Αναζήτηση στην Κοινότητα

Πρόκειται για το 2ο πιο δημοφιλές περιοδικό στη χώρα μας, στη heavy metal μουσική. Περιέχει συνεντεύξεις, νέα, δισκοκριτικές και μπορώ να πω ότι προσωπικά μου άρεσε περισσότερο απ' το έτερο "Metal Hammer & Heavy Metal" μιας και δε μένει στη μουσική αλλά έχει στήλες που απευθύνονται σε αναγνώστες με άλλα ενδιαφέροντα, όπως τη στήλη "Pages In Black" του Magus Wampyr Daoloth όπου είναι μία δισέλιδη στήλη για βιβλιοπαρουσιάσεις, μία μονοσέλιδη για Fanzines, ή έκτακτα άρθρα όπως ένα πολυσέλιδο άρθρο για τους ρούνους, που μου 'ρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή. Επίσης είχε τη δισέλιδη στήλη "Fight Club" με παρουσιάσεις κινηματογραφικών ταινιών. Πέρα απ' αυτά, όμως, είχε κάποιες πιο εξειδικευμένες στήλες για τη metal μουσική όπως είναι τα "Επτά Επτάρια", μία μονοσέλιδη στήλη του Ηλία Ρίτσιου που παρουσίαζε κάποια ξεχασμένα επτάιντσα, είχε τη μονοσέλιδη στήλη "The Temple Of Power" όπου έγραφε ένας φίλος, ο Δημήτρης Σταράκης μαζί με τον Δημήτρη Χανιωτάκη, με παρουσιάσεις κυρίως στον underground χώρο και το είδος του Power Metal, του Epic Metal ή του επικού Heavy Metal. Νεότερες μπάντες κυρίως, αλλά ενίοτε και παλαιότερες που μόνο μετά από δεκαετίες κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τη δουλειά τους. Είχε τη στήλη "Steel Of The Crypt" του Μάνου Κουφάκη, η οποία άλλες φορές είχε παρουσιάσεις σε σπάνια βινύλια από "αφανείς ήρωες" (όπου άλλοτε παρουσιάζονταν κυκλοφορίες δεκαετιών πίσω και άλλοτε πάλι παλαιότερες που έβρισκαν με κάποιο τρόπο το δρόμο τους σε νέες limited (συνήθως) κυκλοφορίες), άλλοτε συνεντεύξεις από συγκροτήματα, άλλοτε live ανταποκρίσεις, αλλά πάντοτε με γνώμονα μπάντες που ανήκουν στον underground χώρο του Power/Epic/Heavy Metal και απ' τα '70s/'80s ακόμη. Έπειτα το "Metal Invader" είχε ναι μεν κοινές στήλες με το "αντίπαλο" "Metal Hammer & Heavy Metal", αλλά έδινε χώρο για να παρουσιαστούν περισσότερα demos (έφτασε να έχει τετρασέλιδη στήλη πολλές φορές!), άλλα fanzine του χώρου, στήλη για βίντεο κυκλοφορίες (VHS & DVD) και γενικότερα προωθούσε πολύ περισσότερο το underground! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θυσίαζε χώρο για τους mainstream καλλιτέχνες. Είχε τέτοιους συνεργάτες, που προωθούσαν αυτόν το χώρο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και μπορώ να πω ότι το έκανε αν όχι σε όλα, σχεδόν σε όλα τα είδη της metal μουσικής! Ίσως κι επειδή προέρχεται από έναν τέτοιο χώρο. Ένα χρόνο προτού ξεκινήσει ως επίσημο περιοδικό, είχε κυκλοφορήσει με το ίδιο όνομα ως fanzine, έχοντας κυκλοφορήσει 3 ή 4 τεύχη. Το εξώφυλλο του πιλοτικού τεύχους #0 μαζί με το CD που το συνόδευε, θα τα δείτε εδώ. Είναι δυστυχώς και το μόνο που έχω στη στην κατοχή μου, αλλά αν υπάρχει ενδιαφέρον, μπορώ να το φέρω να παρουσιάσω κι αυτό. Τελευταίο τεύχος ήταν το 60ο, το οποίο μάλιστα έδινε δώρο προηγούμενο CD του, που είχε σε στοκ. Επίσης, είχαν κυκλοφορήσει τουλάχιστον 11 τόμοι των δύο τευχών, οι οποίοι έδιναν δώρο παλαιότερα CDs του περιοδικού. Ένα CD με κάθε τόμο. Απ' τον Ιούνιο του 1998, το περιοδικό έβγαζε το ένθετο "Metal Invader Δισκοκριτικές", όπου δεν υπήρχαν πλέον στο κυρίως περιοδικό και με την πρώτη αυτή κυκλοφορία είχε δώσει δώρο μία χάρτινη θήκη για να τα βάζεις μέσα. Βέβαια η θήκη αυτή από κάποια στιγμή κι έπειτα δεν ήταν αρκετή, αλλά το περιοδικό δεν είχε δώσει ποτέ δεύτερη... Νομίζω μου έτυχε μία δεύτερη εμένα απ' τους τόμους, μιας και αγόραζα κι εκείνους. Δυστυχώς σε ξεκαθάρισμα που έκανα μετά από χρόνια, χάρισα τόμους και δισκοκριτικές με τη θήκη σε 2 φίλους, οπότε δεν πρέπει να έχω πλέον ούτε δείγμα από δαύτα... Δεν είμαι σίγουρος, θα κοιτάξω. Κάποιες ακόμη πληροφορίες: α) Απ' το τεύχος #20 το περιοδικό απέκτησε ράχη και από κάποια στιγμή κι έπειτα (δεν έχω μαζί μου όλα τα τεύχη αυτή τη στιγμή) αύξησε τις σελίδες του στις 140. Πιθανολογώ ότι έγινε μέσα στα τεύχη 40-50. β) Η τιμή του περιοδικού ήταν στις 800 δρχ., ενώ όταν έδινε κάποιο δώρο (CD ή VHS) ανέβαινε στις 1.500 δρχ. Από κάποια στιγμή κι έπειτα, κόστιζε με το δώρο 1.700 δρχ. (για την ώρα δε γνωρίζω σε ποιο τεύχος έγινε αυτό) για να πέσει ξανά στις 1.500 δρχ. στα δύο τελευταία τεύχη. Μονάχα το τεύχος #53 κόστιζε 1.800 δρχ. και κάποιο άλλο (νομίζω το 11ο) κόστισε 1.000 δρχ., αλλά δε γνωρίζω γιατί. γ) Τα CDs που έβγαλε δώρο το περιοδικό, μπορείτε να τα δείτε εδώ. Ξεκίνησε ελπιδοφόρα με jewel cases, αλλά απ' τη συλλογή "Warzone XIX" κι έπειτα, τα έδινε σε χάρτινη θήκη (cardboard sleeve). δ) Επίσης, έδωσε ως δώρο και 2 βιντεοκασέτες σε δύο τεύχη, με video clip. Την "Fire & Ice Vol. I" και την "Fire & Ice Vol. II". Η 2η είχε και παρουσιαστή τον Άγγελο Γεωργιόπουλο. Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που μουσική βιντεοκασέτα δίδεται ως δώρο από περιοδικό! Από φωτογραφίες του "Discogs", οι βιντεοκασέτες είναι οι εξής: ε) Απ' το 10ο τεύχος κι έπειτα, το περιοδικό κυκλοφορεί με δύο εξώφυλλα στο ίδιο τεύχος. Το οπισθόφυλλο είναι ουσιαστικά ένα δεύτερο εξώφυλλο που αναγράφει κανονικά την ημερομηνία κυκλοφορίας, τον αριθμό τεύχους και την τιμή! στ) Το 8ο τεύχος ήταν να δώσει ένα CD το οποίο ήταν tribute στο συγκρότημα "Bathory", αλλά τελικά έμπλεξαν και το έδιναν μονάχα μέσω ενός 4σέλιδου κουπονιού το οποίο έβρισκες στο μέσον του περιοδικού. Εξηγούν στο editorial πως ο Quorthon, ηγετικό μέλος των "Bathory", απαιτούσε χρηματικό ποσόν από τα έσοδα του CD εκείνου, εκείνοι δε μπορούσαν να το δώσουν με το περιοδικό διότι δεν τους το επέτρεπε η συνείδησή τους να ανεβάσουν με 1.000 δρχ. κόστος το περιοδικό, οπότε το έκαναν με το κουπόνι εκείνο, στέλνοντας όποιος ήθελε το ποσόν αυτό + 300 δρχ. για έξοδα αποστολής, για να παραλάβουν το CD εκείνο. Το Discogs χρειάζεται ενημέρωση στις πληροφορίες του. Δε θυμάμαι ποτέ να μπήκα στη διαδικασία να στείλω χρήματα και το CD αυτό το απέκτησα στο "Open Air Festival '97" που πραγματοποίησε το περιοδικό στις 6 Σεπτεμβρίου 1997 στο ΟΑΚΑ, όπου με κάποιο αντίτιμο (ενδεχομένως 2.000 δρχ., μικρό ήταν πάντως) το αγόραζες μαζί με τη μπλούζα του φεστιβάλ. Το CD μπρος & πίσω: Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ περισσότερο, είναι ότι το "Metal Invader" έβγαλε ένα κόμικ του Ζήση Ρούμπου, απ' την ιστορία του άλμπουμ "The Graveyard", του μουσικού "King Diamond". Το κόμικ ολοκληρώθηκε σε 3 τεύχη, με δύο σελίδες κόμικ το καθένα και συγκεκριμένα στα τεύχη 4-6. Το κόμικ σαρώθηκε και θα το βρείτε εδώ! Υ.Σ.: @ The_Sandman στο υποσχέθηκα και το έκανα αλλά παραλίγο να στείλω το περιοδικό στα σκουπίδια! Εάν με ξαναβάλεις να σου σαρώσω κάτι τέτοιο, σ' έφαγα!! Αστειεύομαι φυσικά!

