Search the Community

Ξεκίνησε σαν αυτοέκδοση στο COMICDOM CON 2018 (παρουσίαση ΕΔΩ) αλλά μετά το φεστιβάλ το ανέλαβε η COMICDOM PRESS που ξανα-κυκλοφόρησε το 1ο τεύχος και εξέδωσε και το 2ο. Σχετικά με την σειρά μπορείτε να διαβάσετε στην παρουσίαση της αυτοέκδοσης

Τόσα χρόνια σε αυτό το φόρουμ, πρέπει να έχω κάνει τρεις-τέσσερις παρουσιάσεις στις ελληνικές εκδόσεις και καμία στα ξενόγλωσσα! Χμμμ.... Μουμπλέ, μουμπλέ, ας το διορθώσω αυτό! Ένα κόμικ που έμαθα στο The Comic Con το 2022 και αγόρασα το πρώτο trade λίγο αργότερα! Από τότε, ήθελα να το παρουσιάσω κι όλο το ανέβαλα, ώσπου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το διάβασα πριν λίγο καιρό! ΠΕΡΙΛΗΨΗ(SPOILERS) Τα πρώτα τέσσερα τεύχη που περιλαμβάνει το πρώτο trade, πραγματεύονται όλα εντελώς διαφορετικές ιστορίες. Η πρώτη μιλάει για ένα παιδί φανερά διαταραγμένο, του οποίου το φονικό κατοικίδιο σκοτώνει τους γονείς του. Η δεύτερη, είναι μια δραματική εξιστόρηση ενός έρωτα που οδήγησε στην καταστροφή ένα ζευγάρι, καθώς αυτό βυθίστηκε στα ναρκωτικά. Η τρίτη πάλι, μιλάει για έναν ροκ σταρ, του οποίου η νεανική λάμψη έχει ξεφτίσει. Τέλος, η τέταρτη πραγματεύεται το ζήτημα, αλλά και το τίμημα της εγκατάλειψης της οικογενειακής εστίας. Συνδετικοί κρίκοι αυτών των φαινομενικά ασύνδετων μεταξύ τους ιστοριών, που αφορούν διαφορετικούς ανθρώπους, από διαφορετικούς κόσμους, με διαφορετική καταγωγή, από διαφορετικά μέρη, αποτελούν ένας μυστηριώδης παγωτατζής, καθώς και η πικρία που μας αφήνουν οι ιστορίες τους. Στο τέλος του τέταρτου τεύχους, παίρνουμε μια ιδέα για τον παγωτατζή, ωστόσο η μυστηριακή αύρα που τον περιβάλει ποσώς διαλύεται, αντιθέτως μπορώ να πω ότι εντείνεται... ΣΕΝΑΡΙΟ(SPOILERS) Το σενάριο υπογράφει ο Maxwell Prince. Έχω να πω ότι ως εκεί που έχω φτάσει είναι εκπληκτικό! Σκοτεινές ιστορίες, με όλες να έχουν δυσάρεστο ή πικρό τέλος! Βέβαια χαλάστηκα λίγο που τα τεύχη μεταξύ τους είναι-ή τουλάχιστον δείχνουν- ασύνδετα,καθώς έτσι- κατά τη γνώμη μου πάντα- δεν δημιουργείται μια σφιχτή πλοκή που να σε συνεπάρει. Από την άλλη, έτσι αυξάνεται το ενδιαφέρον του αναγνώστη για να δει πώς τελικά θα ενωθούν αυτά τα αταίριαστα κομμάτια. Επιπλέον, ενώ κατατάσσεται θεματολογικά στον χώρο του horror, βρήκα το κόμικ slice of life/ κοινωνικό με horror στοιχεία. Δεν ξέρω βέβαια τη συνέχεια...Τέλος πάντων, κάπως πιο αναλυτικά ορισμένες σκέψεις μου πάνω σε κάθε τεύχος: Τεύχος 1: Θεωρώ πως ήταν το πιο αδύναμο από την τετράδα. Συνήθως βέβαια, το πρώτο τεύχος μιας σειράς είναι σχετικά πιο αδύναμο, αφού μας εισάγει σε έναν νέο κόσμο, μας συστήνει νέους χαρακτήρες και ως επί το πλείστον, η σειρά δεν έχει ακόμη σταθεί καλά- καλά στα πόδια της. Το πρόβλημα εδώ ωστόσο δεν ήταν το άωρο της σειράς. Το πρόβλημα ήταν η ίδια η ιστορία, την οποία βρήκα αρκετά χοντροκομμένη. Δεν με τράβηξε ιδιαίτερα, ούτε με συγκίνησε. Εν τω μεταξύ ο λυκάνθρωπος που εμφανίζεται στο τέλος και είναι προφανές ότι είναι ο παγωτατζής, δεν κατάλαβα ούτε πού κολλούσε, ούτε πώς εξαφανίστηκε και κυρίως, ούτε γιατί δεν εμφανίστηκε στα επόμενα τεύχη... Το θετικότερο στοιχείο του τεύχους, είναι η εμφάνιση της 5V, η οποία αισθάνομαι ότι θα παίξει ρόλο αργότερα... Τεύχος 2: Κι εκεί που δεν είχα ενθουσιαστεί ιδιαίτερα, πέφτω πάνω σε αυτό... Σεναριακό αριστούργημα θα το χαρακτήριζα! Φαντάζομαι έχει γίνει πολλές φορές, αλλά η αφήγηση μέσω γράμματος είναι πιστεύω, μια εκπληκτική μέθοδος συναισθηματικής εξιστόρησης γεγονότων, μιας που βλέπεις τον κόσμο μέσω των ματιών του ήρωα για τα καλά! Δεν έχω να αναλύσω πολλά, ενδεχομένως αποτελεί την πιο στενάχωρη ιστορία του trade! Οι ήρωες καλοφτιαγμένοι και αληθοφανείς, πολύ καλή εξέλιξη και ροή και όλα αυτά μέσα σε ~30 μόλις σελίδες! Δεν έχω λόγια! Τεύχος 3: Το συγκεκριμένο τεύχος το διέκοψα στα μισά της ανάγνωσης και το συνέχισα αργότερα... Συγκεκριμένα το διέκοψα εκεί που ο Bud- ο ξεπεσμένος ροκ σταρ που ανέφερα παραπάνω- μπαίνει στο υπόγειό του... Μια πολύ ιδιαίτερη περιπέτεια, που συνδυάζει εξαιρετικά το ονειρικό στοιχείο με αυτό της απογοήτευσης, της παραίτησης, της νοσταλγίας. Βέβαια, ακριβώς επειδή πρόκειται για αμερικάνικο κόμικ, αγγίζει μια χρονική περίοδο, εξετάζοντας ένα (τότε) νέο φαινόμενο( τη ροκ μουσική), το οποίο δεν επηρέασε αντίστοιχα έντονα τα ελληνικά πράγματα της περιόδου, δεν είχε την ίδια απήχηση όσο στην Αμερική, δεν σημάδεψε μια γενιά, με άλλα λόγια, δεν άφησε τόσο ανεξίτηλο και βαθύ στίγμα στην νεότερη πολιτισμική ιστορία μας. Οπότε φαντάζομαι ότι οι Αμερικανοί αναγνώστες μπορούν να νιώσουν καλύτερα τη νοσταλγία του πρωταγωνιστή για εκείνη την εποχή...! Τέλος πάντων, όπως είπα το πιο σουρεαλιστικό τεύχος, το οποίο παρά την ελαφρώς πικρή γεύση που αφήνει το τέλος, έχει αίσια κατάληξη! Τεύχος 4: Μια εξαιρετική ιστορία που αφορά ζητήματα αρκετά πιο βαθιά από την προηγούμενη ιστορία... Μιλάει για την εγκατάλειψη της οικογενειακής εστίας, από μια αρκετά ανορθόδοξη πλευρά μπορώ να πω, και πιο συγκεκριμένα, από αυτή του εγκαταλείποντος. Εκτίμησα πολύ τη σύλληψη της ιστορίας, ενώ μου άρεσε που παρουσίασε και κάτι σχετικό με τον παγωτατζή, για τον οποίο επί της ουσίας, μέχρι αυτό το τεύχος δεν έχουμε κανένα απολύτως στοιχείο! Βέβαια, θεωρώ ότι οι χαρακτήρες, είχαν χτιστεί κάπως άνισα... Ο πατέρας του Chris με συγκίνησε πολύ με την ιστορία του, ο Joel μου φάνηκε κάπως άνοστος... ! ΣΧΕΔΙΟ & ΧΡΩΜΑ Το σχέδιο Martin Morazzo είναι πολύ καθαρό, αρκετά συμβατό με αυτό της σύγχρονης αμερικάνικης σχολής, δεν πειραματίζεται ιδιαίτερα στο στήσιμο των καρέ, αυτό που είδα όμως μου άρεσε πολύ! Όπως είπα, χρησιμοποιείται η καθαρή γραμμή, ενώ τα ζωντανά χρώματα που πλαισιώνουν το σχέδιο, τα οποία πιστώνονται στον Chris O'Halloran, δημιουργούν ένα πολύ όμορφο εικαστικό αποτέλεσμα! Χωρίς να είναι κακό, σίγουρα το σχέδιο δεν είναι αυτό που κλέβει την παράσταση! Αξιοπρεπές και καλαίσθητο, αλλά σχετικά συνηθισμένο ταυτόχρονα! ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ Όπως καταλαβαίνετε από το review, ξεχώρισα το σενάριο, το οποίο προσδίδει μια horror, ενδεχομένως και κάπως παραφυσική διάσταση, σε ιστορίες κοινωνικές, καθημερινών ανθρώπων! Το σχέδιο και το χρώμα, αν και αξιοπρεπή, κατά τη γνώμη μου, λειτουργούν απλά ως μέσο διάδοσης αυτών των πολύ καλογραμμένων ιστοριών! Το σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω τη σειρά! ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ Σε όλους όσους ενδιαφέρονται για κοινωνικά/slice of life κόμικ, σε όσους ψάχνονται γύρω από ποιοτικά κόμικς της σύγχρονης αμερικάνικης σκηνή, σε όσους αγαπούν τα horror στοιχεία στα κόμικς...αλλά και σε όσους επιθυμούν να διαβάσουν ένα καλό κόμικ, κι ας μην είναι τόσο του αμερικάνικου! ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ Πηγή εικόνων: Οι εσωτερικές εικόνες, είναι μόνο από το πρώτο τεύχος και αντλήθηκαν από εδώ. Τα εξώφυλλα, είναι από την ιστοσελίδα της Image εδώ!

