Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μέσα από τα διάφορα επιστημονικά περιοδικά που ασχολούνται με τον τομέα της υγείας έρχεται κι ο ΕΤ.ΥΓΕΙΑ. Το εν λόγω περιοδικό, στο τεύχος #47, ασχολείται με την μάστιγα που ακούει στο όνομα σακχαρώδης διαβήτης και ταλαιπωρεί εκατομμύρια ανθρώπους στην Γη. Τα άρθρα του είναι επιμελημένα από ένα έγκριτο επιστημονικό επιτελείο, το οποίο περιλαμβάνει ειδικούς Διαβητολόγους, Παθολόγους, Οδοντιάτρους, Γυναικολόγους, αλλά και Διατροφολόγους-Διαιτολόγους, οι οποίοι με μία γλώσσα προσιτή για τους απλούς αναγνώστες, αναλύουν σύγχρονα θέματα, προτείνουν λύσεις για την σωστή αντιμετώπιση της ασθένειας και μας δίνουν νέα και ειδήσεις στον συγκεκριμένο τομέα. Συντονιστής της όλης αυτής προσπάθειας είναι ο Λεωνίδας Καλλιδώνης, ένας πολυγραφότατος δημοσιογράφος κι άριστος γνώστης των θεμάτων υγείας, με μεγάλη προσφορά τόσο στον έντυπο, όσο και τον τηλεοπτικό Τύπο. Η έκδοση φέρει μεσαίο μέγεθος και ράχη με μαλακό εξώφυλλο. Τόσο το εξώφυλλο, όσο και οι σελίδες στο εσωτερικό είναι αρκετά λεπτά, ενώ ειδικότερα οι σελίδες μέσα, αποτελούνται από ματ χαρτί που δεν αφήνει καλή αίσθηση κατά την αφή. Κι αν δεν θα υπήρχε πρόβλημα από την στιγμή που έρχεται δωρεάν με την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, σίγουρα δημιουργείται ένα μικρό θέμα, όταν μαθαίνουμε ότι μετέπειτα κυκλοφορεί αυτόνομα στα περίπτερα στην τιμή των 2,50€. Σίγουρα, όμως, αποτελεί ένα πρώτης τάξης εργαλείο για όλους όσοι πάσχουν από αυτή την ύπουλη αρρώστια και γι' αυτό προτείνεται ανεπιφύλακτα. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον albertus magnus.

Ξεκινάω με τα θέματα που πρέπει να λύσει η γραφειοκρατία του GC. Ότι έβαλα στο πινακάκι είναι από το εσωτερικό του κόμικ. Αλλά: α. εσωτερικά έχει © για την ελληνική έκδοση το 2015 αλλά πιστεύω πως κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες όμως δεν βρήκα το isbn στην εθνική βιβλιοθήκη για επαλήθευση, ούτε να πωλείται αλλού (άρα μάλλον νέο) β. η δημιουργός είναι από Αργεντινή, η πρώτη έκδοση είναι από την Ισπανία. Ο πρωτότυπος τίτλος που βρήκα στο νετ, διαφέρει από αυτόν που δίνουν στην ελληνική έκδοση. Αυτός που βρήκα δεν έχει το e στη λέξη volatile. Έχουμε ένα κόμικ με στριπάκια πολύ συγκεκριμένης θεματολογίας. Ζευγάρι και εγκυμοσύνη. Ναι η θεματολογία δεν αγγίζει τους κάτω από τα 30 και καλά κάνει αλλά επειδή εκεί που είσαι ήμουν και εδώ που είμαι θα έρθεις, κτλ. Πρόκειται λοιπόν για ένα πολύ ωραίο αισθητικά κόμικ, με πάρα πολύ χιουμόρ και αυτοσαρκασμό. Γελάς δυνατά πολλές φορές άσχετα εάν ταυτίζεσαι ή όχι με τους χαρακτήρες. Βέβαια αρκετοί εδώ μέσα ταυτιζόμαστε λόγω κοιλιάςαλλά δε βαριέσαι. Χωρίζει τους 9 μήνες σε 3 τρίμηνα και δείχνει την πορεία προς την γέννα. Δεν είναι διδακτικό αν και διακωμωδεί τους βασικούς μύθους της εγκυμοσύνης. Εγώ το απόλαυσα πάντως και όχι δεν θα γίνω πατέρας τους επόμενους εννέα μήνες. Το σχέδιο θυμίζει και λίγο Δήμητρα και ίσως μαρέσει περισσότερο και γι' αυτό κλέβω φωτογραφίες εντός από το site της πρωτοπορίας

“Αν αναζητάς την ειρήνη, πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο…” Πόλεμος. Μία λέξη που στο άκουσμά της φέρνει δυστυχία, καθώς μόνο θλίψη και καταστροφή προκαλεί. Η σατανική δίψα για διαμάχη, η οποία ανάγεται από την απαρχή του κόσμου κι όρισε σύνορα, ηγέτες κι εξουσία. Ακόμα κι ο πόλεμος αποτελεί μία διαδικασία που απαιτεί προετοιμασία, οργάνωση και… ταλέντο. Η ανάγκη, λοιπόν, να δημιουργηθεί ένα εγχειρίδιο για τον πόλεμο έκανε τον μεγάλο Κινέζο Στρατηγό Sun Tzu να γράψει “Την τέχνη του πολέμου”. Η εν λόγω πραγματεία ήρθε στο φως τον 6ο αιώνα π.Χ. κι αποτελεί ακόμα και σήμερα μία αξιόλογη και πλήρη άποψη για τον τρόπο που πρέπει να διεξάγεται μία πολεμική σύγκρουση, από τις τακτικές άμυνας κι επίθεσης, μέχρι την ψυχολογία των ηγητόρων και των στρατιωτών, αλλά και το οικονομικό σκέλος. Πολλοί σύγχρονοι Στρατηγοί, όπως ο Ναπολέων κι ο Ντάγκλας Μακάρθουρ άντλησαν έμπνευση από το έργο, ενώ το ενδιαφέρον είναι ότι η “Τέχνη του πολέμου”, μπορεί να εφαρμοστεί και στην διαμόρφωση επιχειρηματικών και διευθυντικών στρατηγικών. Η Τέχνη του Πολέμου (Πηγή: Βικιπαίδεια) Αυτό το έργο, λοιπόν, μεταφέρθηκε και στην Ένατη Τέχνη, υπό την μορφή graphic novel και εικονογράφηση του Pete Katz και μάλιστα σε μία πολυτελή κι άκρως πρωτότυπη έκδοση, το 2018. Την αποκαλώ πρωτότυπη γιατί έχει ένα περίεργο δέσιμο στην σκληρόδετη ράχη της, που είναι ένας συνδυασμός από κόλλα κι ενός κόκκινου κορδονιού, που την διαπερνά! Ακριβώς στο ίδιο εκδοτικό μοτίβο κυμάνθηκε και η ελληνική μεταφορά του κόμικ, η οποία έγινε από τις εκδόσεις ΣΑΒΒΑΛΑΣ και μας έρχεται έναν χρόνο μετά την αρχική του κυκλοφορία, το 2019. Κατά την αφηγηματική προσέγγιση που επιχειρεί το graphic novel, έχουμε δύο βασικούς πρωταγωνιστές, τον δάσκαλο Σίφου και τον Λίου (τον μαθητή). Στην προσπάθειά του, λοιπόν, να εντρυφήσει την τέχνη του πολέμου στον μαθητή, ο δάσκαλος διδάσκει έμμεσα και στον αναγνώστη το θεμελιώδες έργο του Sun Tzu. Η αφήγηση χωρίζεται σε αρκετά σύντομα κεφάλαια και εικάζω ότι έτσι θα είναι και στο πρωτότυπο κείμενο. Αυτά τα κεφάλαια είναι τα εξής: 1. Καταστρώνοντας σχέδια 2. Η κήρυξη του πολέμου 3. Στρατηγική επίθεσης 4. Τακτικές κινήσεις 5. Ενέργεια 6. Δυνατά κι αδύνατα σημεία 7. Ελιγμοί στην μάχη 8. Παραλλαγές τακτικής 9. Προελαύνοντας 10. Μορφολογία εδάφους 11. Οι εννέα θέσεις 12. Η χρήση της φωτιάς 13. Κατάσκοποι Η γλώσσα που έχει χρησιμοποιηθεί δεν είναι η μεταφορά από την αυτούσια Κινεζική, αλλά είναι δανεισμένη από τα Αγγλικά, που βοηθά περισσότερο την κατανόηση, σε βάρος της αυτολεξεί μετάφρασης. Προσωπικά εξεπλάγην με τον πλουραλισμό της γνώσης που παρέχεται για ένα τέτοιο μακάβριο και θλιβερό ζήτημα. Δεν περίμενα ότι ο πόλεμος έχει τόσες πτυχές, τόσες αποχρώσεις και τόσες λεπτομέρειες για να είναι επιτυχής η έκβασή του. Εν κατακλείδι, να πούμε ότι πρωτίστως προτείνεται στους στρατιωτικούς και σε εκείνους που ενδιαφέρονται για θέματα άμυνας, αλλά πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει και τους αντιμιλιταριστές, που απλά θα θελήσουν να αντλήσουν πληροφορίες για την διεξαγωγή ενός πολέμου ή να διαβάσουν την σύγχρονη μεταφορά ενός ιστορικού κειμηλίου. Πολύ καλή δουλειά έχει εκπονηθεί και στον εικαστικό τομέα. Το σχέδιο είναι ολοζώντανο και ρεαλιστικό, τόσο στην απόδοση των χαρακτήρων, όσο και στα backgrounds. Κι όλο αυτό βρίσκεται πλαισιωμένο από μία μεγάλη παλέτα γήινων και ζωηρών χρωμάτων. Είναι φανερό ότι έχει γίνει μεγάλη μελέτη στις ενδυματολογικές συνήθειες της εποχής, καθώς και την αρχιτεκτονική δομή που επικρατούσε εκείνη την περίοδο στην Κίνα. Το μοναδικό μου παράπονο έγκειται στο γεγονός ότι απουσιάζει η πλαστικότητα και η σωστή περιγραφή της κίνησης… Γενικά, πάντως, το πρόσημο γέρνει κατά πολύ στα θετικά. Η ελληνική έκδοση αποτελεί πιστή μεταφορά της αντίστοιχης αγγλικής. Φέρει ακριβώς την ίδια πρωτότυπη ράχη με το κορδόνι, ενώ το εξώφυλλο είναι από τα πιο παχιά που έχω δει! Όλο αυτό μπορεί να δημιουργεί ένα στιβαρό βιβλίο, παράλληλα όμως το κάνει κάπως άκαμπτο και (λίγο) δύσχρηστο στο ξεφύλλισμα. Το χαρτί στο εσωτερικό μπορεί να είναι ματ, αλλά είναι πολύ ποιοτικό, με αποτέλεσμα τα καρέ να αποδίδονται ικανοποιητικά. Δεν λέω στην εντέλεια γιατί νομίζω ότι τους λείπει η ζωντάνια. Παρουσιάζονται κάπως ξεθωριασμένα. Όσον αφορά το συνοδευτικό υλικό, ο αναγνώστης θα βρει έναν πρόλογο που μας εισάγει στο πρωτότυπο έργο και τον δημιουργό του, ενώ ακολουθεί κι ο πίνακας των περιεχομένων. Μετά το πέρας της ιστορίας, βρίσκουμε μία σελίδα με ευχαριστίες κι ένα σύντομο βιογραφικό του εικονογράφου, ο οποίος είναι εν μέρει πατριωτάκι, μιας και είναι μισός Ιρλανδός και μισός Έλληνας! Ο επίσημος λογαριασμός του Pete Katz στο Instagram Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Η Παναγιώτα Τσιμπαλίδη, με την παρούσα αυτοέκδοσή της επιχειρεί να μας πάει βόλτα και πιο συγκεκριμένα ένα “Ταξίδι πάνω από τα άστρα”. Όλα ξεκινάνε όταν μία μητέρα με το παιδάκι της απολαμβάνουν τον περίπατό τους στο πάρκο. Κάθονται, λοιπόν, σε ένα παγκάκι και μετά από παρότρυνση της μαμάς, το παιδί συγκεντρώνεται, αφήνει την φαντασία του να καλπάσει και τότε συμβαίνει κάτι εξωπραγματικό. Το μπαλόνι που κρατάει στα χέρια του κι έχει την μορφή ενός γάτου, “ζωντανεύει” και πετάει μαζί με τον μικρό στα άστρα και στον κόσμο της φαντασίας! Ο αναγνώστης, λοιπόν, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας αυτού του πρωτότυπου ταξιδιού κι εξερευνά μαζί τους μυθικές διαστάσεις, όνειρα, αλλά κι εφιάλτες. Αν μη τι άλλο, έχουμε να κάνουμε με μία ιστορία που διέπεται από μεγάλα (για να μην πω τεράστια) ποσά φαντασίας. Η Παναγιώτα δημιουργεί έναν ονειρικό κόσμο, που θα τον ζήλευε ακόμα κι ο Sandman, που δεν είναι πάντα υγιής και χαρούμενος, αλλά (όπως συμβαίνει με τα όνειρα) υπάρχουν και σημεία, που είναι δυσάρεστα κι αγχωτικά. Το σενάριο χρησιμοποιεί το παιδί και την γάτα-μπαλόνι σαν βασικό οδηγό για την εξέλιξη του μύθου κι από εκεί και πέρα η πλοκή δημιουργεί μία άτυπη ανθολογία από διάφορα συμβάντα που υποτίθεται ότι πραγματοποιούνται σε έναν ονειρικό-αστρικό κόσμο. Δυστυχώς, όμως, αυτές οι μίνι ιστορίες της ανθολογίας δεν έχουν κάποιο κοινό σημείο, με αποτέλεσμα να χάνεται κάπως η ροή (και ίσως και το ενδιαφέρον), αλλά και η ομαλή συνέχεια της ιστορίας. Επίσης, να πούμε ότι ένα μη ευκαταφρόνητο μέρος της ιστορίας αποτελείται από μονοσέλιδα σκίτσα, άριστα αποκυήματα φαντασίας, αλλά χωρίς κάποια συνοχή με την υπόθεση. Εν κατακλείδι, την συγκεκριμένη αυτοέκδοση την βρήκα τίμια, εκτίμησα την φαντασία και τον σκοπό της ύπαρξής της, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα πλήρως κι αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι μου αρέσει να διαβάσω πιο… επίγεια κόμικς (με εξαίρεση βέβαια τα υπέρ ηρωικά). Όσον αφορά το σχέδιο αυτό περνάει από πολλές και διάφορες βαθμίδες. Ο σχεδιασμός των καρέ στις σελίδες που έχουν κόμικς κυμαίνεται από μέτριος, μέχρι καλός. Όμως στις σελίδες με τα σκίτσα, η καλλιτεχνική μαεστρία της δημιουργού απογειώνεται και το τελικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό! Οι αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου δένουν απόλυτα με το σχέδιο, ιδίως με τα σκίτσα, τα οποία εμφανίζουν πανέμορφες σκιάσεις, κάνοντάς τα να μοιάζουν με γκραβούρες εποχής. Η ποιότητα της έκδοσης είναι αρκετά καλή για φανζίν. Η ράχη διαθέτει κόλληση, ενώ το πάχος του εξώφυλλου είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα. Το χαρτί στο εσωτερικό εξίσου καλό σε πάχος, αλλά οι σελίδες είναι ματ. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να θεωρήσουμε μία σελίδα που περιέχει ένα σύντομο βιογραφικό της δημιουργού, τους λογαριασμούς της στα social medias (σε διάφορες μεριές ), καθώς κι ευχαριστίες της. Ας παραθέσουμε και το portfolio της δημιουργού. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Σύνοψη βιβλίου: Σχολιασμός: Πρόκειται για μια αυτοτελή έκδοση της Justice League of America, με την υπογραφή του Alex Ross, όπου κυκλοφόρησε αρχικά σε 12 τεύχη από το 2005 μέχρι το 2007. Στην ιστορία βλέπουμε τους αγαπημένους μας ήρωες να έρχονται σε σύγκρουση με την Legion of Doom. Το σχέδιο είναι πανέμορφο, κάτι αναμενόμενο αφού είναι αυτού του σπουδαίου σχεδιαστή. Η ιστορία πολύ ωραία και διαβάζεται ευχάριστα. Η έκδοση είναι στα ποιοτικά δεδομένα που μας έχει συνηθίσει η Οξύ. Αν αγαπήσατε το Marvels, η αγορά επιβάλλεται!

