Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'χανς φισερκόζεν'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο λαμπρό παράδειγμα της Ντίσνεϊ, το ναζιστικό καθεστώς προώθησε στη Γερμανία τη βιομηχανία ταινιών κινουμένων σχεδίων. Ένας από τους κορυφαίους της animators όμως, ακολούθησε τον δικό του δρόμο. Ένας από τους πιο διακαείς πόθους του υπουργού προπαγάνδας του Γ΄ Ράιχ Γιόζεφ Γκέμπελς ήταν η δημιουργία μιας γερμανικής βιομηχανίας ταινιών κινουμένων σχεδίων, εφάμιλλης αν όχι ανώτερης της χολιγουντιανής. Η βιομηχανία αυτή θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς της ναζιστικής προπαγάνδας, αλλά θα αποσκοπούσε και στην ψυχαγωγία του κοινού. Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε τεράστιο ενθουσιασμό, γεγονός το οποίο πιστοποιεί και ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο του Γκέμπελς με ημερομηνία 20/12/1937: «Χάρισα στον Φίρερ ως δώρο για τα Χριστούγεννα δώδεκα ταινίες Μίκι Μάους! Έχει ικανοποιηθεί πλήρως από αυτό. Είναι απόλυτα ευτυχισμένος γι’ αυτόν τον θησαυρό». Και οι δυο τους ονειρεύονταν ταινίες σαν της Ντίσνεϊ, έχοντας ως πρότυπο την ταινία του 1937 «Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι». Όμως η γερμανική εμπειρία στην παραγωγή τέτοιων ταινιών ήταν ελάχιστη. Αν εξαιρέσουμε τα αριστουργηματικά φιλμ με την τεχνική των μαύρων σιλουετών της Λότε Ράινιγκερ από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, στη Γερμανία δεν υπήρχε μια σοβαρή βιομηχανία animation. Το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου επίσπευσε τη διαδικασία. Όμως η πρωτόλεια προπαγανδιστική ταινία του Χανς Χελντ, «Ο ταραχοποιός» («Der Störenfried», 1940), μακράν απείχε από την ποιότητα των ταινιών Ντίσνεϊ. To 1941 o Γκέμπελς ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής κινουμένων σχεδίων Ντόιτσε Τσάιχενφιλμ (Deutsche Zeichenfilm). Πρώτη ταινία που παράχθηκε ήταν η 17 λεπτών «Φτωχή Χάνσι» («Armer Hansi», 1943). Για τις ανάγκες της, λόγω έλλειψης επαρκούς αριθμού σχεδιαστών οι οποίοι έπρεπε να σχεδιάζουν χιλιάδες ενδιάμεσα σκίτσα, διορίστηκαν Γάλλοι, Ρώσοι και Πολωνοί καταναγκαστικοί εργάτες. Τα στούντιο της εταιρείας ανέλαβαν κάτι αδιανόητο: τη δημιουργία εκ του μηδενός μιας γερμανικής «σχολής» animation που θα κάλυπτε ένα κενό είκοσι χρόνων, μέσα στα οποία είχε εξελιχθεί θεαματικά η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία. Και όλα αυτά, μεσούντος ενός πολέμου που αργά αλλά σταθερά φαινόταν να γέρνει σε βάρος της Γερμανίας! Ανάμεσα στα ονόματα που κλήθηκαν να συνδράμουν σε αυτό το υπερ-φιλόδοξο σχέδιο ήταν και αυτό του Χανς Φισερκόζεν (Hans Fischerkoesen), ενός από τους πιο διακεκριμένους Γερμανούς