Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες '2021'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Μέσα στην θαλπωρή που προσφέρουν τα Χριστούγεννα είναι πολύ οδυνηρό για ένα παιδί να μαθαίνει ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Φανταστείτε, όμως, πόσο πιο δυσβάσταχτο θα ήταν αν μάθαινε ότι υπάρχει, αλλά είναι νεκρός! ! Κάτι τέτοιο σκαρφίστηκε το μυαλό του Τζεροκαλκάρε, γνωστού στο ελληνικό κοινό από το “Cobane Calling”, που ένα μέρος του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Μπλε Κομήτης” και δημιούργησε το κόμικ “Στον μακαρίτη Αϊ-Βασίλη: Μία Χριστουγεννιάτικη ιστορία”. Ο δημιουργός παραδέχεται την ύπαρξη του εν λόγω Αγίου, ο οποίος έχει στήσει εδώ και αιώνες μία επιχείρηση στον Βόρειο Πόλο, που σκοπό έχει να επιβραβεύσει τα καλά παιδιά όλου του κόσμου, δίνοντας του τα δώρα που επιθυμεί το καθένα, την παραμονή των Χριστουγέννων. Σε αυτό του το έργο έχει αρωγούς την γυναίκα του κι έναν μεγάλο στρατό από ξωτικά. Όταν, όμως, ο Άγιος μεταφέρεται σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο, ύστερα από πυροβολισμό και μετά από λίγες ημέρες αφήνει τον μάταιο τούτο κόσμο, τότε τα πράγματα παίρνουν μία διαφορετική τροπή από την συνηθισμένη, πολύ πιο άγρια κι ανελέητη. Η χήρα του παίρνει μερικές δύσκολες αποφάσεις, πολλά ξωτικά χάνουν την δουλειά τους, τα πνεύματα οξύνονται στον υπερθετικό βαθμό και οι συγκρούσεις στους δρόμους φέρνουν κι άλλα θύματα… Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ο Τζεροκαλκάρε, παίρνει μία τόσο όμορφη κι άδολη παράδοση και την αποδομεί πλήρως, φέρνοντάς την στην σύγχρονη πραγματικότητα, που κάθε άλλο παρά παραμυθένια φαντάζει. Δημιουργείται, λοιπόν, μία ιδιαίτερη Χριστουγεννιάτικη ιστορία, στην οποία η δολοφονία του κεντρικού πρωταγωνιστή φέρνει μία σειρά από αλυσιδωτές καταστάσεις, οι οποίες οξύνονται εκθετικά και ραγδαία. Με αυτόν τον τρόπο ο δημιουργός σατιρίζει εύστοχα το όλο concept του Άγιου Βασίλη, αλλά και την κοινωνία που ζούμε. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι το σενάριο αναδίδει αρώματα κωμικού στοιχείου, χωρίς όμως να διαθέτει κάποιο (πολύ) χιουμοριστικού καρέ ή κάποιον σπαρταριστό διάλογο. Αν μη τι άλλο, μιλάμε για μία Χριστουγεννιάτικη αφήγηση που είναι ο ορισμός της πρωτοτυπίας και σπάει οποιοδήποτε στερεότυπο και στεγανό. Προσωπικά, μου άρεσε αυτή η υπόθεση, αν και υπήρχαν στιγμές που ένιωσα λίγο άβολα, μιας και δηλώνω λάτρης της συγκεκριμένης εποχής του χρόνου κι όλων των παραδόσεών της. Προτείνεται σε αυτούς που θέλουν να διαβάσουν κάτι το διαφορετικό και… διεστραμμένο για τα Χριστούγεννα και θεωρώ ότι θα αποτελούσε έναν τέλειο συνδυασμό με το βιβλίο του Ηλία Φουντούλη “Χαρτί & καλαμάρι: 12 σκοτεινές Χριστουγεννιάτικες ιστορίες”. Καλό θα ήταν, πάντως, να μην το δωρίσετε στο μικρό ανιψάκι σας…! Ο εικαστικός τομέας διαθέτει πλουραλισμό μοτίβων. Έτσι, βρίσκουμε κανονικές ασπρόμαυρες σελίδες με κλασικά καρέ (εικονογράφηση και μπαλονάκια), αλλά έχουμε και μονοσέλιδα σκίτσα. Επίσης, βρίσκουμε και σελίδες μόνο με αφήγηση. Έξυπνη τεχνοτροπία, αν θέλετε την ταπεινή μου γνώμη. Το σχέδιο έχει δόσεις γελοιογραφίας, αλλά δεν υστερεί στην απόδοση των λεπτομερειών και των σκληρών εικόνων της πλοκής. Τόσο το ασπρόμαυρο στοιχείο, όσο και το χρώμα όπου έμπαινε (το οποίο είναι περισσότερο σε ποσότητα) επιτελούν αξιόλογα το έργο τους. Η έκδοση έχει μέτριο μέγεθος και φέρει στο εσωτερικό της ματ χαρτί ενισχυμένου πάχους. Το εξώφυλλο έχει όμορφα χρώματα, καλό πάχος και διαθέτει “αυτάκια”, τα οποία όμως δεν έχουν κάτι αξιόλογο, παρά μόνο ένα ανεπαίσθητο και δυσανάλογο του μεγέθους τους, σκιτσάκι. Την κόλληση στην ράχη την βρήκα καλή. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να εντάξουμε μία σελίδα με σημειώσεις της ελληνικής έκδοσης για την επεξήγηση μερικών Ιταλικών ονομάτων και γεγονότων που είναι άγνωστα στο ευρύ ελληνικό κοινό, καθώς επίσης και μία σελίδα που φέρει την βιογραφία του Τζεροκαλκάρε. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  2. albert

    ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

    Tον Γεναρη του 2021 κυκλοφορησε ενθετο μαζι με το Χριστιανικο περιοδικο "Προς τη ΝΙΚΗ" ενα εντυπο που προοριζοταν για τους μικρους φιλους. Περιελαμβανε διηγηματα (Οι περιπετειες του Πετρου και της Παυλινας),κομικ,και διαφορα παιχνιδια με την μορφη ασκησεων. Η μορφη του εντυπου ειναι ενα διπλωμενο τετρασελιδο διπλασιο απο το μεγεθος του βασικου περιοδικου. Τα τευχη 3 και 21 που ανεβαζω κυκλοφορησαν μαζι με τα τευχη του περιοδικου "Προς τη ΝΙΚΗ" νο 851 και 869 αντιστοιχα.. Για την παρουσιαση του περιοδικου "Προς τη ΝΙΚΗ" ακολουθηστε τον παρακατω συνδεσμο: https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/39805-προσ-τη-νικη-προσ-την-νικην/ Ευχαριστούμε τον φίλο @ rotagiatipino για την διάθεση των υπόλοιπων τευχών.
  3. Indian

    ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

    Το 2021 η εταιρία "Αδελφοί Βλάσση", με μακροχρόνια παρουσία στα εκδοτικά δρώμενα της πατρίδας μας, η οποία το 2001 επανέκδοσε συλλεκτικά 13 τόμους της Διαπλάσης των Παίδων, κυκλοφόρησε μία σειρά βιβλίων με μυθιστορήματα του μεγάλου λόγιου Γρηγορίου Ξενόπουλου. Τα βιβλία, τα οποία διανεμήθηκαν με την εφημερίδα Real News του Σαββάτου, περιείχαν κι από ένα αυτοτελές μυθιστόρημα, σε καλή ποιότητα χαρτιού (αν και λίγο λεπτή), καλυμμένα από ένα σκληρό εξώφυλλο. Το αξιοπερίεργο είναι ότι η υφή του χαρτιού διαφέρει από βιβλίο σε βιβλίο. Γλώσσα δημοτική, απαλλαγμένη από το πολυτονικό σύστημα και με ευανάγνωστη γραμματοσειρά, συνθέτουν ένα αποτέλεσμα άκρως δελεαστικό για τον λάτρη των μυθιστορημάτων του Ξενόπουλου. Αν και δεν υπάρχει συνοδευτικό υλικό, πιστεύω ότι η παρούσα σειρά αποτελεί ένα κόσμημα για τις βιβλιοθήκες των απανταχού φίλων της ποιοτικής ελληνικής λογοτεχνίας. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. "Σας ασπάζομαι, Φαίδων."
  4. Indian

    MINIMUM EFFORT

    Το Minimum Effort αποτελεί μία δημιουργία του Στηβ Στιβακτή, γνωστού μας από την Σκιτσούχτρα, την Σπαζοραχούλα και το Εσμέ. Πριν περάσουν στο χαρτί, αυτά τα μεμονωμένα στριπάκια κυκλοφορούσαν κάθε μήνα στην σελίδα του στο Patreon. Όταν, λοιπόν, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι ωρίμασαν οι καιροί, ο Στηβ, συγκέντρωσε την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των στριπ (όπως αναφέρει ο ίδιος μόνο λίγα έμειναν εκτός, λόγω του ότι δεν του άρεσαν ιδιαίτερα ή ότι δεν ήταν συμβατά με το φορμάτ του τεύχους) και τον Σεπτέμβριο του 2021 τα εξέδωσε σε ένα καλαίσθητο βιβλιαράκι. Η συγκεκριμένη δουλειά ουσιαστικά πρόκειται για ένα άτυπο ημερολόγιο του δημιουργού, από τις ημέρες του εγκλεισμού και της πανδημίας γενικότερα. Ξεκινάει από τον Μάιο του 2019, περνά από το 2020 και καταλήγει στο 2021. Μαζί του σε αυτό το ταξίδι είναι οι φίλοι του και πρώτη από όλους (και καλύτερη) είναι η Ρενέ, η χαριτωμένη σκυλίτσα του, με την οποία έχουν ζήσει πολλές ευτράπελες, χαριτωμένες και συγκινητικές καταστάσεις. Ο Στηβ περιγράφει σκηνές από την καθημερινότητά του, καθώς επίσης παραθέτει σκέψεις του τόσο για την κοινωνία, όσο και πιο προσωπικές. Πάντα με κέφι και διάθεση για αυτοσαρκασμό, αλλά και με οξυμένη την αίσθηση του προβληματισμού. Διαβάζοντας πρόσφατα το “Δεν είναι τίποτα: Ένα κομιξοημερολόγιο”, εντόπισα πολλές ομοιότητες όσον αφορά την δομή των δύο κόμικς. Έτσι μπορώ να πω ότι το αίσθημα της έκπληξης λόγω πρωτοτυπίας… πήγε περίπατο. :P Γενικά, πάντως, την βρήκα μία καλή δουλειά, που φέρνει τον δημιουργό πιο κοντά στο κοινό του, γεγονός ευχάριστο. Προτείνεται, λοιπόν, πρωτίστως σε αυτούς. Από το σχέδιο δεν μπορώ να πω ότι έμεινα με ανοιχτό το στόμα, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι επιτελεί στο ακέραιο την δουλειά του. Έχει λεπτομέρειες και βοηθάει τα μέγιστα να γίνει και οπτικά κατανοητή η ιδέα του κάθε στριπ. Αν θα έπρεπε να το χαρακτηρίσω, θα έλεγα ότι μοιάζει περισσότερο με πρόχειρο γελοιογραφικό σκίτσο. Το ασπρόμαυρο χρώμα, από την στιγμή που έχουμε μονοσέλιδα στριπάκια κι όχι ένα σενάριο με αρχή, μέση και τέλος, πιστεύω ότι είναι το ιδανικό. Η έκδοση, αν και μιλάμε για φανζίν, είναι πολυσέλιδη, με το χαρτί στο εσωτερικό να είναι απλό ματ, αλλά ικανοποιητικού πάχους. Χρώμα βρίσκουμε μόνο στα εξώφυλλα, τα οποία θα τα ήθελα λίγο πιο παχιά για να αποφεύγονται τα τσαλακώματα. Σαν συνοδευτικό υλικό θα πρέπει να συμπεριλάβουμε μία σελίδα, στο τέλος του κόμικ, στην οποία ο Στηβ δίνει πληροφορίες για την γέννηση του Minimum Effort, καθώς επίσης παραθέτει και τις ευχαριστίες του σε εκείνους που στήριξαν την δημιουργία του. Τέλος, να πούμε ότι το κόμικ διατίθεται δωρεάν στους υποστηρικτές του Στηβ στο Patreon. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Twitter Συνέντευξη του δημιουργού στην Lifo
  5. Indian

    ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝ ΠΙΟ ΚΑΤΩ

    Το Ένα σύμπαν πιο κάτω είναι μία δημιουργία του Κυριάκου Μακρή, η οποία κυκλοφόρησε με την μορφή αυτόνομων επεισοδίων στην (ανενεργή πλέον) ιστοσελίδα Παλαμπούρτζι την περίοδο 2015-2018. Τον Ιούλιο του 2021, ο εκδοτικός οίκος Αποσπερίτης ανέλαβε να περάσει στο χαρτί το έργο ολοκληρωμένο. Το κόμικ περιγράφει την Οδύσσεια που περνά το πλήρωμα του διαστημόπλοιου Παλαμπούρτζι Εντερπράιζ, το οποίο απογειώθηκε, ξεχνώντας ο Κυβερνήτης να πάρει μαζί του τον φάκελο της αποστολής που είχε να εκτελέσει! Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, χάνεται και η επικοινωνία με την Γη, με αποτέλεσμα να βρίσκονται κυριολεκτικά χαμένοι στο διάστημα! Στην προσπάθειά τους, λοιπόν, να επικοινωνήσουν με κάποιον κοντινό διαστημικό σταθμό ή να βρουν τον δρόμο της επιστροφής, θα μπλέξουν σε πολλές τραγελαφικές καταστάσεις προς τέρψη του αναγνωστικού κοινού. Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι ο ξεχασιάρης Δον Βαριέτο, που είναι ο Κυβερνήτης του σκάφους, η Δις Ναυάγιο, που είναι η πιλότος κι ο Σερ Γκιλοτίνιο, που είναι ο υπεύθυνος πληρώματος. Βέβαια, για να είμαστε ακριβείς, μέσα από τις σελίδες του κόμικ και της περιπλάνησής τους, θα παρελάσει μία πληθώρα άλλων χαρακτήρων, καλών και κακών με κορυφαίους το ρομπότ Κόμπλερ-Φ22, και τον Πλανητάρχη Τζίμι Τζέϊμς Τζούνιορ, που σε πολλές στιγμές κλέβουν την παράσταση και τις εντυπώσεις. Σε γενικές γραμμές η γνώμη μου κλίνει προς το θετικό πρόσημο. Παρά τα ελάχιστα ψεγάδια του το κόμικ κατάφερε να με κρατήσει στις σελίδες του και να προσφέρει μία μείξη σωστών δόσεων από περιπέτεια και κωμικών στοιχείων. Αν και αυτόνομα επεισόδια, όπως αναφέρει ο δημιουργός, εντούτοις το ένα δίπλα στο άλλο βγάζουν μία αξιόλογη πλοκή, πλαισιωμένη από σάτιρα, αλλά κι από μία ελάχιστη νότα πολιτικής. Προσωπικά δεν βρήκα κάποιο σημείο που να γίνεται κοιλιά, αλλά εντόπισα μερικά που υπάρχει μία ακατάσχετη φλυαρία που ίσως να κάνει κάποιους να βαρεθούν στιγμιαία. Εν κατακλείδι, το προτείνω στους φίλους του Star Trek που θέλουν να δουν ένα παρόμοιο στυλ αποδομημένο, αλλά και οι υπόλοιποι πιστεύω ότι δεν θα χάσουν τον χρόνο τους. Το σχέδιο χαρακτηρίζεται από τον φουτουρισμό που έχει δώσει το σενάριο, παρέα με μία σκιτσοειδή σάτιρα (αν υφίσταται μία τέτοια ορολογία :P ). Είναι καθαρό, λεπτομερές όπου χρειάζεται, ενώ το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι του ταιριάζει πολύ και του δίνει ακόμα περισσότερους πόντους το εξαιρετικό μελάνωμα που υπάρχει. Η έκδοση είναι στιβαρή και με καλή κόλληση στην ράχη της. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι πολυτελές, παχύ και με όμορφη εκτύπωση, ενώ κι από το εξώφυλλο δεν θα πρέπει να έχουμε κάποιο παράπονο. Να αναφέρουμε ότι υπάρχουν τα κλασικά “αυτάκια” τα οποία όμως δεν προσφέρουν κάτι (ίσως σαν σελιδοδείκτες…? ) μιας και δεν έχει γραφτεί κάτι εκεί. Το υλικό που συνοδεύει το κόμικ αποτελείται από μία σελίδα αντί προλόγου του συγγραφέα, ενώ μετά το πέρας της ιστορίας βρίσκουμε μερικές σελίδες με μικρές εικονογραφημένες ιστορίες που συνθέτουν 6 κομμένες σκηνές από το έργο, σε σχέδιο και σενάριο διαφόρων δημιουργών. Ο λογαριασμός της εκδοτικής στο Facebook Άρθρο για το κόμικ Ένα βίντεο του Κυριάκου Μακρή για το έργο του. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  6. nikolas12

    SPIDER-MAN: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

    Σύνοψη από την εκδοτική: Ένα τρομακτικό μυστήριο έχει τις ρίζες του στο νησί Μουράνο της Βενετίας, από την εποχή ακόμα της Δημοκρατίας της Βενετίας του 17ου αιώνα. Ένα μυστήριο που σχετίζεται με ένα καταραμένο πλάσμα, τον απόκοσμο κόμη Αλβίζε Τζάνους, επιστήμονα και αλχημιστή που «αφιέρωσε στην τέχνη της υαλουργίας όλη του τη ζωή… και, κατά μία έννοια, ακόμα και τον θάνατό του». Ένα μυστήριο στο οποίο εμπλέκεται και ο Spider-Man, που επισκέπτεται για πρώτη φορά τη μαγευτική Βενετία. Το κόμικς είναι δημιουργία δύο κορυφαίων Ιταλών καλλιτεχνών, του Tito Faraci και του Giorgio Gavazzano. Όπως αναφέρει και ο εκδότης Enrico Fornaroli στο εισαγωγικό σημείωμα: «Η ιδέα να αφιερωθούν στη δημιουργία μιας ιστορίας με ήρωα τον Spider-Man, γεννήθηκε από την επιθυμία τους να αποτίσουν φόρο τιμής σ’ εκείνον, αφιερώνοντάς του μια περιπέτεια με φόντο τη μαγευτική Βενετία, ένα μέρος που η γοητεία του τροφοδοτείται από τα μυστικά που κρύβονται μέσα στα σοκάκια του, που φυλάσσονται μέσα στις «κρυφές αυλές» του και στις πλατεΐτσες του. Και είναι η μαγεία αυτής της πόλης, που ξεπηδά, όπως κάθε χρόνο, μέσα από το πολύχρωμο βουητό του καρναβαλιού της, που μαγεύει τον Πήτερ Πάρκερ προσφέροντάς του την ευκαιρία να αναμετρηθεί με ένα τρομερό μυστήριο συνδεδεμένο με την πάνω από χίλια χρόνια παραγωγή γυαλιού στο νησί Μουράνο»! Και συνεχίζει: «Το Μυστικό του Κρυστάλλου, αντιπροσωπεύει για όλους εμάς ένα πρώτο, επιτυχημένο πιστεύουμε, παράδειγμα για το πώς οι μεγάλοι ήρωες του αμερικανικού κόμικς μπορούν να αποκτήσουν νέα πνοή διαμέσου των δασκάλων του ιταλικού και ευρωπαϊκού κόμικς». Η ιστορία: Να λοιπόν που οι εκδόσεις Μικρός Ήρως φέρνουν στα ελληνικά ένα κόμικ με ήρωα της Marvel να πρωταγωνιστεί. Πρόκειται για μια συνεργασία των Ιταλών δημιουργών Tito Faraci και Giorgio Cavazzano, γνωστοί κυρίως από τις ιστορίες που έχουν κάνει σχετικά με ήρωες της Disney. Κατ' αρχάς η ιστορία είναι αρκετά μικρή σε μέγεθος, περίπου 21 σελίδες. Στην πρώτη σελίδα ο Peter Parker κατ' όπιν εντολής του J. Jonah Jameson ταξιδεύει στη μακρινή Ιταλία, στην οποία θα περάσει ολόκληρη την περιπέτεια με το μυστικό του Κρυστάλλου. Ο κακός είναι λίγο παιδικά σχεδιασμένος κατά τη γνώμη μου, αλλά υπάρχει αρκετή Spider-Manίστικη δράση. Προσωπικά το σχέδιο δε μου πολυάρεσε όσον αφορά το σχεδιασμό των ανθρώπινων προσώπων, μου θύμισε κάπως underground κόμικ. Από την άλλη πλευρά μου άρεσε πάρα πολύ ο σχεδιασμός της Ιταλικής πόλης, απεικονίζει άψογα την υπέροχη αρχιτεκτονική τους, καθώς και του Spider-Man και των σκηνών δράσης. Η έκδοση: Περίμενα μικρό μέγεθος προσωπικά, αλλά το κλασικό μεγάλο μέγεθος 21.0 Χ 28.0 των εκδόσεων Μικρός Ήρως που πάντα βοηθάει τις λεπτομέρειες του σχεδίου να αναδειχθούν. Μετά την ιστορία υπάρχει ένα πανέμορφο και πλούσιο αφιέρωμα που λέγεται Πίσω από τις Κουίντες. Εκεί βλέπουμε σημειώσεις του Faraci και του Cavazzano, προσχέδια για τα πρόσωπα και τις σελίδες, καθώς και σχολιασμός των δύο γύρω από το σενάριο και το σχέδιο. Είναι μια πολύ ολοκληρωμένη δουλειά πραγματικά. Όπως και να 'χει θεωρώ ότι αυτή η έκδοση δεν έχει σχέση με τυπικές Spider-Man ιστορίες, αλλά είναι κάτι το διαφορετικό, μια πιο ευρωπαϊκή προσέγγιση στον Νεοϋορκέζο ήρωα. Δεν ξέρω αν θα αρέσει σε όλους, αλλά χαίρομαι που βγήκε μία τέτοια έκδοση στα ελληνικά και εύχομαι να υπάρχουν κι άλλες εκπλήξεις από τον Μικρό Ήρωα. Καλό διάβασμα σε όλους
  7. Indian

