Αναζήτηση στην Κοινότητα

DRIVE TECH μια ειδική ετήσια έκδοση του περιοδικού DRIVE (παρουσίαση εδώ) που κυκλοφόρησε Οκτώβριο του 2021.

Πρόκειται για μία δημιουργία, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2021, η οποία είναι σίγουρο ότι θα μιλήσει στις καρδιές των απανταχού πιστών υποστηρικτών της Πράσινης Αθηναϊκής ομάδας, αλλά (θέλω να πιστεύω) και σε όλους τους γνήσιους φιλάθλους. Με το σενάριο να το έχει επιμεληθεί ο Ανδρέας Οικονόμου και την εικονογράφηση να ανήκει στον Πέτρο Μπάλτα, η ιστορία που αφηγούνται οι δύο δημιουργοί μάς πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στις 22 Απριλίου 1928, όταν ο Παναθηναϊκός έπαιξε εντός έδρας με την Σέρβικη Μπεογκράτσκι. Το αποτέλεσμα, δυστυχώς, ήταν βαρύ για την ελληνική ομάδα, η οποία ηττήθηκε με σκορ 4-0, σε ένα ματς που όλα λειτούργησαν εναντίον της. Παρά το βαρύ σκορ, όμως, ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν (ένας από τους πολλούς) που σφυρηλάτησαν την στόφα της ομάδας και την νοοτροπία της. Μέσα από τις σελίδες του κόμικ γίνεται αναφορά σε σημαντικές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες της εποχής, με προεξάρχουσα εκείνη του Απόστολου Νικολαΐδη. Μετά την ανάγνωση, μπορώ να πω ότι η πλοκή μού θύμισε κάτι από τα κλασικά ποδοσφαιρικά κόμικ που κυκλοφόρησαν κυρίως στην Μεγάλη Βρετανία, με την διαφορά ότι εδώ υπήρχαν δόσεις μίας ιδιαίτερης συναισθηματικής φόρτισης. Σκηνοθετικά έχουμε μία αξιόλογη αφηγηματική ροή, δοσμένη με την απαραίτητη γλαφυρότητα και μία συγκινησιακή υπερβολή. Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα πόνημα, το οποίο σίγουρα θα πρέπει να κοσμεί τις βιβλιοθήκες (τουλάχιστον) των φίλων της συγκεκριμένης ομάδας. Ο εικαστικός τομέας είναι αρκετά προσεγμένος, την ώρα που το ασπρόμαυρο χρώμα είναι το καταλληλότερο για ένα τέτοιο κόμικ. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι βοηθάει τον αναγνώστη να εμβαθύνει καλύτερα στην αναδρομή στο παρελθόν. Τα καρέ είναι καθαρά και βγάζουν τον απαραίτητο ρεαλισμό. Η έκδοση είναι μικρή το δέμας, αλλά αρκετά στιβαρή κι αυτό οφείλεται στο παχύ εξώφυλλο, αλλά και στις εξίσου παχιές εσωτερικές σελίδες του ματ χαρτιού. Σαν συνοδευτικό υλικό θα μπορούσαμε να εντάξουμε έναν δισέλιδο πρόλογο για το κόμικ, ο οποίος (συν τοις άλλοις) αποτελεί κι ένα είδος περίληψής του. Αξίζει ν’ αναφέρουμε ότι η Μαργαρίτα Κωτσίνη, η Μαρία Τσιουράκη κι ο Άγγελος Σκλαβουνάκης έδωσαν τις συμβουλές τους για την παρούσα έκδοση, ενώ η καλλιτεχνική επιμέλεια και η σελιδοποίηση ανήκει στην Πένια Παππά. Τέλος να πούμε ότι μέσα στην έκδοση περιέχεται και μία συλλεκτική κάρτα, εμπνευσμένη από το βιβλίο “Έντεκα εμείς”, το οποίο αναφέρεται στην πορεία του Παναθηναϊκού στο Wembley. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του κόμικ.

Ο Μίκα, ένα μικρό παιδί, έχει αναγκαστεί από την μοίρα κι από την αναλγησία των πολιτικών, να αφήσει την χώρα του και να μεταναστεύσει στην Ακαταλαβούπολη, μία πόλη, που έχει μεγάλες ομοιότητες με την Αθήνα (δυστυχώς) κι όπως είναι φυσικό γνωρίζει την κοινωνική αποξένωση και περιθωριοποίηση. Μόνος του, χωρίς γονείς και με μόνη του συντροφιά τον σκύλο του τον Βάλκα, θα γνωριστεί με τον Φειδία, έναν καλλιτέχνη του δρόμου, ο οποίος θα τον βοηθήσει να πάρει κάποιες απαντήσεις στα διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα κι ανησυχίες που τον ταλανίζουν και θα του μάθει, με έναν αισιόδοξο τρόπο, το τι χρειάζεται για να επιβιώσει ένας παρίας, σε μία αφιλόξενη και δυστοπική πόλη. Το κόμικ αυτό, λοιπόν, μας έρχεται δια χειρός Λάζαρου Αλεξάκη, ο οποίος έχει επιμεληθεί το σενάριο και Κλήμη Κεραμιτσόπουλου που έχει αναλάβει την οπτική αποτύπωσή του. Αμφότεροι οι δημιουργοί με το παρόν πόνημά τους επιχειρούν ν΄ αποτυπώσουν με χιουμοριστικό (??) τρόπο τα κακώς κείμενα που διέπουν την εποχή μας, όσον αφορά το μεταναστευτικό, αλλά παράλληλα να δώσουν τροφή για σκέψη και περισυλλογή. Και πιστεύω ότι το πετυχαίνουν όχι απλά στην εντέλεια, αλλά ακόμα περισσότερο. Ο χαρακτήρας του Μίκα, ενός παιδιού ορφανού, είναι ο ορισμός της εγκατάλειψης και της δυστυχίας, την ίδια ώρα που ο Φειδίας, σαν άλλος φιλόσοφος του δρόμου, προσπαθεί να του δώσει τα εφόδια για την νέα (κι επώδυνη) πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει από εδώ και στο εξής. Μέσα από τα ολοσέλιδα στριπ βγαίνουν μεγάλες αλήθειες στην επιφάνεια για τον τρόπο που η πλειοψηφία του κόσμου αντιδρά με τους ανθρώπους που δεν έχουν την “πολυτέλεια” μίας πατρίδας και μίας αξιοπρεπούς διαβίωσης κι όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, οι αλήθειες αυτές… πονάνε… Κάθε μικρή ιστορία που πραγματεύονται οι σελίδες, είναι εξαιρετική, καμία δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους και στο τέλος πιστεύω ότι θα κάνει τον αναγνώστη να αφήσει το κόμικ με μία γλυκιά θλίψη. Προσωπικά το “Μίκα & Βάλκα” το βρήκα ένα εξαιρετικό κόμικ για την θεματολογία του και για τον τρόπο που την παραθέτει, ενώ υπήρχαν και κάποια καρέ (που αν και σαραντάρης πλέον), λόγω του πρόσφατου χαμού των γονιών μου, μου έφεραν δάκρυα στα μάτια. Ομολογώ ότι είχε ΠΟΛΛΑ χρόνια να με επηρεάσει συναισθηματικά ένα κόμικ σε τέτοιο βαθμό. Πολλά μπράβο στους δημιουργούς. Εννοείται ότι προτείνεται σε όλους τους φιλελεύθερους κι ορθά σκεπτόμενους ανθρώπους. Οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν. Αυτό δεν κάνουν, άλλωστε? Ο εικαστικός τομέας φέρει την υπογραφή του έμπειρου κομίστα Κλήμη, επομένως ξέραμε εκ των προτέρων ότι θα απολαύσουμε ένα αξιόλογο σχέδιο, όπως κι έγινε. Όλα τα καρέ χαρακτηρίζονται από μεγάλη πλαστικότητα κινήσεων, ενώ αποτυπώνονται αριστοτεχνικά τα συναισθήματα του μικρού μας πρωταγωνιστή (τρόμος, ευχαρίστηση, απορία, θλίψη). Οι γραμμές του είναι καθαρές και οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου, δένουν άψογα με το σχέδιο. Εντυπωσιασμένος έμεινα κι από το μελάνωμα. Συμπερασματικά, λοιπόν, έχουμε ένα άρτιο δέσιμο σεναρίου και σχεδίου! Η έκδοση είναι λιτή, αλλά συμπαθητική. Το φορμάτ της είναι στενόμακρο και το λευκό χρώμα επικρατεί κατά κόρον στο εξώφυλλο, με μοναδική εξαίρεση ένα κόκκινο μπαλόνι, που κι αυτό έχει τον συμβολισμό του. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο τα social media του κόμικ και των δημιουργών, που βρίσκονται στο οπισθόφυλλο. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους. Το “Μίκα & Βάλκα” στο Facebook Ο Λάζαρος Αλεξάκης στο Facebook Ο Κλήμης Κεραμιτσόπουλος στο Facebook

Ο λόγος για ένα γελοιογραφικό φανζινάκι, εμπνευσμένο από την πένα του Κωνσταντίνου Κάτσου, γνωστού για την παλαβή την “Πριγκίπσσά” του. Το σενάριο περιγράφει, με απόλυτα γλαφυρό τρόπο, δύο αστροναύτες, μέλη μίας ερευνητικής αποστολής, οι οποίοι προσεδαφίστηκαν στην Σελήνη αλλά κατά μία τραγική απερισκεψία (ή μάλλον πολλές ) το διαστημόπλοιό τους χάθηκε στο διάστημα κι ανατινάχθηκε! Έτσι έχουν μείνει άπρακτοι μακριά από τον πλανήτη μας, με συντροφιά τους… θρυλικούς τσακωμούς τους. Βλέπετε, ο ένας (που ονομάζεται ΕΝΑ) είναι σχετικά έξυπνος, ενώ για τον άλλο (που τον λέμε ΔΥΟ) θα λέγαμε ότι μάλλον ήταν μία ατυχής επιλογή γι’ αυτή την αποστολή. Προσωπικά, το συγκεκριμένο δίδυμο μού έφερε στο μυαλό την χημεία που έχουν μεταξύ τους ο Pinky και ο Brain. Η ώρα περνάει, λοιπόν, λύση στο πρόβλημά τους δεν φαίνεται να βρίσκεται εύκολα, το οξυγόνο τελειώνει και οι παραισθήσεις αρχίζουν. Όταν, κάποια στιγμή, ο ΔΥΟ εξαφανίζεται μυστηριωδώς, κατά την διάρκεια της έρευνας για τον εντοπισμό του, θα αποκαλυφθεί κάτι που θα τους αφήσει με ανοιχτό το στόμα! Δύο στα δύο, λοιπόν, για τις δουλειές του Κάτσου, όσον αφορά το χιούμορ. Ο δημιουργός, όπως και στην “Πριγκίππσα”, παίρνει ένα απλό και “φορεμένο” story και το οδηγεί σε σατιρικά μονοπάτια και μάλιστα σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Εδώ έχουμε μία ιστορία με σωστή ροή, ενώ παράλληλα δημιουργούνται γκαγκ, που μοιάζουν με στριπ και τα περισσότερα με διασκέδασαν. Το φινάλε ανοίγει την όρεξή μας και μας υπενθυμίζει ότι η ιστορία δεν έχει μόνο μία στείρα παράθεση κωμικών σκετς, αλλά έχει και υπόθεση. Η λέξη “Συνεχίζεται” στο τελευταίο καρέ, υπόσχεται και δεύτερο μέρος, το οποίο φαίνεται να έχει κάποιο ενδιαφέρον. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα τίμιο τευχάκι, που το απόλαυσα. Ο εικαστικός τομέας, αυτή την φορά, είναι κάπως ατημέλητος, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μεγαλύτερο πάτημα στο σενάριο να δείξει τι αξίζει. Τα καρέ είναι κάπως ατσούμπαλα, αλλά αυτό δεν επηρεάζει την ανάγνωση. Αυτό που επικρατεί είναι οι ασπρόμαυροι τόνοι, τους οποίους προσωπικά τους βρήκα του γούστου μου. Η έκδοση είναι υποδεέστερη σε σχέση με την “Πριγκίππσα”. Έχει μικρό μέγεθος και δέσιμο με καρφίτσα. Το χαρτί είναι ματ, αλλά τόσο οι εσωτερικές σελίδες, όσο και τα εξώφυλλα είναι αρκετά παχιά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μεγάλο πρόβλημα τσαλακώματος. Κι εδώ το συνοδευτικό υλικό απουσιάζει, με μοναδική εξαίρεση (αν και δεν νομίζω να θεωρείται συνοδευτικό υλικό αυτό ) μερικές χαριτωμένες ατάκες, στο οπισθόφυλλο, μία πρακτική που μου θυμίζει τα φανζίν του Ρουμπούλια. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του κόμικ.

