Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ειδική έκδοση της Μαμούθ ενός εκ των καλύτερων Αστερίξ με 16 σελίδες έξτρα υλικό. Αποτελεί μετάφραση της έκδοσης Le Domaine des dieux – Edition spéciale της Hachette Livre (που βγάζει τα Αστερίξ στη Γαλλία) από τον Οκτώβρη του 2014. Επισυνάπτω 4 σελίδες της γαλλικής έκδοσης για να πάρετε μια γεύση. Εμπεριέχει τα κάτωθι δισέλιδα Είναι τρελοί αυτοί οι δημιουργοί. Ένα ιστορικό της σειράς μέχρι το 1971 που βγήκε το κόμικ. Έχω μια ιδέα! Τι τους ώθησε να φτιάξουν το συγκεκριμένο σενάριο. Σχεδίασε μου μια κατοικία. Σχόλια για το σχέδιο. Το αδίπλωτο αστείο. Σχόλια για 2 σελίδες του κόμικ. Φόβος πάνω από το χωριό. Σχόλια για διάφορους ανταγωνιστές της σειράς. Τα ζώα, μια ιδέα φιξ! Προφανές το λογοπαίγνιο με το όνομα του Ιντεφίξ (idée fixe). Σχόλια για την πανίδα στο κόμικ. Είναι ξεκάθαρο, σκλάβε; Σχόλια για το κοινωνικοπολιτικό σκέλος του κόμικ. Από το σενάριο στο σχέδιο. Μια σελίδα σενάριο και η αντίστοιχη σελίδα ως σχέδιο πριν τον χρωματισμό. Στη Γαλλία υπάρχει και η λουξ έκδοση 128 σελίδων που περιέχει τις πρωτότυπες σελίδες σκίτσου και 33 σελίδες κείμενο-σχόλια. Δεν με ξετρέλλαναν τα σχόλια. Θα ήθελα σχόλια όπως το ότι ο τελετάρχης Γκουϊλους είναι καρικατούρα του Guy Lux (wiki.fr) Περισσότερο μου έκαναν ως ένα σύνολο διεκπεραιωτικών στεγνών σχολίων, άντε να τα βάλουμε και να πουλήσουμε.... Δεν ένιωσα το μεράκι και την αγάπη oh well. Αξιζει τον κόπο? Εάν κάποιος δεν έχει το κόμικ, τότε ναι. Ας πάρει αυτή την έκδοση και όχι αυτή που δεν έχει καθόλου σχολιασμό. Όλα τα κόμικ βελτιώνονται με τέτοια καλούδια. Το κακό είναι ότι αισθάνομαι πως όλα αυτά είναι απλώς εμπορικά προϊόντα. Σήμερα με κάτι σχόλια, αύριο με τις πρωτότυπες σελίδες, μεθαύριο με σκληρό εξώφυλλο, παραμεθαύριο στο πρωτότυπο μέγεθος των σελίδων (σαν τα Artist's Edition της IDW) και πάει λέγοντας. Μια αγελάδα που θα αρμέγουμε εσαεί. Δεν τα νοιώθω σαν προϊόντα αγάπης (όπως λχ είναι οι ταινίες της Criterion Collection).

Ονομαστική τιμή:3.90€ (+1,5 το περιοδικό) Μετακόμιση γιά τις ανθρωπόμορφες χελώνες,απο την ANUBIS στις εκδόσεις ΠΕΔΙΟ,όπου και συνεχίζουν τις περιπέτειές τους από εκεί που τις σταματήσανε. Για μείωση των εξόδων βγαίνει μαζί με το τηλεπεριοδικό ΤΗΛΕΘΕΑΤΗΣ,χωρίς όμως να μειώσει και την τιμή του.Σελίδες 36 με12 σελίδες κόμιξ και τα γνωστά σαν περιεχόμενο παιχνιδοσελίδες,κουίζ. Το περιοδικό είχε αναγγελθεί ότι θα κυκλοφορούσε κάθε μήνα,αλλά τελικά έγινε διμηναίο.Το 2ο τεύχος έχει ήδη κυκλοφορήσει (και υπάρχει ακόμα) στις 8\5.Το 3ο το περιμένουμε τον Ιούλιο.

