτό. Ο αναγνώστης θ’ απολαύσει καλοφτιαγμένες κοπέλες, μακριά από τα κόμπλεξ των επιταγών της εποχής, που θέλουν την γυναίκα να είναι αψεγάδιαστη, οι οποίες μπορεί ν’ ασχολούνται με “ενήλικες” δραστηριότητες, παράλληλα, όμως, βγάζουν προς τα έξω έναν χαρακτήρα που θα τον λέγαμε και καρτουνίστικο. Συμπερασματικά, το παρόν άλμπουμ, από την στιγμή που δεν αποτελεί ένα καθαρόαιμο κόμικ, προτείνεται στους θαυμαστές του δημιουργού (που θέλουν να έχουν όλες του τις δουλειές) και σε εκείνους που συμμερίζονται το φετίχ της ποδολαγνείας. Οι υπόλοιποι σίγουρα θα βρουν κάτι άλλο από τον Κιουτσιούκη να διαβάσουν. Αυτό που χτυπάει αμέσως στο μάτι όταν πιάνουμε στα χέρια μας την παρούσα έκδοση, είναι το μικρό της μέγεθος, το οποίο προσδίδει στο ανάγνωσμα μία αμαρτωλή αίσθηση. Αν και θα μπορούσε να είναι δεμένο με καρφίτσα, εντούτοις έχουμε θερμοκολλημένη ράχη, αρκετά στιβαρή. Το χαρτί είναι ματ και σχετικά παχύ, ενώ η εκτύπωση είναι τίμια, δεδομένου ότι τα χρώματα (λόγω της παλ υφής τους) δεν χρειάζονται μεγάλη πιστότητα. Όσον αφορά το συνοδευτικό υλικό, αυτό είναι εντελώς ανύπαρκτο, γεγονός που δημιουργεί αρνητική εντύπωση σε όλους εμάς τους ψυχαναγκαστικούς με το συγκεκριμένο θέμα. Αν και δεν συνηθίζω να γκρινιάζω για την τιμή ενός κόμικ, εδώ θα κάνω μία εξαίρεση και θα πω ότι την βρήκα σχετικά υψηλή. Προσωπικά πιστεύω ότι τα 6,50€ είναι ένα κόστος αρκετά “αλμυρό” για ένα τέτοιο άλμπουμ (που δεν είναι καθαρό κόμικ, που είναι μικρή έκδοση, που δεν έχει εξτραδάκια κ.ά.). Εννοείται, επίσης, ότι δεν χρειάζεται ν΄ αναφέρουμε ότι η παρούσα δουλειά ΔΕΝ απευθύνεται στις μικρές ηλικίες του αναγνωστικού κοινού. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσικούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική

Αν και είναι οξύμωρο το σχήμα να παρουσιάζουμε, στην καρδιά του χειμώνα, ένα κόμικ που μιλάει για το καλοκαίρι, με τον πρωταγωνιστή ν’ αναφωνεί, γεμάτος αγανάκτηση: “Φέτος θα πάω διακοπές”, εντούτοις λέω να το τολμήσω. Τον Ιούνιο του 2021, ο Σταύρος Κιουτσιούκης ξαναχτυπά με ένα κόμικ ερωτικού περιεχομένου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ένατη Διάσταση”. Όσοι γνωρίζουμε τον συμπαθέστατο Θεσσαλονικιό κομίστα, σίγουρα θα έχουμε καταλάβει το περιεχόμενο (και) του συγκεκριμένου πονήματος, το οποίο πραγματεύεται μερικές πολύ όμορφες στιγμές ανάμεσα σε ένα αγόρι και δύο κορίτσια, με φόντο το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι σε ένα απομονωμένο νησάκι. Το αγόρι του έργου δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον δημιουργό, δίνοντας, με αυτόν τον τρόπο, έναν χαρακτήρα αυτο - αφηγηματικό στο κόμικ. Μένει, μόνο, να μάθουμε αν οι καταστάσεις που περιγράφει, συνέβησαν στα αλήθεια ή ήταν αποκυήματα της φαντασίας του. Όλα ξεκινούν στην Θεσσαλονίκη, μέσα στον Ιούλη, όπου ο Σταύρος καλείται να γράψει ένα κόμικ, αλλά η καλοκαιρινή του διάθεση δεν τον αφήνει να συγκεντρωθεί. Αποφασίζει, λοιπόν, να πάει σε ένα ερημικό νησί, χωρίς ίντερνετ και πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις, με σκοπό τίποτα να μην μπορέσει να τον αποσπάσει από το έργο του. Ούτε καν τα όμορφα κορίτσια, που αυτή την εποχή ντύνονται πιο ανάλαφρα, προς… έξαψη των απανταχού ανδρών. Μαζεύει, λοιπόν, τα μπογαλάκια του, παίρνει τα χαρτιά και τα πενάκια του και μπαίνει στο πλοίο. Σε όλη την διαδρομή ο πειρασμός τον γυροφέρνει, αλλά εκείνος στέκεται στο ύψος του… καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια. Φτάνοντας, μετά κόπων και βασάνων, στο νησάκι, θα διαπιστώσει ότι κι ένα όμορφο κορίτσι θα κάνει την εμφάνισή του και κατά σατανική σύμπτωση, θ΄ αναγκαστούν να συγκατοικήσουν! Ο Σταύρος θα προσπαθήσει να μην ενδώσει στην μοίρα, αλλά κάτι το καυτό μακρύ καλοκαίρι, κάτι τα κάλλη της κοπέλας, κάτι το αδύναμο του χαρακτήρα του, τον φέρνουν σε δύσκολη θέση. Και σαν μην έφτανε αυτό, στο νησί κάνει την εμφάνισή της και μία δεκαοκτάχρονη φίλη του κοριτσιού, που έχει πολλές… ορέξεις! Και φυσικά αυτό στέκεται η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Αν και θα περιμέναμε να δούμε ένα υλικό φετιχιστικό και με έμφαση στα… πατουσάκια, εντούτοις ο ταλαντούχος κομίστας διεισδύει πιο βαθιά στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, δημιουργώντας μία δουλειά άκρως ακατάλληλη για αναγνώστες κάτω των 18 ετών. Το σενάριο, περιγράφει στην εντέλεια την καλοκαιρινή ραστώνη, αλλά και την έξαψη των συναισθημάτων και των ορμών, που συνήθως συμβαίνουν την συγκεκριμένη εποχή του χρόνου, ενώ η πλοκή δεν βιάζεται να μας δείξει το… επίμαχο, αλλά δημιουργεί μία γλυκιά ατμόσφαιρα προσμονής. Προσωπικά, μου θύμισε κάτι από τις calt πορνό ταινίες της δεκαετίας του ‘80, αλλά (για να μιλήσουμε και για κόμικς) και τα κλασικά fumetti που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή. Σίγουρα, όμως, εδώ έχει καταβληθεί περισσότερη φροντίδα σε σύγκριση με τα προαναφερθέντα κόμικς. Τα στοιχεία του ερωτισμού είναι διάσπαρτα σε όλο το κόμικ, ενώ παίρνουμε απτά δείγματα σεξ όσο πλησιάζουμε προς το φινάλε. Στο δε φινάλε, έχουμε και την κορύφωση των σεξουαλικών φαντασιώσεων και φυσικά την υπόταξη στην μοίρα και την αδυναμία των ανθρώπων. Προσωπικά, πάντως, θα προτιμούσα να υπήρχαν 2-3 σελίδες ακόμα που να ολοκλήρωναν πιο ομαλά (και ίσως και με έναν τόνο ρομαντισμού) την ιστορία. Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα ενήλικο κόμικ, που αξίζει να διαβαστεί από τους φανατικούς του είδους, αλλά κι εκείνους που αποζητούν μία ένοχη απόλαυση. Προτείνεται να διαβαστεί, κατά προτίμηση, την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών, παρέα με τον/την σύντροφο. Ο εικαστικός τομέας δεν κρύβει εκπλήξεις από τον υποψιασμένο αναγνώστη. Είναι εκείνος που χαρακτηρίζει τον δημιουργό. Η απόδοση των ηρώων βγάζει κάτι καθαρά καρτουνίστικο και παιδικό, ενώ αντιθέτως οι σκηνές του σεξουαλικού περιεχομένου και η περιγραφή τόσο της γενετήσιας πράξης, όσο και των γεννητικών οργάνων διακρίνονται από ρεαλισμό. Όσον αφορά τον χρωματισμό, έχουμε να κάνουμε με ήπιους τόνους, που είναι παρμένοι από το ελληνικό καλοκαίρι. Άλλο ένα γνώρισμα του καλλιτεχνικού στυλ του Κιουτσιούκη. Πριν κλείσουμε, καλό είναι να πούμε και δύο λόγια για την έκδοση. Το τευχάκι είναι καλαίσθητο κι αρκετά ανθεκτικό, με αποτέλεσμα να αντέχει τις πολλές αναγνώσεις. Η κόλληση τής ράχης είναι στιβαρή, ενώ το χαρτί είναι ματ και σχετικά παχύ. Βασικό μειονέκτημα της έκδοσης είναι το συνοδευτικό υλικό, το οποίο έλαμψε δια της απουσίας του. Δυστυχώς, δεν περιέχεται κανένα εξτραδάκι, ούτε καν μία τυπική βιογραφία του δημιουργού. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική

