Αναζήτηση στην Κοινότητα
Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'το κάλεσμα του κθούλου'.
Βρέθηκε 1 αποτέλεσμα
-
Πώς έμοιαζε ο Κθούλου; [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 22/09/2018]
ramirez δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ εκτός GC
Διαβάζοντας τη λογοτεχνία τρόμου του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ ο αναγνώστης αναμετριέται με τους πιο μύχιους φόβους του. Αλλόκοτα τέρατα από άλλες διαστάσεις, φρικιαστικά πλάσματα με πολλά πλοκάμια, προαιώνια μυστικά θαμμένα στον χρόνο στοιχειώνουν τη σκέψη του. Με την εικονογράφηση του Φρανσουά Μπαρανζέ στο «Κάλεσμα του Κθούλου», τώρα στοιχειώνουν και το βλέμμα του. Ο τρόμος που μεταδίδουν τα βιβλία του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί με λόγια σε κάποιον που δεν τα έχει διαβάσει. Κι αυτό γιατί χτίζεται σε κάθε διήγημα και κάθε μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα με απόλυτα μεθοδικό τρόπο, λέξη με τη λέξη, σελίδα με τη σελίδα. Μέχρι να κορυφωθεί και να χάσεις τον ύπνο σου. Εξίσου δύσκολο είναι να εικονοποιηθούν οι κόσμοι που συνθέτει. Γιατί είναι βουτηγμένοι σε μια ατμόσφαιρα εφιαλτική, σκοτεινή, ζοφερή. Εχουν υπάρξει μέχρι σήμερα πολλές απόπειρες από εικονογράφους και δημιουργούς κόμικς να αναπαραστήσουν αυτούς τους κόσμους, άλλες επιτυχημένα (για παράδειγμα αυτή του Χανς Ροντιόνοφ στο ημιβιογραφικό «Lovecraft» – εκδόσεις Anubis και «Η Σκιά Πέρα Από τον Χρόνο» του I. N. J. Culbard – εκδόσεις Αίολος) και άλλες λιγότερο. Η απόπειρα του Φρανσουά Μπαρανζέ να αποδώσει «Το Κάλεσμα του Κθούλου» (εκδόσεις Web Comics, μετάφραση: Γιώργος Μπαλάνος) ανήκει αναμφίβολα στην πρώτη κατηγορία. Μπορεί να μην είναι κόμικς αλλά εικονογράφηση που συνοδεύει ιδανικά την αφήγηση, ωστόσο ο τρόπος που στήνονται οι σελίδες και η μέθοδος παρεμβολής του κειμένου εντός των εικόνων θυμίζουν αρκετά κόμικς. Κάθε εικόνα είναι εντυπωσιακή και με το μέγεθός της όχι μόνο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεσπόζει επί του κειμένου (γραμμένο το 1926, πρωτοδημοσιεύτηκε το 1928). Που είναι κι αυτό εντυπωσιακό με τον όλεθρο και την καταστροφή να διαπερνούν κάθε σελίδα του. Είτε αυτά που περιγράφονται συνέβησαν στην «πραγματικότητα» είτε βρίσκονταν στο μυαλό του αφηγητή. Τρικυμισμένες θάλασσες που βράζουν και ξεβράζουν γλοιώδη θηριώδη όντα, ηφαίστεια που εκρήγνυνται, αφιλόξενα άγρια δάση, φλεγόμενες πόλεις, μανιασμένοι άνεμοι, κατάμαυροι ουρανοί, όλα απειλούν τους ανθρώπους που είναι ανήμποροι να αντιδράσουν και ευφυώς αποδίδονται από τον Μπαρανζέ τόσο μικροί και τόσο ασήμαντοι, σαν μινιατούρες σε έναν εχθρικό κόσμο, τεράστιο, κυριευμένο από δαίμονες και θεούς που είναι έτοιμοι να τους καταπιούν: «Εκεί κοιμόταν ο Κθούλου και οι ορδές του, κρυμμένοι σε πράσινες γλοιώδεις κρύπτες, στέλνοντας ξανά, ύστερα από αμέτρητους χρονικούς κύκλους, τις σκέψεις που γέμιζαν με φόβο τα όνειρα των ευαίσθητων ανθρώπων και καλώντας επιτακτικά τους πιστούς να έρθουν σ’ ένα προσκύνημα απελευθέρωσης και παλινόρθωσης» γράφει ο Λάβκραφτ και ο αναγνώστης βλέπει ένα τεράστιο πλοίο να μοιάζει σαν καρυδότσουφλο στα φουρτουνιασμένα νερά και σχεδόν ακυβέρνητο να πλέει προς τον αφανισμό. Με τέτοιες σχεδιαστικές επινοήσεις και τέτοιες εικόνες όπως αυτές του Μπαρανζέ, η μυθολογία του Λάβκραφτ αποκτά ακόμη μία ενδιαφέρουσα διάσταση. Και η φαντασία του αναγνώστη δεν έχει να διαχειριστεί μόνο τον λόγο του συγγραφέα αλλά και τις αναπαραστάσεις του λόγου του. Απολαυστικό και τρομακτικό μαζί. Και το σχετικό link...-
- 6
-
- το κάλεσμα του κθούλου
- εκδόσεις web comics
- (και 3 ακόμα)