Αναζήτηση στην Κοινότητα

Αυτή η έκδοση νόμιζα πως θα υπήρχε, μιας και μας έρχετε απο τη Θεσσαλονίκη και κυκλοφορεί σε κάποια μαγαζιά.. Μία αυτοέκδοση από δύο καλούς δημιουργούς του είδους της ηρωικής φαντασίας ,που περιέχει κόμικς και μια εικονογραφημένη ιστορία. Οι δημιουργοί είναι οι Άγγελος Παπουτσής και ο περισσότερο γνωστός σε εμάς Δημήτρης Λαγός (με δύο εκδόσεις του απο την 9η Διάσταση και μερικά ακόμα φανζινάκια στο βιογραφικό του). Κυκλοφορεί σε 100 αντίτυπα μεγεθος Α5 και τιμάται 3€. ..από τους ίδιους "Αν βαρεθήκατε να διαβάζετε ξενόφερτα κόμικς ηρωικής φαντασίας, τότε ίσως το FANTAZINE θα σας ενδιαφέρει!Ιστορίες κόμικς και ένα εικονογραφημένο αφήγημα , βγαλμένα ή εμπνευσμένα από την βυζαντινή – Ελληνική παράδοση θα σας προσφέρουν ένα δείγμα εγχώριας αγάπης για τον κόσμο του φανταστικού". Και μιάς που είπαμε ότι μπορούμε να το βρούμε σε διάφορα μαγαζάκια, να μια λίστα... “Το Στέκι του Νοσταλγού” περιοχή Μπιτ Παζάρ “Πάρε-Δώσε” Γούναρη Δημητρίου 12 “Το βιβλιο στο Δρόμο” πλατεία Ναυαρίνου “Βιβλιο..βάρδια” πλατεία Ναυαρίνου “Η Σπηλιά των Κόμικς” πλατεία Ιπποδρομίου “Πυργος Bierhaous” Βενιζέλου 13 – Επταπύργιο Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Φλοκ. Αφιέρωμα στο Δημήτρη Λαγό

Ο μεγαλοεκδότης του κάμπου ξαναχτυπά! Μετά από τις αναρίθμητες εκδόσεις (τις οποίες έβγαζε με ονόματα άλλων εκδοτών ), έρχεται με αυτή την πολυσυλλεκτική αυτοέκδοση να κάνει τα πρώτα βήματα επιτέλους με το πραγματικό του όνομα... Melandros! Από το smallpressblog Περιεχόμενα: Ei Psit - Strips Γιάννης Τεξής - Cool Koulourakia! Ariadne - Παστίτσιο Θάνος Δημογιαννόπουλος - Το Ερωτικό Ποίημα Ενός Ονειροπόλου Ηλίας Χατζούδης - Bettie Jungle Girl Συνέντευξη Con (Melandros) Efcarpos Comix - Catholic Vs Orthodox Simetra - Bloody Birthday Party Al3x Ray - Βάρδια -2512- Αλέκα Κατσέλη, Λάζαρος Ζήκος - Waterboarding Εξώφυλλο: Τάσος Ζαφειριάδης Εσώφυλλο: Johnny Negri Δύο εσωτερικές σελίδες με τις ιστορία της Ariadne και του Θάνου Δημογιαννόπουλου. ΕΔΩ η ανακοίνωση της έκδοσης. :beer:

Μιά νέα κυκλοφορία της Anubis. Αυτή τη φορά είναι αφιερωμένη στους γνωστούς μας Flintstones, Jetsons, Atom Ant, Magilla Gorilla, Wacky Races, Huckleberry Hound και τους υπόλοιπους χαρακτήρες της Hanna-Barbera. Χορταστική έκδοση οφείλω να ομολογήσω με 110 σελίδες καθαρού κόμικ. Το πρώτο αυτό τεύχος περιέχει 11 ιστορίες με τους ήρωες σε πολύ καλή ποιότητα έκδοσης, αλλά ίσως λίγο τσιμπημένη τιμή (4,90€) Συχνότητα έκδοσης δεν αναφέρεται.

ECHOES (2010-2011) Δημοσίευση από: Top Cow Σενάριο: Joshua Hale Fialkov Σχέδιο: Rahson Ekedal Letterer: Troy Peteri Colors: Ασπρόμαυρο κόμικ είναι (Rob Schager, Jessica Kholinne, Eko Puteh των εξωφύλλων αν ενδιαφέρεται κανείς...) Το Echoes είναι ένα ασπρόμαυρο horror comic (δεν είναι splatter) των 5 issues. Έχω διαβάσει την hard copy έκδοση του που τα περιλαμβάνει όλα μαζί καθώς και μερικά ενδιαφέροντα extras. Πρωταγωνιστής της ιστορίας ο Brian Cohn, ένας σχιζοφρενής που τα τελευταία λόγια του πατέρα του στον ίδιο λίγο πριν ξεψυχίσει ήταν η παραδοχή ότι ήταν serial killer κοριτσιών καθώς και αποδείξεις για τα εγκλήματά του όπως και μία διεύθυνση για να πάει να ψάξει. Ο Brian μετά από αυτή την παραδοχή και φοβούμενος για την παρόμοια ψυχολογική ασθένεια που έχει με τον πατέρα του και τις αρκετές ομοιότητες στον χαρακτήρα τους τρέχει στην διεύθυνση εκείνη για να δει αν όσα του έλεγε ήταν αλήθεια. Εκεί ανακαλύπτει μεγάλο αριθμό από κόκκαλα και ένα κιβώτιο με δεκάδες μικρές κούκλες φτιαγμένες από σάρκα. Δεν πρόκειται να είμαι ιδιαίτερα αντικειμενικός γι' αυτό το κόμικ γιατί μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ. Εξαιρετική ατμόσφαιρα, αρκετά καταθλιπτική (ο Ekedal κάνει πολύ καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα με τα ασπρόμαυρα σχέδιά του) και πλοκή που σε παρασέρνει να το διαβάσεις χωρίς διαλείμματα. Σε αυτό βοηθάει δυστυχώς και ότι είναι πολύ μικρό (περίπου 110 σελίδες), χωρίς πολλά λόγια σε αρκετά καρέ που σε κάνει να ζεις τις εικόνες αντί να διαβάζεις. Είναι πολύ κινηματογραφικό το στήσιμο των σελίδων και καταφέρνει να σε κρατάει μέχρι και την τελευταία του στιγμή σε αγωνία και αμφιβολία για το τι πραγματικά συμβαίνει. Υπάρχουν και ανατροπές κατά τη διάρκειά του. Διαβάζοντάς το ένιωθα την αγωνία του Brian και έμπαινα στο μυαλό του (χμμμ αυτό δεν ακούγεται πολύ καλό γιατρέ ). Ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι ο αδερφός του σχεδιαστή έπασχε απο σχιζοφρένεια και τελικά πέθανε σε πολύ νεαρή ηλικία και σε εκείνον όπως και σε άλλους με παρόμοια προβλήματα αφιερώνει το βιβλίο αυτό... Πάντως είναι πολύ μικρό, ευκολοδιάβαστο και με αρκετά εύκολα αγγλικά και μπορεί να το διαβάσει σχεδόν ο οποιοσδήποτε. Αν και όπως το διάβαζα θεωρούσα ότι σε ηλεκτρονική μορφή θα χάνει πολύ σε σχέση με την έντυπη του λόγω του εξαιρετικού στησίματος της σειράς των καρέ. Σίγουρα ένας λόγος που μου άρεσε τόσο πολύ είναι και η απουσία πολύ καλών horror μη splatter ταινιών τα τελευταία χρόνια. Αρνητικά του κόμικ όπως είναι ότι είναι αρκετά μικρό, θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο και το story όπως και ο κεντρικός χαρακτήρας και να έχει περισσότερα issues όσπου να φθάσει στο τέλος. Από την άλλη όμως το ότι είναι μικρό το έκανε να είναι και με αρκετή δράση καθόλη την διάρκεια του, ευκολοδιάβαστο για όλους και να μην κουράζει με πολλές λεπτομέρειες. Όπως το πάρει ο κάθε ένας. Αξίζει πάντως να διαβαστεί!!! Στο τέλος της ιστορίας στην HC έκδοση περιέχονται extras με τα κείμενα και τα αμελάνωτα σχέδια κάθε σελίδας του πρώτου issue με συνοδευτικά επεξηγηματικά σχόλια που για μένα τουλάχιστον ήταν ενδιαφέροντα. Παρόλο που δεν συνηθίζω να αγοράζω κόμικς που έχω ήδη διαβάσει με αυτό μάλλον θα κάνω μία εξαίρεση (βοηθάει φυσικά και ότι είναι μόνο ένα βιβλίο και όχι πολλά). Οι πρώτες 9 σελίδες του πρώτου issue μπορούν να διαβαστούν και με click εδώ

Τον Σεπτέμβριο του 2011, η DC αποφάσισε να κάνει ολικό reboot, να καθαρίσει το continuity της και να κάνει τους τίτλους της όσο πιο προσιτούς σε νέους, και όχι μόνο, αναγνώστες γίνεται. Έβγαλε 52 ongoing (και μερικά ακόμα mini-series) που ξεκίνησαν από την αρχή με το τεύχος #1. Μία από αυτές τις σειρές ήταν το Batman, του Scott Snyder και του Greg Capullo. Η DC αποφάσισε να μην αλλάξει πάρα πολύ τον Batman και τους χαρακτήρες γύρω του. Η σειρά αυτή είναι κατάλληλη και για νέους αναγνώστες και για αυτούς που διάβαζαν τις περιπέτειες του Batman πριν το New 52. Το DNA του Dick Grayson βρίσκεται στα νύχια του θύματος μιας δολοφονίας. Φυσικά ο Bruce επιβεβαιώνει την αθωότητα του. Ο υποψήφιος για την θέση του δημάρχου στο Gotham, Lincoln March, συναντιέται με τον Bruce στον πύργο του δεύτερου για να συζητήσουν για πιθανή βοήθεια του Bruce. Ωστόσο, την συνάντηση τους διακόπτει ο Talon, ένας δολοφόνος που έχει βάλει στο στόχαστρο του τους δύο τους. Ο Talon δουλεύει για μια οργάνωση, το Court of Owls που για χρόνια κυριαρχούσε στο Gotham πίσω από τις σκιές. Ο Bruce νόμιζε ότι το Gotham ήταν η πόλη του, ότι την ήξερε τόσο καλά όσο τον ήξερε και αυτή, πλέον όμως έχει αμφιβολίες. Αυτά είναι γενικότερα τα γεγονότα που γίνονται στο πρώτα 2 τεύχη. Δεν θα πω πολλά ακόμα, γιατί είναι spoilers, αλλά ελπίζω να σας έχω δώσει μια γενική εικόνα. Η ιστορία με το Court of Owls απλώνεται στα πρώτα 11 τεύχη της σειράς, σε λίγες μέρες θα βγει μια νέα σειρά με πρωταγωνιστή ενώ από το #8 έως και το #11 γίνεται κάτι σαν mini-event, το Night of the Owls. Φυσικά, υπάρχουν tie-ins σε όλους τίτλους σχετικούς με τον Batman, τα οποία δεν είναι απαραίτητα για την πλήρη απόλαυση της ιστορίας. Ενώ η ιστορία θυμίζει action ταινία, καθώς υπάρχει πάρα πολύ δράση, ο Snyder συνδυάζει και το characterization και τους διαλόγους με το μυστήριο. Ειδικά στο τέλος, η αγωνία χτυπάει κόκκινο και οι αποκαλύψεις πέφτουν βροχή! Ο πιο ενδιαφέρον νέος χαρακτήρας είναι η Harper Row, tech geek που βοηθάει τον Batman, παρά το γεγονός ότι αυτός δεν θέλει. Στο σχέδιο, ο Greg Capullo είναι πάρα πολύ καλός! Υπάρχουν πάρα πολλές action σκηνές και ο Capullo τις οπτικοποιεί εξαιρετικά. Το στυλ του είναι αρκετά σκοτεινό. Μου αρέσει ο τρόπος που σχεδιάζει τον Bruce, σαν μια στιβαρή παρουσία μέσα στον χώρο. Ακόμα, ο τρόπος που σχεδιάζει ο Greg την στολή δεν θυμίζει την hi-tech στολή του Batman στο Justice League, αλλά την πανοπλία του Batman στα παιχνίδια Arkham. Σε αντίθεση με το Detective Comics του ίδιου, ο Snyder γράφει τον Batman (στο DC έγραφε τον Dick) ευάλωτο, χωρίς όμως να γίνεται αδύναμος ή να τα παρατάει. Όχι, το αντίθετο μάλιστα. Όσο περισσότερα χτυπήματα δέχεται από το Court o Bruce (και δέχεται πολλά ), τόσο περισσότερο προσπαθεί να σηκωθεί. Είναι σίγουρος ότι ξέρει πολύ καλά την πόλη του, συνεχώς όμως το Court φαίνεται να την ξέρει πολύ καλύτερα. Στα τεύχη με το Night of Owls, έχουμε back-up 10σέλιδες ιστορίες, με συγγραφείς τους Snyder και James Tynion IV (μαθητής του Snyder νομίζω) με σχέδιο από τον Rafael Albuquerque (American Vampire). To Batman Annual #1 ήταν πάλι με τον Tynion ως co-writer και τον Farber στο art και όχι μόνο ήταν και αυτό tie-in στο Night of the Owls, αλλά μας δείχνει και το νέο origin του Mr. Freeze, ο οποίος έχει αλλάξει δραματικά. To Batman #12 δείχνει το origin της Harper. Και η επόμενη ιστορία της σειράς προβλέπεται να είναι μεγάλη σε έκταση και κλίμακα, καθώς ο Joker επιστρέφει στην ιστορία A Death of the Family, αποφασισμένος να ξεφορτωθεί τους συμμάχους του Batman, που τον κάνουν λιγότερο σκληρό. Και ναι, θα απλωθεί και σε άλλες σειρές. Την θεωρώ την καλύτερη σειρά του New 52. Τόσα τεύχη μετά και ακόμα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και κάθε νέο τεύχος με ενθουσιάζει. Αφιερωμα στον σχεδιαστη Greg Capullo Αλλα εργα του Scott Snyder : Superman Unchained ( Χωρις Ορια ) Batman The Court Of Owls - H Σκοτεινη Παγιδα American Vampire-Λουτρο Αιματος Swamp Thing Severed Batman The Black Mirror

