Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'τεν τεν'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Το εικαστικό πείραμα του σχεδιαστή Adam Murphy στο ίντερνετ συνδυάζει τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς με το σκίτσο του Ερζέ, δημιουργού του Τεντέν. «O Τεντέν είναι ένας Ιντιάνα Τζόουνς για παιδιά» φέρεται να είχε δηλώσει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ για τη δημοφιλή σειρά κόμικς που και ο ίδιος θαύμαζε. Και είναι ολοφάνερο πως ο κινηματογραφικός αρχαιολόγος Ιντιάνα Τζόουνς και ο κομικσικός δημοσιογράφος Τεντέν φέρουν κοινά γνωρίσματα: λάτρεις της περιπέτειας και του μυστηρίου, δεν διστάζουν να διασχίσουν τον κόσμο για να βρουν κάποιο μυθικό, χαμένο αντικείμενο. Πρόκειται για δύο ήρωες της ποπ κουλτούρας που δρουν χρονικά την ίδια περίοδο και αντιπροσωπεύουν την «παλιά καλή περιπέτεια». Το 2011 ο Σπίλμπεργκ παρουσίασε την κινηματογραφική του μεταφορά του Τεντέν, το μπλοκμπάστερ «Οι περιπέτειες του Τεντέν». Πώς θα ήταν όμως το αντίθετο, ένας Ιντιάνα Τζόουνς σε κόμικς από τον Ερζέ; Την απάντηση έδωσε φέτος το καλοκαίρι ο Αυστραλός σχεδιαστής Adam Murphy. «Ο Ίντι και οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού» α λα Ερζέ Ο Murphy, καλλιτέχνης που έχει δουλέψει ως storyboard artist για τις Disney, Nickelodeon και Netflix, με αφορμή τη νέα ταινία του περιπετειώδους – και γερασμένου πια – αρχαιολόγου ανέβασε στον λογαριασμό του στο instagram σκηνές από την ταινία «Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού» σχεδιασμένες από τον ίδιο στο στιλ του Ερζέ. Κι ας μην πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο κόμικς, τα σκίτσα του Ίντι σε γαλλοβελγική «καθαρή γραμμή» έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Ο δημιουργός συνέχισε σχεδιάζοντας τέσσερις σκηνές από την κάθε ταινία του περιπετειώδους αρχαιολόγου, συμπεριλαμβανόμενης της φετινής, φτιάχνοντας στο instagram μια σειρά σχεδίων «Ιντιάνα Τζόουνς α λα Ερζέ». Ο ίδιος δηλώνει θαυμαστής και των δύο ηρώων και πως τα σκίτσα δημιουργήθηκαν για τη δική του χαλάρωση και διασκέδαση. Μέσα από τα σχέδιά του μπορούμε να δούμε πώς θα ήταν ο Χάρισον Φορντ, ο Σον Κόνερι, το κρυστάλλινο κρανίο και πολλά ακόμα αν ο Βέλγος δημιουργός τα αποτύπωνε με το πενάκι του σε καρέ. Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Τεντέν επιτέλους συναντιούνται! Σε μία από τις τελευταίες του αναρτήσεις, ο Murphy σχεδίασε τον ίδιο τον Τεντέν με το μπλοκάκι του να παίρνει συνέντευξη από τον Τζόουνς στους δρόμους του Καΐρου (μια πόλη που και οι δύο ήρωες έχουν βρεθεί στην ίδια χρονολογία), πραγματοποιώντας ένα μεγάλο γεγονός στην ιστορία της ποπ κουλτούρας: δύο περιπετειώδεις ήρωες του κινηματογράφου και των κόμικς να συναντιούνται στις αχανείς πλατφόρμες του ίντερνετ. Και το σχετικό link...
  2. HELLO re paidia exo mia aporia na ekfraso. agorasa 3 tefxi tou tenten xtes kai pio sigkekrimena 1)TO MISTIKO TOU MONOKEROU, 2) TO SKIPTRO TOU OTTOKAR KAI 3) APOSTOLI STIN SELINI. Koitontas sto site tis mamouthkomix anakalipsa oti ta tefxi stamatane sto 18 alla stis listes kikloforias edo sto greek comix sinexizetai kai me alla tefxi. opote ti akrivos paizetai?den einai enimeromeno to site tis mamouthcomix? epeisis to mistiko tou ottokar eno sto eksofilo kai sto opisthofilo leei oti ekdidetai apo tin mamouthcomix sto esoteriko anaferetai oti ekdidetai apo tis ekdoseis PATAKI.Ta alla dio tefxi grafoun oti ekdidontai apo tin mamouthcomix opos einai logiko ti akrivos simvainei kai me afto?
  3. Οι Ζο, Ζετ και Ζοκό, τρεις από τους λιγότερο γνωστούς ήρωες του δημιουργού τού Τεντέν, Hergé, κυκλοφορούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο «Στρατόπλοιο Η.22». Ο Βέλγος κομίστας Hergé, κατά κόσμον Georges Remi, είναι παγκοσμίως γνωστός ως ο δημιουργός του Τεντέν. Ο νεαρός δημοσιογράφος με το μικρό τσουλούφι και το λευκό σκυλάκι του Μιλού, έχει κάνει τον γύρο του κόσμου λύνοντας μυστήρια και εξαρθρώνοντας εγκλήματα, κάνοντάς τον έναν από τους πιο δημοφιλείς, αγαπημένους μα και αμφιλεγόμενους ήρωες κόμικς του κόσμου. Λιγότερο γνωστό όμως είναι πως ο Hergé είχε δημιουργήσει κι άλλους ήρωες εκτός από τον Τεντέν και την παρέα του. Ήρωες όπως οι σκανδαλιάρηδες Quick & Flupke δημιουργήθηκαν παράλληλα με τον νεαρό ρεπόρτερ αλλά δεν απέκτησαν την ίδια δημοφιλία, χωρίς όμως να στερούνται γοητείας. Μια από αυτές τις σειρές έχουμε τη χαρά να δούμε πρώτη φορά στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως σε μετάφραση Γαβριήλ Τομπαλίδη, το 1ο άλμπουμ των Ζο, Ζετ και Ζοκό με τίτλο «Το Στρατόπλοιο Η.22». Ο Ζο κι η Ζετ Λεγκράντ είναι τα δύο παιδιά του μηχανικού και αεροναυπηγού κυρίου Λεγκράντ και της κυρίας Λεγκράντ που, μαζί με τον κατοικίδιο χιμπαντζή τους Ζοκό, μπλέκουν σε μεγάλες περιπέτειες. Δημιουργήθηκαν το 1936, όταν οι εκδότες του Hergé από τη συντηρητική καθολική γαλλική εφημερίδα Coeurs Vaillants ζήτησαν να φτιάξει μια σειρά πιο «προσγειωμένη» και «οικογενειακή» από τις συχνά βίαιες περιπέτειες του Τεντέν. Ο Βέλγος σχεδιαστής, έχοντας μόνο εκείνους ως βήμα στη γαλλική αγορά, τους έκανε τη χάρη και δημιούργησε την οικογένεια Λεγκράντ με τόπο δράσης το Παρίσι. Η σειρά όμως δεν ευδοκίμησε να έχει παραπάνω από 5 άλμπουμ λόγω φόρτου εργασίας του δημιουργού. Το άλμπουμ «Το Στρατόπλοιο Η.22» που μας παρουσιάζεται στα ελληνικά απαρτίζεται από τα δύο συνεχόμενα τεύχη «Η Διαθήκη του κυρίου Παμπ» και «Προορισμός: Νέα Υόρκη» που πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1938 και 1939. Ο εκκεντρικός εκατομμυριούχος κ. Παμπ πεθαίνει και αφήνει 10 εκατομμύρια δολάρια κληρονομιά σε όποιον κατασκευάσει το πρώτο αεροπλάνο που θα καλύψει την απόσταση Παρίσι-Νέα Υόρκη με ταχύτητα 1.000 χιλιομέτρων την ώρα. Ο κύριος Λεγκράντ κατασκευάζει το αεροσκάφος «Στρατόπλοιο Η.22» αλλά διάφοροι σκοτεινοί ανταγωνιστές προσπαθούν να το σαμποτάρουν. Οι Ζο και Ζετ, μαζί με τον Ζοκό, βοηθούν τον πατέρα τους ενάντια στους σαμποτέρ και καταλήγουν μάλιστα να πιλοτάρουν το σκάφος και να χαθούν στις τέσσερις γωνιές της Γης! Το «Στρατόπλοιο Η.22» είναι μια κλασική γαλλοβελγική ιστορία περιπέτειας. Διατηρεί κάθε στοιχείο που κάνει τα κόμικς του Hergé ξεχωριστά (όπως τη χρήση της «καθαρής γραμμής») και αποτελεί σίγουρα ένα ξεχωριστό απόκτημα για κάθε λάτρη του Βέλγου δημιουργού και του Τεντέν. 📌 «Το Στρατόπλοιο Η.22» με τους Ζο, Ζετ και Ζοκό κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως σε μετάφραση Γαβριήλ Τομπαλίδη. Και το σχετικό link...
