Αναζήτηση στην Κοινότητα

Οι “Ιστορίες επιτυχούς αποτυχίας” αποτελεί μία ανθολογία ιστοριών του καλλιτέχνη Δημήτρης Παγώνα, ο οποίος επιμελήθηκε τόσο το σενάριο όσο και το σχέδιο και οι οποίες για πρώτη φορά ήρθαν σε επαφή με το αναγνωστικό κοινό το χρονικό διάστημα 2012-2018. Η θεματολογία τους χαρακτηρίζεται από έναν ωμό ρεαλισμό, πλαισιωμένο από έντονα στοιχεία απαισιοδοξίας κι απώλειας. Κάθε μία καταπιάνεται με κάτι διαφορετικό, δεν υπάρχουν μανιέρες που θα κάνουν τον αναγνώστη να βαρεθεί με τις επαναλήψεις, καθώς επίσης συναντούμε σενάρια που πατούν γερά την Γη κι αντλούν έμπνευση από την σκληρή καθημερινότητα, ενώ άλλα έχουν μεταφυσική χροιά. Οι τίτλοι των ιστοριών (και δύο λόγια γι’ αυτές) είναι οι εξής: ● “Σήμερα”: Ένα δισέλιδο αφιέρωμα για την τρομερή ηλεκτρονική επανάσταση που έχει παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της. ● “Λίζα”: Μία κοπέλα που δουλεύει άβουλα σε μία καφετέρια κι έχει να κάνει με έναν περίεργο, αλλά φιλοσοφημένο άντρα. ● “Ο Σουλτάνος”: Ένας Σουλτάνος που όλοι τον χαρακτηρίζουν μ@λ@κ@, αλλά στο τέλος αναθεωρούν. ● “Καλικάντζαρος”: Η φιλία ενός παιδιού με έναν καλικάντζαρο. ● “Σκαφτιάδες”: Ένα ζευγάρι σκάβει διακαώς μέσα στο λιοπύρι του καλοκαιριού για να βρει έναν χαμένο θησαυρό. ● “Evil”: Ένας Αστυνομικός σταματά για έλεγχο ένα αυτοκίνητο κι όταν συνειδητοποιεί ότι ο οδηγός φέρεται περίεργα, αποφασίζει να ανοίξει το πορτ μπαγκάζ. ● “500”: Ο αριθμός ενός αστικού λεωφορείου και το δρομολόγιό του μέσα στην νύχτα. ● “Η μέρα της κρίσης”: Η φιλοσοφική ανάλυση ενός κρατουμένου που πηγαίνει να δικαστεί. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις “Νησίδες” #03 της EFSYN. ● “Πάρτυ”: Δύο νέοι έρχονται πιο κοντά κι αφορμή γι’ αυτό στέκεται ένα πάρτυ. ● “Ασκήσεις Ηλεκτρομαγνητισμού”: Δύο παλιοί εραστές συναντιούνται τυχαία στον δρόμο. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον “Μπλε Κομήτη” #03. ● “Ρε-Blues”: Η περιπέτεια ενός ρεμπέτη της δεκαετίας του 1930 όταν χάνεται στην Αμερική. Με εξαίρεση μία-δύο, όλες οι υπόλοιπες είχαν κάτι να πουν, ενώ αρκετές προσφέρονται για περισυλλογή. Οι ιστορίες που ξεχώρισα είναι το “Ρε-Blues”, τον “Καλικάντζαρο” και την “Λίζα”, ενώ θα ήθελα να διαβάσω το “Evil” σε μεγαλύτερη έκταση. Τέλος, τις “Ασκήσεις Ηλεκτρομαγνητισμού” τις βρήκα πανέξυπνες σεναριακά. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ανθολογία ιστοριών που δικαιολογεί στο απόλυτο τον τίτλο της και προτείνεται στους εναλλακτικούς αναγνώστες κι εκείνους που αρέσκονται σε σύντομες ιστορίες κοινωνικού περιεχομένου. Εκείνοι που θέλουν να διαβάζουν κάτι πιο ανάλαφρο ή περιπετειώδες καλύτερα να προσπεράσουν. Από την στιγμή που μιλάμε για ανθολογία ιστοριών και μάλιστα που δεν έχουν δημιουργηθεί στο ίδιο χρονικό πλαίσιο, ο εικαστικός τομέας έχει κι εκείνος πλουραλισμό στην τεχνοτροπία του. Τολμώ να πω, όμως, ότι αν κι άνισες μεταξύ τους, καμία δεν με απογοήτευσε σχεδιαστικά. Κάποιες θυμίζουν κόμικ της δεκαετίας του 1960, κάποιες είναι περισσότερο αφηρημένες και με επιμονή στο μελάνωμα, κάποιες έχουν λιγότερες λεπτομέρειες, κάποιες περισσότερες, κάποιες θυμίζουν γκραβούρες εποχής και κάποιες υιοθετούν την καθαρή γραμμή. Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ασπρόμαυρες, με μοναδική εξαίρεση τις δύο σελίδες που αποτελούν την ιστορία “Η μέρα της κρίσης”, καθώς επίσης και κάποιοι τόνοι του καφέ και του μπλε που συναντούμε στο “Ρε-Blues”. Εκδοτικά έχουμε μία αξιόλογη προσπάθεια. Το έντυπο έχει μεσαίο μέγεθος και οι σελίδες του είναι δεμένες με κόλλα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, αλλά καλοτυπωμένο και με ικανοποιητικό πάχος, ενώ το γυαλιστερό χαρτί του εξώφυλλου υπόσχεται, με την σειρά του, ότι το τεύχος θα αντέξει την (ήπια) κακομεταχείριση. Εκτός από τον πίνακα περιεχομένων, τους λογαριασμούς στα social του δημιουργού και μία σελίδα που αποτελεί την ταυτότητα της έκδοσης, δεν βλέπουμε κάποιο άλλο συνοδευτικό υλικό. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Deviantart