Από το οπισθόφυλλο... Σε μία περίοδο έντονων πολιτικών αναταραχών στην Ευρώπη, το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, που εκδόθηκε το 1848, αποτέλεσε μια έντονη κριτική του καπιταλισμού και ταυτόχρονα ένα ριζοσπαστικό κάλεσμα στα όπλα. Παραμένει η πιο ευφυής εισαγωγή στις ιδέες του κομμουνισμού και η πιο διαυγής ανάλυση των σκοπών του. Πολλά από όσα πρότεινε εξακολουθούν να βρίσκονται στην καρδιά του πολιτικού διαλόγου ακόμα και κατά τον 21ο αιώνα. Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι το Κομμουνιστικό Μανιφέστο (όπως μετονομάστηκε αργότερα) είναι το δεύτερο πιο ευπώλητο βιβλίο όλων των εποχών, μετά την Βίβλο. Κόμικ για άτομα με συγκεκριμένες ιδεολογικές αντιλήψεις άλλα και για όσους αναζητούν μία ενημέρωση για το συγκεκριμένο ανάγνωσμα. Έγχρωμο σχέδιο σε σκοτεινούς τόνους με έντονες σκιαγραφήσεις. Καλή ποιότητα χαρτιού, μελανιού, εκτύπωσης αλλά και κόλλησης στην ράχη. Συμπεριλαμβάνει προτάσεις αλλών τίτλων της εκδοτικής, ευχαριστίες και βιογραφικό του σχεδιαστή... επίσης κυκλοφορεί και σε ηλεκτρονική μορφή (e-book]... Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους... by Valtasar Είναι η 4η έκδοση του τίτλου, μπορείτε να δείτε τις προγενέστερες εδώ : 1978, 1980, 2011