  4. Μπορεί τα διαβατήρια των περισσότερων κρατών να είναι σχετικά ομοιόμορφα στον σχεδιασμό τους, αλλά εκείνα του Βελγίου έρχονται να κάνουν τη διαφορά, αφού όσα εκδίδονται από σήμερα θα διακοσμούνται από διάσημους ήρωες κόμικς, όπως ο Τεν Τεν και τα στρουμφάκια. Οι κάτοχοι βελγικών διαβατηρίων, τα οποία περιλαμβάνονται και στην πρώτη δεκάδα των ισχυρότερων στον κόσμο για το 2022, θα μπορούν ξεφυλλίζοντας το νέο τους ταξιδιωτικό έγγραφο να εντοπίζουν στις σελίδες του ορισμένους από τους πιο αγαπημένους φανταστικούς ώρες της χώρας, περιλαμβανομένων των Λούκυ Λουκ και Μπλέικ μαζί με τον διάσημο νεαρό δημοσιογράφο που δημιούργησε η φαντασία του Hergé και τα γαλάζια στρουμφάκια που έχουν κλέψει τις καρδιές των παιδιών ανά την υφήλιο. Η υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου, Σοφί Βιλμές, επισήμανε ότι το νέο διαβατήριο «είναι ακόμη ασφαλέστερος χάρη σε νέες τεχνικές ασφάλειας» κι ότι θα είναι «αναγνωρίσιμο χάρη στον πρωτότυπο σχεδιασμό του, που τιμά ένα από τα διαμάντια της κουλτούρας μας: τις ηρωίδες και τους ήρωες των κόμικ» Αν και δεν καταλαμβάνουν πλέον τον ίδιο χώρο στις ημερήσιες εφημερίδες όπως στη μεταπολεμική ακμή τους, τα bande dessinée, όπως είναι γνωστά τα κόμικ, θεωρούνται στο Βέλγιο και τη Γαλλία ως η «ένατη τέχνη». «Η εισαγωγή αυτού του νέου διαβατηρίου είναι μια ευκαιρία για μας να αναδείξουμε την ένατη Τέχνη, που αποτελεί κεντρικό στοιχείο της κουλτούρας και της επιρροής μας διεθνώς», πρόσθεσε η Βιλμές Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Τεν Τεν, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου εγγράφου θα φιλοξενηθεί για έναν μήνα, έως τις 6 Μαρτίου, μια προσωρινή έκθεση για την ιστορία του βελγικού διαβατηρίου στο Musée de la bande dessinée. Οι περισσότερες εικόνες στο νέο διαβατήριο προέρχονται από τα κλασικά κόμικ, όπως το «Βήματα στη Σελήνη», που πρωτοδημοσιεύθηκε το 1954, και, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Τεν Τεν, οι χαρακτήρες κόμικ που επιλέχθηκαν για να κοσμήσουν το νέο διαβατήριο συνδέονται με ταξιδιωτικά θέματα. Πηγή: https://www.iefimerida.gr/travel/ten-ten-stroymfakia-sta-belgika-diabatiria
  5. Μέχρι τώρα βλέπαμε δέντρα, αετούς, αρκούδες, πύργους και άλλα παρόμοια σχέδια στα διαβατήρια, τα οποία ακολουθούσαν συγκεκριμένους κανόνες. Όχι πια. Από τη Δευτέρα, όλα τα νέα διαβατήρια του Βελγίου θα περιλαμβάνουν τον Τεντέν, τα Στρουμφάκια και άλλους ήρωες της βελγικής τέχνης των κόμικ. Στο τυπικό διαβατήριο των 34 σελίδων, οι Βέλγοι ταξιδιώτες θα έχουν για παρέα τους τον Λούκυ Λουκ, τους Μπλέικ και Μόρτιμερ κ.ά. «Επιλέξαμε ένα σχέδιο που αντιπροσωπεύει καλά τη χώρα μας, τις τέχνες και τον πολιτισμό της, με μια πινελιά ταλέντου, τεχνογνωσίας, χιούμορ και ταπεινότητας», δήλωσε η υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου Σόφι Βίλμες στο γαλλόφωνο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο RTBF. Τα κόμικ, γνωστά ως bande dessinée, που θεωρούνται στο Βέλγιο και τη Γαλλία ως «η ένατη τέχνη», παραμένουν εξαιρετικά δημοφιλή αν και δεν έχουν πλέον τον ίδιο χώρο στις ημερήσιες εφημερίδες όπως κατά τη μεταπολεμική ακμή τους. Ο Τεντέν, που δημιουργήθηκε από τον Ζορζ Ρεμί με το ψευδώνυμο «Ερζέ» το 1929, ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία. Αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήρθαν οι Μπλέικ και Μόρτιμερ, ένας πράκτορας της MI5 και ένας πυρηνικός φυσικός, δύο Βρετανοί κύριοι σε μια μόνιμη αναζήτηση να ξεπεράσουν τον κακόβουλο συνταγματάρχη Όλρικ. Το 1958 δημιουργήθηκε μια ομάδα μικρών γαλάζιων ανθρώπων που ζούσαν σε ένα χωριό με μανιτάρια – τα γνωστά σε όλους μας στρουμφάκια, από τον καλλιτέχνη Πιέρ Κουλιφόρντ ο οποίος χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Πεγιό. Ο σκιτσογράφος δεν μπορούσε να θυμηθεί τη λέξη για το αλάτι κατά τη διάρκεια ενός γεύματος με έναν συνάδελφό του και ζήτησε «le schtroumpf». Κάπως έτσι προέκυψε ένα από τα σπουδαιότερα κόμικ. Ο Μισέλ Κίσκα, ένας διάσημος Βελγο-Ισραηλινός σκιτσογράφος, είπε ότι είναι υπέροχη ιδέα να μπουν χαρακτήρες κόμικ στο διαβατήριο. «Αυτοί οι χαρακτήρες και το πνεύμα που αντιπροσωπεύουν είναι κοντά στην καρδιά των Βέλγων», δήλωσε. «Είναι μέρος του τρόπου που ζωγραφίζω σήμερα». Ωστόσο, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Βόουτ Πουλς, διευκρίνισε ότι «το διαβατήριο είναι και παραμένει διοικητικό έγγραφο», αναφερόμενος σε 48 νέα χαρακτηριστικά ασφαλείας όπως γραμμωτούς κώδικες, φωτογραφίες χαραγμένες με λέιζερ κ.ά. Οι σκηνές κόμικ που έχουν μπει στα διαβατήρια πάντως είναι προσεκτικά επιλεγμένες. Για παράδειγμα αποφεύχθηκε το αμφιλεγόμενο ταξίδι του Τεντέν στην πρώην αποικία του Κονγκό, λόγω των ρατσιστικών στερεοτύπων του. Ούτε ο Λούκυ Λουκ καπνίζει τσιγάρο. Ο ειδικός στα διαβατήρια Τομ Τοπόλ αναφέρει: «Μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα τα διαβατήρια ήταν βαρετά… [αλλά] τα τελευταία 20 χρόνια ο σχεδιασμός των διαβατηρίων γίνεται πιο εντυπωσιακός». Το διαβατήριο της Εσθονίας διαθέτει έναν νυχτερινό ουρανό που λάμπει κάτω από μια υπεριώδη ακτίνα. Η Φινλανδία έχει μια άλκη που «τρέχει» καθώς αλλάζουν οι σελίδες. Το τελευταίο διαβατήριο της Ιαπωνίας περιλαμβάνει τις «Τριάντα έξι απόψεις του όρους Φούτζι», μια σειρά από τοπικές εκτυπώσεις από τον διάσημο καλλιτέχνη Κατσουσίκα Χοκουσάι. «Ναι, φαίνονται πιο όμορφα, αλλά ο κρίσιμος παράγοντας παραμένει η ασφάλεια» υπογραμμίζει ο Τοπόλ, τονίζοντας ότι έτσι είναι πιο δύσκολο να πλαστογραφηθούν. (με πληροφορίες από Guardian) Και το σχετικό link...
