Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες '2018'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. GreekComicFan

    ΑΓΑΠΗ & ΤΣΙΡΙΔΑ

    Η έντυπη έκδοση του ομότιτλου webcomic. Ενδιαφέρον θεματολογικά, παρουσιάζοντας την καθημερινή τριβή ενός ζευγαριού που μαζί δεν κάνει και χώρια δεν μπορεί. Και παρόλο που βασίζεται στο φορμά του μονοσέλιδου αυτοτελούς χιουμοριστικού στριπ, δεν βασίζεται μόνο στην ατάκα. Δεν χτίζει δηλαδή το σενάριο μόνο για αυτή, αλλά θα έλεγα πως χτίζει πιο πολύ καταστάσεις, κάτι αναζωογονητικό σε σύγκριση του "ατάκα και επιτόπου" μοτίβου που έχει κυριεύσει τις Ελληνικές εκδόσεις. Σχεδιαστικά τώρα είναι πολύ απλό οπτικά αλλά όχι απλοϊκό, οπότε κάνει καλά την δουλειά του. Περίεργο πάντως που έχει υδατογράφημα με το όνομα του δημιουργού στο φόντο όλης της σελίδας. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο σε στριπ και χτυπάει άσχημα. Το webcomic έχει βγάλει 17 στριπς και έχει σταματήσει προς το παρόν. Η έκδοση περιλαμβάνει τα πρώτα 15 και έχει την ένδειξη συνεχίζεται στο οπισθόφυλλο, οπότε περιμένουμε την συνέχεια. Τέλος, όσοι ταυτιστείτε με το ζευγάρι, μπορείτε να συμπληρώσετε τα ονόματα σας στα σχετικά πεδία του εξώφυλλου. Διαβολικά ευφυές. ----------------- Edit 26-01-2019 Μετά την... demo έκδοση, τελικά βγήκε μέσα στο 2018 και μια έκδοση 68 χορταστικών σελίδων, χωρίς υδατογραφήματα. Ίδιος τίτλος άλμπουμ και παραλλαγή του ίδιου εξώφυλλου κατά τα άλλα. Κάθε σελίδα περιλαμβάνει ένα στριπ των 7 με 8 καρέ. Και τις δύο εκδόσεις, μπορείτε να την βρείτε για ανάγνωση στην βιβλιοθήκη της ΛΕΦΙΚ.
  2. Ο “SOLOÚP” ΕΞΗΓΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ GRAPHIC NOVEL ΚΑΙ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΝ «ΣΥΛΛΕΚΤΗ» ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ «Όλα τα graphic novels είναι κόμικς, αλλά όλα τα κόμικς δεν είναι graphic novels!» Kείμενο: Άννα Σταυροπούλου Είναι μάλλον ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του λόγου ύπαρξης του graphic novel πέρα από τα κόμικς. Γιατί ενώ κόμικ είχα να πιάσω από την εποχή του MAD, κόλλησα όμως με το Άϊβαλί του Soloúp από τις εκδόσεις Κέδρος και τώρα με τον Συλλέκτη του, από τις εκδόσεις Ίκαρος! Τι είναι τελικά το graphic novel και σε τι διαφέρει από τα κόμικς; «Όλα τα graphic novels είναι κόμικς, αλλά όλα τα κόμικς δεν είναι graphic novels», μου λέει συνοψίζοντας ο Soloúp, κατά κόσμον Αντώνης Νικολόπουλος. Είχε προηγηθεί μια βραδιά με δόκιμες και αδόκιμες γλωσσολογικές αναζητήσεις του όρου, μαζί με τον γλωσσολόγο Χριστόφορο Χαραλαμπάκη στη Σκυταλοδρομία Λόγου, στο πλαίσιο Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του Δήμου Αθηναίων. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή: Είμαι στο Μουσείο Μπενάκη, λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης «Soloúp – Ο Συλλέκτης, έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο», με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο και κουβεντιάζω εφ’ όλης της ύλης με τον Soloúp. Η έκθεση έχει storyboards, προσχέδια, σκίτσα σε μολύβι, ασπρόμαυρες κι έγχρωμες σελίδες κόμικς, εικαστικά και κατασκευές, πεταλούδες οριγκάμι, ένα εργαστήρι δημιουργικής γραφής. Επίσης μια ημερίδα για το graphic novel και μία για το διαζύγιο και τη γονική αποξένωση, βίντεο, αλλά και ζωντανή μουσική από τους Jazztronica με live drawing από τον Soloúp. Και σε μια μεριά μια φιγούρα να δεσπόζει: Είναι ο Διονύσης, ο ήρωας του Συλλέκτη, σε φυσικό μέγεθος από χαρτοπολτό με την ομπρέλα και με το μαύρο σκύλο του, σύμβολο μοναξιάς και μελαγχολίας, να τον κοιτάει. Ο Διονύσης και ο σκύλος του στην έκθεση Πώς ξεκίνησες με το σκίτσο και τα κόμικς; Πάντα κάτι μ’ έτρωγε με τα σκίτσα! Το 1989 πρωτο-υπέγραψα ως Soloúp, φοιτητής στην Πάντειο σε φοιτητικά έντυπα, με ψευδώνυμο, όπως σχεδόν όλοι οι σκιτσογράφοι (σ.σ. ο ίδιος δεν αποκαλύπτει καθόλου εύκολα την προέλευση του δικού του!). Τότε πρωτοχτύπησα και την πόρτα της Βαβέλ και ξεκίνησε μια σχέση που συνεχίζεται ως σήμερα, γιατί έχουμε την ίδια ματιά για τα κόμικς, ως πολιτικοποιημένη και κοινωνική οπτική στα πράγματα. Ξεκίνησα με ήρωα τον Μήτσο τον Κυκλάμινο και το βιβλίο Ανθρωπόλυκος. Κι έχει ενδιαφέρον που οι Νίκη και Εύη Τζούδα και η Παυλίνα Καλλίδου από τη Βαβέλ είναι τώρα επιμελήτριες στην έκθεση, έχουν επιμεληθεί το Άϊβαλί και τον Συλλέκτη κι ότι 30 χρόνια μετά βρίσκομαι και πάλι μ’ ένα βιβλίο με λύκο! Το Αϊβαλί του Soloup, εκδ. Κέδρος 2014 Και γιατί η μετάβαση στο graphicnovel – αν μπορούμε να μιλάμε για μετάβαση; Με το graphic novel ξεκίνησα ενστικτωδώς, είχα ανάγκη να πω κάποια πράγματα και να δώσω σχήμα σε σκέψεις. Είναι πολύ συγκεκριμένα αυτά που θέλω να πω, δουλεύοντας ως σύνολο την ιδέα, το σενάριο και το σκίτσο, και ίσως γι’ αυτό δεν συνεργάζομαι συνήθως με άλλους σεναριογράφους. Τα κόμικς δεν έχουν μεγάλο, αλλά δυναμικό και φανατικό κοινό. Νομίζω ότι όσο περνούν τα χρόνια, είναι καλύτερα. Ωριμάζουν οι δημιουργοί και το κοινό, γίνονται πολλά conventions, όπως το AthensCon και οι βάσεις έχουν ήδη τεθεί από το φεστιβάλ της Βαβέλ. Περιπτώσεις όμως graphic novels, όπως το Αϊβαλί, ο Συλλέκτης ή το Logicomics, κουβεντιάζονται από ευρύτερο κοινό. Soloup (Αντώνης Νικολόπουλος) Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά σε μια προσπάθεια ορισμού τουgraphic novel, με λόγο και αντίλογο. Πώς θα μπορούσε κανείς τελικά να περιγράψει το graphic novel και ποια η διαφορά του από τα κόμικς, αφού κι αυτό είναι κόμικς; Τα graphic novels μπορούν να είναι μια πιο ώριμη φόρμα των κόμικς και ίσως αυτό είναι το ζητούμενο. Έχουν το φορμάτ του βιβλίου, είναι πολυσέλιδα, προσπαθούν να έχουν μια ποιότητα «λογοτεχνική» ή αφηγηματική. Δεν είναι πανάκεια να βαφτίζουμε τα πάντα ‘graphic novel’. Αλλά είναι μια φόρμα που βοηθάει τα κόμικς να πάνε παραπέρα, αγγίζοντας και πολλές άλλες τέχνες, όπως τη μουσική, τον κινηματογράφο ή τη λογοτεχνία. Όπως στη λογοτεχνία υπάρχει το μυθιστόρημα, η νουβέλα ή το διήγημα, έτσι και στα κόμικς υπάρχουν φόρμες, όπως το comicstrip, το manga ή το graphic novel. Δεν είναι όλα μεταφορές λογοτεχνικών έργων, ούτε μπορείς να τα ταυτίζεις με αυτά για να έχει νόημα το δικό σου έργο. Αυτό που κάνουμε έχει τις δικές του, μοναδικές δυνατότητες – λόγος και εικόνα σε μορφή βιβλίου – οπότε ας πιστέψουμε σ’ αυτό κι ας αξιοποιήσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά για να πούμε κάτι νέο! Υπάρχει μια λογική εξήγηση για τη διαφοροποίηση: Ότι τα κόμικς είναι ταυτισμένα με την παραλογοτεχνία και το «ευτελές» που παλιά μάλιστα θεωρούσαν ότι έκανε κακό στη ‘διαπαιδαγώγηση’ των νέων. Τα κόμικς είναι η 9ητέχνη και το graphic novel είναι ένας άλλος τρόπος να πεις ότι δεν πρόκειται για τα κόμικς που ξέρατε. Έχουν να κάνουν με τέχνη, καταπιάνονται με κοινωνικά ζητήματα και δίνουν άλλη ματιά στα πράγματα. Κοντολογίς, η σχέση των graphic novels και των κόμικς είναι απλή: όλα τα graphic novels είναι κόμικς, αλλά όλα τα κόμικς δεν είναι graphic novels! Εσύ κάνεις και πολιτική γελοιογραφία σε εφημερίδες, όπως το Ποντίκι. Έχεις δυσαρέσκειες με αυτά που σκιτσάρεις; Πιστεύεις ότι ιδιαίτερα στην Ελλάδα υπάρχει… δυσανεξία; Φυσικά και έχω δεχτεί σκληρή κριτική. Αυτό είναι, ξέρεις, τιμή για τον σκιτσογράφο. Είμαι ευτυχής που το Μέγαρο Μαξίμου έβγαλε ανακοίνωση επί πρωθυπουργίας Σαμαρά για το σκίτσο μου που τον έδειχνε ως βενζινά στο πρωτοσέλιδο Ποντίκι. Οι συνάδελφοι μού έδιναν συγχαρητήρια! Είναι αναμενόμενο: Η πολιτική γελοιογραφία είναι πάντα ανατρεπτική και με το μέρος των ανθρώπων που υποφέρουν από την εκάστοτε εξουσία. Και φυσικά υπάρχουν σε όλες τις χώρες προβλήματα, δες π.χ. τι έγινε στη Γαλλία, τι γίνεται σε χώρες όπως το Ιράν! Το νέο σου έργο, «Ο Συλλέκτης» μιλά για τις συνέπειες του χωρισμού στα παιδιά, χωρίς να μασά τα λόγια του… Πώς ασχολήθηκες με αυτό το θέμα; Προβλήματα υπάρχουν παντού γύρω μας, αλλά τα σπρώχνουμε κάτω απ’ το χαλί. Έχω ακούσει τέτοιες ιστορίες, υπήρχαν ερεθίσματα στο περιβάλλον μου και βέβαια όπως σε κάθε βιβλίο έκανα έρευνα, απευθύνθηκα σε ειδικούς, μελέτησα και μίλησα με ανθρώπους. Έπεσα πάνω σε έννοιες, όπως γονική αποξένωση ή συνεπιμέλεια. Υπάρχουν σίγουρα ιστορίες πολύ χειρότερες απ’ του ήρωά μου, του Διονύση… Το ενδιαφέρον είναι ότι η λογοτεχνία ή το graphic novel πιάνουν ενστικτωδώς ζητήματα που η βιβλιογραφία ή η νομική επιστήμη δεν έχουν διατυπώσει με ακρίβεια. Και δεν πρόκειται για μεμονωμένα, αλλά για μαζικά φαινόμενα. Οι δε ξένοι προσκεκλημένοι που θα συμμετέχουν στη διεθνή ημερίδα παρακινήθηκαν ιδιαίτερα επειδή υπάρχει ένα graphic novel που ασχολείται με το θέμα! Και τι σχέση έχει η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός ο λύκος με όλο αυτό; Ο Συλλέκτης είναι έξι κεφάλαια με διαφορετικές και αυτόνομες ιστορίες από διαφορετική οπτική γωνία η κάθε μία, που όλες μαζί συνθέτουν μια μεγαλύτερη ιστορία, με κεντρικό ήρωα τον Διονύση. Το 6ο κεφάλαιο είναι η παραλλαγή της παραλλαγής της ιστορίας της Κοκκινοσκουφίτσας. Γιατί υπάρχει μια δεύτερη εκδοχή για την Κοκκινοσκουφίτσα που είχαν γράψει οι ίδιοι οι αδελφοί Γκριμ, χωρίς τον κυνηγό, όπου η Κοκκινοσκουφίτσα σκοτώνει η ίδια τον κακό λύκο! Μέσα από την αλληγορία του παραμυθιού και της εμπλοκής ηρώων της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων – του Λαγού και του Καπελά -, αλλά και την αλληγορία από την Πολιτεία του Πλάτωνα για τη Σπηλιά, γίνεται σύνθεση σε μια νέα Κοκκινοσκουφίτσα. Αυτό το κεφάλαιο είναι έγχρωμο και ουσιαστικά «ξεκλειδώνει» το βιβλίο. Αλλά μέχρι εκεί θα σου πω! Στην αφήγηση δεν αποκαλύπτεις στον αναγνώστη όλα σου τα χαρτιά, θες ν’ ανακαλύψει κάτι και μόνος του! Στο «Αϊβαλί» συνθέτεις αποσπάσματα από ιστορίες του Βενέζη, του Κόντογλου και άλλων, μαζί με δική σου αφήγηση. Κι έχεις μια φράση, δική σου, που μου έμεινε: «Όλοι οι λαοί έχουν έναν μεγάλο, κακό εχθρό. Κι αν δεν τον έχουν, πρέπει να τον εφεύρουν. Να τον δείξουν, να τον διδάξουν στα σχολεία. Γιατί πού ξέρεις… Θα μεγαλώσουν τα παιδιά, μπορεί να δούνε άλλους να φταίνε για τα στραβά της ζωής τους»… Στο Αϊβαλί πήρα αποσπάσματα από τα διηγήματα κι έμπλεξα μεταξύ τους τις ιστορίες, ώστε να βρεθούν σε μια νέα σχέση διαλόγου. Τα αποσπάσματα διατηρούσαν αυτοτέλεια στο νέο τους πλαίσιο, συνδιαλεγόμενα μεταξύ τους κι έβγαζαν μια νέα αφήγηση. Τώρα το βιβλίο μεταφράζεται στα αγγλικά, θα κυκλοφορήσει στην Αμερική και υπάρχει συζήτηση για μεταφράσεις και σε άλλες γλώσσες. Πραγματεύεται το πώς βλέπεις τον ξένο, τον άλλον. Ξαναέγινε επίκαιρο με το προσφυγικό, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του το 2014, αλλά και με τη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λωζάνης που επανέφερε ο Ερντογάν. Κι ενώ υπάρχει ένα σενάριο κοντά στη θεματική του Αϊβαλί, προτίμησα να κάνω τώρα τον Συλλέκτη, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό, ώστε να αποφύγω τη συγγραφική παγίδα να επαναληφθώ! Ξέφυγα λίγο, ασχολήθηκα και μ’ άλλο θέμα, όχι της μεγάλης Ιστορίας, αλλά της σύγχρονης καθημερινότητας που κρύβει τραγικές ιστορίες. Κάποιος βέβαια μου έγραψε ένα σχόλιο που πράγματι δεν είχα σκεφτεί: Ότι και τα δυο βιβλία έχουν να κάνουν με απώλειες… Info έκθεσης: Ο Συλλέκτης, έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο, σε διοργάνωση από το Μουσείο Μπενάκη, την Περιφέρεια Αττικής και τις εκδόσεις Ίκαρος | 24 Ιανουαρίου 2019 – 17 Μαρτίου 2019 | Μουσείο Μπενάκη – Κτήριο της οδού Πειραιώς Πηγή
  3. Indian

