Search the Community

Οι Χάρτινοι Κύκνοι είναι το τέταρτο κόμικ της Σιαδώρας Παπαθεοδώρου, στο οποίο μάλιστα συνεργάζεται με τον Σωτήρη Φράγκο στο σενάριο. Οι δυο τους μας μεταφέρουν σε ένα βασίλειο που καταρρέει: η ύπαιθρος ερημοποιείται και οι άνθρωποι πεθαίνουν από μία ανίατη αρρώστια, γνωστή ως «το σημάδι». Ο νεαρός Ισαάκ ανακαλύπτει ότι το έχει και ο ίδιος. Έτσι ταξιδεύει ως την πρωτεύουσα του βασιλείου, όπου ελπίζει να βρει κάποιες απαντήσεις... Πρόκειται για το πρώτο μέρος της ιστορίας. Το σκηνικό δεν αλλάζει ιδιαίτερα από τα άλλα κόμικς της Σιαδώρας. Fantasy με μοντέρνες πινελιές, τόσο στα ρούχα ή τα αντικείμενα όσο και στους και διαλόγους. Το σχέδιο είναι ελαφρώς πιο sketchy και πειραματίζεται σε ορισμένες σελίδες με τελείως διαφορετικό στυλ, ενώ η ατμόσφαιρα είναι κάπως πιο βαριά, χωρίς να λείπουν (κλασικά) οι ανάλαφρες στιγμές. Αυτό που θεωρώ ότι πετυχαίνει γενικά στα κόμικς της η Σιαδώρα, και το κάνει και στους Χάρτινους Κύκνους, είναι η προσοχή στη λεπτομέρεια. Όχι με την έννοια του λεπτομερέστατου σχεδίου, αλλά με την προσθήκη στοιχείων που κάνουν πιο «αληθινούς» και ενδιαφέροντες τους κόσμους της, όπως ένας αναβάτης σε άλογο με έξι πόδια και τέσσερα μάτια ή ένας τύπος με χαρακτηριστικά γάτας στο μισοσκόταδο ενός καπηλειού. Αν και δεν είναι ολοκληρωμένο για να έχω μια σαφή άποψη, θεωρώ ότι είναι must για όσους γουστάρουν τις ιστορίες της.

Τι σχέση μπορεί να έχουν στον Πειραιά του σήμερα, ένας μεσήλικας, ο Πέτρος, ένας ομιλών παπαγάλος, ο Λόρο και μια επίσης ομιλούσα χελώνα που ακούει στο όνομα, Μπίλιος; Φαινομενικά καμιά, όμως θα τους ενώσει η κοινή αναζήτηση που κάνουν, για να βρουν την βαλίτσα που αλλάζει και σώζει ζωές!!! Σε αυτή την πρώτη του ασπρόμαυρη δουλειά, που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2018, ο Θάνος Λογοθέτης, μας παρουσιάζει με έξυπνο και χιουμοριστικό τρόπο, μέσα από τις περιπέτειες των 3 ηρώων του, τα σημερινά καθημερινά προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας. Όμορφη έκδοση, με χοντρό illustration χαρτί, η οποία όπως αναγράφεται, τυπώθηκε σε 500 αντίτυπα. Τον Θάνο Λογοθέτη θα τον βρείτε και στο facebook ως: Thanos Logo.

Mortal Engines, είναι ο τίτλος της επερχόμενης ταινίας επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη στα ομότιτλα βιβλία του Philip Reeve. Η ταινία είναι συμπαραγωγή Νέας Ζηλανδίας / Αμερικής και αναμένεται να βγει στις αίθουσες τον Δεκέμβριο του 2018. Σκηνοθέτης είναι ο Christian Rivers, ενώ στην παράγωγη έχει βάλει το χεράκι του ο...... Peter Jackson!!!! Μάνο το όνομα του δεύτερου αρκεί, για να καταλάβουμε το τι μας περιμένει!!! Mortal Engines Official Teaser Trailer [HD] [imdb=tt1571234]

Παράλληλα με την κυκλοφορία του κανονικού άλμπουμ, κυκλοφόρησε και αυτό το minicomic τευχάκι, σε μέγεθος... καρνέ λαχνών. Σε αντίθεση με το κανονικό άλμπουμ επίσης, η έκδοση περιλαμβάνει στριπάκια των δύο καρέ ανά σελίδα. Όποιος θέλει να πάρει ένα δείγμα, μπορεί να πάει στην γκάλερι μιας και ο δημιουργός έχει αναρτήσει αρκετά από αυτά και στο GC. Το τευχάκι είναι διαθέσιμο για ανάγνωση στην βιβλιοθήκη της ΛΕΦΙΚ.

Η έντυπη έκδοση του ομότιτλου webcomic. Ενδιαφέρον θεματολογικά, παρουσιάζοντας την καθημερινή τριβή ενός ζευγαριού που μαζί δεν κάνει και χώρια δεν μπορεί. Και παρόλο που βασίζεται στο φορμά του μονοσέλιδου αυτοτελούς χιουμοριστικού στριπ, δεν βασίζεται μόνο στην ατάκα. Δεν χτίζει δηλαδή το σενάριο μόνο για αυτή, αλλά θα έλεγα πως χτίζει πιο πολύ καταστάσεις, κάτι αναζωογονητικό σε σύγκριση του "ατάκα και επιτόπου" μοτίβου που έχει κυριεύσει τις Ελληνικές εκδόσεις. Σχεδιαστικά τώρα είναι πολύ απλό οπτικά αλλά όχι απλοϊκό, οπότε κάνει καλά την δουλειά του. Περίεργο πάντως που έχει υδατογράφημα με το όνομα του δημιουργού στο φόντο όλης της σελίδας. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο σε στριπ και χτυπάει άσχημα. Το webcomic έχει βγάλει 17 στριπς και έχει σταματήσει προς το παρόν. Η έκδοση περιλαμβάνει τα πρώτα 15 και έχει την ένδειξη συνεχίζεται στο οπισθόφυλλο, οπότε περιμένουμε την συνέχεια. Τέλος, όσοι ταυτιστείτε με το ζευγάρι, μπορείτε να συμπληρώσετε τα ονόματα σας στα σχετικά πεδία του εξώφυλλου. Διαβολικά ευφυές. ----------------- Edit 26-01-2019 Μετά την... demo έκδοση, τελικά βγήκε μέσα στο 2018 και μια έκδοση 68 χορταστικών σελίδων, χωρίς υδατογραφήματα. Ίδιος τίτλος άλμπουμ και παραλλαγή του ίδιου εξώφυλλου κατά τα άλλα. Κάθε σελίδα περιλαμβάνει ένα στριπ των 7 με 8 καρέ. Και τις δύο εκδόσεις, μπορείτε να την βρείτε για ανάγνωση στην βιβλιοθήκη της ΛΕΦΙΚ.

