Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'οι όμηροι του γκαίρλιτς'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. 109 χρόνια μετά την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου, θυμόμαστε τη φρίκη των χαρακωμάτων μέσα από τις σελίδες σπουδαίων αντιπολεμικών κόμικς. Στις 28 Ιουλίου 1914 ξεκίνησε επίσημα ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος· η καταστροφική αυτή ενδοευρωπαϊκή σύγκρουση που άφησε 8.000.000 νεκρούς και άλλους 21.000.000 τραυματίες, γκρέμισε τέσσερις αυτοκρατορίες και μετέτρεψε την Ευρώπη σε ένα απέραντο πεδίο θανάτου, απελπισίας και αμφισβήτησης των παραδοσιακών αξιών. Με την αφορμή αυτής της – μάλλον ξεχασμένης – επετείου θα περιηγηθούμε σε πτυχές της ιστορίας του Μεγάλου Πολέμου 1914-1918 μέσα από 10+3 τίτλους κόμικς. 1. Aces High | ΗΠΑ, 1955 Το Aces High κυκλοφόρησε για μόλις 5 τεύχη, από τον Μάρτιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1955. Ειδική θεματική του, οι εναέριες μάχες των δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Τα διπλάνα του Α’ Π.Π. με τους φοβερούς πιλότους τους είχαν ήδη εμφανιστεί σε τεύχη των εκδόσεων EC. Αγαπημένος χαρακτήρας, ο θρυλικός Γερμανός άσος Μάνφρεντ φον Ριχτχόφεν (γνωστός και ως «Κόκκινος Βαρόνος»). Το 1955 η EC προχώρησε στην έκδοση του Aces High, με σκοπό να καταγραφούν τα κατορθώματα και άλλων πιλότων που έδρασαν στους ευρωπαϊκούς αιθέρες κατά τα έτη 1914-1918. 2. The Victor | Ην. Βασίλειο, 1961-1992 Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες ο εκδοτικός οίκος D.C. Thomson εξέδιδε το εβδομαδιαίο περιοδικό The Victor, φτάνοντας τα 1.657 τεύχη. Τις ιστορίες που κοσμούσαν το οπισθόφυλλο μονοπωλούσαν τα αιματηρά πεδία μάχης του Β’ Π.Π., ωστόσο αρκετά συχνά το περιοδικό εστίαζε και στους ήρωες του Μεγάλου Πολέμου. Όπως στο Ace of Aces, για τα κατορθώματα του Καναδού πιλότου «Billy» Bishop, θρύλου των αιθέρων, ο οποίος πέτυχε 72 καταρρίψεις εχθρικών διπλάνων. Ή στο Insall ’s Epic Patrol, για την περιπέτεια ενός 21χρονου Γάλλου υπολοχαγού της 11ης Μοίρας των Βασιλικών Εναέριων Σωμάτων, ο οποίος στις 7/11/1915 απέκρουσε μόνος του μια λυσσαλέα γερμανική επίθεση. 3. Charley ’s War | Ην. Βασίλειο, 1979-1985 Η σειρά «Charley ’s War» δημοσιευόταν στο εβδομαδιαίο περιοδικό Battle Picture Weekly μεταξύ 1979 και 1985. Τα πρώτα 199 τεύχη περιλάμβαναν ιστορίες από τον Β’ Π.Π. Όμως με το τεύχος #200 εγκαινιάστηκε η νέα σειρά με επίκεντρο τον Μεγάλο Πόλεμο. Το Charley ’s War (σε σενάριο Pat Mills και σχέδιο Joe Colquhoun) αφηγείται την ιστορία του Charley Bourne, ενός 16χρονου ιδεαλιστή που ξεγέλασε τις στρατιωτικές αρχές για να καταταχθεί. Ο Charley υπήρξε ένας από τους πολλούς εθελοντές που συμμετείχαν το 1916 στο φιάσκο της Μάχης του Somme. 4. C’ était la guerre des tranchées | Γαλλία, 1982 Ο σπουδαίος σχεδιαστής Jacques Tardi έχει καταπιαστεί όσο κανένας άλλος δημιουργός κόμικς με την εμπειρία του Α’ Π.Π. Το «Ήταν ο πόλεμος των χαρακωμάτων» θεωρείται το σημαντικότερο αντιπολεμικό έργο του. Βασισμένος στις διηγήσεις του βετεράνου παππού του και σε συνεργασία με τον ιστορικό Jean-Pierre Verney, ο Tardi έστησε μια έξοχη αφήγηση μέσα από τις εμπειρίες ενός Γάλλου πεζοπόρου στρατιώτη. Στις σελίδες του κόμικς αναβιώνει το πολυεθνικό περιβάλλον του πολέμου με φόντο τα ερείπια των γαλλικών χωριών. 5. White Death | Σκοτία, 1998 Παίρνοντας ως έμπνευση το γεγονός ότι πάνω από 60.000 Ιταλοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους από τεχνητές χιονοστιβάδες κατά την εκστρατεία του 1916, ο συγγραφέας Robbie Morrison και ο καλλιτέχνης Clarlie Adlard δημιούργησαν το White Death. Μια οδυνηρή ιστορία της πάλης ενός ανθρώπου με τη συνείδησή του, με φόντο το χιονισμένο σκηνικό των βουνών Τρεντίνο, Ντολομίτε και Καπορέτο. Η τεχνική κιμωλίας-πάνω-σε-γκρίζα-επιφάνεια κρίθηκε εξαιρετική για την αναπαράσταση του χιονισμένου τοπίου, δημιουργώντας ένα λευκό βασίλειο του θανάτου. 6. La Grande Guerre 2 τόμοι | Γαλλία 2007, 2008 Το δίτομο κόμικς του Philippe Glagowski αφηγείται την ιστορία του Α’ Π.Π. από τον σπινθήρα που πυροδότησε τη μπαρουταποθήκη της Ευρώπης (δολοφονία αρχιδούκα Φερδινάνδου στο Σαράγεβο) μέχρι την Ανακωχή του 1918. Μια εκπληκτική αφήγηση, μέσα από τρομερές μάχες, προσωπικά δράματα και αποτυχημένες προσπάθειες για μια ειρήνη που άργησε πολύ να έρθει. 7. Ypres 1916-1918, Henry ’s notebook | Γαλλία, 2013 Στον ίδιο δημιουργό ανήκει και το Ypres 1916-1918, αφιερωμένο στα βρετανικά στρατεύματα του Α’ Π.Π. Ο Glogowski βασίστηκε στο σημειωματάριο ενός λοχία του βρετανικού στρατού ο οποίος συμμετείχε στις μάχες της βελγικής πόλης Ιπρ, στη δυτική Φλάνδρα. Το έργο πραγματεύεται τα θέματα της ανθρωπιάς, της φιλίας, της αλληλεγγύης, όπως και τα ζητήματα του θάρρους και του φόβου σε συνθήκες εκμηδενιστικής βίας. 8. To End All Wars | Διεθνές, 2014 Η επετειακή έκδοση της Soaring Penguin Press για τα 100 χρόνια από την έναρξη του Α’ Π.Π. αποτελεί μια ανθολογία 26 αυτοτελών ιστοριών κόμικς, από ισάριθμους δημιουργούς διαφόρων εθνικοτήτων. Καθεμία από τις ιστορίες έχει να πει κάτι διαφορετικό. Κοινή συνισταμένη, η αντίθεση στον σοβινισμό και στα κυρίαρχα πατριωτικά αφηγήματα. Στην ανθολογία ξεδιπλώνονται ποικίλες πτυχές του πολέμου: από τα θαλάσσια μέτωπα και τα χαρακώματα μέχρι τα μετόπισθεν, με τις τεράστιες απώλειες σε αμάχους. 9. Ghosts of Passchendaele | ΗΠΑ, 2014 Η Μάχη του Passchendaele ή Γ’ Μάχη της Ιπρ (Ιούλιος-Νοέμβριος 1917), υπήρξε μία από τις φονικότερες μάχες του Μεγάλου Πολέμου. Ο Ivan Petrus αφιερώνει το τρίτο μέρος της τριλογίας του σε αυτή τη μάχη. Τα «Φαντάσματα του Passchendaele» είναι στην κυριολεξία μια ιστορία… λάσπης, καθώς ολόκληρο το χρονικό εκτυλίσσεται σε ένα σκηνικό λασπώδες, μια παχύρρευστη γλιτσιασμένη γη, «οργωμένη» από τις βολές του πυροβολικού. Η έρευνα του Petrus βασίστηκε σε ημερολόγια στρατιωτών και σε ιδιωτικές συλλογές. 