THE VISION Τα πιο αγαπημένα μου υπερηρωικά κόμικς είναι αυτά που δε μοιάζουν με κλασσικά υπερηρωικά κόμικς. Όπως το Alias ή το Sleeper ή το Hawkeye ή το Watchmen ή.. ή.. ή... Αυτά που παίζουν με τις συμβάσεις του genre και του δίνουν άλλες διαστάσεις. Το Vision ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία. Είναι υπερηρωικό, όμως είναι πολύ περισσότερο άλλα πράγματα. Κι αυτά με γοήτευσαν. Ότι χρειάζεται να ξέρει κανείς από το σύμπαν της marvel για να παρακολουθήσει αυτό το κόμικ δίνεται στη μικρή εισαγωγή κάθε τεύχους. «Ο Vision είναι ένα ανδροειδές (synthezoid) αποτελούμενο από συνθετικό ανθρώπινο αίμα και όργανα. Δημιουργήθηκε από τον Ultron για να καταστρέψει τους Avengers, αλλά αυτός εναντιώθηκε στον «πατέρα» του κι από τότε είναι μέλος των Avengers.» Στη συγκεκριμένη ιστορία βλέπουμε τον Vision να προσπαθεί να εξανθρωπιστεί, να γίνει «φυσιολογικός» . Επιστρέφει στο εργαστήριο που τον δημιούργησε ο Ultron και φτιάχνει για τον εαυτό του μια οικογένεια: μια σύζυγο, ένα γιό, μια κόρη. Μια οικογένεια που θα προσπαθήσει να ζήσει το αμερικάνικο όνειρο στα προάστια. Φαίνεται ότι δεν θα εξελιχθεί πολύ καλά αυτό το σχέδιο , ε; Δύσκολα θα φανταζόμουν τον Vision των Avengers οικογενειάρχη στα προάστια της Βιρτζίνια μέχρι να το δω στο κόμικ. Και λειτουργεί. Το θέμα της κοινωνικής προσαρμογής των ρομπότ/ανθρωποειδών/ξυλινων παιδιών δεν είναι ξένο στην επιστημονική φαντασία, αντίθετα υπάρχει από πολύ παλιά. Και με ποικίλες προσεγγίσεις. Κι έχει πάντα ενδιαφέρον η «ρομποτική» προσέγγιση της ανθρώπινης κοινωνίας, όπως κι η αλληλεπίδραση ανθρώπων και ρομπότ. Αυτή είναι μόνο μια πτυχή αυτού του κόμικ , που μας χαρίζει εξαιρετικούς διαλόγους μέσα κι έξω από την οικογένεια των Visions. Τι είναι κανονικό, τι είναι τελικά ανθρώπινο, πόσα μυστικά μπορεί να χωρέσει μια οικογένεια, πόσο φωτεινά ή σκοτεινά είναι τελικά αυτά τα αμερικάνικα προάστια , ο ρατσισμός, οι οικογενειακές σχέσεις , η ζωή στο σχολείο είναι κάποιες άλλες πτυχές. Φυσικά δε λείπει κι η υπερηρωικη πλευρα Αυτά και άλλα πολλά απασχολούν αυτό το Marvel διαμαντάκι, που διατρέχεται από μια μόνιμη ένταση κάτω από τους παλ χρωματισμούς του. Πολύ καλή ροή, φοβερή δουλειά στο σχέδιο (Gabriel Hernandez Walta ) και στο χρώμα (Jordie Bellair ) αποτυπώνουν ένα έξυπνο και καλοδουλεμένο σενάριο (Tom King), που σε κάνει να ενδιαφερθείς άμεσα για την τύχη των χαρακτήρων χωρίς να σε εκβιάζει συναισθηματικά. Έχει αρκετή αφήγηση, που αν και συνήθως με χαλάει, εδω την ευχαριστήθηκα. Παραθέτω ένα απόσπασμα του σεναριογράφου Tom King για τη δημιουργία του κόμικ, που προσωπικά το θεώρησα πολύ αντιπροσωπευτικό: «Για μένα το The Vision είναι μια ευκαιρία να εξερευνήσω την αποξένωση, που μερικές φορές προσελκύει τον κόσμο στα κόμικς. Την ένταση που προκύπτει από το μη κανονικό, μέσα σε μια κοινωνία που απαιτεί την κανονικότητα. Επειδή, οτιδήποτε κι αν είναι ο Vision, σίγουρα δεν είναι «κανονικός». Αλλά πραγματικά θέλει να γίνει. Ο Vision δημιουργήθηκε από τον Ultron για να γίνει όπλο, αλλά αυτός αποφάσισε να γίνει ανθρώπινος, να γίνει σαν και μας. Αυτή η απόφαση του προκάλεσε πολύ πόνο. Τη βασανισμένη του σχάση με τη Wanda. Την τραγική μοίρα των παιδιών του. Το θάνατο του. Τους θανάτους του. Κι όμως, μετά από όλα αυτά, ακόμα προσπαθεί να χωρέσει στην κοινωνία, να συμμετέχει στο αμερικάνικο όνειρο, να μεγαλώσει οικογένεια στα προάστια, να χτίσει έναν καλύτερο κόσμο. Να είναι σαν όλους τους άλλους. Νομίζω ότι μάλλον αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι αδύνατο. Αλλά, επειδή είναι ήρωας, δεν ξέρει πώς να σταματήσει τον εαυτό του να αποζητά το ακατόρθωτο. Η δονκιχωτική αναζήτηση του Vision για κανονικότητα θα είναι το κεντρικό θέμα αυτού του βιβλίου. Θα δούμε πως ο κόσμος αντιδρά σ αυτήν την ευγενική του προσπάθεια, πως επηρεάζεται αυτός κι η οικογένεια του, κάποιες φορές για καλό και κάποιες για κακό. Είναι μια ιστορία για το αίμα και τα φιλιά, για τα αδέρφια, για τους γιους και τις κόρες, για τη συζυγική ζωή, για προδοσίες, για το λύκειο, για όπλα, για λέιζερ, για γραφειοκρατία, για τους Avengers, για τους γείτονες, για την καχυποψία, για ρομπότ, γα ερυθρόδερμα ρομπότ που ζουν ειρηνικά ανάμεσα μας, για ερυθρόδερμα ρομπότ που προσπαθούν να ζήσουν ειρηνικά ανάμεσα μας. Ελπίζω ότι στο τέλος, αν το κάνω σωστά, θα είναι μια ιστορία για μένα και για σας.» Τιμήθηκε στα Harvey Awards με το βραβείο Most Promising New Talent: Tom King (THE VISION, Marvel Comics) Ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη. Γενικά το προτείνω σε φανς των υπερηρωικών και μη, ίσως περισσότερο στους δεύτερους.

Τίτλος: ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΚΟΜΙΚΣ Ιδέα/Ιστορία:Τα παιδιά απο τα Δημοτικά σχολεία Θεσσαλονίκης (6ο διαπολιτισμικό Δημοτικό Σχολείο Ελευθέριου-Κορδελιού/ 8ο Δημοτικό Σχολείο Αμπελοκήπων/ 18ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης/ 24ο Δημ.Σχολείο Θεσ/νίκης - Δημοτικό Σχολείο Ταγαράδων) Σενάριο/Storyboards: Δημήτρης Σαββαϊδης - Γιαννης Τέξης Εικονογράφηση εξωφύλλων: Φώτης Καλιάλης, Μάνος Λαγουβάρδος, Πέτρος Χριστούλιας, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Θάνος Τσίλης Εικονογράφηση οπισθόφυλλου: Μάνος Καλιάλης, Μάνος Κοτσιφάκης Κόμικ: Βίκτωρας Μοσχόπουλος, Αλεξία Οθωναίου, Ειρήνη Σκούρα, Νικόλαος Στεφαδούρος, Γιάννης Τεξής Αγγ.Σαλαμαλίκη, Αλκηστη Καρούλη, Νίκος Τρομάρας, Εφη Θεοδωροπούλου Αποστόλης Ιωάννου, Γιάννης Νταλκίδης, Σταύρος Κιουτσιούκης, Νίκος Καμπασέλε Αλεξία Λουγιάκη, Ειρήνη Μιχαηλίδου, Κώστας Σκλαβενίτης, Σοφία Σπυρλιάδου Σταυρούλα Ανθηροπούλου, Αποστόλης Ιωάννου, Σιαδώρα Παπαθεοδώρου, Σπύρος Κωστουλάκης, Σμαράγδα Μάγκου Γραφιστικά/Σελιδοποίηση: Χριστίνα Καραϊδου Διεύθυνση σειράς: Δημήτρης Σαββαϊδης Εκδοτική: ΑΝΤΙΓΟΝΗ (Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για τον Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία) σε συνεργασία με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση ADDART, με αποκλειστική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (Θεσσαλονίκη 2016) Αντίτυπα:5000 Ενδεικτικές σελίδες απο τα τεύχη: "Σενάρια που έγραψαν οι μαθητές/τριες των τμημάτων Ε1 & ΣΤ1 το σχολικό έτος 2015-16, του 6ου Διαπολιτισμικού Δημοτικού Ελευθερίου-Κορδελιού κι εικονογραφήθηκαν από 26 καταξιωμένους επαγγελματίες καλλιτέχνες της χώρας, στα πλαίσια του έργου "Πες το με κόμικς" που πραγματοποιήθηκε από την ΑΝΤΙΓΟΝΗ (Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη- Βία) σε συνεργασία με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση AddArt, με αποκλειστική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Τυπώθηκαν 5.000 αντίτυπα που διανεμήθηκαν σε όλους τους/τις μαθητές/ριες των 5 σχολείων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, σε δημοτικά της Β. Ελλάδας, σε παιδικές βιβλιοθήκες, σε ιδρύματα παιδιών, σε παιδιατρικά τμήματα νοσοκομείων και σε ορφανοτροφεία στη Θεσ/νίκη και στην ευρύτερη περιοχή για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κινητοποίηση ενάντια στις δυσμενείς διακρίσεις κάθε μορφής. [..]" Πηγή http://6dim-diap-elefth.thess.sch.gr/pes_to_me_comics.pdf Eυχαριστίες στην ΛΕΦΙΚ για την διάθεση του υλικου