Ο “SOLOÚP” ΕΞΗΓΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ GRAPHIC NOVEL ΚΑΙ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΝ «ΣΥΛΛΕΚΤΗ» ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ «Όλα τα graphic novels είναι κόμικς, αλλά όλα τα κόμικς δεν είναι graphic novels!» Kείμενο: Άννα Σταυροπούλου Είναι μάλλον ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του λόγου ύπαρξης του graphic novel πέρα από τα κόμικς. Γιατί ενώ κόμικ είχα να πιάσω από την εποχή του MAD, κόλλησα όμως με το Άϊβαλί του Soloúp από τις εκδόσεις Κέδρος και τώρα με τον Συλλέκτη του, από τις εκδόσεις Ίκαρος! Τι είναι τελικά το graphic novel και σε τι διαφέρει από τα κόμικς; «Όλα τα graphic novels είναι κόμικς, αλλά όλα τα κόμικς δεν είναι graphic novels», μου λέει συνοψίζοντας ο Soloúp, κατά κόσμον Αντώνης Νικολόπουλος. Είχε προηγηθεί μια βραδιά με δόκιμες και αδόκιμες γλωσσολογικές αναζητήσεις του όρου, μαζί με τον γλωσσολόγο Χριστόφορο Χαραλαμπάκη στη Σκυταλοδρομία Λόγου, στο πλαίσιο Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του Δήμου Αθηναίων. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή: Είμαι στο Μουσείο Μπενάκη, λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης «Soloúp – Ο Συλλέκτης, έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο», με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο και κουβεντιάζω εφ’ όλης της ύλης με τον Soloúp. Η έκθεση έχει storyboards, προσχέδια, σκίτσα σε μολύβι, ασπρόμαυρες κι έγχρωμες σελίδες κόμικς, εικαστικά και κατασκευές, πεταλούδες οριγκάμι, ένα εργαστήρι δημιουργικής γραφής. Επίσης μια ημερίδα για το graphic novel και μία για το διαζύγιο και τη γονική αποξένωση, βίντεο, αλλά και ζωντανή μουσική από τους Jazztronica με live drawing από τον Soloúp. Και σε μια μεριά μια φιγούρα να δεσπόζει: Είναι ο Διονύσης, ο ήρωας του Συλλέκτη, σε φυσικό μέγεθος από χαρτοπολτό με την ομπρέλα και με το μαύρο σκύλο του, σύμβολο μοναξιάς και μελαγχολίας, να τον κοιτάει. Ο Διονύσης και ο σκύλος του στην έκθεση Πώς ξεκίνησες με το σκίτσο και τα κόμικς; Πάντα κάτι μ’ έτρωγε με τα σκίτσα! Το 1989 πρωτο-υπέγραψα ως Soloúp, φοιτητής στην Πάντειο σε φοιτητικά έντυπα, με ψευδώνυμο, όπως σχεδόν όλοι οι σκιτσογράφοι (σ.σ. ο ίδιος δεν αποκαλύπτει καθόλου εύκολα την προέλευση του δικού του!). Τότε πρωτοχτύπησα και την πόρτα της Βαβέλ και ξεκίνησε μια σχέση που συνεχίζεται ως σήμερα, γιατί έχουμε την ίδια ματιά για τα κόμικς, ως πολιτικοποιημένη και κοινωνική οπτική στα πράγματα. Ξεκίνησα με ήρωα τον Μήτσο τον Κυκλάμινο και το βιβλίο Ανθρωπόλυκος. Κι έχει ενδιαφέρον που οι Νίκη και Εύη Τζούδα και η Παυλίνα Καλλίδου από τη Βαβέλ είναι τώρα επιμελήτριες στην έκθεση, έχουν επιμεληθεί το Άϊβαλί και τον Συλλέκτη κι ότι 30 χρόνια μετά βρίσκομαι και πάλι μ’ ένα βιβλίο με λύκο! Το Αϊβαλί του Soloup, εκδ. Κέδρος 2014 Και γιατί η μετάβαση στο graphicnovel – αν μπορούμε να μιλάμε για μετάβαση; Με το graphic novel ξεκίνησα ενστικτωδώς, είχα ανάγκη να πω κάποια πράγματα και να δώσω σχήμα σε σκέψεις. Είναι πολύ συγκεκριμένα αυτά που θέλω να πω, δουλεύοντας ως σύνολο την ιδέα, το σενάριο και το σκίτσο, και ίσως γι’ αυτό δεν συνεργάζομαι συνήθως με άλλους σεναριογράφους. Τα κόμικς δεν έχουν μεγάλο, αλλά δυναμικό και φανατικό κοινό. Νομίζω ότι όσο περνούν τα χρόνια, είναι καλύτερα. Ωριμάζουν οι δημιουργοί και το κοινό, γίνονται πολλά conventions, όπως το AthensCon και οι βάσεις έχουν ήδη τεθεί από το φεστιβάλ της Βαβέλ. Περιπτώσεις όμως graphic novels, όπως το Αϊβαλί, ο Συλλέκτης ή το Logicomics, κουβεντιάζονται από ευρύτερο κοινό. Soloup (Αντώνης Νικολόπουλος) Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά σε μια προσπάθεια ορισμού τουgraphic novel, με λόγο και αντίλογο. Πώς θα μπορούσε κανείς τελικά να περιγράψει το graphic novel και ποια η διαφορά του από τα κόμικς, αφού κι αυτό είναι κόμικς; Τα graphic novels μπορούν να είναι μια πιο ώριμη φόρμα των κόμικς και ίσως αυτό είναι το ζητούμενο. Έχουν το φορμάτ του βιβλίου, είναι πολυσέλιδα, προσπαθούν να έχουν μια ποιότητα «λογοτεχνική» ή αφηγηματική. Δεν είναι πανάκεια να βαφτίζουμε τα πάντα ‘graphic novel’. Αλλά είναι μια φόρμα που βοηθάει τα κόμικς να πάνε παραπέρα, αγγίζοντας και πολλές άλλες τέχνες, όπως τη μουσική, τον κινηματογράφο ή τη λογοτεχνία. Όπως στη λογοτεχνία υπάρχει το μυθιστόρημα, η νουβέλα ή το διήγημα, έτσι και στα κόμικς υπάρχουν φόρμες, όπως το comicstrip, το manga ή το graphic novel. Δεν είναι όλα μεταφορές λογοτεχνικών έργων, ούτε μπορείς να τα ταυτίζεις με αυτά για να έχει νόημα το δικό σου έργο. Αυτό που κάνουμε έχει τις δικές του, μοναδικές δυνατότητες – λόγος και εικόνα σε μορφή βιβλίου – οπότε ας πιστέψουμε σ’ αυτό κι ας αξιοποιήσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά για να πούμε κάτι νέο! Υπάρχει μια λογική εξήγηση για τη διαφοροποίηση: Ότι τα κόμικς είναι ταυτισμένα με την παραλογοτεχνία και το «ευτελές» που παλιά μάλιστα θεωρούσαν ότι έκανε κακό στη ‘διαπαιδαγώγηση’ των νέων. Τα κόμικς είναι η 9ητέχνη και το graphic novel είναι ένας άλλος τρόπος να πεις ότι δεν πρόκειται για τα κόμικς που ξέρατε. Έχουν να κάνουν με τέχνη, καταπιάνονται με κοινωνικά ζητήματα και δίνουν άλλη ματιά στα πράγματα. Κοντολογίς, η σχέση των graphic novels και των κόμικς είναι απλή: όλα τα graphic novels είναι κόμικς, αλλά όλα τα κόμικς δεν είναι graphic novels! Εσύ κάνεις και πολιτική γελοιογραφία σε εφημερίδες, όπως το Ποντίκι. Έχεις δυσαρέσκειες με αυτά που σκιτσάρεις; Πιστεύεις ότι ιδιαίτερα στην Ελλάδα υπάρχει… δυσανεξία; Φυσικά και έχω δεχτεί σκληρή κριτική. Αυτό είναι, ξέρεις, τιμή για τον σκιτσογράφο. Είμαι ευτυχής που το Μέγαρο Μαξίμου έβγαλε ανακοίνωση επί πρωθυπουργίας Σαμαρά για το σκίτσο μου που τον έδειχνε ως βενζινά στο πρωτοσέλιδο Ποντίκι. Οι συνάδελφοι μού έδιναν συγχαρητήρια! Είναι αναμενόμενο: Η πολιτική γελοιογραφία είναι πάντα ανατρεπτική και με το μέρος των ανθρώπων που υποφέρουν από την εκάστοτε εξουσία. Και φυσικά υπάρχουν σε όλες τις χώρες προβλήματα, δες π.χ. τι έγινε στη Γαλλία, τι γίνεται σε χώρες όπως το Ιράν! Το νέο σου έργο, «Ο Συλλέκτης» μιλά για τις συνέπειες του χωρισμού στα παιδιά, χωρίς να μασά τα λόγια του… Πώς ασχολήθηκες με αυτό το θέμα; Προβλήματα υπάρχουν παντού γύρω μας, αλλά τα σπρώχνουμε κάτω απ’ το χαλί. Έχω ακούσει τέτοιες ιστορίες, υπήρχαν ερεθίσματα στο περιβάλλον μου και βέβαια όπως σε κάθε βιβλίο έκανα έρευνα, απευθύνθηκα σε ειδικούς, μελέτησα και μίλησα με ανθρώπους. Έπεσα πάνω σε έννοιες, όπως γονική αποξένωση ή συνεπιμέλεια. Υπάρχουν σίγουρα ιστορίες πολύ χειρότερες απ’ του ήρωά μου, του Διονύση… Το ενδιαφέρον είναι ότι η λογοτεχνία ή το graphic novel πιάνουν ενστικτωδώς ζητήματα που η βιβλιογραφία ή η νομική επιστήμη δεν έχουν διατυπώσει με ακρίβεια. Και δεν πρόκειται για μεμονωμένα, αλλά για μαζικά φαινόμενα. Οι δε ξένοι προσκεκλημένοι που θα συμμετέχουν στη διεθνή ημερίδα παρακινήθηκαν ιδιαίτερα επειδή υπάρχει ένα graphic novel που ασχολείται με το θέμα! Και τι σχέση έχει η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός ο λύκος με όλο αυτό; Ο Συλλέκτης είναι έξι κεφάλαια με διαφορετικές και αυτόνομες ιστορίες από διαφορετική οπτική γωνία η κάθε μία, που όλες μαζί συνθέτουν μια μεγαλύτερη ιστορία, με κεντρικό ήρωα τον Διονύση. Το 6ο κεφάλαιο είναι η παραλλαγή της παραλλαγής της ιστορίας της Κοκκινοσκουφίτσας. Γιατί υπάρχει μια δεύτερη εκδοχή για την Κοκκινοσκουφίτσα που είχαν γράψει οι ίδιοι οι αδελφοί Γκριμ, χωρίς τον κυνηγό, όπου η Κοκκινοσκουφίτσα σκοτώνει η ίδια τον κακό λύκο! Μέσα από την αλληγορία του παραμυθιού και της εμπλοκής ηρώων της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων – του Λαγού και του Καπελά -, αλλά και την αλληγορία από την Πολιτεία του Πλάτωνα για τη Σπηλιά, γίνεται σύνθεση σε μια νέα Κοκκινοσκουφίτσα. Αυτό το κεφάλαιο είναι έγχρωμο και ουσιαστικά «ξεκλειδώνει» το βιβλίο. Αλλά μέχρι εκεί θα σου πω! Στην αφήγηση δεν αποκαλύπτεις στον αναγνώστη όλα σου τα χαρτιά, θες ν’ ανακαλύψει κάτι και μόνος του! Στο «Αϊβαλί» συνθέτεις αποσπάσματα από ιστορίες του Βενέζη, του Κόντογλου και άλλων, μαζί με δική σου αφήγηση. Κι έχεις μια φράση, δική σου, που μου έμεινε: «Όλοι οι λαοί έχουν έναν μεγάλο, κακό εχθρό. Κι αν δεν τον έχουν, πρέπει να τον εφεύρουν. Να τον δείξουν, να τον διδάξουν στα σχολεία. Γιατί πού ξέρεις… Θα μεγαλώσουν τα παιδιά, μπορεί να δούνε άλλους να φταίνε για τα στραβά της ζωής τους»… Στο Αϊβαλί πήρα αποσπάσματα από τα διηγήματα κι έμπλεξα μεταξύ τους τις ιστορίες, ώστε να βρεθούν σε μια νέα σχέση διαλόγου. Τα αποσπάσματα διατηρούσαν αυτοτέλεια στο νέο τους πλαίσιο, συνδιαλεγόμενα μεταξύ τους κι έβγαζαν μια νέα αφήγηση. Τώρα το βιβλίο μεταφράζεται στα αγγλικά, θα κυκλοφορήσει στην Αμερική και υπάρχει συζήτηση για μεταφράσεις και σε άλλες γλώσσες. Πραγματεύεται το πώς βλέπεις τον ξένο, τον άλλον. Ξαναέγινε επίκαιρο με το προσφυγικό, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του το 2014, αλλά και με τη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λωζάνης που επανέφερε ο Ερντογάν. Κι ενώ υπάρχει ένα σενάριο κοντά στη θεματική του Αϊβαλί, προτίμησα να κάνω τώρα τον Συλλέκτη, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό, ώστε να αποφύγω τη συγγραφική παγίδα να επαναληφθώ! Ξέφυγα λίγο, ασχολήθηκα και μ’ άλλο θέμα, όχι της μεγάλης Ιστορίας, αλλά της σύγχρονης καθημερινότητας που κρύβει τραγικές ιστορίες. Κάποιος βέβαια μου έγραψε ένα σχόλιο που πράγματι δεν είχα σκεφτεί: Ότι και τα δυο βιβλία έχουν να κάνουν με απώλειες… Info έκθεσης: Ο Συλλέκτης, έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο, σε διοργάνωση από το Μουσείο Μπενάκη, την Περιφέρεια Αττικής και τις εκδόσεις Ίκαρος | 24 Ιανουαρίου 2019 – 17 Μαρτίου 2019 | Μουσείο Μπενάκη – Κτήριο της οδού Πειραιώς Πηγή