Τον Οκτώβριο του 2005 η Anubis εκδίδει το DC Universe, ένα περιοδικό για το σύμπαν της DC. Εκτός από τα διάφορα αφιερώματα, σε κάθε τεύχος περιέχει και 2 ιστορίες, μία με τον Superman, το Superman Birthright και μία με τον Batman, το Batman Hush που ολοκληρώθηκαν σε 12 τεύχη. Το Νοέμβριο του 2006 η εκδοτική συγκέντρωσε τα 12 τεύχη του Batman Hush σε δύο τόμους με τίτλο Batman Hush Σιωπηλά Αινίγματα. Δεκαπέντε χρόνια μετά, το Μάιο του 2021 έχουμε την τρίτη δημοσίευση του Hush και την δεύτερη συγκεντρωτική, πάλι σε δύο τόμους, με την ίδια σχεδόν ποιότητα, αλλά με διαφορετικά εξώφυλλα (και χωρίς αυτάκια). Ο πρώτος τόμος έχει το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους της ιστορίας, ενώ ο δεύτερος τόμος το εξώφυλλο του 12του και τελευταίου τεύχους. Εσωτερικά είναι ακριβώς το ίδιο με τη μόνη διαφορά στη σελίδα με τα στοιχεία της ελληνικής έκδοσης (κάποια ονόματα και διευθύνσεις αλλάξανε) και στη τελευταία σελίδα με τις διαφημίσεις άλλων εκδόσεων της Anubis. Συντελεστές των δύο εκδόσεων Υπεύθυνος εκδόσεων: Μάρθα Ψυχάκη (Α'), Γιάννης Ιωαννίδης (Β') Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Ιωαννίδης (Α'), Χρίστος Τσέλιος (Β') Μετάφραση: Βασίλης Αθανασιάδης, Φωκίων Χαροκόπος (Α') (Β') Διόρθωση: Δώρα Γιακουμή (Α') (Β') DTR: Ντόρις Λαμπρινού (Α'), Δημήτρης Μελένιος (Β') Από το οπισθόφυλλο Όλα ξεκινούν, όταν ο Σκοτεινός Ιππότης του Gotham αναλαμβάνει να βρει τον νεαρό κληρονόμο Edward Lamont, που έχει πέσει θύμα απαγωγής. Σύντομα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με ορισμένους από τους πιο διαβόητους εχθρούς του! Στην προσπάθειά του να φέρει τους ενόχους ενώπιον της δικαιοσύνης, ο Batman θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του και αποκτά έναν απρόσμενο σύμμαχο. Μία από τις κορυφαίες ιστορίες του Σκοτεινού Ιππότη σε επανέκδοση, μια κυριολεκτικά αξέχαστη ιστορία από τρεις κορυφαίους δημιουργούς -τον σεναριογράφο JEPH LOEB (BATMAN: THE LONG HALLOWEEN, BATMAN: DARK VICTORY) και τους JIM LEE (JUSTICE LEAGUE, SUICIDE SQUAD) και SCOTT WILLIAMS (ALL-STAR BATMAN & ROBIN, SUPERMAN)- η οποία παρουσιάζει μία από τις πιο προσωπικές υποθέσεις που αντιμετώπισε ποτέ ο Μπάτμαν! Από τις καλύτερες ιστορίες του Σκοτεινού Ιππότη και με ένα υπέροχο σχέδιο. Η παρουσίαση της Α' συγκεντρωτικής έκδοσης ΕΔΩ

Σύνοψη από την εκδοτική: Η συλλεκτική έκδοση που κρατάτε στα χέρια σας περιλαμβάνει άπαντα τα στριπάκια με τα σιχαμερά και κωμικά ζωύφια που έχει δημιουργήσει ο Γιώργος Μελισσαρόπουλος από το 2003. Τι ζωύφια θα αναρωτηθείτε... Ναι, όσοι δεν είστε εξοικειωμένοι με τη σειρά "ΤΕΖΑ" να σας ενημερώσουμε πως πρόκειται για κατσαρίδες, αλλά μην βιαστείτε να αφήσετε το βιβλίο κάτω! Πρόκειται για μια από τις πλέον αστείες σειρές κόμικς που έχετε διαβάσει ποτέ! Περιλαμβάνει τα κλασικά 5 αλμπουμάκια καθώς και τα εξαντλημένα και δυσεύρετα: "Σαμουράι Τέζα", "Κρίση και Τέζα" αλλά και επιπλέον υλικό! Τα στριπς του Τέζα: To Τέζα είναι μια σειρά του Γιώργου Μελισσαρόπουλου, η οποία κυκλοφόρησε από το 2003 έως το 2013, όντας μάλιστα το πρώτο ελληνικό κόμικ που εξέδωσε η Jemma. Η σειρά περιλαμβάνει στριπάκια με ιστορίες από τη ζωή των κατσαρίδων, καθώς και το πως αυτή επηρεάζει τους ανθρώπους. Είναι ένα πραγματικά εξαιρετικά αστείο ανάγνωσμα με μπόλικες δόσεις σουρεαλισμού, αφού βλέπουμε από σαμουράι και υπερήρωες μέχρι ζόμπι να παρελαύνουν από τις σελίδες τους. Συγκρίνοντας τα με πιο πρόσφατες ιστορίες του δημιουργού, πρέπει να πω ότι το Τέζα μπορεί να έχει απλούστερο σχέδιο, αλλά πολύ πιο ενήλικο σενάριο και φυσικά πολλά έξυπνα αστεία. Ξεκινάμε από το πρώτο άλμπουμ με στριπς που δημιουργήθηκαν για το fanzine Kapow και περιλαμβάνονται και τα 4 επόμενα με κάποια να έχουν κοινή θεματική όπως το σεξ, τους υπερήρωες και τη μετανάστευση. Επειδή ακριβώς είναι omnibus έχουμε και το υλικό από δύο άλμπουμ που είχαν κυκλοφορήσει σε Comic Dom Con, συγκεκριμένα το Samurai Τέζα του 2007 και το Κρίση και... Τέζα του 2010, καθώς και κάποια ακόμα ανέκδοτα στριπς. Η έκδοση: Στο κλασικό μέγεθος των Omnibus της Jemma όπως ας πούμε τα Κουραφέλκυθρα, το Τέζα Omnibus είναι μια πάρα πολύ καλή έκδοση για μια σειρά που δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις τα περισσότερα άλμπουμς της και τώρα μάλιστα κυκλοφορεί με έξτρα υλικό, οπότε για όσους θέλαμε να τη διαβάσουμε αξίζει πολύ. Καλό διάβασμα σε όλους

Σύνοψη από την εκδοτική: Αμάξια, όπλα και βιντεοταινίες! Ο ορμητικός αστέρας της blockbuster ταινίας των Εκδικητών (Avengers), Κλιντ Μπάρτον –γνωστός και ως ο αυτοδημιούργητος ήρωας Hawkeye– πολεμά για τη δικαιοσύνη… και τα ωραία μπάρμπεκιου στην ταράτσα! Και με την Κέιτ Μπίσοπ των Νεαρών Εκδικητών στο πλευρό του, αναζητά λίγο ελεύθερο χρόνο μακριά από το να είναι ένας από τους Ισχυρότερους Ήρωες της Γης! Οι Matt Fraction και David Aja (Immortal Iron Fist) ξανασυναντιούνται για να εξιστορήσουν τις συνεχιζόμενες ιστορίες του Εκδικητή με το Τόξο. Μπάρτον και Μπίσοπ μαζί κάνουν δύο Hawkeye και αυτό σημαίνει περισσότερους μπελάδες! Επιπλέον: Ξαναζήστε την πρώτη συνάντηση της Κέιτ με τον Κλιντ, καθώς μαθαίνει ότι το να θέλεις κάτι μπορεί να είναι χιλιόμετρα μακριά από το να το κερδίσεις πραγματικά. Ποια ιστορία θα δούμε και πως προέκυψε η σειρά: To 2012 o Hawkeye είναι ένας χαρακτήρας που στα κόμικ έχει περάσει από σαράντα κύματα, ωστόσο στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel μετράει εμφανίσεις στο Thor και φυσικά στο The Avengers που είχε ενθουσιάσει τους πάντες εκείνη την εποχή. Το καλοκαίρι λοιπόν η Marvel ξεκινάει το τέταρτο volume ιστοριών του ήρωα (το τρίτο είχε τελειώσει το μακρινό 2004), το οποίο έμελλε να μείνει ως το ίσως γνωστότερο του και σίγουρα το μακροβιότερο, καθώς διήρκησε για 22 τεύχη ενώ τα προηγούμενα είχαν μονοψήφιο αριθμό. Συγγραφέας ο πολύ δυνατός Matt Fraction και σχεδιαστής ο Ισπανός David Aja που το περίεργο noir σχεδιαστικό του στυλ ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο ήρωας. Το Η Ζωή μου ως Όπλο ή My Life As A Weapon είναι το πρώτο συγκεντρωτικό trade των ιστοριών αυτών. Περιλαμβάνει τα πρώτα πέντε τεύχη της σειράς καθώς και το Young Avengers Presents #6, το οποίο έχει σχεδιάσει ο τεράστιος Alan Davis και αφορά τη γνωριμία της Kate Bishop που είναι μέλος των Young Avengers και η οποία γνωρίζει τον Clint Burton ως Ronin. Το σενάριο και η επαναπροσέγγιση του Fraction στον ήρωα: Η όλη προσέγγιση του Fraction ήταν στο πως θα κάνει τον Hawkeye να γίνει πιο αγαπημένος χαρακτήρας, να βγάλει πιο τα θετικά στοιχεία από ένα χαρακτήρα που θεωρούνταν flat και κυρίως να γράψει μακριά από τις νόρμες ενός κλασικού υπερηρωικού κόμικ προσθέτοντας περισσότερα noir και dark στοιχεία. Το συγκεκριμένο trade δεν αφορά μια συγκεκριμένη ιστορία με αρχή, μέση, τέλος, περισσότερο είναι μια προσπάθεια του Fraction να αλλάξει το vibe και την αισθητική του ήρωα και να τον φέρει πιο κοντά στον χαρακτήρα που θέλει να γράψει. Ο Clint λοιπόν είναι ένας καθημερινός τύπος που μένει στο διαμέρισμά του στο Brooklyn και περνάει διάφορες μικρές ή μεγάλες περιπέτειες. Οι συνθήκες που ζει δεν είναι ιδανικές, αλλά τα βάζει με τον νοικάρη του που θέλει να ανεβάσει σε όλους το νοίκι για να πουλήσει το κτήριο. Αντιμετωπίζει τη μαφία, σώζει ένα σκύλο με κίνδυνο της ζωής του, παλεύει με μια ομάδα ατόμων για να υπερασπιστεί κάποιον σχεδόν άγνωστο και τρέχει να βοηθήσει τη SHIELD όποτε τον ζητήσει. Σε όλο αυτό ο Fraction καταφέρνει και κάνει τον πρωταγωνιστή του αρκετά πιο πολυεπίπεδο. Προσθέτει αρκετές δόσεις χιούμορ και έτσι ο Hawkeye μπορεί και παρουσιάζεται αλλού πιο αστείος και αλλού πιο πιστός και αφοσιωμένος χωρίς όμως ποτέ να ξενίζει αυτό το στοιχείο ή να μπερδεύει τον αναγνώστη. Το noir, εντελώς διαφορετικό σχέδιο του Aja: Αυτό το κόμικ μου θύμισε αρκετά Daredevil των 80s. Και το σχέδιο συνηγορεί πολύ σε αυτό. Ένα μη υπερηρωικό κόμικ σαν αυτό χρειαζόταν έναν όχι και τόσο κλασικό υπερηρωικό σχεδιαστή και ο David Aja είναι ο τέλειος για τη δουλειά, καθώς αναλαμβάνει τα πρώτα τρία τεύχη με τον Javier Pulido να σχεδιάζει τα επόμενα δύο. Ο Aja προσθέτει αρκετές noir πινελιές, όπως είχε γραφεί στο αφιέρωμα στην ξένη έκδοση της σειράς mazzuchellίζει ή όπως είχε πει ο @ germanicus : "Βρώμικο σκίτσο, λιτό σκίτσο, design σκίτσο..... Συνδυάζονται?.......... προφανώς ο Aja μπορεί και το κάνει". Αλλού ψυχεδελικό, αλλού σκοτεινό, χωρίς έντονους χρωματισμούς, το σχέδιο αυτό βοηθάει πάρα πολύ την αφήγηση των περιπετειών του ήρωα. Μπορείτε να χαζέψετε και τις εικόνες για να το επιβεβαιώσετε. Η έκδοση: Αν και βγήκε για να συμπέσει με τη σειρά του ήρωα που στριμάρει στο Disney+ εδώ και μερικές εβδομάδες, η εκδοτική στέκεται άτυχη, καθώς όπως έχει γίνει γνωστό το Hawkeye: Η Ζωή μου ως Όπλο θα είναι και ο 107ος τόμος της Συλλογής της Hachette. Ωστόσο για τον συγκεκριμένο ήρωα δε μπορούσαν να επιλέξουν καλύτερη και αντιπροσωπευτικότερη ιστορία. Η έκδοση έρχεται στο σύνηθες μέγεθος και χαρτί της εκδοτικής (όχι αυτά του Harleen και του Batman Καταραμένος που ανήκαν στο DC Black Label, αλλά των άλλων της εκδόσεων και φυσικά αξίζει πάρα πολύ αν θέλετε να διαβάσετε κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό, κάτι λιγότερο υπερηρωικό και περισσότερο street level κόμικ με δράση, χιούμορ, αλλά και μελαγχολικές στιγμές. Καλό διάβασμα σε όλους.

