Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'σχολιαστής'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Valtasar

    ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ

    Μία έκδοση που έχει μία από τις πρώτες δουλειές του Αρκά για τις εκδόσεις Σχολιαστής (έκδοση 1984). Το έντυπο μοιάζει περισσότερο με τετραδιάκι καθώς είναι με σπιράλ και περιέχει ένα σχέδιο σε κάθε ένα φύλλο, που απαρτίζουν μια ενιαία ιστορία. Τιμή δεν αναγράφεται πουθενά, μόνο εκδόσεις και έτος κυκλοφορίας. Αφιέρωμα στον Αρκά
  2. φλοκ

    ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

    Την Πρωταπριλιά του 1983 εμφανίζεται στα περίπτερα ένα νέο περιοδικό. Το όνομα αυτού, "Σχολιαστής". Πρόκειται για ένα περιοδικό, μέσω του οποίου εκφράζει και ζυμώνει τις απόψεις της μια ομάδα από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς (εξωκοινοβουλευτικής , παραδοσιακής ,αναρχικού χώρου ,οικολογικών κινημάτων ,φεμινιστικών ομάδων κ.α). Το περιοδικό ασχολείται με θέματα πολιτικά, οικονομικά , κοινωνικά, οικολογικά ,μουσικά κ.α κοιτώντας τα από καθαρά πολιτική σκοπιά . To περιοδικό που από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως ένα περιοδικό-τομή στο χώρο του ελληνικού Πολιτικού τύπου από την αρχή υπήρξε πολύ φιλικό με την τεχνη των κομικς . Πολλοί μεγάλοι Ελληνες κομιστες και γελοιογράφοι (Ιωαννου ,Ζερβος ,Αρκας , Χατζακης κ.α ) βρήκαν φιλόξενο χώρο για να αναδείξουν τη δουλειά τους η οποία πολλές φορές κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο (εξώφυλλα από Αρκα ,Ιωάννου ). Οι συντελεστές Κεντρικό ρόλο στο νέο εγχείρημα διαδραματίζει ένα δυναμικό που προέρχεται από τη Β’ Πανελλαδική (Γιώργος Πιτουρόπουλος, Δημήτρης Ψαρράς, Γιάννης Μηλιός, Χριστόφορος Βερναρδάκης, Παναγιώτης Παναγιώτου, Αγγέλικα Ψαρρά) και, κατά ένα μέρος του, στηρίζει τη μαρξιστική-αλτουσεριανή επιθεώρηση «Θέσεις». Ο «πυρήνας» αυτός πλαισιώνεται από ιστορικές φυσιογνωμίες της Αριστεράς, όπως ο ηγέτης της Τέταρτης Διεθνούς Μιχάλης Ράπτης, αγωνιστές του αντιδικτατορικού κινήματος όπως ο Περικλής Κοροβέσης, στελέχη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς όπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου, αλλά και καλλιτέχνες όπως ο Νότης Μαυρουδής, ο Πέτρος Ζερβός, ο Γιάννης Ιωάννου και ο Αρκάς. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, και μέχρι τον Απρίλιο του ’90, στις σελίδες του περιοδικού θα φιλοξενηθούν κείμενα των Χρήστου Μαχαίρα, Ελιζαμπέτας Καζαλότι, Ρολφ Πόλε, Τάσου Κωστόπουλου, Ανδρέα Πανταζόπουλου, Ευγένιου Αρανίτση, Ελένης Καλαφάτη, Κώστα Βερνίκου, Νάνου Βαλαωρίτη, Δημοσθένη Κούρτοβικ, Ηλία Πετρόπουλου, Μιχάλη Μητσού, Δημήτρη Πουλικάκου, Αρίστου Γιαννόπουλου, Μιχάλη Τρεμόπουλου κ.