Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ντόναλντ τραμπ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Αποστάσεις από την φωτογραφία που έγινε viral και δείχνει γραφικό οπαδό του Τραμπ από την εισβολή του μέσα στο Καπιτώλιο να… μοιάζει με τον Μπλεκ, παίρνουν οι εκδόσεις του περιοδικού στην Ελλάδα. Ο συγκεκριμένος οπαδός του Τραμπ προκάλεσε πλήθος σχολίων ενώ αρκετοί παρομοίασαν την αμφίεσή του με τον ήρωα παιδικών χρόνων, εμπλέκοντας το κόμικ με τα γεγονότα στο Καπιτώλιο. Το περιοδικό Μπλεκ σε ανάρτησή του καταδικάζει τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις, και διαχωρίζει «την αντίληψη που έχουμε για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων από κάθε είδους πράξη βίας και ακροδεξιάς ρητορικής». Ειδικότερα τονίζει, «μετά τα τραγικά και δυσάρεστα γεγονότα στο Καπιτώλιο της Αμερικής τα οποία ακολούθησε πλήθος δημοσιευμάτων που ταύτιζαν τον επικεφαλής των γεγονότων με τον ήρωα μας, Μπλεκ, αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε δυο πράγματα: Καταδικάζοντας τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις, θέλουμε να διαχωρίσουμε την αντίληψη που έχουμε για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων από κάθε είδους πράξη βίας και ακροδεξιάς ρητορικής». Παράλληλα επισημαίνουν ότι «ο Μπλεκ ήταν και παραμένει για εμάς μια αγνή φιγούρα που συντρόφεψε πολλούς από εμάς στα παιδικά μας χρόνια και συνεχίζει να το κάνει μέχρι σήμερα. Πρεσβεύει αξίες και ιδανικά όπως ο αλτρουισμός, η αυτοθυσία, ο σεβασμός στον εχθρό, η ανιδιοτέλεια, που στα μάτια μας λειτουργούσαν και θα λειτουργούν μόνο θετικά. Παλεύει με μόνα ουσιαστικά όπλα τις γροθιές και το μυαλό του για να επιβληθεί σε ένα κόσμο ισχυρών και υπερασπίζοντας τους αδύναμους. Τους αδύναμους κοινωνικά και ταξικά. Αυτούς που βρίσκονται δηλαδή στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Η ίδια άλλωστε η επιλογή του Μπλεκ από τον αείμνηστο Στέλιο Ανεμοδουρά ήρθε σαν μια λογική συνέχεια όταν ολοκλήρωσε τον συγγραφικό κύκλο του Μικρού Ήρωα, λαϊκό ανάγνωσμα με σαφή αντιναζιστικά χαρακτηριστικά, θέλοντας να δώσει έναν νέο ήρωα που θα εμπνεύσει με αξίες και ιδανικά τη νεολαία της εποχής». Τέλος αναφέρουν «αντιλαμβανόμαστε πως σε μια εποχή με οξυμένα κοινωνικά συμβάντα, υπάρχει μια γενικότερη ανάγκη ιστορικής σύνδεσης των γεγονότων, ωστόσο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ως εκδόσεις πως η ρητορική και η πρακτική του μίσους, του τυφλού φανατισμού και του ρατσισμού μας βρίσκουν απέναντι τους». Και το σχετικό link...
  2. Ένας Γκοτζίλα στον Λευκό Οίκο Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Πολύ πριν ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για τον Λευκό Οίκο, ήταν ένας σελέμπριτι που συχνά πυκνά γινόταν αντικείμενο σάτιρας. Από τότε που εξελέγη πρόεδρος αποτελεί σταθερό στόχο των δημιουργών κόμικς. Μια νέα σειρά της Antarctic Press τον μεταμορφώνει τώρα σε Γκοτζίλα, Χουλκ και Κλέφτη των Χριστουγέννων Η τελευταία προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ ήταν περισσότερο διχαστική από κάθε προηγούμενη. Οι Αμερικανοί χωρίστηκαν σε φίλους του Τραμπ (και κάθε ρατσιστικής, σεξιστικής, εθνικιστικής και καπιταλιστικής αντίληψης που αυτός πρεσβεύει) και σε ορκισμένους εχθρούς του. Αν και μετά την εκλογή του η δημοφιλία του βρίσκεται σε διαρκώς φθίνουσα πορεία, μια τέτοια διαίρεση εξακολουθεί να πληγώνει την αμερικανική κοινωνία και θα την πληγώνει για καιρό. Μόνο στα κόμικς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Κατά συντριπτική πλειονότητα στις