Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'μουσική'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες. Η TidalWave Comics πρόσθεσε ένα νέο κόμικ στη σειρά «Fame» με πρωταγωνιστές το διάσημο Κ-Pop συγκρότημα, BTS. Μέσα στις 22 σελίδες του το νέο κόμικ αφηγείται την εντυπωσιακή άνοδο του συγκροτήματος που ξεκίνησε το 2013 και ήταν το πρώτο που κατάφερε να περάσει τα σύνορα της Κορέας μέχρι την ανακοίνωσή τους για παύση, για να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία. Τα κείμενα υπογράφει ο συγγραφέας κόμικς και δημοσιογράφος, Έρικ Μ. Εσκιβέλ σε μία μοναδική εικονογράφηση της Λούσι Φιντέλις. Η διαδρομή από το 2013 μέχρι σήμερα Το συγκρότημα σχηματίστηκε από την εταιρία Big Hit Entertainment και έκανε ντεμπούτο στις 13 Ιουνίου του 2013 με το τραγούδι «No More Dream» από το πρώτο τους άλμπουμ 2 Cool 4 Skool. Κέρδισαν διάφορα βραβεία του Καλλιτέχνη της Χρονιάς για το κομμάτι αυτό, μεταξύ άλλων το 2013 στα βραβεία Melon Music Awards και τα Golden Disc Awards και το 2014 στα Βραβεία Μουσικής της Σεούλ. Η διαδρομή τους μέσα από τη νέα έκδοση Το λαμπερό ταξίδι προς τη δόξα «Η εξερεύνηση του σύμπαντος των κόμικς με τους BTS ήταν ένα απολαυστικό ταξίδι, όπου κάθε πινελιά, λέξη και σκηνή γινόταν πινελιά χαράς. Δημιουργήσαμε μια συναρπαστική ιστορία που αντανακλά τη λάμψη και τη μαγεία του εξαιρετικού ταξιδιού των BTS», δήλωσε η Φιντέλις.Σύμφωνα με το ΝΜΕ, η βιογραφική σειρά «FAME» του εκδοτικού οίκου περιλαμβάνει σήμερα περισσότερους από 60 τίτλους, καθένας από τους οποίους εξιστορεί την άνοδο διασημοτήτων όπως η Adele η Lady Gaga, και οι One Direction. Το κόμικ θα κυκλοφορήσει τόσο σε έντυπη όσο και σε ψηφιακή μορφή στις 10 Ιανουαρίου. Πηγή: https://www.in.gr/2024/01/07/life/culture-live/lampri-kariera-tou-diasimou-gkroup-bts-ginetai-komik/
  2. Indian

