Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'τόπος'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Calendars

  • Εκδηλώσεις

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 12 results

  1. Μετά το Παραρλάμα και το Γιούσουρι, οι εκδόσεις Τόπος, κάνουν ένα ακόμα μεγάλο βήμα. Προχωράνε στην έκδοση της Μεγάλης Βδομάδας του Πρεζάκη, την απόδοση δηλαδή σε κόμικ ενός μυθιστορήματος το Μ. Καραγάτση. Με τους ίδιους συντελεστές, τον Θανάση Πέτρου στο σχέδιο και τον Δημήτρη Βανέλλη στο σενάριο που προεξοφλούν την άριστη ποιότητα της μεταφοράς. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, όπου το συνάντησα, χαρακτηρίζεται σαν σατιρικό. Κατά την δική μου άποψη είναι μιά ακόμα Ελληνική τραγωδία. Διηγείται με γλαφυρό τρόπο την κοινωνική (και όχι μόνο) απομόνωση ενός εξαρτημένου από τα ναρκωτικά ανθρώπου. Περισσότερο ακόμα και από εγκληματίες, πολιτικούς καταζητούμενους, διεφθαρμένους επιχειρηματίες κλπ, κλπ. Τόσο η απόδοση, όσο και η έκδοση στέκονται στα ψηλά στάνταρτς των δύο προηγούμενων έργων. Θεωρώ ότι αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί. Η Ελληνική λογοτεχνία έχει πολλά διαμάντια να μας δώσει και ο Τόπος μας τα δίνει με ένα υπέροχο τρόπο.
  2. Ο Θανάσης Πέτρου και ο Δημήτρης Βανέλης, μετά την εξαιρετική δουλειά τους στο "Παραρλάμα", όπου μετέφεραν σε κόμικ ιστορίες του Βουτυρά, επαναλαμβάνουν την προσπάθειά τους με ένα ακόμα άλμπουμ που φέρει τον τίτλο "το Γιούσουρι". Σε αυτό, μεταφέρουν σε κόμικ έξι ακόμα ιστορίες φαντασίας κλασικών Ελλήνων λογοτεχνών, ακολουθώντας ακριβώς την ίδια συνταγή. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι για μια ακόμα φορά κάνουν πολύ καλή δουλειά. Διάβασα όλες τις ιστορίες και όλες με εντυπωσίασαν. Ίσως λιγώτερο από το Παραρλάμα, αλλά θεωρώ ότι αυτό οφείλεται στο ότι τώρα δεν με "αιφνιδίασαν" όπως έκαναν με την προηγούμενη δουλειά τους. Πολύ καλό άλμπουμ, από τις καλύτερες ελληνικές δουλειές. Οι ιστορίες που περιλαμβάνονται είναι: 1- Εις το φως της ημέρας (Καβάφης) 2- Το Γιούσουρι ( Καρκαβίτσας) 3- Ο ονειροπόλος (Καρυωτάκης) 4- Κλεοπάτρας θάνατος (Ροδοκανάκης) 5- Ο Σκέλεθρας (Νικολαίδης) 6- Υπό την βασιλικήν δρυν (Παπαδιαμάντης) Σχετικό άρθρο εδώ. Aφιέρωμα στον Θανάση Πέτρου ____________________ Στα Comicdom Awards 2013, το Γιούσουρι κέρδισε τα βραβεία Καλύτερου Σεναριογράφου και Καλύτερου Κόμικ.