Από το εσώφυλλο του οπισθόφυλλου... Κουρασμένα από την εκμετάλλευση στην οποία τα υποβάλλουν οι άνθρωποι, τα ζώα της Αρχοντικής Φάρμας επαναστατούν εναντίον του ιδιοκτήτη τους και καταλαμβάνουν το αγρόκτημα. Με σκοπό τη δημιουργία ενός συνεταιριστικού συστήματος ισοτιμίας που βασίζεται στο σύνθημα "Τέσσερα πόδια καλό, δύο πόδια κακό." Όμως δεν χρειάζεται πολύς χρόνος προκειμένου κάποια ζώα- τα πιο έξυπνα, τα γουρούνια- να αρχίσουν να απολαμβάνουν ειδικά προνόμια, επαναφέροντας ένα καθεστώς καταπίεσης. Η ιστορία της φιλελεύθερης εξέγερσης των ζώων ξαναγράφεται για να δικαιολογήσει τη νέα τυραννία, και οι αντιφρονούντες είτε εξαφανίζονται είτε σωπαίνουν με τη βία. Με ακρυλικό μελάνι, μετατρέποντας κάθε σελίδα σε αληθινό έργο τέχνης, ο κομίστας και ζωγράφος Odyr έδωσε σχήμα και χρώμα σε αυτό το "αγροτικό παραμύθι", το οποίο σύμφωνα με τον Άγγλο συγγραφέα Malcolm Bradburry, "είναι η καλύτερη σάτιρα που γράφτηκε ποτέ για το σκοτεινό πρόσωπο της σύγχρονης ιστορίας." Από το οπισθόφυλλο... Το αριστούργημα του Τζωρτζ Όργουελ σε κόμικς. Σύγχρονο, κλασσικό, ένα από τα πιο διάσημα έργα μυθοπλασίας του 20ού αιώνα, λαμβάνει ζωή και κίνηση με αυτή την εξαιρετική διασκευή για όλες τις ηλικίες. Γραμμένο εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και δημοσιευμένο το 1945, το έργο του Τζωρτζ Όργουελ αποτελεί μία από τις πιο συναρπαστικές αφηγήσεις της εποχής μας, μια οικουμενική αλληγορία για τους μηχανισμούς της εξουσίας και τις αδυναμίες που οδηγούν στην διάβρωση και στον εκφυλισμό ιδεών και σχεδίων πολιτικής επανάστασης. Στα της έκδοσης... Μεγάλου μεγέθους graphic novel εικονογραφημένο όμορφα σε στυλ νερομπογιάς. Η κόλληση στην ράχη είναι ικανοποιητική για εύκολη ανάγνωση του πονήματος. Πιο παχιά εξώφυλλα με μεγάλα "αυτάκια." Που να ήξερε ο φίλτατος Γεώργιος πόσο τραγικά σύγχρονο είναι το βιβλίο του 80 χρόνια μετά περίπου... Για όλες τις ηλικίες; Δε θα το έλεγα προσωπικά. Θέλει να έχεις μία ωριμότητα και μία επι-γνωση της πολιτικής κατάστασης για να το κατανοήσεις θαρρώ. Θυμάμαι μας είχαν πάει στην Α΄ γυμνασίου να το δούμε στο θέατρο και το μόνο που θυμάμαι είναι κάτι γουρούνια και ένας αχυρώνας... Είναι πολλά περισσότερα και σε μεγαλύτερο βάθος... Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους...

Οι “Ιστορίες επιτυχούς αποτυχίας” αποτελεί μία ανθολογία ιστοριών του καλλιτέχνη Δημήτρης Παγώνα, ο οποίος επιμελήθηκε τόσο το σενάριο όσο και το σχέδιο και οι οποίες για πρώτη φορά ήρθαν σε επαφή με το αναγνωστικό κοινό το χρονικό διάστημα 2012-2018. Η θεματολογία τους χαρακτηρίζεται από έναν ωμό ρεαλισμό, πλαισιωμένο από έντονα στοιχεία απαισιοδοξίας κι απώλειας. Κάθε μία καταπιάνεται με κάτι διαφορετικό, δεν υπάρχουν μανιέρες που θα κάνουν τον αναγνώστη να βαρεθεί με τις επαναλήψεις, καθώς επίσης συναντούμε σενάρια που πατούν γερά την Γη κι αντλούν έμπνευση από την σκληρή καθημερινότητα, ενώ άλλα έχουν μεταφυσική χροιά. Οι τίτλοι των ιστοριών (και δύο λόγια γι’ αυτές) είναι οι εξής: ● “Σήμερα”: Ένα δισέλιδο αφιέρωμα για την τρομερή ηλεκτρονική επανάσταση που έχει παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της. ● “Λίζα”: Μία κοπέλα που δουλεύει άβουλα σε μία καφετέρια κι έχει να κάνει με έναν περίεργο, αλλά φιλοσοφημένο άντρα. ● “Ο Σουλτάνος”: Ένας Σουλτάνος που όλοι τον χαρακτηρίζουν μ@λ@κ@, αλλά στο τέλος αναθεωρούν. ● “Καλικάντζαρος”: Η φιλία ενός παιδιού με έναν καλικάντζαρο. ● “Σκαφτιάδες”: Ένα ζευγάρι σκάβει διακαώς μέσα στο λιοπύρι του καλοκαιριού για να βρει έναν χαμένο θησαυρό. ● “Evil”: Ένας Αστυνομικός σταματά για έλεγχο ένα αυτοκίνητο κι όταν συνειδητοποιεί ότι ο οδηγός φέρεται περίεργα, αποφασίζει να ανοίξει το πορτ μπαγκάζ. ● “500”: Ο αριθμός ενός αστικού λεωφορείου και το δρομολόγιό του μέσα στην νύχτα. ● “Η μέρα της κρίσης”: Η φιλοσοφική ανάλυση ενός κρατουμένου που πηγαίνει να δικαστεί. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις “Νησίδες” #03 της EFSYN. ● “Πάρτυ”: Δύο νέοι έρχονται πιο κοντά κι αφορμή γι’ αυτό στέκεται ένα πάρτυ. ● “Ασκήσεις Ηλεκτρομαγνητισμού”: Δύο παλιοί εραστές συναντιούνται τυχαία στον δρόμο. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον “Μπλε Κομήτη” #03. ● “Ρε-Blues”: Η περιπέτεια ενός ρεμπέτη της δεκαετίας του 1930 όταν χάνεται στην Αμερική. Με εξαίρεση μία-δύο, όλες οι υπόλοιπες είχαν κάτι να πουν, ενώ αρκετές προσφέρονται για περισυλλογή. Οι ιστορίες που ξεχώρισα είναι το “Ρε-Blues”, τον “Καλικάντζαρο” και την “Λίζα”, ενώ θα ήθελα να διαβάσω το “Evil” σε μεγαλύτερη έκταση. Τέλος, τις “Ασκήσεις Ηλεκτρομαγνητισμού” τις βρήκα πανέξυπνες σεναριακά. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ανθολογία ιστοριών που δικαιολογεί στο απόλυτο τον τίτλο της και προτείνεται στους εναλλακτικούς αναγνώστες κι εκείνους που αρέσκονται σε σύντομες ιστορίες κοινωνικού περιεχομένου. Εκείνοι που θέλουν να διαβάζουν κάτι πιο ανάλαφρο ή περιπετειώδες καλύτερα να προσπεράσουν. Από την στιγμή που μιλάμε για ανθολογία ιστοριών και μάλιστα που δεν έχουν δημιουργηθεί στο ίδιο χρονικό πλαίσιο, ο εικαστικός τομέας έχει κι εκείνος πλουραλισμό στην τεχνοτροπία του. Τολμώ να πω, όμως, ότι αν κι άνισες μεταξύ τους, καμία δεν με απογοήτευσε σχεδιαστικά. Κάποιες θυμίζουν κόμικ της δεκαετίας του 1960, κάποιες είναι περισσότερο αφηρημένες και με επιμονή στο μελάνωμα, κάποιες έχουν λιγότερες λεπτομέρειες, κάποιες περισσότερες, κάποιες θυμίζουν γκραβούρες εποχής και κάποιες υιοθετούν την καθαρή γραμμή. Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ασπρόμαυρες, με μοναδική εξαίρεση τις δύο σελίδες που αποτελούν την ιστορία “Η μέρα της κρίσης”, καθώς επίσης και κάποιοι τόνοι του καφέ και του μπλε που συναντούμε στο “Ρε-Blues”. Εκδοτικά έχουμε μία αξιόλογη προσπάθεια. Το έντυπο έχει μεσαίο μέγεθος και οι σελίδες του είναι δεμένες με κόλλα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, αλλά καλοτυπωμένο και με ικανοποιητικό πάχος, ενώ το γυαλιστερό χαρτί του εξώφυλλου υπόσχεται, με την σειρά του, ότι το τεύχος θα αντέξει την (ήπια) κακομεταχείριση. Εκτός από τον πίνακα περιεχομένων, τους λογαριασμούς στα social του δημιουργού και μία σελίδα που αποτελεί την ταυτότητα της έκδοσης, δεν βλέπουμε κάποιο άλλο συνοδευτικό υλικό. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Deviantart

