Αναζήτηση στην Κοινότητα

X-O MANOWAR Reboot επιτυχημένης σειράς του '90 στα πλαίσια της επανίδρυσης της Valiant Entertainment του 2012. Ο Aric, βησιγότθος πολεμιστής στα 402π.χ., απαγάγεται από μία εξωγήινη φυλή, τους Vine, και μαζί με άλλους ομοεθνείς του, μεταφέρεται σε ένα τεράστιο mothership στο οποίο δουλεύει ως σκλάβος στους κήπους των Vine. Κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης, την οποία ο ίδιος οργανώνει, ανακαλύπτει μια ιερή πανοπλία των Vine, με την οποία "ενώνεται" και γίνεται πλεόν ο X-O Manowar, αποκτώντας μέσω της στολής υπεράνθρωπες δυνατότητες πτήσης, δύναμης κ.λ.π. Αργότερα επιστρέφει στη γη, συνεργάζεται με τον Ninjak (άλλος ήρωας της Valiant), επιστρέφει στο διάστημα για να ξαναπολεμήσει τους Vine και και και..... Συγγραφέας είναι ο Robert Venditti, ο οποίος έχει ξεκινήσει από την Top Shelf με το The Surrogattes (το οποίο έγινε και ταινία με τον τίτλο Αντικαταστάτες και πρωταγωνιστή τον Bruce Willis) και παράλληλα με το X-O, γράφει και κάποια Green Lantern της DC. Το X-O είναι η πρώτη μεγάλη σειρά που γράφει και παρόλο που τα πρώτα 1-2 arcs είναι γρήγορα και ευχάριστα, το 3ο γίνεται λίγο μακρόσυρτο και κουραστικό. Σχέδιο κάνουν οι Garbett Lee (2000AD, Judge Dredd, DC) και Cary Nord (Daredevil, Conan the Barbarian). Υπερηρωικό και φωτεινό το σχέδιο τους, αρκετά λεπτομερές στα 2 πρώτα arcs, πρόχειρο και βιαστικό στο 3ο arc. Γενικά πάντως σου αφήνει μια ευχάριστη αίσθηση, με εντυπωσιακά splash pages και χωρίς να κάνει την διαφορά, δεν σε ενοχλεί και ταιριάζει με την ιστορία. Συνολικά πρόκειται για μια ευχάριστη υπερηρωϊκή δουλειά, με στοιχεία sci-fi και fantasy. Όπως και όλα τα υπόλοιπα βιβλία της Valiant που έχω διαβάσει, είναι πολύ ευχάριστα και διαβάζονται εύκολα και γρήγορα. Έχουν κυκλοφορήσει 3 Deluxe Editions μέχρι τώρα και το 4 κυκλοφορεί μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2017. Μέχρι τώρα έχω διαβάσει το πρώτο, και βασισμένο σε αυτό γίνεται η παρουσίαση. Ένα άνετο και χαμογελαστό 7,5/10. Υ.Γ. Θα το γράφω από εδώ και πέρα, όποτε παρουσιάζω τίτλο της Valiant. Διαβάστε όλοι άφοβα, ειδικά εσείς που έχετε κουραστεί με τα συνεχή reboots, renumberings,re-..ατα στα μουτρα τους των DC και Marvel. Δεν πρόκειται για τίτλους που θα τους συζητάτε μετά από 30 χρόνια, αλλά πρόκειται για μια φρέσκια ματιά, κάτι διαφορετικό στο κουρασμένο μέχρι αηδίας superhero genre.

Μια αναπάντεχη έκδοση Omnibus με κόμικ διασκευές των έργων του Φραντς Κάφκα που είχε βγει το 2012. Περιέχει μια ιστορία που είχε βγει στην Γαλλία το 2007 και μια το 2009, αμφότερες από την Delcourt και με την δεύτερη να είναι σε σενάριο του γνωστού από τους Ρυθμιστές και το Assassins Creed, Corbeyran. Φροντισμένη έκδοση, στα ίδια πρότυπα με τις υπόλοιπες λογοτεχνικές διασκευές και κόμικ βιογραφίες που βγάζει η γνώση. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παράθεση του αντίτυπου του για τις ανάγκες της παρουσίασης.

Το 1991 μια ειδηση θα συγκλονιζε τις ΗΠΑ καθως συλαμβανονταν ο serial killer Jeffrey Dahmer, δολοφονος 17 ατομων. Συνεχιζοντας ετσι την παραδοση των αυτοβιογραφικων κομικς, που ουσιαστικα ξεκινησε το 1972 απο τον Justin Green με το Binky Brown Meets the Virgin Mary, ο Derf, δημιουργος alternative comics, περιγραφει εμπειριες απο την εφηβικη του ηλικια οταν ηταν συμμαθητης και φιλος με τον Dahmer. Η πρωτη προσπαθεια του Derf να πει την ιστορια του Dahmer ηταν το 1997 στο περιοδικο Zero Zero που εξεδιδε η Fantagraphics μεχρι το 2000. Στη συνεχεια ακολουθησε η προσπαθεια του να εκδοσει ενα μικροτερης εκτασης graphic novel χωρις ομως να τα καταφερει. Η τριτη προσπαθεια του εγινε το 2002 με μια αυτοεκδοση με τον ιδιο τιτλο με μολις 24 σελιδες, που προταθηκε για βραβειο Eisner. Αρα η συγκεκριμενη εκδοση ειναι ουσιαστικα η τεταρτη προσπαθεια του δημιουργου να διηγηθει αυτη την ιστορια. Μεσα απο τις ιστοριες που διαβαζουμε, αλλες απο μνημης του δημιουργου και αλλες απο διηγησεις εμπιστων προσωπων του, παρατηρουμε τον σταδιακο κατηφορο του Dahmer, απο μοναχικο γυμνασιοπαιδο με ιδιοτροπιες σε αλκοολικο παρια, καθως ολο και περισσοτερο εχανε τον ελεγχο. Το κομικ δεν σοκαρει με τις ανατριχιαστικες λεπτομεριες των εγκληματων του, μαλιστα η απεικονιση της βιας ειναι σχεδον απουσα απο το μεγαλυτερο μερος του κομικ καθως αυτο εστιαζει στην συμπεριφορα οχι μονο του ιδιου, αλλα και του περιγυρου του, οπου για τους μεν συνομιληκους του ηταν κατι σαν comic relief ενω για τους ενηλικους, ειτε προκειται για τους γονεις του ειτε για τους δασκαλους του στο σχολειο, η κατασταση του περνουσε απαρατηρητη. Χωρις ποτε να δικαιολογουνται απο τον Derf τα αποτροπαια εγκληματα που θα διεπρατε αργοτερα ή να ωραιοποιειται η κατατασταση του, μας δινονται μερικες ματιες στην ζωη του πριν ξεκινησει τους φονους, στα πιο ανθρωπινα χαρακτηριστικα του και πως σιγα σιγα αυτα ατονουσαν με την παροδο του χρονου. Το My Friend Dahmer ειναι page turner καθως η ιστορια κυλαει πολυ γρηγορα, διαβαζεται σε μια καθησια και ειναι πολυ ταιριαστα σχεδιασμενο. Ο Derf αποτυπωνει πολυ ωραια με το σχεδιο του και την επιλογη των σκιασεων τοσο το μουντο τοπιο μεσα στο οποιο μεγαλωσε ο Dahmer οσο και την ιδια του την ψυχοσυνθεση. Κατα την γνωμη μου προκειται για πολυ δυνατο κομικ, που σε αφηνει να σκεφτεσαι διαφορα μετα την αναγνωση του. Εμενα κυριως με προβληματισε το πως καμια φορα η αδιαφορια απεναντι σε καποια ατομα μπορει να αποβει τοσο μοιραια. Μετα το τελος της ιστοριας ο συγγραφεας παραθετει πληροφοριες για καθε σκηνη του κομικ, ενω παραθετει και τις πηγες του, οπου εκτος απο τις αναμνησεις δικες του ή αλλων παραθετει πληροφοριες απο αρχεια του FBI, συνεντευξεις σε τηλεοπτικα δικτυα κ.α. Το κομικ εγινε best seller ενω απεσπασε και το Revelation Award στο φεστιβαλ Angouleme του 2014. Στις 21/4/2017 εγινε και η πρεμιερα της ομωνυμης ταινιας που βασιστηκε πανω στο κομικ.