    Η «σχεδία» στη Στοά Εμπόρων

    Οι μοναδικές, χειροποίητες δημιουργίες φτιαγμένες από το χαρτί των απούλητων τευχών του ελληνικού περιοδικού δρόμου κοσμούν, πλέον, το καινούριο κατάστημα της «σχεδίας» στη Στοά Εμπόρων (Βουλής 8-10). Το κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόγραμμα «σχεδία αρτ» βρήκε στέγη στην ιστορική στοά, δίνοντας την ευκαιρία στους επισκέπτες να περιηγηθούν στο όραμα ενός ξεχωριστού κοινωνικού και περιβαλλοντικού προγράμματος, να προμηθευτούν προϊόντα υψηλής αισθητικής και ποιότητας για τις γιορτές -και, βεβαίως, πέρα από αυτές- αλλά και να συμμετάσχουν σε εργαστήρια, μαθαίνοντας πώς μπορούν και οι ίδιοι να μεταμορφώσουν κάτι φαινομενικά μόνο «άχρηστο» («ένα παλιό περιοδικό») σε όμορφα, χρηστικά αντικείμενα. Οι μοναδικές, χειροποίητες δημιουργίες «σχεδία αρτ» κοσμούν ήδη το ολοκαίνουριο κατάστημά μας στη Στοά Εμπόρων (Βουλής 8-10), στο πλαίσιο της δράσης «Κατάστημα στο Κέντρο». Στο κατάστημά μας στη Στοά Εμπόρων εκτίθενται και διατίθενται προς πώληση, πλέον (και για τους επόμενους έξι μήνες τουλάχιστον) χειροποίητα φωτιστικά, καλάθια, ρολόγια, σκουλαρίκια και δεκάδες άλλα αντικείμενα, φτιαγμένα με πολύ μεράκι και αγάπη από τους ανθρώπους της «σχεδίας». Άνθρωποι της «σχεδίας» και τους «σχεδία αρτ» είναι πλέον εκεί (ώρες λειτουργίας εμπορικών καταστημάτων), για να υποδεχθούν τον κόσμο που θέλει να κάνει τις χριστουγεννιάτικες και όχι μόνο αγορές του, αλλά και να επικοινωνήσει, να περιηγηθεί στο όραμα αυτού του ξεχωριστού κοινωνικού και περιβαλλοντικού προγράμματος, όπου συναντιούνται η αγάπη, η αλληλεγγύη, η κοινωνική επανένταξη και η δημιουργία, να ενημερωθεί, να κάνει τις δικές του προτάσεις και να μοιραστεί τις δικές του ιδέες, ακόμη και να συμμετάσχει στα εργαστήρια «σχεδία αρτ», φτιάχνοντας με τα ίδια του τα χέρια αντικείμενα υψηλής αισθητικής και ποιότητας, αξιοποιώντας το χαρτί από απούλητα, περασμένα τεύχη της «σχεδίας». Το άνοιγμα του καταστήματος στη Στοά Εμπόρων συνέπεσε με την πρώτη μεγάλη μετακόμιση της «σχεδίας», αφού, από τις αρχές Δεκεμβρίου, τα γραφεία του περιοδικού μεταφέρθηκαν από το Μεταξουργείο στον 1ο όροφο του ιστορικού κτιρίου της οδού Κολοκοτρώνη, στον αριθμό 56 (γωνία με Νικίου 2). Ήταν η πρώτη μεγάλη αρχή, καθώς οι εργασίες για την ανακαίνιση και αναμόρφωση των υπόλοιπων χώρων (ισόγειο και υπόγειο) συνεχίζονται και σύντομα θα είναι έτοιμοι να υποδεχθούν το πωλητήριο-εκθετήριο «σχεδία αρτ», αλλά και το καφέ-μπαρ εστιατόριο, που θα λειτουργεί μέρα και νύχτα στο χώρο του ισογείου. Σημειώνεται ότι την εκπαίδευση των ανθρώπων που θα εργαστούν στο νέο σπίτι της «σχεδίας», που έχει τον φιλόδοξο στόχο να καταστεί χώρος εφαρμοσμένης κοινωνικής καινοτομίας, έχουν δεχθεί και αναλάβει κάποιοι εκ των κορυφαίων επαγγελματιών στο χώρο της εστίασης. Μάλιστα, το περιοδικό στο περασμένο τεύχος #65 (Δεκέμβριος 2018) αποκάλυψε το όνομα του μάγειρα που ετοιμάζει το μενού, αλλά και θα κάνει και την εκπαίδευση των ανθρώπων που θα στελεχώσουν την κουζίνα. Πρόκειται για τον υπέροχο άνθρωπο και σεφ Λευτέρη Λαζάρου. Το «σχεδία αρτ» συμμετέχει στις δράσεις αστικής αναζωογόνησης που υπογράφει το This is Athens του Δήμου Αθηναίων στην περιοχή της Στοάς Εμπόρων. Η παρουσία της «σχεδίας» και του «σχεδία αρτ» στην ιστορική στοά εντάσσεται στη δράση του Δήμου Αθηναίων «Κατάστημα στο Κέντρο», η οποία αποτελεί μέρος του πιλοτικού προγράμματος ΠΟΛΗ² και υλοποιείται από την Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής Αθηνών. Μέσω αυτής, εξασφαλίζεται η επαναλειτουργία δέκα κλειστών μέχρι χθες καταστημάτων και εστιάζει στην ενίσχυση επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, παρέχοντας κίνητρα, όπως η κάλυψη ενοικίου και των λειτουργικών αναγκών. Έτσι, η εγκαταλελειμμένη και ιστορική αυτή στοά (που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1949 και ολοκληρώθηκε το 1953 και η οποία έχει χαρακτηριστεί μνημείο) μεταμορφώνεται σε εστία δημιουργίας, στεγάζοντας μικρές ομάδες με μεγάλα οράματα. Εκεί, για τους επόμενους έξι μήνες (τουλάχιστον), η «σχεδία» και το πρόγραμμα «σχεδία αρτ» θα συνυπάρξουν με άλλους σπουδαίους ανθρώπους από σπουδαίους φορείς-κοινωνικές επιχειρήσεις που έχουν κάνει «κατάληψη» στα διπλανά καταστήματα. Πρόκειται για το «Ροκάνι» και το «LUDD», το «Coocoo Creations», την «One Tool Three», το «Project Layali», το «WiseDog», την «Birdland» και το «Athens Makerspace», που εκθέτουν και διαθέτουν τις δικές τους προτάσεις, τα δικά τους ποιοτικά προϊόντα. Όλοι οι φορείς που συμμετέχουν στη Στοά Εμπόρων πέρασαν από διαδικασία αξιολόγησης και είναι κοινωνικές επιχειρήσεις που στηρίζουν την αλληλέγγυα οικονομία και έχουν σαφή και δηλωμένο κοινωνικό σκοπό και αντίκτυπο. Είναι επιχειρήσεις που ασχολούνται με την παραγωγή αντικειμένων δημιουργικού σχεδιασμού, χρηστικών ή μη, εγχώριας παραγωγής και διατίθενται σε καταναλωτές, σε επιχειρήσεις ή/και φορείς του δημοσίου, όπως για παράδειγμα προϊόντα βιομηχανικού σχεδιασμού, μικροέπιπλα, είδη διακόσμησης, αναμνηστικά, κοσμήματα, είδη συσκευασίας, ρούχα, υποδήματα, αξεσουάρ ένδυσης, ψηφιακά και έντυπα προϊόντα. Ο χώρος θα λειτουργεί κανονικά τις ώρες καταστημάτων. ΠΗΓΗ Η "σχεδία" στο GC
  4. constantinople

    DEADPOOL: ΒΕΝΤΕΤΑ - BAD BLOOD

    Το κείμενο στο οπισθόφυλλο: Ο ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ & ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ! Ο ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ ΠΑΡΕΝΟΧΛΕΙ, πυροβολεί, και μαχαιρώνει κόσμο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έχει αποκτήσει πολλούς εχθρούς. Ένας απ’ αυτούς, τον οποίο δεν μπορεί να θυμηθεί ακριβώς, είναι ο Θάμπερ, ο οποίος εμφανίζεται στα ξαφνικά και τον κάνει λιώμα στο ξύλο. Ποια σχέση έχει το παρελθόν του Ντέντπουλ με αυτόν τον μπρατσωμένο τραμπούκο; Και τι τρέχει με τον Κέιμπλ, την Ντόμινο και τους άλλους στο εξώφυλλο; Θα είναι κι αυτοί στην ιστορία; (Ναι, θα είναι!) Ο συνδημιουργός του χαρακτήρα, Rob Liefeld, συνεργάζεται με τους Chris Sims και Chad Bowers (“X-Men’92”) για να δείξει πώς ο μεγαλύτερος ήρωάς του (εντάξει, αυτό κάντε πως δεν το ακούσατε) τρώει το ξύλο της ζωής του! Ρίξτε μια ματιά – πριν ΣΑΣ βρει ο Ντέντπουλ! ---------------------------------------------- Ενδιαφέρουσα ιστορία, με λιγότερες σελίδες από ότι έχουμε συνηθίσει από τους τόμους που κυκλοφορούν τελευταία και συνεπώς φτηνότερη. Πρόκειται για ένα graphic novel που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στις αρχές του 2017. Ο Rob Liefeld, ο άνθρωπος που μετέτρεψε τους New Mutants σε Χ-Force, συνδημιουργός των Deadpool και Cable και ένας από τους ιδρυτές της Image Comics είναι παλιά καραβάνα και πετυχαίνει να δώσει μια γεύση αρχών της δεκαετίας του 1990 στο κόμικ, βοηθούμενος και από τους συν-σεναριογράφους Chris Sims and Chad Bowers οι οποίοι έμαθαν κι αυτοί καλά την δεκαετία του '90 μέσω της ενασχόλησης τους στη σειρά Χ-ΜΕΝ'92. Αυτή η ρετρό αίσθηση που αποπνέει το κόμικ είναι για μένα κάτι το θετικό, για άλλους όμως μπορεί να είναι αρνητικό. Ο Liefeld παρουσίαζε τον Deadpool περισσότερο ως έναν δολοφόνο που κάνει αστεία (σπάιντερμαν με όπλα είχαν πει κάποιοι), παρά ως παρανοϊκό γελωτοποιό όπως εμφανίζεται στις σύγχρονες ιστορίες του, και η ίδια συνταγή ακολουθείται κι εδώ, συνεπώς θα δείτε έναν πιο σοβαρό Deadpool από αυτόν που έχουμε συνηθίσει τώρα τελευταία. Το μόνο έξτρα υλικό που περιέχει είναι μια σελίδα με τις βιογραφίες των συντελεστών. Η έκδοση της Anubis άψογη, fans του Deadpool, σπεύσατε!
  5. Dr Paingiver

    AQUAMAN: ΕΠΙΚΗ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ!

