Αναζήτηση στην Κοινότητα

VINTAGE TOYS 2019 Έκθεση – Bazaar παιχνιδιών μιας άλλης εποχής Το ραντεβού με τις αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας στην Τεχνόπολη. 6η έκθεση VINTAGE TOYS για Τέταρτη φορά στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Από τις 12 έως τις 14 Απριλίου θα έχουμε τη μοναδική δυνατότητα να ξεναγηθούμε στα λημέρια της παιδικής μας ηλικίας μέσα από τη μεγαλύτερη συλλογή από παλαιά παιχνίδια, ρετρό κονσόλες, Arcade καμπίνες, φλίπερ, κατασκευές Lego, Playmobil, Subbuteo, κόμικς, επιτραπέζια, λούτρινα, τσίγκινα, αυτοκόλλητα, pedal cars, ποδήλατα καθώς και να κάνουμε τις αγορές μας από εξειδικευμένα καταστήματα που θα αναβιώσουν αυτή την εποχή που θα βρίσκεται για πάντα στην καρδιά μας. Ένας χώρος όπου θα φιλοξενήσει μικρούς και μεγάλους λάτρεις των vintage παιχνιδιών όπως επίσης και χώρος ειδικά διαμορφωμένος για τους μικρούς μας νοσταλγούς, ένας παιδότοπος μια άλλης εποχής θα φιλοξενήσει παρουσία γονέων τους μικρούς μας φίλους. Όσο για την μουσική... Στα decks ο Johnny Vavouras με βινύλια μιας άλλης εποχής. 12-13-14 Απριλίου 2019 Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων Κτίριο «Μηχανουργείο» Ώρες διεξαγωγής : 11:00 - 23:00 Είσοδος: 5€ για όλο το 3ήμερο Cosplayers και παιδιά έως 6 ετών δωρεάν Αυτόματη συμμετοχή σε κλήρωση με το εισιτήριο. Πρόσβαση: Μετρό: Σταθμός «Κεραμεικός» Τρόλεï: No. 21 (από Ομόνοια), Στάση «Φωταέριο» Λεωφορεία: 049, 815, 838, 914, Β18, Γ18, Στάση «Φωταέριο» Η εκδήλωση στο facebook.

Ο Hellboy επιστρέφει στον κινηματογράφο και η Odeon σε συνεργασία με τις εκδόσεις Οξύ, το φόρουμ greekcomics.gr και την Λέσχη Φίλων Κόμικς, μοιράζουν 8 διπλές προσκλήσεις για την πρεμιέρα της ταινίας Hellboy: Ξαναγύρισα από την Κόλαση την Τετάρτη, 10-04-2019, στους κινηματογράφους Odeon STARCITY (Λ. Συγγρού 111 & Λεοντίου, Νέος Κόσμος). Η προβολή είναι στις 20:00 μμ. Ο διαγωνισμός θα κρατήσει μέχρι της 06-04-2019. Εσείς, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να δηλώσετε συμμετοχή στα σχόλια του θέματος στο φόρουμ greekcomics.gr. Οι νικητές θα παραλάβουν την πρόσκληση από το ταμείο του κινηματογράφου την μέρα της προβολής. Οι νικητές θα επιλεχθούν με ένα από τα προγράμματα τυχαίας παραγωγής αποτελεσμάτων που υπάρχουν στο net. Σημείωση: Θα πρέπει να αναφέρετε ρητά πως δηλώνετε συμμετοχή, για να μπορούμε να ξεχωρίσουμε την δήλωση από τις λοιπές συζητήσεις που θα προκύψουν στα σχόλια. Περίληψη Ο Hellboy επιστρέφει από την κόλαση στην Αγγλία, όπου πρέπει να νικήσει την παντοδύναμη μάγισσα Νίμουε, σύντροφο του Μέρλιν και γνωστή ως «Βασίλισσα του Αίματος» ή «Κυρά της Λίμνης» από τον μύθο του Αρθούρου. H Νίμουε, βρίσκεται φυλακισμένη ως τη μέρα που θα καταφέρει να απελευθερωθεί και να συγκρουστεί σε μια επική μάχη με τον Hellboy, μια μάχη ικανή να φέρει το τέλος του κόσμου. Στόχος της η καταστροφή της ανθρωπότητας και ο μόνος που μπορεί να την σταματήσει είναι ο Hellboy. Πιο βίαιος, πιο αιμοδιψής και πιο σαρκαστικός από ποτέ. Πληροφορίες Σκηνοθεσία: Νιλ Μάρσαλ Ηθοποιοί: Ντέιβιντ Χάρμπουρ, Ίαν ΜακΣέιν, Σάσα Λέιν, Μίλα Γιόβοβιτς, Ντάνιελ Ντάε Κιμ Διάρκεια: 125 λεπτά Είδος ταινίας: ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Καταλληλότητα ταινίας: ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ Όσοι δηλώνουν εδώ συμμετοχή, μπορούν να περάσουν από τη Λέσχη να πάρουν και την πολύ ωραία αφίσα (δωρεάν φυσικά ! ) ------- Νικητές του διαγωνισμού είναι οι @AndreasD, @batigoal, @Kabuki, @Dredd, @albertus magnus, @saveapenguin, @fotdim, @nikolas12

Στο φετινό Comicdom Con Athens οι γυναίκες δημιουργοί έχουν τον πρώτο λόγο 7 Ελληνίδες δημιουργοί κόμικς που αξίζουν την προσοχή μας Έφη Θεοδωροπούλου Φέτος, το Artists Alley του Comicdom Con Athens 2019, το καθιερωμένο meet and greet των καλλιτεχνών με τους φαν τους, όπου παρουσιάζουν το έργο τους αλλά και τις νέες τους δουλειές, έχει τη μεγαλύτερη ίσως γυναικεία συμμετοχή των τελευταίων χρόνων. Έντεκα από τους σαράντα τέσσερις καλλιτέχνες που φιλοξενεί συνολικά είναι γυναίκες και, όπως όλα δείχνουν, ο αριθμός τους θα αυξάνεται κάθε χρόνο. Μιλήσαμε σε επτά από αυτές για το έργο τους και την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο των κόμικς. Αρινέλα Κοτσίκο Η Αρινέλα Κοτσίκο γεννήθηκε το 1991 και σπουδάζει Ιστορία & Φιλοσοφία της Επιστήμης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Παν/μιο Αθηνών. Ζωγραφίζει από νεαρή ηλικία και τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των κόμικς. «Στο έργο μου προσπαθώ να δώσω μια καθαρά δική μου αισθητική και οπτική. Και στα δύο κόμικς που έχω δουλέψει, το "Fallen Light" και το "Μαντλίν, η γενναία πριγκίπισσα", έχω δημιουργήσει πρωταγωνίστριες με δυναμική προσωπικότητα και χαρακτήρα. Ιδιαίτερα στο δεύτερο, που απευθύνεται σε παιδιά, ήθελα να περάσω το μήνυμα πως δεν μετράει το φύλο αλλά το θάρρος και η τόλμη να κυνηγάς τα όνειρά σου. Θέλω κάθε ιστορία που γράφω ή σχεδιάζω να περνάει ένα μήνυμα και να λέει κάτι στον αναγνώστη. Πιστεύω πως είμαστε σε έναν χώρο που δεν έχει φύλο και νομίζω ότι περισσότερο μετράει το ποσό καλός σχεδιαστής και επαγγελματίας είσαι». Αρινέλα Κοτσίκο Σιαδώρα Παπαθεοδώρου Η Σιαδώρα γεννήθηκε το 1994 και σπουδάζει ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Είναι δημιουργός κόμικς και illustrator. «Συνήθως στα έργα μου πρωταγωνιστούν γυναίκες που μπορεί μερικές φορές να κραδαίνουν σπαθιά και να προφυλάσσουν από πλάσματα του σκότους. Πέρα από το ότι οι γυναίκες μπορούν να είναι οι ηρωίδες σε μια ιστορία, δεν υπάρχει κάποια γυναικεία (ή αντρική) θεματολογία. Οι ιστορίες μου απευθύνονται σε οποιονδήποτε θέλει να τις διαβάσει, ανεξαρτήτως φύλου. Είναι περιπέτειες με ένα μείγμα κωμωδίας/δράματος και επικού στοιχείου. Κάθε χρόνο εμφανίζονται όλο και περισσότερες δημιουργοί. Οι αγαπημένες μου δουλειές στον χώρο αυτήν τη στιγμή είναι από γυναίκες. Το κοινό που ασχολείται με τα κόμικς αλλάζει, πράγμα που βοηθάει. Όσο για τις ευκαιρίες, όπως και να έχει, ο χώρος παραμένει μικρός στην Ελλάδα, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν περιορισμοί για όλους». Σιαδώρα Παπαθεοδώρου Ευγενία Κουμάκη Γεννήθηκε το 1990 και σήμερα δουλεύει ως εικονογράφος για εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού. Η τελευταία της δουλειά είναι ένα κόμικ που βασίζεται σε ελληνικά παραμύθια με horror ατμόσφαιρα. «Δεν ξέρω πώς θα χαρακτήριζα το έργο μου. Γενικά, πάντα προσπαθώ να προσεγγίσω τις ιστορίες μου έτσι ώστε ο αναγνώστης να νιώθει κοντά στους χαρακτήρες και να καταλαβαίνει τις επιλογές, την πορεία και τα συναισθήματά τους. Πιστεύω πώς ένα καλό έργο απευθύνεται και στα δύο φύλα. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση και επικοινωνία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Γενικά, η Ελλάδα έχει εξαιρετικά αξιοζήλευτη αναλογία γυναικών/queer/ανδρών καλλιτεχνών, με πολύ καλή εκπροσώπηση σε όλα τα επίπεδα και όλα τα στυλ. Προσωπικά, όταν πρωτοβρέθηκα στον χώρο, δεν ένιωσα ούτε αποκλεισμό, ούτε συγκατάβαση, ούτε ζήλια, ούτε εχθρότητα. Θα έλεγα πως υπάρχουν λίγο περισσότερες ευκαιρίες για γυναίκες μέσω οργανωμένων εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών, λόγω της αύξησης του ενδιαφέροντος για θέματα φεμινισμού. Το σημαντικό είναι πως σε επίπεδο ατομικής προσπάθειας δεν υπάρχει καμία προκατάληψη και κρινόμαστε από το επίπεδο και το περιεχόμενο της δουλειάς μας και όχι βάσει του φύλου μας ή του πώς προσδιοριζόμαστε. Επίσης, το μεγαλύτερο θετικό που βλέπω είναι πως οι φιλίες στον χώρο είναι πραγματικές, κάτι που φαίνεται στην ατμόσφαιρα κάθε διοργάνωσης στην οποία έχω βρεθεί». Ευγενία Κουμάκη Σοφία Σπυρλιάδου Γεννήθηκε το 1983. Έχει τελειώσει Αρχιτεκτονική και τώρα σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. «Το έργο μου έχει ως αφετηρία την πραγματική, καθημερινή ζωή, συνήθως μέσα από τα μάτια παιδιών. Συχνά εντάσσω στις ιστορίες μου μαγικά ή υπερβατικά στοιχεία. Θεωρώ πως, επειδή αντλώ πολλά θέματα από τη ζωή μου, τις αναμνήσεις μου κ.λπ., το πιθανότερο είναι οι ιστορίες μου περισσότερο να αγγίζουν ανθρώπους με παρόμοια βιώματα. Οι πρωταγωνιστές μου πολύ συχνά είναι μικρά κορίτσια. Η κατάσταση στον χώρο των κόμικς στην Ελλάδα είναι δραματική, είτε είσαι γυναίκα δημιουργός είτε άντρας. Ευκαιρίες για να δείξεις τη δουλεία σου υπάρχουν, αλλά αποδίδουν ελάχιστα ή και καθόλου χρήματα. Αυτό που παρατηρώ τα τελευταία χρόνια είναι μια σημαντική αύξηση των νέων δημιουργών συνολικά (αυτό φαίνεται και από τις άπειρες πλέον εκδόσεις φανζίν, που κυριολεκτικά δεν χωράνε στο Γαλλικό Ινστιτούτο). Το καλό σήμερα, σε σχέση με παλιότερες εποχές, είναι ότι κανένα από τα νέα παιδιά που ασχολούνται με αυτό δεν νιώθει εγκλωβισμένο στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι, ανεξαρτήτως φύλου, ήδη γράφουν στα αγγλικά, έχουν διεθνές κοινό στις σελίδες τους στο Ιnstagram και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να φύγουν από τη χώρα και να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού». Σοφία Σπυρλιάδου, Friends Έφη Θεοδωροπούλου Η Έφη Θεοδωροπούλου ασχολείται με τις εικονογραφήσεις, τη δημιουργία κόμικς και τοιχογραφιών. Πέρσι κυκλοφόρησε το πρώτο της κόμικ-άλμπουμ THE 3ISTERS από τις εκδόσεις Ένατη Διάσταση. «Το έργο μου αποτελείται κυρίως από αυτοβιογραφικές ιστορίες κόμικς. Συνήθως προτιμώ τα σενάρια που βασίζονται σε στοιχεία και γεγονότα της καθημερινότητας, στα οποία ορισμένες φορές υπάρχει μία δόση φανταστικού. Θα μπορούσα να πω πως η θεματολογία μου είναι αρκετά γυναικεία. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν πραγματεύομαι ιστορίες δράσης αλλά ιστορίες που έχουν να κάνουν περισσότερο με θέματα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, των σχέσεων και των συναισθημάτων γενικότερα. Αν και φαίνεται πως ο χώρος των κόμικς εξακολουθεί να αποτελεί ένα ανδροκρατούμενο πεδίο, όσοι τον παρακολουθούν θα έχουν διαπιστώσει πως ο αριθμός των γυναικών που ασχολούνται και δημιουργούν κόμικς ολοένα αυξάνεται. Επίσης, πιστεύω πως ανεβαίνει συνεχώς το επίπεδο, σχεδιαστικά και ποιοτικά». Έφη Θεοδωροπούλου Dani / Δανάη Κηλαηδόνη Η Dani γεννήθηκε στην Αθήνα το 1992 και σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Δεν είναι η πρώτη φορά που η βραβευμένη δημιουργός του «Tales from the strip» συμμετέχει στο Artists Alley. «Τα κόμικς που φτιάχνω σχεδιαστικά χαρακτηρίζονται από έντονα μελάνια και τη χρήση αρνητικού χώρου. Γενικά, μου αρέσει να έχει ένταση το σχέδιό μου μέσα από το ασπρόμαυρο και να στέκεται και μόνο του, χωρίς να χρειάζεται να χρωματιστεί. Απευθύνεται σε οποιονδήποτε διαβάζει κόμικς, αλλά θα έλεγα ότι είναι για εφήβους και άνω. Έχουν συνήθως γυναίκες πρωταγωνίστριες, καθώς οι εταιρείες με τις οποίες συνεργάζομαι θα προτιμήσουν ένας τέτοιος χαρακτήρας να σχεδιαστεί από μια γυναίκα δημιουργό. Θεωρώ ότι οι ευκαιρίες ήταν πάντα ίσες, απλώς τώρα πιο πολλές γυναίκες ασχολούνται με το αντικείμενο». Dani Σταυρούλα Παπαδάκη Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε με άριστα από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2002 και δραστηριοποιείται στον χώρο των underground κόμικς. «Τα κόμικς μου απευθύνονται σε ένα διαφορετικό κοινό από αυτό που διαβάζει υπερηρωικά κομικς. Είναι σουρεαλιστικά, χωρίς να έχουν ρεαλιστικούς χώρους ή πρόσωπα τις πιο πολλές φορές. Επίσης, ασχολούνται με την ψυχογεωγραφία των ηρώων τους, που είναι και των δύο φύλων, και με τις σχέσεις που δημιουργούνται στη σημερινή κοινωνία. Αυτές μπορεί να είναι είτε ερωτικές, είτε φιλικές, είτε σχέσεις εξουσίας κ.λπ. Γι' αυτόν τον λόγο το κοινό μου είναι όσοι ενδιαφέρονται για το εναλλακτικό κόμικ, που δεν περιορίζεται σε περιπέτειες υπερηρώων αλλά σε βάζει σε έναν φανταστικό κόσμο που εκφράζει συγχρόνως τη σύγχρονη πραγματικότητα. Στις μέρες μας όλο και πιο πολύς κόσμος ξεπερνάει τη στερεοτυπική σκέψη ότι ο δημιουργός κόμικς είναι γένους αρσενικού και πολλές γυναίκες δημιουργοί αναγνωρίζονται, βραβεύονται και στέκονται πλέον ισάξια δίπλα στους άντρες συναδέλφους τους». Σταυρούλα Παπαδάκη Στο Artists Alley συμμετέχουν επίσης οι Αλεξία Οθωναίου, Αυγή Κανάκη, Αγγελική Σαλαμίκη και Δάφνη Κεσκινίδου. Το Comicdom Con Athens 2019 θα διεξαχθεί από τις 19 ως τις 21 Απριλίου στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Πηγή