Το Fatele είναι ένα μηνιαίο κόμικ γραμμένο από τον Ed Brubaker σε σχέδιο του Sean Philips. Και αυτό για πολλούς αρκεί για να ασχοληθούν μαζί του. Είναι όμως και κάποιοι άλλοι περίεργοι τύποι που θέλουν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες. Το Fatale λοιπόν περιστρέφεται γύρω από την Josephine -“Jo” για τους “φίλους”, μια μυστηριώδη γοητευτική γυναίκα η οποία ασκεί μια περίεργη έλξη στους άνδρες. Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όλα ξεκινάνε στην κηδεία του Dominic “Hank” Raines, πετυχημένου συγγραφέα πολλών best sellers, όπου ο γιός του καλύτερού του φίλου και βαφτισιμιός του Nicolas Lash γνωρίζει την Jo η οποία έχει πάει στο νεκροταφείο για το τελευταίο αντίο. Ένα περίεργο σύμβολο χαραγμένο στον τάφου του Raines τραβάει την προσοχή του Lash και η Jo τον πληροφορεί για την σημασία του και την σχέση του εκλιπόντα με την γιαγιά της. Ο Nicolas ως βασικός κληρονόμος του Raines πηγαίνει στο σπίτι του τελευταίου με σκοπό να βρει κάποιο ανέκδοτο έργο του νονού του. Και πραγματικά, πάντα υπάρχει ένα τέτοιο έργο. Αυτό όμως είναι διαφορετικό. Είναι γραμμένο το 1957 και ο Raines δεν είχε κυκλοφορήσει τίποτα πριν το ’60. Άρα μιλάμε για την πρώτη του δουλειά. Και κάπου εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα. Δύο άγνωστοι άνδρες μπαίνουν στο σπίτι κρατώντας όπλα. Είναι φανερό πως κάτι ψάχνουν και δεν θα διστάσουν σε οτιδήποτε προκειμένου να το αποκτήσουν. Από το πουθενά εμφανίζεται η Josephine και σώζει τον Nicolas. Η καταδίωξη συνεχίζεται στον δρόμο όπου μετά από ένα ατύχημα ο Nicolas ξυπνάει στο νοσοκομείο έχοντας χάσει το δεξί του πόδι και με την Josephine να μην μπορεί να βγει από το μυαλό του. Και ενώ από την αρχή αφήνει να εννοηθεί πως ο κεντρικός ήρωας της σειράς είναι ο Nicolas, η ιστορία μεταφέρεται 1956 και μας αποκαλύπτει το παρελθόν της Josephine. Μια υπέροχη καλογραμμένη ιστορία, με τουλάχιστον δύο επίπεδα ανάγνωσης. Μπλέκει με μεγάλη μαεστρία το νουάρ, τον υπερφυσικό τρόμο και την περιπέτεια. Η αφήγηση είναι σε ίση δόση με τους διαλόγους οι οποίοι είναι εντελώς φυσικοί, μακριά από το επιτηδευμένο που συνήθως κυριαρχεί στο συγκεκριμένο είδος. Και αυτή ακριβώς είναι η “μαστοριά” του Brubaker. Δημιουργεί χαρακτήρες τους οποίους τους έχεις συναντήσει ξανά στην ζωή σου, τους ξέρεις, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως το κόμικ είναι προβλέψιμο. Έχει ροή, ρυθμό και σε κρατάει μέχρι την τελευταία σελίδα. Όπως είπα η ιστορία έχει δύο (τουλάχιστον) επίπεδα. Το πρώτο είναι αυτό που περιέγραψα πιο πάνω. Σε δεύτερο επίπεδο, ο Brubaker παίζει με τα αρχετυπικά στερεότυπα τόσο των χαρακτήρων, όσο και του είδους. Φαντάζεται την Josephine όχι σαν μια μοιραία γυναίκα των pulp μυθιστορημάτων του ’50 αλλά την μοιραία γυναίκα στερεότυπο. Την γυναίκα που (ο αναγνώστης τουλάχιστον ξέρει πως) είναι ολοφάνερο πως θα οδηγήσει τον πρωταγωνιστή να ξεπεράσει τα όρια του, θα τον φέρει αντιμέτωπο με ακραίες καταστάσεις και ίσως ακόμα τον σκοτώσει. Και παρόλα αυτά αυτός ενδίδει. Χωρίς λογική εξήγηση. Παίζει ξεκάθαρα με την θεματολογία του είδους: διεφθαρμένοι μπάτσοι, μυστικές οργανώσεις, καταδιώξεις, εκδίκηση, και χρησιμοποιεί όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία αφήγησης: κοφτοί διάλογοι, ζόρικες ατάκες, φτηνές εξυπνάδες. Πατάει όμως και σε αληθινά γεγονότα: την Manson Family (και το Helter Skelter), τα snuff films, τα γεμάτα παραισθησιογόνα πάρτι του Hollywood, την διαφθορά, το ενδιαφέρον της τότε νεολαίας με τον αποκρυφισμό. Ακόμα και τα ονόματα που επιλέγει για τους χαρακτήρες του έχουν μια pulp αισθητική. Με λίγα λόγια είναι ένα έργο σπουδή στο συγκεκριμένο είδος. Βασικός σύμμαχος στο όλο εγχείρημα, είναι ο σχεδιαστής και τα τελευταία χρόνια μόνιμος συνεργάτης του Brubaker, ο Sean Phillips. Ο Phillips είναι καλλιτεχνάρα! Εντελώς απελευθερωμένη γραμμή, ρεαλιστικό στιλ γεμάτο εκφραστικότητα, άψογη σύνθεση των καρέ με προσεγμένη αλληλουχία, μοιάζει να έχει μελετήσει περισσότερο κινηματογράφο παρά κόμικς. Παίζει με το φώς και τις σκιές δημιουργώντας μια πολύ σκοτεινή ατμόσφαιρα ενώ καταφέρνει να σου μεταφέρει το κλίμα της εποχής. Έχει βρει το στιλ του και δεν αναλώνεται στο να προσπαθεί να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα. Απλά τα κάνει. Σε κάποια σημεία θυμίζει Eduardo Risso. Το κόμικ κυκλοφορεί από την Image σε πέντε τόμους, ενώ πριν λίγο καιρό ξεκίνησε και σε Deluxe HCs. --- Περισσότερα από Brubaker και Phillips : Incognito Sleeper Fade Out Άλλες σχετικές δουλειές: Batman (Panini) Scene Of The Crime An Accidental Death Gotham Central Marvel Zombis: Ακόρεστη Πείνα