Finder. Τι σας έρχεται στο νου όταν διαβάζετε αυτή τη λέξη; Μάλλον είναι λίγο δύσκολο να το προσδιορίσουμε στα Ελληνικά μιας και δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη (το «βρίστης» δεν είναι λέξη). Υπάρχει όμως ένα απρόμαυρο ,εναλλακτικό κόμικ (με την έννοια ότι δεν εκδίδεται από τις μεγάλες εταιρίες) που έχει για τίτλο του ακριβώς αυτή την λέξη. Tι είναι όμως το Finder ; Ουσιαστικά δεν είναι μια ιστορία. Αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ακριβείς είναι ένα «σκηνικό», ένα setting ή αν θέλετε ένα σύμπαν όπου θα διαδραματιστούν πολλές ιστορίες.Αν θέλετε μπορείτε να το δείτε και ως μια παράλληλη ιστορία της Γης, αφαιρώντας όμως ορισμένα στοιχεία και προσθέτονας κάποια άλλα. Δεν υπάρχει κάποιος βασικός πρωταγωνιστής ,αλλά σχεδόν κάθε ιστορία εστιάζει σε διαφορετικό πρόσωπο και μπορεί οι δευτερεύοντες χαρακτήρες μιας ιστορίας να είναι οι κύριοι μιας προηγούμενης ή μιας επόμενης.Μπορεί μια ιστορία να αφορά μια προβληματική οικογένεια και μια άλλη ,μια φοιτήτρια που έχει πάθος με το χορό. Παρόλα αυτά ,ο κόσμος του Finder έχει αρκετούς κανόνες και την δική του δομή. Το κυριότερο συνδετικό συστατικό που συνδέει μια ιστορία με μια άλλη είναι ο χαρακτήρας του Jaeger που απεικόνίζεται παρακάτω. Μα μόλις πριν δεν είπες ότι οι ιστορίες είναι ασύνδετες μεταξύ τους και δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει την προηγούμενη για να καταλάβεις την επόμενη; Πράγματι αυτό είπα.Ο Jaeger σε άλλες ιστορίες είναι βασικός πρωταγωνιστής ,σε άλλες εμφανίζεται απλά σε ένα πάνελ και μετά χάνεται ,ενώ σε άλλες είναι από τους βασικότερους δευτερεύοντες χαρακτήρες.Ουσιαστικά αυτός είναι ο Finder του τίτλου και το κόμικ διηγείται με εντελώς αντισυμβατικό τρόπο είναι η αλήθεια τις ιστορίες του. Το Finder δεν είναι σε καμία περίπτωση υπερηρωϊκό κόμικ. Βασικά δεν υπάρχουν καν καλοί και κακοί ,παρά μόνο άνθρωποι ,ζωόμορφα πλάσματα και αμαλγάματα τεχνολογίας/φύσης. Δεν είναι κόμικ που μιλάει για την εξάρτηση του ανθρώπου από την τεχνολογία, ούτε είναι αυτοβιογραφικό κόμικ. Δεν είναι περιπετειώδες ,ούτε θα έλεγα ότι σε κάνει να αδημονείς να μάθεις τι θα συμβεί παρακάτω. Αυτό που καταφέρνει είναι να σε κάνει να χαθείς σε έναν άλλο κόσμο. Ο κόσμος του κόμικ είναι το δυνατό του σημείο.Νιώθεις να σε τραβάει ,να σε έλκει να μάθεις περισσότερα γι αυτόν. Τις συνήθειες των κατοίκων του, την χλωρίδα και την πανίδα την συμεριφορά των ανθρώπων ,τις φυλές που κατοικούν ,όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά. Ουσιαστικά είναι σαν να ανακαλύπτεις έναν νέο κόσμο από το μηδέν. Έτσι πως το περιγράφω θα σχηματίζετε την άποψη ότι είναι ένα πολύ παράξενο κόμικ. Πράγματι έτσι είναι. Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω ξανασυνατήσει κάτι παρόμοιο ή έτσι κάτι που να προσεγγίζει τη φιλοσοφία του. Παρόλα τα ατού που έχει όμως έχει και ένα σοβαρό μειονέκτημα που δυστυχώς το συναντάς αρκετές φορές σε εναλλακτικά κόμικ. Είναι υπερβολικά «δήθεν» σε ορισμένα σημεία.Τι ακριβώς εννοω: Αποξενώνει τον αναγνώστη του από το κείμενο και τον κάνει να νιώθει χαζός. Τον κάνει να νιώθει ότι ο συγγραφέας είναι τόσο έξυπνος και καταπληκτικός που μπόρεσε και σκέφτηκε όοοολα αυτά πράγματα και ο αναγνώστης είναι ένα ταπεινό σκουλήκι και είναι πολύ τυχερός που κάποιος τόσο έξυπνος άνθρωπος όπως ο συγγραφέας αφιερώνει χρόνο γι αυτόν. Σαν να είναι επίτηδες γραμμένο έτσι ώστε ο αναγνώστης να σκέφτεται ότι είναι καθυστερημένος. Δήθεν κουλτούρα, δήθεν ανάλυση της ζωής ,δήθεν ενδοσκόπηση ,δήθεν δήθεν δήθεν. Ιδιαίτερα στην αρχή της σειράς αυτό το ύφος εμφανίζεται τόσο συχνά που καταντά εκνευριστικό. Επίσης εκνευριστικό θεωρώ το ότι κανένας δεν αναφέρεται σε αυτό το πρόβλημα.Όλοι γράφουν διθύραμβους για το κόμικ και πόσο καταπληκτικό είναι από κάθε άποψη ,αλλά κανένας δεν έκαστε να σκεφτεί ότι αυτό το ύφος μπορεί να ξενίσει κάποιους αναγνώστες. Τα πράγματα πάντως βελτιώνονται αισθητά μετά την αρχή και μπορώ να πω ότι περίπου στην μέση της σειράς το υφάκι εξαλείφεται εντελώς και πραγματικά το κόμικ ανεβαίνει πολλά επίπεδα. Το σκίτο πάντως της Carla Speed Mcneil είναι εξαιρετικότατο αν και εκεί ορισμένες φορές εντοπίζεται ο παράγοντας «δήθεν». Παρόλα αυτά τόσο από τεχνικής πλευράς όσο και από ροής είναι καταπληκτικό. Υπάρχουν αρκετοί artists που δεν μπορούν να την φτάσουν ούτε μετά από πολλά χρόνια δουλειάς και εξάσκησης. Αξίζει να το αποκτήσει κανείς; Δύσκολη απάντηση.Θα έλεγα ναι ,αλλά με επιφύλαξη. Επίσης όσο παράξενο και αν ακούγεται θα πρότεινα πρώτα να αγοράσει κανείς το δεύτερο από τα δύο Library editions της Dark Horse και αν του αρέσει να αγοράσει και το πρώτο. Εγώ που τα αγόρασα με την σωστή σειρά (1 και μετά 2) σε κάποια στιγμή είχα εκνευριστεί τόσο πολύ από την ψευτοκουλτούρα που προσπαθούσε να περάσει που κόντεψα να το παρατήσω. Δεν το έκανα τελικά και άξιζε τον κόπο γιατί βρήκα τις ιστορίες του δεύτερου τόμου πάρα πολύ καλύτερες από αυτές του πρώτου. Σαν κόμικ πάντως αξίζει ,αλλά η πραγματική του ομορφία βρίσκεται από τη μεση και κάτω.