Μια πολύ όμορφη και συγκινητική χριστουγεννιάτικη ιστορία με πρωταγωνιστές τους ήρωες της Disney. Βασίζεται στην ιστορία του Bruce Talkington, σε εικονογράφηση του Fernando Guell Cano. Εκδότης πρωτοτύπου η Disney Press.

Η υπέροχη ιστορία "Ο Μαθητευόμενος Μάγος" κυκλοφόρησε σε ένα ωραίο σκληρόδετο βιβλίο με πανέμορφη εικονογράφηση από τις εκδόσεις Μίνωας. Η διασκευή είναι της Brooke Vitale, και το πρωτότυπο εκδόθηκε από την Disney Press.

Έκδοση ειδικού τύπου-αυτοκίνητα- Ιταλικής προέλευσης. Σιγά σιγά το επιτελείο της έκδοσης άρχισε να αυτονομείται κάνοντας και δικά του ρεπορτάζ, δοκιμές, συγκριτικά. Η έκδοση κυκλοφορεί αρχικά μαζί με την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ κάθε μήνα και μετά αυτονομείται. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους nikos ka & albertus magnus.

Ο καλλιτέχνης που πρέπει να έχεις μάθει μέχρι το τέλος της εβδομάδας αυτής είναι ο Άρης Λάμπος. O Άρης -κι ας μην το παραδέχεται ο ίδιος- είναι αυτό που απλά και λαϊκά θα λέγαμε «πολυεργαλείο», καθότι στη ζωή του έχει καταφέρει να εκδόσει τρία κόμιξ, με γνωστότερο τους «Μεταλλάδες» (με τους οποίους θα ασχοληθούμε και σε αυτό το άρθρο), να παίξει σε μπάντες και να αποκτήσει, επίσης, τη δική του εκπομπή στο Web tv του Star, την «Underground». Έχει σπουδάσει Πολιτικές επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση, Εφαρμοσμένες Τέχνες, καθώς και Δημοσιογραφία. Εκτός από όλα τα παραπάνω, στον ελεύθερο χρόνο του γράφει κομμάτια στην κιθάρα, φτιάχνει Illustrations και αν βρει χρόνο, παίζει paintball. Όπως λέει, συγκεκριμένα, ο ίδιος: «Αν με χαρακτηρίζει κάτι, είναι ότι είμαι σπασμένος σε χίλια κομμάτια». Μιλήσαμε, λοιπόν, μαζί του για τους «Μεταλλάδες», τη μουσική και άλλα πολλά που θα δεις κατεβαίνοντας παρακάτω στο άρθρο. Τσέκαρε τη συζήτησή μας και πάμε στοίχημα ότι μέχρι το τέλος της συνέντευξης, θα έχεις ήδη μπει στην περιέργεια να ψαχτείς. Ορίστε λίγα πράγματα που πρέπει να ξέρεις: ⇒Πώς προέκυψε η ιδέα για τους Μεταλλάδες; Ο Άρης ξεκίνησε να σκιτσάρει μεταλλάδες και να στέλνει τη δουλειά του στo So Comic, όπου από τότε ανεβαίνουν κάθε Πέμπτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η όλη φάση με τους Μεταλλάδες ξεκίνησε μέσα από πλάκες με παρέες και συζητήσεις και η αρχική ιδέα ήταν να φτιαχτεί μια σειρά κινουμένων σχεδίων με σχετικό θέμα, αλλά κατέληξε να είναι πολύ δύσκολη δουλειά (#and_now_here_he_is, people!). Κάπως έτσι, φτάνει η παρουσίαση του πρώτου τόμου, ο οποίος περιέχει ιστορίες με πρωταγωνιστές αληθινούς καλλιτέχνες, όπως ο Dio η ο Άρτζυ από τους Nightstalker! ⇒ Στην ερώτηση αν ασχολείται ο ίδιος με τη μουσική: Ως γνήσιος μεταλλάς, ο ίδιος, έχει παίξει σε συγκροτήματα από το 2005, με πρώτους τους System Decay, με τους οποίους συνεχίζει μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα η μπάντα στην οποία επίσης παίζει είναι οι Deathcrop Valley (για τους Deathcrop Valley αναμένεται να μιλήσουμε περισσότερο σε άλλο άρθρο, οπότε stay tuned!) και έχει -τι άλλο;- μέταλ επιρροές. Ο Άρτζυ των Nightstalker στους Μεταλλάδες. ⇒ Ποιο από τα δύο αυτά πάθη πρωτοεμφανίστηκε στη ζωή του; Χωρίς πολλή σκέψη, δηλώνει πως και τα δύο ξεκίνησαν σχεδόν ταυτόχρονα, από όταν ήταν μικρός και συνέχισαν σε μια παράλληλη πορεία. Σαν παιδί, jamαρε με ψεύτικες κιθάρες, μέχρι που έμαθε να παίζει και σε κανονική. Σε γενικές γραμμές, δεν υπήρξε κάποια ακολουθία του ενός από το άλλο. Όπως λέει και ο ίδιος: «Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα, ότι δεν μπορώ να κατασταλάξω κάπου». ⇒ Οι καλλιτέχνες από τους οποίους έχει επηρεαστεί: Εδώ η λίστα μεγαλώνει και χωρίζεται σε δύο στήλες. Μία για το σχέδιο, μία για τη μουσική. Όσον αφορά στο σχέδιο, τα comics του Άρη κατέχουν έντονα χαρακτηριστικά από Horror Comics. Οι επιρροές του αντλούνται από από κλασικές ταινίες της Disney ή από άλλες κλασικές -πλέον- ταινίες, όπως η «Μάσκα» (Ναι, αυτή με τον Jim Carrey) και από