Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το "Real Taste & Style" είναι ένα μηνιαίο περιοδικό που ειδικεύεται σε θέματα γαστρονομίας. Ο τίτλος κυκλοφορεί ακόμα και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές με την "Real News" την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα κι αποτελεί ιδιοκτησία της εφημερίδας. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2009. Αυτό που κάνει αυτό το περιοδικό να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα του χώρου, είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με συνταγές που δεν τις απολαμβάνει συχνά ο μέσος Έλληνας, μιας και είναι αυτό που οι καταξιωμένοι chefs τις αποκαλούν gourmet. Κι όταν στην κουβέντα μπαίνει η... χλωροφύλλη σπανακιού, το κουνουπίδι "ποπ-κορν", paccheri με κρέμα μασκαρπόνε και bacalhau a bras, τότε τα πράγματα ξεφεύγουν! Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν και μερικές συνταγές περισσότερο "επίγειες" και κατάλληλες για τους λιγότερο απαίδευτους ουρανίσκους. Επίσης, να πούμε ότι στην θεματολογία του φιλοξενούνται κι άρθρα για την μαγειρική και τις πρώτες ύλες, χωρίς αυτά να αποτελούν αποκλειστικά συνταγές. Η έκδοση έχει μεγάλο φορμάτ και καλή κόλληση στην ράχη. Παρόλα αυτά το χαρτί είναι φτηνό και τρομερά λεπτό τόσο στο εξώφυλλο, όσο και στις εσωτερικές σελίδες. Το παρήγορο είναι ότι το φωτογραφικό υλικό και γενικά η εκτύπωση είναι αρκετά τίμια. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους albertus magnus & nikos ka.

Αρχές του 2009, η Modern Times κυκλοφορεί το μοναδικό άλμπουμ που είχε βγάλει το 2008 από τα Μεγάλα Αριστουργήματα, σε σκληρόδετη έκδοση. Φυσικά δεν υπήρξε συνέχεια.

Με τον υπότιτλο Το περιοδικό που λατρεύει τις γυναίκες στην ράχη του και με το οπισθόφυλλο να λειτουργεί ως δεύτερο εξώφυλλο του τεύχους, βγήκε το 2009 και η Β' περίοδος του Out of Limits, αυτή την φορά από την ΒΜ Ηλιακές εκδόσεις. Το ύφος του, ένα κράμα Playboy και Maxim. Άγνωστο μέχρι που έφτασε. Η Α' έκδοση εδώ.

Το Supergod είναι κόμικ σε σενάριο Warren Ellis και σχέδιο Garrie Gastonny. Εκδόθηκε από την Avatar Press (από Οκτώβριο 2009 εώς Οκτώβριο 2010) και ολοκληρώθηκε σε πέντε τεύχη. Καταπιάνεται με ένα ανταγωνισμό εξοπλισμών ανάμεσα στα κράτη όπου το όπλο είναι ένας υπεράνθρωπος με υπερφυσικές ικανότητες. Η ιστορία μας προχωράει μέσα από τα μάτια του Σάιμον Ρέντιν, ενός βρετανού επιστήμονα ο οποίος κάθεται σε ένα κατεστραμένο Λονδίνο και διηγείται μέσω τηλεφώνου σε ένα Αμερικανό επιστήμονα όλα τα γεγονότα σχετικά με αυτούς τους υπερανθρώπους, το πως δημιουργήθηκαν, τις πράξεις τους και το πως φτάσαμε στη καταστροφη τελικά. Καλό το σχέδιο και ενδιαφέρον το σενάριο κατα την άποψη μου.

Η πριγκίπισσα Λίζα Ντραγκομίρ ανήκει στους βασιλικούς γόνους των Μορόι, των θνητών βρικολάκων, και είναι παντοτινά δεμένη με τις μαγικές δυνάμεις της γης. Χρειάζεται συνεχή προστασία από τα Στριγκόι, τους πιο άγριους και επικίνδυνους βρικόλακες, εκείνους που δε θα πεθάνουν ποτέ. Η Ρόουζ Χάθαγουεη είναι Νταμπίρ. Μέσα της κυλάει αίμα ανθρώπου και βρικόλακα. Είναι η καλύτερη φίλη της Λίζα και την προστατεύει από τα Στριγκόι. Έπειτα από δύο χρόνια παράνομης ελευθερίας, η Ρόουζ και η Λίζα θα μεταφερθούν με το ζόρι στα απάτητα δάση της Μοντάνα όπου βρίσκεται η Ακαδημία του Αγίου Βλαντιμίρ. Η Ρόουζ θα συνεχίσει την εκπαίδευση της ως Νταμπίρ. Η Λίζα θα ξαναγίνει η Βασίλισσα της ελίτ των Μορόι. Αν και ο φόβος έκανε τη Λίζα και τη Ρόουζ να το σκάσουν από την Ακαδημία, πίσω από τις πύλες της οι κίνδυνοι θα γίνουν ακόμη περισσότεροι. Εδώ, η ισορροπία στην τάξη των γαλαζοαίματων Μορόι στηρίζεται οε απερίγραπτες τελετουργίες, ενώ η μυστικοπάθεια και η αγάπη τους για τη νύχτα δημιουργούν έναν αινιγματικό κόσμο. Η Ρόουζ και η Λίζα πρέπει να επιζήσουν στον επικίνδυνο αυτό κόσμο, να έρθουν αντιμέτωπες με τον πειρασμό του απαγορευμένου έρωτα και, κυρίως, να βρίσκονται σε εγρήγορση, γιατί αλλιώς τα Στριγκόι θα κάνουν τη Λίζα δική τους για πάντα... Σύνοψη του πρώτου βιβλίου. ------------------------ Σειρά 6 βιβλίων της Richelle Mead που ξεκίνησε το 2007 και τελείωσε το 2010, για να δώσει την θέση της στο spin-off Bloodlines, που επίσης έχει 6 βιβλία. Στην χώρα μας η σειρά παρουσιάστηκε αρχικά από την IntroBooks, μέλος του ομίλου Imaco Media του Κωστόπουλου, το 2009. Η θυγατρική αυτή δραστηριοποιήθηκε από το 2009 μέχρι το 2011, λίγο καιρό πριν πτωχεύσει η "μαμά" εταιρία δηλαδή, οπότε δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει το έκτο και τελευταίο βιβλίο, το οποίο βγήκε το 2012 από την Διόπτρα που ανέλαβε την σειρά έκτοτε.