Το δωρεάν ένθετο κόμικ-τσέπης των Σαϊνιών σε σχέδιο Μαρουλάκη και σενάριο Κωνσταντινίδη (το γνωστό ντουέτο από τον Μικρό Αχιλλέα) εκτός από το #6 όπου και τα κείμενα είναι του Μαρουλάκη, που έβγαλε 6 τευχάκια, ξεκίνησε να δίνεται τον Ιανουάριο του 1996 μαζί με το τεύχος 46 και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, με το τεύχος 51. Μια κωμική παρουσίαση της Οδύσσειας σε απίστευτα μικρό μέγεθος, μικρότερο και από εκείνο των άλλων ένθετων κόμικς από τα Σαΐνια: Ο Δόκτωρ Πος Και Ο Άγιος Βασίλης & Εγναντεύοντας - Η Ιστορία Του Χρήματος. Επίσης, το #1 μπορείτε να το βρείτε σκαναρισμένο από την GST (zoo). Επίσης τα τευχάκια όλα υπάρχουν στη Λέσχη για διάβασμα. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Ion13 και zoo.

Το καλοκαίρι του 1996 πραγματοποιήθηκε στο Άλσος Κηφισιάς η τέταρτη Παγκόσμια Έκθεση Γελοιογραφίας. Οι προηγούμενες έγιναν τα έτη 1975, 1977 και 1980. Είχε τον τίτλο Ολυμπιάδα του χιούμορ παραπέμποντας στη διαδρομή της γελοιογραφίας, σε μια χρονική περίοδο 2500 χρόνων, από τις σατιρικές παραστάσεις στα ελληνικά αγγεία έως σήμερα. Διοργανωτής της Έκθεσης ο γελοιογράφος Κώστας Βλάχος. Συμμετείχαν πάρα πολλοί σκιτσογράφοι απ΄ όλο τον κόσμο. Το βιβλίο περιέχει μια επιλογή από τις γελοιογραφίες, που παρουσιάστηκαν στην Έκθεση, οι πλέον αντιπροσωπευτικές των δημιουργών. Έλληνες που συμμετείχαν : Αρχέλαος, Κ. Μητρόπουλος, Α. Καλαμάρας, Β. Παπαγεωργίου, Ε. Γεωργουλάκης, Γ. Ακοκαλίδης, Φ. Γεωργουλάκης, Γήσης Παπαγεωργίου, Π. Μαραγκός, Π. Μήλας, Μ. Κουντούρης, Β. Μητρόπουλος, Β. Χριστοδούλου, Κ. Βλάχος, Η. Σκουλάς, Τόλις, Γ. Δερμεντζόγλου, Κ. Γρηγοριάδης, Στάθης, Α. Πετρουλάκης, Χ. Τολιάδης, Κυρ, Α. Κουρσοβίτης, Β. Παυλίδης, Δ. Σάρπης, Γ. Λογοθέτης, Ν. Μαρουλάκης, Σ. Ορνεράκης. vaios

Ένα ενημερωτικό βιβλιαράκι 16 σελίδων, μαζί με τα εξώφυλλα, από το Λιμενικό Σώμα που έχει επιμεληθεί ο ΣΤΑΘΗΣ. έτος κυκλοφορίας 1996 έκδοση Μουσείου Εμπορικής Ναυτιλίας - ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ διαστάσεις: 8,8 x 8,9 cm Το έντυπο περιέχει πληροφορίες για θαλάσσια αθλήματα, συμβουλές για λουόμενους, καθώς και πληροφορίες οικολογικού χαρακτήρα. εσωτερικές σελίδες υγ1. δεν χωρούσε ολόκληρο το βιβλιαράκι στο σκάνερ για αυτό φαίνεται μια σκιά υγ2. ο χαρακτήρας με τα σημαιάκια μοιάζει λίγο στον Κόρτο; Αφιέρωμα στον Στάθη

