Search the Community

Η υπέροχη ιστορία "Ο Μαθητευόμενος Μάγος" κυκλοφόρησε σε ένα ωραίο σκληρόδετο βιβλίο με πανέμορφη εικονογράφηση από τις εκδόσεις Μίνωας. Η διασκευή είναι της Brooke Vitale, και το πρωτότυπο εκδόθηκε από την Disney Press.

Πρόκειται για τα γνωστά εικογραφημένα αγαπημένα παραμύθια της Disney που έχουμε δει και παλιότερα. Κυκλοφορεί από τις 14 Σεπτέμβρη στα περίπτερα και γενικά όπου πωλείται τύπος. Διανέμεται από το Άργος. Είναι σειρά καθώς στην ράχη αναγράφεται ο αριθμός 1 αλλά η ράχη όπως φαίνεται δημιουργεί κάποιο σχέδιο καθώς υπάρχει ένας από τους επτά νάνους. Θα φαίνονται πολύ ωραία τα τεύχη της σειράς στην Βιβλιοθήκη. (Κάτι τέτοιο ζητάμε από την Καθημερινή αλλά που...) Το πρώτο τεύχος ξεκινάει με τον Βασιλιά των Λιονταριών. Από τις αγαπημένες μου κλασικές ταινίες της Disney αλλά θυμάμαι πως κάποτε είχα έναν σκληρόδετο εικογραφήμενο τόμο μεγάλων διαστάσεων που ήταν αρκετά προσεγμένος. Πρόσπάθησα να το βρω για να κάνω σύγκριση αλλά μάταια. Πάντως το έντυπο της παρουσίασης συγκριτικά είναι κάπως μινιατούρα μπροστά του τώρα που το βλέπω. Παρακάτω μια σύγκριση. Σύγκριση με το Μίκυ Μάους Β΄ Περιόδου Σύγκριση με το φυλλάδιο Σύμφωνα με το φυλλάδιο που δίνεται μαζί με το βιβλίο, έχει δοθεί ιδαίτερη προσοχή στην έκφραση. Πολύ θετικό αυτό Σημαίνει ότι έχουν κάνει καλή δουλειά στην μετάφραση. Το σχέδιο είναι ακριβώς όπως είναιι οι χαρακτήρες στις ταινίες. Ακόμα το φυλλάδιο έχει και ένα παιχνίδι που παίζεται με ζάρια. Δίνει και πληροφορίες για την πλοκή των 4 πρώτων τευχών της σειράς. Πληροφορίες για την έκδοση παίρνουμε και από το φυλλάδιο αλλά και από την προτελευταία σελίδα του βιβλίου. Η σειρά αποτελείται από 100 τεύχη! Όσον αφορά τις τιμές, το πρώτο τεύχος έχει 0,50 ευρώ, το δεύτερο 1,99 και τα υπόλοιπα 2,99. Η συχνότητα κυκλοφορίας της συλλογής είναι εβδοβαδιαία παρόλο που το δεύτερο βιβλίο κυκλοφορεί σε 2 βδομάδες μετά από το πρώτο. Τα πρώτα 20 βιβλία (σύμφωνα με το φυλλάδιο): Ο Βασιλιάς των Λιονταριών Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι Το Βιβλίο της Ζούγκλας Μπάμπι Ντάμπο Αλαντίν Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας Η Ιστορία των Παιχνιδιών Σταχτοπούτα Πίτερ Παν Μπολτ Το Κοτοπουλάκι Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος Τα Τρία Γουρουνάκια Ο Ρατατούης Μπαμπούλας Α.Ε. Ο Μίκυ αρχειοθετεί τα Χριστουγεννιάτικα Γράμματα Οι Υπερέξι Η Πεντάμορφη και το Τέρας Ο Τζέικ και οι Πειρατές στη Χώρα του Ποτέ Προσωπική μου άποψη είναι ότι πρόκειται για αρκετά φιλόδοξη προσπάθεια και ελπίζω να πετύχει. Οι τιμή είναι σχετικά καλή για αυτό που προσφέρει. Εγώ δε θα την συνεχίσω τη σειρά αλλά πήρα το πρώτο τεύχος επειδή ήταν εξαιρετικά φτηνό αλλά και από περιέργια. Ίσως πάρω κανένα ακόμα τεύχος όπως αυτό με τον Αλαντίν (αδυναμίες) και είμαι περίεργος τι θα έχει το δέκατο έβδομο βιβλίο. Εάν εννοεί τον Μίκυ Μάους μάλλον θα το τιμήσω Το δεύτερο βιβλίο της συλλογής είναι Η Χιονάτη και Οι Επτά Νάνοι Υπάρχει και διαφήμιση στη σελίδα του Άργους στο facebook Αν μέτρησα καλά βλέπουμε στη διαφήμιση 50 βιβλία/τόμους. Η σειρά υπάρχει και στη Ρουμανία και σε αυτή βασίζεται η Ελληνική έκδοση. Όμως υπάρχει και η σειρά στην Ιταλία λίγο διαφορετική. Στην Ρουμανία η σειρά έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και την ίδια τιμή. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους nick777, ftsgr, albert & tik. === Επειδή αποδείχθηκε πως είναι μια πολύ δημοφιλής σειρά, όπου όμως διάφοροι δεν βρήκαν κάποια από τα τεύχη και τα ψάχνουν, υπάρχει αυτό εδώ το τόπικ το οποίο περιέχει κάποιες προτάσεις για το πως θα μπορούσε κάποιος να αποκτήσει τεύχη που "έχασε".

Κείμενο στο οπισθόφυλλο: Το Graphic Novel που αποτέλεσε την έμπνευση για την ομώνυμη ταινία! Την 1η Μαρτίου 1953, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης –ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν– παθαίνει σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Δεν επιτρέπεται να κληθεί γιατρός, μέχρι να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή, να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία, και να αποφασιστεί έτσι ποιος γιατρός θα αναλάβει. Η Κεντρική Επιτροπή έχει άλλη μια δυσκολία να αντιμετωπίσει: το γεγονός ότι ο Σύντροφος Στάλιν είχε μόλις διατάξει την εκτέλεση των κορυφαίων γιατρών της Σοβιετικής Ένωσης! Κι έτσι ξεκινά ένα γραφειοκρατικό γαϊτανάκι, που σύντομα εξελίσσεται σε μάχη για την κατάκτηση της κορυφής της εξουσίας στο αχανές σοβιετικό κράτος… Κείμενο στο πρώτο εσώφυλλο: Ο Χρουστσόφ θυμάται: «Εμείς, όσοι βρισκόμασταν γύρω από τον Στάλιν, ήμασταν θανατοποινίτες με αναστολή». Ο φόβος καραδοκούσε παντού, και όλοι επιδείκνυαν μια αηδιαστική δουλοπρέπεια. Οι δυο συγγραφείς αναπλάθουν αυτήν την ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας πολλαπλές μεθόδους υπερβολής: φτάνουν στα άκρα κι υπογραμμίζουν το παράλογο, παντρεύοντας το επιβεβαιωμένο γεγονός με το αληθοφανές, το φανταστικό με το συμβολικό· μετατοπίζουν κάποια γεγονότα και τα στάδια διεξαγωγής τους μέσα στο χρόνο, συμπυκνώνουν το χρόνο ή παραλλάσσουν ένα γεγονός, ώστε να αποδώσουν τελικά μια εικόνα συχνά πιο αληθινή από την αλήθεια των ίδιων των γεγονότων. Ζαν-Ζακ Μαρί Ιστορικός που ειδικεύεται στη Σοβιετική ιστορία, έχει εκδώσει ανάμεσα σε άλλα τις βιογραφίες των Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν, Χρουστσόφ και Μπέρια. Κείμενο στο πίσω εσώφυλλο: Η έκδοση βασίζεται στην απόσταση που παίρνει από την Ιστορία. Την ανασυνθέτει για να αποκαλύψει την θεμελιώδη ουσία της. Αυτό που είναι σημαντικό εδώ δεν είναι η ακρίβεια των γεγονότων, αλλά η αυθεντικότητα της οπτικής γωνίας. Το έργο των Νουρί και Ρομπέν αναπλάθει με εντυπωσιακό τρόπο τη φρικώδη και ζοφερή ατμόσφαιρα των κυκλωμάτων που κυβερνούσαν το Κρεμλίνο στο τέλος του αιματηρού καθεστώτος του Στάλιν. ----------------------------------- Τα ανωτέρω δεν χρειάστηκε να τα ξαναγράψω γιατί τα έγραψε ήδη ο σύντροφος Valtasar στην ανακοίνωση κυκλοφορίας! Παραθέτω και αυτό το κείμενο που απαντά στο εσωτερικό του τεύχους: Προειδοποίηση! Μολονότι η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, δεν παύει να είναι δημιούργημα φαντασίας: η δημιουργική έμπνευση των συγγραφέων κατασκεύασε μια ιστορία βασισμένη σε ιστορικά τεκμήρια ελλιπή, κάποιες φορές μεροληπτικά, και συχνά αντιφατικά. Πάντως, οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι η φαντασία τους δεν χρειάστηκε να μοχθήσει πολύ, καθώς δύσκολα θα ξεπερνούσε την πραγματική τρέλα που διαπότιζε τον κύκλο του Στάλιν και τα γεγονότα γύρω από τον θάνατο του. ----------------------------------- Η έκδοση είναι άριστη. Εντύπωση προκαλεί το μεγάλο μέγεθος, είναι τόσο πλατύ όσο τα Μπέηκ και Μόρτιμερ της Μαμούθ και ένα εκατοστό πιο ψηλό! Στο τέλος υπάρχουν 16 σελίδες (!) με πληροφορίες, προσχέδια κλπ. Από τις σπάνιες εκδόσεις αυτού του τύπου στην Ελληνική αγορά. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