σελίδες τους ο Ντόναλντ Τραμπ γελοιοποιείται χωρίς όρια. Από τις απολαυστικές παρωδίες γνωστών εξωφύλλων της ιστορίας των κόμικς με πρωταγωνιστή τον πρόεδρο στο «The Unquotable Trump» του Robert Sikoryak μέχρι τη γελοιογραφική μεταφορά των tweets του στο «Sh*t My President Says» του Shannon Wheeler, ο Ντόναλντ Τραμπ, όχι περίοδο ανοχής δεν γνώρισε, σε πλήρη αντίθεση με τον προκάτοχό του, Μπαράκ Ομπάμα, που αποθεώθηκε και συμμάχησε ακόμα και με τον Spider-Man, αλλά σχεδιάζεται συνεχώς με τα μελανότερα των χρωμάτων, πάντα ως ένας τσαρλατάνος της πολιτικής και ένας νάρκισσος αριβίστας που στόχο έχει να πλουτίζει και να προσβάλλει τους αντιπάλους του, απειλώντας με τις γκάφες του ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικός ο ρόλος του στα νέα κόμικς της Antarctic Press, μιας εταιρείας που συνηθίζει εδώ και χρόνια να μετατρέπει πρόσωπα της πολιτικής επικαιρότητας σε κόμικς-χαρακτήρες. Ο Τραμπ, όμως, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο! Πρωταγωνιστώντας σε μια σειρά με πολλούς τίτλους και απ' ό,τι φαίνεται με πολύ μέλλον, τουλάχιστον όσο θα παίζει στα χέρια του τις τύχες του πλανήτη από το Οβάλ Γραφείο και από τα πολυτελή διαμερίσματα του ουρανοξύστη του. Στο πλαίσιο της φιλαυτίας του νομίζει πως μόνο αυτός μπορεί να σώσει τον κόσμο από το «κακό», και σε σενάριο των Joe Dunn και Ben Dunn, συνιδρυτών και ιδιοκτητών της Antarctic Press και σχέδια του Carlos Tron, ο Τραμπ μεταμορφώνεται σε Χουλκ στην ιστορία «The Tremendous Trump - World War T». Το «κακό» είναι φυσικά ο Κιμ και μαζί του, ειρηνικοί διαδηλωτές με το σήμα της ειρήνης και η θεά Ισις που για τη λογική του Τραμπ συμβολίζει τους τρομοκράτες του ISIS, που όλοι μαζί επιδιώκουν να σπάσουν το τείχος της ντροπής στα σύνορα των ΗΠΑ. Στην ιστορία «Trumpzilla, King of Twitter», σε σενάριο του Ben Dunn και σχέδια του Redi Trio, o Κιμ τελικά πατάει το κουμπί και ο Τραμπ ανατινάζεται την ώρα που κάνει την ηλιοθεραπεία του στην ακρογιαλιά. Για να επιστρέψει δριμύτερος λίγους μήνες αργότερα, αναδυόμενος από τον βυθό ως Trumpzilla, παρωδία του Γκοτζίλα, έτοιμος να ισοπεδώσει τους αντιπάλους του ξερνώντας φλόγες μέχρι να επιστρέψει στο γραφείο του στον Λευκό Οίκο, πάντα ως αποκρουστικό τέρας. Για τον ίδιο τον Τραμπ αποκρουστικό θα πρέπει να είναι και το «She - Trump», σε σενάριο και σχέδια του Brian Denham, καθώς τον παρουσιάζει ως γυναίκα! Τρομοκράτες εκτοξεύουν τη μητέρα όλων των βομβών που μεταμορφώνει όλους τους άνδρες σε γυναίκες. Από τα δάκρυά των πρώην ανδρών που θρηνούν για το πάθημά τους, έρχεται ο κατακλυσμός και πλημμυρίζει ολόκληρος ο κόσμος. Και ο μόνος ή, καλύτερα, η μόνη που μπορεί να τον σώσει είναι ο θηλυκός Τραμπ. Τα περασμένα Χριστούγεννα, η Antarctic Press είχε παρουσιάσει το «How The Trump Stole Christmas», μια ιστορία επίσης του Brian Denham, με τον Τραμπ που μισεί τα Χριστούγεννα γιατί φέρνουν σε όλους χαρά και αποφασίζει να τα κλέψει ώστε όλοι να είναι δυστυχισμένοι. Από την άλλη, ωστόσο, πιθανώς για να κρατήσει κάποιες ισορροπίες, η ίδια εταιρεία κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο την ιστορία «My Hero Magademia», μια παρωδία του γνωστού manga «My Hero Academia» σε σενάριο του Mark Pellegrini και σχέδια του Timothy Lim. Η ίδια ομάδα είχε δώσει τον περασμένο Νοέμβριο το «Thump - The First Bundred Days», μια ακόμη παρωδία με τον Τραμπ ως κουνέλι, αλλά στο «My Hero Magademia» επέλεξε να ακολουθήσει μια αντίθετη διαδρομή, αυτή της υποστήριξης προς τον Αμερικανό πρόεδρο. Τον ρόλο του κακού στην ιστορία παίζει η Χίλαρι Κλίντον, με