Το Λεύκωμα εκδόθηκε για την επέτειο των πενήντα χρόνων δουλειάς του Μποστ. Σίγουρα είναι περισσότερα τα χρόνια που υπηρέτησε την Τέχνη, όπως παραδέχονται όλοι, όμως εκείνος που -παρεμπιπτόντως- του άρεσαν οι μαθηματικές πράξεις τάβγαζε λιγότερα! Η αρχική ιδέα για την έκδοση ανήκει στον, σκηνοθέτη- ηθοποιό-συγγραφέα και γενικό διευθυντή της θεατρικής εταιρίας ΣΤΟΑ, Θανάση Παπαγεωργίου. Το υλικό συγκέντρωσε και τακτοποίησε ο γιος τού Μποστ Κώστας με τη βοήθεια της γυναίκας του. Το περιεχόμενο του Άλμπουμ είναι: γελοιογραφικά σκίτσα, κείμενα, προσχεδιάσματα, έργα ζωγραφικής, εξώφυλλα βιβλίων και δίσκων, εικονογραφήσεις βιβλίων και διαφημιστικά του ακάματου καλλιτέχνη. Πολλοί φίλοι του σκιτσογράφου καταθέτουν στο βιβλίο την άποψή τους για το φαινόμενο Μποστ, ενώ ένα εκτενέστατο Βιογραφικό του Κώστα μας γνωρίζει λεπτομέρειες από την πολυτάραχη ζωή του καλλιτέχνη. Ο Μποστ μάλλον δεν ευτύχησε να δει τυπωμένο το βιβλίο αυτό, όμως είναι σίγουρο ότι αν ζούσε θα έλεγε βλέποντάς το: - Εγώ τη δουλειά μου έκανα! vaios Αφιέρωμα εις τόν Μπόστ

Η Ελληνική Αγωγή είναι ένα περιοδικό με αυστηρώς ελληνοκεντρική θεματολογία. Αναλύει και ερευνά θέματα φιλοσοφίας, ιστορίας, γλώσσας, λογοτεχνίας, μυθολογίας, πολιτισμού κ.α Επικενρώνεται κυρίως στην αρχαιότητα, αλλά επεκτείνεται μέχρι και τα σύγχρονα χρόνια. Εδώ και περίπου έναν χρόνο (αν θυμάμαι καλά) έχει αρχίσει να δημοσιεύει σε συνέχειες, τέσσερις σελίδες συν εξώφυλλο, την Ιλιάδα της ίδιας εκδοτικής(σε κείμενο Έφης Πολυγιαννάκη και σκίτσο Σπύρου Ζαχαρόπουλου) Κάθε φορά παρουσιάζεται το εξώφυλλο της κανονικής έκδοσης το οποίο ακολουθούν τέσσερις σελίδες από το κόμικ(εδώ μία)

Υπερήρωες της δεκαετίας του 1990.Ωχ θα πείτε μερικοί από σας και θα έχετε δίκιο ,μιας και γενικά το υπερηρωϊκό εκείνης της εποχής ,είναι απλά για πέταμα.Και όμως υπήρχε μια σειρά που κράτησε κάποιο επίπεδο ακόμα και εκείνη την εποχή.Αυτή η σειρά ονομαζόταν X ,την έγραψε όλη ο Steven Grant και πέρασαν από εκεί πολλοί σήμερα διάσημοι σκιτσογράφοι ,όπως ο Frank Miller και ο Javier Saltares. Η ιστορία έχει ως εξής. στην πόλη της Arcadia επικρατεί το χάος.Οι μαφιόζοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την κυριαρχία ,υπάρχει βια ,εγκληματικότητα και το περιβάλλον δεν είναι καθόλου αφαλές.Μέχρι που εμφανίζεται ο X και εφαρμόζει τον απόλυτο νόμο του.Μια χαρακιά / (<--τέτοια) είναι προειδοποίηση.Η επομενη (Χ) σημαίνει θάνατος.Έτσι απλά.Βασικά ο X είναι κάτι ανάμεσα στον Μπάτμαν τον Punisher και τον δικαστή Dread. Χωρίς ηθικούς φραγμούς ,εφαρμόζει τον αμείλικτο νόμο του και όποιον πάρει ο Χάρος. Φυσικά ,οι εγχώριες δυνάμεις του υποκόσμο δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια και έτσι ξεκινά ένας αμείλικτος πόλεμος για το ποιός θα βασιλέψει στην Arcadia.Περίπου αυτό είναι το σενάριο.Μην περιμένετε τίποτα εξαιρετικά βαθυστόχαστο ή κάποια κοινωνική κριτική σχετικά με τις άκρως φασιστικές ιδέες και απόψεις του Χ.Η σειρά επικεντρώνεται στην δράση περισσότερο και φυσικά στο ξύλο.Βέβαια υπάρχουν ορισμένες πρωτοτυπίες ,γι αυτό και το κόμικ αξίζει δικιά του παρουσίαση.Δεν μαθαίνουμε το origin του X ούτε τα κίνητρα του ,παρά μόνο στο τελευταίο τεύχος της σειράς και εκεί πάλι αρκετά σημεία μένουν κενά.Επίσης η σειρά έχει μπόλικη βία.Ούτε ο Punisher της εποχής δεν είχε τόση βία.Δεν συγκρίνεται βέβαια με τα σημερινά επίπεδα ενός οποιουδήποτε mainstream κόμικ ,όμως στην εποχή του είχε προκαλέσει σάλο. Τέλος ,μάλλον η μεγαλύτερη πρωτοτυπία του είναι ότι ο βασικός πρωταγωνιστής δεν έχει ηθικούς φραγμούς και κώδικες.Είναι τελείως κάθαρμα ,όχι απλά αντιήρωας ,που δεν θα διστάσει να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να πετύχει το στόχο του. Μου θύμισε πάρα πολύ τον All Star Βatman του Miller ως φιλοσοφία, μόνο που ο Μπάτμαν δεν σκοτώνει. Κλείνοντας ,ας είμαστε ειλικρινείς.με τα σημερινά στάνταρ το κόμικ δεν είναι πολύ καλό.Ακόμα και η στολή του X είναι τελειώς παρωχημένη και μοιάζει σαν να βγήκε από σαδομαζοχιστικό όργιο. Ωστόσο αν λάβουμε υπ όψιν την εποχή που βγήκε και το τι συνέβαινε γενικά στην βιομηχανία τότε ,είναι ένας αξιολογότατος τίτλος ,που διαβάζει και σήμερα από συγκεκριμένο κοινό όμως. Όσοι λατρεύετε τον Punisher σίγουρα θα σας αρέσει κι αυτό. Ο καλύτερος τρόπος για να το προμηθευτείτε είναι να αγοράσετε τα δύο X Omnibus που έχουν βγει από την Dark Horse ,και κοστίζουν περίπου 14 € το καθένα ,ενώ έχουν παραπάνω από 350 σελίδες. Δεν είναι και άσχημα για ένα διασκεδαστικό περιπετειώδες κόμικ.

