Αναζήτηση στην Κοινότητα

Διαθέσιμος προς χρήση και πώληση από κάθε ενδιαφερόμενο θα είναι από την 1η Ιανουαρίου 2024 ο πρώτος Μίκυ Μάους της Ντίσνεϊ, καθώς τα πνευματικά δικαιώματα που τον προστάτευαν επί 95 χρόνια παύουν να ισχύουν. Η εξέλιξη δεν αφορά την παγκοσμίως διαδεδομένη εκδοχή του διάσημου ποντικού, αλλά εκείνη που πρωτοεμφανίστηκε στην ασπρόμαυρη ταινία κινουμένων σχεδίων «Steamboat Willie» που σκηνοθέτησαν το 1928 ο Γουόλτ Ντίσνεϊ και ο Ουμπ Άϊβερκς. Στιγμιότυπο από τη «Steamboat Willie» που σκηνοθέτησαν το 1928 ο Γουόλτ Ντίσνεϊ και ο Ουμπ Άϊβερκς. Η απώλεια της αποκλειστικότητας του αρχικού Μίκυ δεν αναμένεται να κλονίσει συθέμελα την Ντίσνεϊ. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Guardian, είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι η εταιρεία έκανε εδώ και δεκαετίες νομικούς ελιγμούς, με στόχο να διατηρήσει τα πνευματικά δικαιώματα της αρχικής μορφής του διασημότερου ήρωά της. Ενδεικτικά, το 1998 η Ντίσνεϊ άσκησε τέτοιες πιέσεις στο νομοθετικό σώμα των ΗΠΑ προκειμένου να επεκταθεί χρονικά η ισχύς των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, που ο σχετικός νόμος έμεινε γνωστός ως «Mickey Mouse Protection Act». Το 1989 η εταιρεία είχε απειλήσει τρεις παιδικούς σταθμούς στη Φλόριντα ότι θα κινηθεί νομικά αν δεν αφαιρούσαν αυτοσχέδια πορτρέτα των ηρώων της από τους τοίχους τους. Ενώ επίσης η Ντίσνεϊ συμπλήρωσε το 2023 εκατό χρόνια ζωής, η επέτειος τη βρήκε να αντιμετωπίζει προβλήματα όπως απώλειες εσόδων από την πλατφόρμα Disney+, φιλμ με χαμηλές εισπράξεις, εντάσεις με πολιτικούς που δεν καλοβλέπουν το συμπεριληπτικό χαρακτήρα των ταινιών της κ.ά. Όσον αφορά τις νέες πιθανές χρήσεις του παλιού Μίκυ, το στούντιο Fumi κυκλοφόρησε ήδη το τρέιλερ ενός βίντεο γκέιμ με τίτλο «Mouse», όπου μια παρόμοια φιγούρα παρουσιάζεται ως αιμοδιψής γκάνγκστερ. Η ίδια η Ντίσνεϊ ανακοίνωσε ότι «οι πιο σύγχρονες εκδοχές του Μίκυ θα παραμείνουν ανεπηρέαστες από τη λήξη των πνευματικών δικαιωμάτων του «Steamboat Willie» και ο Μίκυ θα συνεχίσει να έχει ηγετικό ρόλο ως παγκόσμιος πρεσβευτής της Walt Disney Company στις αφηγήσεις μας, τα θεματικά πάρκα και τα προϊόντα μας». Και το σχετικό link...

Η Fiat συνεργάστηκε με την Disney για τη δημιουργία πέντε συλλεκτικών εκδόσεων του οχήματος μικροκινητικότητας. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Disney, της πρωτοπόρου εταιρείας στο αμερικάνικο animation. Συμμετέχοντας στους εορτασμούς για τα γενέθλια της Disney, η Fiat δημιούργησε πέντε μοναδικά Topolino. Πρόκειται για την παραλλαγή του Citroen Ami, με το σήμα της ιταλικής μάρκας. Το ιδιαίτερο με το Topolino είναι ότι στα ιταλικά σημαίνει «ποντικάκι» και έτσι αποκαλούν στη χώρα τον Μίκι Μάους, τον πιο γνωστό ήρωα της Disney. Επίσης, οι Ιταλοί αποκαλούσαν «Τοπολίνο» το πρώτο Fiat 500. Τα τέσσερα συλλεκτικά Topolino δημιουργήθηκαν από τους σχεδιαστές της Fiat με έμπνευση από τα Disney Creatives, ενώ το πέμπτο δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη της Disney Τζιόρτζιο Καβατζάνο. Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν ο Πρόεδρος της Stellantis Τζον Έλκαν (είναι ο εγγονός του Τζιάνι Ανιέλι), ο Διευθύνων Σύμβουλος της Fiat Ολιβιέ Φρανσουά, ο διευθυντής της Disney Ιταλίας Ντανιέλ Φρίγκο και ο Καβατζάνο. Τα πέντε Topolino θα εκτίθενται στην ιστορικό έδρα Lingotto της Fiat, στο Τορίνο. Και το σχετικό link...

Για την καινούργια έκθεσή του, ο γνωστός από τα σκαριφήματά του εικονογράφος Mr. Doodle ταξίδεψε στο Μακάο. Στη «Mr. Doodle's First Exhibition in Macau» ο Mr. Doodle παρουσιάζει μια νέα συλλογή πολύχρωμων παιχνιδιάρικων έργων τέχνης, πολλά από τα οποία είναι εμπνευσμένα από τον κόσμο του Disney. Η έκθεση αποτελείται από τέσσερις διαφορετικές εγκαταστάσεις μέσα στο City of Dreams, ένα μεγάλο πολυτελές ξενοδοχείο στο Μακάο. Το χέρι του γεννημένου στην Αγγλία καλλιτέχνη είναι ήδη εμφανές από έξω καθώς η μεγαλύτερη εγκατάσταση καλύπτει όλη την πρόσοψη (52 X 20 μέτρα) του The Showroom. Στο εσωτερικό της Main Portal του City of Dreams, η δεύτερη εγκατάσταση με επωνυμία «Doodle Hall». Εδώ οι επισκέπτες βυθίζονται σε μία από το δάπεδο μέχρι το ταβάνι θέα της τέχνης του Mr. Doodle, με ένα φάσμα χρωμάτων: πολλές εικονογραφήσεις αναγνωρίσιμων χαρακτήρων Disney, συμπεριλαμβανομένων των Μίκι Μάους και Ντόναλντ Ντακ, συνοδεία των χαρακτηριστικών σκαριφημάτων που απλώνονται στους τοίχους. Υπάρχει επίσης χώρος για να παρακολουθούν οι θεατές ένα βίντεο για τη ζωή του Mr. Doodle και να μάθουν περισσότερα για την έκθεση. https://www.instagram.com/p/CxQBJm7tfpU/ Στη δυτική πλευρά του City of Dreams, ο «LOVE WALL», ένας χώρος εμπνεόμενος από ειδύλλια και σχέσεις ο οποίος δημιουργήθηκε σε συνεργασία με πολυάριθμα ζευγάρια στα οποία ζητήθηκε να ζωγραφίσουν τα δικά τους σκαριφήματα και μηνύματα από καρδιάς. Τέλος, το «Doodle Cube», στο κέντρο του Morpheus Lobby· αυτή η εγκατάσταση απηχεί το ντιζάιν του ξενοδοχείου και παρουσιάζει τα σχέδια του Mr. Doodle με διασκεδαστικό και ασυνήθιστο τρόπο. Η έκθεση «Mr. Doodle's First Exhibition in Macau» στο City of Dreams ολοκληρώνεται στις 15 Οκτωβρίου. Και το σχετικό link...

Κυκλοφόρησε λοιπόν το πρώτο τεύχος της νέα τετράτευχης σειρά Μίκυ Μάους με αφορμή τα 100 χρόνια από τη δημιουργία της Ντίσνευ. Μεγαλύτερο μέγεθος από τα εβδομαδιαία Μίκυ, σχεδόν ίδιο με άλλα τεύχη της σειράς Editor's Choice όπως π.χ. τα Χρονικά των τεράτων, αλλά με πιο σκληρό εξώφυλλο και λιγότερες σελίδες, που και αυτές είναι πιο λεπτές από το σύνηθες των Editor's Choice. Ίσως στις λιγότερες και πιο λεπτές σελίδες να οφείλεται και το δυνατό δέσιμο που σε κάνει να φοβάσαι να ανοίξεις μέχρι τέρμα το περιοδικό μην τυχόν και του κάνεις ζημιά στη ράχη. Ιδιαίτερη και η τεχνοτροπία στο σκίτσο, ενδεχομένως να μην κάνει "κλικ" σε κάποιους. Θέλω να δω το στυλ που θα έχουν και τα υπόλοιπα τεύχη της σειράς για να βγάλω τελικό συμπέρασμα...

Στο Μίκυ Μάους 377, στη σελίδα 59, βλέπουμε την ιστορία Τα μπισκότα του ορεσίβιου. Μια ιταλική ιστορία που πρωτοεκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2015 στο Τοπολίνο 3086, δηλαδή πριν περίπου 6μισι χρόνια (όταν ήδη υπήρχε το Μίκυ Μάους της Καθημερινής). Είναι μια από τις ιστορίες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε κάθε βδομάδα στο Μίκυ Μάους. Γιατί, τότε, να ασχοληθούμε μαζί της? Στην πρώτη σελίδα της ιστορίας, στην εν λόγω ελληνική έκδοση, αναγράφεται η φράση "Η ιστορία δημιουργήθηκε το 2015 και παρουσιάζεται όπως ακριβώς πρωτοδημοσιεύθηκε." Τι μπορεί να σημαίνει αυτό? Πρόκειται για ιστορία του 2015, όχι του 1915. Περίεργο είναι και το σημείο της σελίδας όπου το έγραψαν (σχεδόν δεν φαίνεται). Κάτι τέτοιες εκδοτικές δηλώσεις είχαμε δει σε επανεκδόσεις αρκετά παλαιότερων ιστοριών, π.χ. στα Άπαντα του Σκάρπα, όπου υπάρχουν κάτι ιστορίες σε σενάριο του Μαρτίνα που καταλύουν κάθε είδους πολιτική ορθότητα, με βιαιοπραγίες, κάπνισμα, θανάτους και άλλα τέτοια. Σε τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνω τη σημασία μιας προειδοποίησης στην αρχή της ιστορίας (όσο και να το θεωρώ αχρείαστο). Στην ιστορία του 2015 με τον Τζιμ τον Τρομερό, όμως, τι μπορεί να σημαίνει? Απαγορεύτηκε, πλέον, στις ιταλικές ιστορίες, να πυροβολεί ο Τζιμ ανεξέλεγκτα? Ή μήπως θα του απαγορευτεί να είναι πλέον αγροίκος και μισάνθρωπος? Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Έχει κανείς σας κάποια σχετική πληροφορία ή κάτι άλλο να προσθέσει στο θέμα αυτό??

Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί έναν κόσμο χωρίς Αστερίξ; Χωρίς Τζέιμς Μποντ; Έναν κόσμο όπου τα παιδιά δεν είχαν νέες περιπέτειες του Θείου Σκρουτζ ή του Ντόναλντ Ντακ να διαβάσουν; Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί μια γενιά που δεν γνώριζε τον Ηρακλή Πουαρό; Οι παραπάνω ήρωες – και αρκετοί άλλοι – αποτελούν σημεία κατατεθέντα του 20ου και του 21ου αιώνα. Ταυτόχρονα αποτελούν πολύ δυνατά brand name. Αποφέρουν εκατομμύρια δολάρια, τροφοδοτούν τεράστιο αριθμό επιχειρήσεων. Σε ένα τόσο καπιταλιστικό κόσμο σαν τον δικό μας αυτό θα μπορούσε να είναι αρκετό για την αιωνιότητα τους. Ωστόσο υπάρχει και μία συναισθηματική πτυχή. Σε έναν κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα, που οι εξελίξεις, τεχνολογικές, οικονομικές, κοινωνικές, είναι τόσο ραγδαίες που δεν μπορεί πάντα να τις παρακολουθεί κανείς, ο άνθρωπος – από τη φύση του – χρειάζεται κάποιες σταθερές. Ναι, θα δει άπειρες ταινίες, θα γνωρίζει πολυάριθμους χαρακτήρες αλλά όταν θα έρθει η ώρα για την καινούργια ταινία του Τζέιμς Μποντ, θα τον χαλαρώσει το οικείο, το γνωστό, αυτό με το οποίο μεγάλωσε. Μπορεί η φιγούρα του ήρωα να έχει προσαρμοστεί στην εποχή μας αλλά η ουσία δεν παύει να είναι ίδια. Έτσι οι ήρωες αυτοί μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και παραμένουν αθάνατοι. Ποιοι είναι όμως αυτοί που φροντίζουν για την αιωνιότητά τους; Ηρακλής Πουαρώ: Φέτος το τέταρτο βιβλίο Ο δαιμόνιος ντετέκτιβ, ο σαρκαστικός Βέλγος (που όλοι περνούν για Γάλλο), ο εκκεντρικός παρατηρητής με τα γκρίζα κύτταρα φαιάς ουσίας, καλείται να διαλευκάνει μια νέα υπόθεση δολοφονίας το 2021. Η συγγραφέας Sophie Hannah, 45 χρόνια μετά το τελευταίο βιβλίο της Agatha Christie, αναβίωσε τον μυθικό χαρακτήρα και το πνεύμα της εποχής του και το επιτυγχάνει με μια ιστορία που μοιάζει να γράφτηκε από την ίδια την «μητέρα» του διάσημου ντετέκτιβ Αγκάθα Κρίστι! Η Sophie Hannah είναι και η ίδια από τις πιο διάσημες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων κι έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα ανά τον κόσμο. Κινείται στο χώρο του ψυχολογικού θρίλερ και τα βιβλία της έχουν κυκλοφορήσει σε πάνω από 27 χώρες, ενώ κάποια αποτέλεσαν σενάρια για την τηλεόραση. Έχει αποσπάσει υποψηφιότητες και βραβεία λογοτεχνίας και το ξεχωριστό χάρισμά της στην κατασκευή συναρπαστικών υποθέσεων και μοναδικών χαρακτήρων έκανε τους κληρονόμους των πνευματικών δικαιωμάτων της Αγκάθα Κρίστι, έπειτα από δεκαετίες πιέσεων από δεκάδες συγγραφείς αστυνομικών, να εμπιστευτούν στη Hannah το διασημότερο δημιούργημα της μεγάλης κυρίας του crime fiction – τα βιβλία της οποίας εξακολουθούν να είναι τα πλέον ευπώλητα σε όλο τον κόσμο. Απ’ την έκδοση του πρώτου της βιβλίου το 1920, η Κρίστι έγραψε 33 μυθιστορήματα, δύο θεατρικά και πάνω από 50 διηγήματα με πρωταγωνιστή τον Ηρακλή Πουαρό. Η ίδια η συγγραφέας εξιστόρησε: « Το πιο σημαντικό για εκείνους – τους κληρονόμους της βρετανίδας συγγραφέως- ήταν (και παραμένει) να μην ξεχάσουν οι νεότερες γενιές των αναγνωστών το έργο της Αγκάθα Κρίστι, να έλθουν σε μια ελκυστική επαφή μαζί της. Κάποια μέρα λοιπόν, ο Πίτερ Στράους, ο ατζέντης μου, συζητούσε μάλλον κάτι άσχετο με τους υπεύθυνους στον μεγάλο εκδοτικό οίκο HarperCollins που εκδίδει, ως γνωστόν, τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι. Τότε του κατέβηκε η ιδέα: Είστε οι εκδότες της Αγκάθα Κρίστι, έτσι δεν είναι; Γιατί δεν ζητάτε από την πελάτισσά μου Σόφι Χάνα να σας γράψει ένα βιβλίο, κάτι σαν συνέχεια των ιστοριών της; Είναι μεγάλη θαυμάστρια της Αγκάθα!». Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα». 007: Ζει μονάχα… πολλές φορές Ο Τζέιμς Μποντ ή Πράκτωρ 007 δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι φανταστικός χαρακτήρας που δημιουργήθηκε το 1953 από τον Άγγλο συγγραφέα Ίαν Φλέμινγκ. Είναι πρωταγωνιστής δώδεκα μυθιστορημάτων και δύο συλλογών διηγημάτων. Το ονοματεπώνυμό του ανασύρει εικόνες πλούτου, εξωτικές τοποθεσίες, σεξ, περιπέτεια και κατασκοπεία. Τα βιβλία του Ίαν Φλέμινγκ, με φανατικούς αναγνώστες στα τέλη της δεκαετίας του 1950, μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη δημιουργώντας τη δημοφιλέστερη, πιο μακροχρόνια και επιτυχημένη κινηματογραφική σειρά, που απέφερε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Όσο λοιπόν η τελευταία ταινία «No Time To Die» με πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ Κρεγκ και 25η από τον κόσμο του Τζέιμς Μποντ αναμένεται στις αίθουσες στις 8 Οκτωβρίου 2021, κορωνοϊού επιτρέποντος, το ερώτημα που κυριαρχεί είναι ποιος θα είναι ο επόμενος Τζεημς Μποντ. https://www.youtube.com/watch?v=VNYhgQGS2jU Οι παραγωγοί των ταινιών έβαλαν τέλος στις εικασίες ξεκαθαρίζοντας πως ο επόμενος Μποντ δεν θα είναι γυναίκα, ενώ παραδέχτηκαν ότι μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικός από ότι έχουμε συνηθίσει. Μάλιστα η παραγωγός Barbara Broccoli δήλωσε πως «Μπορεί να είναι οποιουδήποτε χρώματος, αλλά θα είναι άντρας». Ο Γαλάτης που κατέκτησε τον κόσμο Το φαινόμενο «Αστερίξ» αποτελεί σταθμό στην τέχνη των κόμικς, όχι μόνο για τα εκπληκτικά σκίτσα του Albert Uderzo αλλά και για το πλούσιο σενάριο, που οφείλεται στον Rene Goscinny. Ο τελευταίος ήταν και ο εμπνευστής της περίφημης σειράς το 1959. Μετά τον θάνατο του Goscinny, ο Uderzo συνέχισε την έκδοση της σειράς μόνος και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της κόρης του, παρέδωσε τη σκυτάλη στο νέο καλλιτεχνικό δίδυμο JeanYves Ferri και Didier Conrad. Ο ίδιος ο Uderzo αποκάλυψε ότι αισθανόταν το χρέος να μεταβιβάσει στις επόμενες γενιές τον χαρακτήρα του Αστερίξ: «Όταν πήρα αυτήν την απόφαση έπρεπε να στρωθούμε αμέσως στη δουλειά», τόνισε αναφερόμενος στους νέους «κηδεμόνες» του Γαλάτη ήρωα. Ο Conrad, ο νέος σκιτσογράφος, παραδέχεται ότι δεν ήταν εύκολη η προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα: «Πολλές φορές έχανα κάθε ελπίδα και ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω», ανέφερε ο Γάλλος περιγράφοντας την εμπειρία του από τη συνεργασία με τον προκάτοχο του Uderzo. «Πιστεύω ότι ο δημιουργός μπορεί να βάλει τις δικές του προσωπικές του πινελιές ωστόσο δεν μπορεί να ξεφύγει από το βασικό πλαίσιο που κινείται ο ήρωας. Στον Αστερίξ βλέπουμε ότι έχουν προστεθεί ορισμένα μοντέρνα χαρακτηριστικά, υπάρχουν πολιτικά υπονοούμενα, υπάρχουν παρεμβάσεις που κάνουν το κόμιξ πιο political correct στην εποχή μας» είχε αναφέρει στο topontiki.gr ο έλληνας εκδότης του Αστερίξ Γιώργος Τσίτσοβιτς. Στις 21 Οκτωβρίου 2021 θα κυκλοφορήσει το νέο τεύχος με τις περιπέτειες του Αστερίξ και της παρέας του. Το 39ο βιβλίο θα σηματοδοτήσει την πέμπτη ιστορία που υπογράφει το καλλιτεχνικό δίδυμο από το 2013, οπότε ανέλαβαν τις τύχες του διάσημου κόμικ. https://www.youtube.com/watch?v=wipG9U2zaOs Ο θαυμαστός κόσμος της Ντίσνευ Τα σχέδια του Ντον Ρόσα και του Καρλ Μπαρκς συντρόφευσαν αμέτρητους πιτσιρικάδες από το 1966, οπότε κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του Μίκυ Μάους στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Τερζόπουλου. Το 1990 ο νεαρός τότε Πάολο Μοτούρα γνώρισε στα στούντιο της Ντίσνεϊ στο Μιλάνο έναν από τους μεγάλους κομίστες της εταιρείας, τον Τζιοβάνι Μπατίστα Κάρπι, που ήταν στην ίδια γενιά με τους Ρομάνο Σκάρπα και Τζόρτζο Καβατσάνο. Τότε έκανε πραγματικότητα το παιδικό του όνειρο και ξεκίνησε να σκιτσάρει τους αγαπημένους του ήρωες. «Ο μεγάλος “δάσκαλος” των κόμικς, ο Μπατίστα Κάρπι, μου έδωσε να εικονογραφήσω το πρώτο μου σενάριο», τονίζει και περιγράφει αυτό που κάνει ως «κάτι περισσότερο από δουλειά και κάτι λιγότερο από τρόπο ζωής». Όσο περνούσαν τα χρόνια, η ποιότητα του χαρτιού στο Μίκυ Μάους άλλαζε προς το καλύτερο και μαζί του άλλαζε και ο σχεδιασμός των ηρώων του. Από τα τετραγωνισμένα καρέ των πρώτων δεκαετιών και την απλή εικονογράφηση των χαρακτήρων με μια βασική χρωματική παλέτα περάσαμε μετά το 2000 σε πιο εξεζητημένα σχέδια, με περισσότερες λεπτομέρειες, φωτοσκιάσεις, ενώ άλλαξε και το «στήσιμο» του περιεχομένου με ιστορίες μυστηρίου σε συνέχειες και κινηματογραφική σκηνοθεσία. «Το ιταλικό στυλ είναι πιο στυλιζαρισμένο. Η πρόκληση για τους σχεδιαστές είναι να προσελκύσουμε και να γοητεύσουμε νέους αναγνώστες με νέες θεματικές και στυλ, χωρίς να απομακρυνόμαστε από το κλασικό πνεύμα του κόσμου που έπλασε ο Ντίσνευ», τονίζει ο Ιταλός σχεδιαστής. Όπως και να έχει οι περιπέτειες με τους ήρωες του Ντίσνευ είναι αμέτρητες. Στην Ελλάδα τα περιοδικά κυκλοφορούν πλέον με εκδότη τον Θέμη Αλαφούζο – της Καθημερινής, της Vogue κ.λ.π – και παραμένουν στην κορυφή της κυκλοφορίας. Ένας μικρός και μόνος κάου-μπόι Ο Λούκυ Λουκ, συνεχίζει και αυτός χωρίς τον Μορίς, τον «πατέρα» του. Ο Βέλγος δημιουργός έφυγε από τη ζωή το 2001, αλλά το χιουμοριστικό έπος της Άγριας Δύσης με αυτούς τους γκροτέσκους χαρακτήρες, εδώ και μια δεκαετία βρίσκει συνέχεια στα σχέδια του Achde. Και πρόσφατα είδαμε στα ελληνικά νέα τεύχη του «Λούκυ Λουκ» σε σενάρια των Daniel Pennac & Tonino Benacquista όπου ο φτωχός και μόνος καουμπόι έρχεται αντιμέτωπος με τη μητροπολιτική αστυνομία, και για άλλη μια φορά οι Ντάλτονς κλέβουν την παράσταση. Και το σχετικό link...

