Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'μονοκερως'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. crc

    ΜΙΚΡΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

    Ο τρίτος τίτλος με πρωταγωνιστές τoν Τζίμ Άνταμς και την παρέα του. Περιλάμβανε 2 ιστορίες σε επανέκδοση και τα γνωστά συμπληρωματικά (μαθήματα καράτε, εικονογραφημένες ιστορίες και σελίδες με ανέκδοτα και επιστολές αναγνωστών. Ακολούθησε ταυτόσημη πορεία με τους άλλους δύο τίτλους ξεπέρασε τα 800 τεύχη για να σταματήσει στα τέλη του 1989. Στο 838 (11-7-1989) υπάρχει ανακοίνωση περί προσωρινής διακοπής της έκδοσης. Κυκλοφόρησαν από τον εκδότη και βιβλιοδετημένοι τόμοι Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ και εδώ Ευχαριστούμε για τις επιπλέον πληροφορίες τον tsarouxas και για τα εξώφυλλα τους Valtasar, GreekComicFan, dionik, bonadrug, Melandros, Dream Factory, Corvus, vaios, Ion13, trelele, leonidio, comicsking, dinos182, archon, Λύκος του Οντάριο, Han Solo, retromanis, ikarukani, comicos, VAGELIS, albert, shortly, james768, FOLOP NIK, Dimitris1 & φλοκ.
  2. Valtasar