Η τελευταία μέχρι σήμερα συλλογή με στριπάκια και γελοιογραφίες του Mordillo (απ' ότι γνωρίζουμε και χωρίς να λογαριάζουμε τυχόν ημερολόγια). Τυπώθηκε από τις εκδόσεις Ωραία Βαλκάνια περίπου 12 χρόνια μετά την κυκλοφορία των δύο πρώτων συλλογών από τη συγκεκριμένη εταιρεία, και αποτελεί την Ελληνική βερσιόν της ξένης ομώνυμης έκδοσης που κυκλοφόρησε το 1990. Αφιέρωμα στο δημιουργό

Δημιουργοί: Βαγγέλης Κακαρίμπας, Ν. Δεληγκάρης. Ν. Π.Δαλαμπύρας, Β. Χ. Ροντογιάννης, Ι. Φ. Τσιρίδης, Παναγιώτης Κύρτσης, Ζ. Παπαντωνίου Τι κάνει ένα έργο καλτ; Νομίζω ότι έχει να κάνει με τα όρια. Το καλτ ισορροπεί μεταξύ μεγαλείου και κατάπτωσης, σκουπιδιού και τέχνης, καταδίκης και αναγνώρισης, μεγαλοφυΐας και τρέλας. Ο ίδιος ο χαρακτηρισμός "καλτ" υπονοεί μια σειρά επικίνδυνων ακροβασιών: δεν αρκεί να είναι κακό, πρέπει να είναι μεγαλοπρεπώς σκουπίδι, δεν αρκεί να στοχεύει ψηλά πρέπει να αποτυγχάνει αναλόγως κ.ο.κ. Το καλτ είναι ίσως η απόλυτη τέχνη γιατί απλά δεν μπορεί κανείς να το εξηγήσει! Και το παραπάνω είναι χαρακτηριστικό δείγμα: μεγαλόπνοο και πατάτα, παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό του και κανείς άλλος δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ, άνισο με καλές και κακές στιγμές, μπορείς να το φτύσης αλλά όχι να το προσπεράσεις. Κυρίες και κύριοι ΤΟ ελληνικό καλτ κόμικς! Κατά τα άλλα μέγεθος ταμπλόιντ εφημερίδας, εκ Θεσσαλονίκης... τι να λέμε τώρα το καλτ το ζεις δεν το αναλύεις. Και όταν αυτός που το έχει σκαναρισμένο δεήσει, θα έχετε την ευκαιρία να το διαπιστώσετε μόνοι σας. Μέχρι τότε δυο φωτογραφίες: Και εδώ ένα δωράκι για όσους ενδιαφέρονται.

Το Yu-Gi-Oh! είναι ένα μάνγκα , που δημιούργησε ο Kazuki Takahasi από το 1996 έως τις 8 Μαρτίου 2004! Πρωταγωνιστής είναι ο Yugi Mutou(πως τον λένε οι Γιαπωνέζοι) και με το παιχνίδι των καρτών που δημιούργησε ο Maximillion Pegasus νικάει διάφορους κακούς παρέα με τους φίλους του Katsuya Jonouchi, Anzu Mazaki και Hiroto Honda. Οι εκδότες ήταν οι Yoshihisa Heishi και Hisao Shimada. Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει 343 chapters!! Yu-Gi-Oh! GX To manga Yu-Gi-Oh! GX έχει πρωταγωνιστή τον Judai Yuki (όπως και στο ανιμέ). Το μανγκα βασίζεται στο anime, αλλά είναι διαφορετικά στην πλοκή της υπόθεσης. Η ιστορία λαμβάνει χώρα όπως και στο ανιμέ στην Duel Academia, υπάρχουν αρκετοί ίδιοι χαρακτήρες με το ανιμέ, όπως ο Sho, o Proffesor Chronos, o Misawa, o Manjoume & η Asuka. Επίσης υπάρχουν πολλές καινούριες κάρτες ηρώων του Judai! Yu-Gi-Oh! 5D's To manga Yu-Gi-Oh! 5D's είναι γραμμένο από τους Masahiro Hikokubo και Satou Masashi και όπως και στο GX έχει διαφορετική ιστορία και κάρτες από το ανιμέ. Πρωταγωνιστής σε αυτό το μανγκα είναι ο Yusei Fudo! Eπίσης σε αυτό το Yu-Gi-Oh! βλέπουμε και ένα καινούριο είδος μονομαχίας!!Tα Riding Duels τα οποία γίνονται πάνω σε μηχανές.Και επίσης βλέπουμε και έναν καινούριο τύπο τεράτων!! Τα Synchro Monsters!! Να και κάποιες εικόνες! Από Yu-Gi-Oh!!!! Από GX!!! Και Από 5D's!!! [mal type=manga id=54]

Το παιδικό/εφηβικό περιοδικό αυτό κάνει την εμφάνισή του το 1996 και η θεματολογία του ήταν παρόμια με τα Σαίνια. Περιείχε ποικίλη ύλη με εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ανέκδοτα, παιχνίδια, γενικές συμβουλές και φυσικά μερικά κόμικς. Το τεύχος που έχω περιείχε τους Power Rangers (4 σελίδες), τον Πολύδωρα της Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου(1 σελίδα) και τον ΒΙΚ- Όνειρα του Παναγιώτη Αγγελετάκη (6 σελίδες). Σας παραθέτω από μια σελίδα για να δείτε το σχέδιο.