Το καλοκαίρι μάς αποχαιρέτησε, μπήκε ο Οκτώβριος, τα δέντρα άρχισαν να ρίχνουν τα φύλλα τους, άρχισε μία ελαφριά ψύχρα κι ο Αρκάς είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει ο ότι το φθινόπωρο είναι προ των πυλών. Ο βετεράνος δημιουργός, μέσω της εφημερίδας "Το Βήμα της Κυριακής", που κυκλοφόρησε στις 03/10/2021, μας χάρισε ένα ακόμα από τα σημειωματάρια - ημερολόγιά του, που αντλούν την θεματολογία τους από τους κλασικούς (αλλά και νεότερους) χαρακτήρες των σειρών του. Όπως γνωρίζουμε και από τις προηγούμενες αντίστοιχες δουλειές του για την Άνοιξη, το Καλοκαίρι και (μετέπειτα) τον Χειμώνα, έτσι και το συγκεκριμένο σπιράλ τομάκι δεν έρχεται να μας εκπλήξει με την πρωτοτυπία στην μορφή του, καθώς ο αναγνώστης που έχει προμηθευτεί τουλάχιστον ένα από αυτά τα σημειωματάρια, ξέρει τι θα συναντήσει, ξεφυλλίζοντας κι αυτό. Αν εσείς, πάντως, δεν γνωρίζετε, μπορείτε να αντλήσετε τις πληροφορίες σας από το σημειωματάριο της Άνοιξης. Κι εδώ αναφέρεται ότι την εικονογράφηση την επιμελήθηκε ο ίδιος ο δημιουργός, ενώ ο σχεδιασμός είναι της Κατερίνας Μαρούσιτς. Όσον αφορά τον κύριο λόγο που κάποιος θα θελήσει να προμηθευτεί κι αυτό το σημειωματάριο, εννοείται ότι είναι οι πρωταγωνιστές των κόμικς που όλοι αγαπήσαμε κι αυτοί είναι οι εξής: "Θανασάκης" "Μήνες" "Ισοβίτης" "Προφήτης" "Ναπολέων και Ασημίνα" "Καστράτο" Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένα καλαίσθητο σημειωματάριο, που δεν θα έπρεπε να λείπει από το γραφείο κανενός φίλου του Αρκά. Τώρα, αν χρειάζεται να αποκτηθούν και τα τέσσερα τομάκια, αυτό είναι κάτι που σηκώνει πολλή συζήτηση. Αφιέρωμα στον Αρκά

