Αναζήτηση στην Κοινότητα

Βαδίζουμε προς το τέλος του καλοκαιριού του 2021 όταν κυκλοφορεί ένα περιοδικό που φέρει τον περίεργο τίτλο ΠΕΧΡΑ κι ένα ακόμα πιο περίεργο περιεχόμενο. Μπροστάρης αυτής της προσπάθειας είναι ο Φώτης Τσελεπατιώτης. Το εν λόγω περιοδικό αποτελεί μία ανθολογία με κόμικς που δημιούργησαν νέοι καλλιτέχνες στον χώρο, τα οποία σίγουρα προορίζονται για αναγνωστικό κοινό άνω των 18 ετών, όπως δικαιολογημένα μας προειδοποιεί και το εξώφυλλο. Ο χαρακτήρας που επιχειρεί να κρατήσει το περιοδικό είναι αυτός του λεγόμενου underground. Γι’ αυτόν τον λόγο τα κόμικς που περιέχονται είναι σκοτεινά, σουρεαλιστικά, ενώ και το χιούμορ τους είναι κάπως εξεζητημένο και σίγουρα όχι για όλους. Η θεματολογία ποικίλει, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της αντλείται από την καθημερινότητα και βγάζει την αναμενόμενη υπερβολή, προκειμένου μέσα από την σάτιρα να πραγματοποιηθεί η ζητούμενη διακωμώδηση. Οι ιστορίες εκτείνονται από δύο μέχρι τέσσερις σελίδες, ενώ υπάρχουν και γελοιογραφικά καρέ της μίας σελίδας. Προσωπικά δεν δηλώνω φίλος της συγκεκριμένης σκηνής, αλλά δεν μπορώ να μην καλωσορίσω αυτή την προσπάθεια, η οποία φαίνεται να έχει βρει το κοινό της, αν αναλογιστούμε ότι σε δύσκολες εποχές, όπως αυτές που διανύουμε και χωρίς κάποιο σημαντικό εκδοτικό μπουστάρισμα, κατάφερε (μέχρι στιγμής) να κυκλοφορήσει τέσσερα τεύχη. Ελπίζω, λοιπόν, να συνεχίσει να είναι καλοτάξιδη και να διασκεδάζει τους θαυμαστές της. Το σχέδιο, στην προσπάθειά του να είναι κωμικό, μου έβγαλε μία θλίψη. Ο λόγος που το εξέλαβα με αυτόν τον τρόπο στηρίζεται στο γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με κάπως άτσαλα και πολλές φορές παραφορτωμένα καρέ, στα οποία επικρατεί το μαύρο χρώμα και το μελάνωμα είναι πέραν του δέοντος βαρύ. Όλο αυτό κούρασε κάπως τα μάτια μου. Ομολογώ, όμως, ότι υπήρχαν και καρέ (ιδίως εκείνα που εκτείνονται σε μία σελίδα) που τα βρήκα καλαίσθητα κι ας περιγράφουν μία ιδέα κάπως… αντισυμβατική! Εκδοτικά το κάθε τεύχος στέκεται επάξια και σίγουρα βάζει κάτω πολλά από τα φανζίν που φιγουράρουν στα διάφορα conventions. Διαθέτει μεγαλούτσικο σχήμα και η υφή του χαρτιού είναι ματ σε όλα τα σημεία της, ενώ το δέσιμο έχει πραγματοποιηθεί με καρφίτσα. Από το χαρτί στο εσωτερικό δεν έχω κάποιο παράπονο, αλλά το πάχος του εξώφυλλου θα το ήθελα λίγο πιο ενισχυμένο. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση των τευχών #03, 04.