Μετά το κλείσιμο της IntroBooks/Imaco Media, η σειρά Vampire Academy πέρασε στην Διόπτρα, η οποία έβγαλε το έκτο βιβλίο της σειράς για να την ολοκληρώσει. Παραδόξως όμως δεν φαίνεται να έχει επανεκδώσει όλα τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, πέρα από το πέμπτο βιβλίο και το πρώτο, το οποίο βγήκε ξανά με αφορμή την πρώτη - και μοναδική - ταινία που βγήκε το 2014 βασισμένη στα βιβλία της σειράς. Αντιθέτως, η εκδοτική έδωσε βάση στην υπόλοιπη εργογραφία της συγγραφέως. Παρουσίαση της έκδοση της Intrabooks εδώ.

"Το Χρονικό Της Ξεχασμένης Λεγεώνας" είναι μια τριλογία που εκδόθηκε από την ANUBIS αρχικά από το 2009 μέχρι το 2011. Η έκδοση (και τα εξώφυλλα) που σας παρουσιάζουμε εδώ είναι από μεταγενέστερη επανέκδοση (2012 με 2013) σε μέγεθος τσέπης. Αξίζει να αναφερθει οτι δεν άνηκαν στην σειρά τσέπης της ANUBIS με επωνυμία ΒΙΠΕΡ/POCKET αλλά είχε ξεχωριστό σήμα (TEMPUS) όπως και ξεχωριστή αρίθμηση. Μέχρι στιγμής στη σειρά αυτή δεν βγήκε κάτι άλλο πέρα από αυτη την τριλογία. Η τριλογία αυτή είναι γραμμένη από τον Ben Kane και οι τίτλοι των βιβλίων είναι: (σε παρένθεση ο αγγλικός τίτλος) 1) Η Ξεχασμένη Λεγεώνα (The Forgotten Legion, 2008) 2) Ο Ασημένιος Αετός (The Silver Eagle, 2009) 3) Ο Δρόμος Προς Τη Ρώμη (The Road to Rome, 2010) Η τριλογία αυτή πρόκειται για ιστορικά μυθιστορήματα που μας πηγαίνουν στην εποχή της Αρχαίας Ρώμης. Πρωταγωνιστές μας είναι οι φίλοι , ο Ετρούσκος Ταρκύνιος, ο Γαλάτης Βρέννος και ο Ρωμύλος με την δίδυμη αδελφή του Φαβιόλα και οι περιπέτειες τους ξεκινάνε στην Μικρά Ασία το έτος 53 π.Χ.

Το The Underwater Welder εκδόθηκε το 2012 από την Top Shelf. Συγγραφέας ο Jeff Lemire. O Jack Joseph είναι ένας δύτης σε μια εξέδρα πετρελαίου,η δουλειά του είναι αρκετά δύσκολη και χρειάζεται να λείπει αρκετό καιρό από την έγκυο γυναίκα του.Όσο πιο σκληρά δουλεύει τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από αυτούς και τόσο πιο μόνος νιώθει.Ο Jack θα μπορούσε να έχει σπουδάσει και να έχει αφήσει τις καταδύσεις εδώ και καιρό,αλλά όπως λέει είναι δύσκολο να ζήσεις απλά με ένα πτυχίο. Μια συνηθισμένη μέρα,εκεί που δούλευε,ο Jack θα ζήσει κάτι πρωτόγνωρο γι αυτόν.Κάτι που θα του αλλάξει την ζωή. Το παρελθόν του και τα πράγματα που τον ακολουθούσαν μια ζωή ξαφνικά ξαναζωντανεύουν. Ο Jack αρχίζει να ξαναθυμάται τον πατέρα του ο οποίος είχε πεθάνει 20 χρόνια πριν.Οι σχέσης των γονιών τους δεν ήταν και τόσο καλές και αυτός ήταν απλά ένας αλκοολικός.Τώρα ο Jack,ζώντας με τα φαντάσματα του παρελθόντος του,προσπαθεί να μάθει τι έγινε τη μέρα που ο πατέρας του εξαφανίστηκε. Το έργο αυτό κατά τη γνώμη μου αξίζει πραγματικά.Είναι πολύ εύκολο στην ανάγνωση αν και σε μπερδεύει λίγο καθώς κάνει πάρα πολλές αναφορές στο παρελθόν του πρωταγωνιστή. Εγώ προσωπικά διάβασα μονορούφι και τις 200 σελίδες και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Προτείνεται σε όλους τους λάτρεις του είδους και μη.