10. Above the Dreamless Dead | Διεθνές, 2014 Εικονογραφημένη ανθολογία ποιημάτων γραμμένων στα χαρακώματα από στρατιώτες διάφορων εθνικοτήτων. Στις άθλιες συνθήκες του πολέμου, όταν δεν πάλευαν με τους αρουραίους και δεν προσεύχονταν για έναν γρήγορο θάνατο, κάποιοι στρατιώτες έγραφαν ποιήματα τα οποία έστελναν ταχυδρομικώς στις οικογένειές τους, στην προσπάθειά τους να βρουν έναν τρόπο να εκφράσουν τα όνειρα και τους εφιάλτες τους στα κενά μεταξύ των μαχών. 11. Χαρακώματα: Ιστορίες από την Οδό Γάγγραινας | Ελλάδα, 2014 Η έκδοση των «Χαρακωμάτων» (εκδ. Jemma Press, σε κείμενα Τάσου Ζαφειριάδη και εικονογράφηση Πέτρου Χριστούλια) συνέπεσε με τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την έναρξη του Α’ Π.Π. Αποτελείται από μικρές αυτοτελείς χιουμοριστικές ιστορίες που διαδραματίζονται στις γαλλικές γραμμές του Δυτικού Μετώπου. Όπως πληροφορούμαστε από το οπισθόφυλλο του κόμικς, η Οδός Γάγγραινας είναι «ένα γραφικό χαράκωμα του Δυτικού Μετώπου με μαγευτική θέα στο Ύψωμα 35, ένα τυπικό μέρος για να περάσει κανείς τον Μεγάλο Πόλεμο». 12. Οι όμηροι του Γκαίρλιτς | Ελλάδα, 2020 Ο Θανάσης Πέτρου στήνει δεξιοτεχνικά την ελληνική πτυχή του Α’ Π.Π. μέσα από την περιπέτεια του Δ’ Σώματος Στρατού που το 1916, εν μέσω Εθνικού Διχασμού και προσπάθειας της Ελλάδας να παραμείνει ουδέτερη, εδρεύει στην Ανατολική Μακεδονία. Μέχρι που οι Έλληνες στρατιώτες δέχονται επίθεση από τους Βούλγαρους και, μη έχοντας το δικαίωμα να αντισταθούν, μεταφέρονται σε στρατόπεδο στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας. 13. Mouse Trap | Ελλάδα, 2023 Στην ολιγοσέλιδη αυτοέκδοσή του, ο Θανάσης Καραμπάλιος αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ευχέρειά του τόσο στο σχέδιο όσο και στο storytelling. Στο Mouse Trap παρουσιάζει τη φρίκη των χαρακωμάτων για όλους ανεξαιρέτως τους εμπόλεμους, μέσα από τα μάτια ενός μικρού ποντικιού. Ενός ταπεινού πλάσματος που, όσο κι αν η ζωή του δεν έχει αξία μπροστά στις ζωές εκατομμυρίων ανδρών οι οποίοι συνθλίβονται στην «ποντικοπαγίδα» του πολέμου, αγωνίζεται και αυτό για την επιβίωση. Και το σχετικό link...
  2. Πώς μεταφέρεις ιστορικά γεγονότα στα καρέ της ένατης τέχνης; Δύο κομίστες με εμπειρία στο είδος αναλύουν τη μακρά διαδικασία, αλλά κοιτούν και τις ενδεχόμενες, αλλά όχι πάντα απαραίτητες, εκπαιδευτικές προεκτάσεις του ιστορικού κόμικ. Στην Ελλάδα, ήδη από τη δεκαετία του '50 έχουμε κόμικ ιστορικού ενδιαφέροντος στη σειρά «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Έχουν περάσει περισσότερα από 70 χρόνια από όταν τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα» έφτασαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όχι μόνο για να χωρέσουν σε καρέ κόμικ κείμενα αναφοράς από την παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά και για να καταπιαστούν με θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος. Τον Οκτώβριο του 1953 στα περίπτερα της εποχής κρεμάστηκε ένα «Κλασσικό» διαφορετικό από τα άλλα: ήταν η ιστορία του «Περσέα και της Ανδρομέδας» φιλοτεχνημένη από τον Κώστα Γραμματόπουλο και γραμμένη από τον Βασίλη Ρώτα. Ήταν το πρώτο κόμικ μιας νέας κατηγορίας των «Κλασσικών Εικονογραφημένων» με θέματα βγαλμένα «Από τη Μυθολογία και την Ιστορία της Ελλάδας». Ακολούθησαν δεκάδες τεύχη με ιστορίες από το Βυζάντιο, την Ελληνική Επανάσταση, αλλά και την αρχαία μυθολογία. Μια νέα κατηγορία κόμικ εδραιωνόταν πλέον και στα μέρη μας, στα οποία συνεχίζει να δημιουργεί με επιτυχία μέχρι και σήμερα: το ιστορικό κόμικ. Πλέον εδώ και χρόνια τα κόμικ δίνουν όλο και περισσότερο τη σκυτάλη σε πιο ολοκληρωμένες και προσεγμένες δουλειές, τα λεγόμενα graphic novels, που όχι μόνο είναι πιο εκτενή, αλλά αγγίζουν και θέματα που κάποτε, χωρούσαν μόνο σε «σοβαρά» συγγράμματα. Το κόμικ γίνεται πλέον μια μορφή «εκλαϊκευμένης επιστήμης» που καταφέρνει να προσφέρει διασκέδαση και γνώση την ίδια στιγμή, απαλλαγμένο από δαιδαλώδεις αφηγήσεις και λεπτομέρειες που ενδεχομένως θα κούραζαν κάποιους αναγνώστες. Και η απήχηση είναι μεγάλη. Να θυμηθούμε πως πριν λίγες μέρες μάθαμε πως το graphic novel «Αριστοτέλης» που έκαναν οι έμπειροι με την ιστορία κομίστες Τάσος Αποστολίδης και Αλέκος Παπαδάτος, μεταφράζεται αυτή τη στιγμή σε επτά γλώσσες, από γερμανικά μέχρι κινέζικα. Από τις ιστορικές μάχες, στις «μάχες» με το πενάκι Πόσο εύκολο είναι όμως να μπορέσει κανείς να μετουσιώσει την πολυπλοκότητα των ιστορικών γεγονότων σε μία πιο απλή και άμεση αφήγηση όπως είναι αυτή των κόμικ; Και μάλιστα χωρίς να είναι συγχρόνως και ιστορικός; Με «πολλή βιβλιογραφική έρευνα, πολύ διάβασμα και πολλές σημειώσεις», θα απαντήσει ο Θανάσης Πέτρου. Αυτό έκανε και ο ίδιος προκειμένου να προετοιμαστεί για graphic novels του όπως το «1922 – Το Τέλος του Ονείρου» που ταξιδεύει πίσω στις σκοτεινές ημέρες της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά και το «Οι Όμηροι του Γκαίρλιτς», που αποπειράται να πει μία αληθινή ιστορία της περιόδου του Εθνικού Διχασμού. Απόσπασμα από κόμικ του Θανάση Πέτρου Η ιστορική έρευνα για ένα τέτοιο εγχείρημα είναι απαραίτητη και μακρόχρονη. Για να κάνει το «Αϊβαλί» και το «’21 – Η Μάχη της Πλατείας» (για τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Επανάσταση του 1821, αντίστοιχα), ο Soloύp χρειάστηκε για το καθένα τρία με τέσσερα χρόνια εντατικής μελέτης: «Τα δέκα-είκοσι βιβλία για “βιβλιογραφία” και μερικά σερφαρίσματα, δυστυχώς δεν επαρκούν για μια σοβαρή έρευνα», εξηγεί. Κι αυτός ο χρόνος είναι απαραίτητος «για έναν ακόμα σημαντικό λόγο: Να ωριμάσει, να κατασταλάξει η επαφή με τα γεγονότα της ιστορίας και να μην παρασυρθούμε από