Σίγουρα όλοι μας έχουμε διαβάσει ή ακούσει ιστορίες από τον μακρινό Μεσαίωνα, όπου οι ατρόμητοι ιππότες σώζουν τις ανυπεράσπιστες πριγκίπισσες. Μία ωραία εποχή άκρατου ρομαντισμού, αλλά και ηρωικών κατορθωμάτων. Αυτή την εποχή, λοιπόν, έρχεται να σατιρίσει μέχρι τελικής πτώσης, ο Κωνσταντίνος Κάτσος με το κόμικ του “Η Πριγκίπσσα”. Όχι, μην νομίζετε ότι υπάρχει κάποιο λάθος στην ορθογραφία της λέξης. Ο δημιουργός αποφάσισε να τιτλοφορήσει με αυτόν τον τρόπο το κόμικ του, δίνοντας από την πρώτη κιόλας εντύπωση τον χαρακτήρα που θέλει ν΄ αποδώσει σε αυτό. Το σενάριο πραγματεύεται την ιστορία μίας νεαρής πριγκίπισσας, με πολύ πυκνά και μακριά κόκκινα μαλλιά, η οποία είναι φυλακισμένη μέσα σε έναν πύργο, με μοναδική της συντροφιά μερικά βιβλία, αλλά κι ένα αντρόγυνο ποντικιών, με το αρσενικό να αντιδρά στην φασαρία και να έχει καρδιολογικά προβλήματα. Μέσα στην ανία της και την προσμονή να γίνει ένα θαύμα και να ελευθερωθεί από τα δεσμά της, εμφανίζεται ένα γενναίο παλικάρι, το οποίο τηρεί την παράδοση κι αποφασίζει να την βοηθήσει να εγκαταλείψει το κάστρο-φυλακή της. Σε αντίθεση, όμως, με τα υπόλοιπα παραμύθια αντίστοιχης θεματολογίας, αυτό φαίνεται να είναι αρκετά δύσκολο. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία με διασκέδασε σε μεγάλο βαθμό και μάλιστα πολλές ήταν οι φορές που έπιασα τον εαυτό μου να γελάει δυνατά με τα παθήματα των δύο επίδοξων εραστών. Τα περισσότερα γκαγκ έχουν σαν βάση την ασυνεννοησία των δύο πρωταγωνιστών να συντονιστούν στην αποφυλάκιση, βγάζοντας ένα έντονο σατιρικό και κωμικό στοιχείο, καλής ποιότητας. Σημαντικό ρόλο στο χιούμορ έπαιξε κι ο… Χαρίλαος, το αρσενικό ποντίκι, ο οποίος χάνει συχνά την ψυχραιμία του κι αυτό δεν είναι καλό, γιατί πάσχει από την καρδιά του, με την γυναίκα του μάταια να προσπαθεί να τον επαναφέρει στην ηρεμία. Το φινάλε, με μία πρώτη ανάγνωση φαίνεται να είναι ευτυχές, αλλά έρχεται το τελευταίο, ολοσέλιδο καρέ να μας κάνει να κλείσουμε το άλμπουμ με ένα τρανταχτό γέλιο. Γενικά την βρήκα μία αξιόλογη δουλειά στον τομέα της, που αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις των αντίστοιχων ιστοριών και του καλού χιούμορ. Τον εικαστικό τομέα σίγουρα δεν θα τον χαρακτηρίζαμε το δυνατότερο στοιχείο της ιστορίας. Το σχέδιο είναι τίμιο, απαντά στις κωμικές επιταγές του σεναρίου, αλλά πιστεύω ότι δεν στέκεται ικανό να υπερκεράσει το ίδιο το σενάριο. Το χρώμα είναι αρκετά έντονο και διαχειρίζεται με καλό τρόπο το πράσινο, το κίτρινο, το κόκκινο και το μπλε, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία αισιόδοξη (για το μάτι) νότα στην ανάγνωση. Η έκδοση είναι αρκετά ποιοτική και μιας και δεν αναφέρεται το αντίθετο, εικάζω ότι πρόκειται για φανζίν. Οι διαστάσεις της είναι μεγάλες, το χαρτί είναι γυαλιστερό κι αρκετά παχύ και η θερμοκόλληση στην ράχη υπόσχεται πολλές αναγνώσεις. Σίγουρα είναι ένα έντυπο που ανταγωνίζεται επάξια επαγγελματικές εκδόσεις του χώρου. Το συνοδευτικό υλικό είναι εντελώς ανύπαρκτο. Μετά το εξώφυλλο έχουμε την ιστορία, η οποία μόλις τελειώνει, έρχεται το οπισθόφυλλο. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παράθεση του κόμικ.

Η πρόσφατη πανδημία, η αλήθεια είναι ότι, επηρέασε και ταλαιπώρησε με αφάνταστο τρόπο την ανθρωπότητα. Γι' αυτή την μάστιγα γράφτηκαν συγγράμματα, θεατρικά έργα, ακόμα και ταινίες. Όπως ήταν φυσικό, λοιπόν, ο τομέας της Ένατης Τέχνης δεν θα μπορούσε να μείνει αδρανής. Μέσα σε πολλά κόμικς που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, έρχεται κι ο “Κήπος του Προφήτη: ANIMALE” να μας δώσει μία “λογική” εξήγηση, αλλά και μία λύση στο πρόβλημα. Ο Ντίνος έχει βαρεθεί την ζωή του, με την ρουτίνα που τον έχει κατακλύσει από τις πολλές ώρες που περνάει μέσα στο σπίτι του κι έτσι ψάχνει να βρει έναν τρόπο για να αντιδράσει. Σε αυτή του την αντίδραση έχει μία λύση ο Δαίμονας, ο οποίος έχει την ικανότητα να γυρίσει τον χρόνο πίσω, τότε που ο πρώτος Κινέζος δοκίμασε το έδεσμα από το (κατά τα άλλα) συμπαθές ζωάκι, που μετέφερε τον COVID στον άνθρωπο. Αποφασίζουν, λοιπόν, να τον επισκεφτούν με σκοπό να τον αποτρέψουν. Εκείνος, όμως, θα τους αποκαλύψει ότι αυτό είναι προϊόν μίας γενικότερης συνωμοσίας, που σκοπό έχει την… εκδίκηση. Οι δύο, υπερασπιστές της ανθρωπότητας, λοιπόν, θα ξεκινήσουν την έρευνα, με σκοπό να βρουν την άκρη του νήματος και τους υπαίτιους αυτής της συνωμοσίας και να τους επαναφέρουν στην τάξη. Σε αυτό το ταξίδι θα έχουν στο πλευρό τους μερικές από τις σημαντικότερες μορφές της διεθνούς metal σκηνής. Ο Gordon Blacksmith ξαναχτυπά, λοιπόν, με τον θρυλικό “Προφήτη” του και δημιουργεί ένα σύντομο φανζίν, το οποίο βρήκα ιδιαίτερα απολαυστικό. Ο δημιουργός επικεντρωθεί στην συγγραφή του σεναρίου και στον σχεδιασμό του εξώφυλλου, ενώ το σχέδιο στο εσωτερικό το έχει επιμεληθεί ο Περικλής Αρκάς. Το σενάριο έχει καλή σκηνοθεσία, πιάνει τον σφυγμό της επικαιρότητας, χωρίς φυσικά να κάνει έκπτωση στην βασική ιδέα που έχει σφυρηλατήσει το κόμικ. Το μουσικό στοιχείο είναι πολύ έντονο και ταιριάζει απόλυτα στο κωμικό στυλ που έχει υιοθετήσει η πλοκή. Και φυσικά δίνεται και μία γροθιά στο στομάχι των απανταχού υπερβολικών συνωμοσιολόγων και των πρακτικών που ακολουθούν. Γενικά πρόκειται για ένα κόμικ το οποίο είναι άξιο αναφοράς, έχει φρεσκάδα και πλάκα. Νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί από όλους τους λάτρεις παρόμοιων δουλειών. Στον εικαστικό τομέα, αυτό που επικρατεί κατά κράτος, είναι το σκοτεινό στοιχείο, το οποίο δένει ομαλά με το σενάριο. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα “Black Metal” ύφος. Τα καρέ βρίθουν λεπτομερειών, ενώ βοηθούν στο να ξετυλιχθεί καλύτερα το κωμικό στοιχείο. Στο χρώμα επικρατεί το άσπρο και το μαύρο, ένας συνδυασμός που εμένα, προσωπικά, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Αν και δεν αναφέρομαι ποτέ στο lettering ενός κόμικ (ίσως κακώς να μην το κάνω ), αξίζει να πούμε ότι εδώ έχουμε μία καθαρή κι ευκολοδιάβαστη γραμματοσειρά, η οποία, όμως, είναι λίγο μεγάλη για το μέγεθος της έκδοσης, με αποτέλεσμα τα μπαλονάκια να καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο στα καρέ, από ότι θα έπρεπε. Μικρό το κακό, πάντως. Η έκδοση σίγουρα δεν αγγίζει ποιοτικά την προηγούμενη που είχε κυκλοφορήσει το 2018, αλλά αν δεν έχετε αυτές τις προσδοκίες, τότε εννοείται ότι δεν θα δυσαρεστηθείτε. Αυτή την φορά το φορμάτ της είναι “κανονικό” (με το ύψος να είναι μεγαλύτερο από το πλάτος) και το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα. Το χαρτί είναι αρκετά παχύ και πολυτελές, ενώ το μοναδικό έξτρα υλικό είναι μία αφίσα που την βρίσκουμε στην μέση του εντύπου. Αρνητική εντύπωση μου έκαναν οι τρεις διαφημιστικές σελίδες, τις οποίες τις βρήκα πολλές, αν κρίνουμε ότι το συγκεκριμένο κόμικ διαθέτει συνολικά 32 όλες κι όλες, συμπεριλαμβανομένης και της αφίσας. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους. Παρουσίαση "Ο Κήπος του Προφήτη" (2007) Παρουσίαση "Ο Κήπος του Προφήτη: The Unholy Book" (2018)