Μέσα στη βδομάδα κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Γράμματα το συγκεκριμένο κόμικ, πάνω στο οποίο βασίζεται και η σειρά του Netflix “The End of the Fucking World”. Ουσιαστικά δεν άργησα ούτε στιγμή να το αγοράσω, το τσίμπησα σήμερα το μεσημεράκι και το διάβασα εν ριπή οφθαλμού σε τρένο και σπίτι. Πρωταγωνιστούν δυο έφηβοι, ο κοινωνιοπαθής Τζέιμς και η συμμαθήτριά του Αλίσσα, οι οποίοι θέλοντας να ξεφύγουν από τις οικογένειες και την πόλη τους, το σκάνε με ένα αυτοκίνητο. Μετά από περιπλανήσεις και κάποιες τρελές καταστάσεις, καταλήγουν στην αναζήτηση του πατέρα της Αλίσσα, η οποία έχει να τον δει πάνω από δέκα χρόνια. Η περίληψη που έδωσα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιγράψει την τρέλα, τη νοσηρότητα και την κατάθλιψη που γενικά επικρατούν στην όλη ιστορία. Έχουμε να κάνουμε με μια δραματική ιστορία ενηλικίωσης με στοιχεία εγκλήματος, η οποία αποτυπώνει με ιδιαίτερο τρόπο τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, όπως πιθανότατα και τις απογοητεύσεις που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι. Το σενάριο είναι απλό, χωρίς συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο και με τους απολύτως απαραίτητους διαλόγους, ενώ μινιμαλιστικό και χωρίς πολλές λεπτομέρειες είναι και το ασπρόμαυρο σκίτσο, το οποίο όμως θα έλεγα ότι έτσι όπως είναι κάνει πιο έντονα τα αισθήματα κατάθλιψης και αποστασιοποίησης που διαποτίζουν τη γενική παρουσίαση των δυο πρωταγωνιστών. Σίγουρα η ιστορία και ο τρόπος παρουσίασής της, καθώς και το απλό σχέδιο, δεν είναι για όλα τα γούστα, προσωπικά όμως δηλώνω ικανοποιημένος, ενώ σαν κόμικ με έκανε να νιώσω και λίγο περίεργα. Λίαν συντόμως θα δω και τη σειρά. 8/10 Όσον αφορά την έκδοση, είναι μικρού μεγέθους (μπορεί να πει κανείς και τσέπης), με απλό εξώφυλλο και ικανοποιητική βιβλιοδεσία. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι εξίσου μινιμαλιστική με το περιεχόμενο. Εδώ υπάρχει η παρουσίαση της Αμερικάνικης έκδοσης και εδώ η παρουσίαση της τηλεοπτικής σειράς.

Από το 1951 που βγήκαν για πρώτη φορά στην χώρα μας, μέχρι και σήμερα, δεν έχει υπάρξει δεκαετία που δεν έχει κυκλοφορήσει σε κάποια μορφή μια έκδοση με ιστορίες από την σειρά Κλασσικά Εικονογραφημένα, βοηθώντας με αυτό τον τρόπο κάθε γενιά Ελλήνων από τότε μέχρι τώρα, στο να έρθει σε πρώτη επαφή με μερικά από τα πιο επιφανή βιβλία της κλάσικής λογοτεχνίας. Στην τρέχουσα δεκαετία μάλιστα είχαμε ήδη μια έκδοση που βγήκε από την Ατλαντίς σε συνεργασία με τον Ελεύθερο τύπο. Φέτος ήρθε η σειρά των εκδόσεων Οξύ στο να προστεθούν στην λίστα των εκδοτικών οίκων που μας πρόσφεραν την θρυλική σειρά. Έχει όμως νόημα μια εκ νέου εκτύπωση μιας σειράς που έχει τυπωθεί τόσες φορές, που υπάρχει αφθονία αντιτύπων σε λογικές τιμές στην αγορά και ότι αντίτυπο έχει εκδοθεί από το 1975 και ύστερα δεν ξεπερνάει τα 2-3€; Η σύντομη απάντηση είναι ναι, υπό προοπτικές. Εκεί λοιπόν που η έκδοση του 2013 ήταν η πιο αδιάφορη σε όλους τους τομείς, η έκδοση της Οξύ είναι η πιο ενδιαφέρουσα απ' όσες έχουν βγει ως τώρα. Σκληρόδετη - σε αντίθεση με ότι συνεχίζει να αναγράφει στο σάιτ του public - με καλή ράχη, με νέα αποκατάσταση των σχεδίων και νέα πλακάτ χρωματισμό, καθώς και νέα σύγχρονη μετάφραση, η έκδοση αναδεικνύει και ενισχύει την όλη εμπειρία ανάγνωσης ενός τεύχους των Κλασσικών Εικονογραφημένων. Τα τεύχη πλέον είναι έτοιμα για να μπουν στην βιβλιοθήκη των κατόχων τους, ενώ ακούω πως η τωρινή μορφή έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον κάποιων σχολείων της χώρας, που ενδιαφέρονται να τα προσθέσουν στην βιβλιοθήκη τους. Στα συν επίσης το ότι μας παρουσιάζουν για πρώτη φορά και δύο τίτλους που δεν είχαν ξαναεκδοθεί στην Ελλάδα. Το Φρανκεστάιν της Μαίρη Σέλεϊ, το οποίο η Ατλαντίς θεώρησε πως θα ήταν τρομακτικό για τα παιδιά της εποχής, και του Οι Αργοναύτες, το οποίο στην Ελλάδα είχε παραβλεφθεί, μιας και είχε βγει Ελληνική διασκευή της ιστορίας με τον τίτλο Ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες. Αν όμως δεν σας ενδιαφέρουν όλα αυτά, τα 11,99€ που στοιχίζει χωρίς την έκπτωση το κάθε τεύχος, θα σας φανούν πολλά και η απόκτηση και αυτών των αντίτυπων αδιάφορη. Η Οξύ τώρα, έχει πάρει τα δικαιώματα για την έκδοση της Αγγλικής Classic Comic Store LTD, αν κρίνω από τα δικαιώματα που αναγράφονται μέσα στην έκδοση, η οποία κάνει πολύ καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια στην εκ νέου διάθεση της σειράς. Από ότι βλέπω επίσης - στα επηρεασμένα από την έκδοση του 1951 - οπισθόφυλλα, έχουν προγραμματίσει τουλάχιστον 20 τεύχη για κυκλοφορία. Η διαθεσιμότητα των τευχών γίνεται ανά τετράδες. Η πρώτη τετράδα βγήκε τον Μάρτιο του 2018 και περιλάμβανε τα εξής: 1. 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα 2. Μόμπι Ντικ 3. Ροβινσώνας Κρούσος 4. Η μηχανή του χρόνου Η δεύτερη τετράδα βγήκε στις 06 Ιουνίου αν και μέσα στα τεύχη αναγράφεται πως βγήκαν τον Μάιο. 5. Φρανκεστάιν 6. Οι τρεις σωματοφύλακες 7. Οι Αργοναύτες 8. Οι άθλιοι Η τρίτη τετράδα βγήκε στις 06 Αυγούστου. 9. Ρωμαίος και Ιουλιέτα 10. Ο τελευταίος των Μοικανών 11. Ο πόλεμος των κόσμων 12. Ο άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα Η τέταρτη τετράδα βγήκε στις 23 Νοεμβρίου 13. Μεγάλες προσδοκίες 14. Το νησί των θησαυρών 15. Ανεμοδαρμένα ύψη 16. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων Η πέμπτη και τελευταία τετράδα βγήκε τον Μάρτιο του 2019. 17. Ρομπέν των δασών 18. Τζέιν Έιρ 19. Οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης 20. Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον albert.