απλουστεύσεις, κλισέ και έντονα υποκειμενικές προσεγγίσεις», σημειώνει ο κομίστας. Πάντως, αυτό είναι ένα στάδιο που ο Θανάσης Πέτρου βρίσκει ιδιαίτερα γοητευτικό γιατί σε αυτό ανακάλυπτε «στοιχεία και λεπτομέρειες, ώστε να μπορέσω να κάνω συσχετισμούς, οι οποίοι με τη σειρά τους με βοήθησαν να σχηματίσω μια πιο σφαιρική άποψη για τα γεγονότα της περιόδου που με ενδιέφερε». Μια ιστορική αφήγηση, είτε σε κόμικ είτε σε οποιαδήποτε άλλη μορφή της, πρέπει να αποτυπώνει μία εποχή όχι μόνο οπτικά και μεταφέροντας ένα πλαίσιο γεγονότων, αλλά και να μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα του εκάστοτε τόπου και χρόνου. Όχι όμως και να ξενίζει τον σύγχρονο αναγνώστη. Ο δημιουργός των «Ομήρων του Γκαίρλιτς» βάζει στο τραπέζι δύο σημαντικούς παράγοντες που πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του όταν διαμορφώνει ιστορικούς ήρωες: «Από τη μία μπορεί να έχουμε περιγραφές με τη μορφή voice over και από την άλλη έχουμε διαλόγους. Οι περιγραφές ακολουθούν τους κανόνες της γραπτής αφήγησης, ενώ οι διάλογοι ακολουθούν τους κανόνες του προφορικού λόγου. Αν θέσουμε και το ζήτημα της ιστορικότητας, και με δεδομένο ότι η ελληνική γλώσσα είχε δύο μορφές, την καθαρεύουσα και την καθομιλουμένη δημοτική, τότε τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο». Ο ίδιος στις δουλειές του προσπαθεί να διατηρήσει τον διαφορετικό τρόπο ομιλίας που αρμόζει σε κάθε περίσταση: «Στα κόμικ μου “μιλάνε” διαφορετικά οι Μικρασιάτες πρόσφυγες και διαφορετικά οι μάγκες από τον Πειραιά, ή χρησιμοποιώ αυθεντικά κείμενα σε καθαρεύουσα όταν αυτό είναι απαραίτητο». Παρόμοια μέθοδο χρησιμοποιεί και ο Soloύp με τη διαφορά πως, σε περιπτώσεις που στις προαναφερθείσες δουλειές του χρειάστηκε να παραθέσει πηγές ή να εντάξει κείμενα άλλων συγγραφέων και ιστορικών στην αφήγηση, τότε προσπάθησε να παραμείνει πιστός στο πρωτότυπο κείμενο και το αρχικό ύφος, που κάποιες φορές μπορεί να ρέπει προς μια πιο δοκιμιακή γλώσσα. Από graphic novel του Θανάση Πέτρου Δεν παύει βέβαια ακόμα και ένα ιστορικό κόμικ να είναι μια νέα αφήγηση, με τη ματιά και την κατεύθυνση που του δίνει ο δημιουργός του. Μια προσπάθεια ισορροπίας ανάμεσα στον πολύ «αυτοσχεδιασμό» αλλά και τον κίνδυνο να καταλήξει μία ιστορία σε ένα συνεχές εγκυκλοπαιδικό «fact checking» της ιστορικής πραγματικότητας. Ο Θανάσης Πέτρου δεν θέλει τα graphic novels του να καταλήγουν να γίνονται «στεγνά, ιστορικά ντοκιμαντέρ». Εξακολουθεί βέβαια να προσέχει τι βάζει και πού: «Οι χαρακτήρες, αφού εντάσσονται σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο, πιστεύω πως πρέπει να συμβαδίζουν με τις πολιτιστικές και κοινωνικές συνθήκες αλλά και την επικρατούσα ιδεολογία της εποχής, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ μ’ αυτή. Δεν νομίζω ότι θα εξυπηρετούσε ιδιαιτέρως την αφήγησή μου για τη Μικρασιατική Εκστρατεία η ύπαρξη ενός άθεου, αναρχικού, αντιπατριώτη στρατιώτη που υπηρετούσε στον Ελληνικό Στρατό το 1922. Η ύπαρξη ενός τέτοιου χαρακτήρα δεν θα έπειθε ιδιαιτέρως τον αναγνώστη μου», παραδέχεται. Έπειτα βέβαια, η υπερβολική προσήλωση στην πραγματικότητα μπορεί τελικά να φέρει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα: «Η υπερβολική λεπτομέρεια τόσο στην εικόνα (για παράδειγμα εμμονή στις λεπτομέρειες μιας στολής ή ενός κτιρίου) ή μια επίδειξη γνώσεων ιστορίας από τον δημιουργό μέσα στην αφήγηση» κρίνει ο Soloύp πως είναι στοιχεία που μπορεί τελικά «να υπονομεύσουν την ιστορική αληθοφάνεια». Εκτός κι αν πρόκειται για ένα αισθητικό ή αφηγηματικό ζητούμενο, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των «300» του Φρανκ Μίλλερ. Αυτό που τελικά είναι το κλειδί για την επιτυχή δημιουργία ενός ιστορικού κόμικ, είναι να δώσει ο δημιουργός του στον εαυτό του και τη διαδικασία τον απαραίτητο χρόνο ωρίμανσης. «Η ωρίμανση της αντίληψής μας για τα ιστορικά γεγονότα και τις πηγές που μελετήσαμε από τη μια και η εικαστική αφαίρεση απ’ την άλλη, είναι ένας δρόμος που μας οδηγεί τελικά πιο κοντά σε αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα», συμπεραίνει ο Soloύp. Πρώτη ώρα: Ιστορία σε κόμικ Η ιστορία είναι και κάτι, βέβαια, που πολλοί έχουμε συνδέσει με ένα εκπαιδευτικό και δη σχολικό πλαίσιο, κάτι που για να το πούμε απλά κάναμε σαν παιδιά όταν δεν διαβάζαμε κόμικ. Αν και το κόμικ δεν είναι κάτι που αφορά φυσικά μόνο τα παιδιά, πού έρχονται τελικά αυτοί οι δύο κόσμοι να συναντηθούν; Μπορεί να γίνει η ένατη τέχνη ένα εργαλείο μιας πιο ευχάριστης και αφομοιώσιμης εκπαίδευσης; Σκίτσο του Soloύp Δεν ήταν ποτέ μέσα στις προθέσεις του Θανάση Πέτρου να πάρουν τα κόμικ του έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, παρ’ όλα αυτά κάποτε επικοινώνησαν μαζί του εκπαιδευτικοί που του είπαν πως χρησιμοποιούν τα κόμικ του ως επικουρικό εκπαιδευτικό υλικό στις σχολικές τάξεις. Ο Soloύp από την άλλη έχει δει στην πράξη το κόμικ να λειτουργεί σαν εκπαιδευτικό εργαλείο, μέσα από εργαστήρια που κάνει συστηματικά την τελευταία δεκαετία και παρουσιάσεις του σε σχολεία και πανεπιστήμια. Όπως και να ‘χει, όποιος αναγνώστης πιάσει στα χέρια του ένα ιστορικό graphic novel σίγουρα κάτι θα μάθει. Μέλημα πάντως του Θανάση Πέτρου κάθε φορά που καταπιάνεται με μια καινούργια του δουλειά είναι «να κάνω κάτι που έχει ιστορική πιστότητα, και ταυτόχρονα μέσα από τις επιλογές μου, να μπορώ να εκφράσω και τη δική μου άποψη». Και όπως καταλήγει και ο Soloύp πρέπει πάντα να θυμόμαστε το εξής: Ότι τα κόμικ είναι τελικά «μια αυτόνομη τέχνη λόγου και εικόνας με εξαιρετικές αφηγηματικές και εικαστικές δυνατότητες. Μια εύκολα προσβάσιμη τέχνη που αφορά όλες τις ηλικίες, τις αισθητικές και τα γούστα. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν ούτε οι εκδότες και κυρίως οι ίδιοι οι δημιουργοί». Και το σχετικό link...