Καλησπερα παιδια! Βρηκα στην αποθηκη μου κατι παλια Ντισνευ παζλ. Ξερετε αν ειναι σπανια και απο ποτε ειναι;

Τη δεκαετία του '70 οι μικροί φίλοι των περιοδικών Ντίσνεϋ, εκτός από τη χαρά του διαβάσματος, λάμβαναν κατά καιρούς μικρά ένθετα δωράκια μαζί με τα τεύχη που αγόραζαν. Ο Τερζόπουλος έκλεισε το προηγούμενο έτος της έκδοσης του Μίκυ Μάους με ένθετες χριστουγεννιάτικες κάρτες, ενώ ξεκίνησε το 1977 με ακόμα καλύτερο τρόπο, προσφέροντας στους αναγνώστες του ένα πρωτότυπο (για την εποχή και τα δεδομένα των εκδόσεων) δώρο. Το αναστημόμετρο! Για όσους αναρωτιούνται τι μπορεί να είναι αυτό (όπως κι εγώ, όταν άκουσα για πρώτη φορά για την ύπαρξη του), το αναστημόμετρο είναι μία κάθετη κλίμακα υπό μορφή μακρόστενης αφίσας, η οποία εφαρμόζεται σε ένα τοίχο (ή πόρτα κλπ) στη σωστή απόσταση από το πάτωμα (50 cm στην προκειμένη περίπτωση), ώστε τα μικρά (ή και μεγάλα) παιδάκια να μπορούν να μετράνε το ύψος τους, μέχρι 169 cm (θυμάμαι ότι είχε κάτι παρόμοιο ο παιδίατρος μου). Το συγκεκριμένο ένθετο αναστημόμετρο ήταν διακοσμημένο με μια σύνθετη παράσταση εύθυμου περιεχομένου με πρωταγωνιστές αρκετούς γνωστούς μας ήρωες του Ντίσνεϋ, από παπιά και ποντίκια, μέχρι κάτοικους του Δάσους. Η προσφορά ξεκινούσε από το τεύχος του Μίκυ Μάους αρ. 550 και συνεχιζόταν μέχρι και το τεύχος 558. Στα Μίκυ Μάους 550 μέχρι 553, δινόταν στο κάθε τεύχος από ένα κομμάτι του αναστημόμετρου (από ένα τέταρτο της όλης αφίσας του) ως ένθετο στο κέντρο του κάθε τεύχους, διπλωμένο στα τέσσερα, πιασμένο στους συνδετήρες του περιοδικού. Από την αφίσα, έλειπαν μέρη της εικόνας, τα οποία μπορούσαν να συμπληρωθούν κόβοντας και κολλώντας τα κατάλληλα εικονίδια που δίνονταν στα οπισθόφυλλα των Μίκυ Μάους 554 μέχρι 558. Φυσικά, για να συμπληρωθεί ολόκληρη η εικόνα του αναστημόμετρου, κάποιος θα έπρεπε να κόψει τα οπισθόφυλλα από τα αντίστοιχα τεύχη (και έτσι να καταστρέψει 5 τεύχη Μίκυ Μάους). Τη σημερινή εποχή όμως, μια έγχρωμη φωτοτυπία τους θα ήταν αρκετή! Τα (4 από τα 5) οπισθόφυλλα αυτά είναι τα εξής: (το άλλο που λείπει, έρχεται σύντομα) Την ολοκληρωμένη εικόνα του αναστημόμετρου πιο πάνω, την έφτιαξα, με τη βοήθεια του Photo shop, από σαρώσεις ενός αυθεντικού ενωμένου αναστημόμετρου, το οποίο ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση και δεν είχε κολλημένα τα κομμάτια που δίνονταν στα οπισθόφυλλα. Το μόνο ελαττωματάκι που είχε, ήταν ότι ο πρώην πρώην ιδιοκτήτης (ίσως μικρής ηλικίας??) έγραψε με μαρκαδόρο στο σημείο που υπάρχει χώρος για φωτογραφία. Έτσι, βασανίστηκα λίγο μέχρι να αφαιρέσω τα γραμμένα στο Photo shop χωρίς να φαίνεται πειραγμένη η εικόνα (εδώ που τα λέμε, μου πήρε μια τριετία -βλέπε εδώ- αλλά "κάλλιο αργά παρά ποτέ"!). Έτσι, ένωσα τις ξεχωριστές σαρώσεις στο Photo shop (αφού δεν υπήρχε πρόχειρος σαρωτής μήκους 1,30 μέτρα) και για πρώτη φορά στα χρονικά, το Google θα είναι σε θέση να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο Αναστημόμετρο του Μίκυ Μάους!!! (αν δεν με πιστεύετε, ψάξτε το! ) ======================================= Εάν υπάρχει κάποιος γνώστης του Photo shop ή άλλου κατάλληλου λογισμικού και θα ήθελε να ασχοληθεί, θα ήταν πολύ ευχάριστο αν μπορούσε να φτιάξει μια εικόνα, προσθέτοντας ψηφιακά τα κομμάτια από τα οπισθόφυλλα που λείπουν, στη μεγάλη εικόνα ======================================= Στα τεύχη στα οποία έτρεχε η προσφορά του αναστημόμετρου, υπήρχε ανακοίνωση στο εξώφυλλο: Στα τεύχη του Τερζόπουλου που προηγούνταν του Μίκυ Μάους 550, υπήρχε μια ολοσέλιδη διαφημιστική ανακοίνωση στο εσωτερικό του τεύχους, με πληροφορίες για την επερχόμενη προσφορά. Κάτι τέτοιο δηλαδή: Στο τεύχος 550 του Μίκυ Μάους, με το οποίο ξεκινούσε η προσφορά, υπήρχε παρόμοια ολοσέλιδη ανακοίνωση στην τελευταία σελίδα του τεύχους. Αυτό δηλαδή: Τυχεροί όσοι συλλέκτες το έχουν, κι άτυχοι όσοι συλλέκτες μόλις έμαθαν την ύπαρξη του και θα το ψάχνουν μάταια κι ανώφελα ως τα βαθιά γεράματα! (κι ακόμα πιο άτυχοι όσοι το βρουν και το αγοράσουν σε εξωφρενική τιμή ) ------------------------------------------------------------------------------------------------------ Υγ.: Οι εικόνες εξώφυλλων, οπισθόφυλλων και διαφημίσεων πάρθηκαν από το inducks. Εάν μου το επιτρέψει ο χρόνος, ίσως σκανάρω κάποια σε καλύτερη κατάσταση. Ευχαριστούμε τον @trelele για τη διάθεση του αναστημόμετρου και για το σκανάρισμα!