Σύνοψη του εκδότη. 10 χρόνια μετά το ξεκίνημα της έκδοση της σειράς σε μορφή τευχών και 6 χρόνια μετά την ολοκλήρωση της σειράς με ένα σπέσιαλ graphic novel, άλλη μια σειρά συλλέγεται σε ένα trade, που στην χώρα μας βαπτίζεται μάλλον καταχρηστικά ως omnibus (τεχνικά είναι σωστό αλλά απέχει από το που και πως χρησιμοποιείται ο όρος στις εκδόσεις του εξωτερικού) για να δείξει το τετελεσμένο του πράγματος. Με έξτρα επεξεργασία στο υλικό και μια πινακοθήκη, μια πάρα πολύ καλή εκτύπωση, αλλά και με μόλις 15€ για 208 σελίδες, η έκδοση κρίνεται ως καλή αγορά για όσους δεν έχουν ήδη την ιστορία. Και έχει βγει σε μόλις 200 αριθμημένα κομμάτια, οπότε έχει και τη συλλεκτικότητα του.

"Αδικημένοι από τη μοίρα. Ταπεινωμένοι από την εξουσία Σπρωγμένοι από τα αγνότερα των ιδανικών στις πιο αποτρόπαιες πράξεις. Από θύματα θύτες, από κυνηγημένοι κυνηγοί, από σύντροφοι θανάσιμοι εχθροί. Από άνθρωποι θρύλοι! Αυτή είναι η ιστορία τους!" Αυτά αναγράφει στο οπισθόφυλλο του αυτό το κόμικ, ένα κόμικ που μυρίζει Ελλάδα και περιπέτεια καθώς μας μεταφέρει στην εποχή των θρυλικών ληστάρχων και στις προσπάθειες της κυβέρνησης να τους ξεφορτωθεί. Πρωταγωνιστής μας είναι ο λήσταρχος Καρδάρας ο οποίος προκειμένου να αμνηστευθεί ο ίδιος ακολουθεί το (πονηρό) νομοσχέδιο εκείνης της εποχής και αποφασίζει να ενταχθεί στην χωροφυλακή και να κυνηγήσει τον παλιό του σύντροφο λήσταρχο Πένγκο. Το κύριο κομμάτι της ιστορίας μας εξελίσσεται στο 1928 αλλά η διήγηση περιλαμβάνει άλλες τρείς χρονικές στιγμές δέιχνοντας μας τόσο το παρελθόν (με τις απαρχές της "φιλίας" Καρδάρα Πένγκου) όσο και το μέλλον με τους επιζώντες να διηγούνται την ιστορία. Το σενάριο από τον Βασίλη Χειλά καλό δημιουργεί προσμονή και αγωνία για τα επόμενα τέυχη και την συνέχεια της ιστορίας μας. Το σχέδιο από τον Παναγιωτη Τσαούση πολύ καλό και αρκετά πιστό στην πραγματικότητα καθώς έχει γίνει έρευνα ώστε όπλα, ενδυμασίες κτλ να έιναι όσο το δυνατόν πιστά στην εποχή που διαδραματίζεται. Να αναφέρουμε ότι το κόμικ αυτό κυκλοφόρησε πρώτα στην αγγλική γλώσσα μετά από επιτυχημένη προσπάθεια που έγινε για χρηματοδότηση μέσω της ιστοσελίδας Indiegogo. Εδώ μπορείτε να δείτε την παρουσίση της αγγλική έκδοσης στο φόρουμ μας και εδώ την σελίδα του έργου στο indiegogo. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους leonidio & Βασιλεύς των Κόμικς.

Ένα από τα πιο αξιόλογα ιστορικά περιοδικά που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία 6 χρόνια στο εξωτερικό, είναι το All About History, μια πλούσια εικονογραφημένη έκδοση που προσπαθεί να παρουσιάσει όσο πιο αμερόληπτα, συνοπτικά, ουσιαστικά και εκλαϊκευμένα, μερικά από τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας, καταρρίπτοντας αρκετούς μύθους στην πορεία. Το περιοδικό ξεκίνησε υπό την στέγη της εγγλέζικης Imagine Publishing - μάλλον το 2012 - και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, έχοντας πλέον περάσει στον κατάλογο της Future Publishing, μετά από την εξαγορά της Imagine από την Future. Προφανώς δεν ήμουν ο μόνος που πίστευε πως θα ήταν καλό να κυκλοφορήσει το περιοδικό και στα Ελληνικά, μιας και η Brainfood, η εταιρία πίσω από τις εκδόσεις Οξύ, ξεκίνησε να βγάζει το περιοδικό σε συνεργασία με το Έθνος της Κυριακής από σήμερα (27-10-2018), με αφορμή τη επέτειο της 28 Οκτωβρίου. Το περιοδικό βέβαια είναι κατά βάση μετάφραση της ξένης έκδοσης, αλλά περιέχει και Ελληνική αρθρογραφία. Με μια πρώτη ματιά, θα έλεγα πως και η Ελληνική έκδοση είναι εξίσου αξιόλογη θεματολογικά, αν και ως ποιότητα έκδοσης θα περίμενα να είναι τεύχος με ράχη, κάπως πιο μικρό και πιο στιβαρή έκδοση, μιας και τα ιστορικά περιοδικά συνήθως καταλήγουν στις βιβλιοθήκες αντί για τον κάδο, αλλά για αυτά που στοιχίζει δεν παραπονιέμαι. Μάλλον επίσης θα διατίθεται και αυτόνομα προς 5€. Παραθέτω και το editorial του τεύχους. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους: fotdim, Retroplaymo & albertus magnus.

Επετειακό τεύχος για τα 80 χρόνια του Σούπερμαν, το 1ο από τα δύο που θα έχει η σειρά. Δεν έχω πολλές γνώσεις από DC οπότε θα αφήσω την Anubis να μας πει τις λεπτομέρειες: Η ποιότητα της έκδοσης είναι εξαιρετική, όπως μας έχει άλλωστε συνηθίσει η Anubis. Για το επόμενο τεύχος θα πρέπει να περιμένουμε δύο μήνες: Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο του δεύτερου τεύχους τον leonidio. Ευχαριστούμε για το οπισθόφυλλο του δεύτερου τεύχους τον hudson.

