Search the Community

Τιμή εφημερίδας (ως ένθετο): 4,25 ευρώ Πήρα και εγώ την έκδοση για την οποία μιλάτε στο φόρουμ τον τελευταίο καιρό. Με ψήσατε. Είχα πάρει το Εκουατόρια που δυστυχώς δεν έχω προλάβει να το διαβάσω ακόμα. Η νέα έκδοση είναι εξίσου καλαίσθητη αλλά και κινείται στην ίδια ποιότητα και μέγεθος. Ένα μπράβο στον Λεωκράτη και στην εκδοτική Λογικά θα τσιμπήσω και τα υπόλοιπα. Θα δούμε... Πάντως πολύ θετική εντύπωση μου έκανε ότι πρόκειται για αδημοσίευτη ιστορία στην Ελλάδα. Πληροφορία για το εσωτερικό που ρώτησε ο germ: Πέρα από το κόμικ το τεύχος είχε 1 σελίδα σχολιασμό, 1 σελίδα εισαγωγική και στο πίσω μέρος αυτής σχεδιάκια του Κόρτο. Όσο για αρίθμηση, θα πω ότι έψαξα να βρω και στην αρχή δεν είδα κάτι αλλά άμα κοιτάξεις καλά πάνω στη ράχη βλέπεις το νούμερο 1. Άρα από ότι φαίνεται θα είναι σειρά η έκδοση. Όμορφο και το εξώφυλλο Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Retroplaymo, Βασιλεύς των Κόμικς, φλοκ & GreekComicFan.

Ανθολογία κόμικς με εναλλασσόμενους καλλιτέχνες. Περιέχει τις δουλειές των Nanco, This Scum is an Artist, Gemo, Αλεξία Λουγιάκη, PaperMan ΠΜ κ.α. Μπορείτε να δείτε μερικές σελίδες δείγμα στο μπλογκ τους. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση των τευχών.

Ο καλλιτέχνης που πρέπει να έχεις μάθει μέχρι το τέλος της εβδομάδας αυτής είναι ο Άρης Λάμπος. O Άρης -κι ας μην το παραδέχεται ο ίδιος- είναι αυτό που απλά και λαϊκά θα λέγαμε «πολυεργαλείο», καθότι στη ζωή του έχει καταφέρει να εκδόσει τρία κόμιξ, με γνωστότερο τους «Μεταλλάδες» (με τους οποίους θα ασχοληθούμε και σε αυτό το άρθρο), να παίξει σε μπάντες και να αποκτήσει, επίσης, τη δική του εκπομπή στο Web tv του Star, την «Underground». Έχει σπουδάσει Πολιτικές επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση, Εφαρμοσμένες Τέχνες, καθώς και Δημοσιογραφία. Εκτός από όλα τα παραπάνω, στον ελεύθερο χρόνο του γράφει κομμάτια στην κιθάρα, φτιάχνει Illustrations και αν βρει χρόνο, παίζει paintball. Όπως λέει, συγκεκριμένα, ο ίδιος: «Αν με χαρακτηρίζει κάτι, είναι ότι είμαι σπασμένος σε χίλια κομμάτια». Μιλήσαμε, λοιπόν, μαζί του για τους «Μεταλλάδες», τη μουσική και άλλα πολλά που θα δεις κατεβαίνοντας παρακάτω στο άρθρο. Τσέκαρε τη συζήτησή μας και πάμε στοίχημα ότι μέχρι το τέλος της συνέντευξης, θα έχεις ήδη μπει στην περιέργεια να ψαχτείς. Ορίστε λίγα πράγματα που πρέπει να ξέρεις: ⇒Πώς προέκυψε η ιδέα για τους Μεταλλάδες; Ο Άρης ξεκίνησε να σκιτσάρει μεταλλάδες και να στέλνει τη δουλειά του στo So Comic, όπου από τότε ανεβαίνουν κάθε Πέμπτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η όλη φάση με τους Μεταλλάδες ξεκίνησε μέσα από πλάκες με παρέες και συζητήσεις και η αρχική ιδέα ήταν να φτιαχτεί μια σειρά κινουμένων σχεδίων με σχετικό θέμα, αλλά κατέληξε να είναι πολύ δύσκολη δουλειά (#and_now_here_he_is, people!). Κάπως έτσι, φτάνει η παρουσίαση του πρώτου τόμου, ο οποίος περιέχει ιστορίες με πρωταγωνιστές αληθινούς καλλιτέχνες, όπως ο Dio η ο Άρτζυ από τους Nightstalker! ⇒ Στην ερώτηση αν ασχολείται ο ίδιος με τη μουσική: Ως γνήσιος μεταλλάς, ο ίδιος, έχει παίξει σε συγκροτήματα από το 2005, με πρώτους τους System Decay, με τους οποίους συνεχίζει μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα η μπάντα στην οποία επίσης παίζει είναι οι Deathcrop Valley (για τους Deathcrop Valley αναμένεται να μιλήσουμε περισσότερο σε άλλο άρθρο, οπότε stay tuned!) και έχει -τι άλλο;- μέταλ επιρροές. Ο Άρτζυ των Nightstalker στους Μεταλλάδες. ⇒ Ποιο από τα δύο αυτά πάθη πρωτοεμφανίστηκε στη ζωή του; Χωρίς πολλή σκέψη, δηλώνει πως και τα δύο ξεκίνησαν σχεδόν ταυτόχρονα, από όταν ήταν μικρός και συνέχισαν σε μια παράλληλη πορεία. Σαν παιδί, jamαρε με ψεύτικες κιθάρες, μέχρι που έμαθε να παίζει και σε κανονική. Σε γενικές γραμμές, δεν υπήρξε κάποια ακολουθία του ενός από το άλλο. Όπως λέει και ο ίδιος: «Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα, ότι δεν μπορώ να κατασταλάξω κάπου». ⇒ Οι καλλιτέχνες από τους οποίους έχει επηρεαστεί: Εδώ η λίστα μεγαλώνει και χωρίζεται σε δύο στήλες. Μία για το σχέδιο, μία για τη μουσική. Όσον αφορά στο σχέδιο, τα comics του Άρη κατέχουν έντονα χαρακτηριστικά από Horror Comics. Οι επιρροές του αντλούνται από από κλασικές ταινίες της Disney ή από άλλες κλασικές -πλέον- ταινίες, όπως η «Μάσκα» (Ναι, αυτή με τον Jim Carrey) και από κινούμενα σχέδια των 90s, όπως τα Χελωνονιντζάκια. «Ανακάλυψα ότι εκεί βρίσκεται η ρίζα του» είπε, μιλώντας για το στυλ των έργων του. Όπως θα προσέξεις αν διαβάσεις τα έργα του, υπάρχει ένας συνδυασμός γκροτέσκου horror και χιούμορ, καθώς επίσης και τη συνύπαρξη ενός ευρωπαϊκού κόμικ με την αμερικανική λογική πάνω σε αυτά, όπως δηλώνει και ο ίδιος. Οι επιρροές του στη μουσική, κρατούν τις ρίζες τους κυρίως στη Μέταλ, καθώς ακούει σχεδόν όλα τα είδη της, αλλά η αδυναμία του είναι η Doom. Τονίζει πως λατρεύει τους Monster Magnet, προσθέτοντας ότι η μπάντα-παιδική αγάπη, η οποία τον στιγμάτισε ήταν οι Blind Guardian. ⇒ Με ποιον «Μεταλλά» ταυτίζεται περισσότερο; Χωρίς καν να προλάβει καλά καλά να σκεφτεί δεύτερη φορά, απαντάει με σιγουριά: ο Doom. ⇒ Πώς προέκυψαν οι ιδέες για τα υπόλοιπα έργα του; Φυσικά, οι «Μεταλλάδες» δεν είναι η μοναδική αξιομνημόνευτη δουλειά του Άρη. Προηγούνται σε χρονολογική σειρά το «Mr. Bleak: Candlelight Thoughts» (2015) και το «Μαύρο Φως» (2016). Το πρώτο κόμικ που εξέδωσε ήταν «Ο Νότιος Τρόπος» (2010). Ο Mr. Bleak, όπως παραδέχεται ο Άρης, είναι ο σκοτεινός εαυτός του ίδιου. Τον «έπλασε», ώστε να εκτονωθεί. Χτίζοντας αυτόν τον χαρακτήρα, αυτός άρχισε να λειτουργεί σαν άνθρωπος πάνω στο δημιουργό του. Σα να αποκτά υπόσταση και σάρκα. Ανατριχίλα, θα έλεγα. Περνώντας στο «Μαύρο Φως», να υπογραμμίσουμε τη συμμετοχή του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου, ο οποίος εκπόνησε το συγκλονιστικό σενάριο αυτού του κόμικ. Η συνεργασία Άρη-Ηλία διαχεόταν από μία τηλεπάθεια μεταξύ χεριού και κεφαλιού, σχεδίου και σεναρίου, Άρη και Ηλία, μας είπε και ο ίδιος ο Άρης. Οι δύο δημιουργοί «υπηρετούν το Horror με αγάπη», κάτι που συνέβαλε καταλυτικά στο αποτέλεσμα. Μέσα σε αυτό το μαυροβαμμένο διαμαντάκι φωλιάζουν πολλές μικρές ιστορίες τρόμου και σκότους, με την τελευταία, μάλιστα, να αποτελεί πραγματικό γεγονός. Πρόκειται για τη δολοφονία της Kitty Genovese, το Μάρτιο του ’64, η οποία, όπως λέει ο Άρης: «πέθανε από την αδιαφορία των άλλων». Σε αυτό το σημείο, ο καλλιτέχνης μάς διηγήθηκε μια διεστραμμένη, θα έλεγε κανείς σύμπτωση. Την ημέρα που παρέδιδαν προς έκδοση το Μαύρο Φως, στις 28 Μαρτίου του 2016 και έχοντας ήδη γράψει και εικονογραφήσει το έργο, ο Wiston Moseley, ο δολοφόνος της Katherine Genovese, πεθαίνει στη φυλακή σε ηλικία 81 ετών. Η τελευταία σελίδα από την ιστορία της Κίττυ, από το Μαύρο Φως: «35 λεπτά κράτησε το μαρτύριο της Κάθριν. Όσοι άναψαν τα φώτα μπορούσαν και να ακούσουν και να δουν. Όμως δεν έκαναν τίποτα». ⇒Πού μπορείς να βρεις τη δουλειά του Άρη; Μπορείς να βρείς τους Μεταλλάδες στη σελίδα του So Comic, καθώς επίσης και στην επίσημη σελίδα των Μεταλλάδων στο facebook. Επιπλέον δουλειά του Άρη μπορείς να βρεις στη σελίδα του: Aris Labos Art. ~Ӎαίρη ₮ζέιν~ ΠΗΓΗ