Ο ζουγκλογράφος, ο ρεμπέτης και ο παραμυθάς "κος Νίκος" “Αουουουοααουου!” Πάνε 61 χρόνια και κάτι που είχε ακουστεί για πρώτη φορά η φοβερή κραυγή του Γκαούρ. Για την ακρίβεια, που νόμιζαν οι μικροί αναγνώστες του περιοδικού “O Ταρζάν σε νέες περιπέτειες” πως την άκουγαν να καμπανίζει τρομαχτικά στα αυτιά τους καθώς κυμάτιζε πάνω από την αδιαπέραστη ζούγκλα της Αφρικής. Πάνε 30 ακριβώς χρόνια, αυτές τις μέρες, που το χαρτί κάτω από τη μισοτελειωμένη περιγραφή της φοβερής κραυγής του Γκαούρ παραμένει λευκό…. Ο “κος Νίκος” είχε κουρνιάσει σε ένα σύννεφο κι ετοίμαζε περιπέτειες με καινούργιους ήρωες που θα αφηγούταν εκεί ψηλά. Τον Γκαούρ, τον Ποκοπίκο, τον Τζων Γκρήκ, τον Τσιχλιμπόχλη, τον Κάπταιν Γκρηκ, την πανώρια Ταταμπού και τη μελιστάλακτη Χουχού, τους είχε αφήσει πίσω του. Κληρονομιά. Ο αντίλαλος από τη φοβερή κραυγή του πιο εμβληματικού από τους ήρωές του -και δεν ήταν λίγοι οι ήρωες και οι χαρακτήρες που είχε δημιουργήσει, με γνωστά ίσαμε τώρα τα ονόματά τους- έσβηνε και ίσα που έφτασε στο σύννεφο του “κύριου Νίκου”… Αουουουοααουου! Χαμογέλασε αχνά και βάλθηκε να φτιάξει όνομα για τον καινούργιο ήρωά του. Έναν αρχάγγελο, με καταγωγή ελληνική κι όνομα, που να ακούγεται σαν την κοσμοχαλασιά της Αποκάλυψης... Που να γεμίζει με ανείπωτο τρόμο τ’ άκουσμά του στις ταξιαρχίες του Κακού. Μα, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… (κατά πως συνήθιζε κι αυτός να αρχινάει τις ιστορίες του με flash back). Ο "κος Νίκος" -επίσημα η υπογραφή του ήταν “Νίκος Β. Ρούτσος”- με καταγωγή από τη Μάνη γεννήθηκε το 1904 και παραλίγο να γίνει δικηγόρος! Δεν έγινε στερώντας από τη νομική επιστήμη την ευκαιρία να εμπλουτιστεί πιθανώς η ανθολογία των αγορεύσεών της με αγορεύσεις που να κρατούν το ακροατήριο σε αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω!.. Τον κέρδισε το κιτρινωπό δημοσιογραφικό χαρτί και το τυπογραφικό μελάνι. Το “κιτρινωπό δημοσιογραφικό χαρτί” είναι η κυριολεξία που παραπέμπει στην χωρίς οίκτο λιβελλογραφία του λεγομένου κίτρινου τύπου. Ήταν τα χρόνια, οι δεκαετίες του ’20 και του ’30 που τα γεγονότα τους -Μικρασιατική Καταστροφή, επαναστάσεις, κινήματα, δικτατορίες, εκθρονίσεις και παλινορθώσεις- επέβαλλαν δραματικά την ανελέητη λιβελλογραφία κατά των αντιπάλων. Κι όταν ο λίβελλος δινόταν και με το περιτύλιγμα της καυστικής σάτιρας, ήταν που μαστίγωνε οδυνηρά. Ο Νίκος Ρούτσος με έμφυτο το σατιρικό πνεύμα στρατεύθηκε σε αυτόν τον χώρο λίγο πολιτικά, λίγο από ανάγκη επιβίωσης μιας και η δικηγορία δεν τον τραβούσε. Βρήκε στις σελίδες τους φιλόξενο χώρο να ξεδιπλώσει το χιούμορ του πότε με χρονογραφήματα και πότε έμμετρα σε αρκετά από τα έντυπα αυτά, που λόγω συνθηκών ευημερούσαν κυκλοφοριακά. Στη “Λοβιτούρα” (1929), που ήταν ένα από τα πιο σημαντικά σατιρικά έντυπα της εποχής, ο Ρούτσος υπήρξε μία από τις “δυνατές πένες” του συντακτικού της επιτελείου. Στο ίδιο διάστημα θήτευσε και στη διαφήμιση ως κειμενογράφος και από την κατοχή και ύστερα περνάει στον χώρο της στιχουργικής όπου συνδέεται στενά με ρεμπέτες και λαϊκούς τραγουδιστές, για τους οποίους γράφει τραγούδια, ενώ αργότερα προς το τέλος της ζωής του, αξιοποιώντας τις γνώσεις που είχε αποκτήσει για τον χώρο, αναλαμβάνει να παρουσιάσει σε συνέχειες στο περιοδικό “Οικογενειακός Θησαυρός” βιογραφίες γνωστών και αγνώστων ρεμπετών και λαϊκών τραγουδιστών γράφοντας τις με το δικό του γλαφυρό στυλ. Ο συγγραφέας και μελετητής της ελληνικής λαϊκής λογοτεχνίας ο Κυριάκος Κάσσης γράφει στο βιβλίο του “Κόμικς και λαϊκή λογοτεχνία”, ότι ο Ρούτσος υπήρξε πολιτικά τοποθετημένος στην Αριστερά. Ότι ήταν κομμουνιστής και για τούτο κυνηγήθηκε πολιτικά τόσο πριν από τον πόλεμο, όσο και μετακατοχικά. Ωστόσο, στα παιδικά αναγνώσματά του διακρίνεται μάλλον ένας εθνικοκεντρισμός, που κανένας άλλος συγγραφέας του είδους εκείνης της εποχής δεν είχε να επιδείξει. Σε αυτό, το τελευταίο πεδίο δραστηριοποίησής του, τα παιδικά περιοδικά εμφανίστηκε μάλλον αργά σε σχέση με την ηλικία που είχε τότε. Ήταν πάνω από 45 χρονών και δεν είναι γνωστό, αν έχουν υπάρξει σχετικά δημοσιευμένα κείμενά του από τη δεκαετία του ’40, που θα ανέτρεπαν αυτή τη διαπίστωση. Πάντως, με τα υπάροντα στοιχεία δεν φαίνεται να είχε ασχοληθεί προηγουμένως με αφηγήματα παραλογοτεχνικού τύπου. Επίσημα, η πρώτη γνωριμία του παιδικού αναγνωστικού κοινού με τον Νίκο Ρούτσο έγινε μέσα από τα φυλλάδια με παραμύθια του εκδοτικού οίκου “Άγκυρα”, που στα μέσα της χρονιάς του 1950 μετεξελίχθηκε σε “Ταρζάν-Νέες περιπέτειες” αποκτώντας και νέα από την αρχή αρίθμηση κρατώντας τον τίτλο “Παραμύθια Άγκυρας” ως ομφάλιο λώρο με τον γεννήτορά του, τη σειρά παραμυθιών. Ο Ταρζάν του Ρούτσου είχε τόση σχέση με τον αυθεντικό του Μπάρροους, όσο η… Αργοναυτική εκστρατεία με την Οδύσσεια του Διαστήματος!.. Ο μελαψός Έλληνας Γκαούρ είναι από το πρώτο τεύχος ο διεκδικητής του θρόνου της ζούγκλας από τον λόρδο του Γκρέιστοκ, που δεν λέει να εκχωρήσει το εκ της αποικιοκρατικής Βρετανίας δικαίωμα του “βασιλεύειν αγρίοις τε θηρίοις” του αφρικανικού τροπικού δάσους και της πέριξ αυτού σαβάνας, σε έναν Έλληνα και μάλιστα μελαψό μιγάδα. Η διαμάχη των δύο ηρώων και όλο το σύμπαν ανθρώπων και τερατανθρώπων που είχε επινοήσει ο Ρούτσος μεταφέρθηκε σχεδόν απαράλλακτο σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις μέσα σε μιαολόκληρη δεκαετία, αυτή του ’50 και σε μια υβριδική έκδοση το 1980-81 με λίγα μόλις τεύχη. Ο “Ταρζάν”, ο “Ταρζάν-Γκαούρ” και ο “Γκαούρ-Ταρζάν” με κάπου λίγα περισσότερα από 200 τεύχη συνολικά, έγιναν περιοδικά-θρύλος κατατροπώνοντας κάθε άλλη απόπειρα ζουγκλικής περιπέτειας, γραμμένη ακόμα και από τον ίδιο τον Ρούτσο, που εξ αυτού του έχει απονεμηθεί και ο τίτλος του εθνικού μας ζουγκλογράφου. Απαιτείται -και θα γίνει προσεχώς- ολοκληρωμένη αναφορά αυτού του περιοδικού ή μάλλον αυτών των περιοδικών, που κατέχουν σημαντικό κομμάτι στην ιστορία του παιδικού λαϊκού αναγνώσματος ελληνικής γραφής.  Ένας γιγαντόσωμος ντετέκτιβ, ο Τζων Γκρηκ και μια απέραντη ζούγκλα, η ζούγκλα του Γκαούρ δια θαυμαστού τρόπου χωράνε και τα δυο στον χαρτοφύλακά του. Ο Νίκος Ρούτος στα '50 όταν δημιουργούσε τους δυο δημοφιλείς ήρωές του.  Μέσα στην ίδια δεκαετία, ο Ρούτσος δημιούργησε και τον δεύτερο πασίγνωστο ήρωά του. Τον Ελληνοαμερικανό ντετέκτιβ Τζων Γκρηκ. Πρώτα κυριάρχησε στο ραδιόφωνο σαν εβδομαδιαίο σήριαλ αστυνομικών περιπετειών και κατόπιν"εγραψε ιστορία" και σε έντυπη μορφή. Στο ραδιόφωνο ο Τζων Γκρηκ ευδοκίμησε και υπήρξε η πιο “hot” ραδιοφωνική εκπομπή της εποχής που μεταδιδόταν. Στο ομώνυμο περιοδικό ο Ρούτσος έμεινε μόλις τις 12 πρώτες εβδομάδες από τις 42 που κράτησε η κυκλοφορία του, ενώ μια προαγγελία ότι θα συνέχιζε με τον Ρούτσο, πάλι συγγραφέα στο περιοδικό “Μεγάλο Ελληνόπουλο” δεν προχώρησε, επειδή το περιοδικό αυτό έκλεισε. Ακόμα πιο βραχεία υπήρξε η απόπειρα αναβίωσης του ήρωα τέσσερα χρόνια αργότερα. Οι πληροφορίες σχετικά με τον Τζων Γκρηκ ως ραδιοφωνική εκπομπή και περιοδικό υπάρχουν στο αρχείο αναρτήσεων του “Δεινοθήσαυρο”, δηλαδή εδώ, ενώ ένα ολόκληρο τεύχος από την δεύτερη εποχή βρίσκεται στη βιβλιοθήκη στο blog “Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα.” Να προστεθεί, τέλος, ότι ο Ρούτσος ήταν ο μοναδικός από τους συγγραφείς του είδους της λαϊκής παιδικής λογοτεχνίας, όπου στα περισσότερα από τα αναγνώσματα που έγραψε, στο εξώφυλλο του περιοδικού υπήρχε το όνομά του ως συγγραφέας, καθώς επίσης το ίδιο και στις προαγγελίες των επομένων τευχών ή στις προαγγελίες νέου περιοδικού που επρόκειτο να εκδοθεί. Χρησιμοποίησε μόνο δύο ψευδώνυμα. Το ένα κατά καιρούς σε διάφορα κείμενά του ως “Νιβιρό” που είναι τα αρχικά του ονοματεπώνυμου του με το πατρώνυμό του ενδιάμεσα, ενώ το δεύτερο μόνο μια φορά και μάλλον για.. πλάκα. Επειδή το… αγγλοειδές Sost Yorkin είναι ανάποδη γραφή του “Νικ Ρούτσος” και δεν έπειθε κανέναν ότι επρόκειτο για πραγματικό όνομα. Το χρησιμοποίησε στο “Τζων Γκρηκ” της δεύτερης εποχής του, παρ' ότι σε όλα τα προηγούμενα χρόνια επέμενε να τονίζει με κάθε τρόπο ότι ο ήρωας και οι περιπέτειές του είναι απόλυτα πνευματικό του δημιούργημα. Έντονα επικοινωνιακός, περισσότερο από ένστικτο παρά από θεωρητική γνώση, στα περιοδικά του που εξέδωσε ο ίδιος, πρόβαλλε σαν κυρίαρχο πρωταγωνιστή το όνομά του. Εγγύηση για το περιεχόμενο και ανέπτυξε σαν δεύτερο ένθετο ανάγνωσμα σε κάθε τεύχος την επικοινωνία του με τους μικρούς αναγνώστες του, γράφοντας ακόμα κι ένα μίνι editorial-ευθυμογράφημα, όπου ο Ποκοπίκο αναφερόταν σε διάφορα θέματα αλληλογραφίας. Προέτρεψε στη δημιουργία συλλόγων-οπαδών των ηρώων του και προκήρυσσε συχνά διαγωνισμούς με αξιοσημείωτα για την εποχή δώρα. Είχε, πράγματι κατορθώσει να δημιουργήσει δεσμό των περιοδικών με τους αναγνώστες και μια οικειότητα απέναντι στον ίδιο. Ήταν ο ""κύριος Νίκος" για τους μικρούς αναγνώστες.  Με τη Σωτηρία Μπέλλου και άλλους στην παρέα.  Στις πολυσχιδείς συγγραφικές/ καλλιτεχνικές του δραστηριότητες σημαντικό κεφάλαιο κατέχει η εμπλοκή του στο λαϊκό τραγούδι, όπου τουλάχιστον 20 γνωστά τραγούδια φέρνουν την υπογραφή του ως στιχουργός με συνθέτες και ερμηνευτές τα μεγάλα ονόματα του ρεμπέτικου και του λαϊκού πενταγράμμου: Βασίλη Τσιτσάνη, Μανώλη Χιώτη, Γιάννη Τατασόπουλο-Ντίλλιγκερ και Σταύρο Τζουανάκο, τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Γιώτα Λύδια και άλλους. Παγκόσμια επιτυχία έγινε το “Η μάνα μου με δέρνει” (που είναι και η μουσική δική του, σύμφωνα με την ετικέτα της πρώτης έκδοσης και το οποίο κυκλοφόρησε, όπου υπήρχε ελληνισμός και στις πέντε ηπείρους). Πολύ μεγάλη επιτυχία έγιναν ακόμα η “Ντερμπεντέρισσα’’ (΄"Τρέξε μάγκα να ρωτήσεις) σε μουσική του Τσιτσάνη, “Η σούστα”, ή “Τα πεταλάκια” με μουσική του Μανώλη Χιώτη, "Απόψε κάνεις μπαμ", (κάποιοι ωστόσο αποδίδουν και τους στίχους, εκτός από τη μουσική, στον Βασίλη Τσιτσάνη "Έχω να λάβω γράμμα σου", "Ομορφόπαιδο", "Σερσέ λα φαμ", "Γλυκοχαράζει ο Αυγερινός" που και για αυτό ορισμένοι ιστορικοί λένε ότι και η μουσική είναι δική του. Αν δε κάποτε αποδειχθεί ότι οι στίχοι της “Συννεφιασμένης Κυριακής” είναι κι αυτοί δικοί του -δικαστικά έχουν αποδοθεί στον Τσιτσάνη- τότε θα μπορεί να πει κανένας ότι ο Ρούτσος είναι και ο κορυφαίος στιχουργός του λαϊκού-ρεμπέτικου. Το παράδοξο είναι ότι πολλά τραγούδια του σε αυτό το είδος τραγουδιών δεν τα έχει υπογράψει, απαξιώνοντάς τα με αυτόν τον τρόπο. Ο λόγος ήταν ότι θεωρούσε αυτά τα περιθωριακά τραγούδια δυσφημιστικά για την καριέρα του ως συγγραφέας παιδικών αφηγημάτων. Τέλος, όσον αφορά στην ιστορία της “Συννεφιασμένης Κυριακής” ολόκληρο το μάλλον άγνωστο παρασκήνιο της συγγραφής των στίχων και της διαμάχης ανάμεσα σε Ρούτσο και Τσιτσάνη θα αποτελέσει το θέμα της επόμενης ανάρτησης. Ο Νίκος Ρούτσος ολοκλήρωσε τον συγγραφικό του κύκλο, λίγο πριν ολοκληρώσει και τον βιολογικό του. Ήταν σε μια επανέκδοση της τρίτης έκδοσης του "Γκαούρ-Ταρζάν", όπου η συγγραφική του παρέμβαση ήταν στο να προσαρμόσει ορισμένες φράσεις του προ εικοσαετίας αναγνώσματός του πιο κοντά στις επιταγές του πνεύματος που κυριαρχούσε στον τρόπο γραφής παιδικών αναγνωσμάτων στη δεκαετία του ’80. Λιγότερες περιγραφές σκηνών βίας, περισσότερη ευαισθησία για την άγρια πανίδα και γενικά προτροπή για μια συμπεριφορά πιο οικολογική. Το εγχείρημα δεν ευοδώθηκε είτε γιατί είχε παρέλθει η εποχή των αναγνωσμάτων ανεπίστρεπτα προς χάριν των εικονογραφημένων περιοδικών, είτε γιατί φάνταζε ουτοπικός δονκιχωτισμός να επιμένει σε ανάγνωσμα με τη βία να περιορίζεται τη στιγμή που τα περισσότερα από τα ξενόφερτα παιδικά κόμικς τη θεοποιούσαν απροκάλυπτα και στο εξώφυλλό τους. “Αουουουοααουου!”… Η στεντόρεια κραυγή του Γκαούρ από το ψηλό πέτρινο βουνό του πήρε τον ανήφορο για τα σύννεφα του ουρανού. Ο “κος-Νίκος” την άκουσε. Χαμογέλασε αχνά “Αουουουοααουου!....Ίσως, το όνομά του θα πρέπει να αρχίζει ή να τελειώνει κάπως έτσι…" σκέφτηκε και βάλθηκε να συνταιριάξει τα γράμματα για το όνομα που θα έδινε στον νέο του ήρωα. Στον αρχάγγελο με ελληνική καταγωγή, τον αμείλικτο διώκτη των ταξιαρχιών του Κακού. Θα έπρεπε να είναι ένα όνομα που το άκουσμα του να προκαλεί παραλυτικό φόβο στους εχθρούς του… . ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΩΝ κλπ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΤΣΟΥ Στην παρακάτω εργογραφία του Νίκου Ρούτσου στον χώρο του παιδικού εντύπου δίνονται και οι απαραίτητες συμπληρωματικές πληροφορίες, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι σε αυτές τις λίγες αράδες θα εξαντληθεί και η παρουσίαση αυτών των περιοδικών, κάτι φυσικά που θα γίνει αργότερα.  Με το όνομα του διάσημου χαρακτήρα που είχε δημιουργήσει ο Έντγκαρ Ράις Μπάρροους σαν κράχτη ο Ρούτσος έστησε μια δική του ζούγκλα και δικούς του ήρωες. Να σημειωθεί ότι περιοδικό με τίτλο "Ταρζάν" κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στην Ελλάδα και δανειζόταν πολλά από τα στοιχεία των βιβλίων του Μπάροους, Ήταν ακόμα άγνωστη η έννοια των πνευματικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα, όσο όμως αφορούσε το τι παίρνανε από άλλους. Αντίθετα, όσα αφορούσαν την προάσπιση των δικών τους πνευματικών δικαιωμάτων οι ημέτεροι εκδότες και συγγραφείς ήταν ιδιαίτερα απαιτητικοί στην προάσπισή τους προειδοποιώντας ότι "απαγορεύεται η χρήση του κειμένου ή των εικόνων από άλλους χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη".   Ο σκέτος "Ταρζαν" απέκτησε και συνέταιρο στον τίτλο τον "Γκαούρ" που από το πρώτο κι όλας τεύχος της σειράς ως "Παραμύθια Άγκυρας-Ταρζάν" είχε κερδίσει εκτός από την εύνοια του συγγραφέα και την προτίμηση του νεανικού αναγνωσ- τικού κοινού δίνοντας μεγάλους αριθμούς κυκλοφορίας στο περιοδικό, που ωσ- τόσο το εικονιζόμενο είναι ένα από τα τελευταία τεύχη της σειράς, λόγω κάποιας διαφωνίας του εκδότη με τον συγγραφέα.  Σχεδόν αμέσως μετά τη διακοπή της συνεργασίας Παπαδημητρίου-Ρούτσου ο δεύτερος προχώρησε σε έκδοση δικού του περιοδικού με τους ήρωες που είχε δημιουργήσει και για λόγους δυναμικής προώθησής του πρόταξε στον τίτλο-μαρκίζα το όνομα του... αυτοδημιούργητου Ελληνο-μιγάδα πρωταγωνιστή του, του Γκαούρ. Η εικονογράφηση ήταν του Byron και του Μποστ εναλλάξ στις εσωτερικές σελίδες και μόνο του Byron στο δίχρωμο εξώφυλο, που κατά γενική ομολογία ήταν οι καλυτερες που είχε κάνει. Στην τρίτη περίοδο της ζωής του το "Γκαούρ Ταρζάν" και πάλι κάτω από τη σκέπη του εκδοτικού οίκου "Άγκυρα" έφτασε τα 112 τεύχη, δηλαδή κάποια τεύχη παραπάνω από όσα είχε συνολικά από τις δύο προηγούμενες εκδόσεις του. Δεν υπάρχουν όλοι οι χαρακτήρες που είχαν υπάρξει στο μόνιμο καστ της δεύτερης έκδοσης, ενώ προστέθηκαν κάποιοι άλλοι. Η εξάδα δε, των βασικών πρωταγωνιστών δεν διαφοροποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο στη συμπεριφορά τους Την εικονογράφηση στο εξώφυλλο στα πρώτα τεύχη την είχε αναλάβει ο Νείρος, που είχε δώσει εξαιρετικές λι- θογραφίες στην πρώτη έκδοση. Κατόπιν ο Κουκάκης, που έκανε και την εσωτερική εικονογράφηση, ενώ αρχικά την έκα- νε ο Θέμος Ανδρεόπουλος (όχι στα καλύτερά του ομολογουμένως). Μετά το τέλος της σειράς ακολούθησε ανατύπωσή της και καμιά 20αριά χρόνια αργότερα έγινε μια απόπειρα αναθεωρημενης επανέκδοσης, που δεν άντεξε στα νέα αναγνω- στικά ήθη του νεανικού αναγνωστικού κοινού. Την εικονογράφηση της βραχύβιας τέταρτης περιόδου την είχε αναλάβει Άκης Αβαγιανός.  Στη συνταγή του "Γκαούρ-Ταρζάν" όσο αφορά στο χαρακτηριστικό ζουγκλικό περιβάλλον του Ρούτσου, αλλά με την επισήμανση ότι πρόκειται για τις γνήσιες περιπέτειες του Ταρζάν. Η κατά- χραση ξένων πνευματικών δικαιωμάτων σε όλο της το μεγαλείο. Πέρα από αυτό ο Ρούτσος κα- ταφέρνει για μια ακόμα φορά να φτιάξει μια συναρπαστική ζούγκλα που κράτησε συντροφιά στα παιδιά για 24 βδομάδες. Από το καστ δεν λείπει, φυσικά, και ο απαραίτητος Έλληνας, ονόματι Ζαντάβ εικαστική κόπια του Γκαούρ, αλλά τελείως διαφορετικός χαρακτήρας: οξύθυμος και καυ- γατζής αφήνοντας τον κύριο λόγο στον Ταρζάν. Εκείνο που επιπλέον εντυπωσιάζει είναι η σύνθεση του διπλού εξωφύλλου (μπρος-πίσω) που θυμίζει μίνι πόστερ. Byron και πάλι εικονογραφεί εξώφυλλα και εσωτερικές εικονογραφήσεις σε μεγάλα κέ- φια. Θα υπάρξει σύντομα παρουσίαση του αναγνώσματος.  Υβρίδιο από την ένωση του κλασικού Ταρζάν, του ρουτσικού Γκαούρ (Έλληνόπουλο κι αυτό γαρ χαμένο στη ζούγκλα) και του concept "μικρών" ηρώων σε περιπέτειες στον χώρο και στον χρόνο. Από τα πιο μακρόβια περιοδικά του είδους αφού κυκλοφόρησε για 40 εβδομάδες, καθώς τα περισσότερα από αυτά δε ξεπερούσαν τα 24 τεύχη. Δεν το ολοκλήρωσε, όμως ο Ρούτσος. ΄Σταμάτησε τη συνεργασία μετά το 32ο τεύχος, μάλλον γιατί ανέλαβε και πάλι ένα ευθέως ανταγωνιστικό του. Τον τρίτο κύκλο των περιπετειών του Γκαούρ-Ταρζάν στην "Άγκυρα". Τα οκτώ τελευταία τεύχη τα έγραψε ο Πότης Στρατικής, που μετέφερε τη δράση από τηνΑφρική στις ζούγκλες της αγγλοκρατούμενης Ινδίας! Για το πώς έγιναν όλα αυτά και κάποια άλλα μπερδέματα στην πλοκή εξαιτίας της αλλαγής συγγραφέα θα τα πούμε στηνπαρουσίαση του περιοδικού προσεχώς.  Ένα κάπως παράξενο και βραχύβιο περιοδικό με τίτλο που παραπέμπει στον fictional κακοποιό "Φαντομάς"δημιούργημα των Μαρσέλ Αλλαίν και Πιέρ Σουβέστρ το 1911. Το παράξενο έχει να κάνει πρώτα-πρώτα με τον τίτλο του. Ο πρωταγωνιστής του ο Άρης ξενητεμένο Ελληνόπουλο κι αυτό καθώς και οι δυο φίλοι του, ως "ήρως της λευτεριάς και της δικαιοσύνης" που επιγράφει ο υπότιτλός του δεν μπορεί να έχει την παραβατική δράση του Γάλλου μασκοφόρου συνονόματου του, ξέχωρα που το Ελληνόπουλο ονόματι Άρης, δεν είναι μασκοφόρο. Ένα δεύτερο στοιχείο που το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα περιοδικά του είδους και το κατατάσσει μόνο του σε ειδική κατηγορία περιεχομένου είναι ότι θεωρείται το πρώτο παιδικό περιοδικού τρόμου ενίοτε και υπερφυσικού, αλλά αυτό είναι στα γνωρίσματα των κακών ηρώων του Ρούτσου. Και στα οκτώ τεύχη που κράτησε η έκδοσή του εικονογράφος του ήταν ο Κουκάκης.  Το καλύτερο ανάγνωσμα του Νίκου Ρούτσου στον χώρο του λαϊκού παιδικού περιοδικού. Η φαντασία του συγγραφέα κατάφερε να συνταιριάξει τις συναρπαστικές κουρσάρικες ιστορίες, την επιστημονική φαντασία, την ελληνοφροσύνη του ήρωα, τους φαιδρούς χαρακτήρες, μέσα σε ένα λολόκληρο τσούρμο πειρατών, βγαλμένους πίσω από τον μπερντέ του θεάτρου σκιών, ενώ η δίχρωμη εικονογράφηση, αυτή του εξωφύλλου, καθώς κι εκείνη των εωτερικών σελίδων είναι από τον Byron σε μεγάλες στιγμές και από τον Μποστ σε ευθύ ανταγωνισμό ποιότητας. Πρόκειται για ένα από τα πιο σπάνια περοδικά που αναζητούν οι συλλέκτες των λαϊκών παιδικών φυλλαδίων.  Ο Νίκος Ρούτσος ασχολήθηκε με το να γράψει και σενάρια Καραγκιόζη. Έγραψε αρκετές δεκάδες σε δύο περιόδους για τις εκδόσεις "Ρέκου", αλλά και για άλλους εκδότες. Οι καραγκιοζοπαίχτες, ωστόσο τις θεωρούν αναγνωσματικές ιστορίες όχι κατάλληλες να παιχτούν στον μπερντέ. Δεν είναι κάτι που θα αναλυθεί εδώ. Απλώς, θεωρούμε ότι έχουν σωστά δοσμένους τους χαρακτήρες του θιάσου (έχει προσθέσει και κάνα-δυο δικούς του) και το γέλιο είναι εξασφαλισμένο με δεδομένο το χιούμορ του συγγραφέα. Στην παρούσα εκδοση η εικονογράφηση είναι του Byron, ο οποίος σημειωτέον έχει εικονογραφήσει κι άλλους καραγκιόζηδες (έχει φτιάξει μάλιστα και ένα κόμικ με Καραγκιόζη σε κείμενα δικά του) και παρατηρείται ότι ο καθένας τους είναι ελαφρώς διαφορετικός ως φιγούρα από τους άλλους.  Το ίδιο πιο πάνω τεύχος σε επανέκδοση από τον ίδιο εκδοτικό οίκο και πάλι με τον Byron να εικονογραφεί το εξώφυλλο   Μια ακόμα σπάνια έκδοση που ο Ρούτσος είχε εκδόσει μόνος του με παραμύθια/ Η εικονο- γράφηση είναι του Μποστ.  Σειρά παραμαμυθιών που έγραψε για τις εκδόσεις Ρέκου με εικονογράφηση Byron. Σειρά παραμυθιών του με ήρωες εμπνευσμένους από γνωστά κλασικά παραμύθια σε νέες... παραμυθίες. Επίσης για τις εκδόσεις Ρέκου.   Η δημοτικότητα του Ποκπίκο στο "Γκαούρ Ταρζάν" της δεύτερης περιόδου, οδήγησε τον Ρούτο να δημιουργήσει ξεχωριστό περιοδικό 16 σελίδων κωμικών πειπετειών με ήρωα τον εξωφρενικό φίλο κα βοηθό του Γκαούρ. Φαίνεται, όμως, ότι η δράση του Ποκοπί- κο που λειτουργούσε καταλυτικά στην ένταση της κανονικής δράσης ήταν πιο αποτε- λεσματική ως υπαλληλική σχέση στο περιοδικό των Γκαούρ και του Ταρζάν, παρά ως αφεντικό σε δικό του περιοδικό. Και για αυτό πρόλαβε μόλις οκτώ τεύχη μοναχικής καριέρας στον περιοδικό τύπο. Η εικονογράφηση ήταν του Byron.     Στον τόμο με τις 16 αυτοτελείς γουέστερν περιπέτειες του εκδοτικού οίκου "Γενικα΄Εκδοτικαί Επιχειρήσεις" ο Νίκος Ρούτσος έγραψε εναλλάξ με τον Γιώργο Μαρμαρίδη τις οκτώ από αυτές. Τα σχετικά με το περιοδικό έχουν αναρτηθεί στον "Δεινοθήσαυρο" στην ετικέτα: Παιδικά λαϊκά περιοδικά", ενώ μία από τις περιπέτειες που έγραψε ο Ρούτσος βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του blog  Η επιτυχία της ραδιοφωνικής εκπομπής "Οι περιπέτειες του Τζων Γκρηκ" οδήγησε τον Νί- κο Ρούτσο να δοκιμάσει μια ανάλογη καριέρα και στον παιδικό περιοδικό τύπο για τον δη- μοφιλέστατο ήρωά του. Τον Ελληνο-αμερικανό ντετέκτιβ Τζων Γκρηκ. Το εγχείρημα το α- νέλαβαν οι εκδόσεις "Πελαργός", οι οποίες προχώρησαν στην έκδοση του περιοδικού, ενώ στα ερτζιανά η εκπομπή συνέχιζε το ανά κάθε Πέμπτη ραντεβού της με τους ακροατές του Β' προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ωστόσο, η έκδοση συνέπεσε με τη διακοπή συ- νεργασίας του Ρούτσου με το Ε.Ι.Ρ. αλλά όχι και με τη διακοπή της εκπομπής, την οποία α- νέλαβε να γράφει, άλλος συγγραφέας, που πάντως προχώρησε σε δομικές αλλαγές της και πρώτα-πρώτα στην αλλαγή ονόματος του ήρωα, λόγω πνευματικών δικαιωμάτων. Έτσι, το όνομα του Ρούτσου στο εξώφυλλο του περιοδικού λειτουργούσε, κάπως, σαν κράχτης επιση- μαίνοντας δυναμικά για το ποιος ήταν ο δημιουργός του χαρακτήρα, ο οποίος είχε κατακτή- σει τους ακροατές της ραδιοφωνικής επιτυχίας. Η κόντρα του Ρούτσου με την εκπομπή κρά- τησε κάπου τρεις μήνες. Στο 12ο τεύχος του περιοδικού αποχώρησε και από τη συγγραφή του έντυπου Τζων Γκρηκ, αλλά κατά πώς φαίνεται κράτησε τα πνευματικά δικαίώματα του ονόμα- τος "Τζων Γκρηκ", γιατί το περιοδικό συνέχισε να εκδίδετα κανονικά και αμέσως μετά τη δια- κοπή της κυκλοφορίας του αναγγέλθηκε ότι το νέο στέκι του ήρωα θα ήτα οι σελίδες του πε- ριοδικού "Το Νέο Μεγάλο Ελληνόπουλο". Η συνεργασία δεν πρόλαβε να υλοποιηθεί, επειδή το περιοδικό έκλεισε. Στο μεταξύ και η ραδιοφωνική εκπομπή είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της. Η παρουσίαση του περιοδικού "Τζων Γκρηκ" βρίσκεται στο αρχείο αναρτήσεων του "Δεινοθή- σαυρου".  Μερικά χρόνια μετά την πρώτη περίοδο έκδοσης του Τζων Γκρηκ από τις εκδόσεις "Πελαργός" ο Ρούτσος θα συνεργαστεί με τις "Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις" για την αναβίωση του ήρωά του. Ο νέος "Τζων Γκρηκ", σε μεγαλύτερο σχήμα από το σύνηθες μέγεθος τσέπης αυτών των περιοδικών, δεν θα μακροημερεύσει. Μόλις οκ- τώ τεύχη θα προλάβει να κυκλοφορήσει. Ο απόηχος της ραδιοφωνικής επιτυχίας φαίνεται πως δεν είχε φτάσει ίσαμε τους νέους αναγνώστες του. Ένα δείγμα του κει- μένου αυτής της περιόδου βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του blog "Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα" (Π.ΑΝ.)  Πριν από την απόπειρα να αναβιώσει τον "Τζων Γκρηκ" στη δεύτερη περίοδό του, ο Ρούτσος έγραψε για τις "Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις" ένα οκτάτευχο αστυνομι- κό ανάγνωσμα κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Τζων Γκρηκ με ελαφρά παραλλαγ- μένους τους βασικούς ήρωες. Στην πραγματικότητα ήταν μια προσπάθεια αντιπερισ- πασμού στο "Τζων Γκρηκ" που συνέχιζε τότε να εκδίδεται από τον άλλον εκδοτικό οίκο από άλλους συγγραφείς. Το όνομα του Ρούτσου σε περίοπτη θέση στο εξώφυλλο (πρακτική που δεν είχε γίνει για άλλον συγγραφέα) στον ευθύ ανταγωνισμό οφειλόταν. Μια ακόμα απόπειρα του Ρούτσου στον χώρο της αστυνομικής παραφιλολογίας, η πρώτη για την ακρίβεια που δεν ολοκληρώθηκε. Από τα οκτώ πρώτα τεύχη που είχαν προαγγελθεί ο Ρούτσος έγραψε τα τέσσερα πρώτα κι αυτά ταυτόχρονα με τα τελευταία τεύχη του "Ταρζάν Γκαούρ" που έγραφε για την "Άγκυρα". Στο 4ο τεύχος, το εικονιζόμενο, υπάρχει ανακοίνω- ση ότι παύει να γράφει ο Νίκος Ρούτσος το αστυνομικό ανάγνωσμα λόγω κόπωσης. Ταυτό- χρονα διακόπηκε και η συγγραφή του Ταρζάν Γκαούρ λόγω διένεξής του με τον εκδότη Πα- παδημητρίου. Οι λόγοι κόπωσης δεν τον εμπόδισαν να προχωρήσει αμέσως στη δική του έκδοση του "Γκαούρ-Ταρζάν". Προσωπική έκδοση του Ρούτσου με εμπορικό τρυκ να αποδώσει μια συλλογή ανεκδό- των στον γνωστό δημοφιλή κομφερασιέ Γιώργο Οικονομίδη. Μπορεί ωστόσο, να έ- χει συμβεί, να έγραφε πράγματι ο Ρούτσος για τον Οικονομίδη κάποιες παρλάτες και ανέκδοτα που θα έλεγε από το πάλκο των βαριετέ όπου παρουσίαζε το πρόγραμμα, αν και είναι γνωστό πως ο Οικονομίδης, δεινός στιχουργός και χιουμορίστας έγραφε μό- νος του τα κείμενα που παρουσίαζε. Πάντως είναι γεγονός ότι στη δεκαετία του 60 οι δυο ταλαντούχοι δημιουργοί συνεργάζονταν αρκετά στενά στον δισκογραφικό τομέα. Σατιρικός τύπος που είχε δημιουργήσει ο Ρούτσος και τις περιπέτειές του τις δημοσίευε με μορφή κόμικ στο κεντρικό σα- λόνι του "Γκαούρ-Ταρζάν" της δικιάς του έκδοσης. Ως όνομα ο Τσιχλιμπόχλης, υπήρξε πολύ γνωστός και έίχε περάσει στην καθημερινή φρασεολογία για να περιγράφει τύπους ανόητους και γκαφατζήδες. Για αυτό κα μόνο τον λόγο το κόμικ με τον Τσιχλιμπόχλη συγκαταλέγεται στις επιτυχίες του Ρούτσου. Ο "Ρωτόκριτος" η μεταγλώττιση στη σύγχρονη καθομιλουμένη γλώσσα του κρητικού ποιητικού έπους "Ερωτόκριτος" του Βιτσέντσου Κορνάρου και μάλιστα ακολουθώντας αυστηρά το πρότυπο τόσο στον στίχο με στίχο, οσο κα ιστο 16σύλλαβο ομοικατάληκτο μέτρο του, είναι το έργο ζωής του Ρούτσου. Το capo lavoro του, το άλλοθι της λογοτεχ- νικής του επάρκειας. Η σελίδα του τίτλου του "Ρωτόκριτου". Αισθάνομαι υπερήφανος για την τιμή της προσωπικής αφιέρωσης... Ο "κυρ-Νίκος" των αγαπημένων παιδικών μου αναγνωσμάτων, στον επαγγελματικά "πιτσιρικά", που μόλις είχε αρχίσει τη δημοσιογραφική του καριέρα. Χειρόγραφο του Νίκου Ρούτσου πίσω από ένα παλιό... εκλογικό ψηφοδέλτιο με οδηγίες στον μακτίστα (μπλέ στυλό) και σημειώσεις (κόκκιο στυλό). Ήταν για μια σειρά μικρών βιβλίων εκπαιδευτικού περιεχομένου. Δεν μου είναι γνωστό, αν εκδόθηκε ποτέ και από ποιον εκδότη.  Το 1963 ή το 1964 ο Ρούτσος πραγματοποιήσε μια ακόμα πρωτοπόρα ιδέα του. Χτύπησε σε δισκάκι 45 στροφών το πρώτο τεύχος του "Γκαούρ Ταρζάν" της δεύτερης περιόδου (Μονομαχία Γιγάντων). Ήταν μάλιστα σκηνοθετημένο δραματοποιημένα σαν ραδιοφωνική εκπομπή. Είχε προσπαθήσει νωρίτερα να το προτείνει για ραδιοφωνική παραγωγή στο πρότυπο του "Τζων Γκρηκ". Δεν τα κατάφερε να τα βρει με το Ε.Ι.Ρ. και σκέφτηκε τον δίσκο, όπου θα θα έμενε επί πλέον και στη δισκοθήκη του ακροατή. Την παραγωγή την ανέλαβε η Music Box, που λίγο αργότερα χτύπησε σε δίσκο και μια δεύτερη περιπέτεια (Η τραγική παγίδα) που τιτλογραφικά δεν εντοπίζεται στους καταλόγους τευχών. Δεν πήγε παραπέρα η συνεργασία, αλλά αρκετά χρόνια αργότερα, άλλη δισκογραφική εταιρεία πήρε το δικαίωμα της ανα- παραγωγής σε δίσκο LP και με τις δύο περιπέτειες στον ίδιο δίσκο μαζί με μια παιδική ιστοριούλα-παραμύθι (Ο ΄Μανωλιός Κουρσάρος). Μάλιστα το project φαινόταν μεγαλεπίβολο, αφού ο δίσκος έφερε τον διακριτικό τίτλο "Βιβλιοθήκη Γκαούρ-Ταρζάν".   Πρόσφατα από τις εκδόσεις Modern Times κυκλοφόρησε σε cd ο πιο πάνω αναφερόμενος LP δίσκος.  Δύο από τα πολλά δισκάκια 45 στροφών με παραμύθια του Ρούτσου που εξέδωσε η δισκογραφική εταιρεία Sonata. Προσωπική έκδοση του ποιητή και συγγραφέα Νίκου Ρούτσου που κυκλοφόρησε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του '50 και προοριζόταν για απαγγελίες σε σχολικές γιορτές. Είναι απλά ποιήματα, άλλα ιστορικά, άλλα πατριωτικά, άλλα καθημερινής ζωής, άλλα ηθικοπλαστικά και πολλά χιουμοριστικά. Αν μη τι άλλο η ανάγνωσή τους με τον εύκολο στίχο, εκτός από ψυχαγωγία, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια εισαγωγή στην στιχουργική. Ούτε καλύτερα, ούτε χειρότερα από τα κλασικά παιδικά ποίηματα των ανθολογίων και των αναγνωστικών για τις πρώτες τάξεις του δημοτικού εκείνης της εποχής. Απλώς σε μεγαλύτερη ποικιλία θεματολογίας. κείμενο-αρχείο οπτικού υλικού: Γιώργος Βλάχος ΤΕΛΟΣ ΠΗΓΗ