Δεν νομίζω να υπάρχει πολιτισμένος άνθρωπος που να μην σιχαίνεται τις μύγες και να θέλει να τις σκοτώσει με την πρώτη ευκαιρία. Έχουμε, όμως, αναρωτηθεί πώς είναι ο κόσμος τους και τι προβλήματα αντιμετωπίζουν? Αυτό έρχεται να μας το απαντήσει το παρόν κόμικ, το οποίο είναι δημιουργία των Τάσου Θεοφίλου (σενάριο) και Chrispy Shift (σχέδιο). Ο λόγος για ένα καθαρόαιμο νουάρ κόμικ, το οποίο μας μεταφέρει στον κόσμο των συγκεκριμένων εντόμων κι έχει στο τιμόνι του πρωταγωνιστή έναν δαιμόνιο επιθεωρητή, τον Ζυλ Μυγέ, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με την έρευνα των απανταχού μυγοκτονιών που λαμβάνουν χώρα στην πόλη. Ο επιθεωρητής, λοιπόν, θα κληθεί να εξιχνιάσει μία διπλή μυγοκτονία, καθώς μία αρσενική και μία θηλυκή μύγα βρέθηκαν νεκρές στο κρεβάτι ενός δωματίου ξενοδοχείου. Δεν υπάρχουν ίχνη πάλης, ούτε ίχνη αίματος, συνεπώς το μυαλό του επιθεωρητή πηγαίνει στην δηλητηρίαση. Το ερώτημα, όμως, παραμένει. Δολοφονήθηκαν ή αυτοκτόνησαν? Και ποια σχέση είχαν μεταξύ τους? Σεναριακά, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μία δουλειά που τιμάει το είδος που υπηρετεί. Το νουάρ στοιχείο είναι παντού σε όλα τα καρέ (νύχτα, μπαρ, καμπαρντίνες, αφήγηση από τον ήρωα), την ίδια ώρα που το αστυνομικό μυστήριο είναι αρκετά προσεγμένο και με μία έξυπνη λύση στο φινάλε. Πιστεύω ότι αν είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή του θα μπορούσε να αναπτυχθεί καλύτερα και θα έβγαινε ένα (ακόμα) καλύτερο αποτέλεσμα. Κι έτσι, πάντως, εμένα με κάλυψε. Έντονο υπάρχει και το στοιχείο του χιούμορ, το οποίο εμφανίζεται στις σωστές δόσεις και θα το χαρακτήριζα αρκετά εύστοχο κι ευφυές. Εν κατακλείδι, ήταν ένα ευχάριστο κόμικ, που ενώ περίμενα να επικρατήσει κατά κράτος το κωμικό στοιχείο, εντούτοις είχε κι ένα όμορφα “σκοτεινό” σενάριο. Απευθύνεται σε όλους τους λάτρεις των αστυνομικών ιστοριών, που θέλουν να διαβάσουν κάτι εναλλακτικό και διασκεδαστικό. Το σχέδιο εντάσσεται κι αυτό στο σύμπαν του νουάρ. Είναι σκοτεινό κι αποδίδει όμορφα την ατμόσφαιρα του σεναρίου. Ο χρωματισμός κινείται σε γήινα μοτίβα και είναι ξεκούραστος στο μάτι. Μοναδικό μου παράπονο είναι μερικά καρέ, τα οποία είναι περισσότερο φορτωμένα από ότι θα έπρεπε, με το αποτέλεσμα να μην βγαίνει το επιθυμητό. Σίγουρα, πάντως, δεν αλλοιώνει το σύνολο. Η έκδοση κινείται σε τίμια επίπεδα. Δυστυχώς, μπορεί το χαρτί στο εσωτερικό να είναι σχετικά παχύ και να αντέχει στο ξεφύλλισμα, το εξώφυλλο, όμως, δεν έχει το κατάλληλο πάχος, γεγονός που το καθιστά επιρρεπές στο τσαλάκωμα. Όσον αφορά την ποιότητα της εκτύπωσης, αυτή είναι ιδανική και τα χρώματα αποτυπώνονται εξαιρετικά. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο δύο διαφημίσεις. Η πρώτη αφορά το προσεχές δεύτερο τεύχος (με τίτλο “Η μυστηριώδης εξαφάνιση της Lady Dragonfly”), που περιέχει μία ακόμα περιπέτεια του οξυδερκούς επιθεωρητή, ενώ η δεύτερη κάνει μία αναφορά στο εντομοκτόνο μίας παλιάς εποχής, το γνωστό (στις γιαγιάδες μας) “FLIT”. Έτερο ουδέν. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους.

Σας αρέσουν τα ξεκαρδιστικά λογοπαίγνια, τα οποία μάλιστα αφορούν τομείς όπως κόμικς, βιβλία και κινηματογράφο? Ε, τότε, νομίζω ότι θα πρέπει να αποκτήσετε το παρόν αλμπουμάκι. Το συγκεκριμένο πόνημα είδε το πρώτο φως της ημέρας στα πλαίσια του 3ου LA Comics Festival, που πραγματοποιήθηκε στην Λάρισα, το διάστημα 28/08 – 02/09/21 και είναι μία τελική δημιουργία του Orestix (γνωστό από την δουλειά του στο "Κουπέ"), τόσο στο σχέδιο, όσο και στον χρωματισμό, επάνω σε γκαγκ που πρωτο-δημιουργήθηκαν από τον Wordman, πριν από πολλά χρόνια. Μέσα από τις σελίδες του ξεπηδούν από τα Στρουμφάκια, τον Superman, τον Αστερίξ (με τους δημιουργούς του), μέχρι τον Γκιούλιβερ, τον Ροπέν των δασών και τον Γκούφυ. Όλοι τους με τεράστια όρεξη για πλάκες κι αχαλίνωτη σάτιρα. Οι περισσότερες ιστορίες είναι σύντομες, με τις μεγαλύτερες να καταλαμβάνουν δύο σελίδες, ενώ επίσης υπάρχουν μονοσέλιδες, αλλά και σατιρικές γελοιογραφίες του ενός καρέ. Σχεδιαστικά έχουμε μία εξαιρετική προσπάθεια, η οποία αποδίδει στην εντέλεια το χιουμοριστικό κλίμα που επιχειρεί να περάσει το σενάριο των γκαγκ. Πολύ δυνατός είναι κι ο χρωματισμός, που περιέχει ζωντανά χρώματα, με μεγάλη ποικιλία, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία πανδαισία, άξια αναφοράς. Ποιοτικά η έκδοση είναι αρκετά τίμια (μιας και πρόκειται για αυτοέκδοση). Το χαρτί, μπορεί να είναι κάπως λεπτό, αλλά είναι γυαλιστερό και η εκτύπωση των χρωμάτων επάνω του είναι πολύ πιστή. Το πάχος του εξώφυλλου είναι λίγο λεπτό για τα γούστα μου, θα συνιστούσα προσοχή και να του φερθείτε με ευαισθησία. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, εκτός από τον πίνακα περιεχομένων, που βρίσκεται στο πίσω μέρος του εξώφυλλου, καθώς και λίγες πληροφορίες για τα ίδια τα περιεχόμενα. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους.

Το είχαμε γνωρίσει μέσα από τις σελίδες του πολυθεματικού περιοδικού “Μπλε Κομήτης”, αλλά δυστυχώς επειδή το συγκεκριμένο περιοδικό δεν μακροημέρευσε, έμεινε ημιτελές. Ήρθε, λοιπόν, ο Σεπτέμβριος του 2021, όπου βρήκε τον δρόμο του για το τυπογραφείο κι έφτασε στα χέρια μας, ολοκληρωμένο αυτή την φορά. Ο λόγος για το graphic novel “Μέρες λατρείας”, μία δημιουργία του Παναγιώτη Πανταζή (σενάριο και σχέδιο) και του Γιώργου Γούση (σενάριο), δύο καλλιτεχνών που μας είχαν απασχολήσει ευχάριστα και σε προηγούμενες δουλειές τους, όπως “Στα μυστικά του βάλτου”, “Ερωτόκριτος” και “Ληστές”. Το συγκεκριμένο πόνημα έχει στο επίκεντρο τον Τίτο, ένα παιδί που μεγάλωσε στην τσιμεντένια Αθήνα και κάθε Άνοιξη περνάει τις ημέρες της Πασχαλινής κατάνυξης στο χωριό. Αυτό είναι κάτι που του έχει γίνει συνήθεια κι όπως οι περισσότερες συνήθειες (αν δεν είναι κακές) είναι βαρετή. Την τελευταία φορά που επισκέπτεται το χωριό για το Πάσχα, λοιπόν, αυτός και οι φίλοι του θα πάρουν μία σοβαρή απόφαση. Να μην φύγουν από εκεί, αν δεν γνωρίσουν τον έρωτα. Κι ο Τίτος θα τον βρει στο πρόσωπο της Μάγδας. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα όμορφο άλμπουμ, το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να μην μιλήσει στην καρδιά εκείνων που περνούσαν τις ημέρες του Πάσχα στην επαρχία και σίγουρα θα ξυπνήσει πολλές κι ευχάριστες αναμνήσεις της παιδικής και της εφηβικής τους ηλικίας. Τουλάχιστον σε εμένα το πέτυχε. Οι σεναριογράφοι έπλασαν πολλές όμορφες στιγμές, που περιγράφουν τόσο τις ημέρες της κατάνυξης στα ελληνικά χωριά, με τα ήθη και τα έθιμά τους να κρατούν τις παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας, αλλά αποδίδουν αριστοτεχνικά και τα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, την προσποίηση των αγοριών ότι είναι ανεξάρτητα και πιο μεγάλα από ότι φαίνονται και φυσικά την σχέση τους με τους γονείς τους. Κι όλα αυτά, δοσμένα με μία αξιόλογη σκηνοθεσία, η οποία εμφανίζει σε μία γραμμική σειρά (όχι όμως επίπεδη) το χρονικό πλαίσιο και τα γεγονότα που διαδραματίζονται. Προσωπική μου άποψη, λοιπόν, είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό κόμικ, σίγουρα όμως δεν ανήκει στην αφρόκρεμα των λογοτεχνημάτων, που έχουν περάσει στο φάσμα της Ένατης Τέχνης από τους ίδιους τους δημιουργούς. Είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, κατάλληλο για εκείνους που περνούσαν τις ημέρες του Πάσχα στο χωριό και τι καλύτερο από το να διαβαστεί αυτές τις ημέρες που διανύουμε! Ο εικαστικός τομέας είναι κάπως ιδιαίτερος. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε, αλλά βγάζει ένα αίσθημα επιμελώς ατημέλητου, το οποίο εικάζω ότι ακολουθεί τις γραμμές του δημιουργού και δεν είναι τυχαίος. Παραδέχομαι ότι οι αναφορές στο Πάσχα είναι δοσμένες αξιοπρεπώς και με λεπτομέρεια, ενώ το χρώμα πιστεύω ότι είναι το δυνατό του σημείο, καθώς αποτελείται από μία παλέτα με γλυκά και γήινα χρώματα, που είναι ευχάριστα στο μάτι. Η έκδοση κυμαίνεται στα ίδια υψηλά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει η POLARIS. Το χαρτί είναι αρκετά παχύ (το είδος του λέγεται Τατάμι των 115gr, όπως αποκαλύπτει η ίδια η εταιρεία), πολυτελές και η εκτύπωση άψογη. Η κόλληση είναι αρκετά ανθεκτική και είμαι σίγουρος ότι θα αντέξει πολλές αναγνώσεις και ξεφυλλίσματα. Αξίζει, επίσης, ν΄ αναφέρουμε ότι το κόμικ έχει τιράζ 1000 αντιτύπων. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, με μοναδική εξαίρεση τα σύντομα βιογραφικά των δύο συντελεστών. Κάποια ακόμα άτομα που αξίζει να αναφερθούν είναι οι: Δέσποινα Παπαγιαννοπούλου (που είχε την επιμέλεια κειμένου - διόρθωση), Μαρία – Χριστίνα Κατσίχτη (που έκανε την γραφιστική επιμέλεια) και Μάρκος Κουκλάκης (που επεξεργάστηκε τις εικόνες). Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους. Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Πανταζή Αφιέρωμα στον Γιώργο Γούση