Kidepedia music μια σειρά της 4π στο ίδιο ύφος όπως και η προηγούμενη σειρά kidepedia μόνο που εδώ το θέμα είναι αποκλειστικά η μουσική είτε αναφερόμαστε στο είδος της μουσικής (κλασική, ροκ, παραδοσιακά κλπ) είτε στον τόπο προέλευσή της. Κλασικά από την 4π της εποχής όμορφα τεύχη σκληρόδετα και καλή ποιότητα χαρτιού και χρωμάτων, στο πρώτο τεύχος έδιναν δώρο ένα πιανάκι το οποίο στη συνέχεια το συνέδεες στον Η/Υ και με τα cd που έδιναν εμπλουτιζόταν σιγά σιγά και το αντίστοιχο περιεχόμενο στον υπολογιστή σου με διάφορα παιχνίδια, ιστορίες, μουσικά κομμάτια που λίγο λίγο μάθαινες να τα παίζεις στο πιανάκι. Φυσικά δεν έλειπαν και οι καρτούν χαρακτήρες από κάθε ιστορία και δραστηριότητα που καθοδηγούσαν το μικρό κοινό (αλλά και των μεγάλων μην ακούτε πως δεν τα διαβάζουν και αυτοί). Περιεχόμενα τόμων σειράς: 1. Όργανα και ορχήστρες 2. Μότσαρτ και Μπετόβεν 3. Τραγούδι και όπερα 4. Συναυλίες 5. Ροκ και μπλουζ 6. Κλασικό ροκ 7. Μοντέρνο ροκ 8. Τζαζ 9. Παραδοσιακή 10. Ρεμπέτικο 11. Λαϊκό τραγούδι 12. Έντεχνο τραγούδι 13. Μεσόγειος 14. Αφρική 15. Ανατολή 16. Αμερική Βιβλίο του γονιού και του δασκάλου, βιβλίο αρχειοθέτησης των cd Οι ήρωες μας Και το ξεκίνημα της ιστορίας μας

Δεκαπενθήμερη σειρά με 26σέλιδο έντυπο, αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην πιο διάσημη μάρκα της αυτοκινητοβιομηχανίας, για την οποία είναι υπερήφανοι οι Ιταλοί, την...Ferrari! Τα τεύχη έχουν πλούσια ύλη με τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τις επιδόσεις και την ιστορία του κάθε μοντέλου. Οι μινιατούρες είναι φτιαγμένες από μέταλλο, σε κλίμακα 1:43 και είναι πιστά αντίγραφα των πρωτότυπων. Αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι η αρίθμηση στις σελίδες δεν σταματάει και είναι συνεχόμενη σε κάθε τεύχος, έτσι με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο καθένας να φτιάξει, την δική του εγκυκλοπαίδεια Ferrari. Λίστα των μοντέλων μέχρι το τεύχος 12. Άγνωστο στα πόσα τεύχη ολοκληρώθηκε η σειρά, μιας και πήρα μόνο το #1 με την 360 Modena και το #3 με την F2002.

My name is Bond....James Bond! Ένα όνομα...θρύλος! Ωραίες γυναίκες, μοναδικά & έξυπνα gadgets, μαρτίνι (ανακατεμένο, όχι κουνημένο) και καταπληκτικά αυτοκίνητα. Και ακριβώς στα τελευταία, εστιάζει αυτή η συλλογή, στα καταπληκτικά αυτοκίνητα που παρέλασαν μέσα από τις ταινίες του θρυλικού 007. Έτσι λοιπόν, το 2009, η εκδοτική Daily Press Magazines, κυκλοφορεί στην χώρα μας την σειρά "Τα αυτοκίνητα του James Bond", η οποία είναι βασισμένη στην αντίστοιχη βρετανική σειρά. Το 16σελιδο έντυπο της σειράς, μας παρέχει, εκτός από την παρουσίαση και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του εκάστοτε αυτοκινήτου, πληροφορίες και για τις ταινίες στις οποίες εμφανιστήκαν. Πληροφορίες όπως: συνεντεύξεις δημιουργών/ηθοποιών/κασκαντέρ, σκηνές κινηματογράφησης κλπ. Aston Martin, Lotus, BMW, Ferrari, Jaguar, Mustang, είναι μόνο μερικές από τις πιο διάσημες μάρκες των προϊόντων της αυτοκινητοβιομηχανίας, που πρωταγωνίστησαν στις περιπέτειες του μυστικού πράκτορα James Bond. Η σειρά κυκλοφορούσε κάθε 15 ημέρες και στο δεύτερο τεύχος, έδινε δώρο μια θήκη για την ταξινόμηση των περιοδικών. Λόγω της τσουχτερής τιμής, περιορίστηκα μόνο στα πρώτα δύο τεύχη, με τις Aston Martin DB5 από το "Goldfinger" και την Aston Martin V12 Vanquish από το "Die Another Day" και δεν την ακολούθησα όλη μέχρι το τέλος. Η αντίστοιχη βρετανική σειρά πάντως, "έκλεισε" με 134 τεύχη.

Το Ίχνος (07/2009) Από το οπισθόφυλλο: Η Πτώση (11/2010) Από το οπισθόφυλλο: Αιώνια Νύχτα (2012) Από το οπισθόφυλλο: Η τριλογία προηγείται της σειράς The Strain (σε λίγο ξεκινάει ο 4ος κύκλος). Με άλλα λόγια η σειρά πατάει πάνω στα βιβλία αν και όπως συνηθίζεται διαφέρει σε κάποια κομμάτια. Την τριλογία την είχα διαβάσει πριν αρκετό καιρό, οπότε λεπτομέρειες δεν πολυθυμάμαι.. Το πρώτο βιβλίο ξεκινάει δυνατά, κρατάει το ενδιαφέρον και έχεις μια αγωνία για την συνέχεια, το #2 συνεχίζει με τους ρυθμούς να πέφτουν λίγο σε σχέση με το προηγούμενο και φτάνουμε στο #3 όπου έχουμε την δυστοπία όπου τα βαμπίρ έχουν πάρει τον έλεγχο και οι ήρωές μας να προσπαθούν να σώσουν τον κόσμο. Άραγε θα τα καταφέρουν? Γενικά η γραφή είναι καλή και κυλάει γρήγορα. Διαβάζοντας και τα τρία διαδοχικά δε με κούρασε όσο περίμενα και μάλιστα το απόλαυσα!, Το σενάριο ΟΚ (βιβλίο τρόμου είναι άλλωστε, δε πάει για νόμπελ). Το χειρότερο σημείο που με ξενέρωσε ήταν στο #3… Ακριβείς ημερομηνίες δυστυχώς δε βρήκα.

Μου φαίνεται αδύνατο το να σχολιάσεις αυτό το δεύτερο βιβλίο του Γιώργου Κοσκινά αν δεν λάβεις υπόψιν το Χάρτινοι Ήρωες, το οποίο προηγήθηκε. Οπότε καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά σε εκείνη την παρουσίαση. ΟΙ Χάρτινοι Ήρωες λοιπόν δέχτηκαν μεγάλη κριτική τόσο για το περιεχόμενο όσο και για τη δομή τους. Στον Ζαγκόρ ο Γιώργος κοσκινάς επανέρχεται στην αγαπημένη του (μας; ) θεματολογία βελτιώνοντας ως ένα βαθμό τόσο την αφηγηματική του τέχνη όσο και τις επιλογές όσον αφορά στο περιεχόμενο. Θες βοήθησε το πιο περιορισμένο θέμα; Θες ακροάστηκε τα σχόλια των αναγνωστών του; Θες πέτυχε θετική συναστρία; Το θέμα είναι ότι αυτό το βιβλίο είναι πιο συγκροτημένο συγκριτικά με το πρώτο του. Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι έχουμε ένα εξαιρετικό δοκίμιο, ένα επιστημονικό σύγγραμμα ή μια θεμελίωδη μελέτη επί του θέματος. Και αυτό το βιβλίο πάσχει σε θέματα οργάνωσης του υλικού, σελιδοποίησης, σχέσης εικόνας-κειμένου κλπ κλπ. Όμως δεν ήταν και αυτό ο σκοπός του. Δεν είναι δοκίμιο λέμε! Ο συγγραφέας θέλει να μας δώσει μια γεύση από τις προσωπικές του αναμνήσεις και τα συναισθήματα σε σχέση με τον Ζαγκόρ και την εποχή του. Σε συνδυασμό φυσικά με αρκετές ουσιαστικές πληροφορίες για τις εκδόσεις που περιείχαν το εν λόγω κόμικς, τους δημιουργούς, την υπόλοιπη ύλη των περιοδικών και πολλές-πολλές άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Και αυτό το πετυχαίνει σε ικανοποιητικό βαθμό. Με δεδομένη την αναθέρμανση του ενδιαφέροντος του κοινού για τον Ζαγκόρ, αλλά και την προσιτή (στα παζάρια πλέον) τιμή του βιβλίου, νομίζω ότι μπορεί να πάρει μια θέση στη βιβλιοθήκη των φίλων του ήρωα με το περίεργο ντύσιμο, το τσεκούρι στο χέρι και την κραυγή αλά Ταρζάν.