    ΜΑΪΤΥ ΜΑΟΥΣ

    O Υπερήρωας ΜΑΪΤΥ ΜΑΟΥΣ κυκλοφόρησε στις 20 Ιουνίου 1979 από τις εκδόσεις ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ. Μικρό σχήμα, 2 ασπρόμαυρες και 2 έγχρωμες σελίδες, εβδομαδιαίο, έκλεισε τον κύκλο του τον Σεπτέμβριο του 1980 συμπληρώνοντας 64 τεύχη. Απευθυνόταν καθαρά σε μικρές ηλικίες καθώς το σχέδιο και το σενάριό του ήταν απλά. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους KILLMATH, archon, albert & Uncle Scrooge McDuck.
  3. Μια συνάντηση με τον εικονογράφο της Θρυλικής Τετράδας, γεμάτη από αρώματα ενός ηρωικού παρελθόντος. Ήταν κάποτε τέσσερα παιδιά, υπερασπιστές του νόµου στην αµερικανική ∆ύση, στον απέραντο τόπο όπου «ο άγριος άνεµος κάνει τις κορφές των θάµνων να σκύβουν ταπεινά στο πέρασµά του». Στον απέραντο τόπο όπου ζητούσαν χώρο για το προσωπικό τους όνειρο άποικοι, αυτόχθονες, απόκληροι και παράνοµοι. Τέσσερα παιδιά – ο µικρός σερίφης του Τέξας Τζιµ Άνταµς και οι βοηθοί του Ντιάνα, Πεπίτο Γκονζάλες και Τσιπιρίπο – ξετύλιξαν τις περιπέτειές τους σε εκατοντάδες τεύχη περιοδικών όπως ο «Μικρός Σερίφης», ο «Μικρός Καου-µπόυ» και ο «Μικρός Αρχηγός», τα οποία διάνυσαν µε θαυµαστή συνέπεια µια διαδροµή στον υπερθετικό για περίπου 30 χρόνια. Η µαγική εποχή στον κόσµο της εικονογράφησης Όταν έφτασε στα χέρια µας η καινούργια έκδοση του «Μικρού Αρχηγού» – µε µια ιστορία από τον παλιό καιρό, µια καινούργια που υπογράφει ο συγγραφέας Βαγγέλης Γεωργάκης και φυσικά µε εικονογράφηση του Κωνσταντίνου Ραµπατζή – η ιδέα να συναντήσουµε τον θρυλικό εικονογράφο της Θρυλικής Τετράδας σφηνώθηκε στο µυαλό µας. Τελικά χάρη στον κ. Γεωργάκη αυτό έγινε δυνατό. Έτσι περάσαµε την πόρτα της Φρίντας, το πατρικό του που µετέτρεψε σε ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, µε σκοπό να συναντήσουµε τον κ. Ραµπατζή, ο οποίος µαζί µε τον Θέµο Ανδρεόπουλο, τον Πότη Στρατίκη και τον Γιώργο Μαρµαρίδη – όπως και µε µια πλειάδα άλλων συνεργατών – δηµιούργησαν τον µύθο των τεσσάρων παιδιών που εφάρµοζαν τον νόµο στην αδυσώπητη ∆ύση. Με τέτοιες σκέψεις κατά νου η πρώτη ερώτηση που απευθύναµε στον Κων. Ραµπατζή είναι αν έχει συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι είναι θρύλος. Το «όχι» που εκστόµισε ήταν αποφασιστικό. «Ποτέ δεν ένιωσα και δεν νιώθω έτσι. Απλώς προσπάθησα να κάνω κάτι και φαίνεται ότι το πέτυχα. Κι αυτό πρέπει να οµολογήσω ότι το κατάλαβα όταν µεγάλωσα αρκετά. Μετά το κλείσιµο του περιοδικού άρχισα να καταλαβαίνω τι έκανα. Αυτό που έφτιαξα το κατάλαβα µετά. Εγώ απλώς έκανα το κέφι µου, έκανα αυτό που αγαπούσα». Από 14 χρόνων µαθήτευσε δίπλα στη ζωγράφο ∆έσποινα Λεούση. «Οι δικοί µου µε άφηναν να κάνω αυτό που ήθελα. Συµφωνούσαν µε ό,τι κι αν έκανα. ∆εν ήθελαν να µε δυσκολέψουν στη ζωή µου. Προσωπικά ήθελα απλώς να ζωγραφίζω. Γύρω στα 16 µου κατάλαβα ότι πρέπει να ακολουθήσω αυτό τον