Οι μοναδικές, χειροποίητες δημιουργίες φτιαγμένες από το χαρτί των απούλητων τευχών του ελληνικού περιοδικού δρόμου κοσμούν, πλέον, το καινούριο κατάστημα της «σχεδίας» στη Στοά Εμπόρων (Βουλής 8-10). Το κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόγραμμα «σχεδία αρτ» βρήκε στέγη στην ιστορική στοά, δίνοντας την ευκαιρία στους επισκέπτες να περιηγηθούν στο όραμα ενός ξεχωριστού κοινωνικού και περιβαλλοντικού προγράμματος, να προμηθευτούν προϊόντα υψηλής αισθητικής και ποιότητας για τις γιορτές -και, βεβαίως, πέρα από αυτές- αλλά και να συμμετάσχουν σε εργαστήρια, μαθαίνοντας πώς μπορούν και οι ίδιοι να μεταμορφώσουν κάτι φαινομενικά μόνο «άχρηστο» («ένα παλιό περιοδικό») σε όμορφα, χρηστικά αντικείμενα. Οι μοναδικές, χειροποίητες δημιουργίες «σχεδία αρτ» κοσμούν ήδη το ολοκαίνουριο κατάστημά μας στη Στοά Εμπόρων (Βουλής 8-10), στο πλαίσιο της δράσης «Κατάστημα στο Κέντρο». Στο κατάστημά μας στη Στοά Εμπόρων εκτίθενται και διατίθενται προς πώληση, πλέον (και για τους επόμενους έξι μήνες τουλάχιστον) χειροποίητα φωτιστικά, καλάθια, ρολόγια, σκουλαρίκια και δεκάδες άλλα αντικείμενα, φτιαγμένα με πολύ μεράκι και αγάπη από τους ανθρώπους της «σχεδίας». Άνθρωποι της «σχεδίας» και τους «σχεδία αρτ» είναι πλέον εκεί (ώρες λειτουργίας εμπορικών καταστημάτων), για να υποδεχθούν τον κόσμο που θέλει να κάνει τις χριστουγεννιάτικες και όχι μόνο αγορές του, αλλά και να επικοινωνήσει, να περιηγηθεί στο όραμα αυτού του ξεχωριστού κοινωνικού και περιβαλλοντικού προγράμματος, όπου συναντιούνται η αγάπη, η αλληλεγγύη, η κοινωνική επανένταξη και η δημιουργία, να ενημερωθεί, να κάνει τις δικές του προτάσεις και να μοιραστεί τις δικές του ιδέες, ακόμη και να συμμετάσχει στα εργαστήρια «σχεδία αρτ», φτιάχνοντας με τα ίδια του τα χέρια αντικείμενα υψηλής αισθητικής και ποιότητας, αξιοποιώντας το χαρτί από απούλητα, περασμένα τεύχη της «σχεδίας». Το άνοιγμα του καταστήματος στη Στοά Εμπόρων συνέπεσε με την πρώτη μεγάλη μετακόμιση της «σχεδίας», αφού, από τις αρχές Δεκεμβρίου, τα γραφεία του περιοδικού μεταφέρθηκαν από το Μεταξουργείο στον 1ο όροφο του ιστορικού κτιρίου της οδού Κολοκοτρώνη, στον αριθμό 56 (γωνία με Νικίου 2). Ήταν η πρώτη μεγάλη αρχή, καθώς οι εργασίες για την ανακαίνιση και αναμόρφωση των υπόλοιπων χώρων (ισόγειο και υπόγειο) συνεχίζονται και σύντομα θα είναι έτοιμοι να υποδεχθούν το πωλητήριο-εκθετήριο «σχεδία αρτ», αλλά και το καφέ-μπαρ εστιατόριο, που θα λειτουργεί μέρα και νύχτα στο χώρο του ισογείου. Σημειώνεται ότι την εκπαίδευση των ανθρώπων που θα εργαστούν στο νέο σπίτι της «σχεδίας», που έχει τον φιλόδοξο στόχο να καταστεί χώρος εφαρμοσμένης κοινωνικής καινοτομίας, έχουν δεχθεί και αναλάβει κάποιοι εκ των κορυφαίων επαγγελματιών στο χώρο της εστίασης. Μάλιστα, το περιοδικό στο περασμένο τεύχος #65 (Δεκέμβριος 2018) αποκάλυψε το όνομα του μάγειρα που ετοιμάζει το μενού, αλλά και θα κάνει και την εκπαίδευση των ανθρώπων που θα στελεχώσουν την κουζίνα. Πρόκειται για τον υπέροχο άνθρωπο και σεφ Λευτέρη Λαζάρου. Το «σχεδία αρτ» συμμετέχει στις δράσεις αστικής αναζωογόνησης που υπογράφει το This is Athens του Δήμου Αθηναίων στην περιοχή της Στοάς Εμπόρων. Η παρουσία της «σχεδίας» και του «σχεδία αρτ» στην ιστορική στοά εντάσσεται στη δράση του Δήμου Αθηναίων «Κατάστημα στο Κέντρο», η οποία αποτελεί μέρος του πιλοτικού προγράμματος ΠΟΛΗ² και υλοποιείται από την Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής Αθηνών. Μέσω αυτής, εξασφαλίζεται η επαναλειτουργία δέκα κλειστών μέχρι χθες καταστημάτων και εστιάζει στην ενίσχυση επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, παρέχοντας κίνητρα, όπως η κάλυψη ενοικίου και των λειτουργικών αναγκών. Έτσι, η εγκαταλελειμμένη και ιστορική αυτή στοά (που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1949 και ολοκληρώθηκε το 1953 και η οποία έχει χαρακτηριστεί μνημείο) μεταμορφώνεται σε εστία δημιουργίας, στεγάζοντας μικρές ομάδες με μεγάλα οράματα. Εκεί, για τους επόμενους έξι μήνες (τουλάχιστον), η «σχεδία» και το πρόγραμμα «σχεδία αρτ» θα συνυπάρξουν με άλλους σπουδαίους ανθρώπους από σπουδαίους φορείς-κοινωνικές επιχειρήσεις που έχουν κάνει «κατάληψη» στα διπλανά καταστήματα. Πρόκειται για το «Ροκάνι» και το «LUDD», το «Coocoo Creations», την «One Tool Three», το «Project Layali», το «WiseDog», την «Birdland» και το «Athens Makerspace», που εκθέτουν και διαθέτουν τις δικές τους προτάσεις, τα δικά τους ποιοτικά προϊόντα. Όλοι οι φορείς που συμμετέχουν στη Στοά Εμπόρων πέρασαν από διαδικασία αξιολόγησης και είναι κοινωνικές επιχειρήσεις που στηρίζουν την αλληλέγγυα οικονομία και έχουν σαφή και δηλωμένο κοινωνικό σκοπό και αντίκτυπο. Είναι επιχειρήσεις που ασχολούνται με την παραγωγή αντικειμένων δημιουργικού σχεδιασμού, χρηστικών ή μη, εγχώριας παραγωγής και διατίθενται σε καταναλωτές, σε επιχειρήσεις ή/και φορείς του δημοσίου, όπως για παράδειγμα προϊόντα βιομηχανικού σχεδιασμού, μικροέπιπλα, είδη διακόσμησης, αναμνηστικά, κοσμήματα, είδη συσκευασίας, ρούχα, υποδήματα, αξεσουάρ ένδυσης, ψηφιακά και έντυπα προϊόντα. Ο χώρος θα λειτουργεί κανονικά τις ώρες καταστημάτων. ΠΗΓΗ Η "σχεδία" στο GC

Το κείμενο στο οπισθόφυλλο: Ο ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ & ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ! Ο ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ ΠΑΡΕΝΟΧΛΕΙ, πυροβολεί, και μαχαιρώνει κόσμο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έχει αποκτήσει πολλούς εχθρούς. Ένας απ’ αυτούς, τον οποίο δεν μπορεί να θυμηθεί ακριβώς, είναι ο Θάμπερ, ο οποίος εμφανίζεται στα ξαφνικά και τον κάνει λιώμα στο ξύλο. Ποια σχέση έχει το παρελθόν του Ντέντπουλ με αυτόν τον μπρατσωμένο τραμπούκο; Και τι τρέχει με τον Κέιμπλ, την Ντόμινο και τους άλλους στο εξώφυλλο; Θα είναι κι αυτοί στην ιστορία; (Ναι, θα είναι!) Ο συνδημιουργός του χαρακτήρα, Rob Liefeld, συνεργάζεται με τους Chris Sims και Chad Bowers (“X-Men’92”) για να δείξει πώς ο μεγαλύτερος ήρωάς του (εντάξει, αυτό κάντε πως δεν το ακούσατε) τρώει το ξύλο της ζωής του! Ρίξτε μια ματιά – πριν ΣΑΣ βρει ο Ντέντπουλ! ---------------------------------------------- Ενδιαφέρουσα ιστορία, με λιγότερες σελίδες από ότι έχουμε συνηθίσει από τους τόμους που κυκλοφορούν τελευταία και συνεπώς φτηνότερη. Πρόκειται για ένα graphic novel που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στις αρχές του 2017. Ο Rob Liefeld, ο άνθρωπος που μετέτρεψε τους New Mutants σε Χ-Force, συνδημιουργός των Deadpool και Cable και ένας από τους ιδρυτές της Image Comics είναι παλιά καραβάνα και πετυχαίνει να δώσει μια γεύση αρχών της δεκαετίας του 1990 στο κόμικ, βοηθούμενος και από τους συν-σεναριογράφους Chris Sims and Chad Bowers οι οποίοι έμαθαν κι αυτοί καλά την δεκαετία του '90 μέσω της ενασχόλησης τους στη σειρά Χ-ΜΕΝ'92. Αυτή η ρετρό αίσθηση που αποπνέει το κόμικ είναι για μένα κάτι το θετικό, για άλλους όμως μπορεί να είναι αρνητικό. Ο Liefeld παρουσίαζε τον Deadpool περισσότερο ως έναν δολοφόνο που κάνει αστεία (σπάιντερμαν με όπλα είχαν πει κάποιοι), παρά ως παρανοϊκό γελωτοποιό όπως εμφανίζεται στις σύγχρονες ιστορίες του, και η ίδια συνταγή ακολουθείται κι εδώ, συνεπώς θα δείτε έναν πιο σοβαρό Deadpool από αυτόν που έχουμε συνηθίσει τώρα τελευταία. Το μόνο έξτρα υλικό που περιέχει είναι μια σελίδα με τις βιογραφίες των συντελεστών. Η έκδοση της Anubis άψογη, fans του Deadpool, σπεύσατε!

Παράλληλα λοιπόν με την προβολή της ταινίας, ένα ακόμα τευχάκι με τον Aquaman από την Anubis. Πρόκειται για το εισαγωγικό Rebirth του Aquaman και περιλαμβάνει τα Rebirth #1 και Rebirth #2. Τίποτε άλλο από μιά μονομαχία με τον Black Manta. Συμπαθητικό προς καλό σχέδιο, το σενάριο στην πεπατημένη, δεν ξεχωρίζει για κάτι. Συνίσταται πάντως σε αυτούς που γνωρίζουν τα βασικά του Aquaman, δεν θέλει ιδιαίτερες γνώσεις.

Στα χρόνια που η παλιά αυτοκρατορία σιγά-σιγά καταρρέει οι κάτοικοι των ακριτικών χωριών δοκιμάζονται. Μπροστά στους εισβολείς θα ξεχωρίσουν οι ήρωες από τους δειλούς. Ο χρόνος τελικά σβήνει τα πάντα. Όταν όμως το κρίμα είναι τέτοιο που το δικαίωμα στη λύτρωση αφαιρείται, το τέλος απομακρύνεται και το ψηφιδωτό του χρόνου κατακερματίζεται. Ο αεικίνητος Τάσος Ζαφειριάδης και ο συνήθης συνένοχος Πέτρος Χριστούλιας ετοίμασαν νέο κόμικ. Το Ψηφιδωτό λαμβάνει χώρα στα χρόνια του Βυζαντίου, την εποχή που η εισβολή των Σταυροφόρων απειλεί με διάλυση την Αυτοκρατορία. Πρωταγωνιστής, τουλάχιστον από το πρώτο δείγμα που έχουμε, είναι ο Σέργιος, ένας απλός άνθρωπος της υπαίθρου, που μοχθεί για να θρέψει την οικογένειά του. Περιττό να πω πόσο ενθουσιασμένος είμαι. Ζαφειριάδης και Χριστούλιας είναι αγαπημένο δίδυμο και τα ιστορικά κόμικς λείπουν από την εγχώρια παραγωγή. Δεν ξέρω αν θα το παρακολουθώ συστηματικά, γιατί προτιμώ να το διαβάσω μια και καλή όταν τυπωθεί (το θεωρώ απίθανο να μην), αλλά σίγουρα θα τσεκάρω τις πρώτες καταχωρήσεις για να δω πώς κινείται. Συνολικά, θα είναι γύρω στις 70 σελίδες. Το ντεμπούτο του κόμικ έγινε σήμερα στο socomic. Καινούργιες σελίδες θα ανεβαίνουν κάθε Τρίτη και Τετάρτη.