Αυτοέκδοση του Θωμά Κεφαλά που βγήκε στις αρχές του 2019. Την υπόθεση την προδίδει ο τίτλος κι έχει να κάνει με ένα origami (το οριγκάμι είναι η καλλιτεχνία του διπλώματος χαρτιού) το παίρνει ο αέρας πάνω από το τραπεζάκι ενός τύπου και το κυνηγάει μέσα στην πόλη όπου πέφτει σε διάφορες καταστάσεις προσωπικά μου αρέσει πολύ το σχέδιο του Κεφαλά και μια σελίδα από μέσα

Αυτοέκδοση της Γεωργιάδη Σοφία που πρωτοεμφανίστηκε στο LAComicsfestival 2019 στη Λάρισα (μάλλον γιατί 1η έκδοση γράφει μέσα τον Μάρτιο του 2019) Ένας μυστηριώδης τύπος καλεί πέντε άτομα, άγνωστα μεταξύ τους για να του μεταφέρουν ένα πακέτο από την Θεσσαλονίκη πίσω στην Αθήνα,ο καθένας δέχεται για τους δικούς του λόγους κι έτσι ξεκινάει το ταξίδι. Roadtrip και μυστήριο, τίμιο σχέδιο και ροή! Ενώ η ιστορία τελειώνει σε αυτό το άλμπουμ το έδαφος έχει προετοιμαστεί για μια μεγαλύτερη περιπέτεια, φαίνεται οτι αυτο είναι μόνο η αρχή! Περιποιημένο άλμπουμ και ευχάριστη έκπληξη για μένα γιατί το ευχαριστήθηκα περισσότερο απ ότι περίμενα!

Τιμή καταλόγου: 9.90€ "Ένας βραβευμένος κομίστας ενώνει τις δυνάμεις του με έναν βραβευμένο ψυχολόγο για να μυήσουν τους αναγνώστες στον περίπλοκο και συχνά διασκεδαστικό κόσμο της ψυχολογίας" λέει το εναρκτήριο κείμενο της σύνοψης στο οπισθόφυλλο και παρόλο που δεν το είχα στα χέρια μου για αρκετή ώρα για να το διαβάσω, αυτό που είδα δείχνει να ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα, κάτι που μπορείτε να διαπιστώσετε και εσείς κατεβάζοντας το pdf δείγμα στη σελίδα του Ψυχογιού. Γενικά δείχνει να είναι ένα κόμικ που εκμεταλλεύεται την δυναμική του είδους για να αναπτύξει το θέμα του, οπότε κάποια στιγμή θα ήθελα να το πιάσω κανονικά στα χέρια μου. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση του αντίτυπου του για τις ανάγκες της παρουσίασης.

Ο Απρίλιος έρχεται σίγα-σιγά και η εφημερίδα Πρώτο Θέμα, κυκλοφόρησε στις 31/03 το Σημειωματάριο του Αρκά, που μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί και σαν ημερολόγιο τού τέταρτου μήνα του χρόνου. Η έκδοση κυμαίνεται ακριβώς στα ίδια επίπεδα με τις προηγούμενες, με την μόνη διαφορά ότι εδώ επικρατεί το πορτοκαλί χρώμα. Και πάλι έχουμε να κάνουμε με μία προσεγμένη δουλειά, σε ποιότητα υλικών. Για όσους δεν έχουν ξεφυλλίσει τα προηγούμενα σημειωματάρια, να πούμε ότι περιέχονται οι ημέρες του μήνα, που όμως πολλές εξ αυτών καταλαμβάνονται από τις γελοιογραφίες του Αρκά και γίνεται δύσκολη η οποιαδήποτε εγγραφή (αν βέβαια κάποιος ήθελε να γράψει επάνω ), ενώ στο τέλος θα βρούμε αρκετές σελίδες κατάλληλες για σημειώσεις. Σε ό,τι αφορά τον βετεράνο δημιουργό, να πούμε ότι έχει γίνει επιλογή από στριπάκια διαφόρων τίτλων του, όπως "Συνομήλικοι", "Ζωή Μετά", "Ισοβίτης", "Ξυπνάς μέσα μου το ζώο", "Τα μαύρα", κ.ά., αλλά (λόγω και της θεματολογίας) επικρατούν οι "Μήνες". Και φυσικά, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν είναι όλα στο ίδιο επίπεδο χιούμορ. Και δύο σελίδες από το εσωτερικό. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά

Από το "M3 Review" τεύχος 126, ένα δισέλιδο άρθρο για την 3η ταινία του Αραχνακια.

Ο ΑΝΑΞΙΟΣ ΘΟΡ «Με θεωρούν αδύναμο επειδή είμαι ανάξιος. Ας το κάνουν.» Ανίκανος να σηκώσει το σφυρί του και με κάποιον άλλο να κραδαίνει τώρα τη δύναμη του Θορ, η απεγνωσμένη αναζήτηση του Γιου του Όντιν να επανακτήσει την αξία του τον φέρνει στην άκρη του σύμπαντος – όπου έμαθε για την ύπαρξη ενός μυστηριώδους άλλου Μιόλνιρ! Αυτό το απόλυτο όπλο, ένα απομεινάρι ενός νεκρού σύμπαντος, είναι το κλειδί για την εξιλέωσή του – αλλά κάποιοι από τους μεγαλύτερους εγκληματίες του Σύμπαντος της Marvel αδημονούν να το πάρουν στα χέρια τους, μεταξύ των οποίων ο Συλλέκτης και ο Θάνος! Μπορεί ο Γιός του Όντιν να διεκδικήσει ξανά την τιμή του; Ή η δύναμη του κεραυνού θα υπηρετήσει το κακό; Ας αρχίσει η μάχη για το σφυρί! Μια συναρπαστική ιστορία του Θορ, σε σενάριο Jason Aaron και σχέδιο του καταπληκτικού Olivier Coipel, που σας φέρνει τον αγαπημένο σας Θεό του Κεραυνού όπως δεν τον έχετε ξαναδεί ποτε!