Τιμή καταλόγου: 16,50€ Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε η ιστορία στο Σύγκρουση στο Γκόθαμ και λαμβάνοντας χώρα πριν τα γεγονότα της Κονκάρδας, ο Μπάτμαν αναγκάζεται να ακολουθήσει το μοτίβο της Αμάντα Γουόλερ και να φτιάξει μια ομάδα αυτοκτονίας, αποτελούμενη από τρόφιμους του άσυλου Άρκαμ, συν την Κάτγουμαν, για να αντιμετωπίσει τον Μπέιν, το άτομο που του είχε σπάσει την πλάτη στο παρελθόν. Συνεχίζεται λοιπόν και η κάλυψη του run του Tom King, με ανεβασμένους ρυθμούς, σε σύγκριση με την αντίστοιχη κάλυψη του run του Snyder. Κάτι μου λέει πως μέχρι το τέλος της χρονιάς θα έχουμε δει και το I Am Bane. Ο παρόν τόμος έκανε πρεμιέρα στο Comicdom Con Athens 2018. Ο τόμος είναι στα γνωστά στάνταρ της Anubis για τα τελευταία 2+ χρόνια.

Η έλευση του Rebirth μας έφερε ένα βραδύκαυστο μυστήριο, που σκοπό είχε να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο για μερικά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα έβαζε βάσεις για διορθώσεις στις αντικρουόμενες ιστορίες του παρελθόντος. Το αν το καταφέρει το δεύτερο, θα το κρίνουμε στο μέλλον, αλλά προς το παρόν, το ενδιαφέρον για την σύγκλιση του DC Universe και του σύμπαντος των Watchmen καλά κρατεί, με το The Button, όπως είναι ο ξένος τίτλος, να είναι το ενδιάμεσο κεφάλαιο που ασχολείται με το μυστήριο, λίγο πριν και την έλευση του δεύτερου τόμου του Batman του Tom King και το Doomsday Clock. Πρωταγωνιστές στο συγκεκριμένο crossover, ο Batman και ο Flash, που παίζουν καθοριστικό ρόλο εξαρχής στην εξέλιξη αυτής της μορφής του DCU και για αυτό αυτή η ιστορία ξεδιπλώθηκε στους δύο βασικούς τίτλους των χαρακτήρων, τα Batman v3 21-22 & The Flash v5 21-22. Εν αναμονή της συνέχειας λοιπόν, σε κάποιο μελλοντικό τόμο ή μίνι σειρά περιπτέρου.

Από το οπισθόφυλλο: Λος Άντζελες, 2020. Μια φεμινιστική ομάδα απελευθερώνει την Μπίμπι, τη σκλάβα του σεξ που ανήκει στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο των Η.Π.Α. , ο οποίος είναι μια διχαστική μασκοφορεμένη ιντερνετική περσόνα γνωστή μόνο ως "ο Καρχαρίας". Έναν χρόνο μετά τα γεγονότα του Yesternow , η υπόθεση αυτή φέρνει το δίδυμο Φιλίπο και Γκάφρει σε ολομέτωπη αντιπαράθεση, μπλεγμένους σε ένα περίπλοκο πολιτικό παιχνίδι που στήνεται με αφορμή την αρπαγή της Μπίμπι. -------------------- Ο Σπύρος Δερβενιώτης επιστρέφει στο κόσμο του πολύ καλού κόμικ Yesternow ( παρουσίαση εδώ ) και μας δίνει μια αξιόλογη συνέχεια γεμάτη ίντριγκα και καταπιάνεται με πολλά επίκαιρα θέματα όπως ο φεμινισμός, οι μειονότητες, η εισβολή της τεχνολογίας στην καθημερινότητα μας, ο έλεγχος στο ίντερνετ καθώς και την επίδραση των social media στις αποφάσεις που παίρνουμε (σημαντικές ή ασήμαντες). Πολύ καλό σενάριο και σχέδιο σε μια καλή συνέχεια η οποία καταφέρνει όμως να διαφοροποιηθεί από το πρώτο.