  3. Δεν ήταν μια συνηθισμένη, φυσιολογική χρονιά αυτή που φεύγει. Μια από τις πολλές συνέπειες της κυριαρχίας του ιού επί των ζωών μας ήταν και η ελάττωση της παραγωγής κόμικς. Λίγο πριν από το νέο έτος ξαναθυμόμαστε τα σημαντικότερα έργα του 2020 με την ευχή του χρόνου τέτοιες μέρες τα πράγματα να είναι καλύτερα. «Οι Όμηροι του Γκαίρλιτς» του Θανάση Πέτρου (εκδόσεις Ίκαρος) Ήρωες ή προδότες; Οι Όμηροι του Γκαίρλιτς στο περιθώριο (ή στην καρδιά;) του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου γίνονται οι ανώνυμοι πρωταγωνιστές σε μια ιστορία διχασμού και πολέμου. Ξεχασμένοι από όλους, έρμαια των παλινωδιών και της αναποφασιστικότητας της ελληνικής κυβέρνησης, οι Έλληνες φαντάροι ένιωσαν στο πετσί τους την έννοια της εγκατάλειψης. Ο Θανάσης Πέτρου παρουσιάζει έπειτα από εξαντλητική έρευνα και τεκμηρίωση τις ζωές αυτών των ανθρώπων σε μια από τις ελάχιστα γνωστές πτυχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, στην οποία αντικατοπτρίζονται μοναδικά οι πολιτικές συνθήκες της εποχής. «Ληστές» των Γιάννη Ράγκου και Γιώργου Γούση (εκδόσεις Polaris) Στην Ήπειρο των πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα, με κεντρικά πρόσωπα τους ληστές που λυμαίνονταν την ύπαιθρο αλλά και τις πόλεις, τοποθετείται η μυθοπλασία των Γιάννη Ράγκου (σενάριο) και Γιώργου Γούση (σχέδια). Μια ιστορία που μπορεί να έχει φανταστικούς πρωταγωνιστές, αλλά βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και είναι εμπνευσμένη από τη ζωή των αδελφών Ρέντζου. Νουάρ ατμόσφαιρα, ηθογραφία, ακρίβεια σε όλα τα πραγματολογικά στοιχεία και τα ιστορικά δεδομένα χαρακτηρίζουν αυτή την ιδιότυπη βιογραφία, από την οποία αναδύονται όλες οι κλασικές παθογένειες του νεοελληνικού κράτους και η διαχρονικά αμετάβλητη διαφθορά της εξουσίας. «Berlin» των Κυριάκου Αθανασιάδη και Νικόλα Κούρτη (εκδόσεις Jemma Press) Ένας λιγόλογος και φλεγματικός ιδιωτικός ντετέκτιβ που ασχολείται με μικροϋποθέσεις δέχεται μια δελεαστική πρόταση που μπορεί να αλλάξει (ή να τερματίσει) τη ζωή του. Αναλαμβάνει τη δουλειά αδιαφορώντας για τους κινδύνους. Αλλά αυτοί θα είναι τελικά απρόβλεπτοι και πολύ περισσότεροι σε μια θηριώδη, επιβλητική και απάνθρωπη μητρόπολη που λέγεται Μπερλίν. Σε μια πνιγηρή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και με πολλά στοιχεία εξπρεσιονιστικού και παραφυσικού τρόμου, η αυτοτελής νουάρ ιστορία των Αθανασιάδη και Κούρτη αποτελεί την αρχή μιας σειράς που αναμένεται να έχει πολλές ακόμη συνέχειες. «Στο δάσος» των Σπύρου Γιαννακόπουλου και Στέλλας Στεργίου (εκδόσεις Πατάκη) Ένα μοντέρνο παραμύθι που πλάθεται με σκοπό να ανατρέψει κάθε στερεότυπο και κάθε σύμβαση του είδους φιλοτεχνούν ο συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Σπύρος Γιαννακόπουλος και η γνωστή από την υπέροχη εκδοχή του «Μικρού Πρίγκιπα» Στέλλα Στεργίου. Η συνταγή τα έχει όλα: μάγισσες, γίγαντες, τέρατα, νάνους, μαγεμένες βατραχίνες, πρίγκιπες και σκουπόξυλα. Αλλά τίποτα δεν πηγαίνει όπως συνηθίζεται σε παρόμοιες ιστορίες. Οι ανατροπές κρύβονται σε κάθε γωνιά αυτού του γοητευτικού δάσους που διαβάζεται εξίσου απολαυστικά από μικρούς και μεγάλους. «1800» του Θανάση Καραμπάλιου (εκδόσεις Jemma Press) Στο τέταρτο μέρος της βραβευμένης σειράς «1800», με τίτλο «Χάκι» (= εκδίκηση στα αρβανίτικα) ο Θανάσης Καραμπάλιος παρακολουθεί και καταγράφει τα επόμενα βήματα της οικογένειας των Καραμάνων λίγο πριν από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Κλέφτες και αρματολοί, Έλληνες και Τούρκοι, στρατιώτες και χωρικοί, πλούσιοι και φτωχοί στην ακόμα ρευστή, σαν καζάνι που κοχλάζει, ελληνική ύπαιθρο, παρουσιάζονται με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια σε μια μυθοπλασία που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μπλέκοντας πραγματικά πρόσωπα και fiction χαρακτήρες και προχωρώντας βήμα βήμα προς τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν σε λίγα χρόνια. «Η γυναίκα με τα τραπουλόχαρτα» της Αλέξιας Οθωναίου (εκδόσεις Jemma Press) Μια σειρά από εγκλήματα με θύματα επιτυχημένους άνδρες στοιχειώνουν τη σκέψη και τη ζωή ενός ντετέκτιβ που πασχίζει να λύσει το μυστήριο στη βροχερή και αφιλόξενη Αθήνα μιας νουάρ και σκοτεινής ιστορίας. Σε κάθε κατακρεουργημένο πτώμα κρύβεται και ένα διαφορετικό τραπουλόχαρτο που οδηγεί στην επόμενη κίνηση σε μια παράδοξη και εφιαλτική παρτίδα πόκερ. Κι όλα αυτά στη βαριά σκιά ενός μεγάλου και μοιραίου έρωτα που αποτελεί μέρος της ίδιας παρτίδας, από την οποία κανείς από τους παίκτες δεν μπορεί να βγει. «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου» των Αγγελικής Δαρλάση και Δημήτρη Μαστώρου (εκδόσεις Μεταίχμιο) Ένα κλασικό βιβλίο της Άλκης Ζέη, μιας από τις σπουδαιότερες εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, προσαρμόζουν σε κόμικς η συγγραφέας Αγγελική Δαρλάση και ο Δημήτρης Μαστώρος. Η ιστορία ξεκινά μια μέρα πριν οι Ιταλοί κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα το 1940 και εξελίσσεται μέχρι τη λήξη του πολέμου μέσα από τα μάτια και τη ζωή του μικρού Πέτρου που βλέπει τον εαυτό του να «ενηλικιώνεται» απότομα υπό καθεστώς κατοχής. Κι ας είναι μόνο εννιά χρονών όταν ακούει τις πρώτες σειρήνες. Η πείνα, οι διωγμοί, ο φόβος, ο θάνατος αλλά και η φιλία, η Αντίσταση, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά εναλλάσσονται σε ένα υπέροχο βιβλίο που γεννά σπάνια συναισθήματα στον αναγνώστη. «Μετεωρίτες» των Τάκη Θεοδοσίου και John Antono (εκδόσεις Λόγος Slovo Α-Ω) Διευθυντής του Ελληνικού Μουσείου Μετεωριτών ο Τάκης Θεοδοσίου και πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς με επιστημονικές ανησυχίες ο Γιάννης Αντωνόπουλος, συνεργάζονται σε ένα σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα βιβλίο εκλαΐκευσης της επιστημονικής γνώσης. «Ταξίδι στη Γνώση» είναι ο υπότιτλός του και πράγματι προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στον αναγνώστη του να μάθει τι ακριβώς είναι οι μετεωρίτες, από πού έρχονται, ποιες οι διαφορές τους, τι μας διηγούνται για την ιστορία του ηλιακού συστήματος, πόσο κινδυνεύουμε από αυτούς, πώς θα εκμεταλλευτούμε την ύπαρξή τους. «Τετράς η Ξακουστή του Πειραιώς» των Γιώργου Σκαμπαρδώνη και Δημήτρη Κερασίδη (εκδόσεις Μικρός Ήρως) Τέσσερις ρεμπέτες που μετέπειτα έγραψαν ιστορία, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιώργος Μπάτης, ο Ανέστος Δελιάς και ο Στράτος Παγιουμτζής αποτέλεσαν την Τετράδα την Ξακουστή του Πειραιώς, μια ρεμπέτικη κομπανία που σχηματίστηκε το 1934. Η ιστορία τους βασίζεται στο βιβλίο «Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας» του συγγραφέα Γιώργου Σκαμπαρδώνη, ενώ τα σχέδια φιλοτεχνεί ο Δημήτρης Κερασίδης και το εξώφυλλο ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης. Στο επίκεντρο βρίσκεται η ιστορία μιας παρέας που άφησε εποχή και μέσω αυτής η ιστορία του ρεμπέτικου ως κοινωνικού και καλλιτεχνικού φαινομένου αλλά και η κατάσταση της Ελλάδας την προπολεμική περίοδο. «All Hell Broke Loose» των Αντώνη Β. και Λέανδρου (εκδόσεις Skewed Press) Η Κόλαση στις εικόνες του Λέανδρου και τα κείμενα του Αντώνη Β. είναι οι σύγχρονες βρόμικες, εχθρικές και σκοτεινές μητροπόλεις και οι κολασμένοι πολίτες καίγονται στα καζάνια της. Αλλά δεν έχουν συνθηκολογήσει. Και κάποια μέρα ξεχύνονται στους δρόμους για να πάρουν εκδίκηση. Πάνω στις φωτογραφίες του Αντώνη Β. από το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, το Χονγκ Κονγκ και το Λος Αντζελες που θα μπορούσαν να έχουν ληφθεί από κάθε μεγαλούπολη της Δύσης, ο Λέανδρος στήνει τα δικά του σχέδια και παρουσιάζει ένα «πριν» απελπισίας και ένα φωτεινό «μετά» από το ξέσπασμα της βίας και της επανάκτησης της αξιοπρέπειας έστω κι αν το μέλλον θα είναι πάντα αβέβαιο και υπό διαμόρφωση. «Scary Tales» του Πάνου Ζάχαρη (εκδόσεις Jemma Press) Ο Κακός Λύκος, τα Τρία Γουρουνάκια, ο Κοντορεβιθούλης, η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Πίτερ Παν, ο Πινόκιο, ο Λαγός κι η Χελώνα συμπρωταγωνιστούν στα «τρομακτικά παραμύθια» του Πάνου Ζάχαρη που δημοσιεύονται κάθε εβδομάδα στις σελίδες της Εφ. Συν. Ο τρόμος ωστόσο δεν προκύπτει από το περιεχόμενο των πρωτότυπων παραμυθιών αλλά από τις απολαυστικές παρωδίες του δημιουργού τους, από τους ευφυέστατους αναχρονισμούς του, από τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα στην οποία παραπέμπουν. Όλα τα στριπάκια του Ζάχαρη αποτελούν μοναδικά χιουμοριστικά σχόλια πάνω στην εξοργιστική γύμνια των βασιλιάδων αλλά και την κομφορμιστική σιωπή των υπηκόων τους. «Καραντινιέροι» του Κλήμη Κεραμιτσόπουλου (αυτοέκδοση) Ως «μια αφ’ υψηλού και εκ του ασφαλούς θεώρηση καταστάσεων εγκλεισμού» χαρακτηρίζει σαρκαστικά και αυτοσαρκαστικά ο ίδιος ο δημιουργός το έργο του. Και καταγράφει τη διόλου αρμονική συμβίωση δύο συγκατοίκων στα χρόνια της καραντίνας και του κορονοϊού. «Τι μέρα είπαμε ότι είναι;» είναι η λιτή και λακωνική φράση που παίζει τον ρόλο του προλόγου για να ξεκινήσει ένα χιουμοριστικό «πιτζάμα πάρτι», με μόνους πρωταγωνιστές δύο φίλους σε κατάσταση απομόνωσης και σε διαρκή ανταγωνισμό για το ποιος θα ξεστομίσει την πιο απαισιόδοξη και φαρμακερή ατάκα. Αν όλα αυτά κάτι θυμίζουν στους περισσότερους από εμάς, δεν είναι τυχαίο. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι τα ζούμε ακόμα και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμα. Και το σχετικό link...
  4. Αν υποφέρεις κι εσύ από reader 's block, έχουμε μερικές εξαιρετικές λύσεις για εσένα. Είναι μια αλήθεια: Πολλοί αναγνώστες βρίσκονται σε reader ’s block αυτές τις τελευταίες εβδομάδες και αυτούς τους τελευταίους μήνες. Μέσα στο lockdown, παρά το γεγονός πως θεωρητικά υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος, αρκετοί από εμάς δυσκολευόμαστε να αφοσιωθούμε σε ένα βιβλίο. Και είναι λογικό. Με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και την καθημερινότητά μας να έχει πάει περίπατο όλο αυτόν τον καιρό, σε πολλούς μοιάζει αδύνατο το να ξεκινήσουν ένα νέο μυθιστόρημα 500, 400 ή έστω και 300 σελίδων. Θα μπορούσα λοιπόν να κάτσω εδώ και να σας αραδιάσω μπόλικους τίτλους βιβλίων κατάλληλων για την καραντίνα, αλλά όλοι ξέρουμε πως θα καταλήξετε πάλι να σκρολάρετε στο Instagram και στο Twitter και η λίστα μου θα πάει χαμένη. Άλλωστε το Βιβλιοφαγικό mashup σας δίνει αρκετές ιδέες για νέα βιβλία από μόνο του. Σκέφτηκα λοιπόν να σας παρουσιάσω σε αυτήν εδώ τη λίστα μερικές προτάσεις κόμικς Ελλήνων δημιουργών που κυκλοφόρησαν τους τελευταίους 12 μήνες, λίγων έως πολλών σελίδων, που μπορείτε να διαβάσετε σε λίγη ώρα, στηρίζοντας ταυτόχρονα την εγχώρια παραγωγή κόμικς και τους μικρούς εκδοτικούς, τα μικρά κομιξάδικα και τα μικρά βιβλιοπωλεία. Ληστές: Η ζωή και ο θάνατος των Γιάννη και Θύμιου Ντόβα Από τους συνδημιουργούς του ‘Ερωτόκριτου’ και του ‘Στα μυστικά του βάλτου’ μας έρχεται το ‘Ληστές: Η ζωή και ο θάνατος των Γιάννη και Θύμιου Ντόβα’ (Μέρος α’), ένα κόμικ που διαδραματίζεται στην Ήπειρο των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα, με τα αδέρφια Ντόβα να εκδικούνται τη δολοφονία του πατέρα τους και να ακολουθούν στη συνέχεια το δρόμο της βίας και της παρανομίας, σε μια ιστορία εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, γεμάτη δράση, νουάρ ατμόσφαιρα και κώδικες τιμής, με επίκεντρο δύο τραγικούς χαρακτήρες βγαλμένους από την ελληνική ληστοκρατία μιας άλλης εποχής. Η ιστορία του κόμικ ξεκίνησε να εκδίδεται στο περιοδικό Μπλε Κομήτης, η κυκλοφορία του οποίου έχει ανασταλεί, αλλά ευτυχώς θα τη δούμε να ολοκληρώνεται ως