(Περσινά, ξινά, σταφύλια θα μου πείτε, απλά το εντόπισα και είπα να το ποστάρω για να το έχουμε στο αρχείο μας ) Ένα πολιτικό κόμικ εμπνευσμένο από την καθημερινότητα Γνωρίσαμε τη Μαριάννα μέσω του διαδικτύου σε μια περίοδο που η κρίση είχε εισβάλει για τα καλά στη ζωή μας. Ο δημιουργός της Νάσος Βασιλακάκης μας εισάγει στον κόσμο της με τις εξής φράσεις: «Μερικοί άνθρωποι είναι συνεχώς τσαντισμένοι… και έχουν τους λόγους τους. Η Μαριάννα δουλεύει σερβιτόρα σε ένα εστιατόριο όπου συχνάζουν πολιτικοί, μεγαλοδημοσιογράφοι και διάφορα άλλα λουλούδια. Αυτές είναι οι περιπέτειες της…». Γράφει η Ιουλία Κιλέρη Η Μαριάννα είναι φοιτήτρια και σερβιτόρα που έχει την τύχη και την ατυχία να δουλεύει full time σε συνθήκες μνημονίου σε κεντρικό εστιατόριο όπου συχνάζουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εφοριακοί, μεγαλοεπιχειρηματίες. Με όπλα της το χιούμορ, τις φαρμακερές ατάκες, τις γεμάτες εκφραστικότητα γκριμάτσες της και την αιχμηρή κριτική στα όσα συμβαίνουν γύρω της, αποφασίζει να συγκρουστεί ανοιχτά, διεκδικώντας σε κάθε της περιπέτεια τον χαρακτηρισμό «βρωμόστομη». Παρά την κάθε άλλο παρά ενδεδειγμένη εργασιακή της συμπεριφορά, καταφέρνει να διατηρήσει τη δουλειά της, καθώς η αυθάδεια της μετατρέπεται σε ατραξιόν του μαγαζιού, αφού σε αρκετούς πελάτες αρέσει να βλέπουν τους άλλους να ταπεινώνονται μπροστά τους! Θυμός, αγωνίες, ανασφάλεια, στερεότυπα, καθημερινότητα αλλά και τσαγανό, ζωντάνια, άρνηση για συμβιβασμό και γέλιο... όλα χωρούν στον κόσμο της Μαριάννας. Περιπέτειες εμπνευσμένες από την κοινωνική και πολιτική ζωή, με πρωταγωνίστρια μια σερβιτόρα που αρνείται να είναι χαμογελαστή και ευγενική απέναντι στην αγένεια και το παράλογο, ακόμη κι αν πρόκειται για τον εργοδότη της ή την... «υψηλή πελατεία». Επί δύο χρόνια, το χιουμοριστικό και έντονα πολιτικό κόμικ «Μαριάννα η Βρωμόστομη» δημοσιευόταν εβδομαδιαίως μέσω του ομώνυμου blog, κερδίζοντας το δικό του κοινό. Πλέον η Μαριάννα είπε όσα είχε να πει και αποφάσισε να εκδοθεί. Όλα τα επεισόδια του κόμικ που είχαν δημοσιευθεί στο bigmouthmarianna.blogspot.gr την περίοδο 2012-2014, μαζί με πέντε αδημοσίευτα επεισόδια και έξτρα υλικό, κυκλοφορεί πλέον από τις εκδόσεις Πυγμαλίων. Μέσα από τις σελίδες της φοβερής και τρομερής Μαριάννα, περιμένουν «την απάντηση που τους αξίζει» ερωτήματα όπως: Αν η δουλειά είναι εκβιασμός, ο εκβιασμός τι είναι; Τι κοινό έχουν οι νυχτερίδες με τους φρονιμίτες; Οι ερωτευμένοι έχουν αξία χρήσης; Ποια είναι η γενιά των 700 ευρώ και τι παθαίνει όποιος τα βάζει μαζί της; Η ανθρώπινη οργή αποτελεί Ιερό δικαίωμα; Πώς σχολιάζουν οι άγνωστοι τις φωτογραφίες που ανεβάζουμε στο facebook; Πώς όμως προέκυψε η ιδέα για τη Μαριάννα τη βρωμόστομη; «Κάποτε δούλευα σερβιτόρος και συζητούσαμε με φίλους διάφορα κουλά που μας συνέβαιναν. Εκεί έπαιζε συχνά το αστείο: "τι θα γινόταν αν τους έλεγες το τάδε". Όταν κάποια στιγμή θέλησα να κάνω ένα καθαρά πολιτικό κόμικ με αφετηρία τις πολιτικές πεποιθήσεις μου και όλα τα τρελά που γίνονταν και λέγονταν στη χώρα, φαντάστηκα μια σκληροπυρηνική σερβιτόρα που ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στην πολιτικό ακτιβισμό και την προσφορά θεάματος με όρους star system. Η τελική μορφή που πήρε η Μαριάννα δεν ήταν ακριβώς αυτό βέβαια, αλλά η αφετηρία με βοήθησε πολύ», δηλώνει στο newsbeast.gr ο σκιτσογράφος Νάσος Βασιλακάκης. Περιπέτειες εμπνευσμένες από τη ζωή Οι ιστορίες της έχουν βασιστεί σε πραγματικά περιστατικά, για τα οποία «ευχαριστώ τους φίλους που τα μοιράστηκαν μαζί μου», σημειώνει και εξηγεί: Ο ρατσιστής γέρος που βρίζεται με τα πιτσιρίκια στον δρόμο. Η τύπισσα στο λεωφορείο που ψήφισε ναζιστές ενώ δεν ξέρει τι της γίνεται. Η ιστορία της κοπέλας που έφυγε από το χωριό της και έγινε σούπερ μόντελ στο εξωτερικό. Ο τρελαμένος σεξιστής πελάτης που βρίζει και απειλεί μέχρι η Μαριάννα να τον βάλει τελικά στη θέση του. Επιπλέον, πολλές ατάκες πελατών της Μαριάννας έχουν ειπωθεί στα αλήθεια από δημόσια πρόσωπα ή από πελάτες που συνάντησα όταν δούλευα σε ταβέρνα. Σύμφωνα με τον κ. Βασιλακάκη, έμπνευση για τις περιπέτειές της άντλησε «από την κυβερνητική και μιντιακή προπαγάνδα που ζήσαμε την εποχή του μνημονίου, καθώς και από τις κοινωνικές συμπεριφορές που γέννησε. Από το "μαζί τα φάγαμε". Από τη θεωρία των δυο άκρων που εξισώνει αριστερά και φασισμό, λες και ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι ο παράδεισος. Από τον κοινωνικό κανιβαλισμό που ανέδειξε σε ύψιστη ηθική αξία το "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα". Από τη δημόσια διαπόμπευση γυναικών με AIDS, λες και βρισκόμαστε στο μεσαίωνα. Από τον ανορθολογισμό και τις θεωρίες συνωμοσίας. Από την άνοδο του φασισμού που τράφηκε και θέριεψε με το αηδιαστικό ζουμί όλων των παραπάνω. Από τα καλά και τα άσχημα των ανθρώπων και των κινημάτων που παλεύουν για κάτι καλύτερο». Τα μηνύματα που θέλει να περάσει ο εμπνευστής της προσωπικότητας αυτής, που παλεύει καθημερινά και δεν φοβάται να τα λέει «έξω από τα δόντια», είναι πολλά: «Ότι η συνεχής πάλη απέναντι σε ό,τι μας πνίγει και μας ξοδεύει είναι ο πιο όμορφος τρόπος ζωής, όποιο και αν είναι το τίμημα. Ότι ένας έλληνας σερβιτόρος έχει πιο πολλά κοινά με έναν τούρκο, πακιστανό η γερμανό σερβιτόρο παρά με έναν έλληνα μεγαλοπαρουσιαστή ή εφοπλιστή. Ότι ασχέτως με το τι έχουμε σπουδάσει ή ονειρευόμαστε να γίνουμε δεν πρέπει να ξεχνάμε την ταξική μας θέση. Ότι το «τι να κάνουμε, έτσι έχουν τα πράγματα» είναι από τις μεγαλύτερες πληγές τη ανθρωπότητας. Ότι σε όλους μας αξίζει μια ανθρωπότητα με περισσότερη δημιουργία, ισότητα και αλληλοσεβασμό. Ότι αν περιμένουμε να μας σώσουν ηγέτες και μεσσίες έχουμε χάσει το παιχνίδι. Ότι οι τάσεις φυγής είναι άχρηστες, διότι εδώ είναι η ομορφιά, εδώ οι μάχες, εδώ οι λύπες και οι χαρές, βαθιά στη συναρπαστική βρωμιά τούτου του κόσμου. Και άλλα πολλά». Αναγνωρίζει, πάντως, πως η Μαριάννα έτυχε και σε μια ιδιαίτερη συγκυρία που της επιτρέπει να κάνει τα δικά της, γιατί κακά τα ψέματα, υπό άλλες συνθήκες οι περισσότεροι θα απολύονταν στη θέση της. «Να προσθέσω πως, δυστυχώς, έχω γνωρίσει περισσότερους εργαζόμενους που μοιάζουν με τον Πέτρο, τον ατομιστή συνάδελφο της Μαριάννας, παρά με την ίδια». Η Μαριάννα φιλοξενήθηκε και σε αφίσα του Δικτύου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων. Ένας συμβολισμός προφανής, «καθώς η Μαριάννα θεωρώ πως ανήκει σε μεγάλο βαθμό στη γενιά της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας, ιδιαίτερα στα μαχητικά τμήματα της όπως το δίκτυο ανέργων, γι’ αυτό και ήταν μεγάλη μου χαρά να την «παραχωρήσω» για την αφίσα», σημειώνει. Η Μαριάννα είπε όσα είχε να πει... Τα διαδικτυακά κόμικ κάνουν ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία τους τα τελευταία χρόνια. «Η αλήθεια είναι ότι αρχικά στόχευα το κόμικ να δημοσιεύεται εβδομαδιαία σε κάποια εφημερίδα η περιοδικό για να βγάζω κάποια λεφτά καθώς οι σκιτσογράφοι δεν τρεφόμαστε με αέρα. Δεν πήρα κάποια έγκριση, και αποφάσισα να το προχωρήσω μόνος μου. Ήρθε και η ανταπόκριση από ένα μικρό, αλλά αφοσιωμένο κοινό, οπότε έδεσε το πράγμα», δηλώνει ο κ. Βασιλακάκης. Ως προς τη Μαριάννα και τον κόσμο της, για την ώρα έκαναν τον κύκλο τους και είπαν όσα ήταν να πουν. Δεν αποκλείεται, πάντως, η βρωμόστομη σερβιτόρα να επιστρέψει σε κάποια χρόνια με νέες περιπέτειες. Παρουσίαση του κόμικ στο GC ΠΗΓΗ