Γνώρισα τη Λέσχη Φίλων Κόμικς σχετικά πρόσφατα. Παρακολουθούσα συζητήσεις από τα μέλη της στο φόρουμ που τρέχουν, το greekcomics.gr, ωστόσο δεν έτυχε να περάσω από το χώρο που στεγάζει την αγάπη τους για τα κόμικς μέχρι την περσινή χρονιά. Προσπαθώ πλέον να συμμετέχω συχνά-πυκνά σε events και να περνάω μία βόλτα από τη ΛΕΦΙΚ, όπου έχουν στήσει έναν πολύ όμορφο χώρο. Η ομάδα του anthem.gr επισκέφτηκε τη ΛΕΦΙΚ και συνομίλησε με τον Πρόεδρο της Λέσχης, τον κ. Γιώργο Γεωργέλο και τον κ. Κώστα Μαδεμλή. Τα κύρια σημεία της συζήτησης αυτής και όσα αφορούσαν τη Λέσχη μπορείτε να τα διαβάσετε παρακάτω: Πως πήρατε την απόφαση να ξεκινήσετε μία λέσχη για το κόμικ; Γνωρίζαμε ότι είχατε το φόρουμ, το greekcomics.gr, αλλά πως αποφασίσατε να έχετε ένα χώρο δικό σας; Γ: Η ιδέα ξεκίνησε από το φόρουμ. Αρχίσαμε κάποια άτομα που ήμασταν μέλη του φόρουμ να συναντιόμαστε. Έλληνες είμαστε, θέλουμε να ξέρουμε με ποιον μιλάμε, οπότε αρχίσαμε και κάναμε συγκεντρώσεις. Τις λέγαμε “Συγκεντρώσεις της Σακούλας”, γιατί αγοράζαμε και ανταλλάσσαμε ο ένας από τον άλλο όλη την ώρα κόμικ για τις συλλογές μας. Φτάσαμε σε ένα σημείο που είχαμε μαζευτεί 30 άτομα. Ήταν αρκετά δύσκολο, γιατί υπήρχαν συναντήσεις που ερχόντουσαν 30-40 άτομα. Είναι λογικό αφού την προηγούμενη δεκαετία, πολλά φόρουμ κάνανε συναντήσεις, αλλά το να φτάνεις 30 και βάλε άτομα είναι μεγάλο νούμερο! Γ: Ε ναι, γενικά πάνω από 20 είναι πολύ δύσκολο να συναντηθείς σε κάποιο χώρο, τρία με τέσσερα τραπέζια μπορείς να βρεις σε κάποιο μαγαζί αν το κλείσεις, αλλά ξαφνικά αν εμφανιστούν πολλά άτομα είναι αδύνατο να βρεις. Ο αριθμός των ατόμων δεν ήταν προγραμματισμένος, ανέβαινε στο φόρουμ και ήταν ανοιχτή πρόσκληση για όλους. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να κλείσουμε ένα χώρο πάνω από μία κρεπερί. Ήταν ένα πατάρι που βρισκόταν στο Μπραχάμι κοντά στο μετρό του Αγίου Δημητρίου, αλλά μας έτρωγε η τσίκνα, φεύγαμε μυρωδάτοι από εκεί. Αυτόν τον χώρο δεν τον χρησιμοποιούσαν συχνά οι πελάτες, μόνο όταν είχε αγώνες, οπότε όταν ξέραμε ότι δεν είχε, πηγαίναμε και μαζευόμασταν εκεί 30-40 άτομα, κάναμε και γενέθλια εκεί. Κ: Και αυτό ήταν και πολύ συχνό, δηλαδή μαζευόμασταν 1-2 φορές την εβδομάδα, δεν ήταν ας πούμε μία φορά το δίμηνο. Γ: Σωστό, μαζευόμασταν συχνά, στην αρχή ήταν μία φορά στις 15 ημέρες, αλλά είδαμε ότι θέλαμε να βρισκόμαστε και ξεκινήσαμε να το κάνουμε μία φορά την εβδομάδα και ύστερα δύο φορές. Αυτές οι συναντήσεις τι ακριβώς αφορούσαν; Γ: Τίποτα, απλά παρέα ήμασταν, αρχικά θέλαμε και να γνωρίσουμε ποιος βρισκόταν πίσω από το nickname, δηλαδή το παρατσούκλι στο φόρουμ. Δεύτερον να μπορέσουμε να κουβεντιάσουμε πάνω στα κόμικ, γιατί όσο και να κουβεντιάζεις στο φόρουμ, δεν είναι όπως το να συζητάς από κοντά, να συνδέσουμε και ονόματα με πρόσωπα. Πως αποφασίσατε να φύγετε από τις συναντήσεις και να έχετε ένα δικό σας χώρο; Γ: Εκεί που αρχίσαμε να βρισκόμαστε πιο συχνά, είδαμε ότι θέλαμε να κάνουμε και κάτι άλλο, υπήρξε η ιδέα να γίνουμε υπαρκτοί. Όσο είναι μόνο στο Διαδίκτυο είσαι αέρας, δεν υπάρχεις, είναι ένα κλικ. Θέλαμε να στήσουμε μία οντότητα, δηλαδή ότι είμαστε μία παρέα τρελών, αλλά θέλαμε να έχουμε ένα στέκι, να μπορούν να μας βρουν. Και να κάνουμε το στέκι όπως θέλουμε εμείς, όχι να είμαστε κάπου φιλοξενούμενοι. Μπορείς να πας σε μία καφετέρια και να συνεννοηθείς να κάνεις τις συγκεντρώσεις, δε θα σου πουν όχι. Το θέμα ήταν πως θέλαμε να γίνει όπως το είχαμε φανταστεί εμείς, να γίνει με τη δικιά μας την τρέλα. Οπότε αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα χώρο με μεγάλο ρίσκο. Φτιάξαμε ένα σύλλογο, μία λέσχη που είναι μία αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία και αρχίσαμε να ψάχνουμε για χώρο, κάτι πολύ δύσκολο, γιατί ο χώρος σημαίνει υποχρεώσεις, χρήματα, ωράριο. Πότε έγινε η ίδρυση της λέσχης; Γ: Το Φεβρουάριο του 2009 μιλήσαμε μέσα από το φόρουμ και κάναμε μία συγκέντρωση, μαζευτήκαμε 13 άτομα και υπογράψαμε το καταστατικό. Έτσι ιδρύθηκε η Λέσχη Φίλων Κόμικ. Οπότε σε λίγες ημέρες γιορτάζετε τα 10 χρόνια της Λέσχης; Γ: Ναι, αλλά είναι το τυπικό, γιατί συνήθως τα γενέθλια της λέσχης τα γιορτάζουμε γύρω στις 30 Μαΐου με αρχές Ιούνη που βρήκαμε την έδρα. Ο Γιώργος Γεωργέλος και ο Κώστας Μαδεμλής Περάσατε δηλαδή ένα πρώτο τρίμηνο που ψάχνατε το χώρο; Γ: Από Μάρτιο μέχρι Μάιο ψάχναμε το χώρο με βάση τα χρήματα, να δούμε πως θα πάμε και τι θα κάνουμε. Υπήρχαν πολλές διαφωνίες, γιατί στην παρέα είχαμε ένα τραπεζικό και ένα λογιστή, οι οποίοι μιλάνε με νούμερα και τα νούμερα δε βγαίνανε. Την κάναμε όμως την τρέλα και το φτιάξαμε. Για εφτά χρόνια είχαμε ένα χώρο στο Μοναστηράκι στην Αγίας Ειρήνης. Ήταν ένα διατηρητέο χωρίς κοινόχρηστα, είχε δική του πόρτα, ανεβαίναμε και είχε πρώτο και δεύτερο όροφο. Όταν ανοίξαμε, είχαμε ελάχιστα πράγματα, δεν είχαμε ούτε τραπέζια, ούτε καρέκλες. Άρχισαν και έφερναν διάφορα άτομα και έδιναν σαν προσφορά πράγματα, άλλος καρέκλες, άλλος πανιά για τις καρέκλες, καθένας ό,τι μπορούσε, πήραμε δύο βιβλιοθήκες στην αρχή και σιγά σιγά στήσαμε το χώρο για να ξεκινήσουμε. Τώρα κλείνουμε δέκα χρόνια και μου φαίνεται απίστευτο. Στην αρχή τα νούμερα βγαίνανε από συνδρομές της αρχικής παρέας; Γ: Όχι, όταν άνοιξε η λέσχη, είχαμε χρήματα για 3 μήνες. Τα δεκατρία ιδρυτικά μέλη δώσαμε ένα κεφάλαιο στην αρχή, μικρό, αλλά αρκούσε για ένα τρίμηνο. Τότε δεν είχαμε και πωλητήριο. Ποιοι είναι πίσω από την οργάνωση της λέσχης; Γ: Αυτή τη στιγμή είμαστε ογδόντα μέλη που δίνουν συνδρομές κάθε μήνα. Φίλους έχουμε πολλούς, αλλά τα εγγεγραμμένα μέλη είναι ογδόντα. Τα καταστατικά μέλη είναι έντεκα. Όταν είσαι μέλος του καταστατικού, έχεις άλλες ευθύνες από τα απλά μέλη. Το απλό μέλος δίνει απλά συνδρομή, δεν υπάρχει Διοικητικό Συμβούλιο και τέτοια πράγματα. Αυτή τη στιγμή αποφασίζουμε και τρέχουμε για τη Λέσχη γύρω στα 4-5 άτομα. Πάντα όταν έχουμε κάποιο φεστιβάλ ή το καλοκαίρι που μετακομίζαμε και έπεσε πάρα πολλή δουλειά σε αυτό το χώρο, κάνουμε μία πρόσκληση μέσω του φόρουμ και έρχονται άτομα και μας βοηθάνε. Ο καθένας προσφέρει με τον τρόπο του. Δε δουλεύουμε σαν εταιρεία, είναι το εθελοντικό και το τι γουστάρουμε να κάνουμε. Πως μπορεί να γίνει κάποιος μέλος της Λέσχης και τι κερδίζει μέσα από αυτό; Γ: Είναι πολύ εύκολο το να γίνει. Δίνει κάποια στοιχεία είτε online, είτε στον Κώστα, είτε σε μένα. Υπάρχει και φόρμα στο φόρουμ γι’ αυτό το σκοπό. Η συνδρομή είναι 5 ευρώ το μήνα για τους επαρχιώτες και 6 ευρώ για τους Αθηναίους. Τα οικονομικά οφέλη για ένα μέλος είναι καλύτερες τιμές στα μεταχειρισμένα και έξτρα εκπτώσεις στα καινούρια που πουλάμε. Παίρνει μία κάρτα που είναι 20% έκπτωση στα κόμικ του Public και ειδικές εκπτωτικές τιμές σε άλλα μαγαζιά που πουλάνε κόμικ. Επίσης βοηθάει να κρατηθεί αυτό ζωντανό που είναι μοναδικό, δεν έχει ξαναγίνει. Κ: Κάποιοι μάλιστα το κάνουν μόνο γι’ αυτό. Υπάρχουν μέλη από την επαρχία που δεν έχουν έρθει ποτέ εδώ και δίνουν χρήματα για να βοηθήσουν. Γ: Έχουμε άτομα από την επαρχία που το αγαπάνε αυτό και αγαπάνε το γεγονός ότι άτομα χωρίς εμπορικό συμφέρον, χωρίς όφελος αν θα πουλήσει κάτι ή δε θα πουλήσει, που δεν είναι δημιουργοί ή εκδότες, το κάνουν μόνο για την ευχαρίστηση, για να προσφέρουν. Γι’ αυτό δεν έχουμε τιμοκατάλογο, κάνουμε εκδηλώσεις και τα προσφέρουμε όλα τσάμπα, γι’ αυτό έχουμε τέτοιες τιμές στα μεταχειρισμένα, δεν έχουμε τιμές του εμπορίου. Με ποιον τρόπο μπορεί κάποιος να προσφέρει στη Λέσχη; Κ: Πολλοί δίνουν δωρεά κάποια τεύχη που έχουν διπλά και ή τα βάζουμε στη βιβλιοθήκη ή αν τα έχουμε, στο πωλητήριο στα μεταχειρισμένα. Άλλοι βοηθάνε φέρνοντας πράγματα από το σούπερ μάρκετ. Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Γ: Ισχύει, πολλοί έρχονται με σακούλες. Άλλοι έρχονται να πιουν ένα καφέ και προσθέτουν χρήματα στους κουμπαράδες που έχουμε. Πολλοί έχουν κούτες με τεύχη και αντί να τις πετάξουν, τις δωρίζουν για πώληση. Καθένας προσφέρει ότι νομίζει. Που μπορεί να σας βρει κάποιος και ποιες ώρες; Γ: Ο χώρος μας βρίσκεται στην Ιερά Οδό 14. Εκτός από Δευτέρες είμαστε ανοιχτά όλα τα απογεύματα από τις 18:00 ως τις 22:00 και Σαββατοκύριακα είμαστε και πρωί 10:00 με 14:00 εκτός από απόγευμα. Είναι ώρες που δε δουλεύουμε και βρισκόμαστε εδώ για να συντηρούμε τη Λέσχη. Τι μπορεί να κάνει κάποιος στη Λέσχη; Γ: Προσφέρουμε δύο είδη καφέ και αναψυκτικά. Έχουμε τη βιβλιοθήκη, τη μοναδική στην Ελλάδα με τόσα πολλά τεύχη, τα οποία είναι μόνο στα Ελληνικά, δεν έχουμε ξένα. Μπορεί να έρθει να διαβάσει ό,τι θέλει χωρίς καμία υποχρέωση, να φέρει την παρέα του και να παίξουν επιτραπέζια από τάβλι μέχρι ό,τι μπορείς να φανταστείς, μπορούν να φέρουν καφέ και φαγητό από έξω και να κάτσουν. Κ: Μπορεί επίσης να συναντηθεί με παιδιά από το φόρουμ για συζήτηση. Γ: Επίσης μπορεί ο καθένας να βάλει να δει ταινία, γιατί έχουμε μεγάλη τηλεόραση Plasma. Πολλοί έρχονται με λάπτοπ ή tablet και κάνουν δουλειά μετά μουσικής, γιατί έχουμε wi-fi. Είμαστε ανοιχτό στέκι για όλους, χωρίς υποχρεώσεις, δε χρειάζεται να είσαι μέλος για να έρθεις. Θες να έρθεις για παρέα, παίρνεις μία καρέκλα και έρχεσαι στην παρέα, θες να διαβάσεις μόνος σου, κάθεσαι και διαβάζεις μόνος σου. Υπάρχουν σχεδιαστές που έρχονται και απλά σχεδιάζουν. Είναι ένας ήσυχος χώρος με υπέροχη θέα, δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλο, δεν έχουμε εντάσεις τύπου να σφαχτούμε για πολιτικά ή ποδοσφαιρικά, προφανώς μπορούμε να πετάξουμε ένα πείραγμα όπως σε κάθε παρέα. Δεν υπάρχουν διακρίσεις τύπου “Έλα τώρα, εσύ διαβάζεις Marvel και ήρωες με κολάν” ή “Εγώ διαβάζω μόνο Παπιά”. Είναι σεβαστές οι προτιμήσεις του καθενός, πειράγματα κάνουμε μεταξύ μας και κάνουμε πλάκα, γιατί γνωριζόμαστε και κανένας δεν παρεξηγείται. Απλά διασκεδάζουμε. Στις συγκεντρώσεις μας θα βρεις καθηγητές πανεπιστημίου, άνεργους, δεκαεφτάρηδες στο Λύκειο, γιατρούς, ό,τι μπορείς να φανταστείς και απλά καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι και περνάμε όμορφα. Το κόμικ δεν είναι για να χωρίζει τους ανθρώπους, είναι διασκέδαση. Πέραν από κόμικ, τι άλλο συλλέγει η Λέσχη; Συλλέγετε επιτραπέζια ή φιγούρες; Γ: Όχι, τα επιτραπέζια και οι φιγούρες είναι όλα από προσφορές. Η Λέσχη δεν έχει τα χρήματα να πάει να αγοράσει για να συλλέξει. Κάποιοι δε θέλουν τις φιγούρες και μας τις φέρνουν και εμείς τις βάζουμε στο χώρο για διακόσμηση. Κ: Και τα επιτραπέζια δεν τα έχουμε σαν συλλογή, είναι προσφορές και τα έχουμε καθαρά για να έρθει κάποιος να παίξει. Γ: Έχουμε αγοράσει κάποια τραπέζια και άλλα πράγματα, αλλά το κολάζ που έχει πάνω του, το έκανε ο Κώστας. Άλλοι άνθρωποι φέρανε δικά τους original σχέδια και τα κορνιζάραμε. Τα έχουμε εδώ μέσα ακόμα και δέκα χρόνια. Η μόνη συλλογή μας είναι τα κόμικ στη βιβλιοθήκη. Ένα μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης είναι η δικιά μου η συλλογή που την έφερα εδώ, κάποια τεύχη είναι δωρεά από εκδότες που μας δίνουν τους νέους τίτλους για να μπουν στη βιβλιοθήκη και κάποια που έρχονται από δωρεές και προσφορές. Αγοράζουμε κόμικ μόνο για να μπουν στο πωλητήριο, όχι για τη βιβλιοθήκη, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Ο στόχος είναι να βγαίνει το νοίκι, το ρεύμα, το τηλέφωνο και η εφορία. Για την εφορία είμαστε εταιρεία, έχουμε ΑΦΜ, έχουμε ταμειακή, POS λόγω του πωλητηρίου, οπότε έχουμε και αυτό το έξοδο. Αφού τακτοποιήσουμε αυτά και μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω, θα κάνουμε κάποια εκδήλωση που έχει πάντα έξοδα, να κάνουμε κάποια πράγματα για εμάς και τον κόσμο. Πόσα και τι είδους κόμικ περιλαμβάνει η συλλογή της Λέσχης; Γ: Έχουμε από θρησκευτικά και ερωτικά μέχρι Τσε Γκεβάρα. Αριθμεί περίπου 30.000 τεύχη, σύντομα θα κάνουμε απογραφή για τον ακριβή αριθμό. Ας πάμε στο φόρουμ, το greekcomics.gr. Πως ξεκίνησε; Γ: Ασχολούμαστε σε καθημερινή βάση και με το φόρουμ. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά όλα αυτά τα χρόνια, η οποία από πίσω κρύβει πολύ κόπο που δε φαίνεται. Για να πάρει αυτή τη μορφή έχει πέσει απεριόριστη δουλειά και φυσικά χρήματα. Ξεκίνησε από μία δική μου ιδέα, γιατί ασχολούμουν με ξένα φόρουμ. Ελληνικά τότε δεν υπήρχαν πολλά. Είχα γνώσεις πως να στήσω ένα φόρουμ και μαζί με ένα φίλο που ασχολούνταν με κόμικς είπαμε να το ξεκινήσουμε. Λόγω ηλικίας έχω ζήσει τη δεκαετία του 70 που το κόμικ ήταν στη γειτονιά. Αγοράζαμε με φίλους, διαβάζαμε, μιλάγαμε. Αφού δεν υπάρχει πλέον η γειτονιά και ήξερα από τεχνολογία, είπα να κάνω μία ιντερνετική γειτονιά. Τότε δεν υπήρχαν καν ελληνικά κόμικ σκαναρισμένα και το Ίντερνετ δεν ήταν τόσο αναπτυγμένο. Κ: Έπεσε ακριβώς την περίοδο που το Ίντερνετ πήρε τα πάνω του στην Ελλάδα. Γ: Φαντάσου αυτό ξεκίνησε Αύγουστο του 2006 και θεωρούσαμε επιτυχία μέχρι την Πρωτοχρονιά να έχουν εγγραφεί 500 μέλη. Την Πρωτοχρονιά φτάσαμε 3.000 μέλη. Ήταν τρέλα, γιατί δεν υπήρχε κάτι τέτοιο, άρεσε, διαδόθηκε και έγινε επιτυχία. Εκεί βάλαμε και κανόνες που δεν ίσχυαν σε άλλα φόρουμ. Ήταν κάτι καίριο στο να ζήσει και να αναπτυχθεί αυτό το φόρουμ. Έχει μείνει το ίδιο ζωντανό 12 χρόνια, ενώ όλα κάνουν τον κύκλο τους σε 3-5 χρόνια. Έχουμε 16 άτομα διοικητική ομάδα. Η φιλοσοφία είναι διαφορετική από τα υπόλοιπα φόρουμ, γιατί η διοικητική ομάδα βγαίνει από τα μέλη και το ποιοι συμμετέχουν πιο πολύ. Η ομάδα αλλάζει, προφανώς αν κάποιος δε μπορεί να συνεχίσει λόγω έλλειψης χρόνου, σταματάει και μπαίνει κάποιος άλλος. Έχουν αλλάξει πάνω από 70-80 άτομα στην ομάδα. Μόνο με ανανέωση πας μπροστά. Επιπλέον έχουμε διαγράψει περίπου 34.000 εικονικούς λογαριασμούς, αφού περίπου 5.000 είναι οι χρήστες που συζητούν σε σταθερή βάση. Δε θέλουμε εικονικά νούμερα. Δεν έχουμε βάλει ποτέ διαφήμιση και συντηρείται από δικά μας χρήματα ή από δωρεές όπου πάντα αναγράφουμε τα ακριβή ποσά και δίνουμε στοιχεία στον κόσμο που πάνε τα χρήματα. Δεν πάει τίποτα στην τσέπη μας. Άλλος κανόνας είναι να μην υπάρχουν τσακωμοί. Το έχουμε αυτό οι Έλληνες. Κανένας δεν έχει χαρτί ειδικού ή κριτικού, υπάρχει μόνο το “Μου Αρέσει” και το “Δε μου Αρέσει” και φυσικά όποιος θέλει το αναλύει. Συμμετέχουν δημιουργοί στο φόρουμ; Γ: Εννοείται, είναι όλοι μέσα. Δημιουργοί, εκδότες, όποιος έχει σχέση με το κόμικ έχει γραφτεί. Αυτό γίνεται, γιατί είναι το μόνο μέρος που έχει όλη την ιστορία των κόμικ, παρουσιάσεις και αρχείο για οτιδήποτε έχει βγει στην Ελλάδα με 70.000 εξώφυλλα. Και όχι μόνο κόμικ, αλλά και περιοδικά. Οτιδήποτε νέο, όπως μία μικρή έκθεση στην επαρχία ή ένα νέο ISBN ενός εκδότη για νέα κυκλοφορία θα το μάθεις εκείνη την ώρα. Το περιβάλλον είναι πολιτισμένο που σε προδιαθέτει θετικά. Έχουμε μία τεράστια βάση δεδομένων με πληροφορίες που δεν υπήρξαν ποτέ μαζεμένες κάπου. Πέρυσι κάναμε τεράστια αναβάθμιση και το κάναμε αρκετά ομορφότερο. Η θεματολογία του φόρουμ έχει επεκταθεί αρκετά και μπορεί ο καθένας να δώσει την άποψή του για οποιοδήποτε θέμα; Πως αποφασίστηκε αυτό; Γ: Έχω κατηγορηθεί στο παρελθόν, επειδή δεν έκανα το φόρουμ ένα κλειστό μέρος μόνο για κόμικς. Και εδώ που βρισκόμαστε μπορεί να είναι όλο κόμικς, αλλά όπως σε κάθε παρέα μιλάμε και για άλλα πράγματα, δηλαδή για μουσική, βιβλία, ταινίες, είπαμε να το κάνουμε και στο φόρουμ. Η αιχμή του δόρατος παραμένουν τα κόμικς. Έχουμε χιλιάδες σκαναρισμένα άρθρα που έχουν γίνει για κόμικς, ποιος το έγραψε, πότε εκδόθηκε, σε ποιο μέσο. Κ: Είναι καταχώρηση της παρουσίασης, δηλαδή ότι ένα άρθρο για κόμικς δημοσιεύθηκε αυτή τη χρονιά και σε αυτό το περιοδικό. Γ: Έχουμε τη βάση αλφαβητικά, ανά δημοσιογράφο, ανά τίτλο και μπορεί να τα βρει κάποιος πολύ εύκολα. Φτιάξαμε και blogs και clubs, υπάρχει για παράδειγμα club από κάποια παιδιά που θέλανε να συζητάνε για Disney. Φόρουμ συζήτησης είμαστε και βρήκαμε τον τρόπο να κάνουμε clubs να μιλάμε και για ταινίες, μουσική, για τα πάντα. Κ: Όλα τα σάιτ διευρύνουν τη θεματολογία τους με τον καιρό. Γ: Δε μπορείς να είσαι εξαιρετικά εξειδικευμένος, γιατί περιορίζεις τον κόσμο που θέλει να μπει. To 2014, στην παλιά της έδρα, η ΛΕ.ΦΙ.Κ. είχε φιλοξενήσει τον Don Rosa, στην δεύτερή του επίσκεψη στην Ελλάδα. Ποιους άλλους μεγάλους καλλιτέχνες έχει φιλοξενήσει η ΛΕ.ΦΙ.Κ; Γ: Όχι, δεν έχουμε φέρει κάποιον άλλο. O Don Rosa μας βρήκε ο ίδιος. Μας γνώρισε ιντερνετικά και μας προσέγγισε. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ούτε στη χώρα του, ούτε παγκοσμίως. Παντού υπάρχουν λέσχες ή clubs που εξειδικεύονται σε κάποιο συγκεκριμένο είδος. Κ: Υπάρχουν καταστήματα που έχουν χώρο να φιλοξενούν συγκεκριμένα events όπως για επιτραπέζια ή cosplay, κάτι που είναι πιο επαγγελματικό. Δεν είναι η νοοτροπία να φτιάξουν κάτι πιο χαλαρό, ένα στέκι. Γ: Πολλοί το βλέπουν και με γνώμονα τα χρήματα. Οι εκδότες ψάχνουν κάτι να πουλήσει, όχι κάτι που να τους αρέσει μόνο. Εμείς θέλαμε να το σπάσουμε, να έχουμε έναν ανοιχτό χώρο να έρθει όποιος θέλει να περάσει όμορφα όπως και στο φόρουμ. Υπάρχει περίπτωση να φέρετε ξανά κάποιον; Γ: Ναι, αν είναι περίπτωση σαν τον Rosa. Ο Rosa ήρθε από Φινλανδία που του πληρώσανε τα έξοδα οι Φινλανδοί για να πάει από Αμερική και εμείς βάλαμε μόνο το εισιτήριο του από τη Φινλανδία στην Ελλάδα. Πέντε μέρες έμεινε σπίτι μου, όχι σε ξενοδοχείο. Για να βγουν τα έξοδα μας έδωσε αποκλειστικότητα δύο έργα του, το Περτουίλαμπι και το Kentucky που δεν το έχουμε εκδώσει και θέλουμε να τον καλέσουμε ξανά για να το βγάλουμε στην αγορά. Του δώσαμε και κάποια χρήματα, γιατί το Περτουίλαμπι ξεπούλησε. Ο άνθρωπος ήρθε για να βοηθήσει, γιατί το γούσταρε όλο αυτό. Μας είπε ότι από όλα τα signings που έχει κάνει, αυτό ήταν το πιο οργανωμένο. Αφού το έγραψε στο σάιτ του, μας πήρανε τηλέφωνο από το εξωτερικό, άνθρωποι επαγγελματίες να μας ρωτήσουν πως το οργανώσαμε. Ήμασταν βάρδια 11 άτομα για να βγει όλο αυτό. Τα καταφέραμε, γιατί είχαμε μεράκι. Ο Rosa είναι τρομερός χαρακτήρας και κρίμα που το ταλέντο του κόπηκε έτσι άσχημα από την υγεία του λόγω του ότι δε μπορεί να δει καλά και ο γιατρός του δεν τον αφήνει να σχεδιάζει. Δε μπορούμε να φέρουμε άλλο καλλιτέχνη λόγω του οικονομικού κομματιού. Θέλαμε να φέρουμε καλό κόσμο, αλλά είναι δύσκολο. Και για το Περτουίλαμπι που το εκδώσαμε, ήταν πολύ δύσκολο. Δεν είμαστε εκδότες για να φέρουμε κάποιον να πουλήσει. Δεν υπάρχουν και μέλη να δώσουν πολλά χρήματα. Σε ποια conventions και εκδηλώσεις συμμετέχετε; Έχουμε συμμετάσχει σε όλα τα conventions εκτός Comic Dom, είχαμε κάνει κρούση, αλλά μας είπαν ότι δεν υπάρχει χώρος. Έχουμε πάει Θεσσαλονίκη, στο Athens Con, στο Fantasticon, στο Hobby Festival και το Vintage Festival. Είναι δύσκολο να κουβαλήσουμε πράγματα και τα ποσά για να πάρεις χώρο είναι μεγάλα, οπότε πηγαίνουμε μόνο στο Athens Con και το Vintage. Πότε ξεκίνησε το πωλητήριο της λέσχης με μεταχειρισμένα και καινούρια κόμικ; Γ: Από την τρίτη χρονιά. Είδαμε ότι τα έξοδα δε βγαίνουν μόνο με τις συνδρομές. Δεν είχαμε ποτέ πάρα πολλά μέλη, αν είχαμε περισσότερα, θα ήταν πιο εύκολη η ζωή μας. Τα μεταχειρισμένα κόμικ τα αγοράζουμε ή από παζάρια ή στο Μοναστηράκι ή από ιδιώτες που θέλουν να τα δώσουν. Από καινούριες εκδόσεις δεν έχουμε πολλά, είχαμε στην αρχή, αλλά είναι δύσκολο να προκαταβάλλουμε. Τα πρώτα χρόνια είχαμε παρακαταθήκη, αλλά τη σταματήσαμε, γιατί δε μας άρεσε να χρωστάμε. Αυτή τη στιγμή παίρνουμε κάποια κομμάτια του Μικρού Ήρωα, αυτοεκδόσεις που αφήνουν κάποια παιδιά και τα κόμικ των εκδόσεων Οξύ. Ένα μέρος του πωλητηρίου της ΛΕΦΙΚ Είχατε βγάλει ένα βιβλίο με όλες τις εκδόσεις κόμικ στα ελληνικά μέχρι το 2010. Έχετε σκοπό να βγάλετε κάποια συνέχεια του; Γ: Θα θέλαμε, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο. Το κόστος αυτού του βιβλίου είναι πολύ μεγάλο, γιατί έχει 530 έγχρωμες σελίδες. Η πρώτη έκδοση μπήκε μέσα, δεν έβγαλε τα έξοδά της. Εσείς με ποια κόμικ ξεκινήσατε και τι διαβάζετε γενικά; Γ: Ξεκίνησα όπως όλοι, σαν πιτσιρικάς με Disney, Μπλεκ, Αγόρι, τα γνωστά που είχαμε στην εποχή μου. Πλέον δε διαβάζω κάτι συγκεκριμένο, απ’ όλα τα είδη. Μου αρέσουν της φαντασίας, έχω ιδιαίτερη προτίμηση στα γαλλοβελγικά και πως παρουσιάζουν τα κόμικ. Δε λέω όχι και στο υπερηρωικό, το ιταλικό ή το αγγλικό, δεν έχω παρωπίδες, γιατί κάθε είδος έχει διαμάντια. Δεν είμαι φαν, ούτε “ειδικός” σε κάποιο είδος, δε θεωρώ πως είμαι “ειδικός” γενικά στα κόμικς. Είμαι οργανωτικός και μου αρέσει να συντονίζω, με φωνάζουν χαϊδευτικά “Πρόεδρο” της Λέσχης για να με πειράξουν. Κ: Αν δεν πειράξουμε τον Πρόεδρο, ποιον θα πειράξουμε; Γ: Γι’ αυτό το λόγο όλη η συλλογή, εκτός από μερικά τεύχη, ήρθε στη Λέσχη. Δεν κατηγορώ κανένα είδος και κανέναν που διαβάζει κόμικς. Κάποιους τους πειράζω τύπου Οι Ήρωες με τα Κολάν, Τα Παπιά, λέμε διάφορα τέτοια. Από τίτλους μου άρεσε ο Κοκομπίλ, ο Μίστερ ΝΟ, διάβασα το καινούριο Punisher: Οι Δουλέμποροι και μου άρεσε. Δοκιμάζω διάφορα είδη και διαβάζω ελληνικά και ξένα. Για να διαβάσω κόμικ, θέλω την ηρεμία μου, την ησυχία μου, δε θέλω να έχω προβλήματα, δεν το ξεφυλλίζω το κόμικ. Κ: Κι εγώ θα έλεγα ότι είμαι παμφάγος στα κόμικ, αλλά έχω μία ιδιαίτερη προτίμηση στα υπερηρωικά και γενικά στα αμερικανικά. Οι Αμερικάνοι ήταν οι πρώτοι που έκαναν εμπορική την πληροφορία για το είδος τους και μετά το έκαναν όλοι οι άλλοι. Έπρεπε να περάσουν χρόνια για να γίνει πιο καθολικό το Ίντερνετ και να αρχίσουν όλοι να δίνουν πληροφορίες για τα κόμικ τους. Τα πρώτα πράγματα που έπεσαν στα χέρια μου ήταν Αστερίξ, Λούκυ Λουκ, μετά Disney και ύστερα ήρθαν τα πρώτα Spider-Man. Με τα χρόνια εμπλουτίζεις όμως τις γνώσεις σου, όσοι μένουν στάσιμοι σε κάποιο είδος, το παρατάνε σαν ασχολία το κόμικ. Αυτό συμβαίνει και στη μουσική και στα πάντα. Όποιος δεν εμπλουτίζει τις προτιμήσεις του, αποχωρεί. Γ: Μετά δουλεύουν καθαρά αναμνήσεις. Πολλοί λένε ότι ασχολούνται 30 χρόνια με κάποιο είδος, αλλά συνήθως έχουν σταματήσει να διαβάζουν και δουλεύει η νοσταλγία. Οι ενεργοί αναγνώστες που ψάχνονται και κοιτάνε διαφορετικά τεύχη είναι λίγοι. Ποια είναι η γνώμη σας για τα ελληνικά κόμικ και τους Έλληνες δημιουργούς; Κ: Υπάρχουν πολλές μικρές παραγωγές, τευχάκια μικρά, αυτοεκδόσεις, καμία σχέση με πριν δέκα χρόνια. Έχει ανέβει η παραγωγή. Γ: Αυτό γίνεται, γιατί πλέον είναι πολύ εύκολο, αν θέλει κάποιος, μπορεί να φτιάξει κάτι, να το εκτυπώσει και να το εκδώσει. Υπάρχουν πολλά φεστιβάλ, οπότε με συγκεκριμένο αριθμό κομματιών, μπορεί να τα πουλήσει και να μη μπει μέσα οικονομικά. Γενικά όμως παραμένουμε σε νηπιακή ηλικία, γιατί δεν έχουμε σχολές και παιδεία, έστω να ξεκινήσει κάποιος και να φτάσει πολύ ψηλά. Έχουμε πολύ μεγάλα ταλέντα, τα οποία είτε βλέπουν την έλλειψη παραγωγής και αναγνωστικού κοινού να στηρίξει τις εκδόσεις τους και πάνε χαμένα είτε κάποιοι ξεφεύγουν και δουλεύουν με το εξωτερικό. Κ: Έχουμε φοβερούς σχεδιαστές, αλλά όχι σεναριογράφους. Γ: Έχουμε παραμυθάδες, σεναριογράφους, μυθιστοριογράφους, αλλά δεν έχουν ασχοληθεί με το κόμικ, γιατί γενικά θεωρείται ότι δε βγαίνουν λεφτά από το κόμικ λόγω της μικρής αγοράς. Έχει αρχίσει και φθίνει η περίπτωση του καλλιτέχνη που το κάνει για την τέχνη του. Το 1970 είχε κυκλοφορήσει το Ελ Τζο, το πρώτο αμιγώς ελληνικό κόμικ που βγήκε σε συνέχειες. Ήταν δύο δημιουργοί και είχαν βγάλει τρία τευχάκια. Τους γνωρίσαμε και τους πείσαμε να βγάλουν ένα τέταρτο τεύχος 48 χρόνια μετά. Βγάλαμε 100 κομμάτια. Ήταν τρομερή η συγκίνησή τους που βγάλανε κόμικ τόσα χρόνια μετά. Τότε δουλεύανε και ξενυχτάγανε για να βγάλουν ένα τευχάκι. Πλέον δεν υπάρχει αυτό. Δε θα κάτσει κάποιος να δουλέψει το σχέδιο και το σενάριο του, να βρει ιδέες, να φτιάξει κάτι πολύ καλό. Δε θεωρεί ότι υπάρχει το κοινό που θα το αγοράσει για να ανταμειφθεί ο κόπος του. Το να γίνει η τέχνη για βιοποριστικούς λόγους είναι πολύ δύσκολο. Έχετε κάποια συνεργασία με εκδοτικούς ή έχετε κάνει κάποιο αφιέρωμα σε εκδοτικούς; Γ: Αφιερώματα έχουμε κάνει. Έχουμε κάνει μηνιαίο αφιέρωμα σε Jemma, Anubis, Ανεμοδουρά, Μικρό Ήρωα και το Νοέμβρη είχαμε κάνει στο Οξύ. Έχουμε καλύψει τους μεγαλύτερους εκδοτικούς. Κ: Έχουμε κάνει και αφιερώματα για ένα Σαββατοκύριακο και σε διάφορους δημιουργούς. Είναι λογικό στην Ελλάδα να μην υπάρχουν τόσοι εκδοτικοί; Γ: Φυσικά. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει αγοραστικό κοινό, είναι λογικό. Αν κυκλοφορήσει κάτι στα Ελληνικά, θα αγοραστεί μόνο εδώ και στην Κύπρο, αν βγει στα αγγλικά, αγοράζεται σε όλο τον κόσμο. Έχουμε δει εκδοτικούς να έρχονται και να φεύγουν, αλλά από το 1930 που βγαίνουν στην Ελλάδα κόμικ, δεν το έχει πάρει κανείς στα σοβαρά. Στην αρχή το βλέπανε σαν παιδικό, σαν εφηβικό, σαν άλλα πράγματα γενικά. Δεν υπάρχει συνέπεια, ούτε μακροπρόθεσμο πλάνο. Πολλοί τίτλοι μπορούν να μην ολοκληρώνονται καν. Κ: Πολλοί αναγνώστες το προκαταβάλλουν πλέον, μπορεί να μην ξεκινάνε κάποιον τίτλο, γιατί φοβούνται ότι θα κοπεί. Επίσης πολλοί εκδοτικοί φοβούνται τη διαφήμιση στο προϊόν, ενώ είναι πολύ σημαντικό στη σημερινή αγορά να διαφημίζεις κάτι για να πουληθεί. Που μπορεί να σας βρει κάποιος; Γ: Έχουμε Facebook, Twitter, Instagram και ανοίξαμε πρόσφατα κανάλι στο Youtube και φυσικά στο greekcomics.gr. Κ: Το κανάλι στο Youtube το δουλεύουμε αργά και σταθερά. Μόνο Myspace δεν έχουμε! Τι στόχους έχει η Λέσχη στο μέλλον; Γ: Από το 2009 που φτιάξαμε τη Λέσχη ο βασικός μας στόχος ήταν η επιβίωση, δηλαδή να μείνει ανοιχτή. Από εκεί και πέρα ό,τι παραπάνω μπορούμε. Φτάσαμε 4-5 φορές στο τσακ να κλείσουμε. Έγινε όλες ένα θαύμα και προχωρήσαμε. Κανένας μας δεν περίμενε ότι θα ζήσει αυτό το πράγμα δέκα χρόνια. Ούτε εγώ που είμαι ο πιο τρελός και ονειροπόλος. Για το φόρουμ το περίμενα, είναι διαφορετικά στημένο. Κάτι το οποίο έχει έξοδα και κυμαινόμενα έσοδα και μέσα στην οικονομική κρίση είναι δύσκολο να επιβιώνει. Ιδέες έχουμε πάρα πολλές. Θέλουμε να φέρουμε δημιουργούς, να κάνουμε δικά μας αφιερώματα πάνω σε πράγματα που αρέσουν, εκθέσεις, συνεργασίες, θα θέλαμε να διαδώσουμε την αγάπη για τα κόμικς σε όλη την Ελλάδα, να φτιάξουμε ένα δικό μας φεστιβάλ. Είναι θέμα συγκυριών, χρημάτων, βοήθειας, χορηγών. Οπότε ο στόχος είναι να περνάμε καλά! Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του anthem.gr; Κ: Να διασκεδάζετε πάντα με αυτό που σας αρέσει. Γ: Ελάτε να γνωρίσετε τη Λέσχη και να γνωρίσετε τον υπέροχο κόσμο των κόμικς. Γιατί είναι ένας υπέροχος κόσμος! Με τη σειρά μας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τη ΛΕΦΙΚ για την άριστη φιλοξενία και την πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα συζήτηση. Σας προτείνουμε να επισκεφθείτε και να βοηθήσετε τη Λέσχη Φίλων Κόμικς, καθώς κάνει εξαιρετική δουλειά, προσφέροντας έναν πολύ ωραίο χώρο για όλον τον κόσμο. Πηγή. --------------------- Να ευχαριστήσω με την σειρά μου τα παιδιά της ομάδας που μας πήρα συνέντευξη. Ήταν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση πιο πολύ, παρά συνέντευξη, κάτι που βοήθησε το να ειπωθούν πολλά περισσότερα από ένα σκέτο Q&A.