    Παράλληλα λοιπόν με την προβολή της ταινίας, ένα ακόμα τευχάκι με τον Aquaman από την Anubis. Πρόκειται για το εισαγωγικό Rebirth του Aquaman και περιλαμβάνει τα Rebirth #1 και Rebirth #2. Τίποτε άλλο από μιά μονομαχία με τον Black Manta. Συμπαθητικό προς καλό σχέδιο, το σενάριο στην πεπατημένη, δεν ξεχωρίζει για κάτι. Συνίσταται πάντως σε αυτούς που γνωρίζουν τα βασικά του Aquaman, δεν θέλει ιδιαίτερες γνώσεις.
  6. Στα χρόνια που η παλιά αυτοκρατορία σιγά-σιγά καταρρέει οι κάτοικοι των ακριτικών χωριών δοκιμάζονται. Μπροστά στους εισβολείς θα ξεχωρίσουν οι ήρωες από τους δειλούς. Ο χρόνος τελικά σβήνει τα πάντα. Όταν όμως το κρίμα είναι τέτοιο που το δικαίωμα στη λύτρωση αφαιρείται, το τέλος απομακρύνεται και το ψηφιδωτό του χρόνου κατακερματίζεται. Ο αεικίνητος Τάσος Ζαφειριάδης και ο συνήθης συνένοχος Πέτρος Χριστούλιας ετοίμασαν νέο κόμικ. Το Ψηφιδωτό λαμβάνει χώρα στα χρόνια του Βυζαντίου, την εποχή που η εισβολή των Σταυροφόρων απειλεί με διάλυση την Αυτοκρατορία. Πρωταγωνιστής, τουλάχιστον από το πρώτο δείγμα που έχουμε, είναι ο Σέργιος, ένας απλός άνθρωπος της υπαίθρου, που μοχθεί για να θρέψει την οικογένειά του. Περιττό να πω πόσο ενθουσιασμένος είμαι. Ζαφειριάδης και Χριστούλιας είναι αγαπημένο δίδυμο και τα ιστορικά κόμικς λείπουν από την εγχώρια παραγωγή. Δεν ξέρω αν θα το παρακολουθώ συστηματικά, γιατί προτιμώ να το διαβάσω μια και καλή όταν τυπωθεί (το θεωρώ απίθανο να μην), αλλά σίγουρα θα τσεκάρω τις πρώτες καταχωρήσεις για να δω πώς κινείται. Συνολικά, θα είναι γύρω στις 70 σελίδες. Το ντεμπούτο του κόμικ έγινε σήμερα στο socomic. Καινούργιες σελίδες θα ανεβαίνουν κάθε Τρίτη και Τετάρτη.
  7. Βασιλεύς των κόμικς

    WILLIAM WOODSON: OCCULT DETECTIVE

    Πρόλογος Comicdom-con 14, 2018. Καθιερωμένη περαντζάδα στα τραπέζια των αυτοεκδόσεων. Βλέπω νεαρό δημιουργό, δεν τον αναγνωρίζω, πρώτη του φορά σκέφτομαι. Κοιτάω το φανζίν δαίμονες, απόκοσμες φάτσες, γυρίζω στο μπροστινό φύλλο και βλέπω το όνομα. Έκπληξη με καταλαμβάνει, Νίκο εσύ; τον ρωτάω, ναι εγώ είμαι μου απαντάει. Πέρσι ήσουν παιδί φέτος ολόκληρος έφηβος. Ήταν ο Νίκος Σταυριανός υιός του Λευτέρη Σταυριανού του γνωστού mister jemma. Υπόθεση Ο William Woodson είναι ερευνητής του παραφυσικού, μεγαλωμένος από μάγισσες στα βαθιά δάση της Νορβηγίας. Οι γονείς του εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς, όταν ήταν μικρός. Κοντά στις μάγισσες που τον αναθρέψαν, έμαθε για τις σκοτεινές τέχνες και τους δαίμονες. Σκοπός της ζωής του να βοηθάει τους ανθρώπους από τα ανεξήγητο όταν κανείς άλλος δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Αυτό είναι το βασικό θέμα του κόμιξ, ειδικά σε αυτό το τεύχος ένας δαίμονας απαγάγει ένα βρέφος, θα μπορέσει ο Ντετέκτιβ μας να το σώσει; Μέχρι πέρσι ο Νίκος έφτιαχνε κόμιξ προορισμένα για τους παιδικούς αναγνώστες. Πρώτα Σούπερ Σκίουρος αργότερα οι Νίντζα μαχητές. Όπως από παιδί έγινε έφηβος έτσι και τα κόμικς του από ''παιδικά'' έγιναν ''ενήλικα'' πιο σκοτεινά, απόκοσμα. Το μαύρο χρώμα έντονο σε όλο το κόμικς ώστε να προσδίδει την ατμόσφαιρα που αρμόζει, μάτια δίχως κόρες απόκοσμα, καρέ σωστά σκηνοθετημένα, το σενάριο θέλει δουλειά λίγο πιο πολύ πλοκή αλλά και τι να προλάβει σε μόλις 29 σελίδες. Το είχα πει εδώ και πριν χρόνια από τον Νίκο περιμένω πολλά αρκεί να το δουλέψει ή μάλλον να μη σταματήσει να το δουλεύει. Θα ήθελα να τον δω σε πιο μεγάλη δουλειά, σε ένα πολυσέλιδο άλμπουμ για να δω το πόσο καλά το ''έχει'' με το σενάριο και την πλοκή του. Σελίδες δείγμα : ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
  8. leonidio