Όπως προαναγγέλλει το οπισθόφυλλο (λες κι εμείς δεν το υποψιαστήκαμε ) ο αγαπητός δημιουργός από την Συμπρωτεύουσα, ο Σταύρος Κιουτσιούκης, επανέρχεται στην σκηνή, δίνοντας στην δημοσιότητα (ακόμα) ένα φετιχιστικό άλμπουμ, το οποίο δίνει έμφαση στο αγαπημένο σημείο του σώματος των γυναικών (σύμφωνα με τις προτιμήσεις του ίδιου), που δεν είναι άλλο από τα… πατουσάκια. Το συγκεκριμένο πόνημά του κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2021 και δεν έχει την μορφή ενός κόμικ, πρόκειται για μία σειρά από μονοσέλιδα καρέ, τα οποία περιγράφουν με γλαφυρότητα το γυναικείο κορμί και ιδιαίτερα τα πόδια. Το κείμενο είναι ελάχιστο, καθώς περισσότερη βάση δίνεται στο εικαστικό κομμάτι, παρά στο συγγραφικό. Δικαιολογημένο, αν θέλετε την δική μου άποψη, από την στιγμή που δεν μιλάμε για ένα κανονικό σενάριο, αλλά περισσότερο για μία μορφή sketchbook - γελοιογραφίας. Και μιας κι αναφερθήκαμε στον εικαστικό τομέα, αυτός φέρει, φαρδιά – πλατιά, την υπογραφή του δημιουργού, καθώς δεν αλλάζει στο ελάχιστο από το καλλιτεχνικό του στυλ, το οποίο έχει υιοθετήσει όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιείται στον τομέα αυτό. Ο αναγνώστης θ’ απολαύσει καλοφτιαγμένες κοπέλες, μακριά από τα κόμπλεξ των επιταγών της εποχής, που θέλουν την γυναίκα να είναι αψεγάδιαστη, οι οποίες μπορεί ν’ ασχολούνται με “ενήλικες” δραστηριότητες, παράλληλα, όμως, βγάζουν προς τα έξω έναν χαρακτήρα που θα τον λέγαμε και καρτουνίστικο. Συμπερασματικά, το παρόν άλμπουμ, από την στιγμή που δεν αποτελεί ένα καθαρόαιμο κόμικ, προτείνεται στους θαυμαστές του δημιουργού (που θέλουν να έχουν όλες του τις δουλειές) και σε εκείνους που συμμερίζονται το φετίχ της ποδολαγνείας. Οι υπόλοιποι σίγουρα θα βρουν κάτι άλλο από τον Κιουτσιούκη να διαβάσουν. Αυτό που χτυπάει αμέσως στο μάτι όταν πιάνουμε στα χέρια μας την παρούσα έκδοση, είναι το μικρό της μέγεθος, το οποίο προσδίδει στο ανάγνωσμα μία αμαρτωλή αίσθηση. Αν και θα μπορούσε να είναι δεμένο με καρφίτσα, εντούτοις έχουμε θερμοκολλημένη ράχη, αρκετά στιβαρή. Το χαρτί είναι ματ και σχετικά παχύ, ενώ η εκτύπωση είναι τίμια, δεδομένου ότι τα χρώματα (λόγω της παλ υφής τους) δεν χρειάζονται μεγάλη πιστότητα. Όσον αφορά το συνοδευτικό υλικό, αυτό είναι εντελώς ανύπαρκτο, γεγονός που δημιουργεί αρνητική εντύπωση σε όλους εμάς τους ψυχαναγκαστικούς με το συγκεκριμένο θέμα. Αν και δεν συνηθίζω να γκρινιάζω για την τιμή ενός κόμικ, εδώ θα κάνω μία εξαίρεση και θα πω ότι την βρήκα σχετικά υψηλή. Προσωπικά πιστεύω ότι τα 6,50€ είναι ένα κόστος αρκετά “αλμυρό” για ένα τέτοιο άλμπουμ (που δεν είναι καθαρό κόμικ, που είναι μικρή έκδοση, που δεν έχει εξτραδάκια κ.ά.). Εννοείται, επίσης, ότι δεν χρειάζεται ν΄ αναφέρουμε ότι η παρούσα δουλειά ΔΕΝ απευθύνεται στις μικρές ηλικίες του αναγνωστικού κοινού. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσικούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική

Αν και είναι οξύμωρο το σχήμα να παρουσιάζουμε, στην καρδιά του χειμώνα, ένα κόμικ που μιλάει για το καλοκαίρι, με τον πρωταγωνιστή ν’ αναφωνεί, γεμάτος αγανάκτηση: “Φέτος θα πάω διακοπές”, εντούτοις λέω να το τολμήσω. Τον Ιούνιο του 2021, ο Σταύρος Κιουτσιούκης ξαναχτυπά με ένα κόμικ ερωτικού περιεχομένου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ένατη Διάσταση”. Όσοι γνωρίζουμε τον συμπαθέστατο Θεσσαλονικιό κομίστα, σίγουρα θα έχουμε καταλάβει το περιεχόμενο (και) του συγκεκριμένου πονήματος, το οποίο πραγματεύεται μερικές πολύ όμορφες στιγμές ανάμεσα σε ένα αγόρι και δύο κορίτσια, με φόντο το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι σε ένα απομονωμένο νησάκι. Το αγόρι του έργου δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον δημιουργό, δίνοντας, με αυτόν τον τρόπο, έναν χαρακτήρα αυτο - αφηγηματικό στο κόμικ. Μένει, μόνο, να μάθουμε αν οι καταστάσεις που περιγράφει, συνέβησαν στα αλήθεια ή ήταν αποκυήματα της φαντασίας του. Όλα ξεκινούν στην Θεσσαλονίκη, μέσα στον Ιούλη, όπου ο Σταύρος καλείται να γράψει ένα κόμικ, αλλά η καλοκαιρινή του διάθεση δεν τον αφήνει να συγκεντρωθεί. Αποφασίζει, λοιπόν, να πάει σε ένα ερημικό νησί, χωρίς ίντερνετ και πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις, με σκοπό τίποτα να μην μπορέσει να τον αποσπάσει από το έργο του. Ούτε καν τα όμορφα κορίτσια, που αυτή την εποχή ντύνονται πιο ανάλαφρα, προς… έξαψη των απανταχού ανδρών. Μαζεύει, λοιπόν, τα μπογαλάκια του, παίρνει τα χαρτιά και τα πενάκια του και μπαίνει στο πλοίο. Σε όλη την διαδρομή ο πειρασμός τον γυροφέρνει, αλλά εκείνος στέκεται στο ύψος του… καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια. Φτάνοντας, μετά κόπων και βασάνων, στο νησάκι, θα διαπιστώσει ότι κι ένα όμορφο κορίτσι θα κάνει την εμφάνισή του και κατά σατανική σύμπτωση, θ΄ αναγκαστούν να συγκατοικήσουν! Ο Σταύρος θα προσπαθήσει να μην ενδώσει στην μοίρα, αλλά κάτι το καυτό μακρύ καλοκαίρι, κάτι τα κάλλη της κοπέλας, κάτι το αδύναμο του χαρακτήρα του, τον φέρνουν σε δύσκολη θέση. Και σαν μην έφτανε αυτό, στο νησί κάνει την εμφάνισή της και μία δεκαοκτάχρονη φίλη του κοριτσιού, που έχει πολλές… ορέξεις! Και φυσικά αυτό στέκεται η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Αν και θα περιμέναμε να δούμε ένα υλικό φετιχιστικό και με έμφαση στα… πατουσάκια, εντούτοις ο ταλαντούχος κομίστας διεισδύει πιο βαθιά στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, δημιουργώντας μία δουλειά άκρως ακατάλληλη για αναγνώστες κάτω των 18 ετών. Το σενάριο, περιγράφει στην εντέλεια την καλοκαιρινή ραστώνη, αλλά και την έξαψη των συναισθημάτων και των ορμών, που συνήθως συμβαίνουν την συγκεκριμένη εποχή του χρόνου, ενώ η πλοκή δεν βιάζεται να μας δείξει το… επίμαχο, αλλά δημιουργεί μία γλυκιά ατμόσφαιρα προσμονής. Προσωπικά, μου θύμισε κάτι από τις calt πορνό ταινίες της δεκαετίας του ‘80, αλλά (για να μιλήσουμε και για κόμικς) και τα κλασικά fumetti που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή. Σίγουρα, όμως, εδώ έχει καταβληθεί περισσότερη φροντίδα σε σύγκριση με τα προαναφερθέντα κόμικς. Τα στοιχεία του ερωτισμού είναι διάσπαρτα σε όλο το κόμικ, ενώ παίρνουμε απτά δείγματα σεξ όσο πλησιάζουμε προς το φινάλε. Στο δε φινάλε, έχουμε και την κορύφωση των σεξουαλικών φαντασιώσεων και φυσικά την υπόταξη στην μοίρα και την αδυναμία των ανθρώπων. Προσωπικά, πάντως, θα προτιμούσα να υπήρχαν 2-3 σελίδες ακόμα που να ολοκλήρωναν πιο ομαλά (και ίσως και με έναν τόνο ρομαντισμού) την ιστορία. Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα ενήλικο κόμικ, που αξίζει να διαβαστεί από τους φανατικούς του είδους, αλλά κι εκείνους που αποζητούν μία ένοχη απόλαυση. Προτείνεται να διαβαστεί, κατά προτίμηση, την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών, παρέα με τον/την σύντροφο. Ο εικαστικός τομέας δεν κρύβει εκπλήξεις από τον υποψιασμένο αναγνώστη. Είναι εκείνος που χαρακτηρίζει τον δημιουργό. Η απόδοση των ηρώων βγάζει κάτι καθαρά καρτουνίστικο και παιδικό, ενώ αντιθέτως οι σκηνές του σεξουαλικού περιεχομένου και η περιγραφή τόσο της γενετήσιας πράξης, όσο και των γεννητικών οργάνων διακρίνονται από ρεαλισμό. Όσον αφορά τον χρωματισμό, έχουμε να κάνουμε με ήπιους τόνους, που είναι παρμένοι από το ελληνικό καλοκαίρι. Άλλο ένα γνώρισμα του καλλιτεχνικού στυλ του Κιουτσιούκη. Πριν κλείσουμε, καλό είναι να πούμε και δύο λόγια για την έκδοση. Το τευχάκι είναι καλαίσθητο κι αρκετά ανθεκτικό, με αποτέλεσμα να αντέχει τις πολλές αναγνώσεις. Η κόλληση τής ράχης είναι στιβαρή, ενώ το χαρτί είναι ματ και σχετικά παχύ. Βασικό μειονέκτημα της έκδοσης είναι το συνοδευτικό υλικό, το οποίο έλαμψε δια της απουσίας του. Δυστυχώς, δεν περιέχεται κανένα εξτραδάκι, ούτε καν μία τυπική βιογραφία του δημιουργού. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική

Τον Οκτώβριο του 2005 η Anubis εκδίδει το DC Universe, ένα περιοδικό για το σύμπαν της DC. Εκτός από τα διάφορα αφιερώματα, σε κάθε τεύχος περιέχει και 2 ιστορίες, μία με τον Superman, το Superman Birthright και μία με τον Batman, το Batman Hush που ολοκληρώθηκαν σε 12 τεύχη. Το Νοέμβριο του 2006 η εκδοτική συγκέντρωσε τα 12 τεύχη του Batman Hush σε δύο τόμους με τίτλο Batman Hush Σιωπηλά Αινίγματα. Δεκαπέντε χρόνια μετά, το Μάιο του 2021 έχουμε την τρίτη δημοσίευση του Hush και την δεύτερη συγκεντρωτική, πάλι σε δύο τόμους, με την ίδια σχεδόν ποιότητα, αλλά με διαφορετικά εξώφυλλα (και χωρίς αυτάκια). Ο πρώτος τόμος έχει το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους της ιστορίας, ενώ ο δεύτερος τόμος το εξώφυλλο του 12του και τελευταίου τεύχους. Εσωτερικά είναι ακριβώς το ίδιο με τη μόνη διαφορά στη σελίδα με τα στοιχεία της ελληνικής έκδοσης (κάποια ονόματα και διευθύνσεις αλλάξανε) και στη τελευταία σελίδα με τις διαφημίσεις άλλων εκδόσεων της Anubis. Συντελεστές των δύο εκδόσεων Υπεύθυνος εκδόσεων: Μάρθα Ψυχάκη (Α'), Γιάννης Ιωαννίδης (Β') Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Ιωαννίδης (Α'), Χρίστος Τσέλιος (Β') Μετάφραση: Βασίλης Αθανασιάδης, Φωκίων Χαροκόπος (Α') (Β') Διόρθωση: Δώρα Γιακουμή (Α') (Β') DTR: Ντόρις Λαμπρινού (Α'), Δημήτρης Μελένιος (Β') Από το οπισθόφυλλο Όλα ξεκινούν, όταν ο Σκοτεινός Ιππότης του Gotham αναλαμβάνει να βρει τον νεαρό κληρονόμο Edward Lamont, που έχει πέσει θύμα απαγωγής. Σύντομα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με ορισμένους από τους πιο διαβόητους εχθρούς του! Στην προσπάθειά του να φέρει τους ενόχους ενώπιον της δικαιοσύνης, ο Batman θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του και αποκτά έναν απρόσμενο σύμμαχο. Μία από τις κορυφαίες ιστορίες του Σκοτεινού Ιππότη σε επανέκδοση, μια κυριολεκτικά αξέχαστη ιστορία από τρεις κορυφαίους δημιουργούς -τον σεναριογράφο JEPH LOEB (BATMAN: THE LONG HALLOWEEN, BATMAN: DARK VICTORY) και τους JIM LEE (JUSTICE LEAGUE, SUICIDE SQUAD) και SCOTT WILLIAMS (ALL-STAR BATMAN & ROBIN, SUPERMAN)- η οποία παρουσιάζει μία από τις πιο προσωπικές υποθέσεις που αντιμετώπισε ποτέ ο Μπάτμαν! Από τις καλύτερες ιστορίες του Σκοτεινού Ιππότη και με ένα υπέροχο σχέδιο. Η παρουσίαση της Α' συγκεντρωτικής έκδοσης ΕΔΩ

Από την εκδοτική Ήρωες; Ημίθεοι; Μεσσίες; Οι άνθρωποι τους έχουν δώσει πολλά ονόματα στο πέρασμα της Ιστορίας. Οι Μυθομάχοι όμως, είναι αρχαίοι, αθάνατοι πολεμιστές. Ζουν εξολοθρεύοντας αλλόκοσμα πλάσματα και προστατεύουν την ανθρωπότητα μέσα στους αείμνηστους Ωκεανούς του Χρόνου. Σε αυτούς τους Ωκεανούς ταξίδεψε κι ο Αριστόμαχος, ο τελευταίος απόγονος των Ηρακλειδών. Ένας ήρωας που γνώρισε τόπους ξεχασμένους κι έζησε σε χρόνους περασμένους. Το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του Μυθομάχου, διαδραματίζεται το 1821, λίγο πριν ξεσπάσει η Επανάσταση των Ελλήνων κατά του Τουρκικού ζυγού. Εκεί, ανάμεσα σε μία από τις σημαντικότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ο Άρις θα γνωρίσει συντρόφους πιστούς, θα κάνει εχθρούς μοχθηρούς και θα κληθεί να αντιμετωπίσει κάτι ξεχασμένο, κάτι σκοτεινό που θα τον φέρει πολύ κοντά … στον Θάνατο! ___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή η όλη ιδέα 1821 και τέρατα μου φαινόταν περίεργη αλλά σε συνδιασμό του καλογραμμένου σεναρίου και του ωραίου σκίτσου, απόλαυσα τον Μυθομάχο πάρα πολύ και τον διάβασα σε χρόνο ντε τε. Η ιστορία σε συνεπαίρνει και δεν καταλαβαίνεις πότε περνάει η ώρα καθώς χάνεσαι στην φαντασία και στα όμορφα σχέδια του δημιουργού. Εν ολίγοις μία πολύ αξιόλογη προσπάθεια σε σκίτσο του Γιάννη Ρουμπούλια και σενάριο του Χάρη Γιολάτου σε 68 έγχρωμες σελίδες διαστάσεων 18.5 x 28 από την Nerdula Creative Lab με ονομαστική τιμή τα 12€. Μία σελίδα για το σχέδιο Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του δεύτερου τεύχους τον Argail.

Το καλοκαίρι μάς αποχαιρέτησε, μπήκε ο Οκτώβριος, τα δέντρα άρχισαν να ρίχνουν τα φύλλα τους, άρχισε μία ελαφριά ψύχρα κι ο Αρκάς είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει ο ότι το φθινόπωρο είναι προ των πυλών. Ο βετεράνος δημιουργός, μέσω της εφημερίδας "Το Βήμα της Κυριακής", που κυκλοφόρησε στις 03/10/2021, μας χάρισε ένα ακόμα από τα σημειωματάρια - ημερολόγιά του, που αντλούν την θεματολογία τους από τους κλασικούς (αλλά και νεότερους) χαρακτήρες των σειρών του. Όπως γνωρίζουμε και από τις προηγούμενες αντίστοιχες δουλειές του για την Άνοιξη, το Καλοκαίρι και (μετέπειτα) τον Χειμώνα, έτσι και το συγκεκριμένο σπιράλ τομάκι δεν έρχεται να μας εκπλήξει με την πρωτοτυπία στην μορφή του, καθώς ο αναγνώστης που έχει προμηθευτεί τουλάχιστον ένα από αυτά τα σημειωματάρια, ξέρει τι θα συναντήσει, ξεφυλλίζοντας κι αυτό. Αν εσείς, πάντως, δεν γνωρίζετε, μπορείτε να αντλήσετε τις πληροφορίες σας από το σημειωματάριο της Άνοιξης. Κι εδώ αναφέρεται ότι την εικονογράφηση την επιμελήθηκε ο ίδιος ο δημιουργός, ενώ ο σχεδιασμός είναι της Κατερίνας Μαρούσιτς. Όσον αφορά τον κύριο λόγο που κάποιος θα θελήσει να προμηθευτεί κι αυτό το σημειωματάριο, εννοείται ότι είναι οι πρωταγωνιστές των κόμικς που όλοι αγαπήσαμε κι αυτοί είναι οι εξής: "Θανασάκης" "Μήνες" "Ισοβίτης" "Προφήτης" "Ναπολέων και Ασημίνα" "Καστράτο" Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένα καλαίσθητο σημειωματάριο, που δεν θα έπρεπε να λείπει από το γραφείο κανενός φίλου του Αρκά. Τώρα, αν χρειάζεται να αποκτηθούν και τα τέσσερα τομάκια, αυτό είναι κάτι που σηκώνει πολλή συζήτηση. Αφιέρωμα στον Αρκά