Το περιοδικό "EFSYN BIO" είναι ένα έντυπο το οποίο είδε το φως από το τυπογραφείο, με την βοήθεια της "Εφημερίδας των Συντακτών", στις 23/03/18 κι εξακολουθεί να εκδίδεται ακόμα και στις ημέρες μας. Σκοπός το τίτλου είναι να παρέχει στους αναγνώστες πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα που άπτονται του αγροτικού τομέα και πιο συγκεκριμένα στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων. Η ύλη του επιφυλάσσει συνεντεύξεις από επαγγελματίες του χώρου, νέα και ειδήσεις στον τομέα των βιολογικών, αλλά και χρήσιμες συμβουλές υγείας κι ευεξίας με την χρησιμοποίηση βοτάνων. Επίσης, δεν παραλείπονται κι έξυπνες συνταγές από αγνά υλικά. Σαν έκδοση, το "EFSYN BIO" προσωπικά μου θυμίζει... φυλλάδιο από σούπερ μάρκετ. Αποτελείται από φθηνό χαρτί, το οποίο είναι ισοπαχές στο εξώφυλλο και τις εσωτερικές του σελίδες κι εξαιρετικά λεπτό. Παρόλα αυτά η εκτύπωση είναι αξιοπρεπής και διαθέτει πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Να πούμε, επίσης, ότι δεν διαθέτει ISSN.

24 χρόνια μετά την κυκλοφορία της σειράς στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Τρίτων, οι εκδόσεις Οξύ πήραν τα δικαιώματα για την σειρά Τα βιβλία του Αίματος, τον τίτλο με τον οποίο ο συγγραφέας συστήθηκε στους αναγνώστες. Με νέα μετάφραση και νέα σύνθεση εξώφυλλων, οι νεότεροι αναγνώστες του μπορούν να προσθέσουν και αυτοί στην συλλογή τους την εδώ και χρόνια εξαντλημένη σειρά. Οι επόμενοι 4 τόμοι αναμένονται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2019-2020. Στο εξωτερικό βέβαια η σειρά πλέον κυκλοφορεί μόνο ως δίτομο omnibus, με τον κάθε τόμο να συλλέγει τρία βιβλία της σειράς, έκδοση που καλό θα ήταν να δούμε και στην χώρα μας, αλλά προφανώς ο εκδότης προτιμάει τις εκδόσεις 200 σελίδων ως οικονομικότερες.

Μια συλλογή από διάφορους καταξιωμένους Έλληνες σχεδιαστές, η οποία κυκλοφόρησε το Φθινόπωρο του ΄18 - νομίζω για πρώτη φορά στην έκθεση Comic 'n' Play στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, Αναλυτικά οι ιστορίες και οι δημιουργοί: Γενικά είμαι φαν των ελληνικών ανθολογίων. Η συγκεκριμένη μάλιστα περιλαμβάνει πολύ ενδιαφέρουσες ή ακόμη και εξαιρετικές δουλειές σχεδιαστικά. Η ένσταση: Η έκδοση αν κατάλαβα καλά απευθύνεται κυρίως σε παιδιά. Για την ακρίβεια εκμεταλλεύεται τη συγκυρία του αντίστοιχου "θεματικού πάρκου" με του άθλους του Ηρακλή που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη ΔΕΘ. Ωστόσο οι ιστορίες είναι λίγο σύντομες/συνοπτικές (τετρασέλιδες γαρ) χωρίς καθόλου εισαγωγικό/επεξηγηματικό κείμενο και κάποιες λίγο δυσνόητες, λίγο αφαιρετικές, λίγο κάτι τέτοιο, τόσο που με μπέρδεψαν κι εμένα τον ίδιο μου, που είμαι μεγάλο παιδί.

Τιμή καταλόγου: 5 ευρώ Τελειωμό δεν έχει η παραγωγή του Αρκά την τελευταία πενταετία. Κατά τα φαινόμενα, τώρα εγκαινιάζει μια νέα σειρά με ήρωες τους ηλικιωμένους Ναπολέοντα και Ασημίνα, οι οποίοι, αν και παντρεμένοι εδώ και 65 (!) χρόνια - ή ίσως εξαιτίας αυτού - μισούν σχεδόν θανάσιμα ο ένας τον άλλο. Είναι προφανές, ότι το έδαφος αποδεικνύεται πρόσφορο για τον Αρκά, ο οποίος έχει διαπρέψει σε παρόμοιες καταστάσεις με εντελώς αταίριαστα δίδυμα. Με μεγάλη ικανοποίηση, λοιπόν, διάβασα το συγκεκριμένο αλμπουμάκι, το οποίο διαφοροπείται από τα περισσότερα πρόσφατα έργα του με αμιγώς πολιτικό περιεχόμενο και πειστρέφει στα παλιά, γνώριμα μονοπάτια (ή στην "πεπατημένη", όπως ίσως έλεγε κάποιος που έχει απολαύσει τα τελευταία του άλμπουμ). Σίγουρα δεν είναι από τις καλύτερες στιγμές του, αλλά υπάρχουν πολύ πετυχημένα σκίτσα και φονικές ατάκες. Είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι θα δούμε και συνέχεια (της συγκεκριμένης σειράς, εννοώ, γιατί γενικότερα από τον Αρκά, θα δούμε σίγουρα κι άλλο αλμπουμάκι προσεχώς ) Ακολουθούν δύο ενδεικτικές γελοιογραφίες που τις βρήκα στο Ίντερνετ:

Το Hope31 Comics είναι μια ανθολογία όπου παρουσιάζονται οι δουλειές των σπουδαστών του τμήματος Σκίτσο/Κόμικς του Εργαστήριου Τέχνης Ζωγραφίζω που εδράζει στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το τμήμα συστάθηκε από τον Μιχάλη Τόρη, αλλά πλέον το έχει αναλάβει ο Νικόλας Στεφαδούρος. Το άλμπουμ τυπώθηκε από την Jemma Press σε συνεργασία με το So Comics, αλλά ουσιαστικά διατίθεται από τα ίδια τα παιδιά του εργαστηρίου, με τα έσοδα από την έκδοση να πηγαίνουν σε κοινωφελή ιδρύματα. Πρώτη διάθεση του άλμπουμ: Comicdom Con Athens 2018.