Πρόλογος Comicdom-con 14, 2018. Καθιερωμένη περαντζάδα στα τραπέζια των αυτοεκδόσεων. Βλέπω νεαρό δημιουργό, δεν τον αναγνωρίζω, πρώτη του φορά σκέφτομαι. Κοιτάω το φανζίν δαίμονες, απόκοσμες φάτσες, γυρίζω στο μπροστινό φύλλο και βλέπω το όνομα. Έκπληξη με καταλαμβάνει, Νίκο εσύ; τον ρωτάω, ναι εγώ είμαι μου απαντάει. Πέρσι ήσουν παιδί φέτος ολόκληρος έφηβος. Ήταν ο Νίκος Σταυριανός υιός του Λευτέρη Σταυριανού του γνωστού mister jemma. Υπόθεση Ο William Woodson είναι ερευνητής του παραφυσικού, μεγαλωμένος από μάγισσες στα βαθιά δάση της Νορβηγίας. Οι γονείς του εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς, όταν ήταν μικρός. Κοντά στις μάγισσες που τον αναθρέψαν, έμαθε για τις σκοτεινές τέχνες και τους δαίμονες. Σκοπός της ζωής του να βοηθάει τους ανθρώπους από τα ανεξήγητο όταν κανείς άλλος δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Αυτό είναι το βασικό θέμα του κόμιξ, ειδικά σε αυτό το τεύχος ένας δαίμονας απαγάγει ένα βρέφος, θα μπορέσει ο Ντετέκτιβ μας να το σώσει; Μέχρι πέρσι ο Νίκος έφτιαχνε κόμιξ προορισμένα για τους παιδικούς αναγνώστες. Πρώτα Σούπερ Σκίουρος αργότερα οι Νίντζα μαχητές. Όπως από παιδί έγινε έφηβος έτσι και τα κόμικς του από ''παιδικά'' έγιναν ''ενήλικα'' πιο σκοτεινά, απόκοσμα. Το μαύρο χρώμα έντονο σε όλο το κόμικς ώστε να προσδίδει την ατμόσφαιρα που αρμόζει, μάτια δίχως κόρες απόκοσμα, καρέ σωστά σκηνοθετημένα, το σενάριο θέλει δουλειά λίγο πιο πολύ πλοκή αλλά και τι να προλάβει σε μόλις 29 σελίδες. Το είχα πει εδώ και πριν χρόνια από τον Νίκο περιμένω πολλά αρκεί να το δουλέψει ή μάλλον να μη σταματήσει να το δουλεύει. Θα ήθελα να τον δω σε πιο μεγάλη δουλειά, σε ένα πολυσέλιδο άλμπουμ για να δω το πόσο καλά το ''έχει'' με το σενάριο και την πλοκή του. Σελίδες δείγμα : ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν έχει παρουσιαστεί ακόμα αυτό το φανζίν. Εάν είμαι ο μόνος που το έχει, φροντίστε να το προμηθευτείτε με την πρώτη ευκαιρία. Εάν το έχετε και απλά δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, βάλτε το πάρα πολύ ψηλά στη λίστα με τα προσεχή αναγνώσματά σας. Με πολύ λίγα λόγια, το κόμικ περιγράφει την κατάρρευση της δυτικής κοινωνίας μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και το πώς οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι και οι δήμαρχοι κλητήρες, Θεωρώ περιττό να γράψω πολλά, αφού έχει ασχοληθεί με το φανζίν ο ασύγκριτα πιο γνώστης των κόμικς Γιάννης Κουκουλάς σε ολόκληρο άρθρο του και επειδή είναι και ασύγκριτα καλύτερος γραφιάς από εμένα, σας παραπέμπω εκεί. (Μόνο σε ένα σημείο του άρθρου, θα διαφωνήσω: αν και σίγουρα η εξ ουρανού προερχόμενη καταστροφή είναι μια μάλλον εύκολη λύση, προσφέρει μια αίσθηση επιτακτικότητας και αμεσότητας στην αφήγηση καθώς και την αίσθηση ότι όλα όσα γίνονται συμβαίνουν εν ριπή οφθαλμού, κάτι που εξυπηρετεί απόλυτα τους στόχους των δημιουργών - το εάν συμφωνώ εγώ ή όχι είναι άλλη ιστορία) Οφείλω να επαινέσω τη στρωτή αφήγηση, αφού για πρώτη φορά διαβάζω ελληνικό φανζίν, που να μπορεί σε 20 σελίδες να είναι τόσο ολοκληρωμένο και μεστό. Θα είναι όμως μεγάλη αδικία αν δεν απονείμω και τα εύσημα στο πολύ ωραίο σχέδιο της Κουμάκη, που αν και απλό, είναι ιδιαιτέρως εύστοχο. Εξάλλου, μας προσφέρει και πορτρέτα αληθινών προσωπικοτήτων (Τραμπ, Ζίζεκ, Τσόμσκυ, Βαρουφάκης, Κιμ) που δεν είναι καρικατούρες. Η εξέλιξή της θα είναι σίγουρα σημαντική και δικαίως. Ωραία έκδοση, θα μπορούσε ίσως το χαρτί να ήταν λίγο παχύτερο. Στο τέλος του κόμικ περιλαμβάνεται και ένα wiki με πληροφορίες που επεξηγούν κάποια από τα θέματα που θίγονται στο κόμικ. Σύμφωνα με το άρθρο του Κουκουλά είναι έκδοση του κέντρου "Αντιγόνη", αλλά κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται μέσα στο κόμικ. Δεν το αμφισβητώ, φυσικά, εξάλλου υπάρχει και ISBN, αλλά και καταχώρηση στο biblionet, για αυτό και δεν το καταχωρώ ως Αυτοέκδοση, το θέτω όμως υπόψη των αρμοδιέστερων. Επιπλέον, η ημερομηνία που γράφει μέσα στο κόμικ είναι 2017 (για το copyright), αλλά είναι καταχωρισμένο στο biblionet ως έκδοση του 2018, και αυτό ακολουθώ κι εγώ Μια εσωτερική σελίδα, σκαναρισμένη από εμένα, για να πάρετε μια γεύση. Φυσικά, το άρθρο έχει και άλλες. Και ρίξτε και μια ματιά και στο Born to Die, αξίζει κι αυτό. Είναι αυτονόητο για μένα ότι η Κουμάκη είναι μια δημιουργός που τίθεται πλέον υπό υποχρεωτική παρακολούθηση Και όπως είπαμε: διαβάστε το