Μια πολύ όμορφη και συγκινητική χριστουγεννιάτικη ιστορία με πρωταγωνιστές τους ήρωες της Disney. Βασίζεται στην ιστορία του Bruce Talkington, σε εικονογράφηση του Fernando Guell Cano. Εκδότης πρωτοτύπου η Disney Press.

Η υπέροχη ιστορία "Ο Μαθητευόμενος Μάγος" κυκλοφόρησε σε ένα ωραίο σκληρόδετο βιβλίο με πανέμορφη εικονογράφηση από τις εκδόσεις Μίνωας. Η διασκευή είναι της Brooke Vitale, και το πρωτότυπο εκδόθηκε από την Disney Press.

Έκδοση ειδικού τύπου-αυτοκίνητα- Ιταλικής προέλευσης. Σιγά σιγά το επιτελείο της έκδοσης άρχισε να αυτονομείται κάνοντας και δικά του ρεπορτάζ, δοκιμές, συγκριτικά. Η έκδοση κυκλοφορεί αρχικά μαζί με την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ κάθε μήνα και μετά αυτονομείται. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους nikos ka & albertus magnus.

Ο καλλιτέχνης που πρέπει να έχεις μάθει μέχρι το τέλος της εβδομάδας αυτής είναι ο Άρης Λάμπος. O Άρης -κι ας μην το παραδέχεται ο ίδιος- είναι αυτό που απλά και λαϊκά θα λέγαμε «πολυεργαλείο», καθότι στη ζωή του έχει καταφέρει να εκδόσει τρία κόμιξ, με γνωστότερο τους «Μεταλλάδες» (με τους οποίους θα ασχοληθούμε και σε αυτό το άρθρο), να παίξει σε μπάντες και να αποκτήσει, επίσης, τη δική του εκπομπή στο Web tv του Star, την «Underground». Έχει σπουδάσει Πολιτικές επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση, Εφαρμοσμένες Τέχνες, καθώς και Δημοσιογραφία. Εκτός από όλα τα παραπάνω, στον ελεύθερο χρόνο του γράφει κομμάτια στην κιθάρα, φτιάχνει Illustrations και αν βρει χρόνο, παίζει paintball. Όπως λέει, συγκεκριμένα, ο ίδιος: «Αν με χαρακτηρίζει κάτι, είναι ότι είμαι σπασμένος σε χίλια κομμάτια». Μιλήσαμε, λοιπόν, μαζί του για τους «Μεταλλάδες», τη μουσική και άλλα πολλά που θα δεις κατεβαίνοντας παρακάτω στο άρθρο. Τσέκαρε τη συζήτησή μας και πάμε στοίχημα ότι μέχρι το τέλος της συνέντευξης, θα έχεις ήδη μπει στην περιέργεια να ψαχτείς. Ορίστε λίγα πράγματα που πρέπει να ξέρεις: ⇒Πώς προέκυψε η ιδέα για τους Μεταλλάδες; Ο Άρης ξεκίνησε να σκιτσάρει μεταλλάδες και να στέλνει τη δουλειά του στo So Comic, όπου από τότε ανεβαίνουν κάθε Πέμπτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η όλη φάση με τους Μεταλλάδες ξεκίνησε μέσα από πλάκες με παρέες και συζητήσεις και η αρχική ιδέα ήταν να φτιαχτεί μια σειρά κινουμένων σχεδίων με σχετικό θέμα, αλλά κατέληξε να είναι πολύ δύσκολη δουλειά (#and_now_here_he_is, people!). Κάπως έτσι, φτάνει η παρουσίαση του πρώτου τόμου, ο οποίος περιέχει ιστορίες με πρωταγωνιστές αληθινούς καλλιτέχνες, όπως ο Dio η ο Άρτζυ από τους Nightstalker! ⇒ Στην ερώτηση αν ασχολείται ο ίδιος με τη μουσική: Ως γνήσιος μεταλλάς, ο ίδιος, έχει παίξει σε συγκροτήματα από το 2005, με πρώτους τους System Decay, με τους οποίους συνεχίζει μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα η μπάντα στην οποία επίσης παίζει είναι οι Deathcrop Valley (για τους Deathcrop Valley αναμένεται να μιλήσουμε περισσότερο σε άλλο άρθρο, οπότε stay tuned!) και έχει -τι άλλο;- μέταλ επιρροές. Ο Άρτζυ των Nightstalker στους Μεταλλάδες. ⇒ Ποιο από τα δύο αυτά πάθη πρωτοεμφανίστηκε στη ζωή του; Χωρίς πολλή σκέψη, δηλώνει πως και τα δύο ξεκίνησαν σχεδόν ταυτόχρονα, από όταν ήταν μικρός και συνέχισαν σε μια παράλληλη πορεία. Σαν παιδί, jamαρε με ψεύτικες κιθάρες, μέχρι που έμαθε να παίζει και σε κανονική. Σε γενικές γραμμές, δεν