ά. ΠΗΓΗ : http://www.rednotebook.gr/details.php?id=2811 Ο "Σχολιαστής" υπήρξε φορέας ενός ανώτερου επιπέδου και κουλτούρας στο χώρο των πολιτικών/κινηματικών περιοδικών. Σε πείσμα κάθε ορθοδοξίας, ακόμα και της "κινηματικής", στα εφτά χρόνια της κυκλοφορίας του (Απρίλιος 1983-Απρίλιος 1990) ο "Σχολιαστής" θα διατηρεί ως σήμα κατατεθέν τον αντικομφορισμό και το χιούμορ. Στη δεκαετία του 80 είχε μεγάλη απήχηση και αρκετά καλή κυκλοφορία και υπήρξε το περιοδικό των φοιτητικών χρόνων πολλών από εμας . Με 87 τεύχη στο ενεργητικό του (86 τακτικά και ένα «εκτός σειράς», για την Τιεν Αν Μεν), μετρώντας πολλούς φανατικούς φίλους και όχι λίγους αντιπάλους, την Πρωταπριλιά του 1990 ο «Σχολιαστής» θα αναγγείλει το τέλος της διαδρομής του: «Ο λόγος είναι απλός. Η συνέχιση της έκδοσής του με τα σημερινά δεδομένα θα απέβαινε σε βάρος της ποιότητας και του περιεχομένου του. Απεχθανόμαστε τις εκπτώσεις κάθε είδους». Ενδεικτικά παραθέτω τα κομικς και τις γελοιογραφίες του τευχους 21 . ΑΡΚΑΣ - SHOW BUSSINESS ΙΩΑΝΝΟΥ - ΤΟ ΓΝΗΣΙΟ 1984 ΖΕΡΒΟΣ Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Melandros & Valtasar.
  3. Έξι Έλληνες σκιτσογράφοι αποχαιρετούν το δάσκαλό τους Η πολιτική γελοιογραφία, για να είναι πραγματικά αιχμηρή και εύστοχη, απαιτεί πολλά χαρίσματα. Χιούμορ, ταλέντο, οξύνοια, αντικειμενικότητα, γνώση των ορίων, ήθος. Ο Γιάννης Ιωάννου, συνδύαζε όλα τα παραπάνω και πολλά χαρίσματα ακόμη, γεγονός που τον έκανε τον κατά γενική ομολογία κορυφαίο Έλληνα πολιτικό γελοιογράφο της μεταπολίτευσης. Μέσα από το 'Αντί', τον θρυλικό 'Τρίτο Δρόμο' και πληθώρα μέσων, από εφημερίδες μέχρι και το δικό του μπλογκ, η σατιρική ματιά του Γιάννη Ιωάννου υπήρξε πάντοτε εύστοχη και επίκαιρη. Μα κυρίως, ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος, ενέπνευσε πολλούς ακόμη σκιτσογράφους να ακολουθήσουν το δρόμο του και να μάθουν δίπλα του. Σήμερα, μέσα από το Oneman, ήρθε η ώρα κάποιοι από τους μαθητές αυτούς να αποχαιρετήσουν με τα δικά τους λόγια -ή και σκίτσα- τον Δάσκαλο, ο οποίος στις 9 του περασμένου Μαΐου έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 75 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα έργο διαχρονικό και παιδευτικό, το οποίο θα αποτελεί για πάντα σημείο αναφοράς. 