δρόµο». Και όταν αντιλήφθηκε ποιο µονοπάτι ήθελε να χαράξει στη ζωή του πήγε στο ατελιέ του Θέµου Ανδρεόπουλου. Αρχές της δεκαετίας του ’50, στη Φιλελλήνων 1 στο Σύνταγµα, σε έναν κόσµο µαγικό απ’ όπου έβγαιναν έντυπα που εντυπώθηκαν στο υποσυνείδητο των αναγνωστών. Ύστερα από λίγα χρόνια έγιναν συνέταιροι. Το 1957 έφυγαν από το Σύνταγµα και πήγαν στην Πραξιτέλους 1. Με δωρικότητα στη διήγησή του ο κ. Ραµπατζής σκιαγραφεί την ατµόσφαιρα της εποχής στα γραφεία του ατελιέ: «Στο γραφείο µας έρχονταν ηθοποιοί, άλλοι ζωγράφοι… ήταν ένα κέντρο καλλιτεχνών. Εργαζόµασταν εκείνο τον καιρό σε διάφορα περιοδικά, στη “∆ιάπλαση των Παίδων”, στο “Ελληνόπουλο”. Είχα κάνει και εξώφυλλα του “Ελληνόπουλου” στην τελευταία περίοδο της κυκλοφορίας του». Μια φορά κι έναν καιρό στη ∆ύση… Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Θέµος Ανδρεόπουλος µε τον Πότη Στρατίκη προχώρησαν σε µια κίνηση από αυτές που χαρακτηρίζονται τοµή στα εκδοτικά δεδοµένα της χώρας: τη δηµιουργία του «Μικρού Σερίφη». «Ο Ανδρεόπουλος έδωσε τον τίτλο. Ήταν δηµιουργικός άνθρωπος. ∆ούλευε ακόµη και το βράδυ. ∆ηλαδή τι έκανε; Έστηνε τις δουλειές που είχε να κάνει την επόµενη µέρα… Ήταν πολύ δραστήριος. Ο Ανδρεόπουλος βοηθούσε τον Στρατίκη. Τον πήγαινε στους διάφορους εκδότες. Είχε βρει έναν καλό δρόµο, είχε δουλειά δηλαδή ο Στρατίκης. Και αποφάσισε να γράψει κάτι. Κι έτσι συνεταιρίστηκαν οι δυο τους. Ο Ανδρεόπουλος µου ’δωσε το 50% από το ποσοστό του και ο Στρατίκης έβαλε τον έναν από τα αδέρφια του. Έτσι έγινε η οµάδα. Εµείς είχαµε τα γραφεία κι αυτός ερχόταν εκεί κι έγραφε. Την εικονογράφηση την κάναµε εµείς». Ο Θ. Ανδρεόπουλος επιµελούνταν τα εξώφυλλα και τους τίτλους των ιστοριών και ο Κων. Ραµπατζής τις εσωτερικές εικονογραφήσεις, ενώ είχε αναλάβει και την τεχνική καθοδήγηση των συγγραφέων. Βέβαια, τα πρώτα κεφάλαια αυτής της µεγάλης ιστορίας έκρυβαν πολλές δυσκολίες. «Όταν βγάλαµε τον “Μικρό Σερίφη” τα δύο πρώτα χρόνια µπαίναµε µέσα. Αλλά επειδή βάζαµε προσωπική εργασία µπορέσαµε και αντέξαµε. Τον τρίτο χρόνο άρχισε να παίρνει τα πάνω του. Οπότε στη συνέχεια κυκλοφορήσαµε δοκιµαστικά τον “Μικρό Καου-µπόυ”, τον οποίο είχαµε βγάλει, αν θυµάµαι καλά, µηνιαίο. Μετά έγινε δεκαπενθήµερος και στη συνέχεια εβδοµαδιαίος». Ο κ. Ραµπατζής ταξίδεψε στην Αµερική όταν πλέον τα περιοδικά είχαν σταµατήσει την έκδοσή τους. Οπότε η άποψη που είχε για το Φαρ Ουέστ ήταν προϊόν της φαντασίας του και των ταινιών που έβλεπε στον κινηµατογράφο; «Όχι µόνο, αφού ο Θ. Ανδρεόπουλος αγόραζε πολλά βιβλία· του άρεσαν οι ωραίες εκδόσεις. Οπότε είχαµε ένα καλό αρχείο και ενηµερωνόµασταν για ό,τι συνέβαινε στην Άγρια ∆ύση. Μας βοήθησε αυτό. Πώς έφτιαχναν το λάσο, πώς διοργάνωναν τα ροντέο κ.λ.