    BUTTERFLY EFFECT

    Μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν έχει παρουσιαστεί ακόμα αυτό το φανζίν. Εάν είμαι ο μόνος που το έχει, φροντίστε να το προμηθευτείτε με την πρώτη ευκαιρία. Εάν το έχετε και απλά δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, βάλτε το πάρα πολύ ψηλά στη λίστα με τα προσεχή αναγνώσματά σας. Με πολύ λίγα λόγια, το κόμικ περιγράφει την κατάρρευση της δυτικής κοινωνίας μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και το πώς οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι και οι δήμαρχοι κλητήρες, Θεωρώ περιττό να γράψω πολλά, αφού έχει ασχοληθεί με το φανζίν ο ασύγκριτα πιο γνώστης των κόμικς Γιάννης Κουκουλάς σε ολόκληρο άρθρο του και επειδή είναι και ασύγκριτα καλύτερος γραφιάς από εμένα, σας παραπέμπω εκεί. (Μόνο σε ένα σημείο του άρθρου, θα διαφωνήσω: αν και σίγουρα η εξ ουρανού προερχόμενη καταστροφή είναι μια μάλλον εύκολη λύση, προσφέρει μια αίσθηση επιτακτικότητας και αμεσότητας στην αφήγηση καθώς και την αίσθηση ότι όλα όσα γίνονται συμβαίνουν εν ριπή οφθαλμού, κάτι που εξυπηρετεί απόλυτα τους στόχους των δημιουργών - το εάν συμφωνώ εγώ ή όχι είναι άλλη ιστορία) Οφείλω να επαινέσω τη στρωτή αφήγηση, αφού για πρώτη φορά διαβάζω ελληνικό φανζίν, που να μπορεί σε 20 σελίδες να είναι τόσο ολοκληρωμένο και μεστό. Θα είναι όμως μεγάλη αδικία αν δεν απονείμω και τα εύσημα στο πολύ ωραίο σχέδιο της Κουμάκη, που αν και απλό, είναι ιδιαιτέρως εύστοχο. Εξάλλου, μας προσφέρει και πορτρέτα αληθινών προσωπικοτήτων (Τραμπ, Ζίζεκ, Τσόμσκυ, Βαρουφάκης, Κιμ) που δεν είναι καρικατούρες. Η εξέλιξή της θα είναι σίγουρα σημαντική και δικαίως. Ωραία έκδοση, θα μπορούσε ίσως το χαρτί να ήταν λίγο παχύτερο. Στο τέλος του κόμικ περιλαμβάνεται και ένα wiki με πληροφορίες που επεξηγούν κάποια από τα θέματα που θίγονται στο κόμικ. Σύμφωνα με το άρθρο του Κουκουλά είναι έκδοση του κέντρου "Αντιγόνη", αλλά κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται μέσα στο κόμικ. Δεν το αμφισβητώ, φυσικά, εξάλλου υπάρχει και ISBN, αλλά και καταχώρηση στο biblionet, για αυτό και δεν το καταχωρώ ως Αυτοέκδοση, το θέτω όμως υπόψη των αρμοδιέστερων. Επιπλέον, η ημερομηνία που γράφει μέσα στο κόμικ είναι 2017 (για το copyright), αλλά είναι καταχωρισμένο στο biblionet ως έκδοση του 2018, και αυτό ακολουθώ κι εγώ Μια εσωτερική σελίδα, σκαναρισμένη από εμένα, για να πάρετε μια γεύση. Φυσικά, το άρθρο έχει και άλλες. Και ρίξτε και μια ματιά και στο Born to Die, αξίζει κι αυτό. Είναι αυτονόητο για μένα ότι η Κουμάκη είναι μια δημιουργός που τίθεται πλέον υπό υποχρεωτική παρακολούθηση Και όπως είπαμε: διαβάστε το
  9. Κάθε φέτος και καλύτερα Στα Μυστικά του Βάλτου Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Καλή χρονιά για τα κόμικς το 2018! Κυκλοφόρησαν πολλά καλά ελληνικά βιβλία από παλαιότερους και νέους δημιουργούς και από πολλούς διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους. Το Καρέ Καρέ ξεχωρίζει και υπενθυμίζει τα σημαντικότερα κόμικς που διαβάσαμε τη χρονιά που φεύγει, με την ευχή το 2019 να μας προσφέρει εξίσου σπουδαία έργα. Στα Μυστικά του Βάλτου Γιάννης Ράγκος, Παναγιώτης Πανταζής (εκδ. Polaris) Προσαρμόζοντας το πασίγνωστο και πολυδιαβασμένο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα που αποτέλεσε βασικό εργαλείο των στρατευμένων εθνικών αφηγήσεων περί του Μακεδονικού Αγώνα, οι Γιάννης Ράγκος και Παναγιώτης Πανταζής, λόγω και της συγκυρίας, είχαν να ξεπεράσουν πολλές κακοτοπιές. Σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν, επιλέγοντας να εστιάσουν, κυρίως μέσω των υπέροχων σχεδίων του δεύτερου και των ασκητικών, σκαμμένων προσώπων των πρωταγωνιστών, στο δράμα του πολέμου και στις κοινές αγωνίες όσων βούτηξαν στους βάλτους για να σκοτώσουν ή/και να σκοτωθούν. Στα Μυστικά του Βάλτου Νίπερ - Αιώνιος Μετανάστης Νάσος Βασιλακάκης (εκδ. ΚΨΜ) Μετά τη «Μαριάννα τη Βρωμόστομη», μια επισφαλώς εργαζόμενη σερβιτόρα με κότσια ενάντια σε αναιδείς πελάτες, φασίστες και κακά αφεντικά, ο Νάσος Βασιλακάκης επέστρεψε με ένα κόμικς πολιτικής φαντασίας και πρωταγωνιστή τον αντιήρωα Νίπερ. Ταξιδεύοντας στα πέρατα του κόσμου, ο παράξενος αλλά δίκαιος τυχοδιώκτης και φύσει αναχωρητής αναζητεί κάποιον παλιό έρωτα ξεπερνώντας κάθε αντιξοότητα, είτε αυτή είναι απλήρωτη σπιτονοικοκυρά, είτε Αγγλοι ακροδεξιοί χούλιγκαν, είτε πράκτορες μυστικών υπηρεσιών. Νίπερ - Αιώνιος Μετανάστης Ο Συλλέκτης – Εξι διηγήματα για έναν Κακό Λύκο Soloup (εκδ. Ικαρος) Μια σπονδυλωτή αφήγηση σε έξι μέρη που στο σύνολό τους συνθέτουν ένα σπαρακτικό παραμύθι για μεγάλα παιδιά δημιουργεί ο Soloup μετά το πολυβραβευμένο «Αϊβαλί». Και παρακολουθεί την καφκικά εφιαλτική, εξαναγκασμένη, σταδιακή αποξένωση ενός πατέρα από το παιδί του λόγω οικογενειακών δυσλειτουργιών, μονόφθαλμων, εκδικητικών πρακτικών και άλυτων γραφειοκρατικών προβλημάτων. Η Σπηλιά του Πλάτωνα, η Κοκκινοσκουφίτσα, η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων προσαρμόζονται και συνδυάζονται ιδανικά για να αποδώσουν την αγωνία ενός Συλλέκτη να ξαναδεί την κόρη του. Ο Συλλέκτης – Εξι διηγήματα για έναν Κακό Λύκο The Working Dead Πάνος Ζάχαρης (εκδ. Τόπος) Τη διαχρονική εκμετάλλευση των εργαζόμενων από την οικονομική, πολιτική και θρησκευτική εξουσία παρουσιάζει ο Πάνος Ζάχαρης με πικρό χιούμορ. Ταξιδεύοντας σε διάφορα σημεία του πλανήτη από τα βάθη της ιστορίας μέχρι τη σύγχρονη εποχή, παραθέτει φανταστικά παραδείγματα και επινοημένα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι αν και άλλαξαν οι ενδυμασίες, τα αφεντικά καταπίεζαν της γης τους κολασμένους. Που όσο δεν αντιδρούσαν, επέτρεπαν στους θύτες τους να γίνονται όλο και πιο σκληροί, όλο και πιο βάρβαροι. The Working Dead Ντερκ Τζέντλι, Ολιστικό Πρακτορείο Ντετέκτιβ Arvind Ethan David, Ηλίας Κυριαζής (εκδ. Star Comics) Δημοσιευμένες πρώτα στις ΗΠΑ, οι περιπέτειες του αλλόκοτου ντετέκτιβ Ντερκ Τζέντλι με τις πιο ανορθόδοξες μεθόδους επίλυσης μυστηρίων αποτελούν ένα sequel των ιστοριών του μετρ της χιουμοριστικής γραφής Douglas Adams, συγγραφέα, μεταξύ άλλων, της σειράς βιβλίων «Γυρίστε τον Γαλαξία με οτοστόπ». Τα σχέδια του Ηλία Κυριαζή συμβάλλουν καθοριστικά στην απόδοση του πνεύματος του Adams και στη δημιουργία του σουρεαλιστικού κλίματος εντός του οποίου ο παράξενος ντετέκτιβ επινοεί λύσεις ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν προβλήματα. Ντερκ Τζέντλι, Ολιστικό Πρακτορείο Ντετέκτιβ Εχεις πεθάνει για μένα Σταύρος Κιουτσιούκης (εκδ. Ενατη Διάσταση) Στο πλαίσιο της μεγάλης παραγωγικότητας του Κιουτσιούκη τα τελευταία χρόνια, το «Εχεις πεθάνει για μένα» είναι μια ιστορία καταδίωξης με ζόμπι και γκάνγκστερ σε απολύτως ανοίκεια περιβάλλοντα και απολαυστικά στιλιζαρισμένους διαλόγους. Αν και μικρό σε έκταση, λειτουργεί ως μια άσκηση ύφους που παρωδεί συγκεκριμένα genres και εύκολα αναγνωρίσιμα στερεότυπα, θέτοντας απανωτά χιουμοριστικά ερωτήματα και στερώντας επιτηδευμένα τις απαντήσεις από τους αναγνώστες. «Εχεις πεθάνει για μένα» και «World War Sapiens» World War Sapiens Δημήτρης Καμένος (εκδ. Jemma Press) Ως δεύτερη φάση της σειράς «Homo», το World War Sapiens αποτελεί μια ευφυέστατη παραβολή της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας σε μια εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία τα ανθρώπινα είδη, κόντρα στη θεωρία της εξέλιξης, επιβίωσαν αντί να εξαφανιστούν και διαγκωνίζονται για την επικράτηση, δημιουργώντας συμμαχίες και συνασπισμούς εξουσίας. Ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο ναζισμός και άλλοι φριχτοί -ισμοί είναι παρόντες και σε αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα. Αλλά είναι παρούσα και η αντίσταση, με χιούμορ και πάθος. Shark Nation Σπύρος Δερβενιώτης (εκδ. Χαραμάδα) Συνέχεια του «Yesternow» με τις πολλαπλές κινηματογραφικές αναφορές και το κριτικό (αντι)νοσταλγικό κλίμα, το «Shark Nation» μπορεί να διαβαστεί ως μια τρομακτική εκδοχή πολιτικού μέλλοντος με δεδομένη την επικράτηση του μοντέλου Τραμπ στις σύγχρονες ΗΠΑ. Ο πρωταγωνιστής Ντικ Φιλίπο με τη μορφή του Τζον Γκούντμαν διασταυρώνεται με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο, μια ελεεινή τηλεοπτική περσόνα που ξερνάει ρατσισμό, μισογυνισμό και βαρβατίλα (αλλά είναι εκλεγμένος από τον λαό!) και αναλαμβάνει να αναζητήσει την απαχθείσα σκλάβα του, ενώ ταυτόχρονα ανακαλύπτει τον εαυτό του. Shark Nation Οι νύφες του Δράκουλα - Νουρ Αβραάμ Κάουα, Γιάννης Ρουμπούλιας (εκδ. Jemma Press) Ενα βήμα πιο πέρα προχωρούν τον μύθο του Κόμη Δράκουλα οι Κάουα και Ρουμπούλιας, θέτοντας στο επίκεντρο τις γυναίκες που μοιράστηκαν, ηθελημένα ή μη, τη ζωή τους μαζί του. Στο πρώτο μέρος της τριλογίας τους δίνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη Νουρ και τοποθετούν την ιστορία στα χρόνια της παρακμάζουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όταν η εξουσία άλλαζε χέρια με βάση τις συμμαχίες, τις προδοσίες και τις ίντριγκες. Ποια θέση μπορεί να έχει μια γυναίκα σε έναν τέτοιο κόσμο όταν είναι «ιδιοκτησία» του άρχοντα του σκότους και ποια η μοίρα της αν τολμήσει να τα βάλει μαζί του; Σύνδρομο Omnibus Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου (εκδ. Comicdom Press) Συγκεντρωτική έκδοση όλων των έως τώρα τευχών τού εν εξελίξει «Συνδρόμου», σε σενάριο του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου και σχέδια πέντε διαφορετικών δημιουργών (Χρήστος Μαρτίνης, Γιάννης Ρουμπούλιας, Αλέξια Οθωναίου, Γαβριήλ Τομπαλίδης, Λευτέρης Μαυρογιάννης), αποτελεί το Omnibus, στο οποίο παρουσιάζονται όλοι οι χαρακτήρες της σειράς που πάσχουν από σπάνια σύνδρομα, κατά την προσπάθειά τους να γίνουν ομάδα, να επικοινωνήσουν, να δράσουν συλλογικά, να διατηρήσουν την κοινωνική τους υπόσταση και την προσωπικότητά τους σε έναν κόσμο εχθρικό κι αφιλόξενο. Σύνδρομο Omnibus Η Αποικία Αρκάς (εκδ. Γράμματα) Μια πολιτική αλληγορία δημιουργεί ο Αρκάς, στο πνεύμα των έργων του των τελευταίων ετών, δηλαδή μια πρόφαση για να ξιφουλκήσει εναντίον της Αριστεράς και του παρελθόντος της. Αναμφίβολα το κάνει επιτυχημένα και με το γνωστό του χιούμορ που βασίζεται σε λογοπαίγνια και αποστομωτικές ατάκες, αλλά χρησιμοποιώντας έναν ανιστόρητο παραλληλισμό και εξισώνοντας τον κομμουνισμό με τον ναζισμό. Αν το πάρεις στα σοβαρά, μπορεί να είναι εξοργιστικό, αλλά αν απολαύσεις τους διαλόγους ανάμεσα στα μυρμήγκια-εργάτες της Αποικίας, έχει την πλάκα του. Η Αποικία Α = - Α Δημήτρης Αναστασίου (εκδ.Καλειδοσκόπιο) Με έντονο το εικαστικό στοιχείο και με συναρπαστικές αλλαγές στα σχεδιαστικά του στιλ σε κάθε κεφάλαιο και ανάλογα με την εξέλιξη της πλοκής, ο Δημήτρης Αναστασίου δημιουργεί μια εντυπωσιακά δοσμένη ιστορία γύρω από ένα όνειρο που μπορεί και να μην είναι τέτοιο. Ο πρωταγωνιστής του βυθίζεται σταδιακά σε έναν κόσμο αλλόκοτο που όσο τον ξενίζει, άλλο τόσο του είναι οικείος και του ανακαλεί μνήμες ή του προαναγγέλλει τα μελλούμενα σε ένα ταξίδι από την παιδική ηλικία μέχρι τα γεράματα, με πολλούς σταθμούς και ομορφότερο από αυτούς το σπίτι των έργων τέχνης του παρελθόντος. Α = - Α 1800 Θανάσης Καραμπάλιος (εκδ. Jemma Press) Στην ελληνική επαρχία, στα χρόνια της κλεφτουριάς κατά τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα, λίγο πριν από την Επανάσταση του 1821, διαδραματίζεται η πολλά υποσχόμενη σειρά του Θανάση Καραμπάλιου. Κι έχει για πρωταγωνιστές της πολλά πρόσωπα από αυτά που κατέγραψε η Ιστορία και αφηγούνται οι θρύλοι, αλλά σε διαφορετικές συνθήκες από αυτές εντός των οποίων έγιναν γνωστά. Σε μια ιστορία που, αν και μυθοπλασία με επίκεντρο την Ελλάδα του 1800, προσπαθεί να είναι απόλυτα τεκμηριωμένη κι εντυπωσιακά ακριβής ως προς τα πραγματολογικά και αντικειμενικά της στοιχεία. 1800 Αλεξάνδρεια Νικόλας Στεφαδούρος (εκδ. Web comics) Τα αφηγημένα απομνημονεύματα του πατέρα του από τη ζωή του στην Αίγυπτο και ειδικότερα στην Αλεξάνδρεια μεταφέρει σε κόμικς ο Νικόλας Στεφαδούρος. Μέσω μικρών ιστοριών που κάθε μια αφηγείται ένα αποσπασματικό περιστατικό της νεότητας, συνθέτει το παζλ της ψυχοσύνθεσης ενός ανθρώπου που αναγκάστηκε να φύγει από τον ουσιαστικό τόπο του, ενώ ταυτόχρονα ανασυνθέτει το κλίμα μιας ολόκληρης εποχής, έντονα πολιτικά φορτισμένης. Αλλά το κάνει με χιούμορ, με γλυκύτητα και πάνω απ’ όλα, με σεβασμό για τον τόπο που έγινε η φιλόξενη δεύτερη πατρίδα τόσων και τόσων Ελλήνων. Αλεξάνδρεια Πηγή
  10. Ο Άγνωστος: Τόμος ΙΙ- Μια αναζήτηση για τρεις αλληλένδετους κόσμους Ένα χρόνο αργότερα από την έκδοση του πρώτου τόμου των περιπετειών του Unknow (χωρίς n στο τέλος) η Jemma Press επιστρέφει στο παρελθόν και στον κόσμο των fumetti, των ασπρόμαυρων ιταλικών comics της δεκαετίας του 1970. Oι μεταφραστές Γιάννης Μιχαηλίδης και Κωνσταντίνα Γερ. Ευαγγέλου καταπιάνονται ξανά με τον λόγο και το έργο του Magnus (κατά κόσμο Roberto Raviola). Με μια βαθιά γνώση, αγάπη και προσοχή μας δίνουν την ευκαιρία να δούμε με άλλο μάτι τον ανώνυμο ήρωα (ή με το ίδιο, αλλά από άλλη οπτική) από ότι στον πρώτο τόμο. Στον πρόλογο τους αναφέρουν ότι οι περιπέτειες του Unknow, που κινούνται μεταξύ των ειδών, των τόπων και των χρόνων, δεν είναι comics για ενήλικους, αλλά comics που σε βοηθούν να ενηλικιωθείς. Η κριτική τους αυτή μπορεί να φαντάζει αυστηρή με την πρώτη ματιά, ωστόσο φανερώνει μια πολύ καλή κατανόηση του ρόλου του Magnus σε μια αναζήτηση που εκτείνεται σε τρία διαφορετικά πεδία: στον ρόλο του ίδιου του δημιουργού ως ανθρώπου, στον ρόλο των comics ως τέχνης, αλλά και στον ρόλο της Ιταλίας ως μιας χώρας με φασιστικό παρελθόν σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη οικονομία και πολιτική κατάσταση. Για το πρώτο δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί. Οι 3 περιπέτειες του δεύτερου τόμου μας δίνουν έναν ήρωα πιο ώριμο, πιο γερασμένο, όπως αναφέρει και ο ίδιος με διττή σημασία. Το διαρκώς μεταβαλλόμενο παρελθόν του, που σε κάθε περίσταση του έδινε τις δεξιότητες που χρειαζόταν για να υπερβεί τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που αντιμετώπιζε (καθώς και το ταλέντο να μπλέκει σε αυτές άθελά του) δείχνει να σταθεροποιείται, ενώ πολλές φορές, με μορφές ονείρου ή τύψεων, έρχεται στο προσκήνιο. Ο έντονος κυνισμός πλέον δίνει, αργά και όχι χωρίς αγώνα, την θέση του σε έναν βαθύ, γεμάτο τύψεις ανθρωπισμό: όχι για τους ανθρώπους που σκότωσε, αλλά για αυτούς που πλήγωσε χωρίς να το θέλει, για αυτούς που δεν κατάφερε να σώσει. Άφοβος απέναντι σε κανόνες επιβεβλημένους απ’ έξω και από πάνω, απτόητος μπροστά στον κίνδυνο, δίνει την χωρίς αρχή μέση και τέλος (;) ζωή του για μια ηθική που ακόμα και ο ίδιος καταλαβαίνει πως δεν μπορεί ποτέ να επιζήσει. Το δεύτερο μας αποκαλύπτει καλύτερα την ουσιαστική συνεισφορά του Raviola στην ιταλική 9η Τέχνη. Όταν όλοι, όπως είναι πολύ λογικό, έψαχναν τους προγόνους των comics στην τυπογραφία και στην ζωγραφική, ο Ιταλός καλλιτέχνης κοιτάει στην γλυπτική αλλά και στη φωτογραφία για έμπνευση. Έτσι ο Unknow πλάθεται από τις πτυχώσεις των αναγεννησιακών αγαλμάτων και τις σκιάσεις των φωτογραφιών, με φως και σκιά. O Magnus παίρνει λαϊκά στερεότυπα και τα διαχωρίζει από την πηγή τους, δίνοντας στις μορφές του μια κλασικότροπη χροιά, ενώ για άλλη μια φορά η σεξουαλικότητα ξεχειλίζει από το έργο. Την ίδια στιγμή, πέρα από το εικαστικό κομμάτι, ο Ιταλός θολώνει και τα είδη από τα οποία παίρνει τις θεματικές του: με βάση το σκληρό αστυνομικό, δεν διστάζει να μπολιάσει το μείγμα του με στοιχεία κλασσικού noir αλλά και γνήσιου gangster drama, μεταπηδήσεις εύκολες καθώς πρόκειται για συγγενικά είδη. Ωστόσο οι χαρακτήρες του Magnus έχουν κάτι που τους ξεχωρίζει από αντίστοιχες μορφές της pulp λογοτεχνίας: μια έντονη συναισθηματική φόρτιση που δεν προέρχεται από την αγωνία του αν θα επιζήσουν ή όχι, αλλά από μια έντονη ηθική και ψυχολογική μάχη. Σε κάθε περίπτωση ο Unknow μας αποκαλύπτει ένα βήμα της 9ης Τέχνης να ξεφύγει από τα υπόγεια και την διασκέδαση και να αγγίξει, όπως κάθε τέχνη ελπίζει, την ανθρώπινη κατάσταση και πράξη. Το τρίτο είναι ίσως το πιο δύσκολο για έναν καλλιτέχνη που καταπιάνεται με την περιπέτεια, ένα είδος ναι μεν πολιτικό στον πυρήνα του, αλλά χωρίς (πάντα) άμεσες πολιτικές απολήξεις. Ο Raviola, μέσα από την περιφορά του ήρωά του σε εμπόλεμες ζώνες, αντιαποικιοκρατικές συρράξεις και μνημειώδεις συγκρούσεις, όπως η παλαιστινο-ισραηλινή, μας δείχνει πώς ένας αστικός ατομοκεντρισμός μεταβάλλεται. Το φασιστικό παρελθόν της χώρας του δεν το αρνείται, ούτε το θάβει, αλλά προσπαθεί να το κατανοήσει και να το μετουσιώσει σε μάθημα προς αποφυγή (μάθημα απαραίτητο σε μια εποχή ανόδου της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη). Ο εγωκεντρικός Unknowεξελίσσεται σε οδηγό για έναν κόσμο χαοτικό, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο, με μια αφετηρία που ψάχνει συνεχώς τον εαυτό της. Όμως η ιδιότυπη τιμιότητα του ήρωα, που τον διαχωρίζει από κοινούς λούμπεν μπράβους, καταφέρνει τελικά να αναδειχθεί. Αν έχετε ήδη τον πρώτο τόμο, ο δεύτερος επιβάλλεται να τον συντροφεύσει στην συλλογή σας. Αν όχι, ίσως ήρθε η ώρα για ένα ταξίδι στην σκληρή πλευρά της δεκαετίας του 1970, μακριά από νοσταλγικές εικόνες και ωραιοποιήσεις. Ντόμπρα. Πηγή
  11. Retroplaymo