Ότι χρειάζεται να ξέρεις για αυτό το κόμικ, το γράφει στο οπισθόφυλλο: "Ένα συναρπαστικό χωροχρονικό ταξίδι θανάτου στο αρχέγονο άπειρο της παντοτινής αγάπης" Κι όμως. Όταν φτάσεις στο τέλος, η παραπάνω φράση βγάζει απόλυτα νόημα. Εντάξει, ο Κώτσος, εδώ είναι σαφέστατα πιο διαφωτιστικός... Συνοπτικά, το "Υπομονή" είναι η πιο πρόσφατη δουλειά του (κάαπως υπερεκτιμημένου κατά την άποψή μου) Daniel Clowes -στα ελληνικά έχουμε δει επίσης το "Σαν Σιδερένιο Ομοίωμα Γαντιού από Βελούδο". Η έκδοση, χωρίς να έχω πιάσει στα χέρια μου αυτήν της Fantagraphics για να συγκρίνω τα δύο βιβλία, με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο: άψογη εκτύπωση και δέσιμο, ιδανική επιλογή χαρτιού, μετάφραση καλοδουλεμένη, που σε κανένα σημείο δεν σε ξενίζει που δεν το διαβάζεις στη μητρική του γλώσσα*, σωστό lettering. Με μία λέξη, η έκδοση είναι υποδειγματική! Στ' αλήθεια χαίρομαι που αυτό το κόμικ έχει πλέον (λίγες περισσότερες) πιθανότητες να μπει σε σπίτια ελλήνων αναγνωστών. * Αξίζει να αναφερθεί πως η μετάφραση είναι του Δημήτρη Πολιτάκη, τη διόρθωση έκανε η Μαρία Παναγοπούλου, ενώ η προσαρμογή είναι της Ελένης Κυριακίδου.

Η επίτομη έκδοση της σειράς που ξεκίνησε μόλις πέρσι. Περιέχει έναν μικρό πρόλογο και μερικές σελίδες με γελοιογραφίες που δεν υπάρχουν στα αλμπουμάκια, αν και πρέπει να αναρτήθηκαν στο facebook. Ευχαριστούμε τον Μενίγ Πουαγώ για την διάθεση του αντίτυπου του για να γίνει η παρουσίαση.

Μετά τα τεύχη 800 και 801, έκλεισε μία περίοδος για τον Spider-Man καθώς ο Dan Slott άφησε τη συγγραφή ιστοριών για τον αγαπημένο ήρωα μετά από δέκα χρόνια συνεχής παρουσίας σε μία από τις πιο ιστορικές σειρές κόμικ. Το νέο ξεκίνημα φέρνει ακόμα έναν τίτλο υπ’ αριθμό 1, κάτι που πλέον, δυστυχώς, αποτελεί βασικό κομμάτι της εμπορικής στρατηγικής της Marvel, η οποία επανεκκινεί διαρκώς τίτλους, αναζητώντας τη λύση για την καθοδική πορεία στις πωλήσεις και στην ποιότητα των κόμικ της τα τελευταία χρόνια. Στη νέα εποχή του Spider-Man, το σενάριο αναλαμβάνει ο Nick Spencer, ο οποίος διακρίθηκε την τελευταία διετία για τη δουλειά με τον Captain America, πορεία που κορυφώθηκε πέρυσι με το Secret Empire. O Spencer πήρε μία επιλογή που ξεσήκωσε αντιδράσεις καθώς μετέτρεψε τον Captain America σε ναζί με έναν αρκετά απότομο τρόπο. Ωστόσο, στην εξέλιξη της ιστορίας δικαιώθηκε και μας έδωσε μία εξαιρετική ιστορία προδοσίας με πολιτικές προεκτάσεις. Η επιλογή του Spencer για τη νέα αρχή του Spider-Man είναι σωστή, καθώς δίνει σε έναν ταλαντούχο και έμπειρο δημιουργό την ευκαιρία να κάνει το επόμενο βήμα σε έναν από τους πιο απαιτητικούς τίτλους που υπάρχουν με τεράστιο κοινό που διαρκώς θέλει νέες ιστορίες. Μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί 4 τεύχη που ανήκουν σε ένα πρώτο arc με τίτλο «Επιστροφή στα βασικά» (Back to Basics). Η ιδέα μίας στροφής σε κλασικές νόρμες στα κόμικ έχει σφραγίσει τις αλλαγές στη Marvel το τελευταίο εξάμηνο, σε μία προσπάθεια να φέρει πίσω κάποιους παραδοσιακούς αναγνώστες. Πολλές σειρές που είχαν πρωταγωνιστές λιγότερο γνωστούς χαρακτήρες ακυρώνονται και πολλοί πρωτοκλασάτοι ήρωες επανέρχονται στο ρόλο τους μετά από μία σειρά περιπέτειες και πειραματισμούς των σεναριογράφων — ενδεικτικά μόνο, ο Tony Stark συνήλθε από το κώμα και ο γιος του Odin είναι και πάλι ο Thor. Ο Spider-Man ακολουθεί σε αυτή την πορεία ήδη εδώ και ένα χρόνο, όταν έπαψε να είναι δισεκατομμυριούχος κάτοχος μίας επιχείρησης τεχνολογίας αιχμής. Ο Spencer προχωράει σε αυτό το δρόμο όσο περισσότερο μπορεί: ο Peter Parker ξανά με συγκάτοικο σε ένα μικρό διαμέρισμα της Νέας Υόρκης, ως Spider-Man συναντάει κάποιους κλασικούς αντιπάλους και η Mary Jane επανέρχεται δυναμικά στη ζωή του. Το σενάριο προσέχει ώστε να μη φανεί ότι ισοπεδώνει τα προηγούμενα χρόνια και εντάσσει κάποια στοιχεία από τις ιστορίες του Slott, με πιο χαρακτηριστικό την υπενθύμιση ότι ο Parker «έκλεψε» τη διδακτορική διατριβή του από τον Dr. Octopus (δεν την έκλεψε ακριβώς, θυμηθείτε ή διαβάστε το υπέροχο κομφούζιο του Superior Spider-Man). Η αποκάλυψη αυτή θα οδηγήσει τον πρωταγωνιστή μας να χάσει τη δουλειά, τον τίτλο του διδάκτορα και το σεβασμό των συναδέλφων του. Η νέα αρχή του Spider-Man επενδύει σε όσα έκαναν τον χαρακτήρα τόσο αγαπητό και οδήγησαν εκατομμύρια να ταυτιστούν μαζί του. Καθημερινά προβλήματα επιβίωσης μέσα σε μία σύγχρονη μητρόπολη συνδυάζονται με έναν ήρωα που δεν ξεχωρίζει τόσο για τις δυνάμεις του όσο για το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό με τα οποία αντιμετωπίζει προσωπικά προβλήματα και αδιέξοδα. Ωστόσο, κάτι λείπει. Δεν αρκεί το να επιστρέψει η σειρά σε έναν ήρωα της πόλης ούτε το –όχι και τόσο διακριτικό- κλείσιμο του ματιού στους φαν ότι θα βρεθεί τρόπος να ξεπεραστεί το One More Day και να επανέλθει ο έρωτας του Peter με τη Mary Jane. Η «επιστροφή στα βασικά» έχει αξία αν συνδυάζεται πάντα με κάτι πραγματικά καινούριο, μία πρωτότυπη –όσο γίνεται- ιστορία που θα πατάει σε κάποιες κλασικές αρχές του χαρακτήρα και του κόσμου του. Η αδυναμία αυτή είναι πολύ έντονη στο κεντρικό κομμάτι του νέου arc που περιστρέφεται γύρω από -μία ακόμα- απώλεια των δυνάμεων του Spider-Man που θα οδηγήσει σε –μία ακόμα- σύγκρουση ανάμεσα στους δύο πόλους της βασικής κατευθυντήριας αρχής του πρωταγωνιστή: δύναμη και ευθύνη. Την κατάληξη την ξέρουμε εξαρχής, προτού ολοκληρωθεί το arc, καθώς στο δίλημμα ανάμεσα σε μία «κανονική» ζωή και στους κινδύνους και τα άγχη του υπερ-ήρωα, η επιλογή είναι δεδομενη. Ο Spencer φαίνεται, μέχρι στιγμής, να είναι περισσότερο απασχολημένος με το να αποδείξει ότι ξέρει τον ήρωα και τα βασικά κλισέ του παρά με το να παρουσιάσει μία ιστορία που να αντιστοιχεί στο σπουδαίο ταλέντο του. Η κατάσταση επιδεινώνεται από το σχέδιο του Ottley, το οποίο είναι προσεγμένο αλλά κατά βάση «καταφέρνει» να περνάει απαρατήρητο. Κάτι τέτοιο είναι προσόν όταν μιλάμε για διαιτητή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σίγουρα όμως δεν είναι καλό για τον κεντρικό σχεδιαστή του Spider-Man. Οι 80 σελίδες του τεύχους 800 μοιράστηκαν σε 6 διαφορετικούς σχεδιαστές δείχνοντας πόσο διαφορετικά στυλ και χρώματα μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να αποτυπώσει τη δράση, το συναίσθημα και το πλήθος χαρακτήρων που περιστοιχίζουν τον ήρωα. Γενικότερα, ο Spider-Man έχει περάσει από πολύ διαφορετικά και ετερόκλητα σχέδια, εξυπηρετώντας κάθε φορά και αντίστοιχες ιεραρχήσεις στην ιστορία και στην πορεία εξέλιξης του χαρακτήρα. Ο Ottley φαίνεται να μην έχει διαλέξει κάποια σαφή κατεύθυνση και, για αυτό, αφήνει μία αίσθηση άνευρης δουλειάς, χωρίς προσωπικότητα. Είναι σαφές πως είναι νωρίς ακόμα για να «θάψουμε» το καινούριο Amazing Spider-Man. Η δημιουργική ομάδα έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να καταλήξει στο τι κόμικ θέλει να δώσει στο κοινό και δεν θα κριθεί από το πρώτο arc. Ωστόσο είναι ανησυχητικό ότι η Marvel και οι δημιουργοί της φαίνεται να πιστεύουν ότι το «πάμε όπως παλιά» μπορεί να είναι αρκετό για να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Στην πραγματικότητα, είναι η άλλη όψη του νομίσματος: πριν λίγα χρόνια κυριαρχούσε η πίστη ότι αρκεί να φέρει τα πάνω-κάτω σε όλους τους ήρωες για να προσελκύσει νέο αναγνωστικό κοινό και να προσφέρει πρωτότυπες ιστορίες. Κάποιες φορές πρέπει να πάρεις ρίσκα που τελικά θα σε δικαιώσουν (Hydra-Cap, Thor γυναίκα, κ.α.), άλλες φορές μπορεί να πρέπει να επιμείνεις παραδοσιακά και να αποφύγεις αλλαγές που πλήττουν τον πυρήνα της απήχησης ενός χαρακτήρα (όπως το να γίνει ο Peter Parker δισεκατομμυριούχος), αλλά σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχεις μία ιστορία που να αξίζει να τη διηγηθείς. Αυτό πρέπει να αποδείξει η νέα αρχή του Spider-Man. smassingculture.gr