Το Bad Island είναι ένα κόμικ του Doug TenNapel, που έρχεται ένα χρόνο μετά το Ghostopolis. Εκδόθηκε από τη Graphix (imprint της Scholastic), τον Αύγουστο του 2011. Έγχρωμο 224 σελίδων, έχει κυκλοφορήσει σε paperback και HC. Πλοκή Μια οικογένεια πάει ταξίδι με το μικρό σκάφος τους. Η μητέρα (Karen) έχει αδυναμία στην βοτανολογία/φυτολογία, ενώ ο πατέρας Lyle, είναι ο ήπιος τύπος που προσπαθεί να φέρει εις πέρας τα διάφορα. Τα παιδιά, ο Reese που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το ποδόσφαιρο & να μην πάει το ταξίδι και η μικρή Janie που έχει αδυναμία στα ζωάκια.. γλυκούλια και έτσι.. Παράλληλα, βλέπουμε και μια ιστορία ενός άλλου κόσμου σε άλλο χρόνο, που συνδέεται με την ιστορία μας. Γίνεται λοιπόν μια καταιγίδα και καταλήγουν ναυαγοί σε ένα μυστήριο νησί. Αμέσως μόλις ανασυνταχθούν, η Karen διαπιστώνει ότι τα φυτά είναι λίγο διαφορετικά. Δεν έχουν ρίζες και φωτοσυνθετικό σύστημα. Έτσι, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά και γενικότερα. Και όχι άδικα, αφού σιγά-σιγά περίεργα ζώα & πλάσματα κάνουν την εμφάνιση τους αλλά και σημάδια & αντικείμενα που αποτελούν ερωτηματικά για το τι είναι και πού εξυπηρετούν. Η οικογένεια για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους κινδύνους και κυρίως ένα συγκεκριμένο πλάσμα που τους παρακολουθεί, παραμερίζει τις διαφορές της. Και έτσι, μεσα από την προσπαθεια επιβίωσης, αρχίζουν να δημιουργούν νέους δεσμούς και να έρχονται πιο κοντά. Τελικά, στην προσπάθεια τους να φύγουν από το νησί ανακαλύπτουν τι κρύβεται και τι είναι πραγματικά αυτό το νησί! Εδώ, συνδέεται και η παράλληλη ιστορία παραπάνω. Είναι μια ωραία περιπέτεια φαντασίας. Δεδομένου ότι παρουσιάζεται, σε πρώτη φάση, ως παιδικό κομικ, είναι λίγο τρομαχτικό για αυτες τις ηλικίες. Προσωπικά, τα πλάσματα και οι φιγούρες μου άρεσαν πολύ! Ωραία σχέδια. Και ήμουν περίεργη να δω τι θα εμφανιστεί. Πχ. Αυτό που με ξένισε ήταν η αντιμετώπιση της οικογένειας σε αυτά που συνέβαιναν. Μου φανήκαν πολύ ψυχραιμοι.Θα έπρεπε να δείξει μια μεγαλύτερη ένταση ή και φόβο.. κάποιες κριτικές: Εντάξει, δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο σαν ιστορία, ούτε κομικ που το συγκαταλέγεις στα αριστουργήματα. Έχει όμως πολύ ενδιαφέρον και περνά η ώρα ευχάριστα! Το μυαλό δεν κουράζεται καθ' ότι ο ειρμός ειναι καλός. Γι' αυτο και θα το πρότεινα σίγουρα για χαλάρωση. Η επίσημη ιστοσελίδα του Doug TenNapel: TenNapel πηγή0, πηγή1