    2018 Ksout Party! [31/12/2018 @ Jemma]

    Κανείς δε το ζήτησε αλλά διαβάσαμε τις σκέψεις σας. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσουμε το 2018 με ένα μοναδικό party Jemma Books & Comics Official Group όπως όλοι μαζί ξέρουμε. Στις 31.12.2018 από τις 12:00 μέχρι τις 19:00 εκτός από μουσική, τυροπιτάκια, ποτά και κληρώσεις με δώρα θα έχουμε και ένα φοβερό AUCTION με 3 Jemma κομμάτια που όλοι τα θέλατε: 1) BATMAN DAMNED #1 variant. To εξαντλημένο και πλέον δυσεύρετο τεύχος της DC όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Batman γυμνός! 2) INDIANA JONES ON HORSE statue! 3) Ένα ραντεβού για καφεδάκι με τον Yannis Rubus Rubulias! (τα έσοδα από αυτή την δημοπρασία θα δοθούν για ένα καλό σκοπό που θα ανακοινωθεί στην πορεία). Από τις 23.12.2018 έως και 30.12.2018 όσοι πελάτες έρθουν στο μαγαζί και ψωνίσουν μπαίνουν σε κλήρωση για: 2 υπογεγραμμένα Belzebubs από τον δημιουργό τους JP Ahonen POP MARVEL STUDIOS first 10 years IRON MAN vinyl figure! Overwatch El Mariachi T-shirt! Marvel Comics A5 Premium Retro Notebook! Δωρεάν συνδρομή για ένα χρόνο σε τίτλο της αρεσκείας σας! Οι κληρώσεις θα γίνουν όλες στο Party στις 31.12.2018. Η εκδήλωση στο facebook.
  12. Retroplaymo