  3. Εξαιρετική μεταφορά σε κόμικ 9 ιστοριών του λογοτέχνη μας Δημοσθένη Βουτυρά. Όποιος έχει διαβάσει ποτέ Βουτυρά θα καταλάβει γιατί το κόμικ αυτό τον αποδίδει πιστά (στο πνεύμα του συγγραφέα), αλλά και γιατί ο Βουτυράς θεωρείται από τους σκαπανείς των ιστοριών μυστηρίου, και όχι μόνο στον ελληνικό χώρο. Πολύ καλή απόδοση από τον Δημήτρη Βαννέλλη αλλά και εικονογράφηση από τον Θανάση Πέτρου. Ορισμένες από τις ιστορίες, όπως "το τραγούδι του κρεμασμένου", είχαν δημοσιευτεί και στο "9". Περιλαμβάνονται οι παρακάτω ιστορίες (σε παρένθεση η αρχική τους κυκλοφορία): 1- Παραρλάμα (1908) 2- Το ερημόσπιτο (1910) 3- Άλλα κουφάρια (1912) 4- Ο Μπαλάφας στον παράδεισο (1928) 5- Ο αγριότραγος (1923) 6- Η επανάσταση των ζώων (1935) Ίσως σας θυμίσει Όργουελ 7- Η επικήρυξη (1901) 8- Το τραγούδι του κρεμασμένου (1901) 9- Όταν σκάνε τα λουλούδια (1913) Με αφορμή την επανέκδοση του Παραρλάμα, οι δύο συντελεστές, Πέτρου και Βανέλλης, έδωσαν μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στις 22/09/2014 στον ραδιοφωνικό σταθμό "στο κόκκινο" και στην εκπομπή του Βασίλη Ραφτόπουλου, την οποία μπορείτε να ακούσετε εδώ. Aφιέρωμα στον Θανάση Πέτρου
  4. Την έχουμε γνωρίσει μέσα από την ιστοσελίδα του Socomic, το Καρέ-Καρέ της Εφ.Συν. και το 2018 κυκλοφόρησε σε αυτόνομη έντυπη μορφή. Το 2019, λοιπόν, ήρθε η ώρα να πάρουμε στα χέρια μας, την δεύτερη έκδοση της σειράς “The working Dead”, η οποία έχει τον παραλλαγμένο τίτλο: “The working dead...and…”. Ο ταλαντούχος Πάνος Ζάχαρης συνεχίζει στους ίδιους ρυθμούς να σατιρίζει τις μεγάλες κοινωνικές αδικίες, που μάστιζαν τον κόσμο μας, μέσα στους αιώνες, και δυστυχώς δεν έχουν εξαλειφθεί ακόμα και στις ημέρες που διανύουμε. Αυτό που είναι πρωτοπόρο στο στυλ του είναι ότι υπάρχει έντονα το κωμικό στοιχείο, αλλά πραγματεύεται ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Τα στριπάκια κι εδώ είναι πολύ εύστοχα κι αφήνουν περιθώριο για προβληματισμό και σκέψη. Στην πλειοψηφία τους κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα, τα οποία είναι υψηλά, ενώ ελάχιστα ήταν εκείνα που δεν μου έκαναν κλικ. Το σχέδιο είναι λεπτομερές και χαρακτηριστικό του δημιουργού (με τα μεγάλα μάτια και τις μύτες των πρωταγωνιστών). Τα καρέ, αν και είχαν μεγάλο μέγεθος, ήταν παραφορτωμένα και σε συνάρτηση με την πελώρια γραμματοσειρά, έκαναν την ανάγνωση (τουλάχιστον στην αρχή) κάπως δύσκολη. Αυτό, βέβαια, δεν πρέπει να σταθεί αφορμή να μην αγοράσετε αυτή την δουλειά. Η έκδοση βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με το άτυπο πρώτο μέρος του 2018. Έχει μεγάλο μέγεθος, γερή ράχη και το χαρτί είναι πολυτελές και γυαλιστερό. Την επιμέλεια την έχει κάνει η Όλγα Παπακώστα, ενώ το κόμικ είναι αφιερωμένο στον εκλιπόντα Γιάννη Ιωάννου, που έφυγε από κοντά μας τον Μάιο του 2019. Ιδρυτής της σειράς φέρεται να είναι ο Άρης Μαραγκόπουλος. Στα έξτρα υπάρχει ένα πολύ σύντομο βιογραφικό του δημιουργού, ενώ μετά το πέρας του κόμικ, θα βρούμε μερικές σελίδες (9 για την ακρίβεια) που περιέχουν σημειώσεις, οι οποίες περιγράφουν με λόγια και ιστορική ακρίβεια, μερικά στριπάκια που ο Πάνος περιγράφει με χιούμορ. Αυτές τις σκέψεις τις έχει επιμεληθεί η Στέλα Μπράτιμου. Πιο κάτω παρατίθενται μερικά στριπάκια που υπάρχουν στο βιβλίο, αλιευμένα από το Socomic.