Εισαγωγή: Μ. Γ. Μερακλής Πρόκειται για τα πρακτικά του ομώνυμου Συνεδρίου που είχε οργανώσει το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης, δεν αναφέρεται πότε αλλά φαντάζομαι κάνα δυο χρόνια πριν. Το μεγαλύτερο βέβαια μέρος του βιβλίου, 670 σελίδες, αφορά λογοτεχνικές, λαογραφικές, κοινωνιολογικές κλπ αναλύσεις των λαϊκών μύθων και των παραμυθιών με ελάχιστες αναφορές στα κόμικς. Αξίζει να αναφερθούν πάντως δυο άρθρα: «Βιβλία παιδιών, μύθοι και κώδικες ενηλίκων» της Αλεξάνδρας Ζερβού, όπου γίνεται αναφορά στα κόμικς και την πολιτική γελοιογραφία, και «Η εικονογράφηση των ελληνικών λαϊκών παραμυθιών» της Βαρβάρας Δεληβοριά που, πέρα από την αναφορά στα κόμικς, κλείνει με την πρόταση για «…μεταφορά ελληνικών λαϊκών παραμυθιών σε κόμικς, ή σε ταινίες κινουμένων σχεδίων…». Και μάλιστα η συγγραφέας του άρθρου προλαμβάνοντας τις αναμενόμενες αντιδράσεις σημειώνει: Το τελευταίο κεφάλαιο με τίτλο: Παραμύθι και Κόμικς περιλαμβάνει τα εξής άρθρα Στο πρώτο ο Αθανάσιος Γκοτοβός παραδίδει ένα ακόμα λίβελο κατά των ξενόφερτων και καταστρεπτικών κόμικς, με την γνωστή και χιλιοειπωμένη επιχειρηματολογία. Παραθέτω ένα, ιδιαίτερα νομίζω διασκεδαστικό, απόσπασμα: «Στο παραμύθι οι αγριότητες, οι αιμομιξίες – ο κανιβαλισμός κάποτε – συνηθισμένα φαινόμενα στα παραμύθια – δεν προκαλούν ούτε τρομάζουν τα παιδιά. Πρώτα γιατί δε λέγονται με την απαίτηση να γίνουν πιστευτά και ύστερα, επειδή δε δίνονται με ρεαλιστικό και λεπτομερειακό τρόπο». Όπως είναι ευνόητο, συμπληρώνω, για τα κόμικς ισχύει το αντίθετο! Το δεύτερο άρθρο είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα, σε πληροφορίες και σκέψεις, ανάλυση της βελγικής σχολής και της εποχής της από την Γερασιμία Μελισσαράτου. Για λάτρεις των BD που δεν υποψιάζονται το «δεύτερο επίπεδο» ανάγνωσής τους. Τρίτη είναι μια ενδιαφέρουσα περιήγηση του γνωστού Πέτρου Μαρτινίδη στους μηχανισμούς αφήγησης των κόμικς. Το τέταρτο άρθρο του Θανάση Κούγκουλου αναφέρεται στις προσεγγίσεις της αρχαιότητας μέσω των κόμικς, αλλά και στη δυνατότητα του μέσου να βοηθήσει τα παιδιά σε μια βαθύτερη κατανόηση των ιστορικών διαδικασιών. Το τελευταίο άρθρο του Κωνσταντίνου Μαλαφάντη είναι ακριβώς αυτό που λέει, μια συνηγορία των κόμικς, με πάρα πολλά ενδιαφέροντα, και όχι πολύ γνωστά, στοιχεία. Τώρα βέβαια η αναλογία των κειμένων για τα κόμικς στο σύνολο του βιβλίου είναι μάλλον αποτρεπτική για να το πάρει κάποιος μόνο γι’ αυτά. Αν ξέρει κανείς λεπτομέρειες για το νομικό καθεστώς, ευχαρίστως να σκανάρω τα άρθρα.

Το θεωρώ ότι δεν είναι κόμικ, αλλά αυτό παίζεται. Δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Ηχω της Δράμας και αυτή είναι μια συλλογή τους. Το λιγότερο που μπορώ να πώ το αφαιρετικό σκίτσο ίσως να λειτουργούσε. Το χιούμορ είναι ανύπαρκτο, δήθεν πνευματώδες, ίχνος πρωτοτυπίας. Δε θα μου κάνει εντύπωση αν σας θυμίζει κάτι, με την κακή έννοια. Υπάρχει και ένθετο μια βιογραφία, αλλά θέλοντας να προστατέψω τον δημιουργό δε τη δημοσιεύω.

Κριτική του Ν. Μολυβιάτη από το ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 380, Δεκέμβρης 1997: Thanx germ!!!

Αποτελει την αρχικη σειρα των εκδοσεων Modern Times,σχετικα με τις περιπετειες της Χαϊντι και ξεκινησε τον Οκτωβριο του 1996. στη συνεχεια ακολουθησε το mini album & η Σειρα Β' Σε καθε τευχος, περα απο τα κομιξ, υπηρχαν και διαφοροι διαγωνισμοι οπως και διαφορα παιχνιδια - κατασκευες. στο τευχος 5 παρουσιαζονται οι ηρωες της σειρας Επίσης κυκλοφόρησαν και τόμοι που περιείχαν από 3 τεύχη: Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους dionik & Valtasar και για το εξώφυλλο του τόμου τον dionik.

Αποτελεί την αρχική σειρα των εκδόσεων Modern Times που κυκλοφόρησε στα τέλη του 1996, σχετικά με τις περιπέτειες της Μάγιας της Μέλισσας. Στη συνέχεια ακολούθησαν: Σειρά Β' & Σειρά Γ' Σε κάθε τεύχος, πέρα από τα κόμιξ, υπήρχαν και διάφοροι διαγωνισμοί όπως και διάφορα παιχνίδια - κατασκευές. Στο τεύχος 5 παρουσιάζονται οι ήρωες της σειράς: Το τεύχος 6 έχει τον τίτλο "το περιοδικό της Sindy παρουσιάζει: Μάγια Η Μέλισσα" όπου οι 10 σελίδες αναφέρονται στην γνωστή κούκλα, κυρίως μέσω παιχνιδιών (λαβύρινθος, βρες τις διαφορές κ.α), διαγωνισμών (πώς να κερδίσεις μια Σίντυ) και διαφημίσεων, ενώ στα τεύχη 7-9 υπήρχε και το περιοδικο της carioca με περίπου 10 σελιδες για χρωμάτισμα, παραθέτω 2 σελιδες: Κάθε τεύχος είχε 52 σελίδες και η τιμή άλλοτε 300, άλλοτε 350 και άλλοτε 400 δραχμες ! Αργότερα βγήκαν και ξεστόκ τομάκια, 3 διαπιστωμένα: Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα & πληροφορίες τους Λένα, Ion13, Valtasar, nikos99 & GreekComicFan και για τα εξώφυλλα των τόμων τους Ion13 & DJO.

Ας απομακρυνθούμε λίγο από το σεξ και την βία που κυριαρχούν έδω μέσα τώρα τελευταία για να δούμε ένα φανζινάκι ... με όλιγο σεξ και πολλή βία. Στο κυριάρχο στιλ της εποχής πρόκειται για ασπρόμαυρές φωτοτυπίες Α4 διπλωμένες στα δυο. Η ιστορία είναι αστυνομική με τον ομόνυμο ήρωα να ασκεί το επάγγελμα του δολοφόνου. Δεν είναι κακό, για την ακρίβεια είναι μόνο η αρχή μιας μεγάλης ιστορίας. Στο τέλος του τεύχους 2 αναγγέλεται το τρίτο τεύχος, που δεν ξέρω αν βγήκε ποτέ. Ο δημιουργός μου είναι άγνωστος αλλά το σκίτσο κάτι μου θυμίζει. Όπως πάντα οποιοαδήποτε πληροφορία ειναι ευπρόσδεκτη. Αφήνει πάντως υποσχέσεις ότι θα μπορούσε να είναι μια καλή ιστορία, αν ποτέ ολοκληρώνονταν. Πικάντικη λεπτομέρεια: στο κάτω μέρος των εξωφύλλων υπάρχει ο αριθμός κατοχύρωσης πνευματικής ιδιοκτησίας. Τιμή 100 δρχ.