Από την εκδοτική Όλοι μας βλαστημάμε όταν πρέπει να περάσουμε έστω και μισό λεπτό σε δημόσια υπηρεσία. Φανταστείτε ο Νίκος που δούλευε εκεί. Ο Νίκος δεν ήθελε να είναι Δημόσιος Υπάλληλος αλλά καμία δουλειά δεν είναι ντροπή -ή σχεδόν καμία- αλλά κάποια πράγματα ήταν ξεκάθαρα πάνω από τις δυνάμεις του. Η ιστορία αυτή που ζωντανεύει τις ιστορίες του Γιάννη Νικολούζου μέσα από τα σκίτσα του Γιώργου Κομιώτη, περιγράφει μια μέρα στην ζωή ενός Δημοσίου Υπαλλήλου με σουρεαλιστική ειλικρίνια και τρόπο που μπορεί να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας μέσα. Μπροστά ή πίσω από τον γκισέ. Το κόμικ αυτό, είναι μια συνεργασία του Γιώργου Κομιωτή και Γιάννη Νικολούζου σε 68 ασπρόμαυρες σελίδες μεγέθους 24 x 16.5 το οποίο διακωμωδεί μία γεμάτη μέρα μέσα στις δημόσιες υπηρεσίες. Διαβάζοντάς το, είναι εύκολο κανείς να ταυτιστεί με τον Γιάννη και να γελάσει με την τρέλα που αντιμετώπιζει ο μέσος Δημόσιος Υπάλληλος στην καθημερινότητα του. Ένα πολύ ευχάριστο και ευκολοδιάβαστο κόμικ απο τις εκδόσεις Nerdula με ονομαστική τιμή 11.00€ Μια σελίδα για το σχέδιο

Σύνοψη από την εκδοτική: Η συλλεκτική έκδοση που κρατάτε στα χέρια σας περιλαμβάνει άπαντα τα στριπάκια με τα σιχαμερά και κωμικά ζωύφια που έχει δημιουργήσει ο Γιώργος Μελισσαρόπουλος από το 2003. Τι ζωύφια θα αναρωτηθείτε... Ναι, όσοι δεν είστε εξοικειωμένοι με τη σειρά "ΤΕΖΑ" να σας ενημερώσουμε πως πρόκειται για κατσαρίδες, αλλά μην βιαστείτε να αφήσετε το βιβλίο κάτω! Πρόκειται για μια από τις πλέον αστείες σειρές κόμικς που έχετε διαβάσει ποτέ! Περιλαμβάνει τα κλασικά 5 αλμπουμάκια καθώς και τα εξαντλημένα και δυσεύρετα: "Σαμουράι Τέζα", "Κρίση και Τέζα" αλλά και επιπλέον υλικό! Τα στριπς του Τέζα: To Τέζα είναι μια σειρά του Γιώργου Μελισσαρόπουλου, η οποία κυκλοφόρησε από το 2003 έως το 2013, όντας μάλιστα το πρώτο ελληνικό κόμικ που εξέδωσε η Jemma. Η σειρά περιλαμβάνει στριπάκια με ιστορίες από τη ζωή των κατσαρίδων, καθώς και το πως αυτή επηρεάζει τους ανθρώπους. Είναι ένα πραγματικά εξαιρετικά αστείο ανάγνωσμα με μπόλικες δόσεις σουρεαλισμού, αφού βλέπουμε από σαμουράι και υπερήρωες μέχρι ζόμπι να παρελαύνουν από τις σελίδες τους. Συγκρίνοντας τα με πιο πρόσφατες ιστορίες του δημιουργού, πρέπει να πω ότι το Τέζα μπορεί να έχει απλούστερο σχέδιο, αλλά πολύ πιο ενήλικο σενάριο και φυσικά πολλά έξυπνα αστεία. Ξεκινάμε από το πρώτο άλμπουμ με στριπς που δημιουργήθηκαν για το fanzine Kapow και περιλαμβάνονται και τα 4 επόμενα με κάποια να έχουν κοινή θεματική όπως το σεξ, τους υπερήρωες και τη μετανάστευση. Επειδή ακριβώς είναι omnibus έχουμε και το υλικό από δύο άλμπουμ που είχαν κυκλοφορήσει σε Comic Dom Con, συγκεκριμένα το Samurai Τέζα του 2007 και το Κρίση και... Τέζα του 2010, καθώς και κάποια ακόμα ανέκδοτα στριπς. Η έκδοση: Στο κλασικό μέγεθος των Omnibus της Jemma όπως ας πούμε τα Κουραφέλκυθρα, το Τέζα Omnibus είναι μια πάρα πολύ καλή έκδοση για μια σειρά που δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις τα περισσότερα άλμπουμς της και τώρα μάλιστα κυκλοφορεί με έξτρα υλικό, οπότε για όσους θέλαμε να τη διαβάσουμε αξίζει πολύ. Καλό διάβασμα σε όλους

Πριν περίπου ένα μήνα(μέσα Δεκεμβρίου 2021) κυκλοφόρησε από τη ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ (η οποία παρεμπιπτόντως άλλαξε πάλι επωνυμία), αυτό το εξαιρετικό κόμικ, το οποίο πραγματεύεται την αληθινή ιστορία δύο αναρχικών που έδρασαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Εννοείται, οι πρωταγωνιστές πλαισιώνονται από πολλά φιλικά ή εχθρικά πρόσωπα. Είναι όλο το τεύχος έγχρωμο, με υπέροχα ζωντανά χρώματα ενώ η κόλληση της ράχης φαίνεται πολύ ανθεκτική! Το εξώφυλλο, μπορεί να είναι μαλακό, όμως το φύλλο είναι παχύ και σέ κάνει να απολαμβάνεις και μόνο στο άγγιγμά του. το χαρτί στο εσωτερικό, είναι αντίστοιχο με αυτό των τελευταίων Λούκυ Λουκ και Αστερίξ, μόνο που είναι λιγότερο γυαλιστερό αλλά περισσότερο χοντρό. Επιπλέον, θα ήθελα να συμπληρώσω κάποια στοιχεία του τεύχους που δεν μπαίνουν στο πινακάκι. Αυτές είναι το ποια έκανε το lettering, η οποία δεν είναι άλλη από την Άννα Τριανταφύλλου, η οποία έχει αναλάβει τον τελευταίο καιρό τα γραφιστικά των εκδόσεων και η εκτύπωση έγινε από την PRINTFAIR Ε.Π.Ε. Αυτά όσον αφορά το εκδοτικό κομμάτι. Περίληψη της εκδοτικής: ''Στις 15 Ιουλίου 1927 έγινε κοντά στο Παρίσι μία αλησμόνητη συνάντηση ανάμεσα σε δύο αναρχικούς. Ο ένας ήταν Ουκρανός, ο άλλος Ισπανός. Ο πρώτος το 1917 ήταν επικεφαλής της ελευθεριακής επανάστασης στην Ουκρανία. Ο δεύτερος θα πολεμούσε σε όλη του τη ζωή ενάντια στις αδικίες την κυβερνώντων'' Αφιέρωση συγγραφέα: "Αφιερώνω το βιβλίο στον φίλο μου Alain Monclus από τον ελευθεριακό πυρήνα Jean- Barrue, που μάς άφησε πολύ νωρίς, Σε όλες τις φίλες και τους φίλους μου που μέ βοήθησαν στην έκδοση αυτού του έργου, αφού τούς ζήτησα να τό διαβάσουν και να τό ξαναδιαβάσουν στις διάφορες μορφές που πήρε στην πορεία. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στους Progres Trave, Esmeralda Trave, Frank Minsk,Galien, Floreal Romero, Andre Bernard, Gaelle Loth" -Bruno Loth Πρόλογος του βιβλίου: "Στις 25 Ιουνίου 1926 τρεις Ισπανοί αναρχικοί ο Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, ο Φρανθίσκο Ασκάσο και ο ο Γρεγόρεορ Χοβέρ, συλλαμβάνονται από τις γαλλικές αρχές, που τους κατηγορούν ότι οργάνωσαν την απόπειρα δολοφονίας του βασιλιά της Ισπανίας, Αλφόνσο ΙΓ' στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στο Παρίσι. Μόλις μαθαίνουν την σύλληψή τους, η Ισπανία και η Αργεντινή, όπου είναι ήδη καταδικασμένοι σε θάνατο απαιτούν την έκδοσή τους. Δικάζονται στο Παρίσι στις 17Οκτωβρίου 1926 και καταδικάζονται σε ποινή φυλάκισης για παράνομη οπλοφορία. Πού μπορώ να τό προμηθευτώ; Υπάρχει στα γνωστά κομικσάδικα του κέντρου, ή σε βιβλιοπωλεία πιθανότατα θα τό βρείτε, αλλά σε καμία περίπτωση στα περίπτερα, η αλήθεια είναι. ........................................................................................................................................................................................................................................................................................ Οι δικές μου απόψεις ΣΧΕΔΙΟ: Το σκίτσο, είναι το κλασικό γαλλικό σχέδιο, το οποίο προσωπικά λατρεύω! Οι γραμμές γενικά, είναι πολύ καθαρές αλλά έχουν τρομερή λεπτομέρεια! Οι εκφράσεις των προσώπων είναι ολοκάθαρες, με αποτέλεσμα όποιο συναίσθημα νοιώθουν οι χαρακτήρες, να φαίνεται καθαρά. Επιπλέον μού αρέσει πολύ ο τρόπος που πέφτουν οι σκιές σε κάποια καρέ. Τα τοπία, και γενικότερα το φόντο, πιστεύω ότι είναι πολύ ρεαλιστικά φτιαγμένα. Γενικά, το σκίτσο (όπως έχετε ήδη καταλάβει) μού αρέσει πολύ! Έχω μονάχα ένα παράπονο σ' αυτόν τον τομέα. Απεχθάνομαι τα χέρια των χαρακτήρων. Μού φαίνονται αρκετά κακοφτιαγμένα. Γενικά, όμως νομίζω πως σχεδιαστικά- με εξαίρεση τα χέρια- έχουν αποδώσει ωραία τα πρόσωπα, τα τοπία και το πνεύμα εκείνης της πολυτάραχης εποχής. ΧΡΩΜΑ: Εδώ θα είμαι σύντομος. Απλά πέτυχε. Έχουν φωτεινότερα χρώματα όταν οι πρωταγωνιστές είναι χαρούμενοι ή χαλαροί και πιο σκοτεινά, με περισσότερες σκιάσεις όταν είναι στενοχωρημένοι. Αρκετά κλασικός τρόπος να χρωματίσεις ένα κόμικ. Πάντως η παλέτα του χρωματιστή, έχει εκπληκτικά πολλές αποχρώσεις! Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Α, για να μη τό ξεχάσω, για κάποιες σελίδες, τρέχει ένα φλας-μπακ το οποίο έχει ένα χρώμα σαν σομόν, αλλά τείνει να γίνει λευκό. ΣΕΝΑΡΙΟ: Το αποκορύφωμα του κόμικ νομίζω. Ενώ είναι βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα, δεν είναι καθόλου βαρετό! Εκτίμησα πολύ ότι ίσα ίσα, το κόμικ ήταν γεμάτο δράση κι αρκετές ανατροπές. Πολλά πρόσωπα, όμως όλα είχαν ένα ουσιαστικό ρόλο(κατά την γνώμη μου τουλάχιστον). Κι εδώ θα κάνω την παρατήρηση που είχα κάνει παραπάνω, ότι έχουν αποδώσει με πολύ ωραίο τρόπο το πνεύμα εκείνης της εποχής. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Νομίζω ότι είναι από τις καλές αγορές που έκανα τελευταία. Σίγουρα για 84 σελίδες 17,80 είναι πολλά, όμως αφ' ενός η έκδοση είναι εξαιρετικά ποιοτική κι αφ' ετέρου η Μαμούθ μία φορά τον χρόνο βγάζει κάτι εντελώς διαφορετικό από την πεπατημένη. Νομίζω λοιπόν ότι μία φορά τον χρόνο 15, 20 ή ακόμα και 25 ευρώ για τόσο ωραίες εκδόσεις και τόσο ωραίες ιστορίες αξίζουν. Ανυπομονώ για την συνέχεια! Υ.Γ. Τελικά, δεν ανέβασα εσωτερικές σελίδες, γιατί πιστεύω ότι αποκαλύπτω πολλά .