    ΠΕΙΝΑ Η ΑΠΗΝΗΣ

    Πρόκειται για μία δουλειά, επιμελημένη από την Δήμητρα Νικολαΐδη, η οποία μας έρχεται με την μορφή αυτοέκδοσης. Το χρονικό πλαίσιο του σεναρίου είναι ο Μεσαίωνας κι ο τόπος είναι ένα παραμυθένιο βασίλειο, στο οποίο όλοι είναι ευτυχισμένοι και δεν λείπει τίποτα από κανέναν. Αυτή την ησυχία κι ευημερία, θα ταράξει ένας αιμοβόρος δαίμονας, ο οποίος προκαλεί πολλές καταστροφές. Ένα πριγκιπόπουλο, λοιπόν, αποφασίζει να τον αντιμετωπίσει σε μία μάχη σώμα με σώμα, αλλά δυστυχώς ηττάται… Ο δαίμονας, τότε “γλυκαίνεται” στο βασιλικό αίμα και τους ανακοινώνει πως αν δεν τον ταΐζουν, κάθε τόσο, ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας, θα καταστρέψει ολόκληρο το βασίλειο! Η μακάβρια συμφωνία κλείνει, οι άρχοντες κλειδώνονται στο παλάτι για να μην βλέπουν το τέλος των απογόνων τους και οι υφάντρες πλέκουν το πέπλο για την θυσία. Μία από αυτές τις υφάντρες, η Μελυσίνη, θα διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο, αποζητώντας διακαώς να ξεφύγει από τα δεσμά της και να ελευθερωθεί από αυτή της την υποχρέωση. Ο δρόμος της, λοιπόν, θα την οδηγήσει στο παλιό παλάτι, εκεί όπου κείτεται το σκήνωμα του πρώτου πρίγκιπα που θυσιάστηκε… Ομολογώ ότι οι πρώτες σελίδες έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να μου εξάψουν το ενδιαφέρον. Η Νικολαΐδη έχει καταθέσει μεγάλα ποσά φαντασίας κι έχει “χτίσει” μία όμορφη υπόθεση, που μπαίνει κατευθείαν στο ζητούμενο, χωρίς να χρονοτριβεί, αλλά ούτε και να βιάζεται. Εύσημα θα πρέπει να δώσουμε στον κεντρικό χαρακτήρα της ιστορίας, τον οποίο θα τον χαρακτηρίζαμε “σφιχτοδεμένο” και με δυναμική προσωπικότητα, ένα γεγονός σπάνιο για τον ρόλο της γυναίκας, χαμηλής τάξης, σε τέτοιους καιρούς… Δυστυχώς έχω παράπονα από την διαχείριση της πλοκής, από την μέση και μετά. Ένιωσα ότι δημιουργείται μία “κοιλιά” και σε αρκετά σημεία η σκηνοθεσία και οι εναλλαγές των σκηνών με μπέρδεψαν. Το παραμύθι μπλέκεται άτσαλα με το μεταφυσικό στοιχείο και βγάζουν ένα αποτέλεσμα, σίγουρα όχι κατάλληλο των προσδοκιών που είχα χτίσει διαβάζοντας την αρχή. Παραδέχομαι, πάντως, ότι η πλοκή περιέχει το απαραίτητο μυστήριο, που αφήνει θετικές υποσχέσεις για την συνέχεια. Βλέπετε, μιλάμε για το Α’ μέρος. Εν κατακλείδι, προτείνεται στους φανατικούς παρόμοιας θεματολογίας ιστοριών. Σχεδιαστικά μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό. Τα καρέ αποτυπώνονται καθαρά, χωρίς όμως, να στερούνται του ρεαλιστικού στοιχείου, με περισσότερη μαεστρία να έχει κατατεθεί στην απόδοση των χαρακτήρων, οι οποίοι εμφανίζουν φυσικές κινήσεις και περιγράφουν άψογα μία ευρεία γκάμα συναισθημάτων. Ικανοποιημένος δηλώνω κι από τον χρωματισμό. Αν και θα τον ήθελα έναν τόνο πιο φωτεινό (όπου χρειάζεται), εντούτοις έχουμε μία παλέτα, που αποτελείται από “γλυκά” χρώματα που δένουν όμορφα με το σχέδιο. Η έκδοση είναι μικροκαμωμένη, αλλά έχει πολυτέλεια. Η κόλληση στην ράχη φαίνεται να είναι στιβαρή, ενώ το γυαλιστερό χαρτί αποτυπώνει τέλεια το σχέδιο. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, εκτός από τους λογαριασμούς της δημιουργού στα social media. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του κόμικ.
  8. Ο Θανάσης Πέτρου, συνεχίζοντας το πολύ επιτυχημένο αφηγηματικό του στυλ, κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο του 2022 ένα νέο graphic novel, το οποίο θα μπορούσαμε (ανάμεσα σε πολλούς άλλους χαρακτηρισμούς) να το πούμε και ιστορικό. Ο λόγος για “Τα Νεαπολίτικα: Οδοιπορικό παιδικών αναμνήσεων”, ένα κόμικ το οποίο σκοπό έχει να μας συστήσει την Νεάπολη της Θεσσαλονίκης, να μας σεργιανίσει στους δρόμους της και να μας κάνει κοινωνούς στις αναμνήσεις που είχε ο συγγραφέας (ο οποίος κατάγεται και μεγάλωσε εκεί) από την περιοχή. Το σενάριο (αν θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι) είναι ένα είδος ημερολόγιο με σκίτσα, στο οποίο ο Πέτρου περιγράφει την περιοχή και τους ανθρώπους της, όπως τα έζησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και την αυγή των ‘80s. Κι όπως συμβαίνει σε όλες τις αναμνήσεις, κάποιες είναι ευχάριστες, κάποιες θλιβερές, αλλά όλες ανεκτίμητες για εκείνον που τις έζησε κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα εδώ. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η γλώσσα του κόμικ, η οποία έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από την ντοπιολαλιά που υπάρχει στην περιοχή. Ο δημιουργός, πιστός στο ερευνητικό του δαιμόνιο, δεν στηρίχθηκε μόνο στις προσωπικές του αναμνήσεις αλλά άντλησε πληροφορίες και ιστορικά στοιχεία κι από άλλους Νεαπολίτες, με αποτέλεσμα το έργο του, όσον αφορά την αξιοπιστία, να αγγίζει το τέλειο. Από την πένα του αποτυπώνονται τα κτήρια, οι δρόμοι και οι άνθρωποι της περιοχής, ενώ επιχειρείται μία σύγκριση του παρελθόντος με το παρόν. Επίσης, δεν λείπουν και οι δύσκολες καταστάσεις (όπως ο καταστροφικός και θανατηφόρος σεισμός του 1978), που περιγράφονται μέσα από τα μάτια του μικρού τότε Θανάση, ενώ παράλληλα ο αναγνώστης έχει την χαρά να γνωρίζει πολλές σημαντικές στιγμές και λεπτομέρειες από την προσωπική ζωή του δημιουργού. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα όμορφο πόνημα, που έχει κάτι από την ιστορική αφήγηση που μας έχει συνηθίσει ο Πέτρου μέσα από τις δουλειές του, αλλά κινείται σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο. Προσωπικά την βρήκα μία αξιόλογη κίνηση, η οποία πρωτίστως θα συγκινήσει και θα γοητεύσει τους συμπατριώτες του δημιουργού. Έτσι στους πρώτους που το προτείνω είναι σε εκείνους, ενώ φυσικά πρέπει να το διαβάσει και το φανατικό κοινό του. Οι υπόλοιποι μπορείτε να το διαβάσετε και είμαι σίγουρος ότι θα σας ξυπνήσουν (όπως συνέβη και σε εμένα) όμορφες αναμνήσεις από τα μικράτα σας. Το σχέδιο νομίζω ότι έρχεται σε δεύτερη μοίρα, καθώς έχουμε μία δυνατή αφήγηση. Τα σκίτσα, άλλοτε αφηρημένα κι άλλοτε με κάποια συνοχή, αναλαμβάνουν να οπτικοποιήσουν την όμορφη αφηγηματική ροή που επιχειρείται σε κάθε σελίδα και να κάνουν τον αναγνώστη να νιώσει ότι βρισκόταν κι εκείνος εκεί. Ο Πέτρου έχει δώσει μεγάλη προσοχή στην σωστή απόδοση των κτισμάτων, τα οποία κάποια είναι από μνήμης και κάποια από παλιές φωτογραφίες κι από πληροφορίες που μοιράστηκαν μαζί του οι συμπατριώτες του. Η χρωματική παλέτα επάνω στην οποία κινείται ο εικαστικός τομέας είναι βασισμένη στο άσπρο και το μαύρο. Μία επιτυχημένη συνταγή, αν θέλετε την άποψή μου κι αυτό γιατί το σκίτσο δεν βρίθει λεπτομερειών να χρειάζεται έγχρωμο μελάνι, την ίδια ώρα που έχουμε να κάνουμε με εξιστόρηση αναμνήσεων, που όπως και να το κάνουμε, όταν μιλάμε για το παρελθόν, έχουμε συνηθίσει τους τόνους του γκρίζου. Με την πρώτη ματιά η δομή της έκδοσης μού θύμισε σύγγραμμα Πανεπιστημίου, λόγω του πολύ άσπρου εξώφυλλου! Το εξώφυλλο είναι χαρτονένιο (αλλά όχι πρόχειρο) κι έχει “αυτάκια”, που στο ένα (στο εξώφυλλο) υπάρχει ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα του δημιουργού και στο άλλο (στο οπισθόφυλλο) υπάρχει η βιβλιογραφία του. Στην αρχή της ιστορίας βρίσκουμε μία αυτοπροσωπογραφία του ίδιου του δημιουργού να μας εισάγει στο έργο του και να μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες (αλλά και διάφορα σκίτσα που φτιάχτηκαν μέσα σε λίγες ημέρες του Ιανουαρίου, του Μαρτίου και του Μαΐου του 2022, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου) για να ξεκινήσουμε μαζί του το ταξίδι στο παρελθόν. Μετά το πέρας της κύριας εξιστόρησης, ο Πέτρου, αναλαμβάνει να μας παρουσιάσει, σε ένα τμήμα που το αποκαλεί “Μεταβιβλίο” τις πληροφορίες που κατάφερε να αντλήσει από τους Νεαπολίτες που είδαν τα πρώτα σκίτσα του στο διαδίκτυο κι αποφάσισαν να συμβάλλουν όσο μπορούν στην διάνθηση και την σωστή τεκμηρίωση του συγκεκριμένου πονήματος. Το βιβλίο θα ολοκληρώσει την ύλη του με έναν χάρτη της Νεάπολης, που περιέχει τα σημεία στα οποία αναφέρεται ο δημιουργός και μάλιστα φέρουν αριθμούς που παραπέμπουν στις αντίστοιχες σελίδες. Μαζί με το βιβλίο, ο αναγνώστης θα πάρει και μία όμορφη καρτ ποστάλ με το ίδιο σκίτσο που φέρει και το εξώφυλλο. Το έργο, μπορεί να ρίχνει αυλαία, αλλά δεν φαίνεται να ολοκληρώνεται, μιας και μετά ξεκινάει η εποχή των Αμπελοκηπιώτικων της Αθήνας, αλλά γι΄ αυτό θα μιλήσουμε σε επόμενη… παρουσίαση. Άρθρο για το κόμικ στην Εφημερίδα των Συντακτών Άρθρο για το κόμικ στην vivlioniki Αφιέρωμα στον Θανάση Πέτρου
  9. Indian

    ΝΕΚΡΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

    Ο Παναγιώτης Λιάκος, άφησε για λίγο την ακαδημαϊκή καριέρα του διδάκτορα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κι εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή της Ένατης Τέχνης, με την προσωπική του δουλειά που ακούει στο όνομα “Νεκρικοί Διάλογοι”. Το εν λόγω πόνημα, το οποίο κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2021 υπό την μορφή αυτοέκδοσης, είναι γελοιογραφικού και συνάμα μακάβριου χαρακτήρα, που προσωπικά μου έφερε στο μυαλό τα “Μαύρα” του βετεράνου Αρκά. Στο τιμόνι ή μάλλον στο πηδάλιο του πρωταγωνιστή βρίσκεται ο Χάρος, ο οποίος με την βάρκα του διασχίζει αιώνια τον Αχέροντα πηγαίνοντας τις ψυχές των νεκρών μέχρι τις πύλες του Κάτω Κόσμου. Ο αναγνώστης, λοιπόν, θα γνωρίσει επτά από αυτές τις χαμένες ψυχές, ανθρώπων με ιδιαίτερο χαρακτήρα, που επιβεβαιώνουν το δημώδες ρητό που λέει ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Αυτές οι ψυχές, λοιπόν, ανήκουν στα εξής άτομα: ● Σμαράγδα Σελφάκη: Μία κοπέλα κολλημένη με τις selfies και τα social media. ● Χάρης Σαμπρέλας: Ένας τύπος κολλημένος με το σώμα του, την γυμναστική και την χρήση αναβολικών. ● Νεοκλής Ταριφίδης: Ένας παλαίμαχος οδηγός ταξί, ο οποίος φερόταν εντελώς αντιεπαγγελματικά και παράνομα. ● Χρυσή Ακάματου: Μία πλούσια κληρονόμος που δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή της και το μόνο που κάνει καλά είναι να δίνει διαταγές στους υφισταμένους της. ● Μάνος Κουβάς: Ένας αμετανόητος και εθισμένος στον τζόγο παίκτης, που δεν δίστασε να παίξει (και να χάσει) ακόμα και το πατρικό του σπίτι. ● Μιλτιάδης Β. Λαδωμένος: Δήμαρχος ενός μικρού χωριού, που προέρχεται από τζάκι και με μεγάλη ικανότητα στην οικειοποίηση των χρημάτων των ψηφοφόρων του. ● Σεβαστή Μπουρλοτιέρη: Μία γριά, μέλος μίας αίρεσης, που σκοπό έχει τον προσηλυτισμό για την απόσπαση χρημάτων από τους ανυποψίαστους κι αφελείς πιστούς. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, μετά τον θάνατό τους, βρίσκονται (ένας κάθε φορά) στην βάρκα του μεταφορέα των ψυχών και του κάνουν τον βίο αβίωτο στην κυριολεξία. Από αυτήν τους την συνάντηση, δημιουργούνται έξυπνοι διάλογοι, που συχνά (αλλά όχι πάντα) καταλήγουν σε χιουμοριστικές κι άκρως καυστικές ατάκες, με τον Χάρο να επιστρατεύει ατάκες από την “Θεία Κωμωδία” του Δάντη. Η πρώτη απόπειρα στα κόμικς του κ. Λιάκου, λοιπόν, νομίζω ότι αποκτά θετικό πρόσημο. Έχουμε να κάνουμε με μία συμπαθητική δουλειά, που μπορεί να μην κάνει τον αναγνώστη να πιάνει την κοιλιά του από τα γέλια, διαθέτει όμως χαριτωμένο σενάριο, με έξυπνες ατάκες και χαρακτήρες με ρεαλιστικά στοιχεία… δυστυχώς. Ο δημιουργός είναι απόλυτα λογικό ότι δεν διαθέτει την εμπειρία του Αρκά, αλλά δεν νομίζω ότι το επιζητεί κιόλας. Εύχομαι, πάντως, να διαβάσω κι άλλες δουλειές του. Προτείνεται σε όλους εκείνους που αρέσκονται να διαβάζουν παρόμοιες δουλειές και είμαι σίγουρος ότι δεν θ’ απογοητευτούν. Το σχέδιο, το οποίο είναι του ίδιου, θα το χαρακτηρίζαμε διεκπεραιωτικό και δίνει περισσότερο βήμα για ν΄ αναδειχθεί το κωμικό μέρος του σεναρίου. Ο δημιουργός μάς εξομολογείται ότι τα καρέ έχουν φτιαχτεί με την χρήση λογισμικού ανοιχτού κώδικα. Χαρακτηρίζονται από στατικότητα κι απλοϊκή αποτύπωση των χαρακτήρων και των backgrounds. Γενικά δεν ήταν άσχημο, αλλά σίγουρα το κόμικ δεν θα γίνει γνωστό από αυτό. Το χρώμα είναι κι αυτό κάπως μονότονο και μουντό, αλλά αν το σκεφτούμε καλύτερα έτσι θα έπρεπε να ήταν, αφού έχει να διαχειριστεί μία τέτοια θεματολογία. Η έκδοση, αν και πρόκειται για φανζίν, είναι αρκετά τίμια και με εξαιρετική ποιότητα χαρτιού. Οι σελίδες έχουν ιδανικό πάχος, ενώ και το εξώφυλλο είναι ό,τι πρέπει, με αποτέλεσμα το έντυπο να έχει ένα αξιόλογο βάρος. Μετά το πέρας του κύριου κόμικ, το τεύχος αφιερώνει μερικές ακόμα σελίδες με extras από τις περιπέτειες του Χάρου. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ σαν συνοδευτικό υλικό συγκαταλέγεται μία σύντομη (αλλά αξιοσημείωτη) βιογραφία του δημιουργού, καθώς και δύο λόγια από εκείνον για το έργο του. Ο κ. Λιάκος ενημερώνει ότι ο τίτλος, αλλά και η θεματολογία που επέλεξε είναι εμπνευσμένα από τους “Νεκρικούς Διαλόγους” του Λουκιανού. Επίσης, δίνει τις ευχαριστίες του στην Δήμητρα Αδαμοπούλου για την πολύτιμη βοήθειά της. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  10. Ο βίος ενός σπουδαίου Έλληνα Μαθηματικού μεταφέρεται στην Ένατη Τέχνη και γι’ αυτό υπεύθυνοι είναι ο πολυγραφότατος Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης (ο οποίος έχει επιμεληθεί το “σενάριο” και την όλη έρευνα) κι ο Παναγιώτης Πανταζής (στον οποίο έχει ανατεθεί η οπτικοποίηση του έργου). Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, μια διάνοια στον τομέα του, ο οποίος διέπρεψε στα Πανεπιστήμια της Γερμανίας και βοήθησε τα μέγιστα στην θεμελίωση της επιστημονικής κατάρτισης στην πατρίδα του. Ο κ. Ιντζέμπελης, στηριζόμενος στα γεγονότα που του διηγήθηκε η κόρη του Καραθεοδωρή, Δέσποινα, και με την εμπειρία που έχει αποκτήσει μετά την συγγραφή δύο βιβλίων που μιλούν για εκείνον (τα οποία φέρουν τους τίτλους “Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή: Μυθιστορηματική βιογραφία” και “Η τελευταία εξίσωση του Κωνσταντίνου Καραθεοθωρή”) πλέκει το εγκώμιο του μεγάλου Μαθηματικού, ενώ ταυτόχρονα διηγείται την πορεία της ζωής του από τότε που ασχολήθηκε με την Μηχανική, μέχρι την αλλαγή πορείας του και την ενασχόλησή του με τα Μαθηματικά (την μεγάλη του αγάπη όπως αποδείχτηκε), που τον έβαλαν στους κύκλους της παγκόσμιας διανόησης. Περιγράφονται, επίσης, και οι φορές που η Ελλάδα ζήτησε την βοήθειά του κι εκείνος με χαρά και πίστη στο καθήκον, έτεινε την χείρα του, καθώς επίσης η γνωριμία του με τους μεγάλους Φυσικούς Albert Einstein και Max Planck. Τέλος, αναφέρονται πολλά στοιχεία από την προσωπική του ζωή με την οικογένειά του, αλλά και τις διαπροσωπικές του σχέσεις με συναδέλφους, πολιτικούς και φοιτητές, που θαύμασαν το έργο, αλλά και το ήθος του. Ο συγγραφέας ξεκινάει την αφήγησή του το 1973, όταν ο δημοσιογράφος Κίμων Μάγδας, ο οποίος έχει γνωρίσει προσωπικά τον Καραθεοδωρή, καλείται από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου να γράψει ένα άρθρο για την ζωή του, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 ετών από την γέννησή του. Μέσα από αυτό το άρθρο ξετυλίγονται τα έργα και οι ημέρες του μεγάλου Μαθηματικού καθώς και οι σημαντικότεροι σταθμοί της ζωής και της καριέρας του. Η αφήγηση έχει σταθερή ροή και προχωράει ημερολογιακά, ενώ είναι χωρισμένη σε κεφάλαια. Προσωπικά θεωρώ μία εξαιρετική ιδέα να γίνει η μεταφορά σε κόμικ αυτής της βιογραφίας, καθώς νομίζω ότι οφείλουμε να γνωρίζουμε την ύπαρξη ενός ανθρώπου τόσο σπουδαίου για την επιστήμη, αλλά και την Ελλάδα. Προτείνεται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις των βιογραφιών και της ιστορίας. Το σχέδιο του Παναγιώτη Πανταζή δεν υπολείπεται του σεναρίου, σίγουρα όμως δίνει χώρο σε εκείνο να “αναπνεύσει” και στέκεται διακριτικά στην αφήγηση. Ο αναγνώστης βρίσκει πολλά καρέ να είναι λιτά και με το σχέδιο να μοιάζει περισσότερο με σκίτσο, υπάρχουν όμως και καρέ πλούσια σε λεπτομέρειες, καλό μελάνωμα και πανέξυπνα backgrounds. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι αποτελεί την καταλληλότερη επιλογή και το βρήκα πολύ ταιριαστό. Η έκδοση έχει μέτριο μέγεθος, ό,τι πρέπει για την σωστή κατανόηση του κειμένου και την απόλαυση του σχεδίου. Η κόλληση στην ράχη είναι αρκετά στιβαρή και υπόσχεται πολλές αναγνώσεις, ενώ το χαρτί στο εσωτερικό είναι παχύ και ματ. Η αλήθεια είναι ότι το πάχος του εξώφυλλου θα το ήθελα περισσότερο ενισχυμένο, αλλά φαντάζομαι ότι είναι μικρό το κακό. Στο συνοδευτικό υλικό βρίσκουμε ένα δισέλιδο εισαγωγικό σημείωμα από τον κ. Ιντζέμπελη, ο οποίος περιγράφει (αρκετά μυθιστορηματικά) την γνωριμία του με την κόρη του Καραθεοδωρή και το χρονικό της συνέντευξης που πήρε από εκείνη για τον πατέρα της. Στο τέλος του κόμικ υπάρχει η βιβλιογραφία, από όπου πάρθηκαν οι περεταίρω πληροφορίες. Διόλου ευκαταφρόνητη. Το αντίθετο θα έλεγα! Η κόρη Καραθεοδωρή μιλά για τον πατέρα της, τη Σμύρνη και τον Αινστάιν Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή. Ο μαθηματικός που βοήθησε τον Αϊνστάιν, αλλά απέρριψαν οι Έλληνες καθηγητές. Γιατί δεν σταδιοδρόμησε σε ελληνικό πανεπιστήμιο... Η ζωή του Καραθεοδωρή σε κόμικ Ο κ. Ιντζέμπελης μιλάει για το έργο του. Η δημιουργία του Πανεπιστημίου Σμύρνης και η συμβολή του Κων. Καραθεοδωρή (Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης) Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, ο μεγάλος Έλληνας μαθηματικός ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο κεφάλαιο του κόμικ. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  11. Indian