Τυχαία, ψάχνοντας στην κατηγορία ''σειρές βιβλίων'', ξέθαψα ένα ποστ μου με εξώφυλλα από την τελευταία έκδοση του Μικρού Νικόλα από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες. Ο τίτλος του ''Ο Μικρός Νικόλας: το κόκκινο μπαλόνι και άλλες ανέκδοτες ιστορίες με έγχρωμα σκίτσα''. Η παρουσίαση αυτού του τίτλου είναι αφιερωμένη στον Παύλο που επίμονα ζητούσε ξεχωριστή παρουσίαση γι'αυτό. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Αυτός ο μικρός δε θα μεγαλώσει ποτέ! Πενήντα χρόνια μετά τη γέννηση του, ο μικρός Νικόλας είναι πάλι εδώ, σε ένα ολοκαίνουριο βιβλίο! Ο Ζαν Ζακ Σενπέ ξαναπήρε το πενάκι του και εικονογράφησε, για πρώτη φορά με έγχρωμα σκίτσα, δέκα ανέκδοτες ιστορίες, που έγραψε με το ανεπανάληπτο χιούμορ του ο Ρενέ Γκοσινί. - Δεν πάω στο σχολείο μ' αυτό το πουλόβερ! είπα. Τότε ο μπαμπάς χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι. - Νικόλα! Να μου κάνεις τη χάρη να μιλάς καλύτερα στη μητέρα σου! Κι όταν σου κάνει ένα δώρο, να της λες ευχαριστώ, να το φοράς και να καμαρώνεις. - Τότε εσύ, είπα κλαίγοντας, γιατί δε φοράς ποτέ τη γραβάτα που σου χάρισε η μαμά; Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι must για τους φανς του Μικρού Νικόλα. Τώρα που βρίσκομαι Κεφαλονιά το ξανάπιασα στα χέρια μου και μου ξύπνησε όμορφες παιδικές αναμνήσεις Είναι σκληρόδετο, κάτι που προσθέτει πολλά συν στην έκδοση. Οι ιστορίες είναι ξεκαρδιστικές (λόγω Goscinny ) και πλαισιωμένες από τα γλυκύτατα (και έγχρωμα αυτή τη φορά) σχέδια του Sempe. και καλές γιορτές Ομαδοποίηση Μικρού Νικόλα

Ρομανδία, 1951. Μια γυναίκα περπατάει σ' έναν επαρχιακό δρόμο, ανάμεσα σε σταματημένα αυτοκίνητα. Ένας ελέφαντας κείτεται στη μέση του δρόμου, υπευθυνος για το μποτιλιάρισμα. Η γυναίκα κόβει δρόμο απ' το δάσος για να πάει στο νοσοκομείο όπου βρίσκεται ο άντρας της, μετα από σοβαρό ατύχημα. Και κάπως έτσι ξεκινά αυτό το κόμικ Η ιστoρία είναι γεμάτη από υπεροχα σουρρεαλιστικά στοιχεία, φαινομενικά ασύνδετα, αλλά στην τελική αρμονικά δεμενα: Έχει σκηνή εγκλήματος με ελέφαντα, τυφλό χοιροβοσκό, παράξενα ανατριχιαστικά μωρά, αλκοολικό γυναικά χειρούργο που ενδέχεται να είναι σοβιετικός κατάσκοπος, μυστικό αστυνομικό με μύτη φαλλικού σχήματος, νεκρούς που μιλούν, συμμορία από κουτσομπόλες γιαγιάδες στο ασανσέρ, συλλογή από δόντια και άλλα πολλά τετοια όμορφα Πρόκειται για ένα έξυπνο κόμικ, εμφανώς επηρεασμένο από την ταινία Mulholland Drive του David Lynch. Η πραγματικότητα είναι μπλεγμένη με το όνειρο. Οι ταυτότητες των προσώπων αλλάζουν και συνδυάζονται. Η σεξουαλικότητα της πρωταγωνίστριας εξερευνάται μέσα από ονειρικούς συμβολισμούς, Έχει καρέ φόρο τιμής στη Λάμψη Έχει εξαιρετικό σχέδιο, χρώμα και σκηνοθεσία και υποβλητική ατμόσφαιρα. Το μόνο που με χάλασε ήταν ότι μου φάνηκε σχετικά μικρο, ήθελα κι άλλο! Δεν είναι από τα κόμικ που σου τα δίνουν όλα στο πιάτο. Δεν είναι όμως κι ένα δυσνόητο κόμικ, στο τέλος όλα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους. Θα μπορούσα να γράψω αρκετά ακόμα, αλλά δεν θέλω να σποϊλεριάσω όσους δεν το χουν διαβάσει - θα ταν κρίμα! Το Pachyderme προτάθηκε για το Grand Prix της Angoulême to 2010. Είχα καιρό να διαβάσω BD που να μ' αρέσει από την αρχή ως το τέλος και να μου δίνει την αίσθηση μιας φρέσκιας ματιας. Μετά το Pachyderme και το Koma (εκεί ο Peeters κάνει το σχέδιο) είμαι πολύ πολύ ψημένη να διαβάσω οτιδήποτε άλλο δικό του κυκλοφορεί στα αγγλικά για τον δανεισμό geotrou!

Στις 24 Δεκεμβρίου του 2009, η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο", προσέφερε με τη μορφή ειδικής έκδοσης, το Ημερολόγιο Σπαθάρης 2010 "Ε ρε γλέντια!". Εξαιρετικά προσεγμένη έκδοση, στην οποία δόθηκε το Ελληνικό Βραβείο Γραφιστικής και Εικονογράφησης 2010, με το σκεπτικό της ουσιαστικής εισαγωγής και ενθύμησης της τέχνης του Θεατρου Σκιών! Περιέχει: * 12 μοναδικές χαρτονένιες φιγούρες του Ευγένιου Σπαθάρη, κομμένες, έτοιμες για να τις συναρμολογήσετε. Μαζί η καλύβα, το Σαράι και το καταραμένο φίδι. * Ιστορία και χαρακτηριστικά κάθε φιγούρας. * Οδηγίες για να φτιάξετε το δικό σας θέατρο σκιών. * Πληροφορίες για κάθε μήνα, λαογραφικά στοιχεία, παροιμίες, ήθη και έθιμα. * 365 αστείες ατάκες του Καραγκιόζη, για να αρχίζει ευχάριστα η κάθε μέρα. Ιδέα και επιμέλεια ημερολογίου: Γιώργος Παυριανός Διεύθυνση σχεδιασμού: Γιάννης Καρλόπουλος Σελιδοποίηση και επιστασία: Βασίλης Γεωργίου Οργάνωση παραγωγής: Νίκος Πασαλής Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία: Tavasli / Τουρκία