Το γνωστό παιδικό (?) μυθιστόρημα που έγραψε η Άλκη Ζέη ούσα εξόριστη στη Μόσχα το 1963, διασκευασμένο από τις Γεωργία Ζάχαρη και Στέλλα Στεργίου. Ευ.Πο. - Λυ.Πο. Τα πρωτοσυνάντησα σε ένα ανθολόγιο στο σχολείο. Να ήταν Δημοτικό? Να ήταν Γυμνάσιο? Δεν θυμάμαι. Σίγουρα στη Μεταπολίτευση όμως αφού γεννήθηκα το 1972. Το απόσπασμα με εντυπωσίασε πάρα πολύ και έτσι είχα την τύχη να διαβάσω το βιβλίο. Ένα υπέροχο μαγικό βιβλίο που πάντα νόμιζα ότι λάμβανε χώρα στην Ικαρία (λαμβάνει χώρα στη Σάμο). Με μάγεψε. Με σημάδεψε. Μου γνώρισε για πρώτη φορά την ΕΟΝ και κάτι άλλο για τον Μεταξά πέρα από το Όχι. Με έκανε να θέλω πάντα να ζήσω ένα χειμώνα σε ένα νησί. Με έκανε ως φοιτητής να γράψω μια ολιγοσέλιδη ιστορία για το υποχρεωτικό πανεπιστημιακό μάθημα της έκθεσης στην ΟΥΖΑ την τρίτη φορά που αναγκάστηκα να το πάρω, γιατί κόπηκα τις 2 άλλες, όταν και έπεσα σε καθηγητή που μας έβαζε αρκετά ελεύθερο θέμα και μπορούσα να γράψω για αυτά που εγώ ήθελα και όχι αυτά που άλλοι νόμιζαν ότι θα έπρεπε να γράψω (οπότε και πήρα Α σοκάροντας τον academic advisor μου ). Ίσως και να μου γνώρισε το Πα Βου Γα Δι Κε Ζω Νη. Άμα ξέρετε για τι μιλάω, είστε τυχεροί Άμα δεν ξέρετε... Well. Και να μην έχετε κάνει το εμβόλιο, δεν πειράζει Ως εκ τούτου, παρόλο που δεν είναι τόσο του γούστου μου το σχέδιο των 2 δημιουργών, το τσίμπησα αβλεπί. Στις πρώτες σελίδες είχα μεν θέμα με το σχέδιο, αλλά προχωρούσα ακάθεκτος. Μέχρι που κατάλαβα ότι το σχέδιο ήταν εξ'επί τούτου παιδικό. Διότι απευθύνεται το κόμικ σε παιδιά? Δεν το νομίζω. Διότι είναι βασισμένο σε παιδικό μυθιστόρημα? ... Ποιο παιδικό μυθιστόρημα? Στα 50 μου, μου είναι οφθαλμοφανέστατο ότι είναι ένα πολιτικότατο κείμενο Τι πολιτικότατο? Ξύλινο και στρατευμένο? Δεν θα άντεχα 10η σελίδα άμα ήταν έτσι. Πολιτικό, γλυκό και ανθρωπιστικό όπως ο Κόρτο, όπως τα σκίτσα του Στάθη (Σταυρόπουλου (μαμημένη επικαιρότητα που πρέπει να κάθομαι να βάζω και επώνυμο ενώ θα έπρεπε να λέω Στάθης και όλοι να καταλαβαίνουν για ποιον μιλάω...)) Στο μέτρο που αφορά εμένα λοιπόν είναι εξ'επι τούτου παιδικό γιατί εγώ το διάβασα παιδί. Και με φέρνει έτσι σε επαφή με το παρελθόν μου και με συναισθήματα που έχω κάπου μέσα μου And I am thankful for that. Το τι ήθελαν να κάνουν οι καλλιτέχνες, well. Ας το πούνε όταν τις ρωτήσουν 150+ σελίδες και τις ρούφηξα Το Καπλάνι είχε γυριστεί και σε σειρά το 1990. Την έχει το Ertflix. Πολλάκις θέλησα να την δω. Ελληνική τηλεόραση όμως... Και δη του τότε. Ή δεν βλέπεται αντικειμενικά πλέον, ή είναι τόσες οι προκαταλήψεις μου που δεν μπορώ να τις περάσω ούτε καν για το Καπλάνι. Τι είναι ένα Καπλάνι? Κάτι σε μια βιτρίνα και όπως είπα και πριν δεν χρειάζεται να κάνετε το εμβόλιο άμα δεν ξέρετε Σημάδι? Όταν πήγα να το αγοράσω, το μόνο αντίτυπο που είχαν ήταν αυτό στη βιτρίνα Δεν με χάλασε Ευ.Πο. Πολύ Ευ.Πο. Τόσο που πήρα την κουμπάρα μου και της είπα ότι άμα έχει κάποιο 10χρονο-12χρονο στον κύκλο της, να του το πάρει δώρο Άμα και εσείς είχατε αγαπήσει το μυθιστόρημα, μη διστάσετε χιλιοστό να πάρετε το κόμικ. Αξίζει και με το παραπάνω υγ και μια σελίδα με το σχέδιο όπως την αλίευσα από το φβ της Ζαχάρη. την βάζω καθαρά για τυπικούς λόγους "τάξης". Όπως προείπα, άμα σας άρεσε το μυθιστόρημα, χτυπήστε το άφοβα. εδιτ. κάτι ακόμα όσον αφορά το "παιδικό" σχέδιο. Το ντεκουπάζ και η ροή είναι εξαιρετικότατα ποιο παιδικό λοιπόν?

Φανζίν από τις Εκδόσεις του Κάμπου σε σενάριο Μέλ και σχέδιο Φώτη Τσελεπατιώτη. Βουβός βουκολικός τρόμος. Ένα μουσικό γκρουπ, φεύγει μετά από μια συναυλία, οδεύει στην επαρχία, πίνει ένα μπάφο and shit happens What shit? Μετά από 3 αναγνώσεις (η τρίτη μετά από μια σύντομη γραπτή συνομιλία με το Μελένιο Αγόρι) και δεν παίρνω όρκο Αρκετά πειραματικό από κάθε άποψη. Χωρίς λόγια, με βρώμικο σχέδιο και παχιά μελάνια, με πινελιές χρώματος σε διάφορα σημεία, με dust cover και παρά τις λίγες σελίδες, με χοντρούτσικο χαρτί και χωρίς καρφίτσα. Δουλεύει σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι 100%. Νομίζω πως κάποια καρέ μπερδεύουν αντί να αποσαφηνίζουν και ίσως να χρειάζονταν κάποια ακόμα σελίδα/ες για να έχει καλύτερη/καθαρότερη ροή. Απ΄ότι καταλαβαίνω το κουβέντιασαν αρκετά πριν αποτυπώσουν την ιστορία στο χαρτί. Ίσως όμως να χρειάζονταν μερικές ματιές από 2-3 ακόμα και συζήτηση μαζί τους για το τι κατάλαβαν, τι δεν κατάλαβαν, τι θα χρειάζονταν για βελτίωση. Ελπίζω να επιδιώξουν αντιδράσεις, σχόλια και συζητήσεις και να το ξαναδουλέψουν σε κάποια φάση στο μέλλον. Έχει πολλές αρετές, με ιντρίγκαρε και θα ήθελα να το ξαναεπισκεφτούν. (και μετά να μεταφραστεί, να τσιμπήσει ένα Eisner, να πάρει τρελή αξία το αντίτυπό μου και να αφοδευθώ στο τάληρο, στο δεκάρικο, στο εικοσάρικο και δεν πρόκειται να σνομπάρω ούτε το πεντακοσάρικο ) Σελίδα από το κόμικ αλιευθείσα από το φβ του Τσελεπατιώτη. Είναι κάπως πλαγιαστή, αλλά δεν θέλω να τσακίσω το αντίτυπό μου. αυτό εδώ δεν είναι σελίδα από το κόμικ. Αλλά αν είχε γυριστεί το Ξύπνα Βασίλη από έναν Κρόνεμπεργκ και έδειχνε την Τασσώ Καβαδία να έγδερνε ανθρώπους με τον Μιχαλακόπουλο να θυσιάζει κοράκια με άλλους μικροαστούς μέσα σε ένα χωράφι και τον Κωνσταντίνου να στάζει αίμα πάνω στο παγκάκι ενώ ψέλνει για την ανατολή του θεού Ήλιου, θα μπορούσε και να ήταν Βέβαια ο Κωνσταντίνου είναι μεν ψηλός αλλά δεν είναι αρκετά φουσκωτός, οπότε θα έπρεπε να βάλουμε έναν Vin Diesel. (πήγα να πω Momoa αλλά δεν γυαλίζει αρκετά το μάτι του ) Family αφού.