Το Congress of the Animals είναι ένα κομικ του Jim Woodring. Εκδόθηκε από την Fantagraphics τον Μάιο του 2011. Σκληρόδετο, 104σελίδων σε ασπρόμαυρο χρώμα. Το Congress of the Animals είναι το πρώτο τομάκι του Woodring που πρωταγωνιστεί ο πιο διάσημος χαρακτήρας του, ο Φρανκ. Δεν περιέχει λόγια. Διακρίσεις: Πριν ξεκινήσω την υπόθεση, για όποιον δε γνωρίζει τον κόσμο του Φρανκ να πούμε ότι είναι ένας σουρεαλιστικός και ιδιαίτερος κόσμος. Όσα βλέπουμε, δε στηρίζονται σε κάποια αυστηρή λογική και πραγματικότητα. Εδώ, υπάρχει και το πολύ καλό αφιέρωμα για τον Φρανκ και λοιπούς χαρακτήρες, από τον Ίωνα! Πλοκή Βρισκόμαστε στον Unifactor, όπως λέγεται ο κόσμος του Φρανκ. Η ιστορία ξεκινά με τον Quacky να πετάει με αερόστατο και αφού προκαλεί από ψηλά τον Whim, ο τελευταίος του σκάει το αερόστατο με μια πέτρα. Ο Quacky ρίχνει όσα περισσότερα πράγματα μπορεί για να παραμείνει στον αέρα. Ένα από αυτά πέφτει κοντά στο σπίτι του Frank που ζει μαζί με το κατοικίδιο του, την Pupshaw. Μαζί της και ο Pushpaw. Το αντικείμενο αυτό, αποτελεί και την αιτία που το σπίτι τους βουλιάζει μεσα στη γη. Από τη στιγμή αυτή, ξεκινά μια μεγάλη περιπέτεια για τον Φρανκ. Τα παραπάνω συμβαίνουν στις 10 πρωτες σελίδες του κομικ που δίνονται από την Fantagraphics σε αυτό το preview Ακολουθούν χαλαρά σποιλερ.. Για να ξεπληρώσει για την κατασκευή του σπιτιού, δουλεύει σε ένα εργοστάσιο.. Αφού φύγει από το εργοστάσιο, πάει μια βόλτα σε ένα ιδιόμορφο πάρκο ψυχαγωγίας, επιβίωνει μιας θαλασσοταραχής και φθάνει σε έναν ναό, εκτός πια του Unifactor, όπου εκεί οι άνθρωποι δεν είναι όπως θα περίμενε κανείς. Επίσης, στον δρόμο του βρίσκει μερικά περίεργα πλάσματα που τα βοηθά, ενώ αναγκάζεται να παλέψει με άλλα. Στο τέλος… νομίζω θα το χαλάσω, οπότε.. Πάντως, βίντεο στο youtube διάφορα ενδιαφέροντα σχέδια/σκίτσα και σημειώσεις του Woodring, στην πρώτη και στην τελευταία σελίδα αντίστοιχα: Προσωπικά, μου αρέσει η psychedelic ατμόσφαιρά του και υπάρχουν διάφοροι συμβολισμοί, όπως διαπίστωσα, στα σχέδια που πρέπει να το ψάξεις λίγο. Θα πρέπει να το ξαναδιαβασω για να μπορεσω να τα βρω. Θεωρώ ότι ειναι καλό κόμικ και του αξίζει ένα τσεκάρισμα! πηγές: wikipedia, fantagraphics