Αυτό ήτανε, μπήκαμε και επίσημα στο καλοκαίρι. Η σειρά αποτελείται από 5 τόμους οι οποίοι περιλαμβάνουν άρθρα και ιστορίες σχετικές με την οικονομία, την αποταμίευση, τις τράπεζες και γενικά με οτιδήποτε άλλο μπορεί να σχετίζεται με το χρήμα. Πρωταγωνιστής δεν μπορούσε να είναι άλλος από τον Σκρουτζ, όμως μέσα περιλαμβάνονται και ιστορίες διαφορετικών χαρακτήρων. Η σειρά εκ πρώτης όψεως είναι μεταφορά της αντίστοιχης ιταλικής L’economia di Zio Paperone, όμως μετά από την καταχώρηση στο Inducks, παρατηρούμε πως περιέχει διαφορετικές ιστορίες από την ιταλική έκδοση. Μία κίνηση περίεργη και αψυχολόγητη, εφ' όσον οι τόμοι είχαν ήδη έτοιμες ιστορίες, ενώ οι εναλλακτικές που είδαμε εμείς, δεν έχουν κάποια αλλαγή στην ποιότητα, τουλάχιστον κρίνοντας εκ πρώτης όψεως. Παρ' ολ' αυτά, τα εξώφυλλα, τα άρθρα και τα μονοσέλιδα είναι ίδια με τα ιταλικά. Επίσης σύμφωνα με το Inducks, οι δικοί μας τόμοι έχουν 8 περισσότερες σελίδες (132 αντί για 124). Το μέγεθος είναι όπως ένα Κόμιξ ή Σούπερ Μίκυ της ίδιας εκδοτικής. Επίσης παρατηρούμε πως στο εξώφυλλο, γράφει «Ενδεικτική τιμή βιβλίου €0,60» άρα λογικά θα βρίσκεται σε αντίστοιχες τιμές στην αγορά μεταχειρισμένων. Αυτό για όποιον θέλει να περιμένει και να κάνει... οικονομία Δεν νομίζω πως έχω να πω κάτι άλλο. Γενικά οποιαδήποτε νέα σειρά παίρνουμε με χαροποιεί επειδή ξεφεύγουμε από τα καθιερωμένα και βλέπουμε και κατιτίς καινούργιο, όμως από την άλλη, νομίζω πως θα προτιμούσα να πάρουμε 5 περισσότερους τόμους Scarpa. Δεν νομίζω να μου έλειπε η σειρά δηλαδή εάν δεν κυκλοφορούσε, όμως μιας και βγήκε, εννοείται πως θα την τιμήσω. Ποιος ξέρει, ίσως όταν διαβάσω τα άρθρα να μου ανοίξουν τα μάτια και να ανέβει σε εκτίμηση. Τέλος, αξίζει να πούμε πως το 1994 είχε κυκλοφορήσει πάλι από την Καθημερινή, η παρεμφερής σειρά «Η οικονομία του θείου Σκρουτζ». Είχε διαφορετική δομή (λίγες σελίδες οι οποίες είχαν στο πάνω μισό ιστορίες και στο κάτω μισό άρθρα), όμως την αναφέρουμε για να υπάρχει ως σημείο αναφοράς. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον Βασιλεύς των κόμικς.

Από ναυτικό σε ναυτικό το πάει ο Λεοκράτης Ανεμοδουράς ,Από τον Κόρτο Μαλτέζε στον Ποπάΰ και έπειτα πάλι στον Κόρτο ,με μια καινούργια περιπέτεια των CANALES ,PELIEJERO που εξιστορεί το τι έγινε πριν την ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΑΛΜΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ . το παρόν τεύχος διανεμήθηκε στις 23-11 2019 με την εφημερίδα ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ σαν ένθετο .Συμφέρει να το αγοράσετε με την φυλλάδα διότι το άλμπουμ σαν αυτόνομο θα κοστίζει 12 ευρώ και όχι 3,9 πουκοστίζει η εφημερίδα . Την επιμέλεια την έκανε ο Γ.Τομπαλίδης , το εισαγωγικό σημείωμα τ γράφει ο J.D.CANALES . Σαν 'εκδοση αξίζει ,είναι στα γνωστα πρότυπα των άλμπουμ που εκδίδει η ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ . ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ και ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟ GREEKCOMICS ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ

Oι GORMITI ξανά μαζί μας μετά απο μεγάλο διάστημα απουσίας , απο την ίδια εταιρία την ANUBIS αλλά με άλλο όνομα COMPUPRES KIDS . Σχήμα λίγο πιο μεγάλο απο το καθιερωμένο αλλά η δομή του προς το περιεχόμενο η ίδια. 10 σελίδες κόμικς απο τις 36 του περιοδικού με τις υπόλοιπες με παιχνίδια και αφίσες . Το επόμενο τεύχος σε 40 μέρες στις 27 /11 αρα είναι ασαφης η συχνότητα κυκλοφορίας του (αν και νομίζω οτι θα είναι διμηνιαία μετα το 2ο τεύχος, αν υπάρξει 3ο). Η τιμή του πιο φτηνή απο την συνηθισμένη των 4,5 . ΚΑΛΗ ΓΚΟΡΜΙΤΟΑΝΑΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ GREEKCOMICS ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ Υ.Γ .Με αυτές τις σαρώσεις έκλεισα τις 1000 εξωφύλλων κ οπισθόφυλλων. Να ζήσω να τις χαίρομαι.