υπήρξε κάποια ακολουθία του ενός από το άλλο. Όπως λέει και ο ίδιος: «Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα, ότι δεν μπορώ να κατασταλάξω κάπου». ⇒ Οι καλλιτέχνες από τους οποίους έχει επηρεαστεί: Εδώ η λίστα μεγαλώνει και χωρίζεται σε δύο στήλες. Μία για το σχέδιο, μία για τη μουσική. Όσον αφορά στο σχέδιο, τα comics του Άρη κατέχουν έντονα χαρακτηριστικά από Horror Comics. Οι επιρροές του αντλούνται από από κλασικές ταινίες της Disney ή από άλλες κλασικές -πλέον- ταινίες, όπως η «Μάσκα» (Ναι, αυτή με τον Jim Carrey) και από κινούμενα σχέδια των 90s, όπως τα Χελωνονιντζάκια. «Ανακάλυψα ότι εκεί βρίσκεται η ρίζα του» είπε, μιλώντας για το στυλ των έργων του. Όπως θα προσέξεις αν διαβάσεις τα έργα του, υπάρχει ένας συνδυασμός γκροτέσκου horror και χιούμορ, καθώς επίσης και τη συνύπαρξη ενός ευρωπαϊκού κόμικ με την αμερικανική λογική πάνω σε αυτά, όπως δηλώνει και ο ίδιος. Οι επιρροές του στη μουσική, κρατούν τις ρίζες τους κυρίως στη Μέταλ, καθώς ακούει σχεδόν όλα τα είδη της, αλλά η αδυναμία του είναι η Doom. Τονίζει πως λατρεύει τους Monster Magnet, προσθέτοντας ότι η μπάντα-παιδική αγάπη, η οποία τον στιγμάτισε ήταν οι Blind Guardian. ⇒ Με ποιον «Μεταλλά» ταυτίζεται περισσότερο; Χωρίς καν να προλάβει καλά καλά να σκεφτεί δεύτερη φορά, απαντάει με σιγουριά: ο Doom. ⇒ Πώς προέκυψαν οι ιδέες για τα υπόλοιπα έργα του; Φυσικά, οι «Μεταλλάδες» δεν είναι η μοναδική αξιομνημόνευτη δουλειά του Άρη. Προηγούνται σε χρονολογική σειρά το «Mr. Bleak: Candlelight Thoughts» (2015) και το «Μαύρο Φως» (2016). Το πρώτο κόμικ που εξέδωσε ήταν «Ο Νότιος Τρόπος» (2010). Ο Mr. Bleak, όπως παραδέχεται ο Άρης, είναι ο σκοτεινός εαυτός του ίδιου. Τον «έπλασε», ώστε να εκτονωθεί. Χτίζοντας αυτόν τον χαρακτήρα, αυτός άρχισε να λειτουργεί σαν άνθρωπος πάνω στο δημιουργό του. Σα να αποκτά υπόσταση και σάρκα. Ανατριχίλα, θα έλεγα. Περνώντας στο «Μαύρο Φως», να υπογραμμίσουμε τη συμμετοχή του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου, ο οποίος εκπόνησε το συγκλονιστικό σενάριο αυτού του κόμικ. Η συνεργασία Άρη-Ηλία διαχεόταν από μία τηλεπάθεια μεταξύ χεριού και κεφαλιού, σχεδίου και σεναρίου, Άρη και Ηλία, μας είπε και ο ίδιος ο Άρης. Οι δύο δημιουργοί «υπηρετούν το Horror με αγάπη», κάτι που συνέβαλε καταλυτικά στο αποτέλεσμα. Μέσα σε αυτό το μαυροβαμμένο διαμαντάκι φωλιάζουν πολλές μικρές ιστορίες τρόμου και σκότους, με την τελευταία, μάλιστα, να αποτελεί πραγματικό γεγονός. Πρόκειται για τη δολοφονία της Kitty Genovese, το Μάρτιο του ’64, η οποία, όπως λέει ο Άρης: «πέθανε από την αδιαφορία των άλλων». Σε αυτό το σημείο, ο καλλιτέχνης μάς διηγήθηκε μια διεστραμμένη, θα έλεγε κανείς σύμπτωση. Την ημέρα που παρέδιδαν προς έκδοση το Μαύρο Φως, στις 28 Μαρτίου του 2016 και έχοντας ήδη γράψει και εικονογραφήσει το έργο, ο Wiston Moseley, ο δολοφόνος της Katherine Genovese, πεθαίνει στη φυλακή σε ηλικία 81 ετών. Η τελευταία σελίδα από την ιστορία της Κίττυ, από το Μαύρο Φως: «35 λεπτά κράτησε το μαρτύριο της Κάθριν. Όσοι άναψαν τα φώτα μπορούσαν και να ακούσουν και να δουν. Όμως δεν έκαναν τίποτα». ⇒Πού μπορείς να βρεις τη δουλειά του Άρη; Μπορείς να βρείς τους Μεταλλάδες στη σελίδα του So Comic, καθώς επίσης και στην επίσημη σελίδα των Μεταλλάδων στο facebook. Επιπλέον δουλειά του Άρη μπορείς να βρεις στη σελίδα του: Aris Labos Art. ~Ӎαίρη ₮ζέιν~ ΠΗΓΗ