    THE ULTIMATE BEATLES COLLECTION

    Ένα μεγάλο δώρο στους Έλληνες λάτρεις των “Beatles”, έκανε λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2022 η εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ”, η οποία σε συνεργασία με την εκδοτική “ΟΞΥ” κυκλοφόρησαν ένα περιοδικό που αποτελεί την απόλυτη βιογραφία του θρυλικού συγκροτήματος από την Γηραιά Αλβιόνα. Το περιοδικό είναι χωρισμένο σε ενότητες, που η κάθε μία αναφέρεται σε έναν τομέα της πορείας του συγκροτήματος. Όπως είναι αυτονόητο, η αρχή γίνεται με την περιγραφή των βιογραφιών των τεσσάρων “σκαθαριών”, για να συνεχίσει με πληροφορίες από το backstage μερικών από τα πασίγνωστα τραγούδια τους. Έπειτα μαθαίνουμε για τα χρόνια που ηχογράφησαν τα μεγαλύτερα hits τους και το περιοδικό θα ολοκληρωθεί με την διάλυση του συγκροτήματος, τις solo καριέρες που ακολούθησαν τα μέλη τους και φυσικά την μεγάλη παρακαταθήκη που άφησαν στην μουσική βιομηχανία και την συνείδηση των μουσικόφιλων απανταχού. Όλα τα άρθρα συνοδεύονται κι από μία πληθώρα φωτογραφικού υλικού, τις περισσότερες φορές σπάνιου, γεγονός που μετατρέπει το παρόν έντυπο και σε ένα πρώτης τάξης λεύκωμα του συγκροτήματος. Συμπερασματικά, αυτό που μένει να πούμε είναι ότι μιλάμε για μία εξαιρετική δουλειά η οποία είναι αδύνατο να μην ικανοποιήσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό λάτρη των “Beatles”. Εννοείται, λοιπόν, ότι θα πρέπει να κοσμεί τις βιβλιοθήκες των “σκαθαρόφιλων”, αλλά και των φίλων της μουσικής γενικότερα. Η έκδοση παρουσιάζει μία πολυτέλεια, αντάξια στο περιεχόμενό της. Έχει μεγάλο μέγεθος και γερή κόλληση στην ράχη της, ενώ το χαρτί είναι ικανοποιητικό, αλλά σίγουρα έχουμε δει και καλύτερα. Η εκτύπωση, πάντως, είναι αξιοπρεπής. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι το όλο project έχει πραγματοποιηθεί με την βοήθεια της Avopolis, μίας ιστοσελίδας που ασχολείται με την μουσική και τον κινηματογράφο.
  3. Πρόκειται για ένα από τα πολλά περιοδικά, που έχουν σαν κύριο θέμα τους την μουσική και κυκλοφόρησε την δεκαετία του 1980. Στα περιεχόμενα του κάθε τεύχους, ο αναγνώστης θα βρει μερικές μόνιμες στήλες, που αφορούν την μουσική βιομηχανία, καθώς και συνεντεύξεις Ελλήνων, αλλά και ξένων καλλιτεχνών. Σπουδαία υπόθεση, σε μία εποχή που το ίντερνετ δεν το είχαν ούτε ακουστά οι νεολαίοι μας! Αυτό που διαφοροποιεί τον συγκεκριμένο τίτλο, σε σχέση με άλλους, είναι ότι εδώ περιλαμβάνονται νέα και ειδήσεις από το τεχνικό - τεχνολογικό κομμάτι της μουσικής, όπως όργανα, συνθεσάιζερ, ενισχυτές, ηχεία και πολλά άλλα. Τα τεύχη που κυκλοφόρησαν ήταν, ως επί το πλείστον διμηνιαία και πολλά εξ αυτών έφεραν διπλή αρίθμηση. Υπήρχαν, όμως, και μερικά μηνιαία. Εκδότης ήταν ένας γνώστης του χώρου, καθώς ήταν συνεκδότης του περιοδικού "Μουσική", που κυκλοφόρησε την δεκαετία του 1970. Ο λόγος για τον Νίκο Γραμματίκα.
  4. Indian

    ROCK HARD

    Τον Οκτώβριο του 2005, το Γερμανικό περιοδικό "ROCK HARD" ήρθε και στην χώρα μας με την ελληνική του έκδοση. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον τίτλο του, το εν λόγω περιοδικό αναφέρεται στην κατεξοχήν rock μουσική σκηνή και με την θεματολογία του ενημερώνει τους "οργισμένους" νεαρούς της εποχής για όλα τα τεκταινόμενά της. Εκτός από τα διάφορα μουσικά events που λάμβαναν χώρα, είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε νέα και ειδήσεις για τις επερχόμενες κυκλοφορίες των άλμπουμ των αγαπημένων μας συγκροτημάτων, αλλά και να γνωρίσουμε νέους καλλιτέχνες του χώρου. Η τεχνοτροπία της γραφής των άρθρων είναι κατανοητή από όλους, ενώ οι συντάκτες του φαίνεται να ξέρουν καλά το αντικείμενο της δουλειάς τους. Βέβαια, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, το παρόν έντυπο, δεν μπορεί να φτάσει την αίγλη που έχει δημιουργήσει ένας αντίστοιχος τίτλος, όπως το "METAL HAMMER". Ποιοτικά η έκδοση είναι άκρως ικανοποιητική, με καλό δέσιμο και σωστού πάχους και υφής, σελίδες. Το φωτογραφικό υλικό που περιλαμβάνεται είναι πλούσιο, ενώ το περιοδικό, κατά καιρούς, διοργάνωνε διάφορους διαγωνισμούς. Να πούμε, επίσης, ότι ο τίτλος ξεκίνησε την "καριέρα" του σε μηνιαία βάση, ενώ από κάποια στιγμή και μετά άλλαξε η κυκλοφορία του σε διμηνιαία. Η τιμή του ανερχόταν στα 4,50€, ενώ έφτανε τα 6€ μαζί με προσφορά CD. Να πούμε, επίσης, ότι το περιοδικό διαθέτει ακόμα ιστοσελίδα, καθώς επίσης και e-radio. Τέλος, μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και την ειδική συλλεκτική έκδοση, που κυκλοφορούσε σε ετήσια βάση και περιλάμβανε αποκλειστικά αφιερώματα για τεράστια ονόματα του χώρου. Τι κάθεστε, λοιπόν? Let's rock!
  5. Indian