Ακόμα μία δημιουργία του βετεράνου γελοιογράφου Αρκά, φεύγει από τα όρια του Facebook και μετακινείται σε έντυπη μορφή. Το συγκεκριμένο άλμπουμ διανεμήθηκε μαζί με την εφημερίδα Πρώτο Θέμα της Κυριακής, εκτάκτως (λόγω της αργίας της 25ης Μαρτιου) το Σάββατο 23/03/2019. Όσον αφορά την θεματολογία του κόμικ, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο. Νομίζω ότι ο τίτλος τα λέει όλα. Ο Αρκάς δεν διστάζει να σατιρίσει με το καυστικό του χιούμορ τον θεσμό του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, μία κίνηση που (μαζί με άλλες παρεμφερείς) έχει προκαλέσει δυσφορία στις τάξεις των θαυμαστών, αλλά και των απλών αναγνωστών του. Η έκδοση έρχεται με μικρότερο μέγεθος από τις προηγούμενες που φιλοξενήθηκαν σε εφημερίδα, υπάρχει ένα καρέ ανά σελίδα (ή ένα μεγάλο που καταλαμβάνει δύο αντικριστές σελίδες), ενώ υπάρχει κι ένα αρκετά υπολογίσιμο λευκό πλαίσιο γύρω από τα καρέ. Η έκδοση είναι τίμια και σχετικά προσεγμένη. Το χαρτί είναι γυαλιστερό και το εξώφυλλο αρκετά παχύ, όλα δεμένα με μία καλή κόλληση. Το άσχημο είναι ότι με την υγρασία η έκδοση είναι επιρρεπής στο "κατσάρωμα".

Τιμή καταλόγου: 14,90€ Ένα "ευρωπαϊκό" Batman, μια εξαιρετική συνεργασία της Dargaud με την DC που προσωπικά με εξέπληξε. Ατμόσφαιρα, σχέδιο, πλοκή, εξαιρετικά. Η ιστορία τοποθετείται έξω από το continuity των σειρών του Μπάτμαν και η ελευθερία που είχε ο δημιουργός φαίνεται. Ο άψογης ποιότητας τόμος του Graphic Novel περιέχει και 11 σελίδες με σχέδια και προσχέδια χαρακτήρων. Αξίζει να κερδίσει μια περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη σας!

To 2019 οι εκδόσεις Οξύ κάνουν ένα μεγάλο βήμα και ανακοινώνουν πως θα εκδώσουν στην Ελλάδα τα Άπαντα Lovecraft ή H.P Lovecraft, μια σειρά 15 βιβλίων με ιστορίες του μεγάλου συγγραφέα τρόμου Howard Phillips Lovecraft. O Lovecraft είναι γνωστός ως ο συγγραφέας που επηρέασε σχεδόν όλους τους μεταγενέστερους συγγραφείς τρόμου μέσα από τις ιστορίες του, ενώ έχτισε τη γνωστή μυθολογία Cthulhu, η οποία έγινε αρκετά γνωστή στην ποπ κουλτούρα και επηρέασε καλλιτέχνες και εκτός του συγγραφικού φάσματος. Η σειρά περιέχει κυρίως ιστορίες τρόμου, φαντασίας και weird fiction με περίεργους χαρακτήρες και γεγονότα να διαδραματίζονται στην κάθε μία, αρκετές τελειώνουν με ανατροπές, ενώ η ατμόσφαιρα είναι πάντα μυστήρια και σκοτεινή. Πολλές εκ των ιστοριών αφορούν τη μυθολογία Ctulhu, ενώ την εμφάνισή της κάνει και η περιοχή Arkham της Μασαχουσέτης, μια φανταστική περιοχή που διαδραματίζονται πολλές ιστορίες του Lovecraft και η οποία έδωσε το όνομα της στο Arkham House, τον εκδοτικό που εξέδωσαν τις ιστορίες του Lovecraft οι August Derleth και Donald Wandrei. Η έκδοση της Οξύ δεν είναι στο σύνηθες μέγεθος, τα βιβλία είναι λίγο πιο μικρά, θυμίζοντας έτσι παλαιότερες εποχές. Τόμος 1: Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2019. Περιέχει την πολύ διάσημη ιστορία "Το Κάλεσμα του Κθούλου" που αποτελεί τη βάση της προαναφερόμενης μυθολογίας (και αποτελεί και έμπνευση για ένα από τα καλύτερα instrumental τραγούδια) και θεωρείται μια από τις καλύτερες ιστορίες τρόμου όλων των εποχών, την ιστορία "Η Μουσική του Έριχ Ζαν" σχετικά με έναν μουσικό που γράφει πολύ περίεργες μελωδίες και "Το Μοντέλο του Πίκμαν", την ιστορία ενός ζωγράφου που δημιουργεί μερικά απίστευτα τρομακτικά έργα. Τόμος 2: Ο δεύτερος τόμος κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2019. Πρώτη του ιστορία "Ο Ξένος" σχετικά με κάποιον που ζει όλη του τη ζωή σε κάστρο χωρίς να έχει επικοινωνήσει με άλλον άνθρωπο. Η δεύτερη "Όνειρα στο Σπίτι της Μάγισσας" αφορά έναν φοιτητή μαθηματικών που νοικιάζει ένα διαμέρισμα σε σοφίτα γνωστό και ως "Το Σπίτι της Μάγισσας", το οποίο φημολογείται πως είναι καταραμένο. Η τελευταία "Το Κτήνος στη Σπηλιά", την οποία ο Lovecraft ολοκλήρωσε σε ηλικία 14 (!!!) ετών είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που χάνεται στο Mammoth Cave του Kentucky και καθώς προσπαθεί να βρει τους υπόλοιπους, ακούει περίεργα βήματα να τον πλησιάζουν. Τόμος 3: Ο τρίτος τόμος βγήκε στα βιβλιοπωλεία το Νοέμβρη του 2019. Πρώτη ιστορία και εκτενέστερη όλων "Το Χρώμα από το Διάστημα", η οποία λαμβάνει χώρα στο Arkham και αφορά την πτώση ενός μετεωρίτη που μελετούν οι επιστήμονες και ο οποίος φέρνει παράξενες συνέπειες στην υγεία των κατοίκων. Δεύτερη το "Ντάγκον" σχετικά με έναν εθισμένο στη μορφίνη άντρα που ανακαλεί ένα γεγονός που έζησε όταν πολέμησε στον Πρώτο Παγκόσμιο. Τρίτη και τελευταία "Η Μετάβαση του Χουάν Ρομέρο" σχετικά με ένα ορυχείο μέσα στο οποίο αποκαλύπτεται ένα πολύ βαθύ και μυστήριο χάσμα. Τόμος 4: Ο τέταρτος τόμος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2020. Είχε μόλις δύο ιστορίες, το εκτενές "Τρόμος στο Ντάνγουιτς", μία από τις βασικότερες και τρομακτικότερες κύριες ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου. Η δεύτερη είναι "Η Κατάθεση του Ράντολφ Κάρτερ", μία σχετικά αλληγορική ιστορία όπου ουσιαστικά ο Lovecraft δίνει στον εαυτό του το συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο. Τόμος 5: Ο πέμπτος τόμος βγήκε τον Ιούνιο του 2021. Ξανά δύο ιστορίες, η πρώτη είναι το "Ό,τι Ψιθυρίζει στο Σκοτάδι" που ως ένα σημείο έχει να κάνει με Κθούλου, αλλά εμπλέκει και το στοιχείο της επιστημονικής φανατασίας. Κλείνουμε με μια πολύ μικρή, αλλά τρομακτική, την ιστορία "Ο Απαίσιος Γέρος" με 3 κλέφτες να εισβάλλουν σε ένα σπίτι όπου κατοικεί ένας παράξενος παππούς. Τόμος 6: Ο έκτος τόμος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2022. Είναι ο μόνος τόμος με μόνο μία ιστορία και συγκεκριμένα το κλασικό "Τα Βουνά της Τρέλας" με την οποία ο Lovecraft ενισχύει τη μυθολογία Κθούλου. Τόμος 7: Ο έβδομος τόμος βγήκε τον Ιούνιο του 2022. Επιστροφή στο φορμάτ των τριών ιστοριών και συγκεκριμένα στην πιο horror πλευρά του Lovecraft με πολύ λίγη από μυθολογία Κθούλου και έχουμε "Το Πλάσμα στο Κατώφλι", "Τρόμος στο Ρεντ Χουκ" και "Σελεφάϊς". Θα κυκλοφορήσουν: 8. Η Σκιά Πάνω Από το Ινσμουθ - Οι Γάτες της Ούλθαρ 9. Τα Ποντίκια στους Τοίχους - Πέρα Από το Τείχος του Ύπνου - Στην Κρύπτη 10. Η Ονειρική Αναζήτηση της Άγνωστης Κάνταθ 11. Περιπλανώμενος στο Σκοτάδι - Ο Αλχημιστής- Αζαθόθ - Το Βιβλίο - Ψυχρός Αέρας - Ex Oblivione - Ο Απόγονος 12. Χερμπερτ Γουεστ: Αναβίωση - Η Καταστροφή της Σάρναθ - Ύπνος - Ο Τάφος 13. Φυλακισμένος με τους Φαραώ - Ο Διαβολικός Κληρικός - Η Γιορτή - Υπερπέραν - Ibid 14. Η Περίπτωση του Τσαρλς Ντεξτερ Γουόρντ 15. Το Ασημένιο Κλειδί - Στοιχεία για τον Εκλιπόντα Άρθουρ Τζέρμιν και την Οικογένειά του - Εκείνος - Το Κυνηγόσκυλο

Τον Ιανουάριο του 2019 έκανε ντεμπούτο στα σημεία διανομής των free press περιοδικών, ένας τίτλος με το όνομα "Η Πατησίων ζει". Πρόκειται για ένα περιοδικό ποικίλης ύλης, το οποίο εστιάζεται περισσότερο σε άρθρα που αφορούν την πόλη της Αθήνας, χωρίς αυτό βέβαια να του στερεί το δικαίωμα να φιλοξενεί κι άλλα, γενικότερα άρθρα, από ιατρικής φύσης, μέχρι ιστορικά. Επίσης, μέσα στις σελίδες του θα βρούμε προτάσεις για βιβλία, ταινίες, θέατρα, εκθέσεις, συναυλίες εστιατόρια κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι υπάρχει πλουραλισμός στους αρθρογράφους που λαμβάνουν μέρος σε κάθε τεύχος. Από το τεύχος #51 κι έπειτα, το περιοδικό θα αλλάξει τίτλο, ο οποίος θα γίνει "Η πόλη ζει". Φαντάζομαι ότι ο σκοπός αυτής της αλλαγής είναι να δοθεί μία πιο γενική άποψη για την πόλη και να μην εστιάζεται σε ένα μεμονωμένο σημείο. Τα άρθρα που φιλοξενούνται έχουν ανάλαφρη γραφή, με αποτέλεσμα να γίνονται προσιτά από τον μέσο αναγνώστη, που αποτελεί και την πλειοψηφία του κοινού. Πολλές ήταν οι στιγμές που μου έφερε στο μυαλό κάτι από την "Athens Voice". Γενικά, μου αρέσουν τέτοιου είδους εκδόσεις γιατί μας ξεναγούν σε μία Αθήνα, η οποία στους περισσότερους είναι άγνωστη (ή τουλάχιστον όχι τόσο γνωστή). Η έκδοση φέρει μεγάλο σχήμα και χαρτί εφημερίδας, δεμένο με καρφίτσα. Σίγουρα δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί πολυτελής η συγκεκριμένη μορφή, αλλά από την στιγμή που μιλάμε για ένα έντυπο που παρέχεται δωρεάν και με τόσο πλούσια θεματολογία, πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια και να ρίξουμε λίγο νερό στο κρασί μας. Το περιοδικό διαθέτει και ηλεκτρονικό σπίτι, το οποίο μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ, καθώς επίσης διατίθεται κι ο κατάλογος με τα τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει (καταχωρημένα και στο ISSUU) για να μπορέσει ο κάθε ενδιαφερόμενος να διαβάσει κάποιο τεύχος που δεν πρόλαβε να το βρει σε έντυπη μορφή. Το περιοδικό, τουλάχιστον μέχρι τον Μάιο του 2022 (και μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) εξακολουθεί να συντροφεύει τους κατοίκους της... τσιμεντούπολης.