Μία εβδομάδα πριν την πρεμιέρα της ταινίας (ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου στις 14/2) LEGO MOVIE 2 η ANUBIS (8/2) διανέμει στα περίπτερα μια ειδική έκδοση αφιερωμένη στην ταινία 5 χρόνια μετά την εισβολή από τον πλανήτη ΝΤΟΥΠΛΟ στο ΜΠΡΙΚΣΜΠΕΡΚ μια καινουργια απειλή εμφανίζεται.Ο Έμμετ και η παρέα του αναλαμβάνουν ξανά την σωτηρία της πόλης. Δίπλα στους παλιούς γνώριμους χαρακτήρες Μπάτμαν, Λούση, Μπένυ, Σιδερογένης, Μονοκερούλα νέα πρόσωπα κάνουν την εμφάνιση τους :Ρεξ, Ράπτορες & Γλυκιά Συμφορά. Ξαναβρείτε τον Έμμετ και τους θρυλικούς συμμάχους του και διασκεδάστε μαζί τους σε 3 τρισέλιδες αστείες ιστορίες, λύστε γρίφους διακοσμήστε τα δωμάτια σας με 2 απίθανες αφίσες παίξτε με το επιτραπέζιο παιχνίδι αποκτήστε την υπέροχη φιγουρα του Έμμετ με τα εργαλεία του και βάλτε τώρα στις απόκριες την διπλή μάσκα του Έμμετ. Μία σελίδα δείγμα και το πίσω μέρος της (διπλής μάσκας). ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ για το G.C