αυτοτελής έκδοση από τις Εκδόσεις Polaris. Ο συνδυασμός της πένας του Γιώργου Γούση με το σενάριο του Γιάννη Ράγκου δημιουργεί ένα ασπρόμαυρο, moody, ελληνικό western αριστούργημα και παραδίδει μια ισχυρότατη υποψηφιότητα για το καλύτερο κόμικ που είδαμε στην Ελλάδα μέσα στο 2020. Η Γυναίκα με τα Τραπουλόχαρτα Μόλις πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε από την Jemma Press η νέα δουλειά της Αλεξίας Οθωναίου, μια σύντομη νουάρ ιστορία που βασίζεται σε ένα αδημοσίευτο διήγημα του Ratchet και πρωτοδημοσιεύτηκε στο socomic.gr ως webcomic. Ένας αστυνομικός προσπαθεί να λύσει το μυστήριο της δολοφόνου που είναι γνωστής με το όνομα «Γυναίκα με τα Τραπουλόχαρτα», αφού έχει τη συνήθεια να αφήνει ένα τραπουλόχαρτο πάνω στα πτώματα των θυμάτων. Στην Αθήνα του 2008, εν μέσω του κοινωνικού αναβρασμού μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο πρωταγωνιστής αναζητά την αλήθεια, ενώ η Οθωναίου μας σπρώχνει όλο και πιο βαθιά στις σκέψεις, την ψυχολογία και την εμμονή του να ανακαλύψει τη δολοφόνο. Παρά τις λίγες του σελίδες, το κόμικ επιτυγχάνει να μας βάλει στην ιστορία του και η δημιουργός να μας μεταδώσει την ένταση του σκηνικού της, κλειστοφοβικού και ατμοσφαιρικού, όπως πρέπει σε κάθε νουάρ αστυνομικό διήγημα. Τετράς η Ξακουστή του Πειραιώς Τη μεταφορά ενός από τα γνωστότερα βιβλία του συγγραφέα Γιώργου Σκαμπαρδώνη μας παραδίδουν οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως. Το ‘Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας’ έγινε κόμικ από τον Δημήτρη Κερασίδη και ασχολείται με τη δημιουργία της κομπανίας του Μάρκου Βαμβακάρη, Γιώργου Μπάτη, Στράτου Παγιουμτζή και Ανέστου Δελιά που δημιουργήθηκε το 1934 και ονομάστηκε «Τετράς η Ξακουστή του Πειραιώς». Ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του ρεμπέτικου, η περίφημη Τετράς άφησε εποχή στην μουσική της χώρας και έπαιξε τεράστιο ρόλο στο μύθο του Μάρκου Βαμβακάρη. Ο έρωτάς του για τη Ζιγκοάλα, οι άγνωστες πτυχές της ζωής του, τα ναρκωτικά και όλα όσα διαμόρφωσαν το ρεμπέτικο που γνωρίζουμε σήμερα, βρίσκονται στις σελίδες του κόμικ που αξίζει να πάρετε στα χέρια σας αν ενδιαφέρεστε για τη μουσική ή για την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας. Στο δάσος Η συνεργασία του Σπύρου Γιαννακόπουλου με την Στέλλα Στεργίου στις Εκδόσεις Πατάκη μας έδωσε φέτος ένα αστείο, γλυκό κόμικ που θυμίζει τα κλασικά παραμύθια και το target group του ξεκινά από τα παιδιά του Δημοτικού και καταλήγει στα παιδιά κάθε ηλικίας. Γεμάτη ανατροπές και δράση και μακριά από τα στερεότυπα αντίστοιχων παραμυθιών, η ιστορία ξεκινά με τον Τζακ, ένα ήσυχο αγόρι που ζει με τους γονείς του στο δάσος και βοηθά τον πατέρα του για να πουλήσουν τα προϊόντα τους στην πόλη, να τρέχει να γλιτώσει από τους κινδύνους του δάσους και να χάνεται. Τότε θα συναντήσει μια βατραχίνα που ισχυρίζεται πως είναι πριγκίπισσα, κάποιους αξιαγάπητους νάνους και μια μάγισσα που αναζητά ένα ασημένιο μήλο από την Κοιλάδα των Γιγάντων. Πολύχρωμο και παιχνιδιάρικο, το σχέδιο της Στεργίου είναι και πάλι εξαιρετικό μετά το Ο Μικρός Πρίγκιπας που δημιούργησε το 2017 και ταιριάζει γάντι στο σενάριο του Γιαννακόπουλου. Θα σας κάνει να χαμογελάσετε, να γελάσετε και το ίδιο ακριβώς θα κάνει και στα παιδάκια σας. Μάης 1936 Με τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη και την αιματηρή καταστολή της διαδήλωσης των απεργών καπνεργατών από τη Χωροφυλακή, που άφησε πίσω της 12 νεκρούς και περισσότερους από 250 τραυματίες, ασχολείται το κόμικ του Aspalax που βγήκε από τις Εκδόσεις red n’ noir και θα βρείτε στο eshop του μικρού εκδοτικού και βιβλιοπωλείου. Με έναυσμα τη γνωστή φωτογραφία της μητέρας του Τάσου Τούση, πρώτου νεκρού από τη μεγάλη απεργία, να θρηνεί πάνω από το νεκρό σώμα του γιου της, φωτογραφία που ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον Επιτάφιο του που στη συνέχεια θα μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Aspalax ακολουθεί το νεαρό αγόρι που βρίσκεται μάρτυρας του γεγονότος στο κάδρο της φωτογραφίας, για να περιγράψει τα όσα συνέβησαν στις 8, 9 και 10 Μαΐου 1936. ΦΕΣΤΙΒΑΛ Για τα περσινά 60 χρόνια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης οι Γιώργος Γούσης, Γεωργία Ζάχαρη και Παναγιώτης Πανταζής δημιούργησαν το ‘ΦΕΣΤΙΒΑΛ’, ένα κόμικ 180 σελίδων που μιλάει για το ΦΚΘ μέσα από την ερωτική ιστορία μιας κριτικού κινηματογράφου και ενός σκηνοθέτη. Η Ντάρια γνωρίζει τον Σωτήρη στους χώρους του φεστιβάλ, οι δύο νέοι ερωτεύονται στις κινηματογραφικές αίθουσες του Ολύμπιον και του λιμανιού και στα πάρτι της Αποθήκης Γ’, η σχέση τους περνά από τα σαράντα κύματα του Θερμαϊκού και μεταμορφώνεται, εξελίσσεται και αλλάζει με φόντο την ερωτική Θεσσαλονίκη του παρόντος και του μέλλοντος. Με παρέα 70 προσωπικότητες της πόλης, του φεστιβάλ, του ελληνικού και του παγκόσμιου κινηματογράφου, από τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο μέχρι την Ανιές Βαρντά και από τον Γιώργο Λάνθιμο μέχρι τον, επισκέπτη του περσινού ΦΘΚ, Τζον Γουότερς, οι δύο ήρωες κινούνται στα πιο αναγνωρίσιμα σημεία της πόλης και του αγαπημένου της κινηματογραφικού δεκαημέρου. Οι ήρωες και οι σκηνές των φιλμικών μας ονείρων, από το ‘Όλα είναι δρόμος’ στο ‘Αποκάλυψη Τώρα’, βρίσκονται στην καρδιά του ‘ΦΕΣΤΙΒΑΛ’ και μπλέκονται γλυκά στην ιστορία της Ντάρια και του Σωτήρη. Ναι, αλλά έτσι δεν κάνουμε δουλίτσα… Ένα “πρωτοχρονιάτικο ερωτικό δράμα” λέει ο Σταύρος Κιουτσιούκης πως είναι το νέο του κόμικ, που θα βρείτε αποκλειστικά στο eshop της Jemma Press, και όσοι γνωρίζετε τη δουλειά του δημιουργού είμαι σίγουρος πως ξέρετε τι να περιμένετε. Η 20χρονη φοιτήτρια Χριστίνα επιστρέφει στο σπίτι της για τις διακοπές των Χριστουγέννων και βρίσκει ιδιαίτερα δύσκολο το να