Τιμή: 17,90 Μετά από πολύμηνη αναμονή, κυκλοφόρησε επιτέλους και στα ελληνικά ο πρώτος τόμος μιας πολυσυζητημένης και πολυβραβευμένης σειράς. Δεν έχω να προσθέσω κάτι για τη σειρά, που δεν έχει ήδη αναφερθεί πολύ καλύτερα από ό,τι θα έγραφα εγώ εδώ κι εδώ, οπότε να επικεντρωθώ στα της ελληνικής έκδοσης. Δυστυχώς δεν μπορώ να γράψω κάτι για μετάφραση και επιμέλεια, επειδή δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Η έκδοση είναι σε ιλουστρασιόν χαρτί και πολύ προσεγμένη. Περιέχει πρόλογο από τον Robert Crais, Art Gallery από τον Rodriguez και σύντομα βιογραφικά. Η τιμή είναι πολύ προσιτή, δεδομένου ότι και στο bookdepository.com η ίδια έκδοση κοστίζει 14 Ευρώ.Στη ράχη του τόμου γράφει τον αριθμό 1. Ας ελπίσουμε να υπάρξει και συνέχεια, κι ας αργήσει και λίγο…

Τιμή καταλόγου: 14,90 € Αρκετά χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία από τη ΜΑΜΟΥΘ - και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 2012 - η ANUBIS προχωρά σε επανέκδοση της επίτομης έκδοσης, του πασίγνωστου έπους που έγραψε και σχεδίασε ο Frank Miller. Οι καταπληκτικοί χρωματισμοί ανήκουν στην Lynn Varley. Και εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ωραίο μακρόστενο και σκληρόδετο τόμο, παρόμοιο με αυτόν της ΜΑΜΟΥΘ - σε διαφορετική όμως μετάφραση αυτή τη φορά, από τον Ορέστη Μανούσο - όπου μπορούμε να απολαύσουμε συγκεντρωμένα και τα 5 κεφάλαια του κόμικ : ΤΙΜΗ, ΚΑΘΗΚΟΝ, ΔΟΞΑ, ΜΑΧΗ και ΝΙΚΗ. Οι ενδιάμεσες αναδρομές στο παρελθόν και η σταδιακή κλιμάκωση της ιστορίας, είναι τα βασικά στοιχεία που καθηλώνουν τον αναγνώστη. Σε συνδυασμό με το υπέροχο σχέδιο, σε κάνουν να θέλεις να το διαβάζεις ξανά και ξανά! Παρακάτω μια αντιπροσωπευτική σελίδα του κόμικ, που περιέχει μια από τις πλέον κλασικές σκηνές : Διαβάστε ΕΔΩ σχετικά με την ταινία Και ΕΔΩ θα βρείτε την παρουσίαση της έκδοσης των 5 τευχών (αλλά και του αντίστοιχου συγκεντρωτικού τόμου) που είχε βγάλει παλιότερα η ΜΑΜΟΥΘ

Η σειρά The Creep εκδόθηκε από την εκδοτική Dark Horse τον Αύγουστο του 2012 και ουσιαστικά συλλέγει σε 5 τεύχη(00-04): την ιστορία του Oxel Karnhus, ενός ντετέκτιβ που μπλέκεται σε μία υπόθεση και ανακαλύπτει πολλά περισσότερα από'τι φανταζόταν. Η ιστορία αρχίζει με την αυτοκτονία ενός εφήβου του Curtis.Η μητέρα του Stephanie, είχε σχέση πριν από 20 περίπου χρόνια με τον Oxel. Έχοντας μάθει ότι είναι ντετέκτιβ, επικοινωνεί μαζί του θέλοντας να μάθει τι πραγματικά ώθησε τον γιο της να κάνει κάτι τέτοιο. Εντωμεταξύ ο μοναδικός φίλος του νέου αυτοκτόνησε και εκείνος λίγο καιρό πριν. Ο Oxel μαθαίνει την ιστορία του παιδιού καθώς και του κολλητού του. Ο παππούς του είναι το κλειδί της υπόθεσης αφού αυτός θα δώσει τη λύση σε όσα ερωτήματα έχουν δημιουργηθεί στον ήρωα μας αλλά και σε μας. Το τέλος είναι αρκετά ανατρεπτικό! ----------- Την ιστορία γράφει ο John Arcudi ενώ σχεδιάζει ο Jonathan Case. Η ιστορία έχει ξαναδημοσιευτεί στη σειρά της Dark Horse ''Dark Horse Presents'' ή αλλιώς "DHP" Γενικά, η ιστορία κυλάει ομαλά χωρίς να σε κουράζει. Δεν υπάρχει πολύ ένταση και δράση αφού το στυλ του κόμικ είναι τέτοιο. Μυστήριο και αγωνία υπάρχουν σε πολλά σημεία. Το σχέδιο είναι αρκετά καλό,όχι τέλειο. Σε ξεκουράζει και δεν σε ''βαραίνει'' όπως άλλα κόμικ. Εμένα προσωπικά μου άρεσε και πέρασα ευχάριστα την ώρα μου διαβάζοντας το. Δεν είναι τέλειο κατά τη γνώμη μου αλλά σίγουρα δεν είναι αδιάφορο. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα στους θαυμαστές του είδους, έτσι κι αλλιώς είναι μόνο 5 τεύχη. Για περισσοτερα κομικς του John Arcudi περαστε μια βολτα απο τα : SIR EDWARD GREY, WITCHFINDER RUMBLE

Ένας άντρας, μια γυναίκα, ένα μυστήριο! Σας ακούγεται κοινότυπο; Σας θυμίζει Μπρούς Γούίλις; Τίποτα απο όλα αυτά! Είναι απλά το πιό "νόστιμο" φανζίν του φετινού Comicdom! Η Chris τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά φτιάχνει ένα άρτιο κόμικ, με πολύ σωστά σκηνοθετικά στοιχεία αλλά και πλοκή. Το φανζίν αυτό σε πρώτη φάση θα το απολάυσουν μόνο 20 άτομα, μιας και αυτό είναι το αρχικό τιράζ, παρ' όλα αυτά και προκειμένου να ικανοποιηθούν οι χιλιάδες θαυμαστές της, θα υπάρξει και δεύτερη εκτύπωση. Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι διαβάζοντας το, θα ανακαλύψουν το καλύτερα κρυμμένο μυστικό της Θεσσαλονίκης, ας μη βιαστούν να χαρούν... Το Αυτό συνεχίζει να είναι καλά φυλαγμένο! Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο την...... Chris.