  5. Από την απαρχή του χρόνου και την εμφάνιση των πρώτων ανθρώπων επάνω στην Γη η εργασία ήταν καθημερινό φαινόμενο. Όταν η εργασία ξεκίνησε να γίνεται επί πληρωμή,τότε εμφανίζονται αδικίες. Κάποιες τέτοιες καταστάσεις προσπαθεί να περιγράψει με χιουμοριστικό τρόπο ο Πάνος Ζάχαρης,δημιουργώντας ένα διαδικτυακό κόμικ με τίτλο The Working Dead,το οποίο εμφανίστηκε στην γνωστή σελίδα του socomic και αρίθμησε 73 αυτοτελή επεισόδια. Το 2018 λοιπόν,ήρθε η ώρα η προσπάθειά του αυτή να περάσει και στο χαρτί,σε συνεργασία με την εκδοτική ΤΟΠΟΣ και στα πλαίσια του 13ου ComicDom Con. Πρόκειται για μία καλαίσθητη έκδοση που έχει γυαλιστερό χαρτί και στιβαρό δέσιμο. Το μεγάλο μέγεθος βοηθάει να αναδειχτεί τόσο το σενάριο,όσο και το σχεδιαστικό κομμάτι. Η δομή του αποτελείται από μονοσέλιδα στριπάκια,τα οποία μας μεταφέρουν σε διάφορες στιγμές του παρελθόντος (αλλά και του παρόντος) και περιγράφουν με γελοιογραφικό και ειρωνικό τρόπο ιστορικές σκηνές εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο. Στην πλειοψηφία τους,τα στριπάκια είναι εύστοχα κι εκτός από γέλιο,προσφέρονται και για προβληματισμό. Στο τέλος του άλμπουμ,ο δημιουργός παραθέτει αρκετές σελίδες (8 για την ακρίβεια),τις οποίες επιμελήθηκε η Στέλλα Μπράτιμου,με πολλές πληροφορίες για τα γεγονότα τα οποία τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει μερικά από τα στριπ. Ούτε το σχέδιο δεν υστέρησε σε ομορφιά. Είναι κεφάτο,πλούσιο και μου έκαναν εντύπωση τα μεγάλα σώματα των χαρακτήρων (με τα ακόμα μεγαλύτερα κεφάλια τους) σε σχέση με το background. Ήθελα μερικές σελίδες για να το συνηθίσω,αλλά γενικά δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Η μοναδική μου ένσταση είναι στην γραμματοσειρά. Είναι πέραν του δέοντος μεγάλη και σε συνδυασμό με το bold, χαλούσε την αισθητική. Στις γενικές πληροφορίες αναφέρεται ότι ο ιδρυτής της σειράς είναι ο Άρης Μαραγκόπουλος και την γενική επιμέλεια είχε η Όλγα Παπακώστα. Επίσης να πούμε ότι το The Working Dead απέσπασε το βραβείο καλύτερου διαδικτυακού κόμικ το 2018. Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο.
  6. Πρόκειται για την 1η δουλειά του Πάνου Ζάχαρη που βγήκε σε έκδοση, περιέχει τις γελοιογραφίες του από την εφημερίδα "Το Ποντίκι" και το ηλεκτρονικό περιοδικό "Ατέχνος" την περίοδο 2013-2016 όπως γράφει η έκδοση, είναι λίγο παράξενο που λέει κυκλοφορία 2015 και ότι περιέχει αυτή την περίοδο, σε άλλο site βρήκα ότι η έκδοση είναι 17/11/2016 και όχι 2015 που λέει μέσα, ίσως πρόκειται για τυπογραφικό? ίσως ξεκίνησε η έκδοση αλλά το καθυστερήσαν για να βάλουν κι άλλα σκίτσα και δεν αλλαξαν το στήσιμο στην αρχική σελίδα? δεν ξέρω, πάντως με βάση τις γελοιογραφίες σίγουρα κάποιες είναι από το 2016 γι' αυτό και κρατάω την 2η ημερομηνία. Πρόκειται για το γνωστό στυλ του Ζάχαρη (Working Dead) σε πιο επίκαιρα όμως πολιτικά θέματα.