    ROCK HARD: SPECIAL EDITION

    Το περιοδικό "ROCK HARD", κυκλοφορεί σε ετήσια βάση, μία ειδική συλλεκτική έκδοση, η οποία αποτελεί κάθε φορά ένα εκτενές αφιέρωμα στις μεγάλες μπάντες της rock και heavy metal μουσικής σκηνής. Τα άρθρα της αναφέρουν την βιογραφία της εκάστοτε μπάντας, την δισκογραφία της, αλλά και νέα και ειδήσεις γι' εκείνη. Στο τεύχος του 2006 διαβάζουμε για τους Iron Maiden, ενώ σε εκείνο του 2007 υπάρχει αφιέρωμα στους Black Sabbath. Σε σύγκριση με το μητρικό περιοδικό, εδώ έχουμε μία έκδοση που ξεχωρίζει μόνο στο δέσιμο των σελίδων, η οποία γίνεται με καρφίτσα.
  6. Indian

    ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ

    Ένα πρωτοποριακό περιοδικό στον κόσμο της μουσικής έκανε το ξεκίνημά του το μακρινό 1979. Ο λόγος για το ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ, έναν τίτλο, ο οποίος είχε δεκαπενθήμερη κυκλοφορία κι ο σκοπός της ύπαρξής του ήταν να ενημερώσει το νεανικό κοινό της εποχής για τις ειδήσεις από την Ελλάδα κι ολόκληρο τον κόσμο, επάνω στην μουσική βιομηχανία. Το περιοδικό διαθέτει πλουραλισμό άρθρων που περιλαμβάνουν συνεντεύξεις, πληροφορίες για νέες κυκλοφορίες, αφιερώματα σε συγκροτήματα και καλλιτέχνες που κάνουν σόλο καριέρα, αλλά και κριτικές δίσκων. Η δεκαπενθήμερη κυκλοφορία του επέτρεπε οι ειδήσεις να έρχονται... φρέσκες κι αυτό είναι κάτι που μας κάνει να υποκλιθούμε στο όλο εγχείρημα. Μεγάλη υπόθεση σε μία εποχή που το ίντερνετ ήταν άγνωστη λέξη και για να ενημερωθεί κάποιος για τα μουσικά δρώμενα, ήταν κάτι πολύ δύσκολο. Η έκδοση ήταν μεγάλη σε μέγεθος, αλλά το σχήμα της ήταν κάπως δυσανάλογο. Εκτός από το εξώφυλλο, όλο το υπόλοιπο μέρος του εντύπου είναι ασπρόμαυρο, με αποτέλεσμα το αξιόλογο φωτογραφικό υλικό να μην αποδίδεται τόσο καλά. Οι σελίδες στο εσωτερικό ήταν ματ κι άφηναν μελάνι στα δάχτυλα και φυσικά το δέσιμο έχει γίνει με την κλασική καρφίτσα. Να πούμε, επίσης, ότι το ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ διέθετε και κουπόνι ετήσιας συνδρομής, που έφτανε στο ("αλμυρό" για την εποχή) ποσό των 700 Δρχ.
  7. Indian