το όνομα «Hiraree», ενώ οι υποστηρικτές των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, οι διαδηλωτές ενάντια στον Τραμπ και όλοι όσοι αντιτίθενται στην πολιτική του παρουσιάζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως τρομοκράτες. Οταν κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ οι δημιουργοί του υπερασπίστηκαν τη δουλειά τους αναφέροντας ότι είναι απλώς χιουμοριστική, ως αντιστάθμισμα στα αμέτρητα εχθρικά για τον Τραμπ κόμικς που είχαν προκύψει έως τότε από άλλους καλλιτέχνες. Σε ένα τέτοιο αλλόκοτο σενάριο, το 2017 από την ίδια εταιρεία, σε σενάριο και σχέδια του David Hutchison, ο Ντόναλντ Τραμπ γίνεται αντίπαλος του χρονοταξιδιώτη Αβραάμ Λίνκολν. Ο διαβολικός νυν πρόεδρος τα βάζει με τον ιστορικό 16ο πρόεδρο των ΗΠΑ με φόντο την Ιβάνκα και τη Μελάνια Τραμπ, σε μια παρωδία επιστημονικής φαντασίας με πολιτικές προεκτάσεις. Στο πλαίσιο της πολιτικής σάτιρας, η Antarctic Press σκοπεύει να κυκλοφορήσει ακόμα περισσότερους τίτλους με πρωταγωνιστές ενεργά πολιτικά πρόσωπα και σίγουρα με τον Ντόναλντ Τραμπ που απ’ ό,τι φαίνεται πουλάει πολύ. Η πολιτική του δράση, άλλωστε, και οι ανεκδιήγητες κατά καιρούς δηλώσεις του δίνουν διαρκώς ανεξάντλητη τροφή στους δημιουργούς κόμικς. Που λατρεύουν να τον μισούν, όπως συμβαίνει και με τους μισούς τουλάχιστον Αμερικανούς πολίτες. Το πρόβλημα είναι πως οι υπόλοιποι μισοί ακόμα τον αγαπούν. Πηγή
  3. Μαύρισε κι εσύ έναν Τραμπ Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής στη γελοιογραφική σάτιρα του τελευταίου έτους είναι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος. Πάντα ιδιοσυγκρασιακός και νάρκισσος, αλαζών και ρατσιστής, παρορμητικός και εγωπαθής, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν περνάει απαρατήρητος. Στην πολιτικά διχασμένη αμερικανική κοινωνία όλοι έχουν μια γνώμη γι’ αυτόν. Τώρα μπορούν να την εκφράσουν και καλλιτεχνικά Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών έχουμε συχνά αναφερθεί σε κόμικς και γελοιογραφίες που ασχολούνται με τον Ντόναλντ Τραμπ. Εχει γίνει ο νέος αγαπημένος πρόεδρος των σκιτσογράφων ξεπερνώντας ακόμα και τους Τζορτζ Μπους και Ρίτσαρντ Νίξον που μέχρι πρότινος θεωρούνταν οι πιο «δημοφιλείς» πρόεδροι των επαγγελματιών του χιούμορ. Υπό την έννοια, φυσικά, της άφθονης τροφής για πολιτική σάτιρα που προσφέρει. Ο Αμερικανός κροίσος είναι ο πρόεδρος που οι σκιτσογράφοι λατρεύουν να μισούν. Μέσω των έργων τους τον αποδίδουν καθημερινά με τα πιο μελανά χρώματα. Ενας από αυτούς, ο M. G. Anthony, δίνει τώρα την ευκαιρία στους αναγνώστες να τον χρωματίσουν και αυτοί. Με όποια χρώματα επιθυμούν, σε ένα βιβλίο-παρωδία που υποτίθεται πως θέλει να μοιάσει στα παιδικά βιβλία δραστηριοτήτων. Αλλά αντί για παιδικά θέματα τοποθετεί τον Ντόναλντ Τραμπ στη θέση εμβληματικών και ιστορικών μορφών και εικόνων, πραγματικών ή φανταστικών, της τέχνης και της πολιτικής του παρελθόντος. Το «The Trump Coloring Book» (εκδόσεις Post Hill Press) προτρέπει τους αγοραστές του: «Ας ξανακάνουμε σπουδαίο τον χρωματισμό», παραφράζοντας το προεκλογικό σλόγκαν του Τραμπ «Ας ξανακάνουμε σπουδαία την Αμερική». Και στο οπισθόφυλλό του αναφέρει: «Είτε διασχίζει το Ντελαγουέαρ είτε παίζει σκάκι με τον Πούτιν, δες τον Ντόναλντ Τραμπ όπως δεν τον έχεις ξαναδεί ποτέ. Εσύ αποφασίζεις για το χρώμα της υπερηρωικής στολής του. Εσύ αποφασίζεις τι απόχρωση έχουν τα μαλλιά του. Είσαι υπέρ του ή εναντίον του; Εξαρτάται από εσένα. Τώρα έχεις την ευκαιρία να αποδώσεις τον Ντόναλντ με τα πραγματικά του χρώματα». Αν και το βιβλίο εκδόθηκε πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 2015, τα καμώματα του Τραμπ και οι πολιτικές εξελίξεις έχουν οδηγήσει σε απανωτές επανεκδόσεις. Ο M. G. Anthony μετά τη μεγάλη επιτυχία προχώρησε στη δημιουργία δύο ακόμα ανάλογων βιβλίων «δραστηριοτήτων»: Στο «The Trump Book of Insults» συλλέγει τις πιο σκληρές και βαριές από τις εκφράσεις που έχει κατά καιρούς εκστομίσει ο Τραμπ εναντίον πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων, ακόμα και καλλιτεχνών και καλεί τους αναγνώστες να τις χρωματίσουν ενώ στο «Go the Fuck to Jail» συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται ο Μπιλ και η Χίλαρι Κλίντον, υπενθυμίζοντάς τα στους αναγνώστες και δίνοντάς τους την ευκαιρία να τους προσθέσουν χρώμα. Οι εικόνες που επιλέγει για τον Τραμπ είναι κατά πλειονότητα απολαυστικές. Τον παρουσιάζει σε χορευτική φιγούρα του μακαρίτη Μάικλ Τζάκσον αλλά και του Τζον Τραβόλτα από την ταινία «Πυρετός το Σαββατόβραδο», σε χειραψία με εξωγήινο στο Ρόσγουελ, ως Αγαλμα της Ελευθερίας, ως Θείο Σαμ, ως αντίπαλο του Κιμ Γιονγκ Ουν σε επιτραπέζια ναυμαχία, ως συνομιλητή του σπουδαίου φυσικού Στέφεν Χόκινγκ, του Αλμπερτ Αϊνστάιν και του Μαχάτμα Γκάντι, ως «Σκαθάρι» από το εμβληματικό εξώφυλλο των Beatles στην «Abbey Road», ως Σφίγγα της Αιγύπτου κ.ά. Ακόμα πιο εμπνευσμένες είναι, όμως, οι παρωδίες πασίγνωστων έργων από την ιστορία της τέχνης με τον Τραμπ να αντικαθιστά φιγούρες όπως του Αδάμ του Μικελάντζελο τη στιγμή που τον αγγίζει ο Θεός, του αγρότη από το «American Gothic» του Grant Wood, του «Βιτρουβιανού Ανθρώπου» του Λεονάρντο ντα Βίντσι κ.ά. Ακόμα και τη ναζιάρικη πόζα της Μέριλιν Μονρόε από τη σκηνή που ο αέρας σηκώνει τη φούστα της στο «Επτά Χρόνια Φαγούρα» αλλά και του ναύτη που αγκαλιάζει τη νοσοκόμα στην Times Square από τη φωτογραφία του Alfred Eisentaedt κατά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δανείζεται ο M. G. Anthony και τις «προσφέρει» στον Ντόναλντ Τραμπ. Αν, ωστόσο, γίνεται προφανής η ειρωνεία απέναντι στον Αμερικανό πρόεδρο με όλα τα παραπάνω, το πιο πρόσφατο βιβλίο του Anthony με τίτλο «President Donald Trump: A Patriot’s Coloring Book» βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της κριτικής. Πρόκειται για ένα ακόμη βιβλίο χρωματισμών αλλά χωρίς καμιά διάθεση σαρκασμού. Αντιθέτως, ο Anthony φιλοτεχνεί τις πιο σημαντικές σκηνές από τη θητεία του Τραμπ στον Λευκό Οίκο (ορκωμοσία, ομιλία στον στρατό κ.ά.) πιθανώς για να προσεταιριστεί και τη μερίδα των ψηφοφόρων που εξακολουθούν να τον υποστηρίζουν. Και δεν είναι λίγοι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα είχε κάποιο ανάλογο βιβλίο και για τον Αλέξη Τσίπρα με τις σημαντικότερες στιγμές της πρωθυπουργικής καριέρας του, από τις πιο πρόσφατες (πτήση με F-16), μέχρι τις πιο παλιές (υπογραφή μνημονίων, έρπης στα χείλη, αγκαλιές με Πάνο Καμμένο κ.ά.). Τώρα που ο Τσίπρας ξέχασε τις υποτιμητικές δηλώσεις του για τον υποψήφιο, τότε, Τραμπ και πλέον έγινε φίλος και σύμμαχός του, χαριεντιζόμενος δίπλα του και χαμογελώντας προκλητικά τονίζοντας τον θαυμασμό του και τις κοινές ανησυχίες του με έναν ομοφοβικό, σεξιστή, ρατσιστή και φιλοπόλεμο εγκληματία, ας δοθεί η ευκαιρία και στους Ελληνες αναγνώστες να χρησιμοποιήσουν τα χρώματα που τους φαίνονται πιο ταιριαστά για τον πρωθυπουργό τους. Αν και μου φαίνεται πως θα αρκούσε μόνο ένα χρώμα. Πηγή