Πόσα τεύχη Ντίσνεϋ έχετε στη συλλογή σας αλλά δεν τα έχετε ακόμη ανοίξει; Αφορμή για το θέμα αυτό στάθηκε μια συζήτηση που ξεκίνησε από ένα σχόλιο του @apetoussis82 στο ιστολόγιο Comicsloft του @Kriton και μπορείτε να βρείτε εδώ.

Στην ιστορία Η επιστροφή του Εμίλ Κόρακα, στην οποία αναφέρεται η επιστροφή του Σούπερ Γκούφη στο ιταλικό τοπολίνο, υπάρχει μια αναφορά σε ένα γεγονός της "χρυσής εποχής" της εγκληματικής δραστηριότητας του Εμίλ Κ. -όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος. Δείτε παρακάτω: Μόλις το διάβασα, λοιπόν, σκέφτηκα ότι θα πρόκειται για κάποια από τις παλιές, ίσως κλασσικές(?), αμερικάνικες ιστορίες, τότε όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Εμίλ Κόρακας. Έριξα μια ματιά σε όσες τέτοιες ιστορίες είχα, αλλά δεν βρήκα κάτι σχετικό. Έψαξα επίσης και όσες ιστορίες του Κόρακα έγραψε ο σεναριογράφος της πιο πάνω ιστορίας (Gianfranco Cordara), αλλά πάλι τίποτα. Από το όλο στήσιμο της ιστορίας αυτής, και τη διάθεση για συνέχιση της σε τουλάχιστον δύο κατοπινές ιστορίες (βλ. I TL 2357-7 και I TL 2470-4), είμαι πεπεισμένος ότι τα πιο πάνω καρέ είναι παρμένα από κάποια παλιότερη ιστορία. Ζητούνται πληροφορίες από οποιονδήποτε γνωρίζει/μπορεί να βρει κάτι σχετικό!

Στην ιστορία, Η Επιστροφή του Υπερήρωα (σενάριο: Francesco Artibani, σχέδιο: Alessandro Perina), στην οποία ο Σούπερ Γκούφη επιστρέφει στην ενεργό δράση μέσω των ιταλικών ιστοριών Ντίσνεϋ όπου μάχεται εξωγήινους κακοποιούς και όχι μόνο, συναντούμε τον Αυτοκράτορα των Ζονκ στον ρόλο του κακού της υπόθεσης. Ο οποίος, όμως, είναι στην πραγματικότητα ο Τζακ Όπτικαλ από το Μίκυ Σίτυ. Ο εν λόγω κακός, μόλις άκουσε το όνομα «Σούπερ Γκούφη», είπε (με ελαφρώς λανθασμένη γραμματική): «Μα, φυσικά! Τώρα σας θυμήθηκα! Όταν ζούσα στο Μίκυ Σίτυ, ήσαστε πολύ δημοφιλής!». Ο κ. Όπτικαλ, απαχθείς από τους Ζονκ που τους ήταν χρήσιμος αφού δεν έβλεπαν καλά, εδραιώνεται ως ο άρχοντας του εξωγήινου αυτού λαού, χάρη στις γνώσεις του περί φοροδιαφυγής. Έτσι, ετοιμάζεται να παντρευτεί την πριγκίπισσα Στριφνούλα Τιτάν, κόρη του βασιλιά του τσιμέντου (σας λέει τίποτα αυτό? ), αλλά λογαριάζει χωρίς τη γήινη γυναίκα του, η οποία καραδοκεί! Τελοσπάντων.... Η ερώτηση είναι: ο Τζακ Όπτικαλ έχει ξαναεμφανιστεί και σε προηγούμενη ιστορία, ιταλική ή αμερικάνικη?

Στην ιστορία Ο φτερωτός λέων της Βενετίας (σενάριο: Bruno Sarda & Giorgio Figus, σχέδιο: Valerio Held), ο Ινδιάνα Γκούφυ αποτείνεται για βοήθεια σε έναν συνάδελφο του, τον Καθηγητή Ταρταρούγα: Όταν τον συναντά μαζί με τον Μίκυ, ο Ινδιάνα αναφέρει ότι τον είχε γνωρίσει κατά τη διάρκεια μιας εξερεύνησης στην Αίγυπτο, όπως βλέπουμε στο 2ο καρέ-flashback της πιο πάνω σελίδας. Το γεγονός ότι υπάρχει σχεδιασμένη σκηνή από προηγούμενη τους συνάντηση, με έβαλε σε υποψίες ότι ο Καθηγητής Ταρταρούγας ίσως να έχει ξαναεμφανιστεί και πιο παλιά στις σελίδες του Τοπολίνο. Επειδή, όμως, προσωπικά δεν διάβασα πολύ Ινδιάνα Γκούφυ (φυλάω τις ιστορίες του για τα γεράματα μου), χρειαζόμαστε τη βοήθεια κάποιου με περισσότερες γνώσεις στο θέμα για να μας διαφωτίσει!

Στην ιστορία Ήρωας χωρίς αιτία, ο Γκούφυ αναφέρει τη θεία Μερόπη, την οποία βλέπουμε σε φωτογραφία μαζί με έναν 4χρονο Γκούφυ δίπλα της: Στην αρχή πήγε ο νους μου στη θεία Κουρκούτα, αλλά δεν πρόκειται για αυτήν. Μήπως συναντήσατε τη θεία Μερόπη σε άλλη ιστορία?? Ποιος θα βοηθήσει να ανακαλύψουμε την ταυτότητα της??

Στο Νέο Μίκυ Μάους 237, διαβάσαμε την ιστορία "Αυτοί που έσωσαν τα Χριστούγεννα". Στην πρότελευταια σελίδα της ιστορίας (σελίδα 69 του τεύχους), βλέπουμε πολλούς ήρωες, και από τη Λιμνούπολη και από το Μίκυ Σίτυ, να εμφανίζονται ξαφνικά και να κάνουν έκπληξη στον Μίκυ και στον Ντόναλντ. Ανάμεσα τους βρίσκεται και ένας χαρακτήρας που, αρχικά, μας φαίνεται άγνωστος, αλλά με μια δεύτερη ματιά μπορούμε να αντιληφθούμε ότι (το κεφάλι του τουλάχιστον) είναι ένας συνδυασμός του Σκρουτζ και του Μίκυ. Φαβορίτες/καπέλο/γυαλιά μαζί με αυτιά/μύτη ποντικιού: Μετά από αυτό το καρέ, ο άγνωστος χαρακτήρας εξαφανίζεται... Το inducks δεν αναφέρει κάτι σχετικό. Έχει κανείς πληροφορίες?? Κάποια ιδέα?? Σχόλια?? Υγ.: τα ρούχα του αγνώστου κάτι μου θυμίζουν πάλι -ο γιακάς συγκεκριμένα- αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι...

Πριν λίγο καιρό είχα σχολιάσει ένα θέμα στην ιστοσελίδα του φίλτατου @Kriton (comics loft) σχετικά με μια μπαλίτσα που χρησιμοποιήθηκε από τους Φατσίνι και Κάστυ σε δύο ιστορίες: Το Φάντασμα του Φρίξμπουργκ & Το Κουκλοθέατρο του Τρόμου. Εκτός από ένα σύντομο σχόλιο του Κρίτωνα, δεν μπόρεσα να βρω κάποια άλλη σχετική πληροφορία. Παραθέτω πιο κάτω το σχόλιο μου από το comics loft, σχεδόν αυτούσιο, σε περίπτωση που θέλετε να σχολιάσετε. Δεν θα χρησιμοποιήσω το κουτάκι του spoiler, γι'αυτό όσοι δεν διαβάσατε και τις δύο ιστορίες, να επανέλθετε κάποια άλλη φορά! Υπάρχουν και οι σχετικές προειδοποιήσεις. _________________________________________ (αρχικό σχόλιο στο comics loft, στις 25 Σεπτεμβρίου 2017) Διάβασα ψες την ιστορία με το τρομακτικό κουκλοθέατρο, την οποία βρήκα πολύ σπουδαία. Μία λεπτομέρεια μου θύμισε μιαν άλλη ιστορία του Φατσίνι, στην οποία μου είχε μείνει μία απορία την οποία είχα ξεχάσει και τώρα που την θυμήθηκα πρέπει να την δικαιολογήσω (λόγω ψυχαναγκασμού κυρίως). Παραθέτω πιο κάτω τις σκέψεις μου: Υπάρχουν και μερικά spoilers, γι’αυτό όποιοι δεν διάβασαν ακόμα την ιστορία, προσοχή! SPOILERS είπα. SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS Λοιπόν… Στο ‘Κουκλοθέατρο’, εμφανίζεται μπροστά στον Μίκυ μια άσπρη μπάλα που τον οδηγεί μέσα στο άντρο του κακού της υπόθεσης. Ο οποίος κακός, μετατρέπει ανθρώπους σε μαριονέτες με τη χρήση ενός αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αφού το φίλτρο είναι αρχαίο, τότε θα μπορούσε να υπάρχει και στο έτος 1870. Θα μπορούσε να υπάρχει και 100 χρόνια πριν από το 1870. Τώρα, πάμε στην άλλη ιστορία του Φατσίνι, αυτήν με το Φρίξμπουργκ, η οποία δημιουργήθηκε πριν από το ‘Κουκλοθέατρο’. Εκεί βλέπουμε την ίδια άσπρη μπάλα, να εμφανίζεται πρώτα στα χέρια του υποτιθέμενου φαντάσματος και αργότερα, στο τέλος της ιστορίας, να πετάγεται εντός του καρέ από μόνη της. Εμφανίζεται και στο 1ο καρέ της ιστορίας: Επιπλέον, στην ιστορία του Φρίξμπουργκ, το παιδί φαντασματάκι βγαίνει παγανιά μοναχό του μια νύχτα, και κάποιος μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) το φορτώνεται και το παίρνει πίσω, εκεί όπου διαμένει, φαντάζομαι. Προκαταρκτικό Συμπέρασμα: Το φαντασματάκι του Φρίξμπουργκ, είναι άτομο που μαριονετοποιήθηκε από τον μυστηριώδη ενήλικα που κατείχε τη συνταγή του αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αυτό θα συνέβηκε κάποια στιγμή κατά την εκατονταετία που προηγήθηκε του 1870 (όπου και εκτυλίσσεται η ιστορία μας). Όπως και στην περίπτωση του ντετέκτιβ φίλου του Μίκυ στο ‘Κουκλοθέατρο’, ο οποίος δεν ήταν 100% υπό την επήρεια του Πάπετ Μάστερ και μπόρεσε να κάνει νεύμα στον Μίκυ, έτσι και το παιδί φαντασματάκι έβγαινε έξω από μόνο του για παιχνίδι. Επιπλέον, όποιος χρησιμοποιούσε το φίλτρο, μπορούσε να χρησιμοποιεί και μια ημιζώντανη άσπρη μπάλα για τους αχρείους σκοπούς του. 1) Παραμένει όμως η ερώτηση: Ποιός είναι ο μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) στο Φρίξμπουργκ και τί αποσκοπούσε με την άσκηση εξουσίας επί του μικρού με την μπάλα? 2) Η άλλη ερώτηση, φυσικά, είναι: Η μπάλα που εμφανίζεται στο ‘Κουκλοθέατρο’ είναι η ίδια με αυτήν που εμφανίστηκε στο Φρίξμπουργκ και ο Φατσίνι είχε σκοπό να συνδέσει τις δύο αυτές ιστορίες? Το ‘Κουκλοθέατρο’ όμως είναι σε σενάριο Κάστυ, όχι Φατσίνι όπως το Φρίξμπουργκ. Όποιος έχει την καλοσύνη, μπορεί να παραθέσει σχόλια για τα παραπάνω, λιτά ή εκτεταμένα. Η οποιαδήποτε απάντηση είναι ευπρόσδεκτη. _________________________________________________________________ Ακολούθως, ο Κρίτωνας είχε αναφέρει το εξής: ______________________________ Ενδιαφέρουσα παρατήρηση! Αν και δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για την ίδια μπάλα (στο Φρίξμπουργκ η μπάλα ήταν αυτή με την οποία έπαιζε το παιδί-φάντασμα), σίγουρα κάτι κοινό υπάρχει. Ίσως να πρόκειται για τη «μικρή αναφορά» σ’ εκείνη την ιστορία, στην οποία αναφέρεται κάποιος στο papersera. (Ο σύνδεσμος αυτή τη στιγμή είναι ανενεργός, αλλά τα περιεχόμενά του είναι διαθέσιμα μέσω google.) ______________________________ Δυστυχώς όμως, δεν μπόρεσα να προβάλω τους πιο πάνω συνδέσμους, έτσι μείναμε χωρίς κάποια σχετική πληροφορία. Σχόλια???