κινούμενα σχέδια των 90s, όπως τα Χελωνονιντζάκια. «Ανακάλυψα ότι εκεί βρίσκεται η ρίζα του» είπε, μιλώντας για το στυλ των έργων του. Όπως θα προσέξεις αν διαβάσεις τα έργα του, υπάρχει ένας συνδυασμός γκροτέσκου horror και χιούμορ, καθώς επίσης και τη συνύπαρξη ενός ευρωπαϊκού κόμικ με την αμερικανική λογική πάνω σε αυτά, όπως δηλώνει και ο ίδιος. Οι επιρροές του στη μουσική, κρατούν τις ρίζες τους κυρίως στη Μέταλ, καθώς ακούει σχεδόν όλα τα είδη της, αλλά η αδυναμία του είναι η Doom. Τονίζει πως λατρεύει τους Monster Magnet, προσθέτοντας ότι η μπάντα-παιδική αγάπη, η οποία τον στιγμάτισε ήταν οι Blind Guardian. ⇒ Με ποιον «Μεταλλά» ταυτίζεται περισσότερο; Χωρίς καν να προλάβει καλά καλά να σκεφτεί δεύτερη φορά, απαντάει με σιγουριά: ο Doom. ⇒ Πώς προέκυψαν οι ιδέες για τα υπόλοιπα έργα του; Φυσικά, οι «Μεταλλάδες» δεν είναι η μοναδική αξιομνημόνευτη δουλειά του Άρη. Προηγούνται σε χρονολογική σειρά το «Mr. Bleak: Candlelight Thoughts» (2015) και το «Μαύρο Φως» (2016). Το πρώτο κόμικ που εξέδωσε ήταν «Ο Νότιος Τρόπος» (2010). Ο Mr. Bleak, όπως παραδέχεται ο Άρης, είναι ο σκοτεινός εαυτός του ίδιου. Τον «έπλασε», ώστε να εκτονωθεί. Χτίζοντας αυτόν τον χαρακτήρα, αυτός άρχισε να λειτουργεί σαν άνθρωπος πάνω στο δημιουργό του. Σα να αποκτά υπόσταση και σάρκα. Ανατριχίλα, θα έλεγα. Περνώντας στο «Μαύρο Φως», να υπογραμμίσουμε τη συμμετοχή του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου, ο οποίος εκπόνησε το συγκλονιστικό σενάριο αυτού του κόμικ. Η συνεργασία Άρη-Ηλία διαχεόταν από μία τηλεπάθεια μεταξύ χεριού και κεφαλιού, σχεδίου και σεναρίου, Άρη και Ηλία, μας είπε και ο ίδιος ο Άρης. Οι δύο δημιουργοί «υπηρετούν το Horror με αγάπη», κάτι που συνέβαλε καταλυτικά στο αποτέλεσμα. Μέσα σε αυτό το μαυροβαμμένο διαμαντάκι φωλιάζουν πολλές μικρές ιστορίες τρόμου και σκότους, με την τελευταία, μάλιστα, να αποτελεί πραγματικό γεγονός. Πρόκειται για τη δολοφονία της Kitty Genovese, το Μάρτιο του ’64, η οποία, όπως λέει ο Άρης: «πέθανε από την αδιαφορία των άλλων». Σε αυτό το σημείο, ο καλλιτέχνης μάς διηγήθηκε μια διεστραμμένη, θα έλεγε κανείς σύμπτωση. Την ημέρα που παρέδιδαν προς έκδοση το Μαύρο Φως, στις 28 Μαρτίου του 2016 και έχοντας ήδη γράψει και εικονογραφήσει το έργο, ο Wiston Moseley, ο δολοφόνος της Katherine Genovese, πεθαίνει στη φυλακή σε ηλικία 81 ετών. Η τελευταία σελίδα από την ιστορία της Κίττυ, από το Μαύρο Φως: «35 λεπτά κράτησε το μαρτύριο της Κάθριν. Όσοι άναψαν τα φώτα μπορούσαν και να ακούσουν και να δουν. Όμως δεν έκαναν τίποτα». ⇒Πού μπορείς να βρεις τη δουλειά του Άρη; Μπορείς να βρείς τους Μεταλλάδες στη σελίδα του So Comic, καθώς επίσης και στην επίσημη σελίδα των Μεταλλάδων στο facebook. Επιπλέον δουλειά του Άρη μπορείς να βρεις στη σελίδα του: Aris Labos Art. ~Ӎαίρη ₮ζέιν~ ΠΗΓΗ

Το περιοδικό "EFSYN BIO" είναι ένα έντυπο το οποίο είδε το φως από το τυπογραφείο, με την βοήθεια της "Εφημερίδας των Συντακτών", στις 23/03/18 κι εξακολουθεί να εκδίδεται ακόμα και στις ημέρες μας. Σκοπός το τίτλου είναι να παρέχει στους αναγνώστες πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα που άπτονται του αγροτικού τομέα και πιο συγκεκριμένα στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων. Η ύλη του επιφυλάσσει συνεντεύξεις από επαγγελματίες του χώρου, νέα και ειδήσεις στον τομέα των βιολογικών, αλλά και χρήσιμες συμβουλές υγείας κι ευεξίας με την χρησιμοποίηση βοτάνων. Επίσης, δεν παραλείπονται κι έξυπνες συνταγές από αγνά υλικά. Σαν έκδοση, το "EFSYN BIO" προσωπικά μου θυμίζει... φυλλάδιο από σούπερ μάρκετ. Αποτελείται από φθηνό χαρτί, το οποίο είναι ισοπαχές στο εξώφυλλο και τις εσωτερικές του σελίδες κι εξαιρετικά λεπτό. Παρόλα αυτά η εκτύπωση είναι αξιοπρεπής και διαθέτει πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Να πούμε, επίσης, ότι δεν διαθέτει ISSN. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα τεύχη τον albertus magnus.