Από την απαρχή του χρόνου και την εμφάνιση των πρώτων ανθρώπων επάνω στην Γη η εργασία ήταν καθημερινό φαινόμενο. Όταν η εργασία ξεκίνησε να γίνεται επί πληρωμή,τότε εμφανίζονται αδικίες. Κάποιες τέτοιες καταστάσεις προσπαθεί να περιγράψει με χιουμοριστικό τρόπο ο Πάνος Ζάχαρης,δημιουργώντας ένα διαδικτυακό κόμικ με τίτλο The Working Dead,το οποίο εμφανίστηκε στην γνωστή σελίδα του socomic και αρίθμησε 73 αυτοτελή επεισόδια. Το 2018 λοιπόν,ήρθε η ώρα η προσπάθειά του αυτή να περάσει και στο χαρτί,σε συνεργασία με την εκδοτική ΤΟΠΟΣ και στα πλαίσια του 13ου ComicDom Con. Πρόκειται για μία καλαίσθητη έκδοση που έχει γυαλιστερό χαρτί και στιβαρό δέσιμο. Το μεγάλο μέγεθος βοηθάει να αναδειχτεί τόσο το σενάριο,όσο και το σχεδιαστικό κομμάτι. Η δομή του αποτελείται από μονοσέλιδα στριπάκια,τα οποία μας μεταφέρουν σε διάφορες στιγμές του παρελθόντος (αλλά και του παρόντος) και περιγράφουν με γελοιογραφικό και ειρωνικό τρόπο ιστορικές σκηνές εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο. Στην πλειοψηφία τους,τα στριπάκια είναι εύστοχα κι εκτός από γέλιο,προσφέρονται και για προβληματισμό. Στο τέλος του άλμπουμ,ο δημιουργός παραθέτει αρκετές σελίδες (8 για την ακρίβεια),τις οποίες επιμελήθηκε η Στέλλα Μπράτιμου,με πολλές πληροφορίες για τα γεγονότα τα οποία τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει μερικά από τα στριπ. Ούτε το σχέδιο δεν υστέρησε σε ομορφιά. Είναι κεφάτο,πλούσιο και μου έκαναν εντύπωση τα μεγάλα σώματα των χαρακτήρων (με τα ακόμα μεγαλύτερα κεφάλια τους) σε σχέση με το background. Ήθελα μερικές σελίδες για να το συνηθίσω,αλλά γενικά δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Η μοναδική μου ένσταση είναι στην γραμματοσειρά. Είναι πέραν του δέοντος μεγάλη και σε συνδυασμό με το bold, χαλούσε την αισθητική. Στις γενικές πληροφορίες αναφέρεται ότι ο ιδρυτής της σειράς είναι ο Άρης Μαραγκόπουλος και την γενική επιμέλεια είχε η Όλγα Παπακώστα. Επίσης να πούμε ότι το The Working Dead απέσπασε το βραβείο καλύτερου διαδικτυακού κόμικ το 2018. Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο.

Από τον Τ. Πικούνη Είναι πολύ ευχάριστο για όλους εμάς τους φίλους του κρασιού, να βλέπουμε ένα μεγάλο οργανισμό όπως το Έθνος να αφιερώνει σε αυτό, στην αρχή του νέου χρόνου, μία σειρά βιβλίων αφιερωμένων στο κρασί. Είναι μια σημαντική έκδοση για το κρασί που ξεκινά το "Έθνος της Κυριακής" που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 6/1 με τον πρώτο απο τους 3 τόμους της "ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ", με τη σφραγίδα της LAROUSSE. Είναι μια εγκυκλοπαίδεια που απευθύνεται σε όλους όσους θέλουν να μάθουν σχετικά με το κρασί, ακόμα και σε αυτούς που δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με αυτό. Καλύπτει όλα τα θέματα που πρέπει να γνωρίζει ένας οινόφιλος, με κατανοητή γλώσσα και αρκετά παραδείγματα. Ο πρώτος τόμος μας εντυπωσίασε, τόσο με την εκτεταμένη κάλυψη όλων εκείνων των απαραίτητων πληροφοριών που πρέπει να γνωρίζει αυτός που ξεκινά το "μακρύ ταξίδι" στο κρασί, όσο και με την ποιότητα των πληροφοριών αυτών. Το κεφάλαιο "Οι Αμπελώνες του Κόσμου" ξεκινά με την Ελλάδα, στην οποία αφιερώνονται 13 σελίδες και καλύπτει την ιστορία του Ελληνικού κρασιού, τις ελληνικές ποικιλίες, τις Αμπελουργικές περιοχές, και τους Έλληνες οινοπαραγωγούς κατά περιοχή. (..) Γεύσεις, αρώματα, παραδόσεις και μεράκι από το πιεστήριο στο κελάρι αλλά και πώς να αναγνωρίσετε, να επιλέξετε και να σερβίρετε το κρασί. Ο πρώτος τόμος από την “ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ”, με τη σφραγίδα της LAROUSSE, είναι στο “Έθνος της Κυριακής” που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 6/1. Μαζί θα βρείτε και τη θήκη για ολόκληρη τη συλλογή. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έμαθαν να εκμεταλλεύονται τον καρπό του αμπελιού για να τον μετατρέπουν σε κρασί, εκδήλωσαν γι' αυτό το ποτό ιδιαίτερη προτίμηση και περιέργεια, που δεν φθάρηκαν με το πέρασμα των αιώνων. Από γενιά σε γενιά επιμένουν στην εξιχνίαση των μυστηρίων του και τη βελτίωση της ποιότητάς του. Από αυτή την άποψη, ο 20ός αιώνας έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του κρασιού χάρη στην εμφάνιση και ανάπτυξη της οινολογίας. Η επιστήμη αυτή, η οποία είναι ταυτόχρονα και μία τεχνική, γεννήθηκε τη δεκαετία του '50 από μία παρόρμηση των χημικών Imile Peynaud και Jean Ribereau-Gayon στην περιοχή του Μπορντώ και των καθηγητών Jaumes και Flandry στο Μονπελιέ, οι οποίοι ήταν παθιασμένοι με το κρασί. Όντας εργαλείο θαυμάσιο για τον αμπελουργό, η οινολογία τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα τη φύση του κρασιού, να ελέγξουν τα διαφορετικά επίπεδα της επεξεργασίας του και της δημιουργίας του. Σε αντίθεση με το φόβο που είχε προκαλέσει, δεν έφερε ως αποτέλεσμα την τυποποίηση των κρασιών αλλά περισσότερη άνεση στον αμπελουργό αφήνοντάς του μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας, για να προσδιορίσει ο ίδιος τα είδη των κρασιών του. Τα νέα για τους οινόφιλους της τρίτης χιλιετίας είναι χαρμόσυνα: αν πίνουν λιγότερο, θα πίνουν στο εξής καλύτερα επωφελούμενοι από την ποιότητα παρά από την ποσότητα. Για αυτούς το κρασί δεν είναι πλέον "το πιο υγιεινό ποτό", το οποίο εκθειάζει το Ινστιτούτο Παστέρ, αλλά "το ποτό που προσφέρει απόλαυση". Όντας ανοιχτόμυαλοι και γεμάτοι περιέργεια, μαθαίνουν να γεύονται, δεν διστάζουν να θέτουν ερωτήματα και τους αρέσει να μοιράζονται τα συναισθήματά τους με τους φίλους τους. Είτε πρόκειται για οινόφιλους οι οποίοι τώρα μυούνται στην τέχνη του είτε για περισσότερο μυημένους, αυτό το βιβλίο αποτελεί έναν οδηγό σε αυτή τη σπαρακτική περιπέτεια της ανακάλυψης του κρασιού.