  6. Στην εποχή της μερικής ή ολικής αποκαθήλωσης αγαλμάτων και ιστορικών μορφών, ο δημοφιλής ήρωας κόμικς πρέπει και αυτός να απολογηθεί για το ρατσιστικό του παρελθόν. Ο Τεν Τεν στα χέρια κονγκολέζων αχθοφόρων: η εικόνα αυτή πλέον δεν είναι συμβατή με την πολιτική ορθότητα της εποχής μας Όταν προ ημερών αφαιρούνταν ένα άγαλμα του Λεοπόλδου Β’, βασιλιά τoυ Βελγίου από το 1865 έως το 1909 (και μιας εξαιρετικά αμφιλεγόμενης προσωπικότητας αναφορικά με το αποικιακό παρελθόν της χώρας…) από μια κεντρική πλατεία της Αμβέρσας, κανείς δεν φανταζόταν πως ο επόμενος που θα έπρεπε να απολογηθεί για το ρατσιστικό του παρελθόν θα ήταν όχι μια ιστορική φυσιογνωμία, αλλά ένας «χάρτινος» ήρωας. Ο Τεν Τεν, δημοφιλής ήρωας των κόμικς του βέλγου σκιτσογράφου Ερζέ (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του κομίστα Ζορζ Ρεμί), έχει μπει στο στόχαστρο πολλών στη χώρα, οι οποίοι τον εγκαλούν (όπως και τον εκλιπόντα πλέον δημιουργό του) για διαιώνιση ρατσιστικών στερεοτύπων. Οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας διαμαρτύρονται ειδικά για ένα συγκεκριμένο κόμικ: την ιστορία «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό», η οποία γράφτηκε το 1931, μεσούσης της βελγικής αποικιοκρατίας και στην οποία οι Αφρικανοί παρουσιάζονται υποτιμητικά. Λόγου χάρη, ο μαύρος βοηθός του Τεν Τεν στο Κονγκό παρουσιάζεται σαν ελαφρώς χαζούλης και χωρίς προτερήματα, κάνοντας, όπως ισχυρίζονται πολλοί, τους αναγνώστες να πιστεύουν μέχρι σήμερα ότι οι μαύροι δεν έχουν… εξελιχθεί νοητικά. Η αλήθεια είναι πάντως ότι και ο ίδιος ο Ερζέ, αρκετά πριν πεθάνει, το 1983, το είχε χαρακτηρίσει ως «ένα νεανικό αμάρτημα το οποίο αντικατόπτριζε τις προκαταλήψεις της εποχής». Το κόμικ «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» γράφτηκε το 1931 Ακόμη και έτσι όμως, πολλοί είναι εκείνοι που σήμερα εξακολουθούν να… φρίττουν με σκηνές του κόμικ όπως εκεί όπου μια μαύρη γυναίκα υποκλίνεται στον Τεν Τεν λέγοντάς του: «Λευκός κύριος πολύ καλός». Ή μια άλλη σκηνή που εμφανίζει τον Τεν Τεν να παραδίδει μαθήματα Γεωγραφίας σε μικρά Κονγκολεζάκια λέγοντάς τους «θα σας μιλήσω σήμερα για την πατρίδα σας: το Βέλγιο». Και σε μία άλλη όπου ο Τεν Τεν ρωτάει τους μικρούς μαύρους πόσο κάνει 2+2, δηλώνοντας εκ των προτέρων ότι «αποκλείεται να το γνωρίζουν». Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που το εν λόγω κόμικ γίνεται στόχος διαμαρτυρίας. Το 2010 ένας νεαρός Κονγκολέζος είχε ζητήσει να απαγορευθεί η κυκλοφορία του στο Βέλγιο, ενώ το 2007 η βρετανική Επιτροπή για τη Φυλετική Ισότητα είχε ζητήσει την απαγόρευσή του επειδή περιέχει «εικόνες και λόγια φριχτής ρατσιστικής προκατάληψης». Το συγκεκριμένο κόμικ πάντως, στην Βρετανία τουλάχιστον, έχει μεταφερθεί από τα τμήματα παιδικών βιβλίων στον τομέα με τα βιβλία ενηλίκων με μια χάρτινη ταινία που προειδοποιεί για τα «στερεότυπα της εποχής». «Ας αποκαταστήσουμε την Ιστορία» Η απόφαση για την απομάκρυνση του αγάλματος του Λεοπόλδου Β’ ελήφθη μετά την κινητοποίηση αρκετών χιλιάδων ανθρώπων σε ολόκληρο το Βέλγιο, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων που οργανώθηκαν ενάντια στον ρατσισμό και αποτίοντας φόρο τιμής στον Τζορτζ Φλόιντ, τον 46χρονο Αφροαμερικανό που έχασε τη ζωή του στα τέλη Μαΐου στη Μινεάπολη. Το άγαλμα του Λεοπόλδου είχε βανδαλισθεί στις αρχές Ιουνίου, όπως και πολλά άλλα γλυπτά που αναπαριστούν τον πρώην βασιλιά του Βελγίου. Ο Λεοπόλδος Β’, απόγονος της γερμανικής δυναστείας της Σαξονίας-Κόμπουργκ, έχει μείνει στη μνήμη των κατοίκων της χώρας για τον αποικισμό του Κονγκό (η σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), μια χώρα που αποτέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα ιδιοκτησία του. Στο όνομα της «εκπολιτιστικής αποστολής» του Βελγίου στο Κονγκό, ο Λεοπόλδος εγκαθίδρυσε στην αφρικανική χώρα ένα καθεστώς που όπως περιγράφουν οι ιστορικοί χαρακτηρίσθηκε για την βαναυσότητά του και το οποίο βασιζόταν στην εκμετάλλευση του καουτσούκ μέσα από την καταναγκαστική εργασία. Μια ομάδα Βέλγων με την ονομασία «Let’s Repair History» απαιτεί την απομάκρυνση από κάθε δημόσιο χώρο στις Βρυξέλλες όλων των αγαλμάτων του Λεοπόλδου Β’, εγκαλώντας τον πρώην μονάρχη για την «εξόντωση» εκατομμυρίων Κογκολέζων. Και το σχετικό link...
  7. Ο νεαρός ρεπόρτερ με το κοκκινωπό τσουλούφι και τον πιστό του σκύλο ξεπέρασε φέτος τα 90 χρόνια ζωής. Ωστόσο, το διάσημο κόμικ έχει πλέον χάσει την παιδική αθωότητα που το χαρακτήριζε άλλοτε. Ο Τεν Τεν έχει κατηγορηθεί από πολλούς για ρατσισμό, ενώ για το λόγο αυτό έχει οδηγηθεί ακόμα και στις δικαστικές αίθουσες. Καλλιτεχνικός πατέρας του Τεν Τεν ήταν ο βέλγος σκιτσογράφος Ζορζ Ρεμί, γνωστός με το ψευδώνυμο Ερζέ. Πριν ακόμα εμπνευστεί τον διάσημο ήρωα με το κοκκινωπό τσουλούφι, ο Ερζέ εργαζόταν ως εικονογράφος για λογαριασμό της «Le Vingtième Siècle», μιας μεγάλης βελγικής συντηρητικής εφημερίδας. Από την αρχή της πορείας του, ο καλλιτέχνης είχε θέσει σαφές το ποιες ήταν οι πολιτικές καταβολές του. Οι «περιπέτειες του Τεν Τεν» κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά το 1929. Ήδη το πρώτο τεύχος, που έφερε τον τίτλο «Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ» κατηγορήθηκε την εποχή εκείνη για αντικομμουνισμό. Ωστόσο, η πολιτική γραμμή της εφημερίδας ήταν ξεκάθαρη και οι απόψεις του Ερζέ σταθερές. Έτσι, ένα χρόνο αργότερα βγήκε στην κυκλοφορία και το δεύτερο τεύχος με ήρωα τον νεαρό ρεπόρτερ. «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» Μετά την επιτυχία του πρώτου τεύχους της σειράς, τα οποία κυκλοφορούσαν ως ένθετα με την «Le Vingtième Siècle», ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας πρότεινε στον Ερζέ να «στείλει» τον ήρωά του στο Κονγκό. Η μικρή αφρικανική χώρα την περίοδο εκείνη αποτελούσε μία από τις βελγικές αποικίες και το συντηρητικό έντυπο ήθελε με κάθε τρόπο να ενισχύσει το αποικιοκρατικό και επεκτατικό αίσθημα των Βέλγων αναγνωστών. Έτσι, τα αρχικά πλάνα του σκιτσογράφου που ήθελαν τον Τεν Τεν να ταξιδεύει στην Αμερική, άλλαξαν. Ο Ερζέ, βέβαια, δεν είχε πάει ποτέ στο Κονγκό. Οι πηγές από όπου άντλησε πληροφορίες για τη χώρα ήταν κατά κύριο λόγο τα απομνημονεύματα των βέλγων ιεραποστόλων και οι διηγήσεις των συναδέλφων δημοσιογράφων στην εφημερίδα. Επισκέφθηκε, ακόμα, ένα βέλγικο «αποικιακό μουσείο» προκειμένου να πάρει μια ιδέα σχετικά με τα παραδοσιακά ρούχα και εργαλεία των ντόπιων. Από εκεί εμπνεύστηκε και τις χαρακτηριστικές λεοπάρ φορεσιές. Η ιστορία του τεύχους ήθελε τον Τεν Τεν να ταξιδεύει στη γειτονική ήπειρο και να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με μία πρωτόγονη φυλή στην καρδιά του Κονγκό. Εκεί ο μικρός ήρωας παρουσιάζεται ως φωστήρας ανάμεσα σε «απολίτιστους» ιθαγενείς. Όλα τα καρέ προβάλλουν τον ίδιο να δίνει λύσεις σε απλοϊκά προβλήματα των ντόπιων που συναντά στο δρόμο του. Παράλληλα, επιχειρεί να τους εμφυτεύσει την πεποίθηση ότι το Κονγκό ανήκει στο Βέλγιο και σιγά σιγά οδεύει προς τον πλήρη εξευρωπαϊσμό. Το πρωτότυπο (πάνω) και η ελληνική έκδοση με την αλλαγμένη μετάφραση (κάτω) «Αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα θα σας μιλήσω για τη χώρα σας, το Βέλγιο», απευθύνεται στα παιδιά ενός σχολείου της Ιεραποστολής που καλείται να διδάξει. Αυτά είναι τουλάχιστον τα λόγια του στο πρωτότυπο κείμενο. Διότι τόσο στην ελληνική, όσο και σε άλλες μεταφράσεις, ο Τεν Τεν φέρεται απλώς να παραδίδει μαθήματα αριθμητικής. Παρόλα αυτά, σε όλη την έκταση της ιστορίας οι Κονγκολέζοι