Από το Μπαμπούλας Α.Ε.

Στην ιστορία Το Άλλο Πρόσωπο του Μαύρου Πητ του 1998 (σε σενάριο Fabio Michelini και σχέδιο Roberto Vian), σε δύο φάσεις, ο Μίκυ σκέφτεται πέντε από τους παλιούς του εχθρούς, χωρίς να δίνονται περαιτέρω λεπτομέρειες: Στα δύο καρέ που παραθέτω παραπάνω, αναγνωρίζω τους τρεις από τους 5 χαρακτήρες. Από κάτω προς τα πάνω, έχουμε: 1. Ο σκοτεινός αυτός χαρακτήρας είναι του Floyd Gottfredson και ονομάζεται Don Jollio. Εμφανίστηκε μόνο στην ιστορία του 1934 The Bat Bandit of Inferno Gulch, η οποία δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Σχεδιάστηκε και σε κάποια εξώφυλλα. Παρ'όλα αυτά, έχει ελληνικό όνομα: 2. Ο δεύτερος χαρακτήρας δεν μου είναι οικείος. Πολύ πιθανόν να πρόκειται για κάποιον αντίπαλο του Μίκυ σε ιστορία του Floyd Gottfredson, αλλά δεν έχω καμία πληροφορία. Τον έψαξα αρκετά, αλλά τίποτα... 3. Ο τρίτος είναι το γνωστό Μαύρο Φάντασμα και δεν χρειάζεται συστάσεις. 4. Ο τέταρτος χαρακτήρας είναι ο Δόκτωρ Βούλτερ, δημιούργημα του Floyd Gottfredson για την ιστορία του 1935 The Pirate Submarine. Έκανε αρκετές εμφανίσεις, ξεκινώντας από ένα χρόνο μετά την πρώτη του εμφάνιση το 1936, μέχρι και το φετινό 2017. 5. Ο πέμπτος και τελευταίος χαρακτήρας πάνω πάνω, μου είναι και αυτός άγνωστος. Μόλις τον είδα νόμισα ότι τον αναγνώρισα, αλλά τελικά δεν κατάφερα να τον ταυτοποιήσω. Για κάποιο λόγο μου θυμίζει ιστορία του Romano Scarpa, αλλά πιθανόν να είναι και αυτός από παλιά ιστορία του Floyd Gottfredson. Περιμένω τους fellow Ντισνεάκιδες να με διαφωτίσουν για τον 2ο και τον 5ο χαρακτήρα! @PhantomDuck @rorschach @ΚΟΜΙΞ @κάποιος άλλος ??????

Έχω δύο απορίες σχετικά με αυτά τα τεύχη του Μίκυ Μάους και ίσως κάποιοι από τους παλαιότερους ΜικυΜαουσόφιλους να θυμούνται κάτι και να με διαφωτίσουν. Εδώ η ηλικία μετράει! Λοιπόν! Οι ακόλουθες διαφημίσεις δημοσιεύθηκαν, η αριστερή στο Μίκυ Μάους #499, και η δεξιά στο #701: Το τεύχος 702 δεν το έχω, επομένως το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κοιτάξω στο inducks μήπως υπάρχει κάτι σχετικό με τη διαφήμιση αυτή. Το μόνο που πρόσεξα, είναι ότι στην τελευταία καταχωρημένη σελίδα (οπισθόφυλλο??) του τεύχους #702 υπάρχει μια χριστουγεννιάτικη κάρτα. Αλλά αυτό είναι κάτι που είχε επαναληφθεί και σε προηγούμενες χρονιές, επομένως δεν θεωρώ ότι δικαιολογεί το μυστηριώδες ερωτηματικό. Γνωρίζει κάποιος κάτι περισσότερο? Στο τεύχος 500, το οποίο έχω, βρήκα την ακόλουθη σελίδα: η οποία όμως διαφέρει από την αντίστοιχη καταχωρημένη στο inducks (την οποία παρεμβάλλω πιο κάτω): Κρίνοντας από το σχίσιμο στη δική μου σελίδα και από την εικόνα του inducks, κάποιος αντιλαμβάνεται ότι υπήρχε εντός του τεύχους κάτι κολλημένο (αυτοκόλλητο, χαλκομανία, κάτι άλλο??), το οποίο ο αναγνώστης μπορούσε να αφαιρέσει ώστε να το χρησιμοποιήσει όπως νομίζει καλύτερα. Περισσότερες λεπτομέρειες? Υπάρχει και κάτι άλλο στο ΜΜ500?

Το 1994 οι εκδόσεις "Ψυχογιός" εξέδωσαν με την σειρά τους κάποια βιβλιαράκια από ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney, παρόμοιες με αυτές των Εκδόσεων Ελαφάκι. Χρονολογικά κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα γιατί το 1994 το Ελαφάκι εξέδιδε ακόμα τίτλους, και όπως βλέπουμε στο οπισθόφυλλο του Ψυχογιού αρκετά ονόματα είναι κοινά και στις δύο εκδόσεις (π.χ. Ντάμπο, Μπάμπι που βγήκαν και από Ελαφάκι και από Ψυχογιό). Δεν ξέρω τι συμφωνία είχε γίνει με τα δικαιώματα και δημιουργήθηκε τέτοιο μπάχαλο. Στην σειρά κυκλοφόρησαν 1- Ο Ρομπέν των δασών 2- Η Λαίδη και ο Αλήτης 3- Πρίγκηπας και φτωχός 4- Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας 5- Οι αριστογάτες 6- Αλαντίν 7- Μπάμπι 8- Ντάμπο 9- Χιονάτη 10- Ποκαχόντας 11- Η ωραία κοιμωμένη 12- Η Σταχτοπούτα 13- Το βιβλίο της ζούγκλας 14- Η πεντάμορφη και το τέρας 15- Η αλεπού και το κυνηγόσκυλο 16- Ο βασιλιάς των λιονταριών 17- Ο Όλιβερ και η παρέα του 18- Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων 19- Η μικρή γοργόνα 20- Η παναγία των Παρισίων Ακόμα μικρότερο μέγεθος και μαλακό εξώφυλλο αυτή τη φορά, τα δικά μου έχουν σελοτέιπ για να κρατιούνται εσωτερικά και θυμάμαι ότι δεν ήταν και της καλύτερης ποιότητας. Σαφώς υποδεέστερα από τα σκληρόδετα. Ο Γάντζος μου είπε ότι έχει το "Η Πεντάμορφη και το Τέρας", εκδόσεις Ψυχογιός Νοέμβριος/1995 οπότε σίγουρα ξέρουμε ότι συνέχισε η έκδοση και τον επόμενο χρόνο. Δεν υπάρχει αρίθμηση αλλά είναι σαφές από το οπισθόφυλλο ότι ανήκουν σε μια, άτιτλη δυστυχώς, σειρά. Τέλος, και τα δύο γράφουν πίσω "Πρώτη ελληνική έκδοση: Ιούλιος 1994", οπότε δεν ξέρουμε πιο προηγήθηκε. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Γάντζο και για το εξώφυλλο και τις πρόσθετες πληροφορίες τον Dr Paingiver.

Στο Αλμανάκο #148 του 2003, υπήρχε η ακόλουθη διαφήμιση που απευθυνόταν σε επίδοξους (ή και νυν?) συνδρομητές του περιοδικού: Η εικόνα που παρουσιάζει νομίζω ότι είναι από τις Νέες Περιπέτειες του Φάντομ, έστω και εάν το 2003 ο Τερζόπουλος δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα τη σειρά αυτή. Προσωπικά δεν έχω δει ποτέ μου την αφίσα αυτή, και απ'ότι βλέπω δεν έχει παρουσιαστεί ούτε στο φόρουμ (ούτε στο inducks). Την έχει κάποιος? Γνωρίζετε αν τελικά πράγματι κυκλοφόρησε??