π.». Ο Π. Στρατίκης πρότεινε τον Τζιµ Άνταµς και ο Θ. Ανδρεόπουλος και ο κ. Ραµπατζής τον Τσιπιρίπο, ενώ η σχεδιαστική έµπνευση του Πεπίτο Γκονζάλες ανήκει στον συνοµιλητή µας. Κάποια στιγµή στις ιστορίες εµφανίστηκε και ένας σκύλος, ο Μπικ, τον οποίο όµως δεν διατήρησαν καθώς η εµπλοκή του δυσχέραινε τη διαδικασία της συγγραφής. Έφτασε η στιγµή που ο συνεταιρισµός τους διαλύθηκε: «Ξεκινήσαµε πάλι από την αρχή εµείς και αφήσαµε πολύ πίσω τον Πότη Στρατίκη, ο οποίος κράτησε τον “Μικρό Σερίφη”. Εµείς πήραµε τον “Μικρό Καου-µπόυ” και βγάλαµε επιπλέον τον “Μικρό Αρχηγό”, όπως και άλλες πολλές εκδόσεις. Είχαµε βγάλει το “Λάκυ” όπου έκανα την εικονογράφηση αλλά δεν πήγε καλά. Βγάλαµε λίγα τεύχη σε µεγάλο µέγεθος στον τύπο του “Λούκυ Λουκ”». Η δουλειά των Ανδρεόπουλου–Ραµπατζή και του Γιώργου Μαρµαρίδη («ήταν πολύ φίλος µου. Μέχρι το τέλος της ζωής του ήµασταν µαζί») στη συγγραφή υπήρξε ένα εκδοτικό κοµψοτέχνηµα. Η κυκλοφορία των περιοδικών της Θρυλικής Τετράδας εκτοξεύτηκε – του «Μικρού Καου-µπόυ» είχε φτάσει τα 30.000 τεύχη εβδοµαδιαίως. Η οµάδα δούλευε µε µαστοριά κάθε περιοδικό. Όση προσπάθεια και αν απαιτούσε η έκδοση των περιοδικών, όσο κόπο και αν κατέβαλλαν οι δηµιουργοί τους, δεν ένιωθαν ότι έκαναν κάτι ιδιαίτερο. «Ήταν σαν κάτι να έβγαινε αυτόµατα, χωρίς προσπάθεια, από µέσα µου. Και µου άρεσε αυτό που έβγαινε. Και µου άρεσε αυτό που έφτιαχνα. Αλλά δεν πίστευα ότι κάνω κάτι σπουδαίο. Αυτό που µε ευχαριστούσε έκανα. Όπως όταν βλέπεις έναν φίλο και του λες “Καληµέρα! Τι κάνεις;”, αλλά του το λες αλλιώς επειδή τον αγαπάς. Αυτό ένιωθα όταν έκανα αυτά που έφτιαξα». Τα χρόνια κύλησαν και στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αποφασίστηκε η «προσωρινή» αναστολή της κυκλοφορίας του «Μικρού Αρχηγού» και του «Μικρού Καου-µπόυ». «Τριάντα χρόνια πια. Είχα κουραστεί» λέει ο κ. Ραµπατζής. Τα τέσσερα ατρόµητα παιδιά όµως εξακολουθούν να συντροφεύουν µε τις περιπέτειές τους παιδιά και µεγάλους. «Όταν βγάλαµε τον “Καου-µπόυ” δεν κυκλοφορήσαµε ένα παιδικό περιοδικό, αλλά ένα περιοδικό που να αρέσει στα παιδιά και αυτό συνεχίστηκε όλα τα χρόνια. ∆εν γράφαµε διηγήµατα για παιδιά. Απλώς οι ήρωες ήταν µικροί σε ηλικία. Γράψαµε ελεύθερα και είχαµε επιτυχία σε αυτό». Μετά την πρόσφατη έκδοση του δεύτερου τεύχους του «Μικρού Αρχηγού» φαίνεται ότι ο τίτλος θα γνωρίσει ακόµη µια εποχή κατά την οποία θα τροφοδοτεί τη φαντασία των αναγνωστών του, αν και ο θρυλικός εικονογράφος δηλώνει πως σε σχέση µε τους ήρωές του είναι «κοµπλέ. Έχω µεγαλώσει πολύ πλέον. Έχω άλλες φιλοδοξίες. Θέλω να ζωγραφίζω, αλλά δυστυχώς δεν έχω χρόνο. Έχει δυσκολέψει η ζωή. Αλλά δεν σταµατάω να κάνω όνειρα για το µέλλον. Και γελάω όταν µιλάω για µέλλον». Φεύγοντας από το ξενοδοχείο Φρίντα και αποχαιρετώντας τον Κων. Ραµπατζή καταλαβαίνουµε ότι αφήνουµε πίσω µας έναν κόσµο που ακόµη διαθέτει χώρο σε ήρωες. «Σε έναν κόσµο εύθραυστο το καλό ας νικάει πάντα το κακό και όταν δεν συµβαίνει αυτό, οι ήρωες ας