Ονομαστική τιμή: 7 ευρώ Στην φετινή Comicdom, το Comicworld μέσα στα πλαίσια του προγράμματός του με τα signings Ελλήνων δημιουργών εξέδωσε ένα σκετσμπουκάκι του Ρουμπούλια, σε μικρό μέγεθος. Αν και αδικαιολόγητα αλμυρότατη η τιμή του κι ας είναι τυπωμένο σε σχετικά σκληρό χαρτί, την στιγμή που με τα ίδια λεφτά παίρνετε το Μεγιστάνα μαζί με το dvd της ταινίας, έχει τα καλύτερα pin-ups του Rubus, από Marvel & DC μέχρι Κόναν & Αρχαία Ελλάδα. Κατ'εμέ, καλύτερα στη θέση του 2ου Κόναν να ήταν ο βαρβάτος Ηρακλής & η Λερναία Ύδρα (πηγαίνετε στην έκθεση και θα καταλάβετε τι εννοώ). Ακολουθεί το σκιτσάκι που μου έκανε στην παρουσίαση στη Λέσχη για τον χαβαλέ καθώς και η διμερής σύνθεση από τη μέση του σκετσμπουκουκίου: --------------------- To 2012 κυκλοφόρησε και δεύτερο sketchbook. Ίδιο σε διαστάσεις με το προηγούμενο και 28 σελίδες. Πρώτη κυκλοφορία το Φεβρουάριο του '12 στο London Super Comic Convention. Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρουμπούλια

Το πήρα τον Φεβρουάριο και το παρουσιάζω τον Απρίλιο. Δεν μου πήρε και πολύ καιρό ε; Ένα περιοδικό με κόμικ από την Anubis αυτή την φορά με θεματολογία δεινοσαύρων. Σχεδόν η μισή ύλη (17 σελίδες) είναι δύο ιστορίες κόμικ. Δεν είναι και κάτι το σούπερ γουάου αλλά διαβάζονται ευχάριστα. Τα παιδάκια λογικά θα το γουστάρουν περισσότερο. Η υπόλοιπη ύλη είναι παρουσιάσεις διαφόρων δεινοσαύρων και κάποια παιχνίδια όπως ζωγραφική, σταυρόλεξο, βρες το όνομα και κομιξ-κουίζ. Τέλος δίνει σαν δώρο μια φιγούρα δεινοσαύρου και μία κάρτα παιχνιδιού. ΥΓ. Κάπου έχω και τα άλλα δύο τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει. Πάω για ανασκαφές. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Phoney Bone.

Όπως λέει και ο τίτλος, αυτή είναι μια σειρά μαθημάτων σκίτσου για αρχάριους. Για πολύ αρχάριους όμως, μιας και εδώ δεν θα βρείτε κάποια έστω στοιχειώδη μαθήματα ανατομίας και δομής, αλλά απλούς τρόπους για να μετατρέψετε απλές γραμμές και σχήματα σε καρτουνίστικα σχεδιάκια. Προφανώς και δεν κάνει για άτομα που έχουν ήδη κλίση στο σχέδιο και θέλουν να ακονίσουν τις δυνατότητες τους, αλλά για αυτούς που πιάνουν για πρώτη φορά μολύβι και πρέπει να βάλουν στο μυαλό τους στην διαδικασία ανάλυσης των σχημάτων με τρόπο που να φέρει αποτελέσματα. Η σειρά μας έρχεται από τον Δημήτρη Νικολαΐδη, ο οποίος έχει και μια εκπομπή στην τηλεόραση που μεταδίδεται σε διάφορους τοπικούς σταθμούς της επαρχίας. Έχει φτάσει μέχρι στιγμής τα τέσσερα τεύχη και έχει ανακοινωθεί και ένα πέμπτο που ήταν να βγει το 2016 αλλά μάλλον ακόμα δεν έχει βγει. Εντύπωση κάνει πως το πρώτο τεύχος βρίσκεται ήδη στη 3η έκδοση ή οποία βγήκε το 2017 και το δεύτερο στην 2η. Το πρώτο τεύχος έχει βγει επίσης και στην ποντιακή διάλεκτο. Δεν είμαι ο πλέον ειδικός για να σχολιάσω την αποτελεσματικότητα της μεθόδου αυτής, αλλά αν κρίνω από αντίστοιχα μαθήματα ξένων καλλιτεχνών που έχω δει μέσα στα χρόνια, μάλλον θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερα ενδιάμεσα στάδια από τις αρχικές γραμμές προς το αποτέλεσμα, μιας και τα περισσότερα παραδείγματα πηγαίνουν κατευθείαν στο τέλος. Όπως και να έχει, όπως συμβαίνει με κάθε μέθοδο, αξίζει να τις ρίξετε μια ματιά για να δείτε αν σας κάνει.

Σας άρεσε ο Ταρζάν όταν είσασταν μικροί; Θέλετε μια παρωδία που να τα διαλάει; ΓΙΑ ΠΑΜΕ... Όλα ξεκίνησαν πριν 10 χρόνια, που το filaki.gr ήταν πάνω κάτω ότι και το 9gag τώρα, αλλά σε πανελλαδικό επίπεδο. Από εκεί ξεκίνησε και ο Χατζούδης κάνοντας καρτούλες. Λοιπόν, εδώ έχουμε τον Ταραμάν εκ της ταραμοσαλάτας (αν και στο web comic είναι Ταρζάν), τον άρχοντα της ζούγκλας, που έχει παντρευτεί την υπέρβαρα παχύσαρκη Τζένη (Τζέην στο web), ενώ οι Ζουλού θέλουν να τον κάνουν σούπα, χώρια ο ντροπαλός παρθένος παπαγάλος Φρίξος και ο Τσίπα η τσίτα μούρη που καπνίζει πούρο. Όλα όμως γίνονται ακόμη χειρότερα, όταν ο Ταραμάν πέφτει πάνω στην Αγαθούλα, τη γυναίκα του φύλαρχου των Ζουλού Αγαθούλη και...Επίσης τα ονόματα των Ζουλού είναι απλά όλα τα λεφτά!!! Η συνέχεια επί των σελίδων. Αξίζει τα λεφτά του ως ένα best of, αλλά προσωπικά θα προτιμούσα ένα τομάκι με τα πάντα όλα! Λατρεμένο web comic και αν δεν κάνω λάθος, ένα από τα πρώτα Ελληνικά! Σαν έκδοση, πολύ καλής ποιότητας και με ραχούλα αλλά όπως είπαμε, είναι σαν ορεκτικό, θέλουμε κι άλλο. Πάντως ένα 8.23/10 το παίρνει από μένα! Μελάχρη θεούλη τρέλανέ μας!!! Εννοείται πως συστήνεται ανεπιφύλακτα σε φανς του Αρκά κλπ. Είναι μία από τις πολύ καλές χιουμοριστικές ντόπιες δουλειές! > Αφιέρωμα στo web comic > Ανακοίνωση στα Ελληνικά Νέα