Σύνοψη από την εκδοτική Ο Σούπερμαν. Ο Μπάτμαν. Η Γουόντερ Γούμαν. Ο Άκουαμαν. Ο Φλας. Ο Σάιμποργκ. Ο Γκριν Λάντερν. Η Χόκγκερλ. Ο Αρειανός Ανθρωποκυνηγός. Εννέα ήρωες με δυνάμεις τόσο διαφορετικές όσο και οι προσωπικότητές τους, που έχουν όμως ένα κοινό: Την αφοσίωση στην υπεράσπιση της Γης. Είναι η Λεγεώνα της Δικαιοσύνης. Και δεν έχουν ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο. Την αποκαλούν η Ολότητα: Η συγκεντρωτική ουσία της μυστικής πηγής όλων των πραγμάτων. Όταν τσακίζεται κατά την προσγείωσή της στην έρημο της Νεβάδα, όλοι και όλα που έρχονται σε επαφή μαζί της…αλλάζουν. Και δύναμη σαν αυτή, ελκύει τους πεινασμένους για δύναμη. Τους τρελούς, τους ανηλεείς, τους τερατώδεις. Τη Λεγεώνα του Ολέθρου. Ο Λεξ Λούθορ έχει συγκεντρώσει τις αρχι-νεμέσεις της Λεγεώνας της Δικαιοσύνης –τον Σινέτρο, τον Μπλακ Μάντα, την Τσίταχ, τον Γκορίλα Γκροντ και τον ίδιο τον Τζόκερ– σε μια ασταμάτητη συμμαχία, που αποσκοπεί να αρπάξει την Ολότητα και να την χρησιμοποιήσει για τα δικά της ανείπωτα σχέδια, αρχίζοντας με ένα ολοκαίνουριο Σώμα Λάντερν… Η ιστορία έως τώρα Το συγκεκριμένο αφιέρωμα για τον τόμο της Λεγεώνας των Υπερηρώων που κυκλοφορεί είναι αρκετά δύσκολο, καθώς για κάποιον που δεν έχει ακολουθήσει την ιστορία είναι λίγο χαώδες. Όμως είμαστε εδώ για να τα συζητήσουμε και να τα ξεδιαλύνουμε όλα. Σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, θα λέγαμε ότι η συγκεκριμένη ιστορία είναι ένα ακόμα μέρος από την εξερεύνηση του Scott Snyder στο σύγχρονο DC Universe. Αναλυτικά το έργο του Scott Snyder μπορείτε να το βρείτε εδώ. Ωστόσο μετά το run του για το New 52 Batman, ιστορίες του οποίου έχουμε δει στα ελληνικά, βλέπε δύο τόμοι του Court of Owls από Anubis, Endgame και Θάνατος της Οικογένειας από Οξύ, ο Snyder γύρισε με το Dark Nights: Metal, μια επική περιπέτεια 6 τευχών με την πλήρη ιστορία να διαθέτει πολύ περισσότερα τεύχη μαζί με τα tie-ins. Διαβάζοντας τον αναλυτικό οδηγό της ιστορίας, μπορείτε να προετοιμάζεστε για το run του συγγραφέα στο Justice League. Ο Snyder λοιπόν στο Metal χρησιμοποίησε τη Λεγεώνα των Υπερηρώων εξερευνώντας τις δυνατότητες του Source Wall και εισάγει το Σκοτεινό Πολυσύμπαν ή Dark Multiverse, καθώς και τους Dark Knights και τον Barbatos. Αμέσως μετά ακολουθεί το Justice League: No Justice, ένας μικρός τίτλος ο οποίος όμως κρίνεται σχεδόν απαραίτητος για την καλύτερη κατανόηση της ιστορίας που βλέπουμε σήμερα. Με το No Justice, η DC κάνει ένα reset των τίτλων της Justice League, της Justice League Dark και της Justice League Odyssey. Η Ολότητα λοιπόν είναι η συγκεντρωτική έκδοση των πρώτων εφτά τευχών της σειράς Justice League, της οποίας το σενάριο αναλαμβάνει ο Scott Snyder και το σχέδιο οι Jorge Jimenez, Jim Cheung και Doug Mahnke. Συνολικά το run του Snyder είχε πέντε συγκεντρωτικές εκδόσεις, οι οποίες λειτούργησαν σαν μεταβατικός τίτλος για το επόμενο μεγάλο event, Dark Nights: Death Metal που ολοκληρώθηκε φέτος τον Ιανουάριο. Η νέα σύνθεση της Justice League και η ιστορία της Ολότητας Μετά το New 52 συνέβησαν αρκετές αλλαγές στη σύνθεση της Justice League, με κάποιες από αυτές να μοιάζουν αδύναμες, ο Snyder ωστόσο επιλέγει εννιά αρκετά δυνατούς και δημοφιλείς ήρωες για να απαρτίσουν την ομάδα. Είναι οι Superman, Batman, Wonder Woman, Martian Manhunter, Cyborg, Aquaman, Flash, Green Lantern (συγκεκριμένα ο Jon Stewart) και Hawkgirl! Βασικοί άξονες των όσων συμβαίνουν είναι τα γεγονότα του Metal και του No Justice και καλό θα ήταν να τα έχετε διαβάσει ή να τα διαβάσετε πριν ξεκινήσετε αυτόν τον τόμο. Σημαντικές είναι και κάποιες μικρολεπτομέρειες σχετικά με τη συμμετοχή του Lex Luthor στη Justice League. Μετά τα όσα συνέβησαν με το Source Wall στο Metal και το No Justice, απελευθερώνεται η Ολότητα, η αρχαιότερη μορφή ενέργειας στο σύμπαν, βασικός πυρήνας δημιουργίας του Πολυσύμπαντος, ενώ εμπεριέχει τη γνώση του πως και από ποιον δημιουργήθηκε. Στο τέλος λοιπόν του πρώτου τεύχους, η Ολότητα θα προσγειωθεί στη Nevada και η δύναμη της, οι δυνατότητες της και η απόλυτη γνώση που κρύβει μέσα της θα οδηγήσουν σε μια πολύ σπουδαία κόντρα. Από τη μία πλευρά βρίσκεται η Justice League που απαρτίζεται από τους εννιά ήρωες που αναφέραμε, ενώ από την άλλη βρίσκεται η Legion of Doom ή Λεγεώνα του Ολέθρου, αρχηγός της οποίας είναι ο Lex Luthor και μαζί του έχει φέρει πολύ μεγάλους κακούς, επιλέγοντας την αρχινέμεση σχεδόν για κάθε ήρωα της Justice League. Sinestro, Gorilla Grodd, Joker, Cheetah και Black Manta βρίσκονται δίπλα του και όπως είναι φυσικό οι μάχες είναι πολλές κι έντονες. Εδώ τελειώνουν όσα θέλω να αναφέρω για την υπόθεση, καθώς δε χρειάζεται να προβούμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες. Καλώς ή κακώς λατρεύω τη γραφή του Scott Snyder, αν και θεωρώ ότι ένα από τα ελαττώματα του (που φάνηκε αρκετά σε διάφορα σημεία του Batman run του) κάνει κι εδώ την εμφάνισή του, το οποίο είναι ότι γεμίζει με πολύ κείμενο κάποιες σελίδες με αποτέλεσμα να μην αφήνει το σχέδιο και τον αναγνώστη να αναπνεύσουν. Ωστόσο αποτελεί γενικά ένα ακόμα πάρα πολύ διασκεδαστικό κεφάλαιο του τρίπτυχου Metal-Source Wall-Multiverse με τον Snyder να έχει την ευχέρεια να χρησιμοποιήσει πολλούς ήρωες και κακούς σε ενδιαφέροντες συνδυασμούς και φυσικά πολλές μάχες. Εκτός αυτού αρκετά δευτερεύοντα μέλη της Λεγεώνας θα έχουν το δικό τους spotlight, ενώ εισάγονται και νέα στοιχεία για τη μυθολογία τους. Το σχέδιο Έχουμε τρεις σχεδιαστές και δυστυχώς το στυλ τους διαφέρει, οπότε καθένας μπορεί να παρατηρήσει αποκλίσεις ανάλογα με το γούστο του. Ο Doug Mahnke είναι κατ’ εμέ ένας από τους υποτιμημένους σχεδιαστές της Justice League, έχοντας κάποια εξαιρετικά τεύχη στο New 52 με τον Geoff Johns. Εδώ σχεδιάζει το πέμπτο τεύχος και η δουλειά του είναι και πάλι φανταστική, ειδικά στην απόδοση των προσώπων. Δε με ενθουσίασαν το πρώτο και το τελευταίο τεύχος του Jim Cheung, παρουσιάζει κατ' εμέ σκαμπανεβάσματα, γιατί κάποια καρέ του είναι μεγάλα και εντυπωσιακά, ειδικά τα στατικά, ενώ άλλα δεν παρουσιάζουν την ίδια ζωντάνια και λείπει κάπως η λεπτομέρεια. Τέλος το υπόλοιπο κόμικ σχεδιάζει ο Jorge Jimenez, πολύ όμορφο σχέδιο και ειδικά οι μάχες του με εντυπωσίασαν παρουσιάζοντας μεγάλη ποικιλία. Συνολικά όσον αφορά τον σχεδιαστικό τομέα, το βρήκα αρκετά καλό, χωρίς να ενθουσιαστώ όπως θα γινόταν αν το αναλάμβανε όλο ο Mahnke ή ο Jason Fabok. Νομίζω όμως ότι προσθέτει κάτι καινούριο όμως στη γραφή του Snyder που τον έχουμε συνδυάσει με τον Capullo, είναι σίγουρα λιγότερο σκοτεινό και με πιο πλούσιο σε χρώματα από τα Batman του κι αυτό το κρίνω σαν θετικό. Η έκδοση Το εξηγούσα και στο θρεντ του Venom: Rex, ότι η Οξύ έχει μπει σε μια διαφορετική εκδοτική λογική. Ναι μεν θέλει να προσφέρει αυτοτελείς περιπέτειες, αλλά θέλει και οι τίτλοι της να παρουσιάζουν μια συνάφεια και σύνδεση μεταξύ τους. Πρώτα λοιπόν εξέδωσαν δύο ιστορίες του Batman από τον Snyder, ύστερα μας έδωσαν το Dark Nights: Metal, ωστόσο δε μπορούσαν να πάνε κατευθείαν στο επόμενο event, το Death Metal, καθώς δε θα καταλαβαίναμε τίποτα. Το Justice League Vol. 1: Η Ολότητα είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο, αλλά και τα άλλα τέσσερα trades του Snyder είναι σημαντικά, ειδικά το τελευταίο. Προσωπικά, το Vol. 1 στον τίτλο, με προϊδεάζει θετικά ότι ίσως δούμε κάποια συνέχεια του. Αν φυσικά πάμε για το Death Metal όπως πιστεύω ότι θα γίνει βάσει επιλογών. Και εννοείται αν σε όλο αυτό δούμε και κανένα The Batman Who Laughs θα είναι καλοδεχούμενο. Η έκδοση έρχεται ως συνήθως με τα γνωστά στάνταρ της Οξύ και το σύνηθες μέγεθος της. Είναι μία πραγματικά εξαιρετική επιλογή για την εκδοτική, καθώς όλο αυτό που ξεκίνησε ο Scott Snyder με το Metal είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που μας έχει προσφέρει η DC και είναι θετικό που ο εκδότης σκέφτεται με ποιον τρόπο να βγουν οι τίτλοι χρονικά κι ας απουσιάζει το No Justice. Αν λοιπόν έχετε ακολουθήσει τις εκδόσεις αυτές, το προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι μια διασκεδαστικότατη περιπέτεια της Justice League με εισαγωγικό χαρακτήρα για τη μεγαλύτερη ιστορία γύρω από το Πολυσύμπαν. Καλή ανάγνωση σε όλους

Την τελευταία ημέρα του 2021, η εφημερίδα "Βήμα", μαζί με την επανακυκλοφορία του ημερολογίου τοίχου του Αρκά, που είχε κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα, χαρίζει στους αναγνώστες κι ένα μικρό βιβλίο με τίτλο "Η Κυριακή και οι εργάσιμες". Αφήνουμε για λίγο ήσυχο τον Θανασάκη να φάει τις πατάτες του κι ασχολούμαστε, λοιπόν, με τις ημέρες της εβδομάδας, οι οποίες λειτουργούν σαν κανονικοί άνθρωποι και μάλιστα με αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ. Σε αυτές ξεχωρίζει, βέβαια, η Κυριακή, η οποία είναι πιο ανέμελη και ράθυμη από τις υπόλοιπες ημέρες κι αυτό στέκεται αφορμή να ξεσπάσουν διάφορα ειρωνικά πειράγματα, πάντα με το βιτριολικό χιούμορ του βετεράνου κομίστα. Η έκδοση έρχεται σε μικρές διαστάσεις, έχει τίμιο πάχος στο εξώφυλλο, ενώ το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό. Η κόλληση φαίνεται ανθεκτική. Γενικά θα την χαρακτήριζα μία απλή δουλειά, που όμως δεν θα απογοητεύσει εκείνους που δεν ζητούν μεγάλη πολυτέλεια από τις εκδόσεις περιπτέρου. Αφιέρωμα στον Αρκά