Ο Σύλλογος Προστασίας Ελλήνων Αιμορροφιλικών (ΣΠΕΑ), έπειτα από μία πρωτοβουλία της φαρμακευτικής εταιρείας ROCHE, δημιουργεί μία σειρά από κόμικς, τα οποία έχουν σαν κύριο σκοπό να διασκεδάσουν και ταυτόχρονα να ενημερώσουν τα μικρά παιδιά με αιμορροφιλία για το πώς θα πρέπει να ζουν με την ασθένειά τους και παράλληλα να μην στερούνται τις διάφορες απολαύσεις της ζωής. Κεντρικός πρωταγωνιστής της σειράς είναι ο Αιμίλιος, ένα δεκάχρονο παιδί που πάσχει από την συγκεκριμένη ασθένεια, ο οποίος κρύβει ανεξάντλητα ποσά ενέργειας κι αισιοδοξίας και προσπαθεί να βοηθήσει να νιώσει καλύτερα η νέα του φίλη, η Λίλα, ένα συνομήλικό του κορίτσι, που μόλις μετακόμισε στην πόλη του. Μαζί, λοιπόν, θα περάσουν διάφορες χαριτωμένες περιπέτειες, θα εδραιώσουν την φιλία τους και θα αφήσουν πίσω κάθε φορά τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν, τα οποία τα αντιμετωπίζουν με χαμόγελο και κέφι. Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μία πρώτης τάξης πρωτοβουλία, που σκοπό έχει να ενημερώσει με εύπεπτο κι ευχάριστο τρόπο τα άτομα, τα οποία παλεύουν με την αιμορροφιλία και παράλληλα να δώσει μία ευχάριστη νότα στον καθημερινό τους αγώνα. Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει (μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) 9 τεύχη που φέρουν τους εξής τίτλους: 1. “ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ!” 2. “ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ” 3. “ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΠΟΡ” 4. “ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ!” 5. “ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΔΡΟΜΗ... ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ” 6. “ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!” 7. “ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΕ ΦΟΡΜΑ!” 8. “ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ” 9. “ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ” Αν πατήσετε επάνω σε μία ιστορία, θα μεταφερθείτε στο αντίστοιχο e-book, προκειμένου να την διαβάσετε. Το σχέδιο είναι το χαρακτηριστικό “κομπιουτερίστικο”, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι περιγραφικό και συμβάλλει στον αισιόδοξο τόνο που θέλει να περάσει το σενάριο. Στα ίδια πλαίσια κυμαίνεται κι ο χρωματισμός, για τον οποίο έχει επιλεγεί μία πολύχρωμη παλέτα, που αποτελείται από έντονες και ζωηρές αποχρώσεις. Η έκδοση, η οποία διανέμεται δωρεάν στις οικογένειες με αιμορροφιλικά μέλη, είναι πέραν του δέοντος καλή. Το χαρτί στο εξώφυλλο μπορεί να είναι λίγο λεπτό, αλλά τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά γέρνουν την πλάστιγγα σε θετικό πρόσημο. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι πολυτελές, ενώ το δέσιμο έχει γίνει με την κλασική καρφίτσα. Η επιμέλεια του επιστημονικού περιεχομένου του κειμένου έχει πραγματοποιηθεί από την Μονάδα Αιμορραγικών Διαθέσεων και το Κέντρο Αιμορροφιλίας για παιδιά / εφήβους, του Νοσοκομείου Παίδων “Αγία Σοφία”. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει και δυστυχώς δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του σεναριογράφου και του σχεδιαστή (αν και για τον δεύτερο κάπου πάει το μυαλό μου). Ο Αιμίλιος διαθέτει και κανάλι στο YouTube Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους #03.