  7. Ίδια είναι τα αφεντικά... Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Πόσο υπέφεραν οι δούλοι της αρχαίας εποχής; Πώς εκμεταλλεύονταν οι φεουδάρχες τους αγρότες; Τι σήμαινε η βιομηχανική επανάσταση για τους εργάτες; Πώς τα βγάζουν πέρα οι επισφαλώς εργαζόμενοι σήμερα; Από την αρχαία Αίγυπτο μέχρι τα σκλαβοπάζαρα και από την Πρωτομαγιά στο Σικάγο μέχρι τη σύγχρονη Αθήνα, ο Πάνος Ζάχαρης παρουσιάζει με πικρό χιούμορ τη διαχρονική εκμετάλλευση των ανθρώπων της εργασίας Οι οπαδοί του υποκριτικού καθωσπρεπισμού και της κακώς εννοούμενης πολιτικής ορθότητας λένε πως με μερικά πράγματα δεν μπορείς και δεν επιτρέπεται να αστειεύεσαι. Διαφωνώ. Ακόμα και την πιο τραγική στιγμή μπορεί να υπάρξει ένα έξυπνο αστείο, ένα ευφυολόγημα, μια φαρμακερή ατάκα που μετριάζει την οδύνη και ανοίγει μονοπάτια προς το «μετά» προσπερνώντας το «πριν». Τα πάντα, άλλωστε, κρίνονται από τις συνθήκες, από τις προθέσεις, από τον στόχο που έχει το αστείο, από το ποιους σατιρίζει, σε ποιους επιτίθεται, από την πολιτική, εν πολλοίς, θέση και οπτική αυτού που το εκστομίζει. Στο ερώτημα, λοιπόν, «μα είναι δυνατόν να κάνεις πλάκα με τους καταπιεσμένους και τους αδύναμους;» η απάντηση είναι «φυσικά»! Αν ο στόχος της πλάκας είναι να αρθούν οι αδικίες, να ανατραπεί το σκηνικό, να εξεγερθούν τα θύματα και να αλλάξει η ζωή τους (μας), η πλάκα δεν επιτρέπεται απλώς, επιβάλλεται. Γιατί μια τέτοια πλάκα δεν λοιδορεί τους αδύναμους (εντάξει, μπορεί να το κάνει λίγο, ως προτροπή ωστόσο να συνειδητοποιήσουν την ταξική και κοινωνική τους θέση και να επαναστατήσουν), αλλά ξεμπροστιάζει τους «ισχυρούς» και καταδεικνύει τη διαχρονική εκμετάλλευση της εργασίας από την οικονομική εξουσία (πάντα σε αγαστή συνεργασία με την πολιτική και τη θρησκευτική) όπου γης. Οι προθέσεις του Πάνου Ζάχαρη είναι προδήλως τέτοιες, κάτι που προκύπτει όχι μόνον από το «The Working Dead» (λογοπαίγνιο με τη σειρά κόμικς και τηλεοπτική επιτυχία «The Walking Dead») αλλά από το σύνολο του έργου του, συμπεριλαμβανομένης της σειράς «Scary Tales» που φιλοτεχνεί κάθε εβδομάδα στην πρώτη σελίδα τού Καρέ Καρέ. Στο «The Working Dead» (εκδόσεις Τόπος, δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στον διαδικτυακό τόπο www.socomic.gr), μονοσέλιδες ιστορίες που απλώνονται στα βάθη της Ιστορίας και σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, πρωταγωνιστές είναι οι εργαζόμενοι και κεντρικό θέμα η κατάστασή τους. Τα αφεντικά-εκμεταλλευτές σκιαγραφούνται με τα πιο μελανά χρώματα μαζί με το οικονομικό σύστημα που τους επιτρέπει να αυθαιρετούν και να οργιάζουν. Αλλά και τα θύματα δεν μένουν στο απυρόβλητο. Όπως, για παράδειγμα, στην καταπληκτική ιστορία από την Αλαμπάμα του 1850 με τους εργάτες της βαμβακοφυτείας που διαδηλώνουν όχι για να αμείβονται καλύτερα αλλά για να αμείβονται λιγότερο οι αγρότες της γειτονικής φυτείας. Ή στην ιστορία από ένα εργοστάσιο στον Άγιο Στέφανο Αττικής με το ξεπουλημένο και εργοδοτικό σωματείο να έχει πλημμυρίσει τους χώρους εργασίας με πανό που γράφουν «Ο πλούτος είναι μέσα μας», «Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία», «Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί» κ.