Ένα κόμικ των Τάσου Ζαφειριάδη και Θανάση Πέτρου για τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41. Το 1985 μια ξαδέρφη του Τάσου Ζαφειριάδη ηχογράφησε σε μια 60λεπτη κασέτα μια αφήγηση του παππού τους για τις εμπειρίες του στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Τα πριν, τα τότε και τα μετά. Το 2019 ο Ζαφειριάδης πήγε στις περιοχές που μνημονεύονταν, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αλβανία. (από το φβ του Ζαφειριάδη, η περιοχή της Κλεισούρας στην Αλβανία, όπως την φωτογράφησε τον 9ο του 2019) Εν συνεχεία, μαζί με τον Πέτρου ξεκίνησαν μια έρευνα στα αρχεία του ΓΕΣ/ΔΙΣ, προφανώς για υλικό γύρω από το τάγμα στο οποίο ήταν ο παππούς Ζαφειριάδης καθώς και για άλλα στοιχεία του κόμικ. Και κάπως έτσι μετέφεραν την αφήγηση του παππού σε κόμικ. Είναι μια "ζωντανή" αφήγηση. Όπως θα αφηγούταν ένας παππούς 7 σημαδιακούς μήνες απ'τη ζωή του μέσα σε 60 λεπτά, χωρίς να τον διακόπτει κάποιος για αποσαφηνιστικές ερωτήσεις. Αλλού απλώνεται, αλλού συμπυκνώνεται. Με ένα έξτρα φιλτράρισμα από τον Ζαφειριάδη στο ποια περιστατικά θα αποτυπωθούν στο κόμικ και ένα ρετουσάρισμα σε κάποια σημεία διότι η έρευνα έδειξε ότι ο παππούς 45 χρόνια μετά έκανε κάποια μικρά, αναμενόμενα, μπερδέματα. Oral history. Χωρίς ιδιαίτερα φτιασιδώματα ή ποιητικές άδειες. 'Ετσι τα βίωσε, έτσι τα θυμόταν, έτσι τα είπε Το σχέδιο του Πέτρου με ξάφνιασε στην αρχή αφού ήταν απλές α/μ γραμμές. Δεν με έχει συνηθίσει σε τέτοια. Αυτό όμως ίσχυε όσο δεν υπήρχαν μάχες/μαυρίλα. Στις μάχες και στη μαυρίλα εμφανίστηκαν οι νερομπογιές και άλλαξε το ύφος. Αυτό ίσχυε σε όλο το κόμικ Πέραν των καρέ με την αφήγηση του παππού, έχουμε και καρέ στα οποία μιλάει ο Ζαφειριάδης και εξηγεί/αποσαφηνίζει το τι βρήκε στα αρχεία του ΓΕΣ/ΔΙΣ και ποια ήταν η γενικότερη εικόνα, το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο δραματιζόταν η ιστορία. Στο τέλος του κόμικ έχουμε φωτογραφίες από χαρακτήρες (πολεμιστές κυρίως) που παρουσιάστηκαν στο κόμικ έστω και σε ένα καρέ, τεκμηρίωση στοιχείων από τα αρχεία του ΓΕΣ/ΔΙΣ (λχ κατάλογοι τραυματιών), 2 γεμάτες σελίδες με ευχαριστίες σε ανθρώπους που βοηθήσαν στη δημιουργία του κόμικ, χρήσιμες σημειώσεις-αποσαφηνίσεις που θα βάραιναν την ροή εάν έμπαιναν μέσα στο κόμικ και 4 σελίδες πηγές-βιβλιογραφία. Το κόμικ δεν φτιάχτηκε απλά σε μια ξεπέτα, αλλά χρειάστηκε ψάξιμο και τεκμηρίωση 3 σελίδες που δείχνουν κάποια από τα εικαστικά στοιχεία που ανέφερα. βίντεο τρέηλερ για το κόμικ Ένας χάρτης που έφτιαξα στο google maps με τα μέρη που μνημονεύει ο παππούς. Τα περισσότερα έστω. Ελπίζω να δουλεύει https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1hUcaY5wip17xOEv35F1JBgsmfS3KyzrQ&usp=sharing Ωραίο κομιξάκι που κυλάει όμορφα και γρήγορα. Κατάλληλο για όσους ενδιαφέρονται για ιστορικά κόμικ και δεν έχουν πρόβλημα να διαβάσουν "oral history"

Την τελευταία ημέρα του 2021, η εφημερίδα "Βήμα", μαζί με την επανακυκλοφορία του ημερολογίου τοίχου του Αρκά, που είχε κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα, χαρίζει στους αναγνώστες κι ένα μικρό βιβλίο με τίτλο "Η Κυριακή και οι εργάσιμες". Αφήνουμε για λίγο ήσυχο τον Θανασάκη να φάει τις πατάτες του κι ασχολούμαστε, λοιπόν, με τις ημέρες της εβδομάδας, οι οποίες λειτουργούν σαν κανονικοί άνθρωποι και μάλιστα με αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ. Σε αυτές ξεχωρίζει, βέβαια, η Κυριακή, η οποία είναι πιο ανέμελη και ράθυμη από τις υπόλοιπες ημέρες κι αυτό στέκεται αφορμή να ξεσπάσουν διάφορα ειρωνικά πειράγματα, πάντα με το βιτριολικό χιούμορ του βετεράνου κομίστα. Η έκδοση έρχεται σε μικρές διαστάσεις, έχει τίμιο πάχος στο εξώφυλλο, ενώ το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό. Η κόλληση φαίνεται ανθεκτική. Γενικά θα την χαρακτήριζα μία απλή δουλειά, που όμως δεν θα απογοητεύσει εκείνους που δεν ζητούν μεγάλη πολυτέλεια από τις εκδόσεις περιπτέρου. Αφιέρωμα στον Αρκά

Φανζινάκι που βγήκε στο Comicdom 2021. Μια ονειρική φάνταζυ περιπέτεια δια χειρός Κώστα Τσελεπατιώτη. Συμπαθητικό. Μέχρι εκεί. Υπάρχουν δυνατότητες και σε σκίτσο και σε σενάριο, αλλά παντού βλέπεις κάτι να λείπει. Αφηγείται μια περιπέτεια, η οποία έχει διάφορα στάδια/επεισόδια, αλλά δε νομίζω ότι προλαβαίνει να σε κάνει engage συναισθηματικά. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η εμφάνιση ενός χαρακτήρα, ο οποίος πεθαίνει 4 σελίδες μετά και πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό προξένησε ιδιαίτερη λύπη στους πρωταγωνιστές Λύπη? ναι. Ιδιαίτερη? δενομιζωτακη Ιδιαίτερα συμπαθητικό το τέλος, αλλά παρά τα φαινόμενα είμαι ένας softie αρκούδος οπότε λογικό να μου κάτσει καλά anyhow. Ξεκινήματα είναι για τον δημιουργό. Δεκτόν και προσδοκώ βελτίωση

Φανζινάκι δια χειρός Κλήμη. Χιουμοριστικά μονοσέλιδα (ως επί το πλείστον) με ιστορίες πουλιών. Ο λατρεμένος Κλήμης έχει από τα πιο γλυκά BD σχέδια έβερ. Έχει επίσης και γλυκό σενάριο. Ακόμα και στα πιο κάφρικά του, βγαίνει μια γλύκα. Σε αυτό μπορώ να πω ότι μου φέρνει στο νου τον Στάθη (Σταυρόπουλο βεβαίως βεβαίως. Τον γελοιογράφο. Στο GC βρισκόμαστε ) Δεν είναι εξαίρεση αυτό το κομιξάκι. Αναρωτιέμαι επίσης εάν τα γαλλοβελγικά χιουμοριστικά δεν κάνουν τόση αίσθηση διότι βασίζονται σε γαλλοβελγικές καταστάσεις ή διότι έχουν τόσες σελίδες που δε γίνεται να είναι όλες αστείες. Εδώ, έχουμε λίγες σελίδες (δυστυχώς) και ένα χιούμορ που ίσως να είναι πιο Ελληνικό. Δεν χέζουν τα πάντα τα περιστέρια στο Παρίσι? Well. Πιθανότατα ναι. Αλλά εδώ είναι έτσι φτιαγμένο, δεν έχω δει (δεν έχει μεταφραστεί πιθανότατα) κάτι αντίστοιχο ΓΒ, που αυτό εδώ αποπνέει Ελλαδάρα. Δείγμα από το εσωτερικό. Αφιερωμένο στον @ Dr Paingiver Αν και νομίζω πως του το έχω ξανααφιερώσει... O Κλήμης στο φβ για να παρακολουθείτε το πότε βγάζει τι

Η Ιστορία των συναρπαστικών γεγονότων της εποχής του Βασίλειου Β' , γνωστού και ως βουλγαροκτόνου, ζωντανεύει μέσα από τη νέα σειρά κόμικ της Χρυσαυγής Σακελλαροπούλου και του Θεοχάρη Σπύρου. Στο πρώτο τεύχος, μια στρατιά από πολεμοχαρείς Βίκινγκς, οι γνωστοί Βάραγγες ή Ρως, έχουν εισβάλλει και απειλούν την ίδια την Κωνσταντινούπολη. Ένας από αυτούς τους Βάραγγες θα βρεθεί στο παλάτι της Κωνσταντινούπολης. Εκεί θα συνειδητοποιήσει ότι στο Βυζάντιο υπάρχουν αρκετοί βασιλείς για έναν μόνο θρόνο. Ο δρόμος για τον θρόνο της Βασιλείας των Ρωμαίων δεν είναι ποτέ στρωτός με ροδοπέταλα. Ίντριγκες, πάθη και πόλεμος συνθέτουν ένα οικείο "Βυζαντινό" σκηνικό που θα φέρει σε σύγκρουση τη γραφειοκρατεία της Κωνσταντινούπολης που στηρίζει τους νόμιμους διαδόχους, με τους στρατηγούς της Μικράς Ασίας που ελέγχουν τον Ρωμαϊκό στρατό. Ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος... Τρέιλερ για το κόμικ:

Από το οπισθόφυλλο του επίτομου... Τι είναι αυτό που κρατάει ένα αντρόγυνο ενωμένο για μια ζωή; Μα φυσικά η αγάπη. Όχι όμως πάντα. Ο Ναπολέων και η Ασημίνα ήρθαν για να μας αποδείξουν ότι το μίσος είναι πιο δυνατή συγκολλητική ουσία απ’ την αγάπη. Το γέρικο ζευγάρι του Αρκά λατρεύει να μισιέται. Τους αρέσει να προσβάλλουν, να πληγώνουν και να καταριούνται ο ένας τον άλλον με απαράμιλλο κυνισμό και θανατηφόρο χιούμορ. Τα δυο γερόντια έχουν περάσει κατευθείαν από τον μήνα του μέλιτος στις ατέλειωτες δεκαετίες του όξους και της χολής. Τα γλυκόλογα της μνηστείας τα διαδέχτηκε η δηλητηριώδης γκρίνια και τα θανατηφόρα σχόλια του μίσους και της αποστροφής. Κι όμως, παραμένουν για εξήντα πέντε χρόνια μαζί και τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να τους χωρίσει, εκτός από τον θάνατο που εύχονται καθημερινά ο ένας στον άλλον. Με τον Ναπολέοντα και την Ασημίνα ο Αρκάς προσθέτει στο πάνθεον των ηρώων του δυο ακόμα σπαρταριστούς χαρακτήρες. Απολαύστε τους! Σημειώσεις: Το επίτομο εμπεριέχει τα δύο άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει και στην μικρή σειρά. Δηλαδή "Αχώριστοι εχθροί και το "Άλλο μου μισώ." Εμπεριέχει όμως και τρίτο μέρος με τίτλο "Το μίσος χρόνια δε κοιτά." Δηλαδή για πρώτη φορά μία ολοκαίνουρια δουλειά του Άρκά κυκλοφορεί κατευθείαν σε συγκεντρωτικό τόμο. Τακτική που λογικά αποσκοπεί στην αγορά του επίτομου ακόμα και από αυτούς που έχουν ήδη τα δύο αλμπουμάκια. Θερμές ευχαριστίες στον Πρόεδρο @ Valtasar για το σκανάρισμα