    2018 Ksout Party! [31/12/2018 @ Jemma]

    μέχρι
    Κανείς δε το ζήτησε αλλά διαβάσαμε τις σκέψεις σας. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσουμε το 2018 με ένα μοναδικό party Jemma Books & Comics Official Group όπως όλοι μαζί ξέρουμε. Στις 31.12.2018 από τις 12:00 μέχρι τις 19:00 εκτός από μουσική, τυροπιτάκια, ποτά και κληρώσεις με δώρα θα έχουμε και ένα φοβερό AUCTION με 3 Jemma κομμάτια που όλοι τα θέλατε: 1) BATMAN DAMNED #1 variant. To εξαντλημένο και πλέον δυσεύρετο τεύχος της DC όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Batman γυμνός! 2) INDIANA JONES ON HORSE statue! 3) Ένα ραντεβού για καφεδάκι με τον Yannis Rubus Rubulias! (τα έσοδα από αυτή την δημοπρασία θα δοθούν για ένα καλό σκοπό που θα ανακοινωθεί στην πορεία). Από τις 23.12.2018 έως και 30.12.2018 όσοι πελάτες έρθουν στο μαγαζί και ψωνίσουν μπαίνουν σε κλήρωση για: 2 υπογεγραμμένα Belzebubs από τον δημιουργό τους JP Ahonen POP MARVEL STUDIOS first 10 years IRON MAN vinyl figure! Overwatch El Mariachi T-shirt! Marvel Comics A5 Premium Retro Notebook! Δωρεάν συνδρομή για ένα χρόνο σε τίτλο της αρεσκείας σας! Οι κληρώσεις θα γίνουν όλες στο Party στις 31.12.2018. Η εκδήλωση στο facebook.
  13. 1800: 1. Πατέρας – Ένα ελληνικό western με πρωταγωνιστές κλέφτες και αρματολούς Η Jema Press παρουσιάζει το πρώτο βιβλίο από τη σειρά κόμικ του Θανάση Καραμπάλιου 1800, μια δουλειά εμπνευσμένη από τους πρωταγωνιστές της επανάστασης του 1821, τους κλέφτες και τους αρματολούς, θυμίζοντας κάτι από τις περιπέτειες του Μπλεκ, του Λοχαγού Μαρκ, του Όμπραξ κι άλλων πιστολέρηδων του “ρομαντικού” 19ου αιώνα. Πρωταγωνιστής είναι ο Δήμος Καραμάνος, ένας οικογενειάρχης που ζει ήσυχα με την οικογένειά του. Η άφιξη, ωστόσο, του αγγελιοφόρου ενός από τους ηρωικότερους αρματολούς του Ολύμπου θα γίνει η αφορμή για να αναδυθεί στην επιφάνεια το περιπετειώδες παρελθόν του. Έτσι, η συναναστροφή του Καραμάνου με προσωπικότητες όπως αυτές του Νικοτσαρά, του Αλή Πασά, του Ανδρούτσου και του Καραϊσκάκη καθιστούν αδύνατη τη συνέχιση της “ραγιάδικης” πλην ήσυχης ζωής του. Η περιπέτεια έχει μόλις αρχίσει λίγο πριν τη δειλή πρωταρχή της Επανάστασης και το πρώτο βιβλίο της σειράς “Πατέρας” είναι μόνο το προοίμιο! Η έμπνευση για τη δημιουργία του “1800” ήταν η εγγενής απορία του Θανάση Καραμπάλιου σχετικά με την απουσία κόμικ στην Ελλάδα βασισμένων στη μυθοπλασία εκείνης της περιόδου. Τα αίτια αυτής της έλλειψης ενδεχομένως οφείλονται όχι μόνο στην “αντιεμπορικότητα της φουστανέλας” όταν έρχεται σε σύγκριση με τα γυαλιστερά σπιρούνια των cowboys και τους αδίστακτους παρανόμους των westerns, αλλά και στο φόβο, εκ μέρους των δημιουργών, να αγγίξουν μια θεματική ιδιαίτερα προσφιλή στον ακροδεξιό χώρο, ειδικά σε μια εποχή που ο εθνικιστικός λόγος και οι ρητορικές μίσους φαίνεται να συνεπάγονται θύματα και απώλειες. Ως εκ τούτου πλήθος συναρπαστικών διηγήσεων και ειδυλλιακών ρομάντζων, ντυμένων με τον μανδύα μιας ρομαντικής εποχής που παρουσιάζει ιστορικό ενδιαφέρον και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, έμενε ανεκμετάλλευτο. Η σειρά 1800 φαίνεται να έρχεται σε σύγκρουση με αυτό τον “κατεστημένο” τρόπο σκέψης και τολμά να δώσει στους ήρωες της Επανάστασης του ’21 όχι μόνο σάρκα και οστά, αλλά και τη γοητεία και το coolness που τους αξίζει, απαλλαγμένους από ακροδεξιές κορόνες και φαντασιώσεις. Πολύ περισσότερο, πρόκειται για το “κερασάκι στη τούρτα” στη δημιουργία εικονογραφήσεων εμπνευσμένων από την λαϊκή παράδοση και τέχνη, αποτελώντας την ιστορική, αλλά και αισθητική συνέχεια άλλων προσπαθειών, όπως είναι ο Ερωτόκριτος των Γ. Γιούση και Δ. Παπαμάρκου και η Πάπισσα Ιωάννα του Λ. Παπαθανάση. Έτσι, το 1800 προτείνεται σε όσους αγάπησαν τα παραπάνω, συνθέτοντας μια πολεμική περιπέτεια εποχής, που συνδυάζει στοιχεία ρομάντζου και στηρίζεται σε μια ενδελεχή μελέτη του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να έχει το ιστορικό υπόβαθρο που συναντά κανείς σε ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά καθιστούν το πρώτο βιβλίο της σειράς “1800” ένα τολμηρό διάβημα στο χώρο των εικονογραφήσεων όχι μόνο σε αισθητικό επίπεδο, αλλά και στις αντιλήψεις που κυριαρχούν γύρω από συναφείς θεματικές. Ανυπομονούμε για το επόμενο! Πηγή
  14. Μετά το βραβευμένο βιβλίο «Αϊβαλί» ο πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς Soloúp, κατά κόσμον Αντώνης Νικολόπουλος, πριν από λίγες ημέρες παρουσίασε τον «Συλλέκτη», έξι ιστορίες που τις συνδέει το νήμα μιας οικογενειακής διάλυσης και ένας… κακός λύκος. Ο δημιουργός μίλησε στην FS για τη θεματολογία του «Συλλέκτη», για τα κόμικς στην Ελλάδα και για το πόσο κακός τελικά είναι ο κακός λύκος. Κατ’ αρχάς, τι συλλέγει ο «Συλλέκτης» του τίτλου και ποιος είναι ο κακός λύκος του υπότιτλου του βιβλίου σας; Η συλλογή πραγμάτων είναι κάτι που συμβαίνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στον καθέναν μας. Πολλές φορές χωρίς καν να νιώθουμε συλλέκτες ή να το επιδιώκουμε. Τα ’φερε έτσι λοιπόν στον Διονύση, τον κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου, να μαζεύει στο μπλοκάκι του αριθμούς ταξί. Των ταξί που πηγαίνουν, αντί γι’ αυτόν –και παρά τις αποφάσεις του δικαστηρίου–, το παιδί του στο σχολείο. Ο λύκος, πάλι, είναι βγαλμένος από το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας. Αντί όμως να μαζεύει –όπως πραγματικά θα ήθελε– πρωινές «καλημέρες» από την ηρωίδα του παραμυθιού, φορτώθηκε στα μάτια της τον ρόλο του «κακού». Έξι ιστορίες ή μία ιστορία «σπασμένη» σε έξι κομμάτια; Πράγματι, το βιβλίο χωρίζεται σε έξι αφηγήσεις. Κάθε ιστορία διατηρεί την αυτονομία της, όμως όλες μαζί συμπληρώνουν, σαν σε παζλ, την κεντρική ιστορία του Διονύση, φωτισμένη κάθε φορά από διαφορετική οπτική γωνία. Μετανάστες που καταλαβαίνουν τα πουλιά, γείτονες που παρακολουθούν τα πάντα, φιλίες που καταρρέουν για μια παρεξήγηση, οικογένειες που σήμερα υπάρχουν και αύριο όχι… Ποιο είναι για εσάς το «νήμα» που ενώνει όλα αυτά τα στοιχεία; Η σιωπηλή φιγούρα του Διονύση είναι εκείνη που διατρέχει όλες τις ιστορίες. Μια βασανισμένη ύπαρξη που αναζητά την επαφή με το παιδί του μπροστά στα μάτια των γειτόνων και των περαστικών. Ένας χαρακτήρας, όμως, που στον μονόλογο του τελευταίου κεφαλαίου βλέπουμε αυτές ακριβώς τις βουβές σκέψεις του να μετατρέπονται σε κραυγή απόγνωσης. Ο «Συλλέκτης» είναι αποτέλεσμα έρευνας και μελέτης τρίτων ή προσωπικών σας εμπειριών; Δυστυχώς, τα προβλήματα της αποξένωσης που δημιουργούνται από διαζύγια ανάμεσα σε γονείς και παιδιά βρίσκονται παντού γύρω μας. Όλοι έχουν δει, ζήσει ή ακούσει παρόμοιες τραυματικές ιστορίες, για τις οποίες ουσιαστικά κανείς δεν μιλάει ανοιχτά: για παράλογα εκδικητικές συμπεριφορές, για παιδιά που χρησιμοποιούνται ως όπλο ενάντια στον άλλον γονέα, για καφκικές δίκες, για προκάτ αποφάσεις. Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ γι’ αυτό. Η ελληνική Δικαιοσύνη με τις παραλήψεις και τους γραφειοκρατικούς της ρυθμούς δίνει μια χαρά σενάρια για όσους ενδιαφέρονται. Το προηγούμενό σας graphic novel, το «Αϊβαλί», έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό. Ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις για τον «Συλλέκτη»; Το «Αϊβαλί» πράγματι είχε μια πολύ καλή αποδοχή, τόσο από το κοινό όσο και από πανεπιστημιακούς και εκπαιδευτικούς. Έχει μεταφραστεί και συνεχίζει να μεταφράζεται σε άλλες γλώσσες. Ο «Συλλέκτης», από την άλλη, μόλις τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα. Αυτά όμως που ήδη έρχονται πίσω, οι κριτικές και τα σχόλια, θυμίζουν αρκετά τις πρώτες αντιδράσεις για το «Αϊβαλί». Ας ελπίσουμε πως θα έχει κάποια αντίστοιχη υποδοχή. Όπως στο «Αϊβαλί» έτσι και στον «Συλλέκτη» επιλέξατε το ασπρόμαυρο σκίτσο. Γιατί; Στο «Αϊβαλί» κατέληξα στο ασπρόμαυρο σκίτσο γιατί θεωρούσα πως σημειολογικά ταίριαζε με το θέμα και την εποχή. Με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες με τις οποίες έχουμε συνηθίσει να φανταζόμαστε την καταστροφή της Σμύρνης το 1922. Ο «Συλλέκτης», πάλι, είναι μια ιστορία με πολλά γκρίζα συναισθήματα και ψυχικές σκιές. Περιγράφει τις μαύρες τρύπες των ανθρώπων. Τι καλύτερο λοιπόν κι εδώ από το ασπρόμαυρο σκίτσο. Στον «Συλλέκτη», όμως, υπάρχει μια εξαίρεση χρωμάτων –συγκεκριμένα δύο χρωμάτων, του πράσινου και του κόκκινου– στο 5ο κεφάλαιο, της Κοκκινοσκουφίτσας. Δύο χρώματα, όμως, που έχουν δουλευτεί με την ίδια μανιέρα που είχα χρησιμοποιήσει στους τόνους του γκρι και στο «Αϊβαλί». Γελοιογραφία ή graphic novel; Ποιο είναι το πιο δύσκολο και γιατί; Και στα δύο μιλάμε για σκίτσα, όμως σε αυτά είναι εντελώς διαφορετικές οι προσεγγίσεις της πραγματικότητας. Για κάποια πράγματα μπορείς να μιλήσεις με αστεία, σε άλλα πάλι να διατυπώσεις σοβαρά ερωτήματα. Η γελοιογραφία είναι η τέχνη της συμπύκνωσης. Το να τα πεις όλα με σάτιρα σε μια εικόνα. Είναι κατά κάποιον τρόπο το απόσταγμα ενός ολόκληρου πολιτικού ρεπορτάζ. Έχει αυτή την ομορφιά και αυτή τη δυσκολία. Από την άλλη, τα κόμικς και η επιμέρους φόρμα των graphic novels έχουν να κάνουν με την αφήγηση μιας ολόκληρης ιστορίας. Το σκίτσο είναι πιο περιγραφικό, υπάρχει σκηνοθεσία, το σενάριο είναι συμπαγές με κλιμακώσεις, κάτι μεταξύ μυθιστορήματος και κινηματογραφικής ταινίας. Άλλη κι εδώ η ομορφιά και άλλη η δυσκολία. Και τα δύο όμως με τα χρόνια έχουν μετατραπεί σε προσωπικά μου αντανακλαστικά για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Η Ελλάδα έχει μακρά παράδοση στη γελοιογραφία και δη την πολιτική. Υπάρχει χώρος σήμερα για εγχειρήματα graphic novel όπως ο «Συλλέκτης»; Νομίζω πως ναι. Μετά τα περιοδικά «Βαβέλ» και «Παρά Πέντε», τα κόμικς στην Ελλάδα αποτελούν πλέον ξεχωριστή μορφή τέχνης, παρά τα δάνεια από τη ζωγραφική, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία κ.λπ. Τα κόμικς μάλιστα με θέματα κοντύτερα στη λογοτεχνία ή στην ιστορία απολαμβάνουν στις μέρες μας ιδιαίτερη αποδοχή από ένα ευρύτερο, ενήλικο κοινό. Όμως νομίζω πως τα κόμικς και ειδικότερα τα graphic novels μπορούν να δώσουν ακόμη περισσότερα. Αυτόνομα έργα, ιστορίες πρωτότυπες, που δεν θα έχουν ανάγκη κάποιον αρχαίο ή νεότερο συγγραφέα για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Και τώρα ποια θα είναι η συνέχεια; Ο «Συλλέκτης», όπως και πριν από τέσσερα χρόνια το «Αϊβαλί», ετοιμάζεται για μια μεγάλη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Με συναυλία των Jazztronica στα εγκαίνια στις 23 Ιανουαρίου, με δύο ημερίδες (μία στις 9 Φεβρουαρίου για τα graphic novels και μία διεθνή στις 3 Μαρτίου για τις σχέσεις παιδιών και γονιών μετά το διαζύγιο), με εργαστήρια δημιουργικής γραφής, κόμικς, ξεναγήσεις και πολλά άλλα. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 17 Μαρτίου. Σύντομα θα υπάρχει αναλυτικό πρόγραμμα. Σας περιμένουμε. INFO Ο «Συλλέκτης – Έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος. freesunday.gr
  15. ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ Την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου κυκλοφόρησε στην Αθήνα (και αργότερα τον Φλεβάρη και στην υπόλοιπη Ελλάδα) η νέα δουλειά του Βασίλη Χειλά και του Παναγιώτη Τσαούση Λήσταρχοι. Οι δημιουργοί που είχαν ξεκινήσει καμπάνια στο indiegogo χάρις στην οποία έβγαλαν το πρώτο τεύχος στην Αγγλική γλώσσα(σε πολύ καλή μετάφραση του Διονύση Τζαβάρα) επιστρέφουν και με την ελληνική εκδοχή του κόμικ. Έιναι μία υπέροχη δουλειά που έχει γίνει με μεράκι και όρεξη από όλους τους συντελεστές της σειράς. Το κόμικ μας μεταφέρει με απίστευτο τρόπο στο κλίμα της εποχής που διαδραματίζεται. Ο Βασίλης Χειλάς για μια ακόμα φορά δείχνει πόσο μεγάλος τεχνίτης του λόγου είναι αφού τα κείμενα του,οι αφηγήσεις των προσώπων που εξιστορούν τα γεγονότα,οι διάλογοι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές δίνονται με ολοζώντανο τρόπο και συγκλονιστική αμεσότητα. Παράλληλα ο Χειλάς αποδεικνύει ξανά το συγγραφικό του ταλέντο αφού δοκιμάζεται σε ένα καινούργιο είδος (ιστορικό κόμικ) που δεν είχε ασχοληθεί ξανά στο παρελθόν με άριστα αποτελέσματα. Γνώστης της ιστορίας,έχει μελετήσει αρκετά τα γεγονότα εκείνης της εποχής,το πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο που τα συνοδεύει,τα ήθη και έθιμα,τις συγκυρίες και τα χρονικά πλαίσια που διαδραματίζεται η ιστορία. Ο συγγραφέας μπορεί σχεδόν να γράψει όλα τα είδη (από φαντασία, θρίλερ, μυστήριο, περιπέτεια, επιστ.φαντασία) ότι υλικό και αν έχει στα χέρια του και αυτό το δείχνουν όλες οι προηγούμενες δουλειές του. Οι σελίδες διαβάζονται απνευστί και δυστυχώς τελειώνουν γρήγορα(η ιστορία είναι 24 σελίδες)κάνοντας τον αναγνώστη να περιμένει με αγωνία μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους(που ελπίζω να μην αργήσει πολύ)και αυτό νομίζω είναι και το σημαντικότερο επίτευγμα αυτής της φιλόδοξης προσπάθειας (ο συγγραφέας είναι και ο εκδότης) Για το σχέδιο του Παναγιώτη Τσαούση ότι και να πει κανείς θα ήταν πολύ λίγο για να περιγράψει το μεγάλο ταλέντο του καλλιτέχνη.Λεπτομερέστατο,τόσο αληθοφανές που νομίζεις ότι βλέπεις φωτογραφίες της εποχής εκείνης,έχει αποτυπώσει τέλεια το περιβάλλον που η ιστορία αναφέρεται,με έντονο δυναμισμό τόσο στις σωματικές ανατομίες,όσο και στις εκφράσεις των προσώπων,με καθαρή και κοφτή γραμμή και έμφαση στις λεπτομέρειες(ολοζώντανα τοπία της ελληνικής υπαίθρου της δεκαετίας του '20,οι στολές των χωροφυλάκων και τα όπλα των ληστών). Νομίζω ότι για το συγκεκριμένο κόμικ ο Βασίλης Χειλάς δεν θα μπορούσε να έχει διαλέξει πιο κατάλληλο συνεργάτη από τον πολυτάλαντο Παναγιώτη Τσαούση που η εξέλιξη του μέσα στα χρόνια είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη,και σίγουρα η επιτυχία του μόνο τυχαία δεν είναι στο χώρο. Μεγάλο ταλέντο το μέλλον δικαιωματικά του ανήκει. Ένα κόμικ που σε κερδίζει από τις πρώτες του σελίδες, μία ιστορία τιμής, προδοσίας&εκδίκησης όπου τα όρια ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα (Ληστών&Εξουσίας) είναι δυσδιάκριτα και το σίγουρο είναι ότι θα χυθεί αδελφικό αίμα,όλα αυτά σε μία προσεγμένη έκδοση με πολυτελές χαρτί, γυαλιστερό εξώφυλλο μόνο στην τιμή των 2.95 ευρώ, αποτελεί μία must αγορά για όλους τους φίλους των κόμικ,και μία ευκαιρία να στηρίξετε αυτή την ελληνική προσπάθεια από δύο ταλαντούχους δημιουργούς. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Phase Productions. Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα του κόμικ στο FaceBook. comicmaniacsgr.blogspot.com
  16. GreekComicFan

    BRIGANDS

    Το θέμα των Λήσταρχων των αρχών του προηγούμενου αιώνα είναι μια από τις - εν πολλοίς - ανεκμετάλλευτες πηγές ιστορικής και δραματουργικής καταγραφής, κάτι που προφανώς σκέφτηκε και ο Βασίλης Χειλάς (Ύψιλον), όταν ανάπτυξε την παρούσα σειρά παρέα με τον Παναγιώτη Τσαούση (Exotic City Cabaret, Αιώνια Καταδίκη, Ρίγη, κ.τ.λ). Για να το παρουσιάσουν, επέλεξαν να στραφούν στο crowdfunding, εκδίδοντας το πρώτα στα Αγγλικά, ούτως ώστε να προσεγγίσουν και ξένους αναγνώστες. Δεν ξέρω αν το πέτυχαν, και τα άλλα θέματα που προέκυψαν από την καμπάνια έχουν καταγραφεί επιμελώς εδώ, αλλά με την έκδοση επιτέλους στα χέρια μας, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με το κόμικ καθαυτό και να αφήσουμε τα της καμπάνιας στο σχετικό θέμα. Διάφορες συμμορίες Λήσταρχων λαμβάνουν χάρη με σκοπό να προσαρτηθούν στο δυναμικό της χωροφυλακής, που έχει σκοπό να κυνηγήσει τον ποιο επικίνδυνο από αυτούς, τον Πένγκο. Ένας από τους πρώην λήσταρχους της Χωροφυλακής είναι και ο Καρδάρας, που κάποτε ήταν φίλος με τον Πένγκο. Το πρώτο τεύχος ξεκινάει - μετά τα προκαταρκτικά - να καλύπτει την πορεία των δυο αντρών πριν γίνουν εχθροί. Το κόμικ είναι εμφανέστατα φιλόδοξο, αναπτύσσοντας την ιστορία του σε 4 χρονικές στιγμές, με αρκετή επιτυχία και δημιουργώντας ενδιαφέρον για την συνέχεια. Ο Χειλάς φροντίζει να προσφέρει στο σενάριο κάτι για όλους: Και το ιστορικό πλαίσιο, και την σφαγή/ωμότητα που θα περίμενε κανείς από τέτοιες μορφές, και την τσοντίτσα του, καθώς και το φολκλόρ ελληνικό στοιχείο, χωρίς να χάνει σε συνοχή. Σε αυτό βοηθείται αρκετά και από τον Τσαούση που έχει κάνει αρκετή έρευνα για την σωστή αναπαραγωγή των όπλων, ενδυμασιών και λοιπών στοιχείων της εποχής. Δυστυχώς όμως η αγγλική αργκό δεν του ταιριάζει, κάνοντας τον να χάνει πόντους, ενώ η γραμματοσειρά που επιλέχθηκε είναι προβληματική, μιας και αρκετά ονόματα, τοπωνύμια και αγγλικές εκφράσεις, είναι δυσανάγνωστα. Πιστεύω και ελπίζω πως θα βγει και στα Ελληνικά και εκεί το κόμικ θα αναδειχτεί περισσότερο. Εν αναμονή της συνέχειας λοιπόν.
  17. GreekComicFan