παρουσιάζονται και αντιμετωπίζονται ως κατώτερα όντα. Χαρακτηριστικός είναι και ο τρόπος που ο σκιτσογράφος επέλεξε να τους απεικονίσει. Δέρμα κατάμαυρο, τεράστια χείλη που θυμίζουν μουσούδα ζώου και άναρθρες κραυγές. Οι ιθαγενείς έμοιαζαν περισσότερο με πιθήκους, παρά με ανθρώπους. Οι ομοιότητες στον τρόπο που ο Ερζέ απεικόνιζε τους πιθήκους (αριστερά) και τους ιθαγενείς Κονγκολέζους (δεξιά) Από την άλλη, ο κοκκινομάλλης δημοσιογράφος συνοδευόμενος πάντα από τον πιστό του σκύλο, παίρνει το ρόλο του καλού και καλλιεργημένου ανθρώπου που θέλει να τους βοηθήσει να βγουν από το «σκοτάδι» στο οποίο ζουν. Ερχόμενος σε αντιπαράθεση με τους αρχηγούς της φυλής, θέλησε να φέρει στους ιθαγενείς φάρμακα για να γιατρεύσει τις αρρώστιες και δυτική μόρφωση για τα παιδιά τους. Στην ουσία, το μήνυμα που επιχειρεί να περάσει ο Ερζέ είναι σαφές. Οι «πρωτόγονοι» Αφρικανοί έχουν ανάγκη τον «πεφωτισμένο» δυτικό άνθρωπο για να εκσυγχρονιστούν και να προοδεύσουν. «Ο Τεν Τεν είναι ρατσιστής» Είναι γεγονός ότι ο Ερζέ δεν είχε έρθει σε άμεση επαφή με πραγματικούς Κονγκολέζους ή άλλα άτομα της μαύρης φυλής. Παρόλα αυτά, η απόφασή του να υιοθετήσει μία άκρως στερεοτυπική και υποτιμητική απεικόνιση των μαύρων επικρίθηκε αυστηρά. Βέβαια, οι πρώτες ηχηρές αρνητικές κριτικές ήρθαν αρκετές δεκαετίες μετά τη δημοσίευση του τεύχους. Οι επικριτές του Ερζέ τον κατηγόρησαν για απροκάλυπτο ρατσισμό και απαίτησαν τα βιβλία του να αποσυρθούν από τα παιδικά ράφια των βιβλιοπωλείων. Όμως, μέχρι και το θάνατο του δημιουργού, οι απαιτήσεις αυτές δεν βρήκαν αντίκρυσμα. Στην πραγματικότητα, το σκάνδαλο αναζωπυρώθηκε το 2007. Δικηγόροι και απλοί πολίτες πολλών δυτικών κρατών έκαναν μαζικά παράπονα προκειμένου η κυκλοφορία του συγκεκριμένου τεύχους να απαγορευτεί. Καρέ από το τεύχος του «Τεν Τεν στο Κονγκό» Στο Βέλγιο η διαμάχη έφτασε μέχρι τις δικαστικές αίθουσες. Ένας Κονγκολέζος φοιτητής υποστήριζε ότι το έργο του Ερζέ αποτελεί μία προκλητική «δικαιολόγηση της αποικιοκρατίας, της λευκής υπεροχής και της ξενοφοβίας». Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης στάθηκε υπέρ της προσπάθειας αυτής, θεωρώντας πράγματι ότι το βιβλίο ήταν ακατάλληλο για τα μικρά παιδιά στα οποία απευθυνόταν. Από την άλλη, η υπεράσπιση του έργου του Ερζέ, ο οποίος είχε αφήσει την τελευταία του πνοή το 1983, ήταν επίσης ανένδοτη. Σύμφωνα με τους δικηγόρους, δεν επρόκειτο για ρατσισμό, αλλά για «ευγενή πατερναλισμό». Στόχος του δημιουργού δεν ήταν ποτέ να μειώσει, να προσβάλει ή να απειλήσει τους Κονγκολέζους. Το έργο του αποτελεί μία ζωντανή μεταφορά των καθημερινών αντιλήψεων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Βέλγων της εποχής εκείνης. Μία ενδεχόμενη απαγόρευση θα έθετε σε κίνδυνο την ελευθερία του λόγου, αλλά και την ιστορική λογοτεχνία εν γένει. Κανείς δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι συγγραφείς όπως ο Ντίκενς και ο Βερν δε θα κινδύνευαν επίσης από την «έξαρση και την υπερβολή της πολιτικής ορθότητας». Καρέ από το τεύχος «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» Εν τέλει, τα επιχειρήματα της υπερασπιστικής γραμμής έπεισαν το δικαστήριο. Σύμφωνα με την αθωωτική απόφαση, ο καλλιτέχνης ουδέποτε είχε σκοπό να ρεζιλέψει ή να υποτιμήσει τους Κονγκολέζους. Αντίθετα, σε παρόμοια – αλλά μικρότερης έκτασης – διαμάχη στην Αγγλία, η κυκλοφορία του «Τεν Τεν στο Κονγκό» απαγορεύτηκε από τα παιδικά ράφια των βιβλιοπωλείων. Ίδια τύχη είχε το τεύχος και στην Αμερική. Και το σχετικό link...
  8. Από το μικρό Τεν Τεν #8, ο Max του Guy Bara.
  9. Και όμως υπάρχει και… Διεθνολογική Προσέγγιση για τα 90 Χρόνια του Τεντεν Του Γιάννη Παρμακίδη * Εννέα δεκαετίες συμπληρώνονται στις 10 Ιανουαρίου του νέου έτους από τη δημοσίευση του πρώτου τεύχους των Περιπετειών του Τεντέν το 1929, μιας σειράς κόμικ, που κυκλοφόρησε στο παιδικό ένθετο του Μικρού Εικοστού της βελγικής εφημερίδας «Ο 20ος Αιώνας» και έμελλε να γίνει η αγαπημένη όλων των ηλικιών. Έκτοτε, οι ιστορίες του νεαρού ρεπόρτερ, εκτός από τα εκατομμύρια αντίτυπα μεταφρασμένα σε 58 γλώσσες, μεταφέρθηκαν στους τηλεοπτικούς μας δέκτες με τη μορφή κινουμένων σχεδίων, αλλά και στη μεγάλη οθόνη με την ομώνυμη τρισδιάστατη ταινία του 2011 «The adventures of Tin tin». Ποια όμως η ξεχωριστή συμβολή του συγγραφέα Ζωρζ Προσπέρ Ρεμί (Ερζέ) στον αχανή κόσμο των κόμικς και κατ’ επέκταση ποια η ειδική διάσταση της ποπ κουλτούρας του έργου στο δημόσιο εκπαιδευτικό διάλογο; Ο Ερζέ μέσα από τις σελίδες του,ανέλαβε το βαρύ φορτίο να συναρμολογήσει στα παιδικά μάτια, τον κόσμο της διεθνοπολιτικής σύγκρουσης συμφερόντων όπως -σχεδόν- είναι με ισχυρές δόσεις έξυπνου χιούμορ και,ταυτόχρονα, αφομοίωση στων τότε επίκαιρων τεχνολογικών εξελίξεων. Παράλληλα, στη πολύχρονη πορεία του, το έργο δέχτηκε και αρκετές επικρίσεις πλην όμως οι περισσότερες εξ αυτών δε ξεπερνούσαν σε επίπεδο επιχειρηματολογίας την αφοριστική διάθεση υπεραπλουστευτικών αναλύσεων. Με την όποια αξία λοιπόν της υποκειμενικής μας άποψης,οι δράσεις του μικρού μας ήρωα περιγράφουν‘‘υποθέσεις εργασίας’’ στη ρεαλιστική σχολή σκέψης της επιστήμης των διεθνών σχέσεων, πληρώντας βασικές προϋποθέσεις της. Ο Βέλγος δημοσιογράφος και οι φίλοι του Κάπτεν Χάντοκ, καθηγητής Τουρνεσολ, οι αστυνομικοί Ντυπόν και Ντιπόν και ο αγαπημένος σκύλος του Μιλού επιχειρούν σε ένα άναρχο χομπσιανό περιβάλλον – ζούγκλα-όπου αφ’ ενός η ισχύς αποτελεί τη καταλυτική ουσία στις διεθνοπολιτικές ανακατατάξεις και αφ’ ετέρου τα κράτη στελεχώνουν τους κύριους δρώντες του διεθνούς συστήματος. Στα τεύχη Αποστολή και Βήματα στη Σελήνη περιγράφεται άψογα ο ανταγωνισμός μεταξύ Η.Π.Α- Ε.Σ.Σ.Δ στη διαστημική κούρσα που είχαν επιδοθεί οι δυο υπερδυνάμεις τις δεκαετίες του 1950 και 1960 με σκοπό την απόκτηση στρατηγικού συγκριτικού πλεονεκτήματος χρησιμοποιώντας ακόμα και αθέμιτα μέσα όπως η κατασκοπεία. Για τους κλασικούς ρεαλιστές ειδικότερα οι διεθνείς οργανισμοί είναι εργαλεία στα χέρια των ισχυρών παικτών και οι συμμαχίες διατηρούνται όσο υπάρχουν κοινά συμφέροντα. Στον Μπλε Λωτό, ο Ιάπωνας πρέσβηςδικαιολογεί στη Κοινωνία των Εθνών την επέμβαση των στρατευμάτων της χώρας του επί του Κινεζικού εδάφους έπειτα από μια δολιοφθορά που προκάλεσαν οι ίδιες οι Ιαπωνικές μυστικές υπηρεσίες των κατοχικών δυνάμεων στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Σαγκάης, με τη Κ.Τ.Ε να παραμένει ουδέτερος παρατηρητής. Γνωρίζουμε σήμερα πως ο εν λόγω διεθνής οργανισμός δε κατάφερε να ανταποκριθεί στο έργο του για συλλογική ασφάλεια καθώς και την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στη Πολωνία το 1939 προηγήθηκε ένα μεθοριακό επεισόδιο προβοκάτσιας παρόμοιο με αυτό που περιγράφεται στο τεύχος. Τα κράτη, ως ορθολογικοί δρώντες, δρουν με βάση το εθνικό τους συμφέρον και για την επίτευξη των σκοπών τους επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση της ισχύος τους επηρεάζοντας τους υπόλοιπους παίκτες του διεθνούς συστήματος. Η περιπέτεια Κάρβουνα στο Αμπάρι διηγείται τη διενέργεια πραξικοπήματος στην υποτιθέμενη χώρα του Χεμέντ όπου μια ξένη δύναμη επεμβαίνει στα εσωτερικά ενός κράτους δια μέσου αντιπροσώπων (proxy) αναθέτοντας σε ιδιώτες παραστρατιωτικούς την υπονόμευση του νόμιμου καθεστώτος σε συνεργασία με τοπικούς αξιωματούχους σφετεριστές της εξουσίας. Όπως προέκυψε από την ακαδημαϊκή έρευνα μετά από τον αποχαρακτηρισμό των εγγράφων της CIA οι Η.Π.Α, με πρόσχημα των κίνδυνο κομμουνιστικής επέκτασης κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου είχαν προβεί σε ανατροπές κυβερνήσεων σε χώρες όπως Ιράν, Γουατεμάλα, Χιλή κ.