Με την βάρβαρη δολοφονία τριών νεαρών γυναικών σε μια βίλα, αρχίζει το αιματηρό γαϊτανάκι ενός serial killer που αφήνει σκίτσα και αλχημιστικά σύμβολα στους τόπους του εγκλήματος. Αρχίζει; Όχι ακριβώς... Μετά το εξαιρετικό Freakshow, η φαντασία του Μέλανδρου Γκανά ξανασυναντάει το πενάκι του Malk, για ένα κόμικ-tribute στη χρυσή εποχή του ιταλικού τρόμου, το αιματηρό giallo. Ως έκδοση ξεχώρισε ανάμεσα στις αυτοεκδόσεις του Comicdom Con 2018, καθότι έχει στιβαρή ράχη που επιτρέπει μεγάλο άνοιγμα, ωραίο χαρτί και ένα δισέλιδο με εξτραδάκια στο τέλος. Σχεδιαστικά, δεν έχω να πω πολλά. Ο Malk είναι στο στοιχείο του, δίνει τον καλύτερό του εαυτό, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για την αντίθετη άποψη. Από την άλλη, το σενάριο δεν με ικανοποίησε. Γενικά ο τρόμος δεν είναι του στυλ μου, πόσο μάλλον το σχεδόν exploitation είδος του slasher. Πέραν αυτού, όμως, θεωρώ ότι η γραμμικότητα της ιστορίας και η σχεδόν αναμενόμενη ροπή που πήρε, αφαίρεσαν ένα σημαντικό κομμάτι της δυναμικής. Παρόλα αυτά, είμαι βέβαιος ότι εκεί έξω υπάρχουν αρκετά άτομα που θα το απολάμβαναν. Και είμαι ακόμα πιο βέβαιος ότι ο Dario Argento και ο Lucio Fulci, στους οποίους αφιερώνουν οι δύο δημιουργοί το κόμικ, θα ήταν υπερήφανοι.

To 2018, η γνωστή στους φίλους των επιτραπέζιων παιχνιδιών Κάισσα, κυκλοφορεί ένα ακόμα βιβλιοπαιχνίδι (την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η Απαγωγή), δηλαδή ένα βιβλίο-κόμικ στο οποίο προσφέρονται πολλά εναλλακτικά σενάρια βάσει των επιλογών που κάνει ο αναγνώστης. Ο τίτλος αυτού "Τέσσερεις Υποθέσεις του Σέρλοκ Χολμς", στο οποίο καλούμαστε να διαλέξουμε αν θέλουμε να είμαστε ο Χολμς ή ο Γουάτσον (ανάλογα με το ποιος χαρακτήρας είσαι, έχεις και διαφορετικές επιλογές), και να λύσουμε 4 υποθέσεις αστυνομικού ενδιαφέροντος. Ο δημιουργός Ced έχει γράψει το σενάριο και στο Σέρλοκ Χολμς & Μοριάρτυ Συνεργάτες που κυκλοφόρησε το 2020.

Πρόκειται για μεταφορά σε κόμικς ενός διηγήματος του Τάσου Θεοφίλου. Το περιεχόμενο είναι πολιτικό: μια εναλλακτική θεώρηση στον μύθο του Μπάτμαν με αναφορές στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ψόγο στην καπιταλιστικό καθεστώς, αποδοχή των βίαιων μορφών αντίδρασης. Μια εσωτερική σελίδα: Τα βιογραφικά των δημιουργών:

Τιμή καταλόγου: 16,60 € Η νέα δουλειά του Soloup είναι εδώ. Μετά το υπέροχο Αϊβαλί ο Soloup επιστρέφει με ένα κοινωνικό graphic novel που διαπραγματεύεται ένα δύσκολο και επίκαιρο θέμα. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο: Παιδιά και γονείς. Παιδιά και χωρισμένοι γονείς. Έρωτες που κατέρρευσαν. Σιωπές και φωνές. Δικαιολογίες κι αφορμές όταν, κάποια στιγμή, τον έναν σύντροφο έπαψε να τον αφορά ό,τι απασχολεί τον άλλον. Έπειτα διαζύγια, εντάσεις, αίθουσες δικαστηρίων, απαρχαιωμένοι νόμοι, χρονοβόρες δίκες, προκάτ αποφάσεις. Παράλογος πόλεμος χαρακωμάτων εκεί που κάποτε υπήρχε αγάπη. Κάπου ανάμεσα, στα ερείπια των ερώτων, παιδιά μπερδεμένα καλούνται να διαλέξουν στρατόπεδο. Άραγε, οι γονείς παίρνουν διαζύγιο και από τα παιδιά τους; Ποιος κερδίζει όταν το παιδί αποξενώνεται από τον έναν γονιό; Πόσο συνυπεύθυνη σε αυτή την αδικία είναι η Δικαιοσύνη; Πεταλούδες, γραμματόσημα, δαχτυλήθρες, δόντια, ταξί. Σκιές και μαύρες τρύπες. Μια παρέα στο καφενείο, ένα καναρίνι και μια διάρρηξη, δυο φίλοι, η πόρτα μιας πολυκατοικίας, η Κοκκινοσκουφίτσα. Πέντε διηγήματα κι ένα παραμύθι για τον «κακό» λύκο. Ένα graphic novel για την οδυνηρή απόσταση που χωρίζει τον Διονύση από τη μικρή Φωτεινή. Πρόκειται για ένα υπέροχο graphic novel που τιμάει τόσο το δύσκολο θέμα με το οποίο ασχολείται όσο και τη φήμη του δημιουργού. Πέντε και μια ιστορίες οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους κάτω από το κοινό πέπλο της σχέσης δύο χωρισμένων γονιών με το παιδί τους. Το σχέδιο απλό υποβλητικό γεμάτο συναίσθημα. Το σενάριο σφιχτό δυνατό και έξυπνο. Κάθε μία ιστορία σε οδηγεί πιο κοντά στην ολοκλήρωση του έργου που συμβαίνει με την τελευταία από αυτές. Οι τέσσερις πρώτες ιστορίες και η τελευταία είναι ασπρόμαυρες γεμάτες ρεαλισμό. Η πέμπτη έγχρωμη ή μάλλον χρωματισμένη σε αποχρώσεις του πράσινου και του κόκκινου πρόκειται για ένα παραμύθι. Ή μήπως όχι? Στα τεχνικά θέματα, τόσο η εκτύπωση, όσο και η ποιότητα του βιβλίου είναι εξαιρετικά! Ωραίο χαρτί ωραία χρώματα (όπου είχε) ωραία αίσθηση. Σε προκαλεί να το διαβάσεις. Το διάβασα μονορούφι. Μ άρεσε περισσότερο από το Αϊβαλί λόγω των συναισθημάτων που μου έβγαλε. Η δύναμη ενός τέτοιου graphic novel είναι συγκρίσιμη σαφώς με αυτή ενός καλού βιβλίου. Άλλη μια εξαιρετική δουλειά του Soloup λοιπόν. Προβληματίστηκα, μελαγχόλησα, αλλά απόλαυσα ένα πολύ σοβαρό έργο που με άφησε με μια γλυκόπικρη γεύση. Πικρή γιατί πικρό είναι το θέμα που πραγματεύεται. Γλυκιά γιατί γλυκό ήταν το φιλί που έδωσα στην κόρη μου χτες καθώς κοιμόταν μετά το τέλος του βιβλίου σαν ένα φόρο τιμής στους Διονύσηδες (και Διονυσίες) του κόσμου τούτου.