Έκθεση: Βάλ’τους Χ – Ο Μαύρος Χάρτης της Αθήνας Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων 13 - 25 Μαρτίου 2019 Εγκαίνια Τετάρτη 13 Μαρτίου 19.00 Στην έκθεση θα παρουσιαστεί η καμπάνια «Βάλ’τους Χ – Ο Μαύρος Χάρτης της Αθήνας» και θα εκτεθούν τα 50 έργα κόμικς των 25 δημιουργών που εικονοποιούν τις πρώτες 50 ρατσιστικές επιθέσεις της καμπάνιας. Στόχος της καμπάνιας είναι να εντοπίσει και να αναδείξει στους δρόμους της πόλης τα συγκεκριμένα σημεία των ρατσιστικών επιθέσεων. Ένα αυτοκόλλητο με τυπωμένο το QR Code της κάθε επίθεσης είναι κολλημένο στο σημείο που έγινε η επίθεση. Μόλις σκαναριστεί με το κινητό οδηγεί στην συγκεκριμένη ηλεκτρονική διεύθυνση της επίθεσης στο https://valtousx.gr. όπου υπάρχει η περιγραφή της επίθεσης και η εικόνα της. Αναγνωρίζοντας ότι το 2019 αποτελεί μια κομβική χρονιά για την εξέλιξη της δίκης της Χρυσής Αυγής, η διαδικασία της οποίας έφερε στο φως δεκάδες από τα ρατσιστικά εγκλήματά της, το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ και η HumanRights360, δημιουργήσαμε αυτό το κοινό εγχείρημα που στόχο έχει να συγκροτήσει την τοπογραφία της ρατσιστικής βίας και να κάνει γνωστή στο ευρύ κοινό την επικινδυνότητά της. Ο χάρτης που δημιουργήθηκε αποτυπώνει τόσο τις ίδιες τις επιθέσεις όσο και τις ιστορίες της ρατσιστικής βίας που βρίσκονται πίσω από αυτές. Με μία περιήγηση στα σημεία του, ο επισκέπτης συνειδητοποιεί ότι καθένα από αυτά δεν είναι απλώς μια διεύθυνση, αλλά ένας τόπος βίας, ένα σημείο όπου μια βίαιη υπόθεση έλαβε χώρα στις γειτονιές της Αθήνας, δίπλα μας. Στην έκθεση συμμετέχουν οι: Αδαμοπούλου, Αναστασίου, Βαβαγιάννης, Γιακουμάκης, Δερβενιώτης, Θεοδωροπούλου, Καραγεωργίου, Καραμπάλιος, Κεφαλάς, Κουντούρης, Μικάλεφ, Μπότσος, Νικολαίδου, Οθωναίου, Πετρόπουλος, Πέτρου, Χαλκιάς, Aspallax, Bratimoto, John Antono, No Bugdet Epics, Panagos, PanPan, Piotr, Tasmar Τα έργα των είκοσι πέντε αυτών δημιουργών θα παρουσιαστούν σε έκθεση που θα διεξαχθεί στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων από την Τετάρτη 13 έως και την Δευτέρα 25 Μαρτίου 2019, υπό την αιγίδα του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών. Οι ώρες λειτουργίας της έκθεσης θα είναι 12.00-21.00, ενώ θα πλαισιώνεται με παράλληλες συζητήσεις. Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων: Πειραιώς 100, Γκάζι, 213 0109300, 213 0109324 press@athens-technopolis.gr , www.technopolis-athens.com Το event στο Facebook Administration Note Λόγω της ιδιαιτερότητας του θέματος, παρακαλούνται τα περιττά σχόλια που δεν θα έχουν άμεση σχέση με τον καθεαυτού σχολιασμό τη έκθεσης, να εκλείψουν!