α. Εξαιρετική επίσης είναι και η παραπομπή ως προς την ήπια ισχύ (softpower), την ισχύ μέσω της έλξης δηλαδή, η οποία αξίζει να σημειωθεί παρόλο που η ρεαλιστική φιλοσοφία απευθύνεται κατεξοχήν στη στρατιωτική ισχύ (hardpower).Στις πρώτες σελίδες της Χώρας των Σοβιέτο Τεντεν διαπιστώνει με έκπληξη την ύπαρξη των χωριών Ποτέμκιν, τα οποία παρουσιάζονται στους δυτικούς ανταποκριτές από τους σοβιετικούς κομισάριους ως τεράστιες βιομηχανικές μονάδες με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων και δέους στους λαούς των καπιταλιστικών κοινωνιών. Στην πραγματικότητα επρόκειτο απλά για μεγάλης κλίμακας μακέτες βιομηχανικών και αγροτικών συγκροτημάτων με κομπάρσους στη θέση αγροτών και εργατών οι οποίες είχαν χρησιμοποιηθεί στη προπολεμική ΕΣΣΔ για λόγους σταλινικής προπαγάνδας αντιγράφοντας πιστά τη τακτική του τσαρικού υπουργού και πρίγκιπα Γκριγκόρι Ποτέμκιν που είχε εφαρμόσει κατά τη διάρκεια περιοδείας της Μεγάλης Αικατερίνης στη Κριμαία το 1787. Οι εν λόγω ιστορίες όμως δεν σκιαγραφούσαν μόνο το πολιτικό, πολιτισμικό και κοινωνικό μωσαϊκό του 20ου αιώνα από τους δυο παγκόσμιους πολέμους στον διπολικό κόσμο του ψυχρού πόλεμου υπό το ντετερμινιστικό πνεύμα του ρεαλισμού. Η θετική κατάληξη κάθε περιπέτειας που βρίσκει τον Τεντέν και τη παρέα του θριαμβευτές,δεν έχει ως αυτοσκοπό τη δημιουργία μιας εξωραϊστικής αντίληψης της διεθνούς πραγματικότητας όπου το καλό θριαμβεύει πάνω στο κακό – άλλωστε πολλούς χαρακτήρες που υποδύονται το ρόλο του «κακού», όπως ο τυχοδιώκτης επιχειρηματίας Ρασταπόπουλος, τους συναντάμε όχι σε μια μόνο ιστορία αλλά σε πολλές με διαφορετικό σκοτεινό ρόλο προσαρμοσμένο στα εκάστοτε δεδομένα- αλλά λειτουργεί ως γεφυροποιός με την πλουραλιστική (φιλελεύθερη) σχολή σκέψης των διεθνών σχέσεων βασικό αξίωμα της οποίας είναι η οπτική πως κάθε διαφωνία ή διαμάχη δεν οδηγεί νομοτελειακά σε πόλεμο. Σήμερα,η συστημικά ρευστή μετάβαση από μια κατάσταση μιας ηγεμονικής υπερδύναμης σε μια πολυπολική ισορροπία όπως τουλάχιστον διαμορφώνονται οι συσχετισμοί μέχρι στιγμής, την εμφάνιση υπολογίσιμων μη κρατικών δρώντων όπως η διεθνής τρομοκρατία, τις αθρόες μετακινήσεις μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, οι τεκτονικές αλλαγές στη παγκόσμια οικονομία, η κρίση των ευρωπαϊκών και δυτικών θεσμών γενικότερα με όλα τα συμπαρομαρτούντα της ανόδου του λαϊκισμού καθώς και το διαδραστικό περιβάλλον της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης με όλες τις προκλήσεις της κυβερνοασφάλειας που αυτό επιφέρει καθιστούν την ύπαρξη των Ερζέ και Τεντέν κάτι παραπάνω από απαραίτητη στην εξοικείωση των αναγνωστών -μικρών και μεγάλων- με τη «νέα» πραγματικότητα. * Ο Γιάννης Παρμακίδης είναι κάτοχος Μεταπτυχιακών στις Διεθνείς Σχέσεις και Διακυβέρνηση και Στρατηγική και Διεθνή Πολιτική καθώς και εξωτερικός συνεργάτης του ΚΕ.ΜΕ.Α Πηγή
  10. Σπάνια ακουαρέλα του Ερζέ πωλήθηκε έναντι 629.000 ευρώ Μια σπάνια εικονογράφηση του βέλγου σκιτσογράφου Ερζέ, του πατέρα του Τεντέν, πωλήθηκε από τον οίκο Κρίστις χθες βράδυ στο Παρίσι έναντι 629.000 ευρώ, σε μια δημοπρασία αφιερωμένη στα κόμικς. Ο Ερζέ σχεδίασε και ζωγράφισε την ακουαρέλα για το εξώφυλλο του εβδομαδιαίου περιοδικού "Petit Vingtieme" που κυκλοφόρησε στις 22 Ιουνίου του 1939. Εκεί απεικονίζεται ο Τεντέν και ο πιστός του σκύλος Μιλού σε ένα επεισόδιο του "Σκήπτρου του Οττοκάρ", του έβδομου βιβλίου με τις περιπέτειες του αεικίνητου δημοσιογράφου. Το έργο εκτιμάτο μεταξύ 500.000 και 600.000 ευρώ. Το κομμάτι αυτό σε τετράγωνο σχήμα (διαστάσεων 20,7 x 20,7 εκατοστών) δείχνει τον Τεντέν πεινασμένο, να απομακρύνεται τρέχοντας από το βασίλειο (της φαντασίας) της Μπορντουρίας κρατώντας μια φραντζόλα ψωμί σφιχτά πάνω στο στήθος του και μια νταμιτζάνα κρασί. Ο Μιλού τρέχει δίπλα του έχοντας ένα κόκαλο στο στόμα. Ουδέποτε το έργο αυτό είχε βγει στο σφυρί. "Ο Ερζέ το είχε προσφέρει σε έναν φίλο, και το δώρο είχε μείνει στην οικογένεια του ευτυχούς παραλήπτη επί σχεδόν 77 χρόνια", αναφέρει ο Φιλίπ Γκοντέν, βιογράφος του Ερζέ και συντάκτης του σημειώματος που συνόδευε το κομμάτι αυτό στη δημοπρασία. "Το Σκήπτρο του Οττοκάρ" τυπώθηκε σε μαυρόασπρη επιφυλλίδα (από τον Αύγουστο του 1938 έως τον Αύγουστο του 1939) στις σελίδες του Petit Vingtieme, του εβδομαδιαίου ένθετου για τη νεολαία της βελγικής συντηρητικής καθολικής εφημερίδας Le Vingtieme siecle (Ο Εικοστός αιώνας). Τα εξώφυλλα του Petit Vingtieme είναι από τα πιο περιζήτητα από τους συλλέκτες. Στις σελίδες αυτού του ένθετου και κυρίως με "Το Σκήπτρο του Οττοκάρ" ο βέλγος καλλιτέχνης έφθασε στην πλήρη σκιτσογραφική και αφηγηματική του ωριμότητα. Συνεπώς, το σκίτσο με τη σινική μελάνη και χρωματισμένο στην ακουαρέλα δεν μπορεί να μην είναι δια χειρός Ερζέ. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Πηγή
  11. Από τις Φωτοπεριπέτειες Τεν Τεν #2, Άσπονδοι φίλοι, του Ploeg.
  12. Με αφορμή το σκάνδαλο με τις τηλεφωνικές υποκλοπές που είχαν απασχολήσει την Ελληνική κοινωνία την περίοδο κυκλοφορίας του τεύχους, ο Άρης Μαλανδράκης συντάσσει ένα αφιέρωμα στις "σκιώδες" κατασκοπευτικές φιγούρες των κόμικς, που δεν ξεφεύγει από την απλή καταγραφή και τους κλισέ συνειρμούς με την επικαιρότητα, είναι η αλήθεια. Το άρθρο είναι σε cbr και υψηλή ανάλυση. Γρυλλάκηδες της Χάρτινης Κοιλάδας Μαλανδράκης Άρης, Έψιλον Τ128 Ελευθεροτυπίας, 19-09-1993.cbr
  13. Πωλήθηκε έναντι 1,55 εκατ.ευρώ Τιμή-ρεκόρ για τυπογραφική πλάκα από λεύκωμα με τις περιπέτειες του Τεντέν Παρίσι, Γαλλία Μια ιστορική τυπογραφική πλάκα που προέρχεται από το λεύκωμα «Αποστολή στη Σελήνη» (1954), το οποίο θεωρείται από πολλούς μία από τις δύο καλύτερες περιπέτειες του Τεντέν, πωλήθηκε σε τιμή ρεκόρ 1,55 εκατ ευρώ, όπως ανακοίνωσε ο οίκος δημοπρασιών Artcurial. Η αυθεντική τυπογραφική πλάκα της «Αποστολής στη Σελήνη» ενώνει τον Τεντέν με τον πιστό του σκύλο Μιλού και τον καπετάνιο Χάντοκ. Οι ήρωες φορούν σκάφανδρο και εγκαταλείπουν τον διάσημο ερυθρόλευκο πύραυλό τους για να πατήσουν στο έδαφος της Σελήνης. Οι διαστάσεις της είναι 50 εκ X 35 εκ, είναι δουλεμένη με σινικό μελάνι από τον βέλγο σκιτσογράφο Ερζέ και αναμενόταν να πωληθεί μεταξύ 700.000 ευρώ και 900.000 ευρώ. Η πλάκα αυτή προστίθεται σε 20 σκίτσα σινικής μελάνης που έκανε ο Ερζέ για μια σειρά ευχετήριων καρτών που απεικονίζουν περιπέτειες του Τεν Τεν στο χιόνι, τα οποία διατέθηκαν σε δημοπρασία από τον οίκο Artcurial. Μία άλλη τυπογραφική πλάκα από το ίδιο λεύκωμα θα βγει στο σφυρί από τον οίκο δημοπρασιών Christie's στο Παρίσι. Σε αντίθεση με εκείνη που πουλήθηκε από τον οίκο Artcurial, σε αυτή που θα δημοπρατηθεί από τον Christie's δεν φαίνεται ούτε ο Τεντέν, ούτε κάποιος από τους άλλους χαρακτήρες. Είναι επίσης σινικής μελάνης, διαστάσεων 37 Χ 51 εκ και αναμένεται να πουληθεί από 350.000 ως 400.000 ευρώ. Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό Πηγή
  14. Μια σειρά από αρθρα της Λίλιαν Κουίδου (ιδιοκτήτριας της ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ) στο ένθετο περιοδικό ΕΠΙΛΟΓΕΣ της εφημερίδας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Δεν έχω ημερομηνίες έτσι είπα να τα μαζέψω σε ένα θέμα. Κάποια είναι απλά κείμενα, κάποια έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Η σειρά τους είναι τυχαία. Ζητώ συγνώμη για μερικά που είναι σκισμένα, έτσι έφτασαν στα χέρια μου. Αν κάποιο άρθρο υπάρχει σε άλλο θέμα πείτε να το σβήσω. Γεια σου Βαγγελιώ!