Το περιοδικό "EFSYN BIO" είναι ένα έντυπο το οποίο είδε το φως από το τυπογραφείο, με την βοήθεια της "Εφημερίδας των Συντακτών", στις 23/03/18 κι εξακολουθεί να εκδίδεται ακόμα και στις ημέρες μας. Σκοπός το τίτλου είναι να παρέχει στους αναγνώστες πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα που άπτονται του αγροτικού τομέα και πιο συγκεκριμένα στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων. Η ύλη του επιφυλάσσει συνεντεύξεις από επαγγελματίες του χώρου, νέα και ειδήσεις στον τομέα των βιολογικών, αλλά και χρήσιμες συμβουλές υγείας κι ευεξίας με την χρησιμοποίηση βοτάνων. Επίσης, δεν παραλείπονται κι έξυπνες συνταγές από αγνά υλικά. Σαν έκδοση, το "EFSYN BIO" προσωπικά μου θυμίζει... φυλλάδιο από σούπερ μάρκετ. Αποτελείται από φθηνό χαρτί, το οποίο είναι ισοπαχές στο εξώφυλλο και τις εσωτερικές του σελίδες κι εξαιρετικά λεπτό. Παρόλα αυτά η εκτύπωση είναι αξιοπρεπής και διαθέτει πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Να πούμε, επίσης, ότι δεν διαθέτει ISSN. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα τεύχη τον albertus magnus.

Από τον Τ. Πικούνη Είναι πολύ ευχάριστο για όλους εμάς τους φίλους του κρασιού, να βλέπουμε ένα μεγάλο οργανισμό όπως το Έθνος να αφιερώνει σε αυτό, στην αρχή του νέου χρόνου, μία σειρά βιβλίων αφιερωμένων στο κρασί. Είναι μια σημαντική έκδοση για το κρασί που ξεκινά το "Έθνος της Κυριακής" που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 6/1 με τον πρώτο απο τους 3 τόμους της "ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ", με τη σφραγίδα της LAROUSSE. Είναι μια εγκυκλοπαίδεια που απευθύνεται σε όλους όσους θέλουν να μάθουν σχετικά με το κρασί, ακόμα και σε αυτούς που δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με αυτό. Καλύπτει όλα τα θέματα που πρέπει να γνωρίζει ένας οινόφιλος, με κατανοητή γλώσσα και αρκετά παραδείγματα. Ο πρώτος τόμος μας εντυπωσίασε, τόσο με την εκτεταμένη κάλυψη όλων εκείνων των απαραίτητων πληροφοριών που πρέπει να γνωρίζει αυτός που ξεκινά το "μακρύ ταξίδι" στο κρασί, όσο και με την ποιότητα των πληροφοριών αυτών. Το κεφάλαιο "Οι Αμπελώνες του Κόσμου" ξεκινά με την Ελλάδα, στην οποία αφιερώνονται 13 σελίδες και καλύπτει την ιστορία του Ελληνικού κρασιού, τις ελληνικές ποικιλίες, τις Αμπελουργικές περιοχές, και τους Έλληνες οινοπαραγωγούς κατά περιοχή. (..) Γεύσεις, αρώματα, παραδόσεις και μεράκι από το πιεστήριο στο κελάρι αλλά και πώς να αναγνωρίσετε, να επιλέξετε και να σερβίρετε το κρασί. Ο πρώτος τόμος από την “ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ”, με τη σφραγίδα της LAROUSSE, είναι στο “Έθνος της Κυριακής” που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 6/1. Μαζί θα βρείτε και τη θήκη για ολόκληρη τη συλλογή. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έμαθαν να εκμεταλλεύονται τον καρπό του αμπελιού για να τον μετατρέπουν σε κρασί, εκδήλωσαν γι' αυτό το ποτό ιδιαίτερη προτίμηση και περιέργεια, που δεν φθάρηκαν με το πέρασμα των αιώνων. Από γενιά σε γενιά επιμένουν στην εξιχνίαση των μυστηρίων του και τη βελτίωση της ποιότητάς του. Από αυτή την άποψη, ο 20ός αιώνας έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του κρασιού χάρη στην εμφάνιση και ανάπτυξη της οινολογίας. Η επιστήμη αυτή, η οποία είναι ταυτόχρονα και μία τεχνική, γεννήθηκε τη δεκαετία του '50 από μία παρόρμηση των χημικών Imile Peynaud και Jean Ribereau-Gayon στην περιοχή του Μπορντώ και των καθηγητών Jaumes και Flandry στο Μονπελιέ, οι οποίοι ήταν παθιασμένοι με το κρασί. Όντας εργαλείο θαυμάσιο για τον αμπελουργό, η οινολογία τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα τη φύση του κρασιού, να ελέγξουν τα διαφορετικά επίπεδα της επεξεργασίας του και της δημιουργίας του. Σε αντίθεση με το φόβο που είχε προκαλέσει, δεν έφερε ως αποτέλεσμα την τυποποίηση των κρασιών αλλά περισσότερη άνεση στον αμπελουργό αφήνοντάς του μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας, για να προσδιορίσει ο ίδιος τα είδη των κρασιών του. Τα νέα για τους οινόφιλους της τρίτης χιλιετίας είναι χαρμόσυνα: αν πίνουν λιγότερο, θα πίνουν στο εξής καλύτερα επωφελούμενοι από την ποιότητα παρά από την ποσότητα. Για αυτούς το κρασί δεν είναι πλέον "το πιο υγιεινό ποτό", το οποίο εκθειάζει το Ινστιτούτο Παστέρ, αλλά "το ποτό που προσφέρει απόλαυση". Όντας ανοιχτόμυαλοι και γεμάτοι περιέργεια, μαθαίνουν να γεύονται, δεν διστάζουν να θέτουν ερωτήματα και τους αρέσει να μοιράζονται τα συναισθήματά τους με τους φίλους τους. Είτε πρόκειται για οινόφιλους οι οποίοι τώρα μυούνται στην τέχνη του είτε για περισσότερο μυημένους, αυτό το βιβλίο αποτελεί έναν οδηγό σε αυτή τη σπαρακτική περιπέτεια της ανακάλυψης του κρασιού.