Μία παρουσίαση της ιστορίας της Χαλκίδας, από την προϊστορική εποχή μέχρι το 1688, μέσα από συνοπτικά κείμενα και έξυπνα κωμικά σκίτσα του Πέτρου Χριστούλια. Το βιβλίο προλογίζει ο φιλόλογος, μελετητής του έργου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Γιάννη Σκαρίμπα, Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος. Εξαίρετη δουλειά του δεκαεξάχρονου τότε σκιτσογράφου και ιδιαιτέρως επιμελημένη η έκδοση από τον εκδότη. Πληροφορίες για τον δημιουργό εδώ. -------------------------- *ακολουθώ τον προσδιορισμό του Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλου vaios/23-4-2009 Αφιέρωμα στον Πέτρο Χριστούλια

Γελοιογραφίες από το παρελθόν, από έναν Μύθο, τον Σταμάτη Πολενάκη (1908-1997). Ένα χρόνο πριν το θάνατό του οι εκδόσεις «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» τίμησαν το μεγάλο καλλιτέχνη με την έκδοση αυτού του Λευκώματος, που περιλαμβάνει μία μικρή ανθολογία των γελοιογραφιών του. Δημιουργήματά του ο Σπαγκοραμμένος, μια φιγούρα που προκαλεί συγχρόνως το γέλιο και τον οίκτο και ο Πίπης ο Πάπιας το comic strip εκείνης της εποχής. Οι χρωματιστές γελοιογραφίες του, με εκείνα τα υπέροχα χρώματα, που λες και κουβαλούν τη φθορά του χρόνου, σε μαγεύουν και σε γοητεύουν. Η μνήμη μου ανακαλεί τις στιγμές που κρυφοκοίταζα τις σελίδες του ΡΟΜΑΝΤΣΟΥ για να θαυμάσω τις γελοιογραφίες και να δω το νέο εφεύρημα του Σπαγκοραμμένου προκειμένου να μην ξοδέψει τα ανύπαρκτα χρήματά του. Ο Πολενάκης θεωρείται ο πατέρας του κινουμένου σχεδίου στην Ελλάδα. Έργο του είναι μία μικρή ταινιούλα με τίτλο «Ο Ντούτσε αφηγείται», που προβάλλεται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου στα τηλεοπτικά κανάλια, με θέμα την αποτυχία της Ιταλικής εισβολής στη χώρα μας. Η έκδοση είναι καλαίσθητη και πολυτελής, το εξώφυλλο είναι σκληρό με επένδυση κίτρινου λεπτού υφάσματος και πρόσθετο αφαιρούμενο έγχρωμο χάρτινο cover και το χαρτί άριστης ποιότητας. vaios/24-3-2009

Τίτλος: Animal Quackers Εκδοτική: Gemstone Publishing - 1996 Δημιουργός : Carl Barks Σελίδες: 156 + 4 εξώφυλλα Χρώμα : ΕΓΧ Σχήμα: 23,5 x 29 Πολυτελής δερματόδετη έκδοση, η οποία περιέχει σχεδόν όλες τις ελαιογραφίες του Carl Barks που δεν έχουν σχέση με χαρακτήρες Disney. Ακόμα περιλαμβάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα βιογραφία του Barks καθώς και της τρίτης γυναίκας του, επίσης σχεδιάστρια, Garé. Οι ήρωες αυτών των ελαιογραφιών είναι κυρίως παπιόμορφοι χαρακτήρες που βασίζονται σε ιστορικά ή μυθικά πρόσωπα. Το Animal Quackers βγήκε σε 1.000 αριθμημένα αντίτυπα και κάθε ένα περιείχε ένα επίσης αριθμημένο και υπογεγραμμένο από τον Barks αντίγραφο της ελαιογραφίας "Gold Rush Gold Diggers". ΕΔΩ μπορείτε να δείτε όλες τις ελαιογραφίες που περιέχονται στο Animal Quackers. :beer: Σχετικα αναγνωσματα : WALT DISNEY'S COMICS & STORIES FLOYD GOTTFERSON LIBRARY

Το Θαρσείν Σώζει είναι ένα ενημερωτικό έντυπο σε μορφή κόμικ που επιμελήθηκε το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Κεντρικής Μακεδονίας και εκδόθηκε υπό την αιγίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης. Το κόμικ αυτό βγήκε για να μοιραστεί στα σχολεία και μας εξιστορεί μια ιστορία (αληθινή όπως λέει) ενός παιδιού του Λάμπη, που πιστεύει ότι οι πυροσβέστες δεν κάνουν τίποτα και πως η δουλειά τους είναι εύκολη.. Έτσι ο πατέρας του καλεί στο σπίτι δύο πυροσβέστες, τον Κώστα και τον Οδυσσέα (οι οποίοι είναι υπαρκτά πρόσωπα και τους λένε Κώστα Καμώνα και Οδυσσέα Κόντη), για να μεταπείσουν τον μικρό Λάμπη.. Το κόμικ αυτό σαν σκοπό έχει να μάθει στα παιδιά βασικά πράγματα για τις φωτιές όπως, τι να προσέχουμε μέσα στο σπίτι, τι να κάνουμε σε περιπτώσεις φωτιάς, άμα μείνουμε στο ασανσέρ και άλλα.. Επίσης μιλάει και για την περίπτωση σεισμού..Το σχέδιο είναι από τον Δ. Νικολαϊδη (Σκίτσα Καθημερινής ΤρΈΛΛΑΣ, Γυμνή Αλήθεια (Naked Truth)) και το προλογίζει ο τότε Νομάρχης Θεσσαλονίκης, Κώστας Παπαδόπουλος. Αφιέρωμα στον Δημήτρη Νικολαΐδη

Τον Δημήτρη Βανέλλη γνωρίζουμε όλοι από τα σενάρια που έχει γράψει σε διάφορα κόμικς. Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο το οποίο περιλαμβάνει επτά ιστορίες φαντασίας (επιστημονικής). Παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον το γεγονός ότι κάθε ιστορία εικονογραφείται από διαφορετικό δημιουργό. Έτσι έχουμε... 1- Η Έλενα στην κουπαστή (Εικονογράφηση Σπύρος Βερύκιος) 2- Γερονήσι (Εικονογράφηση Σόλης Μπαρκής) 3- Χρονοναυαγός ( Εικονογράφηση Σπύρος Δερβενιώτης) 4- Το δόντι του δράκου (Εικονογράφηση Ανρέας Ζαφειράτος) 5- Όλοι εμείς που αγαπήσαμε τον κυματόκοσμο (Εικονογράφηση Λάζαρος Ζήκος) 6- Η μουσική στο κεφάλι μου (Εικονογράφηση Γιώργος Τραγάκης) 7- Το καλύτερο απόγευμα του τελευταίου καιρού (Εικονογράφηση Ηλίας Ταμπακέας) Μην φανταστείτε εκτεταμένη εικονογράφηση. Λιτή και διακριτική. Οι ιστορίες παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον και είναι μιά πολύ καλή προσπάθεια του Δημήτρη Βανέλλη. Το μόνο που δεν υφίσταται είναι η αναγραφή στο οπισθόφυλλο "Τις 7 έγχρωμες εικόνες....". Είναι όλες ασπρόμαυρες. Το εξώφυλλο είναι συνδυασμός πίνακα του Κώστα Πάμφιλου για το "Γερονήσι" και του Γιώργου Τραγάκη για τη "Μουσική στο κεφάλι μου".