Ο Φώτης Τσελεπατιώτης, όπως μπορούμε να δούμε κι από τις δουλειές του “Πέχρα” και “Τζόνυ Τέσλα μπιγκίνς”, εξελίσσεται σε έναν πολυγραφότατο κομίστα, με εξειδίκευση στην σάτιρα. Το 2022, λοιπόν, ήταν η σειρά της Άπω Ανατολής να περάσει από την καυτή του πένα κι αυτό συνοψίστηκε στο πόνημά του που φέρει τον τίτλο “Godzilla vs Kim Jong-Un”. Ο Επιμενίδης, ένας ελεγκτής εισιτηρίων με εύφημο μνεία, κερδίζει ένα πακέτο διακοπών σε όποια χώρα θέλει. Αποφασίζει, λοιπόν, να ξεκουράσει το ταλαιπωρημένο του κορμί στην μαγευτική Βόρεια Κορέα, η οποία δεν το απογοήτεψε ποτέ… στο στοίχημα! Πηγαίνοντας εκεί γνωρίζεται με το… ιδιαίτερο καθεστώς που επικρατεί κι έτσι το περίεργο κούρεμά του θα τον στείλει στην φυλακή για… 8 ολόκληρα χρόνια! Η μοίρα, όμως, δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη κι έτσι ο φίλος μας γνωρίζεται με τον δικτάτορα ηγέτη της χώρας, τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον μαθαίνει Ελληνικά και γίνονται στενοί φίλοι. Όταν, λοιπόν ο Κιμ αποφασίζει να εισβάλει στην Ιαπωνία με σκοπό να την κατακτήσει, θα πάρει μαζί του και τον Επιμενίδη. Και κάπως έτσι αρχίζουν όλα! Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία όμορφη δουλειά, η οποία στηρίζεται στην σάτιρα κι έχει χροιά από την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Βόρεια Κορέα. Το σενάριο μπορεί να μοιάζει “τρελούτσικο”, παρόλα αυτά έχει συνοχή και το ενδιαφέρον είναι ότι παίρνει ένα στοιχείο που βρίσκεται κατά την διάρκεια της πλοκής και το χρησιμοποιεί εύστοχα στο φινάλε. Όμορφο plot twist, που δεν το βλέπουμε συχνά σε κόμικς που χρησιμοποιούν τέτοιου είδους θεματολογία. Το χιουμοριστικό στοιχείο είναι πανταχού παρόν τόσο στο κείμενο όσο και στο σχέδιο. Παραδέχομαι ότι δεν είναι σε όλη την διάρκεια εύστοχο, αλλά συνολικά δεν με απογοήτευσε. Εν κατακλείδι πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά, χαρακτηριστική του τομέα της, που την διάβασα ευχάριστα και πολλές ήταν οι φορές που έπιασα τον εαυτό μου με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Προτείνεται στους λάτρεις τις σάτιρας, που αναζητούν μία γρήγορη, αλλά όχι άσκοπη και χωρίς νόημα, ανάγνωση. Όσοι έχουν εμπειρία από τις προηγούμενες δουλειές του Φώτης, εύκολα θα καταλάβουν ότι το σχέδιο είναι το χαρακτηριστικό του. Τα καρέ, τολμώ να πω ότι είναι κάπως παραφορτωμένα, δεν αναπνέουν καλά και ίσως σε αυτό να ευθύνεται και το μικρό μέγεθος της έκδοσης. Παρόλα αυτά δεν στέκεται πολύ κουραστικό για τα μάτια, ενώ παράλληλα βρίσκουμε πολλές λεπτομέρειες, άκρως κωμικές, που μου έφεραν στο μυαλό την σχεδιαστική νοοτροπία του Benito Jacovitti, στον θρυλικό “Κοκομπίλ”. Το ασπρόμαυρο χρώμα νομίζω ότι ταιριάζει στην περίπτωση, ενώ ευχαριστημένος έμεινα κι από το μελάνωμα. Η έκδοση είναι μικροκαμωμένη και δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό έχει καλή υφή κι όμορφη εκτύπωση, ενώ και το πάχος του είναι ικανοποιητικό. Όσον αφορά το πάχος, μακάρι να μπορούσα να πω κάτι αντίστοιχο και για το εξώφυλλο, το οποίο είναι εξαιρετικά λεπτό. (emoji μούτρων) Συνοδευτικό υλικό, πέρα από τους λογαριασμούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που μπορούμε να βρούμε τον δημιουργό, δεν υπάρχει. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Ο λογαριασμός της Zombiecake Comix στο Instagram Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Ο Φώτης Τσελεπατιώτης, γνωστός από την σειρά φανζίν που κυκλοφόρησε μετέπειτα με τον τίτλο ΠΕΧΡΑ, μας χάρισε το 2019 ακόμα μία δημιουργία του, που ονομάζεται ΤΖΟΝΥ ΤΕΣΛΑ ΜΠΙΓΚΙΝΣ. Το συγκεκριμένο κόμικ αφηγείται τις περιπέτειες του υπερήρωα Τζόνυ Τέσλα και του πιστού (τις περισσότερες φορές ) βοηθού του, του Πούσικατ-Μπόι. Ο Τζόνυ, ένα ορφανό παιδί το οποίο υιοθέτησε ένας μεγάλος επιστήμονας και του έδωσε το επώνυμό του, έγινε μέρος ενός πειράματος κι από τότε μετατράπηκε σε μία ανεξάντλητη πηγή ηλεκτρικής ενέργειας, ικανή να ηλεκτροδοτήσει ολόκληρη την Νότια Τσουπίλα, την πόλη του. Μεγαλώνοντας, λοιπόν, ο φίλος μας αποφάσισε να γίνει ο υπερασπιστής της περιοχής του από κάθε κακόβουλο εισβολέα του αχανούς διαστήματος. Σε αυτόν τον αγώνα έχει σύμμαχο τον Πούσικατ-Μπόι, έναν γάτο, ο οποίος δαγκώθηκε από έναν ραδιενεργό άνθρωπο κι απέκτησε πρωτόγνωρες δυνάμεις για αιλουροειδές! Σε αυτό το τεύχος, λοιπόν, περιγράφονται αρκετές διαμάχες και μονομαχίες των πρωταγωνιστών με διάφορους αδίστακτους villains που φέρουν (κι αυτοί) ευφάνταστες υπερδυνάμεις, οι οποίες μπορεί να μην προκαλούν ρίγος στους αναγνώστες, σίγουρα, όμως, προκαλούν χαμόγελα! Αν και ξεκίνησα κάπως μουδιασμένος την ανάγνωση αυτού του κόμικς, μιας και είχα διαβάσει πρώτα την ΠΕΧΡΑ, που δεν μου άφησε και την καλύτερη επίγευση, ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα ευχάριστα. Ο Φώτης χτίζει ένα τίμιο σύμπαν κι εκεί εντάσσει δύο αξιόλογες μορφές του υπερηρωικού-χιουμοριστικού χώρου, στις οποίες μάλιστα δίνει ρεαλιστικά χαρακτηριστικά, δεν τις παραθέτει απλά για να ξεκινήσει την δράση, αλλά αποδεικνύει ότι έχει δουλέψει αρκετά με αυτές πριν τις τοποθετήσει στην… αρένα. Όσον αφορά την δράση, αυτή είναι γεμάτη και συνδυάζεται άψογα με το κωμικό στοιχείο και τις αγοραίες συμπεριφορές. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία αυτοέκδοση που με κάλυψε και πιστεύω ότι πέτυχε τον σκοπό της, που ήταν να διασκεδάσει και να σατιρίσει τον κόσμο της Marvel και της DC. Πιστεύω, λοιπόν, ότι αξίζει να διαβαστεί από τους φίλους του είδους, αλλά κι εκείνους που θέλουν να διαβάσουν κάτι ανάλαφρο, αλλά και με συνοχή. Σε μία πρώτη ανάγνωση, αυτό που συνειδητοποιούμε από τον εικαστικό τομέα είναι τα πυκνοσχεδιασμένα καρέ που ίσως να σταθούν η αφορμή να κουράσουν το μάτι. Σε μία δεύτερη (και πιο προσεκτική) ανάγνωση αυτό που προσωπικά μου έμεινε είναι η επιμονή του δημιουργού στην λεπτομέρεια, ιδίως στην απόδοση των villains. Οι αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου εδώ νομίζω ότι δουλεύουν τέλεια, την ίδια ώρα που και το μελάνωμα είναι πολύ όμορφο. Προσωπικά, λοιπόν, θα ήθελα να δω το σχέδιο του Φώτη και σε κάποιο περισσότερο “σοβαρό” κόμικ. Νομίζω ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Όσον αφορά την ποιότητα η έκδοση έχει όλα α στοιχεία για να χαρακτηριστεί ένα μέτριο φανζινάκι. Το χαρτί στο εξώφυλλο μπορεί να έχει πανέμορφα χρώματα, αλλά είναι λεπτό σαν τσιγαρόχαρτό, ενώ οι εσωτερικές σελίδες είναι ματ κι εξίσου λεπτές. Τουλάχιστον η εκτύπωση είναι ικανοποιητική. Το δέσιμο των 36 σελίδων έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ συνοδευτικό υλικό δεν θα βρούμε. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Ο λογαριασμός της Zombiecake Comix στο Instagram Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Φανζίν από τις Εκδόσεις του Κάμπου σε σενάριο Μέλ και σχέδιο Φώτη Τσελεπατιώτη. Βουβός βουκολικός τρόμος. Ένα μουσικό γκρουπ, φεύγει μετά από μια συναυλία, οδεύει στην επαρχία, πίνει ένα μπάφο and shit happens What shit? Μετά από 3 αναγνώσεις (η τρίτη μετά από μια σύντομη γραπτή συνομιλία με το Μελένιο Αγόρι) και δεν παίρνω όρκο Αρκετά πειραματικό από κάθε άποψη. Χωρίς λόγια, με βρώμικο σχέδιο και παχιά μελάνια, με πινελιές χρώματος σε διάφορα σημεία, με dust cover και παρά τις λίγες σελίδες, με χοντρούτσικο χαρτί και χωρίς καρφίτσα. Δουλεύει σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι 100%. Νομίζω πως κάποια καρέ μπερδεύουν αντί να αποσαφηνίζουν και ίσως να χρειάζονταν κάποια ακόμα σελίδα/ες για να έχει καλύτερη/καθαρότερη ροή. Απ΄ότι καταλαβαίνω το κουβέντιασαν αρκετά πριν αποτυπώσουν την ιστορία στο χαρτί. Ίσως όμως να χρειάζονταν μερικές ματιές από 2-3 ακόμα και συζήτηση μαζί τους για το τι κατάλαβαν, τι δεν κατάλαβαν, τι θα χρειάζονταν για βελτίωση. Ελπίζω να επιδιώξουν αντιδράσεις, σχόλια και συζητήσεις και να το ξαναδουλέψουν σε κάποια φάση στο μέλλον. Έχει πολλές αρετές, με ιντρίγκαρε και θα ήθελα να το ξαναεπισκεφτούν. (και μετά να μεταφραστεί, να τσιμπήσει ένα Eisner, να πάρει τρελή αξία το αντίτυπό μου και να αφοδευθώ στο τάληρο, στο δεκάρικο, στο εικοσάρικο και δεν πρόκειται να σνομπάρω ούτε το πεντακοσάρικο ) Σελίδα από το κόμικ αλιευθείσα από το φβ του Τσελεπατιώτη. Είναι κάπως πλαγιαστή, αλλά δεν θέλω να τσακίσω το αντίτυπό μου. αυτό εδώ δεν είναι σελίδα από το κόμικ. Αλλά αν είχε γυριστεί το Ξύπνα Βασίλη από έναν Κρόνεμπεργκ και έδειχνε την Τασσώ Καβαδία να έγδερνε ανθρώπους με τον Μιχαλακόπουλο να θυσιάζει κοράκια με άλλους μικροαστούς μέσα σε ένα χωράφι και τον Κωνσταντίνου να στάζει αίμα πάνω στο παγκάκι ενώ ψέλνει για την ανατολή του θεού Ήλιου, θα μπορούσε και να ήταν Βέβαια ο Κωνσταντίνου είναι μεν ψηλός αλλά δεν είναι αρκετά φουσκωτός, οπότε θα έπρεπε να βάλουμε έναν Vin Diesel. (πήγα να πω Momoa αλλά δεν γυαλίζει αρκετά το μάτι του ) Family αφού.

χε. το ημερολόγιο είναι κομματάκι εκτός συγχρονισμού ω γουελ ιτ'ς φάνι εντ αη λάηκτ ιτ και μπράβο μου που μου άρεσε και το μοιράζομαι όπως λέει και ένας λαϊκός χιουμορίστας Ιδέα Μελ, εκτέλεση Φώτης Τσελεπατιώτης. Φρέσκο από το φβ. Ένας φόρος τιμής (τρόπον τινά ) στην αγαπημένη Οδό Τρέλας μέσα στους ενδιαφέροντες καιρούς που ζούμε. (κινέζικες παροιμίες για κινέζικες νυχτερίδες πιο meta πεθαίνεις)