  15. «Αθώα προπαγάνδα» Συντάκτης: Νόρα Ράλλη Γεννήθηκε μία ημέρα και πενήντα τρία χρόνια νωρίτερα από εμένα. Το θυμάμαι, γιατί πάντα η αδερφή μου, πιστή θαυμάστρια του Τεν Τεν, μου το έλεγε: «Εχετε σχεδόν την ίδια μέρα γενέθλια. Γιατί δεν τον διαβάζεις;». Γι' αυτό είναι οι μικρές αδερφές, για να σου δημιουργούν ενοχικά σύνδρομα. Λες και δεν μας φτάναν οι γονείς και οι δάσκαλοι. Ωστόσο, δεν κατόρθωσα ποτέ μου να τον δω με καλό μάτι. Κάτι με χάλαγε. Εχει, όμως, ο καιρός γυρίσματα. Κι εκεί, γύρω στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης, ανακάλυψα τον τρόπο να κάνω κι εγώ, με τη σειρά μου, εντελώς χαιρέκακα, να αισθανθεί άσχημα η μικρή μου αδερφή που διάβαζε τον Βέλγο ήρωα (κόμικς) μετά μανίας. Γι' αυτό είναι τα μεγαλύτερα αδέρφια, για να σου δημιουργούν ενοχικά σύνδρομα. Λες και δε μας φτάναν οι γονείς και οι δάσκαλοι. Γιατί μπορεί ο Τεν Τεν να έχει γίνει ένα από τα βελγικά σύμβολα (μέχρι και σε ασημένιο νόμισμα των 10 ευρώ φιγουράρει η φάτσα του δημιουργού του, Ερζέ), ωστόσο άλλες οι πραγματικές βουλές του δημιουργού του και άλλες οι προθέσεις του ήρωα. Το κόμικς ήταν, ειδικά στις αρχές του, ακραιφνώς ρατσιστικό έως ακροδεξιό και φυσικά τίγκα στο αποικιοκρατικό πνεύμα και τον αντικομμουνισμό. Και νά σου ο Τεν Τεν στη Σοβιετική Ρωσία, τέλη της δεκαετίας του 1920, να συναντά διεφθαρμένους και αιμοσταγείς κρατικούς λειτουργούς, να βιώνει την αφόρητη καταπίεση του πληθυσμού και την επικράτηση της «ενιαίας κομματικής γραμμής». Και νά σου, ο ψηλοτσουλουφάτος ήρωας, ως νεαρός ρεπόρτερ στο Κονγκό, αρχές της δεκαετίας του 1930, να αναπαράγει μια εικόνα στην οποία αφήνει υπονοούμενο πως θεωρεί τους Αφρικανούς ανίκανους να διαχειριστούν τις τύχες τους, χωρίς δυτική, και στη συγκεκριμένη περίπτωση βελγική, κηδεμονία. Και νά σου τον και σήμερα, να κλαίει για τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων στην πρωτεύουσα του Βελγίου. Το 1971, επί Αλιέντε, εκδόθηκε στη Χιλή το βιβλίο «Ντόναλντ ο απατεώνας ή η διήγηση του ιμπεριαλισμού στα παιδιά». Συγγραφείς ήταν ο Βέλγος Αρμάν Ματλάρ και ο Αργεντίνος Αριελ Ντόρφμαν. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 1979, από τις εκδόσεις Υψιλον. Στη Χιλή, ωστόσο, οι δικτάτορες, ήδη από την επομένη του πραξικοπήματος το 1973, του εξασφάλισαν έναν υγρό θάνατο: τα εναπομείναντα 5.000 αντίτυπα ρίχτηκαν στη θάλασσα, στα ανοιχτά του Βαλπαραΐζο, μαζί με τους πολιτικούς αντιπάλους του νέου καθεστώτος. Στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε σε ελάχιστα αντίτυπα έπειτα από δικαστική διαμάχη, ενώ η αγγλική έκδοση που τυπώθηκε στο Λονδίνο κατασχέθηκε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Γιατί; Γιατί οι συγγραφείς αποδείκνυαν πώς τα συγκεκριμένα κόμικς περνάνε αβίαστα στα παιδιά τη διήγηση και τις νόρμες του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Οχι. Δεν με συγκίνησε ποτέ ο Τεν Τεν, ούτε ο Σκρουτζ. Προτιμούσα το γεροντοπαλίκαρο Αστερίξ με τον φίλο του με το χαμηλό στήθος και φυσικά την απόλυτη ηρωίδα των παιδικών, εφηβικών και ενήλικων χρόνων μου, την απίστευτη Μαφάλντα. Ούτε περίμενα τον Τεν Τεν να κλάψει, για να «γίνω κι εγώ Βέλγος». Τι να κάνουμε, όσα ενοχικά ή προβοκατόρικα ξεφουρνίζουν δεξιά και ακροδεξιά, ηλίθιοι ή απλώς σε διατεταγμένη υπηρεσία πολιτικοί, κομίστες ή δημοσιογράφοι, δεν θα μπορέσω ούτε Σαρλί να γίνω, ούτε Βέλγιο, ούτε Συρία, ούτε κι εγώ ξέρω τι άλλο. Δεν θα γίνω, γιατί δεν είμαι. Κρατάω μικρό καλάθι μπροστά σε τέτοιες δηλώσεις υποστήριξης και τεράστιο κοφίνι (γεμάτο αυγά), για όσους υποστηρίζουν πως πλέον πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον φόβο! Και ξαναγυρίζω στα παιδικά μου αναγνώσματα, να βρω παρηγοριά μαζί και θάρρος... Πάει η Μαφάλντα ένα ποτήρι νερό στον μπαμπά της, που διαβάζει στωικά εφημερίδα: «Λοιπόν, μπαμπά, σ' ακούω: Γιατί οι άνθρωποι αντί ν' αλλάζουν τις παλιές σάπιες δομές, επιμένουν να τους βάζουν υποστηρίγματα;». Πηγή Προφανώς, το άρθρο διαβάζεται σε αντίστιξη με αυτή την είδηση. Ένα άρθρο σχετικά με τον Τεν Τεν και το ρατσισμό. Και άλλο ένα.
  16. Τεν Τεν: ο ρατσιστής είναι γυμνός! «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» δεν είναι και το πιο... αθώο τεύχος της σειράς κόμικ με ήρωα τον νεαρό βέλγο δημοσιογράφο. Ο ίδιος ο δημιουργός του, ο Ερζέ, το έχει χαρακτηρίσει λάθος της νεότητάς του (κυκλοφόρησε σε σειρά το 1930 και ολοκληρωμένο έναν χρόνο αργότερα). Το περιεχόμενό του θεωρείται απροκάλυπτα ρατσιστικό (κι ας έχει αποφανθεί δικαστήριο των Βρυξελλών το 2012 ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει), καθώς υπεραμύνεται της αποικιοκρατίας και της ανωτερότητας της λευκής έναντι της μαύρης φυλής. Ακόμη και οι φιγούρες των Κονγκολέζων χρειάστηκε να ξανασχεδιαστούν από τον Ερζέ στη δεκαετία του '40 για να γίνουν λιγότερο «ενοχλητικές». Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αγγλία, «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» κυκλοφόρησε μόλις το 1991, με την προσθήκη κειμένου που εξηγούσε το ιδεολογικό πλαίσιο της εποχής στην οποία δημιουργήθηκε το κόμικ. Ο καλλιτέχνης Τομά Λεμπρούν θέλησε να ξεγυμνώσει τον ρατσιστή Τεν Τεν, και επέλεξε να το κάνει... κυριολεκτικά. Στο κόμικ του «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό γυμνός» έχει φροντίσει να απομακρύνει τα ρούχα του πρωταγωνιστή από κάθε καρέ του πρωτότυπου. Και ως πρωτότυπο εννοούμε εκείνο του 1930, πριν από τις «διορθώσεις» του Ερζέ. Φυσικά δεν θα καταφέρει να το εκδώσει ποτέ λόγω πνευματικών δικαιωμάτων, ωστόσο οι 48 πρώτες σελίδες είναι διαθέσιμες εδώ. πηγή
  17. Ξεκινάω ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη, σε περίπτωση που το αρθράκι δεν έπρεπε να μπει σε αυτή την ενότητα. Εξηγούμαι: είναι απόσπασμα από ένα αφιέρωμα της εφημερίδας στο μελετητή Serge Tisseron με αφορμή την κυκλοφορία στα ελληνικά του βιβλίου του "Οικογενειακά Μυστικά" από τις εκδόσεις Άγρα. Δεν έχω διαβάσει το εν λόγω βιβλίο, αλλά ο Tisseron τυγχάνει και συγγραφέας ενός βιβλίου για τον Τεν Τεν με τίτλο "Tin Tin chez le psychanalyste" (εκδόσεις Aubier). Λαμβάνοντας αφορμή από αυτό, η δημοσιογράφος (στη συγκεκριμένη περίπτωση η Μικαέλα Χαρτουλάρη) τον ρωτάει και κάτι σχετικά με τον Τεν Τεν. Η απάντηση του Tisseron έχει απομονωθεί μέσα στη συνέντευξη και την ποστάρω εδώ. Αν και πρόκειται για το νιοστό άρθρο σχετικά με τον Τεν Τεν και το δημιουργό του, θεωρώ ότι έχει κάποιο ενδιαφέρον. Το υπόλοιπο μέρος της συνέντευξης δεν έχει σχέση με τον Τεν Τεν (αν και κατά τα άλλα είναι πολύ ενδιαφέρον) και δεν το έχω σκανάρει. Θα δώσω το λινκ αν και όταν ανεβεί και στη διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας.