    ΜΟΥΣΙΚΗ & ΜΟΥΣΙΚΟΙ

    Οι λάτρεις της μουσικής και των "νέων" τεχνολογιών, είχαν την τύχη να απολαύσουν ακόμα ένα περιοδικό του είδους, το οποίο έκανε ντεμπούτο τον Απρίλιο του 1988. Ο τίτλος του περιοδικού δεν διαθέτει πρωτοτυπία, αλλά αυτό δεν το επηρέασε στο να φιλοξενήσει πολλά κι ενδιαφέροντα άρθρα. Το περιοδικό "ΜΟΥΣΙΚΗ & ΜΟΥΣΙΚΟΙ", λοιπόν, έρχεται για να ταράξει τα νερά στην λίμνη της μουσικής και να κάνει τους απανταχού νεαρούς μουσικόφιλους και "γκαντζετάκηδες" να γουρλώνουν κάθε φορά τα μάτια τους. Η ύλη του επικεντρώνεται κυρίως σε δύο βασικούς τομείς. Ο πρώτος είναι οι συνεντεύξεις και οι απόψεις που παρατίθενται για πολλούς διάσημους καλλιτέχνες της εποχής (όπως πχ ο Jean Michel Jarre) κι ο δεύτερος καλύπτει τις ανάγκες του τεχνολογικού τομέα της μουσικής βιομηχανίας, παραθέτοντας νέα και ειδήσεις (αλλά και tutorials) από όλα τα νέα προϊόντα μουσικής (όργανα κι ενισχυτικά-βελτιωτικά ήχου) που κυκλοφορούσαν, εκείνον τον καιρό, στην χώρα μας, αλλά και στο εξωτερικό. Σημαντικό και καινοτόμο στοιχείο η σύνδεση, που επιχειρεί να κάνει το περιοδικό, ανάμεσα στην μουσική και την πληροφορική. Μπορεί τώρα να φαντάζει κάτι εντελώς παρωχημένο (και να είναι), αλλά τότε ήταν κάτι το πραγματικά πρωτοποριακό. Η έκδοση του εντύπου δηλώνει, κάπως, την ηλικία της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα την χαρακτηρίζαμε πρόχειρη. Η καρφίτσα, με την οποία είναι δεμένες οι σελίδες, με το πέρασμα των ετών (και με το σχετικά λεπτό χαρτί στο εσωτερικό) δεν μπορεί να τις κρατήσει καλά, ενώ το χαρτί στο εξώφυλλο είναι σχετικά λεπτό και συνεπώς επιρρεπές στο τσάκισμα. Αυτά ήταν και τα μόνα ελαττώματα που βρήκα. Κατά τα άλλα, το χαρτί είναι γυαλιστερό και προσδίδει πολυτέλεια, διαθέτει φωτογραφικό υλικό και ειδικότερα στα άρθρα με τα νέα προϊόντα (μην φανταστείτε, όμως, πολλά πράγματα), ενώ ο συνολικός αριθμός των σελίδων είναι χορταστικός. Άγνωστο πόσα τεύχη κυκλοφόρησαν συνολικά. Κι επειδή η Ένατη Τέχνη έχει παρεισφρήσει παντού, ορίστε και μία διαφήμιση του βιβλιοπωλείου της "ΒΑΒΕΛ", που φιγουράρει στην τελευταία σελίδα του τεύχους #09.
  8. Indian

    ΜΟΥΣΙΚΗ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

    Ο Νίκος Γραμματίκας και οι εκδόσεις ΕΨΙΛΟΝ Ε.Ε., γνωστοί κι από άλλα αντίστοιχα περιοδικά, με θέμα την μουσική, κυκλοφόρησαν λίγο μετά το περιοδικό "Μουσική" και "Μουσική Pro", έναν ακόμα τίτλο, που ακούει στο όνομα "Μουσική & Τεχνολογία". Το συγκεκριμένο περιοδικό επικεντρώνεται περισσότερο στον υλικό τομέα της μουσικής βιομηχανίας, καθώς ουσιαστικά δίνει βήμα στο να διαφημιστούν σύγχρονα μουσικά όργανα, αλλά και συσκευές, όπως συνθεσάιζερ, ενισχυτές, ηχεία και γενικά ο τεχνικός εξοπλισμός που θα πρέπει να χαρακτηρίζει μία καλή ηχοληψία. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα άρθρα δεν αναλώνονται σε μία στείρα διαφήμιση, αλλά παρέχουν πολλές και χρήσιμες πληροφορίες για την εκάστοτε παρουσιαζόμενη συσκευή, από άτομα που είναι άρτιοι γνώστες του χώρου. Αρκετά ριζοσπαστική κίνηση για την εποχή.
  9. Farina