. Σύνοψη του τόμου από την εκδοτική Ο ΝΟΡΜΑΝ ΟΣΜΠΟΡΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ! Ο DAN SLOTT ολοκληρώνει την πορεία του ως συγγραφέας του Amazing Spider- Man με ένα blockbuster φινάλε συνδυάζοντας δύο από τους μεγαλύτερους εχθρούς του ήρωα σε μια ασταμάτητη φονική μηχανή! Ο Νόρμαν Όσμπορν σαρώνει την υφήλιο για μια πηγή δύναμης με την οποία μπορεί να πάρει την τελική του εκδίκηση από τον Πίτερ Πάρκερ – και πρόκειται να την βρει! Αλλά, όταν ο Όσμπορν δένεται με τον συμβιώτη του Καρνάζ, δεν θα είναι πια ο Γκριν Γκόμπλιν – θα είναι κάτι καινούργιο. Με όλες τις δυνάμεις και των δύο εγκληματιών, αλλά καμία από τις αδυναμίες τους, απογειώνεται ως Ρεντ Γκόμπλιν! Και τώρα κανείς από τους φίλους ή την οικογένεια του Πίτερ δεν είναι ασφαλής! Ο Σπάιντι πρόκειται να δώσει τη μάχη της ζωής του στη συναρπαστική, συναισθηματική αποχώρηση του Slott. Πως φτάσαμε σε αυτόν τον τόμο - Γιατί είναι τόσο σημαντικός Το 2008 στον τίτλο του Spider-Man συνέβη ένα πολύ σημαντικό reboot. Μετά το Civil War του 2006 ο ήρωας βρέθηκε σε ένα πολύ σημαντικό τέλμα, το οποίο έχουμε παρακολουθήσει ολόκληρο στα ελληνικά με τα Amazing Spider-Man: Civil War, Back In Black και One More Day που έχουν εκδοθεί στα ελληνικά από την Anubis. Εκεί κλείνει μια πολύ αμφιλεγόμενη ιστορία και ο Straczynski φεύγει από τον τίτλο. To reboot λοιπόν ξεκινά με το Brand New Day και οι συγγραφείς είναι οι Marc Guggenheim, Zeb Wells, Bob Gale και το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει περισσότερο, ο Dan Slott. O Slott έμελλε να εξελιχθεί από εκείνο το σημείο σε έναν από τους σημαντικότερους και εμπορικότερους συγγραφείς της Marvel και παραμένει στον τίτλο μέχρι το 2018 που κλείνει με αυτήν την ιστορία, το Red Goblin. Τα 10s χαρακτηρίστηκαν από μία γενικότερη αστάθεια για τους τίτλους της Marvel με συνεχή relaunches και λανσαρίσματα τίτλων, αλλά ο Slott παρέμενε στον Spider-Man σταθερό σημείο αναφοράς είτε μιλάμε για το The Amazing Spider-Man, είτε για το The Superior Spider-Man είτε για τα διάφορα βραχύβια relaunches του τίτλου όπως το vol. 3 του 2014 και το vol. 4 του 2015 που κράτησαν για λίγα τεύχη. Και επίσης μιλάμε για συγγραφέα με εξαιρετικές ή πασίγνωστες ιστορίες στο παλμαρέ του όπως το Spider-Verse και το Spider-Island. Το τέλος μιας εποχής – Οι συντελεστές Το Red Goblin σηματοδοτεί το τέλος μιας πολύ σημαντικής εποχής. Κατ’ αρχάς για όποιον αναρωτιέται, αποτελεί συνέχεια του Venom Inc. που επίσης έχουν φέρει στα ελληνικά οι εκδόσεις Οξύ. Είναι πολύ θετικό, γιατί υπάρχει μια συνεχής συνάφεια μεταξύ των τίτλων της εκδοτικής. Κατά δεύτερον αποτελεί το κλείσιμο του Slott στον τίτλο και γι’ αυτό το λόγο συμμετέχουν πάρα πολλοί συνεργάτες του στο σχέδιο από όλα αυτά τα χρόνια όπως ο Stuart Immonen, o Humberto Ramos, o Mike Hawthorne, ο Marcos Martin και ο Giuseppe Camuncoli. Στο σενάριο συμμετέχει επίσης o ελληνικής καταγωγής Christos N. Gage (πατέρας του ο Έλληνας συγγραφέας Νικόλαος Γκατζογιάννης ή Nicholas Gage) ενώ το εξώφυλλο είναι του μεγάλου Alex Ross. Γενικότερα ο συγκεκριμένος τίτλος σηματοδοτεί κάτι πολύ σημαντικό, γι’ αυτό και υπάρχουν τόσοι σημαντικοί συντελεστές σε αυτήν την προσπάθεια. Η ιστορία Ο Slott σκεφτόταν τι θα μπορούσε να κάνει για το κλείσιμο του γιγάντιου run του και κατέληξε στο ότι το φινάλε του έπρεπε να έχει μία πολύ μεγάλη απειλή για τον ήρωα μας. Και τι καλύτερο από την ένωση δύο εκ των πιο επικίνδυνων και βίαιων κακών του Spider-Man σε έναν νέο; O Norman Osborn αντιμετωπίζει γενετικά προβλήματα που τον εμποδίζουν από το να μετατραπεί στον Green Goblin και γι’ αυτό το λόγο ψάχνει παντού στον κόσμο για το πως θα λύσει αυτό το θέμα. Η λύση που βρίσκει είναι απλή. Θα χρησιμοποιήσει το συμβιωτικό του Carnage. O Carnage είναι ένας από τους πιο θανατηφόρους κακούς του Spider-Man και αποτελεί τη νέμεση του Venom. Όπως υπάρχει το συμβιωτικό του Venom που προσκολλάται σε ανθρώπους και τους κυριεύει δίνοντας τους δυνάμεις, έτσι υπάρχει και το συμβιωτικό του Carnage μόνο που το τελευταίο είναι πολύ πιο δυνατό και σαδιστικό. Το συμβιωτικό αυτό είχε ενωθεί παλιότερα με τον serial killer Cletus Cassidy, αλλά σε αυτήν την ιστορία θα έρθει στα χέρια του Norman Osborn και το αποτέλεσμα θα είναι ο Red Goblin, ένας ολοκαίνουριος κακός που συνδυάζει τις δυνατότητες του Green Goblin και του Carnage. Η έκδοση της Οξύ εμπεριέχει οχτώ τεύχη, όλα από τον τίτλο The Amazing Spider-Man ξεκινώντας με το #794 και φτάνοντας στο #801, το τελευταίο του Dan Slott. Λόγω του ότι μιλάμε για αρκετά τεύχη, η όλη ιστορία σπάει σε κάποια μικρότερα arcs. Το πρώτο arc είναι στα πρώτα τρία τεύχη, τα #794-#796 και ονομάζεται Threat Level: Red. Αυτό το arc είναι προπαρασκευαστικό καθώς έχουμε τον Spidey να κυνηγάει τον Zodiac και να αντιμετωπίζει τον Loki την ίδια ώρα που ο Norman Osborn ψάχνει το πως θα ξαναγίνει ο Green Goblin μέχρι που στο τέλος του τεύχους #796 βρίσκει τη λύση. Συγγραφείς του arc οι Slott-Gage με σχεδιαστές τους Stuart Immonen-Mike Hawthorne. Το δεύτερο arc λέγεται Go Down Swinging που έχουμε την κύρια κόντρα μεταξύ του Spider-Man και του Red Goblin η οποία εκτυλίσσεται στα επόμενα τέσσερα τεύχη, από το #797 μέχρι το ιστορικό #800. Δε θα προβώ σε spoilers αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για μια ιστορία με πάρα πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες από το σύμπαν του Spider-Man, με ολόκληρο το storyline να αποτελεί ένα love letter του Slott προς τον ήρωα και τους οπαδούς του. Κύριος σχεδιαστής ο Stuart Immonen, ωστόσο στο τελευταίο τεύχος επιστρέφουν πολλοί παλαιότεροι σχεδιαστές του τίτλου τους οποίους ανέφερα και πιο πάνω. Στο #801 έχουμε το There for You που αποτελεί το συγκινητικό κλείσιμο και το αποχαιρετιστήριο τεύχος του Slott σε συνεργασία με τον Marcos Martin. Τα εξώφυλλα των τευχών είναι σχεδιασμένα από τον Alex Ross όπως και το εξώφυλλο της έκδοσης (αρχικά ήταν το εξώφυλλο του τεύχους #800), ωστόσο ο Ross δε σχεδιάζει ο ίδιος στο εσωτερικό. Το λέω ενημερωτικά καθώς ουκ ολίγες φορές αρκετοί μπορεί να νομίζουν ότι το σχέδιο του εξωφύλλου είναι το ίδιο με το σχέδιο στο εσωτερικό του κόμικ. Όσον αφορά το σχέδιο γενικά οι Immonen, Martin, Hawthorne, Ramos έχουν σχετικά κοινές τεχνοτροπίες και το σχέδιο είναι το κλασικό σύγχρονο Spider-Man σχέδιο που γνωρίσαμε στο run του Slott. Εντοπίζονται εύκολα φυσικά οι διαφορές μεταξύ των σχεδιαστών και θεωρώ ότι στον καθένα με βάση το γούστο του θα του αρέσει και κάποιος άλλος. Η έκδοση Είμαι πολύ χαρούμενος προσωπικά για την επιλογή των εκδόσεων Οξύ, θεωρώ πως είναι μια πάρα πολύ καλή ιστορία, ιδανική για το ξεκίνημα μιας χρονιάς που η εκδοτική έχει προγραμματίσει φανταστικές εκδόσεις. Το μέγεθος είναι το κλασικό που έχουν τα κόμικ της Οξύ (εκτός του Batman Καταραμένος) και η έκδοση είναι αρκετά καλή, όπως μας έχει συνηθίσει η εκδοτική. Προσωπικά θα σας πρότεινα να έχετε διαβάσει λίγο και το Venom Inc., όχι επειδή σχετίζεται άμεσα, αλλά για να μπείτε στο πνεύμα γραφής του Slott και να νιώσετε το κλείσιμο που έρχεται σε αυτόν τον τίτλο. Καλή ανάγνωση σε όλους!