O Jeff Smith, μετά την ολοκλήρωση του έπους του, Bone (1991-2004), συνεργάστηκε μαζί με τον 3 φορές βραβευμένο με Eisner, Charles Vess στο σχέδιο, για να φτιάξει το τρίτευχο prequel του 2009, που αφορά τις 2 πριγκίπισσες, Rose & Briar, όπου βλέπουμε και το πως ξεκίνησαν όλα. Κι όταν λέμε όλα, το εννοούμε, αφού η αφήγηση ξεκινάει από τις απαρχές του ίδιου του κόσμου! Πρόκειται για ένα υπέροχα εικονογραφημένο παραμύθι, το οποίο ενώ είναι πρικουελικό δεν αφήνει σχεδόν κανένα spoiler, οπότε μπορεί να διαβαστεί άνετα. Είναι κάτι αντίστοιχο με το Hobbit: εάν το διαβάσεις μετά το Bone Θα το εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο, αλλά εάν το διαβάσεις πριν το Bone, θα μαγευτείς εξίσου. Από μένα παίρνει ένα 10'/10! Προτείνεται ανεπιφύλακτα, το συγκεντρωτικό τομάκι που κυκλοφόρησε, το οποίο ταιριάζει και τέλεια δίπλα στα Bone, λόγω μεγέθους. ~ Αφιέρωμα στο Bone ~ Αφιερωμα στο Rasl

Ταινία animation, σε σκηνοθεσία και σενάριο από τον Bill Plympton, ο οποίος παραιτήθηκε από την αρνήθηκε να συνεργαστεί με την Disney για να κάνει τη δική του εταιρία παραγωγής (Bill Plympton Studios). Η ταινία κυκλοφόρησε επίσημα στις 14 Ιανουαρίου 2009, ενώ από το 2008 έκανε την πορεία του σε φεστιβάλ. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία. Διάρκειας 78λεπτών χωρίς διαλόγους, ακούγονται κάποια μουσικά κομμάτια. Το τρέιλερ της ταινίας: Πλοκή Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένας άνθρωπος μνησίκακος, εγωκεντρικός, χωρίς ήθος. Δε διστάζει προς διασκέδασή του να προσβάλει, να εξεφτιλίσει και να ζημιώσει τον συνάνθρωπό του με οποιονδήποτε τρόπο και σε κάθε περίπτωση.. Χωρίς, βέβαια καμιά ενοχή.. Περνάει τις μέρες του στο τοπικό σκοτεινό & καταθλιπτικό μπαρ. Εκεί, βρίσκονται ο ιδιοκτήτης- μπαρμαν, η ξανθιά σύζυγός του που δουλεύει στο μαγαζί και μια γυναίκα-μόνιμη θαμώνας του μπαρ.. Μια μέρα ανακαλύπτει ότι έχουν αρχίσει να φυτρώνουν φτερά στην πλάτη του. Αρχικά, αποφασίζει να πάει σε γιατρό και να τα κόψει. Στη συνέχεια, ανακαλύπτει ότι τώρα που μπορεί να πετάξει, έχει περισσότερες ευκαιρίες να κακοποιήσει τους άλλους. Ωστόσο, τα φτερά φαίνεται να έχουν τη δική τους βούληση, εξουδετερώνοντας όλα τα άπληστα σχέδιά του και σπρώχνωντάς τον να εξερευνήσει την καλή του πλευρά.. Είναι ένας δρόμος, δύσκολος και καθόλου ευχάριστος με τον πρωταγωνιστή να αντιστέκεται σθεναρά.. Όταν γίνεται γνωστή η κατάστασή του στο μπαρ, τότε όλοι τους μαζί με τον γιατρό που ειχε επισκεφθεί, ονειρεύονται το πώς θα τον εκμεταλλευτούν για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους μισαλλόδοξα και ιδιοτελή σχέδια.. Σχέδια τα οποία διασταυρώνονται.. Θα έρθουν αντιμέτωποι με τις ραδιουργίες τους; Ξεκινά, μια σειρά γεγονότων που θα οδηγήσουν (αποκαλύπτω το τέλος..) Επίσημο site της ταινίας: idiots and angels_official Παράθεση απο το άρθρο Τα καρτούν των ενηλίκων [ Κάτσικας Λουκάς, Ελευθεροτυπία (Κυριακάτικη):7, 23/4/2011 ] Μια πάρα πολύ καλή ταινία που θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα. Υπέροχο σενάριο και σχέδιο.. εδιτ. post# 3 saveapenguin, για άρνηση συνεργασίας και όχι παραίτηση του Plympton από τη Disney. ευχαριστώ πηγές: diotsandangelsofficial, 366weirdmovies [imdb=tt1013607]

Ο Sir Edward Grey είναι ένας χαρακτήρας του ευρύτερου σύμπαντος του Hellboy. Πρωτοεμφανίστηκε στο Hellboy Wake the devil #5 1996 (περιέχεται στο 2ο ΤΡΒ που μετέφρασε η Jemma) όπου τον βλέπουμε σε φωτογραφία και ως αναφορά. Η δεύτερη του εμφάνιση (και πρώτη ως χαρακτήρας) ήταν στο Hellboy Box full of evil #2 1999 (Που περιέχεται στο 4ο ΤΡΒ συνολικά (δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στα Ελληνικά)). Κομματάκι δύσκολο να τον αναγνωρίσει κανείς αφού φοράει μάσκα και ενώ μιλάει, δεν γίνεται αναφορά στο όνομά του. Στην τρίτη του εμφάνιση επιτέλους κάποιος αναφέρει το όνομά του και καταλαβαίνουμε ποιος είναι ο χαρακτήρας με τη μάσκα και την κουκούλα. Hellboy Third wish #2 2002 (στο 6ο ΤΡΒ) Ξαναεμφανίζεται σε άλλες 2 ιστορίες του Hellboy (με το ίδιο στυλ και με 1-2 ατάκες μόνο) (2005+2007), το 2008 έχει μια δική του ιστορία στο MySpace Dark Horse Presents #16 (σενάριο Mignola, σκίτσο Stenbeck) και στο πρώτο Abe Sapien (The drowning #1 2009) παράσχει λίγο από το υπόβαθρο της ιστορίας Σταδιακά ο Mignola και ο Arcudi θέλησαν να γράψουν μια ιστορία με κεντρικό ήρωα αυτόν. Ο Arcudi ήθελε να είναι μια ιστορία western. Ο Mignola κρίνοντας ότι ένας Βικτωριανός χαρακτήρας θα έπρεπε να ξεκινάει από το Λονδίνο προτίμησε να συνεργαστεί μόνος του με τον Stenbeck. Έτσι βγήκε το 2009 το 5τευχο mini series In the Service of Angels (στο TPB του οποίου συμπεριλαμβάνεται και η προαναφερθείσα ιστορία του MSDHP#16) και το 2011 το 5τευχο mini series Lost and Gone Forever σε συνεργασία με τον Arcudi στο σενάριο και τον John Powers Severin στο σκίτσο. Το πρώτο ΤΡΒ εξελίσσεται στο Βικτωριανό Λονδίνο. Δαίμονες, μυστικές απόκρυφες οργανώσεις, ομίχλη, μπόμπηδες, αρώματα steampunk και ένα κάρο άλλα καλούδια για την τέρψη σας Το δεύτερο TPB εξελίσσεται στην Άγρια Δύση. Ομολογώ ότι το βρήκα υποδεέστερο από άλλες προσπάθειες που έχω δει στο να φέρουν παραδοσιακό τρόμο τύπου βαμπίρ σε αυτό το περιβάλλον (όπως λχ το American Vampire). Δεν είναι κακό, απλώς δεν με εξίταρε όσο το πρώτο Αγνοώ εάν θα υπάρξει ποτέ κάποια καινούργια ιστορία με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Περισσοτερα κομικς του Mike Mignola : Ελληνικες Εκδοσεις : Hellboy (Jemma Press) Hellboy : Τα Οστα Των Γιγαντων (Jemma Press) Ξενες Εκδοσεις: DARK HORSE BOOK OF THE DEAD BALTIMORE AMAZING SCREW-ON HEAD AND OTHER CURIOUS OBJECTS (THE) Απο John Arcudi ακομα τα : RUMBLE CREEP