είναι το καταφύγιό µας» έγραψε ο θρύλος των εικονογράφων στον πρόλογο του «Μικρού Αρχηγού» που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2020. Ας είναι και ήρωες από χαρτί… Βαγγέλης Γεωργάκης: «Το παιδί είναι η καλύτερη εκδοχή του ανθρώπου» Μια σύντομη συζήτηση με τον Βαγγέλη Γεωργάκη, ο οποίος συγγράφει τις νέες περιπέτειες της Θρυλικής Τετράδας. Πώς βρεθήκατε στο περιβάλλον αυτών των περιοδικών; Αγόρασα το πρώτο τεύχος του «Μικρού Καου-μπόυ» στην ηλικία των 9 χρόνων και έως τα 15 μου τον διάβαζα συνεχώς. Αλλά και ως φοιτητής είχα διαβάσει πάρα πολύ και «Μικρό Καου-μπόυ» και «Μικρό Αρχηγό». Τα τελευταία πέντε χρόνια βέβαια με άγγιξαν περισσότερο. Θεωρώ ότι αυτό έχει να κάνει με το ότι δεν ήταν παιδικά περιοδικά, αλλά έντυπα που μπορούσαν να τα διαβάσουν και παιδιά. Εσείς ασχολείστε με τη συγγραφή και κάποια στιγμή γνωρίζετε τον κ. Ραμπατζή. Η αλήθεια είναι ότι το ένα έφερε το άλλο. Χωρίς να υπάρχει καμία επιδίωξη, αλλά είναι αυτό που είπε ο κ. Ραμπατζής: όταν ξεκίνησε τη ζωγραφική το έκανε γιατί του άρεσε, όχι γιατί ήθελε να πετύχει κάτι. Τελικά βέβαια, έτσι πετυχαίνεις περισσότερα. Όταν είναι κάτι που βγαίνει πηγαία από μέσα σου. Πώς κύλησε η συνεργασία σας; Αφού είχα γράψει το κείμενο επιλέχτηκαν κάποιες εικόνες για να πλαισιώσουν την ιστορία. Στη συνέχεια αναγκαζόμουν να γράψω κάτι γι’ αυτές τις εικόνες σαν να γινόταν κάποια έκρηξη στο υποσυνείδητό μου. Τελικά αυτό που έγραψα με βάση τις εικόνες ίσως ήταν το πιο ωραίο κομμάτι στην ιστορία. Είναι εύκολος συνεργάτης ή δύσκολος; Επικοινωνούμε απόλυτα. Δεν θεωρώ ότι υπήρξε οποιοσδήποτε βαθμός δυσκολίας. Η Θρυλική Τετράδα έχει κατακτήσει την αιώνια παιδικότητα; Θεωρώ ότι το παιδί είναι η καλύτερη εκδοχή του ανθρώπου. Ακόμη και ο ενήλικας όταν καταφέρνει να διατηρεί την παιδικότητά του ανέπαφη, αυτό τον κάνει πιο δυνατό. Τι σημαίνει ήρωας; Είναι αυτός που κάνει το καλό χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Και ίσως όχι μόνο αυτό. Που κάνει το καλό όταν αδικείται. Ή ενδεχομένως όταν καταστρέφεται η ζωή του. Είναι αυτός που σε μια ταραγμένη εποχή θα δεχτεί να χάσει προκειμένου να κάνει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του. Η εποχή μας είναι αντιηρωική. Πώς μπορούν να επιβιώσουν οι χάρτινοι ήρωες στην εποχή μας; Με όλη αυτή την ιστορία που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα και ο κόσμος βρίσκεται σε ένα καζάνι που βράζει και ολοένα ανεβαίνει η θερμοκρασία… η αναζήτηση αυτών των παλιών περιοδικών δεν είναι μόνο νοσταλγία. Μοιάζει σαν να έχει ανάγκη ο κόσμος από κάτι αυθεντικό. Δεν ξέρω επίσης αν καμιά φορά δεν προβάλλονται οι ήρωες. Μήπως υπάρχουν ήρωες και σήμερα που είναι περισσότερο αφανείς από ποτέ; INFO Το νέο τεύχος του «Μικρού Αρχηγού» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Oasis Και το σχετικό link...
  4. Valtasar