Από τον Τ. Πικούνη Είναι πολύ ευχάριστο για όλους εμάς τους φίλους του κρασιού, να βλέπουμε ένα μεγάλο οργανισμό όπως το Έθνος να αφιερώνει σε αυτό, στην αρχή του νέου χρόνου, μία σειρά βιβλίων αφιερωμένων στο κρασί. Είναι μια σημαντική έκδοση για το κρασί που ξεκινά το "Έθνος της Κυριακής" που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 6/1 με τον πρώτο απο τους 3 τόμους της "ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ", με τη σφραγίδα της LAROUSSE. Είναι μια εγκυκλοπαίδεια που απευθύνεται σε όλους όσους θέλουν να μάθουν σχετικά με το κρασί, ακόμα και σε αυτούς που δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με αυτό. Καλύπτει όλα τα θέματα που πρέπει να γνωρίζει ένας οινόφιλος, με κατανοητή γλώσσα και αρκετά παραδείγματα. Ο πρώτος τόμος μας εντυπωσίασε, τόσο με την εκτεταμένη κάλυψη όλων εκείνων των απαραίτητων πληροφοριών που πρέπει να γνωρίζει αυτός που ξεκινά το "μακρύ ταξίδι" στο κρασί, όσο και με την ποιότητα των πληροφοριών αυτών. Το κεφάλαιο "Οι Αμπελώνες του Κόσμου" ξεκινά με την Ελλάδα, στην οποία αφιερώνονται 13 σελίδες και καλύπτει την ιστορία του Ελληνικού κρασιού, τις ελληνικές ποικιλίες, τις Αμπελουργικές περιοχές, και τους Έλληνες οινοπαραγωγούς κατά περιοχή. (..) Γεύσεις, αρώματα, παραδόσεις και μεράκι από το πιεστήριο στο κελάρι αλλά και πώς να αναγνωρίσετε, να επιλέξετε και να σερβίρετε το κρασί. Ο πρώτος τόμος από την “ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ”, με τη σφραγίδα της LAROUSSE, είναι στο “Έθνος της Κυριακής” που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 6/1. Μαζί θα βρείτε και τη θήκη για ολόκληρη τη συλλογή. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έμαθαν να εκμεταλλεύονται τον καρπό του αμπελιού για να τον μετατρέπουν σε κρασί, εκδήλωσαν γι' αυτό το ποτό ιδιαίτερη προτίμηση και περιέργεια, που δεν φθάρηκαν με το πέρασμα των αιώνων. Από γενιά σε γενιά επιμένουν στην εξιχνίαση των μυστηρίων του και τη βελτίωση της ποιότητάς του. Από αυτή την άποψη, ο 20ός αιώνας έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του κρασιού χάρη στην εμφάνιση και ανάπτυξη της οινολογίας. Η επιστήμη αυτή, η οποία είναι ταυτόχρονα και μία τεχνική, γεννήθηκε τη δεκαετία του '50 από μία παρόρμηση των χημικών Imile Peynaud και Jean Ribereau-Gayon στην περιοχή του Μπορντώ και των καθηγητών Jaumes και Flandry στο Μονπελιέ, οι οποίοι ήταν παθιασμένοι με το κρασί. Όντας εργαλείο θαυμάσιο για τον αμπελουργό, η οινολογία τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα τη φύση του κρασιού, να ελέγξουν τα διαφορετικά επίπεδα της επεξεργασίας του και της δημιουργίας του. Σε αντίθεση με το φόβο που είχε προκαλέσει, δεν έφερε ως αποτέλεσμα την τυποποίηση των κρασιών αλλά περισσότερη άνεση στον αμπελουργό αφήνοντάς του μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας, για να προσδιορίσει ο ίδιος τα είδη των κρασιών του. Τα νέα για τους οινόφιλους της τρίτης χιλιετίας είναι χαρμόσυνα: αν πίνουν λιγότερο, θα πίνουν στο εξής καλύτερα επωφελούμενοι από την ποιότητα παρά από την ποσότητα. Για αυτούς το κρασί δεν είναι πλέον "το πιο υγιεινό ποτό", το οποίο εκθειάζει το Ινστιτούτο Παστέρ, αλλά "το ποτό που προσφέρει απόλαυση". Όντας ανοιχτόμυαλοι και γεμάτοι περιέργεια, μαθαίνουν να γεύονται, δεν διστάζουν να θέτουν ερωτήματα και τους αρέσει να μοιράζονται τα συναισθήματά τους με τους φίλους τους. Είτε πρόκειται για οινόφιλους οι οποίοι τώρα μυούνται στην τέχνη του είτε για περισσότερο μυημένους, αυτό το βιβλίο αποτελεί έναν οδηγό σε αυτή τη σπαρακτική περιπέτεια της ανακάλυψης του κρασιού.

To 2018, η γνωστή στους φίλους των επιτραπέζιων παιχνιδιών Κάισσα, κυκλοφορεί ένα ακόμα βιβλιοπαιχνίδι (την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η Απαγωγή), δηλαδή ένα βιβλίο-κόμικ στο οποίο προσφέρονται πολλά εναλλακτικά σενάρια βάσει των επιλογών που κάνει ο αναγνώστης. Ο τίτλος αυτού "Τέσσερεις Υποθέσεις του Σέρλοκ Χολμς", στο οποίο καλούμαστε να διαλέξουμε αν θέλουμε να είμαστε ο Χολμς ή ο Γουάτσον (ανάλογα με το ποιος χαρακτήρας είσαι, έχεις και διαφορετικές επιλογές), και να λύσουμε 4 υποθέσεις αστυνομικού ενδιαφέροντος. Ο δημιουργός Ced έχει γράψει το σενάριο και στο Σέρλοκ Χολμς & Μοριάρτυ Συνεργάτες που κυκλοφόρησε το 2020.