Αυτός φταίει: Και τον λένε Sean Murphy. Ένα ωραίο ιρλανδικότατο όνομα, αλλά ο παλλίκαρος είναι αμερικανός. Πάντως κάποια ιρλανδικά γονίδια θα τα έχει, δεν γίνεται. Ήταν και καθολικός σύμφωνα με τη wiki. Ανάθεμα κι άμα τον είχα ξανακούσει (αν κι αυτό δεν λέει πολλά. αφού δεν είναι λατινοαμερικάνος..... ). Φέτος όμως το τσίμπησε τα Eisner Best Limited Series και Best Penciler/Inker Team παρέα με τον Scott Snyder για το The Wake (comicbookdb). Γιατί φταίει όμως? Φταίει διότι το 2012 έβγαλε μια 6τευχη σειρά ονόματι Punk Rock Jesus. Ασπρόμαυρη, δυνατό σκιτσάκι και εξαιρετικά πρωτότυπη ιδέα. Τη Σινδόνη του Τορίνου τη ξέρετε, έτσι? Και γνωρίζετε Ποιος είχε τυλιχθεί με δαύτη σύμφωνα με διάφορους, σωστά? Τη Ντόλλυ το προβατάκι τη θυμάστε? Άντε... έστω τα Jurassic Park ρε αδερφέ οκ.... Πάρτε λοιπόν μια πολυεθνική, ρίξτε μερικά κύτταρα αλιευμένα από τη Σινδόνη, εμφυτέψτε τα σε μια παρθένο και περιμένετε 9 μήνες. Και όταν βγει το προϊόν από τον φούρνο (aka J2) κατ'ευθείαν η ζωή του live reality big brother style 24/7 και χωρίς τον Πρόδρομο ή τον Τσάκα. Και σπάστε πλάκα με το πως θα αντιδράσουν όλοι. Τύφλα να'χει το Hips don't lie mash-up της Shakira με τον ντεμέκ Danzig. Πάñικ λέμε Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν προτάθηκε για κάποιο Eisner. Ομολογουμένως δεν έχω διαβάσει και τον "ανταγωνισμό", αλλά την βρήκα εξαιρετικότατη σειρά. Και ως σύλληψη και ως εκτέλεση. Δεν θα πω ότι μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω το σύμπαν ή ότι δεν θα υπήρχαν κάποια πιο ενδιαφέροντα πράγματα για να βάλει ως σχόλια/αντιδράσεις/κ.ο.κ. Αλλά δεν είδα κάτι που να με χαλάσει. Όλα κόλλαγαν μια χαρά και διασκέδασα επίσημο site Sean Murphy. και όποιος θέλει να παρηγορηθεί που δεν μπόρεσε να αγοράσει το Action Comics #1 γιατί το χτύπησε ο GCF, έχουν ξεμείνει 3 σελίδες original art κάτω από 200$. Οι υπόλοιπες πάνε κάτι τις παραπάνω.

Καλώς ήρθατε στη Μίζερη... Μια πόλη τόσο διεφθαρμένη και σάπια σε φυσικό και μεταφυσικό επίπεδο που διαβρώνει τα πάντα στο άγγιγμά της. Ξεναγός σας θα είναι ο Μαξ Μάρρεϊ, ένας ξοφλημένος ιδιωτικός ντετέκτιβ που γνωρίζει καλά την καταραμένη πόλη, σαν γνήσιο παιδί της. Μαζί του θα περιηγηθείτε στα σκοτεινά σοκάκια και τους κακόφημους δρόμους, θα παρακολουθήσετε με τρόμο τους αφύσικους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει και θα βυθιστείτε στα πιο βαθιά μυστικά της πόλης. Όμως και ο Μαξ κρύβει κάποια μυστικά για τον εαυτό του, μυστικά που έχουν τις ρίζες τους σε μέρη σκοτεινά, πολύ βαθύτερα από τα όρια της Μίζερη... Αυτό το κόμικ το περίμενα πως και πως! Και να που επιτέλους έφτασε στα χέρια μας! Και πιστέψτε με, άξιζε η αναμονή! Κεντρικός χαρακτήρας ο Μαξ Μάρρευ: αντί-ήρωας ντετέκτιβ με σκοτεινό παρελθόν, ο οποίος αναλαμβάνει περίεργες υποθέσεις. Ξοφλημένος και πρόθυμος να την πατήσει αρκεί να του το ζητήσει κάποια (όμορφη κατά προτίμηση) γυναίκα. Κάτι μεταξύ Ντύλαν Ντογκ και Cal McDonald με άλλα λόγια. Και πού θα μπορούσε να ζει ένας τέτοιος χαρακτήρας; Στην Μίζερη. Μια πόλη αποπνικτική, σάπια, βρόμικη. Επικίνδυνη. Ο Βασίλης στα καλύτερά του (so far, γιατί έχουμε να δούμε πολλά ακόμα) δημιουργεί τρομερή ατμόσφαιρα. Το καφέ και το μαύρο κυριαρχεί στην αποπνικτική σαπίλα της Μίζερη, ενώ το ελάχιστο λευκό μοιάζει περισσότερο με παραφωνία παρά με ανάσα. Τα κείμενα του Κώστα εξαιρετικά, στο ύφος pulp αμερικάνικων αστυνομικών μυθιστορημάτων, με αφήγηση που σε παρασύρει και προσεγμένους διαλόγους. Σενάριο σφιχτοδεμένο και με ροή. Έχει μια ιστορία να σου διηγηθεί και το κάνει! Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα κόμικ; Επάξια φέρει την σφραγίδα Sandman Approves!!!

Ένα βιογραφικό κομικσάκι γα τον Στιβ Τζομπς. Γενικά αδιάφορο σε όλα του. Από τον ίδιο εκδότη κυκλοφόρησε και ο Μπιλ Γκέιτς

Αντίτυπα: 200 Όταν πρώτο ξεφύλλισα το κόμικ του Βασίλη aka The_Sandman είχα την εντύπωση ότι είναι ένα κόμικ "κοινωνικού" περιεχομένου όπου υπάρχουν κείμενα που το υποστηρίζουν ή το περιγράφουν μια και δεν υπάρχουν balloons. Διαβάζοντας το ομως διαπίστωσα ότι πιο πολλή με τράβαγε το διήγημα παρά το κόμικ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι εικονογραφημένες σελίδες δεν ήταν καλές αντιθέτως ήταν αρκετά σωστά δομημένες με καλή ροή από καρέ σε καρέ με πολύ ωραίο σχέδιο στο οποίο μου άρεσε οι σκιάσεις του. Το διήγημα όμως με συνεπήρε! Αρχικά μου έδωσε την εντύπωση ότι είχε ένα νουάρ στυλάκι μια και ήταν έντονη η περιγραφή των καταστάσεων που ζούσε ο ήρωας καθώς και των έντονων συναισθημάτων του αλλά στη συνέχεια πήρε μια μορφή μυστήριου με δόσης θρίλερ όχι του στυλ splatter για χάρη εντυπωσιασμού αλλά σε αρκετή δόση ώστε να σου ζωηρέψει τη φαντασία, ενώ το τέλος είναι καθαρά μια σουρεαλ κατάσταση λες και περπάταγες σε ένα όνειρο επίσης έντονα περιγραφικό και πειστικό.... Αφιέρωμα στον Βασίλη Φωτσεινό