Ένα υπέροχο, μαγευτικό κόμιξ! Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σ΄ αυτό το αριστούργημα ; Τα υπέροχα χρώματα, το λεπτοσχεδιασμένο σκίτσο, το προσεγμένο σενάριο, την υποδειγματική εκδοτική παρουσίαση και εκτύπωση ; Τρυφερές σκηνές από τη ζωή μάνας και κόρης (ο πατέρας απουσιάζει), που θα συγκινήσουν τον καθένα. Και το συναισθηματικό ναυάγιο του τέλους ό,τι πιο ευρηματικό και όσο πιο τέλεια μπορούσε να αποδοθεί από ένα σκιτσογράφο που φαίνεται να γνωρίζει τη γυναικεία ψυχολογία. Τη Λου την πρωτοείδαν οι αναγνώστες του γαλλικού περιοδικού Tcho! Στη Γαλλία έχουν εκδοθεί πέντε τεύχη με ιστορίες της ηρωίδας. Ο Πατάκης έχει ήδη αναγγείλει την έκδοση του δεύτερου τόμου με τον τίτλο Βάλτος. Το κόμιξ απέσπασε το Βραβείο Νεότητας στο Διεθνές Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ το έτος 2005 με την αξία του! Ένα ευχαριστώ στον κ. Ζυλιέν Νιλ και τους συντελεστές της έκδοσης· καιρό είχα να κρατήσω κάτι παρόμοιο στα χέρια μου! Vaios Τιμή καταλόγου: 11,50 € Bedetheque