Σελιδοποίηση: Βάλια Καπάδαη Τιμή: 3,5 € Ο Θεός απέκτησε επιτέλους το δικό του κόμικ! Οι 20 σελίδες του τεύχους αυτού περιέχουν 6 χιουμοριστικότατες ιστορίες, που δεν ενδείκνυνται για θρησκόληπτους. Κυκλοφόρησε στο Comicdom Con Athens 2015. Αν ο τίτλος "Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν" αφορά μόνο το τεύχος αυτό, ελπίζω να σημαίνει ότι θα υπάρξει συνέχεια.

Αυτοέκδοση φαντασίας του 2015 σε κείμενα και σχέδιο του Νίκου Παπαμιχαήλ, που κυκλοφορεί τη δουλειά του με τον ευρύτερο τίτλο Aetherian Tales (Facebook). Η ιστορία μας ταξιδεύει στο εργαστήριο του Leonardo da Vinci, κατά τη διάρκεια μιας νεκροψίας σε ένα σώμα με περίεργα χαρακτηριστικά, που φημολογείται ότι είναι άγγελος. Ευχαριστούμε τον saveapenguin για το οπισθόφυλλο.

Μάρτιο του 2015 κυκλοφορεί το διμηνιαίο περιοδικό ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Από την περιγραφή της έκδοσης στη σελίδα της εκδοτικής : "Υπάρχει η γνωστή Ιστορία που μας διδάσκουν στα σχολεία μας και παράλληλα υπάρχει μια άλλη αθέατη, αποσιωπημένη Ιστορία που δεν διδάσκεται πουθενά, αλλά συζητιέται και διαδίδεται τελευταία όλο και περισσότερο μέσα από περιοδικά, βιβλία και το Διαδίκτυο. Ωστόσο, μέσα στον τεράστιο όγκο της πληροφορίας που διακινείται τελευταία, είναι δύσκολο να βρει κανείς τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Αυτό ακριβώς το κενό φιλοδοξεί να καλύψει η Απαγορευμένη Ιστορία, η συλλεκτική σειρά ειδικών εκδόσεων από το Αρχέτυπο. Με αξιοπιστία, μακριά από φανατισμούς και συνωμοσιολογίες, ερευνώντας και αξιολογώντας τις ιστορικές πηγές, η Απαγορευμένη Ιστορία προσπαθεί μέσα από κάθε τεύχος της να αναδείξει τις άγνωστες και αποσιωπημένες πτυχές της πορείας του κόσμου μας, από το απώτατο παρελθόν μέχρι το πρόσφατο παρόν, σε κάθε τομέα του ανθρώπινου πολιτισμού."

Τιμή καταλόγου: 2,99€ (0), 3,99€ (1-10) Ο Τάιλερ Ντέρντεν ζει! Ο Chuck Palahniuk επιστρέφει στο Fight Club και υπογράφει την πολυαναμενόμενη συνέχεια της ιστορίας σε μορφή κόμικ, που θα κυκλοφορήσει σε 10 μοναδικά τεύχη. Την εικονογράφηση των κόμικ, που θα κυκλοφορήσουν στα ελληνικά την έχει αναλάβει ο ταλαντούχος και πολυβραβευμένος Cameron Stewart, γνωστός από τα κόμικς της DC και της Marvel. (Catgirl, Batman and Robin, BPRD, Seaguy, Seven Soldiers: The Manhattan Guardian, The Other Side, Catwoman, The Apocalipstix, Assassin’s Creed, Suicide Girls, κ.α.)Οι κριτικές είναι ήδη διθυραμβικές και το FightClub 2 είναι σίγουρο πως θα σε ταξιδέψει σε σουρεάλ και καυστικά μονοπάτια! Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Dr. Paingiver, totally_wired και τους jimakoszs97/DaDiRa.