animators εκείνης της περιόδου. Ο Χανς Φίσερ γεννήθηκε το 1896 στη λουτρόπολη Bad Kösen, το όνομα της οποίας πρόσθεσε αργότερα στο επώνυμό του. Από παιδί σχεδίαζε ιδιαίτερα καλά, ενώ από νωρίς αγάπησε τα κινούμενα σχέδια. Η κλίση του αυτή τον ώθησε να ακολουθήσει επαγγελματικά την ειδικότητα του σκιτσογράφου. Το 1916 ξεκίνησε τον τριετή κύκλο σπουδών του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Λειψίας. Λόγω άσθματος δεν πολέμησε στον Μεγάλο Πόλεμο, ωστόσο γνώρισε τη φρίκη των χαρακωμάτων από τα στρατιωτικά νοσοκομεία όπου υπηρέτησε τη θητεία του. Στην πρώτη του ταινία animation που δημιούργησε το 1919 («Das Loch im Westen» – «Η τρύπα στα δυτικά») κατήγγειλε την κερδοσκοπία ως την πραγματική αιτία του πολέμου. Το 1921 ξεκίνησε επίσημα την καριέρα του, ανοίγοντας στη Λειψία το πρώτο του στούντιο. Τα επόμενα χρόνια αναλάμβανε κυρίως διαφημιστικά φιλμ, που διανέμονταν μέσω της εταιρείας Epoche-Film της UFA. Ξεχώρισε για το πρωτότυπο εικαστικό του ύφος, μακριά από τα πρότυπα της Ντίσνεϊ που αντέγραφαν οι περισσότεροι συνάδελφοί του. Στη διάρκεια της εργασίας του για την Ντόιτσε Τσάιχενφιλμ από το 1941 ως το 1944, ο Φισερκόζεν δημιούργησε τρεις ταινίες οι οποίες συνιστούν σταθμό στην ιστορία του γερμανικού animation. Κοινό στοιχείο των ταινιών αυτών ήταν ότι δεν περιέχουν λόγια, παρά μόνον μουσική και ήχους, κάτι που σχετίζεται με την επιδίωξη να εξαχθούν στο εξωτερικό. Λόγω της τροπής του πολέμου η εταιρεία διαλύθηκε τον Οκτώβριο του 1944 και τα όνειρα για μια «ναζιστική Ντίσνεϊ» ναυάγησαν. Μετά τη συνθηκολόγηση του Γ΄ Ράιχ, ο Φισερκόζεν συνελήφθη από τα σοβιετικά στρατεύματα ως πιθανός συνεργάτης των Ναζί. Πριν απαλλαχθεί από τις κατηγορίες, κρατήθηκε για τρία χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ζάξενχαουζεν (οι καρικατούρες που σχεδίασε στους τοίχους της κουζίνας του στρατοπέδου συντηρούνται μέχρι σήμερα ως ιστορικό μνημείο). Η αδυναμία του να πείσει για τη νομιμοφροσύνη του στο νέο ανατολικογερμανικό καθεστώς και να εργαστεί ιδιωτικά, τον οδήγησαν το 1948 να πραγματοποιήσει με την οικογένειά του μια από τις πιο τολμηρές νυχτερινές αποδράσεις από την Ανατολική Γερμανία. Αποκατέστησε το στούντιό του στη Βόννη και μέχρι το 1969 επιδόθηκε στην παραγωγή διαφημίσεων κινουμένων σχεδίων. Απέσπασε αρκετά διεθνή βραβεία ως αναγνώριση για την προσφορά του στην τέχνη του animation. Πέθανε το 1973 σε ηλικία 77 ετών. Οι ταινίες Όσο εργαζόταν στην Ντόιτσε Τσάιχενφιλμ, ο Φισερκόζεν δημιούργησε τις ταινίες «Ξεπερασμένη μελωδία» («Verwitterte Melodie», 1942) , «Ο Χιονάνθρωπος («Der Schneemann», 1943) και «Η ηλίθια χήνα» («Das dumme Gänslein», 1944). Αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, ο