Ο λόγος για μία σειρά από τευχάκια (μέχρι στιγμής δύο κι ετοιμάζεται και τρίτο), του Αδριανού Σταγγίδη, ο οποίος επιχειρεί να μας μεταφέρει στον καιρό των πειρατών και των κουρσάρων και τολμώ να πω ότι το πετυχαίνει άκρως ικανοποιητικά. Κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Μπαλαένας “Μπάλας” Τοτέρας, ένας γεροδεμένος κλέφτης, αλλά κάπως περιορισμένης νοητικής ικανότητας, ο οποίος ανήκει σε ένα τσούρμο πειρατών, που όμως έχουν ένα βασικό μειονέκτημα. Αυτό είναι ότι δεν έχουν δικό τους καράβι… Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν να κλέψουν ένα άλλο πειρατικό σκαρί. Ο κλήρος πέφτει στον φίλο μας, για να ανέβει επάνω στο πλοίο, να λύσει τους κάβους και να το πάρει. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά, καθώς γίνεται αντιληπτός από τον σκοπό του πλοίου (που είναι κι αυτός το ίδιο χειροδύναμος) κι έτσι ο “Μπάλας” καταλήγει να συλληφθεί. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σύντομη, αλλά καταπέλτης. Εκτέλεση, δια αποκεφαλισμού! Τα πράγματα, λοιπόν, είναι πολύ σοβαρά κι όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, τόσο για τον πρωταγωνιστή, όσο και για την υπόλοιπη συμμορία, που βλέπει το σχέδιό της να ναυαγεί. Μήπως, όμως, τα γεγονότα δεν είναι όπως πραγματικά φαίνονται, αλλά το περίφημο σχέδιο είναι άλλο…? Η συγκεκριμένη αυτοέκδοση, μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη σελίδα, με διασκέδασε, με εξέπληξε ευχάριστα σε αρκετά σημεία και με έκανε να θέλω να διαβάσω και την συνέχεια. Αποσπά, λοιπόν, το θετικό πρόσημο της γνώμης μου. Ο δημιουργός, έχει στήσει έναν κόσμο εποχής, αλλά δεν παραλείπει να εισάγει και διάφορους νεοτερισμούς στα καρέ του, όπως κάποια από τα ρούχα ή τις συνήθειες που υιοθετούν οι πρωταγωνιστές. Το cast, μπορεί να επικεντρώνεται στον “Μπάλα”, αλλά περιέχει κι άλλους χαρακτήρες, με εξίσου δυνατές προσωπικότητες. Το δυνατότερο σημείο του σεναρίου πιστεύω ότι είναι τα μεγάλα plot twists που υπάρχουν και στα δύο τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει (μέχρι στιγμής), τα οποία είναι καλογραμμένα και δουλεμένα με επιμονή, ώστε και να βγαίνει ένα αποτέλεσμα που να εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη, αλλά ταυτόχρονα να μην βαραίνει την πλοκή. Και μιας και μιλάμε για πλοκή, να πούμε ότι συναντάμε έναν αρκετά ικανοποιητικό αριθμό μονομαχιών και υπέρτατου ξύλου, το οποίο φαίνεται να απολαμβάνει ο Αδριανός. Εννοείται ότι δεν με πείραξε στο ελάχιστο. Αυτό που ίσως να με ενόχλησε είναι ο αγοραίος λόγος που υπάρχει σε πολλά σημεία των διαλόγων. Φυσικά και δεν περιμένω κοτζάμ πειρατές να μιλούν κόσμια, αλλά εδώ έχουν χρησιμοποιηθεί βωμολοχίες του… 21ου αιώνα. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά, η οποία προτείνεται σε όλους τους λάτρεις των πειρατικών ιστοριών, σε αυτούς που αρέσκονται σε σενάρια ανατροπών, αλλά και σ’ εκείνους που θέλουν να διαβάσουν κάτι κεφάτο (παρόλη την βία και την σκηνή της καρατόμησης ) και με έντονο το κωμικό στοιχείο. Ελπίζω να αρέσει και σε εσάς. Ο εικαστικός τομέας όχι μόνο είναι φανερά κι απροκάλυπτα επηρεασμένος από την σχολή των Manga, αλλά κάνει σαφείς αναφορές και σε διάφορα anime. Ποια ακριβώς δεν γνωρίζω, μιας και δεν τα έβλεπα πολύ. Σίγουρα, όμως, οι γνώστες του αθλήματος θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν επί του θέματος. Το σχέδιο είναι λεπτομερές, με καθαρές γραμμές κι όμορφες σκιάσεις, ενώ δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην κίνηση των χαρακτήρων κατά την διάρκεια μίας μονομαχίας. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι ταιριάζει στην εντέλεια και κάθε απόπειρα χρωματισμού νομίζω ότι θα κατέστρεφε το συνολικό αποτέλεσμα. Το μοναδικό μου παράπονο εδώ έγκειται στο γεγονός ότι τα καρέ είναι μικρά και το σχέδιο ασφυκτιά, με αποτέλεσμα σε αρκετά σημεία να εμφανίζεται παραφορτωμένο. Αυτό θα λυνόταν με μία έκδοση μεγαλύτερου φορμάτ. Η έκδοση, όπως προ-έγραψα, είναι πολύ μικρή στο μέγεθος, που χωράει άνετα σε μία ανοιχτή παλάμη. Παρόλα αυτά η κόλληση στην ράχη είναι αρκετά στιβαρή, ενώ και το χαρτί, μπορεί να είναι ματ, έχει όμως καλή υφή κι αποδίδει αξιόλογα τα καρέ. Όσον αφορά την επιμέλεια, να πούμε ότι της έχουν ξεφύγει μερικά μικρά ορθογραφικά λαθάκια. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μία μικρή περίληψη των προηγουμένων στο εσωτερικό του εξωφύλλου του δεύτερου τεύχους. Για να μην μείνουμε, όμως παραπονεμένοι, ο δημιουργός φρόντισε να δώσει και δύο (ίδια) αυτοκόλλητα μαζί με την αγορά του κόμικ του. Ας παραθέσουμε και μία συνέντευξη στο YouTube, του δημιουργού στο “Συγγραφικό Στέκι”. Καθώς και μία σύντομη βιογραφία του. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Το 2018 η εφημερίδα "Έθνος" κυκλοφόρησε μερικούς τόμους, υπό τον τίτλο "Η μεγάλη ιστορία του 20ού αιώνα", από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και Πεδίο. Πρόκειται για ένα συλλογικό έργο, επιμελημένο από μία ομάδα έγκριτων επιστημόνων και ιστορικών, που σκοπό έχει να περιγράψει τα σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο τον 20ο αιώνα. Τα άρθρα είναι χωρισμένα σε ενότητες, ενώ η επιστημονική τους τεκμηρίωση είναι αδιαμφισβήτητη. Επίσης, παρατίθεται κι ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αλλά και πίνακες. Την επιστημονική επιμέλεια την έχει ο καθηγητής κ. Γιώργος Αναστασιάδης, ενώ ο καθηγητής κ. Ευάγγελος Πρόντζας είναι ο επιστημονικός σύμβουλος. Από τα εξώφυλλα που διαθέτουμε, συμπεραίνουμε ότι έχουν κυκλοφορήσει (τουλάχιστον) τρία βιβλία. Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο, είναι ευπρόσδεκτος να μας δώσει πληροφορίες. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για μία έκδοση που θα πρέπει να κοσμεί την βιβλιοθήκη όλων εκείνων που ενδιαφέρονται για την ιστορία γενικότερα. Οι τρεις τόμοι έχουν τους εξής τίτλους: Ο νέος αιώνας Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος Μεσοπόλεμος - Δημοκρατίες και ολοκληρωτισμοί

Συγκεντρωτικός τόμος που περιέχει τα τεύχη HARLEY QUINN ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ και HARLEY QUINN & SUICIDE SQUAD ΣΟΥΠΕΡ ΣΠΕΣΙΑΛ ΕΚΔΟΣΗ