Λόγω των 25 χρόνων ‘’ζωής’’ του κουνελιού Ronin (χαρακτήρας από το Usagi Yojimbo, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε τον Νοέμβριo του 1984), η Dark Horse γιορτάζει. Πώς; Εκδίδοντας για πρώτη φορά, Usagi Yojimbo graphic novel με τίτλο Yokai. Αυτό βέβαια, δε συνέβη φέτος, αλλά το 2009. Συγκεκριμένα, το κόμικ (με σκληρό εξώφυλλο) εκδόθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 2009. Σεναριογράφος και artist ο δημιουργός του Usagi Yojimbo, Stan Sakai. Είναι πλήρως ζωγραφισμένο στο χέρι και ο ίδιος ανέλαβε και το lettering. Είναι μια εντελώς αυτόνομη ιστορία 64 σελίδων και μπορεί κάποιος να τη διαβάσει χωρίς να έχει ξαναδιαβάσει Usagi. Στο τέλος του κομικ έχει και μια σελίδα με πληροφορίες για τον Sakai.. Ως προς τη σειρά κομικ Usagi Yojimbo να πούμε ότι έχει βραβευθεί με βραβεία Will Eisner όπως το 2012 για Best Lettering [stan Sakai, Usagi Yojimbo (Dark Horse)] αλλά μετράει κι άλλα βραβεία. Πιο αναλυτικά για τη σειρά σε άλλη παρουσίαση.. Επίσης, ο Usagi βρέθηκε στη θέση 92 στο τοπ 100 με τους σημαντικότερους (greatest) χαρακτήρες - ήρωες σε κόμικ στο IGN (Top 100 Comic Book Heroes). Το Yokai βασίζεται στον ιαπωνικό μύθο "Η βραδινή παρέλαση των 100 Δαιμόνων" (“The Night Parade of One Hundred Demons”). Πλοκή Βασικά, τα αποκαλύπτω όλα.. Η ιστορία ανοίγει με τον Miyamoto Usagi να περπάτα τη νύχτα και να μας ενημερώνει ότι είναι το βράδυ του θολού φεγγαριού (night of the hazy moon). Μια νύχτα όπου τα Yokai, -τέρατα, δαίμονες, πλάσματα και πνεύματα της ιαπωνικής λαογραφίας- εμφανίζονται στο κόσμο των ανθρώπων. Στο δάσος, βρίσκει μια γυναίκα η οποία τον ικετεύει να βρει την κόρη της που έχει απαχθεί από τα πνεύματα. Στην προσπάθειά του να βρει το κορίτσι, ανακαλύπτει ότι η νύχτα αυτή δεν αποτελεί μόνο την ετήσια συγκέντρωση των Yokai.. Συναντά τον Sasuke (the Demon Queller) που τον ενημερώνει ότι έχουν συγκεντρωθεί για την εκατονταετηρίδα προσπάθεια τους να «υποτάξουν τον κόσμο των ανθρώπων» και «χρειάζονται μια ζωντανή ψυχή για να τους οδηγήσει». Ο Usagi καταλαβαίνει τώρα γιατί η νεαρή κοπέλα είχε απαχθεί και, αν και τα «ξίφη είναι ανώφελα μπροστά στα τέρατα» στέκεται στο πλευρό του Sasuke. Είναι όλα όπως φαίνονται; Τι θα συμβεί στο τέλος; Το σχέδιο και τα χρώματα είναι πανέμορφα. Σε ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο. Στο σενάριο, η ιαπωνική κουλτούρα είναι αυτό που συμβάλλει στο να γινει ιδιαίτερο. Μου άρεσε παρα πολύ! Σελίδες από το εσωτερικό.. πηγές: darkhorseusgi, blogcritics.orgusagi, ign.com