Φανζίν από τις Εκδόσεις του Κάμπου σε σενάριο Μέλ και σχέδιο Φώτη Τσελεπατιώτη. Βουβός βουκολικός τρόμος. Ένα μουσικό γκρουπ, φεύγει μετά από μια συναυλία, οδεύει στην επαρχία, πίνει ένα μπάφο and shit happens What shit? Μετά από 3 αναγνώσεις (η τρίτη μετά από μια σύντομη γραπτή συνομιλία με το Μελένιο Αγόρι) και δεν παίρνω όρκο Αρκετά πειραματικό από κάθε άποψη. Χωρίς λόγια, με βρώμικο σχέδιο και παχιά μελάνια, με πινελιές χρώματος σε διάφορα σημεία, με dust cover και παρά τις λίγες σελίδες, με χοντρούτσικο χαρτί και χωρίς καρφίτσα. Δουλεύει σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι 100%. Νομίζω πως κάποια καρέ μπερδεύουν αντί να αποσαφηνίζουν και ίσως να χρειάζονταν κάποια ακόμα σελίδα/ες για να έχει καλύτερη/καθαρότερη ροή. Απ΄ότι καταλαβαίνω το κουβέντιασαν αρκετά πριν αποτυπώσουν την ιστορία στο χαρτί. Ίσως όμως να χρειάζονταν μερικές ματιές από 2-3 ακόμα και συζήτηση μαζί τους για το τι κατάλαβαν, τι δεν κατάλαβαν, τι θα χρειάζονταν για βελτίωση. Ελπίζω να επιδιώξουν αντιδράσεις, σχόλια και συζητήσεις και να το ξαναδουλέψουν σε κάποια φάση στο μέλλον. Έχει πολλές αρετές, με ιντρίγκαρε και θα ήθελα να το ξαναεπισκεφτούν. (και μετά να μεταφραστεί, να τσιμπήσει ένα Eisner, να πάρει τρελή αξία το αντίτυπό μου και να αφοδευθώ στο τάληρο, στο δεκάρικο, στο εικοσάρικο και δεν πρόκειται να σνομπάρω ούτε το πεντακοσάρικο ) Σελίδα από το κόμικ αλιευθείσα από το φβ του Τσελεπατιώτη. Είναι κάπως πλαγιαστή, αλλά δεν θέλω να τσακίσω το αντίτυπό μου. αυτό εδώ δεν είναι σελίδα από το κόμικ. Αλλά αν είχε γυριστεί το Ξύπνα Βασίλη από έναν Κρόνεμπεργκ και έδειχνε την Τασσώ Καβαδία να έγδερνε ανθρώπους με τον Μιχαλακόπουλο να θυσιάζει κοράκια με άλλους μικροαστούς μέσα σε ένα χωράφι και τον Κωνσταντίνου να στάζει αίμα πάνω στο παγκάκι ενώ ψέλνει για την ανατολή του θεού Ήλιου, θα μπορούσε και να ήταν Βέβαια ο Κωνσταντίνου είναι μεν ψηλός αλλά δεν είναι αρκετά φουσκωτός, οπότε θα έπρεπε να βάλουμε έναν Vin Diesel. (πήγα να πω Momoa αλλά δεν γυαλίζει αρκετά το μάτι του ) Family αφού.

Από το οπισθόφυλλο: Η Anubis κόντρα σε ότι μας έχει συνηθίσει, να αφήνει δηλαδή σειρές στον 1ο τόμο, αποφασίζει να βγάλει και μία ακόμη stand alone ιστορία με θέμα το Stranger Things η οποία γεμίζει το το κενό ανάμεσα στον 2ο και 3ο κύκλο, μια ενδιαφέρουσα ιστορία με ίσως τον πιο αγαπημένο χαρακτήρα της σειράς, τον Ντάστιν, χωρίς κάτι που να ξεχωρίζει είναι μια ωραία ιστορία που θα ευχαριστηθούν οι fans της σειράς, όχι όμως κάτι που θα μείνει κατά την άποψη μου και που θα συζητηθεί ιδιαίτερα, όπως περίπου και ο πρώτος τόμος Στην ουσία πρόκειται για την 4η μίνι σειρά κόμικς για το stranger things (κάθε μίνι σειρά αποτελείται από 4 τευχάκια και μετά γίνονται τόμος, η πρώτη είναι "Η άλλη πλευρά" που έχει ήδη μεταφραστεί, οι άλλες 2 είναι το Six και το Into The Fire που δεν έχουν μεταφραστεί ακόμη τουλάχιστον) ΥΓ έχω ΠΑΑΑΑΑΑΡΑ χρόνια να κάνω παρουσίαση, αν κάτι έκανα στραβά ενημερώστε με να το διορθώσω

Φανζινάκι που βγήκε στο Comicdom 2021. Μια ονειρική φάνταζυ περιπέτεια δια χειρός Κώστα Τσελεπατιώτη. Συμπαθητικό. Μέχρι εκεί. Υπάρχουν δυνατότητες και σε σκίτσο και σε σενάριο, αλλά παντού βλέπεις κάτι να λείπει. Αφηγείται μια περιπέτεια, η οποία έχει διάφορα στάδια/επεισόδια, αλλά δε νομίζω ότι προλαβαίνει να σε κάνει engage συναισθηματικά. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η εμφάνιση ενός χαρακτήρα, ο οποίος πεθαίνει 4 σελίδες μετά και πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό προξένησε ιδιαίτερη λύπη στους πρωταγωνιστές Λύπη? ναι. Ιδιαίτερη? δενομιζωτακη Ιδιαίτερα συμπαθητικό το τέλος, αλλά παρά τα φαινόμενα είμαι ένας softie αρκούδος οπότε λογικό να μου κάτσει καλά anyhow. Ξεκινήματα είναι για τον δημιουργό. Δεκτόν και προσδοκώ βελτίωση

Από το οπισθόφυλλο του επίτομου... Τι είναι αυτό που κρατάει ένα αντρόγυνο ενωμένο για μια ζωή; Μα φυσικά η αγάπη. Όχι όμως πάντα. Ο Ναπολέων και η Ασημίνα ήρθαν για να μας αποδείξουν ότι το μίσος είναι πιο δυνατή συγκολλητική ουσία απ’ την αγάπη. Το γέρικο ζευγάρι του Αρκά λατρεύει να μισιέται. Τους αρέσει να προσβάλλουν, να πληγώνουν και να καταριούνται ο ένας τον άλλον με απαράμιλλο κυνισμό και θανατηφόρο χιούμορ. Τα δυο γερόντια έχουν περάσει κατευθείαν από τον μήνα του μέλιτος στις ατέλειωτες δεκαετίες του όξους και της χολής. Τα γλυκόλογα της μνηστείας τα διαδέχτηκε η δηλητηριώδης γκρίνια και τα θανατηφόρα σχόλια του μίσους και της αποστροφής. Κι όμως, παραμένουν για εξήντα πέντε χρόνια μαζί και τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να τους χωρίσει, εκτός από τον θάνατο που εύχονται καθημερινά ο ένας στον άλλον. Με τον Ναπολέοντα και την Ασημίνα ο Αρκάς προσθέτει στο πάνθεον των ηρώων του δυο ακόμα σπαρταριστούς χαρακτήρες. Απολαύστε τους! Σημειώσεις: Το επίτομο εμπεριέχει τα δύο άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει και στην μικρή σειρά. Δηλαδή "Αχώριστοι εχθροί και το "Άλλο μου μισώ." Εμπεριέχει όμως και τρίτο μέρος με τίτλο "Το μίσος χρόνια δε κοιτά." Δηλαδή για πρώτη φορά μία ολοκαίνουρια δουλειά του Άρκά κυκλοφορεί κατευθείαν σε συγκεντρωτικό τόμο. Τακτική που λογικά αποσκοπεί στην αγορά του επίτομου ακόμα και από αυτούς που έχουν ήδη τα δύο αλμπουμάκια. Θερμές ευχαριστίες στον Πρόεδρο @ Valtasar για το σκανάρισμα

Σύνοψη από την εκδοτική: Το κλασικό αφήγημα εφηβικής λογοτεχνίας για πρώτη φορά σε graphic novel! Με μεγάλη χαρά, οι εκδόσεις Φουρφούρι παρουσιάζουν, για πρώτη φορά στα ελληνικά, την εικονογραφημένη έκδοση του εμβληματικού μυθιστορήματος εφηβικής λογοτεχνίας της Madeleine L’Engle «Ρωγμή στον Χρόνο», σε υπέροχο μπλε-μαύρο-λευκό σχέδιο της Hope Larson. Η Ρωγμή στον Χρόνο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1962 και έφερε τους εφήβους της εποχής αντιμέτωπους με αιώνια, συγκρουσιακά διλήμματα συναισθηματικά, πνευματικά, ηθικής. Στην παρούσα, σύγχρονη έκδοσή του, η Hope Larson «σκηνοθετεί» γλαφυρά το μυθιστόρημα της L’ Engle, οπτικοποιώντας τα διαγαλαξιακό ταξίδι των μικρών πρωταγωνιστών του, όπως και τους έξυπνους συμβολισμούς του έργου. Αδιαμφισβήτητα, μία έκδοση αντάξια του κληροδοτήματος της σπουδαίας συγγραφέως. Το Ρωγμή στον Χρόνο μεταφέρθηκε δύο φορές στον κινηματογράφο, στην πιο πρόσφατη από τις οποίες πρωταγωνίστησε η Oprah Winfrey. Η ιστορία: Το Ρωγμή στον Χρόνο είναι κλασικό βιβλίο της Madeleine L'Engle για νέους και έφηβους που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1962. Αν και βιβλίο των 60s έχει αρκετά στοιχεία από επιστημονική φαντασία, στην προσπάθεια του να περάσει ωραία ηθικά και πνευματικά μηνύματα και να φέρει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με διλήμματα. Το συγκεκριμένο graphic novel κυκλοφόρησε το 2012 και βασίζεται στο βιβλίο, ενώ σχεδιάστηκε από τη Hope Larson. Αφηγείται την ιστορία τριών παιδιών, των Meg Murry, Charles Wallace Murry και Calvin O'Keefe οι οποίοι θα ταξιδέψουν στο χωροχρόνο από γαλαξία σε γαλαξία στην προσπάθεια των αδερφών Murry να σώσουν τον πατέρα τους. Μέσα από αυτό θα ωριμάσουν, θα έρθουν αντιμέτωποι με προκλήσεις και θα μάθουν για το καλό και το κακό. Το σχέδιο δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο, περισσότερο θυμίζει ανεξάρτητα αμερικάνικα graphic novels με απλές γραμμές και αρκετά εκφραστικά πρόσωπα. Στο χρωματισμό διαλέγεται η διχρωμία μεταξύ μπλε-γαλάζιου και λευκού με το φόντο να είναι μαύρο ή μπλε. Σίγουρα δεν είναι κλασικό σχέδιο που συναντάμε στα περισσότερα κόμικ, αλλά ούτως ή άλλως πρόκειται για μια κυκλοφορία που απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό. Η έκδοση: Το συγκεκριμένο graphic novel κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Φουρφούρι, γνωστή για διάφορα βιβλία της και η οποία αποτελεί παρακλάδι της Brainfood, της οποίας το γνωστότερο είναι οι Εκδόσεις Οξύ. Φαντάζομαι ότι είναι μια νέα κίνηση της εκδοτικής για να μαζέψει στο Οξύ τους υπερηρωικούς και αμερικάνικους τίτλους και έτσι εκδόσεις όπως αυτή ή το Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια να μετακινηθούν στο Φουρφούρι που τους ταιριάζει περισσότερο σαν brand βάσει και των εκδόσεων στα βιβλία. Όμορφη έκδοση, με αυτάκια, χάρτινο εξώφυλλο στο στυλ του Morrison Hotel και παρόμοιο χαρτί. Για σχεδόν 400 σελίδες κόμικ, η τιμή επίσης είναι αρκετά καλή. Καλό διάβασμα σε όλους