To 2018, η γνωστή στους φίλους των επιτραπέζιων παιχνιδιών Κάισσα, κυκλοφορεί ένα ακόμα βιβλιοπαιχνίδι (την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η Απαγωγή), δηλαδή ένα βιβλίο-κόμικ στο οποίο προσφέρονται πολλά εναλλακτικά σενάρια βάσει των επιλογών που κάνει ο αναγνώστης. Ο τίτλος αυτού "Τέσσερεις Υποθέσεις του Σέρλοκ Χολμς", στο οποίο καλούμαστε να διαλέξουμε αν θέλουμε να είμαστε ο Χολμς ή ο Γουάτσον (ανάλογα με το ποιος χαρακτήρας είσαι, έχεις και διαφορετικές επιλογές), και να λύσουμε 4 υποθέσεις αστυνομικού ενδιαφέροντος. Ο δημιουργός Ced έχει γράψει το σενάριο και στο Σέρλοκ Χολμς & Μοριάρτυ Συνεργάτες που κυκλοφόρησε το 2020.

Ο λόγος για μία σειρά από τευχάκια (μέχρι στιγμής δύο κι ετοιμάζεται και τρίτο), του Αδριανού Σταγγίδη, ο οποίος επιχειρεί να μας μεταφέρει στον καιρό των πειρατών και των κουρσάρων και τολμώ να πω ότι το πετυχαίνει άκρως ικανοποιητικά. Κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Μπαλαένας “Μπάλας” Τοτέρας, ένας γεροδεμένος κλέφτης, αλλά κάπως περιορισμένης νοητικής ικανότητας, ο οποίος ανήκει σε ένα τσούρμο πειρατών, που όμως έχουν ένα βασικό μειονέκτημα. Αυτό είναι ότι δεν έχουν δικό τους καράβι… Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν να κλέψουν ένα άλλο πειρατικό σκαρί. Ο κλήρος πέφτει στον φίλο μας, για να ανέβει επάνω στο πλοίο, να λύσει τους κάβους και να το πάρει. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά, καθώς γίνεται αντιληπτός από τον σκοπό του πλοίου (που είναι κι αυτός το ίδιο χειροδύναμος) κι έτσι ο “Μπάλας” καταλήγει να συλληφθεί. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σύντομη, αλλά καταπέλτης. Εκτέλεση, δια αποκεφαλισμού! Τα πράγματα, λοιπόν, είναι πολύ σοβαρά κι όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, τόσο για τον πρωταγωνιστή, όσο και για την υπόλοιπη συμμορία, που βλέπει το σχέδιό της να ναυαγεί. Μήπως, όμως, τα γεγονότα δεν είναι όπως πραγματικά φαίνονται, αλλά το περίφημο σχέδιο είναι άλλο…? Η συγκεκριμένη αυτοέκδοση, μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη σελίδα, με διασκέδασε, με εξέπληξε ευχάριστα σε αρκετά σημεία και με έκανε να θέλω να διαβάσω και την συνέχεια. Αποσπά, λοιπόν, το θετικό πρόσημο της γνώμης μου. Ο δημιουργός, έχει στήσει έναν κόσμο εποχής, αλλά δεν παραλείπει να εισάγει και διάφορους νεοτερισμούς στα καρέ του, όπως κάποια από τα ρούχα ή τις συνήθειες που υιοθετούν οι πρωταγωνιστές. Το cast, μπορεί να επικεντρώνεται στον “Μπάλα”, αλλά περιέχει κι άλλους χαρακτήρες, με εξίσου δυνατές προσωπικότητες. Το δυνατότερο σημείο του σεναρίου πιστεύω ότι είναι τα μεγάλα plot twists που υπάρχουν και στα δύο τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει (μέχρι στιγμής), τα οποία είναι καλογραμμένα και δουλεμένα με επιμονή, ώστε και να βγαίνει ένα αποτέλεσμα που να εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη, αλλά ταυτόχρονα να μην βαραίνει την πλοκή. Και μιας και μιλάμε για πλοκή, να πούμε ότι συναντάμε έναν αρκετά ικανοποιητικό αριθμό μονομαχιών και υπέρτατου ξύλου, το οποίο φαίνεται να απολαμβάνει ο Αδριανός. Εννοείται ότι δεν με πείραξε στο ελάχιστο. Αυτό που ίσως να με ενόχλησε είναι ο αγοραίος λόγος που υπάρχει σε πολλά σημεία των διαλόγων. Φυσικά και δεν περιμένω κοτζάμ πειρατές να μιλούν κόσμια, αλλά εδώ έχουν χρησιμοποιηθεί βωμολοχίες του… 21ου αιώνα. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά, η οποία προτείνεται σε όλους τους λάτρεις των πειρατικών ιστοριών, σε αυτούς που αρέσκονται σε σενάρια ανατροπών, αλλά και σ’ εκείνους που θέλουν να διαβάσουν κάτι κεφάτο (παρόλη την βία και την σκηνή της καρατόμησης ) και με έντονο το κωμικό στοιχείο. Ελπίζω να αρέσει και σε εσάς. Ο εικαστικός τομέας όχι μόνο είναι φανερά κι απροκάλυπτα επηρεασμένος από την σχολή των Manga, αλλά κάνει σαφείς αναφορές και σε διάφορα anime. Ποια ακριβώς δεν γνωρίζω, μιας και δεν τα έβλεπα πολύ. Σίγουρα, όμως, οι γνώστες του αθλήματος θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν επί του θέματος. Το σχέδιο είναι λεπτομερές, με καθαρές γραμμές κι όμορφες σκιάσεις, ενώ δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην κίνηση των χαρακτήρων κατά την διάρκεια μίας μονομαχίας. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι ταιριάζει στην εντέλεια και κάθε απόπειρα χρωματισμού νομίζω ότι θα κατέστρεφε το συνολικό αποτέλεσμα. Το μοναδικό μου παράπονο εδώ έγκειται στο γεγονός ότι τα καρέ είναι μικρά και το σχέδιο ασφυκτιά, με αποτέλεσμα σε αρκετά σημεία να εμφανίζεται παραφορτωμένο. Αυτό θα λυνόταν με μία έκδοση μεγαλύτερου φορμάτ. Η έκδοση, όπως προ-έγραψα, είναι πολύ μικρή στο μέγεθος, που χωράει άνετα σε μία ανοιχτή παλάμη. Παρόλα αυτά η κόλληση στην ράχη είναι αρκετά στιβαρή, ενώ και το χαρτί, μπορεί να είναι ματ, έχει όμως καλή υφή κι αποδίδει αξιόλογα τα καρέ. Όσον αφορά την επιμέλεια, να πούμε ότι της έχουν ξεφύγει μερικά μικρά ορθογραφικά λαθάκια. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μία μικρή περίληψη των προηγουμένων στο εσωτερικό του εξωφύλλου του δεύτερου τεύχους. Για να μην μείνουμε, όμως παραπονεμένοι, ο δημιουργός φρόντισε να δώσει και δύο (ίδια) αυτοκόλλητα μαζί με την αγορά του κόμικ του. Ας παραθέσουμε και μία συνέντευξη στο YouTube, του δημιουργού στο “Συγγραφικό Στέκι”. Καθώς και μία σύντομη βιογραφία του. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Το 2018 η εφημερίδα "Έθνος" κυκλοφόρησε μερικούς τόμους, υπό τον τίτλο "Η μεγάλη ιστορία του 20ού αιώνα", από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και Πεδίο. Πρόκειται για ένα συλλογικό έργο, επιμελημένο από μία ομάδα έγκριτων επιστημόνων και ιστορικών, που σκοπό έχει να περιγράψει τα σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο τον 20ο αιώνα. Τα άρθρα είναι χωρισμένα σε ενότητες, ενώ η επιστημονική τους τεκμηρίωση είναι αδιαμφισβήτητη. Επίσης, παρατίθεται κι ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αλλά και πίνακες. Την επιστημονική επιμέλεια την έχει ο καθηγητής κ. Γιώργος Αναστασιάδης, ενώ ο καθηγητής κ. Ευάγγελος Πρόντζας είναι ο επιστημονικός σύμβουλος. Από τα εξώφυλλα που διαθέτουμε, συμπεραίνουμε ότι έχουν κυκλοφορήσει (τουλάχιστον) τρία βιβλία. Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο, είναι ευπρόσδεκτος να μας δώσει πληροφορίες. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για μία έκδοση που θα πρέπει να κοσμεί την βιβλιοθήκη όλων εκείνων που ενδιαφέρονται για την ιστορία γενικότερα. Οι τρεις τόμοι έχουν τους εξής τίτλους: Ο νέος αιώνας Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος Μεσοπόλεμος - Δημοκρατίες και ολοκληρωτισμοί

Συγκεντρωτικός τόμος που περιέχει τα τεύχη HARLEY QUINN ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ και HARLEY QUINN & SUICIDE SQUAD ΣΟΥΠΕΡ ΣΠΕΣΙΑΛ ΕΚΔΟΣΗ