λπ. για να αποτρέψει τους εργαζόμενους από κάθε σκέψη ανυπακοής και διεκδίκησης. Είναι πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος που υπό τόσο διαφορετικές συνθήκες και σε τόσο απομακρυσμένους τόπους και τόσο μακρινούς χρόνους (Αλαμπάμα 1850, Μεσόγειος 20 π.Χ., Νότιο Μεξικό 1520 μ.Χ., Λουιζιάνα 1840 μ.Χ., Αθήνα 5ος αιώνας π.Χ., Πακιστάν 1990 μ.Χ., Κούβα 1810 μ.Χ.) τίποτε δεν φαίνεται να έχει αλλάξει εκτός από τις ενδυμασίες και τα κτίρια. Τα καθάρματα ήταν πάντα καθάρματα και η εκμετάλλευση καλά κρατούσε. Άλλαζε απλώς ρητορεία και λεξούλες. Στην απόδειξη περί τούτου συμβάλλει και το εντυπωσιακό παράρτημα που παραθέτει ο δημιουργός φωτίζοντας πολλές από τις ιστορίες του. Για μία από αυτές, που αναφέρεται στους Ισπανούς εισβολείς-κατακτητές στη Νότια Αμερική του 16ου αιώνα, ο Ζάχαρης επισημαίνει: «Όλες οι αποστολές κονκισταδόρων είχαν μαζί τους τη διακήρυξη “Requerimiento”, με την οποία ενημέρωναν τους ιθαγενείς (στα καστιλιάνικα προφανώς!) για την έλευση του Θείου Λόγου στην περιοχή τους και την υποχρέωσή τους να ασπαστούν τον καθολικισμό. Η εναλλακτική οριζόταν με σαφήνεια στην ίδια διακήρυξη: “Με τη βοήθεια του Θεού θα χρησιμοποιήσουμε βία, πολεμώντας σας με κάθε μέσο και θα σας υποτάξουμε στον ζυγό της Εκκλησίας και της Αυτού Μεγαλειότητας. Θα υποδουλώσουμε εσάς, τις συζύγους και τους γιους σας και θα σας πουλήσουμε ή θα απαλλαγούμε από εσάς σύμφωνα με τη βούληση του βασιλιά. Θα κατασχέσουμε τα υπάρχοντά σας και θα σας βλάψουμε όσο περισσότερο μπορούμε σαν ανυπάκουους και απείθαρχους υποτελείς”». Μπορεί το λεξιλόγιο να είναι λίγο διαφορετικό, αλλά σε τι διαφέρει το πνεύμα και η ουσία από τις απειλές των «θεσμών» προς τις απείθαρχες χώρες ή των εργοδοτών προς τους ανυπάκουους εργάτες; Σ’ αυτή την καταπληκτικά ακατανόητη διαχρονία της ανθρώπινης εκμετάλλευσης και, πιθανώς, της εθελοδουλίας ορισμένων στοχεύει ο Πάνος Ζάχαρης με ένα μοναδικό, σκληρό και πικρό χιούμορ και με τα πάντα ευφυή σκίτσα του που με λίγες γραμμές ανασυστήνουν με επιτυχία ολόκληρες εποχές. Εντάσσοντας σ’ αυτή τη μαύρη Ιστορία και την Ελλάδα της σύγχρονης εποχής. Με χρυσά γράμματα. Ή, καλύτερα, με τα μελανότερα των χρωμάτων. Πηγή
  8. Τιμή καταλόγου: 6.90€ Πρόκειται για μία δουλειά του βετεράνου και πολύ αξιόλογου δημιουργού Σπύρου Δερβενιώτη που την γνωρίσαμε για πρώτη φορά μέσα από τις οθόνες των υπολογιστών μας και το socomic.gr...!Στο τέλος του 2015 όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να πάρει χάρτινη μορφή,με την βοήθεια των εκδόσεων ΤΟΠΟΣ και να παρουσιασθεί στο κοινό στο 1ο Athenscon,όπως μας είχε ανακοινώσει τότε ο ίδιος ο "πατέρας" του έργου...! Η σειρά αποτελείται από μονοσέλιδα,γελοιογραφικά στριπάκια κι έχει για πρωταγωνιστές τρεις χαριτωμένους κροκόδειλους,οι οποίοι μεγάλωσαν μέσα στους υπονόμους,αλλά αποφασίζουν ότι ήρθε ο καιρός να βγουν στην επιφάνεια...!Έτσι αποφασίζουν να προσαρμοστούν στην σκληρή πραγματικότητα της πόλης και γενικότερα,της κοινωνίας...!