Άλλο ένα τευχάκι από τις Εκδόσεις του Κάμπου. Αν και όχι του γούστου μου, το τίμησα μόνο και μόνο για το γραφιστικότατο εξώφυλλό του. Δεν με εντυπωσίασε. Η Μαιρούλα καταφέρνει επιτέλους να βγει ραντεβού με τον Μίλτο και να καταλήξουν στο σπίτι του με ότι αυτό συνεπάγεται. Η ιστορία είχε κάτι να πει, οι διάλογοι όμως ήθελαν πολύ δουλειά ακόμα. Και ακόμα περισσότερη το lettering. Για το σχέδιο δεν μπορώ να πω πολλά πράματα μιας και δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος των manga και της κουλτούρας τους. Μου έδωσε πάντως την αίσθηση πως σχεδιάστηκε για να τυπωθεί σε μικρότερες διαστάσεις και ίσως αυτό το αδίκησε λίγο. Παραθέτω δύο εσωτερικές σελίδες, λόγω θεματολογίας σε spoiler

Άλλο ένα Sketchbook από τον Ηλία Χατζούδη με τις υπέροχες γυναίκες του. Κυκλοφορία 2015. Πάρτε και μια μικρή εσωτερική γεύση

Ονομαστική τιμή: 8.97 Μια νέα έκδοση από τις εκδόσεις ΚΨΜ όπου προσωπικά έχουν αρχίσει να γίνονται από τις αγαπημένες μου. Βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Ροΐδη μια απολαυστική εικονογραφημένη μεταφορά! Δεν το έχω διαβάσει ακόμα αλλά φαίνεται εξαιρετικό! το σχέδιο πολύ καλό αλλά συνάμα και "χαβαλετζίδικο" (π.χ. όλα τα μάτια είναι τετράγωνα ) ενώ σε κάποια σημεία μάλιστα το μελάνωμα μου θυμίζει ξυλογραφία εποχής. Δύο εικόνες από μέσα από το άλμπουμ μέσα σε σποιλερ καθώς η μια περιέχει γυμνό και ενδέχεται να προκαλέσει και το θρησκευτικό σας αίσθημα.

Ασπρόμαυρη αυτοέκδοση του 2015 από τον Άρη Λάμπο και τον Μάρκο Βελεγρίνο. Περιέχει μια ιστορία για τους εφιάλτες που έχουμε μέσα μας. Πάρτε μια σελίδα για το σχέδιο και πολλές ευχαριστίες στον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.

Ασπρόμαυρη αυτοέκδοση του 2015 από τον Raggery Man. Μικρές ιστοριούλες με πρωταγωνίστρια τη Χριστίνα, μια έφηβη. Μια εσωτερική σελίδα για το σχέδιο Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Ονομαστική τιμή: 4,50 Αλκοολικός, αντισυμβατικός με ειρωνικό χιούμορ, εκ φύσεως επαναστάτης, (οπως δηλώνει και το παρατσούκλι του) γυναικάς, επιρρεπής σε μπελάδες αλλά και ειλικρινής ,έντιμος, πρόθυμος να βοηθήσει παντα, άτομο που οσο και να απεχθάνεται τη βία η μοίρα τον φέρνει αντιμέτωπο με αυτήν. Αυτός είναι ο Μίστερ Νο Αμερικάνος πιλότος που το κανονικό του ονομα είναι Τζερόμ Ντρεϊκ. Πολεμιστής του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και αηδιασμένος από τη βία του, εγκαταλείπει τα εγκόσμια για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ήσυχα και ειρηνικά στο Μανάους, μία Βραζιλιάνικη πόλη στην καρδιά του Αμαζονίου. Εκεί αγοράζει ένα μεταχειρσμένο αεροπλάνο Πάϊπερ και κερδίζει τα προς το ζείν ως οδηγός τουριστών. Απο όλους τους ηρωες εκ Ιταλίας είχα ξεχωρίσει τον Ζαγκορ και τον Μίστερ Νο όχι τυχαια,αργοτερα έμαθα ότι είναι οι ίδιοι καλλιτέχνες (Guido Nolitta(Sergio Bonelli), Gallieno Ferri) που δημιούργησαν και τους 2 χαρακτήρες. Ο Μίστερ Νο εκανε την πρώτη του εμφάνιση του στην Ιταλία τον Ιούνιο του 1975 προορισμένος για μίνι σειρά που υπολογιζόταν να διαρκέσει 5 τεύχη. Ο ήρωας της όμως καθώς και το ασυνήθιστο περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζονται οι περιπέτειές του, συντέλεσαν στο να γίνει η σειρά μια φοβερή επιτυχία που σήμερα έχει ξεπεράσει τα 300 τεύχη. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στις 17 Απριλίου του 1976 ( 10 τεύχη). Επανακυκλοφορεί τον Ιούνιο του 1986 (56 τεύχη) απο τον Στέλιο Ανεμοδουρά . Η τρίτη επανεκδοσή του μας έρχεται απο τον εγγονό του που βάλθηκε να μας ξαναθυμίσει τα παιδικά μας χρόνια σε μας τους 50αρηδές αλλά και να μάθει στους νέους τι διαμαντάκια κυκλοφορούσαν στο παρελθόν (πριν ένα χρόνο εξεδωσε τον ΜΠΛΕΚ). Η έκδοση συμπληρώνεται με άλλους δύο παραιτερούς αναμεταξυ τους τον ΤΕΞ ΟΥΙΛΕΡ και τον ΝΤΥΛΑΝ ΝΤΟΓΚ. Το περιοδικό είναι έγχρωμο και για πρώτη φορά και οι τρεις ήρωες αποκτουν χρώμα στην ελληνική τους απόδοση. Οι ιστορίες του ΝΟ συνεχίζονται απο εκεί που σταμάτησαν απὀ την προηγούμενη έκδοση. Οι πρωτες εντυπώσεις είναι αρκετά θετικές, εκτός του χρόνου περιοδικοτητάς του, που είναι δύο μήνες. Καλή τύχη. Τον Αύγουστο του 2016, ξεκίνησε να κυκλοφορεί και σε τόμους. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Φλοκ, KILLMATH, leonidio, Indian, Billy Uchiha & GreekComicFan.