To Chew είναι ένα από τα πιο περίεργα mainstream κόμικς που κυκλοφορούν αυτόν τον καιρό. Πρωταγωνιστής είναι ο Tony Chu, ένας cibopathic. Έτσι ονομάζονται όσοι έχουν την περίεργη ικανότητα να λαμβάνουν τηλεπαθητικές ενδείξεις από το οτιδήποτε καταναλώνουν. Αν ο Tony φάει ένα μπιφτέκι, μπορεί να δει όλη την διαδικασία κατά την οποία έφτασε στο πιάτο του του μπιφτέκι. Αν φάει μια μπανάνα, μπορεί να δει όλα τα στάδια παραγωγής κτλ. Και φυσικά αυτή η ικανότητα δεν περιορίζεται στα τρόφιμα. Άλλωστε, αυτός είναι ο λόγος που η FDA (Food & Drugs Administration), η πλέον ισχυρή υπηρεσία στην Αμερική τον στρατολόγησε. Και γιατί η FDA είναι στο κόμικ η πλέον ισχυρή υπηρεσία απονομής δικαιοσύνης; Γιατί στον κόσμο του Chew ξέσπασε ένας ιός που ξεκλήρισε σχεδόν 150.000.000 ανθρώπους παγκοσμίως και υπαίτια θεωρούνται τα πουλερικά και έτσι έχουν κηρυχθεί παράνομα. Όπως και τα σχετικά προϊόντα. Έτσι, συχνά οι υποθέσεις που του αναθέτει ο Applebee, το αφεντικό του Chu, ο οποίος μισεί τον ήρωα μας, αφορούν το φαγητό και ακόμα πιο συχνά ο Tony θα πρέπει να φάει κάτι αηδιαστικό για να βρει νέα στοιχεία για την υπόθεση. Το καστ περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες. Κολλητός και συνεργάτης του Tony ο John Colby, αστυνομικός που πιστεύει ότι ο ιός ήταν ένα ψέμα, ο Mason Savoy, μετέπειτα συνεργάτης του Tony με την ίδια ικανότητα, η Amelia Mintz, ο μεγάλος έρωτας του Tony ( ), η οποία είναι μια saboscrivner, διαθέτει δηλαδή την ικανότητα να περιγράφει κάποιο φαγητό με τόση ακρίβεια και ζωντάνια, όπου ο αναγνώστης ουσιαστικά το γεύεται και έχει τις ανάλογες αντιδράσεις. Πιο αραιές εμφανίσεις κάνει ο μεγαλύτερος αδερφός του Tony, o Chow Chu, ο οποίος είναι ενάντια στην απαγόρευση, ενώ στο τέλος του τρίτου arc εμφανίζεται και η υπόλοιπη οικογένεια του Tony, η οποία από εκεί και ύστερα θα συνεχίσει να εμφανίζεται. Το Chew είναι ένα μεγάλο κουβάρι από διάφορα είδη. Με μια πρώτη ματιά είναι ένα αστυνομικό κόμικς, αλλά όσο προχωράει η ιστορία, στην μέση μπαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία sci-fi. Και γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον. Και όσον αφορά τις.... ικανότητες διαφόρων χαρακτήρων, δεν είναι οι μόνοι. Σημαντικοί και πιο ασήμαντοι χαρακτήρες παρουσιάζουν νέες ικανότητες. Το χιούμορ είναι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της σειράς. Ο Layman έχει καταφέρει να γεμίσει τον κόσμο του Chew με κωμικά στοιχεία. Παράδειγμα: ένας από τους σπουδαιότερους χαρακτήρες στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο POYO!!! Ένας φονικός κόκορας που είναι χειρότερος και από πυρηνική βόμβα και μπορεί να σε λιανίσει στο λεπτό. Μια φονική μηχανή με πούπουλα. Και μάσκα παλαιστή. Το χιούμορ βγαίνει τελείως οργανικά και αρκετά συχνά από αυτά που πρέπει να καταναλώσει ο Tony. Φυσικά δεν λείπουν οι πιο σοβαρές στιγμές και οι έντονες σχέσεις και προστριβές μεταξύ των χαρακτήρων. Ο Layman χρησιμοποιεί έναν πιο ανορθόδοξο τρόπο να προχωρήσει την αφήγηση και την ιστορία. Στο ένα arc θα ασχοληθεί με πολλά διαφορετικά plot-points, ίσως τα περισσότερα τεύχη να είναι αυτόνομα (όπως το 4ο arc, το Flambe, στο οποίο όλα τα τεύχη έχουν διαφορετική υπόθεση, αλλά όλα προχωρούν την ευρύτερη ιστορία), ενώ θα χωρέσει κάπου όλα τα μυστήρια που έχουν εμφανιστεί στην σειρά. Θα ήταν αμαρτία να μην αναφερθώ στον Guillory, τον ιδανικό άνθρωπο να οπτικοποιήσει την τρέλα και την αηδία του Chew. Το στυλ του είναι καθαρά καρτουνίστικο και πιο στυλιζαρισμένο, είναι όμως η απόδειξη ότι ένα τέτοιο στυλ ταιριάζει και σε πιο ενήλικα κόμικς. Σχεδιάζει συνεχώς καννιβαλισμούς, θανάτους, αίμα και πολύ gore. Και ενώ ξεκίνησε πολύ καλά, μετά από λίγα τεύχη έχει κάνει κάποιες πολύ μικρές μετατροπές στο σχέδιο και στον τρόπο που απεικονίζει τους χαρακτήρες και μου φαίνεται γενικότερα πιο "στιβαρό" και γεμάτο το σχέδιο του, με αποτέλεσμα να μην είναι απλά πολύ καλός. Όπως είχα γράψει παλιότερα, Skottie Young στο πιο σκοτεινό. Σαν το στυλ της ιστορίας, γεμάτο κωμικά στοιχεία, αλλά πάντα βίαιο και πιο ενήλικο. Θεωρώ το Chew ένα από τα καλύτερα κόμικς που κυκλοφορούν από την Image και που ίσως κυκλοφορούν γενικά. Ένας περίεργος συνδυασμός χιουμοριστικού sci-fi αστυνομικού. Ο Guillory είναι προέκταση του Layman και το αντίθετο. Θα ήμουν άραγε υπερβολικός αν έλεγα ότι έχουμε την γέννηση ενός διδύμου αντίστοιχου των Azzarello/Risso, Brubaker/Phillips, Rucka/Lark; Ένα από τα καλύτερα δείγματα της ποιότητας των τίτλων που βγάζει η Image. Αυτή την στιγμή βρίσκεται στο τεύχος #34, σε 2-3 μήνες αναμένουμε το TPB vol. 7, ενώ πριν μερικούς μήνες βγήκε το 3ο Omnivore που μαζεύει δύο TPBs μαζί με έξτρα υλικό (αυτή την έκδοση παίρνω εγώ).