  18. leonidio

    Το πιο ακριβό εξώφυλλο Τεντέν

    Το πιο ακριβό εξώφυλλο Τεντέν Δεν τον έχουν πει άδικα «Βαν Γκογκ των κόμικς» τον Ερζέ, τον δημιουργό του Τεντέν που πέθανε το 1983. Το πρωτότυπο εξώφυλλο του «Μυστηριώδους Αστρου», δέκατου άλμπουμ των περιπετειών του δαιμόνιου δημοσιογράφου, που ο Βέλγος δημιουργός το είχε ζωγραφίσει το 1942, πουλήθηκε την Κυριακή προς 2,5 εκατομμύρια ευρώ στην Εκθεση Αντικών και Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες. Το προηγούμενο ρεκόρ για εξώφυλλο του Ερζέ ήταν του 2012, μόλις 1,3 εκατ. ευρώ για το γκουάς (νερομπογιά και κόλλα πάνω σε χαρτόνι) των πρώτων άλμπουμ του Τεντέν που κυκλοφόρησαν στην Αμερική. Το πανάκριβο σκίτσο είναι ασπρόμαυρο, φτιαγμένο με σινική μελάνη, έχει διαστάσεις 30 χ 41 εκατοστά και το γνωστό, καθαρό ύφος του Ερζέ. Δείχνει τον Τεντέν και τον Μιλού να βρίσκονται πάνω σε ένα θραύσμα μετεωρίτη, που έχει πέσει στον ωκεανό, και να κοιτούν αποσβολωμένοι ένα τεράστιο μανιτάρι (πάνω από 4-5 μέτρα ύψους) που μόλις ξεπήδησε από τη γη. Το έργο είναι ένα από τα τέσσερα εξώφυλλα του Ερζέ που ανήκουν τα τελευταία είκοσι χρόνια σε μια ιδιωτική συλλογή. Αλλα δεκαεννέα ανήκουν στη Φάνι Ρόντγουελ, δεύτερη σύζυγο του σχεδιαστή, που είναι σήμερα 80 χρόνων και έχει ξεκαθαρίσει ότι όσο τουλάχιστον είναι ζωντανή κανένα έργο του Ερζέ δεν θα πουληθεί. Ο αγοραστής του «Μυστηριώδους Αστρου» παραμένει ανώνυμος. Είναι πάντως «ένας φωτισμένος ερασιτέχνης συλλέκτης, ούτε Βέλγος, ούτε Γάλλος», όπως δήλωσε ο Αλέν Ιμπερτί, ο πανευτυχής γκαλερίστας που είχε αναλάβει την πώλησή του. Τον πλησίασε, είπε, ένα λονδρέζικο δικηγορικό γραφείο. «Λίγο περίεργο, αλλά καθόλου ασυνήθιστο όταν η τιμή είναι τόσο μεγάλη». Τα τελευταία χρόνια, πάντως, ο Ερζέ συνεχώς ανεβαίνει στο χρηματιστήριο της τέχνης. Τον Μάιο του 2014 ένας συλλέκτης έδωσε 2,65 εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει σε παριζιάνικη δημοπρασία δύο εσώφυλλα του 1937, στα οποία ο Βέλγος είχε ζωγραφίσει τον Τεντέν σε 34 διαφορετικές στάσεις. Παραμένει από τότε παγκόσμιο ρεκόρ τιμής πώλησης κόμικς. Τον Δεκέμβριο του 2014, πάλι, ένα εξώφυλλο του «Petit Vingtième», του εβδομαδιαίου νεανικού ενθέτου της βελγικής εφημερίδας «Le Vingtième Siècle», που πρώτη φιλοξένησε τις Περιπέτειες του Τεντέν, στο οποίο υπήρχε ένα σκίτσο από το «Σκήπτρο του Οττοκάρ», πουλήθηκε για 539.880 ευρώ Από την "Εφημερίδα των Συντακτών" σε επιμέλεια Βένιας Γεωργακοπούλου. Το λινκ εδώ.
  19. Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού. Όπως θα καταλάβετε, σχετίζεται άμεσα με τις πρόσφατε ανασκαφές στην Αμφίπολη (δείτε και τη συζήτηση εδώ). Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι εκτός από το γνωστό σε όλους μας Τεν Τεν, γίνεται και εκτενής αναφορά στο κόμικ Le Tombeau d'Alexandre, του οποίου το αγγλικό scanlation μας προσέφερε ο GreekComicFan εδώ. Στο εσωτερικό του μνημειακού τάφου. Σκηνή από την κόμικς σειρά των Isabelle Dethan, Julien Maffre, Le Tombeau d’Alexandre.. Delcourt Τα κόμικς έχουν προβληματισθεί ιδιαίτερα για τον τρόπο παρουσίασης των αρχαιολογικών ανακαλύψεων. Το παρελθόν ασκεί γοητεία, η προσέγγιση της οποίας είναι πάντα μια πρόκληση για τους αφηγητές. Ακόμα κι αν, για να δείξουν μια ανασκαφή (όπως π.χ. αυτή στην Αμφίπολη) μπορεί να καταφεύγουν στα κλισέ - τα παιχνίδια με τα οποία δεν είναι κατ' ανάγκην καταδικαστέα. [TBJ] «Ο αρχαιολόγος δεν είναι Ιντιάνα Τζόουνς», έγραφε ο Ηλίας Κανέλλης στα Νέα (8/9/2014), αναφερόμενος στον τρόπο που το υπουργείο Πολιτισμού διαχειρίζεται τη δημοσιότητα των ανασκαφών στην Αμφίπολη και έχει απόλυτο δίκιο: παρ’ όλο που στην πράξη είναι αδύνατον να αποφύγει κανείς τα στερεότυπα, η επιλογή τέτοιου στερεοτύπων στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι τουλάχιστον άστοχη. Όμως τα παιχνίδια με τα κλισέ δεν είναι κατ’ ανάγκην καταδικαστέα. Στον χώρο των κόμικς, τα στερεότυπα περί αρχαιολογίας συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πιο συναρπαστικούς αφηγηματικούς τόπους, ήδη από την δεκαετία του 1930 και τα Πούρα του Φαραώ του Ερζέ που δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες από τα τέλη του 1932 ως τις αρχές του 1934. Στα πρώτα κιόλας καρέ, ο Τεντέν συναντά έναν αφηρημένο αρχαιολόγο που ζει στον κόσμο του και πηγαίνει στην Αίγυπτο για να ανακαλύψει τον τάφο ενός φαραώ, αψηφώντας την αναπόφευκτη κατάρα που απειλεί όσους τον αναζητούν. Η σύντομη σεκάνς στην καρδιά του τάφου στα Πούρα του Φαραώ αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία των κόμικς αρχαιολογικής φαντασίας. Αξίζει τον κόπο να σταθούμε στην εικόνα των αρχαιολόγων που αναζήτησαν τον περίφημο αυτό τάφο και κατέληξαν κι εκείνοι σε σαρκοφάγους: η τραγική μοίρα τους, που δεν οφείλεται σε υπερφυσικές δυνάμεις, είναι μια ειρωνική παρωδία της αρχαίας ιερουργίας της οποίας αναζητούσαν τα απομεινάρια. Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επόμενη μεγάλη περιπέτεια του Τεντέν. Το Σπασμένο Αυτί, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τα τέλη του 1935 ως τις αρχές του 1937, δεν έχει άμεση σχέση με την αρχαιολογία: αναζητώντας ένα είδωλο της φανταστικής φυλής των Αρουμπάγια που εκλάπη από το Εθνογραφικό Μουσείο, ο ήρωας καταλήγει στη Νότια Αμερική, στη ζούγκλα του επίσης φανταστικού ποταμού Μπαντουραγιάλ· εκεί, ένας Άγγλος εξερευνητής, ο οποίος έχει εγκαταλείψει τον πολιτισμό, του αποκαλύπτει την ιστορία του ειδώλου. Η περιπέτεια έχει έμμεση αλλά στενή σχέση με τον προβληματισμό για την φύση και την αποστολή της αρχαιολογίας, αν λάβουμε υπ’ όψη μας ένα πραγματολογικό στοιχείο και μια χρονική σύμπτωση. Αφ’ ενός, ο ευρωπαίος που συναντά ο Τεντέν στα βάθη της ζούγκλας είναι, κατά πάσα πιθανότητα, εμπνευσμένος από τον ιδιόρρυθμο εξερευνητή και αρχαιολόγο Πέρσυ Φώσετ, ο οποίος είχε εξαφανιστεί το 1925, αναζητώντας μια χαμένη αρχαία πόλη, κάτι ανάμεσα στην Ατλαντίδα και το Ελ Ντοράντο, στα βάθη της ζούγκλας της Βραζιλίας· από την άλλη, το Σπασμένο Αυτί δημοσιεύτηκε την εποχή που ο Βάλτερ Μπένγιαμιν έγραφε και επεξεργαζόταν το δοκίμιό του για την Τέχνη στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας. Ο εκκεντρικός Φώσετ χάθηκε αναζητώντας αρχαίες χίμαιρες μοντέρνας κοπής σε μια σχεδόν απεγνωσμένη προσπάθεια να βρει κάποια τελευταία άγνωστη γωνιά σε έναν κόσμο που είχε πια εξερευνηθεί και ανασκαφεί εξονυχιστικά, σε μια εποχή που τόσο η κληρονομιά των αρχαίων και των «αγρίων», όσο και η καλλιτεχνική δημιουργία των νεοτέρων, έχουν μπει για τα καλά στην εποχή της βιομηχανικής αναπαραγωγής των έργων τέχνης. Ο Ερζέ δεν μπορούσε φυσικά να γνωρίζει τι έγραφε εκείνη την εποχή ο Μπένγιαμιν, όμως το χιουμοριστικό εύρημα του αποδίδει, ίσως όχι εντελώς ασυνείδητα, αυτό που επιχειρεί να αναλύσει ο μεγάλος στοχαστής· πάντως ο αναγνώστης δεν μπορεί να μην συσχετίσει την περίπτωση του Φώσετ και την εμπορευματοποίηση της τέχνης σε μαζική κλίμακα. Από τους αρχαιολόγους στις σαρκοφάγους στα Πούρα του Φαραώ ως τα πολλαπλά βιομηχανικά αντίγραφα του ειδώλου στο Σπασμένο Αυτί, ορίζεται, κατά κάποιον τρόπο, το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η μυθοπλασία αρχαιολογικής έμπνευσης – αλλά και τα στερεότυπα που συσχετίζονται με την αρχαιολογική επιστήμη – σε μια εποχή που το αρχαιολογικό εύρημα, το οποίο έχει χάσει προ πολλού την αίγλη του ως αισθητικό πρότυπο, χάνει και την «αύρα» του ως έργο τέχνης. Προσπερνώντας πολλές άλλες εκδοχές της εικονογραφημένης αρχαιολογικής μυθοπλασίας, από τις ανακαλύψεις των Ντακ του Καρλ Μπαρκς και το αριστουργηματικό Μυστήριο της Μεγάλης Πυραμίδας του Ε.