Την περασμένη βδομάδα διάβαζα στο Μίκυ Μάους 135 την ιστορία "Κεραυνοί κι Αστροπελέκια", σχεδιασμένη από τον Massimo De Vita, και πρόσεξα ότι στη σελίδα 7, τελευταίο καρέ, ένα ζευγάρι 'ματάκια' παρακολουθούσαν τον Μίκυ καθώς περπατούσε. Μόνο 'ματάκια'. Ούτε πρόσωπο, ούτε κεφάλι. Το επόμενο καρέ όμως συνέχιζε με μια αναπάντεχη αλλαγή στη ροή της ιστορίας και έτσι απορροφήθηκα στο διάβασμα, ξεχνώντας παντελώς τα 'ματάκια'. Προχθές, διάβαζα μια άλλη ιστορία σε σχέδιο Massimo De Vita, "Το Δόρυ των Σέμινολ" στο Μίκυ Μάους 93. Καθώς η υπόθεση κυλούσε όμορφα κι ωραία, πετάγονται τα δύο γνωστά 'ματάκια' πίσω από ένα φωτιστικό μιας βιβλιοθήκης και παρακολουθούν τον θείο Ιερεμία! (αυτό συνέβη στη σελίδα 25, δεύτερο καρέ). Σταματώ το διάβασμα, βρίσκω αμέσως το ΜΜ 135 που διάβασα την περασμένη βδομάδα, και κάθομαι και παρακολουθώ τα 2 καρέ με τα επίμαχα 'ματάκια': Ακολούθως, θυμήθηκα ότι είχα προσέξει και παλαιότερα σε άλλες ιστορίες αυτά τα 'ματάκια'. Αν ήταν σε ιστορίες σχεδιασμένες από τον Massimo De Vita όμως, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Οι δύο ιστορίες που αναφέρω έχουν διαφορετικό σεναριογράφο, επομένως εικάζω ότι τα 'ματάκια' είναι επινόηση του σχεδιαστή De Vita. Γνωρίζει κάποιος κάτι σχετικά με τα 'ματάκια' του De Vita?? ----------------------EDIT---------------------- Μετά από την επιβεβαίωση και από άλλο κομικσόφιλο συμφορουμίτη ότι υπάρχουν κι άλλα 'ματάκια' σε άλλες ιστορίες του Massimo De Vita, ετοιμάζω την ακόλουθη λίστα με όσα έχουμε βρει, και καλείστε όλοι να συνεισφέρετε στην ολοκλήρωση της: · "Ένδοξη Αποστολή" (1988), Μίκυ Μάους 2201, σελίδα 39, πέμπτο καρέ. · "Το Κόλπο των Β.Α.Μ.Π.Ι.Ρ.!" (1989), Μίκυ Μάους 1498, σελίδα 3, δεύτερο καρέ. · "Η Θαυματουργή Πηγή" (1989), Κλασικά 233, σελίδα 57, τέταρτο καρέ. · "Το Πνεύμα της Ευφυΐας" (1990), Μίκυ Μάους 2015, σελίδα 19, πέμπτο καρέ. · "Φάντομ Ντακ Εναντίον Σκούπι Ντο" (1991), Αλμανάκο 118, σελίδα ??, καρέ ??. · "Ο Μαγικός Θρόνος" (1993), Μεγάλα Σήριαλ 30, σελίδα 12 του Β' μέρους, έκτο καρέ. · "Το Χτύπημα του Γάτου" (1998), Μίκυ Μάους 2268, σελίδα 18, πρώτο καρέ. · "Αστεροειδείς Εναντίον Γης" (2000), Μεγάλα Σήριαλ 38, σελίδα 20, πρώτο καρέ. · "Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας" (2002), Μεγάλα Σήριαλ 7, σελίδα 177, πρώτο καρέ. · "Το Ακρωτήρι της Ομίχλης" (2003), Μίκυ Μάους 2095, σελίδα 9, πρώτο καρέ. · "Ο Παλιός Συμμαθητής" (2004), Μίκυ Μάους 2033, σελίδα 23, δεύτερο καρέ. · "Η Σούπερ Θεία" (2007), Μίκυ Μάους 2217, σελίδα 6, πρώτο καρέ. · "Η Πριγκίπισσα της Αόρατης Λίμνης" (2010), Νέο Μίκυ Μάους 170, σελίδα 112, πέμπτο καρέ. · "Το Δόρυ των Σέμινολ" (2012), Νέο Μίκυ Μάους 93, σελίδα 25, δεύτερο καρέ. · "Η Eφεύρεση του Ζβάινσταιν" (2012), Νέο Μίκυ Μάους 85, σελίδα 9, τρίτο καρέ. · "Αποστολή στον ΑΣΣΟ" (2013), Νέο Μίκυ Μάους 88, σελίδα 28, τελευταίο καρέ. · "Ο Τυφώνας της Αβύσσου" (2014), Νέο Μίκυ Μάους 180, σελίδα 27, πέμπτο καρέ. · "Κεραυνοί κι Αστροπελέκια" (2014), Νέο Μίκυ Μάους 135, σελίδα 7, τελευταίο καρέ. · "Μυστικές Σκέψεις" (2014), Νέο Μίκυ Μάους 72, σελίδα 63, τελευταίο καρέ. · "Ο Γκαφατζής Σούπερ Μάους" (2016), Νέο Μίκυ Μάους 179, σελίδα 55, πέμπτο καρέ. Εκτός από τα πιο πάνω, σε αρκετές ιστορίες βρέθηκαν και κάποια guest-star ματάκια (ή φατσούλες), σχεδιασμένα σε άλλο στυλ. Από αυτά παραθέτουμε ένα μικρό δείγμα πιο κάτω: · "Το Υπερηχητικό Περιστέρι" (1973), Κλασικά 217, σελίδα ??, καρέ ?? (ματάκια σε κάδρο!): · "Φάντομ Ντακ Εναντίον Σκούπι Ντο" (1991), Αλμανάκο 118: · "Ήρωας σε Κρίση" (1991), Αλμανάκο 111, σελίδα 44, τρίτο καρέ (κι άλλα ματάκια σε κάδρο!!): · "Το Φαράγγι του Διαβόλου" (2013), Νέο Μίκυ Μάους 99, σελίδα 63, τελευταίο καρέ (εδώ βρέθηκε ένας συνδυασμός από ματάκια):

Κατά καιρούς συναντώ κάποια παράξενα, περίεργα και σίγουρα αναπάντεχα καρέ (σε ιστορίες Ντίσνεϋ, αλλά και αλλού), που, είτε οφείλονται σε απροσεξία, είτε ήταν αποτέλεσμα της επεξεργασίας του αρχικού κειμένου/σχεδίου, είτε πέρασαν ανενόχλητα τη λογοκρισία λόγω της εποχής που γράφτηκε η ιστορία, κ.ο.κ. Σίγουρα, κι άλλοι από εσάς έχουν συναντήσει τέτοια, επομένως, όποιος θέλει τα σημειώνει σ'αυτό το Θέμα. Αρχίζω με το ακόλουθο, όπου η Μίννι φαίνεται να το διασκεδάζει, ο Γκούφη είναι απορημένος και ο Μίκυ σχετικά άνετος για την περίσταση! και πάλι

Μεταφορά σε κόμικ της ταινίας της Pixar Ψάχνοντας την Ντόρι που προβλήθηκε φέτος στους κινηματογράφους. Το σενάριο ακολουθεί πιστά την ιστορία της ταινίας και τα χρώματα της έκδοσης πιστεύω πως είναι ένα πολύ δυνατό σημείο του κόμικ. Έντονα, φανταχτερά, και με μια υφή που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο βυθό. Πάρα πολύ ωραία έκδοση και ιδανική για τους φαν της Pixar, της Disney, ή και γενικά τέτοιου τύπου ιστοριών.

