Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η νέα αυτοέκδοση του – δικού μας – Περικλή Κουλιφέτη εξερευνά την περιθωριακή κοινωνία των προπολεμικών ρεμπετών, παρουσιάζοντας σε λίγες σελίδες ένα ατμοσφαιρικό ενσταντανέ εγκλήματος και πάθους. Η δράση της ιστορίας τοποθετείται στον Πειραιά του 1929, την εποχή που το ρεμπέτικο, ένα ιδιόμορφο συνονθύλευμα λαϊκών μουσικών παραδόσεων της εποχής, έχει αρχίσει να αποκρυσταλλώνεται ως διακριτό και δημοφιλές είδος μουσικής, με καταλύτη τον ξεριζωμό των Μικρασιατών προσφύγων και την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Τα ελληνικά λιμάνια και οι φτωχογειτονιές ήταν άλλωστε ο προνομιακός φυσικός χώρος όπου υφαινόταν η συγκεκριμένη μουσική στο περιθώριο και μακριά από την προβολή. Πρωταγωνιστής είναι ο Μπάμπης ο σερμπέτης, ο οποίος επισκέπτεται το καφενείο της περιοχής του για να θαυμάσει τη φωνή και την παρουσία της πρώην συντρόφου του, της Ρίτας. Ο μαστρο-Νικόλας ο τεκετζής καμαρώνει την «αηδόνα» του που γεμίζει το μαγαζί με το εύρος της φωνής της, αφού τραγουδάει από αμανέδες και ρωμέικα μέχρι σμυρνέικα και αρμένικα. Από τις πρώτες σελίδες της ιστορίας μπαίνουμε για τα καλά στην ατμόσφαιρα της εποχής, σε μια μυσταγωγική ρεμπέτικη βραδιά, μέσα στο καταγώγιο γεμάτο καπνό, φτηνό αλκοόλ, κομπολόγια, μουσικά όργανα και λαϊκά άσματα. Για να ολοκληρωθεί η μύηση των αναγνωστών, ο δημιουργός ορίζει με σαφήνεια τη μουσική υπόκρουση του πρώτου μέρους της ιστορίας: είναι το τραγούδι του Γιώργου Βιδάλη «Μόρτισσα κακιά» (1927). Το δράμα κλιμακώνεται γρήγορα όταν εισάγεται ακόμη ένας χαρακτήρας. Ο Νότης ο Μπέκος, ο νέος δεσμός της Ρίτας, αποφυλακίζεται μετά έξι μήνες. «Διαγωγή κοσμιοτάτη κι έξω. Κι από αύριο θα πάλι θα σπρώχνει πρέζα», μας ενημερώνει ο Μανώλης, έτερος θαμώνας του καφενείου. Η είσοδος του Νότη σύντομα καταλήγει σε έντονη αντιπαράθεση με τον Μπάμπη, ο οποίος τον κατηγορεί πως ήταν εκείνος που τον ρουφιάνεψε στους μπάτσους. Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε θεατές ενός τσαμπουκά ανάμεσα σε μάγκες, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μονομαχίες ουέστερν. Σαματάς, σπασμένα ποτήρια, ιπτάμενα τραπέζια, για την καρδιά μιας τραγουδιάρας και τον αντρικό εγωισμό. Μόνο που, σε αντίθεση με το Φαρ Ουέστ, αντί για σαλούν βρισκόμαστε σε έναν παραδοσιακό τεκέ, ενώ τη θέση του περίστροφου έχει πάρει το λεπίδι του σουγιά. Η μονομαχία αποδίδεται με τρόπο που θυμίζει χορογραφία, ενώ το μουσικό στοιχείο είναι ξανά παρόν με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Όπως εξηγεί ο Κουλιφέτης στον επίλογο του κόμικς του, «η μουσική που παίζει ο μπουζουξής κατά τη διάρκεια της μονομαχίας μπορεί να είναι οποιαδήποτε θέλει να φέρει στο μυαλό του ο αναγνώστης. Μα για τον δημιουργό θα είναι πάντα το Ζεϊμπέκικο που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις και ερμήνευσε ο Βασίλης Τσιτσάνης για την ταινία του Νίκου Κούνδουρου ‘‘Ο Δράκος’’ του 1956». Ένας συμπυκνωμένος αλλά ενθουσιώδης φόρος τιμής στο ρεμπέτικο τραγούδι, με γνήσια απόδοση της ατμόσφαιρας της εποχής. Η αυτοέκδοση διατίθεται στα κεντρικά καταστήματα κόμικς στην Αθήνα και στον Πειραιά. Και το σχετικό link...