    ΤΟΜΠΥ

    Στις 25 Ιουνίου 1975, η εκδοτική ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ του Θ.Ανδρεόπουλου-Κ.Ραμπατζή, κυκλοφορεί μια εβδομαδιαία σειρά ονόματι ΤΟΜΠΥ. Μικρό μέγεθος(12,5Χ17,5), 2 σελίδες έγχρωμο + 2 ασπρόμαυρες, 48 σελίδες, κατά τον Κ. Κάσση κυκλοφόρησαν 24 τεύχη (διαπιστωμένα). Η ημερομηνία έκδοσης του τελευταίου τεύχους είναι η 3/12/1975 Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους crc, Melandros, sokratis, Ion13, Dream Factory, trelele & kabuki.
  5. Το 1972 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μονόκερως» των Ραμπατζή – Ανδρεόπουλου, το μηνιαίο «Υπερτεύχος Μικρός Καουμπόι». Πρόκειται για μια ταυτόχρονη κυκλοφορία, με το εβδομαδιαίο διάσημο καουμπόικο περιοδικό. Δημοσίευε ακυκλοφόρητες ιστορίες, που γράφονταν από τον Γ. Μαρμαρίδη αποκλειστικά για αυτή την έκδοση. Το σχήμα του ήταν μεσαίο, και το κόστος ήταν 5 δραχμές. Εκτός των ιστοριών του Τζίμ Άνταμς, φιλοξενούσε ακόμη δυο αυτοτελείς εικονογραφημένες ιστορίες, που εναλλάσσονταν ανά τεύχος. Πρόκειται για το γουέστερν κόμικς Santey, με προέλευση την Αργεντινή, το οποίο έρχονταν εδώ μέσω των δικαιωμάτων της Ισπανικής Selestiones Ilustradas και το «Ράιαν ο Ιρλανδός» των Γάλλων Jean Olivier, De Andre Joy, που μας μετέφερε στην Τζαμάικα των πειρατών. Πολύ καλές δουλειές και οι δύο. Το Santey, το είδαμε και στην εβδομαδιαία έκδοση του «Μικρού Κάουμποι» στην δεκαετία του `70, σε συνέχειες. Γενικά το «Υπερτεύχος» πιστεύω ότι άξιζε καλύτερης τύχης και μεγαλύτερης διάρκειας. Ήταν μια ελκυστική έκδοση και αρκετά καλά δουλεμένη. Η σειρά έβγαλε 28 τεύχη ώς ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΫ και μετά συνέχισε ως το 40 σαν ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ ΝΤΙΑΝΑ. Μπορείτε να διαβάσετε το τεύχος 6 στο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ/READER προσφορά @tsarouxas Ευχαριστούμε τους bonadrug & tsarouxas για τις επιπλέον πληροφοριές, καθώς και τους crc, rotagiatipino, KILLMATH, dinos182, karukani & tsarouxas για τα εξώφυλλα.
  6. Valtasar

    ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ

    Τον Ιούλιο 1977, η εκδοτική ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ κάνει μια προσπάθεια να κυκλοφορήσει ένα πανηγυρικό τεύχος του περιοδικού ΛΑΚΥ (που ήδη κυκλοφορούσε από το 1973), ονόματι ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ. Έγχρωμο, 68 σελίδες και μέγεθος 17,5Χ25, μηνιαίο, σταματάει την κυκλοφορία του μετά το 4ο τεύχος. Περιείχε ιστορίες από μια βρετανική ομάδα κλεφτών, τους Αριστοκράτες, και ιστορίες από τον Μαυρογένη. Πολύ σπάνια θα βρείτε κάποιο κομμάτι καθώς κυκλοφόρησε σε μικρό τιράζ.
  7. Valtasar