Συχνά μένουν στη βιβλιοθήκη μου μεγάλες αυτοτελείς ιστορίες κόμικς ή ιστορίες σε συνέχειες που δεν έχω τον χρόνο να τις διαβάσω και περιμένουν στο ράφι για μερικά χρόνια. Στη κατηγορία αυτή ήταν μέχρι χθες και οι 6 τόμοι των Ντίσνεϋ Μάνγκα που είχε εκδώσει ο Τερζόπουλος (οι πρώτοι 4 εντός της σειράς Κόσμος Disney και οι άλλοι 2 ως ξεχωριστή σειρά ονόματι Disney Manga). Εχτές, καθώς ήμουν με αναρρωτική άδεια λόγω ασθένειας, θυμήθηκα την ύπαρξη τους και έτσι κάθισα και διάβασα τους 4 πρώτους τόμους του Kingdom Hearts (που περιέχουν όλες τις ιστορίες της υποσειράς Kingdom Hearts), και αποφάσισα, κάτι που σπάνια επιχειρώ, να γράψω κριτική για την ιστορία αυτή –διότι πρόκειται για μια ενιαία ιστορία και όχι για 43 διαφορετικές ιστορίες όπως είναι καταχωρημένες στο inducks. Η ιστορία αποτελείται από 43 κεφάλαια (ή από 42, όπως το πάρει ο καθένας), αλλά ο διαχωρισμός της σε κεφάλαια ήταν τελείως άσκοπος. Δεν εξυπηρετούν σε τίποτα απολύτως και αυξάνουν χωρίς λόγο τον όγκο του κάθε τόμου, διότι το κάθε κεφάλαιο έχει μια εισαγωγική και μια καταληκτική σελίδα με (αρκετές φορές άσχετα) σχέδια ηρώων ή αντικειμένων. Π.χ. στην αρχική σελίδα του Κεφαλαίου 9 εμφανίζονται τα Σκυλάκια της Δαλματίας από το πουθενά και μετά χάνονται διαπαντός και δεν εμφανίζονται ποτέ στην ιστορία, ενώ στην αρχή του Κεφαλαίου 8 πετάγονται τα ανιψάκια του Ντόναλντ χωρίς κανέναν απολύτως λόγο (και φυσικά, μετά εξαφανίζονται μια και καλή). ===================================================== Αυτά αντί προλόγου. Πάμε για την κριτική τώρα ή για τον απερίφραστο σχολιασμό αν θέλετε. ===================================================== Δεν θα ήθελα να πω ότι είναι η πιο άθλια ιστορία Ντίσνεϋ που διάβασα ποτέ, αλλά ότι και να λεχθεί έτσι έχουν τα πράματα. Ή, ας πω καλύτερα ότι ήταν τουλάχιστον μια από τις 5 χειρότερες, ώστε να μη φανώ ως hater. Είναι σίγουρο όμως ότι είναι η ιστορία που με δυσαρέστησε περισσότερο, διότι το βάσανο αυτό που λέγεται Kingdom Hearts δεν είχε τελειωμό. Τέσσερις τόμοι σχεδόν 180 σελίδες ο καθένας, με επιπλέον άρθρα γενικά αδιάφορα για κάποιον που θα ήθελε να διαβάσει κάτι που να μοιάζει με ιστορία Ντίσνεϋ... και κράτησε ολόκληρο απόγευμα. Η υπόθεση; Χμμ... μα ποια υπόθεση; Ο δημιουργός πρέπει να έγραφε το σενάριο καθώς ήταν μαστουρωμένος (και δεν λειτούργησε και τόσο καλά όσο για τον Γούντυ Άλλεν και τον Σκορσέζε). Ήταν αυτό που λέμε "ότι να'ναι". Ένας τύπος που ακούει φωνές βρίσκει ένα κλειδί από το πουθενά, από φλώρος γίνεται μάχιμος εν μία νυκτί, ξεπετάγεται και η κακιά μάγισσα από την ωραία κοιμωμένη και καταστρατηγεί τους πάντες και τα πάντα, όλοι οι ήρωες από τις ταινίες της Ντίσνεϋ κάνουν τα δικά τους, ο Winnie the Pooh τρώει το μέλι του... μόνο ο Axel Rose με μάσκα Darth Maul να κάνει κωλοτούμπες έλειπε. Ας μου εξηγήσει κάποιος τι σχέση μπορεί να είχε ο Ντόναλντ και ο Γκούφη με όλα αυτά. Μπορούσε να χρησιμοποιηθεί οποιοσδήποτε υπαρκτός ή ανύπαρκτος χαρακτήρας από κόμικ, ταινία, βιβλίο ή κάποιο ιστορικό πρόσωπο κ.ο.κ. Ή να υπήρχαν σε κάθε κεφάλαιο τυχαία άτομα, απρόσωπα, ή απλώς να έπαιρναν τη θέση τους αντικείμενα που να μιλάνε και να κάνουν τους ήρωες. Μπορεί στο βιντεοπαιχνίδι ο συνδυασμός να δούλεψε και να υπάρχει κάποιο αξιόλογο αποτέλεσμα. Αυτό δεν το γνωρίζω. Στην ιστορία αυτή όμως, ο συνδυασμός χαρακτήρων Ντίσνεϋ και μάνγκα κατέληξε σε ένα ούτε κατ' ελάχιστον ελκυστικό αποτέλεσμα. Και υπήρχαν τόσα άσχετα πράγματα μέσα σ'αυτή την ιστορία… π.χ. λέει ότι ο Γκούφη είναι Στρατηγός της Βασιλικής Φρουράς... ούτε στρατό είδαμε, ούτε φρουρά. Λέει ότι ο Ντόναλντ είναι ο ικανότερος των μάγων... κάνει δυο-τρία μαγικά, αλλά τους κακούς δεν τους ρίχνει κανένα ξόρκι για να γλυτώσουν, ενώ στα μέσα της ιστορίας ξεχνάει εντελώς ότι είναι μάγος. Κινούνται από κόσμο σε κόσμο με ένα φανταστικό αεροπλοιοτραινοτσιχλο-κατι-άλλο-που-δεν-θυμάμαι-κίνητο, αλλά το φοβερό αυτό όχημα δεν φαίνεται πουθενά ολόκληρο από κοντά ώστε να μπορέσουμε να το θαυμάσουμε ή τουλάχιστον να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Φαντάζομαι ότι όλα αυτά τα άσχετα πάρθηκαν από το βιντεοπαιχνίδι, αλλά δεν είναι αυτός τρόπος για να δημιουργηθεί μια ιστορία για κόμικς. Πόσο μάλλον, μια ιστορία που την πλασάρουν ως επική (!) Επιπλέον, η μια από τις δύο μικρές ανατροπές που θα μπορούσε κάπως να κινήσει το ενδιαφέρον, είχε αποκαλυφθεί στη διαφήμιση της ιστορίας σε ένα άλλο περιοδικό (νομίζω στο Μίκυ Μάους ή/και στο Κόμιξ) καθώς επίσης και στο εισαγωγικό σημείωμα κάποιου από τους τόμους του ίδιου του Kingdom Hearts. Επομένως, πάει και η ανατροπή! την γνώριζα πριν καν να αρχίσω να διαβάζω την ιστορία. Τρομερό λάθος των συντακτών (όχι ότι θα μου άλλαζε οτιδήποτε στη γνώμη που σχημάτισα για την ιστορία). Ευτυχώς που τους τόμους αυτούς μου τους είχε χαρίσει ο Τερζόπουλος, διότι εάν πλήρωνα τόσα λεφτά για να τους αποκτήσω θα ήμουν πάραυτα απογοητευμένος με την κρίση μου - με το ότι θα επέλεγα δηλαδή να τους αγοράσω (εδώ στην Κύπρο πωλούσαν τον κάθε τόμο γύρω στα 6-7 ευρώ, αν δεν κάνω λάθος, μπορεί και 10 ευρώ). Γενικά, ήταν μία παντελώς αδιάφορη και συνάμα μπερδεμένη ιστορία. Η μόνη διαφορά με άλλες τελείως αδιάφορες-μπερδεμένες ιστορίες είναι ότι αυτή ήταν ατελείωτη. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που αποκόμισα από το όλο διάβασμα, ήταν το εξής: Θα με ρωτήσετε βέβαια, γιατί διάβασα την ιστορία μέχρι το τέλος. Η απάντηση είναι ότι περίμενα να δω εάν υπήρχε κάποιος σκοπός που να δικαιολογεί όλη αυτή την προσπάθεια. Δεν υπήρχε τίποτα. Τίποτα απολύτως! Σε μια στιγμή, καθώς γύριζα σελίδα, πρόσεξα ότι έπιασε το μάτι μου τη λέξη 'τέλος' και σταμάτησα να σκεφτώ τι γίνεται. Απλώς τελείωσε η ιστορία χωρίς να υπάρχει κάποιο τέλος! Ή κάποιο μήνυμα ή κάτι άλλο τελοσπάντων που να δεικνύει ότι επιτέλους τελειώνει η ιστορία! Τίποτα! Απλώς έγραφε ΤΕΛΟΣ. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να δαπανηθεί τόση φαιά ουσία σε κάτι τόσο άχρηστο (ακόμα πιο άχρηστο και από αυτόν εδώ τον σχολιασμό που κάνω τώρα). Για σκοπούς σύγκρισης, να πω ότι ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο το Raceworld (την 3η χειρότερα βαθμολογημένη ιστορία στο inducks), το οποίο Raceworld παρεμπιπτόντως δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα -διαβαζόταν σε λιγότερο από μία ώρα χωρίς βιασύνη και δεν χρειαζόταν ένα ολόκληρο χαμένο απόγευμα. Και λίγα λόγια για το σχέδιο και το στήσιμο των καρέ... Παρόλο που για μάνγκα το σχέδιο δεν ήταν κι άσχημο (ούτε άριστο όμως) και παρόλο που οι χαρακτήρες της Ντίσνεϋ ήταν σχετικά καλοσχεδιασμένοι, δεν μου άρεσε. Ούτε το σχέδιο μου άρεσε, ούτε το ότι ήταν μαυρόασπρο (κρίνοντας από κάποιες σαρώσεις στο inducks βλέπω ότι σε άλλες χώρες πρέπει να κυκλοφόρησε και έγχρωμο - ή τουλάχιστον εν μέρει έγχρωμο). Γούστα μου αυτά όμως. Πάμε και στο ενοχλητικό της υπόθεσης: Η συνοχή μεταξύ των καρέ σε μια σελίδα ήταν ελαφρώς ανύπαρκτη. Άσε που τα μπαλονάκια με τα λόγια υπήρχαν παντού, διάσπαρτα, ασχέτως με τη θέση του χαρακτήρα που μιλούσε. Θα μου πείτε όμως, ότι στα μάνγκα αυτό είναι γενικά αποδεκτό. Εμένα όμως με ενόχλησε σ'αυτή την ιστορία. Υπήρχαν συγκεκριμένοι διάλογοι που δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος μιλούσε και σε ποιον απευθυνόταν. Το ότι δεν μου άρεσε το σχέδιο και η διάταξη των καρέ δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρόκειται για μάνγκα. Όταν διάβασα τον πρώτο κύκλο του Son-Goku, το καταευχαριστήθηκα – το οποίο ήταν και μαυρόασπρο και διαβαζόταν και ανάποδα, σε αντίθεση με το Kingdom Hearts που ο δημιουργός του επέλεξε να ακολουθήσει τη δυτική τεχνική για τη ροή του διαβάσματος. Μπορεί όμως απλώς να μη μου άρεσε το συγκεκριμένο σχέδιο για τη συγκεκριμένη ιστορία. Τελοσπάντων… Έτσι κι αλλιώς, το σχέδιο χανόταν μέσα στο χάος των καρέ. Αλλά και σαν απομονωμένες, οι ξεχωριστές εικόνες πάλι δεν μου άρεσαν. Π.χ. αυτό εδώ δεν μου αρέσει να το βλέπω: Άλλο μειονέκτημα της όλης έκδοσης είναι το ότι δεν μεταφράστηκαν τα ηχητικά εφέ. Ένα και μοναδικό συν που μπορώ να βρω για την έκδοση αυτή (προσέξτε: την έκδοση, όχι την ιστορία), είναι η παρουσία της ιστορίας W MMMD 23-09 σε ένα συνοδευτικό άρθρο του 3ου τόμου. Τώρα, για να βρεις το λόγο για τον οποίο εμφανίζεται μια ιστορία του 1935 σε ένα τόμο μάνγκα του 2004, θέλει πολλή φαντασία (βασικά προσπαθεί να παρουσιάσει τις απαρχές και το ιστορικό των χαρακτήρων Ντίσνεϋ που εμφανίζονται στο Kingdom Hearts, αλλά δεν μπορώ να πω ότι η σχέση μεταξύ του συνοδευτικού άρθρου και της κύριας ιστορίας είναι εμφανής). Επομένως, το μοναδικό συν της έκδοσης δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία. Αυτά τα ολίγα προς το παρόν. Θα το εκτιμούσα, εάν όσοι διάβασαν το Kingdom Hearts -οι όσοι θέλουν να το βρουν και να το διαβάσουν- έγραφαν τις δικές τους σκέψεις επί του θέματος. Ιδιαίτερα αυτοί που διαβάζουν μάνγκα. Απόψε ή αύριο ευελπιστώ ότι θα διαβάσω και τους άλλους δύο τόμους του Kingdom Hearts, Η Αλυσίδα των Αναμνήσεων (μη με ρωτήσει κανείς γιατί θα το κάνω αυτό) και θα επανέλθω.