    Μουσική - Γενική Συζήτηση

    Εδώ μπορούμε να συζητάμε γενικά για μουσική, π.χ. τα τελευταία άλμπουμ που ακούσαμε, να ζητήσουμε κάποια πρόταση από κάποιον άλλον, να πούμε τα είδη που μας αρέσουν, γενικά, ότι έχει να κάνει με μουσική και δεν είναι απλά ένα ξερό τραγούδι μπαίνει εδώ. Βάλτε επίσης τα last.fm σας, soundcloud ή οτιδήποτε τέτοιο έχει σχέση με μουσική. Αν θέλετε να βάλετε απλά ένα τραγούδι, το βάζετε στο τραγούδι της ημέρας.. Λοιπόν, εγώ τώρα ακούω το The Head And The Heart του ομώνυμου συγκροτήματος. Μ'αρέσει πάρα πολύ, με αγαπημένο τραγούδι το Rivers and Boats και το Ghosts. Προτείνεται σε όσους αρέσει η indie folk και η alternative! Για πείτε λοιπόν...
  10. ενα ενδιαφέρον άρθρο που βρήκα για τη σχέση των κόμικς με τους δίσκους εδώ love to love you vinyl - οι 33 στροφές στα κόμικς Τον καιρό που σκέφτεσαι να αδυνατίσεις μόνο και μόνο για να χωράς κι εσύ στο δωμάτιο με τους δίσκους - άντε και για να φτάνεις στα ψηλότερα ράφια της δισκοθήκης χωρίς να λαχανιάζεις καθώς τεντώνεσαι -, τότε που οι δίσκοι αρχίζουν να καταλαμβάνουν τα χαλιά, τα μωσαϊκά και τα παρκέ συνειδητοποιείς πως το παιχνίδι δεν έχει το τέλος εκείνο που είχαν προβλέψει η Neoset, ο Βαράγκης και το Νεο Κατοικείν. Με την αμηχανία που σου δημιουργεί η γνώση του πεπερασμένου των επίπλων που φιλοξενούν τα άπειρα κιλά δίσκων - αλήθεια θυμάσαι τη μέρα που τ' αγόραζες και νόμιζες πως θα γεμίσει στα γεράματά σου; - γονάτισε, διάλεξε ένα δίσκο από το κασόνι με τις νέες "αφίξεις" ... και βάλτον να παίξει για σένα. Έπειτα χάϊδεψε με τα ακροδάχτυλά σου τις ράχες των βινυλίων στα ράφια της δισκοθήκης σου γι ακόμα μια φορά και νιώσε περήφανος για το ιερό σου κόλλημα. Όρισε εκ νέου τη φράση "Μια μεγάλη δισκοθήκη" Τέλος πλύνε τα χέρια σου από τη σκόνη που μάζεψαν κατά την προηγούμενη διαδικασία περηφάνειας καθώς κανείς βινυλιάκιας δεν ξεσκονίζει ποτέ τα άλμπουμ του. Οι ρίζες της παρούσας ανάρτησης, ο συνδυασμός των δύο πολιτισμικών τάσεων, στο βινύλιο και τα κόμικς αναφέρομαι φυσικά, χρονολογούνται στις απαρχές του ιστολογικού μου χωρόχρονου, μπορεί κι ακόμη παλιότερα. Τότε που μάζευα υλικό για ένα ποστ αφιερωμένο στη διείσδυση των κόμικ στο artwork γνωστών και μη εξύφυλλων δίσκων. Για αρχή είχα σχεδιάσει να βάλω το Cheap Thrills της Janis Joplin με τους Big Brother & The Holding Co. Στην πορεία όμως, το όλο εγχείρημα πήρε μια νέα κατεύθυνση. Κι αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό αρέσκομαι να ανεβάζω "δοξαστικές" αναρτήσεις που αφορούν το βινύλιο και δεν έχω εγκαταλείψει αυτή την "Love to love you baby" διάθεση προς το αντικείμενο φετίχ (Φετιχιστής μπορεί να δηλώνω, συλλέκτης όχι).. Να μιλάω για όλες εκείνες τις απολαύσεις που αφορούν τη σχέση μου (σου, μας, σας) με αυτό, από το να το ψάχνεις και να το αναζητάς, μέχρι να το αγοράζεις, να του ανοίγεις τη συσκευασία και να το καθαρίζεις, και