  4. Ο Τραμπ κι αν εγέρασε… Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς Πριν από τριάντα χρόνια ήταν απλώς ένας βαθύπλουτος τσαρλατάνος. Βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο της δημοσιότητας με τα καμώματά του, τον ναρκισσισμό του, τις ρατσιστικές απόψεις του. Από τότε έγινε αρνητικός πρωταγωνιστής στη διαχρονικά δημοφιλή σειρά «Doonesbury» του Garry Trudeau. Τώρα πια, δυστυχώς, είναι πρόεδρος των ΗΠΑ Οπως και να ’χει, η πληθωρική προσωπικότητα του Ντόναλντ Τραμπ δεν περνάει απαρατήρητη. Κάποιοι τον λατρεύουν και κάποιοι άλλοι λατρεύουν να τον μισούν. Η πλειονότητα των πολιτικών γελοιογράφων και δημιουργών κόμικς ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Οι περισσότεροι εξ αυτών τον έχρισαν εξ ανάγκης πρωταγωνιστή στα έργα τους από τότε που αναμίχθηκε ενεργά με την πολιτική. Ο Garry Trudeau (γενν. 1948) είχε προλάβει να του δώσει εξέχοντα ρόλο στα κόμικς του, στη σειρά «Doonesbury» από το 1987. Κανείς δεν φανταζόταν, τότε, ότι τριάντα χρόνια αργότερα, αυτή η αλλόκοτη φιγούρα με τις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις και τη διάχυτη φιλαυτία θα κατέληγε στον Λευκό Οίκο, θριαμβεύοντας στην πιο απρόβλεπτη και παράξενη εκλογική μάχη, διχάζοντας οδυνηρά τις ΗΠΑ. Η σειρά κόμικ στριπς «Doonesbury» είχε ξεκινήσει από το 1970 και από τα πρώτα χρόνια της είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ δημοσιευόταν σε δεκάδες εφημερίδες στις ΗΠΑ. Στα τριάντα χρόνια του Ντόναλντ Τραμπ ως καρικατούρας στα κόμικς του Garry Trudeau, o Αμερικανός δημιουργός δεν κατέφυγε και πολύ στη φαντασία του. Τα λόγια του δισεκατομμυριούχου νάρκισσου έφταναν και με το παραπάνω για να γελοιοποιηθεί Αμεσα ή έμμεσα, στο επίκεντρο της σειράς βρίσκονταν πάντα τα πολιτικά ζητήματα της επικαιρότητας, ενώ από το 1970 μέχρι σήμερα έχουν περάσει από τα καρεδάκια του Trudeau όλα τα σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα των ΗΠΑ, πρόεδροι, αντιπρόεδροι, γερουσιαστές, υποψήφιοι πρόεδροι, κυβερνήτες κ.λπ., παρουσιασμένοι και σχεδιασμένοι με έναν όχι και τόσο τιμητικό, γι’ αυτούς, τρόπο. Ο Νταν Κουέιλ σχεδιαζόταν από τον Trudeau ως ένα φτερό κότας για να σατιριστεί η «ελαφρότητα» των λόγων του και να γίνει ένα λογοπαίγνιο με το ομόηχο quail (ορτύκι), o Μπιλ Κλίντον ήταν μια βάφλα για να καυτηριαστούν υπαινικτικά οι εύπλαστες και ευμετάβλητες, σαν ζυμάρι, απόψεις του, ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος αποδιδόταν ως ένας απλός αστερίσκος σε μια άρνηση του Trudeau να δώσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε έναν απάνθρωπο πρόεδρο, ενώ στη συνέχεια ο αστερίσκος άρχισε να φορά ένα καουμπόικο καπέλο και αργότερα μια ρωμαϊκή περικεφαλαία, ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ ήταν μια τεράστια παλάμη και ο Ντικ Τσένι σχεδιαζόταν ως μια σκοτεινή μαύρη φιγούρα που παρέπεμπε στον Νταρθ Βέιντερ από τον «Πόλεμο των Αστρων». Ο Ντόναλντ Τραμπ, στην πρώτη του «παρουσία» στο «Doonesbury», στις 14 Σεπτεμβρίου του 1987, ήταν μια απλή ραδιοφωνική φωνή. Τις αμέσως προσεχείς ημέρες ο Trudeau τού έδωσε τον πρώτο ρόλο σατιρίζοντας τις δημόσιες πολιτικές παρεμβάσεις του και τον ωμό καταγγελτικό του λόγο εναντίον του πολιτικού συστήματος. Τότε ο Τραμπ αρνιόταν επίμονα ότι έχει πολιτικές βλέψεις ή ότι επιθυμεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ και ισχυριζόταν ότι είναι ένας απλός, ευαίσθητος δισεκατομμυριούχος που έχει δικαίωμα να κάνει κριτική. Το 1989, ο Trudeau παρουσιάζει τον Τραμπ να αναθέτει σε μια ζωγράφο να «διακοσμήσει» την οροφή του γραφείου του μέχρι να αποκαλυφθεί μέρες αργότερα ότι το κατά παραγγελία έργο ήταν μια παραλλαγή της «Δημιουργίας του Αδάμ» του Μικελάντζελο από την Καπέλα Σιξτίνα με τον Τραμπ να έχει αντικαταστήσει