Ας πάμε λίγο στη δεκαετια του 1980. Την δεκαετία που κατά πολλούς το Αμερικάνικο κόμικ ωρίμασε, οι χαρακτήρες απέκτησαν πολύ περισσότερο βάθος και πιο «ενήλικα θέματα» άρχισαν να εμφανίζονται στα ευπώλητα (mainstream) κόμικ εκείνης της εποχής. Αυτή η μεταστροφή/μετάβαση οφείλεται κατά κύριο λόγο σε δύο δημιουργούς, τον Alan Moore και τον Frank Miller οι οποίοι άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους στην ιστορία του μέσου. Η κληρονομιά των παραπάνω δημιουργών εκτός από όλα τα θετικά που αναφέρθηκαν παραπάνω , δυστυχώς άφησε και πολλά κουσούρια που η βιομηχανία των κόμικ θα ξεπέρναγε μόνο πολλά χρόνια αργότερα. Περισσότερη και πιο σαδιστική βία στα κόμικς, υποβαθμιση του ρόλου των συγγραφέων και εξύψωση του ρόλου των σκιτσογράφων σε επίπεδο ροκ σταρ , πιο πολλές μίζερες και μαύρες ιστορίες που ήταν δήθεων «γειωμένες στην πραγματικότητα» και το κυριότερο , εξάλειψη της διασκέδασης. Πολύ απλά τα κόμικ έπαψαν να είναι πλέον διασκεδαστικά. Σίγουρα είχαν γίνει πολύ πιο «βαθιά» , πολύ πιο μελετημένα, αλλά είχαν χάσει την διασκέδαση που προσέφεραν στο κοινό. Δηλαδή σίγουρα , το watchmen είναι φοβερό κόμικ, αλλά μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι διασκεδαστικό; Μπορεί κανείς να πει ότι είναι διασκεδαστικό το Dark Knight returns ; Μάλλον όχι. Πάμε λοιπόν στο 1999 . Ένας νέος (τότε) δημιουργός, ονόματι Warren Ellis, ξεκινά μια νέα σειρά ονόματι Planetary H συγκεκριμένη σειρά , είναι κατά τη γνώμη μου η σειρά που συνέβαλλε στο να ξαναγίνουν τα κόμικ επιτέλους διασκεδαστικά. Τα σενάρια, ήταν ένα κράμα από ό,τι μπορεί να φαναστεί κανείς. Από επιστημονική φαντασία και αρχαιολογία ,μέχρι καμένες περιπέτειες Κινέζικης παραγωγής και το διαστελλόμενο σύμπαν του Αϊνστάιν. Το κόμικ περιέγραφε τις ιστορίες μιας ομάδας τεσσάρων ατόμων , με την ονομασία Planetary , που τιτλοφορούνταν ως «Archeologists of the unknown» και αντιμετώπιζαν κάθε λογής απειλές και παράξενες καταστάσεις όπως αυτές που περιέγραψα παραπάνω. Η ομάδα αποτελείται από τέσσερα μέλη, την Jakita Wagner (μια γυναίκα με υπερδυνάμεις παρόμοιες με την Wonder Woman) , τον Drummer (που είναι άσσος στην πληροφορική) ,τον μυστηριώδη Elijah Snow και το τέταρτο άνθρωπο που μαθαίνουμε την ταυτότητά του μόνο στο τέλος της σειράς. Τα τρια πράγματα που διέκριναν την σειρά ήταν 1) το πόσο διασκεδαστική ήταν σε αντίθεση με τα στάνταρ της εποχής 2) οι πάμπολλες αναφορές που έκανε σε παλιότερα κόμικ και χαρακτήρες 3) Το λεπτομερέστατο , και πλήρως εντυπωσιακό σκίτσο του Cassady Eιδικά το τελευταίο λειτούργούσε πάρα πολύ καλά στα περισσότερα τεύχη , καθώς ο Cassaday παρόλο που είναι αρκετά στατικός στις σκηνές μάχης, είναι εξαρετικός όταν πρόκειται για απεικονίσεις παράξενων , προτώτυπων και σχεδόν υπερρεαλιστικών κόσμων. Το Planetary ωστώσο παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα. Για να το καταλάβεις πλήρως πρέπει να γνωρίζεις κάποια πράγματα από την ιστορία των κόμικς. Όχι γενικά, κυρίως του Αμερικάνικου υπερηρωϊκού και μερικά πράγματα από τα παλπ διηγήματα του 30' και του 40'. Δηλαδή για παράδειγμα ,πρέπει να γνωρίζεις ποιός είναι ο Doc savage και τι περίπου έκανε. Φυσικά και να μην έχει κανείς καμία πρότερη γνώση ,μπορεί να καταλάβει πλήρως τι γίνεται ,ωστόσο αυτές οι μικρές λεπτομέρειες καια αναφορές είναι που μετατρέπουν το κόμικ από «πολύ καλό» σε «αριστουργημα». Η σειρά είχε πολύ ασταθή περιοδικότητα και το τελευταίο τεύχος άργησε περίπου 5 χρόνια να βγει. Για να καταλάβετε το μέγεθος της αστάθειας, η σειρά διήρκεσε μόλις 27 τεύχη και αυτά τα τεύχη βγήκαν σε διάστημα 10 ετών. Το εξαιρετικό ωστόσο είναι το πόσο ομαλά κυλάει ακόμα και με τέτοιες τρομακτικές καθυστερήσεις. Ιδιαίτερα εάν αγοράσετε κάποια συγκεντρωτική έκδοση , οι καθυστερήσεις δεν φαίνονται καθόλου και όλη η ιστορία κυλάει ως ένα ενιαίο σύνολο. Από συγκεντρωτικές εκδόσεις παντως, υπάρχει μια πληθώρα για να διαλέξετε. Τα δύο absolute editions , που είναι πλέον δυσεύρετα , τα ταπεινά χαρτόδετα τομάκια και η OMNIBUS έκδοση που περιλαμβάνει όλο το υλικό που έχει εκδοθεί και αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα. Προσοχή πάντως , εάν επιλέξετε τα δύο Absolute , να γνωρίζετε ότι ΔΕΝ περιλαμβάνουν τα τρία one shots που κυκλοφόρησαν και ουσιαστικά είναι team-up με άλλους χαρακτήρες του σύμπαντος της DC. Κλείνοντας, είναι μια εξαιρετική σειρά που επανέφερε το χιούμορ και τη διασκέδαση στα κόμικ και γι αυτό το λόγο to middle finger του τίτλου και σίγουρα αξίζει να διαβαστεί από όλους. Εάν πιστεύετε ότι ακόμα δεν γνωρίζετε αρκετά για να την πιάσετε, μην απογοητεύεστε. Διαβάστε την τώρα και σε μερικά χρόνια που θα έχετε αποκτήσει πολύ περισσότερες κομιξικές γνώσεις και εμπειρίες την ξαναπιάνετε. Άλλωστε είναι μια σειρά που προσφέρεται για πολλές αναγνώσεις και που πρέπει να έχει διαβάσει ο καθένας . Αλλα απο Warren Ellis στο GC : Ελληνικες Εκδοσεις : IRON MAN - EXTREMIS Ξενες Εκδοσεις: TRANSMETROPOLITAN AUTHORITY Οrbiter FELL CRECY BLACK SUMMER Κομικς απο τον John Cassaday : ASTONISHING X-MEN (ελληνικη εκδοση) STAR WARS

To Btooom! (Μπουμ! υποθέτω) είναι ένα seinen manga από τον Inoue Junya που ξεκίνησε την κυκλοφορία του το 2009 σε μηνιαία βάση. Από τον Οκτώβρη μέχρι τον Δεκέμβρη του 2012 προβλήθηκε στην ιαπωνική τηλεόραση η τηλεοπτική μεταφορά του σε anime 12 επεισοδίων από τη Madhouse. Ο Ryuuta Sakamoto είναι ένας 22χρονος άνεργος που ζει με τη μητέρα του. Παρόλο που στην πραγματική ζωή δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο, στην διαδικτυακή κοινότητα του Btooom!, ενός online ηλεκτρονικού παιχνιδιού, κατατάσσεται ανάμεσα στους 10 καλύτερους παίκτες παγκοσμίως, απολαμβάνει την αποδοχή και το σεβασμό όλων και είναι παντρεμένος με τη Himiko. Μια μέρα ξυπνάει σε ένα τροπικό νησί χωρίς να έχει ιδέα πώς βρέθηκε εκεί. Μαζί του φέρει ένα τσαντάκι με κάτι περίεργους κύβους που προς μεγάλη του έκπληξη αποδεικνύονται βόμβες. Σύντομα θα διαπιστώσει ότι έχει κληθεί να παίξει το παιχνίδι το οποίο τόσο καλά γνωρίζει μόνο που τώρα όλα είναι πέρα για πέρα αληθινά, ακόμα και ο θάνατος. Η ιδέα ενός απομονωμένου νησιού σαν σκηνικό της δράσης δεν είναι καινούργια όπως και το να βάλεις ανθρώπους μέσα σε ένα νησί να αλληλοσκοτωθούν ή γενικότερα να αλληλοσκοτωθούν παίζοντας ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Ο δημιουργός φροντίζει να χτίσει το παρελθόν των χαρακτήρων και να το παρουσιάσει στους αναγνώστες, έτσι ώστε να γίνει κατανοητό τι τους παρακινεί και πώς σκέφτονται, πώς λειτουργεί ο καθένας και σε τι αποσκοπεί. Μια σύγκρουση δύο άκρων όπου το μεν πρώτο αντιπροσωπεύει εκείνους που σκέφτονται ότι η όλη ιδέα είναι σκέτη τρέλα και δείχνουν αλτρουιστικά αισθήματα, το δε δεύτερο εκείνους που σκέφτονται πώς θα επιβιώσουν και θα σώσουν τον εαυτό τους μόνο. Συνεχείς ανατροπές, μπόλικη δράση, αδικίες, πισώπλατα μαχαιρώματα, απόγνωση, ίντριγκα, αναδρομές στο παρελθόν συνθέτουν το σκηνικό της πλοκής. Το σχέδιο αρκετά καλό και με πιο explicit content από το anime. Πηγή: Wikipedia, Εικόνες Google [mal type=manga id=20593]

Η ιστορία του Tommy, ενός πιτσιρικά που έχει εμμονή με τον αγαπημένο του κόμικ ήρωα τον Mister Universe. Εμμονή σε τέτοιο βαθμό που σιγά σιγά αμελεί την κανονική του ζωή και βυθίζεται όλο και περισσότερο στο σύμπαν που έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν όλοι.