Από το εσώφυλλο : "Η Ζοζεφίν Μπέηκερ ήταν δεκαεννιά χρονών όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, το 1925. Μέσα σε μια νύχτα, είχε γίνει το ίνδαλμα της Ξέφρενης Δεκαετίας του Είκοσι, μαγεύοντας τον Πικάσο, τον Κοκτώ, τον Λε Κορμπυζιέ, τον Σιμενόν. Μέσα στην απελευθερωμένη δεκαετία του 1930, η Ζοζεφίν έγινε η πρώτη μαύρη σταρ της παγκόσμιας σκηνής, από το Λονδίνο μέχρι τη Βιέννη, και από την Αλεξάνδρεια μέχρι το Μπουένος Άιρες. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τη συμμετοχή της στη Γαλλική Αντίσταση, η Ζοζεφίν τάχθηκε στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων, πολεμώντας δημόσια όλους τους ιδιωτικούς εξευτελισμούς που είχε υποστεί επί τόσον πολύ καιρό. Δίνοντας πρώτη το παράδειγμα, μέσα στη δεκαετία του 1950 υιοθέτησε δώδεκα ορφανά απ' όλες τις φυλές του κόσμου, κι έφτιαξε τη δική της Φυλή του Ουράνιου Τόξου. Θύμα του ρατσισμού η ίδια, σε όλη της τη ζωή, πέθανε τραγουδώντας πάντα για την αγάπη και την ελευθερία." Σχετικά με την έκδοση Μια ογκώδης έκδοση από τις εκδόσεις Γνώση, σχετικά με τη βιογραφία της Ζοζεφίν Μπέηκερ, σε σχέδιο Catel και κείμενα Jose-Louis Bosquet. Εκδόθηκε πρώτη φορά to 2017 στις Βρυξέλλες από την Castermann, στη χώρα μας κυκλοφόρησε 1-1-2018. Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο με αυτάκια, ασπρόμαυρο σχέδιο, από τις 578 σελίδες του, οι 460 είναι το κόμικ, ακολουθούν 20 σελίδες με χρονολόγιο από τη ζωή της, 84 σελίδες με βιογραφικά σημειώματα των προσώπων που συμμετέχουν στην ιστορία και άλλες 4 σελίδες με βιβλιογραφία. Σας βάζω και 2 φωτογραφίες από το εσωτερικό για να πάρετε μια ιδέα από το σχέδιο. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του κόμικ.

Μια συλλογή από 15 εικονογραφημένα τραγούδια, κάποια από τα οποία επέλεξαν οι αναγνώστες του socomic.gr για τη στήλη music & lyrics και κάποια που δημιουργήθηκαν ειδικά για την έντυπη αυτή έκδοση. Στίχοι που μπλέκονται με εικόνες και συναισθήματα, για κάθε στιγμή και διάθεση. Ενα κόμιξ που διαβάζεται αλλά και... ακούγεται! Ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, αυτή τη φορά δεν μας ταξιδεύει μόνο με τις εικόνες του, αλλά και με τα μουσικά του ακούσματα!

Ένα sketchbook του Δημήτρη Κοσκινά που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2018 στο Comicdom. 16 σχέδια χαρακτήρων της Marvel. Δείγματα γραφής μπορείτε να πάρετε από το εξώφυλλο/οπισθόφυλλο.

Σκετσμπουκ από τη DaNi που κυκλοφόρησε στο Comicdom 2018. Σκληρό χαρτόνι, υπέροχο και αν κατάλαβα καλά σε 270 αντίτυπα.

20σελιδο φανζινάκι από το 2018. Δημιουργοί είναι η Eftychia Felicia Lena (φβ) και η Rosa Tsianta (φβ). Πρόκειται για ένα φλιπμπουκ με 2 ιστοριούλες. Διαβάζεις τη μια και μετά το γυρνάς ανάποδα και διαβάζεις την άλλη. Η Eftychia Felicia Lena έγραψε την 9σελιδη "Ένας χαμένος έρωτας" εποχής που παρουσιάζεται από την "ρομαντικό σουξου μουξου" μεριά Η Rosa Tsianta έγραψε την "Θα μου πεις μια ιστορία;" που παρουσιάζεται από την "φιλοσοφικό σουξου μουξου" μεριά

Φανζινάκι σε σχέδιο του Γιάννη Τασούλα (aka farmas giannis & 33) και σενάριο της Πέμης Γκανά. Περιέχει 2 ιστοριούλες. Την ομώνυμη 8σελιδη ιστορία κοινωνικού περιεχομένου και την 8σελιδη Καλοκαιρινά Όνειρα με μια πιο ψυχεδελική ιστορία με ελληνικά αρώματα. φβ του σχεδιαστή

Χιουμοριστικό φανζινάκι του Γιάννη Τασούλα (aka farmas giannis & 33) με έντονα λαογραφικά στοιχεία Υπόθεση? Ας πούμε ένα "στα βυζάκια είναι ο στόχος, το νου σου, ε?" το φβ του δημιουργού και φώτο του δημιουργού για να τον αναγνωρίζουμε στα conventions

Από το Νικόλαο Μπουκουβάλα που μας έδωσε φέτος τα Φιλντισένια Χρόνια, ένα ακόμα φανζινάκι, προγενέστερο, που ασχολείται με την κλασσική Βυζαντινή ιστορία του αυτοκράτορα Θεόφιλου και της μοναχής Κασσιανής (τροπάριο της Κασσιανής fame ). Με το γλυκό σχέδιο και τρόπο αφήγησης του δημιουργού. Μοναδικό του ελάττωμα το ότι είναι κάπως κοφτό στην αφήγηση (λχ γιατί ήταν κακό πράγμα η αγορά του καραβιού από την αυτοκράτειρα? ) το κόμικ μπορείτε να το βρείτε στο deviantart του δημιουργού στα αγγλικά

Μια όμορφη αυτοέκδοση 28 σελίδων από τον Δημήτρη Ευστρατιάδη και τη Μυρτώ Γκιούλη. Πρωταγωνιστές ο Ερρίκος το χρυσόψαρο και ο Σεμπάστιαν ο γάτος. Οι δημιουργοί το ανέβασαν ΕΔΩ για όσους θέλουν να το διαβάσουν αφού βρίσκονται στη δημιουργία του 2ου τεύχους. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.