Το κείμενο στο οπισθόφυλλο: -------------------------------------------------------- Πρόκειται για την ιστορία με την Κάπταιν Μάρβελ που θα δούμε στην ταινία που θα βγει φέτος. Το σκίτσο είναι συμπαθητικό και η έκδοση είναι στα υψηλά στάνταρντ ποιότητας που μας έχουν συνηθίσει η Anubis και η Οξύ. Στο τέλος περιέχει 6 σελίδες με εναλλακτικά εξώφυλλα. Μένει να δούμε το πόσο κοντά θα ακολουθεί η ταινία την πλοκή που παρουσιάζεται εδώ!

Αδελφοί Ρετζαίοι: Η ζωή και ο θάνατος των τελευταίων λήσταρχων των ελληνικών βουνών Ένα κόμιξ σαν βαλκανικό γουέστερν- και η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό. Ήπειρος, 1909, λίγα χρόνια πριν την απελευθέρωση και την ενσωμάτωση στο ελληνικό κράτος- στο Ανώγι, ένα απομονωμένο, ορεινό χωριό, ζωοκλέφτες δολοφονούν έναν κτηνοτρόφο συντοπίτη τους όταν αυτός τους κατήγγειλε στις οθωμανικές αρχές. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1916 οι δύο γιοι του, ο Γιάννης και ο Θύμιος Ρέντζος σκοτώνουν τους φονιάδες του πατέρα τους και περνάνε στην παρανομία. Το κίνητρο της εκδίκησης λειτούργησε σαν θρυαλλίδα μιας καταιγιστικής ιστορίας: για την επόμενη 20ετία τα δύο αδέρφια, οι λήσταρχοι Ρεντζαίοι, οι «βασιλείς της Ηπείρου» όπως πολλοί τους αποκαλούσαν, αιματοκύλισαν την ευρύτερη περιοχή. Φόνοι, ληστείες, απαγωγές: 80 νεκροί και εκατομμύρια δραχμές η λεία των δύο αδερφών και της συμμορίας τους. Οι ληστές είναι αδίστακτοι- το 1925 ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος δελεάζει με αμνηστία όποιον παράνομο παραδοθεί, ‘προσκομίζοντας’ στις Αρχές ως ‘πεσκέσι’ της μεταμέλειάς του το κεφάλι ενός άλλου ληστή: οι Ρεντζαίοι εκτελούν εν ψυχρώ δύο συντρόφους τους και τους αποκεφαλίζουν. Το επίσημο κράτος όχι μόνο τους συγχωρεί αλλά και τους εγκολπώνει και αποπειράται να τους χρησιμοποιήσει- οι πρώην ληστές καθοδηγούν αποσπάσματα της χωροφυλακής στην καταδίωξη άλλων παρανόμων που δρουν στα ηπειρώτικα βουνά. Οι Ρεντζαίοι, επιχειρηματίες και στον κατασκευαστικό τομέα πλέον, ζούνε σε αρχοντικό μέσα στα Γιάννενα και συναναστρέφονται την ‘καλή κοινωνία’ της πόλης. Το 1926 όμως πραγματοποιούν τη ληστεία της Πέτρας, την πιο πολύνεκρη ληστεία στα ελληνικά χρονικά: στη διαδρομή από Πρέβεζα προς Γιάννενα ‘χτυπάνε’ μια χρηματαποστολή της Εθνικής Τράπεζας. Φράζουν το δρόμο με κορμούς δέντρων και έφιπποι γαζώνουν το αυτοκίνητο. Ο απολογισμός της γκαγκστερικής ενέδρας: 8 νεκροί και 15 εκατομμύρια δραχμές... Οι Ρεντζαίοι διαφεύγουν στα Βαλκάνια και λίγα χρόνια αργότερα συλλαμβάνονται στη Βουλγαρία- εκτελούνται το πρωί της 5ης Μαρτίου του 1930 στην τάφρο του φρουρίου της Κέρκυρας. Η ζωή και η δράση τους, σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό, συναρμολογεί ένα ελληνικό γουέστερν που κάνει τον διάσημο Νταβέλη να φαντάζει ‘σχολιαρόπαιδο’: ο δημιουργός κόμιξ Γιώργος Γούσης και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας (true crime stories) Γιάννης Ράγκος, μετά τον ‘Ερωτόκριτο’ συνεργάζονται ξανά και ορμώμενοι από την πραγματική ιστορία των Ρεντζαίων, κατασκευάζουν ένα φιλμ νουάρ με μολύβι σε χαρτί. Τα δυο πρώτα επεισόδια αυτής της hard copy κινηματογραφικής ταινίας έχουν κυκλοφορήσει στα τεύχη 6 και 7 του περιοδικού «Μπλε Κομήτης» (εκδόσεις Polaris). Και όταν η σειρά τελειώσει, θα ‘δεθεί’ και θα κυκλοφορήσει σε ένα συναρπαστικό, ογκώδες graphic novel των 200 σελίδων. «Δεν μεταφέρουμε στο κόμιξ επακριβώς την ιστορία των Ρεντζαίων», λέει ο Γιάννης Ράγκος. «Για αυτό και ονομάζουμε τους κεντρικούς μας χαρακτήρες Γιάννη και Θύμιο Ντόβα. Κρατάμε τον καμβά των βασικών γεγονότων, αλλά υπάρχει και η μυθοπλασία. Πολλά κομμάτια της ζωής των Ρεντζαίων δεν τα ξέρουμε καν- κι επίσης, το πρωτογενές υλικό δεν είναι πάντα αξιοποιήσιμο ή ενδιαφέρον». -Μια εμμονή με την ιστορική ακρίβεια μπορεί να λειτουργήσει σε βάρος του έργου; (Γούσης) Πολλές φορές ο δημιουργός μένει τόσο πιστός στα πραγματικά γεγονότα που τελικά η ιστορία καταντάει βαρετή. Εμείς εμπνεόμαστε από την πραγματική ιστορία των Ρεντζαίων, δεν πειθαναγκαζόμαστε να την αναπαράγουμε εντελώς πιστά. (Ράγκος) Είναι διαφορετικό το εμπνευσμένο (inspired by) από το βασισμένο (based on)- το δεύτερο είναι πιο κοντά στο πραγματικό γεγονός. -Να μιλήσουμε για τον πυρήνα της ιστορίας; (Γούσης) Είναι η ζωή και ο θάνατος δύο ληστών, που είναι και αδέρφια. Ουσιαστικά είναι μια σάγκα που εξιστορεί όλη τους τη ζωή, από παιδιά, το 1909, όταν συμβαίνει το περιστατικό της ζωοκλοπής και του θανάτου του πατέρα, και τελειώνει με το θάνατό τους. Το τέλος τους γίνεται σαφές από την πρώτη σκηνή- έτσι ξεκινάει το βιβλίο, με τις τελευταίες ώρες πριν την εκτέλεσή τους. «Θα έχει 4 κεφάλαια το βιβλίο, των 50 περίπου σελίδων το καθένα», λέει ο Γ. Γούσης. «Στο πρώτο κεφάλαιο βλέπουμε πως έγιναν ληστές, το δεύτερο είναι η δράση τους στο βουνό, έως και τη νομιμοποίησή τους (παίρνουν αμνηστία κάποια στιγμή), το τρίτο είναι η δράση τους ως νόμιμοι, αμνηστευμένοι, επιχειρηματίες αλλά και διώκτες ληστών...» Λειτούργησαν δηλαδή όχι μόνο σαν «κλέφτες» αλλά και σαν «αρματολοί» (με την οθωμανική χρήση του όρου) οι Ρετζαίοι... (Ράγκος) Ναι, μπήκαν στην υπηρεσία του κράτους και κυνηγούσαν τους μέχρι πρότινος συντρόφους τους. -Ως παρακρατικοί; (Ράγκος) Όχι, επισήμως. Ως χωροφύλακες. Πως σήμερα το FBI χρησιμοποιεί έναν χάκερ; Ήταν άνθρωποι που είχαν το know how και οδηγούσαν τα αποσπάσματα της χωροφύλακης στην καταδίωξη άλλων ληστών. (Γούσης) Είχαν μισθό και όπλα από τη χωροφυλακή. Μόνο στολή δε γνωρίζω αν φορούσαν. «Το τρίτο μέρος τελειώνει με το αν θα γίνει ή όχι η μεγάλη ληστεία που διοργανώνουνε (Ληστεία της Πέτρας). Το τέταρτο κεφάλαιο ξεκινάει με τη ληστεία και αναπτύσσει όλη τους τη δράση μέχρι τη σύλληψή τους. Η φυγή στα Βαλκάνια, στην Αλβανία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία μετά». (Ράγκος) Εκεί συλλαμβάνονται, εκδίδονται στην Ελλάδα, δικάζονται, καταδικάζονται και εκτελούνται. Το φαινόμενο της ληστοκρατίας ξεκίνησε αμέσως μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους- οι Ρεντζαίοι ήταν οι τελευταίοι «ληστές των ορέων». -Ο Παλαιοκώστας σήμερα; Μερικοί τον θεωρούν «ληστή του βουνού». (Γούσης) Οι Ρεντζαίοι ενσάρκωναν τον νόμο στο βουνό- ο Παλαιοκώστας δεν ασκεί νόμο, κρύβεται στο βουνό. «Οι πρώτοι ληστές τις δεκαετίες του 1830, 1840 είναι πρώην κλεφταρματολοί που δεν ενσωματώνονται, ούτε ως στρατιωτικοί ή αστυνομικοί, στους θεσμούς του νεοσύστατου κράτους», λέει ο Γιάννης Ράγκος. «Αισθάνονται προδομένοι, ανεβαίνουν πάλι στα βουνά και γίνονται παράνομοι. Αυτό το φαινόμενο κράτησε περίπου 100 χρόνια. Οι Ρεντζαίοι είναι οι τελευταίοι και με την εκτέλεσή τους ουσιαστικά τελειώνει και όλη αυτή η περίοδος. Είναι ένα φαινόμενο γενικευμένο που δεν αφορά μονο την Ελλάδα- υπάρχει μια καταπληκτική μελέτη του Χοπςμπάουμ (Οι Ληστές), που την χρησιμοποιήσαμε ως μελέτη τεκμηρίωσης και αναφέρεται σε όλα τα παρόμοια φαινόμενα και παραδείγματα, από τον Ρομπέν των Δασών έως τη Νότια Αμερική και τα Βαλκάνια, ενώ αναφέρεται και στην Ελλάδα». «Η ληστεία είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης του προ- νεωτερικού και του νεωτερικού κράτους», συνεχίζει ο Γ. Ράγκος. «Αναπτύσσεται κυρίως στα βουνά, σε απομονωμένες περιοχές και προ- νεωτερικές κοινωνίες. Η νεωτερική μορφή της εξουσίας, θεσμοί όπως το κράτος, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, συγκρούονται μαζί της. Σταδιακά οι περιοχές αυτές ξεφεύγουν από την απομόνωση, με την τεχνολογική πρόοδο, τα έργα υποδομής- τότε η ληστεία ξεκινά να φθίνει και σιγά σιγά χάνεται. Γιατί χάνεται και το πεδίο επί του οποίου δημιουργήθηκε». -Είχε και κοινωνική αποδοχή η ληστεία συχνά. (Ράγκος) Ο Πάντσο Βίλα, ο ηγέτης της επανάστασης στο Μεξικό το 1910, ληστής ήταν. Οι Ρεντζαίοι δεν ήταν κοινωνικοί ληστές όμως, δεν έγιναν ληστές εξαιτίας κάποιου κοινωνικού οράματος, τύπου Salvatore Giuliano (1922- 1950), ούτε Ρομπέν των Δασών- δεν έκλεβαν από τους πλούσιους για να τα δώσουν στους φτωχούς. Η δράση που ανέπτυξαν ήταν καθαρά ποινική- δεν είχε καμία κοινωνική προέκταση. Εκτελούσαν συμβόλαια ως πληρωμένοι δολοφόνοι, έκαναν ληστείες και απαγωγές εκβιάζοντας για λύτρα. (Γούσης) Οι Ρεντζαίοι ήταν ληστές- εκδικητές. Πήραν εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα τους και επειδή το αίμα φέρνει κι άλλο αίμα, για να γλιτώσουν το κυνήγι της αστυνομίας και του αντίπαλου σογιού, έγιναν παράνομοι. Χωρικοί τους μίσθωναν για να τους κάνουν τις βρώμικες δουλειές, κυρίως πράξεις εκδίκησης. «Πάρε δυο λίρες και σκότωσε αυτόν». Και σε εκλογές είχαν κάνει τραμπουκισμούς, ακόμα και δολοφονίες υπέρ υποψηφίων. -Στη ληστεία της Πέτρας η λεία ήταν πολύ μεγαλύτερη από δύο λίρες... Και σαν γεγονός η βιαιότητά του μου φέρνει στο νου την παλιά ατάκα «Σικάγο γίναμε».. (Γούσης): Δεκαπέντε εκατομμύρια δραχμές ήταν η λεία, αστρονομικό ποσό τότε. Οι Ρεντζαίοι την ίδια εποχή, ως νόμιμοι επιχειρηματίες, προσπαθούσαν να κλείσουν μια συμφωνία και να αναλάβουν την εργολαβία για τις προσφυγικές κατοικίες των Ιωαννίνων. Είμαστε στο 1926, τέσσερα μόλις χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Και θέλανε να πάρουν την εργολαβία με λάδωμα, όπως γίνεται και σήμερα. Τα κέρδη τους, αν έκτιζαν ένα ολόκληρο χωριό, θα ήταν δύο εκατομμύρια δραχμές στους επόμενους έξι μήνες. Με την ληστεία της Πέτρας έβγαλαν δεκαπέντε σε μία μέρα... Ήταν ένα ποσό τεράστιο και σε όγκο- μετά τη ληστεία το έθαψαν και όταν πήγαν να πάρουν τα χρήματά τους βρήκαν μόνο τα μισά. (Ράγκος) Οι Ρεντζαίοι εισάγουν έναν καινούργιο τότε τρόπο δράσης, εφαρμόζωντας πρακτικές του οργανωμένου εγκλήματος. Παραδείγματος χάριν, το 1925 γίνεται η δικτατορία του Πάγκαλου- αυτός για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της ληστείας βγάζει ένα διάταγμα με το οποίο αμνηστεύονται οι ληστές που θα φέρουν στις Αρχές το κεφάλι ενός άλλου ληστή. Οι Ρεντζαίοι εκμεταλλεύονται αυτό το διάταγμα και σκοτώνουν συντρόφους τους, μέλη της συμμορίας τους. (Γούσης) Έχει ενδιαφέρον ότι τους Ρεντζαίους συμβουλεύει να προβούν σε αυτή την πράξη ένας τρίτος χαρακτήρας, οικονομικός παράγοντας στα Γιάννενα και άνθρωπος που κινεί τα νήματα στην τοπική κοινωνία. Αυτός λειτουργεί ως εγκέφαλος της συμμορίας, ως νόμιμη «προέκταση» της δράσης των Ρεντζαίων. Και ενώ τα δυο αδέλφια αρχίζουν να καταστρώνουν σχέδια για το πως θα κυνηγήσουν ληστές αντίπαλων συμμοριών, αυτός τους προτείνει να σκοτώσουν δικούς τους συντρόφους, μέλη της συμμορίας τους. Γιατί να ψάξουν άλλους; Κι αυτοί ληστές είναι και μάλιστα πολύ πιο εύκολοι στόχοι. Σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται το στυγνά καπιταλιστικό, ωφελιμιστικό κίνητρο της δράσης. (Ράγκος) Κολοβός ήταν το όνομα του επιχειρηματία, υπαρκτό πρόσωπο. Παντρεύει την κόρη του με τον Γιάννη και πλέον οι ληστές ζούνε σε κεντρικό μέγαρο των Ιωαννίνων. Στο γάμο του Γιάννη και της Χαρίκλειας παραβρέθηκε όλη η αφρόκρεμα της γιαννιώτικης κοινωνίας, ο νομάρχης, ο αρχηγός της αστυνομίας. Όπως στο «Νονό», που στο γάμο της κόρης του- η σκηνή που ξεκινά η ταινία- γερουσιαστές είναι προσκεκλημένοι... «Πρόβαλέ το όλο αυτό στο σήμερα: ο πρώην μαφιόζος που ξαφνικά είναι μέλος της κοσμικής κοινωνίας. Ξεπλένει χρήμα- και ξεπλένεται και ο ίδιος». -Υπάρχουν λοιπόν εμφανείς αναλογίες με την εποχή μας; (Ράγκος) Εντελώς. Η ιστορία μπορεί να ειδωθεί και ως ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο για την Ελλάδα της εποχής, που μοιάζει με την Ελλάδα που διαμορφώνεται και σήμερα. Απεικονίζει και την σύγχρονη μορφή του οργανωμένου εγκλήματος- ο πρώην μαφιόζος που νομιμοποιεί έσοδα από παράνομες δραστηριότητες αγοράζοντας ΜΜΕ για παράδειγμα. Με έναν επιχειρηματία, συνήθως στα όρια της νομιμότητας, όπως οι Ρεντζαίοι είχαν τον Κολοβό, ως σύμβουλο αλλά και βιτρίνα. Επίσης με ένα πολυεπίπεδο δίκτυο συνεργατών που εξαπλώνεται μέχρι την αστυνομία. «Οι Ρεντζαίοι από τη στιγμή που αμνηστεύθηκαν, έγιναν διώκτες των ληστών και ευυπόληπτοι επιχειρηματίες. Κάνουν δουλειές με τα υπουργεία αφού χώνουν χρήμα στα κατάλληλα πρόσωπα. Ξεπλύθηκαν πλήρως μέσα από επιχειρήσεις βιτρίνα- και θα είχαν παραμείνει ξεπλυμένοι, αν έναν χρόνο μετά, το 1926, δεν αποφάσιζαν να κάνουν τη ληστεία της Πέτρας. Αυτή η ενέργεια τους ξαναπερνάει στην παρανομία». -Δεν προξενεί έκπληξη η αποδοχή που είχαν οι Ρεντζαίοι από τις τοπικές κοινότητες; (Γούσης): Καμία έκπληξη. (Ράγκος) Οι μισοί τους αποδέχτηκαν από φόβο και οι μισοί γιατί είχαν να ωφεληθούν. Θα εργάζονταν σε δουλειές τους, θα τα είχαν καλά με την εξουσία- με την όποια εξουσία, ακόμα και με αυτή των Ρεντζαίων. -Και όταν μετά την αμνήστευσή τους μπήκαν στα Γιάννενα τους υποδέχτηκε πλήθος κόσμου... (Ράγκος) Ναι. Υπήρξαν βέβαια δημοσιογράφοι του τοπικού Τύπου που τους κοντράριζαν και είχαν δεχτεί απειλές. Γιατί είχαν αποκαλύψει ότι οι Ρεντζαίοι ήταν πίσω από τη ληστεία της Πέτρας. (Γούσης) Οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τους Ρεντζαίους και σαν θέαμα, σαν άγρια λιοντάρια που έρχονταν στην πόλη τους. Κάποιοι μπορεί και να τους συμπαθούσαν ή να προσδοκούσαν κάποιο όφελος- πολλοί όμως είχαν απλώς τη λογική του «ζωολογικού κήπου». Μετά τη σύλληψή τους, όταν τους μετέφεραν με το τρένο από τη Βουλγαρία, σε κάθε σταθμό σε κάθε σταθμό υπήρχε κόσμος που προσπαθούσε να τους δει από τα παράθυρα. Ως θέαμα. -Νομίζω δεν είναι σύνηθες στη ληστρική αφηγηματική παράδοση να είναι δύο οι κεντρικοί χαρακτήρες, πόσω μάλλον αδέρφια μεταξύ τους. (Γούσης) Ναι, συνήθως είναι ένας, ο αρχηγός και η συμμορία του. Εδώ είναι δύο και αυτό είναι ταυτόχρονα η δυναμή τους αλλά και η αχίλλειος πτέρνα τους. Αν χτυπούσες τον ένα, αμέσως και ο άλλος βρισκόταν σε δυσχερή, ευάλωτη θέση. Γιατί είχε πάντα στον νου του τον αδερφό του. Υπάρχει μια σκηνή- δεν θυμάμαι αν είναι πραγματική ή την επινοήσαμε- όπου χρησιμοποιούν τον Γιάννη ως συλληφθέντα για να παγιδεύσουν και τον Θύμιο. Γίνεται μια συμπλοκή, ο Θύμιος μπορεί να ξεφύγει αλλά παραδίνεται κι αυτός γιατί ο αδερφός του δεν μπορεί να τον ακολουθήσει. Ή και οι δύο ελεύθεροι, ή κανένας. (Ράγκος) Μεταξύ τους υπάρχει μια σχέση συνεχών συγκλίσεων και αποκλίσεων. Ενώ ξεκινάνε απόλυτα ενωμένοι- άλλωστε τους καθαγιάζει και το αίμα του πατέρα τους που μαζί εκδικήθηκαν- όταν βρίσκονται στην πόλη συντελείται η πρώτη μεγάλη μεταξύ τους ρωγμή. Γιατί ο μεγάλος αδερφός ενσωματώνεται πλήρως, θέλγεται από τον αστικό, νεωτερικό τρόπο ζωής και τα πλούτη, ενώ ο μικρός είναι ‘κολλημένος’ στο βουνό. Όχι από κάποια παραδοσιοπληξία- η φύση του είναι έτσι, ιδιοσυγκρασιακά είναι εκεί. Η ψυχή του έχει μείνει στο βουνό. -Ήταν καθάρματα οι Ρεντζαίοι; Ή οι ήρωες της δικής σας ιστορίας. (Γούσης) Υπάρχει μια αντίφαση που μας ενδιέφερε πολύ να διερευνήσουμε. Τα δύο αδέλφια είχαν μεταξύ τους μια σχέση απόλυτα ηθική, σχεδόν χριστιανική, τη σχέση που μακάρι να είχαμε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας- αλλά ήταν οι δυο τους ενάντια σε όλη την κοινωνία. Το έγκλημα έγινε η δουλειά τους και από ένα σημείο και μετά ενσωματώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως ‘muscle’ από την αστική, καπιταλιστική τάξη- που δεν υπολόγισε όμως ότι αυτοί οι δύο τύποι μπορούσαν να είναι κάτι πολύ παραπάνω από απλοί εκτελεστές. Ξέφυγαν από τον έλεγχό της- και για αυτό τελικά καρατομήθηκαν. (Ράγκος) Πώς να εξετάσεις ηθικολογικά τη στάση ενός επαγγελματία δολοφόνου; Επειδή προέρχομαι και από τον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας, αυτό που εμένα ενδιαφέρει δεν είναι να δικαιολογήσω ή να καταδικάσω τις πράξεις των ανθρώπων, αλλά να τις ερμηνεύσω- με τα εργαλεία βέβαια της τέχνης, δεν είμαι ψυχαναλυτής. -Εντρυφώντας στην ιστορία τους, εντοπίσατε ανθρώπινα χαρακτηριστικά που μπορεί να είναι και γοητευτικά ή κατά κάποιον τρόπο εκτιμητέα; (Γούσης) Είναι οι ήρωες μας στο βιβλίο- προσπαθούμε να ταυτιστούμε μαζί τους, όχι για να πάρουμε θέση ή να τους κρίνουμε αλλά για να καταλάβουμε πως μπορεί να ήταν πραγματικά το κάθε γεγονός, η κάθε σκηνή - και να την αποδώσουμε ανάλογα. Δε γίνεται να μην προσπαθήσεις να μπεις στο μυαλό τους. (Ράγκος) Κατά τη γνώμη μου αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν natural born killers- αν δεν είχε δολοφονηθεί ο πατέρας τους, αν δεν ζούσαν εκείνη την εποχή, πιθανόν να μην είχαν γίνει ποτέ εγκληματίες. Οι Ρεντζαίοι (και οι Ντοβαίοι στο κόμιξ) είναι δημιουργήματα του ιστορικού χρόνου και του κοινωνικού σημείου, του χώρου όπου λειτουργούν. Άνθρωποι του ίδιου ‘πυρήνα’ σε άλλο χρόνο και χώρο μπορεί να ακολουθούσαν διαφορετική πορεία. -Δεν ήταν οι καλοκάγαθοι χωρικοί πάντως... (Ράγκος) Όχι, δεν ήταν. Τα εγκλήματά τους είχαν και ένταση και ψυχρότητα και κυνισμό. Ούτε σκοτώναν εξ’ ανάγκης. Ψυχαναλυτικά μπορούμε μάλλον να ανιχνεύσουμε μια ατελή συγκρότηση προσωπικότητας- και σίγουρα μια ‘ευκολία’ προς τη βία. Βέβαια η σχέση του ανθρώπου τότε με την έννοια του θανάτου, ειδικά σε απομονωμένες περιοχές, δεν ήταν η σχέση δέους που καταλαμβάνει τον σύγχρονο αστό... Η αφαίρεση λοιπόν μιας ζωής, για τον ηθικό κώδικα αυτών των περιοχών δεν ήταν τόσο αποκρουστική, αν στο μυαλό των ανθρώπων νομιμοποιείτο έναντι μιας ηθικής επιταγής, όπως η εκδίκηση. -Ποια στοιχεία της ιστορίας και των χαρακτήρων σας ιντρίγκαραν περισσότερο; (Ράγκος) Η ιστορία των Ρεντζαίων έχει στοιχεία νουάρ και βαλκανικού, ελληνικού γουέστερν- και διαρθρώνεται σε τρία επίπεδα: το action, αλλά και το κοινωνικοπολιτικό και το ψυχαναλυτικό. Είναι μια huge ιστορία με χαρακτήρες larger than life- και αναφέρεται σε μια εποχή που στην Ελλάδα ελάχιστα την έχουμε οπτικοποιήσει. Ο Αγγελόπουλος και ο Παπαστάθης είναι από τους ελάχιστους που έχουν αναφερθεί στην ληστοκρατία- δεν αναφέρομαι σε χαζοταινίες με φουστανέλες. Επομένως είναι και ένα πεδίο που δεν έχει ερευνηθεί- θέλουμε να το προσπαθήσουμε, να δούμε τι είναι αυτό που πυροδοτεί τις τόσο αιματηρές, τόσο ακραίες πράξεις αυτών των ανθρώπων. «Κυρίως οι άνθρωποι με τραγικό σου δίνουν τροφή μυθοπλαστική και υλικό προς διερεύνηση. Όπως έλεγε και ο Τολστόι (αν θυμάμαι καλά τη φράση του) : ‘Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ιστορία- κι αν έχουν, είναι μια ιστορία που δεν ενδιαφέρει κανέναν’. Την καταβύθιση στον ανθρώπινο ψυχισμό σου επιτρέπουν να την κάνεις άνθρωποι που ζούνε οριακά. Πότε μας ενδιαφέρει η Κλυταιμνήστρα; Σίγουρα όχι όσο είναι μια ευτυχισμένη βασίλισσα. Πότε μας ενδιαφέρει ο Οιδίποδας; Όταν μαθαίνουμε ότι έχει σκοτώσει τον πατέρα του και έχει παντρευτεί τη μάνα του. Τότε τον διερευνούμε. -Κορυφώνεται λοιπόν και η ιστορία του κόμικ με κάποια ‘κάθαρση’, όπως της αρχαίας τραγωδίας; (Γούσης) Αν υπάρχει μια κάθαρση είναι η σκηνή (fiction) όπου οι Αρχές υπόσχονται στους συλληφθέντες ληστές πως μπορούν να γλιτώσουν τη θανατική ποινή αν «καρφώσουν»- αν μιλήσουν για όλη τους τη δράση με πρόσωπα και γεγονότα, αν αποκαλύψουν ποιοι τους υποστήριξαν και με ποιους συνεργάζονταν. Ο εισαγγελέας περιμένει από την απολογία τους να αντλήσει στοιχεία για άλλους ληστές- αυτοί όμως γράφουν τον επικήδειό τους κάπως... «Δε θα σας αποκαλύψουμε τίποτα, γιατί ήδη ξέρετε ποιοι είναι συνεργάτες μας- είστε σχεδόν όλοι σας. Πρέπει να μιλήσουμε για όλους, άρα δεν υπάρχει απάντηση. Και σαν άνθρωποι του βουνού θεωρούμε ότι είμαστε πιο κοντά σαν ψυχοσύνθεση με τα άγρια όρνια και τα τσακάλια, παρά με τους ανθρώπους. Και ζητάμε τα πτώματά μας να μην τα θάψετε, πάρα μόνο να τα αφήσετε να γίνουνε τροφή για αυτά τα ζώα». -Θέλω να πούμε δυο κουβέντες και για το σχέδιο του κόμιξ- προσωπικά τα μισά καρέ θα ήθελα να τα έχω σε πόστερ... (Γούσης) Η βασική επιλογή είναι το ασπρόμαυρο- ήθελα να αποδώσω την ατμόσφαιρα της εποχής και το γκρι τοπίο της Ηπείρου. Και τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι τραχιά, σαν πέτρινα. Το κόμιξ έχει δράση αλλά δεν είναι εστιασμένο στο action κομμάτι της ιστορίας- είναι πιο ανθρωποκεντρικό, πιο ντοκιμαντερίστικο. Η αφήγηση είναι οριακά ακαδημαϊκή- δεν έχει σουρεαλισμό, ούτε υπερβολές. Προσπαθώ να βάλω σασπένς, αναπάντεχες γωνίες θέασης της ιστορίας αλλά δεν ήθελα να φαίνεται ο σχεδιαστής πάνω απ’ το έργο. -Το κείμενο είναι κι αυτό βαρύ- ‘λιγομίλητο’, ανεπιτήδευτο. (Ράγκος) Δε βάλαμε έντονη τη ντοπιολαλιά, όπως συχνά συμβαίνει, υποτίθεται για λόγους αυθεντικότητας- χρησιμοποιούμε στρωτά ελληνικά με λίγες ιδιαίτερες εκφράσεις. «Στρίψτο κακό θεέ μου» λέει η μάνα των ληστών κάποια στιγμή- μου άρεσε πολύ αυτή η φράση. Μια άλλη κεντρική επιλογή είναι να μην έχουμε λεζάντες, να μην υπάρχει αφηγητής δηλαδή. Και το κόμιξ έχει αρκετές σιωπηλές σκηνές, χωρίς ομιλίες και ανθρώπινους ήχους. Υπάρχουν σκηνές όπου υπονοείται ο ήχος ενός ποταμού, ή του ανέμου- σε άλλες η ένταση είναι άρρητη: μια έντρομη σιωπή και ο άνθρωπος που του έχει κοπεί η ανάσα, -Κεντρικό, διαχρονικό ίσως, απόσταγμα της ιστορίας; (Ράγκος) Το αρχικό κίνητρο της δράσης των ηρώων είναι η εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα τους- αυτό υπάρχει και σήμερα, ξέχωρα της βεντέτας στην Μάνη ή τα Ζωνιανά. Η ανθρώπινη ύπαρξη στον πυρήνα της παραμένει ίδια, χιλιετίες τώρα. Τα τεχνικά μέσα και οι συνθήκες, τα ρούχα ή τα όπλα αλλάζουν, αλλά ο άνθρωπος πάντα θέλει εξουσία, χρήμα, έρωτα. Οι επιθυμίες είναι ίδιες. Ο εξωτερικός φλοιός μπορεί να αλλάζει- η ουσία παραμένει η ίδια. Στη δική μας ιστορία η φουστανέλα, το μουστάκι και η ντοπιολαλιά είναι μόνο ο εξωτερικός φλοιός λοιπόν- με τον Γιώργο προσπαθούμε να βυθιστούμε κάτω από αυτό το ‘περιτύλιγμα’ για να αποδώσουμε την ιστορία αυτών των ανθρώπων όσο πιο διαχρονικά μπορούμε. (Γούσης) Οι Ρεντζαίοι έκαναν μια τεράστια προσπάθεια αναρρίχησης, αφήνοντας μάλιστα πίσω τους μια παχιά κόκκινη γραμμή από αίμα- όταν φτάσανε στην δική τους κορυφή, πλούσιοι και ‘νομοταγείς’ πολίτες πλέον, αντί να απολαύσουν τη θέα από ψηλά, θυμήθηκαν το εθιστικό συναίσθημα της ανάβασης και βούτηξαν στο κενό. -|.~.|- Πηγή Ευχαριστούμε τον @albertus magnus που το ανακάλυψε και μας το σφύριξε