Η ιστορία του ...Γκρεκουάρ, του μικρού Γρηγόρη που υιοθετείται από μια αγέλη λιονταριών (όχι πιθήκων) για να γίνει ο Γκρεκουάρ, κάτι αντίστοιχο του Ταρζάν. Η υπόθεση είναι μια προσαρμογή του μύθου του πρωτότυπου στα .........ελληνορθόδοξα ιδεώδη. Στο τέλος μάλιστα στον Γκρεκουάρ αποδίδει τα σέβη του και ο ορίτζιναλ Ταρζάν, ο Λόρδος ...."Γκρέινστοκ" . Περιλαμβάνει εισαγωγικό κείμενο του Γ. Βλάχου, όπως και κείμενο του για τον Νίκο Ρούτσο, τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του περιοδικού. Και τα γνωστά άσχετα ..."Κοινωνικά και άλλες ειδήσεις". Ίσως έτσι έκαναν και τα σχετικά ανάλογα έντυπα του '60, δεν ξέρω. Κυκλοφόρησε σε σακουλάκι με το 7ο τεύχος των Απόγονων των Ελλ.

Παρουσίαση της έκδοσης ΕΔΩ Μια σελίδα με τέσσερα στριπάκια (που δυστυχώς μοιάζουν σαν μια ολοσέλιδη ιστορία, λόγω διάταξης) με τίτλο "Αμαρτίες γονέων" Τρεις μικροί φίλοι, με όλη τους την παιδική αφέλεια, σχολιάζουν καυστικά τα σημεία των καιρών μας! Από τρελό και από μικρό........

Τίτλος: Τaλκ Εκδοτική: Τaλκ εκδοτική - διαφημιστική: Μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε. Εκδότης: Αγγελική Δήμου Τιμή: Δωρεάν Ένα μηνιαίο δωρεάν έντυπο για γονείς! Με άρθρα για υγεία, εκδηλώσεις, κοινωνικούς προβληματισμούς, ιστορίες και παιχνίδια για τα παιδιά. Ένας μίνι οδηγός για τους γονείς, με λύσεις για πιθανά προβλήματα που μπορεί να έχουν με τα παιδιά τους. Μέσα σε όλα υπάρχει και μια σελίδα για κόμικ! ΕΔΩ για τα κόμικς που περιέχει. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον DJO.

Τα χαρακώματα δεν είναι μία ιστορία που διαδραματίζεται εν καιρώ πολέμου αλλά εν καιρώ ειρήνης σε καθημερινή βάση. Μικρές ιστορίες βασισμένες στα συναισθήματα που προκαλεί ο έρωτας κατά κυρίως βασανιστικά. Φανζινάκι με πολύ συναίσθημα, το σχέδιο θα μπορούσε να γίνει καλύτερο.

Έξυπνη σάτιρα της ζωής, μέσα από τη στιχομυθία μιάς παρέας... δεν θα έλεγα ακριβώς φίλων... Πρόκειται μάλλον για τέσσερεις ανθρώπους που βρέθηκαν μαζί σε αρκετές στιγμές της ζωής τους. Αυτό δημιουργεί παρέες αλλά όχι φιλίες. Στη θέση κάποιων από αυτούς θα μπορούσα να ήμουν εγώ ή ο οποιοσδήποτε άλλος. Διαβάζεται πολύ ευχάριστα και ξυπνά αναμνήσεις. Αφιέρωμα στον Τάσο Ζαφειριάδη - Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Πανταζή

Το νέο κόμικ του Γιώργου Τσούκη. Χιουμοριστικό, που του ταιριάζει και πιο πολύ. Γρήγορο και έξυπνο. Ο Ζεράρ μόλις δραπέτευσε από το Άσυλο και η ιστορία του παρουσιάζεται σε στριπάκια. Το πρώτο βιβλίο της σειράς. Έχει ήδη σχεδιαστεί η κυκλοφορία του #2 των Νοέμβριο. Η Πρώτη έκδοση έγινε σε μόλις 500 κομμάτια, λιανική τιμή €6.95

Υποσχέθηκα στον Μάνο να κάνω την παρουσίαση. Τελικά θα "κλέψω". Αντιγράφω από το blog του: Η Νύχτα του Λεμονιού είναι μία πολύ όμορφη έγχρωμη, 8σέλιδη ιστορία που είχε κάνει ο Δημήτρης το 1995 και είχε μπεί στο συρτάρι.. Ήταν να χρησιμοποιηθεί στο Ka-boom #2 που τελικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ.. Η ιστορία αυτή βγήκε τελικά απο το συρτάρι μαζί με κάποιες άλλες για να χρησιμοποιηθεί σε μία αυτοέκδοση που ετοιμάζω, αλλά τελικά πήρε διαφορετική πορεία και εκδόθηκε μόνη της σε 40 κομμάτια.. Ευχαριστώ τον Δημήτρη για την τιμή που μου έκανε και μου έδωσε το ελεύθερο να την αυτοεκδόσω. Το συγκεκριμένο τευχάκι είναι πραγματικά πολύ όμορφο! Το σχέδιο δένει απίστευτα με το ύφος της ιστορίας, ενώ το εξώφυλλο είναι από τα καλύτερα που έχω δει. Όταν το ζήτησε ο Μάνος από τον Βίδο, ο δεύτερος του το έδωσε με την προϋπόθεση να ΜΗΝ το επεξεργαστεί καθόλου. Αν παρατηρήσετε στην σελίδα που επισυνάπτω -την πρώτη της ιστορίας, διακρίνονται τα αρχικά μολύβια και προσχέδια για τα κείμενα, πράγμα που δημιουργεί περισσότερη ατμόσφαιρα νοσταλγίας στην ήδη νοσταλγική αυτή ιστορία. Ο Μάνος (αν θυμάμαι καλά, είχε υπερβολική ζέστη στη Λάρισα εκείνη τη μέρα) μου είπε πως (τον Βίδο) τον έχει κερδίσει πλέον η γραφιστική. Ελπίζω σε κάποια φάση να επιστρέψει...

Τρία παιδιά αναγκάζονται να πάνε διακοπές χωρίς τους γονείς τους, όταν οι τελευταίοι καλούνται να δουλέψουν επιπλέον μέρες για να λύσουν το πρόβλημα απόδοσης στο νέο κινητήρα που έχουν αναπτύξει. Έτσι τα παιδιά επισκέπτονται τον θείο τους σε ένα παραθαλάσσιο μέρος. Εκεί, με την βοήθεια και από τα ξαδέρφια τους, μαθαίνουν την σημασία της σωστής διατροφής και της άθλησης. Αυτά είναι και τα δύο στοιχεία στα οποία επικεντρώνεται αυτή η εκπαιδευτική έκδοση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το κόμικ είχε βγει το 2009 στα Αγγλικά, αλλά στα Ελληνικά μεταφράστηκε το 2011. Τυπικό κόμικ που όμως διαβάζεται άνετα, με καλής ποιότητας εκτύπωση και χαρτιού 131 γραμμαρίων το οποίο, όπως και στην περίπτωση του All U Need Is Space, τυπώθηκε σε χαρτί λευκασμένο χωρίς στοιχειακό χλώριο (ECF). Το άλμπουμ έχει μεταφραστεί σε 21 γλώσσες. Μεταφραστής δεν αναφέρεται αλλά αναγράφεται συντονίστρια της μετάφρασης, η οποία είναι η Emillie Tournier. Δειγματική σελίδα θα βρείτε ΕΔΩ. Μπορείτε να παραγγείλετε το άλμπουμ από εδώ δωρεάν, απ' όπου επίσης μπορείτε να το κατεβάσετε και σε pdf, χαμηλής ανάλυσης δυστυχώς. Το site της σχεδιάστριας.

To ''Rotten Apple'' κυκλοφόρησε από την Dark Horse, στις 19 Δεκεμβρίου 2012. Συγγραφέας ο Chuck Brown, σχέδιο και εξώφυλλο από τον Sanford Greene, χρώματα από Tyson Hesse. Το κόμικ είναι one-shot. Συλλέγει ιστορίες από το Dark Horse Presents. Συγκεκριμένα από τα τεύχη #2 έως # 5 που είχαν κυκλοφορήσει το 2011. Είναι 40 σελίδες. Λίγα λόγια για την πλοκή (με μερικά σποιλερς) Στην πόλη της Νέας Υόρκης, Rotten Apple (Σάπιο Μήλο) επικρατεί το χάος. Οι επιζώντες του Κόσμου, διαθέτουν ειδικές δυνάμεις, που δεν μας εξηγεί πώς τις απέκτησαν. Είναι άνθρωποι, συμμορίες ζόμπι, μάγοι βουντού, θεοί, θεές και σαμάνοι. Γίνεται προσπάθεια να αποτραπεί μια δεύτερη αποκάλυψη. Η μισθοφόρος San Gee, η οποία διαθέτει κι αυτη δυνάμεις, προσλαμβάνεται από τους, θρησκευτικά φανατικούς, Enganites. Βρίσκονται σε πόλεμο με τους Monks (μοναχοί) of Enga για χιλιάδες χρόνια. Τον πόλεμο της Bleeding Rock ( πέτρα που αιμορραγεί). Η San Gee πρέπει να βρει την Bleeding Rock, με τη βοήθεια του φίλου της Zeek (είναι ζόμπι-προφήτης). Το ανεκτίμητο κειμήλιο μπορεί να το πάρει κανείς μόνο με τη βοήθεια των Afar που αρχηγός τους είναι ο Yakini. Ο αρχηγός των Enganites, ο Anoited Enigma την εξαπατά ως προς το λόγο που πρέπει να βρουν πρώτοι την πέτρα. Τη χρειάζεται για προσωπικούς λόγους και όχι για καλό. Στο κυνήγι για αυτό το ανεκτίμητο κειμήλιο μπερδεύονται και μισθοφόροι που έχει προσλάβει η απέναντι πλευρά, οι μοναχοί.. σελίδες από το εσωτερικό: σχόλια, κριτικές: εδώ0, εδώ1 prieview από τη σελίδα της Dark Horse Περιπέτεια που έχει πολλές και γρήγορες σκηνές δράσης. Εξιστορεί με ταχύτητα τα διάφορα γεγονότα. Το σχέδιο είναι πολύ ωραίο. Ένα τσεκάρισμα δε βλάπτει.. πηγή

ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΪΛ : «ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΩΝ ΜΠΑΣΚΕΡΒΙΛ» (Graphic novel) H ….ανάσταση του Σέρλοκ Χόλμς και μια οικογενειακή κατάρα Ένας σκοτεινός, μεταφυσικός θρύλος του παρελθόντος επιστρέφει και βάζει σε δοκιμασία τον επιστημονικό ορθολογισμό του πιο διάσημου ντετέκτιβ. Δηλαδή του Σέρλοκ Χολμς! «Το σκυλί των Μπάσκερβιλ», που κυκλοφορεί στην ατμοσφαιρική μορφή του graphic novel, δεν είναι μόνο ένα από τα πιο διάσημα έργα του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόϊλ, αλλά και πραγματικά …σκανδαλώδες από λογοτεχνικής πλευράς! Διότι σε αυτό το αστυνομικό μυθιστόρημα, ο πολυμήχανος δημιουργός, αναγκάστηκε να …αναστήσει (!) τον δαιμόνιο Σέρλοκ Χολμς που στο μεταξύ είχε πεθάνει! Της Ελπίδας Πασαμιχάλη Πράγματι, οκτώ χρόνια νωρίτερα, στο βιβλίο «Το τελικό πρόβλημα» ο Κόναν Ντόιλ είχε «δολοφονήσει» τον δημοφιλή κεντρικό του ήρωα, στην περίφημη σκηνή με τους καταρράκτες του Ράιχενμπαχ στην Ελβετία. Γεγονός βέβαια που είχε προκαλέσει την οργή και το «θρήνο» εκατομμυρίων θαυμαστών. Απολογούμενος για την επιλογή του, ο Κόναν Ντόιλ είχε πει τότε τη θρυλική φράση «Αυτό δεν ήταν φόνος, αλλά δικαιολογημένο ανθρωποκτονία σε αυτοάμυνα. Γιατί, αν δεν τον σκότωνα εγώ, σίγουρα θα με σκότωνε εκείνος»! Όταν όμως άρχισε να δουλεύει την ιστορία «Το σκυλί των Μπασκερβιλ» συνειδητοποίησε ότι ο πιο κατάλληλος χαρακτήρας για να εξιχνιάσει το μυστήριο, δεν ήταν άλλος από τον Σέρλοκ Χόλμς! Και, ω του θαύματος, ο Σέρλοκ Χόλμς αναστήθηκε, χαρίζοντας αγαλλίαση στους θαυμαστές του και ένα από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του 20ου αιώνα. Σύμφωνα με την υπόθεση του βιβλίου, ο σερ Τσαρλς Μπάσκερβιλ βρίσκεται νεκρός στα κτήματα του πύργου του. Επίσημη αιτία θανάτου είναι η καρδιακή προσβολή. Όμως ο φίλος του γιατρός δρ Τζέιμς Μόρτιμερ, δεν έχει πειστεί απόλυτα γι αυτή την αιτία θανάτου και αισθάνεται ανήσυχος για την ασφάλεια του ανιψιού του σερ Τσαρλς, του σερ Χένρυ Μπάσκερβιλ, που είναι και ο κληρονόμος και ο οποίος πρόκειται να έλθει στο Λονδίνο από την Βόρεια Αμερική. Ο δρ Μόρτιμερ ζητά τη βοήθεια του Σέρλοκ Χολμς και του δρ Ουότσον και τους μιλά για έναν σκοτεινό θρύλο, την «κατάρα των Μπάσκεβιλ», που σύμφωνα με τις φήμες καταδίωκε την οικογένεια. Τους διαβάζει ένα χειρόγραφο που αφηγείται την ιστορία της κατάρας και το οποίο αναφέρεται στον Χιούγκο Μπάσκερβιλ, που είχε ζήσει πριν από δύο αιώνες. Ο Χιούγκο είχε ερωτευθεί τρελά την κόρη ενός κτηματία, την οποία απήγαγε και την κρατούσε φυλακισμένη στην κρεβατοκάμαρα του. Εκείνη όμως κατόρθωσε να δραπετεύσει ενώ εκείνος διασκέδαζε και έπινε με τους φίλους του. Όταν ανακάλυψε ότι η κοπέλα είχε δραπετεύσει δήλωσε ότι θα έδινε την ψυχή του στις δυνάμεις του Κακού, αρκεί να την έβρισκε ξανά. Στη συνέχεια ο ίδιος, μαζί με τους φίλους του και κυνηγητικά σκυλιά, άρχισαν να την καταδιώκουν. Λίγο αργότερα ο Χιούγκο και η κοπέλα βρέθηκαν νεκροί. Εκείνη είχε πεθάνει από πανικό. Όμως πάνω από το πτώμα του Χιούγκο στεκόταν το φάντασμα ενός τεράστιου σκύλου. Όταν πλησίασαν οι φίλοι του, ο σκύλος, του ξερίζωσε το λαρύγγι και εξαφανίστηκε στο σκοτάδι. Ο δρ Μόρτιμερ πιστεύει ότι και σερ Τσαρλς πέθανε από φόβο. Το πρόσωπό του είχε μια τρομοκρατημένη έκφραση και τα ίχνη του έδειχναν ότι προσπαθούσε να ξεφύγει από κάτι. Επίσης ο δρ Μόρτιμερ αποκαλύπτει στον Σέρλοκ Χολμς ότι δίπλα στο πτώμα του σε Τσαρλς είχαν βρεθεί τα ίχνη ενός τεράστιου σκύλου, γεγονός που ο ίδιος είχε αποσιωπήσει από την ανάκριση της αστυνομίας. Τα στοιχεία του εγκλήματος ξεδιπλώνονται. Τι θα αποδειχτεί στο τέλος; Πρόκειται πράγματι για κατάρα και για ένα μεταφυσικό έγκλημα ή πρόκειται για μια καλοσχεδιασμένη πλεκτάνη; Μένοντας πιστό στην ιστορία του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, τη διασκευή την οποία έκανε ο Ίαν Έτζιντον και με τα ατμοσφαιρικά σκίτσα του Ι.Ν. Κάλμπαρντ , που αποτυπώνουν έξοχα τις εικόνες του Λονδίνου στα τέλη του 19ου αιώνα, και τα πρόσωπα του έργου, το δημοφιλές best seller αποδίδεται έξοχα και ευφάνταστα σε ένα νουάρ graphic novel. Ένα ανάγνωσμα που γοητεύει τον αναγνώστη και με αφαιρετικό τρόπο αντιπαρέρχεται τα υποτιθέμενα «κενά», που κάποιοι μελετητές του Κόναν Ντόιλ , επίδοξοι ντετέκτιβ, έχουν εντοπίσει στην αστυνομική πλοκή της ιστορίας. Οι δημιουργοί Ο Ι.Ν.Τζ. Κάλμπαρντ είναι εικονογράφος και σεναριογράφος. Το 2006, επιλέχτηκε ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους συγγραφείς και είδε τη δουλειά του να δημοσιεύεται στην ανθολογία New Recruits της Dark Horse Comics. Από τότε έργα του έχουν δημοσιευτεί στη σειρά Dark Horse Presents, στο Judge Dredd Megazine και στο 2000AD. Ο Κάλμπαρντ είναι αναγνωρισμένος σκηνοθέτης κινουμένων σχεδίων με μεγάλη εμπειρία στη σκηνοθεσία διαφημιστικών, την ανάπτυξη τηλεοπτικών πρότζεκτ και την παραγωγή και σκηνοθεσία ταινιών μικρού μήκους. Αυτό είναι το δεύτερο μεγάλης έκτασης εικονογραφημένο μυθιστόρημά του ως εικονογράφου, μετά Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι όπου συνεργάστηκε με τον Ίαν Έτζιντον. Ο Ίαν Έτζιντον είναι ένας από τους πιο γνωστούς σεναριογράφους της Βρετανίας με τρομερή επιρροή στον κόσμο των κόμικς. Η καριέρα του είναι εντυπωσιακή καθώς έχει συνεργαστεί με τη Lucasfilm, την Paramount Pictures και την 20th Century Fox για τη μεταφορά των Star Wars, Star Trek, Alien, Predator και Terminator, καθώς και με τους διαχειριστές των πνευματικών δικαιωμάτων του Χ.Τζ. Γουέλς για τη μεταφορά του War of the Worlds για λογαριασμό της Dark Horse. INFO «Το σκυλί των Μπάσκερβιλ» ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΪΛ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: ΣΑΝ ΕΤΖΙΝΤΟΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Ι.Ν. ΤΖ. ΚΑΛΜΠΑΡΝΤ ΜΤΦΡ.: ΒΑΣΙΑ ΤΖΑΝΑΚΑΡΗ ΣΕΛ 144, ΤΙΜΗ € 11 Σχετικά links http://en.wikipedia.org/wiki/Arthur_Conan_Doyle http://en.wikipedia.org/wiki/Sherlock_Holmes ΠΗΓΗ

Ακόμα μία αυτοέκδοση που κυκλοφόρησε στο φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, είναι το τρίτο τεύχος του COMINK (10ο έτος λειτουργίας της σχολής). Είναι μία αυτοέκδοση/fanzine 64 σελίδων (+τα εξώφυλλα) από δουλειές σπουαδαστών της σχολής COMINK κατα τη σχολική χρονιά 2012-2013. Μιλαμε για 24 ιστορίες από ισάριθμους δημιουργούς. Πολύ καλή έκδοση και άμα σκεφτείτε την ηλικά των περισσοτέρων και δείτε τα comics τους, θα καταλάβεται πως υπάρχει μέλλον στη Θεσσαλονίκη Εκτός από τα comics υπάρχει και η εισαγωγή από τον υπεύθυνο της Comink, Βαγγέλη Ματζίρη.

‘Ντάτσι το μικρούλη είναι τρίκαλο,δεν υπάρχει,είναι και πολυ φασέ σου λέω,τα σπάει το χαβαλεδιάρικο.Κοζαρέτο καισυ και θα με θυμηθεις,καραστάνταρ σου ξαναλέ.Τεσπά;.Αντε τώρα τιγκανά και γω. Πάω για χαλαρουα ματ.Πάοκ. Πώς;δεν καταλάβατε τι λέω;είπα και εγώ να προσαρμοστω με την γλώσσα που σπικάρουν μιλάνε τα παιδια.Ας παρω τα πράματα απο την αρχή.Το κυρίαρχο θέμα του μικρού αυτού τευχακίου είναι ένα εγκλημά,αυτό της ελληνικής γλώσσας απο τους νέους.Καλύτερα να μεταφέρω τα λόγια των ίδιων των εκδοτών: <<Στην Αράχωβα φαινομενικά συμβαίνουν πολύ λίγα. Δύο φίλοι απ’ τα παλιά συναντιούνται τυχαία στο δρόμο. Και μιλάνε. Επικοινωνούν. Ζούνε το σήμερα, ζούνε την κάθε στιγμή. Θυμούνται τα παλιά σε μία τελετουργία μυστική, αλλά γνώριμη.Υπάρχει κάτι βαθύτερο σε όλα αυτά.Πρόκειται για ένα κόμικ που θα σας βάλει σε σκέψεις, αλλά όχι για πολύ. Η Αράχωβα, ένα μικρό, έξυπνο και πολύ όμορφο κόμικ, κυκλοφορεί σε μια περιορισμένη και αριθμημένη (με το χέρι παρακαλώ) έκδοση 250 αντιτύπων.>> Τιμή: 3,00 Ο Τάσος εμπνεύστηκε την ιστορία από μια συζήτηση μεταξύ δύο νέων στο διαδίκτυο.Ο Παναγιώτης το έκανε για πιο πολύπλοκους λόγους:για τα λεφτά. Η γνώμη μου για το θέμα είναι ότι πάντα οι νέοι μιλαγάνε στη δικιά τους γλώσσα,πρέπει να ξεχωρίζουν από τους μεγάλους,να επικοινωνούνε με το δικό τους κώδικα,που δε καταλαβαινούνε οι μεγάλοι.Η γλώσσα όμως ποτέ δε δολοφονήθηκε μάλλον εμπλουτίστηκε,απο άλλους τραυματίστηκε,από κάποιους πολιτικούς που το '81 θέλησαν να αλλάξουν τα πάντα ακομά και την προφορά μας.Το -ε-χθες εγινε χτες το αυγό αβγό απο τους μήνες έφυγε το-ιος- και αντικαταστήθηκε με το -ης- π.χ.Απρίλιος-Απρίλης κ.λ.π. και άλλα πολλα.Μπορεί έμεις να μην το καταλαβαίνουμε γιατί την ακούμε απο τότε που γεννηθηκαμε αλλά η Ελληνική γλώσσα έχει την προφορα της.Υπάρχει λόγος που έχουμε 5 ειδών-ι-το καθένα έχει το δικό του ήχο.Αλλα τώρα άνοιξα μεγάλη κουβέντα,και δεν είναι ο χώρος που πρέπει να συζητηθεί. Το μόνο αρνητικό που έχει το κομιξάκι αυτό-ναι,έχει και απο αυτό-είναι η τιμή του.Αν τυπωνωτανε σε κανονικό μέγεθος δε θα ξεπερνούσε τις 8με 9 σελίδες.Εδώ ο μεγιστάνας διεθνης δημιουργος κόμιξ όλων των εποχων παγκοσμίου φήμης ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΜΠΑΛΙΔΗΣ δημιούργησε ολόκληρο έπος μόνο με 2 ευρώ.Κατί τέτοια κομιξάκια ο Τάσος τα κάνει δωρεάν και εν καιρο κρίσης νομίζω ότι 3 ευρώ είναι πάρα πολλά. Ο τσιγκούνης ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ (ή κατά κόσμο Χατζηθεωδόρου Παναγιώτης) Αφιέρωμα στον Τάσο Ζαφειριάδη - Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Πανταζή