Κάθε φέτος και καλύτερα Στα Μυστικά του Βάλτου Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Καλή χρονιά για τα κόμικς το 2018! Κυκλοφόρησαν πολλά καλά ελληνικά βιβλία από παλαιότερους και νέους δημιουργούς και από πολλούς διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους. Το Καρέ Καρέ ξεχωρίζει και υπενθυμίζει τα σημαντικότερα κόμικς που διαβάσαμε τη χρονιά που φεύγει, με την ευχή το 2019 να μας προσφέρει εξίσου σπουδαία έργα. Στα Μυστικά του Βάλτου Γιάννης Ράγκος, Παναγιώτης Πανταζής (εκδ. Polaris) Προσαρμόζοντας το πασίγνωστο και πολυδιαβασμένο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα που αποτέλεσε βασικό εργαλείο των στρατευμένων εθνικών αφηγήσεων περί του Μακεδονικού Αγώνα, οι Γιάννης Ράγκος και Παναγιώτης Πανταζής, λόγω και της συγκυρίας, είχαν να ξεπεράσουν πολλές κακοτοπιές. Σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν, επιλέγοντας να εστιάσουν, κυρίως μέσω των υπέροχων σχεδίων του δεύτερου και των ασκητικών, σκαμμένων προσώπων των πρωταγωνιστών, στο δράμα του πολέμου και στις κοινές αγωνίες όσων βούτηξαν στους βάλτους για να σκοτώσουν ή/και να σκοτωθούν. Στα Μυστικά του Βάλτου Νίπερ - Αιώνιος Μετανάστης Νάσος Βασιλακάκης (εκδ. ΚΨΜ) Μετά τη «Μαριάννα τη Βρωμόστομη», μια επισφαλώς εργαζόμενη σερβιτόρα με κότσια ενάντια σε αναιδείς πελάτες, φασίστες και κακά αφεντικά, ο Νάσος Βασιλακάκης επέστρεψε με ένα κόμικς πολιτικής φαντασίας και πρωταγωνιστή τον αντιήρωα Νίπερ. Ταξιδεύοντας στα πέρατα του κόσμου, ο παράξενος αλλά δίκαιος τυχοδιώκτης και φύσει αναχωρητής αναζητεί κάποιον παλιό έρωτα ξεπερνώντας κάθε αντιξοότητα, είτε αυτή είναι απλήρωτη σπιτονοικοκυρά, είτε Αγγλοι ακροδεξιοί χούλιγκαν, είτε πράκτορες μυστικών υπηρεσιών. Νίπερ - Αιώνιος Μετανάστης Ο Συλλέκτης – Εξι διηγήματα για έναν Κακό Λύκο Soloup (εκδ. Ικαρος) Μια σπονδυλωτή αφήγηση σε έξι μέρη που στο σύνολό τους συνθέτουν ένα σπαρακτικό παραμύθι για μεγάλα παιδιά δημιουργεί ο Soloup μετά το πολυβραβευμένο «Αϊβαλί». Και παρακολουθεί την καφκικά εφιαλτική, εξαναγκασμένη, σταδιακή αποξένωση ενός πατέρα από το παιδί του λόγω οικογενειακών δυσλειτουργιών, μονόφθαλμων, εκδικητικών πρακτικών και άλυτων γραφειοκρατικών προβλημάτων. Η Σπηλιά του Πλάτωνα, η Κοκκινοσκουφίτσα, η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων προσαρμόζονται και συνδυάζονται ιδανικά για να αποδώσουν την αγωνία ενός Συλλέκτη να ξαναδεί την κόρη του. Ο Συλλέκτης – Εξι διηγήματα για έναν Κακό Λύκο The Working Dead Πάνος Ζάχαρης (εκδ. Τόπος) Τη διαχρονική εκμετάλλευση των εργαζόμενων από την οικονομική, πολιτική και θρησκευτική εξουσία παρουσιάζει ο Πάνος Ζάχαρης με πικρό χιούμορ. Ταξιδεύοντας σε διάφορα σημεία του πλανήτη από τα βάθη της ιστορίας μέχρι τη σύγχρονη εποχή, παραθέτει φανταστικά παραδείγματα και επινοημένα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι αν και άλλαξαν οι ενδυμασίες, τα αφεντικά καταπίεζαν της γης τους κολασμένους. Που όσο δεν αντιδρούσαν, επέτρεπαν στους θύτες τους να γίνονται όλο και πιο σκληροί, όλο και πιο βάρβαροι. The Working Dead Ντερκ Τζέντλι, Ολιστικό Πρακτορείο Ντετέκτιβ Arvind Ethan David, Ηλίας Κυριαζής (εκδ. Star Comics) Δημοσιευμένες πρώτα στις ΗΠΑ, οι περιπέτειες του αλλόκοτου ντετέκτιβ Ντερκ Τζέντλι με τις πιο ανορθόδοξες μεθόδους επίλυσης μυστηρίων αποτελούν ένα sequel των ιστοριών του μετρ της χιουμοριστικής γραφής Douglas Adams, συγγραφέα, μεταξύ άλλων, της σειράς βιβλίων «Γυρίστε τον Γαλαξία με οτοστόπ». Τα σχέδια του Ηλία Κυριαζή συμβάλλουν καθοριστικά στην απόδοση του πνεύματος του Adams και στη δημιουργία του σουρεαλιστικού κλίματος εντός του οποίου ο παράξενος ντετέκτιβ επινοεί λύσεις ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν προβλήματα. Ντερκ Τζέντλι, Ολιστικό Πρακτορείο Ντετέκτιβ Εχεις πεθάνει για μένα Σταύρος Κιουτσιούκης (εκδ. Ενατη Διάσταση) Στο πλαίσιο της μεγάλης παραγωγικότητας του Κιουτσιούκη τα τελευταία χρόνια, το «Εχεις πεθάνει για μένα» είναι μια ιστορία καταδίωξης με ζόμπι και γκάνγκστερ σε απολύτως ανοίκεια περιβάλλοντα και απολαυστικά στιλιζαρισμένους διαλόγους. Αν και μικρό σε έκταση, λειτουργεί ως μια άσκηση ύφους που παρωδεί συγκεκριμένα genres και εύκολα αναγνωρίσιμα στερεότυπα, θέτοντας απανωτά χιουμοριστικά ερωτήματα και στερώντας επιτηδευμένα τις απαντήσεις από τους αναγνώστες. «Εχεις πεθάνει για μένα» και «World War Sapiens» World War Sapiens Δημήτρης Καμένος (εκδ. Jemma Press) Ως δεύτερη φάση της σειράς «Homo», το World War Sapiens αποτελεί μια ευφυέστατη παραβολή της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας σε μια εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία τα ανθρώπινα είδη, κόντρα στη θεωρία της εξέλιξης, επιβίωσαν αντί να εξαφανιστούν και διαγκωνίζονται για την επικράτηση, δημιουργώντας συμμαχίες και συνασπισμούς εξουσίας. Ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο ναζισμός και άλλοι φριχτοί -ισμοί είναι παρόντες και σε αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα. Αλλά είναι παρούσα και η αντίσταση, με χιούμορ και πάθος. Shark Nation Σπύρος Δερβενιώτης (εκδ. Χαραμάδα) Συνέχεια του «Yesternow» με τις πολλαπλές κινηματογραφικές αναφορές και το κριτικό (αντι)νοσταλγικό κλίμα, το «Shark Nation» μπορεί να διαβαστεί ως μια τρομακτική εκδοχή πολιτικού μέλλοντος με δεδομένη την επικράτηση του μοντέλου Τραμπ στις σύγχρονες ΗΠΑ. Ο πρωταγωνιστής Ντικ Φιλίπο με τη μορφή του Τζον Γκούντμαν διασταυρώνεται με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο, μια ελεεινή τηλεοπτική περσόνα που ξερνάει ρατσισμό, μισογυνισμό και βαρβατίλα (αλλά είναι εκλεγμένος από τον λαό!) και αναλαμβάνει να αναζητήσει την απαχθείσα σκλάβα του, ενώ ταυτόχρονα ανακαλύπτει τον εαυτό του. Shark Nation Οι νύφες του Δράκουλα - Νουρ Αβραάμ Κάουα, Γιάννης Ρουμπούλιας (εκδ. Jemma Press) Ενα βήμα πιο πέρα προχωρούν τον μύθο του Κόμη Δράκουλα οι Κάουα και Ρουμπούλιας, θέτοντας στο επίκεντρο τις γυναίκες που μοιράστηκαν, ηθελημένα ή μη, τη ζωή τους μαζί του. Στο πρώτο μέρος της τριλογίας τους δίνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη Νουρ και τοποθετούν την ιστορία στα χρόνια της παρακμάζουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όταν η εξουσία άλλαζε χέρια με βάση τις συμμαχίες, τις προδοσίες και τις ίντριγκες. Ποια θέση μπορεί να έχει μια γυναίκα σε έναν τέτοιο κόσμο όταν είναι «ιδιοκτησία» του άρχοντα του σκότους και ποια η μοίρα της αν τολμήσει να τα βάλει μαζί του; Σύνδρομο Omnibus Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου (εκδ. Comicdom Press) Συγκεντρωτική έκδοση όλων των έως τώρα τευχών τού εν εξελίξει «Συνδρόμου», σε σενάριο του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου και σχέδια πέντε διαφορετικών δημιουργών (Χρήστος Μαρτίνης, Γιάννης Ρουμπούλιας, Αλέξια Οθωναίου, Γαβριήλ Τομπαλίδης, Λευτέρης Μαυρογιάννης), αποτελεί το Omnibus, στο οποίο παρουσιάζονται όλοι οι χαρακτήρες της σειράς που πάσχουν από σπάνια σύνδρομα, κατά την προσπάθειά τους να γίνουν ομάδα, να επικοινωνήσουν, να δράσουν συλλογικά, να διατηρήσουν την κοινωνική τους υπόσταση και την προσωπικότητά τους σε έναν κόσμο εχθρικό κι αφιλόξενο. Σύνδρομο Omnibus Η Αποικία Αρκάς (εκδ. Γράμματα) Μια πολιτική αλληγορία δημιουργεί ο Αρκάς, στο πνεύμα των έργων του των τελευταίων ετών, δηλαδή μια πρόφαση για να ξιφουλκήσει εναντίον της Αριστεράς και του παρελθόντος της. Αναμφίβολα το κάνει επιτυχημένα και με το γνωστό του χιούμορ που βασίζεται σε λογοπαίγνια και αποστομωτικές ατάκες, αλλά χρησιμοποιώντας έναν ανιστόρητο παραλληλισμό και εξισώνοντας τον κομμουνισμό με τον ναζισμό. Αν το πάρεις στα σοβαρά, μπορεί να είναι εξοργιστικό, αλλά αν απολαύσεις τους διαλόγους ανάμεσα στα μυρμήγκια-εργάτες της Αποικίας, έχει την πλάκα του. Η Αποικία Α = - Α Δημήτρης Αναστασίου (εκδ.Καλειδοσκόπιο) Με έντονο το εικαστικό στοιχείο και με συναρπαστικές αλλαγές στα σχεδιαστικά του στιλ σε κάθε κεφάλαιο και ανάλογα με την εξέλιξη της πλοκής, ο Δημήτρης Αναστασίου δημιουργεί μια εντυπωσιακά δοσμένη ιστορία γύρω από ένα όνειρο που μπορεί και να μην είναι τέτοιο. Ο πρωταγωνιστής του βυθίζεται σταδιακά σε έναν κόσμο αλλόκοτο που όσο τον ξενίζει, άλλο τόσο του είναι οικείος και του ανακαλεί μνήμες ή του προαναγγέλλει τα μελλούμενα σε ένα ταξίδι από την παιδική ηλικία μέχρι τα γεράματα, με πολλούς σταθμούς και ομορφότερο από αυτούς το σπίτι των έργων τέχνης του παρελθόντος. Α = - Α 1800 Θανάσης Καραμπάλιος (εκδ. Jemma Press) Στην ελληνική επαρχία, στα χρόνια της κλεφτουριάς κατά τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα, λίγο πριν από την Επανάσταση του 1821, διαδραματίζεται η πολλά υποσχόμενη σειρά του Θανάση Καραμπάλιου. Κι έχει για πρωταγωνιστές της πολλά πρόσωπα από αυτά που κατέγραψε η Ιστορία και αφηγούνται οι θρύλοι, αλλά σε διαφορετικές συνθήκες από αυτές εντός των οποίων έγιναν γνωστά. Σε μια ιστορία που, αν και μυθοπλασία με επίκεντρο την Ελλάδα του 1800, προσπαθεί να είναι απόλυτα τεκμηριωμένη κι εντυπωσιακά ακριβής ως προς τα πραγματολογικά και αντικειμενικά της στοιχεία. 1800 Αλεξάνδρεια Νικόλας Στεφαδούρος (εκδ. Web comics) Τα αφηγημένα απομνημονεύματα του πατέρα του από τη ζωή του στην Αίγυπτο και ειδικότερα στην Αλεξάνδρεια μεταφέρει σε κόμικς ο Νικόλας Στεφαδούρος. Μέσω μικρών ιστοριών που κάθε μια αφηγείται ένα αποσπασματικό περιστατικό της νεότητας, συνθέτει το παζλ της ψυχοσύνθεσης ενός ανθρώπου που αναγκάστηκε να φύγει από τον ουσιαστικό τόπο του, ενώ ταυτόχρονα ανασυνθέτει το κλίμα μιας ολόκληρης εποχής, έντονα πολιτικά φορτισμένης. Αλλά το κάνει με χιούμορ, με γλυκύτητα και πάνω απ’ όλα, με σεβασμό για τον τόπο που έγινε η φιλόξενη δεύτερη πατρίδα τόσων και τόσων Ελλήνων. Αλεξάνδρεια Πηγή