Την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου (στις 24/02) η εφημερίδα Πρώτο Θέμα κυκλοφόρησε το σημειωματάριο του Αρκά για τον μήνα Μάρτιο. Το εν λόγω σημειωματάριο είναι στα πρότυπα του αντίστοιχου του Φεβρουαρίου, με την μόνη διαφορά ότι είναι σε πράσινο χρώμα. Η ποιότητα της έκδοσης είναι και πάλι πολύ καλή κι ανθεκτική, πράγμα καλό για εκείνους που θα θελήσουν να το χρησιμοποιήσουν σαν ημερολόγιο-σημειωματάριο. Στο εσωτερικό περιέχονται οι ημέρες του μήνα, ενώ στο τέλος θα βρούμε αρκετές σελίδες για σημειώσεις. Το αρνητικό είναι ότι σε αρκετές ημέρες η γελοιογραφία του Αρκά μπαίνει φαρδιά πλατιά με αποτέλεσμα να καθίσταται δύσκολο το γράψιμο κάποιας σημείωσης. Όσον αφορά το κωμικό κομμάτι, έχει γίνει επιλογή με αποκριάτικα στριπάκια (ως επί το πλείστον), αλλά κι από άλλα άσχετα (Χάρος, Χαμηλές Πτήσεις, Ζώα, Συνομήλικοι κ.ά.). Το χιούμορ που βγαίνει δεν είναι το ίδιο σε όλα τα στριπ, αλλά υπάρχουν μερικά που με έκαναν και γέλασα. Ας παραθέσουμε και μία σελίδα που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά

Το γέλιο είναι εξασφαλισμένο για κάθε ημέρα της νέας χρονιάς. Το ημερολόγιο του Αρκά για το 2019 είναι πιο αστείο και πιο καυστικό από ποτέ. Όλοι οι αγαπημένοι ήρωες, σε μεγάλη φόρμα, παρελαύνουν σε 200 σπαρταριστά σκίτσα! Πιστός στο ετήσιο ραντεβού με τους θαυμαστές του αστείρευτου χιούμορ του, ο Αρκάς παρουσιάζει το καθιερωμένο ημερολόγιο για την καινούργια χρονιά. Σε αποκλειστική συνεργασία με το Πρώτο ΘΕΜΑ ο κορυφαίος Έλληνας δημιουργός κόμικ υποδέχεται το 2019 με ένα πολυτελές, σκληρόδετο ημερολόγιο. Το οποίο λειτουργεί σαν ένα κανονικό άλμπουμ -και μάλιστα «best of»: Το Σπουργίτι, ο Προφήτης, ο Καρχαρίας, το ζευγάρι των αιωνόβιων, και ο πιο βαριεστημένος σκύλος του κόσμου από τους Συνομηλίκους, μαζί με ένα πλήθος αγαπημένων ηρώων από το πάνθεον του Αρκά χαρίζουν απλόχερα το γέλιο, κυριολεκτικά σε κάθε σελίδα του Ημερολογίου 2019. Η σάτιρα του μεγάλου κομίστα επιφυλάσσει... θερμή υποδοχή στο νέο έτος, ως εκλογική χρονιά. Και -κουίζ: ποιος είναι σύμφωνα με τον Αρκά ο μήνας των εκλογών; Θα το μάθετε ξεφυλλίζοντας το μοναδικό και ανεπανάληπτο, συλλεκτικό Ημερολόγιο του Αρκά για το 2019. Και το βίντεο ΠΗΓΗ

Μετά το καθιερωμένο Ημερολόγιο του Αρκά, που κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 2018, το Πρώτο Θέμα φαίνεται ότι δεν θα το επανακυκλοφορήσει, όπως το συνηθίζει. Αντί γι'αυτό, δημιούργησε ένα μηνιαίο ημερολόγιο, το οποίο περιέχει και χώρο για σημειώσεις, πλαισιωμένο με στριπάκια των πρωταγωνιστών του αγαπημένου μας Αρκά. Στις 27 Ιανουαρίου 2019 κυκλοφόρησε το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου (που ξεκινάει την σειρά, μιας και δεν έχει κυκλοφορήσει του Ιανουαρίου) κι όπως μας ενημερώσει η εφημερίδα θα κυκλοφορεί ένα τέτοιο σημειωματάριο-ημερολόγιο κάθε μήνα. Εξωτερικά το τομάκι είναι σκληρόδετο, με υφασμάτινο σελιδοδείκτη, ενώ έχει κι ενσωματωμένο λάστιχο στα πρότυπα των νέων σημειωματάριων που κυκλοφορούν στην αγορά. Ας δούμε λίγο το εσωτερικό του. Με ένα πρώτο ξεφύλλισμα θα βρούμε τις κλασικές πρώτες σελίδες με τον τίτλο, για να συνεχίσουμε με την σελίδα στην οποία μπορούμε να βάλουμε τα προσωπικά μας στοιχεία. Στην συνέχεια θα βρούμε το εορτολόγιο του Φεβρουαρίου. Κι έπειτα τις Παγκόσμιες Ημέρες που έχουν καθιερωθεί τον μήνα αυτό. Ακολουθεί ένα συνοπτικό ημερολόγιο του 2019 και του 2020, για να συνεχίσουμε με ένα (σαν) συνοπτικό ημερολόγιο του Φεβρουαρίου. Έπειτα, υπάρχει το αναλυτικό ημερολόγιο που έχει μία ημέρα ανά δύο σελίδες και φυσικά είναι διανθισμένο με τα σχέδια του Αρκά, στα πρότυπα του κλασικού ημερολογίου που δίνεται τα τελευταία χρόνια. Μόλις τελειώσει, θα βρεθούμε στο τμήμα του σημειωματάριου... ...όπου υπάρχουν κενές σελίδες με παράλληλες, οριζόντιες γραμμές. Όσον αφορά την θεματολογία των σκίτσων, δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο. Η επιλογή έχει γίνει από μία μεγάλη γκάμα των τίτλων που έχει κυκλοφορήσει ο δημιουργός. Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά

Ο Tim Miller, επιβεβαιωσε οτι σχεδιαζει solo ταινια για την Kitty Pryde, για λογαριασμο της Fox.