To Ao no Exorcist (Ο Γαλάζιος Εξορκιστής) είναι ένα shonen manga από την Kazue Kato. Δημοσιεύεται σε μηνιαία βάση από τον Απρίλη του 2009 και μέχρι στιγμής έχουν δημοσιευτεί 9 τόμοι. Από τον Μάιο του 2010 κυκλοφορεί στη Γαλλία και από τον Απρίλη του 2011 στην Αμερική, όπου μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει οι πρώτοι 8 τόμοι. Το manga έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση ως σειρά κινουμένων σχεδίων (anime) 25 επεισοδίων, από τον Απρίλη έως τον Οκτώβρη του 2011 ενώ έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει και μια μεγάλου μήκους ταινία. Επίσης, το franchise της σειράς επεκτείνεται σε ένα θεατρικό έργο που ανέβηκε για 9 παραστάσεις τον Μάιο του 2012, ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2011 και ένα παιχνίδι για το PSP που κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 2012. Η υπόθεση αφορά τον Ριν Οκουμούρα, έναν έφηβο με απίστευτη δύναμη και αντοχή, που μαζί με τον δίδυμο αδερφό του Γιούκιο μεγάλωσαν με τον Πατέρα Σίρο Φουτζιμότο. Μια μέρα ο Ριν μαθαίνει ότι είναι γιος του Σατανά, του δυνατότερου όλων των δαιμόνων. Όταν ο Ριν παρακολουθεί τον Σίρο να σκοτώνεται από τον Σατανά, εκείνος, παρά τις προειδοποιήσεις του δεύτερου, τραβάει από τη θήκη του το Κουρικάρα, ένα σπαθί ειδικό για δαίμονες, απελευθερώνοντας έτσι τις δαιμονικές του δυνάμεις και αποκτώντας κάποια μόνιμα δαιμονικά χαρακτηριστικά όπως μυτερά αυτιά, αιχμηρά δόντια, ουρά αλλά και τη δύναμη να τυλίγεται σε γαλάζιες φλόγες και να καταστρέφει ό,τι αγγίζει. Στην κηδεία του Σίρο, ο Ριν γνωρίζεται με τον Μεφιστοφέλη, φίλο του Σίρο, ο οποίος ανταποκρίνεται στην επιθυμία του Ριν να γίνει Εξορκιστής, όπως ο προστάτης του, και να νικήσει μια μέρα το Σατανά. Έτσι εγγράφεται στην ελιτίστικη Ακαδημία True Cross, που κρυφά λειτουργεί σαν μέρος ενός παγκόσμιου οργανισμού που σκοπό έχει την προστασία του ανθρώπινου κόσμου (Assiah όπως αναφέρεται γενικότερα) από τα πλάσματα που κατοικούν στον δαιμονικό κόσμο (Gehenna). Ο Ριν με μια όμαδα μαθητών όπως οι: Σιέμι Μοριγιάμα, Ιζούμο Καμίκι, Ριούτζι Σουγκούρο, Κονεκομάρου Μίβα και Ρένζο Σίμα αποτελούν μια ειδική τάξη που εκπαιδεύεται μυστικά να γίνουν Εξορκιστές. Από τις πρώτες εκπλήξεις που βιώνει ο Ριν στην Ακαδημία είναι ότι ο αδερφός του, Γιούκιο, είναι ήδη ένας έμπειρος Εξορκιστής και ένας από τους δασκάλους του. Η δημιουργός εμπνεύστηκε τη σειρά από ένα παραμύθι των Αδελφών Γκριμ, όμως το εξέλιξε ως μια μάχη με Εξορκιστές και Δαίμονες. Στην ιστορία γίνονται πολλές βιβλικές αναφορές ενώ έχει ήδη σχεδιαστεί το τέλος της σειράς, ωστόσο θα εξαρτηθεί από τη δημοτικότητα του manga το πότε αυτό θα συμβεί. Η σειρά έχει γίνει πολύ δημοφιλής στην Ιαπωνία ενώ μετά από την κυκλοφορία του anime, η δημοτικότητα του manga ανέβηκε δραματικά. Οι κριτικές είναι επίσης θετικές τόσο για το σενάριο όσο και για το σχέδιο και παρά την παρουσία κάποιων κλισέ, θεωρείται ότι έχουν δεθεί καλά στην πλοκή, καθιστώντας την ανάγνωση ευχάριστη. Nα σημειωθεί ότι το anime ακολουθεί την πλοκή του manga μέχρι το 14ο-15ο επεισόδιο ενώ στη συνέχεια αναπτύσσει δικό του σενάριο, καθώς μέχρι τότε δεν υπήρχε αρκετό υλικό για να προχωρήσει σύμφωνα με τη βασική ιστορία. Πηγή: Wikipedia, Εικόνες Google [mal type=manga id=13492]

Η Dexedrine "Dex" Callisto Parios ( ) είναι μια ιδιωτική ντετέκτιβ η οποία χρωστάει κάτι δεκάδες χιλιάρικα σε καζίνο. Από μηχανής θεός, έρχεται μία μεγάλη σε ηλικία κυρία η οποία θα της ξεπληρώσει το χρέος εφόσον βρει την εξαφανισμένη εγγονή της, Charlotte. Δέχεται, ξεκινάει να ψάχνει για στοιχεία και κάπου εκεί, αρχίζουν απειλές από αγνώστους και όλα πηγαίνουν στραβά! Ενώ ανησυχεί για τον μικρότερο, ΑΜΕΑ αδερφό της Ansel ο οποίος τραυλίζει και κάθεται και λιώνει στο XBox με Halo, Call Of Duty κτλπ. THE CASE OF THE GIRL WHO TOOK HER SHAMPOO BUT LEFT HER MINI Ο Greg Rucka έχει φτιάξει μία πολύ καλή αστυνομική ατμόσφαιρα μυστηρίου στο Portland την οποία εικονογραφεί με στυλ που θυμίζει Alias ο Matthew Southworth. Το πρώτο volume-υπόθεση τσίμπησε και υποψηφιότητα στα Eisner Awards του 2011 αλλά έχασε από τον Joe The Barbarian. Πλέον έχει βγει σε τομάκι. Τώρα το Σεπτέμβρη ξεκίνησε το δεύτερο volume και η υπόθεση έχει τίτλο: THE CASE OF THE BABY IN THE VELVET CASE Το πρώτο volume είχε 4 τευχάκια με ισόποση δράση και μυστήριο. Οπότε ένα 6.8/10 από μένα. Για να δούμε τι θα λέει το δεύτερο... Πάντως η Dex σα χαρακτήρας είναι ΠΟΛΥ http://www.onipress.com/series/stumptown Περισσοτερα κομικς του Greg Rucka : Gotham Central Lazarus Queen & Country Whiteout

Ένθετο της αθλητικής εφημερίδας Sportday, που πρωτοκυκλοφόρησε (μάλλον) 15/08/2009. Όπως φαίνεται και από τον τίτλο, απευθυνόταν κυρίως σε παιδιά και περιελάμβανε αθλητικές ειδήσεις, παιχνίδια, σπαζοκεφαλιές, τεστ γνώσεων και από το τεύχος #12 το ολιγοσέλιδο κόμικ "El Balador".

Σίγουρα κάποια σχέδια είναι εξαιρετικα και πολύ πνευματώδη. Συνεχίζω με ένα από τα ημερολόγια του 2010 με θέμα την οικονομική κρίση. Και πού να ξέραμε τότε!