Χιλιάδες κομικόφιλοι, λάτρεις του φανταστικού, δεινοί gamers και ψαγμένοι cosplayers έδωσαν ένα ηχηρό παρών στη φετινή γιορτή των κόμικ κι έκαναν το κέντρο της Αθήνας να θυμίζει για λίγο πίστα videogame. Η πανδημία κατάφερε κάτι που δεν μπόρεσε να πετύχει ούτε ο Τζόκερ με το πιο δόλιο και παρανοϊκό σχέδιό του: "Λύγισε" όλους τους υπερήρωες, "παγώνοντας" προσωρινά τις εκδοτικές τους περιπέτειες και αναστέλλοντας τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις κόμικ, όπως το φαντασμαγορικό Comic Con του Σαν Ντιέγκο. Στη χώρα μας λόγω των περιοριστικών μέτρων ανεστάλησαν επίσης το 2020 οι εκδηλώσεις, τα φεστιβάλ και τα μπαζάρ της ένατης Τέχνης. Η δυστοπική αυτή κατάσταση ωστόσο ήρθε επισήμως στο τέλος της το περασμένο τριήμερο 10-12 Σεπτεμβρίου με το Comicdom Con Athens 2021, το οποίο έκανε ένα δυναμικό και - όπως πάντα - πολύχρωμο comeback! Από την Παρασκευή μέχρι την Κυριακή, η οδός Μασσαλίας στο Κολωνάκι και η Πλατεία Κλαυθμώνος έσφιζαν από ζωή: Χιλιάδες κομικόφιλοι, λάτρεις του φανταστικού, δεινοί gamers και ψαγμένοι cosplayers έδωσαν ένα ηχηρό παρών στο φετινό φεστιβάλ των κόμικ κι έκαναν το κέντρο της Αθήνας να θυμίζει για λίγο πίστα videogame. Στο "αρχηγείο" της οργάνωσης, το κτίριο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, φιλοξενήθηκαν οι εκθέσεις, τα πάνελ και τα workshop του φεστιβάλ. Η κεντρική εκθεσιακή αίθουσα του Comicdom βάφτηκε φέτος... μπλε καθώς η έκθεση που φιλοξένησε ήταν αφιερωμένη στα Στρουμφάκια. Στους τοίχους μπορούσες να διαβάσεις την ιστορία τους και πώς η έμπνευση για τα μικρά ξωτικίσια πλασματάκια πηγάζει από μια... αλατιέρα, ένω στις βιτρίνες φιλοξενούνταν μικροί θησαυροί: πρωτότυπα σχέδια, κόμικ vintage φιγούρες και κουκλάκια του Μπαμπαστρούμφ, της Στρουμφίτας και του Δρακουμέλ, καθώς βέβαια και το θρυλικό politically incorrect εξώφυλλο από ένα παλιό τεύχος με τίτλο «Τα Μαύρα Στρουμπφ»... Η ακριβώς απέναντι αίθουσα γιόρταζε τα «100 Χρόνια Τσεχικά Comics», όπου μέσα από τα καδραρισμένα καρέ έβλεπε την ιστορία της χώρας, από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι την Άνοιξη της Πράγας. Επίσης παρουσιάστηκε η έκθεση «Comics Vs. Corona», όπου ο καταξιωμένος Τσέχος καλλιτέχνης και καθηγητής εικονογράφησης, Václav Šlajch, δημιούργησε 6 σελίδες comics με θέμα τον κορονοϊό, και τρεις καλλιτέχνες, ο Βέλγος Steven Dhondt, η Γιαπωνέζα Miki Yamamoto και ο Έλληνας Αποστόλης Ιωάννου, συνέχισαν την ιστορία, ο καθένας με το δικό του, μοναδικό τρόπο. Στο πλαίσιο του αφιερώματος στην Τσεχία, το Φεστιβάλ υποδέχτηκε και τη βραβευμένη δημιουργό κόμικ και εικονογράφο Lucie Lomová και στις προβολές του ξεχώρισαν οι «Λωτοφάγοι», η πιο επιτυχημένη και πολυβραβευμένη τσέχικη ταινία κινούμενων σχεδίων των τελευταίων ετών. Ξεχωριστή μνεία αξίζει και στον βραβευμένο με Eisner και Harvey Award (τα ανώτατα βραβεία κόμικ) δημιουργό κόμικ Βασίλη Λώλο, ο οποίος ήταν ο τιμώμενος Έλληνας καλλιτέχνης της φετινή διοργάνωσης, έκθεση του οποίου παρουσιάστηκε διαδικτυιακά μέσω του Ψηφιακού Μουσείου Κόμικς. Όλοι ξέρουν βέβαια ότι η καρδιά του Comicdom «χτυπά» στο artist alley και το κομμάτι των αυτοεκδόσεων, το οποίο αποδείχθηκε και εφέτος μακράν το πιο δημοφιλές. Η αρένα των καλλιτεχνών στήθηκε φέτος λόγω των υγειονομικών μέτρων στην Πλατεία Κλαυθμώνος και η αίσθηση που υπήρχε περιγράφεται μόνο με μια λέξη: Γιορτή. Cosplayers ανανέωναν το μακιγιάζ τους και ίσιωναν τις μπέρτες τους, συλλέκτες "βουτούσαν" στις κούτες με τα παλιά κόμικς και στις φιγούρες που πωλούσαν τα κομιξάδικα, διάσημοι και ανερχόμενοι καλλιτέχνες υπέγραφαν τις δουλειές τους και αντάλασσαν με όρεξη ιδέες και χαμόγελα με τον κόσμο... Ανάμεσα στους μικρούς πάγκους που είχαν στηθεί, "χώρεσε" απίστευτη χαρά και εξωστρέφεια, κάτι που μας είχε λείψει. Το Comicdom Con Athens ανανεώνει το ραντεβού του για του χρόνου και μέχρι τότε μπορούμε να σιδερώσουμε λίγο την μπέρτα μας και να χαρούμε τις στιγμές που ζήσαμε σε αυτό και τους μικρούς θησαυρούς που αποκτήσαμε. ΠΗΓΗ

Μια νέα συνεργασία φέρνει τον αγαπημένο χαρακτήρα της Nintendo στο χέρι σας. Tag Heuer και Nintendo ανακοίνωσαν το πρώτο ρολόι που θα κυκλοφορήσει με τον πασίγνωστο ήρωα Super Mario. Πρόκειται για μια limited edition του Tag Heuer Connected Wear OS smartwatch που θα έχει κάποια custom τμήματα στο σασί, όπως ένα λογότυπο του ήρωα (το κλασικό Μ) στην κορώνα-πλήκτρο, αλλά και δύο σχετικά λουράκια. Στην οθόνη του θα προβάλλονται διάφορα animations από τον κεντρικό ήρωα και το Mushroom Kingdom που θα βοηθούν τον κάτοχο του προϊόντος να ολοκληρώνει τις δραστηριότητές του μέσα στη μέρα. Η νέα έκδοση του ρολογιού με τον Super Mario θα πωλείται έναντι 2150 δολαρίων και θα κατασκευαστούν μόνο 2000 τεμάχια. Η διάθεσή τους θα ξεκινήσει στις 15 Ιουλίου. ΠΗΓΗ

Πρόκειται για τα γνωστά εικογραφημένα αγαπημένα παραμύθια της Disney. Κυκλοφορεί από τις 01 Σεπτέμβρη 2021 στα περίπτερα απο την DeAgostini. Είναι σειρά καθώς στα credits αναγράφεται ο αριθμός 1 αλλά η ράχη όπως φαίνεται δημιουργεί κάποιο σχέδιο. Θα φαίνονται πολύ ωραία τα τεύχη της σειράς στην Βιβλιοθήκη. Το πρώτο τεύχος ξεκινάει με τον Βασιλιά των Λιονταριών. (ω τι συμπτωση..και η αντιστοιχη συλλογη παραμυθιων της Hachette το 2018 με τον Βασιλια των Λιονταριων ξεκινησε.. ) Συγκριτικα με την εκδοση των παραμυθιων της Hachette εχουν μεγαλυτερες διαστασεις κ εχει μια φιγουρα δωρο με καθε τευχος. Δηλωνεται πως θα κυκλοφορισουν 99 τευχη. Στα πρωτα 2 καθε 15νθημερο κ μετα σε εβδομαδιαια βαση. Τα τευχη που θα κυκλοφορησουν προσεχως παρακατω καθως και οι φιγουρες που ¨μιλανε" απο το συνοδευτικο τετρασελιδο πληροφοριακο ενθετο.. και εδω στο επισημο καναλι της εκδοτικης ηχογραφημενο το πρωτο τευχος https://www.youtube.com/watch?v=_LVSSTXenHw&ab_channel=DeAgostiniGreece

Πρόκειται για σειρά εικονογραφημένων βιβλίων, spin-off του Ninjago που πραγματεύεται τις εφηβικές περιπέτειες των Wu & Garmadon. Στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει μόνο το πρώτο βιβλίο, "Το Πολύτιμο Μάτι της Γάτας" ("The Curse of the Cat-Eye Jewel"). Στο εξωτερικό ταυτόχρονα με το πρώτο βγήκε και το δεύτερο, "The Lair of Tanabrax", ενώ αναμένεται και 3ο βιβλίο για το 2022 που θα έχει τίτλο "The Maze of the Sphinx". Το σενάριο είναι της Tracy West η οποία γράφει βιβλία για το Ninjago από το 2011. Σχεδιαστής δεν αναφέρεται πουθενά οπότε υποθέτω πως και το σχέδιο είναι από την ίδια. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από ιστορίες που λέει ο Wu στους μαθητές του σχετικά με το ταξίδι που είχαν πάει αυτός και ο Garmadon όταν ήταν μικροί ώστε να βρουν ένα βότανο για να θεραπευθεί ο Garmadon από το δάγκωμα ενός φιδιού (Great Devourer). Προσωπική Άποψη Ακόμη και ως κάτι που προορίζεται για μικρές ηλικίες, ο πρώτος τόμος ήταν απογοητευτικός. Η πλοκή είναι ανούσια, οι χαρακτήρες ρηχοί και δεν υπάρχει κάποιο μήνυμα ή θεματολογία. Στο δεύτερο μισό γίνεται μια απλή ανατροπή, υπάρχει μια μικρή διαμάχη και γίνεται και η τελική μάχη οπότε αποκτάει λίγο ενδιαφέρον αλλά γενικά φαίνεται πως προτεραιότητα του βιβλίου είναι να προσθέσει lore στο σύμπαν του Ninjago και όχι να πει μια ουσιώδη ιστορία. Το σχέδιο από την άλλη μου άρεσε. Μόνο παράπονο ότι μερικές φορές οι αναλογίες των χαρακτήρων φαινόταν περίεργες. Μακάρι τα επόμενα βιβλία να είναι καλύτερα γιατί μέχρι στιγμής δεν είμαι ικανοποιημένος.