Π. Ζακόμπς ως τις δουλειές που μεταφέρουν στα καρέ των κόμικς το ύφος και την θεματολογία των μπεστ σέλερ του Νταν Μπράουν, αξίζει να σταθούμε, αναμένοντας νεότερα για την πρόοδο των ανασκαφών στην Αμφίπολη, στον τρίτομο Τάφο του Αλέξανδρου, σε κείμενα της Ιζαμπέλ Ντετάν και σχέδιο του Ζυλιέν Μαφρ, που κυκλοφόρησε από το 2008 ως το 2012. Πρόκειται για μια ατμοσφαιρική περιπέτεια εποχής που διαδραματίζεται το 1858 στην Αίγυπτο, με ήρωες μια ομάδα Γάλλων αρχαιοκάπηλων οι οποίοι Όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος του Τάφου του Αλέξανδρου, η αρχαιολογική περιπέτεια στο στυλ των ταινιών με τον Ιντιάνα Τζόουνς ήταν μάλλον παρωχημένη: είχε περάσει πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα από την πρώτη προβολή των Κυνηγών της Χαμένης Κιβωτού και μια δεκαετία από την κυκλοφορία του πρώτου παιχνιδιού με την Λάρα Κροφτ. Από την άλλη, ο προβληματισμός για την πολύπλευρη ιδεολογική – και όχι μόνο – φόρτιση των αρχαιολογικών ανακαλύψεων έχει περάσει από τα πανεπιστημιακά συγγράμματα στον δημόσιο διάλογο και τις στήλες των εφημερίδων ή των περιοδικών ευρείας κυκλοφορίας. Αυτούς ακριβώς τους προβληματισμούς αξιοποιεί, με δεξιοτεχνικό τρόπο, η σεναριογράφος, τοποθετώντας τους στο επίκεντρο μιας πραγματικά συναρπαστικής περιπέτειας, από την οποία δεν λείπουν ούτε μια αισθηματική πλοκή, ούτε μια κάποια δόση χιούμορ: ο αναγνώστης παρακολουθεί τον ανταγωνισμό μεταξύ αποικιοκρατών – ο κακός δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένας αδίστακτος Άγγλος καθηγητής – με φόντο την συγκρότηση ενός αιγυπτιακού εθνικισμού. Τα στερεότυπα του χτες έχουν αντικατασταθεί από τις κοινοτοπίες μιας σύγχρονης ιστορικής βουλγκάτας: όμως, παρά τις αναπόφευκτες σχηματοποιήσεις, αυτή η βουλγκάτα είναι ένα καλό εμβόλιο για τις παθολογίες που επισημαίνει ο Ηλίας Κανέλλης. Αν είναι αναγκαίο να χειριστεί κανείς κοινοτοπίες και στερεότυπα, ως στέλεχος υπουργείου ή ως δημιουργός κόμικς, είναι προτιμότερο να διαλέξει κανείς κοινοτοπίες και στερεότυπα που έχουν ευρετικό δυναμικό, όπως στην περίπτωση του Σπασμένου Αυτιού, ή, όπως στην περίπτωση του Τάφου του Αλέξανδρου, να παραπέμπουν σε μια ιστοριογραφία που προκαλεί το ενδιαφέρον χωρίς να καλλιεργεί ανεδαφικές και αντιεπιστημονικές ιδεοληψίες. Αν όχι για άλλο λόγο, επειδή η αρχαιολογική μυθοπλασία – και η ίδια η αρχαιολογία – μπορεί να συναρπάζει χωρίς να φανατίζει. Βιβλιογραφικές παραπομπές: Hergé, Les Cigares du Pharaon, Casterman, 2010 (1η δημοσίευση: 1932-1934, 1η έκδοση: 1934). Hergé, L’Oreille cassée, Casterman, 2010 (1η δημοσίευση: 1935-1937, 1η έκδοση: 1937). Isabelle Dethan, Julien Maffre, Le Tombeau d’Alexandre, Delcourt, 2008, 2010, 2012. Βάλτερ Μπένγιαμιν,Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας, μετάφραση: Φώτης Τερζάκης, Επέκεινα, 2013 και Για το έργο τέχνης, μετάφραση: Αντώνης Οικονόμου, Πλέθρον, 2013. Το λινκ εδώ
  20. Ο Τεν Τεν έγινε 80 ετών! Ντίνα Μιχαλοπούλου Δημοσίευση : 11/02/2009 (link) Ο δαιμόνιος δημοσιογράφος με το νεανικό παρουσιαστικό και το μονίμως όρθιο τσουλούφι Τεν Τεν κλείνει φέτος τα 80 του χρόνια. Ο Τεν Τεν ξεκίνησε τις περιπετειώδεις του αναζητήσεις από τη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 30 και μέσα στον αιώνα μας, ταξίδεψε στην Αφρική, στην Αμερική, στην Αίγυπτο αλλά και στο Φεγγάρι και έζησε μαζί με τον πιστό του Μιλού, αγωνιώδεις περιπέτειες, από τις οποίες πάντα κατάφερνε να γλιτώνει χάρη στο ευρηματικό του μυαλό. Ο Τεν Τεν πρωτοπαρουσιάστηκε σε ένθετο της βελγικής εφημερίδας Le Vingtieme Siecle, στις 10 Ιανουαρίου του 1929. Η πρώτη αποστολή του ήταν ένα ρεπορτάζ στη Σοβιετική Ρωσία, όπου μαζί με τον Μιλού αποκαλύπτουν το «κρυφό πρόσωπο» πίσω από την επίσημη εικόνα της τότε υπερδύναμης. Πατέρας του Τεν Τεν είναι ο Βέλγος σκιτσογράφος Herge, ο οποίος για τις ανάγκες των πολλών και διαφορετικών περιπετειών σε ουρανό, στεριά και θάλασσα έχει σχεδιάσει διάφορους άλλους ήρωες που πλαισιώνουν τον νεαρό δημοσιογράφο στις περιπέτειές του, όπως τον οξύθυμο τύπο Κάπτεν Χάντοκ, τον καθηγητή Κάλκουλους, τους «δίδυμους» ντετέκτιβς Τόμσον και Τόμσον, αλλά και πολλούς άλλους. Όπως μαθαίνουμε από την ιστοσελίδα του, ο Τεν Τεν έχει πουλήσει από το 1929, όταν εμφανίστηκε 230 εκατομμύρια αντίτυπα με τις ιστορίες του και ότι οι ιστορίες του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 80 γλώσσες. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι ο Τεν Τεν έφτασε στο Φεγγάρι το 1954, δηλαδή 15 ολόκληρα χρόνια πριν τον Νηλ Άρμστρονγκ.! Όσον αφορά τώρα τον μπαμπά του Τεν Τεν, το διάσημο σκιτσογράφο Ζωρζ Ρεμί ή Herge –γεννημένο το 1907- αυτός ασχολήθηκε με το σκίτσο από νεαρή ηλικία. Ο Τεν Τεν μάλιστα είναι και κάπως αυτοβιογραφικός αφού ο Ερζέ όταν ήταν στους προσκόπους είχε το παρατσούκλι «Περίεργη Αλεπού» και οι πρώτες του ιστορίες τυπώθηκαν σε μικρά περιοδικά των προσκόπων. Η καριέρα του ξεκίνησε από τον Εικοστό Αιώνα (Le Vingtieme Siecle) όταν ανέλαβε επικεφαλής του νεανικού περιοδικού Le petit vingtieme, στο οποίο έκανε την πρώτη του εμφάνιση ο Τεν Τεν. Δείγμα της αγάπης που τρέφουν για τον Ερζέ και τον ήρωα του οι Βέλγοι είναι ότι για τα 75α γενέθλια του Ερζέ η Αστρονομική Εταιρείας του Βελγίου έδωσε το όνομα ενός μικρού πλανήτη που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και βρίσκεται μεταξύ του Δία και του Ερμή με το όνομά του. Ο Ερζέ άφησε την τελευταία του πνοή το 1983. Τον Ιούνιο του 2009 θα ανοίξει τις πύλες του το Μουσείο Ερζέ στο Βέλγιο, Ήδη, όπως μαθαίνουμε από την ιστοσελίδα, ο πρώτος που έχει ερευνήσει την υπόθεση είναι ο ίδιος ο Τεν Τεν ο οποίος φέρεται να αποχώρησε ικανοποιημένος…
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.