    ΛAKY

    Το 1972, η εκδοτική ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ (Ραμπατζής) κυκλοφορεί για πρώτη φορά το μηνιαίο περιοδικό ΛΑΚΥ. Ξεκίνησε με ιστορίες του Λάκυ, μια απομίμηση του Λούκυ Λουκ. Δεν γνωρίζουμε πόσα κυκλοφόρησαν (διαπιστωμένα 9). Τα τεύχη του ΛΑΚΥ είναι δυσεύρετα ενώ του Σούπερ Λάκυ βρίσκονται σχετικά εύκολα. Η παρουσίαση της Β' περιόδου ΕΔΩ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Dream Factory, filip58, Φλοκ & albert.
  8. Valtasar

    ΚΟΚΟΡΙΚΟ

    Ιούνιο του 1976, οι εκδόσεις ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ, κυκλοφορούν ένα εβδομαδιαίο μικρό περιοδικό, ονόματι KOKOPIKO σε σχέδια ROLF KAUKA. Με την γνωστή εκτύπωση, μικρό μέγεθος (12,5Χ17), 53 σελίδες, 2 ασπρόμαυρες + 2 έγχρωμες, περιείχε τις ιστορίες ενός γκαφατζή σκύλου και της αλεπουδοπαρέας του. Δεν γνωρίζω πόσα τεύχη κυκλοφόρησαν τελικά, αλλά υπολογίζω γύρω στα 40 (διαπιστωμένα). Πολύ σπάνιο για να το συναντήσετε κάπου, και πανάκριβο. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους sokratis, Han Solo & KILLMATH.
  9. Valtasar

    ΣΟΥΠΕΡ ΛΑΚΥ

    Τον Ιούνιο του 1988, η εκδοτική ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ του Κ.Ραμπατζή κάνει μια προσπάθεια να εκδώσει ένα μηνιαίο περιοδικό ονόματι ΣΟΥΠΕΡ. Μικρό μέγεθος(12,5Χ16,5), 100 σελίδες ασπρόμαυρες, τελικά κυκλοφόρησαν μόνο 3 τεύχη. Τα τεύχη περιείχαν στην αρχή μία κόμικ ιστορία από τον ΛΑΚΥ, στην μέση μία ιστορία του μικρού Καουμπόϋ και στο τέλος μια γουέστερν ιστορία κόμικς (Copyright London Express News and Feature Services). Παραθέτω τα εξώφυλλα και μία εσωτερική σελίδα από τον Λάκυ. Ευχαριστούμε για τα οπισθόφυλλα τους comicos & tsarouxas.
  10. Valtasar

    ΛAKY

    Το Αύγουστο του 1976, οι εκδόσεις ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ του Ραμπατζή, επανακυκλοφορούν τον τίτλο ΛΑΚΥ με καινούργια αρίθμηση και περιεχόμενο μόνο τον Μαυρογένη. Ίδιο μέγεθος, σελίδες και ποιότητα με την πρώτη έκδοση του 1972, τα διαπιστωμένα αυτή την φορά είναι 8 (η σειρά θεωρείται πλήρης). Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους crc & Dream Factory.
  11. Ion

    ΣΟΥΠΕΡ ΛΑΚΥ

    Τον Ιούνιο του 1980 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος της μηνιαίας σειράς ΣΟΥΠΕΡ ΛΑΚΥ, η οποία περιείχε αποκλειστικά ιστορίες του Πειρατή Μαυρογένη (Le Vieux Nick). H σειρά σταμάτησε στο 8ο τεύχος τον Ιανουάριο του 1981. Ακολούθησε το 1988 η δεύτερη περίοδος. Πριν απ’ το ΣΟΥΠΕΡ ΛΑΚΥ, το 1972 είχε κυκλοφορήσει η σειρά ΛΑΚΥ (A' Περίοδος και Β' Περίοδος), η οποία στην αρχή ξεκίνησε να δημοσιεύει ιστορίες του Λάκυ αλλά στη συνέχεια κατέληξε σε ιστορίες του Μαυρογένη. Ιστορίες του Μαυρογένη δημοσιεύτηκαν και αργότερα στη χώρα μας από τις εκδόσεις ARS LONGA (παρουσίαση εδώ). Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Valtasar.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.