τον βιβλικό πρωτόπλαστο. Η πρώτη απόπειρα του Τραμπ να εμπλακεί με την πολιτική έγινε βασικό θέμα του Trudeau για πολλές ημέρες τον Δεκέμβριο του 1999. Τότε τον παρουσίαζε ως έναν υπερφίαλο και φαφλατά δημαγωγό που φωτογραφίζεται δίπλα σε φωτομοντέλα, λαϊκίζοντας ασύστολα και ποντάροντας στα πιο ταπεινά ένστικτα των ψηφοφόρων – ακριβώς ό,τι συνέβη και δεκαεπτά χρόνια αργότερα με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Το 2007 ο Τραμπ επανήλθε στο «Doonesbury» «απειλώντας» και πάλι ότι θα είναι υποψήφιος στις εκλογές. Ακόμα κι αν αυτό ακουγόταν τότε ως αστείο, ο Trudeau έμμεσα εφιστούσε την προσοχή του κοινού. Και εν τέλει αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο. Ποτέ δεν υποτίμησε τον Τραμπ ως «πολιτικό αντίπαλο» στις γελοιογραφίες του και ποτέ δεν επέλεξε να τον γελοιοποιήσει, αν και είχε χιλιάδες λόγους και άλλες τόσες αφορμές. Προτίμησε να τον κριτικάρει στη βάση των λόγων του και των πεπραγμένων του και όχι για τα μαλλιά του, το ντύσιμό του, τη σύζυγό του κ.λπ. Οταν πια φάνηκε ότι ο Τραμπ όχι μόνο θα είναι υποψήφιος αλλά «συγκινεί» και μια μεγάλη μερίδα Αμερικανών, ο Trudeau εξακολούθησε να του «δίνει χώρο» και να προσπαθεί να τον αποδομήσει με πολιτικά γελοιογραφικά επιχειρήματα και όχι με εύκολα τεχνάσματα. Ακόμα και η έκδοση του βιβλίου «Yuge!» (εκδόσεις Andrews McMeel Publishing) μήνες πριν από τις αμερικανικές εκλογές ήταν ενταγμένη σε αυτό το πλαίσιο της προειδοποίησης και της εγρήγορσης. Στο «Yuge!» (αγαπημένη λέξη του Τραμπ, από τη λέξη «Huge» (χιουτζ) που σημαίνει «τεράστιος» αλλά στον προφορικό λόγο γενικά των Νεοϋορκέζων και ειδικότερα του Τραμπ ακούγεται ως «γιουτζ») συνέλεξε όλα τα στριπάκια του από το 1987 ώς το 2016 με πρωταγωνιστή τον Τραμπ και χτύπησε το καμπανάκι του κινδύνου για ακόμη μία φορά. Δεν τον άκουσαν. Τώρα ο πρόεδρος, πλέον, των ΗΠΑ είναι δικαίως πρωταγωνιστής στη συντριπτική πλειονότητα των γελοιογραφιών του ημερήσιου και περιοδικού Τύπου των ΗΠΑ και του κόσμου όλου. Ο Garry Trudeau μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είχε προφητέψει τις εξελίξεις και πάσχιζε να τις αποτρέψει. Αντ’ αυτού συνεχίζει να επιτίθεται στον Τραμπ με τα κόμικς του για να προλάβει τα χειρότερα. Γιατί με τον Τραμπ ως πρόεδρο, ποτέ δεν ξέρεις πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα. Ο επίλογός του στο «Yuge» αποτελεί την πικρή και απαισιόδοξη πρόβλεψή του: «Κάποιοι αισθάνονται ότι ο Τραμπ είναι πέρα από τη σάτιρα, αλλά εμείς οι επαγγελματίες γνωρίζουμε ότι είναι η ίδια η σάτιρα, γνήσια και ανόθευτη, ελεύθερη προς χρήση και ψυχαγωγία και για όλα αυτά δεν μπορούμε παρά να του είμαστε ευγνώμονες. Για τη χώρα μας, ωστόσο, μπορούμε μόνο να θρηνούμε». Πηγή Δική μου σημείωση: Υπενθυμίζω ότι επιλεγμένα στριπ του καταπληκτικού κόμικ Doonesbury έχουν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά σε ένα εξαιρετικό άλμπουμ.
  5. Ενας πλανητάρχης-παρωδία Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς Κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ο Ντόναλντ Τραμπ, οι επαγγελματίες του χιούμορ τρίβουν τα χέρια τους. Ο νέος πρόεδρος αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για τους γελοιογράφους. Ενας από αυτούς, ο Robert Sikoryak, έχει αφιερώσει εδώ και καιρό όλο του το έργο στον ψωνισμένο κροίσο που είναι πια πλανητάρχης. Και πρωταγωνιστής σε σκληρές παρωδίες γνωστών εξώφυλλων από την ιστορία των κόμικς Για τους Αμερικανούς γελοιογράφους και δημιουργούς κόμικς, η πρόσφατη προεκλογική περίοδος ήταν μια χρυσή εποχή. Εχοντας βάλει στο στόχαστρο τον Ντόναλντ Τραμπ, οργίαζαν καθημερινά. Οι αφορμές που τους έδινε ο πολυεκατομμυριούχος ήταν αμέτρητες. Κι αυτοί άρπαζαν τις ευκαιρίες και επιχειρούσαν να τον αποδομήσουν. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν τους δικαίωσε, καθώς ο Τραμπ εξελέγη. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με την υποψηφιότητα του Τζορτζ Μπους του νεότερου, όταν πλειάδα δημιουργών κόμικς τον έχρισαν πρωταγωνιστή τους για να αποτρέψουν την εκλογή του και εν συνεχεία την επανεκλογή του στη δεύτερη θητεία του. Είτε ως κτηνώδης Χαλκ, είτε ως ανυπεράσπιστο θύμα του Ποπάι, ο Τραμπ του Robert Sikoryak εκστομίζει τις πιο ηλίθιες, ρατσιστικές και ναρκισσιστικές απόψεις Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προσπάθειας ήταν και η έκδοση «The Bush Junta», με συμμετοχές δεκάδων καλλιτεχνών που συνασπίστηκαν με κοινό στόχο την αποκάλυψη της εγκληματικής πολιτικής του Μπους. Δεν τα κατάφεραν. Αντίθετο ήταν το κλίμα κατά την υποψηφιότητα του Μπαράκ Ομπάμα. Τα κόμικς, στη συντριπτική πλειονότητά τους, τον υποδέχθηκαν ως εκπρόσωπο της ελπίδας και της αλλαγής και σε πολλές περιπτώσεις του έδωσαν ακόμα και υπερηρωική ταυτότητα στις σελίδες τους. Στην περίπτωση του Τραμπ υπήρξε ομοβροντία. Φυσικά εναντίον του. Οι προεκλογικοί λόγοι του, οι συνεντεύξεις του, τα κηρύγματα μίσους, ο απροκάλυπτος ρατσισμός, οι ασυναρτησίες και η ακατάσχετη μπουρδολογία, τα θρησκευτικά παραληρήματα, η αλλεργία του στη δημοκρατία, ο λαϊκισμός του, ο ναρκισσισμός του έδιναν καθημερινή τροφή και δουλειά σε καλλιτέχνες που δεν χρειαζόταν να κουραστούν και πολύ. Κάθε φράση του, κάθε εμφάνισή του ήταν μία ή περισσότερες γελοιογραφίες. Το (όχι και τόσο) σοκαριστικό αποτέλεσμα των εκλογών που τον έφερε στον Λευκό Οίκο προκάλεσε μούδιασμα. Το ξεμπρόστιασμα του Τραμπ και η γελοιοποίησή του, που εκφράστηκε με την εμμονή των γελοιογράφων στα ρούχα του, στα μαλλιά του, στη σύζυγό του, στη γλώσσα που χρησιμοποιεί, στο χρώμα του, στα πλούτη του, στο σπίτι του, στην κακογουστιά του κ.λπ., δεν έπεισαν την πλειοψηφία των πολιτών. Από δω και πέρα, το παιχνίδι θα πρέπει να παιχτεί με άλλους όρους, καθώς ο Τραμπ δεν αποτελεί πια έναν γραφικό και φιλόδοξο ημιπαράφρονα που αυτογελοιοποιείται καθημερινά. Ο Τραμπ κατοικεί στον Λευκό Οίκο και αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του πλανήτη. Ο Τζόκερ-Τραμπ εναντίον του Μπάτμαν Ο Robert Sikoryak, δημιουργός κόμικς και εικονογράφος, φαίνεται ότι είχε προβλέψει το ατελέσφορο της αποδομητικής προσπάθειας που στηριζόταν στη «δολοφονία» του χαρακτήρα του υποψήφιου προέδρου και φρόντισε από νωρίς να παραμείνει πιστός στα λόγια και μόνο στα λόγια του Τραμπ. Κατά την προεκλογική περίοδο δημιούργησε δεκάδες παρωδίες γνωστών εξώφυλλων από την ιστορία των κόμικς με πρωταγωνιστή τον εγωπαθή οικονομικό μεγιστάνα. Και μετά τη νίκη του, εξακολουθεί ακάθεκτος, ίσως μάλιστα και με μεγαλύτερη ζέση, να το πράττει. Απέναντι σε δημοφιλείς και εμβληματικούς υπερήρωες, όπως ο Κάπτεν Αμέρικα, ο νέος πρόεδρος παίζει τους ρόλους των πιο αδίστακτων, εκδικητικών και ψυχοπαθών κακοποιών Η σειρά που φέρει τον τίτλο «The Unquotable Trump» αριθμεί μέχρι στιγμής περίπου 35 σελίδες και βρίσκεται εν εξελίξει. Κάθε σελίδα απεικονίζει-παρωδεί κάποιο γνωστό εξώφυλλο από περιοδικό κόμικς του παρελθόντος με ελαφρώς παραλλαγμένο τίτλο και με τα αρχικά πρόσωπα να εμφανίζονται με διαφορετικά ονόματα. Ανάμεσά τους, όμως, βρίσκεται και ο Ντόναλντ Τραμπ. Που απλώς γεμίζει το μπαλονάκι του, «λέγοντας» κάποια από τις φράσεις της προεκλογικής ή της