    The Steam Engines of Oz

    Το The Steam Engines of Oz ήταν ένα τρίτευχο κόμικ της Arcana που συνδυάζει την steampunk αισθητική και τον κόσμο από τον Μάγο του Οζ, με τα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα 100 χρόνια μετά. Μόλις τέλειωσε η πρώτη σειρά, βγήκε ακόμα ένα τρίτευχο. Η σειρά δημιουργήθηκε από τον Erik Hendrix, ο οποίος την έγραψε μαζί με τον Sean Patrick O'Reilly, ενώ το σχέδιο ανήκει στον Γιάννη Ρουμπούλια! Φέτος το καλοκαίρι, στις 5 Ιουνίου του 2018, βγήκε και σε animation, κατευθείαν για την οικιακή αγορά. Η παραγωγή της ταινίας ανήκει στην ίδια την Arcana, η οποία από το 2012 άνοιξε ένα τμήμα κινουμένων σχεδίων για να παράγει ταινίες βασισμένες στις κόμικ σειρές της και έχει ήδη κάμποσες παραγωγές στο ενεργητικό της. Την ταινία την σκηνοθέτησε ο ιδρυτής της Arcana, Sean Patrick O’Reilly. Θεματικά βασίζεται στο πρώτο τρίτευχο, με κάποιες σεναριακές επεκτάσεις και προσαρμογή του σεναρίου για ένα πιο παιδικό κοινό. Πηγές. https://oz.fandom.com/wiki/The_Steam_Engines_of_Oz https://oz.fandom.com/wiki/The_Steam_Engines_of_Oz_(film)
  18. GreekComicFan

    ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ

    Οι χιουμοριστικές περιπέτειες μιας κοινωνικά αδέξιας κοπέλας που έχει ως φίλο μια φανταστική εκδοχή του φεγγαριού. Το κόμικ επίσης καυτηριάζει τις λάθος αντιλήψεις που υπάρχουν για θέματα όπως το OCD και την κατάθλιψη. Συμπαθητική έκδοση, συμπαθητικό και το υλικό. Μια μελλοντική πιο ώριμη καλλιτεχνικά εκδοχή της δημιουργού θα μπορούσε να πιάσει το κοινό του True Story.
  19. Dredd

    THE DESTINY OF 7: PROLOGUE

    Μία από τις 2 δουλειές που βραβεύτηκαν από το Vakalo Art & Design College και το AthensCon. Περίεργο κόμικ, καλοσχεδιασμένο και στημένο, αν και πολύ αφαιρετικό και ασαφές σε μερικά σημεία. Κάποιο μυστήριο φαίνεται ότι υπάρχει, κάποια καταστροφή πριν εκατοντάδες χρόνια, κάποια πνεύματα πεθαμένων είναι ακόμα στη Γη κλπ κλπ κλπ. Υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά δεν μαθαίνουμε ουσιαστικά τίποτα. Και ναι μεν το τεύχος είναι εισαγωγικό, όπως λέει και ο υπότιτλος του, αλλά με την λογική των αυτοεκδόσεων, την συνέχεια θα την μάθουμε (στην καλύτερη περίπτωση) σε 6 μήνες (στο ComicDom), οπότε πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει/μάθει περισσότερα. Η γλώσσα είναι λίγο περίεργη, συνειδητά για να δημιουργήσει κλίμα μυστηρίου, ή όχι. Δεν "κυλάει" πάντως. Μου θύμισε πάντως κόμικ λογικής Μπλε Κομήτη. Ο δημιουργός "το έχει" πάντως το σχέδιο, αυτό είναι σίγουρο. Ίσως αν του δώσει λίγο παραπάνω λεπτομέρεια να γίνει ακόμα πιο εντυπωσιακό.
  20. Dredd

    BORN TO DIE

    Η τελευταία δουλειά της Ευγενίας Κουμάκη, νικήτρια ενός από τα 2 βραβεία του διαγωνισμού που διοργάνωσε η σχολή Vakalo Art & Design College και το AthensCon. Το κυκλοφόρησε ταυτόχρονα και στην αγγλική γλώσσα. Ασχολείται με βαρύ θέμα, τις αυτοκτονικές τάσεις μιας μαθήτριας, το σχολικό bullying ή μήπως όχι. Μου άρεσε που περνάει ωραία μηνύματα χωρίς να είναι διδακτικό και αναμενόμενο. Έξυπνο twist στο τέλος. Το σχέδιο είναι το δυνατό χαρτί της δημιουργού, με όμορφα σχεδιασμένους χαρακτήρες. Δεν εντυπωσιάζει κάπου, αλλά δεν νομίζω να είναι αυτός ο σκοπός του συγκεκριμένου κόμικ. Η σκηνοθεσία των καρέ είναι έξυπνη και ωραία δοσμένη. Επίσης, είναι προσεγμένη η παραγωγή. Στα αρνητικά, θα αναφέρω την αίσθηση που έχω ότι πρέπει να γράφτηκε πρώτα στα αγγλικά και μετά από εκεί να μεταφέρθηκε στα Ελληνικά, με ότι σημαίνει αυτό για τη χρήση κάποιων εκφράσεων. Επίσης, κάποιες επιγραφές και κάποιοι τίτλοι βιβλίων είναι γραμμένοι στα αγγλικά, παρόλο που πήρα την ελληνική έκδοση. Γενικά, μια αρκετά καλή δουλειά, ανάμεσα στα 2-3 φανζίν που ξεχώρισα στο AthensCon. Αξίζει να την πάρετε.
  21. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

    Τιμή καταλόγου: 10€ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES Κυκλοφόρησε και ο τρίτος τόμος της νεανικής και όχι μόνο σειράς Secret Hero Society! Περιγραφή αυτού του τόσο ζεστού και συμπαθητικού κόμικ θα βρείτε στο θέμα του πρώτου τόμου. Και εδώ ένας σύνδεσμος προς το θέμα του δεύτερου τόμου. Πλέον έχουν βγει κι εδώ όσα έχουν κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό... (Ο 4ος τόμος αναμένεται να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό τον Δεκέμβριο του 2019)
  22. GreekComicFan