Με αφορμή μια συνηθισμένη και αδιάφορη καταχώρηση μου στο COAzilla του inducks, ξεκίνησε χθες μια ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική συζήτηση σχετικά με τις ελληνικές μεταφράσεις των ονομάτων των χαρακτήρων του Ντίσνεϋ. Μεταφέρω πιο κάτω αυτούσια την καταχώρηση και τα επακόλουθα σχόλια, ώστε όποιος θέλει να μπορεί να συμμετέχει στη συζήτηση, διότι πιστεύω ότι το θέμα ενδιαφέρουν και άλλους εντός του φόρουμ. Εσκεμμένα τοποθετώ το Θέμα στην κατηγορία Άρθρα-Μελέτες και όχι στη Γενική Συζήτηση, αφού προσομοιάζει περισσότερο με έρευνα/μελέτη παρά με απλή συζήτηση. Message from: a_petoussis@hotmail.com (Δευτέρα, Απρ 4, 2016, 05:41:40 μμ) about /character.php?c=Maleficent Greek name: Η Κακιά Μάγισσα Nectaria (Δευτέρα, Απρ 4, 2016, 06:58:17 μμ) "Η Κακιά Μάγισσα"? Is that really one of Maleficent's greek names? That's the same greek name as Wicked Witch from Snow White. Can you tell me from which greek issue is this greek name from? I'm not sure if that's her current greek name. Nectaria (Δευτέρα, Απρ 4, 2016, 07:03:07 μμ) I checked your last report and noticed that this name is from the greek translated Kingdom Hearts manga. I'm still not sure if that is her actual greek name. Nectaria (Δευτέρα, Απρ 4, 2016, 08:10:45 μμ) Do you have other greek issues that contains Maleficent in it? If yes then please tell me if she have other greek names in some of the other greek issues. If I was an official greek translator, I will keep some of characters' greek names (like MM, MI, PL, GO, DD, DA, US, HDL, CD, BW, LW, most of the movie characters, etc.) but I will change some other characters' greek names because I wanted to use better names (like the ones that are more faithful to the original english names). BR is one of those characters that needs a better greek name. This poor bunny have so many official greek names that none of those names are faithful to his original english name ("Μπρερ Ράμπιτ" is just "Brer Rabbit" with greek letters): https://coa.inducks.o...r.php?c=BR . I mentioned two greek names for BR that I would like to use in my greek translation works in this report by Kriton: https://coa.inducks.o...lved=77109 . Nectaria (Δευτέρα, Απρ 4, 2016, 08:42:01 μμ) I wonder if you have an opinion about the official greek names? Are there some greek names that you dislike? I remember that I have seen some greek fans complaining about the change on BB's greek name (from "Λύκοι" to "Μουργόλυκοι"). a_petoussis@hotmail.com (Δευτέρα, Απρ 4, 2016, 11:05:17 μμ) Έχω 2 ακόμα ιστορίες με τη Maleficent αλλά θα πρέπει να βρω τα τεύχη και να τα κοιτάξω. Σχετικά με την ερώτηση σου για τη γνώμη που έχω για τα μεταφρασμένα ονόματα: κατά καιρούς συναντώ ονόματα τα οποία δεν μου αρέσουν ή βλέπω ότι ο μεταφραστής δεν κατέβαλε λίγη παραπάνω προσπάθεια ώστε να αποδώσει ένα πιο εύηχο ή πιο αστείο (εάν χρειάζεται) όνομα. Παραδείγματα είναι τα ακόλουθα: -το όνομα Τζούνιορ Ντακ δεν μου άρεσε ποτέ (αν και οι ιστορίες του μου αρέσουν πολύ!). Πιστεύω ότι με λίγη φαντασία θα μπορούσε να βρεθεί κάτι καλύτερο. Το 'Τζούνιορ' δεν είναι καν ελληνικό. -το όνομα Σκουπιντο (του εχθρού του Φάντομ Ντακ) το βρίσκω τελείως αδέξιο. Το πρωτότυπο όνομα του χαρακτήρα αυτού είναι 'Inquinator' που παραπέμπει σε άτομο το οποίο προκαλεί μόλυνση ή λερώνει το περιβάλλον. Αν δεν ήθελαν να σκεφτούν κάτι πιο έξυπνο, τουλάχιστον θα μπορούσαν να τον βαφτίσουν 'Σκουπίδα'... τι πάει να πει Σκουπίντο δηλαδή; Τόσο μεγάλη ήταν η ανάγκη για παραποίηση του ονόματος του Σκούμπι Ντου σε μια ιστορία Ντίσνεϋ; Από την άλλη, τότε που αλλάχτηκε το όνομα των Λύκων, δεν μου άρεσε, διότι είχα συνηθίσει το όνομα αυτό τόσο πολύ, που το νέο όνομα μου φαινόταν ψεύτικο ή προσποιητό. Σε αυτή την περίπτωση όμως, μια πιο ακριβής μετάφραση θα ήταν 'Τα Σκυλόπαιδα'! Αν θέλεις, θα μπορούσε να συνεχίσει η συζήτηση αυτή στο GC. Υπάρχουν κι άλλοι που πιστεύω ότι έχουν άποψη για το θέμα. Αν δεν σε πειράζει, θα μεταφέρω τα σχόλια αυτά εκεί, ώστε να ξεκινήσει ένα νέο θέμα εκεί. Nectaria (Τρίτη, Απρ 5, 2016, 08:10:35 πμ) Εντάξει, πήγαινε να τα βρεις τα άλλα δύο τεύχη και τσέκαρε τα να βρεις τα άλλα ελληνικά ονόματα της Maleficent. Ώστε, είναι κάποια ελληνικά ονόματα που δεν σου αρέσουν όπως "Τζούνιορ Ντακ" και "Σκουπίντο"; Το ξέρω πως το "Τζούνιορ" δεν είναι ελληνική λέξη αλλά συμφωνώ πως αυτοί θα πρέπει να σκεφτούν κάτι καλύτερο ελληνικό όνομα. Το όνομα "Σκουπίντο" πράγματι μου θυμίζει με το όνομα του Σκούμπι Ντου (Scooby-Doo). Φαίνεται πως ούτε εσύ σου άρεσε το "Μουργόλυκοι" όπως οι άλλοι έλληνες θαυμαστές που είχα δει. Μπράβο σου που είπες κάποια δικά σου ελληνικά ονόματα που θα σου άρεσαν να τα χρησιμοποιήσουν. Το "Σκουπίδα" είναι εντάξει για τον Inquinator αλλά το "Σκυλόπαιδα" μου αρέσει καλύτερα επειδή είναι πιο κλειστό στο αγγλικό όνομα "Beagle Boys". Πάντως έχεις καμία γνώμη για τα δικά μου ελληνικά ονόματα του Brer Rabbit; Το ένα ελληνικό όνομα είναι "Αδελφός Κούνελος" και το άλλο είναι "Αφός Κούνελος". Το "αφός" είναι η σύντομη λέξη για το "αδελφός" όπως το "brer" είναι η σύντομη λέξη για το "brother". Αν θέλεις να σχολιάσεις για τα δύο ονόματα τότε πες ποια από αυτά σου αρέσουν καλύτερα. Nectaria (Τρίτη, Απρ 5, 2016, 08:17:18 πμ) Αναρωτιέμαι εάν αυτά τα άλλα δύο τεύχη που έχεις με την Maleficent είναι κι αυτά Kingdom Hearts τεύχη ή μήπως το ένα από αυτά είναι κανένα Μίκυ Μάους, Μεγάλο Μίκυ ή Disney Cinema; a_petoussis@hotmail.com (Τρίτη, Απρ 5, 2016, 09:58:52 πμ) Τα άλλα δύο τεύχη με τη Maleficent είναι Μίκυ Μάους (#444 και #2085-το μεγάλο τεύχος). Σχετικά με τον Brer Rabbit, όταν ήμουν μικρός μου άρεσε το όνομα 'Κούνελος' (ή 'Σαμ Κούνελος') διότι το έβρισκα αστείο. Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, θα προτιμούσα καλύτερα να τον ονόμαζαν 'Κουμπάρος Κούνελος' όπως συμβαίνει με τον Brer Fox (Κουμπάρος Αλούπης) και τον Αρκούδο. Αλλά οι ιστορίες του Σάμυ Στακ δεν μου άρεσαν ποτέ πολύ, έτσι δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα το θέμα. Το 'Αδελφός Κούνελος' ή 'Αφος Κούνελος' μου φαίνεται ότι θα ήταν δύσκολο να χρησιμοποιηθεί σε διάλογο. Δύσκολα προσφωνείς τον άλλο 'Αδερφέ'. Ενώ το 'Κουμπάρε Κούνελε' ακούγεται πιο οικείο, νομίζω.