　 1622. Η Οθωμανική αυτοκρατορία έχει εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή, Κωνσταντινούπολη, παιχνίδια εξουσίας, θανάσιμα μυστικά, μυστικές συμφωνίες, επικίνδυνες συμμαχίες. Όμορφες αισθησιακές γυναίκες σκλάβες στα χαρέμια για να ικανοποιούν τις ορέξεις των αφεντάδων τους. Μία από αυτές η ΝΟΥΡ βλέπει το θανάσιμο παιχνίδι που υφαίνεται γύρω της μη μπορώντας να αντιδράσει. Ένας ξένος με σκοτεινή όψη που στο πέρασμά του σπέρνει θάνατο και χάος, θα της αλλάξει την ζωή. Και αυτή είναι μόνο η αρχή... Μια ιστορία τριών γυναικών που έγιναν οι ... ΝΥΦΕΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑ. Στο δεύτερο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει προσεχώς η ιστορία της ΣΝΤΕΝΚΑ Η ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΡΝΤΑΛΑΚ Με σενάριο του Κάουα και σχέδιο του Γιάννη Ρουμπούλια πιστεύω ότι θα είναι από τα καλά κόμικς που θα διαβάσουμε. Τίτλος πρώτου άλμπουμ: ΝΟΥΡ* *Που σημαίνει Φως στα Αιγυπτιακά. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Indian & albertus magnus.

Τιμή εφημερίδας (ως ένθετο): 4,25 ευρώ Πήρα και εγώ την έκδοση για την οποία μιλάτε στο φόρουμ τον τελευταίο καιρό. Με ψήσατε. Είχα πάρει το Εκουατόρια που δυστυχώς δεν έχω προλάβει να το διαβάσω ακόμα. Η νέα έκδοση είναι εξίσου καλαίσθητη αλλά και κινείται στην ίδια ποιότητα και μέγεθος. Ένα μπράβο στον Λεωκράτη και στην εκδοτική Λογικά θα τσιμπήσω και τα υπόλοιπα. Θα δούμε... Πάντως πολύ θετική εντύπωση μου έκανε ότι πρόκειται για αδημοσίευτη ιστορία στην Ελλάδα. Πληροφορία για το εσωτερικό που ρώτησε ο germ: Πέρα από το κόμικ το τεύχος είχε 1 σελίδα σχολιασμό, 1 σελίδα εισαγωγική και στο πίσω μέρος αυτής σχεδιάκια του Κόρτο. Όσο για αρίθμηση, θα πω ότι έψαξα να βρω και στην αρχή δεν είδα κάτι αλλά άμα κοιτάξεις καλά πάνω στη ράχη βλέπεις το νούμερο 1. Άρα από ότι φαίνεται θα είναι σειρά η έκδοση. Όμορφο και το εξώφυλλο Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Retroplaymo, Βασιλεύς των Κόμικς, φλοκ & GreekComicFan.

Ανθολογία κόμικς με εναλλασσόμενους καλλιτέχνες. Περιέχει τις δουλειές των Nanco, This Scum is an Artist, Gemo, Αλεξία Λουγιάκη, PaperMan ΠΜ κ.α. Μπορείτε να δείτε μερικές σελίδες δείγμα στο μπλογκ τους. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση των τευχών.