Από το εσώφυλλο : "Η Ζοζεφίν Μπέηκερ ήταν δεκαεννιά χρονών όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, το 1925. Μέσα σε μια νύχτα, είχε γίνει το ίνδαλμα της Ξέφρενης Δεκαετίας του Είκοσι, μαγεύοντας τον Πικάσο, τον Κοκτώ, τον Λε Κορμπυζιέ, τον Σιμενόν. Μέσα στην απελευθερωμένη δεκαετία του 1930, η Ζοζεφίν έγινε η πρώτη μαύρη σταρ της παγκόσμιας σκηνής, από το Λονδίνο μέχρι τη Βιέννη, και από την Αλεξάνδρεια μέχρι το Μπουένος Άιρες. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τη συμμετοχή της στη Γαλλική Αντίσταση, η Ζοζεφίν τάχθηκε στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων, πολεμώντας δημόσια όλους τους ιδιωτικούς εξευτελισμούς που είχε υποστεί επί τόσον πολύ καιρό. Δίνοντας πρώτη το παράδειγμα, μέσα στη δεκαετία του 1950 υιοθέτησε δώδεκα ορφανά απ' όλες τις φυλές του κόσμου, κι έφτιαξε τη δική της Φυλή του Ουράνιου Τόξου. Θύμα του ρατσισμού η ίδια, σε όλη της τη ζωή, πέθανε τραγουδώντας πάντα για την αγάπη και την ελευθερία." Σχετικά με την έκδοση Μια ογκώδης έκδοση από τις εκδόσεις Γνώση, σχετικά με τη βιογραφία της Ζοζεφίν Μπέηκερ, σε σχέδιο Catel και κείμενα Jose-Louis Bosquet. Εκδόθηκε πρώτη φορά to 2017 στις Βρυξέλλες από την Castermann, στη χώρα μας κυκλοφόρησε 1-1-2018. Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο με αυτάκια, ασπρόμαυρο σχέδιο, από τις 578 σελίδες του, οι 460 είναι το κόμικ, ακολουθούν 20 σελίδες με χρονολόγιο από τη ζωή της, 84 σελίδες με βιογραφικά σημειώματα των προσώπων που συμμετέχουν στην ιστορία και άλλες 4 σελίδες με βιβλιογραφία. Σας βάζω και 2 φωτογραφίες από το εσωτερικό για να πάρετε μια ιδέα από το σχέδιο. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του κόμικ.

Μια συλλογή από 15 εικονογραφημένα τραγούδια, κάποια από τα οποία επέλεξαν οι αναγνώστες του socomic.gr για τη στήλη music & lyrics και κάποια που δημιουργήθηκαν ειδικά για την έντυπη αυτή έκδοση. Στίχοι που μπλέκονται με εικόνες και συναισθήματα, για κάθε στιγμή και διάθεση. Ενα κόμιξ που διαβάζεται αλλά και... ακούγεται! Ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, αυτή τη φορά δεν μας ταξιδεύει μόνο με τις εικόνες του, αλλά και με τα μουσικά του ακούσματα!

Ένα sketchbook του Δημήτρη Κοσκινά που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2018 στο Comicdom. 16 σχέδια χαρακτήρων της Marvel. Δείγματα γραφής μπορείτε να πάρετε από το εξώφυλλο/οπισθόφυλλο.

Σκετσμπουκ από τη DaNi που κυκλοφόρησε στο Comicdom 2018. Σκληρό χαρτόνι, υπέροχο και αν κατάλαβα καλά σε 270 αντίτυπα.

20σελιδο φανζινάκι από το 2018. Δημιουργοί είναι η Eftychia Felicia Lena (φβ) και η Rosa Tsianta (φβ). Πρόκειται για ένα φλιπμπουκ με 2 ιστοριούλες. Διαβάζεις τη μια και μετά το γυρνάς ανάποδα και διαβάζεις την άλλη. Η Eftychia Felicia Lena έγραψε την 9σελιδη "Ένας χαμένος έρωτας" εποχής που παρουσιάζεται από την "ρομαντικό σουξου μουξου" μεριά Η Rosa Tsianta έγραψε την "Θα μου πεις μια ιστορία;" που παρουσιάζεται από την "φιλοσοφικό σουξου μουξου" μεριά

Φανζινάκι σε σχέδιο του Γιάννη Τασούλα (aka farmas giannis & 33) και σενάριο της Πέμης Γκανά. Περιέχει 2 ιστοριούλες. Την ομώνυμη 8σελιδη ιστορία κοινωνικού περιεχομένου και την 8σελιδη Καλοκαιρινά Όνειρα με μια πιο ψυχεδελική ιστορία με ελληνικά αρώματα. φβ του σχεδιαστή

Χιουμοριστικό φανζινάκι του Γιάννη Τασούλα (aka farmas giannis & 33) με έντονα λαογραφικά στοιχεία Υπόθεση? Ας πούμε ένα "στα βυζάκια είναι ο στόχος, το νου σου, ε?" το φβ του δημιουργού και φώτο του δημιουργού για να τον αναγνωρίζουμε στα conventions

Από το Νικόλαο Μπουκουβάλα που μας έδωσε φέτος τα Φιλντισένια Χρόνια, ένα ακόμα φανζινάκι, προγενέστερο, που ασχολείται με την κλασσική Βυζαντινή ιστορία του αυτοκράτορα Θεόφιλου και της μοναχής Κασσιανής (τροπάριο της Κασσιανής fame ). Με το γλυκό σχέδιο και τρόπο αφήγησης του δημιουργού. Μοναδικό του ελάττωμα το ότι είναι κάπως κοφτό στην αφήγηση (λχ γιατί ήταν κακό πράγμα η αγορά του καραβιού από την αυτοκράτειρα? ) το κόμικ μπορείτε να το βρείτε στο deviantart του δημιουργού στα αγγλικά

Μια όμορφη αυτοέκδοση 28 σελίδων από τον Δημήτρη Ευστρατιάδη και τη Μυρτώ Γκιούλη. Πρωταγωνιστές ο Ερρίκος το χρυσόψαρο και ο Σεμπάστιαν ο γάτος. Οι δημιουργοί το ανέβασαν ΕΔΩ για όσους θέλουν να το διαβάσουν αφού βρίσκονται στη δημιουργία του 2ου τεύχους. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.

Μια ασπρόμαυρη αυτοέκδοση που μας έρχεται από τους μαθητές στο εργαστήρι σχεδίου Aquarella (Αιγάλεω). Στις 36 σελίδες του, περιέχει διάφορες ιστοριούλες των μαθητών και εκδόθηκε το 2018. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.