από το να εντρυφείς σε εσώφυλλα και σημειώσεις μέχρι - και αυτό είναι και το σημαντικότερο - και να το ακούς. Έτσι ο αναθεωρημένος λόγος ύπαρξης της ανάρτησης και δικός μου σκοπός (πιθανότατα ανώφελος, μα σίγουρα εγκυκλοπαιδικός κι εργασιοθεραπευτικός συνάμα), είναι το να εντοπίσω τις περισσότερες δυνατές σχεδιαστικές απεικονίσεις δίσκων βινυλίου καθώς και των θαυμαστών αναπαραγωγέων αναλογικού ήχου, που ονομάζουμε πικάπ, σε κόμικ, διαφημίσεις, γελοιογραφίες, τρικάκια, flyer κλπ Ξεκίνησα λοιπόν, σκανάρωντας αρχικά όλους τους νευρώνες της μνήμης μου, ανέτρεξα σε ψηφιακούς φακέλους δεκαετιών στον υπολογιστή μου, κι αργότερα σε στίβες περιοδικών κόμικς, χωμένος σε μπαούλα και πατάρια. Στο τέλος έφερα και μια βόλτα στο χάος του διαδικτύου. Έβαλα ένα δίσκο να στριφογυρνάει στο πλατώ, η ανάρτηση αυτή δεν θα μπορούσε άλλωστε να γραφτεί υπό τους ήχους άλλου φορμάτ, κι άρχισα την αποδελτίωση. Οι πωλήσεις των δίσκων βινυλίου ανακάμπτουν του καταποντισμού τους κατά τη δεκαετία του 90, και συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία για σχεδόν δέκατη χρονιά! Κάτι η επιστροφή στην ανάγκη του φυσικού, απτού αντικειμένου, η εξάπλωση της ιδέας περί ανωτερότητας του ήχου του βινυλίου και η παράλληλη εξαΰλωση του αντίπαλου cd, κάτι οι μοδάτες vintage αναβιώσεις (με τη συμπαρομαρτούσα θετικότατη Record Store Day και το όλο hype), ανάγκασαν σχεδόν όλους τους εμπλεκόμενους, εταιρίες και δισκογραφούντες, να τυπώσουν τις δουλειές τους σε πολυμερισμένους πλαστικούς κύκλους προκειμένου να καλύψουν την αγοραστική όρεξη του κοινού. Και πέρα από το αναμενόμενο έστειλαν πάρα πολύ περισσότερο μουσικόφιλο κόσμο στα δισκοπωλεία. Η τροφοδότηση της έξης κάθε δισκομανιακού κατά τα γραφάς, ανέκαθεν απαιτούσε υπομονή, έρευνα και αντοχή. Κι οι περισσότεροι του κόμματος, εξ' όσων γνωρίζω τα έχουν αυτά τα τρία ηθικά αγαθά (στους περισσότερους εκλείπει βέβαια η αλληλεγγύη αλλά ετούτο είναι μια άλλη ιστορία). Υπάρχει όμως κι ένα τέταρτο αγαθό, υλικό αυτό, που καθορίζει την αγορά δίσκων (και πικάπ, ενισχυτών, ηχείων, επίπλων, καλωδίων). Το χρήμα. Έτσι παρ' όλα τα υψηλά δεκαετίας διεθνώς, η αγορά, για την εγχώρια ομιλώ, έχει αναγκάσει τους περισσότερους στην αποκλειστική (και σ' αυτό το επίθετο εστιάζεται ένα κάποιο πρόβλημα) αναζήτηση δίσκων σε παζάρια και καταστήματα μεταχειρισμένων. Προσωπικά πάντως εγώ το ευχαριστιέμαι εξίσου αν όχι και περισσότερο. Είναι που ενθουσιάζομαι όταν μερικές φορές στα μεταχειρισμένα άλμπουμ που φτάνουν στον καναπέ μου, ανακαλύπτω σημάδια και μηνύματα των παλιών κατόχων (εδώ δυο από τις περιπτώσεις αυτές: 1 & 2) (Η Παναγιά μαζί σου, τις Κυριακές το πρωί στα παζάρια) Τα δε νέα ακούσματα έρχονται συνήθως μέσω οπτικών ινών, ελέγχονται, εκρίνονται, ξεδιαλέγονται προσεκτικά κι αν κάποιο απ' αυτά θεωρείς ότι αξίζει, τότε και μόνο τότε τρέχεις και το αναζητάς στο