Στον δρόμο τους συναντούν μία περίεργη περσόνα που τους βοηθάει σε αυτή τους την προσαρμογή...! Η υπόθεση έχει ενδιαφέρον,το σενάριο καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της εποχής (και της χώρας) που ζούμε,ενώ υπάρχουν αναφορές στο πολιτικό σύστημα κι όλα αυτά γίνονται διακριτικά και με καλής ποιότητας χιούμορ...!Η αλήθεια είναι ότι δεν διαθέτει την ένταση που συνήθως έχουν τα κόμικς που παρωδούν την σκληρή πραγματικότητα,αλλά γενικά είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα...!Το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο,ας τα πούμε,κεφάλαια...!Το δεύτερο ("Τρεις μάγοι με τα δόντια") το βρήκα αρκετά υποδεέστερο της βασικής ιστορίας...!Το σχέδιο είναι λίγο αφηρημένο και διεκπαιρεωτικό,με όμορφα και ζωντανά χρώματα...! Περιμένουμε και τα άλλα δύο τομάκια της τριλογίας,σύμφωνα με τα λεγόμενα του δημιουργού...! Αφιέρωμα στον Σπύρο Δερβενιώτη
  9. Συνέντευξη του Soloup στην Ελευθερία Κουμάντου για το περιοδικό Σχεδία με αφορμή το νέο του άλμπουμ γελοιογραφιών "Δημιουργικές Ασάφειες"
  10. Ο Simon Tofield είναι Βρεττανός ανιμέιτορ. Για την δημιουργία του Simon's Cat, κέρδισε το 2008, το βραβείο καλύτερης κωμωδίας του British Animation Awards και το Blockbuster Award του YouTube. Ζει μόνος του μαζί με τις τρεις γάτες του Hugh, Maisy και Jess από τις οποίες εμπνεύστηκε το Simon's Cat. Αυτό γίνεται ολοφάνερο στο βιβλίο, όπου είναι ξεκάθαρο ότι ξέρει την συμπεριφορά των γατών καλύτερα κι από τις ίδιες. Είναι πολύ ευχάριστο στην ανάγνωση και σε αρκετά σημεία "βγάζει" πολύ γέλιο. Αξίζει να το διαβάσετε. Ένα μικρό δείγμα του βιβλίου Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο του δεύτερου τόμου τον ramirez. Σχετική συζήτηση εδώ. Επίσημο σάιτ.
  11. Λίγα λόγια από τον ίδιο τον Soloup για το περιεχόμενο στο τόπικ ανακοίνωσής του: πολύ όμορφη, προσεγμένη κι ενδιαφέρουσα έκδοση ! Δεν έχω προλάβει να διαβάσω το βιβλίο, αλλά από τα πολλά ξεφυλλίσματα μπορώ να πώ ότι είναι καλογραμμένο, έχει ροή και ποικιλία θεμάτων κι επίσης έχει και εκτενή αναφορά στο greekcomics σκάναρα και τις σελίδες των περιεχομένων για να έχετε και μια καλύτερη εικόνα περισσότερα όταν το διαβάσω!
  12. Ένα εικονογραφημένο μυθιστόρημα για απαιτητικούς αναγνώστες. Κείμενο και εικονογράφηση καλύπτουν εξ ημισείας το σύνολο των σελίδων (120+120). Ο σκιτσογράφος και συγγραφέας με την ολοσέλιδη εικονογράφηση, προσπαθεί να βοηθήσει στην κατανόηση της ιστορίας και αποδεικνύεται μεγάλος τεχνίτης του γραψίματος χρησιμοποιώντας τεχνικές, όπως του «βιβλίου μέσα στο βιβλίο», της αφαιρετικής γραφής και της πλούσιας ενεργούς εικονογράφησης. Κορυφαίο το δεύτερο κεφάλαιο, το οποίο είναι εξ ολοκλήρου εικονογραφημένο και στις σελίδες του κρύβει το μυστικό του βιβλίου. Θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο «Η γυναίκα - έντομο». Ο καθηγητής της εντομολογίας Οράτιος Ντόρλαν ετοιμάζεται να δώσει μία «διαφορετική» διάλεξη στην Πίζα σχετική με την επιστήμη του, αλλά λίγο πριν την εκδήλωση τα πράγματα μπλέκουν μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Ελπίζουμε οι εκδόσεις «Τόπος» να εκδώσουν και τα υπόλοιπα βιβλία του κυρίου Andrej Klimowski. vaios/7-7-2010
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.