μετεκλογικής περιόδου. Απαράλλαχτη! Ο Sikoryak, που κατά το παρελθόν έχει παρωδήσει κλασικά μυθιστορήματα, όπως το «Εγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι και τον «Ξένο» του Καμί, δεν αλλάζει ούτε κόμμα. Μεταφέρει με απόλυτη ακρίβεια τα λόγια του προέδρου, φυσικά εντελώς out of context, και προκαλεί τον ανυποψίαστο αναγνώστη να αναρωτηθεί: «Μα είναι δυνατόν να είπε κάποιος εχέφρων αυτή την αρλούμπα;». Εχέφρων όχι, ο Τραμπ ναι. Ο χαρτογραφημένος, σαν τμήματα βόειου κρέατος, εγκέφαλος του εγωπαθή Τραμπ, δεν αποχωρίζεται ποτέ τη χαρακτηριστική του φράντζα Μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο πείθει και τον πλέον επιφυλακτικό. Ολα αυτά τα έχει πει ο Ντόναλντ Τραμπ. Σε συνεντεύξεις, ομιλίες, δηλώσεις, απαντήσεις, σε οπαδούς του, σε φίλους και εχθρούς. Ναι, είναι αληθινά τα λόγια του (και μπορείτε να τα βρείτε στο https://unquotabletrump.tumblr.com, αλλά και κατά ένα μέρος σε έντυπη έκδοση με παραγγελία από το διαδίκτυο)! Σε όλες τις παρωδίες του δηλώνει ρητά πού βασίστηκε, δηλαδή αναφέρει το όνομα του καλλιτέχνη του πρωτοτύπου και αντικαθιστά τον εκάστοτε «κακό» με τον Ντόναλντ Τραμπ. «Είμαι σε μεγάλο βαθμό περιβαλλοντιστής. Πιστεύω σ’ αυτό, αλλά είναι εκτός ελέγχου» δηλώνει έχοντας μόλις δολοφονήσει τον Aquasad (παράφραση του Aquaman), παρουσία του Supersad (παρωδία του Superman) πάνω σε σχέδιο του θρυλικού Neal Adams. «Συνομιλώ με τον εαυτό μου, Νούμερο 1, γιατί έχω πολύ δυνατό μυαλό και έχω πει πολλά πράγματα» επιπλήττει ως Brain τον Pinky, σε παρωδία εξώφυλλου των Walter Carzon και Ruben Torreiro, ενώ σε εξώφυλλο από το θρησκευτικό «Picture Stories from the Bible» του Don Cameron αυτοθαυμάζεται: «Εγώ έγραψα το “Art of the Deal”. Εγραψα πολλά μπεστ σέλερ. Ποιος έχει διαβάσει το “Art of the Deal” εδώ μέσα; Ολοι! Πάντα λέω πως είναι το απόλυτο δεύτερο βιβλίο μετά τη Βίβλο. Η Βίβλος είναι καλύτερη. Η Βίβλος». Σε παρωδία του Ποπάι του Bud Sagendorf, δέχεται τη γροθιά του στραβομούτσουνου ναυτικού μονολογώντας: «Θα χτίσω έναν μεγάλο τοίχο. Και κανένας δεν χτίζει τοίχους καλύτερα από μένα. Πίστεψέ με», ενώ συμμαχεί μέχρι και με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στο στιλ του Gil Kane. Φιγουράρει ακόμα και σε παρωδία εξώφυλλου του «Sin City» του Frank Miller, μονολογώντας για το πώς ο Θεός σταματά τη βροχή στις ομιλίες του, ενώ μεταμορφώνεται στο γνωστό smiley των «Watchmen» των Alan Moore και Dave Gibbons, ενθαρρύνοντας τους οπαδούς του: «Μη φοβάστε. Θα φέρουμε πίσω τη χώρα μας. Αλλά, αναμφίβολα, μη φοβάστε». Από τις πιο ασυνάρτητες ατάκες του είναι αυτή που εκστόμισε εναντίον του πρώην υποψήφιου προέδρου Τζον ΜακΚέιν: «Δεν είναι ήρωας πολέμου. Είναι ήρωας πολέμου επειδή τον αιχμαλώτισαν. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν αιχμαλωτίζονται», που τώρα την απευθύνει στον Captain America των Jack Kirby και John Verpoorten. Σε μια από τις κορυφαίες «πατάτες» του, ως νέος Τζόκερ, έχει ως στόχο τον Μπάτμαν του Jerry Robinson: «Θα μπορούσα να σταθώ στη μέση της 5ης Λεωφόρου και να πυροβολήσω κάποιον και να μη χάσω ψηφοφόρους», ενώ ποζάροντας ως Hulk του Dave Cockrum και έχοντας ισοπεδώσει μια πόλη, περιαυτολογεί: «Θα τα διορθώσω όλα μόνος μου!». Με δεδομένο ότι ο Τραμπ, με τις απόψεις και τις εμμονές του, δεν μπορεί να διορθώσει τίποτα παρά μόνο να καταστρέψει ακόμη περισσότερα, ίσως το έργο του Sikoryak συμβάλλει σε μια χιουμοριστική αφύπνιση των πολιτών των ΗΠΑ. Αν όχι, έρχονται χειρότερες μέρες. Και καθόλου αστείες. Πηγή
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.