(εικόνα από inducks) Βαρέθηκες! Θες να διαβάσεις κάτι πέρα από τα τετριμμένα, κάτι διαφορετικό, κάτι εναλλακτικό, αλλά θες να είναι και Disney; Ε, τότε βγες, τρέξε, αγόρασε το ΚΟΜΙΞ #64( Β' περίοδος) και πήγαινε στη σελίδα #91. Βλέπουμε μια ιστορία του πατέρα Βαν Χορν, ονόματι Μονοκοντυλιά. Ωπ, μόνο και μόνο από το όνομα, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη ιστορία. Εφτασέλιδη, μα σε καμία περίπτωση τυπική- βαρετή. Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη ιστορία, είναι εντελώς ανατρεπτική. Δεν έχω συναντήσει ιστορία Disney με σενάριο τέτοιας υφής. ΠΕΡΙΛΗΨΗ~ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΕΝΑΡΙΟΥ Τόση ώρα, μιλάω θεωρητικά. Η πλοκή είναι η εξής. Ο Ντόναλντ μια μέρα έχει πολύ καλή διάθεση κι έτσι κυκλοφορεί με μια τσάντα γεμάτη μολύβια στο κέντρο της Λιμνούπολης και ζωγραφίζει παντού. Στους δρόμους, τα φορτηγά, τα συντριβάνια, τους τοίχους, ακόμη και τις πόρτες. Ταυτόχρονα, παρατηρούμε πλήθος Λιμνουπολιτών, έξαλλους, να ζητούν εξηγήσεις από τον Ντόναλντ, που έχει γεμίσει την πόλη μολυβιές. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι πολίτες- σαφώς σαστισμένοι- μα και πιο συγκρατημένοι που απλά τον περνούν για: "Καλλιτέχνη ή τρελό" κι αποφασίζουν να καλέσουν τις αρχές. Έπειτα, ο Ντόναλντ, αποφασίζει ν' αρχίσει να ζωγραφίζει το πάρκο. Εκεί, βρίσκεται η προτομή του (ανώνυμου) δημάρχου της πόλης, παίρνει το μολύβι του, τη μουτζουρώνει. Αυτό( όπως είναι ευνόητο) τραβάει την προσοχή των αρχών αλλά και του ίδιου του δημάρχου. Χωρίς χρονοτριβή λοιπόν, αυτοί βρίσκονται στο πάρκο και λένε του Ντόναλντ( μεταφέρω αυτούσιο τον διάλογο Ντόναλντ- Δημάρχου, όπως ακριβώς δημοσιεύθηκε στα δύο τελευταία καρέ της ιστορίας): -Οφείλω να σας επαναφέρω στην τάξη κύριε Ντακ! Έχετε υπερβεί κάθε όριο! -Όχι κύριε Δήμαρχε! Εγώ απλώς σχεδίασα την γραμμή(του δείχνει τις μολυβιές, πάνω στις οποίες ο Δήμαρχος πατάει)! Έβαλα το όριο! Εσείς, είστε εκείνοι που το ξεπεράσατε! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- (Εναλλαγή καρέ) -Αργά ή γρήγορα, κάποιος έπρεπε να το κάνει! Σωστά; Είναι ό,τι πιο καμένο έχω διαβάσει σεναριακά. Δηλαδή, το τέλος δεν έβγαζε νόημα! Το "Σουρεαλιστικό ταξίδι" του Cavazzano, λιγότερο σουρεαλ είναι από αυτό ΣΧΕΔΙΟ Το σχέδιο, είναι το τυπικό του Βαν Χορν. Άσχημο αν με ρωτάτε. Ή αν θέλετε, πολύ μέτριο. Στην παρουσίαση του τεύχους, έχουν κάνει κάποια σχόλια οι @ Indian και @ Μενίγ Πουαγώ ( ποιοι άλλοι). Θα ήθελα να ακούσω κι άλλες απόψεις πάνω στην ιστορία. Οπότε όποιος έχει όρεξη, να βρει ένα παλιό ΚΟΜΙΞ και να διαβάσει μια ιστορία, ας το κάνει!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ (1851-1938) Ο Θανάσης Πέτρου και ο Δημήτρης Βανέλλης δημιούργησαν μια εικονογραφημένη μελέτη για τον μύθο της νεοελληνικής γλυπτικής που είναι ένα από τα πιο σημαντικά κόμικς που βγήκαν ποτέ στην Ελλάδα. Εικαστικά είναι άψογο: εξαιρετικό σχέδιο, πίνακες που λειτουργούν ως «ιντρελούδια», κτίρια, πρόσωπα, περιβάλλον, όλα μελετημένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Από την πρώτη στιγμή που το πιάνεις στα χέρια σου, καταλαβαίνεις ότι το εικονογραφημένο μυθιστόρημα των Θανάση Πέτρου και Δημήτρη Βανέλλη με τη ζωή «του μύθου της νεοελληνικής γλυπτικής» Γιαννούλη Χαλεπά είναι ένα από τα πιο σημαντικά κόμικς που έχουν βγει ποτέ στην Ελλάδα. Εικαστικά είναι άψογο: εξαιρετικό σχέδιο, πίνακες που λειτουργούν ως «ιντρελούδια», κτίρια, πρόσωπα, περιβάλλον, όλα μελετημένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, αλλά και εμβόλιμα αποσπάσματα από εφημερίδες της εποχής και επίσημα έγγραφα που πιστοποιούν τα γεγονότα της ζωής του Χαλεπά που αφηγούνται οι δύο δημιουργοί και το κάνουν ένα έργο ολοκληρωμένο για την πολύ ιδιαίτερη περίπτωση του σπουδαίου Έλληνα γλύπτη, που δύσκολα ξεχωρίζεις πού τελειώνει η ιδιοφυΐα και πού ξεκινάει η παράνοια. Το μικρού μεγέθους (για κόμικ) «Γιαννούλης Χαλεπάς» είναι μία πολυτελής έκδοση 176 σελίδων με σκληρό εξώφυλλο και σκίτσο ασπρόμαυρο του Θανάση Πέτρου με αποχρώσεις του γκρι που παραπέμπει στα χρώματα του σμιλεμένου μάρμαρου, χωρισμένη σε τρία κεφάλαια με τίτλους «Ελπίδες», «Άβυσσος» και «Ανάσταση». Η ιστορία ξεκινάει το καλοκαίρι του 1915, όταν ο ανώνυμος (;) αφηγητής φτάνει για πρώτη φορά στον Πύργο της Τήνου. Αφού κάνει μια μεγάλη βόλτα στα λατομεία μαρμάρου και στα μαρμαράδικα, κάθεται σε ένα καφενείο για να ξεκουραστεί κι εκεί ανακαλύπτει έκπληκτος ότι ο γέρος που στέλνουν να φέρει νερό είναι ο «σαλεμένος» μπάρμπα-Γιαννούλης, «ο κάποτε γνωστός σ' όλη την Αθήνα», ο μεγάλος γλύπτης που είχε εξαφανιστεί πριν από πολλά χρόνια και πίστευε ότι ήταν νεκρός. Το άγαλμα της «Ωραίας Κοιμωμένης», που έγινε το πιο διάσημο έργο του, ήταν η αρχή μιας εκρηκτικής κατάστασης που άρχισε να βιώνει με εκρήξεις οργής, παράνοιας και τρέλας. Όταν επιστρέφει στην Αθήνα ξεκινάει ολόκληρη έρευνα για να βάλει στη σειρά τα κομμάτια της ζωής του Χαλεπά, ψάχνει σε βιβλιοθήκες ξεθάβοντας παλιές εφημερίδες και περιοδικά τέχνης, μιλάει με καθηγητές στη Σχολή Καλών Τεχνών που ήταν κάποτε συμμαθητές του Χαλεπά και ξεκινάει να διηγείται την ιστορία του από την αρχή. Από το 1851, όταν γεννιέται στον Πύργο, ο πιο μεγάλος από έξι παιδιά. «Ο πατέρας του όπως και πρόγονοί του είχε μαρμαράδικο με καλή δουλειά. Να φανταστείτε, είχε υποκαταστήματα στην Τήνο, στο Βουκουρέστι και στον Πειραιά». Σελίδες από το κόμικ. Ο Γιαννούλης ήθελε από μικρός να γίνει γλύπτης, αλλά όταν έγινε 15 ο πατέρας του τον έστειλε με το ζόρι να γίνει έμπορος. Πήγε στην Εμπορική σχολή Ερμούπολης, τα παράτησε, μετά τον έβαλαν να δουλέψει στο κατάστημα του Λάζαρου Γαΐτη, έφυγε κι από κει και με το πείσμα του κατάφερε να πείσει τους γονείς του ότι θέλει να ασχοληθεί με την τέχνη. Έτσι, το 1869, όταν ο Γιαννούλης ήταν 18, ολόκληρη η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα, στην οδό Μαυρομιχάλη. Με την επιμονή του γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών (που τότε ονομαζόταν Το Σχολείο των Τεχνών) και είχε δασκάλους τον Νικηφόρο Λύτρα και Λωνίδα Δρόση. Τα χρόνια στο Μόναχο δεν ήταν εύκολα, οι συνθήκες που ζούσε ήταν πολύ φτωχικές, αλλά ήρθε πρώτος σε έναν διαγωνισμό με θέμα την «πριγκίπισσα του Ρήνου» και δημιουργικά είναι σε μεγάλη φόρμα. Φιλοτεχνεί έναν «Σάτυρο» και το γλυπτό «Φιλοστοργία» και εκθέτει με επιτυχία σε μεγάλη έκθεση του Μονάχου. Κι ενώ στο Μόναχο διέπρεπε, τον θαύμαζαν και τον βράβευαν, στην Ελλάδα τον απέρριπταν επιδεικτικά. Ο πρώτος «Σάτυρος» και η «Φιλοστοργία» απορρίφθηκαν από την έκθεση των Αθηνών το 1875. Το χειρότερο όμως ήταν ότι του έκοψαν την υποτροφία, δίνοντάς τη σε έναν φοιτητή μηχανικής, αναγκάζοντάς τον να γυρίσει στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο διευθυντής της Βασιλικής Ακαδημίας του Μονάχου, ο Carl von Piloty ζήτησε από τον χορηγό, τον ναό της Ευαγγελιστρίας Τήνου, να μη διακόψει την υποτροφία στον «προικισμένο με εξαιρετικά χαρίσματα Τήνιο σπουδαστή», αλλά δεν εισακούστηκε. Ο Χαλεπάς βρέθηκε για λίγο καιρό στο Βουκουρέστι, βοηθώντας τον πατέρα του στην κατασκευή επιτάφιων αγγέλων και μετά γύρισε στην Τήνο. To εξώφυλλο του κόμικ. Κι ενώ στο Μόναχο διέπρεπε, τον θαύμαζαν και τον βράβευαν, στην Ελλάδα τον απέρριπταν επιδεικτικά. Ο πρώτος «Σάτυρος» και η «Φιλοστοργία» απορρίφθηκαν από την έκθεση των Αθηνών το 1875. Το χειρότερο όμως ήταν ότι του έκοψαν την υποτροφία, δίνοντάς τη σε έναν φοιτητή μηχανικής, αναγκάζοντάς τον να γυρίσει στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο διευθυντής της Βασιλικής Ακαδημίας του Μονάχου, ο Carl von Piloty ζήτησε από τον χορηγό, τον ναό της Ευαγγελιστρίας Τήνου, να μη διακόψει την υποτροφία στον «προικισμένο με εξαιρετικά χαρίσματα Τήνιο σπουδαστή», αλλά δεν εισακούστηκε. Ο Χαλεπάς βρέθηκε για λίγο καιρό στο Βουκουρέστι, βοηθώντας τον πατέρα του στην κατασκευή επιτάφιων αγγέλων και μετά γύρισε στην Τήνο. Σελίδες από το κόμικ. Το 1876 νοίκιασε ένα ατελιέ στην αρχή της οδού Μητροπόλεως και ρίχνεται με τα μούτρα στη δουλειά, σύντομα όμως μετακομίζει στο σπίτι που είχε χτίσει πρόσφατα ο πατέρας του στην αρχή της οδού Μαυρομιχάλη. Εκεί τον επισκέφτηκε η κυρία Αφεντάκη για να της παραγγείλει μία προτομή για το μνήμα της κόρης της Σοφίας που είχε πεθάνει πολύ νέα. Ο Χαλεπάς δέχτηκε κι ανέλαβε την παραγγελία αντί 1.000 δραχμών. Το άγαλμα της «Ωραίας Κοιμωμένης», που έγινε το πιο διάσημο έργο του, ήταν η αρχή μιας εκρηκτικής κατάστασης που άρχισε να βιώνει με εκρήξεις οργής, παράνοιας και τρέλας. Όταν η κυρία Αφεντάκη ζήτησε να κάνει μία αλλαγή στο έργο, βγήκε εκτός εαυτού και άρχισε να το καταστρέφει. «Εγώ είμαι ο καλλιτέχνης», της είπε, «εγώ ξέρω πώς πρέπει να γίνει, αν νομίζετε ότι εσείς ξέρετε καλύτερα από μένα, κάντε το μόνη σας! Η συμφωνία ακυρώνεται!». Η εξοντωτική δουλειά, η φυγή του από το Μόναχο, η ανεκπλήρωτη δίψα για τις εξελίξεις της γλυπτικής, αλλά και ο ατυχής έρωτάς του για μία κοπέλα τον οδήγησαν σε μία άβυσσο χωρίς επιστροφή. Στο δεύτερο κεφάλαιο τα γεγονότα τα αφηγείται ο αδερφός του Χαλεπά, ο Νικόλας. Η κατάστασή του Γιαννούλη χειροτέρευε συνεχώς, τον χειμώνα του 1877 προς 1878 υπέστη νευρικό κλονισμό. Χωρίς κανέναν προφανή λόγο, άρχισε να καταστρέφει έργα του, ενώ επιχείρησε κατ' επανάληψη να αυτοκτονήσει. Οι γονείς του τον έστειλαν ταξίδι στην Ιταλία, για να συνέλθει, αλλά η θεραπεία ήταν μόνο πρόσκαιρη. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισαν ξανά τα συμπτώματα: καταβύθιση στη σιωπή, απομόνωση, παραμιλητό και αναίτιο γέλιο. Καθώς η κατάστασή του επιδεινώνονταν συνεχώς, το 1888, οι γιατροί διέγνωσαν «άνοια» και οι δικοί του αποφάσισαν να τον κλείσουν στο Δημόσιο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Στο Ψυχιατρείο, ο Χαλεπάς αντιμετωπίστηκε με τον σκληρό τρόπο που αντιμετώπιζαν όλους τους ψυχασθενείς την εποχή εκείνη: οι γιατροί και οι φύλακες είτε του απαγόρευαν να σχεδιάζει και να πλάθει, είτε του κατέστρεφαν οτιδήποτε εκείνος είχε δημιουργήσει και είχε κρύψει στο ερμάριό του. Λέγεται πως από όσα προσπάθησε να δημιουργήσει μέσα στο Ψυχιατρείο ένα μόνον έργο σώθηκε, κλεμμένο από κάποιον φύλακα και παραπεταμένο στα υπόγεια του ιδρύματος, όπου ξαναβρέθηκε τυχαία το 1942. Το 1901 πέθανε ο πατέρας του και έναν χρόνο μετά η μητέρα του πήγε στο Ψυχιατρείο, για να τον πάρει πίσω μαζί της στον Πύργο της Τήνου. Στην Τήνο έζησε υπό την αυστηρή επιτήρηση της μητέρας του, η οποία πίστευε ότι ο γιος της τρελάθηκε από την τέχνη. Για τον λόγο αυτό, η μητέρα του δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί ξανά με την γλυπτική, σε σημείο που, αν εκείνος έφτιαχνε κάτι στοιχειώδες με κάρβουνο ή πηλό, εκείνη το κατέστρεφε. Σελίδες από το κόμικ. Όταν πέθανε η μητέρα του το 1916, ο Χαλεπάς είχε ξεκόψει παντελώς από την τέχνη του. Ζούσε πάμφτωχος βοσκώντας πρόβατα και φέροντας το βαρύ στίγμα του τρελού του χωριού. Βρήκε ωστόσο το κουράγιο και άρχισε ξανά να ασχολείται με την γλυπτική. Τα μέσα που διέθετε ήταν παντελώς πρωτόγονα και το επαρχιακό περιβάλλον εχθρικό προς κάθε αλαφροΐσκιωτο, αλλά εκείνος με πείσμα άρχισε να δημιουργεί, για να κερδίσει τον χαμένο χρόνο. Το τρίτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου είναι η ανάσταση του Χαλεπά. Όχι μόνο καλλιτεχνικά, αλλά είναι η περίοδος που τον ανακαλύπτουν εκ νέου οι καλλιτεχνικοί κύκλοι της Αθήνας και επανέρχεται πανηγυρικά, ζώντας τα τελευταία χρόνια της ζωής του μέσα στη δημιουργία και την απόλυτη αναγνώριση. Είχε βρει επιτέλους τη γαλήνη φιλοξενούμενος από την ανιψιά του. Οι συνθήκες της δουλειάς του όμως παρέμεναν κάτι παραπάνω από δύσκολες. Τα προπλάσματα έσπαζαν τα καλοκαίρια από τη ζέστη και τον χειμώνα από το κρύο. Λένε ότι μέχρι το τέλος περίμενε το κράτος να του παραχωρήσει ένα εργαστήριο. Ήθελε να δουλέψει και πάλι μεγάλες συνθέσεις. Τον τιμούσαν όλοι, το εργαστήριο όμως δεν του παραχωρήθηκε ποτέ. Ο Γιαννούλης Χαλεπάς πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου 1938. Τον Απρίλιο τον χτύπησε μια ημιπληγία και δεν μπόρεσε να σηκωθεί ξανά από το κρεβάτι. Το graphic novel «Γιαννούλης Χαλεπάς, ο μύθος της νεοελληνικής γλυπτικής» των Θ. Πέτρου και Δ. Βανέλλη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη. ΠΗΓΗ