Το «Venom 2» έχει νέο τίτλο και οι φαν γκρινιάζουν Εκτός από νέο τίτλο, η ταινία απέκτησε και νέα ημερομηνία πρεμιέρας. Το «Venom» με τον Τομ Χάρντι ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του 2018 καθώς ξεπέρασε τα 850 εκατ. δολάρια σε εισπράξεις, οπότε η κυκλοφορία ενός σίκουελ ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρη. Ωστόσο, το δεύτερο κεφάλαιο του Venom μόλις απέκτησε νέο τίτλο και νέα ημερομηνία πρεμιέρας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Αρχικά η ταινία ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 2 Οκτωβρίου 2020, όμως και αυτή, όπως και όλη η βιομηχανία του κινηματογράφου, έπεσε «θύμα» του νέου κορονοϊού που μετέθεσε την πρεμιέρα της 8 μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 25 Ιουνίου 2021. Μαζί με τη νέα ημερομηνία, η Sony ανακοίνωσε και το νέο τίτλο της, ο οποίος είναι: «Venom: Let There Be Carnage». ο νέος τίτλος δεν φαίνεται να ενθουσίασε και ιδιαίτερα τους φαν που τον ήθελαν πιο δραματικό, περισσότερο πληθωρικό και ιδιαίτερα… εκκωφαντικό. Με λίγα λόγια, ήθελαν να μιλάει για μεγάλη σφαγή! Θυμίζουμε ότι στο σκηνοθετικό τιμόνι θα βρίσκεται ο Άντι Σέρκις, ναι ο ηθοποιός που έφερε την επανάσταση στη motion caption ερμηνεία παίζοντας, μεταξύ άλλων, τον Γκόλουμ στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και τον Σίζαρ στο reboot του «Πλανήτη των Πιθήκων», με πρωταγωνιστές τους Τομ Χάρντι, Μισέλ Γουίλιαμς, Ναόμι Χάρις και Γούντι Χάρλεσον. ΠΗΓΗ [imdb=tt7097896]

Σύνοψη από την εκδοτική Όχι πια Βένομ;! Πάνω που πιστέψατε ότι η blockbuster ιστορία του Βένομ δε θα μπορούσε να γίνει πιο έντονη, ο Donny Cates φέρνει ξανά τα πάνω κάτω στη ζωή του Έντι Μπροκ! Αλλά αυτή τη φορά δεν θα είναι δράκοι, θεοί-ξενιστές και δράση χωρίς ανάσα. Αυτή τη φορά ο Έντι περνάει μέσα από ένα συναισθηματικό αναδευτήρα που όμοιό του δεν έχετε ξαναδεί το Marvel Universe! Καθώς ο Έντι βρίσκεται πραγματικά ολομόναχος για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό, η σιωπή είναι εκκωφαντική. Επίσης, το Σαν Φρανσίσκο προσφέρει τα πάντα εκτός από ένα ένθερμο καλωσόρισμα χάρη στον πατέρα του Έντι - και τον μικρό αδερφό που δεν ήξερα καν ότι είχε. Θα αποκαλύψει η επιστροφή του Έντι στα παλιά του λημέρια μυστικά που θα ήταν καλύτερα να μείνουν θαμμένα; Η ιστορία (χωρίς spoilers) Στις αρχές της χρονιάς, οι εκδόσεις Οξύ έφεραν στα ελληνικά το Venom: Rex, το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του Venom με συγγραφέα τον Donny Cates και σχεδιαστή τον Ryan Stegman. O Cates θεωρείται πως σε μεγάλο βαθμό αναγέννησε τον ήρωα δημιουργώντας ένα πάρα πολύ καλό storyline με φρέσκιες ιδέες και για αυτό η εκδοτική μας φέρνει στα ελληνικά τη συνέχεια της ιστορίας με όνομα Η Άβυσσος. Όπως βλέπουμε και στη σύνοψη της εκδοτικής, η Άβυσσος παρ' ότι έχει καταιγιστική πλοκή και δράση, δεν καταπιάνεται με εξίσου μεγαλειώδη και υψηλά concepts όπως θεοί, δράκοι, δαίμονες, αρχαίες ιστορίες, αλλά έχει μια πιο πεζή θεματική. Μετά τα γεγονότα του Rex, o Eddie, νιώθοντας πως πάσχει από κατάθλιψη και με τη μοναξιά του να έχει φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα, επιλέγει να γυρίσει στο San Francisco προκειμένου να προσπαθήσει να φτιάξει ξανά τη σχέση του με τον πατέρα του, Carl Brock. Γρήγορα ανακαλύπτει πως ο πατέρας έχει προχωρήσει τη ζωή του και έχει έναν ακόμα γιο, τον Dylan και ο Eddie βλέπει πως έχει πλέον έναν ετεροθαλή αδερφό εννέα χρονών για τον οποίο δε γνώριζε τίποτα, αλλά ο Dylan αποκαλύπτει στον Eddie πως ο Carl του ασκεί φυσική βία. Ο Eddie υπόσχεται στον μικρό ότι θα τον βοηθήσει, αλλά λίγο αργότερα λιποθυμά έχοντας δει σε ένα όραμα τον Knull (βλέπε Venom: Rex) και τον εξετάζει ο The Maker, γνωστός και ως ο Reed Richards της Ultimate Earth. Μέσα από τις αναλύσεις και τα βιώματα του στο San Francisco, ο Eddie θα έρθει αντιμέτωπος με το ίδιο το συμβιωτικό του Venom, αλήθειες σχετικά με το πως ξεκίνησε η όλη ιστορία με αυτό, αλλά κυρίως θα αποκαλυφθούν πολλά μυστικά που υπάρχουν για την οικογένεια του, τις μεταξύ τους σχέσεις και πως ο Venom τις επηρέασε. Είναι μία πολύ προσωπική ιστορία που μπαίνει βαθιά στην ψυχοσύνθεση του Eddie Brock και μας αποκαλύπτει πολύ περισσότερες πτυχές του. Δε θα κάνω περαιτέρω spoilers ωστόσο. Κλείνω με ένα fun fact, λέγοντας πως η Άβυσσος ήταν να αποτελέσει την πρώτη ιστορία του Cates για τον Venom ξεκινώντας με την αυτοεξορία του Eddie, τελικά μεταπείστηκε και έκανε τις αλλαγές προκειμένου να βγει πρώτα το Rex. Το σχέδιο Δεν έχουμε 100% Ryan Stegman εδώ. Η ιστορία διαρκεί 6 τεύχη, τα δύο πρώτα είναι σχεδιασμένα από τον Iban Coello, τα επόμενα τρία από τον Stegman και το τελευταίο με ολίγη από το προτελευταίο από τον Joshua Cassara. Υπάρχουν αποκλίσεις στο σχέδιο, αλλά ποιοτικά νομίζω παραμένει εξίσου καλό, προσωπικά και οι τρεις θεωρώ πως έκαναν καλή δουλειά και δεν υπάρχουν αυξομειώσεις στην ποιότητα. Γενικά και λόγω San Francisco, αλλά και της φύσης της ιστορίας, η χρωματική παλέτα είναι λίγο πιο φωτεινή σε σχέση με το Rex που είχε αρκετή μαυρίλα. Νομίζω πως γενικά όλοι οι συντελεστές του σχεδίου έχουν πιάσει στο 100% αυτό που θέλει να περάσει ο Cates με το σενάριο του και για ακόμα μία φορά είναι ακριβώς το κατάλληλο για να τη συνοδεύσει. Η έκδοση Η Άβυσσος κυκλοφορεί επίσημα στις 29 Σεπτεμβρίου, ωστόσο η εκδοτική διαθέτει λίγα κομμάτια στο περίπτερό της στο 49ο Φεστιβάλ Βιβλίου που διοργανώνεται στο Ζάππειο. Το κόμικ έχει το γνωστό μέγεθος των εκδόσεων Οξύ και τα συνήθη ποιοτικά στάνταρ για ένα ωραίο αποτέλεσμα τηρούνται. Λόγω της όλης κατάστασης, καθυστέρησε λίγο σε σχέση με το χρονικό περιθώριο που μας είχαν πει και για την Άβυσσο και για άλλες τους εκδόσεις, οπότε δεν ξέρω αν και πότε θα βγουν συνέχειες της ιστορίας. Πιστεύω ότι το Absolute Carnage και το Venom Island που ακολουθούν, πρέπει να βγουν στα ελληνικά και μακάρι να είναι στο πλάνο τους. Η Άβυσσος είναι ένα σχετικά μεταβατικό κεφάλαιο για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Eddie και τον Dylan που θα παίξει ρόλο στα επόμενα τεύχη. Όπως είπαμε είναι πιο εσωτερική ιστορία χωρίς το ευφάνταστο σενάριο και το μεγαλοπρεπές concept του Rex, αλλά όλα τα runs χρειάζονται τέτοιες ιστορίες αν ακολουθείται μακροπρόθεσμο σχέδιο, οπότε το προτείνω. Καλό διάβασμα σε όλους