αυνανιστεί, ενώ ο εφηβικός της έρωτας και μια παιδική της φίλη παίζουν το δικό τους ρόλο στην ιστορία της. Θα τα καταφέρει άραγε; Ο Κιουτσιούκης έχει σίγουρα αναπτύξει το δικό του brand ερωτικών/χιουμοριστικών κόμικς και το ‘Ναι, αλλά έτσι δεν κάνουμε δουλίτσα’ μοιάζει για ένα καλό entry point αν δεν έχει τύχει να πιάσετε κάποιο από τα προηγούμενα κόμικ του δημιουργού. Οι όμηροι του Γκαίρλιτς Το πιο πρόσφατο κόμικ του Θανάση Πέτρου, τη δουλειά του οποίου είδαμε στα ‘Η Μεγάλη Βδομάδα του πρεζάκη’, ‘Γιαννούλης Χαλεπάς’ και ‘Γρα-Γρου’, μας έρχεται από τις Εκδόσεις Ίκαρος με τίτλο ‘Οι όμηροι του Γκαίρλιτς’. Το κόμικ αφηγείται μια αληθινή ιστορία που μας γυρνά στο 1916, όταν η Ελλάδα προσπαθεί να κρατήσει ουδέτερη στάση κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την εισβολή της Βουλγαρίας στην Ανατολική Μακεδονία, το Δ’ Σώμα Στρατού βρίσκεται αποκλεισμένο, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει δικαίωμα να αντισταθεί στους Βούλγαρους στρατιώτες. Όλο και περισσότερα στιγμιότυπα της ελληνικής ιστορίας μετατρέπονται σε κόμικς τα τελευταία χρόνια (άλλωστε τα μισά από τα κόμικς της λίστας που διαβάζετε έχουν να κάνουν με ιστορικά γεγονότα) και στους ‘Ομήρους’ ο Πέτρου μελετά ένα άγνωστο σε πολλούς κομμάτι του Εθνικού Διχασμού με πρωταγωνιστές στρατιώτες του ελληνικού στρατού. Παρόλα αυτά το έργο του δημιουργού δεν είναι πολεμικό, αφού από το κόμικ λείπουν οι μάχες και οι αιματηρές συγκρούσεις και στο επίκεντρο βρίσκονται οι απλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε εξωπραγματικές συνθήκες. Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου Ένα από τα πολυαγαπημένα βιβλία της ελληνικής λογοτεχνίας γίνεται κόμικ: Το μυθιστόρημα της Άλκη Ζέη, που διαδραματίζεται στην Αθήνα της κατοχής με πρωταγωνιστή τον εννιάχρονο Πέτρο που μεγαλώνει μαζί με τους γονείς του, την αδερφή του και τον παππού του στα δύσκολα χρόνια του φόβου, της πείνας αλλά και της Εθνικής Αντίστασης, στην οποία δε διστάζει να ενταχθεί, παλεύοντας για τη λευτεριά. Το κόμικ, τη διασκευή του οποίου ανέλαβε η Αγγελική Δαρλάση και σχεδίασε ο Δημήτρης Μαστώρος, μεταφέρει στα κόμικς την ιστορία ενός από τα σημαντικότερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, λίγους μήνες μόλις μετά το θάνατο της μεγάλης συγγραφέα. ‘Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου’ κυκλοφορεί στις 7 Δεκεμβρίου από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Και το σχετικό link...
  5. Οι Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί που μεταφέρθηκαν στο γερμανικό Γκαίρλιτς κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μπαίνουν στο καλλιτεχνικό μικροσκόπιο του Θανάση Πέτρου στο νέο του βιβλίο. Ξέρω τον Θανάση Πέτρου κάτι περισσότερο από 30 χρόνια και έχω παρακολουθήσει την καλλιτεχνική του διαδρομή από κοντά, οπότε είναι δύσκολο να παραμείνω αντικειμενικός και αποστασιοποιημένος. Ο Θανάσης, με την ευρυμάθειά του, την πολυσχιδή παρουσία του στα κόμικς και την εικονογράφηση, με τη μουσική και τα ρεμπέτικά του, με την πολυετή θητεία του στον χώρο της εκπαίδευσης γύρω από τα κόμικς, αποτελεί μια σπάνια περίπτωση δημιουργού. Τα μοναδικά σχέδιά του στις προσαρμογές έργων της ελληνικής λογοτεχνίας (Βουτυράς, Καρκαβίτσας, Παπαδιαμάντης, Καραγάτσης, Καβάφης, Καρυωτάκης κ.ά.) αλλά και η εμπεριστατωμένη και άψογα τεκμηριωμένη βιογραφία του «Γιαννούλη Χαλεπά», σε σενάρια του Δημήτρη Βανέλη, το «Πτώμα» που φιλοτέχνησε σε σενάριο του Γιάννη Παλαβού και του Τάσου Ζαφειριάδη, το «Αμανίτα Μουσκάρια» του συγγραφέα Παύλου Μεθενίτη και τόσες ακόμα δουλειές του, μεταξύ άλλων και η μηνιαία παρουσία του στο «Λεξικό της Κρίσης» σε αυτές εδώ τις σελίδες, είναι αποδείξεις της σπάνιας καλλιτεχνικής του συνέπειας και ακρίβειας. Με το νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Ίκαρος με τίτλο «Οι όμηροι του Γκαίρλιτς», ρίχνει φως σε μια από τις λιγότερο γνωστές πτυχές της ελληνικής ιστορίας. Οι «όμηροι», φαντάροι και αξιωματικοί του ελληνικού στρατού που, λόγω μιας σειράς δυσμενών συγκυριών, ανάμεσα σε Βούλγαρους και Αγγλογάλλους και λόγω των ελληνικών παλινωδιών, αφέθηκαν στη μοίρα τους το 1916 και κατέληξαν στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας. Ο Θανάσης Πέτρου εξηγεί στο «Καρέ Καρέ» τις λεπτομέρειες αυτού του συγκλονιστικού και τραγικού οδοιπορικού των άτυχων φαντάρων. Μετά από περίπου 30 χρόνια παρουσίας στα ελληνικά κόμικς και πολλές συνεργασίες με σεναριογράφους και συγγραφείς, αποφάσισες πρώτη φορά να αναλάβεις ο ίδιος το σενάριο του έργου σου. Τι άλλαξε; Ακούγεται σαν να είμαι ο… Μαθουσάλας των κόμικς στην Ελλάδα. Όντως το πρώτο μου κόμικς το έκανα κάπου το 1991, αλλά η πρώτη μου δημοσίευση έγινε το 2002 στο «9» της Ελευθεροτυπίας, ενώ σε άλμπουμ οι δουλειές μου άρχισαν να εκδίδονται από το 2008. Η επιλογή του θέματος ήταν αρκετά ιδιαίτερη και, πολύ απλά, ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και στο κομμάτι του σεναρίου. Έχεις ασχοληθεί με πολέμους στην αρχαιότητα στη σειρά σου από τις εκδόσεις Πατάκη, με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο «Αμανίτα Μουσκάρια» και τη συμμετοχή σου στο «Ένα Γλυκό Ξημέρωμα» και τώρα έρχεται ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Πώς είναι να κάνεις κόμικς για πολέμους; Ο πόλεμος είναι μια σύγκρουση σε μαζική κλίμακα και είναι κυριολεκτικά συνυφασμένος με τη ζωή και την ύπαρξη του ανθρώπου στον πλανήτη. Επομένως, το να ασχολείσαι με ένα «πολεμικό» θέμα σημαίνει ουσιαστικά ότι ψάχνεις τις προεκτάσεις μιας ιστορίας σε πολλά επίπεδα: κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, προσωπικό. Τι ήταν αυτό που σου κέντρισε τόσο το ενδιαφέρον στην ιστορία του Γκαίρλιτς; Μια ομολογουμένως γενικά άγνωστη ιστορία… Αφενός ότι πρόκειται για