Ο καλλιτέχνης που πρέπει να έχεις μάθει μέχρι το τέλος της εβδομάδας αυτής είναι ο Άρης Λάμπος. O Άρης -κι ας μην το παραδέχεται ο ίδιος- είναι αυτό που απλά και λαϊκά θα λέγαμε «πολυεργαλείο», καθότι στη ζωή του έχει καταφέρει να εκδόσει τρία κόμιξ, με γνωστότερο τους «Μεταλλάδες» (με τους οποίους θα ασχοληθούμε και σε αυτό το άρθρο), να παίξει σε μπάντες και να αποκτήσει, επίσης, τη δική του εκπομπή στο Web tv του Star, την «Underground». Έχει σπουδάσει Πολιτικές επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση, Εφαρμοσμένες Τέχνες, καθώς και Δημοσιογραφία. Εκτός από όλα τα παραπάνω, στον ελεύθερο χρόνο του γράφει κομμάτια στην κιθάρα, φτιάχνει Illustrations και αν βρει χρόνο, παίζει paintball. Όπως λέει, συγκεκριμένα, ο ίδιος: «Αν με χαρακτηρίζει κάτι, είναι ότι είμαι σπασμένος σε χίλια κομμάτια». Μιλήσαμε, λοιπόν, μαζί του για τους «Μεταλλάδες», τη μουσική και άλλα πολλά που θα δεις κατεβαίνοντας παρακάτω στο άρθρο. Τσέκαρε τη συζήτησή μας και πάμε στοίχημα ότι μέχρι το τέλος της συνέντευξης, θα έχεις ήδη μπει στην περιέργεια να ψαχτείς. Ορίστε λίγα πράγματα που πρέπει να ξέρεις: ⇒Πώς προέκυψε η ιδέα για τους Μεταλλάδες; Ο Άρης ξεκίνησε να σκιτσάρει μεταλλάδες και να στέλνει τη δουλειά του στo So Comic, όπου από τότε ανεβαίνουν κάθε Πέμπτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η όλη φάση με τους Μεταλλάδες ξεκίνησε μέσα από πλάκες με παρέες και συζητήσεις και η αρχική ιδέα ήταν να φτιαχτεί μια σειρά κινουμένων σχεδίων με σχετικό θέμα, αλλά κατέληξε να είναι πολύ δύσκολη δουλειά (#and_now_here_he_is, people!). Κάπως έτσι, φτάνει η παρουσίαση του πρώτου τόμου, ο οποίος περιέχει ιστορίες με πρωταγωνιστές αληθινούς καλλιτέχνες, όπως ο Dio η ο Άρτζυ από τους Nightstalker! ⇒ Στην ερώτηση αν ασχολείται ο ίδιος με τη μουσική: Ως γνήσιος μεταλλάς, ο ίδιος, έχει παίξει σε συγκροτήματα από το 2005, με πρώτους τους System Decay, με τους οποίους συνεχίζει μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα η μπάντα στην οποία επίσης παίζει είναι οι Deathcrop Valley (για τους Deathcrop Valley αναμένεται να μιλήσουμε περισσότερο σε άλλο άρθρο, οπότε stay tuned!) και έχει -τι άλλο;- μέταλ επιρροές. Ο Άρτζυ των Nightstalker στους Μεταλλάδες. ⇒ Ποιο από τα δύο αυτά πάθη πρωτοεμφανίστηκε στη ζωή του; Χωρίς πολλή σκέψη, δηλώνει πως και τα δύο ξεκίνησαν σχεδόν ταυτόχρονα, από όταν ήταν μικρός και συνέχισαν σε μια παράλληλη πορεία. Σαν παιδί, jamαρε με ψεύτικες κιθάρες, μέχρι που έμαθε να παίζει και σε κανονική. Σε γενικές γραμμές, δεν υπήρξε κάποια ακολουθία του ενός από το άλλο. Όπως λέει και ο ίδιος: «Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα, ότι δεν μπορώ να κατασταλάξω κάπου». ⇒ Οι καλλιτέχνες από τους οποίους έχει επηρεαστεί: Εδώ η λίστα μεγαλώνει και χωρίζεται σε δύο στήλες. Μία για το σχέδιο, μία για τη μουσική. Όσον αφορά στο σχέδιο, τα comics του Άρη κατέχουν έντονα χαρακτηριστικά από Horror Comics. Οι επιρροές του αντλούνται από από κλασικές ταινίες της Disney ή από άλλες κλασικές -πλέον- ταινίες, όπως η «Μάσκα» (Ναι, αυτή με τον Jim Carrey) και από κινούμενα σχέδια των 90s, όπως τα Χελωνονιντζάκια. «Ανακάλυψα ότι εκεί βρίσκεται η ρίζα του» είπε, μιλώντας για το στυλ των έργων του. Όπως θα προσέξεις αν διαβάσεις τα έργα του, υπάρχει ένας συνδυασμός γκροτέσκου horror και χιούμορ, καθώς επίσης και τη συνύπαρξη ενός ευρωπαϊκού κόμικ με την αμερικανική λογική πάνω σε αυτά, όπως δηλώνει και ο ίδιος. Οι επιρροές του στη μουσική, κρατούν τις ρίζες τους κυρίως στη Μέταλ, καθώς ακούει σχεδόν όλα τα είδη της, αλλά η αδυναμία του είναι η Doom. Τονίζει πως λατρεύει τους Monster Magnet, προσθέτοντας ότι η μπάντα-παιδική αγάπη, η οποία τον στιγμάτισε ήταν οι Blind Guardian. ⇒ Με ποιον «Μεταλλά» ταυτίζεται περισσότερο; Χωρίς καν να προλάβει καλά καλά να σκεφτεί δεύτερη φορά, απαντάει με σιγουριά: ο Doom. ⇒ Πώς προέκυψαν οι ιδέες για τα υπόλοιπα έργα του; Φυσικά, οι «Μεταλλάδες» δεν είναι η μοναδική αξιομνημόνευτη δουλειά του Άρη. Προηγούνται σε χρονολογική σειρά το «Mr. Bleak: Candlelight Thoughts» (2015) και το «Μαύρο Φως» (2016). Το πρώτο κόμικ που εξέδωσε ήταν «Ο Νότιος Τρόπος» (2010). Ο Mr. Bleak, όπως παραδέχεται ο Άρης, είναι ο σκοτεινός εαυτός του ίδιου. Τον «έπλασε», ώστε να εκτονωθεί. Χτίζοντας αυτόν τον χαρακτήρα, αυτός άρχισε να λειτουργεί σαν άνθρωπος πάνω στο δημιουργό του. Σα να αποκτά υπόσταση και σάρκα. Ανατριχίλα, θα έλεγα. Περνώντας στο «Μαύρο Φως», να υπογραμμίσουμε τη συμμετοχή του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου, ο οποίος εκπόνησε το συγκλονιστικό σενάριο αυτού του κόμικ. Η συνεργασία Άρη-Ηλία διαχεόταν από μία τηλεπάθεια μεταξύ χεριού και κεφαλιού, σχεδίου και σεναρίου, Άρη και Ηλία, μας είπε και ο ίδιος ο Άρης. Οι δύο δημιουργοί «υπηρετούν το Horror με αγάπη», κάτι που συνέβαλε καταλυτικά στο αποτέλεσμα. Μέσα σε αυτό το μαυροβαμμένο διαμαντάκι φωλιάζουν πολλές μικρές ιστορίες τρόμου και σκότους, με την τελευταία, μάλιστα, να αποτελεί πραγματικό γεγονός. Πρόκειται για τη δολοφονία της Kitty Genovese, το Μάρτιο του ’64, η οποία, όπως λέει ο Άρης: «πέθανε από την αδιαφορία των άλλων». Σε αυτό το σημείο, ο καλλιτέχνης μάς διηγήθηκε μια διεστραμμένη, θα έλεγε κανείς σύμπτωση. Την ημέρα που παρέδιδαν προς έκδοση το Μαύρο Φως, στις 28 Μαρτίου του 2016 και έχοντας ήδη γράψει και εικονογραφήσει το έργο, ο Wiston Moseley, ο δολοφόνος της Katherine Genovese, πεθαίνει στη φυλακή σε ηλικία 81 ετών. Η τελευταία σελίδα από την ιστορία της Κίττυ, από το Μαύρο Φως: «35 λεπτά κράτησε το μαρτύριο της Κάθριν. Όσοι άναψαν τα φώτα μπορούσαν και να ακούσουν και να δουν. Όμως δεν έκαναν τίποτα». ⇒Πού μπορείς να βρεις τη δουλειά του Άρη; Μπορείς να βρείς τους Μεταλλάδες στη σελίδα του So Comic, καθώς επίσης και στην επίσημη σελίδα των Μεταλλάδων στο facebook. Επιπλέον δουλειά του Άρη μπορείς να βρεις στη σελίδα του: Aris Labos Art. ~Ӎαίρη ₮ζέιν~ ΠΗΓΗ

Η έλευση του Rebirth μας έφερε ένα βραδύκαυστο μυστήριο, που σκοπό είχε να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο για μερικά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα έβαζε βάσεις για διορθώσεις στις αντικρουόμενες ιστορίες του παρελθόντος. Το αν το καταφέρει το δεύτερο, θα το κρίνουμε στο μέλλον, αλλά προς το παρόν, το ενδιαφέρον για την σύγκλιση του DC Universe και του σύμπαντος των Watchmen καλά κρατεί, με το The Button, όπως είναι ο ξένος τίτλος, να είναι το ενδιάμεσο κεφάλαιο που ασχολείται με το μυστήριο, λίγο πριν και την έλευση του δεύτερου τόμου του Batman του Tom King και το Doomsday Clock. Πρωταγωνιστές στο συγκεκριμένο crossover, ο Batman και ο Flash, που παίζουν καθοριστικό ρόλο εξαρχής στην εξέλιξη αυτής της μορφής του DCU και για αυτό αυτή η ιστορία ξεδιπλώθηκε στους δύο βασικούς τίτλους των χαρακτήρων, τα Batman v3 21-22 & The Flash v5 21-22. Εν αναμονή της συνέχειας λοιπόν, σε κάποιο μελλοντικό τόμο ή μίνι σειρά περιπτέρου.