Τον Σεπτέμβριο του 2019, η εκδοτική Χάρτινη Πόλη κυκλοφορεί μία ακόμα σειρά εικονογραφημένων παραμυθιών με πρωταγωνιστές τους αγαπημένους μας μπλε ήρωες. Η σειρά φέρει τον τίτλο "Στρουμφάκια", αλλά η εκδοτική την έχει καταχωρήσει στο site της ως Ιστορίες με τα Στρουμφάκια, κάτι που δεν αναφέρεται πουθενά μέσα στις σελίδες των 3 βιβλίων που κυκλοφόρησαν. Όπως συμβαίνει συνήθως με τέτοια εικονογραφημένα βιβλία, η ιστορία βασίζεται σε κάποια περιπέτεια του Peyo που είχε πρωτοκυκλοφορήσει σε κόμικ. Στη συγκεκριμένη σειρά έχουμε τους εξής τίτλους: 1. Ο Στρουμφοαγώνας ξεκινά! 2. Συνταγή για στρουμφοσούπα 3. Το θαύμα των Χριστουγέννων Σε σχέση με άλλες αντίστοιχες κυκλοφορίες της εκδοτικής όπως οι Στρουμφο-ήρωες ή η Μίνι Στρουμφοσυλλογή, η συγκεκριμένη σειρά είναι σε πιο μεγάλο μέγεθος και τα βιβλία σίγουρα πιο ευχάριστα στην ανάγνωση.

Οι εκδόσεις Διόπτρα μας δίνουν μια νέα έκδοση κόμικς, σε καταπληκτική ποιότητα και μέγεθος Absolute!!! Με το που το είδα μπροστά μου, το άρπαξα χωρίς δεύτερη σκέψη. Πρόκειται για διασκευή της ομώνυμης ιστορίας της Αγκάθα Κρίστι, με ηρωίδα την Μις Μαρπλ. Διαβάστηκε αμέσως. Το σενάριο εγγυημένα καλό, και το σχέδιο πολύ όμορφο και ταιριαστό, στο ευρωπαϊκό στυλ της καθαρής γραμμής και με πολλή λεπτομέρεια στα περιβάλλοντα. Με τιμή γύρω στα 11 ευρώ και σε αυτό το μέγεθος και ποιότητα συστήνεται ανεπιφύλακτα. Και μιας και ανέφερα την ευρωπαϊκή σχολή της καθαρής γραμμής στο σχέδιο, κάνουν και ένα πέρασμα κάποιοι γνώριμοι φίλοι μας που ταιριάζουν στο όλο στυλ και περιβάλλον

Τιμή καταλόγου: 5 ευρώ Το νέο πόνημα του Αρκά που είναι παραγωγικότατος είναι η συνέχεια των περιπετειών του Ναπολέοντα και της Ασημίνας (το πρώτο άλμπουμάκι τους εδώ) . Ένα ζευγάρι τρίτης ηλικίας που τρέφει μίσος ο ένας για τον άλλο και οι βιτριολικές ατάκες δίνουν ρεσιτάλ. Σίγουρα καλύτερο από αλλες πρόσφατες δουλειές του δημιουργού.

Τα Gamebooks έχουν μακριά ιστορία, σχεδόν 50 ετών. Είναι εκείνα τα βιβλία που διαβάζεις και σου λέει αν πιστεύεις ότι το κοριτσάκι μπροστά σου είναι ύποπτο πήγαινε στη σελίδα 153, αν πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει στη σελίδα 212 και αν δε σε απασχολεί στη σελίδα 12. Διαβάζεις και όσο διαβάζεις κάνεις επιλογές που σε κατευθύνουν. Αυτό μέχρι προ 6ετίας γινόταν σε βιβλία με κείμενο. Τότε το 2013 αν δεν κάνω λάθος η εκδοτική εταιρία Makaka στη Γαλλία, αποφάσισε να κάνει το ίδιο σε κόμικ. Μέχρι στιγμής έχει εκδόσει σε 6 χρόνια 30 τέτοια κόμικς, άρα για καλά να πηγαίνει η δουλειά μου φαίνεται. Πολλά από αυτά τα έχω γράψει κι εδώ, εκτός ίσως από το ότι γίνεται αυτή τη στιγμή και 2ο KS για πακέτο 5 τέτοιων βιβλίων μεταφρασμένων στα αγγλικα και μάζεψε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 150.000. Στη χώρα μας δεν ασχολήθηκε με αυτά κάποια εταιρία κόμικς (όπως άλλωστε και στα αγγλικά που τα εκδίδει η γνωστή στους boardgamers από το πολύ καλό Hostage Negotiator, Van Ryder Games) αλλά η σχεδόν μοναδική εταιρία που μεταφράζει παιχνίδια στα ελληνικά, η γνωστή Κάισσα. Η Κάισσα λοιπόν επίλεξε το αρκετά παιδικό "4 υποθέσεις του Σέρλοκ Χολμς" και την Απαγωγή. Το κόμικ ξεκινάει με 8,5 σελίδες εισαγωγή και από εκεί και πέρα αναλαμβάνουμε δράση εμείς. Οι σύντομοι κανόνες περιγράφονται στο εσώφυλλο μαζί με ένα απαραίτητο χαρτί για να σημειώνουμε το χρόνο που σπαταλάμε και την κατάστασή μας κάθε στιγμή. Και από εκεί και πέρα όλα είναι στο χέρι μας και οι επιλογές μας θα κρίνουν την τύχη της κόρης μας. Βάζω κάτω και το εσώφυλλο που λέγαμε, ωστε όποιος το αγοράσει (και σας παροτρύνω να το κάνετε για να βγουνε κι άλλα ) να το τυπώσει και να μη λερώνει το βιβλίο Καλή επιτυχία και καλή διασκέδαση. Ο βιβλιοπώλης μου ξεπούλησε τον Σέρλοκ άρα θα περιμένετε ελαφρώς για την παρουσίαση αυτού.

Αν και 90 ετών ο σιδηρόμπρατσος (όπως τοv ονομάσανε οι Ιταλοί ) ναύτης με πάντα το ένα μάτι κλειστό ( όπως μας υποδεικνύει και το όνομα του). Ο Ποπάϋ είναι πάντα σε φόρμα δυνατός και γερός, ίσως φταίει η συχνή κατανάλωση σπανακιού, έτοιμος να μας διασκεδάσει με την αφέλεια του και την αγαθή διάθεση να βοηθήσει τους πάντες. Έχοντας ένα μικρό πέρασμα στα διάσημα στριπ Thimble Theater κατάφερε να γίνει πρωταγωνιστής της σειράς αλλά να έχει το δικό του στριπ και αργότερα το δικό του κόμικ αλλά και σειρά κινουμένων σχεδίων αφήνοντας στην λήθη το κόμικ που τον γνώρισε στον κόσμο. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε σε κόμικ το 1970 από τον Τερζόπουλο στο ΒΕΛΟΣ και το 1973 στο ομώνυμο περιοδικό από τον Δραγούνη, ακολούθησαν ο Μαστραντώνης και ο Ν. Λυμπερόπουλος (μερικά στριπ στο περιοδικό Kids 'N Fun). Το 2015 απόγονος του Δραγούνη έκδωσε 6 τεύχη σαν ένθετα στον ΤΗΛΕΘΕΑΤΗ (που παλιά έβαζε μονοσέλιδα στριπ του σπανακοφάγου ) βασισμένο στην τότε νέα σειρά της IDW . Μετά από 4 χρόνια ο Λεοκράτης Ανεμοδουράς μας κάνει την έκπληξη, όπως συνηθίζει με τις απρόβλεπτες αλλά αξιόλογες κινήσεις του. Η σειρά συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε την τελευταία φορά από το τεύχος 7 δηλαδή της Αμερικανικής έκδoσης. Η έκδοση είναι ανώτερη από την προηγούμενη (ότι πληρώνεις, αυτό παίρνεις άλλο 1.5 ευρώ άλλο 3.90 που είναι και η τιμή του τεύχους σαν αυτόνομο) Εκτός από τις ιστορίες του τεύχους έχουμε και ένα αφιέρωμα στην ιστορία του διάσημου ναύτη. Το αρνητικό που βρίσκω είναι ότι πρόκειται μόνο για 4 τεύχη. Ελπίζω σε συνέχιση της σειράς, γιατί το αξίζει, αλλά δεν έχει από πίσω μια πολυεθνική σαν την Disney να έχει μια ''πλάτη''να στηριχτεί. Δεν νομίζω ότι ο Ποπάϋ είναι υποδεέστερος του Μίκυ. Καλή Ανάγνωση