Ο λόγος για μία σειρά από τευχάκια (μέχρι στιγμής δύο κι ετοιμάζεται και τρίτο), του Αδριανού Σταγγίδη, ο οποίος επιχειρεί να μας μεταφέρει στον καιρό των πειρατών και των κουρσάρων και τολμώ να πω ότι το πετυχαίνει άκρως ικανοποιητικά. Κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Μπαλαένας “Μπάλας” Τοτέρας, ένας γεροδεμένος κλέφτης, αλλά κάπως περιορισμένης νοητικής ικανότητας, ο οποίος ανήκει σε ένα τσούρμο πειρατών, που όμως έχουν ένα βασικό μειονέκτημα. Αυτό είναι ότι δεν έχουν δικό τους καράβι… Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν να κλέψουν ένα άλλο πειρατικό σκαρί. Ο κλήρος πέφτει στον φίλο μας, για να ανέβει επάνω στο πλοίο, να λύσει τους κάβους και να το πάρει. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά, καθώς γίνεται αντιληπτός από τον σκοπό του πλοίου (που είναι κι αυτός το ίδιο χειροδύναμος) κι έτσι ο “Μπάλας” καταλήγει να συλληφθεί. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σύντομη, αλλά καταπέλτης. Εκτέλεση, δια αποκεφαλισμού! Τα πράγματα, λοιπόν, είναι πολύ σοβαρά κι όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, τόσο για τον πρωταγωνιστή, όσο και για την υπόλοιπη συμμορία, που βλέπει το σχέδιό της να ναυαγεί. Μήπως, όμως, τα γεγονότα δεν είναι όπως πραγματικά φαίνονται, αλλά το περίφημο σχέδιο είναι άλλο…? Η συγκεκριμένη αυτοέκδοση, μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη σελίδα, με διασκέδασε, με εξέπληξε ευχάριστα σε αρκετά σημεία και με έκανε να θέλω να διαβάσω και την συνέχεια. Αποσπά, λοιπόν, το θετικό πρόσημο της γνώμης μου. Ο δημιουργός, έχει στήσει έναν κόσμο εποχής, αλλά δεν παραλείπει να εισάγει και διάφορους νεοτερισμούς στα καρέ του, όπως κάποια από τα ρούχα ή τις συνήθειες που υιοθετούν οι πρωταγωνιστές. Το cast, μπορεί να επικεντρώνεται στον “Μπάλα”, αλλά περιέχει κι άλλους χαρακτήρες, με εξίσου δυνατές προσωπικότητες. Το δυνατότερο σημείο του σεναρίου πιστεύω ότι είναι τα μεγάλα plot twists που υπάρχουν και στα δύο τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει (μέχρι στιγμής), τα οποία είναι καλογραμμένα και δουλεμένα με επιμονή, ώστε και να βγαίνει ένα αποτέλεσμα που να εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη, αλλά ταυτόχρονα να μην βαραίνει την πλοκή. Και μιας και μιλάμε για πλοκή, να πούμε ότι συναντάμε έναν αρκετά ικανοποιητικό αριθμό μονομαχιών και υπέρτατου ξύλου, το οποίο φαίνεται να απολαμβάνει ο Αδριανός. Εννοείται ότι δεν με πείραξε στο ελάχιστο. Αυτό που ίσως να με ενόχλησε είναι ο αγοραίος λόγος που υπάρχει σε πολλά σημεία των διαλόγων. Φυσικά και δεν περιμένω κοτζάμ πειρατές να μιλούν κόσμια, αλλά εδώ έχουν χρησιμοποιηθεί βωμολοχίες του… 21ου αιώνα. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά, η οποία προτείνεται σε όλους τους λάτρεις των πειρατικών ιστοριών, σε αυτούς που αρέσκονται σε σενάρια ανατροπών, αλλά και σ’ εκείνους που θέλουν να διαβάσουν κάτι κεφάτο (παρόλη την βία και την σκηνή της καρατόμησης ) και με έντονο το κωμικό στοιχείο. Ελπίζω να αρέσει και σε εσάς. Ο εικαστικός τομέας όχι μόνο είναι φανερά κι απροκάλυπτα επηρεασμένος από την σχολή των Manga, αλλά κάνει σαφείς αναφορές και σε διάφορα anime. Ποια ακριβώς δεν γνωρίζω, μιας και δεν τα έβλεπα πολύ. Σίγουρα, όμως, οι γνώστες του αθλήματος θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν επί του θέματος. Το σχέδιο είναι λεπτομερές, με καθαρές γραμμές κι όμορφες σκιάσεις, ενώ δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην κίνηση των χαρακτήρων κατά την διάρκεια μίας μονομαχίας. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι ταιριάζει στην εντέλεια και κάθε απόπειρα χρωματισμού νομίζω ότι θα κατέστρεφε το συνολικό αποτέλεσμα. Το μοναδικό μου παράπονο εδώ έγκειται στο γεγονός ότι τα καρέ είναι μικρά και το σχέδιο ασφυκτιά, με αποτέλεσμα σε αρκετά σημεία να εμφανίζεται παραφορτωμένο. Αυτό θα λυνόταν με μία έκδοση μεγαλύτερου φορμάτ. Η έκδοση, όπως προ-έγραψα, είναι πολύ μικρή στο μέγεθος, που χωράει άνετα σε μία ανοιχτή παλάμη. Παρόλα αυτά η κόλληση στην ράχη είναι αρκετά στιβαρή, ενώ και το χαρτί, μπορεί να είναι ματ, έχει όμως καλή υφή κι αποδίδει αξιόλογα τα καρέ. Όσον αφορά την επιμέλεια, να πούμε ότι της έχουν ξεφύγει μερικά μικρά ορθογραφικά λαθάκια. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μία μικρή περίληψη των προηγουμένων στο εσωτερικό του εξωφύλλου του δεύτερου τεύχους. Για να μην μείνουμε, όμως παραπονεμένοι, ο δημιουργός φρόντισε να δώσει και δύο (ίδια) αυτοκόλλητα μαζί με την αγορά του κόμικ του. Ας παραθέσουμε και μία συνέντευξη στο YouTube, του δημιουργού στο “Συγγραφικό Στέκι”. Καθώς και μία σύντομη βιογραφία του. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Το 2018 η εφημερίδα "Έθνος" κυκλοφόρησε μερικούς τόμους, υπό τον τίτλο "Η μεγάλη ιστορία του 20ού αιώνα", από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και Πεδίο. Πρόκειται για ένα συλλογικό έργο, επιμελημένο από μία ομάδα έγκριτων επιστημόνων και ιστορικών, που σκοπό έχει να περιγράψει τα σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο τον 20ο αιώνα. Τα άρθρα είναι χωρισμένα σε ενότητες, ενώ η επιστημονική τους τεκμηρίωση είναι αδιαμφισβήτητη. Επίσης, παρατίθεται κι ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αλλά και πίνακες. Την επιστημονική επιμέλεια την έχει ο καθηγητής κ. Γιώργος Αναστασιάδης, ενώ ο καθηγητής κ. Ευάγγελος Πρόντζας είναι ο επιστημονικός σύμβουλος. Από τα εξώφυλλα που διαθέτουμε, συμπεραίνουμε ότι έχουν κυκλοφορήσει (τουλάχιστον) τρία βιβλία. Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο, είναι ευπρόσδεκτος να μας δώσει πληροφορίες. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για μία έκδοση που θα πρέπει να κοσμεί την βιβλιοθήκη όλων εκείνων που ενδιαφέρονται για την ιστορία γενικότερα. Οι τρεις τόμοι έχουν τους εξής τίτλους: Ο νέος αιώνας Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος Μεσοπόλεμος - Δημοκρατίες και ολοκληρωτισμοί