'Η αρχεία Ελλάδα', το τελευταίο σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου στο μπλογκ του, το οποίο δημοσιεύθηκε και στην Εφημερίδα των Συντακτών Σπύρος Δερβενιώτης Προσπαθώ να θυμηθώ την πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με τη σάτιρα του Γιάννη Ιωάννου, και το μυαλό μου είναι κενό. Θυμάμαι πολύ καθαρά (παρ’ ότι παιδί) την πρώτη εντύπωση που μου έκανε η λιτή απέριττη γραμμή και η ιδιόλεκτος του ΚΥΡ. Θυμάμαι πολύ καθαρά (καθ’ ότι έφηβος) την πρώτη φορά που είδα σε δράση τον οδοστρωτήρα που ήταν ο Αρκάς, στον ‘Κόκκορα’. Αλλά δε θυμάμαι την πρώτη φορά που εκτέθηκα στη νευρώδη και διαβρωτική ματιά του Γιάννη, που επηρέασε τη δική μου προσέγγιση όσο όλοι οι υπόλοιποι Δάσκαλοι συνδυαστικά, και ίσως και λίγο παραπάνω. Προσπαθώντας να σκεφτώ γιατί συμβαίνει αυτό, κατέληξα σ’ ένα συμπέρασμα που θέλω να πιστεύω ότι βγάζει νόημα: Ο εγκέφαλός μου κατέγραψε το Γιάννη σα να ήταν Πάντα εκεί. Σαν η οξυδερκής ματιά του, η βίαιη εισβολή του στα άδυτα των μυαλών των Στιβαρών Ηγετών μας στην ησυχία του σπιτιού τους, αυτό το εμμονικά τεκμηριωμένο ξεγύμνωμα των πιο ιδιοτελών κινήτρων κάθε εξουσίας, αυτός ο διαρκής υποτιτλισμός της ζωής που ζήσαμε, να ήταν πάντα εκεί. Σαν, παρ΄ όλο που το έργο του συνιστούσε μια τομή στην ελληνική γελοιογραφία, ταυτόχρονα να έγινε το σημείο μηδέν, ένα event horizon που καμπύλωσε το σατιρικό χωροχρόνο, ενώνοντας το Πριν (την εποχή μιας γλυκιάς. ασφαλούς γελοιογραφίας) με το Μετά (τη Γιακωβίνικη αναίδεια που μας μεταλαμπάδευσαν από το Γαλλικό Μάη οι καλύτεροι εκπρόσωποι της Μεταπολιτευτικής γελοιογραφίας) σε ένα σώμα: την Ευγενή Αναίδεια που τόσους σύγχρονους και κατοπινούς συναδέλφους του καθόρισε. Είναι ένα συμπέρασμα που γλυκαίνει κάπως τη βαθιά θλίψη για την απώλεια ενός βαθιά ευγενικού ανθρώπου που ευτύχησα να γνωρίσω από κοντά. Γιατί σημαίνει ότι, όπως πάντα ήταν, έτσι πάντα και θα είναι εδώ. Μιχάλης Κουντούρης Ήταν λίγο μετά την Άλλη Επταετία όταν συστηθήκαμε με τον Κοσμά τον Ευρωπαίο και το Μεγάλο Αφεντικό. Τους ακολουθήσαμε με την Πρώτη στον Τρίτο Δρόμο, ένα δρόμο που μας οδήγησε στο πιο σημαντικό σταυροδρόμι της ελληνικής πολιτικής γελοιογραφίας μετά τη μεταπολίτευση. Πολιτικού σκίτσου και κόμικς γωνία. Εκεί γνωρίσαμε, θαυμάσαμε, εμπνευστήκαμε, επηρεαστήκαμε και αγαπήσαμε τον Γιάννη Ιωάννου. Εκεί, σ ’εκείνη τη γωνία, θέλω να αφήσω αυτό το σκίτσο στη μνήμη του. Να το αφήσω με μια βαθιά υπόκλιση, Όσο βαθύς είναι ο σεβασμός που αισθάνομαι, Όσο βαθιά είναι η θλίψη για το χαμό του. Μια υπόκλιση τόσο βαθιά που δεν θα αφήσει να φανεί το δάκρυ για το δάσκαλο που έφυγε, για το συνάδελφο που χάσαμε για το φίλο που θα μας λείψει. Ο τρίτος δρόμος ορφάνεψε… Πέτρος Ζερβός Τον Γιάννη Ιωάννου τον πρωτοείδα στα γραφεία του Σχολιαστή, μέσα δεκαετίας ’80. Ήταν ήδη γνωστός γελοιογράφος, εγώ στα πρώτα μου βήματα. Όμως δεν ανταλλάξαμε ποτέ κουβέντα! Εγώ πολύ ντροπαλός, αυτός από τη φύση του απόμακρος δούλευε απομονωμένος στο βάθος, σε κάποιο τραπέζι… Τον ξανασυνάντησα το 2006, στα πλαίσια των εκδηλώσεων Πάτρα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, όπου φιλοξενηθήκαμε Έλληνες και Ευρωπαίοι γελοιογράφοι για να φτιάξουμε επί τόπου έργα με θέμα το Καρναβάλι. Γνώρισα έναν διαφορετικό άνθρωπο! Ήταν κοινωνικός, φιλικός, εξωστρεφής και ένα βράδυ σε τραπέζι, όσοι ξέραμε τον κλειστό του χαρακτήρα, με έκπληξη τον είδαμε να χορεύει! Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον άνθρωπο Ιωάννου, όταν στήναμε τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων στη σημερινή της μορφή. Εξαιρετικά ευφυής, με χιούμορ, ολιγόλογος, κάθε του κουβέντα μεστή και καθαρή. Κρεμόμασταν από το στόμα του γιατί πάντα είχε κάτι ουσιαστικό να πει και πάντα έδινε διέξοδο σε πολλές δυσκολίες που προέκυπταν. Ήταν ακέραιος άνθρωπος, με ήθος και πεντακάθαρο βλέμμα. Θυμάμαι, σε κάποιο βραδινό τραπέζι, με έκπληξη να απαξιώνει μπροστά σε άλλους συναδέλφους σκίτσα μου που με τα δικά του κριτήρια έβρισκε «χυδαία»! Αυτό δεν επηρέασε την εκτίμησή μου γι’ αυτόν, αντίθετα μ’ έκανε να σκεφτώ πάνω στη δουλειά μου και να μην κάνω το λάθος να μπερδεύω το χιούμορ με την εμπάθεια!... Ο Γιάννης Ιωάννου ήταν ανοιχτός σε νέους γελοιογράφους που εντάσσονταν στη Λέσχη αλλά και απρόθυμος να δεχτεί όσους δεν θεωρούσε άξιους! Δεν θα μιλήσω για το έργο του. Κατ’ εμέ είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας γελοιογράφος μεταπολεμικά! Η δουλειά του είναι μια τοιχογραφία των τελευταίων δεκαετιών της χώρας. Ένας ιστορικός δεν θα κατανοήσει π.χ. την δεκαετία του ’80, που ήταν καθοριστική ακόμα και για το σήμερα, αν δεν μελετήσει τα αντίστοιχα βιβλία του Ιωάννου! Τα τελευταία χρόνια μια μικρή παρέα γελοιογράφων συναντιόμασταν και εκτός Λέσχης, συχνά με τον Γιάννη. Πάντα ένιωθα δέος και σεβασμό δίπλα του! Ο Γιάννης εξακολουθούσε να είναι για μένα απόμακρος, όχι πια από παραξενιά του χαρακτήρα του αλλά γιατί καταλάβαινα την βαθιά αξία του ως δημιουργού και ως ανθρώπου... Παναγιώτης Μητσομπόνος Αντί κειμένου, ο Παναγιώτης Μητσομπόνος προτίμησε να αποχαιρετίσει τον Γιάννη Ιωάννου με μια διαφορετική μεταξύ τους 'συνομιλία', η οποία δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στην Εφημερίδα των Συντακτών το 2017 Πάνος Ζάχαρης Όταν καλείσαι να μιλήσεις για έναν Μεγάλο που έφυγε, φλερτάρεις μοιραία με την αυτοαναφορικότητα. Τον ήξερες; Σε ήξερε; Τι του είχες πει και τι σου απάντησε… Πόσο μάλλον όταν αυτός που έφυγε καθόρισε όχι απλώς τον τρόπο με τον οποίο δουλεύεις αλλά και την ίδια την επιλογή της δουλειάς σου, την επιλογή του –τρίτου;- δρόμου που επέλεξες να τραβήξεις στη ζωή σου. Το αποτύπωμα του Γιάννη Ιωάννου στην Ελληνική