　 Την πρώτη Μαρτίου του 1951, οι ανυποψίαστοι διαβάτες θα βρεθούν έκπληκτοι, βλέποντας ''κρεμασμένο'' στα περίπτερα ένα περιοδικό με επιβλητικό σκοτεινό σχέδιο που με τον τρόπο του δημιουργούσε κάποιο τρόμο για τα δεδομένα της εποχής στην Ελληνική καθημερινότητα.Το εξώφυλλο απεικόνιζε έναν ταλαιπωρημένο άνδρα να κουβαλάει στην πλάτη του έναν τραυματισμένο νεαρό και να προσπαθεί μέσα από έναν σκοτεινό και βρώμικο υπόνομο να ξεφύγει από τρεις άνδρες που τον κυνηγούν. Μία από τις χαρακτηριστικές σκηνές της ιστορίας. Ο τίτλος ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ με υπότιτλο το έργο που περιείχε ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ. Αυτό ήταν, η ιστορία γράφτηκε, το πρώτο κόμικ Ελληνικής εκδόσεως κυκλοφόρησε, με την σωστή μορφή, μέχρι τώρα τα κόμικς που δημοσιεύονταν σε παιδικά περιοδικά κυρίως με άρθρα και διάφορα κείμενα, ήταν με λεζάντες. Τώρα έχουμε ένα κόμικς με μπαλονάκια (συννεφάκια) 50 σελίδες -περίπου- μάλιστα στα πρώτα τεύχη στην πρώτη σελίδα μας δίνονταν οδηγίες το πως και με ποια σειρά πρέπει να διαβάζονται, εξ ολοκλήρου με έγχρωμα καρέ, ωραία εκτύπωση και μετάφραση για τα δεδομένα της εποχής, ένα καλοφτιαγμένο έντυπο. Ένα έντυπο που ήταν φτιαγμένο για όλες τις ηλικίες, λόγω της θεματολογίας του, κλασσικά λογοτεχνικά έργα διάσημων συγγραφέων. Με την πάροδο του χρόνου τα Κ.Ε. εκδώσαν και κόμικ από Έλληνες δημιουργούς τα πρώτα Ελληνικά Γκράφικ Νόβελ. 68 χρόνια μετά, η ίδια εκδοτική εταιρία κρατώντας το τίτλο κατατεθέν της επανεκδίδει τα περιοδικά αυτά από το πρώτο έργο που κυκλοφόρησε και τότε. Μία ειδική έκδοση για την εφημερίδα ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ που λειτουργεί σαν διανομέας. Μέχρι τώρα τα κλασσικά έχουν γνωρίσει και άλλες επανεκδόσεις ,τα τελευταία χρόνια σαν ένθετα, στην Καθημερινή, Ε.Τύπο και Βήμα. Άλλες 2 εταιρίες εκδώσαν και εκείνες την ίδια σειρά, η MODERN TIMES και η ΟΞΥ αλλά με άλλον τίτλο, οι εκδόσεις ΑΤΛΑΝΤΙΣ πολύ σωστά έπραξαν και κράτησαν έως και τώρα τον τίτλο κατοχυρωμένο. Από την Κυριακή 30/6/2019 και κάθε Κυριακή τα Κ.Ε. ξανά κοντά μας. Η έκδοση ευτυχώς ακολουθά την ωραία εκτύπωση που είχε και πριν 10 από την ίδια εφημερίδα, πιο μεγάλο σε μέγεθος πιο καλό χαρτί ωραία γραμματοσειρά. Το οπισθόφυλλο είναι ίδιο με της εκδόσεως του 1975. Το τεύχος έχει και μερικές σελίδες με παιχνίδια,που πρέπει να είναι από την τρίτη επανέκδοση, αν θυμάμαι καλά. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ GREEKCOMICS BAΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ 　 Ένα πολύ χρήσιμο ποστ από τον φίλο SpiroSym για τις περιόδους των Κλασσικών Εικονογραφημένων, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

Μια εκδοση/σειρα που κυκλοφορησε στα τελη του 2019.Μεσα απο τις 32 εγχρωμες σελιδες που προσφερονται για ζωγραφικη με τους ηρωες του PEYO (Στρουμφακια).Δινονται σε καθε τευχος απο 2 σελιδες με αυτοκολλητα. Το τευχος που επεσε στα χερια μου ειναι το 38 (09.2019)

Τον Σεπτέμβριο του 2019, η εκδοτική Χάρτινη Πόλη κυκλοφορεί 8 βιβλιαράκια σε μικρό μέγεθος με τις περιπέτειες των Στρουμφ. Κάθε βιβλίο έχει πρωταγωνιστή έναν διαφορετικό ήρωα, και συνοδεύεται από μια πανέμορφη φιγούρα με το στρουμφάκι αυτό. Πρόκειται για μετάφραση της σειράς Histoire de Schtroumpfs. Στη σειρά αυτή έχουμε λοιπόν: 1. Η Στρουμφίτα 2. Ο Μπαμπαστρουμφ 3. Ο Σπιρτούλης 4. Ο Μελένιος 5. Το Άγριο Στρουμφάκι 6. Ο Κοιμήσης 7. Ο Προκόπης 8. Ο Ντορεμί Ακόμα και στη συσκευασία έχει γίνει πολύ όμορφη δουλειά, καθώς κάθε μία έχει διαφορετικό χρώμα: Τον Απρίλιο του 2022, κυκλοφόρησαν 7 ακόμα φιγούρες με Στρουμφο-επαγγέλματα.