Συγκεντρωτικός τόμος που περιέχει τα τεύχη HARLEY QUINN ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ και HARLEY QUINN & SUICIDE SQUAD ΣΟΥΠΕΡ ΣΠΕΣΙΑΛ ΕΚΔΟΣΗ

Κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Anubis η επανέκδοση του Manifesto, με μαλακό εξώφυλλο αυτή τη φορά. Απ' ότι καταλαβαίνω πέρα απ' αυτό δεν υπάρχει άλλη διαφορά με την εξαντλημένη σκληρόδετη έκδοση που είχε βγάλει ο ίδιος ο Κυριαζής προ τριετίας μέσω crowdfunding. Ή μάλλον λάθος, υπάρχει και μια (μεγάλη) διαφορά στην τιμολόγηση αφού το συγκεκριμένο βιβλίο έχει λιανική τιμή 16,50 €, ενώ μπορεί να βρεθεί στην Πρωτοπορία με 40% έκπτωση στα 9,90 €. Αναλυτικό αφιέρωμα στον συγγραφέα και τη δουλειά του μπορείτε να διαβάσετε εδώ...

Μεταφορά του, κλασικού πλέον, μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα. "Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908), η βαλτώδης λίμνη των Γιαννιτσών αποτέλεσε ένα από τα κυριότερα πεδία των σφοδρών ελληνοβουλγαρικών συγκρούσεων στη Μακεδονία, η οποία ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο κλασικό ιστορικό μυθιστόρημα Στα μυστικά του Bάλτου (1937), η εμβληματική συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Πηνελόπη Δέλτα αποτυπώνει τα δραματικά γεγονότα της εποχής, συνδυάζοντας έξοχα τη δύναμη του αυθεντικού ιστορικού υλικού με την ένταση της μυθοπλασίας. Η αφήγηση εξελίσσεται γύρω από τη δράση δύο παιδιών, του Αποστόλη και του Γιωβάν, τα οποία βοηθούν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα στις επιχειρήσεις τους κατά των βουλγαρικών σωμάτων, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί τον αγώνα που δίνουν ο Τέλλος Άγρας (Σαράντος Αγαπηνός) και ο καπετάν Νικηφόρος (Ιωάννης Δεμέστιχας), εξέχουσες ιστορικές φυσιογνωμίες της περιόδου αυτής. Το αρχετυπικό τοπίο του βάλτου, οι πράξεις ηρωισμού, το αίσθημα φιλοπατρίας, οι στιγμές ανθρωπιάς, αλλά και οι προδοσίες, τα ατομικά δράματα και η αναπόφευκτη σκληρότητα του πολέμου συγκροτούν ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, που οκτώ δεκαετίες μετά την αρχική του κυκλοφορία –και παρά τις σημερινές ιστορικές αντιλήψεις για τα γεγονότα που περιγράφει– διατηρεί ακέραια τη μαγεία του και διαβάζεται με το ίδιο, αμείωτο ενδιαφέρον." Είχα να ασχοληθώ με τη λογοτεχνία της Π.Σ. Δέλτα, από το σχολείο και, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αν δεν υπήρχε το όνομα του Παν Παν στο εξώφυλλο δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ ξανά... (Ένα τεράστιο ευχαριστώ στους φιλολόγους μου για αυτό... ) Όπως και με κάθε δουλειά του Παναγιώτη, δεν μετάνιωσα που το έπιασα στα χέρια μου. Το σχέδιο του (σύμφωνα με το δικό μου γούστο) είναι για άλλη μία φορά πανέμορφο, φαίνεται ότι έχει κάνει μελέτη και στη συνέχεια έχει ρίξει τρελή δουλειά. Δεν έφυγε γρήγορα, δεν περίμενα όμως και να φύγει. Το βασικό του μειονέκτημα είναι η ροή του, που με ζόρισε λίγο. Στα συν η άψογη έκδοση. Στο κομμάτι αυτό, οι εκδόσεις Polaris το έχουν προχωρήσει σε άλλο επίπεδο!

Υπόθεση Ο Chas Chandler, ένας παλιός φίλος του John Constantine, τον οποίο έχει να δει σχεδόν μια δεκαετία, του ζητάει να τον βοηθήσει με την κόρη του Trish, που έπεσε απροσδόκητα σε κώμα και υποψιάζεται ότι είναι αποτέλεσμα μαύρης μαγείας. Η αναζήτηση, φέρνει τους δυο φίλους στο Λος Άντζελες, οπού αναμετρούνται με έναν πανίσχυρο δαίμονα. Ενδεικτικά Screenshots Ταυτότητα ταινίας Τίτλος: Conastantine: City of Demons Παραγωγή: Αμερικάνικη Εταιρεία παραγωγής: Warner Bros Animation Έτος: 2018 Αρχική Γλώσσα: Αγγλικά Σενάριο: John Marc DeMatteis Σκηνοθεσία: Doug Murhy Πρωταγωνιστές: Matt Ryan, Damian O' Hare, Laura Bailey, Emily O'Brien, Rachel Kimsey, Robin Atkins Downes, Jim Meskimen Διάρκεια: 90min. Constantine: City of Demons Trailer (2018) Σχετικά link Constantine: City of Demons dccomics.com/constantinecityofdemons Σχόλιο του γράφοντος Πολύ κάλο animation, γρήγορη πλοκή, μπόλικες μάχες και γενικά έχει όλο εκείνο σκοτεινό και βίαιο κλίμα που ταιριάζει στον ντετέκτιβ με τις υπερφυσικές ικανότητες. Πιστεύω ότι οι fan του είδους - και του ήρωα - θα το ευχαριστηθούν. Στη ουσία πρόκειται για τα πρώτα πέντε επεισόδια της ομότιτλης σειράς, υπό μορφή ταινίας. Προσωπική Βαθμολογία : 8/10 ps. Μιας και είναι η πρωτη μου παρουσίαση, για κάποια ταινία γενικώς, παρακαλώ να είστε επιεικείς με τα όποια λαθάκια υπάρχουν. [imdb=tt9177882]