Η εκδοτικη Γνωση επανεκδιδει το αριστουργημα του David Prudhomme Ρεμπετικο (Το κακο Βοτανι). Μια εκδοση που πρωτοειδαμε στα Ελληνικα απο τις εκδοσεις της Ελευθεροτυπιας. Ενα υπεροχο νεο μιας και η αρχικη εκδοση εχει απο καιρο εξαντληθει! Η νεα εκδοση χρησιμοποιει αυτουσια την μεταφραση και την επιμελεια της αρχικης, ειναι σκληροδετη, σε μεσαιο ομως αυτη την φορα μεγεθος, αρα και σε προφανως πιο προσιτη τιμη! Προλογος απο τον συγγραφεα: στο τελος υπαρχει ενας εξισου ομορφος επιλογος αλλα γι' αυτον θα χρειαστει να αγορασετε το κομικ εξαλλου το αξιζει! Περιγραφη απο το σαϊτ της Πρωτοποριας: Ένα εξαιρετικό κόμικ για τους λάτρεις της 9ης τέχνης και τους εραστές του ρεμπέτικου τραγουδιού από τον David Prudhomme. Ο ίδιος γράφει στον πρόλογο πως χωρίς να είναι Έλληνας, μουσικός ή καπνιστής, το ρεμπέτικο, αυτό το σύμπαν με το αναρχικό πνεύμα, τον παρέσυρε από τότε που το ανακάλυψε. Στην αρχή τού κίνησε το ενδιαφέρον το περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκε, μέσα στις κακόφημες γειτονιές στις φυλακές στους τεκέδες, στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Μετά σαγηνεύτηκε από τις μορφές του ρεμπέτικου, τους μουσικούς, τους ρεμπέτες, τους περιθωριακούς, αδέλφια στη δυστυχία και στην εξορία. Η θεματολογία του ρεμπέτικου, το οποίο γεννήθηκε τη δεκαετία του 1920, συγκρίνεται μ αυτή των πορτογαλικών φάντος, του αργεντίνικου ταγκό. Κάποιοι το ονομάζουν το ελληνικό μπλουζ. Σ αυτή τη μουσική διακρίνει μια βαθύτατη σχέση τns Ανατολής και τnς Δύσης. Βρίσκει τον πόνο της ξενιτιάς, τη γοητεία των λιμανιών, τις τσάρκες των ξενύχτηδων, τους χαμένους τους έρωτες. Την ήττα και το χιούμορ. Όταν γεννήθηκε το ρεμπέτικο, το κοινό και οι μουσικοί ήταν αδέλφια. Οι παρίες, τα κατακάθια της κοινωνίας που τραγουδούσαν μ εκείνη τη βραχνή φωνή, ενοχλούσαν.. Το 1936, ο δικτάτορας Μεταξάς κατέλαβε την εξουσία στην Αθήνα και αποφάσισε ότι αυτοί οι περιθωριακοί και τα τραγούδια τους έπρεπε να συμμορφωθούν. Γράφει μια φανταστική ιστορία δανειζόμενος τα χαρακτηριστικά, ακόμη και τα ονόματα, από τους πραγματικούς ρεμπέτες. Περιγράφει μια ρεμπέτικη μέρα και νύχτα του 1936 υπό τη σκιά της δικτατορίας του Μεταξά αρκετά κοντά στα πραγματικά γεγονότα. Εμφανίζεται ο Μάρκος Βαμβακάρης ο πατριάρχης του ρεμπέτικου με την ξακουστή κομπανία, που ονομαζόταν "η Τετράς του Πειραιά", ο Μπάτης και ο Ανέστος Δελιάς (ή αλλιώς Αρτέμης). και ενα κειμενο του Γιάννη Καλαϊτζή απο την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 9 Ιανουαρίου 2011: Εάν πιστέψουμε την οινολογική χημεία, το κρασί, το κρασάκι μας δεν είναι τίποτ' άλλο παρά υδροαλκοολικό διάλυμα φλαβονικών ενώσεων. Με την ίδια μέθοδο διατύπωσης ορισμών (καταπίνοντας το σκοτεινό και άγνωστο εις υγείαν του ορθού), σύμφωνα με την χημεία της αισθητικής, τα κόμικς -τα μικυμάου, τα καραγκιοζάκια- είναι ολοκληρωμένα ντεκουπάζ. Ντεκουπάζ, δηλαδή εικόνες και φράσεις κατά συρροήν, είναι ένας τρόπος σημειώσεων, χρήσιμος για να καταγράψουμε μια διαδρομή, για να παίξουμε το κυνήγι του χαμένου θησαυρού, να συνθέσουμε μια χορογραφία ή να ορίσουμε τις θέσεις των ηθοποιών και τις κινήσεις του φακού για το γύρισμα ενός φιλμ. Στην τελευταία περίπτωση, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα θα κριθεί μετά το μοντάζ. Οσον αφορά τα κόμικς, όμως, το έργο ολοκληρώνεται στο ντεκουπάζ. Οι δημιουργοί του είδους ανέδειξαν σε τέχνη ένα σύστημα σημειώσεων. Αυτό ακριβώς συνέβη με την γραφή δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Χρησίμευε (η γραφή) για την απομνημόνευση εσόδων-εξόδων και οι ποιητές την έκαναν τέχνη. Τα κόμικς, ακόμα και όταν δεν περιέχουν ίχνος λόγου, τα λέμε αφηγηματικά, αφού εξελίσσονται μέσα στον χρόνο, όπως ένα ποίημα ή ένα τραγούδι. Τρεις ή τέσσερις εικόνες στη σειρά και έχουμε ένα μουσικό μοτίβο. Ενα καρέ διαφορετικού μεγέθους ή σχήματος δίνει έναν τόνο οξύτερο, πλαδαρό, σύντομο ή διαρκείας. Στην σελίδα 81 στο «Ρεμπέτικο» του Προυντόμ, τα πλαίσια, τα κάντρα των εικόνων διευρύνονται, οι φιγούρες σχεδόν εξαφανίζονται, για να πέσουν σε μπλε-νουάρ φόντο τα τραγούδια του Μάρκου, του Μπάτη, του Παπαϊωάννου. 40 σελίδες νωρίτερα, σε τόπους εσωτερικούς, το «Αϊντε σαν πεθάνω τι θα πούνε» ακούγεται με τον παλμό της κινούμενης φράσης που, περνώντας από καρέ σε καρέ, ξετυλίγει την πλοκή. Το ντεκουπάζ του Γάλλου, λιτό, αυστηρό, χρησιμοποιεί τετράγωνα κάντρα για συμβάντα που ρέουν με το χρονόμετρο και κρατάει τα μεγάλα πλάγια παραλληλόγραμμα για τις σκηνές των εντάσεων. Δύσκαμπτη αφήγηση για ένα μουσικό θέμα, αλλά αρμονική με τον σκληρό, αφόρητο κόσμο που περιγράφει. Πάλκο ακλόνητο για να μπει αυτός ο θορυβώδης συγκρουσιακός θίασος μασκοφόρων και μαστουρωμένων που μετεωρίζεται στο αποκαλυπτικό γκροτέσκο του Μαξ Ερνστ και γλιστράει στους «Απάχηδες των Αθηνών». Ο Τσιφόρος απουσιάζει, αφού τα αστεία «Παιδιά της πιάτσας» δεν είναι ρεμπέτες. Εξαιρετική η επιλογή και η εφαρμογή μιας ικανής και αναγκαίας χρωματικής κλίμακας. Ενα φάσμα που περιλαμβάνει την ώχρα, το χροντροκόκκινο, την σέπια και το μαύρο. Οι διχασμένοι ανάμεσα στην ελληνικότητα και τον υπολογιστή ας προσέξουν τα γαλάζια που προτείνει η Μάικροσοφτ. Λίγη σχέση έχουν με το μπλε ουλτραμαρίνα, το λουλακί του χρωματοπωλείου μας. Αλλά όσο συναρπαστικές είναι οι ανθρώπινες φιγούρες του «Ρεμπέτικου» τόσο αδιάφορους μας αφήνει το περιβάλλον όπου κινούνται. Η παραγκούπολη δεν αποδίδεται με μειωμένες προσπάθειες. Ο κ. Προυντόμ βαριέται ή είναι ανίκανος να σχεδιάσει τον χώρο, όπως και ο μέγας Ούγκο Πραττ που η τεμπελιά τοποθετούσε τις ιστορίες του στην Σαχάρα, στην Σιβηρία ή στους 5 ωκεανούς, μακριά από τείχους και ταβάνια. Δεν μας συγκινεί επίσης ο κεντρικός αφηγηματικός ιστός του βιβλίου, αφού οι χαρακτήρες του είναι άπλαστοι και άνευροι. Αδύνατον να μεταφέρουν το επικίνδυνο φορτίο των ιστορικών προσώπων που παριστάνουν. Εάν τα λάθη εις βάρος της πραγματικότητας ήσαν περισσότερα, επιλεγμένα και οργανωμένα, θα πολλαπλασίαζαν την απόλαυση του αναγνώστη. Αυτοί που αναζητούν το Τολέδο ψάχνουν στον χάρτη και όχι στο ομώνυμο αριστούργημα του Γκρέκο. Θα αρκεστούμε σ' αυτά, αφού σημειώσουμε ότι η δημιουργία και η έκδοση ενός κόμικς 100 σελίδων είναι επίτευγμα (εμείς το χαρήκαμε) και ότι η προσπάθεια του Νταβίντ Προυντόμ, που είχε την υποστήριξη του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου της Γαλλίας, απέσπασε τρία μεγάλα διεθνή βραβεία. Η ελληνική έκδοση «Ρεμπέτικο (Το κακό βοτάνι)» οφείλεται στην «Ελευθεροτυπία», στις φροντίδες του Θανάση Πέτρου και του Αγγελου Μαστοράκη. Ο δεύτερος έχει εξελιχθεί σε έναν πεπειραμένο επιμελητή εκδόσεων και ο πρώτος υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος για το άλμπουμ, αφού αυτός ο εξαιρετικός τεχνίτης των κόμικς, ο Θανάσης, παίζει μπουζούκι και το χαίρεται. ΥΓ.: Είχαμε συντάξει το παρόν όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυπουργός μας κ. Γ. Παπανδρέου χόρεψε με μεγάλη επιτυχία το «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» του Μάρκου, το «Οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία» του Μπάτη και την «Προστασία του πολίτη» του Δελιά. Και του χρόνου. Προτινεται στους παντες, δεν ειναι μονο ενα πολυ καλο κομικ αλλα ενα αναγνωσμα για την συγχρονη πολιτιστικη μας κληρονομια, που καλο ειναι να γνωριζουμε