Από το οπισθόφυλλο: Λος Άντζελες, 2020. Μια φεμινιστική ομάδα απελευθερώνει την Μπίμπι, τη σκλάβα του σεξ που ανήκει στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο των Η.Π.Α. , ο οποίος είναι μια διχαστική μασκοφορεμένη ιντερνετική περσόνα γνωστή μόνο ως "ο Καρχαρίας". Έναν χρόνο μετά τα γεγονότα του Yesternow , η υπόθεση αυτή φέρνει το δίδυμο Φιλίπο και Γκάφρει σε ολομέτωπη αντιπαράθεση, μπλεγμένους σε ένα περίπλοκο πολιτικό παιχνίδι που στήνεται με αφορμή την αρπαγή της Μπίμπι. -------------------- Ο Σπύρος Δερβενιώτης επιστρέφει στο κόσμο του πολύ καλού κόμικ Yesternow ( παρουσίαση εδώ ) και μας δίνει μια αξιόλογη συνέχεια γεμάτη ίντριγκα και καταπιάνεται με πολλά επίκαιρα θέματα όπως ο φεμινισμός, οι μειονότητες, η εισβολή της τεχνολογίας στην καθημερινότητα μας, ο έλεγχος στο ίντερνετ καθώς και την επίδραση των social media στις αποφάσεις που παίρνουμε (σημαντικές ή ασήμαντες). Πολύ καλό σενάριο και σχέδιο σε μια καλή συνέχεια η οποία καταφέρνει όμως να διαφοροποιηθεί από το πρώτο.

Το περιοδικό "EFSYN BIO" είναι ένα έντυπο το οποίο είδε το φως από το τυπογραφείο, με την βοήθεια της "Εφημερίδας των Συντακτών", στις 23/03/18 κι εξακολουθεί να εκδίδεται ακόμα και στις ημέρες μας. Σκοπός το τίτλου είναι να παρέχει στους αναγνώστες πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα που άπτονται του αγροτικού τομέα και πιο συγκεκριμένα στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων. Η ύλη του επιφυλάσσει συνεντεύξεις από επαγγελματίες του χώρου, νέα και ειδήσεις στον τομέα των βιολογικών, αλλά και χρήσιμες συμβουλές υγείας κι ευεξίας με την χρησιμοποίηση βοτάνων. Επίσης, δεν παραλείπονται κι έξυπνες συνταγές από αγνά υλικά. Σαν έκδοση, το "EFSYN BIO" προσωπικά μου θυμίζει... φυλλάδιο από σούπερ μάρκετ. Αποτελείται από φθηνό χαρτί, το οποίο είναι ισοπαχές στο εξώφυλλο και τις εσωτερικές του σελίδες κι εξαιρετικά λεπτό. Παρόλα αυτά η εκτύπωση είναι αξιοπρεπής και διαθέτει πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Να πούμε, επίσης, ότι δεν διαθέτει ISSN. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα τεύχη τον albertus magnus.

24 χρόνια μετά την κυκλοφορία της σειράς στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Τρίτων, οι εκδόσεις Οξύ πήραν τα δικαιώματα για την σειρά Τα βιβλία του Αίματος, τον τίτλο με τον οποίο ο συγγραφέας συστήθηκε στους αναγνώστες. Με νέα μετάφραση και νέα σύνθεση εξώφυλλων, οι νεότεροι αναγνώστες του μπορούν να προσθέσουν και αυτοί στην συλλογή τους την εδώ και χρόνια εξαντλημένη σειρά. Οι επόμενοι 4 τόμοι αναμένονται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2019-2020. Στο εξωτερικό βέβαια η σειρά πλέον κυκλοφορεί μόνο ως δίτομο omnibus, με τον κάθε τόμο να συλλέγει τρία βιβλία της σειράς, έκδοση που καλό θα ήταν να δούμε και στην χώρα μας, αλλά προφανώς ο εκδότης προτιμάει τις εκδόσεις 200 σελίδων ως οικονομικότερες.

Μια συλλογή από διάφορους καταξιωμένους Έλληνες σχεδιαστές, η οποία κυκλοφόρησε το Φθινόπωρο του ΄18 - νομίζω για πρώτη φορά στην έκθεση Comic 'n' Play στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, Αναλυτικά οι ιστορίες και οι δημιουργοί: Γενικά είμαι φαν των ελληνικών ανθολογίων. Η συγκεκριμένη μάλιστα περιλαμβάνει πολύ ενδιαφέρουσες ή ακόμη και εξαιρετικές δουλειές σχεδιαστικά. Η ένσταση: Η έκδοση αν κατάλαβα καλά απευθύνεται κυρίως σε παιδιά. Για την ακρίβεια εκμεταλλεύεται τη συγκυρία του αντίστοιχου "θεματικού πάρκου" με του άθλους του Ηρακλή που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη ΔΕΘ. Ωστόσο οι ιστορίες είναι λίγο σύντομες/συνοπτικές (τετρασέλιδες γαρ) χωρίς καθόλου εισαγωγικό/επεξηγηματικό κείμενο και κάποιες λίγο δυσνόητες, λίγο αφαιρετικές, λίγο κάτι τέτοιο, τόσο που με μπέρδεψαν κι εμένα τον ίδιο μου, που είμαι μεγάλο παιδί.

Τιμή καταλόγου: 5 ευρώ Τελειωμό δεν έχει η παραγωγή του Αρκά την τελευταία πενταετία. Κατά τα φαινόμενα, τώρα εγκαινιάζει μια νέα σειρά με ήρωες τους ηλικιωμένους Ναπολέοντα και Ασημίνα, οι οποίοι, αν και παντρεμένοι εδώ και 65 (!) χρόνια - ή ίσως εξαιτίας αυτού - μισούν σχεδόν θανάσιμα ο ένας τον άλλο. Είναι προφανές, ότι το έδαφος αποδεικνύεται πρόσφορο για τον Αρκά, ο οποίος έχει διαπρέψει σε παρόμοιες καταστάσεις με εντελώς αταίριαστα δίδυμα. Με μεγάλη ικανοποίηση, λοιπόν, διάβασα το συγκεκριμένο αλμπουμάκι, το οποίο διαφοροπείται από τα περισσότερα πρόσφατα έργα του με αμιγώς πολιτικό περιεχόμενο και πειστρέφει στα παλιά, γνώριμα μονοπάτια (ή στην "πεπατημένη", όπως ίσως έλεγε κάποιος που έχει απολαύσει τα τελευταία του άλμπουμ). Σίγουρα δεν είναι από τις καλύτερες στιγμές του, αλλά υπάρχουν πολύ πετυχημένα σκίτσα και φονικές ατάκες. Είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι θα δούμε και συνέχεια (της συγκεκριμένης σειράς, εννοώ, γιατί γενικότερα από τον Αρκά, θα δούμε σίγουρα κι άλλο αλμπουμάκι προσεχώς ) Ακολουθούν δύο ενδεικτικές γελοιογραφίες που τις βρήκα στο Ίντερνετ:

Το Hope31 Comics είναι μια ανθολογία όπου παρουσιάζονται οι δουλειές των σπουδαστών του τμήματος Σκίτσο/Κόμικς του Εργαστήριου Τέχνης Ζωγραφίζω που εδράζει στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το τμήμα συστάθηκε από τον Μιχάλη Τόρη, αλλά πλέον το έχει αναλάβει ο Νικόλας Στεφαδούρος. Το άλμπουμ τυπώθηκε από την Jemma Press σε συνεργασία με το So Comics, αλλά ουσιαστικά διατίθεται από τα ίδια τα παιδιά του εργαστηρίου, με τα έσοδα από την έκδοση να πηγαίνουν σε κοινωφελή ιδρύματα. Πρώτη διάθεση του άλμπουμ: Comicdom Con Athens 2018.