Ο Άγνωστος: Τόμος ΙΙ- Μια αναζήτηση για τρεις αλληλένδετους κόσμους Ένα χρόνο αργότερα από την έκδοση του πρώτου τόμου των περιπετειών του Unknow (χωρίς n στο τέλος) η Jemma Press επιστρέφει στο παρελθόν και στον κόσμο των fumetti, των ασπρόμαυρων ιταλικών comics της δεκαετίας του 1970. Oι μεταφραστές Γιάννης Μιχαηλίδης και Κωνσταντίνα Γερ. Ευαγγέλου καταπιάνονται ξανά με τον λόγο και το έργο του Magnus (κατά κόσμο Roberto Raviola). Με μια βαθιά γνώση, αγάπη και προσοχή μας δίνουν την ευκαιρία να δούμε με άλλο μάτι τον ανώνυμο ήρωα (ή με το ίδιο, αλλά από άλλη οπτική) από ότι στον πρώτο τόμο. Στον πρόλογο τους αναφέρουν ότι οι περιπέτειες του Unknow, που κινούνται μεταξύ των ειδών, των τόπων και των χρόνων, δεν είναι comics για ενήλικους, αλλά comics που σε βοηθούν να ενηλικιωθείς. Η κριτική τους αυτή μπορεί να φαντάζει αυστηρή με την πρώτη ματιά, ωστόσο φανερώνει μια πολύ καλή κατανόηση του ρόλου του Magnus σε μια αναζήτηση που εκτείνεται σε τρία διαφορετικά πεδία: στον ρόλο του ίδιου του δημιουργού ως ανθρώπου, στον ρόλο των comics ως τέχνης, αλλά και στον ρόλο της Ιταλίας ως μιας χώρας με φασιστικό παρελθόν σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη οικονομία και πολιτική κατάσταση. Για το πρώτο δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί. Οι 3 περιπέτειες του δεύτερου τόμου μας δίνουν έναν ήρωα πιο ώριμο, πιο γερασμένο, όπως αναφέρει και ο ίδιος με διττή σημασία. Το διαρκώς μεταβαλλόμενο παρελθόν του, που σε κάθε περίσταση του έδινε τις δεξιότητες που χρειαζόταν για να υπερβεί τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που αντιμετώπιζε (καθώς και το ταλέντο να μπλέκει σε αυτές άθελά του) δείχνει να σταθεροποιείται, ενώ πολλές φορές, με μορφές ονείρου ή τύψεων, έρχεται στο προσκήνιο. Ο έντονος κυνισμός πλέον δίνει, αργά και όχι χωρίς αγώνα, την θέση του σε έναν βαθύ, γεμάτο τύψεις ανθρωπισμό: όχι για τους ανθρώπους που σκότωσε, αλλά για αυτούς που πλήγωσε χωρίς να το θέλει, για αυτούς που δεν κατάφερε να σώσει. Άφοβος απέναντι σε κανόνες επιβεβλημένους απ’ έξω και από πάνω, απτόητος μπροστά στον κίνδυνο, δίνει την χωρίς αρχή μέση και τέλος (;) ζωή του για μια ηθική που ακόμα και ο ίδιος καταλαβαίνει πως δεν μπορεί ποτέ να επιζήσει. Το δεύτερο μας αποκαλύπτει καλύτερα την ουσιαστική συνεισφορά του Raviola στην ιταλική 9η Τέχνη. Όταν όλοι, όπως είναι πολύ λογικό, έψαχναν τους προγόνους των comics στην τυπογραφία και στην ζωγραφική, ο Ιταλός καλλιτέχνης κοιτάει στην γλυπτική αλλά και στη φωτογραφία για έμπνευση. Έτσι ο Unknow πλάθεται από τις πτυχώσεις των αναγεννησιακών αγαλμάτων και τις σκιάσεις των φωτογραφιών, με φως και σκιά. O Magnus παίρνει λαϊκά στερεότυπα και τα διαχωρίζει από την πηγή τους, δίνοντας στις μορφές του μια κλασικότροπη χροιά, ενώ για άλλη μια φορά η σεξουαλικότητα ξεχειλίζει από το έργο. Την ίδια στιγμή, πέρα από το εικαστικό κομμάτι, ο Ιταλός θολώνει και τα είδη από τα οποία παίρνει τις θεματικές του: με βάση το σκληρό αστυνομικό, δεν διστάζει να μπολιάσει το μείγμα του με στοιχεία κλασσικού noir αλλά και γνήσιου gangster drama, μεταπηδήσεις εύκολες καθώς πρόκειται για συγγενικά είδη. Ωστόσο οι χαρακτήρες του Magnus έχουν κάτι που τους ξεχωρίζει από αντίστοιχες μορφές της pulp λογοτεχνίας: μια έντονη συναισθηματική φόρτιση που δεν προέρχεται από την αγωνία του αν θα επιζήσουν ή όχι, αλλά από μια έντονη ηθική και ψυχολογική μάχη. Σε κάθε περίπτωση ο Unknow μας αποκαλύπτει ένα βήμα της 9ης Τέχνης να ξεφύγει από τα υπόγεια και την διασκέδαση και να αγγίξει, όπως κάθε τέχνη ελπίζει, την ανθρώπινη κατάσταση και πράξη. Το τρίτο είναι ίσως το πιο δύσκολο για έναν καλλιτέχνη που καταπιάνεται με την περιπέτεια, ένα είδος ναι μεν πολιτικό στον πυρήνα του, αλλά χωρίς (πάντα) άμεσες πολιτικές απολήξεις. Ο Raviola, μέσα από την περιφορά του ήρωά του σε εμπόλεμες ζώνες, αντιαποικιοκρατικές συρράξεις και μνημειώδεις συγκρούσεις, όπως η παλαιστινο-ισραηλινή, μας δείχνει πώς ένας αστικός ατομοκεντρισμός μεταβάλλεται. Το φασιστικό παρελθόν της χώρας του δεν το αρνείται, ούτε το θάβει, αλλά προσπαθεί να το κατανοήσει και να το μετουσιώσει σε μάθημα προς αποφυγή (μάθημα απαραίτητο σε μια εποχή ανόδου της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη). Ο εγωκεντρικός Unknowεξελίσσεται σε οδηγό για έναν κόσμο χαοτικό, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο, με μια αφετηρία που ψάχνει συνεχώς τον εαυτό της. Όμως η ιδιότυπη τιμιότητα του ήρωα, που τον διαχωρίζει από κοινούς λούμπεν μπράβους, καταφέρνει τελικά να αναδειχθεί. Αν έχετε ήδη τον πρώτο τόμο, ο δεύτερος επιβάλλεται να τον συντροφεύσει στην συλλογή σας. Αν όχι, ίσως ήρθε η ώρα για ένα ταξίδι στην σκληρή πλευρά της δεκαετίας του 1970, μακριά από νοσταλγικές εικόνες και ωραιοποιήσεις. Ντόμπρα. Πηγή

Κανείς δε το ζήτησε αλλά διαβάσαμε τις σκέψεις σας. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσουμε το 2018 με ένα μοναδικό party Jemma Books & Comics Official Group όπως όλοι μαζί ξέρουμε. Στις 31.12.2018 από τις 12:00 μέχρι τις 19:00 εκτός από μουσική, τυροπιτάκια, ποτά και κληρώσεις με δώρα θα έχουμε και ένα φοβερό AUCTION με 3 Jemma κομμάτια που όλοι τα θέλατε: 1) BATMAN DAMNED #1 variant. To εξαντλημένο και πλέον δυσεύρετο τεύχος της DC όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Batman γυμνός! 2) INDIANA JONES ON HORSE statue! 3) Ένα ραντεβού για καφεδάκι με τον Yannis Rubus Rubulias! (τα έσοδα από αυτή την δημοπρασία θα δοθούν για ένα καλό σκοπό που θα ανακοινωθεί στην πορεία). Από τις 23.12.2018 έως και 30.12.2018 όσοι πελάτες έρθουν στο μαγαζί και ψωνίσουν μπαίνουν σε κλήρωση για: 2 υπογεγραμμένα Belzebubs από τον δημιουργό τους JP Ahonen POP MARVEL STUDIOS first 10 years IRON MAN vinyl figure! Overwatch El Mariachi T-shirt! Marvel Comics A5 Premium Retro Notebook! Δωρεάν συνδρομή για ένα χρόνο σε τίτλο της αρεσκείας σας! Οι κληρώσεις θα γίνουν όλες στο Party στις 31.12.2018. Η εκδήλωση στο facebook.

1800: 1. Πατέρας – Ένα ελληνικό western με πρωταγωνιστές κλέφτες και αρματολούς Η Jema Press παρουσιάζει το πρώτο βιβλίο από τη σειρά κόμικ του Θανάση Καραμπάλιου 1800, μια δουλειά εμπνευσμένη από τους πρωταγωνιστές της επανάστασης του 1821, τους κλέφτες και τους αρματολούς, θυμίζοντας κάτι από τις περιπέτειες του Μπλεκ, του Λοχαγού Μαρκ, του Όμπραξ κι άλλων πιστολέρηδων του “ρομαντικού” 19ου αιώνα. Πρωταγωνιστής είναι ο Δήμος Καραμάνος, ένας οικογενειάρχης που ζει ήσυχα με την οικογένειά του. Η άφιξη, ωστόσο, του αγγελιοφόρου ενός από τους ηρωικότερους αρματολούς του Ολύμπου θα γίνει η αφορμή για να αναδυθεί στην επιφάνεια το περιπετειώδες παρελθόν του. Έτσι, η συναναστροφή του Καραμάνου με προσωπικότητες όπως αυτές του Νικοτσαρά, του Αλή Πασά, του Ανδρούτσου και του Καραϊσκάκη καθιστούν αδύνατη τη συνέχιση της “ραγιάδικης” πλην ήσυχης ζωής του. Η περιπέτεια έχει μόλις αρχίσει λίγο πριν τη δειλή πρωταρχή της Επανάστασης και το πρώτο βιβλίο της σειράς “Πατέρας” είναι μόνο το προοίμιο! Η έμπνευση για τη δημιουργία του “1800” ήταν η εγγενής απορία του Θανάση Καραμπάλιου σχετικά με την απουσία κόμικ στην Ελλάδα βασισμένων στη μυθοπλασία εκείνης της περιόδου. Τα αίτια αυτής της έλλειψης ενδεχομένως οφείλονται όχι μόνο στην “αντιεμπορικότητα της φουστανέλας” όταν έρχεται σε σύγκριση με τα γυαλιστερά σπιρούνια των cowboys και τους αδίστακτους παρανόμους των westerns, αλλά και στο φόβο, εκ μέρους των δημιουργών, να αγγίξουν μια θεματική ιδιαίτερα προσφιλή στον ακροδεξιό χώρο, ειδικά σε μια εποχή που ο εθνικιστικός λόγος και οι ρητορικές μίσους φαίνεται να συνεπάγονται θύματα και απώλειες. Ως εκ τούτου πλήθος συναρπαστικών διηγήσεων και ειδυλλιακών ρομάντζων, ντυμένων με τον μανδύα μιας ρομαντικής εποχής που παρουσιάζει ιστορικό ενδιαφέρον και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, έμενε ανεκμετάλλευτο. Η σειρά 1800 φαίνεται να έρχεται σε σύγκρουση με αυτό τον “κατεστημένο” τρόπο σκέψης και τολμά να δώσει στους ήρωες της Επανάστασης του ’21 όχι μόνο σάρκα και οστά, αλλά και τη γοητεία και το coolness που τους αξίζει, απαλλαγμένους από ακροδεξιές κορόνες και φαντασιώσεις. Πολύ περισσότερο, πρόκειται για το “κερασάκι στη τούρτα” στη δημιουργία εικονογραφήσεων εμπνευσμένων από την λαϊκή παράδοση και τέχνη, αποτελώντας την ιστορική, αλλά και αισθητική συνέχεια άλλων προσπαθειών, όπως είναι ο Ερωτόκριτος των Γ. Γιούση και Δ. Παπαμάρκου και η Πάπισσα Ιωάννα του Λ. Παπαθανάση. Έτσι, το 1800 προτείνεται σε όσους αγάπησαν τα παραπάνω, συνθέτοντας μια πολεμική περιπέτεια εποχής, που συνδυάζει στοιχεία ρομάντζου και στηρίζεται σε μια ενδελεχή μελέτη του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να έχει το ιστορικό υπόβαθρο που συναντά κανείς σε ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά καθιστούν το πρώτο βιβλίο της σειράς “1800” ένα τολμηρό διάβημα στο χώρο των εικονογραφήσεων όχι μόνο σε αισθητικό επίπεδο, αλλά και στις αντιλήψεις που κυριαρχούν γύρω από συναφείς θεματικές. Ανυπομονούμε για το επόμενο! Πηγή