Δεν το βρήκα στην βάση,οπότε πήρα την πρωτοβουλία να το ανεβάσω...! Πρόκειται για τον κατάλογο (εάν μπορούμε να τον πούμε έτσι) που διανεμήθηκε δωρεάν στο 3ο The Comic Con που διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη το τριήμερο 5-7 Μαΐου 2017...!Είναι ένα καλαίσθητο,μεσαίων διαστάσεων έντυπο το οποίο δεν έχει την ίδια φιλοσοφία που έχουν τα αντίστοιχα άλλων εκδηλώσεων,όπως του ComicDom και του Athens Con...! Στις σελίδες του μάταια θα ψάξετε να βρείτε το πρόγραμμα της εκδήλωσης...!Αντί αυτού ο αναγνώστης θα βρει πολλές σελίδες με σχέδια,αλλά κι άλλες τόσες με διαφημίσεις των χορηγών και των περιπτέρων...!Στην πρώτη εσωτερική σελίδα υπάρχει ένα πολύ μικρό μέρος όπου οι διοργανωτές κάνουν μία μίνι παρουσίαση...!Στην συνέχεια στις αριστερές σελίδες υπάρχουν σχέδια των δημιουργών που παρευρέθησαν (τόσο των ξένων,όσο και των Ελλήνων),ενώ οι δεξιές σελίδες έχουν διαφημιστικό υλικό...!Λίγο πριν το τέλος (6 σελ.) υπάρχουν σελίδες με σχέδια Ελλήνων δημιουργών,τα οποία είναι διαδοχικά ,χωρίς την εμφάνιση των χορηγών...!Το σαλόνι του τεύχους έχει αφιερώσει όλο το δισέλιδο στο σκίτσο του Achde και το αμέσως επόμενο δισέλιδο είναι αφιερωμένο σε σκίτσο του William Simpson...! Αναλυτικά οι δημιουργοί που έδωσαν δουλειές τους στον κατάλογο είναι (με σειρά εμφάνισης) οι εξής : Thierry Capezzone Yildiray Cinar Christian Corbella Nicolas Keramidas Leonardo Manco Dave McKean Lorenzo Pastrovicchio Giada Perissinotto Shappi (δεν είναι σκίτσο είναι φωτογραφία) Achde (δισέλιδο) William Simpson (δισέλιδο) Βασίλης Γκογκτζιλάς Σπύρος Δερβενιώτης Αποστόλης Ιωάννου Βάλια Καπάδαη - Παύλος Παυλίδης Σταύρος Κιουτσιούκης Αχιλλέας Κοκκινάκης Μπάμπης Κούρτης - Νατάσα Κούρτη Δημήτρης Πανταζής Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος Ειρήνη Σκούρα Μανώλης Φραγγίδης Να τονίσω ότι έχει ανέβει μόνο ο κατάλογος του 3ου Comic Con...!Όποιος έχει τους δύο προηγούμενους,ας τους ανεβάσει για να υπάρξει πληρότητα...! Αφιέρωμα και συζήτηση στο GC,για την εκδήλωση Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Ikarukani, PhantomDuck & Θρηνωδός.

Τιμή: 2€ Τευχάκι που κυκλοφόρησε σε 99 αριθμημένα αντίτυπα με αφορμή την έκδοση του τέταρτου άλμπουμ του μικρού κίτρινου αγοριού του Σταύρου Κιουτσιούκη. Όπως διαβάζουμε και στο εξώφυλλο περιέχει 22 ακυκλοφόρητα στριπάκια, τα οποία πραγματικά είναι απορίας άξιο γιατί δεν είχαν συμπεριληφθεί μέχρι τώρα σε κάποιο αλμπουμάκι μιας και δεν υστερούν σε τίποτα από τα υπόλοιπα. Αν και όπου το βρείτε, τσιμπήστε το

Ονομαστική τιμή: 12,70€ Η Ελίζα, η Νικόλ και η Μίντυ κάνουν άνω κάτω το campus! Τα βάζουν με πρώην, ψάχνονται για νυν και έχουν να περάσουν πολλές πίστες! Θα τις βοηθήσετε; Γνωρίστε το τρίο των πιο αξιαγάπητων κοριτσιών μέσα από το νεανικό teen κόμικ γεμάτο ευτράπελα, συγκινήσεις και μάχες με τελικούς αρχηγούς! Αυτοέκδοση του Μάνου Λαγουβαρδου που πρωτοκυκλοφορησε στο Athens Con σε 300 αριθμημένα αντιτυπα. Χιουμοριστικό νεανικό manga (διαβαζεται δυτικότροπα) που αφηγείται τις περιπέτειες τριων φοιτητριων με τα αγόρια κι όχι μονο: της Ελίζας, της Νικόλ και της Μιντυ στη φοιτητική εστια. Ανάλαφρο κι ευκολοδιάβαστο, λίγο nerdiικο, μου άρεσε αρκετα, παρόλο που το συγκεκριμένο genre δεν ειναι τόσο του γουστου μου. Έχει και διαφορα ScottPilgrimικα στοιχεια που εκτίμησα. Το σχέδιο και η σκηνοθεσία ειναι ιδανικά για τετοιου είδους κόμικ και θεωρώ ότι ο Λαγουβαρδος κανει εξαιρετικη δουλεια στα manga του Στον πρόλογο γραφει: Το "the Teenies" ήταν ένα μικρό πείραμα που ξεκίνησα πριν από τρία χρόνια και βάλε. 'Εκανα μια προσπάθεια να φτιάξω ένα σύντομο κόμικ χωρίς πλάνο ή λόγια, αυτοσχεδιάζοντας απο σελίδα σε σελίδα, κυρίως για να αποβάλω τις πλατφόρμες των σεναρίωνκιαι να δω που θα με πάει απο μονο του. Τελικά η διαδικασία ήταν εξαιρετικά απολαυστική και ξεκούραστη! Όταν μάλιστα ανέβασα μερικές από τις πρώτες σελίδες στο διαδίκτυο και είδα ότι λαμβάνω τόσο θετικά σχόλια, αποφασισα να το σουλουπώσω. Και να που τωρα το κρατάτε στα χέρια σας. Να συμπληρωσω ότι η έκδοση δε υπολείπεται σε τίποτα μια επαγγελματική έκδοση και το μονο ισως αρνητικο ειναι η λίγο τσουχτερη τιμή : 12 ευρω + μαγνητακι ή 15 + μαγνητακι + αφισα. Στα κομιξαδικα όμως υποθετω ότι μπορει να το βρει κανεις και αρκετα φθηνότερα μεχρι να εξαντληθει επίσης έχει και τρεις αναφορες στο Galaxia Και δυο ενδεικτικες σελίδες που ειχε ανεβασει και στο φβ

Στις 26 Νοεμβρίου 2015 ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος του περιοδικού με άλλον εκδότη και με νέα αρίθμηση και η κυκλοφορία του συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Ως τη στιγμή που μιλάμε το περιοδικό έχει φτάσει τα 120 τεύχη και συνεχίζει βέβαια. Παρουσίαση της Α' περιόδου ΕΔΩ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον rotagiatipino.