Γελοιογραφία, είναι γιγαντιαίο και βαθύ. Τόσο μεγάλο που όσο κι αν το θες είναι δύσκολο να βαδίσεις παράλληλα με αυτό γιατί νιώθεις πως καταλαμβάνει όλο το μονοπάτι που ο ίδιος άνοιξε λίγο πριν το ’80. Έτσι, προχωράς προσεκτικά, βρίσκοντας τα δικά σου μονοπατάκια, τις γελοιογραφικές παρακάμψεις που όμως συχνά, ενίοτε ασυναίσθητα καταλήγουν ξανά στα χνάρια του. Το παρήγορο είναι ότι σε αυτόν τον δρόμο έχεις καλή παρέα. Συναντάς πολλούς, όλους σχεδόν τους φίλους και τους συναδέλφους σου. Άλλους τους βλέπεις μπροστά να προπορεύονται σημαντικά, άλλους στο πλάι, άλλους να ξεκινούν τώρα να τον βαδίζουν. Χάσαμε τον Γιάννη Ιωάννου, αλλά δεν πρόκειται να χαθούμε στον δρόμο του που κάναμε δικό μας. Το σκίτσο της κεντρικής φωτογραφίας μάς το παραχώρησε ευγενικά ο κύριος Πάνος Μαραγκός, ο οποίος προτίμησε να αποχαιρετήσει τον φίλο του με ένα σχέδιο, το οποίο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εφημερίδα 'Έθνος'. Και το σχετικό link...
  4. vaios

    ΤΟ ΓΝΗΣΙΟ 1984

    Το λεύκωμα περιέχει κωμικά πολιτικά στριπ και γελοιογραφίες του Γιάννη Ιωάννου που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Σχολιαστής το 1984. Οι πολιτικοί εκείνης της εποχής πρωταγωνιστούν σε ρόλους κόμικ-ηρώων σε καταστάσεις με χιουμοριστική διάθεση. Στο φόντο όμως διαφαίνεται η ειρωνεία του σκιτσογράφου για τα κακώς κείμενα και τις πολιτικές ελλείψεις κυβερνώντων και αντιπολίτευσης. Vaios Aφιέρωμα στον Γιάννη Ιωάννου
  5. Melandros

    ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

    Τον Οκτώβριο του 1990 ο Γ. Καλαϊτζής βγάζει απο τις εκδόσεις Κώμος ''Το Μαύρο Είδωλο Της Αφροδίτης''. Ένα χρόνο και λίγους μήνες πρίν, το Μαύρο είδωλο της Αφροδίτης δημοσιεύεται σαν ένθετο σε συνέχειες στο Περιοδικό Σχολιαστής, δεν ξέρω σε πόσα τεύχη του περιοδικού, αλλά άμα κρίνω απο τα δύο πρώτα που είναι περίπου 10σέλιδα πρέπει να ήταν σε 8 με 9 τεύχη. Οι διαστάσεις του Σχολιαστή είναι 23,5Χ34, ενώ τα τευχάκια που ήταν στο κέντρο του περιοδικού είχαν διαστάσεις 20,5Χ27,5. Το πρώτο τεύχος που φιλοξένησε την αρχή του εικονογραφήματος ήταν το τ.74, τον Απρίλιο του 1989.. Τεύχος 74 (Πρώτο Μέρος) Η αρχή.. Ξεκινάει απο την σελίδα 3 του βιβλίου και περιλαμβάνει και την σελίδα 17.. (οι δύο πρώτες σελίδες) Τεύχος 75 (Δεύτερο Μέρος) Ξεκινάει απο την σελίδα 18 του βιβλίου και περιλαμβάνει και την 24.. (οι δύο πρώτες σελίδες) Επίσης διαφορά έχει η ποιοτητα του χαρτιού στο πρώτο τεύχος απο το δεύτερο.. Το πρώτο ήταν απο το ίδιο χαρτί που ήταν και το περιοδικό, ενώ στο δεύτερο είναι απο γυαλιστερό χαρτί.. Στην Βίκι για Το Μαύρο Είδωλο Της Αφροδίτης..
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.