Από την απαρχή του χρόνου και την εμφάνιση των πρώτων ανθρώπων επάνω στην Γη η εργασία ήταν καθημερινό φαινόμενο. Όταν η εργασία ξεκίνησε να γίνεται επί πληρωμή,τότε εμφανίζονται αδικίες. Κάποιες τέτοιες καταστάσεις προσπαθεί να περιγράψει με χιουμοριστικό τρόπο ο Πάνος Ζάχαρης,δημιουργώντας ένα διαδικτυακό κόμικ με τίτλο The Working Dead,το οποίο εμφανίστηκε στην γνωστή σελίδα του socomic και αρίθμησε 73 αυτοτελή επεισόδια. Το 2018 λοιπόν,ήρθε η ώρα η προσπάθειά του αυτή να περάσει και στο χαρτί,σε συνεργασία με την εκδοτική ΤΟΠΟΣ και στα πλαίσια του 13ου ComicDom Con. Πρόκειται για μία καλαίσθητη έκδοση που έχει γυαλιστερό χαρτί και στιβαρό δέσιμο. Το μεγάλο μέγεθος βοηθάει να αναδειχτεί τόσο το σενάριο,όσο και το σχεδιαστικό κομμάτι. Η δομή του αποτελείται από μονοσέλιδα στριπάκια,τα οποία μας μεταφέρουν σε διάφορες στιγμές του παρελθόντος (αλλά και του παρόντος) και περιγράφουν με γελοιογραφικό και ειρωνικό τρόπο ιστορικές σκηνές εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο. Στην πλειοψηφία τους,τα στριπάκια είναι εύστοχα κι εκτός από γέλιο,προσφέρονται και για προβληματισμό. Στο τέλος του άλμπουμ,ο δημιουργός παραθέτει αρκετές σελίδες (8 για την ακρίβεια),τις οποίες επιμελήθηκε η Στέλλα Μπράτιμου,με πολλές πληροφορίες για τα γεγονότα τα οποία τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει μερικά από τα στριπ. Ούτε το σχέδιο δεν υστέρησε σε ομορφιά. Είναι κεφάτο,πλούσιο και μου έκαναν εντύπωση τα μεγάλα σώματα των χαρακτήρων (με τα ακόμα μεγαλύτερα κεφάλια τους) σε σχέση με το background. Ήθελα μερικές σελίδες για να το συνηθίσω,αλλά γενικά δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Η μοναδική μου ένσταση είναι στην γραμματοσειρά. Είναι πέραν του δέοντος μεγάλη και σε συνδυασμό με το bold, χαλούσε την αισθητική. Στις γενικές πληροφορίες αναφέρεται ότι ο ιδρυτής της σειράς είναι ο Άρης Μαραγκόπουλος και την γενική επιμέλεια είχε η Όλγα Παπακώστα. Επίσης να πούμε ότι το The Working Dead απέσπασε το βραβείο καλύτερου διαδικτυακού κόμικ το 2018. Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο.

Από τον Τ. Πικούνη Είναι πολύ ευχάριστο για όλους εμάς τους φίλους του κρασιού, να βλέπουμε ένα μεγάλο οργανισμό όπως το Έθνος να αφιερώνει σε αυτό, στην αρχή του νέου χρόνου, μία σειρά βιβλίων αφιερωμένων στο κρασί. Είναι μια σημαντική έκδοση για το κρασί που ξεκινά το "Έθνος της Κυριακής" που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 6/1 με τον πρώτο απο τους 3 τόμους της "ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ", με τη σφραγίδα της LAROUSSE. Είναι μια εγκυκλοπαίδεια που απευθύνεται σε όλους όσους θέλουν να μάθουν σχετικά με το κρασί, ακόμα και σε αυτούς που δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με αυτό. Καλύπτει όλα τα θέματα που πρέπει να γνωρίζει ένας οινόφιλος, με κατανοητή γλώσσα και αρκετά παραδείγματα. Ο πρώτος τόμος μας εντυπωσίασε, τόσο με την εκτεταμένη κάλυψη όλων εκείνων των απαραίτητων πληροφοριών που πρέπει να γνωρίζει αυτός που ξεκινά το "μακρύ ταξίδι" στο κρασί, όσο και με την ποιότητα των πληροφοριών αυτών. Το κεφάλαιο "Οι Αμπελώνες του Κόσμου" ξεκινά με την Ελλάδα, στην οποία αφιερώνονται 13 σελίδες και καλύπτει την ιστορία του Ελληνικού κρασιού, τις ελληνικές ποικιλίες, τις Αμπελουργικές περιοχές, και τους Έλληνες οινοπαραγωγούς κατά περιοχή. (..) Γεύσεις, αρώματα, παραδόσεις και μεράκι από το πιεστήριο στο κελάρι αλλά και πώς να αναγνωρίσετε, να επιλέξετε και να σερβίρετε το κρασί. Ο πρώτος τόμος από την “ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ”, με τη σφραγίδα της LAROUSSE, είναι στο “Έθνος της Κυριακής” που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 6/1. Μαζί θα βρείτε και τη θήκη για ολόκληρη τη συλλογή. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έμαθαν να εκμεταλλεύονται τον καρπό του αμπελιού για να τον μετατρέπουν σε κρασί, εκδήλωσαν γι' αυτό το ποτό ιδιαίτερη προτίμηση και περιέργεια, που δεν φθάρηκαν με το πέρασμα των αιώνων. Από γενιά σε γενιά επιμένουν στην εξιχνίαση των μυστηρίων του και τη βελτίωση της ποιότητάς του. Από αυτή την άποψη, ο 20ός αιώνας έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του κρασιού χάρη στην εμφάνιση και ανάπτυξη της οινολογίας. Η επιστήμη αυτή, η οποία είναι ταυτόχρονα και μία τεχνική, γεννήθηκε τη δεκαετία του '50 από μία παρόρμηση των χημικών Imile Peynaud και Jean Ribereau-Gayon στην περιοχή του Μπορντώ και των καθηγητών Jaumes και Flandry στο Μονπελιέ, οι οποίοι ήταν παθιασμένοι με το κρασί. Όντας εργαλείο θαυμάσιο για τον αμπελουργό, η οινολογία τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα τη φύση του κρασιού, να ελέγξουν τα διαφορετικά επίπεδα της επεξεργασίας του και της δημιουργίας του. Σε αντίθεση με το φόβο που είχε προκαλέσει, δεν έφερε ως αποτέλεσμα την τυποποίηση των κρασιών αλλά περισσότερη άνεση στον αμπελουργό αφήνοντάς του μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας, για να προσδιορίσει ο ίδιος τα είδη των κρασιών του. Τα νέα για τους οινόφιλους της τρίτης χιλιετίας είναι χαρμόσυνα: αν πίνουν λιγότερο, θα πίνουν στο εξής καλύτερα επωφελούμενοι από την ποιότητα παρά από την ποσότητα. Για αυτούς το κρασί δεν είναι πλέον "το πιο υγιεινό ποτό", το οποίο εκθειάζει το Ινστιτούτο Παστέρ, αλλά "το ποτό που προσφέρει απόλαυση". Όντας ανοιχτόμυαλοι και γεμάτοι περιέργεια, μαθαίνουν να γεύονται, δεν διστάζουν να θέτουν ερωτήματα και τους αρέσει να μοιράζονται τα συναισθήματά τους με τους φίλους τους. Είτε πρόκειται για οινόφιλους οι οποίοι τώρα μυούνται στην τέχνη του είτε για περισσότερο μυημένους, αυτό το βιβλίο αποτελεί έναν οδηγό σε αυτή τη σπαρακτική περιπέτεια της ανακάλυψης του κρασιού.