L' Autoroute Sauvage (Η Άγρια Λεωφόρος) έιναι γαλλικό κόμικ βασισμένο στο έργο της Γαλλίδας συγγραφέως επιστημονικής φαντασίας Julia Verlanger. Το σενάριο έχει γράψει ο Mathieu Masmondet ενώ σχέδιο και χρωματισμό έκανε ο Zhang Xiaoyu. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Les Humanoïdes Associés από το 2015 εώς το 2017 και ολοκληρώθηκε σε 3 τεύχη. Κυκλοφορεί και στα αγγλικά από την Humanoids με τίτλο Savage Highway. Βρισκόμαστε στη Γαλλία κάποια στιγμή μελλοντικά σε ένα μετα-αποκαλυπτικό κόσμο όπου όλα είναι κατεστραμμένα. Οι κοινωνικές δομές δεν υπάρχουν πλέον και οι άνθρωποι ζουν είτε ενταγμένοι σε άγριες συμμορίες είτε σε μικρές κοινότητες ή ακόμα και μόνοι τους ταξιδέυοντας συνεχώς για να γλυτώσουν από τους δυνατότερους. Οι σφαίρες έχουν τελειώσει και οι περισσότεροι είναι οπλισμένοι με ξίφη, μαχαίρια και τόξα. Η πρωταγωνίστρια μας Έλενα ταξιδεύει και αναζητά την αδερφή της Άννα που την απήγαγε μια συμμορία μερικούς μήνες πριν. Ο δρόμος της θα τη φέρει κοντα στο Μο έναν μυστήριο αμίλητο μοναχικό άνδρα ο οποίος θα τη σώσει. Όλες οι πληροφορίες που μαζεύουν για την αδελφή της τους οδηγούν στο Παρίσι, ένα μέρος που θεωρείται άβατο και άκρως επικίνδυνο εδώ και πολλά χρόνια. Τι προκάλεσε όμως συτή τη καταστροφή; Μήπως στο Παρίσι θα βρούν περισσότερες απαντήσεις; Από τα τρία κόμικ βασισμένα σε έργα της Julia Verlanger αυτό μου άρεσε περισσότερο. Δεν νομίζω οτί είναι πρωτότυπος ένας μετα-αποκαλυπτικός κόσμος με άγριες συμμορίες και πολύ βία για την καθημερινή προσπάθεια της επιβίωσης αλλα είχε ένα στρωτό σενάριο με χαρακτήρες που νοιαζόσουν. Το σχέδιο το βρήκα καλό και εξάλλου τον σχεδιαστή Zhang Xiaoyu τον ξέρω και από τη δουλειά του στο Crusades (που έχω παρουσιάσει επίσης στο φόρυμ). Άλλα κόμικ βασισμένα σε βιβλία της Julia Verlanger έχω παρουσιάσει εδώ και εδώ. 

Μετά το Παραρλάμα και το Γιούσουρι, οι εκδόσεις Τόπος, κάνουν ένα ακόμα μεγάλο βήμα. Προχωράνε στην έκδοση της Μεγάλης Βδομάδας του Πρεζάκη, την απόδοση δηλαδή σε κόμικ ενός μυθιστορήματος το Μ. Καραγάτση. Με τους ίδιους συντελεστές, τον Θανάση Πέτρου στο σχέδιο και τον Δημήτρη Βανέλλη στο σενάριο που προεξοφλούν την άριστη ποιότητα της μεταφοράς. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, όπου το συνάντησα, χαρακτηρίζεται σαν σατιρικό. Κατά την δική μου άποψη είναι μιά ακόμα Ελληνική τραγωδία. Διηγείται με γλαφυρό τρόπο την κοινωνική (και όχι μόνο) απομόνωση ενός εξαρτημένου από τα ναρκωτικά ανθρώπου. Περισσότερο ακόμα και από εγκληματίες, πολιτικούς καταζητούμενους, διεφθαρμένους επιχειρηματίες κλπ, κλπ. Τόσο η απόδοση, όσο και η έκδοση στέκονται στα ψηλά στάνταρτς των δύο προηγούμενων έργων. Θεωρώ ότι αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί. Η Ελληνική λογοτεχνία έχει πολλά διαμάντια να μας δώσει και ο Τόπος μας τα δίνει με ένα υπέροχο τρόπο.

Προέλευση: Σαλονικιώτικη σε λέω Γιατί μας κατουράει το παιδί στο συντριβάνι της πλατείας Ναυαρίνου; Τι προστατεύει την Δυτική είσοδο της πόλης; Τι κρύβεται κάτω απο τον Λευκό Πύργο; Λαϊκοί αστικοί μύθοι, ή μήπως όχι, της πόλης της Θεσσαλονίκης, εικονογραφημένοι σε έξι ιστορίες. Σχεδιο και χρώμα των Ματζίρη, Λαμπούδη, Βάττη, Τσίλη και Τέξη και κείμενα του Δημήτρη Σαββαΐδη. Βλέπω οτι η AddArt δεν θα λείπει απο τις Παράξενες Μέρες οποτε χτυπήστε το. Αξίζει τα 4 ευρώ του. Δείγμα απο το εσωτερικό και την ιστορία "Η Βάπτιση": Πρώτη κυκλοφορία στο Mysticon: 1o Φεστιβάλ Μυστηρίου Θεσσαλονίκης (11-13/9/2015) Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο και τις πληροφορίες του 2ου τεύχους τον tik.

Άλλο ένα φανζίν για τσιγάρα και καταχρήσεις. Το πρώτο τεύχος βγήκε τον Δεκέμβρη του 2015 και το δεύτερο τον Απρίλιο του 2017 (μάλλον στο ComicdomCon Athens). Δείγμα θα βρείτε εδώ σε σάιτ για την αποποινικοποίηση της κάνναβης. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παράθεση των αντίτυπων του για τις ανάγκες της παρουσίασης.

Έκδοση που έβγαλε ο σύλλογος «Η Καρδιά του Παιδιού», με σκοπό την ενημέρωση για τα παιδιά με καρδιοπάθειες. Όπως και στο Επίδειξη θάρρους, η έκδοση αποτελεί μετάφραση Ισπανικής έκδοσης, αντίστοιχου Ισπανικού φορέα. Η έκδοση δεν δείχνει να έχει πάρει isbn, οπότε μάλλον το έβγαλαν ως απλό προωθητικό υλικό, κάτι που ενισχύεται και από την ποιότητα της έκδοσης που θυμίζει περισσότερο φανζίν μεγάλου μεγέθους. Σελίδα δείγμα. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση του αντίτυπου του για την παρουσίαση της έκδοσης.