δημιουργός απέφυγε να αναπαραγάγει σε αυτές οποιαδήποτε πολεμική προπαγάνδα. Σε καιρούς όπου η θηριωδία βασίλευε, ο ευρηματικός animator επέλεξε συνειδητά να δημιουργήσει όμορφα, χαρωπά καρτούν γεμάτα αισιοδοξία, κόντρα στον πεισιθάνατο μηδενισμό του εθνικοσοσιαλισμού. «Ξεπερασμένη μελωδία» Στη «Μελωδία» έφτιαξε ένα μιούζικαλ με πρωταγωνιστές μια μέλισσα και άλλα ζωύφια και ζωάκια, τα οποία ανακαλύπτουν ένα γραμμόφωνο στη μέση ενός ανθόσπαρτου αγρού. Τα διαφορετικά είδη, αντί να ανταγωνιστούν μεταξύ τους, συνεργάζονται ώστε να παραχθεί ήχος από ένα βινύλιο με ακούσματα που παραπέμπουν σε τζαζ μουσική (είδος θεωρούμενο από τους ναζί ως «εκφυλισμένο» λόγω της αφροαμερικανικής προέλευσής του) και στήνουν ανέμελο χορό. «Ο Χιονάνθρωπος» Στον «Χιονάνθρωπο», ο animator φιλοτέχνησε έναν ύμνο για τη ζωή: διηγήθηκε την ιστορία ενός καλοσυνάτου χιονάνθρωπου αντι-ήρωα που κλείστηκε σε έναν καταψύκτη προκειμένου να διατηρηθεί και να δει πώς είναι το καλοκαίρι. Προξενεί εντύπωση πώς ένα τέτοιο καρτούν έγινε ανεκτό από το καθεστώς. Για τους Ναζί, η επιθυμία ενός «κατώτερου» πλάσματος – όπως ένας χιονάνθρωπος – να ζήσει μέχρι τον Ιούλιο για λίγα λεπτά χαράς υπό τον καλοκαιρινό ήλιο και να λιώσει τραγουδώντας, ήταν τελείως «αντιφυσική». «Η ηλίθια χήνα» Στην τελευταία του ταινία της περιόδου του πολέμου, ο Χανς Φισερκόζεν αφηγήθηκε την ιστορία μιας χήνας που σαγηνεύεται από τη μεγαλοαστική γκλαμουριά και αποξενώνεται από τις αδερφές της. Μια αλεπού, κολακεύοντας τα ναρκισσιστικά της ένστικτα, την οδηγεί στο λημέρι της όπου βρίσκονται αιχμάλωτα ζώα τα οποία πραγματοποιούν καταναγκαστική εργασία περιμένοντας την ώρα της σφαγής. Η χήνα καταφέρνει να δραπετεύσει, να επιστρέψει στα ζώα της φάρμας και τελικά να τα οδηγήσει στην εκδίωξη της αλεπούς και στην απελευθέρωση των αιχμαλώτων της. Η «Ηλίθια Χήνα» θεωρείται η απάντηση στη «Φτωχή Χάνσι», στην οποία προτασσόταν η «ασφάλεια» του χρυσού κλουβιού έναντι της «ανασφάλειας» που συνεπάγεται η δραπέτευση προς την ελευθερία. Η αλληγορία αυτού του φιλμ προειδοποιεί για τον κίνδυνο της σαγήνευσης από το φανταχτερό περιτύλιγμα του ολοκληρωτισμού. Τα τρία αυτά φιλμ αποκαλύπτουν έναν ευφυέστατο δημιουργό ο οποίος, σε συνθήκες ναζιστικής δικτατορίας, κατάφερε από το μικρό του πόστο να περάσει τα δικά του μηνύματα αντίστασης. Αρνούμενος να ακολουθήσει τις προπαγανδιστικές ντιρεκτίβες όπως έπραξαν άλλοι συναδέλφοί του, προτίμησε να αποδομήσει, έστω στο συμβολικό πεδίο, την ιδεολογία του καθεστώτος, θυμίζοντας τα ιδανικά και τις χαρές της ειρήνης που ο ναζισμός στέρησε από τους Γερμανούς και από άλλους λαούς. Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.