Είναι νύχτα σε μια μονάδα κι ένας βαριεστημένος στρατιώτης πηγαίνει για να κάνει την σκοπιά του. Κάποια στιγμή, θα βγάλει το κράνος του και θα ανάψει ένα τσιγάρο, για να του κρατήσει συντροφιά στο έργο του. Την ησυχία, όμως, θα την διακόψει ένα περίεργο αντικείμενο, που μοιάζει με κύβος, το οποίο αιωρείται πάνω από το κεφάλι του. Μέχρι να προσπαθήσει να καταλάβει τι είναι, το αντικείμενο εκσφενδονίζεται με δύναμη και προσγειώνεται αστραπιαία στο πρόσωπο του. Τότε, ο κύβος σπάει κι απελευθερώνεται ένα μεγάλο ποσό ενέργειας, που του προκαλεί πολλά εγκαύματα σε όλο του το σώμα. Όταν θα ξυπνήσει, θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται κλινήρης στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, με όλο του το κορμί να είναι καλυμμένο με γάζες. Και τα προβλήματα δεν φαίνεται να σταματούν εκεί, καθώς εκτός από το σώμα του, το πλάσμα που απελευθερώθηκε από τον κύβο, φαίνεται να παίζει και με τον ψυχικό του κόσμο. Ο φίλος μας χάνεται στα βάθη του μυαλού του κι ένα επικίνδυνο παιχνίδι ξεκινά, καθώς καταδιώκεται από περίεργα όντα, που κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι έχουν ένα μόνο μάτι στο κέντρο του μετώπου τους… Έτσι, λοιπόν, ξεκινάει το κόμικ του Γιώργου Κόλλια, ο οποίος το παρουσίασε στο κοινό το 2019, στα πλαίσια του Comicdom Con Athens, που διοργανώθηκε εκείνη την χρονιά. Πρόκειται για μια αυτοέκδοση, στην οποία επικρατεί ένα σενάριο φαντασίας και μεταφυσικού. Αυτό που θα πρέπει να τονίσουμε είναι ότι δεν περιέχονται τα κλασικά "μπαλονάκια" διαλόγων, με αποτέλεσμα η ιστορία να στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο σχέδιο για να βγάλει νόημα. Ξεκινώντας την ανάγνωση της ιστορίας, δημιουργείται ένα κλίμα, που μου κίνησε την περιέργεια για την συνέχεια. Ξεκινάμε, λοιπόν, με τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να διαβάσουμε μια πλοκή με μυστήριο κι ένταση. Στην πορεία, όμως, φοβάμαι ότι με έχασε κάπως… Από τα μισά και μετά (και μ' εμφανή πλέον την έλλειψη διαλόγων) ο συγγραφέας δημιουργεί μια απλή παράθεση καρέ φαντασίας, που δεν πηγαίνουν την ιστορία παρακάτω ή τουλάχιστον δεν το κάνουν σε ικανοποιητικό βαθμό. Έτσι, χάνεται αρκετά η συνοχή του σεναρίου και το κόμικ αρχίζει να μοιάζει με ένα καλοδουλεμένο sketchbook. Η πραγματικότητα και το μεταφυσικό είναι δύο καταστάσεις που μπλέκονται πέραν του δέοντος κι όταν το (σύντομο) κόμικ φτάνει στο φινάλε του, έμεινα με την αίσθηση του ανικανοποίητου, αλλά και με πολλές απορίες. Γενικά, είναι ένα κόμικ, που με περισσότερη φροντίδα και σελίδες (ίσως και διαλόγους) να ανέδιδε καλύτερα τα αρώματα του και να βοηθούσε πιο πολύ τον κομίστα να αποτυπώσει στο χαρτί την ζητούμενη ιδέα του σεναρίου. Αν συνέχιζε πιο συγκεντρωμένα και με λιγότερο ενθουσιασμό για “φανταχτερά” καρέ, σίγουρα θα μιλούσαμε για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Από την στιγμή που έχουμε να κάνουμε με ένα “βουβό” κόμικ, εύλογα περιμένουμε από τον εικαστικό τομέα να κάνει όλη την δουλειά και να είναι εκείνος που θα κερδίσει την προσοχή μας. Ε, λοιπόν, εδώ ο εικαστικός τομέας στέκεται αντάξιος των προσδοκιών μας. Το σχέδιο είναι ολοζώντανο, ενώ δουλεύει άψογα κι απρόσκοπτα σκηνοθετικά, τουλάχιστον, μέχρι να το συνεπάρει το υπερβολικά πολύ και περίπλοκο Sci-Fi στοιχείο. Και πάλι δεν είχα πρόβλημα, αλλά πλέον νομίζω ότι χάθηκε η σεναριακή δομή. Το μελάνωμα είναι εξαιρετικό και δένει όμορφα με το ασπρόμαυρο χρώμα. Πιστεύω ότι το έγχρωμο στοιχείο, θα το χαλούσε. Άνετα, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο εικαστικός τομέας είναι το πιο δυνατό χαρτί του κόμικ. Η έκδοση είναι μικρή σε διαστάσεις και δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό και το συνολικό αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από τίμιο, πάντα για τα επίπεδα μίας αυτοέκδοσης. Σαν έξτρα υλικό θα βρούμε δύο ολοσέλιδα fan arts, το ένα από τον Φοίβο Πίκαζη και το άλλο από τον Αθανάσιο Μπαγγέα, που βρίσκονται στην εσωτερική πλευρά του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου αντίστοιχα. Έτερον ουδέν. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Με αφορμή τη επικείμενη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ επιστημονικής φαντασίας με τίτλο ΘΥΕΛΛΑ, ο Πάνος Κρητικός συζητά με τον Νίκο Καμπασελέ, προσφέροντας μια πρώτη γνωριμία μ’έναν πολλά υποσχόμενο δημιουργό. Ας ξεκινήσουμε με τα πολύ βασικά: Είσαι ο και λέγεσαι (χα χα); (χεχεχε) Είμαι ο Νίκος Καμπασελέ, ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Είμαι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου σπούδασα ζωγραφική, και είμαι επίσης πτυχιούχος της Ecole Européenne Supérieure de l’Image, όπου σπούδασα κόμικς στο μεταπτυχιακό τμήμα της σχολής. Ποια ήταν η σχέση σου με τα κόμικς πριν καταπιαστείς με αυτά ως δημιουργός; Ήδη ο παππούς μου ο Νίκος αγαπούσε πολύ τα κόμικς και την λογοτεχνία γενικότερα. Είχε ένα μεγάλο παλιό ξύλινο μπαούλο γεμάτο μέχρι απάνω με κόμικς τύπου παλιά marvel, Κλασσικά Εικονογραφημένα, Μίκυ Μάους κλπ… Οι γονείς μου κάθε φορά που επέστρεφαν από κάποιο ταξίδι στην Ευρώπη μου έφερναν σίγουρα κάποιο Τεν Τεν, Αστερίξ, Λούκυ Λουκ, Ιζνογκούντ, Θοργκάλ και άλλα πολλά… Οπότε τα κόμικς ήταν από πάντα για μένα κάτι το καθημερινό. Παρόλα αυτά, άργησα σχετικά να τολμήσω να παρουσιάσω στο ευρύ κοινό κάτι δικό μου, πιο προσωπικό, όπως η ΘΥΕΛΛΑ. Αυτή είναι και η πρώτη σου επίσημη έκδοση στον χώρο των κόμικς. Να ρωτήσω πώς αισθάνεσαι γι’αυτό; Στο χώρο των εκδόσεων συμμετέχω τα τελευταία έξι χρόνια αρκετά ενεργά σε ανθολογίες και περιοδικά. Αυτό ακριβώς ήταν που μου επέτρεψε να ονειρευτώ και να τολμήσω τη ΘΥΕΛΛΑ, που είναι εξ’ ολοκλήρου δικό μου έργο. Είμαι εντελώς ενθουσιασμένος! Καλά καλά δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι συνέβη. Τη Θύελλα τη νιώθω λίγο σαν κόρη μου. Οπότε μέσα στον ενθουσιασμό υπάρχει και λίγη αγωνία για το τι θα της συμβεί και για το πώς θα εξελιχθεί. Όπως και να ‘χει όμως, νιώθω σίγουρα πολύ χαρούμενος που έχω κάτι που πλησιάζει αρκετά την καλλιτεχνική μου ταυτότητα και που να είναι προσιτό σε όλους. Πώς και αποφάσισες να καταπιαστείς με την επιστημονική φαντασία ως δημιουργός; Δεν είναι ένα ιδιαίτερα απαιτητικό, αφηγηματικά και εικαστικά, κειμενικό είδος; Η επιστημονική φαντασία είναι για μένα ένα είδος που σου δημιουργεί δύο πολύ ουσιαστικά προβλήματα, τα οποία όμως αν τα χειριστεί κανείς σωστά, μπορούν να μετατραπούν σε πλεονεκτήματα. Ελπίζω να τα κατάφερα κάπως στη ΘΥΕΛΛΑ! Λοιπόν το πρώτο πρόβλημα είναι η δυσπιστία που έχει- ακόμη και άθελά του- ο αναγνώστης απέναντι σε ένα έργο επιστημονικής φαντασίας. Ο φόβος δηλαδή ότι μια τέτοια ιστορία δεν μπορεί να περιέχει τίποτα το οποίο να μπορεί ο αναγνώστης να συνδέσει με τη δικιά του καθημερινή ζωή: «Καλά τώρα ψέματα να κάθομαι να διαβάζω;» Είναι μια φράση που έχω ακούσει κάμποσες φορές. Οπότε σαν δημιουργός πρέπει να κατασκευάζω κρατήματα, από τα οποία να μπορεί να πιαστεί ένας αναγνώστης για να μπει στον κόσμο μου. Και μέσα στον κόσμο αυτό δημιουργώ μια συνομιλία με τον αναγνώστη μου. Μια συνομιλία που λειτουργεί μέσα από σύμβολα και αλληγορίες ενώ συζητά θέματα που για μένα είναι καθημερινά και πολύ βασικά για τη ζωή. Δεν είναι δηλαδή ψέματα, είναι πράματα που συναντάμε στη ζωή μας αλλά που μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να τα δεις κατάματα. Αν καταφέρω να το δει αυτό ο αναγνώστης και να αρχίσει να αναρωτιέται με ενδιαφέρον για αυτά, τότε θεωρώ πως έχω κερδίσει το στοίχημα. Αν έρθει να με βρει κιόλας σε κάποιο φεστιβάλ να συζητήσουμε από κοντά, θα χαρώ ακόμη περισσότερο! Το δεύτερο πρόβλημα με την επιστημονική φαντασία είναι η λογική και η φυσική. Κάνουμε μάχες στο διάστημα με εκρήξεις και φωτιές και όλα είναι στημένα σε έναν συμβατικό χώρο και χρόνο. Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν θα λειτουργούσαν καθόλου έτσι όλα αυτά και ο αναγνώστης το ξέρει. Πώς λοιπόν τον πείθεις να παραβλέψει αυτές τις ανακρίβειες; Αν η ιστορία είναι χτισμένη με τέτοιον τρόπο ώστε οι ανακρίβειες αυτές όχι μόνο να μην γίνονται αντιληπτές, αλλά να εμπλουτίζουν κιόλας την ιστορία, τότε πάλι έχει κερδηθεί για μένα το στοίχημα. Συγκεκριμένα τώρα, στην ιστορία της ΘΥΕΛΛΑΣ, το πλαίσιο δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο πέρα από την επιστημονική φαντασία. Αφενός επειδή μου δίνει την δυνατότητα να επεξεργαστώ πιο ανώδυνα το θέμα της ιστορίας, αφετέρου επειδή μου δίνει την ελευθερία να μιλήσω συμβολικά για ζητήματα όπως η αποξένωση, ο παραλογισμός του πολέμου, ο φανατισμός, η τεχνοκρατία. Και γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο για να εντάξεις την ιστορία σου; Κοίτα, η Ιστορία είναι για μένα η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη. Η βυζαντινή εποχή ειδικότερα, με τον πολυπολιτισμικό και ακραία, κατά καιρούς, θρησκευτικό χαρακτήρα της ήταν μια εποχή που μου προκαλούσε πάντα ανάμεικτα συναισθήματα: από εκνευρισμό μέχρι δέος. Επίσης είναι ένα κομμάτι της κληρονομιάς μας αλλά και της καθημερινότητάς μας, με τον τρόπο που η Ορθοδοξία επιλέγει να διαφυλάττει το παρελθόν της. Αυτό δημιουργεί βέβαια, κάποιες φορές, μια σχεδόν τρομακτική αποξένωση από την σύγχρονη πραγματικότητα. Και αυτή η ρήξη, ανάμεσα σε δύο ή και περισσότερες πραγματικότητες που μπλέκονται, συνθέτοντας το κράμα της μοντέρνας Ελλάδας ήταν κάτι που από πάντα με ενθουσίαζε. Επίσης, το βυζαντινό ύφος, όσον αφορά τα κτίρια, τα ρούχα και την εικονογραφία, είναι κάτι που πολύ σπάνια βλέπω σε μη εκκλησιαστικά έντυπα. Οπότε σκέφτηκα πως θα είχε ενδιαφέρον να το χρησιμοποιήσω, με τον απαραίτητο σεβασμό φυσικά. Απ’όσο γνωρίζω, δεν έχεις δουλέψει ξανά μια ιστορία τέτοιας έκτασης. Ποια ήταν η βασική δυσκολία που αντιμετώπισες κατά τη δημιουργία της ΘΥΕΛΛΑΣ; Ο χρόνος! Ανέπτυξα μια σχεδόν εμμονική σχέση με τον χρόνο. Προγραμμάτιζα συνεχώς τη μέρα μου λεπτό προς λεπτό. Έπαιζα συνέχεια τον ζογκλέρ ανάμεσα στη ΘΥΕΛΛΑ, την καθημερινή μου δουλειά στο Κέντρο Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία των Παιδικών Χωριών SOS Θράκης, σε άλλες ζωγραφικές δουλειές που έρχονταν εμβόλιμες, στο Σύλλογο Παιχνιδιών Φαντασίας «Το Λημέρι του Δράκου» που έχουμε στήσει με τους φίλους μου και πάνω απ όλα στην κοπέλα μου τη Μαρία. Κατά καιρούς, απογοήτευα φίλους και συγγενείς που μπορεί να έκανα και μήνες να τους δω. Ανυπόφορος πρέπει να ήμουνα… Πολύ κλείσιμο… Νομίζω πως αυτό είναι ένα από τα αναπόφευκτα και όχι ιδιαίτερα ευχάριστα, στοιχεία αυτής της δουλειάς. Δυστυχώς! Έχοντας αφιερώσει λοιπόν τόσο χρόνο από την πλευρά σου, ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που θεωρείς πως κάνουν την ανάγνωση της ΘΥΕΛΛΑΣ ελκυστική για τον αναγνώστη; Σίγουρα είναι κάτι πρωτότυπο. Σίγουρα είναι κάτι για το οποίο έχω δουλέψει πάρα πολύ. Βέβαια, ως δημιουργός, βλέπω πάντα τα όσα θα μπορούσαν να έχουν γίνει ακόμα καλύτερα! Αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, στο οποίο συνέβαλλες κι εσύ Πάνο, μαζί με τον Νίκο Δαλαμπύρα. Για μένα το κύριο πλεονέκτημα είναι οτι μιλάει για πράματα που είναι πολύ γνώριμα στον Έλληνα αναγνώστη, με έναν τρόπο που επίσης είναι οικείος. Μιλάει για τα προβλήματα, τους φόβους και τις αντιφάσεις που έχουμε ως έθνος. Αλλά αυτό δεν γίνεται με τρόπο διδακτικό. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί στη ΘΥΕΛΛΑ. Ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει ακολουθώντας τα πιστεύω του. Όλοι έχουν δίκιο και άδικο ταυτόχρονα. Κάπως σαν την πραγματική ζωή, όπως τη βλέπω εγώ τουλάχιστον. Και τi σκέφτεσαι να κάνει τώρα που ολοκλήρωσες το συγκεκριμένο project; Υπάρχουν σχέδια, προσδοκίες ή ελπίδες για το μέλλον; Προσδοκίες πάρα πολλές πάντα (χαχα)! Παρόλο που η ιστορία της ΘΥΕΛΛΑΣ είναι αυτοτελής, πιστεύω πως ο κόσμος της έχει ακόμη πολύ ψωμί, μιας και βλέπουμε απλά ένα κομμάτι του στο βιβλίο αυτό. Το μέλλον θα δείξει, δεν μου αρέσει να γίνομαι βιαστικός. Γενικότερα, χαίρομαι πάρα πολύ που τα τελευταία χρόνια τα κόμικς ανεβαίνουν και στην Ελλάδα. Χαίρομαι που υπάρχουν τόσοι εκπληκτικοί δημιουργοί και τόση μεγάλη ποικιλία στις εκδόσεις! Χαίρομαι που και το κοινό συμμετέχει σε όλο αυτό και που το στηρίζει με τόσο ενθουσιασμό! Όσο ήμουν στη Γαλλία ζήλευα πάρα πολύ που δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο του φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Τώρα, κάθε χρόνο ζηλεύω και λιγότερο! Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Οπότε, νομίζω πως μπορούμε να κλείσουμε εδώ τη συζήτηση, με αυτή την ευχάριστη νότα, Σ’ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Εγώ ευχαριστώ και εύχομαι να πάνε όλα καλά με την έκδοση. ΠΗΓΗ