κοντινότερο δισκάδικο. Δυστυχώς στην ψηφιακή τους μορφή, σπάνια ακούγονται πλέον ολόκληρα τα άλμπουμ ως ενιαία πνευματικά έργα. Ακόμα κι εγώ που δεν ενστερνίζομαι τη θεωρία των ξερών single, του ενός, άντε δύο χιτ ανά μπάντα και ανά δίσκο, υποκύπτω συχνά στον πειρασμό του next - next -next .... [Ίσως έτσι κρατιέμαι νέος, ε; Αλλά τι νέος θα μου πείς με τέτοιες γελοιγραφίες σαν από το "Τραστ του γέλιου";] Τις περισσότερες φορές οι μεγάλες αλήθειες (ναι υπάρχουν!) κρύβονται στα απλά λόγια. Ηλίου φαεινότερον αυτό στα στριπάκια του Charles Schulz. Η παρέα του Snoopy έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το βινύλιο και με την παιδική τους αφέλεια οι χαρακτήρες των Peanuts την αποκαλύπτει: Είναι όντως αυτές οι αλήθειες οι πραγματικοί λόγοι που σε κάνουν συλλέκτη; Δύσκολο να σου απαντήσω μιας και δεν κατατάσσω τον εαυτό μου στην κατηγορία αυτή. Ας επανέλθω όμως τώρα, στην πένα του κ. Robert Crumb, μιας κι αυτή στάθηκε η αρχέγονη αφορμή για την ανάρτηση, πάμε να δούμε "Το μανιφέστο του συλλέκτη δίσκων" διά χειρός του ιδίου (κλικ για μεγέθυνση) ο οποίος κ. Crumb έχει τιμήσει ουκ ολίγες φορές με τα μελάνια και τις γραφίδες του στα ιδιοσυγκρασιακά του σκίτσα, τόσο το βινύλιο, τους δίσκους και τα δισκάκια, τα πικάπ και τις συλλογές όσο και τα ίδια τα πρεζάκια του μαύρου χρυσού, τους δισκόφιλους και την καταραμένη ψυχολογία τους. καθώς και ο αντίλογος σε μια σπουδαία αυτοκριτική ανάλυση του ψυχισμού ενός συλλέκτη από έναν ...πάσχοντα. Τα λόγια του οποίου αν και υπερβολικά που και που έχουν πολύ ενδιαφέον: Το σύνδρομο του συλλέκτη δίσκων: μια special κατηγορία ζωικού είδους. Οι κίνδυνοι. Οι πραγματικοί κίνδυνοι για έναν λάτρη του βινυλίου δεν είναι βέβαια ούτε ο εθισμός του στη νόμιμη μαύρη ουσία, ούτε στην αντικοινωνικότητα που κάποιοι λένε πως ενσκύπτει στους συλλέκτες. Οι κίνδυνοι είναι άλλοι ή για να το πω καλύτερα οι κίνδυνοι είναι οι άλλοι. Για παράδειγμα ο τρόμος του να αφήσεις παιδιά, ανήψια και εγγόνια να ...παίξουν (με) τους δίσκους σου. Λαμπάτοι ενισχυτές και ακριβά πικάπ, διαμαντένιες βελόνες και κεφαλές πηνίου οφείλουν να έχουν πάντα ατρόμητους κασκαντέρ, υποκατάστατα για τα γυναικόπαιδα, τον απλό ...λαό με τον οποίο συνοικείς. Καθώς όμως κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις που τον επιβεβαιώνουν υπάρχουν πάντα κι εκείνες οι στιγμές που κάποιο κόσμημα της δισκοθήκης σου χάνεται με άδοξο τρόπο. Σπάνια έως ποτέ εχθρός είναι και ο κακός σου εαυτός. Και λέω σπάνια έως ποτέ γιατί ακόμα και στα πάρτυ, - τουλάχιστον όπως γινόντυσαν κάποτε αυτά, όπου εκατοντάδες δίσκοι έπαιρναν τη σειρά τους να φέρουν τις βόλτες τους στο πλατώ πριν στοιβαχτούν απροστάτευτοι, γυμνοί από εσώφυλλα και προστατευτικά "βρακιά", ο ένας πάνω στον άλλο -, πλην ελαχίστων σημαδιών χρήσης ποτέ δεν πάθαιναν τίποτα. Και αναφέρομαι σε κατακλυσμιαία πάρτυ με πολλούς καλεσμένους