Πρόκειται για μια γραφική νουβέλα με περιεχόμενο κοινωνικό-νουάρ. Τα σκίτσα τα χαρακτηρίζουν λεπτές γραμμές σχεδίασης. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα γοητευτικό στην απόδοση γυναικείων μορφών. Οι εικαστικές ικανότητες της δημιουργού στη ζωγραφική γίνονται αντιληπτές από τους επιχρωματισμούς του συνόλου της επιφάνειας των εικόνων αλλά και από τον καθαρά ζωγραφικό σχεδιασμό ορισμένων σελίδων. Γενικά επικρατεί η πολυχρωματική σύνθεση με τη χρήση συναφών αποχρώσεων ακόμη και στα μικρότερα μέρη των καρέ. Αν και η ιστορία διαδραματίζεται σε «σκοτεινό» περιβάλλον, όπου χρειάζεται, ο φωτισμός είναι ο απαιτούμενος σε πρώτο ή δεύτερο πλάνο για να αναδείξει π.χ. μια μορφή ή το γύρω χώρο. Η διήγηση είναι αρκετά πρωτότυπη. Με αφορμή το γεγονός της αυτοκτονίας ενός νέου ανθρώπου βλέπουμε καρέ-καρέ κινηματογραφικά τους ήρωες του εικονογραφηγήματος· τον επιχειρηματία Νειλ Κόνγουεη, τους «εκτελεστές» Προφ και Μπάουερ, την πόρνη πολυτελείας Σιμπέλ Μπέητ και την ερωμένη του αυτόχειρα Τσάρλι, να «κατευθύνονται» τελικά στον τόπο που συνέβη το μοιραίο για να γραφεί το τέλος της τραγωδίας. Τα κείμενα αποτελούν συμπιεσμένη εκδοχή της νουβέλας και πρέπει να τύχουν της ιδιαίτερης προσοχής του αναγνώστη. Από τα καλύτερα κόμιξ που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Vaios Αφιέρωμα στην Αλέξια Οθωναίου

Τιμή: 9,00€ 13 χρόνια μετά το πολύ καλό Τέντυμπερ και 10 χρόνια μετά το αγαπημένο μου Όταν φανήκαν τα φτερά της, ο Νίκος Μηλιώρης επανεμφανίζεται με αυτό εδώ το άλμπουμ, αυτή τη φορά μέσω της Ένατης Διάστασης. Κατ'αρχάς αντιγράφω 2 γενικά πράγματα από το δελτίο τύπου προκειμένου να δοθεί μια χ εικόνα: "Ο Νικήτας Καλιώρης είναι ένας δημιουργός κόμικς. Μπουχτισμένος από το αστικό τοπίο και την καθημερινότητα της Αθήνας, αναζητά διέξοδο και έμπνευση σ’ένα απομακρυσμένο χωριό της Βορείου Ελλάδας. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με την απολύτως μυστηριώδη πραγματικότητά του που μοιάζει με μαζική ψύχωση: το χωριό δεν αναφέρεται ποτέ με συγκεκριμένο όνομα και οι κάτοικοί του κυκλοφορούν στους δρόμους του μόνο μέχρι τις 11 το βράδυ! Και σαν να μην έφτανε αυτό, η περιοχή είναι γεμάτη φαντάσματα… Τον Νίκο Μηλιώρη γνώρισε το ελληνικό αναγνωστικό κοινό μέσα από τα άλμπουμ του Τέντυμπερ (1999) και Όταν Φάνηκαν τα Φτερά της (2002) των εκδόσεων futura. Αρκετά χρόνια μετά, ο δημιουργός επιστρέφει μ’ένα πολυσέλιδο άλμπουμ σε εντελώς διαφορετικό ύφος και αφηγηματικό στυλ. Τα Χρονικά του Πυρετού είναι μια παράξενη και όμορφη ιστορία που συνδυάζει το υπερφυσικό στοιχείο του γοτθικού τρόμου, με τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα του noir και τον λανθάνοντα μυστικισμό της ελληνικής επαρχίας. Ακολουθώντας σχεδιαστικά δύο αισθητά διαφορετικές εικονογραφικές προσεγγίσεις, ο δημιουργός αφηγείται δύο παράλληλες ιστορίες που αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Για τους φίλους του «υπερφυσικού» και των πραγμάτων που κινούνται στην «Άλλη Πλευρά»… " Μετά την ανάγνωση του κόμικ μπορώ να πω ότι το δελτίο τύπου είναι τίμιο και περιγράφει πάρα πολύ καλά αυτό που διάβασα. Προσωπικά θα αδυνατούσα να πω οτιδήποτε άλλο χωρίς να προδίδω στοιχεία από την πλοκή. Η κάτοθι εικόνα είναι μέσα από το κόμικ και είναι μέρος του δελτίου τύπου. Είναι έτσι "δεμένο" το κόμικ που δεν μπορώ να σκανάρω κάτι από μέσα χωρίς να το τσακίσω-χαλάσω. Θα πω απλώς ότι χοντρά-χοντρά χρησιμοποιεί και άλλα 2 διαφορετικά στυλ, το ένα σε σκηνές εσωτερικού χώρου και το άλλο σε βραδινά καρέ. Συνολικά δεν με απογοήτευσε. Θα το προτιμούσα με διαφορετικό τέλος. Κάπου μου θυμίζει τα συναισθήματα που είχα με το Λοστ. Απίστευτη διαδρομή, αλλά κάτι στο τέλος... Μόνο που ενώ στο Λοστ χρειαζόταν η απάντηση (ασχέτως του άμα μου άρεσε ή όχι), εδώ θα βολευόμουν πλήρως με την απουσία της απάντησης και ένα απότομο κόψιμο στη σελίδα 72 Αυτό ίσως να το έκανε κλισέ (τώρα που κοιτάζω τη σελίδα ). Από την άλλη όμως ήταν έτσι όλο το προηγούμενο στόρυ, που δεν θα με ένοιαζε χιλιοστό. Αυτό που νομίζω ότι συμβαίνει με τον Μηλιώρη συνολικά στα έργα του, είναι κάτι που έχω συναντήσει στις ταινίες του Shyamalan και της Coppola. Ένας τρόπος αφήγησης της ιστορίας ο οποίος λειτουργεί πολύ έντονα στο συναίσθημα. Τούτο εδώ το διάβασα Παρασκευή απόγευμα-βράδυ, μέσα σε μια υπόγα-μπαρ, με χαμηλό φωτισμό και μπύρες τριγύρω (άσχετα που εγώ έπινα καφέ ). Πραγματικά τον χρειάζεται τον χαμηλό φωτισμό (ή έστω, έτσι το έμαθα, έτσι το αγάπησα ). Ήταν κυριολεκτικά ένα τριπ, ένα ταξείδι (όπως μου συμβαίνει με πολλά καλά πράγματα που αφορούν την ελληνική ύπαιθρο (βιβλία, ταινίες κλπ)). Εγγυημένα θα το επαναλάβω. Δεν κάνει με τίποτα στον Ξεπέτα (το αποφεύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι). Θέλει ειδικές συνθήκες για τον Αντρέα και ίσως κάτι παραπάνω για τον Κροκ. Καμπούκ, τσίμπα το. Μελ, ελπίζω να το έχεις ήδη πάρει. Ορέστη διάβασέ το χαλαρός και ήρεμος Ελπίζω να μη κάνουμε 500 χρόνια για το επόμενο. ΥΓ Αν κανένας Χριστιανός (και Μωαμεθανός να είναι δε με νοιάζει) ξέρει το μπλογκ του δημιουργού (υπάρχει. κάπου. χαμένο στο υπερπέραν του ιντερνετίου) παρακαλώ να μου το γνωστοποιήσει Αφιέρωμα στον Νίκο Μιλιώρη

