Search the Community

Το 1968 ο Τζορτζ Ρομέρο δημιουργεί τη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» και «ιδρύει» την πιο επιτυχημένη, ίσως, σύγχρονη σχολή κινηματογραφικού τρόμου με ζόμπι που χορταίνουν τρώγοντας μόνο ωμή ανθρώπινη σάρκα. Το 1986 κυκλοφορεί σε σενάριο του Τιτσιάνο Σκλάβι, σχέδια του Άντζελο Στάνο και εξώφυλλο του Κλαούντιο Βίλα, η πρώτη περιπέτεια του «ερευνητή του ανεξήγητου» Dylan Dog, με τίτλο «Η Αυγή των Ζωντανών Νεκρών» ως προφανής φόρος τιμής στο έργο του Ρομέρο. Και το 2015 ο Τίτο Φαράτσι, με τη συνεργασία του Σκλάβι και του Ρομπέρτο Ρεκιόνι στο σενάριο και του Πάολο Μοτούρα στα σχέδια, προχωρεί σε μία από τις πιο εμπνευσμένες σύγχρονες παρωδίες δημοφιλών κόμικς. «Η Αυγή των Φορτικών Τρωκτικών» (δημοσιεύτηκε στα ελληνικά στο περιοδικό Κόμιξ των Καθημερινών Εκδόσεων) είναι μια πανέξυπνη μεταφορά και προσαρμογή της πρώτης περιπέτειας του Dylan Dog στο σύμπαν του Μίκι Μάους με τον δημοφιλή ποντικό-ντετέκτιβ να παίρνει τη θέση του Βρετανού ερευνητή του μεταφυσικού και τον Γκούφι να παίζει τον ρόλο του Γκράουτσο, ο οποίος με τη σειρά του αντλεί τη μορφή του και μέρος του χαρακτήρα του από τον Γκράουτσο Μαρξ. Σε μια συζήτηση μάλιστα μεταξύ Τίτο Φαράτσι και Τιτσιάνο Σκλάβι, η οποία φιλοξενείται στο τεύχος του ιταλικού Topolino που δημοσίευσε τη συγκεκριμένη ιστορία και αναδημοσιεύεται στο ελληνικό Κόμιξ, ο Φαράτσι ρωτά τον Σκλάβι αν «τελικά ο Γκούφι και ο Γκράουτσο έχουν καταλάβει το νόημα της ζωής (αλλά το κρατάνε για τον εαυτό τους)», με τον τελευταίο να απαντά: «Ποιος ξέρει τι έχουν καταλάβει;… Ίσως ναι, ίσως όχι, ίσως… ίσως. Όπως και να έχει το πράγμα, εκείνο που έχουν καταλάβει είναι πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με ειρωνεία». Όταν γνωρίζεις την «Αυγή των Ζωντανών Νεκρών», αντιλαμβάνεσαι τη διάχυτη ειρωνεία που διατρέχει την «Αυγή των Φορτικών Τρωκτικών». Μια ειρωνεία που μετατρέπεται σε γενναίο αυτοσαρκασμό ενός μεγάλου καλλιτέχνη, όταν συνειδητοποιείς ότι το ίδιο πρόσωπο, ο Σκλάβι, έχει συνεργήσει και στα δύο σενάρια. Και το σχετικό link...