Δημιουργός σειράς:Straffi Iginio Τιμή: €9,90 Από τον Εκδότη Γεια! Είμαστε οι Winx. Ως τα 16 μας ήμασταν πέντε συνηθισμένα κορίτσια και ζούσαμε με τους δικούς μας η καθεμιά στον πλανήτη της. Α, ναι: και δεν είχαμε ιδέα η μια για την ύπαρξη της άλλης! Τα πάντα άλλαξαν όταν μάθαμε ότι η Μαγεία πραγματικά υπάρχει και ότι η καθεμιά μας κατέχει μια ιδιαίτερη μαγική δύναμη, που θα μπορούσε να την κάνει μια πραγματική Νεράιδα! Έτσι βρεθήκαμε να σπουδάζουμε μαζί στο Αλφέα, το Σχολείο για Νεράιδες, που βρίσκεται στη Μαγική Διάσταση του Μάτζιξ... κι αυτή ήταν η αρχή μιας υπέροχης, μαγικής φιλίας! Οι Νεράιδες Winx είναι οι αγαπημένες των κοριτσιών όλου του κόσμου από το 2003, οπότε και γεννήθηκαν στη φαντασία του Ιταλού δημιουργού Iginio Straffi. Από τότε μέχρι και σήμερα είναι οι ηρωίδες σε κόμιξ, καρτούν, ταινίες, παιχνίδια, CD και DVDs - πάντα με την ίδια επιτυχία. Η ιστορία παρακολουθεί μια παρέα κοριτσιών με μαγικές δυνάμεις, που φτάνουν από διαφορετικούς κόσμους στη Μαγική Διάσταση προκειμένου να εκπαιδευτούν για να γίνουν πραγματικές Νεράιδες. Στην προσπάθειά τους να προστατέψουν τον κόσμο, οι Winx έρχονται αντιμέτωπες με τρομακτικά πλάσματα, μοχθηρούς ανθρώπους και αλλόκοσμα φαινόμενα. Παράλληλα λύνουν μυστήρια και αποκτούν νέες δυνάμεις, που τις φέρνουν πιο κοντά στο στόχο τους: να γίνουν ολοκληρωμένες Νεράιδες. Και φυσικά, όπως όλες οι έφηβες, έχουν τα δικά τους μικρά μυστικά και τα πρώτα καρδιοχτύπια, που πασπαλίζουν με νεραϊδόσκονη τα όνειρά τους... αλλά και τα όνειρα των εκατομμυρίων κοριτσιών που τις έχουν αγαπήσει! ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΟΜΙΞ ΤΩΝ WINX ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΕΚΔΟΣΗ! Υ.Γ.Αυτές οι 2 ιστορίες (δηλ.1 και μισή)είχαν δημοσιευτεί στα 3 τεύχη που είχε εκδόσει η ΜΟDERN TIMES. Περισσότερα εδώ.

Αιμομιξία, Κοπρολαγνεία & Σαδομαζοχισμός: 3 σε 1 Το να με προειδοποιήσεις ότι ένα βιβλίο “θα με σοκάρει” ισούται με το να το πάρω και να το τελειώσω εντός των επόμενων ωρών. Όταν κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι “μπορεί να μην αντέξω να διαβάσω” το Μολυσματικό Σύνδρομο της Στοματικής Κοιλότητας & Άλλες Πειραματικές Φρικωδίες του Shintaro Kago, αυτό ήταν. Το διάβασα σε χρόνο-ρεκόρ. Ξεκινώ με δύο βασικές λεπτομέρειες: 1. Αυτό είναι το πρώτο manga που διάβασα ποτέ και 2. Έχω γερό στομάχι. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα όταν έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου ήταν η κόκκινη προειδοποίηση “Προσοχή! Το περιεχόμενο αυτού του άλμπουμ μπορεί να είναι προσβλητικό και απεχθές για κάποιους αναγνώστες!”. Το δεύτερο ήταν ότι το βιβλίο διαβάζεται από το τέλος προς την αρχή. Διαταραχή και υπέρβαση από το σημείο μηδέν. Αυτό που, φυσικά, δεν ήξερα, ήταν ότι ο 40χρονος Γιαπωνέζος Shintaro Kago είναι σούπερ-διάσημος καλλιτέχνης όχι απλά manga αλλά guro manga, δηλαδή γιαπωνέζικων κόμικς με θέματα γκροτέσκ, που αγγίζουν τα όρια της παράνοιας, τόσο στο κείμενο όσο και στο σχέδιο. Το Μολυσματικό Σύνδρομο, μία συλλογή 13 ιστοριών, τα έχει όλα: ακραίο σεξ, αιμομιξία, βία, κοπρολαγνεία (πολλή, το τονίζω), ακρωτηριασμούς, βλασφημία (“Και εγένετο διακοπτόμενη συνουσία, προς μεγίστη ανακούφιση των πτωχών που δεν είχαν τη δυνατότητα να αγοράζουν προφυλακτικά” ή “Και είπεν ο Θεός Γένοντο οι ακρωτηριασμένοι φετίχ δια ορισμένους, και εγένοντο τοιαύτα” – ναι, καλά διαβάζετε), όλα αυτά κι άλλα τόσα φιγουράρουν και σοκάρουν. Ο Kago παίζει με την καθιερωμένη φόρμα των κόμικς – σχεδόν την αποδομεί (αν και καθόλου δε μου αρέσει αυτή η λέξη), υπερβαίνοντας όχι μόνο τους λογοτεχνικούς καθωσπρεπισμούς αλλά και όλες τις οπτικές προσδοκίες. Σε μία συνέντευξή του στο περιοδικό Vice, o Kago μίλησε για το πόσο σημαντικά είναι για αυτόν ως θέματα τα σκατά και το σεξ. Ναι, αυτά. Είπε πως χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει μία αφήγηση, ατάκα-βούτυρο στο ψωμί του δημοσιογράφου που τον ρώτησε αν η κοπρολαγνεία είναι βίτσιο του και αν ερεθίζεται σεξουαλικά με τις θεματικές του (!). Ο Kago είπε κατηγορηματικά όχι. Αυτή είναι η δουλειά του, είπε. Να αφηγείται και να εικονογραφεί ιστορίες γεμάτες διαστροφή. Τίποτα παραπάνω. Το βιβλίο δε με σόκαρε. Δεν ξέρω αν κάτι πάει πολύ στραβά με μένα, αν πρέπει να το κοιτάξω, αλλά βρήκα το Μολυσματικό Σύνδρομο ενδιαφέρον και ευφάνταστο. Στο είδος του. Ισχύει: είναι προχωρημένο και κάποια σημεία μου έφεραν μία (ελεγχόμενη) αναγούλα. Αλλά δε με σόκαρε. Μου άρεσε ο παραλογισμός, διασκέδασα με τη σκέψη ότι σε πολλές χώρες το βιβλίο θα λογοκρινόταν ψυχρά και στεγνά, είχε πλάκα ότι ένα τέτοιο βιβλίο μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα ελληνικά, και χαμογελούσα μόνη μου (μπροστά σε μια σελίδα γεμάτη ασπρόμαυρα σκίτσα με σκατά) στην ιδέα ότι κάποιοι σκληροτράχηλοι γνωστοί μου όχι απλά θα άντεχαν να το διαβάσουν ολόκληρο αλλά θα φρίκαραν εντελώς με την πρώτη κιόλας ιστορία. Το δάνεισα σε κάποιους και επέμεινα να το προσπαθήσουν, όχι για τίποτα άλλο αλλά γιατί ήθελα πολύ να δω τις αντιδράσεις τους. Νομίζω ότι, με εξαίρεση αυτούς που μου το πρότειναν, είμαι η μόνη που ξέρω που κατάφερε να το τελειώσει. Και που (να το πω ; ) της άρεσε κιόλας. Μήπως όντως να το κοιτάξω; ΠΗΓΗ

Το όλο concept ξεκίνησε τελείως στην πλάκα, από ένα ποστ που είχα κάνει μετά τη νιοστή στολή Spider-Man που βλέπαμε. Ανοίγω ένα pm talk, οι 5 γίναν 15 και οι 15, 25. Και παραλίγο να γίνουμε 30, αλλά τότε τι στόχο θα είχαμε για το επόμενο? (σσ.το χαρτί είναι γυαλιστερό πολυτελείας εξού και ψιλογυαλίζουν τα σκανς) Το γενικό concept είναι ότι ο Spider-man ψάχνει τι να φορέσει στην αχανή ντουλάπα του και ο κάθε συμμετέχοντας έκανε τη δικιά του "στυλιστική" πρόταση. Λίστα συμμετεχόντων με αλφαβητική σειρά: Akihabara baloni big vaggos Chris conb Dark Chris DJO Dr.Zed Duck ElChat evilgeorge Flas geokon712 gregorius ISIKOL johnny Lord Makro Marsiana mr-d nasoukikos ripper The_Sandman TOMAHAWK valium ΛΕΝΑ Άπειρα ευχαριστώ στον Γιώργο και τη Λένα που "έντυσαν" το τεύχος εξωφυλλικά και εσωφυλλικά, στον Μπιλ για το coloring support και ειδικές ευχαριστίες στους πιο επαγγελματίες του χώρου που μας τίμησαν με τη συμμετοχή τους. Αυτά είναι, pro's & non-pro's να χαβαλεδιάζουν παρέα. Και κάπως έτσι εγκαινίαζεται μια υπερσειρά χαβαλεδιάρικων συμμετοχικών σκετσμπουκουκίων (Τούμπανο Σετ Επίπλων) τα οποία θα βγαίνουν σε κάθε γενέθλια (Οκτώβρης-GC & Μάιος-ΛΕΦΙΚ). Τα δωρεάν αντίτυπα που τυπώθηκαν και διανεμήθηκαν δωρεάν στα 2α γενέθλια της Λέσχης ήταν μόλις μια 30αριά καθαρά για τους συμμετέχοντες, μια μικρή ανταπόδοση, ένα για τη βιβλιοθήκη της Λέσχης και για 4-5 άτομα που στήριξαν την προσπάθεια. Οι υπόλοιποι έχετε 2 επιλογές: α) Να πληρώσετε τα έξοδα τυπογραφείου (2.8 το αντίτυπο) και να αποκτήσετε και εσείς ντουλάπα, μέχρι τις 8 Ιουλίου. Ο μοναδικός όρος είναι να μην πάρετε διπλά αντίτυπα απλά για να έχετε διπλά αντίτυπα. Βγάζω globalικό διάταγμα εδώ και τώρα που ορίζει όλη τη σειρά μη συλλεκτική και απαγορεύεται οποιαδήποτε μεταπώληση με σκοπό το κέρδος. Στην τελευταία περίπτωση το αντίτυπο θα αυτοαναφλέγεται χάρη σε ειδικό μικροτσίπ που εμπεριέχεται σε τυχαία σελίδα κάθε φορά. (στείλτε pm για τα περαιτέρω) β) Να κατεβάσετε το ενισχυμένο web-only version το οποίο εμπεριέχει και παράρτημα με τις διπλές συμμετοχές καθώς και τα 2 ποστεράκια της Καρτούνιξ. Άμα θέλετε να δείτε και το διορθωτικό TRAILER του mr-d (και όχι μόνο) πατήστε ΕΔΩ. Κάτι τελευταίο, οι συμμετοχές αρχικά ήταν να εκτυπωθούν με αλφαβητική σειρά, αλλά εκεί που πήγαμε κάναν την εκτύπωση άλλα αντί άλλων και ούτε τα ξακρίσματα δεν είχαν γίνει σωστά εξού και τους έβαλα και τα κόψανε. Στο web-only version οι συμμετέχοντες είναι αλφαβητικά (και χωρίς τα κουτάκια με τα ονόματα, το όνομα του συμμετέχοντα είναι η ονομασία του κάθε jpg) όπως θα είναι στο επόμενο σκετσμπουκάκι. Nuff Said, enjoy και όσοι θέλετε αλλάζετε την κατάληξη rar σε cbr: THE AMAZING WARDROBE OF SPIDER-MAN (web-only).rar Καλό καλοκαίρι! edit: Ακολούθησε το μπουντουάρ του Ανθρώπου Νυχτερίδα στα Πέμπτα Γενέθλια του GC!

Τιμή: 14,00€ Τα Feathers του Έκτορα είναι η πρώτη συλλογή από τα στριπάκια του, γνωστά από το «9» της Ελευθεροτυπίας και το «Κομικοδρόμιο» του Σαββατιάτικου φύλλου της Ελευθεροτυπίας. Ο κόσμος των strips του Feathers αποτελείται από αυτοδιαχειριζόμενους σκαντζόχοιρους, κινηματικά ψάρια, αντικαθεστωτικούς τάρανδους, και άλογα που ακούνε το Live at Folsom Prison, μεταξύ άλλων. Οι χαρακτήρες θέτουν τα καίρια ερωτήματα της εποχής μας: Το σύμπαν είναι περατό ή απέραντο; τι σχέση έχουν το big bang και μια χούφτα κονφετί; τι δεν πρέπει να πείς στο άλογο σου, αν δεν θες να μείνεις ιππέας δίχως ίππο; η καμπούρα σε ζέβρα είναι ένδειξη ηττοπάθειας; ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να ελέγξεις το περισκόπιο πυρηνικού υποβρυχίου; και ποιός μλκας κάλεσε τη φάλαινα στο πάρτυ; Αφιέρωμα στον Έκτορα Αποστολόπουλο --- Ο χρήστης AndreasD πρόσθεσε εδώ: Να πούμε πως οι 50 πρώτοι που το αγόρασαν απο το Con είχαν δώρο και ένα limited print.