Ω ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!!!!!!! Το καλύτερο Ελληνικό άλμπουμ που δεν βραβεύθηκε με Eisner αλλά από ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΗΣΝΕΡ ΒΓΗΚΕ ΟΛΟ ΜΑΖΙ!!!!!!!! Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή: Όλα ξεκίνησαν το 2005 όπου η Futura έβγαλε το ομώνυμο σε απλή έκδοση (να η πρώτη διαφορά με την τωρινή ουλτιμέητ) το οποίο εξαντλήθηκε, και το αποκορύφωμα ήταν το μακράν πιο θεοάκυρα καμμένο φανζινάκι που βγήκε ποτέ στην ιστορία της Ελληνικής Σκηνής: Σπιφ Κ' Σπαφ - Η Μεγάλη Περιπέτεια, με το οποίο ξεκίνησε η απείρως θεοκαμμένη υπερσειρά φανζινακίων του Ταζ, Demek. Και το οποίο τσίμπησε το βραβείο καλύτερου fanzine στα Comicdom Con Awards 2009! Ε, το Ουλτιμέητ Εντίσιον ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΑ ΘΕΟΚΑΜΜΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙΑ ΜΑΖΙ!!!!!!! Ήταν καιρός!!!!!!!!! Πολύ καλή έκδοση με μοναδικό παράπονο που ο τυπογράφος δεν έκοψε δυο σελίδες, επί δύο και θέλουν κόψιμο. Το θεωρώ πάραυτα must have από Ελληνική σκηνή εκτός αν διαβάζετε μονάχα υψηλού επιπέδου λογοτεχνία σαν τον Μάριο τον batigoal. Δεν είναι Watchmen ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟ!!!!! Και το όλο concept από που λέτε προέρχεται; Καμιά τυχερή μαντεψιά; Όχι; Άντε δείτε: Ενώ, για να αποδείξει πως είναι ό,τι πιο προχώ κόμικ έβερ μέηντ, το επεισόδιο 29 (από τα συνολικά 40+2) είναι DO-IT YOURSELF: Χώρια το επεισόδιο 26 που είναι mirror'd και ανάποδα, το επεισόδιο 37 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ κ.ο.κ. Ναι το εν λόγω προσφέρεται για maximum overburn. ICH LIEBE!!! Ευελπιστούμε και σε Σπιφ Κ Σπαφ - Ιν Δε Μπλάκεστ Νάητ! Και κάπου εδώ τελειώνει το αφιέρωμα και τρέχετε να το προμηθευτείτε και και...και το μόνο που λείπει από το παρόν αφιέρωμα είναι μια φώτο με τον Alane Moore να προσκυνάει αλλά δεν βρίσκω οπότε... Αφιέρωμα στον Τάσο Ζαφειριάδη

2 Αγγλόφωνα κομιξ από την κολλεκτίβα Delivery Pig Comics (ήτοι Katsillis, Loran + Soulis σε αυτά τα τεύχη). Το πρώτο, μισό α/μ-μισό εγχρ. κυκλοφόρησε το 2012 με την ιστορία του άλμπουμ να λέγεται My Brother's Keeper. Το δεύτερο, εξ΄ολοκλήρου α/μ, κυκλοφόρησε το 2013 με την ιστορία να λέγεται Fathers of Death. Στο δεύτερο λέει ξεκάθαρα ότι το σενάριο είναι του Katsillis. Δεν υπάρχει τέτοια αναφορά στο πρώτο πάντως. Επιστημονικής Φαντασίας υλικό το οποίο για κάποιο λόγο, σεναριακά μου θυμίζει κάτι μεταξύ βιντεοπαιχνιδιού και Rogue Trooper (θυμίζει. για κάποιο λόγο. το τονίζω αυτό το παρατονίζω αυτό σε εμένα και ίσως μόνο σε εμένα ). Σαφέστατη βελτίωση στο σχέδιο από το πρώτο τεύχος στο δεύτερο. Ως συλλογικό έργο, οι σελίδες ποικίλουν σε τεχνοτροπία. Οι DPC είχαν βγάλει το 2013 το A Bunch of Bomb@ss stories (φατσοβιβλίο, κανάλι στο γιουτιούμπι) Από το devianart του Katsillis αλίευσα υλικό που είχε φτιάξει για το #1

Τιμή: 8€ Άλλο ένα κόμικ Έλληνα σχεδιαστή από το πρόσφατο Comicdom Con. Επίσημη κυκλοφορία από τις εκδόσεις Χαραμάδα, αλλά το στυλ σχεδίου και η νοοτροπία του σεναρίου παραπέμπουν σε φανζίν παρά σε επαγγελματική δουλειά. Ερασιτεχνικό σκίτσο, και η απουσία speech balloons δυσχεραίνουν περαιτέρω την κατάσταση (έχω προσθέσει και μια σελίδα για δείγμα). Το βιβλίο αποτελείται από μερικές ολιγοσέλιδες ιστορίες κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού που, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα, είναι αδιάφορες και αναξιομνημόνευτες. Το σερί αποτυχίας ολοκληρώνεται από την υψηλή τιμή, που δεν δικαιολογείται παρ' όλο το καλό χαρτί και την εκτύπωση σε τυπογραφείο. Καλύτερα να έβγαινε ως φανζινάκι με χαμηλή τιμή 2-3 ευρώ σαν πρώτη απόπειρα γνωριμίας με τους αναγνώστες.

Είναι ένα απλό, βιογραφικό κομικσάκι για τον Μπιλ Γκέιτς. Αυτό και τίποτα άλλο. Αντίστοιχο βιβλίο για τον Στιβ Τζομπς, έχει επίσης κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μίνωας.