    ΤΡΕΞΙΜΟ: ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΙ Η ΗΔΟΝΗ

    Τιμή καταλόγου: 14,99€ Προβοκατόρικος τίτλος, έτσι; Ιδίως αν δει κανείς ποιος είναι ο Αγγλικός. Η παρούσα έκδοση είναι κόμικ. Δεν τις φαίνεται, ούτε στο στήσιμο ούτε θεματολογικά. Σχεδιαστικά είναι ανεπαρκές, ενώ καταστρατηγεί οποιοδήποτε κανόνα του είδους, σεναριακά και σχεδιαστικά και στο στήσιμο πολλές φορές θυμίζει απλό εικονογραφημένο διήγημα. Αλλά... Σεναριακά έχει κάτι να πει. Ο τίτλος μιλάει για το τρέξιμο και την ιεροτελεστία του πράγματος, αλλά δεν γράφτηκε για το κοινό του γυμναστηρίου και τους τρέντυ χιπστεράδες που το παίζουν δρομείς. Αντίθετα είναι μια αυτοβιογραφική ματιά του δημιουργού, στο τρέξιμο. Στο γιατί ξεκίνησε να τρέχει και στο γιατί συνεχίζει να το κάνει. Το τι έμαθε ως άτομο για τον εαυτό του κάνοντας το. Στο πως, παρόλο το πόνο που προκαλεί, είναι προτιμότερο από το να κάθεται να απλά να χλαπακιάζει. Το ότι συνεχίζει να χλαπακιάζει παρόλο την σοβαρή ενασχόληση του με το τρέξιμο και τους κάθε λογής μαραθώνιους. Χωρίς να ωραιοποιεί τίποτα αλλά με μπόλικο χιούμορ, αυτό το βιβλίο απευθύνεται στο καθημερινό άνθρωπο, δρομέα ή όχι. Και αξίζει να του ρίξετε μια ματιά και να μην το κρίνετε από το φαίνεσθαι. Παρόλο που το φαίνεσθαι δεν μπορεί να τραβήξει ένα κανονικό αναγνώστη κόμικ χωρίς παρότρυνση, σε αντίθεση με τους κάζουαλ αναγνώστες που δεν πιστεύω να έχουν τέτοια προβλήματα Και φυσικά θα μάθετε πολλά αχρείαστα (να είναι) εγκυκλοπαιδικά στοιχεία για τις Ιαπωνικές σφήκες και μέλισσες. Σελίδες δείγμα (στα Αγγλικά) από το σάιτ του δημιουργού. Υ.Γ. Το κόμικ βγήκε στις αρχές του Οκτώβρη, παρόλο που μέσα στην έκδοση αναφέρει πως βγήκε τον Σεπτέμβρη.
  23. JP Ahonen: Αν αφαιρέσεις όλη τη φάση του σατανικού black metal, θα βρεις μια αγαπημένη οικογένεια στο Belzebubs Με αφορμή το νέο album Belzebubs(στα ελληνικά από την Jemma Press), για τα καθημερινά ευτράπελα μιας οικογένειας…blackmetal-άδων, αλλά και την παρουσία του στο φετινό AthensCon, το Smassing Culture βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με τον δημιουργό JP Ahonen για την οικογένεια, τα comics, ελληνικά, φιλανδικά και διεθνή αλλά και τι θα δούμε στο μέλλον… 1)Η ιδέα της μείξης του extreme black metal ήχου με τις χιουμουριστικές καταστάσεις μιας οικογένειας είναι αρκετά συναρπαστική και παράδοξη. Πως οδηγήθηκατε σε αυτή; Το Belzebubs ξεκίνησε περίπου σαν ατύχημα, καθώς έφτιαχνα αυτοσχέδια μικρά gags για το Inktober πριν λίγα χρόνια. Υπέφερα από burnout και κατάθλιψη εκείνη την περίοδο και χρησιμοποιούσα την πρόκληση του Inktober για να χαλαρώσω σαν καλλιτέχνης και συγγραφέας. Νομίζω ότι οι black metal χαρακτήρες προήλθαν από το graphic novel μου Sing No Evil (Perkeros,στα Φιλανδικά), που επίσης περιείχε μια metal μπάντα. Είχα διασκεδάσει πολύ σχεδιάζοντας αυτούς τους απλούς ασπρόμαυρους χαρακτήρες και το έκανα ένα χαλαρό θέμα για τον υπόλοιπο μήνα. Δεν κατάφερα να τελειώσω το Inktober ( νομίζω έκανα περίπου 20 σκίτσα ή κάτι τέτοιο) αλλά οι χαρακτήρες και το concept started συνέχισαν να με «ενοχλούν» και έτσι το σκέφτηκα λίγο παραπάνω την άνοιξη που ακολούθησε. Δεν είχα ξαναδοκιμάσει ποτέ webcomics, οπότε απλά σκέφτηκα να κρατήσω το Belzebubs σαν ένα διασκεδαστικό side project για αυτοθεραπεία, ξέρεις, και έτσι ξεκίνησα να δημοσιεύω κάποια επανασχεδιασμένα σκίτσα κάθε Παρασκευή. 2) Έχουμε ξαναδεί παρέα φίλων ως διάσημη black metal μπάντα πριν, αλλά όχι μια οικογένεια. Σαν δημιουργός, ποιες είναι οι δυναμικές που βλέπετε να δημιουργούνται στο έργο; Το concept υπήρχε από την αρχή. Μου άρεσε η αντίθεση του να βάζω αυτούς τους σκυθρωπούς τύπους σε εντελώς καθημερινές, βαρετές καταστάσεις και ακόμα διασκεδάζω πολύ με αυτές τις σκηνές. Τα comics μου πάντα είχαν έναν ισχυρό indie/slice-of-life τόνο και αυτό υποθέτω πως είναι κομμάτι του στυλ μου. Κοιτώντας πίσω όλα τα projects που έχω κάνει τα τελευταία 20 χρόνια, είναι εύκολο να εντοπίσω πως δημιουργήθηκε αυτό και φαίνεται παράξενο πως τελικά πήρε τόσο πολύ να εκδηλωθεί. Αφού ειπώθηκε αυτό, είμαι πολύ χαρούμενος που κάνω κάτι τέτοιο τώρα και όχι 15 χρόνια πριν 3)Τι αντιδράσεις περιμένεις από χώρες με μια πιο συντηρητική ή ακόμα και οπισθοδρομική άποψη πάνω στις οικογενειακές αξίες, όπως η Ελλάδα; Λοιπόν, αν αφαιρέσεις όλη τη φάση του σατανικού black metal , θα βρεις μια αγαπημένη οικογένεια στο Belzebubs, έτσι δεν είναι; 4) Ποιες είναι οι σκέψεις σου για την ελληνική black metal σκήνή? Δεν έχω πολλές γνώσεις για τις ελληνικές μπάντες, αλλά ακούω A Diadem of Dead Stars αρκετά συχνά τελευταία. Μου αρέσει αυτό που κάνουν 5) Και για την ελληνική σκηνή κόμικ; Ξέρω λίγους καλλιτέχνες, αλλά ανυπομονώ να βρω νέα πράγματα όταν έρθω για το AthensCon! Αυτό είναι και μέρος της γοητείας του να πηγαίνεις σε συνέδρια και φεστιβάλ στο εξωτερικό, βρίσκεις νέα στυλ, καλλιτέχνες και ιστορίες που δεν θα έβρισκες διαφορετικά. Πρέπει να αναφέρω εδώ ότι αγαπώ την δουλειά του Kώστα Κυριακίδη, τον οποίο ξέρω από την ανθολογία Flight, πάνω στην οποία συνεργαστήκαμε. 6) Εσύ, σαν καλλιτέχνης, έχεις κάποια αγαπημένα (black) metal comics; Προσπαθώ να κρατώ το κεφάλι μου χαμηλά και να εστιάζω στα δικά μου πράγματα, έτσι δεν ψάχνω άλλους δημιουργούς που υπάρχουν στο είδος. Θυμάμαι να διαβάζω το πρώτο volume του Black Metal από τους Chuck BB & Rick Spears όταν είχε πρωτοβγεί, οπότε μάλλον πρέπει να το αναφέρω αυτό εδώ. Βασικά τώρα θυμήθηκα ότι πρέπει να τσεκάρω και τα υπόλοιπα volumes. 7) Στην διεθνή σκηνή comic ποιοι καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει περισσότερο; Ω, υπάρχουν πάρα πολλοί! Θαυμάζω τους επίσης Flight artists Tony Cliff, Becky Cloonan, και Vera Brosgol, πολύ, για να αναφέρω μερικούς, . Και μετά υπάρχουν φυσικά οι Jeff Smith, Steve Purcell, Mike Mignola κτλπ. Από την φιλανδική σκηνή θα αναφέρω τους Tiitu Takalo, Ville Pirinen, Tommi Musturi, Anni Nykänen και Emmi Nieminen για παράδειγμα. Αλλά αφήνω απέξω πολλούς, η λίστα είναι τεράστια. . Επίσης να αναφέρω πως η μουσική έχει επηρεάσει πολύ την τέχνη και τον τρόπο σκέψης μου τόσο όσο το σχέδιο και τα comics (ίσως και ακόμα παραπάνω). 8) Τι επιφυλάσσει το μέλος για τους Βelzebubs; Άλλα project σε αναμονή? Λοιπόν, προς το παρόν προσπαθώ να συναρμολογήσω το επόμενο μουσικό βίντεο και το art work για το full-length album , οπότε, αν όλα πάνε καλά, θα τα δούμε και τα δύο από αρχές του χρόνου. Θα κάνω πολλές περιοδείες το 2019, καθώς το βιβλίο θα κυκλοφορήσει σε ΗΠΑ, Ιταλία και Νορβηγία. Πέρα από το Belzebubs, θα ασχοληθώ και με ένα άλλο strip, το οποίο δημοσιεύεται σε μια τοπική εφημερίδα στην Φιλανδία, το οποίο μάλιστα τρέχει 15 χρόνια τώρα, οπότε θα με κρατήσει αρκετά απασχολημένο. https://youtu.be/sxzb00dqNg4 Πηγή
  24. Ο Συλλέκτης- Μια πολυπρισματική ιστορία για το υφαντό της οικογένειας Ένας φίλος, αναφερόμενος στο Αϊβαλί, είπε πως είναι δύσκολο να κρίνεις τον Soloup ως καλλιτέχνη, γιατί σε αυτόν καταφεύγουμε για να μάθουμε, ενθυμούμενος την μελέτη του ίδιου για τα ελληνικά comic. Διαβάζοντας τον Συλλέκτη (εκδόσεις Ίκαρος), κατάλαβα για άλλη μια φορά ότι η δήλωση αυτή περιείχε ένα μεγάλο ποσοστό αλήθειας, κυρίως γιατί ο Συλλέκτης είναι μια πολυπρισματική απεικόνιση 5 ιστοριών και ενός παραμυθιού, τα οποία όλα μαζί αφηγούνται μια ιστορία για την απώλεια της (κατά βάση πατρικής) αγάπης και το παλίμψηστο της οικογένειας σε μια χώρα η οποία βασίστηκε σε (και βασανίστηκε από) αυτή. Ο Soloup ως καλλιτέχνης δεν καταφεύγει σε νεωτερικές αφηγήσεις, ούτε κρίνει αυστηρά. Αντίθετα, δεν κρίνει καθόλου. Αντίθετα, όντας γνώστης της ελληνικής συνθήκης, μας δίνει μια πολύπλευρη ιστορία σε 6 κομμάτια για το γύρω, το πίσω, το μπροστά, τη βάση και το εποικοδόμημα της οικογένειας, χωρίς να μας δίνει και την λύση του παζλ που τίθεται στις σελίδες του κόμικ. Γνώριμα πρόσωπα της ελληνικής καθημερινότητας, αστικής και επαρχιακής, των ίδιων των παραμυθιών αλλά και των πολλαπλών μετά- αφηγήσεων αποτελούν τους πρωταγωνιστές των ιστοριών που συναντούμε στις σελίδες του Συλλέκτη. Όλοι παίζουν τον ρόλο τους και έναν ακόμα, πολύπλευροι πρωταγωνιστές και αφηγητές ταυτόχρονα. Μέσα από τις πράξεις αλλά και τις συζητήσεις τους ο Soloup βρίσκει την ευκαιρία να αναμείξει είδη εξιστόρησης και στυλ σχεδίου για να πει την ιστορία, τελικά, ενός πατέρα που τον χώρισαν από το παιδί του. Και, σε αντίθεση με άλλους χαρακτήρες του κόμικ, δεν τον χώρισε ο πόλεμος, ο θάνατος ή το παράπονο. Τον χώρισαν οι αποφάσεις των γύρω του, η δικαιοσύνη και οι συνθήκες που διαλύουν το δεσμό μεταξύ των οικογενειών, χωρίς να φροντίσουν να δημιουργήσουν κάτι ουσιαστικότερο, ή έστω ανεκτό, στη θέση τους. Γιατί πράγματι η ελληνική οικογένεια είναι υπεύθυνη για πολλά δεινά που αντιμετωπίζουμε στην ψυχολογική μας ζωή, ωστόσο είναι και ένα δίχτυ προστασίας απέναντι σε άλλα. Κόβοντας αυτό το δίχτυ απερίσκεπτα δεν απελευθερώνεται κανείς από τα πρώτα, αλλά πέφτει στα δόντια των δεύτερων. Και αυτά δεν είναι τα δόντια του (καλού τελικά, όπως του Αρκά) λύκου, αλλά ο πόνος του ψυχολογικού κενού, η μοναξιά, οι τύψεις, και η συνεχής απόπειρα να συμφιλιωθείς ή να αντιπαλέψεις μάταια μια φαντασιακή εικόνα χωρίς να γνωρίσεις τους ανθρώπους από πίσω της. Ο Συλλέκτης μας δίνεις ακριβώς αυτήν την εικόνα, πίσω από τις αλληλοδιαπλεκόμενες ιστορίες του: του ανθρώπου πίσω από τον μύθο του Πατέρα, του πόνου πίσω από τον Μεγάλο Άλλο του Νόμου και της Τάξης που διαλύουν στα γρανάζια τους ακόμα και τα άτομα που υποτίθεται ότι προστατεύουν περισσότερο. Το αμάλγαμα της θεματικής αποδίδεται από τον Soloup με μια σειρά νοηματικών εργαλείων. Μεταπλάθει μύθους όπως η Κοκκινοσκουφίτσα, η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, ακόμα και φιλοσοφικές ιστορίες, όπως το πλατωνικό σπήλαιο παραμυθικά. Ταυτόχρονα ο καλλιτέχνης ανοίγει και έναν έμμεσο διάλογο με την Δίκη του Κάφκα, με το πρόλογο και τον επίλογο του. Πράγματι, ο Διονύσης, όπως και ο Γιόζεφ Κ. παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες, αφού κατηγορούνται για κάτι που δεν ξέρουν και τελικά, κρίνονται από όλους ένοχοι, χωρίς να φταίνε. «Σαν το σκυλί, μες στην ντροπή» λέει ο μεγάλος συγγραφέας και, προσθέτει ο Soloup, «σαν συλλέκτης» στιγμών, απογοητεύσεων και μικρών, καθημερινών, αριθμητικών θανάτων. Ο ρυθμός του είναι καλά κρατημένος, αυστηρός και προσωπικός, με τον ακανόνιστο αριθμό των καρέ και τις μεγάλες ολοσέλιδες εμφάσεις ως τελείες στα σημεία που θέλει να κάνει μια παύση ο αφηγητής. Σε αυτές τις εναλλαγές καρέ πρέπει να προστεθεί και η ανακολουθία ασπρόμαυρου (ή καλύτερα γκριζοασπρόμαυρου) και έγχρωμου, αλλά και τεχνοτροπιών. Πίσω από φαινομενικά απλά σκίτσα, ο Soloup μας ταξιδεύει σε μια πολύ καλή και διακριτική επισκόπηση διάφορων σύγχρονων καλλιτεχνικών ρευμάτων που έχουν βρει μέσο έκφρασης στα κόμικ, όπως ο φωτορεαλισμός, αλλά και ρεύματα της παραδοσιακής ζωγραφικής, ο φοβισμός αλλά και ο κυβισμός. Μέσα από αυτά, πάντοτε εστιάζοντας στα πρόσωπα των ηρώων του, ο δημιουργός εντείνει την τάση ενδοσκόπησης του κόμικ μέσα σε ρεαλιστικές και καθημερινές συνθήκες. Ο Συλλέκτης του Soloup, με ένα θέμα δύσκολο και συχνά απορριπτέο από τον σημερινό δημόσιο διάλογο, ξαναφέρνει στο προσκήνιο την οικογένεια και την θέση του πατέρα σε αυτή. Διαφορετικά από ότι έχουμε μάθει ή συνηθίσει, μας θυμίζει ότι μπορεί κάθε παραμύθι (Φαντασιακό) να χρειάζεται κακό (Συμβολικό), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός ο κακός είναι πράγματι έτσι. Αυτό σίγουρα μπερδεύει τα πράγματα για πολλούς, αλλά τα παραμύθια τελικά εδώ χρησιμεύουν. Να κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη και, τελικά, πιο αληθινή. Πηγή
  25. Το Τρέξιμο: Το Μαρτύριο και η Ηδονή – Μια κόμικ δικαιολογία για να πάρετε τα βουνά Εάν το μοναδικό έργο που σας έρχεται στο μυαλό σχετικά με το τρέξιμο είναι το «Η Μοναξιά του Δρομέα Μεγάλων Αποστάσεων» (είτε στη μορφή διηγήματος από τον Alan Sillitoe, είτε ταινίας από τον Tony Richardson, είτε metal ύμνου από τους Iron Maiden) ετοιμαστείτε να προσθέσετε και το Τρέξιμο: Το Μαρτύριο και η Ηδονή, (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Braidfood) του δημοφιλούς και βραβευμένου με Eisner Ιnman Mathew (ίσως τον ξέρετε ως Oatmeal), ένα κόμικ όπου, με χιουμοριστικό τρόπο προσπαθεί να δικαιολογήσει την χαρά που νιώθουν κάποιοι με το βγαίνουν και να τρέχουν. Η αλήθεια είναι πως το τρέξιμο και, κατά επέκταση η εμπορική και εταιρικά καλλιεργημένη κουλτούρα γύρω από αυτό μπορεί να μην είναι ξένη στην media-κή και social media-κή μας καθημερινότητα, είναι όμως κάτι παράδοξο για τα ελληνικά δεδομένα, το οποίο αγγίζει τα όρια του οξύμωρου. Προς τι τελικά η όλη τρέλα για το τρέξιμο, προς τι οι μαραθώνιοι, η ήμιμαθαρώνιοι και τα δεκάδες events που μας πολιορκούν συχνά-πυκνά; Τι εξυπηρετούν πέρα από την αυταρέσκεια του καθενός και, τελικά, την δημιουργία κοινού για τα προϊόντα των αθλητικών εταιρειών; Ο Ιnman αποπειράται να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα με μια απόπειρα χιούμορ. Υποτιμά τις αντιρρήσεις, σαρκάζει τον εαυτό του και τον Χ’ δρομέα στον οποίο αναφέρεται, για να κερδίζει στην χαμηλωμένη αντίσταση του μη-δρομέα. Αναμετριέται με τα στερεότυπα, άλλοτε ξεπερνώντας τα άλλοτε αναπαράγοντας τα, ωστόσο μέσα σε αυτά καταφέρνει να περιγράψει έναν άνθρωπο που δεν μοιάζει σε αυτό που βλέπουμε στις διαφημίσεις ή στους δρομείς- πρόσωπα των εν λόγω events. Ο σχεδιαστής, με αυτή την ειλικρίνεια με την οποία μπορεί ένας απλός άνθρωπος να αγαπά ένα προϊόν, σαν γνήσιος nerd, αλλά του τρεξίματος, καταφέρνει και τελικά μας δίνει μια εικόνα καθημερινή και, όσο πιο κοντά μπορεί στην διαθλασμένη μας πραγματικότητα. Η μη γραμμικότητα, η αυτοαναφορικότητα και η αμεσότητα που αυτή κερδίζει είναι έντονα παρούσες στο κόμικ και είναι αυτές που κερδίζουν τον αναγνώστη, είτε πειστεί να πάρει τα βουνά, κυνηγώντας τις ενδορφίνες της άσκησης, είτε όχι. Αυτά ο δημιουργός όμως τα αποδίδει με ένα διεκπαιρεωτικό σχέδιο, το οποίο όμως το έχουμε συνηθίσει στα διάφορα listicles του Διαδικτύου και, κυρίως, στις παλαιότερες δουλειές του Oatmeal, ο οποίος έχει μακρά θητεία στο απαιτητικό μετερίζι του webcomic. Ωστόσο, όσο καλά και αν ανταποκρίνεται το στυλ αυτό στον πεινασμένο για relevance διαδικτυακό τρόπο προσέγγισης, στο γραπτό, στο οποίο ο αναγνώστης έχει όλη την άνεση να διαθέσει χρόνο για την πολυτέλεια της λεπτομέρειας, η λογική του webcomic κάποιες φορές δεν ευδοκιμεί. Το Τρέξιμο: Το Μαρτύριο και η Ηδονή, μπορεί να μην ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό που υπόσχεται και είναι ίσως αμφίβολο αν μπορούσε να το κάνει εξ αρχής. Ωστόσο, πλέον, στους κύκλους μας όλοι έχουμε έναν δρομέα ή και παραπάνω, ο οποίος ίσως καταφέρει το χρησιμοποιήσει σαν συμπλήρωμα του βιώματος του. Για αυτόν θα είναι ένα καλό δώρο, ενόψει μάλιστα και εορτών. Πηγή
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.