    ΠΑΜΕ ΤΑΜΕΙΟ

    Η αλήθεια είναι ότι με μία πρώτη, φευγαλέα ματιά (και χωρίς να δω καλά το εξώφυλλο που μαρτυρά περίπου το σενάριο), νόμιζα ότι το παρόν κόμικ απευθύνεται σε ανθρώπους που ποντάρουν σε αθλητικά στοιχήματα. Τελικά, έπεσα έξω! Το “Πάμε ταμείο” αποτελεί μία συλλογή από μονοσέλιδα στριπάκια, έμπνευσης του κομίστα Αλέξανδρου Κατσίκα, που κυκλοφόρησε το 2021, τα οποία περιγράφουν με χιούμορ και υπερβολή τις ευτράπελες καταστάσεις που διαδραματίζονται σε κάθε σούπερ μάρκετ ανάμεσα στους ανυπόμονους κι απαιτητικούς πελάτες και τους κακοπληρωμένους (τις περισσότερες φορές) υπαλλήλους. Προσωπικά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο κόμικ στηρίζεται επάνω σε μία έξυπνη ιδέα, η οποία προσφέρεται για σάτιρα και που όλοι έχουμε ζήσει κάποιες από τις καταστάσεις που περιγράφονται. Το χιούμορ, όμως δυστυχώς, το βρήκα κάπως απλοϊκό κι άγουρο και πιστεύω ότι ήθελε λίγη περισσότερη δουλειά και φροντίδα. Αυτό, βέβαια, αποτελεί δική μου άποψη, καθώς ο κάθε αναγνώστης μπορεί να σχηματίσει την δική του γνώμη. Ο εικαστικός τομέας αποτελείται από ένα σχέδιο που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε πρόχειρο, αλλά όχι άσχημο. Αποτελεί ένα στυλ, που ενισχύει το κωμικό στοιχείο που θέλει να περάσει το σενάριο. Μου άρεσε, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Πάντως, το βρήκα καλύτερο από το σενάριο. Το ασπρόμαυρο χρώμα, από την στιγμή που λείπουν οι λεπτομέρειες κι έχουμε να κάνουμε με σατιρικά στριπ, είναι το πλέον κατάλληλο για την περίσταση. Η έκδοση έχει μικρό σχήμα και είναι δεμένη με καρφίτσα. Το εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ, το ίδιο και το χαρτί στο εσωτερικό, το οποίο είναι ματ. Γενικά, πρόκειται για μία έκδοση που μαρτυρά ότι πρόκειται για φανζίν. Στο συνοδευτικό υλικό συγκαταλέγεται μία σύντομη επαγγελματική βιογραφία του δημιουργού (που την βρίσκουμε στην εσωτερική μεριά του εξώφυλλου), καθώς και μία σελίδα με ευχαριστίες στο τέλος του κόμικ. Ο λογαριασμός του Αλέξανδρου Κατσίκα στο Facebook
  12. Indian

    ΠΑΝΟΠΛΙΑ IRON MAN [DeAGOSTINI]

    Χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και μεγάλες διαφημίσεις, παρά μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ήρθε και στην χώρα μας, στις 23/02/21, μία σειρά που έχουν λατρέψει πολλοί. Ο λόγος για την πανοπλία MARK III του Iron Man. Η DeAgostini, λοιπόν, φέρνει και στην Ελλάδα την μεταλλική πανοπλία του σπουδαίου χαρακτήρα της Marvel. Η συσκευασία έρχεται μαζί με πολλά καλούδια. Έτσι, εκτός από το 16σέλιδο τεύχος που φέρει αρίθμηση και μας δίνει πληροφορίες για το origin του (κινηματογραφικού) πρωταγωνιστή (που φαντάζομαι όλοι οι φανς γνωρίζουν), έχουμε κι ένα αναδιπλούμενο φυλλάδιο που μας καθοδηγεί βήμα-βήμα για την κατασκευή της πανοπλίας και στο εσωτερικό του φιλοξενεί μία μεγάλη αφίσα του Iron Man. Επίσης, υπάρχει και μία μικρότερη αφίσα, η οποία εμφανίζει μόνο τον κορμό του. Το σημαντικότερο τμήμα του "πακέτου" είναι το κουτί στο οποίο υπάρχουν όλα τα κομμάτια (μαζί με ένα κατσαβίδι) για να σεταριστεί το κράνος της πανοπλίας. Μέσα στο πακέτο, επίσης, ο συλλέκτης θα βρει και μία μπαταρία, τύπου κουμπιού, για να θέσει σε λειτουργία τα μάτια. Μετά την συναρμολόγηση Η κατασκευή είναι Κινέζικη, αλλά φαίνεται πολύ προσεγμένη. Η σειρά θα ολοκληρωθεί σε 100 τεύχη. Η τιμή του πρώτου τεύχους είναι στα 1,99€, το δεύτερο τεύχος θα τιμάται 4,99€, ενώ από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα τεύχη θα κοστίζουν 9,99€ το κάθε ένα. Η κυκλοφορία της σειράς, μέχρι τα πρώτα 10 τεύχη θα είναι δεκαπενθήμερη, ενώ από τα τεύχη #11-100 η περιοδικότητά τους θα είναι εβδομαδιαία. Ας ανεβάσω και μερικά ενδιαφέροντα τμήματα της συσκευασίας (αν και οι φωτογραφίες δεν είναι καλής ποιότητας) Στο τεύχος υπάρχουν λεπτομερέστατες οδηγίες για να φτιάξουμε το κράνος. Είναι πολύ δύσκολο να μην καταφέρουμε να το συναρμολογήσουμε. Αν παρόλα αυτά κάποιος συναντήσει κάποια δυσκολία, υπάρχει και το βίντεο της εταιρεία, που θα τον καθοδηγήσει βήμα βήμα.
  13. nikolas12

    ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ

    Σύνοψη από την εκδοτική: To περίφημο βιβλίο του Ιουλίου Βερν μεταφέρεται σε κόμικς. Ο Γιώργος Βλάχος προσαρμόζει το σενάριο και ο Θανάσης Καραμπάλιος σκιτσάρει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα γεγονότα που διαδραματίζονται το 1827, την εποχή της ναυμαχίας του Ναβαρίνου, η οποία έγειρε την πλάστιγγα προς την πλευρά της ανεξαρτησίας του νεοελληνικού κράτους από την οθωμανική αυτοκρατορία. Στο κόμικς αυτό η ιστορία συναντά τις μνήμες. Μια συναρπαστική περιπέτεια έρωτα και προδοσίας από τη Μάνη μέχρι την Κρήτη, που εξυμνεί τη συμμετοχή των Φιλελλήνων στον Αγώνα του '21, τονίζοντας αξίες όπως η τιμή, η φιλία και η ανιδιοτέλεια. 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 η ιστορία είναι εδώ για να μας διδάξει και να μας εμπνεύσει. Η ιστορία και το σχέδιο: Σαν κεραυνός εν αιθρία έσκασε η είδηση ότι ο Θανάσης Καραμπάλιος, ιδιαίτερα γνωστός από το κόμικ 1800, ετοιμάζει ένα νέο τίτλο αυτή τη φορά για το Μικρό Ήρωα. Έτσι μετά τη συμμετοχή του στα Μουσικά Καρέ, ο Καραμπάλιος αναλαμβάνει το σχέδιο για την προσαρμογή του μυθιστορήματος του Ιούλιου Βερν "Το Αιγαίο στις Φλόγες" σε σενάριο του Γιώργου Βλάχου. Η ιστορία μας ξεκινά δύο μέρες πριν τη ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827 και διαδραματίζεται σε μεγάλο μέρος της ελληνικής επικράτειας, από την Κρήτη και τη Μάνη μέχρι την Κέρκυρα. Οι δύο δημιουργοί φροντίζουν πριν την έναρξη της ιστορίας να μας παρουσιάσουν τους βασικούς χαρακτήρες, ποιοι είναι και ποιες οι σχέσεις τους, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα γιατί με έβαλε κατ' ευθείαν στο κλίμα. Όλοι τους είναι αρκετά καλογραμμένοι, από τον διαβόητο πειρατή Νικόλα Στάρκο μέχρι τον Γάλλο αξιωματικό και φιλέλληνα Ανρί ντ' Αλμπαρέ, μου άρεσε ιδιαίτερα το πως συγκεκριμένοι χαρακτήρες χρησιμοποιούν γλώσσα και καταλήξεις της ελληνικής επαρχίας, η αφήγηση που συνδυάζεται με όμορφο lettering και φυσικά το πως χτίζονται οι σχέσεις τους και πως προετοιμαζόμαστε για το δεύτερο άλμπουμ. Το σχέδιο του Θανάση Καραμπάλιου το έχω εξυμνήσει αρκετές φορές, σε μεγάλο βαθμό βρίσκεται στο στοιχείο του αφού θυμίζει 1800, ενώ μετά τον πέμπτο τόμο της σειράς, καταπιάνεται και εδώ με πειρατές και πλοία, νομίζω όμως ότι έχει εξελιχθεί αρκετά, οι γραμμές του, τα μελάνια και οι σκιές του είναι αρκετά πιο έντονα, ενώ και ο χρωματισμός είναι πάρα πολύ καλός, πλούσιος και κάνει κάθε καρέ να φαίνεται πεντακάθαρο και όμορφο. Γενικά πιστεύω πως ο Καραμπάλιος ήταν εξαιρετική επιλογή στο σχέδιο. Σχετικά με την προσαρμογή του μυθιστορήματος στο κόμικ δε μπορώ να γνωρίζω γιατί δεν το έχω διαβάσει, αλλά η ιστορία έως εδώ μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Η έκδοση: Κλασική έκδοση των εκδόσεων Μικρός Ήρως στο μεγάλο μέγεθος, το εξώφυλλο δεν είναι γυαλιστερό όπως στα Κόρτο Μαλτέζε, αλλά σαν αυτό στα Μουσικά Καρέ, ενώ πριν την έναρξη της ιστορίας, ο συγγραφέας Γιώργος Βλάχος μας προσφέρει ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα πέντε σελίδων σχετικά με τον Ιούλιο Βερν, τη συγγραφική του πορεία και λίγα λόγια για την ιστορία που διασκευάζουν. Συνολικά λοιπόν, έμεινα πολύ ικανοποιημένος και περιμένω να βγει το επόμενο μέρος της ιστορίας. Καλή ανάγνωση σε όλους Ευχαριστούμε τον @ hudson για την διάθεση του δεύτερου τεύχους.
  14. Indian

    ΕΞΩ ΑΠ' ΤΟ ΧΑΡΤΙ

    Το “Έξω απ’ το χαρτί” αποτελεί την πρώτη απόπειρα της Κατερίνας Μποτίνη να δημιουργήσει ένα κόμικ, το οποίο (σύμφωνα με τα γραφόμενα εκείνης) της πήρε πέντε ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρωθεί! Ο λόγος αυτής της μεγάλης καθυστέρησης είναι ότι η δημιουργός αφιέρωνε χρόνο σε αυτό μόνο τα καλοκαίρια. Πρωταγωνιστές στο κόμικ είναι έξι χαρακτήρες, οι οποίοι νομίζουν ότι ζουν φυσιολογικές ζωές και είναι κύριοι του εαυτού τους, όταν κάνει την εμφάνισή της η φωνή της ίδιας της δημιουργού, η οποία τους επαναφέρει στην σκληρή πραγματικότητα. Έτσι, οι αναγνώστες διαβάζουν με ενδιαφέρον τις αντιδράσεις τους και το πώς ο καθένας αντιλαμβάνεται την αλήθεια! Αυτό, πάνω-κάτω, είναι το concept του σεναρίου, το οποίο παραδέχομαι ότι έχει μία πρωτότυπη πλοκή, καθώς υπάρχει μία διαδραστική επαφή του καλλιτέχνη με τα χάρτινα δημιουργήματά του. Χωρίζεται σε κεφάλαια, τα οποία μοιάζουν διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά όταν γνωρίσουμε τους ήρωες, στην πορεία βλέπουμε ότι οι ζωές τους αρχίζουν να σχετίζονται μεταξύ τους. Μέσα στις πλοκές υπάρχουν στιγμές συγκίνησης, αλλά ως επί το πλείστον αυτό που επικρατεί είναι το κωμικό στοιχείο, το οποίο όμως δεν αγγίζει μεγάλα επίπεδα. Οι χαρακτήρες έχουν τις δικές τους δυνατές προσωπικότητες, ο κάθε ένας είναι διαφορετικός κι αντιλαμβάνεται το χέρι της δημιουργού με το δικό του ταμπεραμέντο. Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε και το γεγονός ότι οι ιστορίες περιέχουν στοιχεία από την κοινωνική ζωή. Από την στιγμή, λοιπόν, που πρόκειται για μία άτυπη ανθολογία, λογικό είναι να μην είναι όλες οι ιστορίες της ίδιας δυναμικής. Παρόλα αυτά τις βρήκα όλες συμπαθείς και τις προτείνω στο κοινό, με προτεραιότητα στους fans της Κατερίνας. Ο εικαστικός τομέας αποτελεί κι αυτός με την σειρά του ένα είδος ανθολογίας, μιας κι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βλέπουμε διαφορετικά σχεδιαστικά στυλ, απόρροια του καλλιτεχνικού χαρακτήρα της δημιουργού, στην πορεία όλων αυτών των ετών που χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το κόμικ. Το χρώμα που επικρατεί είναι το άσπρο και το μαύρο, με καλές σκιάσεις, σωστά μελανώματα κι επιμονή στην λεπτομέρεια. Μικρό παράπονο είναι στην απόδοση των χαρακτήρων, αλλά και στον τρόπο που παρατίθενται τα καρέ στην κάθε σελίδα. Νομίζω ότι η Κατερίνα το παρακάνει, βάζοντας (και σε αυτό το κόμικ) πολλά καρέ, με αποτέλεσμα το σχέδιο να βγαίνει μικρότερο και κατά συνέπεια να μην αναδεικνύει όσο θα έπρεπε τις λεπτομέρειες. Αρκετές φορές μάλιστα παραδέχομαι ότι το βρήκα λίγο κουραστικό για τα μάτια… Είπα πριν ότι το χρώμα που επικρατεί είναι στις αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου κι αυτό γιατί υπάρχουν κι ελάχιστες σελίδες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, που είναι έγχρωμες. Η έκδοση έχει μικρό μέγεθος και οι σελίδες της σχηματίζουν ράχη. Το χαρτί από το οποίο συνθέτεται το εσωτερικό είναι καλής ποιότητας, γυαλιστερό και με σωστό πάχος, ενώ το ίδιο καλής… πάστας είναι και το εξώφυλλο. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να συμπεριλάβουμε μία περίληψη του κόμικ που θα βρούμε πριν ξεκινήσουν οι ιστορίες. Μετά το πέρας του κόμικ, βρίσκουμε μία σελίδα με ευχαριστίες της δημιουργού, καθώς επίσης και μία σελίδα που αποτελεί μία σύντομη επαγγελματική βιογραφία της. Το κόμικ θα κλείσει με μία σελίδα που αποτελεί ένα είδος disclaimer. Η δημιουργός συνόδευε το κόμικ της με μία πανέμορφη κάρτα - αυτοκόλλητο. Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση, να αναφέρουμε ότι το παρόν κόμικ κυκλοφορεί και στην Αγγλική γλώσσα, με τίτλο “Out of the paper”. Ο λογαριασμός της δημιουργού στο Facebook Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  15. Indian

    ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ ΣΤΙΛΤΟΝ: ΡΕΠΟΡΤΕΡ

    Όσοι ξέρετε τον Ηρακλή Πουαρό, την Μις Μαρπλ και τον Σέρλοκ Χολμς ξεχάστε τους, διότι ένας νέος ερευνητής κάνει την εμφάνιση του και υπόσχεται να μας καθηλώσει. Ο λόγος για τον Τζερόνιμο Στίλτον, έναν δαιμόνιο ποντικόμορφο δημοσιογράφο που εργάζεται στην εφημερίδα "Ηχώ των τρωκτικών", ο οποίος μαζί με ένα επιτελείο ικανών συντρόφων, από τους οποίους η πλειοψηφία είναι συγγενείς του, ερευνούν διάφορες μυστήριες υποθέσεις, που φαινομενικά φαίνονται αδύνατο να λυθούν. Ο βασικός πρωταγωνιστής, σε αντίθεση με τους περισσότερους συναδέλφους του, είναι οπαδός της ησυχίας, της ραστώνης και της θαλπωρής που προσφέρει η οικιακή στέγη. "Μπλέκεται" όμως σε διάφορες περιπέτειες, έπειτα από παρότρυνση των φίλων του και πάντα με το αίσθημα του δικαίου και με τον αλτρουισμού που τον διακρίνει. Όλοι οι συμμετέχοντες αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους, όσον αφορά τον τρόπο που ενεργούν σε κάθε υπόθεση, τονίζοντας, μάλιστα το αίσθημα της συναδελφικής αλληλεγγύης, αλλά και της οικογένειας. Όσον αφορά το σενάριο της ιστορίας (η οποία προέρχεται από την ομότιτλη σειρά λογοτεχνικών βιβλίων) που έπεσε στα χέρια μου (το τεύχος #04), αποτελεί μία άρτια προσπάθεια, που συνδυάζει το αστυνομικό μυστήριο, με την χαριτωμένη υφή που συνήθως έχουν τα αναγνώσματα που προορίζονται σε μικρούς αναγνώστες. Προσωπικά η πλοκή μου έφερε στο μυαλό τις αντίστοιχες περιπέτειες του "Scooby Doo". Ξεκινάει με ένα δυνατό μυστήριο και συνεχίζει κλιμακωτά να ξεδιπλώνει και να αποκαλύπτει τα στοιχεία άρτια σκηνοθετικά, μέχρι το φινάλε, το οποίο μπορεί να είναι λίγο αναμενόμενο, δεν παύει όμως να ολοκληρώνει την ιστορία με θετικό πρόσημο. Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα κόμικ που απευθύνεται σε παιδιά, αλλά νομίζω ότι κάλλιστα θα περάσουν όμορφα μαζί του και οι πιο "ψημένοι" αναγνώστες. Προσωπικά την ευχαριστήθηκα, αποτέλεσε ένα πρώτης τάξης διάλειμμα από τα πιο ενήλικα κόμικς και σίγουρα θα ήθελα να διαβάσω και τα προηγούμενα (ή τα επόμενα) βιβλία της σειράς. Ο εικαστικός τομέας κυμαίνεται κι αυτός σε πιο ανάλαφρα πλαίσια, χωρίς βέβαια αυτό να κρίνεται απαραίτητα κακό. Το σχέδιο είναι όμορφο κι εκφραστικό, αλλά μοιάζει πολύ "κομπιουτερίστικο", δίνοντας με αυτόν τον τρόπο την αίσθηση ότι βλέπουμε cartoon στην τηλεόραση. Το χρώμα είναι ζωηρό, χωρίς να κουράζει το μάτι, ενώ κι αυτό μαρτυρά ότι έχει υποστεί μεγάλη επεξεργασία με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Γενικά, πάντως, το βρήκα αρκετά τίμιο κι αυτό. Η έκδοση είναι εξαιρετική κι άκρως καλαίσθητη. Το πρώτο που γίνεται αντιληπτό και μας ενθουσιάζει είναι ότι μιλάμε για σκληρόδετο έντυπο, το οποίο κρύβει στο εσωτερικό του πολυτελές χαρτί, που αποδίδει τα μέγιστα στην εκτύπωση των καρέ και ιδίως των χρωμάτων. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, με μοναδική εξαίρεση, μία σελίδα που μας παρουσιάζει τα προηγούμενα τεύχη της σειράς. Τέλος να πούμε ότι τα κόμικς του Τζερόνιμο Στίλτον είναι εμπνευσμένα από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους #04.
  16. Indian

    ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ

    Ο Πανάγος Γερακάκης, ο δημιουργός του Ψυχαλάστρα, τον Σεπτέμβριο του 2021 φέρνει σε επαφή με το κοινό του ακόμα μία δουλειά, υπό τον τίτλο ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Το συγκεκριμένο κόμικ αποτελείται από στριπάκια που το καθένα εκτείνεται σε μία σελίδα και στηρίζουν το σενάριό τους από την πρόσφατη πανδημία που βίωσε (κυρίως) η χώρα μας με τον COVID-19. Ο Πανάγος, ορμώμενος από την κρατική διαχείριση αυτής της πανδημίας, κριτικάρει και σατιρίζει με δυναμισμό και νεύρο τα κακώς κείμενα και ίσως με αυτόν τον τρόπο, εκτός από την επιδίωξη του χιούμορ, να θέλει να τονίσει τα λάθη και τις παραλήψεις που (πιθανώς) και να έγιναν. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι κάπως αγοραία, δεν χαϊδεύει, σε καμία περίπτωση, αυτιά, ενώ στο στόχαστρό του, έχουν μπει δύο από τους βασικούς πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής, ο Πρωθυπουργός κι ο Λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας. Προσωπικά μου άρεσε η προσέγγιση αυτή, αλλά ομολογώ ότι υπήρχαν κι αρκετές στιγμές που αισθάνθηκα λίγο άβολα. Ο λόγος ήταν πρωτίστως η φρασεολογία, αλλά και η υπερβολή που υπάρχει σε αρκετά από τα στριπάκια. Παραδέχομαι, πάντως, ότι μιλάμε για μία δουλειά που δεν μασάει τα λόγια της και συμπορεύεται με το δημόσιο αίσθημα που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια. Προτείνεται σε άτομα της ίδιας ιδεολογίας ή και ουδέτερης πολιτικής άποψης. Οι υπόλοιποι, καλύτερα να μην το αγγίξουν καν! Το σχέδιο εστιάζει σε λιτά καρέ, που όμως περιλαμβάνουν όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες, ενώ παράλληλα αφήνουν το σενάριο να παίξει το παιχνίδι του ανενόχλητο. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι παρατηρούμε ένα συνεχόμενο zoom-out και, σε συνδυασμό με τα πολλά καρέ που συνήθως έχει η κάθε σελίδα, έχουμε σώματα σχετικά μικροκαμωμένα και δυσανάλογα. Χρωματικά υπάρχει μία εναλλαγή από μία γήινη παλέτα σε παλ χροιά. Πρωτότυπη και ξεκούραστη στο μάτι. Η έκδοση έχει μέτριο προς μικρό μέγεθος και είναι δεμένη με κόλληση στην ράχη. Το χαρτί στο εσωτερικό έχει πολύ καλή υφή κι εκτύπωση, ενώ το εξώφυλλο είναι χαρτονένιο και σχετικά λεπτό. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μερικά στοιχεία επικοινωνίας με τον δημιουργό. Τέλος, να αναφέρουμε ότι μερικά από τα στριπάκια που περιέχονται στο συγκεκριμένο έντυπο, έχουν δημοσιευτεί και ηλεκτρονικά στην σειρά Το διάγγελμα του Σαββάτου. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Θα παρακαλούσα να κρατήσουμε την παρουσίαση μακριά από πολιτικά σχόλια. Οποιοδήποτε τέτοιο σχόλιο θα διαγράφεται.
  17. Indian

    ΠΑΡΑΜΥΘΑΣΤΕΙΑ

    Έχετε αναλογιστεί πώς θα ήταν η αφήγηση των παραμυθιών που μας μεγάλωσαν αν προσαρμόζονταν στα σημερινά δεδομένα και την εποχή? Αυτή η ιδέα είχε καρφωθεί στο μυαλό της Γεωργίας Παραρά κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου (και η βοήθεια των εκδόσεων Ρενιέρη) να αποτυπωθεί στο χαρτί. Η Γεωργία, λοιπόν, επιλέγει τρεις πασίγνωστες πρωταγωνίστριες, όπως η Ραπουνζέλ, η Χιονάτη και το κοριτσάκι με τα σπίρτα κι επανασχεδιάζει τα κλασικά παραμύθια τους στο σήμερα, χρησιμοποιώντας σύγχρονη γλώσσα και νοοτροπία. Τα σενάρια είναι αρκετά σύντομα, αναδύουν αρώματα χιούμορ, αλλά σίγουρα θα προτιμούσα να είχαν μεγαλύτερη έκταση για να μπορέσει να “πατήσει” καλά η πλοκή και να μην είναι βιαστική. Κάθε υπόθεση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Άλλη δανείζεται στοιχεία από την καθημερινότητα (όπως το πρόσφατο lockdown), άλλη έχει στοιχεία ήπιου αισθησιασμού κι άλλη φτάνει να έχει υφές horror κι επιστημονικής φαντασίας! Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, η ύλη του συγκεκριμένου άλμπουμ είναι πολυποίκιλη και πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει κάθε πιστό οπαδό των αντίστοιχων θεματολογιών. Πάντως, σας εφιστώ την προσοχή ότι μπορεί τα σενάρια να βγάζουν έναν όμορφο δυναμισμό, παρόλα αυτά εμφανίζουν κι έναν άγουρο χαρακτήρα. Προσωπικά μου άφησαν μία καλή επίγευση, αλλά σίγουρα δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει. Ο εικαστικός τομέας είναι μία ευγενική προσφορά του Κωνσταντίνου Γαλάτη, ο οποίος εδώ έχει υιοθετήσει το γνωστό στυλ των manga. Τα καρέ του είναι μεγάλα, οπτικοποιούν στην εντέλεια την ένταση που αποζητά το σενάριο, ενώ η λεπτομέρεια των backgrounds είναι εξαιρετική. Για να κάνω, όμως, και το παράπονό μου, θα έλεγα ότι είναι παραφορτωμένα σε βαθμό να δυσκολεύομαι να διακρίνω με την πρώτη τι βλέπω σε μερικά από αυτά. Σίγουρα, πάντως, δεν αλλοιώνουν σε μεγάλο βαθμό την ουσία του σχεδίου. Το μελάνωμα, που θα έπρεπε να επικρατεί σε μία ασπρόμαυρη δουλειά, είναι πολύ καλό και προσωπικά οι αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου εδώ δένουν πανέμορφα. Η έκδοση έχει μέγεθος Α4, ενώ το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με την κλασική καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό ενώ το εξώφυλλο έχει το πάχος αυτό ενός τυπικού περιοδικού. Από αυτά τα γραφόμενα, λοιπόν, συμπεραίνουμε ότι δεν κρύβει κάποια έκπληξη που να μας κάνει να την θεωρούμε αξιομνημόνευτη. Από συνοδευτικό υλικό έχουμε μόνο μία σελίδα αποτυπώνει δύο λόγια για τους δημιουργούς. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  18. germanicus

    ΤΣΟΝΤΟΚΟΜΙΚ

    Αυτοέκδοση από τον Απρίλη του 2019. 10 τετρασέλιδες ερωτικές ιστορίες από 10 γυναίκες δημιουργούς. Περιεχόμενα 1ου τόμου Big Love - Έλενα Γ. (Έλενα Γώγου) Φιλότεχνοι - Γεωργία Ζάχαρη Satyr - Roberta Γιαϊτζόγλου Watkinson Netflix & Chill - Poisoner (Αλκυόνη Παπακωνσταντοπούλου) Ρομαντισμούλης - Lussaki (Λουκία Τζωρτζοπούλου) Έρχομαι - Στέλλα Στεργίου Gay Porn - Darina Miroshnichenko Saturnidae - Σ.Π. (Σιαδώρα Παπαθεοδώρου) Το Απέναντι Μπαλκόνι - Σμαρ Το Μπεκ - Ραφαέλλα Κόνη Πρόσθετα έχει 3 σελίδες με μίνι βιογραφικά των δημιουργών, με λινκς στα fb και insta τους καθώς και ένα δισέλιδο Μπίνγκο από τη Στέλλα Στεργίου. Λόγω του δεσίματος του κόμικ, αλλά και του ότι έχουμε 10 ιστορίες με 10 διαφορετικές τεχνοτροπίες, δεν μπορώ να σκανάρω υλικό από μέσα. Αντ'αυτού ένα κολλάζ που έχουν ανεβάσει στο φβ με καρέ από κάθε ιστορία για να πάρετε μια ιδέα. Μην παρασύρεστε από το απαλό ροζ. Το κόμικ μέσα είναι ξεκάθαρα α/μ. Πριν από πολλά χρόνια, προ GC, ο Valt σκάναρε και διαμοίραζε κομιξάκια σε γνωστό τορρεντάδικο εκείνης της εποχής. Πέραν από τα τυπικά, σκανάριζε και τσοντούλες (λχ Comics Erotica). Μια διαπίστωση που είχε κάνει ήταν πως τις τσόντες τις κατέβαζαν κυρίως γυναίκες Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το τι θα πίστευε κανείς αναλογιζόμενος τα στερεότυπα, σύμφωνα με τα οποία οι τσόντες, σε κόμικ ή σε ταινίες, είναι ένα ανδρικό σπορ. Νομίζω πως αυτή η ανθολογία στοχεύει και εκεί. Πέραν του να κάνουν τον χαβαλέ τους οι δημιουργοί, να θυμίσουν/τονίσουν/ενημερώσουν ότι ο ερωτισμός δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους άνδρες και ότι το γλύψιμο, τα ερωτικά βοηθήματα και οι φαντασιώσεις αρέσουν σε πάρα πολλούς ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου Όπως κάθε ανθολογία, άλλα μου άρεσαν, άλλα όχι. Το σχέδιο διαφέρει. Και οι ιστορίες διαφέρουν. Άλλες έχουν έντονο το χιουμοριστικό στοιχείο, άλλες το ερωτικό, άλλες το χυδαίο. Well, είναι μια ανθολογία Με κοινό τόπο το σεξ Έχει λόγο ύπαρξης? Ναι. Πρωτοφανώς για εμένα (που έχω θέμα με τα κόμικ με το μεγάλο νόημα ή την οιαδήποτε πολεμική) η αξία του στο να πει ότι το ερωτικό κόμικ (και όχι μόνο) αφορά και τις γυναίκες προσπερνά την οιαδήποτε καλλιτεχνική αξία του κάθε έργου της ανθολογίας. Βέβαια, ασχέτως του άμα αρέσει ή δεν αρέσει το κάθε στυλ, είναι καλοδουλεμένες δουλειές. Αυτές τις μέρες, Απρίλης 2021, ρολλάρει μια καμπάνια στο Kickstarter για την έκδοση του 2ου τόμου με τίτλο "Αθήνα ένα μεγάλο κρεββάτι". Ήθελαν να μαζέψουν 7506 ευρώ, έχουν ήδη μαζέψει 11332 και κάποια από τα καλούδια έχουν καπαρωθεί. φβ επίσημο σάητ
  19. Indian

    LE ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ

    Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το επάγγελμα του περιπτερούχου είναι ιδιαιτέρως κουραστικό, επικίνδυνο και κυρίως ανθυγιεινό για την ψυχολογία. Το τελευταίο οφείλεται στους απανταχού περίεργους πελάτες, τους οποίους είναι αναγκασμένοι να διαχειρίζονται οι περιπτεράδες. Μερικές από τις κατηγορίες αυτών των μυστήριων πελατών είχε την ιδέα να παραθέσει ο Κωνσταντίνος Παππάς, στο πόνημά του “Le Περιπτεράς”. Ο δημιουργός, με περίσσεια ειλικρίνεια, αλλά και… καφρίλα, περιγράφει ένα καθημερινό οκτάωρο ενός τέτοιου επαγγελματία, τους διαλόγους που έχει με το κοινό και φυσικά τα ευτράπελα που ακολουθούν. Εννοείται ότι έχουμε να κάνουμε με σκηνές υπερβολής, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι εντελώς αναληθείς. Όπως και να έχει, πάντως, διαθέτουν χιούμορ. Το σχέδιο έχει λεπτομέρεια και οι γραμμές λαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Μου άρεσε αρκετά, αλλά ακόμα περισσότερο μου άρεσαν τα backgrounds και η απόδοση των γειτονιών της Αθήνας. Το ασπρόμαυρο χρώμα είναι, πιστεύω, το καταλληλότερο για μία τέτοια δουλειά, ενώ και η χειρόγραφη γραμματοσειρά είναι πολύ ταιριαστή. Η έκδοση είναι μικρή το δέμας και δεμένη με καρφίτσα. Δεν κρύβει κάποια μεγάλη πολυτέλεια, αλλά σίγουρα έχει γίνει με κέφι και μεράκι. Οι σελίδες στο εσωτερικό είναι ματ και με ικανοποιητικό πάχος, το ίδιο και το εξώφυλλο. Στην εσωτερική πλευρά του εξώφυλλου ο δημιουργός ευχαριστεί τους αναγνώστες που επένδυσαν στο κόμικ του, ενώ στην εσωτερική πλευρά του οπισθόφυλλου έχουμε τα στοιχεία επικοινωνίας του. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  20. Indian

    ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ

    Λένε πως όποιο δάχτυλο χτυπήσεις, τον ίδιο πόνο θα έχεις. Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να παραδέχονται τα δάχτυλα ενός χεριού, τα οποία έχουν την δική τους μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και νομίζουν ότι μπορούν να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα, μιας και θεωρούν ότι διαθέτουν μοναδικά χαρίσματα! Μέσα σε αυτόν τον παροξυσμό αρχίζουν οι μεταξύ τους διαμάχες κι αναπόφευκτα ξεκινούν και οι ειρωνείες και τα κακεντρεχή σχόλια για τις διαστάσεις τους. Η φωνή της λογικής μέσα σε αυτόν τον (κατά τα άλλα χιουμοριστικό) χαμό είναι η μητέρα τους, που δεν είναι άλλη από την… παλάμη, η οποία τους θυμίζει την αξία της συνεργασίας και της ισότητας, προκειμένου να επιτευχθεί ένας κοινός στόχος. Ο γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό Γιάννης Σερβετάς βάζει στο χαρτί μία ιδέα που του γεννήθηκε σε μία επίσκεψή του στο Επαγγελματικό Γυμνάσιο-Λύκειο Χαλκίδας και σε συνεργασία με τον ταλαντούχο καλλιτέχνη, τον Mr. Κουλούρι, Τόμεκ Γιοβάνη, ο οποίος ανάλαβε την οπτική μεταφορά αυτής της ιδέας, δημιουργούν μία ιστορία που μιλάει για ένα μεγάλο κοινωνικό φαινόμενο της εποχής μας. Ο λόγος για το bullying, μία μάστιγα που δεν ταλανίζει μόνο τους μαθητές στα σχολεία, αλλά και πολλούς από τους ενήλικους στην καθημερινή τους ζωή. Το σενάριο της ιστορίας επικεντρώνεται εξολοκλήρου στα πέντε δάκτυλα του ενός χεριού, που μπορεί το καθένα να εκτελεί τουλάχιστον μία εργασία που δεν την εκτελούν τα υπόλοιπα, όλα μαζί όμως δίνουν απεριόριστη βοήθεια στο χέρι και το ανθρώπινο σώμα γενικότερα. Μέσω αυτού του τρόπου αφήγησης, επιχειρείται μία πανέξυπνη αλληγορία για την ισότητα που διέπει τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν διαφορετικές δεξιότητες και μορφή, όλοι τους όμως έχουν αυτό που λείπει από τους υπόλοιπους σε μία ομάδα. Προσωπικά, λοιπόν, θεωρώ το παρόν κόμικ ένα εξαιρετικό δώρο για ένα μικρό παιδί (κι όχι μόνο), καθώς η χιουμοριστική πένα του Σερβετά, νουθετεί και διαπαιδαγωγεί με καθόλου “δασκαλίστικο” τρόπο, την ίδια ώρα που η οπτικοποίηση του Τόμεκ, είναι εύστοχη (κι επίσης χιουμοριστική) και συμπληρώνει στην εντέλεια αυτό το όμορφο αποτέλεσμα. Προτείνεται σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας, ύψους, πλάτους ή χρώματος. Και μιας κι αναφέρθηκα στο σχέδιο, να πούμε ότι όποιος αναγνωρίζει το εικαστικό στυλ του δημιουργού, άνετα θα καταλάβει ότι είναι δικό του. Τα μονοσέλιδα καρέ βρίθουν από λεπτομέρειες, ενώ το χιούμορ είναι πανταχού παρόν σε κάθε σελίδα. Το χρώμα είναι ζωηρό, αν και τα backgrounds μου φάνηκαν κάπως μονότονα χρωματικά. Μικρό το κακό πάντως. Η έκδοση έχει σχετικά μικρό μέγεθος και οι σελίδες στο εσωτερικό είναι ματ. Η εκτύπωση είναι τιμιότατη, χωρίς όμως να είναι κι ό,τι καλύτερο έχουν δει τα όμορφά μου μάτια! Η κόλληση στην ράχη φαίνεται ανθεκτική, αλλά δεν ξέρω το κατά πόσο θα αντέξει σε συχνή χρήση ή κάποια κακομεταχείριση. :thinking: Το… τρελούτσικο εξώφυλλο μου άρεσε αρκετά, ενώ ερωτεύτηκα την γραμματοσειρά στο εσωτερικό, την οποία και βρήκα υπέροχη! Μετά το τέλος της ιστορίας βρίσκουμε μερικές σελίδες που έχουν μόνο κείμενο, στο οποίο γίνονται πιο “σοβαρές” αναφορές στο φαινόμενο του bullying και δίνονται όμορφες συμβουλές για την αποφυγή του. Τέλος, νομίζω ότι αξίζει να αναφέρουμε ότι “Τα πέντε αδέρφια” έχουν βραβευτεί με το Βραβείο Public στην κατηγορία “Ελληνική Παιδική Λογοτεχνία”. Αφιέρωμα στον Τόμεκ Η επίσημη ιστοσελίδα του Τόμεκ Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  21. Το πρώτο graphic novel που αποτίνει φόρο τιμής σε μια από τις σπουδαιότερες μορφές που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος της μουσικής Ένα νέο μυθιστόρημα – κόμικ θα αφηγηθεί την ιστορία του Φρέντι Μέρκιουρι, αείμνηστου αρχηγού των Queen με τα δικά του λόγια, από την παιδική του ηλικία στη Ζανζιβάρη έως τα χρόνια του ως διάσημου ροκ σταρ. H Z2 Comics ενώνει τις δυνάμεις της με την Universal Music Group και τη Mercury Songs Ltd για το «Freddie Mercury: Lover of Life, Singer of Songs» το οποίο περιγράφει ως «το πρώτο graphic novel που αποτίνει φόρο τιμής σε μια από τις σπουδαιότερες μορφές που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος της μουσικής». https://www.facebook.com/watch/?v=873252830072284 Γραμμένο από τον Τρες Ντιν, το μυθιστόρημα – κόμικ θα δίνει όπως αναφέρει σχετικά το ΑΠΕ, μια πραγματική εικόνα των πολλών εμπειριών που βοήθησαν στη διαμόρφωση του νεαρού Φαρόχ Μπουλσάρα και της συναρπαστικής του ύπαρξης, τόσο εντός όσο και εκτός σκηνής. Το βιβλίο θα είναι ένα ταξίδι από τη Ζανζιβάρη και την Ινδία, όπου ο τραγουδιστής, συνθέτης και πιανίστας των Queen πέρασε τα παιδικά του χρόνια, στην Αγγλία, όπου διαμορφώθηκε ως προσωπικότητα και έγινε ροκ σταρ, τον οποίο αγάπησαν εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον κόσμο. Η εικονογράφηση του βιβλίου είναι των Kyla Smith, Robin Richardson, Safiya Zerrougui, Tammy Wang και Amy Liu και το εξώφυλλο του David Mack. Ο Φρέντι Μέρκιουρι, ο οποίος είχε προσβληθεί από AIDS, πέθανε το 1991 από πνευμονία. Το βιβλίο «Freddie Mercury: Lover of Life, Singer of Songs» που είναι διαθέσιμο για προπαραγγελία θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο (2021). ΠΗΓΗ
  22. nikolas12

    DAYTRIPPER

    Σύνοψη από την εκδοτική ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ; Να σας συστήσω τον Μπρας Ντε Όλιβα Ντομίνγκος. Ο Μπρας, το παιδί θαύμα ενός παγκοσμίου φήμης Βραζιλιάνου συγγραφέα, περνά τις μέρες του γράφοντας τις νεκρολογίες άλλων ανθρώπων και τις νύχτες του έχοντας ως όνειρο να γίνει ένας επιτυχημένος συγγραφέας και ο ίδιος — γράφοντας το τέλος των ιστοριών άλλων ανθρώπων, ενώ η δική του μόλις ξεκίνησε. Μα τη μέρα που αυτή η ζωή θα ξεκινήσει, αυτός θα το καταλάβει; Θα ξεκινήσει, όταν συναντήσει το κορίτσι των ονείρων του; Ή στα 11 με το πρώτο του φιλί; Ή αργότερα στη ζωή του, όταν γεννιέται ο πρώτος του γιός; Ή νωρίτερα, τότε που μάλλον βρήκε τη φωνή του ως συγγραφέας; Κάθε μέρα στη ζωή του Μπρας είναι σαν μια σελίδα από ένα βιβλίο. Καθεμιά αποκαλύπτει τους ανθρώπους και τα πράγματα που τον έκαναν αυτόν που είναι: Οι γονείς του, το παιδί του και ο καλύτερός του φίλος, η πρώτη του αγάπη και η αγάπη της ζωής του. Και όπως όλες οι μεγάλες ιστορίες, κάθε μέρα έχει μια αναπάντεχη τροπή που δεν θα προβλέψει ποτέ… Στο DAYTRIPPER, τα δίδυμα αδέρφια Fábio Moon και Gabriel Bá, κάτοχοι του βραβείου Eisner, λένε μια μαγική, μυστηριώδη και συγκινητική ιστορία για την ίδια τη ζωή — ένα στοιχειωτικά λυρικό ταξίδι που χρησιμοποιεί τις ήρεμες στιγμές για να θέσει τα μεγάλα ερωτήματα. Η ιστορία, οι δημιουργοί και οι επιρροές της Βραζιλίας To Daytripper είναι μία ιστορία που εκδόθηκε από τη Vertigo, το γνωστότερο imprint της DC και βγήκε σε 10 τεύχη από το Φεβρουάριο έως το Νοέμβριο του 2010. Δημιουργοί, συγγραφείς και σχεδιαστές είναι Fábio Moon και Gabriel Bá και παρ’ ότι δε φαίνεται από τα ονόματα τους, δεν είναι απλώς συγγενείς, αλλά δίδυμα αδέρφια. O δεύτερος είναι αρκετά γνωστός και από τη δουλειά του ως σχεδιαστής στο The Umbrella Academy που προβάλλεται ως σειρά στο Nteflix, ενώ έχει βγει και ένα volume στα ελληνικά από τη Helm. To Daytripper αφορά τη ζωή του 32χρονου Βραζιλιάνου Bras de Oliva Domingos, του γιου ενός θρυλικού συγγραφέα της Βραζιλίας που ζώντας στη σκιά του πατέρα του, ονειρεύεται να γίνει και ο ίδιος συγγραφέας. Κατά τη διάρκεια του κόμικ ο αφηγητής μας εξιστορεί τις σημαντικότερες στιγμές στη ζωή του ήρωα: τα ταξίδια, την οικογένεια, τις σχέσεις του, την παιδική του ηλικία και την πατρότητα. Τα δύο αδέρφια έχουν καταγωγή από τη Βραζιλία και ως αποτέλεσμα αυτού, το Daytripper έχει πάρα πολλές επιρροές από τη χώρα καταγωγής τους. Αρχικά το ίδιο το όνομα Bras θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας φόρος τιμής στη χώρα τους, εκ του Brasil, αλλά ταυτόχρονα και φόρος τιμής στον Bras Cubas, έναν εκ των γνωστότερων ηρώων της βραζιλιάνικης λογοτεχνίας. Εκτός αυτών όμως οι Gabriel και Fabio δε στερούνται σε καμία ευκαιρία να παρουσιάσουν σε διαφορετικά σημεία του κόμικ τις συνήθειες των Βραζιλιάνων και να μιλήσουν για τον τρόπο ζωής τους. Έτσι βλέπουμε σε πολλά σημεία της ιστορίας αναφορές στη βραζιλιάνικη γλώσσα, τις οικογενειακές συνήθειες, το φαγητό ακόμα και τις σαπουνόπερες που αποτελούν κλασικότατη επιρροή των Βραζιλιάνων. Όσον αφορά το φαγητό και την οικογένεια, εντόπισα το εξής στο ελληνικό λήμμα της Wikipedia για το κόμικ: Στο κεφάλαιο 5, κατά το οποίο ο Bras επισκέπτεται την γιαγιά και τον παππού του στην εξοχή, όλη η οικογένεια συγκεντρώνεται: ξαδέρφια, θείοι και θείες. Η συνήθεια να συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια μαζί τα Σαββατοκύριακα είναι συνηθισμένη στη Λατινική Αμερική τιμώντας έτσι την αξία της οικογένειας. Σύμφωνα με τους Clutter και Nieto, παραδοσιακά η ισπανική οικογένεια είναι μια ομάδα που διατηρεί στενές σχέσεις και ο σημαντικότερος φορέας κοινωνικοποίησης. Ο όρος φαμίλια (familia) συχνά ξεπερνά την πυρηνική οικογένεια. Η ισπανική οικογένεια δεν συμπεριλαμβάνει μόνο γονείς και παιδιά αλλά και την εκταταμένη οικογένεια. Αν και η Βραζιλία δεν ανήκει στις ισπανικές χώρες (ήταν υπό πορτογαλική κυριαρχία από το 1500 έως το 1822), αυτό το έθιμο συναντάται σε πολλές λατινικές χώρες, από τη Λατινική Αμερική μέχρι τις ευρωπαϊκές (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία) απ’ όπου και προέρχεται. Επίσης στο κεφάλαιο 5, όταν ολόκληρη η οικογένεια συγκεντρώνεται για το μεσημεριανό, όλα τα πιάτα που σερβίρονται προέρχονται από την βραζιλιάνικη παραδοσιακή κουζίνα. Το κύριο πιάτο αποτελείται από “ρύζι και φασόλια, πατάτες, μαρούλι - ολα πολύ απλά και χειροποίητα - αλλά το μεσημεριανό πάντα είναι σαν μια θορυβώδης χαρούμενη γιορτή. Το κοτόπουλο είναι το αγαπημένο των παιδιών, οπότε η γιαγιά το μαγείρευε πάντα”. Η βάση της βραζιλιάνικης κουζίνας αποτελείται από κοτόπουλο, μαρούλι και ντομάτα και πατάτες. Σύμφωνα με τον Botelho “Πέρα από κάποιες τοπικές διαφορές, το καθημερινό φαγητό που βρίσκεται σχεδόν σε κάθε τραπέζι της χώρες αποτελείται από το ζεύγος ρύζι και φασόλι, συνοδευμένο από σαλάτα, κάποιο είδος κρέατος και αλεύρι μανιόκας. Το λεξικό Aurélio της πορτογαλικής γλώσσας ορίζει το δίδυμο feijão-com-arroz (φασόλια και ρύζι) ως “καθημερινής χρήσης, κοινός, συνηθισμένος”. Είναι ένα αληθινό στοιχεία της εθνικής τους ταυτότητας που αγκαλιάζει τους ανθρώπους από τον Βορά μέχρι το Νότο.” Μελαγχολικό σχέδιο Το Daytripper είναι ένας τίτλος που αποπνέει μελαγχολία από την αρχή ως το τέλος και το σχέδιο του δε θα μπορούσε να σημαίνει κάτι αντίθετο. Θυμίζοντας Umbrella Academy, κόμικ της Vertigo και της αμερικάνικης εναλλακτικής σκηνής, αλλά και με μία εσάνς της λατινοαμερικάνικης σχολής, το σχέδιο είναι απολαυστικό καθ’ όλη τη διάρκεια του κόμικ. Μπορεί να είναι ένας τίτλος μελαγχολικός, αλλά ο Dave Stewart χρησιμοποιεί ένα πολύ μεγάλο μέρος της χρωματικής παλέτας δένοντας τέλεια με τα μελάνια που χρησιμοποιούν τα αδέρφια. Από εξωτερικούς χώρους και παραλίες μέχρι εσωτερικούς χώρους και καθημερινές σκηνές στην πόλη, το Daytripper έχει σχέδιο που θα κάτσει ο καθένας να απολαύσει αρκετές φορές ακόμα και χωρίς να διαβάζει την ιστορία. Ένας πολυβραβευμένος τίτλος Δε συνηθίζω να δίνω έμφαση στα βραβεία, αλλά με εντυπωσίασε το πόσο αναγνωρισμένο είναι το Daytripper σαν έργο. Το 2011 κέρδισε το βραβείο Eisner ως η Καλύτερη Limited Σειρά ή Ιστορία, το βραβείο Harvey ως το Καλύτερο Τεύχος ή Ιστορία και το βραβείο Eagle ως το Αγαπημένο Καινούριο Κόμικ. Το 2014 επιλέχθηκε ως το βιβλίο Life of the Mind στο Πανεπιστήμιο του Tennessee (UT) στο Knoxville. Το πρόγραμμα Life of the Mind στο UT είναι ένα πρόγραμμα ανάγνωσης για όλους τους φοιτητές του πρώτου έτους. Το Daytripper είναι το πρώτο graphic novel και το βραζιλιάνικο έργο που επιλέχθηκε για το πρόγραμμα. Συχνά επιλέγεται ως ένα από τα καλύτερα graphic novels που έχουν κυκλοφορήσει ιδίως λόγω του σχεδίου του και των συναισθημάτων που προκαλούν οι χαρακτήρες και οι σχέσεις τους. Η έκδοση Χορταστικότατη έκδοση με 260 σελίδες και με τις συνηθισμένες προδιαγραφές των εκδόσεων Οξύ. Το θεωρώ μία πάρα πολύ καλή επιλογή, ένας κλασικός τίτλος της Vertigo, πολύ συναισθηματικός και μακριά από τα υπερηρωικά που μας έχει συνηθίσει η εκδοτική. Στο εξώφυλλο αναγράφεται το Black Label της DC, ωστόσο δεν είναι τίτλος που έχει γραφτεί για το συγκεκριμένο imprint, ούτε έχει ιδιαίτερη σχέση με την ενήλικη προσέγγιση και θεματική του, απλώς από το 2020 οποιαδήποτε επανέκδοση τίτλων της Vertigo γίνεται από το όνομα του DC Black Label. Θα το πρότεινα σε όποιον θέλει κάτι καινούριο και διαφορετικό. Εκτός του σάιτ της Οξύ, μπορείτε να το βρείτε και στη Λέσχη Φίλων Κόμικς, την οποία ευχαριστώ πολύ που μου έδωσε πρώτο πρώτο το δικό μου αντίτυπο. Καλό διάβασμα σε όλους
  23. Indian