Μετά το βραβευμένο βιβλίο «Αϊβαλί» ο πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς Soloúp, κατά κόσμον Αντώνης Νικολόπουλος, πριν από λίγες ημέρες παρουσίασε τον «Συλλέκτη», έξι ιστορίες που τις συνδέει το νήμα μιας οικογενειακής διάλυσης και ένας… κακός λύκος. Ο δημιουργός μίλησε στην FS για τη θεματολογία του «Συλλέκτη», για τα κόμικς στην Ελλάδα και για το πόσο κακός τελικά είναι ο κακός λύκος. Κατ’ αρχάς, τι συλλέγει ο «Συλλέκτης» του τίτλου και ποιος είναι ο κακός λύκος του υπότιτλου του βιβλίου σας; Η συλλογή πραγμάτων είναι κάτι που συμβαίνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στον καθέναν μας. Πολλές φορές χωρίς καν να νιώθουμε συλλέκτες ή να το επιδιώκουμε. Τα ’φερε έτσι λοιπόν στον Διονύση, τον κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου, να μαζεύει στο μπλοκάκι του αριθμούς ταξί. Των ταξί που πηγαίνουν, αντί γι’ αυτόν –και παρά τις αποφάσεις του δικαστηρίου–, το παιδί του στο σχολείο. Ο λύκος, πάλι, είναι βγαλμένος από το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας. Αντί όμως να μαζεύει –όπως πραγματικά θα ήθελε– πρωινές «καλημέρες» από την ηρωίδα του παραμυθιού, φορτώθηκε στα μάτια της τον ρόλο του «κακού». Έξι ιστορίες ή μία ιστορία «σπασμένη» σε έξι κομμάτια; Πράγματι, το βιβλίο χωρίζεται σε έξι αφηγήσεις. Κάθε ιστορία διατηρεί την αυτονομία της, όμως όλες μαζί συμπληρώνουν, σαν σε παζλ, την κεντρική ιστορία του Διονύση, φωτισμένη κάθε φορά από διαφορετική οπτική γωνία. Μετανάστες που καταλαβαίνουν τα πουλιά, γείτονες που παρακολουθούν τα πάντα, φιλίες που καταρρέουν για μια παρεξήγηση, οικογένειες που σήμερα υπάρχουν και αύριο όχι… Ποιο είναι για εσάς το «νήμα» που ενώνει όλα αυτά τα στοιχεία; Η σιωπηλή φιγούρα του Διονύση είναι εκείνη που διατρέχει όλες τις ιστορίες. Μια βασανισμένη ύπαρξη που αναζητά την επαφή με το παιδί του μπροστά στα μάτια των γειτόνων και των περαστικών. Ένας χαρακτήρας, όμως, που στον μονόλογο του τελευταίου κεφαλαίου βλέπουμε αυτές ακριβώς τις βουβές σκέψεις του να μετατρέπονται σε κραυγή απόγνωσης. Ο «Συλλέκτης» είναι αποτέλεσμα έρευνας και μελέτης τρίτων ή προσωπικών σας εμπειριών; Δυστυχώς, τα προβλήματα της αποξένωσης που δημιουργούνται από διαζύγια ανάμεσα σε γονείς και παιδιά βρίσκονται παντού γύρω μας. Όλοι έχουν δει, ζήσει ή ακούσει παρόμοιες τραυματικές ιστορίες, για τις οποίες ουσιαστικά κανείς δεν μιλάει ανοιχτά: για παράλογα εκδικητικές συμπεριφορές, για παιδιά που χρησιμοποιούνται ως όπλο ενάντια στον άλλον γονέα, για καφκικές δίκες, για προκάτ αποφάσεις. Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ γι’ αυτό. Η ελληνική Δικαιοσύνη με τις παραλήψεις και τους γραφειοκρατικούς της ρυθμούς δίνει μια χαρά σενάρια για όσους ενδιαφέρονται. Το προηγούμενό σας graphic novel, το «Αϊβαλί», έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό. Ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις για τον «Συλλέκτη»; Το «Αϊβαλί» πράγματι είχε μια πολύ καλή αποδοχή, τόσο από το κοινό όσο και από πανεπιστημιακούς και εκπαιδευτικούς. Έχει μεταφραστεί και συνεχίζει να μεταφράζεται σε άλλες γλώσσες. Ο «Συλλέκτης», από την άλλη, μόλις τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα. Αυτά όμως που ήδη έρχονται πίσω, οι κριτικές και τα σχόλια, θυμίζουν αρκετά τις πρώτες αντιδράσεις για το «Αϊβαλί». Ας ελπίσουμε πως θα έχει κάποια αντίστοιχη υποδοχή. Όπως στο «Αϊβαλί» έτσι και στον «Συλλέκτη» επιλέξατε το ασπρόμαυρο σκίτσο. Γιατί; Στο «Αϊβαλί» κατέληξα στο ασπρόμαυρο σκίτσο γιατί θεωρούσα πως σημειολογικά ταίριαζε με το θέμα και την εποχή. Με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες με τις οποίες έχουμε συνηθίσει να φανταζόμαστε την καταστροφή της Σμύρνης το 1922. Ο «Συλλέκτης», πάλι, είναι μια ιστορία με πολλά γκρίζα συναισθήματα και ψυχικές σκιές. Περιγράφει τις μαύρες τρύπες των ανθρώπων. Τι καλύτερο λοιπόν κι εδώ από το ασπρόμαυρο σκίτσο. Στον «Συλλέκτη», όμως, υπάρχει μια εξαίρεση χρωμάτων –συγκεκριμένα δύο χρωμάτων, του πράσινου και του κόκκινου– στο 5ο κεφάλαιο, της Κοκκινοσκουφίτσας. Δύο χρώματα, όμως, που έχουν δουλευτεί με την ίδια μανιέρα που είχα χρησιμοποιήσει στους τόνους του γκρι και στο «Αϊβαλί». Γελοιογραφία ή graphic novel; Ποιο είναι το πιο δύσκολο και γιατί; Και στα δύο μιλάμε για σκίτσα, όμως σε αυτά είναι εντελώς διαφορετικές οι προσεγγίσεις της πραγματικότητας. Για κάποια πράγματα μπορείς να μιλήσεις με αστεία, σε άλλα πάλι να διατυπώσεις σοβαρά ερωτήματα. Η γελοιογραφία είναι η τέχνη της συμπύκνωσης. Το να τα πεις όλα με σάτιρα σε μια εικόνα. Είναι κατά κάποιον τρόπο το απόσταγμα ενός ολόκληρου πολιτικού ρεπορτάζ. Έχει αυτή την ομορφιά και αυτή τη δυσκολία. Από την άλλη, τα κόμικς και η επιμέρους φόρμα των graphic novels έχουν να κάνουν με την αφήγηση μιας ολόκληρης ιστορίας. Το σκίτσο είναι πιο περιγραφικό, υπάρχει σκηνοθεσία, το σενάριο είναι συμπαγές με κλιμακώσεις, κάτι μεταξύ μυθιστορήματος και κινηματογραφικής ταινίας. Άλλη κι εδώ η ομορφιά και άλλη η δυσκολία. Και τα δύο όμως με τα χρόνια έχουν μετατραπεί σε προσωπικά μου αντανακλαστικά για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Η Ελλάδα έχει μακρά παράδοση στη γελοιογραφία και δη την πολιτική. Υπάρχει χώρος σήμερα για εγχειρήματα graphic novel όπως ο «Συλλέκτης»; Νομίζω πως ναι. Μετά τα περιοδικά «Βαβέλ» και «Παρά Πέντε», τα κόμικς στην Ελλάδα αποτελούν πλέον ξεχωριστή μορφή τέχνης, παρά τα δάνεια από τη ζωγραφική, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία κ.λπ. Τα κόμικς μάλιστα με θέματα κοντύτερα στη λογοτεχνία ή στην ιστορία απολαμβάνουν στις μέρες μας ιδιαίτερη αποδοχή από ένα ευρύτερο, ενήλικο κοινό. Όμως νομίζω πως τα κόμικς και ειδικότερα τα graphic novels μπορούν να δώσουν ακόμη περισσότερα. Αυτόνομα έργα, ιστορίες πρωτότυπες, που δεν θα έχουν ανάγκη κάποιον αρχαίο ή νεότερο συγγραφέα για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Και τώρα ποια θα είναι η συνέχεια; Ο «Συλλέκτης», όπως και πριν από τέσσερα χρόνια το «Αϊβαλί», ετοιμάζεται για μια μεγάλη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Με συναυλία των Jazztronica στα εγκαίνια στις 23 Ιανουαρίου, με δύο ημερίδες (μία στις 9 Φεβρουαρίου για τα graphic novels και μία διεθνή στις 3 Μαρτίου για τις σχέσεις παιδιών και γονιών μετά το διαζύγιο), με εργαστήρια δημιουργικής γραφής, κόμικς, ξεναγήσεις και πολλά άλλα. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 17 Μαρτίου. Σύντομα θα υπάρχει αναλυτικό πρόγραμμα. Σας περιμένουμε. INFO Ο «Συλλέκτης – Έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος. freesunday.gr

ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ Την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου κυκλοφόρησε στην Αθήνα (και αργότερα τον Φλεβάρη και στην υπόλοιπη Ελλάδα) η νέα δουλειά του Βασίλη Χειλά και του Παναγιώτη Τσαούση Λήσταρχοι. Οι δημιουργοί που είχαν ξεκινήσει καμπάνια στο indiegogo χάρις στην οποία έβγαλαν το πρώτο τεύχος στην Αγγλική γλώσσα(σε πολύ καλή μετάφραση του Διονύση Τζαβάρα) επιστρέφουν και με την ελληνική εκδοχή του κόμικ. Έιναι μία υπέροχη δουλειά που έχει γίνει με μεράκι και όρεξη από όλους τους συντελεστές της σειράς. Το κόμικ μας μεταφέρει με απίστευτο τρόπο στο κλίμα της εποχής που διαδραματίζεται. Ο Βασίλης Χειλάς για μια ακόμα φορά δείχνει πόσο μεγάλος τεχνίτης του λόγου είναι αφού τα κείμενα του,οι αφηγήσεις των προσώπων που εξιστορούν τα γεγονότα,οι διάλογοι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές δίνονται με ολοζώντανο τρόπο και συγκλονιστική αμεσότητα. Παράλληλα ο Χειλάς αποδεικνύει ξανά το συγγραφικό του ταλέντο αφού δοκιμάζεται σε ένα καινούργιο είδος (ιστορικό κόμικ) που δεν είχε ασχοληθεί ξανά στο παρελθόν με άριστα αποτελέσματα. Γνώστης της ιστορίας,έχει μελετήσει αρκετά τα γεγονότα εκείνης της εποχής,το πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο που τα συνοδεύει,τα ήθη και έθιμα,τις συγκυρίες και τα χρονικά πλαίσια που διαδραματίζεται η ιστορία. Ο συγγραφέας μπορεί σχεδόν να γράψει όλα τα είδη (από φαντασία, θρίλερ, μυστήριο, περιπέτεια, επιστ.φαντασία) ότι υλικό και αν έχει στα χέρια του και αυτό το δείχνουν όλες οι προηγούμενες δουλειές του. Οι σελίδες διαβάζονται απνευστί και δυστυχώς τελειώνουν γρήγορα(η ιστορία είναι 24 σελίδες)κάνοντας τον αναγνώστη να περιμένει με αγωνία μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους(που ελπίζω να μην αργήσει πολύ)και αυτό νομίζω είναι και το σημαντικότερο επίτευγμα αυτής της φιλόδοξης προσπάθειας (ο συγγραφέας είναι και ο εκδότης) Για το σχέδιο του Παναγιώτη Τσαούση ότι και να πει κανείς θα ήταν πολύ λίγο για να περιγράψει το μεγάλο ταλέντο του καλλιτέχνη.Λεπτομερέστατο,τόσο αληθοφανές που νομίζεις ότι βλέπεις φωτογραφίες της εποχής εκείνης,έχει αποτυπώσει τέλεια το περιβάλλον που η ιστορία αναφέρεται,με έντονο δυναμισμό τόσο στις σωματικές ανατομίες,όσο και στις εκφράσεις των προσώπων,με καθαρή και κοφτή γραμμή και έμφαση στις λεπτομέρειες(ολοζώντανα τοπία της ελληνικής υπαίθρου της δεκαετίας του '20,οι στολές των χωροφυλάκων και τα όπλα των ληστών). Νομίζω ότι για το συγκεκριμένο κόμικ ο Βασίλης Χειλάς δεν θα μπορούσε να έχει διαλέξει πιο κατάλληλο συνεργάτη από τον πολυτάλαντο Παναγιώτη Τσαούση που η εξέλιξη του μέσα στα χρόνια είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη,και σίγουρα η επιτυχία του μόνο τυχαία δεν είναι στο χώρο. Μεγάλο ταλέντο το μέλλον δικαιωματικά του ανήκει. Ένα κόμικ που σε κερδίζει από τις πρώτες του σελίδες, μία ιστορία τιμής, προδοσίας&εκδίκησης όπου τα όρια ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα (Ληστών&Εξουσίας) είναι δυσδιάκριτα και το σίγουρο είναι ότι θα χυθεί αδελφικό αίμα,όλα αυτά σε μία προσεγμένη έκδοση με πολυτελές χαρτί, γυαλιστερό εξώφυλλο μόνο στην τιμή των 2.95 ευρώ, αποτελεί μία must αγορά για όλους τους φίλους των κόμικ,και μία ευκαιρία να στηρίξετε αυτή την ελληνική προσπάθεια από δύο ταλαντούχους δημιουργούς. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Phase Productions. Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα του κόμικ στο FaceBook. comicmaniacsgr.blogspot.com

Το θέμα των Λήσταρχων των αρχών του προηγούμενου αιώνα είναι μια από τις - εν πολλοίς - ανεκμετάλλευτες πηγές ιστορικής και δραματουργικής καταγραφής, κάτι που προφανώς σκέφτηκε και ο Βασίλης Χειλάς (Ύψιλον), όταν ανάπτυξε την παρούσα σειρά παρέα με τον Παναγιώτη Τσαούση (Exotic City Cabaret, Αιώνια Καταδίκη, Ρίγη, κ.τ.λ). Για να το παρουσιάσουν, επέλεξαν να στραφούν στο crowdfunding, εκδίδοντας το πρώτα στα Αγγλικά, ούτως ώστε να προσεγγίσουν και ξένους αναγνώστες. Δεν ξέρω αν το πέτυχαν, και τα άλλα θέματα που προέκυψαν από την καμπάνια έχουν καταγραφεί επιμελώς εδώ, αλλά με την έκδοση επιτέλους στα χέρια μας, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με το κόμικ καθαυτό και να αφήσουμε τα της καμπάνιας στο σχετικό θέμα. Διάφορες συμμορίες Λήσταρχων λαμβάνουν χάρη με σκοπό να προσαρτηθούν στο δυναμικό της χωροφυλακής, που έχει σκοπό να κυνηγήσει τον ποιο επικίνδυνο από αυτούς, τον Πένγκο. Ένας από τους πρώην λήσταρχους της Χωροφυλακής είναι και ο Καρδάρας, που κάποτε ήταν φίλος με τον Πένγκο. Το πρώτο τεύχος ξεκινάει - μετά τα προκαταρκτικά - να καλύπτει την πορεία των δυο αντρών πριν γίνουν εχθροί. Το κόμικ είναι εμφανέστατα φιλόδοξο, αναπτύσσοντας την ιστορία του σε 4 χρονικές στιγμές, με αρκετή επιτυχία και δημιουργώντας ενδιαφέρον για την συνέχεια. Ο Χειλάς φροντίζει να προσφέρει στο σενάριο κάτι για όλους: Και το ιστορικό πλαίσιο, και την σφαγή/ωμότητα που θα περίμενε κανείς από τέτοιες μορφές, και την τσοντίτσα του, καθώς και το φολκλόρ ελληνικό στοιχείο, χωρίς να χάνει σε συνοχή. Σε αυτό βοηθείται αρκετά και από τον Τσαούση που έχει κάνει αρκετή έρευνα για την σωστή αναπαραγωγή των όπλων, ενδυμασιών και λοιπών στοιχείων της εποχής. Δυστυχώς όμως η αγγλική αργκό δεν του ταιριάζει, κάνοντας τον να χάνει πόντους, ενώ η γραμματοσειρά που επιλέχθηκε είναι προβληματική, μιας και αρκετά ονόματα, τοπωνύμια και αγγλικές εκφράσεις, είναι δυσανάγνωστα. Πιστεύω και ελπίζω πως θα βγει και στα Ελληνικά και εκεί το κόμικ θα αναδειχτεί περισσότερο. Εν αναμονή της συνέχειας λοιπόν.

Το The Steam Engines of Oz ήταν ένα τρίτευχο κόμικ της Arcana που συνδυάζει την steampunk αισθητική και τον κόσμο από τον Μάγο του Οζ, με τα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα 100 χρόνια μετά. Μόλις τέλειωσε η πρώτη σειρά, βγήκε ακόμα ένα τρίτευχο. Η σειρά δημιουργήθηκε από τον Erik Hendrix, ο οποίος την έγραψε μαζί με τον Sean Patrick O'Reilly, ενώ το σχέδιο ανήκει στον Γιάννη Ρουμπούλια! Φέτος το καλοκαίρι, στις 5 Ιουνίου του 2018, βγήκε και σε animation, κατευθείαν για την οικιακή αγορά. Η παραγωγή της ταινίας ανήκει στην ίδια την Arcana, η οποία από το 2012 άνοιξε ένα τμήμα κινουμένων σχεδίων για να παράγει ταινίες βασισμένες στις κόμικ σειρές της και έχει ήδη κάμποσες παραγωγές στο ενεργητικό της. Την ταινία την σκηνοθέτησε ο ιδρυτής της Arcana, Sean Patrick O’Reilly. Θεματικά βασίζεται στο πρώτο τρίτευχο, με κάποιες σεναριακές επεκτάσεις και προσαρμογή του σεναρίου για ένα πιο παιδικό κοινό. Πηγές. https://oz.fandom.com/wiki/The_Steam_Engines_of_Oz https://oz.fandom.com/wiki/The_Steam_Engines_of_Oz_(film)

Οι χιουμοριστικές περιπέτειες μιας κοινωνικά αδέξιας κοπέλας που έχει ως φίλο μια φανταστική εκδοχή του φεγγαριού. Το κόμικ επίσης καυτηριάζει τις λάθος αντιλήψεις που υπάρχουν για θέματα όπως το OCD και την κατάθλιψη. Συμπαθητική έκδοση, συμπαθητικό και το υλικό. Μια μελλοντική πιο ώριμη καλλιτεχνικά εκδοχή της δημιουργού θα μπορούσε να πιάσει το κοινό του True Story.

Μία από τις 2 δουλειές που βραβεύτηκαν από το Vakalo Art & Design College και το AthensCon. Περίεργο κόμικ, καλοσχεδιασμένο και στημένο, αν και πολύ αφαιρετικό και ασαφές σε μερικά σημεία. Κάποιο μυστήριο φαίνεται ότι υπάρχει, κάποια καταστροφή πριν εκατοντάδες χρόνια, κάποια πνεύματα πεθαμένων είναι ακόμα στη Γη κλπ κλπ κλπ. Υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά δεν μαθαίνουμε ουσιαστικά τίποτα. Και ναι μεν το τεύχος είναι εισαγωγικό, όπως λέει και ο υπότιτλος του, αλλά με την λογική των αυτοεκδόσεων, την συνέχεια θα την μάθουμε (στην καλύτερη περίπτωση) σε 6 μήνες (στο ComicDom), οπότε πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει/μάθει περισσότερα. Η γλώσσα είναι λίγο περίεργη, συνειδητά για να δημιουργήσει κλίμα μυστηρίου, ή όχι. Δεν "κυλάει" πάντως. Μου θύμισε πάντως κόμικ λογικής Μπλε Κομήτη. Ο δημιουργός "το έχει" πάντως το σχέδιο, αυτό είναι σίγουρο. Ίσως αν του δώσει λίγο παραπάνω λεπτομέρεια να γίνει ακόμα πιο εντυπωσιακό.

Η τελευταία δουλειά της Ευγενίας Κουμάκη, νικήτρια ενός από τα 2 βραβεία του διαγωνισμού που διοργάνωσε η σχολή Vakalo Art & Design College και το AthensCon. Το κυκλοφόρησε ταυτόχρονα και στην αγγλική γλώσσα. Ασχολείται με βαρύ θέμα, τις αυτοκτονικές τάσεις μιας μαθήτριας, το σχολικό bullying ή μήπως όχι. Μου άρεσε που περνάει ωραία μηνύματα χωρίς να είναι διδακτικό και αναμενόμενο. Έξυπνο twist στο τέλος. Το σχέδιο είναι το δυνατό χαρτί της δημιουργού, με όμορφα σχεδιασμένους χαρακτήρες. Δεν εντυπωσιάζει κάπου, αλλά δεν νομίζω να είναι αυτός ο σκοπός του συγκεκριμένου κόμικ. Η σκηνοθεσία των καρέ είναι έξυπνη και ωραία δοσμένη. Επίσης, είναι προσεγμένη η παραγωγή. Στα αρνητικά, θα αναφέρω την αίσθηση που έχω ότι πρέπει να γράφτηκε πρώτα στα αγγλικά και μετά από εκεί να μεταφέρθηκε στα Ελληνικά, με ότι σημαίνει αυτό για τη χρήση κάποιων εκφράσεων. Επίσης, κάποιες επιγραφές και κάποιοι τίτλοι βιβλίων είναι γραμμένοι στα αγγλικά, παρόλο που πήρα την ελληνική έκδοση. Γενικά, μια αρκετά καλή δουλειά, ανάμεσα στα 2-3 φανζίν που ξεχώρισα στο AthensCon. Αξίζει να την πάρετε.

Τιμή καταλόγου: 10€ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES Κυκλοφόρησε και ο τρίτος τόμος της νεανικής και όχι μόνο σειράς Secret Hero Society! Περιγραφή αυτού του τόσο ζεστού και συμπαθητικού κόμικ θα βρείτε στο θέμα του πρώτου τόμου. Και εδώ ένας σύνδεσμος προς το θέμα του δεύτερου τόμου. Πλέον έχουν βγει κι εδώ όσα έχουν κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό... (Ο 4ος τόμος αναμένεται να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό τον Δεκέμβριο του 2019)