Ένα βιβλίο με πενήντα πέντε πολιτικά σχέδια του Τζώρτζ Γκρός.. Αυτό διαβάζουμε στο εξώφυλλο αυτής της πάρα πολύ καλής συλλογής με δημιουργίες του George Grosz, του οποίου το κανονικό όνομα είναι Georg Ehrenfried Groß. Γεννημένος στην Γερμανία άλλαξε το όνομά του, όταν το 1932 αναγκάστηκε να φύγει από τη ναζιστική Γερμανία και πηγε στις ΗΠΑ (όπου και έγίνε αμερικανός πολίτης το 1938). Ο ίδιος φιλειρηνιστής.. Τα σχέδια του, κανονικό όπλο στρατευμένο εναντίον της Γερμανικής κυβέρνησης.. Η κριτική που ασκεί έντονη και σκληρή πετυχαίνει τον σκοπό της και απόδειξη είναι τα δικαστήρια που τον ''έσυραν'', η ποινή σε θάνατο (που τελικά γλύτωσε..), η εξορία, οι απειλές και άλλα που ''τράβηξε'' στην πολυτάραχη ζωή του. Μέσα στο βιβλίο επίσης υπαρχει πλούσιο βιογραφικό, με φωτογραφικό υλικό και άλλες πολλές πληροφορίες. Τα σχέδια έχουν αναπαραχθεί φωτογραφικά απο την πρώτη Γερμανική έκδοση του 1921 : Das Gesicht der herrschenden Klasse. Άλλο ένα πολύ καλό βιογραφικό που βρήκα καθώς έψαχνα περισσότερες πληροφορίες για τον Grosz, είναι και το παρακάτω (αν και στο βιογραφικό του βιβλίου γράφει περισσότερα και εξίσου σημαντικά) : Grosz George, (1893-1959) Expressionism Γεννήθηκε στο Βερολίνο, στη Γερμανία, στις 26 Ιουλίου 1893. Σπούδασε τέχνη στη Δρέσδη και το Βερολίνο και μετά ξεκίνησε κινούμενα σχέδια στα γερμανικά περιοδικά όπως το Ulk και το Lustige Blatter. Στο ξέσπασμα του Α' Παγκ. Πολ., ήτανε στον γερμανικό στρατό. Φιλειρηνιστής καθώς ήταν, κρίθηκε τελικά ακατάλληλος κι απολύθηκε. Εντούτοις, το επόμενον έτος, λόγω ανάγκης για νέο στρατό, ξανακαλείται, άλλα όχι στη πρώτη γραμμή. Μετέφερε και φρουρούσε τους αιχμαλώτους πολέμου. Το 1917 κάνει μιαν απόπειραν αυτοκτονίας και μπαίνει σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο. Αποφασίστηκε να εκτελεσθεί, αλλά σώθηκε από την επέμβαση ένός από τους προστάτες του, του Κessler. Του διαγνώσκουν κάποια ψυχική πάθηση και τον απαλάσσουν οριστικά από το γερμανικό στρατό. Τότε, μάζι με τον John Heartfield φτιάχνουνε διαμαρτυρία για τη γερμανική προπαγάνδα ενάντια στους συμμάχους. Μετά από την ανακωχή, δραστηριοποιήθηκε στην αριστερή πολιτική και συμμετείχε σε κομμουνιστικά περιοδικά που δημοσιεύθηκαν από τον Malik Verlag. Επίσης, ενώνεται με καλλιτέχνες όπως: John Heartfield, Otto Dix, Max Ernst, Kurt Schwitters για να διαμορφώσει τη γερμανική ομάδα Dada. Τα σχέδια του ήτανε κατά της κυβέρνησης. Τελικά κατορθώνει να διαφύγει τη σύλληψη και τη φυλάκιση. Τα σχέδιά του, "Μάρτυς Κατηγορίας" (1921) κι "Ecce Homo" (1927), κέρδισαν διεθνή φήμη και τον κατάταξαν ως πολιτικά δεσμευμένο καλλιτέχνη. Προς το τέλος της 10ετίας του '20 και στην αρχή της επόμενης, κατεύθυνε τις επιθέσεις του ενάντια στον Aldof Ηitler και το ναζιστικό καθεστώς. Το 1932 αναγκάστηκε να φύγει από τη ναζιστική Γερμανία και πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου και γίνεται αμερικανός πολίτης το 1938. Τα απομνημονεύματά του, η "Αυτοβιογραφία George Grosz" δημοσιεύθηκαν το 1955. Επιστρέφει στη Γερμανία το 1959 και δηλώνει: "Το αμερικανικό όνειρό μου, αποδείχτηκε μια φυσαλίδα σαπουνάδας". Πέθανε ένα μήνα μετά την άφιξή του, στις 6 Ιουλίου 1959, μετά από μια πτώση σε σκαλοπάτια, σ' ηλικία 66 ετών. Βιογραφικό απο Περι...Γραφής

Από την ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ έρχεται εν έτη 1996 η πρώτη έκδοση του άλμπουμ Το Χτύπημα του Μενίρ, το οποίο είναι βασισμένο στην Γαλλική ταινία κινουμένων σχεδίων με τον τίτλο: Asterix et le coup du menhir (Ο Αστερίξ και το χτύπημα του Μενίρ). Το άλμπουμ αυτό είναι στις γνωστές διαστάσεις 21Χ27,5 εκατοστά και έχει 52 έγχρωμες σελίδες με το συνηθισμένο χαρτί που χρησιμοποιεί η εταιρεία στην σειρά του Γαλάτη ήρωα. Είναι σαφές ότι δεν είναι ακριβώς κόμικ και για αυτό δεν εντάσσεται στην αντίστοιχη ενότητα. Είναι μία συρραφή από χαρακτηριστικά καρέ που έχουν παρθεί μέσα από την ταινία στα οποία έχει προστεθεί κείμενο εκτός πλαισίου κυρίως στο πλάι των καρέ που επιλέχθηκαν. Εδώ να σημειώσουμε ότι η ταινία δεν ήταν απευθείας μεταφορά κάποιας ιστορίας, αλλά διασκευή από τον Yannik Voight εκ μέρους των εταιρειών παραγωγής Gaumont / Extrafilm και βασίστηκε σε δύο κλασσικές ιστορίες: «Ο Μάντης» και «Ο Αγώνας των Αρχηγών» όπου αναφέρεται και το γνωστό στιγμιότυπο του εξώφυλλου. Τέλος πάντων, μάλλον αδιάφορος είναι σαν τίτλος, αλλά είτε είναι όμορφο δωράκι για μικρά παιδάκια (σαν παραμυθάκι αφού έχει αυτή την μορφή) ενώ κρίνεται και απαραίτητη η κατοχή του σε όσους θέλουν να έχουν τα πάντα γύρω από τον Asterix. Εδώ να σημειώσω ότι μέχρι το 2007 αυτός ο τίτλος έχει "γράψει" άλλες τρεις επανεκδόσεις. Εσωτερική σελίδα με κάποιες επιπλέον πληροφορίες και ένα πολύ μικρό δείγμα του περιεχομένου: Ευχαριστούμε τους @constantinople & @thor77 για τα εξώφυλλα