Καλώς ήρθατε στον παράξενο, αλλόκοτο και εναλλακτικό κόσμο του Δημήτρη Καμένου που δημιούργησε και γνωρίσαμε στο HOMO. Οί γνωστοί χαρακτηρες ,επιστρέφουν αυτή την φορά σε έναν τόμο 50 σελίδων. Παρέα με τον Μπόγκυ (Χάμφρέυ Μπόγκαρτ) σαν Ρίκ στην Καζαμπλάνκα να δίνει μία εύθυμη νότα στην ιστορία, συνεχίζουν ακάθεκτοι τις περιπέτειες τους. Βρισκόμαστε στο έτος 1940 και ένας απόλυτος πόλεμος μεταξύ των ανθρωπίνων ειδών μοιάζει αναπόφευκτος. Οι δυνάμεις του Γενοσοσιαλιστικού Άξονα, αποτελούμενες από Homo Sapiens και Neanderthal γενικεύουν την επίθεση εναντίον των ανθρώπων της Χαϊδελβέργης, των αυστραλοπιθήκων και των άλλων ανθρωπιδών που θεωρούν «μη καθαρά». Η κατεχόμενη Σιλεσιοπομερανική Κοινοπολιτεία γεμίζει από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Φραγκία έχει κατακτηθεί και οι δυνάμεις της Ιγγλετέρας, καθηλωμένες, αντιμετωπίζουν τους βομβαρδισμούς των φασιστών. Το μπαρ του Ντικ, κάπου στην Β.Α. Αφρική, θεωρείται ουδέτερο έδαφος. Εκεί συχνάζουν αξιωματικοί της πανίσχυρης Ένωσης Δενισοβιετικών Δημοκρατιών. Εκεί οι εξόριστοι ακούν τους φλογερούς λόγους του πρωθυπουργού της Ιγγλετέρας που προσπαθεί να ενισχύσει το φρόνημα των κατατρεγμένων. Εκεί βρίσκεται και ο Υπερνεκρομάντης Άλιστερ Κρώλεϊ που περιμένει τον Αρχινεκρομάντη Φράνσις Μπάρετ με μια διαταγή στα χέρια του, υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον Αλόις Χίτλερ. Ο πρώτος τόμος του World War Sapiens εξιστορεί νέα, αιματοβαμμένα κεφάλαια του Μεγάλου Γονιδιακού Πολέμου και μας γυρίζει πίσω στο συναρπαστικό παράλληλο σύμπαν που θεμελίωσε η τετραλογία του Homo και επέκτεινε η cult ανθολογία Homo: Ιστορίες από το Μέτωπο. Σε ενα καρέ βλέπουμε την Ινγκριντ Μπέργκμαν, τον Σαμ να "τραγουδά" το γνωστό τραγούδι του έργου AS TIME GOES BY, ''ακούμε την γνωστή φράση του φινάλε «Αυτή είναι η αρχή μιας ωραίας φιλίας» και την πιο γνωστή ατάκα που ποτέ δεν ακούστηκε ποτέ στο έργο «Παίξτο ξανά ΣΑΜ».*Ο τόμος είναι η άμεση συνέχεια των 4 πρώτων τευχών. Το άλμπουμ πλαισιώνει και μια μικρη ιστορία 8 σέλιδων ,με πρωταγωνιστες τον ΣΕΡΤΖΙΟ ΜΟΓΚΡΕΓΚΟΡΕ και την ΣΙΜΟΝΟΒΝΑ. Καλοφτιαγμένη έκδοση, ιστορία που δεν σε αφήνει να την παρατήσεις στην μέση, σχέδιο αυτό που ξέρουμε, ωραίο χιούμορ εκεί που δεν το περιμένεις. Αφού το διαβάσεις έχεις την αίσθηση του "κορεσμού", ότι πήρες την δόση σου αλλά ότι πεινάς και άλλο για το τι θα γίνει ύστερα, στο μεταίχμιο δηλαδή, πράγμα που το καταφέρνουν οι καλοί σεναριογράφοι. Δεν πρέπει να λείπει απο την βιβλιοθήκη σας. Τίτλος πρώτου τόμου : ΑΝΘΡΩΠΟΙ & ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ Τίτλος προσεχούς τόμου :ΔΕΝΙΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΖΟΜΠΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ (Ελπίζω να μην καθυστερήσει πολύ). * Κανονική ατάκα του έργου ήταν "ΤΟ ΠΑΙΞΕΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗΝ, ΠΑΙΞΤΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ". Η ατάκα "ΠΑΙΞΤΟ ΞΑΝΑ, ΣΑΜ" ακούστηκε στο έργο "PLAY IT AGAIN SAM'" του Γούντι Αλλεν. Είναι πρώτη φορα που μια ατάκα άλλου έργου έγινε γνωστή για άλλο έργο.

Η ταινία ΟΙ 12 ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΞ είχε βγει στους κινηματογράφους στις 20/10/1976. Για να γιορτάσει την 40η επέτειο της ταινίας, ο Albert Uderzo δημιούργησε ένα νέο άλμπουμ στο στυλ του "Πως ο Οβελίξ έπεσε στη χύτρα όταν ήταν μικρός" το οποίο κυκλοφόρησε στη Γαλλία στις 19/10/2016. Επιβλέποντας προσωπικά τη μελέτη πάνω από 1000 σχεδίων και γραφικών μοντέλων που δημιουργήθηκαν για την ταινία, ο Uderzo συνέθεσε πάνω από 40 μοναδικές εικόνες που αντιπροσωπεύουν σκηνές της ταινίας (κάποιες από αυτές βλέπετε κατωτέρω) και οι οποίες εμφανίζονται ολοσέλιδες στο νέο άλμπουμ, συνοδεία κειμένου που εξιστορεί την πλοκή της ταινίας. Επιπλέον "ξεσκόνισε" τα πινέλα του και σχεδίασε ένα νέο εξώφυλλο γι'αυτή την επετειακή έκδοση! Η έκδοση είναι εντυπωσιακά πολυτελής, χοντρό γυαλιστερό εξώφυλλο και γυαλιστερές σελίδες στο εσωτερικό. Με τις 84 σελίδες του, τα €9.80 που στοιχίζει πραγματικά τα κρατάς στο χέρι σου! Παραθέτω τα δείγματα από την γαλλική έκδοση, γιατί πραγματικά λυπάμαι να ανοίξω διάπλατα αυτό το κόσμημα στο σκάνερ μου και να το τσαλακώσω: Όπως μπορείτε να δείτε, οι πάμπολλες δισέλιδες συνθέσεις που περιέχει είναι σαν πίνακες ζωγραφικής. Καμιά σχέση με την προηγούμενη έκδοση του 1976 που περιείχε θολές εικόνες φωτογραφημένες από την ταινία. Το μόνο μειονέκτημα που μπορώ να βρω είναι ότι δεν περιέχει το παράρτημα με τα προσχέδια της Γαλλικής έκδοσης: Μικρό το κακό όμως, εφόσον η ομορφιά των ολοκληρωμένων συνθέσεων είναι όλη εδώ (εξάλλου θα ανέβαινε και η τιμή αν είχαμε περισσότερες σελίδες). Για τους λάτρεις του Asterix, συνιστάται ανεπιφύλακτα!