σε πάρτυ με 2 άτομα ή ακόμα και εκείνα τα πάρτυ του που έκανες μόνος, είτε σ' άκουγε όλη η γειτονιά. είτε όχι. Ή και να πάθαιναν στην τελική, ήξερες πως εξαρχής γι αυτό προορίζονταν. Ένας δίσκος με τον οποίο έχετε λειώσει στο χορό δεν παύει να είναι ποτέ ένας από τους πιο υπέροχους δίσκους που έχεις. Όσες γρατζουνιές και χυμένα ποτά να έχει πάνω του. Το "Standing on a beach" των Cure, κάπως έτσι την έχει πατήσει. Κι εσύ φυσικά και δικαιολογημένα ο καλύτερος DJ του κόσμου! Στο σπίτι... στο κλαμπ στο τζούκμποξ ενός μπάρ ή στο στούντιο ενός ραδιοφωνικού σταθμού αφού ακούς και παίζεις την καλύτερη μουσική που έχει ηχογραφηθεί ποτέ στον πλανήτη. με τους προσωπικούς σου ήρωες ή ακόμα καλύτερα τους ολόδικούς σου αντιήρωες διαλέγοντας τραγούδια από τις 33 στροφές τις 45 ή τις 78 Έτσι δεν είναι; "Πονάει πάντα η πρώτη φορά, όπως λέει και εκείνο το συγκρότημα που άκουγες" μου 'χε πει η μάνα μου πάνω σε μια κουβέντα μια φορά, στις Τρύπες αναφερόταν φυσικά, κι εγώ έκπληκτος όχι μόνο που δεν αγνοούσε τη μουσική που έβαζα έφηβος στο πατρικό αλλά αντιθέτως είχε επιχειρηματολογήσει με στίχο του Αγγελάκα, απάντησα εξυπνακίστικα με τον αμέσως επόμενο στίχο. Κάθε βινύλιο κουβαλάει πάνω του μνήμες. Σαν φωτογραφία ένα πράγμα. Επαναλαμβάνομαι, το ξέρω, αλλά δεν πειράζει. Αντιγράφω λοιπόν από μία ανάρτηση του προηγούμενου μήνα: ...η ιστορία της ζωής μου βλέπεις, ίσως και της δικής σου αν είσαι πάνω κάτω στην ηλικία μου ή μεγαλύτερος, έχει καταγεγραμμένο το μουσικό της soundtrack σε μαύρους κυκλικούς δίσκους πολυβινυλοχλωριδίου. Οι οποίοι αν το σκεφτείς φέρουν και κάτι ακόμα, άγραφο κι ατύπωτο αυτό, εξίσου σημαντικό πάνω τους. Μνήμες. Είναι φορτωμένοι εικόνες από τον καιρό που τους αγόραζες. Εποχές αυτιστικής εφηβείας, εποχές χορού, εποχές της πρώτης φοράς, μακριών μαλλιών, συνακροάσεων, ευτυχίας, εκπληρωμένων ή μη μεγάλων ερώτων, βίας και ξεσπασμάτων, λύπης κοκ. Τη μέρα που πήρα τον πρώτο μου μισθό, στην πρώτη μου έξοδο απ'το στρατόπεδο, τη μέρα που ήθελα να σου γράψω μια κασέτα με το τραγούδι που σου άρεσε, τη μέρα που έχασα τη δουλειά μου, τη μέρα που τέλειωσα το σχολείο ή τη σχολή, τη μέρα της απώλειας, τη μέρα που είχα 100 δραχμές στην τσέπη, τη μέρα που ψάχναμε δίσκους παρέα, τη μέρα που θα άλλαζε η χιλιετία, τη μέρα που γύρναγα έρημος στους δρόμους της πόλης αλλά κι εκείνη που σφύριζα ενθουσιασμένος στα ίδια μέρη πήρα ένα δίσκο. Όπως και τόσες άλλες. Πολλές εκατοντάδες μέρες, τουλάχιστον 30 Μαρτίων. Στις γιορτές και τα γενέθλια μου παίρνουνε δίσκους καλοί φίλοι. Αυτά τα λίγα.
  11. Hellboy

    Πάτε σε συναυλίες???

    Μου έχει δημιουργηθεί αυτή η απορία!Πάτε γενικά σε συναυλίες??Αν ναι, σε τι συναυλίες??Εγώ πηγαίνω αρκετά συχνά αλλά δεν έχω πολλούς γνωστούς που να πηγαίνουν και θέλω να δω τι παίζει γενικά :spidey_yeah_that:
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.