Μια ασπρόμαυρη αυτοέκδοση που μας έρχεται από τους μαθητές στο εργαστήρι σχεδίου Aquarella (Αιγάλεω). Στις 36 σελίδες του, περιέχει διάφορες ιστοριούλες των μαθητών και εκδόθηκε το 2018. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.

Ασπρόμαυρη αυτοέκδοση σε Α4 μέγεθος, σε 12 σελίδες με χιουμοριστικό περιεχόμενο και απλό σχέδιο. Δε γνωρίζω πότε κυκλοφόρησε. Στο ίδιο μοτίβο και ύφος κυκλοφόρησε και το ΚΑΙ Η ΚΟΥΤΣΗ ΜΑΡΙΑ... (Παρουσίαση ΕΔΩ) Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Ασπρόμαυρη αυτοέκδοση σε Α4 μέγεθος, σε 12 σελίδες με χιουμοριστικό περιεχόμενο και απλό σχέδιο. Δε γνωρίζω πότε κυκλοφόρησε. Στο ίδιο μοτίβο και ύφος κυκλοφόρησε και το ΤΑ ΞΕΡΩ ΟΛΑ, ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ (Παρουσίαση ΕΔΩ) Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Το Δεκέμβριο του 2018 ξεκίνησε η Γ' περίοδος του γνωστού αντρικού περιοδικού Playboy με τη συνεργασια της εφημερίδας "Παραπολιτικά" όπου πρώτα δίνεται με το Σαββατιάτικο φύλλο της και μετα κυκλοφορεί αυτόνομα στα περίπτερα με τιμή 2,90 ευρώ. Το δεύτερο τεύχος βγήκε τον Απρίλιο του 2019 ενώ το τρίτο τον Ιούλιο του 2019. Η ύλη παρέμεινε παραπλήσια με το παρελθόν με άρθρα, συνεντεύξεις και φυσικά πολλές φωτογραφίες ελαφρά ντυμένων γυναικών. Τις παρουσιάσεις των Α΄και Β' περιόδων με περισσότερα στοιχεία θα βρείτε εδώ και εδώ αντίστοιχα.

Τώρα αυτή την έκδοση όπως και να την αναλύσω, δεν θα μπορέσω να της δώσω επαρκής εξήγηση για το τι είναι, οπότε, είμαι σίγουρος πως αν κάποιος άλλος την διαβάσει, θα αποκομίσει εντελώς άλλα πράγματα. Θα προσπαθήσω πάραυτα όμως. Ο Α βρίσκει τον εαυτό του ξαπλωμένο φαρδύ-πλατύ στον δρόμο, χωρίς να θυμάται πως. Καθώς σηκώνεται για να πάει σπίτι, συναντά τον φίλο του, τον Β και ξεκινά μια φιλοσοφική συζήτηση για την πραγματικότητα, όταν συνειδητοποιούν πως δεν είναι νύχτα αυτό που αντιλαμβάνονται, αλλά μια ιδιόμορφη σκοτεινή μέρα. Η συζήτηση θα βρει τον Α μόνο του να προσπαθεί να αποδείξει τα πιστεύω του και να καταλάβει τον εαυτό του, ταξιδεύοντας σε άλλα σημεία των αναμνήσεων του, μελετώντας τον ρόλο της τέχνης, των ονείρων και την ψυχολογίας στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, αλλάζοντας μορφές και καταστάσεις και φτάνοντας, στα βαθιά γεράματα. Προφανώς δεν είναι ένα έργο που έχει ως σκοπό να πει μια φανταστική ιστορία, αλλά ένα έργο που ψηλαφεί με τον τρόπο του την ανθρώπινη ύπαρξη και το τι την καθορίζει, μια ψυχαναλυτική ματιά του ίδιου του καλλιτέχνη ίσως, βασιζόμενος αρκετά σε πράγματα που έχουν πει διάφοροι φιλόσοφοι κατά διαστήματα. Σχεδιαστικά τώρα, ο Αναστασίου έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Υποψιάζομαι πάντως πως, παρόλο που δεν θέλει να κατηγοριοποιήσει το έργο του ως κόμικ και το λέει εικονιστόρημα, πρέπει να έχει περάσει μέρος της ζωής του όπου χρησιμοποιούσε το Κατανοώντας τα Κόμικς του Μακ Λάουντ ως προσκέφαλο στον ύπνο του για έμπνευση, μιας και η μετάβαση από το ένα σχεδιαστικό είδος στο άλλο, θυμίζει πολλά από την προσέγγιση του κλασικού πονήματος. Οπτικά το άλμπουμ, δεν πιστεύω πως δίνει στον υποψήφιο αγοραστή να καταλάβει πως πρόκειται για έργο τέχνης. Είναι φροντισμένη έκδοση, σύμφωνοι, αλλά εμένα π.χ. μου θυμίζει γραφιστική ύλη στο αντίστοιχο τμήμα του Πλαισίου, και όχι κάτι που περιέχει εικαστικό έργο.