    1312

    Ο Zgur γνωστός για την δουλειά του στο “Alcoholy Nights” έρχεται με ακόμα μία δημιουργία του, που φέρει τον τίτλο “1312”. Το “1312” πρόκειται για μία σειρά από γελοιογραφίες οι οποίες έχουν λόγο ύπαρξης στο να σατιρίζουν την καθεστηκυία τάξη και ειδικότερα τη Αστυνομία. Στο στόχαστρο, λοιπόν, μπαίνουν τα όργανα της τάξης κι ο… υπερβάλλων ζήλος που καμιά φορά επιδεικνύουν. Η πένα του δημιουργού είναι ιδιαίτερα καυστική, αιχμηρή και σίγουρα θα κάνει τους ένστολους και τους θετικά προσκείμενους στο έργο της Αστυνομίας να νιώσουν προσβεβλημένοι, οπότε καλό θα είναι αυτές οι κατηγορίες αναγνωστών να προσπεράσουν. Το σχέδιο έχει γελοιογραφική υφή, αλλά δεν θα το λέγαμε απλά διεκπαιρεωτικό. Απεναντίας, είναι προσεγμένο, έχει λεπτομέρεια και ζωντάνια, αν και φαίνεται ότι έχει βάλει το χεράκι της και η νέα τεχνολογία. Ο χρωματισμός διαθέτει πλουραλισμό και ζωηράδα. Μου άρεσε πολύ. Η έκδοση, αν κι έχει μικρό μέγεθος, είναι αρκετά προσεγμένη, με κόλληση στην ράχη και καλής υφής γυαλιστερό χαρτί. Να πούμε, τέλος, ότι ο τίτλος του παρόντος κόμικ αποτελείται από τέσσερις αριθμούς, οι οποίοι αν μεταφραστούν σε γράμματα, σχηματίζουν την λέξη ACAB που αποτελεί ακρωνύμιο ενός Αγγλικού συνθήματος κατά της άλογης αστυνομικής βίας. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  24. Indian

    TAKE IT SLOWWW

    Ένα κόμικ το οποίο έχει διττό ρόλο, τόσο εκπαιδευτικό, όσο και χιουμοριστικό, δίνει στο αναγνωστικό κοινό η Κατερίνα Μποτίνη. Ο λόγος για το “Take it slowww”, μία αυτοέκδοση που έχει για πρωταγωνιστή τον Χοσέ, έναν νεαρό βραδύποδα, ο οποίος περνώντας την φιλοσοφία που διέπει το είδος του, μας ξεναγεί στο φυσικό του περιβάλλον, την ζούγκλα, και μας περιγράφει διάφορες ευτράπελες καταστάσεις, αλλά και την συμβίωσή του με τα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου. Συνοδοιπόροι σε αυτό το ταξίδι είναι διάφορα ζώα της περιοχής, με επικεφαλής τον Καρλίτο, έναν γουρλομάτη τάρσιο και τον Τίτο, έναν αιμοσταγή, αλλά παρεξηγημένο ιαγουάρο. Εννοείται, βέβαια, ότι βασικό ρόλο παίζει και η… τύχη, η οποία δείχνει απλόχερα την εύνοιά της στον Χοσέ, σε σημείο ο φίλος μας να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με ένα γνωστό μας παπί. Η Κατερίνα, ντύνει το κόμικ της με χιουμοριστικά γκαγκ, αλλά παράλληλα δεν παραλείπει να παρουσιάζει και στοιχεία επιμορφωτικά, καθώς πραγματοποιούνται πολλές αναφορές στην δημιουργία και την ζωή αυτών των θηλαστικών, τα οποία θα τα βρείτε ενδιαφέροντα (αν δεν τα έχετε ήδη) όταν το διαβάσετε. Στον αντίποδα των εντυπώσεων, έχουμε να κάνουμε με πυκνογραμμένα καρέ (ακόμα και 13 στην σελίδα!), που μερικές φορές φέρνουν δυσκολία κατά την ανάγνωση, ενώ το κόμικ δεν διαθέτει μία σταθερή ομοιομορφία, καθώς ενώ ξεκινάει ένα γκαγκ, διακόπτεται στην επόμενη σελίδα, για να συνεχίσει στην μεθεπόμενη! Γενικά την βρήκα μία καλή και πρωτότυπη δουλειά, που ψυχαγωγεί και ταυτόχρονα μαθαίνει τον αναγνώστη. Σίγουρα, όμως, θα της άξιζε λίγη περισσότερη φροντίδα. Το σχέδιο είναι πολύ εκφραστικό, αν κι έχει κι αυτό τις ατέλειές του. Διαθέτει πολλές λεπτομέρειες, που δείχνουν πανέμορφες στα μεγάλα καρέ, αλλά στα μικρά ασφυκτιούν και είναι αρκετές οι φορές που κουράζουν το μάτι. Τα φανταχτερά χρώματα είναι πανταχού παρόντα κι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του εικαστικού τομέα. Μου άρεσαν πάρα πολύ, αλλά ίσως δεν θα τα ήθελα τόσο ζωντανά, τουλάχιστον σε ένα κόμικ. Εκδοτικά έχουμε να κάνουμε με ένα έντυπο που έχει στενόμακρο φορμάτ, κόλληση στην ράχη και πολύ καλής ποιότητας γυαλιστερό χαρτί στο εσωτερικό. Η εκτύπωση είναι εξαιρετική, αλλά η γραμματοσειρά που έχει χρησιμοποιηθεί… ζαλίζει! Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι το παρόν κόμικ κυκλοφορεί τόσο στην Ελληνική, όσο και στην Αγγλική γλώσσα. Ας παραθέσουμε κι ένα άρθρο για το κόμικ, αλιευμένο από το Smassing Culture. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  25. Τα πρωτόγνωρα και κοσμοϊστορικά γεγονότα που ζούμε αυτές τις εποχές, έχουν δώσει βήμα σε πολλούς καλλιτέχνες να εκφραστούν. Έτσι, εκτός από τον κινηματογράφο, την ζωγραφική, την γλυπτική, δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητη και η Ένατη Τέχνη. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ο Περικλής Κουλιφέτης παρουσίασε στο κοινό μία σειρά από γελοιογραφικά στριπ, τα οποία σατιρίζουν την περίοδο της καραντίνας, αλλά παράλληλα δίνουν τροφή για σκέψη στον αναγνώστη. Με την συνδρομή της γνωστής μας εκδοτική, "Μικρός Ήρως", κυκλοφόρησε στις 09/03/21 το πόνημα του δημιουργού, το οποίο χωρίζεται σε δύο άτυπες περιόδους, την "Καραντίνα Νο 1" και την "Καραντίνα Νο 2", αντιγράφοντας, κατά κάποιον τρόπο, την πραγματικότητα. Πρωταγωνιστές σε αυτό το ταξίδι είναι ένας άντρας και το πουλί του. Όχι, μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό! Ο Στάθης αναγκάζεται να εγκλειστεί μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του, λόγω του lockdown κι έχει για συντροφιά το καναρίνι του, τον Αγαθοκλή. Οι διάλογοι μεταξύ τους, αποδεικνύουν το πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο να μείνει "φυλακισμένος" για μεγάλο χρονικό διάστημα, την ίδια ώρα που για το άτυχο πτηνό, είναι απλά η ιστορία της ζωής του. Έτσι, ο Αγαθοκλής, φροντίζει κάθε φορά, με το καυστικό του χιούμορ, να λέει αλήθειες και να βάζει τον ιδιοκτήτη του σε σκέψεις. Η ποιότητα των στριπ είναι αρκετά τίμια, θα έλεγα, κι αρκετά από αυτά μου άφησαν ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Το νεαρό της ηλικίας του δημιουργού (γεννήθηκε το 1996), πάντως, υπόσχεται ότι, εκτός από καλής ποιότητας χιούμορ, έχει πολλά περιθώρια για βελτίωση στο μέλλον. Όσον αφορά το σχέδιο, προσωπικά θα το χαρακτήριζα επιμελώς ατημέλητο. Για το ύφος του σεναρίου (το οποίο δεν έχει να μας παραθέσει μία ολοκληρωμένη ιστορία) επιτελεί στο ακέραιο τον σκοπό του, χωρίς όμως να είναι το αριστούργημα. Εδώ δεν με πείραξε. Σε μία κανονική ιστορία, θα είχα θέμα. Το χρώμα, από την άλλη, είναι αντιστρόφως ανάλογο με τις ημέρες που διανύουμε. Είναι ευχάριστο, διαθέτει ποικιλία ζωηρών χρωμάτων, με αποτέλεσμα ο συνδυασμός τους να βγάζει μία νότα αισιοδοξίας. Η έκδοση διαθέτει τα περισσότερα από τα καλά στοιχεία της εκδοτικής, με μοναδική, ίσως, παραφωνία να είναι το μικρό μέγεθος. Βέβαια, αν το καλοσκεφτούμε, από την στιγμή που έχουμε να κάνουμε με γελοιογραφικά στριπάκια, με διεκπαιρεωτικό σχέδιο, το μεγαλύτερο μέγεθος δεν θα έδινε κάτι περισσότερο. Το έντυπο φέρει σύνδεση με καρφίτσα, ενώ το χαρτί του είναι καλής ποιότητας, δημιουργώντας μία καλή αποτύπωση των χρωμάτων. Στο εσωτερικό του εξώφυλλου, θα βρούμε ένα εισαγωγικό άρθρο για το κόμικ, επιμελημένο από τον, συνήθη ύποπτο, Γαβριήλ Τομπαλίδη, ενώ στην μέσα σελίδα του οπισθόφυλλου, η έκδοση ολοκληρώνεται με ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα του δημιουργού. Η σελίδα του Περικλή Κουλιφέτη στο Facebook Η σελίδα της εκδοτικής για τους "Έγκλειστους"
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.