μια ελάχιστα γνωστή πτυχή της ελληνικής ιστορίας, στην οποία αντικατοπτρίζονται οι πολιτικές συνθήκες της εποχής, και αφετέρου το ότι τα ίδια τα γεγονότα είχαν συναρπαστικό ενδιαφέρον. Χαρακτηρίζεις την ιστορία ως μια περίπτωση «διχασμού και πολέμου». Είναι τελικά η ελληνική ιστορία γεμάτη διχασμούς; Φταίει η μαύρη μας η μοίρα, η βαλκανική μας παράδοση, η διαρκής εξάρτησή μας; Είτε αναφερθούμε σε αυτοκρατορίες και φεουδαρχικά καθεστώτα, είτε σε εθνικά κράτη, η παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη από διχασμούς, εμφύλιους σπαραγμούς, ανίερες συμμαχίες, προδοσίες, δολοπλοκίες και παρόμοια μπλεξίματα, οπότε δεν νομίζω πως είμαστε σε χειρότερη μοίρα από άλλες περιοχές όπου εμφανίστηκαν παρόμοιες καταστάσεις. Τελικά η Ιστορία γράφεται από τα μεγάλα γεγονότα, από τις μάζες και τους λαούς ή από μικρές ιστορίες που πρέπει να συναρμολογήσουμε για να την κατανοήσουμε; Δεν είμαι ειδικός για να απαντήσω για την ιστοριογραφία και τις ιστορικές σχολές, πάντως οι ιστορικοί που συνδέθηκαν ή επηρεάστηκαν από το περιοδικό Annales πρότειναν μια ιστορία η οποία προκύπτει από τη σύνθεση πολλών στοιχείων από ευρύτερους χώρους και δεν περιορίζεται στην καταγραφή μεγάλων γεγονότων. Φημίζεσαι για την τεκμηρίωση στα έργα σου, για την ακρίβεια και την επιμονή στην πιστότητα. Μετά τον Χαλεπά και την εξαντλητική έρευνα που κάνατε με τον σεναριογράφο Δημήτρη Βανέλη, πώς εργάστηκες στο Γκαίρλιτς; Η βιβλιογραφία για την ιστορία του Γκαίρλιτς είναι αρκετά μικρή σε αριθμό έργων, ωστόσο άντλησα πολύ βοηθητικό υλικό από τις δύο ελληνικές εφημερίδες που κυκλοφορούσαν στο Γκαίρλιτς και γενικά στη Γερμανία, τα «Νέα του Görlitz» και τα «Ελληνικά Φύλλα» (είναι διαθέσιμες από το αρχείο της Βουλής), όπως και από τον ελλαδικό ημερήσιο Τύπο. Όσον αφορά το φωτογραφικό υλικό, βρήκα πολλές πηγές σε γερμανικές και πολωνικές ιστοσελίδες. Οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί της ιστορίας σου ήταν προδότες ή ήρωες; Όπως λέει και ένας από τους χαρακτήρες σου ήταν «τυχεροί ή άτυχοι»; Ή η Ιστορία δεν μπορεί να γράφεται με μανιχαϊστικά δίπολα; Για μένα προσωπικά δεν ήταν ούτε ήρωες ούτε προδότες. Βρέθηκαν σε πρωτόγνωρες συνθήκες και προσπάθησαν να προσαρμοστούν σ’ αυτές και να επιβιώσουν. Υπήρχαν ανθρώπινες απώλειες, ενώ αρκετοί μάλιστα ρίζωσαν στο Γκαίρλιτς και έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους εκεί. Βεβαίως, οι περισσότεροι επέστρεψαν στην Ελλάδα και ξαναβρέθηκαν σε συνθήκες έντονης πολιτικής πόλωσης, οπότε θεωρήθηκαν συλλήβδην προδότες και ριψάσπιδες. Ο δημοσιογράφος Στέφανος Κρατερός κυκλοφόρησε το 1918 ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Γκαίρλιτς», όπου χαρακτηρίζει, με λάβρο ύφος, το Γκαίρλιτς ως «εφιάλτη» και «φυτώριο προδοτών» και λέει ότι η ιστορία του θα είναι «μια μουντζούρα άσβεστη στους χρόνους τους κατοπινούς». Ωστόσο, πιο νηφάλια, το 1931, ο Γεώργιος Βεντήρης στο βιβλίο του «Η Ελλάς του 1910-1920» έγραφε: «Η ατίμωσις και η συμφορά της Καβάλας δεν έχουν ούτε θα έχουν συγχώρησιν ή δικαιολογίαν. Έχουν εξήγηση. Την τύφλωσιν εκ του εμφυλίου πολέμου». Έχεις μια πλούσια καριέρα στα κόμικς. Ταυτόχρονα είσαι καθηγητής στον ΑΚΤΟ, ενώ έχεις σπουδές στη γλωσσολογία και έχεις ασχοληθεί με τη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Στο βιβλίο σου αυτό αισθάνθηκα ότι συνδυάζεις όλες αυτές τις ιδιότητες. Ισχύει κάτι τέτοιο; Εφόσον ήμουν και στη θέση του σεναριογράφου, άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα, τα στοιχεία που συνθέτουν τον χαρακτήρα μου και έχουν σχέση με τις καταβολές, τις εμπειρίες και τις προτιμήσεις μου πέρασαν στο αφηγηματικό κομμάτι του κόμικς πολύ περισσότερο σε σχέση με άλλες δουλειές που είχαν γίνει συνεργατικά. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι Έλληνες δημιουργοί στρέφονται στην ελληνική ιστορία, σύγχρονη ή παλαιότερη, για να φιλοτεχνήσουν τα έργα τους. Πού το αποδίδεις αυτό; Και πώς βλέπεις να εξελίσσεται η προσπάθεια για τον εορτασμό των 200 ετών από το 1821, σε καλλιτεχνικό επίπεδο εννοώ. Σκέφτεσαι να δημιουργήσεις κάτι για την επέτειο αυτή; Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Υποθετικά μιλώντας, ενδεχομένως να αλλάζουν τα γούστα και οι προτιμήσεις τους και αντίστοιχα τα θέματα που τους ενδιαφέρουν. Ίσως να υπάρχουν τέτοιες προτάσεις από εκδότες προς δημιουργούς. Όσο για τον εορτασμό των 200 ετών, ελπίζω να μην εξελιχθεί σε μια πατριωτική θριαμβολογία που ακολουθεί τα στεγανά των σχολικών εθνικών αφηγήσεων. Θα έχω μια μικρή συμμετοχή σε μια συλλογική έκδοση που ετοιμάζεται και νομίζω πως θα είναι λίγο πιο νηφάλια. Στον επίλογο του βιβλίου σου αναφέρεσαι στη Μικρασιατική Καταστροφή. Ήταν, μεταφορικά μιλώντας, η τραγική κατάληξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου; Πράγματι, όπως αναφέρεις, σκέφτεσαι σε μια μελλοντική σου δουλειά να ασχοληθείς με αυτή την περίοδο της Ιστορίας; Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν μια τραγική κατάληξη γενικά για τον ελληνισμό, αλλά ταυτόχρονα, για τον ελλαδικό χώρο σήμανε την αρχή μιας νέας εποχής. Αυτό που αναφέρω ως μελλοντική δουλειά έχει πάρει πλέον μια σαφή μορφή και είναι στο στάδιο της δημιουργίας - ελπίζω να την έχω ολοκληρώσει στον επόμενο χρόνο. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια; Συνεργασία με κάποιον σεναριογράφο; Μια νέα προσωπική σου δουλειά; Δουλεύεις ήδη πάνω σε κάτι καινούργιο; Όπως προανέφερα ήδη δουλεύω τη «συνέχεια» του βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε, προσπαθώντας να παρουσιάσω τα ιστορικά γεγονότα μέχρι το 1922. Παράλληλα συζητάμε για μια μελλοντική συνεργασία με τον Τάσο Ζαφειριάδη, αλλά γι' αυτήν είναι πολύ νωρίς για να αναφέρω λεπτομέρειες. Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.